Από τη Σου Φούνγκσουανγκ, Κίνα

Το 2021, έκανα το καθήκον του επικεφαλής στην εκκλησία. Εκείνον τον καιρό, συνεργάτιδά μου ήταν η αδελφή Λι Χουά. Εγώ ήμουν κυρίως υπεύθυνη για το ευαγγελικό έργο, ενώ η Λι Χουά ήταν υπεύθυνη για το έργο κάθαρσης της εκκλησίας. Σε άλλες εργασίες, συνεργαζόμασταν. Μια μέρα, έλαβα ένα γράμμα από μια αδελφή που μας πληροφορούσε ότι η Φαν Σιά δεν έκανε καμία πρόοδο στην οργάνωση των υλικών κάθαρσης, κι αυτό εμπόδιζε το έργο να προχωρήσει. Το γράμμα μάς ζητούσε να ζυγίσουμε αν χρειαζόταν να της ανατεθούν διαφορετικά καθήκοντα. Γνώριζα ότι η Φαν Σιά δεν είχε και πολύ καλό επίπεδο, καθώς και ότι η οργάνωση των υλικών κάθαρσης ήταν αρκετά κοπιαστική δουλειά γι’ αυτήν, οπότε έπρεπε πράγματι να της ανατεθούν διαφορετικά καθήκοντα. Μετά, όμως, σκέφτηκα ότι το έργο της κάθαρσης ήταν ευθύνη της Λι Χουά. Αν είχε προβλήματα, ήταν δική της δουλειά να συναναστραφεί για να τα λύσει. Το ευαγγελικό έργο, για το οποίο ήμουν υπεύθυνη εγώ, περιλάμβανε πολλούς τομείς και είχε πολλά προβλήματα. Στο παρελθόν, είχα υποβληθεί ακόμα και σε κλάδεμα από τους ανώτερους επικεφαλής επειδή ένα μέρος του έργου δεν είχε υλοποιηθεί. Αν δεν επανερχόμουν στο ζήτημα και δεν το υλοποιούσα σύντομα, μπορεί και να κλαδευόμουν ξανά. Θεώρησα ότι ήταν σημαντικότερο να αφιερώσω τον χρόνο και την ενέργειά μου στο ευαγγελικό έργο. Εκείνες τις δύο μέρες, η Λι Χουά έλειπε από το σπίτι όπου φιλοξενούμασταν επειδή φρόντιζε κάτι, κι έτσι ζήτησα από μια άλλη αδελφή να της παραδώσει το μήνυμα ότι έπρεπε γρήγορα να κατανοήσει τι συνέβαινε με τη Φαν Σιά όταν θα επέστρεφε και να της αναθέσει εγκαίρως διαφορετικά καθήκοντα. Έπειτα ασχολήθηκα με το έργο για το οποίο ήμουν υπεύθυνη. Λίγο αργότερα, άλλη μία αδελφή ανέφερε προβλήματα με τη Φαν Σιά, λέγοντας πως δεν κουβαλούσε φορτίο κατά την εκτέλεση του καθήκοντός της, και πως, όταν οι αδελφές επισήμαιναν τα προβλήματά της, εκείνη δεν το αποδεχόταν, ενώ αποκάλυπτε ακόμα και ευερεθιστότητα. Όλοι ένιωθαν να τους περιορίζει κάπως. Σκέφτηκα μέσα μου: «Μήπως η Λι Χουά δεν πήγε να δει τι συμβαίνει την προηγούμενη φορά; Γιατί δεν έχει απαλλαγεί ακόμα απ’ τα καθήκοντά της η Φαν Σιά; Η Φαν Σιά προκαλεί πλέον διατάραξη και αναστάτωση στους αδελφούς και τις αδελφές μας, και πρέπει επειγόντως να απαλλαγεί απ’ τα καθήκοντά της». Εκείνο το διάστημα, η Λι Χουά δεν ήταν σε θέση να βγει έξω να κάνει το καθήκον της επειδή κινδύνευε η ασφάλειά της. Ως αντιστάθμισμα, επιλέξαμε μια άλλη επικεφαλής, την Ντινγκ Γιαν, να έρθει και να αναλάβει το έργο για το οποίο ήταν πριν υπεύθυνη η Λι Χουά. Σκέφτηκα μέσα μου: «Η Ντινγκ Γιαν έχει ξανακάνει έργο κάθαρσης και διακρίνει τους ανθρώπους καλύτερα από εμένα. Θα πω στην Ντινγκ Γιαν να απαλλάξει απ’ τα καθήκοντά της τη Φαν Σιά». Πού να ήξερα ότι η Ντινγκ Γιαν, όταν επέστρεφε απ’ τη συνάθροιση, θα έλεγε: «Ανησυχούσα πως, αν απάλλασσα τη Φαν Σιά απ’ τα καθήκοντά της κατά την πρώτη μας συνάντηση, μπορεί να σχημάτιζε κακή γνώμη για εμένα, κι έτσι δεν την απάλλαξα απ’ τα καθήκοντά της». Το μόνο που σκεφτόμουν τότε ήταν ότι το έργο της κάθαρσης ήταν ευθύνη της Ντινγκ Γιαν, και ότι, αν δεν απάλλασσε τη Φαν Σιά απ’ τα καθήκοντά της, ήταν δική της αστοχία να εκπληρώσει την ευθύνη της και όχι δικό μου πρόβλημα, οπότε δεν αναμίχθηκα στο ζήτημα. Αργότερα, οι ανώτεροι επικεφαλής ανακάλυψαν αυτό το ζήτημα και κανόνισαν να απαλλάξει κάποιος γρήγορα τη Φαν Σιά απ’ τα καθήκοντά της. Έστειλαν επίσης ένα γράμμα όπου μας ρωτούσαν γιατί δεν είχαμε απαλλάξει τους ακατάλληλους ανθρώπους απ’ τα καθήκοντά τους και γιατί δεν τους είχαμε αναθέσει διαφορετικά καθήκοντα, και μας ζητούσαν να γράψουμε όσα στοχαζόμασταν και κατανοούσαμε σχετικά με αυτό το ζήτημα. Εκείνη την εποχή, δεν είχα την παραμικρή αυτογνωσία. Νόμιζα πως αυτό το έργο δεν ήταν της αρμοδιότητάς μου, και, ακόμα κι αν κάποιος έπρεπε να αναλάβει την ευθύνη, αυτός ο κάποιος δεν θα έπρεπε να ήμουν εγώ. Η Λι Χουά και η Ντινγκ Γιαν ήταν αυτές που δεν είχαν καταφέρει να απαλλάξουν εγκαίρως τη Φαν Σιά απ’ τα καθήκοντά της. Οι ανώτεροι επικεφαλής είδαν ότι προέβαλλα αντεπιχειρήματα, αποποιούμουν τις ευθύνες μου και δεν είχα την παραμικρή αυτογνωσία. Επιπλέον, είχα αλαζονική διάθεση και δεν αποδεχόμουν το κλάδεμα και την καθοδήγηση απ’ τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Δεν έκανα το καθήκον μου σύμφωνα με τις αρχές, ενώ είχα ζημιώσει το έργο του οίκου του Θεού και τη ζωή-είσοδο των αδελφών μου. Γι’ αυτό και με απάλλαξαν απ’ τα καθήκοντά μου.

Στην πνευματική μου άσκηση, διάβασα ένα χωρίο απ’ τα λόγια του Θεού που ήταν πολύ σχετικό με την κατάστασή μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πώς εκδηλώνεται ο εγωισμός των αντίχριστων και το ότι είναι ελεεινοί; Σε οτιδήποτε ωφελεί τη θέση ή τη φήμη τους, καταβάλλουν προσπάθειες να κάνουν ή να πουν ό,τι είναι απαραίτητο και υπομένουν πρόθυμα κάθε ταλαιπωρία. Αλλά όταν πρόκειται για έργο που οργανώνεται από τον οίκο του Θεού ή για έργο που ωφελεί την ανάπτυξη της ζωής του εκλεκτού λαού του Θεού, το αγνοούν εντελώς. Ακόμα κι όταν οι κακοί άνθρωποι διαταράσσουν, αναστατώνουν και διαπράττουν κάθε είδους κακό, επηρεάζοντας έτσι σοβαρά το έργο της εκκλησίας, παραμένουν απαθείς και αδιάφοροι, λες και δεν τους αφορά. Και αν κάποιος ανακαλύψει και αναφέρει τις κακές πράξεις ενός κακού ανθρώπου, λένε ότι δεν είδαν τίποτα και προσποιούνται άγνοια. Εάν κάποιος, όμως, τους αναφέρει και φανερώσει ότι δεν κάνουν αληθινό έργο και επιδιώκουν μόνο τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, εξαγριώνονται. Συγκαλούνται εσπευσμένα συνεδριάσεις για να συζητηθεί πώς να απαντήσουν, γίνονται έρευνες για να ανακαλυφθεί το ποιος δρα πίσω από την πλάτη τους, ποιος ήταν ο αρχηγός της συμμορίας και ποιος εμπλέκεται. Δεν θα φάνε ούτε θα κοιμηθούν έως ότου διερευνήσουν τα πάντα και το θέμα κλείσει οριστικά. Μερικές φορές, θα φτάσουν στο σημείο να χαρούν μόνο αφού έχουν βάλει στη θέση τους όλους όσοι εμπλέκονταν στην αναφορά τους. Αυτή είναι εκδήλωση του ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί, έτσι δεν είναι; Κάνουν εκκλησιαστικό έργο; Ενεργούν για χάρη της δύναμης και του κύρους τους, απλά και καθαρά. Ασχολούνται με το δικό τους εγχείρημα. Ανεξάρτητα από το τι έργο αναλαμβάνουν, οι αντίχριστοι δεν σκέφτονται ποτέ τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Εξετάζουν μόνο αν θα επηρεαστούν τα δικά τους συμφέροντα, σκέφτονται μόνο τη λίγη δουλειά που έχουν μπροστά τους και η οποία τους ωφελεί. Γι’ αυτόν, το πρωταρχικό έργο της εκκλησίας είναι απλώς κάτι που κάνουν στον ελεύθερό τους χρόνο. Δεν το παίρνουν καθόλου στα σοβαρά. Κουνιούνται μόνο όταν τους τσιγκλήσει κάποιος να ενεργήσουν, κάνουν μόνο αυτό που τους αρέσει και κάνουν έργο μόνο για χάρη της διατήρησης της δικής τους θέσης και δύναμης. Στα μάτια τους, οποιοδήποτε έργο οργανώνεται από τον οίκο του Θεού, το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου και η είσοδος στη ζωή του εκλεκτού λαού του Θεού δεν είναι σημαντικά. Όσες δυσκολίες κι αν έχουν οι άλλοι στο έργο τους, ό,τι θέματα κι αν έχουν εντοπίσει και τους τα αναφέρουν, όσο ειλικρινή κι αν είναι τα λόγια τους, οι αντίχριστοι δεν δίνουν σημασία, δεν συμμετέχουν, είναι σαν να μην έχει αυτό καμία σχέση μαζί τους. Όσο μεγάλα προβλήματα κι αν παρουσιάζονται στο έργο της εκκλησίας, είναι παντελώς αδιάφοροι. Ακόμη και όταν ένα πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς μπροστά τους, το αντιμετωπίζουν μόνο επιφανειακά. Μόνον όταν κλαδευτούν απευθείας από τον Άνωθεν και τους δοθεί εντολή να ξεκαθαρίσουν κάποιο πρόβλημα, κάνουν απρόθυμα λίγο πραγματικό έργο και δίνουν στον Άνωθεν κάτι να δει. Αμέσως μετά, συνεχίζουν τη δική τους δουλειά. Όσον αφορά το έργο της εκκλησίας, τα σημαντικά πράγματα του ευρύτερου πλαισίου, γι’ αυτά τα πράγματα είναι αδιάφοροι και τα αγνοούν. Παραμελούν ακόμη και τα προβλήματα που ανακαλύπτουν και δίνουν επιπόλαιες απαντήσεις ή τα μασάνε όταν τους ρωτάς για προβλήματα, αντιμετωπίζοντάς τα μόνο με μεγάλη απροθυμία. Αυτή είναι εκδήλωση του ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί, έτσι δεν είναι;» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος πρώτο)]. Ο Θεός εκθέτει ότι οι αντίχριστοι είναι τρομερά εγωιστές και ελεεινοί. Είναι διατεθειμένοι να εργαστούν σκληρά, να αντέξουν τις κακουχίες και να πληρώσουν τίμημα μόνο για πράγματα που μπορούν να τους δώσουν μια καλή εικόνα και να εξασφαλίσουν την εκτίμηση των άλλων. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου το εκκλησιαστικό έργο ούτε οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αδελφοί κι οι αδελφές, και τα αντιμετωπίζουν όλα αυτά με επιπολαιότητα. Δείχνουν πλήρη αδιαφορία ακόμα κι όταν γνωρίζουν ότι κάποιος προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση. Η διάθεση που αποκάλυπτα ήταν ίδια με αυτή ενός αντίχριστου. Γνώριζα καλά ότι η Φαν Σιά δεν έφερνε αποτελέσματα στα καθήκοντά της και ότι έπρεπε να της ανατεθούν γρήγορα διαφορετικά καθήκοντα, αλλά θεωρούσα πως το έργο της κάθαρσης ήταν ευθύνη της Λι Χουά και πως εκείνη έπρεπε να λύσει τα όποια προβλήματα. Θεωρούσα πως, ακόμα κι αν αφιέρωνα χρόνο στην προσπάθεια να λύσω αυτά τα προβλήματα, κάτι τέτοιο δεν θα έκανε καλό στην εικόνα μου και θα ήταν χαμένος χρόνος. Έτσι, ενέργησα ανεύθυνα και αδιαφόρησα για το ζήτημα. Αργότερα, η Λι Χουά δεν ήταν πλέον σε θέση να κάνει τα καθήκοντά της. Η Ντινγκ Γιαν είχε μόλις επιλεγεί επικεφαλής, κι εγώ θα έπρεπε να είχα πάει μαζί της για να απαλλάξουμε τη Φαν Σιά απ’ τα καθήκοντά της. Όμως, έκανα μαζί της μόνο μια σύντομη συζήτηση. Μετά, την άκουσα να λέει ότι είχε αμφιβολίες και γι’ αυτό δεν είχε απαλλάξει τη Φαν Σιά απ’ τα καθήκοντά της, αλλά και πάλι δεν διευθέτησα το ζήτημα εγκαίρως. Είχα δείξει επιπολαιότητα απέναντι στο εκκλησιαστικό έργο και δεν το είχα αντιμετωπίσει ευσυνείδητα. Όταν οι ανώτεροι επικεφαλής πήγαν να με κλαδέψουν, όχι μόνο δεν έκανα αυτοκριτική, αλλά επιπλέον προσπάθησα να ρίξω αλλού το φταίξιμο, λέγοντας ότι οι αδελφές που συνεργάζονταν μαζί μου ήταν εκείνες που δεν απάλλαξαν εγκαίρως τη Φαν Σιά απ’ τα καθήκοντά της. Με αυτόν τον τρόπο, ένιπτα τας χείρας μου για το ζήτημα. Αν οι ανώτεροι επικεφαλής δεν είχαν απαλλάξει εγκαίρως τη Φαν Σιά απ’ τα καθήκοντά της, κανείς δεν ξέρει για πόσον καιρό ακόμα θα αναστάτωνε την ομάδα ούτε πόση ζημιά θα είχε προκαλέσει στο έργο της κάθαρσης και στις ζωές των αδελφών. Ήμουν επικεφαλής για πάνω από δύο χρόνια και είχα αντιληφθεί μερικές αρχές. Έπρεπε να είχα δείξει μεγαλύτερο ενδιαφέρον και να είχα εκπληρώσει τις ευθύνες μου για να προστατεύσω τους διάφορους τομείς του εκκλησιαστικού έργου. Όταν είδα ένα άτομο να αναστατώνει και να διαταράσσει το εκκλησιαστικό έργο, έπρεπε αμέσως να το σταματήσω και να το περιορίσω. Όσοι ήταν ακατάλληλοι έπρεπε να είχαν μετατεθεί ή να είχαν απαλλαγεί εγκαίρως απ’ τα καθήκοντά τους. Αν δεν μπορούσα να δω τα πράγματα καθαρά, έπρεπε να αναζητήσω με τους συνεργάτες μου και να τους συμβουλευτώ. Αυτό σημαίνει να εκπληρώνει κανείς τις ευθύνες του. Στην επιδίωξη, όμως, της υπόληψης και της θέσης, και για να κερδίσω την εκτίμηση των ανώτερων επικεφαλής, ενδιαφέρθηκα μόνο για το έργο που αφορούσε τις κύριες ευθύνες μου, κι όταν είδα να προκύπτουν προβλήματα σε άλλους τομείς του έργου, τα αγνόησα παντελώς. Πραγματικά, δεν είχα καθόλου ανθρώπινη φύση! Ήμουν απίστευτα εγωίστρια! Αν δεν με είχαν εκθέσει, κλαδέψει και απαλλάξει απ’ τα καθήκοντά μου οι ανώτεροι επικεφαλής, ακόμα δεν θα ήξερα να κάνω αυτοκριτική. Δεν θα είχα κατανοήσει πόσο βαθιά με είχε διαφθείρει ο Σατανάς ούτε πόσο ελεεινός και αχρείος ήταν ο τρόπος ζωής μου. Όταν το κατανόησα αυτό, ένιωσα βαθιά ενοχή και αυτομομφή. Ταυτόχρονα, προσευχήθηκα μέσα μου στον Θεό και Τον ευχαρίστησα: «Θεέ μου, η απαλλαγή απ’ τα καθήκοντά μου είναι η δικαιοσύνη Σου. Δεν με αντιμετώπισες σύμφωνα με τις παραβάσεις μου, ενώ μου έδωσες ακόμα και την ευκαιρία να μετανοήσω, ώστε να μπορέσω να κάνω αυτοκριτική και να αποκτήσω αυτογνωσία. Αυτή είναι η αγάπη και η σωτηρία Σου. Θεέ μου, οδήγησέ με να αποκτήσω αυτογνωσία σε αυτό το ζήτημα και να μετανοήσω ειλικρινά».

Αργότερα, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Στον οίκο του Θεού, όλοι όσοι επιδιώκουν την αλήθεια είναι ενωμένοι ενώπιον του Θεού, όχι διχασμένοι. Όλοι εργάζονται προς έναν κοινό στόχο: να εκπληρώνουν το καθήκον τους, να κάνουν το έργο που τους αναλογεί, να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, να πράττουν όπως απαιτεί ο Θεός και να ικανοποιούν τις προθέσεις Του. Αν ο σκοπός σου δεν είναι για χάρη αυτού, αλλά για χάρη του εαυτού σου, για χάρη της ικανοποίησης των εγωιστικών σου επιθυμιών, τότε αυτό αποκαλύπτει μια διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Στον οίκο του Θεού, τα καθήκοντα γίνονται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, ενώ οι πράξεις των άπιστων διέπονται από τις σατανικές τους διαθέσεις. Πρόκειται για δύο πολύ διαφορετικά μονοπάτια. Οι άπιστοι κάνουν τις δικές τους μηχανορραφίες, καθένας τους έχει τους δικούς του στόχους και τα δικά του σχέδια, και καθένας τους ζει για τα δικά του συμφέροντα. Γι’ αυτό όλοι παλεύουν για το δικό τους όφελος και είναι απρόθυμοι να εγκαταλείψουν έστω και το ελάχιστο από όσα κερδίζουν. Είναι διχασμένοι, όχι ενωμένοι, επειδή δεν επιδιώκουν έναν κοινό στόχο. Η πρόθεση και η φύση που διέπουν τις πράξεις τους είναι οι ίδιες. Όλοι ενεργούν για τον εαυτό τους. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν βασιλεύει η αλήθεια, αυτό που βασιλεύει και κρατά τα ηνία είναι μια διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Ελέγχονται από τη διεφθαρμένη σατανική τους διάθεση και δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, και έτσι βυθίζονται όλο και πιο βαθιά στην αμαρτία. Στον οίκο του Θεού, αν οι αρχές, οι μέθοδοι, το κίνητρο και η αφετηρία των πράξεών σας δεν διέφεραν από εκείνες των άπιστων, αν και οι δικές σας πράξεις υπόκειντο στα παιχνιδάκια, τον έλεγχο και τη χειραγώγηση μιας διεφθαρμένης σατανικής διάθεσης, και αν η αφετηρία των πράξεών σας ήταν τα συμφέροντα, η φήμη, η υπερηφάνεια και το κύρος σας, τότε η εκτέλεση του καθήκοντός σας δεν θα διέφερε από τον τρόπο που πράττουν οι άπιστοι» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Καθώς αναλογιζόμουν τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι, αν και πίστευα στον Θεό, Τον ακολουθούσα κι έκανα καθήκοντα στην εκκλησία, οι σκέψεις και οι απόψεις μου δεν είχαν αλλάξει. Στη ζωή μου, βασιζόμουν ακόμη στα σατανικά δηλητήρια «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» και «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του οπουδήποτε μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει». Ζούσα μέσα σε μια εγωιστική κι ελεεινή διεφθαρμένη διάθεση, λαμβάνοντας υπόψη μόνο την υπόληψη και τη θέση μου. Όταν ανακάλυψα ότι η Φαν Σιά δεν έφερνε αποτελέσματα όταν έκανε το καθήκον της, ενώ επίσης αναστάτωνε τους άλλους αδελφούς και αδελφές, και εμπόδιζε το έργο της κάθαρσης, γνώριζα πολύ καλά ότι έπρεπε να απαλλαγεί γρήγορα απ’ τα καθήκοντά της και να αντικατασταθεί από κάποιον κατάλληλο άνθρωπο. Ωστόσο, σκεφτόμουν μόνο το έργο για το οποίο ήμουν υπεύθυνη εγώ, και επιδίωκα μόνο την υπόληψη και τη θέση μου. Θεωρούσα πως, αν λυνόταν αυτό το πρόβλημα, άλλοι θα έπαιρναν τα εύσημα, ενώ εγώ δεν θα είχα την ευκαιρία να προβληθώ. Γι’ αυτό και δεν έδωσα καμία σημασία. Δεν έλαβα υπόψη το μέγεθος της ζημιάς που θα προκαλούνταν στο εκκλησιαστικό έργο και στις ζωές των αδελφών μου αν δεν λυνόταν αυτό το πρόβλημα. Αν και το έργο της κάθαρσης ήταν κυρίως ευθύνη της συνεργάτιδάς μου, αυτό δεν σήμαινε πως δεν χρειαζόταν να νοιάζομαι για το συγκεκριμένο έργο. Ως επικεφαλής, αν προκύψει θέμα σε κάποια εργασία, πρέπει να εμπλακώ και, μαζί με τους συνεργάτες μου, να το συζητήσουμε, να αναζητήσουμε τις αρχές και να το επιλύσουμε. Αυτή είναι η ευθύνη μου και τα καθήκοντα του πόστου μου. Εγώ, ωστόσο, ζούσα μόνο για την υπόληψη και τη θέση μου. Ήμουν εγωίστρια κι ελεεινή, και δεν προστάτευα τα συμφέροντα της εκκλησίας ούτε λάμβανα υπόψη το έργο συνολικά. Δεν προσέγγιζα το εκκλησιαστικό έργο ως μέλος μιας ομάδας. Οι άπιστοι έχουν τα δικά τους σχέδια στο έργο τους, και όλα όσα κάνουν τα κάνουν για τον εαυτό τους. Το πώς εργαζόμουν εκείνη τη στιγμή δεν είχε απολύτως καμία διαφορά απ’ το πώς εργάζονται οι άπιστοι.

Μια μέρα, διάβασα ένα χωρίο απ’ τα λόγια του Θεού σε ένα βίντεο βιωματικής μαρτυρίας: «Ο Θεός έχει κάνει τόσο σπουδαία δουλειά εκφράζοντας την αλήθεια και σώζοντας τους ανθρώπους, και έχει αφιερώσει όλο το αίμα της καρδιάς Του σ’ αυτό. Ο Θεός παίρνει αυτόν τον τόσο δίκαιο σκοπό πάρα πολύ σοβαρά· όλο το αίμα της καρδιάς Του το έχει ξοδέψει γι’ αυτούς τους ανθρώπους που θέλει να σώσει, και σ’ αυτούς τους ανθρώπους έχει εναποθέσει όλες Του τις προσδοκίες· σ’ αυτούς τους ανθρώπους θα πραγματοποιηθούν όλα τα τελικά αποτελέσματα και η δόξα που θέλει να αποκτήσει από το σχέδιο διαχείρισής Του που διαρκεί 6 χιλιάδες χρόνια. Αν κάποιος γίνει αντίπαλος με τον Θεό, αντιταχθεί, διαταράξει ή καταστρέψει το αποτέλεσμα αυτού του σκοπού, τότε άραγε θα τον συγχωρήσει ο Θεός; (Όχι.) Μήπως κάτι τέτοιο προσβάλλει τη διάθεση του Θεού; Αν συνεχίζεις να λες ότι ακολουθείς τον Θεό, ότι επιδιώκεις τη σωτηρία, ότι αποδέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση και την καθοδήγηση του Θεού, ότι αποδέχεσαι την κρίση και την παίδευσή Του και ότι υποτάσσεσαι σ’ αυτές, όμως την ώρα που λες αυτά τα λόγια, ταυτόχρονα διαταράσσεις, αναστατώνεις και καταστρέφεις το πολύπλευρο έργο της εκκλησίας, και εξαιτίας του γεγονότος ότι αναστατώνεις, διαταράσσεις και καταστρέφεις, αλλά και επειδή αμελείς ή παραμελείς το καθήκον σου, ή επειδή έχεις εγωιστικές επιθυμίες και επειδή επιδιώκεις τα δικά σου συμφέροντα, πλήττονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, τα συμφέροντα της εκκλησίας και τόσες άλλες πτυχές, μέχρι και σε σημείο που να αναστατώνεται σοβαρά και να καταστρέφεται το έργο του οίκου του Θεού, τότε πώς θα πρέπει να ζυγίσει ο Θεός την έκβασή σου στο βιβλίο της ζωής σου; Τι χαρακτηρισμό θα έπρεπε να σου δώσει; Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, πρέπει να τιμωρηθείς. Αυτό σημαίνει να παίρνεις αυτό που σου αξίζει. Τι καταλαβαίνετε τώρα; Πώς είναι τα συμφέροντα των ανθρώπων; (Είναι μοχθηρά.) Τα συμφέροντα των ανθρώπων είναι στην πραγματικότητα όλες τους οι εξωφρενικές επιθυμίες. Για να το θέσω ευθέως, όλα αυτά είναι πειρασμοί, όλα είναι ψέματα, και είναι δολώματα που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να δελεάσει τους ανθρώπους. Όταν επιδιώκει κανείς τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, αλλά και τα δικά του συμφέροντα, τότε συνεργάζεται με τον Σατανά για να κάνει το κακό, και πηγαίνει κόντρα στον Θεό. Ο Σατανάς, για να παρεμποδίσει το έργο του Θεού, δημιουργεί διάφορα περιβάλλοντα για να δελεάσει, να αναστατώσει και να παραπλανήσει τους ανθρώπους, να τους εμποδίσει να ακολουθήσουν τον Θεό και να υποταχθούν σ’ Αυτόν. Εκείνοι, αντίθετα, συνεργάζονται με τον Σατανά και τον ακολουθούν, ενώ ξεσηκώνονται σκόπιμα για να αναστατώσουν και να καταστρέψουν το έργο του Θεού. Όση συναναστροφή κι αν κάνει ο Θεός πάνω στην αλήθεια, εκείνοι και πάλι δεν έρχονται στα συγκαλά τους. Όσο κι αν τους κλαδέψει ο οίκος του Θεού, και πάλι δεν αποδέχονται την αλήθεια. Δεν υποτάσσονται καθόλου στον Θεό· κάθε άλλο, επιμένουν να περάσει το δικό τους και να κάνουν ό,τι θέλουν, με αποτέλεσμα να αναστατώνουν και να καταστρέφουν το έργο της εκκλησίας, να επηρεάζουν σοβαρά την πρόοδο του έργου της εκκλησίας στις διάφορες πτυχές του και να ζημιώνουν απίστευτα τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Αυτή η αμαρτία είναι πολύ μεγάλη, και ο Θεός σίγουρα θα τιμωρήσει τέτοιους ανθρώπους» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος πρώτο)]. Όταν αναλογίστηκα τα λόγια του Θεού, κατανόησα ότι ο Θεός έχει καταβάλει κάθε επώδυνη προσπάθεια για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Ο Θεός δεν θέλει να δει το έργο Του να υφίσταται καμία αναστάτωση ή ζημιά. Ο Θεός αποστρέφεται και μισεί κάθε άνθρωπο που αναστατώνει και ζημιώνει το έργο του Θεού και που αντιτίθεται στον Θεό. Τέτοιου είδους άνθρωποι πρέπει να τιμωρούνται. Ο Θεός αγαπά όσους επιδιώκουν την αλήθεια, υποτάσσονται στον Θεό και δείχνουν αφοσίωση στον Θεό. Ο Θεός ελπίζει να μπορέσουμε να εκπληρώσουμε την ευθύνη μας για την προστασία του εκκλησιαστικού έργου. Έκανα αυτοκριτική για το ότι, όταν ήμουν επικεφαλής, δεν ήμουν σε θέση να εκπληρώσω την ευθύνη μου να απαλλάξω εγκαίρως τη Φαν Σιά απ’ τα καθήκοντά της, κι έτσι καθυστέρησα το έργο της κάθαρσης. Είχα γίνει κάποια που διατάρασσε και αναστάτωνε το εκκλησιαστικό έργο, που ο Θεός την αποστρεφόταν και τη μισούσε. Όταν το κατανόησα αυτό, με έπιασε φόβος και προσήλθα ενώπιον του Θεού για να προσευχηθώ σε Εκείνον: «Θεέ μου, είμαι απίστευτα εγωίστρια. Δεν έχω ανθρώπινη φύση. Επιδιώκω μόνο την υπόληψη και τη θέση, και δεν προστατεύω τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Έχω κάνει πράγματα που αποτελούν επανάσταση και αντίσταση εναντίον Σου. Είμαι ανάξια της σωτηρίας Σου. Θεέ μου, είμαι διατεθειμένη να μετανοήσω. Οδήγησέ με να βρω ένα μονοπάτι άσκησης».

Διάβασα κι άλλα λόγια του Θεού: «Αν είσαι επικεφαλής, τότε για όσες εργασίες κι αν είσαι υπεύθυνος, είναι δική σου ευθύνη να θέτεις διαρκώς ερωτήματα και να ζητάς πληροφορίες γι’ αυτές, επιθεωρώντας τες παράλληλα και επιλύοντας τα προβλήματα αμέσως μόλις προκύπτουν. Αυτή είναι η δουλειά σου. Κι έτσι, είτε είσαι τοπικός επικεφαλής, είτε επικεφαλής περιφέρειας, είτε εκκλησιαστικός επικεφαλής, είτε επικεφαλής ή επιβλέποντας οποιασδήποτε ομάδας, όταν γνωρίζεις πλέον το εύρος των αρμοδιοτήτων σου, πρέπει να εξετάζεις συχνά εάν κάνεις αληθινό έργο, εάν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες που οφείλει να εκπληρώνει ένας επικεφαλής ή εργάτης, καθώς και ποιες εργασίες, από τις διάφορες που σου έχουν ανατεθεί, δεν έχεις κάνει, ποιες δεν θες να κάνεις, ποιων τα αποτελέσματα είναι ανεπαρκή και ποιων τις αρχές δεν έχεις καταφέρει να αντιληφθείς. Όλα αυτά είναι πράγματα τα οποία θα πρέπει να εξετάζεις συχνά. Την ίδια στιγμή, πρέπει να μάθεις να συναναστρέφεσαι με τους άλλους ανθρώπους και να τους θέτεις ερωτήματα, και πρέπει να μάθεις πώς να αναγνωρίζεις, στα λόγια του Θεού και στις εργασιακές ρυθμίσεις, ένα σχέδιο, αρχές και ένα μονοπάτι άσκησης. Αναφορικά με οποιαδήποτε εργασιακή ρύθμιση, είτε σχετίζεται με τη διοίκηση, είτε με το προσωπικό, είτε με την εκκλησιαστική ζωή ή ειδάλλως με οποιοδήποτε είδος επαγγελματικού έργου, αν άπτεται των αρμοδιοτήτων των επικεφαλής και των εργατών, τότε πρόκειται για ευθύνη που οφείλουν να εκπληρώσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, και εμπίπτει στο πεδίο των πραγμάτων για τα οποία είναι υπεύθυνοι οι επικεφαλής και οι εργάτες· αυτές οι εργασίες θα πρέπει να φροντίσεις να γίνουν. Φυσικά, θα πρέπει να τίθενται προτεραιότητες βάσει της κατάστασης· κανένα έργο δεν πρέπει να μένει πίσω. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες λένε: “Δεν έχω τρία κεφάλια και έξι χέρια. Υπάρχουν πάρα πολλές εργασίες στην εργασιακή ρύθμιση· σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να τα καταφέρω αν οριστώ υπεύθυνος για όλες”. Αν υπάρχουν κάποιες εργασίες με τις οποίες δεν μπορείς ν’ ασχοληθείς προσωπικά, τότε έχεις κανονίσει να τις κάνει κάποιος άλλος; Αφού το κανόνισες, τις παρακολούθησες και ρώτησες γι’ αυτές; Έλεγξες το έργο αυτού του ατόμου; Σίγουρα είχες τον χρόνο να κάνεις ερωτήσεις και να ελέγξεις, έτσι δεν είναι; Ασφαλώς και τον είχες!» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (10)]. «Όσο βαθιά ή επιφανειακά κι αν κατανοούν την αλήθεια όσοι εκτελούν κάποιο καθήκον, ο πιο απλός τρόπος να κάνουν πράξη την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα είναι να σκέφτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού σε όλες τις περιπτώσεις και να εγκαταλείψουν τις εγωιστικές τους επιθυμίες, τις προσωπικές τους προθέσεις και κίνητρα, την περηφάνια και τη θέση τους. Το ελάχιστο που οφείλει να κάνει κανείς είναι να βάλει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού πάνω απ’ όλα. Εάν κάποιος που εκτελεί ένα καθήκον δεν μπορεί να κάνει ούτε καν αυτό, τότε πώς μπορεί να πει κανείς ότι αυτός ο άνθρωπος εκτελεί το καθήκον του; Δεν είναι εκτέλεση καθήκοντος αυτό. Πρέπει πρώτα να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, να νοιάζεσαι για τις προθέσεις Του και να λαμβάνεις υπόψη το έργο της εκκλησίας. Αυτά να τα έχεις ως προτεραιότητα· μόνο τότε μπορείς να σκεφτείς πόσο σταθερή είναι η θέση σου ή πώς σε βλέπουν οι άλλοι. Δεν νομίζετε ότι γίνεται λίγο πιο εύκολο όταν το διαχωρίζετε σε δύο στάδια και κάνετε ορισμένους συμβιβασμούς; Εάν ασκηθείς έτσι για λίγο, θα καταλάβεις ότι δεν είναι τόσο δύσκολο να ικανοποιήσεις τον Θεό. Επιπλέον, θα πρέπει να μπορείς να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου, να εκτελείς τις υποχρεώσεις και το καθήκον σου, και να παραμερίζεις τις εγωιστικές σου επιθυμίες, προθέσεις και κίνητρα. Θα πρέπει να υπολογίζεις τις προθέσεις του Θεού και να δίνεις προτεραιότητα στα συμφέροντα του οίκου Του, στο έργο της εκκλησίας και στο καθήκον που έχεις να εκτελέσεις. Αφού το βιώσεις αυτό για λίγο, θα καταλάβεις ότι είναι καλή αυτή η συμπεριφορά. Αν συμπεριφέρεσαι έτσι, ζεις ανοιχτά και ειλικρινά, και δεν είσαι ευτελής ή ελεεινός· ζεις δίκαια και έντιμα και δεν είσαι ποταπός, ευτελής και άχρηστος. Θα καταλάβεις ότι έτσι πρέπει να ενεργεί κάποιος και αυτήν την εικόνα θα πρέπει να βιώνει. Η επιθυμία σου να ικανοποιήσεις τα προσωπικά σου συμφέροντα θα γίνεται σιγά σιγά όλο και μικρότερη» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Με τα λόγια του Θεού, είδα ότι όλες οι εργασίες στον οίκο του Θεού είναι πολύ σημαντικές κι ότι η καθεμία ανήκει στις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών όσον αφορά την εποπτεία και την παρακολούθηση. Ο καταμερισμός των εργασιών δεν είναι παρά ένα απαραίτητο μέρος του έργου, για να διασφαλιστεί ότι το έργο θα φέρει ακόμα καλύτερα αποτελέσματα. Εγώ, ωστόσο, πίστευα πως ο καταμερισμός των εργασιών σήμαινε ότι οι άλλες εργασίες δεν ήταν δική μου ευθύνη. Θεωρούσα πως, αν προέκυπταν προβλήματα σε έργο που ήταν ευθύνη άλλων ανθρώπων, τότε εκείνοι έπρεπε να τα λύσουν και να αναλάβουν την ευθύνη γι’ αυτά. Αυτή η οπτική είναι εσφαλμένη και δεν συμβαδίζει με τις απαιτήσεις του Θεού για τους επικεφαλής και τους εργάτες. Οι επικεφαλής είναι υπεύθυνοι για το σύνολο του έργου, και το έργο της κάθαρσης ήταν κι αυτό μέσα στις αρμοδιότητές μου. Αν υπήρχαν προβλήματα εκεί, έπρεπε να εκπληρώσω την ευθύνη μου: έπρεπε να συζητήσω και να λύσω τα προβλήματα με τους συνεργάτες μου. Ταυτόχρονα, κατανόησα ότι, όσο έκανα το καθήκον μου, έπρεπε να δίνω προτεραιότητα στα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να λαμβάνω υπόψη το σύνολο του έργου. Δεν μπορούσα να αφήνω τα κέρδη και τις ζημίες που αφορούσαν τα προσωπικά μου συμφέροντα να επηρεάζουν το έργο του οίκου του Θεού και να καθυστερούν τη ζωή-είσοδο των αδελφών μου. Στο μέλλον, πρέπει να ασκούμαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Όποια εργασία κι αν εκτελώ, πρέπει πάντα να εκπληρώνω τις ευθύνες μου. Δεν γίνεται πλέον να λαμβάνω υπόψη τα προσωπικά μου συμφέροντα.

Αργότερα, έγινα υπεύθυνη για το έργο ποτίσματος των νεοφώτιστων. Η συνεργάτιδά μου, η αδελφή Γιανγκ Λι, χρειαζόταν να πάει αλλού για ένα διάστημα για να φροντίσει κάτι. Πριν φύγει, έδωσε σε εμένα όλους τους νεοφώτιστους που πότιζε εκείνη. Σκέφτηκα μέσα μου: «Κάποιοι απ’ τους νεοφώτιστους που ποτίζω δεν είναι σε καλή κατάσταση. Πρέπει να λύσω τα προβλήματά τους. Πού θα βρω χρόνο να ποτίσω τους νεοφώτιστους που έχεις αναλάβει εσύ; Αν αυτό εμποδίσει το καθήκον μου, τι γνώμη θα σχηματίσουν για εμένα οι επικεφαλής; Μήπως θα πουν ότι δεν κουβαλώ φορτίο και δεν κάνω αληθινό έργο;» Όταν σκέφτηκα έτσι, συνειδητοποίησα ότι η κατάστασή μου ήταν εσφαλμένη. Και πάλι λάμβανα υπόψη τα συμφέροντά μου κι εργαζόμουν για την υπόληψη και τη θέση μου. Θυμήθηκα τα λόγια του Θεού: «Όσο βαθιά ή επιφανειακά κι αν κατανοούν την αλήθεια όσοι εκτελούν κάποιο καθήκον, ο πιο απλός τρόπος να κάνουν πράξη την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα είναι να σκέφτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού σε όλες τις περιπτώσεις και να εγκαταλείψουν τις εγωιστικές τους επιθυμίες, τις προσωπικές τους προθέσεις και κίνητρα, την περηφάνια και τη θέση τους. Το ελάχιστο που οφείλει να κάνει κανείς είναι να βάλει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού πάνω απ’ όλα. Εάν κάποιος που εκτελεί ένα καθήκον δεν μπορεί να κάνει ούτε καν αυτό, τότε πώς μπορεί να πει κανείς ότι αυτός ο άνθρωπος εκτελεί το καθήκον του; Δεν είναι εκτέλεση καθήκοντος αυτό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Έπρεπε να προστατεύσω τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Δεν γινόταν να λαμβάνω πια υπόψη την υπόληψη και τη θέση μου. Οι νεοφώτιστοι που μου έδωσε η Γιανγκ Λι δεν είχαν ριζώσει ακόμα γερά στην αληθινή οδό. Το ΚΚΚ έκανε παντού συλλήψεις και διώξεις χριστιανών, και διέδιδε αβάσιμες φήμες για να δυσφημίσει την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Αν οι νεοφώτιστοι δεν κατανοούσαν την αλήθεια, τότε μπορεί να τους παραπλανούσε ή να τους έπιανε στα δίχτυα του ο Σατανάς ανά πάσα στιγμή. Τώρα που η Γιανγκ Λι είχε δώσει σε εμένα αυτούς τους νεοφώτιστους, το πότισμα κι η υποστήριξή τους ήταν η ευθύνη που έπρεπε να εκπληρώσω. Αν αυτοί οι νεοφώτιστοι αποσύρονταν και σταματούσαν να πιστεύουν επειδή εγώ ήμουν εγωίστρια, ελεεινή και ανεύθυνη, τότε μια κατηγορία θα βάραινε τη συνείδησή μου. Δεν γινόταν πλέον να ζω με βάση την εγωιστική και ελεεινή διεφθαρμένη μου διάθεση. Όποιος κι αν είχε την ευθύνη αυτών των νεοφώτιστων, έπρεπε να τους ποτίσω καλά ώστε να ριζώσουν γερά το συντομότερο δυνατό. Γι’ αυτό, εξοπλίστηκα με την αλήθεια, και πότισα και υποστήριξα όλους τους νεοφώτιστους ανάλογα με τις αντιλήψεις και τα προβλήματά τους. Όταν ασκήθηκα με αυτόν τον τρόπο, ένιωσα γαλήνη και ηρεμία στην καρδιά μου.

Μετά απ’ αυτές τις εμπειρίες, συνειδητοποίησα βαθιά μέσα μου πως, όταν οι άνθρωποι ζουν μέσα σε μια εγωιστική και ελεεινή διεφθαρμένη διάθεση, και δίνουν σημασία μόνο στην επιδίωξη της υπόληψης και της θέσης, μπορεί εκείνη την ώρα να απολαμβάνουν το κύρος, αλλά αφήνουν πίσω τους παραβάσεις αν δεν εκπληρώσουν τις ευθύνες τους, κι οι καρδιές τους φλέγονται απ’ τον πόνο. Όταν, όμως, εγκαταλείπεις τα προσωπικά συμφέροντα, και ασκείσαι και εισέρχεσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, τότε η καρδιά σου βρίσκει γαλήνη και ηρεμία. Σε ευχαριστώ, Θεέ μου, που με οδήγησες σε αυτήν την κατανόηση και το κέρδος!