Από του Γου Φαν, Κίνα

Τον Ιούνιο του 2022, έμαθα ότι η αστυνομία είχε συλλάβει πάνω από τριάντα αδελφούς και αδελφές, και αρκετούς επικεφαλής μαζί τους. Πολλοί αδελφοί και αδελφές κινδύνευαν, και τα σπίτια όπου γίνονταν οι συναθροίσεις δεν ήταν ασφαλή. Τα βιβλία με τα λόγια του Θεού έπρεπε να μεταφερθούν επειγόντως. Οι επικεφαλής έστειλαν εμένα και δύο αδελφές να πάμε στην Εκκλησία της Τσενγκουάνγκ για να διαχειριστούμε τα επακόλουθα. Σκέφτηκα μέσα μου: «Έχω ποινικό μητρώο από προηγούμενες συλλήψεις. Το Κομμουνιστικό Κόμμα με καταδιώκει συνεχώς όλα αυτά τα χρόνια. Αν πάω να διαχειριστώ τα επακόλουθα, θα αναγκαστώ να κυκλοφορήσω δημόσια και θα πρέπει να έρθω σε επαφή με άτομα που κινδυνεύει η ασφάλειά τους. Αν με συλλάβουν ξανά, το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν θα μου τη χαρίσει. Ακόμα κι αν δεν με σκοτώσουν στο ξύλο, είναι πολύ πιθανό να μπω φυλακή οχτώ με δέκα χρόνια. Τώρα που το έργο του Θεού πλησιάζει στο τέλος του, τι θα γίνει αν οι αστυνομικοί με χτυπήσουν μέχρι θανάτου ή με αφήσουν ανάπηρο; Δεν θα πάνε χαμένα όλα τα χρόνια που έχω απαρνηθεί την οικογένεια και την καριέρα μου, και όλα όσα έχω δαπανήσει; Πώς θα σωθώ και θα εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών;» Αλλά καθώς το σκεφτόμουν αυτό, ένιωσα λίγες ενοχές και σκέφτηκα: «Σκέφτομαι τον εαυτό μου ακόμα και μια τέτοια στιγμή. Είμαι πολύ εγωιστής». Θυμήθηκα κάποια από τα λόγια του Θεού: «Το έργο του Θεού γίνεται για χάρη της ανθρωπότητας και η συνεργασία του ανθρώπου δίνεται για χάρη της διαχείρισης του Θεού. Αφότου ο Θεός έχει κάνει όλα όσα υποτίθεται ότι πρέπει να κάνει, ο άνθρωπος πρέπει να είναι γενναιόδωρος στις πράξεις του και να συνεργάζεται με τον Θεό. Στο έργο του Θεού, ο άνθρωπος πρέπει να καταβάλλει κάθε προσπάθεια, πρέπει να προσφέρει την αφοσίωσή του, και δεν πρέπει να επιδοθεί σε πολυάριθμες συλλήψεις ή να καθίσει παθητικά και να περιμένει τον θάνατο. Ο Θεός μπορεί να θυσιάσει τον εαυτό Του για τον άνθρωπο, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσφέρει την αφοσίωσή του στον Θεό; Ο Θεός έχει ενωμένη την καρδιά και το μυαλό για τον άνθρωπο, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσφέρει λίγη συνεργασία; Ο Θεός εργάζεται για την ανθρωπότητα, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκπληρώσει κάποιο από τα καθήκοντά του για χάρη της διαχείρισης του Θεού; Το έργο του Θεού έχει φτάσει μέχρι εδώ, κι όμως εξακολουθείτε να βλέπετε αλλά να μην ενεργείτε, να ακούτε αλλά να μην κινείστε. Δεν είναι τέτοιοι άνθρωποι αντικείμενα καταδίκης; Ο Θεός έχει ήδη αφιερώσει όλο Του το Είναι στον άνθρωπο, οπότε γιατί σήμερα ο άνθρωπος είναι ανίκανος να επιτελέσει σοβαρά το καθήκον του; Για τον Θεό, το έργο Του είναι η πρώτη προτεραιότητά Του και το έργο της διαχείρισής Του είναι υψίστης σημασίας. Για τον άνθρωπο, το να κάνει τα λόγια του Θεού πράξη και να εκπληρώσει τις απαιτήσεις Του είναι η πρώτη του προτεραιότητα. Αυτό όλοι πρέπει να το καταλάβετε» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου). Αναλογίστηκα τα λόγια του Θεού και ένιωσα ένα βαθύ αίσθημα ενοχής στη συνείδησή μου. Το Κομμουνιστικό Κόμμα καταδίωκε μανιωδώς την εκκλησία, οι αδελφοί και οι αδελφές κινδύνευαν και έπρεπε επειγόντως να τους πει κάποιος να κρυφτούν, τα βιβλία με τα λόγια του Θεού έπρεπε να μεταφερθούν άμεσα, κι έπρεπε κάποιος να διαχειριστεί γρήγορα όλο το έργο της εκκλησίας. Μια τέτοια στιγμή, έπρεπε κάποιος να πάρει πρωτοβουλία για να διαχειριστεί γρήγορα τα επακόλουθα και να ελαχιστοποιήσει τις απώλειες. Αυτό θα ήταν σύμφωνο με την πρόθεση του Θεού. Εγώ, όμως, σκεφτόμουν μόνο τη δική μου ασφάλεια. Δεν νοιαζόμουν καθόλου για το έργο της εκκλησίας και δεν ενδιαφερόμουν για την πρόθεση του Θεού. Δεν είχα καθόλου συνείδηση, και ήμουν πολύ εγωιστής και ποταπός! Έτσι, αποδέχτηκα το καθήκον και συζήτησα με δύο αδελφές τις λεπτομέρειες πάνω στον τρόπο που θα διαχειριζόμασταν τα επακόλουθα.

Μια νύχτα, μια αδελφή είπε ότι βρήκε εγκατεστημένο κάτι στο ηλεκτρικό μηχανάκι της και πήγαμε γρήγορα να το κοιτάξουμε. Διαπίστωσα ότι είχαν βάλει συσκευές εντοπισμού και στο δικό της και στο δικό μου. Αυτό σήμαινε ότι μπορεί να είχαμε ήδη στοχοποιηθεί από την αστυνομία και ότι ήταν πιθανό να μας συλλάβουν ανά πάσα στιγμή. Αγχώθηκα και ανησύχησα. Σκηνές βασανιστηρίων από μια προηγούμενη σύλληψή μου πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου. Την άλλη φορά που με συνέλαβαν, οι αστυνομικοί με βασάνισαν για να με πιέσουν να προδώσω τα οικονομικά της εκκλησίας, τους αδελφούς και τις αδελφές. Χρησιμοποίησαν μια μορφή σκληρής, παρατεταμένης στέρησης ύπνου όπου με έκαναν να μένω ξύπνιος όλη μέρα. Κάθε φορά που πήγαινα να κοιμηθώ, με χτυπούσαν ή με τρόμαζαν. Είκοσι μέρες το έκαναν αυτό. Με βασάνισαν τόσο που έφτασα στο σημείο να μη θέλω να ζήσω, και αν δεν με φρόντιζε και δεν με προστάτευε ο Θεός, θα είχα πεθάνει προ πολλού. Οι αναμνήσεις αυτές ακόμα με στοιχειώνουν. Σκέφτηκα επίσης ότι ήμουν ήδη πάνω από εξήντα χρονών και δεν ήμουν και καλά στην υγεία μου. Είχα καρδιοπάθεια και υψηλή αρτηριακή πίεση, και αναρωτήθηκα: «Αν με συλλάβουν ξανά, θα αντέξω τα βασανιστήρια και τους άγριους ξυλοδαρμούς;» Το Κομμουνιστικό Κόμμα βασανίζει τους πιστούς με κάθε δυνατό μέσο. Μας χτυπάνε μέχρι θανάτου και δεν τιμωρείται κανείς. Αν με χτυπούσαν μέχρι θανάτου ή με άφηναν ανάπηρο, πώς θα μπορούσα να πιστέψω στον Θεό ή να κάνω τα καθήκοντά μου; Σκέφτηκα: «Ας το ξεχάσω καλύτερα. Θα σταματήσω να κάνω τα καθήκοντά μου προς το παρόν και θα βρω ένα μέρος να κρυφτώ. Θα είμαι πιο ασφαλής έτσι». Έκανα και παράπονα μέσα μου που οι επικεφαλής δεν έδωσαν σε κάποιον άλλον αυτό το καθήκον. Στην τελική, πώς μπόρεσαν να στείλουν κάποιον που κινδυνεύει κι ο ίδιος να διαχειριστεί τα επακόλουθα; Όσο περισσότερο σκεφτόμουν έτσι, τόσο περισσότερο σπάραζε η καρδιά μου. Αργότερα, συνειδητοποίησα ότι η κατάστασή μου ήταν λάθος και προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, η πίστη μου είναι πολύ μικρή. Όταν βρήκα τις συσκευές εντοπισμού στις μηχανές μας, φοβήθηκα και θέλησα να κρυφτώ όπως οι χελώνες στο καβούκι τους. Είμαι πραγματικά εγωιστής. Θεέ μου, είμαι πρόθυμος να βασιστώ πάνω Σου, να στραφώ σ’ Εσένα και να βιώσω αυτήν την κατάσταση με πίστη, και ελπίζω ότι θα με καθοδηγήσεις ώστε να κάνω αυτοκριτική και να αναγνωρίσω τα προβλήματά μου». Μετά την προσευχή μου, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Μέχρι να βιώσουν οι άνθρωποι το έργο του Θεού και να κατανοήσουν την αλήθεια, η φύση του Σατανά είναι αυτή που αναλαμβάνει τον έλεγχο και τους εξουσιάζει εκ των έσω. Τι περιλαμβάνει ακριβώς αυτή η φύση; Για παράδειγμα, γιατί είσαι εγωιστής; Γιατί προστατεύεις τη θέση σου; Γιατί έχεις τόσο ισχυρά συναισθήματα; Γιατί απολαμβάνεις εκείνα τα άδικα πράγματα; Γιατί σου αρέσουν εκείνα τα κακά πράγματα; Πού βασίζεται η αρέσκειά σου για αυτά τα πράγματα; Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Γιατί αποδέχεσαι αυτά τα πράγματα με τόση χαρά; Τώρα πια έχετε όλοι σας φτάσει στο σημείο να καταλάβετε ότι ο κύριος λόγος πίσω από όλα αυτά τα πράγματα είναι ότι βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο το δηλητήριο του Σατανά. Ποιο είναι λοιπόν το δηλητήριο του Σατανά; Πώς μπορεί να εκφραστεί; Για παράδειγμα, αν ρωτήσεις τους ανθρώπους: “Πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι; Για ποιον λόγο θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι;” Αυτοί θα απαντήσουν: “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Αυτή η μία φράση εκφράζει την ίδια τη ρίζα του προβλήματος. Η φιλοσοφία και η λογική του Σατανά έχουν γίνει η ζωή των ανθρώπων. Ό,τι και να επιδιώκουν οι άνθρωποι, το κάνουν για τον εαυτό τους —και έτσι ζουν μονάχα για τον εαυτό τους. “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω” —αυτή είναι η φιλοσοφία της ζωής του ανθρώπου, κι αυτό αντιπροσωπεύει και την ανθρώπινη φύση. Αυτά τα λόγια έχουν ήδη γίνει η φύση της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, είναι το αληθινό πορτρέτο της σατανικής φύσης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Αυτή η σατανική φύση έχει ήδη γίνει η βάση για την ύπαρξη της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Για αρκετές χιλιάδες χρόνια, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα ζει με αυτό το δηλητήριο του Σατανά, μέχρι σήμερα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου). Από όσα εξέθετε ο Θεός με τα λόγια Του, συνειδητοποίησα ότι κάθε φορά που αντιμετώπιζα μια επικίνδυνη κατάσταση, σκεφτόμουν πάντα τον εαυτό μου. Η αιτία ήταν σατανικά δηλητήρια όπως «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» και «Μην κάνεις τίποτε χωρίς ανταμοιβή». Αυτές οι ιδέες με είχαν επηρεάσει βαθιά. Αυτά τα λόγια είχαν γίνει το πρότυπο σύμφωνα με το οποίο ενεργούσα και φερόμουν. Ζώντας με αυτές τις σκέψεις και απόψεις, έγινα εγωιστής και ιδιοτελής, κι είχα ως αρχές μου να αποκτήσω κέρδη και να αποφύγω τις απώλειες. Έτσι φερόμουν όταν εργαζόμουν έξω στην κοινωνία. Μάλιστα, επέλεγα τους φίλους μου με βάση το αν μου ήταν χρήσιμοι. Αφότου βρήκα τον Θεό και ξεκίνησα να κάνω τα καθήκοντά μου, εξακολουθούσα να σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου. Προτιμούσα να κάνω εύκολα καθήκοντα που τα είχαν σε μεγάλη υπόληψη οι επικεφαλής. Όταν η κατάσταση ήταν άνετη, υπέμενα τα βάσανα και δαπανούσα τον εαυτό μου κάνοντας τα καθήκοντά μου. Αλλά όταν η κατάσταση γινόταν δύσκολη και κινδύνευα κι εγώ ο ίδιος, σκεφτόμουν μόνο τα δικά μου συμφέροντα και δεν νοιαζόμουν καθόλου για το έργο της εκκλησίας. Όταν οι επικεφαλής μού ανέθεσαν να διαχειριστώ τα επακόλουθα, η πρώτη μου έγνοια ήταν η δική μου ασφάλεια. Ειδικά όταν ανακάλυψα ότι είχαν εγκαταστήσει συσκευές εντοπισμού στα μηχανάκια μας, φοβήθηκα ακόμα περισσότερο μήπως με παρακολουθεί η αστυνομία, μήπως κινδυνεύω να με συλλάβουν ή και μήπως χάσω ανά πάσα στιγμή τη ζωή μου. Έδωσα προτεραιότητα στη δική μου επιβίωση, και σκέφτηκα ακόμη και να εγκαταλείψω τα καθήκοντά μου και να κρυφτώ. Σκεφτόμουν μόνο τον εαυτό μου, κι αδιαφορούσα για το έργο της εκκλησίας και για το αν θα συλλαμβάνονταν οι αδελφοί και οι αδελφές μου. Ήμουν πολύ εγωιστής και ποταπός! Το έργο της διαχείρισης των επακόλουθων είναι αγώνας ενάντια στον χρόνο, και σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή όπως αυτή, οποιοσδήποτε έχει συνείδηση και λογική θα ήταν πρόθυμος να προστατεύσει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και θα έκανε ό,τι μπορούσε για να ελαχιστοποιήσει τις απώλειες. Ακόμα κι αν μας συλλάβουν, φυλακίσουν ή και σκοτώσουν, πρέπει να επιλέγουμε να προστατεύουμε το έργο της εκκλησίας για να ικανοποιήσουμε την καρδιά του Θεού. Εγώ, όμως, μπροστά στον κίνδυνο, θέλησα να τρέξω και να κρυφτώ σαν χελώνα μέσα στο καβούκι της. Είχα καθόλου ανθρώπινη φύση; Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, ένιωσα βαθιά ντροπή, και μετάνιωσα και αηδίασα με τον εαυτό μου. Δεν ήθελα να ξεφύγω άλλο πια από αυτήν την κατάσταση, και ήμουν πρόθυμος να υποταχθώ και να διαχειριστώ σωστά τα επακόλουθα.

Αργότερα, διάβασα άλλο ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Ανεξάρτητα από το πόσο “δυνατός” είναι ο Σατανάς, ανεξάρτητα από το πόσο θρασύς και φιλόδοξος είναι, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη ικανότητα έχει να προξενεί ζημιές, ανεξάρτητα από το πόσο ευρείας κλίμακας είναι οι τεχνικές που χρησιμοποιεί για να διαφθείρει και να παρασύρει τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο έξυπνα είναι τα κόλπα και τα σχέδια με τα οποία τρομοκρατεί τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο ευμετάβλητη είναι η μορφή του, ποτέ δεν μπόρεσε να δημιουργήσει ούτε ένα έμψυχο ον, ποτέ δεν μπόρεσε να θέσει νόμους και κανόνες για την ύπαρξη όλων των πραγμάτων και ποτέ δεν μπόρεσε να κυβερνήσει ή να ελέγξει κανένα αντικείμενο, είτε έμψυχο ή άψυχο. Στο σύμπαν και στο στερέωμα, δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος ή αντικείμενο που να έχει γεννηθεί από τον Σατανά, ή που να υπάρχει εξαιτίας του. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος ή αντικείμενο που αυτός κυβερνά ή ελέγχει. Αντιθέτως, ο Σατανάς όχι μόνο είναι αναγκασμένος να ζει υπό την κυριαρχία του Θεού, αλλά και πρέπει να υποταχθεί σε όλες τις εντολές και τις προσταγές του Θεού. Χωρίς την άδεια του Θεού, είναι δύσκολο για τον Σατανά να ακουμπήσει ακόμα και μια σταγόνα νερό ή έναν κόκκο άμμου πάνω στη γη. Χωρίς την άδεια του Θεού, ο Σατανάς δεν μπορεί ούτε να κινήσει τα μυρμήγκια πάνω στη γη, πόσο μάλλον τους ανθρώπους, που δημιουργήθηκαν από τον Θεό. Στα μάτια του Θεού, ο Σατανάς είναι κατώτερος και από τα κρινάκια στο βουνό, τα πουλιά που πετούν στον αέρα, τα ψάρια στη θάλασσα και τις κάμπιες στη γη. Ο ρόλος του περιορίζεται στο να υπηρετεί όλα τα πράγματα, να υπηρετεί την ανθρωπότητα και να υπηρετεί το έργο του Θεού και το σχέδιο διαχείρισής Του» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄). Τα λόγια του Θεού έχουν πραγματικά εξουσία και δύναμη. Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, ένιωσα γεμάτος πίστη. Συνειδητοποίησα ότι όσο κι αν οργιάζει το Κομμουνιστικό Κόμμα, είναι πάντα στα χέρια του Θεού. Είναι μόνο ένα εργαλείο στην υπηρεσία του Θεού με το οποίο ο Θεός οδηγεί στην τελείωση τον εκλεκτό Του λαό. Όσα κάνει γίνονται με την άδεια του Θεού, και όταν ο Θεός δεν επιτρέπει κάτι, το ΚΚΚ δεν μπορεί να βλάψει κανέναν. Και να ερχόμουν πρόσωπο με πρόσωπο με αστυνομικούς, δεν θα με έπιαναν. Θυμήθηκα που συνέλαβαν πριν από μερικά χρόνια πολλούς επικεφαλής και εργάτες στην περιοχή μας, κι εμείς δεν ξέραμε τίποτα και πηγαίναμε ακόμα σε συναθροίσεις. Ξαφνικά, περισσότεροι από δέκα αστυνομικοί ήρθαν και μας χτύπησαν την πόρτα. Χτυπούσαν για αρκετά λεπτά, κι εμείς προσευχόμασταν και δεν ανοίγαμε την πόρτα. Μισή ώρα αργότερα, οι αστυνομικοί θεώρησαν ότι δεν ήταν κανείς στο σπίτι και έμειναν δύο να το φρουρούν, ενώ οι άλλοι έφυγαν. Αργότερα, κοιτάξαμε από το παράθυρο, κι όταν δεν πρόσεχαν οι αστυνομικοί, βρήκαμε την ευκαιρία και ξεφύγαμε. Μια άλλη φορά, μετά το τέλος μιας συνάθροισης, την ώρα που έφευγα εγώ κι ένας αδελφός, οι αστυνομικοί παγίδευσαν στο δωμάτιο δύο αδελφές. Οι αδελφές άρπαξαν βιαστικά τους υπολογιστές και κρύφτηκαν κάτω από το κρεβάτι, μα οι αστυνομικοί δεν τις βρήκαν, παρόλο που ήταν μπροστά στα μάτια τους. Από αυτά τα γεγονότα, είδα ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος και κατάλαβα ότι όλα είναι στα χέρια Του. Μπορεί να είχαν εγκαταστήσει συσκευή εντοπισμού στο μηχανάκι μου, αλλά το αν θα με έπιαναν ή όχι δεν θα το αποφάσιζε η αστυνομία· θα το αποφάσιζε ο Θεός. Αν ο Θεός επέτρεπε να συλληφθώ από την αστυνομία, όπου κι αν κρυβόμουν, δεν θα μπορούσα να ξεφύγω. Έπρεπε να υποταχθώ στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, η καρδιά μου ηρέμησε, και σταμάτησα να νιώθω τόσο δειλός και φοβισμένος. Μετά συνεχίσαμε το έργο της διαχείρισης των επακόλουθων. Μεταφέραμε με ασφάλεια όλα τα βιβλία με τα λόγια του Θεού, και πήγαμε τους αδελφούς και τις αδελφές σε ασφαλή μέρη για να κάνουν τα καθήκοντά τους.

Αφότου ολοκλήρωσα το έργο σ’ αυτήν την εκκλησία, πήγα και σε μια άλλη για να διαχειριστώ το έργο των επακόλουθων κι εκεί. Βρήκα δύο επιβλέποντες και συζητήσαμε πώς θα επανερχόταν γρήγορα το έργο της εκκλησίας στο κανονικό. Προς έκπληξή μου, είχαν βάλει συσκευές εντοπισμού και στο μηχανάκι ενός απ’ τους επιβλέποντες, κι η αστυνομία είχε πάει στο σπίτι όπου διαμέναμε να το ερευνήσει. Η ατμόσφαιρα ήταν ξανά τεταμένη και ένιωσα πολύ πιεσμένος. Το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι σαν ένα αμείλικτο φάντασμα, που συλλαμβάνει και καταδιώκει τους πιστούς, και αναστατώνει και καταστρέφει το έργο της εκκλησίας. Είναι πραγματικά καταραμένο και καταδικαστέο! Μια μέρα, έλαβα μια επιστολή από τους ανώτερους επικεφαλής, η οποία έγραφε ότι εγώ και μία αδελφή έπρεπε να διαχειριστούμε μια καταγγελία. Η καταγγελία ανέφερε ότι υπήρχε ένας αντίχριστος με εξουσία στην εκκλησία, που καταπίεζε και βασάνιζε ανθρώπους, και προκαλούσε χάος στην εκκλησία. Μου έγραψαν ότι το θέμα ήταν επείγον και μου ζήτησαν να το χειριστώ αμέσως. Εγώ δεν ήθελα να πάω, παραπονέθηκα γι’ αυτόν που έκανε την καταγγελία και σκέφτηκα: «Η κατάσταση είναι ήδη δύσκολη εδώ πέρα. Κι εσύ επέλεξες αυτήν ακριβώς τη στιγμή για να κάνεις αυτήν την καταγγελία. Έχουμε τόση δουλειά με τη διαχείριση των επακόλουθων, κι εσύ μας βάζεις κι άλλα!» Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, έμαθα ότι δύο άτομα που είχαν συλληφθεί είχαν γίνει Ιούδες, και ότι και οι δύο με ήξεραν. Οι αστυνομικοί τούς είχαν ρωτήσει και για μένα και δεν ήξερα πόσες πληροφορίες είχαν αποκαλύψει για μένα. Σκέφτηκα: «Η αστυνομία με κυνηγάει ήδη. Αν κυκλοφορώ ξανά δημόσια, δεν θα είναι σαν να μπαίνω στην πρώτη γραμμή του πυρός; Αν με πιάσουν οι αστυνομικοί, δεν θα με αφήσουν να φύγω εύκολα. Ακόμα κι αν δεν με σκοτώσουν στο ξύλο, θα με αφήσουν σίγουρα ανάπηρο». Ένιωσα πολύ διχασμένος. Είπα: «Η διαχείριση της καταγγελίας είναι μέρος του έργου της εκκλησίας. Αν δεν αντιμετωπιστούν άμεσα αυτοί οι αντίχριστοι και κακοί άνθρωποι, θα μεγαλώσει το χάος, και οι αδελφοί και οι αδελφές θα συνεχίσουν να καταπιέζονται και να βασανίζονται. Αυτή η καταγγελία, όμως, αφορά αρκετές εκκλησίες και απαιτεί επιτόπια έρευνα και επαλήθευση. Αν κυκλοφορήσω δημόσια για να τα κάνω όλα αυτά, θα ρισκάρω τη σύλληψή μου!» Αυτό σκέφτηκα, και αγχώθηκα πολύ και δεν μπορούσα να ηρεμήσω με τίποτα. Προσευχήθηκα, λοιπόν, στον Θεό και Του ζήτησα να μου δώσει πίστη και δύναμη. Όταν προσευχήθηκα, θυμήθηκα τα λόγια του Θεού που ανέφεραν πώς μαρτύρησαν για τον Κύριο Ιησού οι μαθητές του. Βρήκα γρήγορα αυτά τα λόγια για να τα διαβάσω.

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πώς πέθαναν οι μαθητές του Κυρίου Ιησού; Κάποιοι απ’ τους μαθητές Του λιθοβολήθηκαν, άλλοι σύρθηκαν πίσω από άλογα, άλλοι σταυρώθηκαν ανάποδα, άλλοι διαμελίστηκαν από πέντε άλογα· τους βρήκαν ένα σωρό διαφορετικοί θάνατοι. Για ποιον λόγο θανατώθηκαν; Εκτελέστηκαν για τα εγκλήματά τους βάσει νόμου; Όχι. Διέδιδαν το ευαγγέλιο του Κυρίου, αλλά οι άνθρωποι του κόσμου δεν το δέχτηκαν και, αντ’ αυτού, τους καταδίκασαν, τους χτύπησαν και τους επέπληξαν, ενώ έφτασαν μέχρι και να τους θανατώσουν —με αυτόν τον τρόπο μαρτύρησαν. […] Στην πραγματικότητα, έτσι πέθαναν και χάθηκαν τα σώματά τους· αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο έφυγαν απ’ τον ανθρώπινο κόσμο, όμως αυτό δεν σήμαινε ότι είχαν το ίδιο αποτέλεσμα. Άσχετα με τα μέσα ή τον τρόπο του θανάτου και της αναχώρησής τους, ο Θεός δεν είχε ορίσει έτσι το τελικό αποτέλεσμα αυτών των ζωών, αυτών των δημιουργημάτων. Πρέπει να το καταλάβεις ξεκάθαρα αυτό. Αντιθέτως, με αυτά ακριβώς τα μέσα καταδίκασαν αυτόν τον κόσμο και κατέθεσαν μαρτυρία για τις πράξεις του Θεού. Αυτά τα δημιουργήματα χρησιμοποίησαν την πολυτιμότατη ζωή τους, χρησιμοποίησαν την τελευταία στιγμή της ζωής τους για να μαρτυρήσουν για τα έργα του Θεού, να μαρτυρήσουν για τη μεγάλη δύναμη του Θεού και να δηλώσουν στον Σατανά και στον κόσμο ότι τα έργα του Θεού είναι σωστά, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Θεός, ότι είναι ο Κύριος και η ενσάρκωση του Θεού. Ακόμη και μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής τους, δεν αρνήθηκαν ποτέ το όνομα του Κυρίου Ιησού. Αυτό δεν ήταν μια μορφή κρίσης πάνω σ’ αυτόν τον κόσμο; Χρησιμοποίησαν τη ζωή τους για να διακηρύξουν στον κόσμο, για να επιβεβαιώσουν στους ανθρώπους ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Κύριος, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Χριστός, ότι είναι η ενσάρκωση του Θεού, ότι το έργο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας που έκανε επιτρέπει σ’ αυτήν την ανθρωπότητα να συνεχίσει να ζει. Αυτό το γεγονός είναι για πάντα αναλλοίωτο. Σε ποιον βαθμό εκτέλεσαν το καθήκον τους όλοι όσοι μαρτύρησαν για τη διάδοση του ευαγγελίου του Κυρίου Ιησού; Το εκτέλεσαν στον απόλυτο βαθμό; Πώς εκδηλώθηκε στον απόλυτο βαθμό του; (Πρόσφεραν τη ζωή τους.) Σωστά, πλήρωσαν το τίμημα με τη ζωή τους» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Το κήρυγμα του ευαγγελίου είναι το καθήκον που όλοι οι πιστοί δεσμεύονται να εκπληρώσουν). «Όσοι είναι αφοσιωμένοι στον Θεό, όταν γνωρίζουν σαφέστατα ότι ένα περιβάλλον είναι επικίνδυνο, και πάλι αντιμετωπίζουν με θάρρος το ρίσκο που συνεπάγεται το να κάνουν το έργο της διαχείρισης της επόμενης μέρας και περιορίζουν τις απώλειες του οίκου του Θεού στο ελάχιστο πριν αποσυρθούν οι ίδιοι. Δεν δίνουν προτεραιότητα στη δική τους ασφάλεια. Πες Μου, σ’ αυτήν τη μοχθηρή χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, ποιος θα μπορούσε να διασφαλίσει ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος στο να πιστεύεις στον Θεό και να εκτελείς ένα καθήκον; Όποιο καθήκον κι αν αναλάβει κανείς, ενέχει κάποιο ρίσκο —όμως, η εκτέλεση του καθήκοντος είναι ανάθεση από τον Θεό, και ενώ ακολουθεί κανείς τον Θεό, πρέπει να αναλάβει το ρίσκο του να κάνει το καθήκον του. Θα πρέπει να ασκείται κανείς με σοφία και χρειάζεται να λαμβάνει μέτρα για την ασφάλειά του, αλλά δεν πρέπει να βάζει την προσωπική του ασφάλεια πάνω απ’ όλα. Θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του τις προθέσεις του Θεού, βάζοντας σε προτεραιότητα το έργο του οίκου Του και τη διάδοση του ευαγγελίου. Το πιο σημαντικό και αυτό που προηγείται είναι η ολοκλήρωση της ανάθεσης από τον Θεό. Οι αντίχριστοι δίνουν τη μεγαλύτερη προτεραιότητα στην προσωπική τους ασφάλεια· πιστεύουν ότι τίποτα άλλο δεν έχει την οποιαδήποτε σχέση μ’ αυτούς. Όταν κάτι συμβαίνει σε κάποιον άλλον, όποιος κι αν είναι, δεν τους νοιάζει. Αν δεν συμβαίνει τίποτε κακό στους ίδιους, τότε αισθάνονται χαλαροί. Δεν έχουν την παραμικρή αφοσίωση, πράγμα που το καθορίζει η φύση-ουσία του αντίχριστου» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)]. Κατά την Εποχή της Χάριτος, οι μαθητές του Κυρίου Ιησού έδιναν μαρτυρία σ’ Αυτόν και διέδιδαν το ευαγγέλιο, και γι’ αυτό, ήταν πρόθυμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους. Για παράδειγμα, ο Πέτρος σταυρώθηκε ανάποδα για τον Θεό και παρέμεινε πιστός μέχρι τον θάνατό του. Ο Στέφανος λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου επειδή διακήρυττε το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού και ούτω καθεξής. Πλήρωσαν με τη ζωή τους για να διακηρύξουν τον λόγο του Θεού και να καταθέσουν μαρτυρία για το έργο Του στον κόσμο. Παρόλο που διώχθηκαν και πέθανε η σάρκα τους, ο θάνατός τους είχε αξία και νόημα, και είχαν την έγκριση του Θεού. Σκέφτηκα ότι, τις έσχατες ημέρες, πολλοί αληθινοί πιστοί που ακολουθούσαν τον Θεό είχαν συλληφθεί και είχαν υποστεί σκληρά βασανιστήρια επειδή διακήρυτταν και κατέθεταν μαρτυρία για το ευαγγέλιο των εσχάτων ημερών του Παντοδύναμου Θεού. Κάποιοι είχαν ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου και κάποιοι είχαν μείνει ανάπηροι, αλλά θα προτιμούσαν να περάσουν τη ζωή τους στη φυλακή παρά να αρνηθούν τον Θεό ή να Τον προδώσουν. Θα προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να γίνουν Ιούδες. Τελικά, κατέθεσαν μαρτυρία και θριάμβευσαν επί του Σατανά. Εκείνη τη στιγμή, η εκκλησία χρειαζόταν επειγόντως κάποιον να διαχειριστεί το έργο της. Εγώ, όμως, έδινα πάντα προτεραιότητα στη δική μου ασφάλεια και έβαζα τη ζωή μου πάνω από όλα. Δεν ήμουν ούτε πιστός ούτε υποταγμένος στον Θεό, πόσο μάλλον ικανός να καταθέσω οποιαδήποτε μαρτυρία για Εκείνον. Τι νόημα είχε να παρατείνω την ποταπή ύπαρξή μου έτσι, χωρίς να κάνω τα καθήκοντά μου; Συνειδητοποίησα επίσης ότι η κατανόησή μου ήταν στρεβλή, καθώς πάντα φοβόμουν ότι αν με σκότωναν στο ξύλο ή αν έμενα παράλυτος, θα έχανα την ευκαιρία μου να σωθώ. Στην πραγματικότητα, όμως, η σωτηρία αφορά να βιώσει κανείς το έργο του Θεού μέχρι να μπορέσει να αποτινάξει τη διεφθαρμένη του διάθεση και να πετύχει πραγματική υποταγή στον Θεό. Αν δεν μπορούσα να υποταχθώ στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, και αν δεν επιδίωκα την αλήθεια και δεν έκανα καλά τα καθήκοντά μου ούτε απέρριπτα τη διεφθαρμένη μου διάθεση στην κατάσταση που είχε διευθετήσει ο Θεός, και επέλεγα να το σκάσω και να κρυφτώ σαν τη χελώνα που χώνει το κεφάλι της στο καβούκι της, θα έχανα πραγματικά την ευκαιρία μου να σωθώ. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, αποφάσισα να υποταχθώ στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Όποια κατάσταση κι αν αντιμετωπίσω στο μέλλον, πρώτα θα εκπληρώνω όπως πρέπει τα καθήκοντα και τις ευθύνες μου. Αν κάποια μέρα με συλλάβουν, η σύλληψή μου θα γίνει με την άδεια του Θεού, και θα ακολουθήσω το παράδειγμα των μαθητών του Κυρίου Ιησού και θα μείνω πιστός στον Θεό μέχρι τον θάνατό μου. Έτσι, μεταμφιέστηκα, και ενώ διαχειριζόμουν τα επακόλουθα, εργαζόμουν και για να επαληθεύσω την καταγγελία. Αργότερα, αφού έκανα την επαλήθευσή μου, διαπίστωσα ότι το μεγαλύτερο μέρος της καταγγελίας δεν συμφωνούσε με τα γεγονότα, και ότι ένα μικρό μέρος του ήταν συκοφαντίες και ψευδείς κατηγορίες. Έμαθα επίσης ότι αυτή που είχε γράψει την καταγγελία είχε συχνά εμμονή με ανθρώπους και πράγματα, προκαλούσε προβλήματα και έσπερνε τη διχόνοια, έκανε αντίποινα έναντι όποιου τη διόρθωνε και είχε κακόβουλη ανθρώπινη φύση. Τελικά, με τη σύμφωνη γνώμη των περισσότερων μελών της εκκλησίας, αποβλήθηκε από την εκκλησία.

Μέσα από αυτήν την εμπειρία της διαχείρισης των επακόλουθων, κατανόησα κάπως την εγωιστική μου φύση, και είδα ότι το έργο του Θεού είναι απίστευτα σοφό. Ο Θεός χρησιμοποιεί τις συλλήψεις και τους διωγμούς του ΚΚΚ για να οδηγήσει στην τελείωση τον εκλεκτό Του λαό, και να αποκαλύψει διάφορα είδη ανθρώπων. Για παράδειγμα, αυτήν τη φορά συνελήφθησαν πολλοί επικεφαλής εκκλησιών και εργάτες, και αδελφοί και αδελφές. Κάποιοι, για να προστατευτούν από αυτήν τη δύσκολη κατάσταση, φοβόντουσαν να κάνουν τα καθήκοντά τους, ενώ άλλοι, αφού συνελήφθησαν, έγιναν Ιούδες για να σώσουν τη ζωή τους, πούλησαν τους αδελφούς και τις αδελφές τους, και υπέγραψαν τις «Τρεις Δηλώσεις» με τις οποίες αρνούνταν και πρόδιδαν τον Θεό. Υπήρχαν, όμως, και κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι, μετά τη σύλληψη και την πλύση εγκεφάλου, τους εξαναγκασμούς, τους εκβιασμούς και τα βασανιστήρια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, δεν έχασαν την πίστη τους στον Θεό. Προτίμησαν να εκτίσουν ποινές φυλάκισης και να καταδικαστούν παρά να γίνουν Ιούδες, κι ορκίστηκαν να μην προδώσουν τον Θεό ακόμα και μέχρι τον θάνατό τους. Κατέθεσαν μια όμορφη και ηχηρή μαρτυρία για τον Θεό, και παρόλο που η σάρκα τους υπέφερε πολύ, ο Θεός θυμόταν και ενέκρινε τις μαρτυρίες τους. Έτσι, ο Θεός ταξινομούσε κάθε άτομο σύμφωνα με το είδος του. Αν και ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας εξακολουθούσε να μας συλλαμβάνει και να μας καταδιώκει, το έργο της εκκλησίας συνεχίστηκε ως συνήθως, και οι αδελφοί και οι αδελφές που κινδύνευαν, μαζί με τα βιβλία με τα λόγια του Θεού, είχαν μεταφερθεί με ασφάλεια. Οι κακοί άνθρωποι και οι άπιστοι που προκάλεσαν διαταράξεις και αναστάτωση αποπέμφθηκαν από την εκκλησία. Αυτή η κατάσταση μου επέτρεψε να γίνω μάρτυρας των θαυμαστών πράξεων του Θεού, και όλου του έργου που κάνει ο ίδιος ο Θεός. Τώρα πιστεύω περισσότερο στον Θεό. Δόξα σοι ο Θεός!