Από της Ζανγκ Ντι, Κίνα

Στα τέλη του Νοεμβρίου του 2023, συνεργαζόμουν με δύο αδελφές για να επιβλέψουμε το έργο ποτίσματος σε αρκετές εκκλησίες. Κάθε φορά που συνοψίζαμε τις αποκλίσεις και τα προβλήματα στο έργο μας, ένιωθα μεγάλη πίεση. Δεν είχα πολύ καλές εργασιακές ικανότητες, είχα την τάση να παρατηρώ τα προβλήματα με καθυστέρηση και δεν ήμουν τόσο εύστροφη όσο οι δύο αδελφές με τις οποίες συνεργαζόμουν ούτε είχα εξίσου καλό επίπεδο μ’ αυτές. Για παράδειγμα, κάποιες φορές οι νεοφώτιστοι δεν συναθροίζονταν τακτικά, οι ποτιστές ανέφεραν κάποιους αντικειμενικούς λόγους, επισημαίνοντας μόνο τα προβλήματα των νεοφώτιστων, χωρίς να αναλογίζονται αν υπήρχαν τυχόν αποκλίσεις στα δικά τους καθήκοντα. Εφόσον δεν είχα διάκριση, συμφωνούσα απλώς με τα λεγόμενα των ποτιστών και εστίαζα στους νεοφώτιστους. Ωστόσο, οι συνεργάτιδες αδελφές μου μπορούσαν να αναλύσουν τις λεπτομέρειες των προβλημάτων που ανέφεραν οι ποτιστές, εντοπίζοντας τη ρίζα των προβλημάτων, με αποτέλεσμα τα προβλήματα να λύνονται πιο αποτελεσματικά. Όποτε συνέκρινα τον εαυτό μου με τις αδελφές, ένιωθα ανεπαρκής και, παρόλο που εκείνες δεν έλεγαν κάτι, ντρεπόμουν. Ανησυχούσα διαρκώς: «Τι θα σκεφτούν για μένα; Δεν θα πουν ότι, αν και εκπαιδεύομαι εδώ και αρκετό καιρό, δεν έχω σημειώσει ιδιαίτερη πρόοδο; Δεν θα σκεφτούν πως υστερώ σε επίπεδο;» Ένιωθα μεγάλη καταπίεση κάθε φορά που συνοψίζαμε το έργο μας και ήμουν πολύ απρόθυμη να αντιμετωπίσω αυτές τις καταστάσεις.

Μια μέρα, τον Ιανουάριο του 2024, συναθροιστήκαμε για να συνοψίσουμε το έργο μας. Σκέφτηκα μέσα μου: «Δεν γίνεται να συναναστραφώ πρώτα εγώ αυτήν τη φορά. Θα περιμένω να παρουσιάσουν οι αδελφές τις συνόψεις τους και θα μιλήσω τελευταία. Αφού συνοψίσουν τα περισσότερα σημεία, αν υπάρχουν κοινά θέματα, θα παρουσιάσω απλώς μια σύντομη σύνοψη στο τέλος. Έτσι, δεν θα δουν το αληθινό μου πρόσωπο». Όταν, λοιπόν, η αδελφή Αν Ραν ρώτησε ποια θα παρουσιάσει πρώτη τη σύνοψή της, εγώ δεν μίλησα. Μετά απ’ αυτό, η Αν Ραν άρχισε να παρουσιάζει με λεπτομέρεια τη σύνοψη κάθε εκκλησίας και κάθε προβλήματος. Όσο πιο λεπτομερείς γίνονταν οι συνόψεις της, τόσο αγχωνόμουν, αφού σκεφτόμουν: «Μετά την τόσο σχολαστική σύνοψη της Αν Ραν, η δική μου απλή συναναστροφή δεν θα με κάνει να φανώ ανεπαρκής; Δεν θα πουν ότι υστερώ σε ενόραση και ότι έχω χαμηλό επίπεδο;» Δεν μπορούσα να επικεντρωθώ στα προβλήματα που συνόψιζε η αδελφή Αν Ραν επειδή ένιωθα μεγάλη ανησυχία. Μετά από λίγο, η Αν Ραν είπε όσα είχε να πει και συνέχισε η Γιανγκ Σι. Αν και η σύνοψη της Γιανγκ Σι δεν ήταν τόσο σχολαστική όσο της Αν Ραν, μπορούσε να επισημάνει κάποια βασικά θέματα στο έργο του ποτίσματος. Στο σημείο αυτό, αγχώθηκα πολύ και ένιωθα λες και ο χρόνος περνούσε γρήγορα. Πολύ σύντομα, είχε ολοκληρώσει και η Γιανγκ Σι και είπε: «Τα θέματα που υπάρχουν σε αυτές τις εκκλησίες μοιάζουν αρκετά». Η Αν Ραν συμφώνησε, λέγοντας: «Πράγματι». Όταν άκουσα τις αδελφές να το λένε αυτό, άρπαξα την ευκαιρία, με τη σκέψη: «Εφόσον λένε πως τα θέματα είναι παρόμοια, αυτό σημαίνει πως δεν χρειάζεται να παρουσιάσω σύνοψη; Έτσι, θα αποφύγω να ντροπιαστώ με μια απλή συναναστροφή». Άρπαξα γρήγορα την ευκαιρία για να πω: «Η σύνοψή μου αφορά τα ίδια θέματα με τα δικά σας». Κοιτάζοντας το ρολόι, είδα πως ήταν περασμένα μεσάνυχτα και πως όλες φαινόμασταν κάπως κουρασμένες. Σκέφτηκα, λοιπόν: «Τώρα που όλες νυστάζουμε, ακόμη κι αν παρατηρήσουν πως η σύνοψή μου είναι απλή, μπορεί να νομίσουν πως οφείλεται απλώς στο ότι δεν είχα καθαρό μυαλό. Έτσι, μπορώ να τα κουτσοβολέψω». Είπα, λοιπόν: «Έχει πάει πολύ αργά και το μυαλό μου είναι κάπως θολωμένο. Η σύνοψή μου είναι παρόμοια με τη δική σας, οπότε θα σας την πω επιγραμματικά». Απροσδόκητα, όμως, η Αν Ραν είπε: «Δεν θα πετύχουμε καλά αποτελέσματα αν κάνουμε τώρα τη σύνοψη. Ας την κάνουμε αύριο το πρωί». Τότε, όμως, σκέφτηκα: «Αύριο το πρωί, που όλοι θα έχουν περισσότερη ενέργεια, με το που ακούσουν την απλή σύνοψή μου, θα τη διακρίνουν στη στιγμή. Τι θα σκεφτούν τότε για μένα; Καλύτερα να παρουσιάσω τώρα τη σύνοψή μου. Ακόμη κι αν είναι απλή, ίσως να μην το παρατηρήσουν. Έτσι, μπορώ να διασώσω λιγάκι την υπόληψή μου». Είπα γρήγορα: «Ας τελειώσουμε απόψε τη σύνοψη, έχουμε άλλες δουλειές αύριο το πρωί». Οι αδελφές δεν απάντησαν κάτι και συνέχισαν να ακούνε τη σύνοψή μου με νυσταγμένο βλέμμα. Αφού μίλησα, ένιωσα επιτέλους ένα αίσθημα ανακούφισης.

Αργότερα, κατά τη διάρκεια μιας συνάθροισης, μοιράστηκα αυτήν την εμπειρία καθώς συζητούσα για την κατάστασή μου. Ενώ μιλούσα, συνειδητοποίησα ότι μου είχε γίνει κόμπος το στομάχι για μια απλή σύνοψη! Οι συνεργάτιδες αδελφές μου μου το επισήμαναν κι εκείνες, λέγοντας: «Κοίτα πόσο μπερδεύτηκαν οι σκέψεις σου επειδή παρασκέφτεσαι τόσο πολύ τα πράγματα! Ξέρεις γιατί δεν μπορούσες να εντοπίσεις προβλήματα; Επειδή επικεντρωνόσουν απλώς στο να προστατέψεις την εικόνα σου και δεν σκεφτόσουν την ίδια την εργασία». Τα λόγια των αδελφών ήταν όντως αλήθεια. Τον τελευταίο καιρό, το έργο μας δεν ήταν αποτελεσματικό και δεν σκεφτόμουν πώς να συνοψίσω καθαρά τα προβλήματα και τις αποκλίσεις και να βρω αποτελεσματικές λύσεις ούτε σκεφτόμουν πώς εντόπιζαν και συνόψιζαν οι συνεργάτιδες αδελφές μου τα προβλήματα ούτε μάθαινα από εκείνες. Αντ’ αυτού, κάθε σκέψη μου επικεντρωνόταν στο πώς να προστατέψω την εικόνα και τη θέση μου. Σε εκείνο το σημείο, θυμήθηκα ένα άρθρο βιωματικής μαρτυρίας που είχα διαβάσει λίγες μέρες πριν. Παρέθετε ένα χωρίο των λόγων του Θεού το οποίο ανέλυε μια κατάσταση που έμοιαζε πολύ με τη δική μου. Το βρήκα γρήγορα για να το διαβάσω. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Η ανθρώπινη φύση των αντίχριστων είναι ανέντιμη, κάτι που σημαίνει ότι δεν είναι καθόλου ειλικρινείς. Ό,τι λένε κι ό,τι κάνουν είναι νοθευμένο και περιέχει τις δικές τους προθέσεις και στόχους και κρύβει όλα τα ανείπωτα και ανομολόγητα τεχνάσματά τους και τις σκευωρίες τους. Έτσι, τα λόγια και οι πράξεις των αντίχριστων είναι πάρα πολύ μολυσμένα και γεμάτα ψέματα. Όσο κι αν μιλούν, είναι αδύνατο να γνωρίζει κανείς ποια από τα λόγια τους είναι αληθή, ποια είναι ψευδή, ποια είναι σωστά και ποια λάθος. Γι’ αυτό φταίει το ότι είναι ανέντιμοι και ότι το μυαλό τους είναι εξαιρετικά περίπλοκο, γεμάτο ύπουλες μεθοδεύσεις, και βρίθει τεχνασμάτων. Τίποτα απ’ όσα λένε δεν είναι ξεκάθαρο. Δεν λένε ότι ένα κι ένα κάνει δύο, ούτε ότι το ναι είναι ναι και το όχι, όχι. Αντίθετα, σε όλα τα ζητήματα υπεκφεύγουν και σκέφτονται τα πράγματα αρκετές φορές στο μυαλό τους, εξετάζοντας τις συνέπειες, σταθμίζοντας τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα από κάθε οπτική γωνία. Στη συνέχεια, αλλάζουν αυτά που θέλουν να πουν χρησιμοποιώντας τη γλώσσα, έτσι ώστε όλα όσα λένε να ακούγονται αρκετά δυσνόητα. Οι ειλικρινείς άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ποτέ τι λένε και εύκολα ξεγελιούνται και εξαπατώνται, ενώ όποιος μιλάει και επικοινωνεί με τους ανθρώπους του είδους αυτού βρίσκει την εμπειρία κουραστική και επίπονη. Ποτέ δεν λένε ότι ένα κι ένα κάνει δύο, ποτέ δεν λένε αυτό που σκέφτονται, ποτέ δεν περιγράφουν τα πράγματα όπως είναι. Όλα όσα λένε είναι ακατάληπτα, ενώ οι στόχοι και οι προθέσεις των πράξεών τους είναι εξαιρετικά περίπλοκα. Εάν βγει προς τα έξω η αλήθεια —αν οι άλλοι τούς καταλάβουν και τους τσακώσουν— επινοούν γρήγορα ένα άλλο ψέμα για να τη γλιτώσουν» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος πρώτο)]. Ο Θεός έχει εκθέσει έναν συγκεκριμένο τύπο ανθρώπων που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου. Τα λόγια και οι πράξεις τους δεν διακρίνονται από καμία ειλικρίνεια, πάντα ενεργούν έχοντας προσωπικές προθέσεις και σκοπούς, ενώ οι σκέψεις τους είναι μπερδεμένες. Ακόμη κι ένα απλό ζήτημα γίνεται περίπλοκο μ’ αυτούς. Η διάθεσή τους είναι πολύ δόλια. Ήμουν ακριβώς το είδος του ανθρώπου που εξέθετε ο Θεός. Ενώ συνόψιζα το έργο, επειδή δεν εντόπιζα πολλά προβλήματα, ανησυχούσα πως η απλότητα της συναναστροφής μου θα έκανε τις αδελφές να με περιφρονήσουν, οπότε στο μυαλό μου άρχισαν να στριφογυρίζουν σχέδια και τεχνάσματα. Σκέφτηκα να περιμένω να τελειώσουν οι αδελφές τη συναναστροφή τους κι έπειτα να δώσω μια γενική συναναστροφή στο τέλος. Όταν είδα πως οι αδελφές είχαν εντοπίσει τις αποκλίσεις και τα βασικά ζητήματα στο έργο, για να μην ανακαλύψουν ότι δεν είχα παρά απλή κατανόηση του θέματος και για να μην ντροπιαστώ, αν και υπήρχαν ζητήματα που δεν είχα παρατηρήσει, συμφώνησα και πάλι με τα σχόλια των αδελφών και ισχυρίστηκα πως η σύνοψή μου ήταν ίδια με τη δική τους. Επέλεξα, μάλιστα, να παρουσιάσω τη σύνοψη όταν όλες νύσταζαν, σε μια προσπάθεια να τις κάνω να νομίσουν ότι δεν έφταιγα εγώ που η σύνοψή μου ήταν απλή, αλλά η περασμένη ώρα και το ότι δεν είχα καθαρό μυαλό. Όταν η Αν Ραν πρότεινε να γίνει η σύνοψη την επόμενη μέρα για καλύτερα αποτελέσματα, φοβήθηκα πως, αν άφηνα αυτήν την ευκαιρία να ξεγλιστρήσει, δεν θα κατάφερνα να προσπεράσω το θέμα μπλοφάροντας, οπότε επέμεινα να παρουσιάσω τη σύνοψη εκείνο το βράδυ, ισχυριζόμενη πως η αναβολή θα καθυστερούσε το έργο της επόμενης μέρας. Συνειδητοποίησα πως οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις μου δεν διακρίνονταν από καμία ειλικρίνεια και πως το μυαλό μου ήταν τελείως μπερδεμένο. Στην πραγματικότητα, όσα προβλήματα κι αν μπορούσα να εντοπίσω, έπρεπε να είχα μιλήσει ειλικρινά, και, αν υπήρχαν ζητήματα που δεν είχα εντοπίσει, μπορούσα να αναζητήσω τις αποκλίσεις μου και να τις αντισταθμίσω αργότερα. Εγώ, όμως, περιέπλεξα το ζήτημα. Ένιωθα την ανάγκη να ζυγίζω κάθε λέξη που θα έλεγα πολύ πριν την πω, ενώ όλες οι σκέψεις μου περιστρέφονταν γύρω από το πώς θα διέσωζα την υπόληψή μου. Ήμουν πολύ δόλια και το μυαλό μου ήταν γεμάτο με ύπουλα τεχνάσματα!

Αργότερα, τρώγοντας και πίνοντας τα λόγια του Θεού, κατανόησα λιγάκι τον λόγο που ήμουν δόλια, καθώς και τη φύση και τις συνέπειες του να είναι κανείς δόλιος. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Τι λέτε; Δεν είναι εξαντλητική η ζωή για τους δόλιους ανθρώπους; Λένε διαρκώς ψέματα, έπειτα λένε περισσότερα ψέματα για να τα καλύψουν, και επιδίδονται σε εξαπάτηση. Οι ίδιοι προκαλούν αυτήν την εξάντληση στον εαυτό τους. Εφόσον γνωρίζουν πως μια τέτοια ζωή είναι εξαντλητική, γιατί θέλουν ακόμα να είναι δόλιοι, και όχι ειλικρινείς; Έχετε σκεφτεί ποτέ αυτό το ερώτημα; Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι ξεγελιούνται από τη σατανική τους φύση, η οποία τους εμποδίζει να ξεφορτωθούν αυτού του είδους τη ζωή και τη διάθεση. Οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να ξεγελιούνται κατ’ αυτόν τον τρόπο και να ζουν έτσι· δεν θέλουν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να βαδίσουν στο μονοπάτι του φωτός. Εσύ θεωρείς πως το να ζεις έτσι είναι εξαντλητικό και το να ενεργείς έτσι είναι περιττό, όμως οι δόλιοι άνθρωποι το θεωρούν απολύτως απαραίτητο. Θεωρούν πως αν δεν το έκαναν αυτό, θα εξευτελίζονταν, θα πλήττονταν η εικόνα, η φήμη και τα συμφέροντά τους, και θα έχαναν πάρα πολλά. Εκτιμούν αυτά τα πράγματα· εκτιμούν την εικόνα, τη φήμη και τη θέση τους. Αυτό είναι το αληθινό πρόσωπο των ανθρώπων που δεν αγαπούν την αλήθεια. Με λίγα λόγια, όταν οι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να είναι ειλικρινείς ή να κάνουν πράξη την αλήθεια, αιτία είναι το γεγονός πως δεν αγαπούν την αλήθεια. Μέσα τους, εκτιμούν πράγματα όπως η φήμη και η θέση, τους αρέσει να ακολουθούν κοσμικές τάσεις, και ζουν υπό τη δύναμη του Σατανά. Αυτό αποτελεί πρόβλημα με τη φύση τους. Υπάρχουν τώρα άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό εδώ και χρόνια, έχουν ακούσει πολλά κηρύγματα και γνωρίζουν τι πάει να πει πίστη στον Θεό. Παρόλα αυτά, εξακολουθούν να μην κάνουν πράξη την αλήθεια, και δεν έχουν αλλάξει ούτε στο ελάχιστο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή δεν αγαπούν την αλήθεια. Ακόμα και αν κατανοούν ένα μικρό μέρος της αλήθειας, εξακολουθούν να μην μπορούν να το κάνουν πράξη. Όσα χρόνια και αν πιστεύουν τέτοιοι άνθρωποι στον Θεό, θα είναι μάταιο. Μπορούν να σωθούν οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια; Είναι πέρα για πέρα αδύνατον. Όταν κάποιος δεν αγαπά την αλήθεια, αυτό συνιστά πρόβλημα με την καρδιά και με τη φύση του. Δεν γίνεται να επιλυθεί. Το κατά πόσον μπορεί να σωθεί ή όχι κάποιος στην πίστη του εξαρτάται κυρίως από το αν αγαπά ή όχι την αλήθεια. Μόνο όσοι αγαπούν την αλήθεια μπορούν να την αποδεχθούν· μόνο αυτοί μπορούν να υποστούν κακουχίες και να πληρώσουν ένα τίμημα για χάρη της αλήθειας, και μόνο αυτοί μπορούν να προσεύχονται στον Θεό και να στηρίζονται πάνω Του. Μόνο αυτοί μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια, να κάνουν αυτοκριτική και να αποκτήσουν αυτογνωσία μέσω των εμπειριών τους, να βρουν το θάρρος να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα και να καταφέρουν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποταχθούν στον Θεό. Μόνο όσοι αγαπούν την αλήθεια μπορούν να την επιδιώξουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, να βαδίσουν στο μονοπάτι της σωτηρίας και να κερδίσουν την έγκριση του Θεού. Δεν υπάρχει άλλο μονοπάτι πέρα από αυτό. Είναι πολύ δύσκολο να αποδεχθούν την αλήθεια όσοι δεν την αγαπούν. Αυτό συμβαίνει επειδή, εκ φύσεως, αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια. Θα δυσκολεύονταν πολύ να πάψουν να αντιστέκονται στον Θεό ή να κάνουν κακές πράξεις, επειδή ανήκουν στον Σατανά και έχουν ήδη γίνει διάβολοι και εχθροί του Θεού. Ο Θεός σώζει την ανθρωπότητα· δεν σώζει διαβόλους ή τον Σατανά. Ορισμένοι άνθρωποι κάνουν ερωτήσεις όπως: “Στ’ αλήθεια κατανοώ την αλήθεια. Απλώς δεν μπορώ να την κάνω πράξη. Τι να κάνω;” Αυτός είναι άνθρωπος που δεν αγαπάει την αλήθεια. Αν κάποιος δεν αγαπάει την αλήθεια, τότε δεν μπορεί να την κάνει πράξη ακόμη κι αν την κατανοεί. Αυτό συμβαίνει επειδή, κατά βάθος, δεν είναι διατεθειμένος να κάνει κάτι τέτοιο και δεν του αρέσει η αλήθεια. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πέραν πάσης σωτηρίας. Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: “Μου φαίνεται πως βγαίνεις πολύ ζημιωμένος αν είσαι ειλικρινής, οπότε δεν θέλω να γίνω τέτοιος άνθρωπος. Οι δόλιοι άνθρωποι δεν βγαίνουν ποτέ ζημιωμένοι· επωφελούνται, μάλιστα, από το να εκμεταλλεύονται τους άλλους. Θα προτιμούσα, λοιπόν, να είμαι δόλιος. Δεν είμαι διατεθειμένος να αφήσω τους άλλους να μάθουν τις προσωπικές μου υποθέσεις, να με αντιληφθούν ή να με καταλάβουν. Η μοίρα μου θα πρέπει να είναι στα δικά μου χέρια”. Κανένα πρόβλημα, τότε· δοκίμασέ το για να δεις. Δες ποια θα είναι τελικά η έκβασή σου. Δες ποιος θα πάει στην κόλαση και ποιος θα τιμωρηθεί στο τέλος» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πιο θεμελιώδης πράξη του να είναι κανείς ειλικρινής). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα πως οι δόλιοι άνθρωποι από τη φύση τους δεν αγαπούν την αλήθεια και δεν είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη την ειλικρίνεια. Περνούν τις μέρες τους κάνοντας υπολογισμούς και εξαπατώντας, ώστε να προστατέψουν την εικόνα και τη θέση τους, κι έτσι ζουν μια κουραστική και επώδυνη ζωή. Όλα αυτά προκαλούνται από το μαρτύριο και τις πλεκτάνες της σατανικής τους φύσης. Η σύνοψη του έργου για να εντοπιστούν τα προβλήματα και οι αποκλίσεις αποσκοπούσε στη μελλοντική βελτίωση του έργου ποτίσματος. Εγώ, όμως, ανησυχούσα διαρκώς πως η απλότητα της σύνοψής μου θα έκανε τις αδελφές να με περιφρονήσουν, οπότε μονίμως έκανα υπολογισμούς και μηχανορραφούσα. Ήταν ξεκάθαρο πως δεν είχα εντοπίσει κανένα πρόβλημα, κι όμως δεν τολμούσα να πω ανοιχτά την αλήθεια. Οι αδελφές με τις οποίες συνεργαζόμουν πρότειναν πως, για να αποφέρει μια σύνοψη αποτελέσματα, έπρεπε να την κάνουμε όταν θα είχαμε άφθονη ενέργεια. Ήξερα πως η πρόταση της αδελφής θα ωφελούσε το έργο, αλλά και πάλι κατέφυγα σε εξαπάτηση για να διασώσω την υπόληψή μου. Ήμουν πολύ δόλια! Εκ πρώτης όψεως, φαινόταν να μηχανορραφώ εις βάρος άλλων ανθρώπων, αλλά στην ουσία προσπαθούσα να εξαπατήσω τον Θεό. Ισχύει αυτό που είπαν οι συνεργάτιδες αδελφές μου: Κατά τη σύνοψη του έργου, δεν ήμουν επικεντρωμένη στην ίδια την εργασία που έπρεπε να γίνει ούτε χρησιμοποιούσα τη σύνοψη για να εντοπίσω προβλήματα και αποκλίσεις ώστε να βελτιώσω το έργο στο μέλλον. Αντ’ αυτού, σκεφτόμουν μόνο την προσωπική μου εικόνα και θέση, ενώ μηχανορραφούσα σχολαστικά για να συγκαλύψω τις ελλείψεις μου. Δεν είναι μόνο πως ο τρόπος ζωής μου ήταν εξουθενωτικός, αλλά δεν μπορούσα και να αποκτήσω τη διαφώτιση ή την καθοδήγηση του Θεού. Στην πραγματικότητα, δεν ήμουν δόλια και παραπλανητική μόνο κατά τη διάρκεια αυτής της συνεδρίας σύνοψης. Ακόμη και κατά τη διάρκεια των κανονικών μας συζητήσεων, συχνά ενεργούσα δόλια ώστε να μη φανερωθούν οι ελλείψεις μου. Για τα θέματα που δεν είχα εντοπίσει, επαναλάμβανα απλώς ό,τι είχαν πει οι αδελφές πριν από μένα ή έβρισκα έναν λόγο που ακουγόταν ικανοποιητικός για να δικαιολογηθώ. Σκέφτηκα πως ο Θεός έχει εκφράσει τόσες αλήθειες, μας έχει καθοδηγήσει να επιδιώκουμε την αλήθεια, να είμαστε ειλικρινείς και να βιώνουμε αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα. Εγώ, όμως, πήγαινα συνέχεια ενάντια στις απαιτήσεις του Θεού και ζούσα σύμφωνα με τη σατανική διάθεσή μου. Εκ πρώτης όψεως, μεταμφιεζόμουν πολύ καλά για να μη δουν οι συνεργάτιδες αδελφές μου τις ελλείψεις μου και να μπορώ να διατηρώ μια στιγμιαία αίσθηση εικόνας και θέσης. Ο Θεός, όμως, εξετάζει εξονυχιστικά τα πάντα. Η δόλια διάθεση που αποκάλυπτα, καθώς και η ποταπή πρόθεσή μου να προστατέψω τα συμφέροντά μου είχε κάνει τον Θεό να με απεχθάνεται και να με αποστρέφεται. Θυμήθηκα τα λόγια του Κυρίου Ιησού: «Αληθώς σας λέγω, εάν δεν επιστρέψητε και γείνητε ως τα παιδία, δεν θέλετε εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών» (Κατά Ματθαίον 18:3). Η διάθεση του Θεού είναι δίκαιη και άγια, και Εκείνος εγκρίνει όσους είναι απλοί και ειλικρινείς. Αν συνέχιζα να ζω βάσει της δόλιας διάθεσής μου και να προσπαθώ να εξαπατήσω τους άλλους και τον Θεό χωρίς να κάνω πράξη την ειλικρίνεια, στο τέλος ο Θεός θα με εγκατέλειπε και θα με απέκλειε.

Αργότερα, βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης και εισόδου μέσα από τα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Το ότι ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς αποδεικνύει ότι στ’ αλήθεια απεχθάνεται τους δόλιους και τους αντιπαθεί. Η αντιπάθεια του Θεού για τους δόλιους ανθρώπους είναι αντιπάθεια για τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν, τις διαθέσεις τους, κι επίσης τις προθέσεις τους και τα μέσα εξαπάτησης που χρησιμοποιούν· ο Θεός αντιπαθεί όλα αυτά τα πράγματα. Εάν οι δόλιοι άνθρωποι είναι σε θέση να αποδεχθούν την αλήθεια και να παραδεχθούν τη δόλια διάθεσή τους, και είναι πρόθυμοι να δεχθούν τη σωτηρία του Θεού, τότε έχουν κι αυτοί ελπίδα να σωθούν, διότι ο Θεός δεν δείχνει προκατάληψη υπέρ κανενός, ούτε και η αλήθεια το κάνει αυτό. Έτσι, λοιπόν, αν θέλουμε να γίνουμε άνθρωποι αρεστοί στον Θεό, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να αλλάξουμε τις αρχές της διαγωγής μας, να σταματήσουμε να ζούμε σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, να σταματήσουμε να ζούμε τη ζωή μας βασισμένοι στα ψέματα και στην εξαπάτηση, και να απαλλαχθούμε απ’ όλα τα ψέματά μας και να προσπαθήσουμε να είμαστε ειλικρινείς. Τότε θα αλλάξει η άποψη του Θεού για εμάς. Παλιότερα, οι άνθρωποι στηρίζονταν πάντα στο ψέμα, την προσποίηση και την εξαπάτηση ενώ ζούσαν μεταξύ άλλων ανθρώπων, και όσον αφορά τη διαγωγή τους, θεωρούσαν τις σατανικές φιλοσοφίες ως τη βάση της ύπαρξής τους, ως τη ζωή τους και ως το θεμέλιό τους. Αυτό ήταν κάτι που απεχθανόταν ο Θεός. Μεταξύ των απίστων, αν μιλάς ανοιχτά, και μιλάς με λόγια ειλικρινά και λες την αλήθεια, θα σε συκοφαντήσουν, θα σε κρίνουν και θα σε απορρίψουν. Ακολουθείς, επομένως, τις κοσμικές τάσεις και ζεις σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες· γίνεσαι όλο και πιο επιδέξιος στο ψέμα και όλο και πιο δόλιος. Μαθαίνεις, επίσης, να χρησιμοποιείς ύπουλα μέσα για να πετυχαίνεις τους στόχους σου και να προστατεύεις τον εαυτό σου. Ευημερείς όλο και περισσότερο στον κόσμο του Σατανά, με αποτέλεσμα να πέφτεις όλο και πιο βαθιά στην αμαρτία, φτάνοντας τελικά στο σημείο που δεν μπορείς να απεγκλωβιστείς. Στον οίκο του Θεού, ισχύουν ακριβώς τα αντίθετα πράγματα. Όσο περισσότερο μπορείς να λες ψέματα και να εξαπατάς, τόσο περισσότερο θα σε σιχαίνεται και θα σε απορρίπτει ο εκλεκτός λαός του Θεού. Αν αρνηθείς να μετανοήσεις, συνεχίσεις να προσκολλάσαι σε σατανικές φιλοσοφίες και σατανική λογική, και επίσης χρησιμοποιείς σκευωρίες τεχνάσματα, και σύνθετες τακτικές για να μεταμφιεστείς και να καλυφθείς, τότε είναι πολύ πιθανό να αποκαλυφθείς και να αποκλειστείς. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός απεχθάνεται τους δόλιους ανθρώπους. Μόνο οι ειλικρινείς μπορούν να ευημερήσουν στον οίκο του Θεού· όλοι οι δόλιοι εν τέλει θα εγκαταλειφθούν και θα απορριφθούν. Όλα αυτά τα έχει ορίσει ο Θεός προ πολλού. Μόνο οι ειλικρινείς μπορούν να έχουν μερίδιο στη βασιλεία των ουρανών. Αν δεν προσπαθήσεις να είσαι ειλικρινής, αν τα βιώματα και η άσκησή σου δεν προσανατολίζονται προς την επιδίωξη της αλήθειας, αν δεν εκθέτεις την ασχήμια σου και δεν ξεσκεπάζεις τον εαυτό σου, τότε δεν θα μπορέσεις ποτέ να λάβεις το έργο του Αγίου Πνεύματος και να κερδίσεις την έγκριση του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πιο θεμελιώδης πράξη του να είναι κανείς ειλικρινής). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα πως ο Θεός απαιτεί να κάνουμε πράξη την αλήθεια και να είμαστε ειλικρινείς. Πρέπει να μπορούμε να αποδεχτούμε την εξονυχιστική εξέταση του Θεού όταν προκύπτει κάτι, πρέπει να αλλάζουμε ριζικά τις προθέσεις μας όταν μιλάμε και ενεργούμε, ενώ δεν πρέπει να εξαπατάμε ούτε τους άλλους ούτε τον Θεό για να προστατέψουμε τα σαρκικά συμφέροντα, την εικόνα ή τη θέση μας. Αντ’ αυτού, θα πρέπει να κάνουμε πράξη την αλήθεια και να εκπαιδευόμαστε στο να είμαστε ειλικρινείς. Όταν μιλάμε και ενεργούμε, πρέπει να είμαστε ευθείς και ειλικρινείς, χωρίς συγκάλυψη ή υποκρισία. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να λάβουν την έγκριση του Θεού. Στο μέλλον, έπρεπε να κάνω πράξη το να είμαι ειλικρινής. Δεν μπορούσα πια να μεταμφιέζω ή να συγκαλύπτω τις ελλείψεις μου, αλλά να λέω όσα ξέρω και, όταν φανερώνονταν τα ελαττώματα και οι ελλείψεις μου, έπρεπε να συνοψίζω τις αποκλίσεις μου και να μαθαίνω από τα δυνατά σημεία των άλλων. Αργότερα, όταν ερχόταν η ώρα να μοιραστώ τις απόψεις μου καθώς συνοψίζαμε το έργο με τις αδελφές, ένιωθα λιγότερο περιορισμένη. Όταν δεν καταλάβαινα κάτι, το έλεγα, ανοιγόμουν και αναζητούσα βοήθεια από τις αδελφές. Οι αδελφές δεν με περιφρόνησαν και, αντ’ αυτού, με καθοδήγησαν και με βοήθησαν. Με τη βοήθειά τους, κατανόησα πιο ξεκάθαρα κάποια ζητήματα από τη ρίζα τους, ενώ άρχισα να βρίσκω και κάποια μονοπάτια για να συνοψίζω το έργο και να λύνω προβλήματα.

Αργότερα, αναζήτησα πώς έπρεπε να ασκούμαι και να εισέρχομαι σε ό,τι αφορά το εξής πρόβλημα: Πάντα πίστευα πως το επίπεδό μου ήταν κατώτερο από των συνεργάτιδων αδελφών μου και, συγκεκριμένα, όταν συνόψιζα θέματα, δεν μπορούσα να εντοπίσω προβλήματα όπως εκείνες. Έτσι, ένιωθα μονίμως περιορισμένη κατά τη μεταξύ μας συνεργασία. Διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Ο επόμενος στίχος του ύμνου λέει: “Παρ’ όλο που το επίπεδό μου είναι χαμηλό, η καρδιά μου είναι ειλικρινής”. Αυτά τα λόγια φαίνονται πολύ αληθινά και μιλούν για μια αξίωση που θέτει ο Θεός στους ανθρώπους. Ποια αξίωση; Ότι αν οι άνθρωποι υπολείπονται σε επίπεδο, δεν έρχεται και το τέλος του κόσμου, αλλά η καρδιά τους πρέπει να είναι ειλικρινής και, αν συμβαίνει αυτό, θα είναι ικανοί να λάβουν την έγκριση του Θεού. Ασχέτως της κατάστασης ή του υπόβαθρού σου, εσύ πρέπει να είσαι ειλικρινής, να μιλάς ειλικρινά, να ενεργείς με ειλικρίνεια, να είσαι ικανός να εκτελείς το καθήκον σου με όλη την καρδιά και το μυαλό σου, να είσαι αφοσιωμένος στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, να μην προσπαθείς να αποφεύγεις υποχρεώσεις, να μη φέρεσαι ύπουλα ούτε να είσαι δόλιος, να μη λες ψέματα ούτε να εξαπατάς, ούτε να μιλάς με υπεκφυγές. Πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με την αλήθεια και να είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Πολλοί πιστεύουν ότι έχουν χαμηλό επίπεδο και ότι ποτέ δεν εκπληρώνουν το καθήκον τους καλά ή σύμφωνα με τα πρότυπα. Δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό σε ό,τι κάνουν, αλλά δεν μπορούν ποτέ να κατανοήσουν τις αρχές ούτε και να έχουν πολύ καλά αποτελέσματα. Τελικά, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παραπονιούνται ότι είναι πολύ χαμηλό το επίπεδό τους, και γίνονται αρνητικοί. Άρα, δεν υπάρχει διέξοδος όταν κάποιος έχει χαμηλό επίπεδο; Το να έχεις χαμηλό επίπεδο δεν είναι κάποια θανατηφόρα ασθένεια, και ο Θεός δεν είπε ποτέ ότι δεν σώζει όσους έχουν χαμηλό επίπεδο. Όπως είπε ο Θεός στο παρελθόν, θλίβεται με όσους είναι έντιμοι αλλά αδαείς. Τι σημαίνει να είναι κανείς αδαής; Η άγνοια οφείλεται σε πολλές περιπτώσεις στο χαμηλό επίπεδο. Όταν οι άνθρωποι έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν κατανοούν σε βάθος την αλήθεια. Η κατανόησή τους δεν είναι αρκετά συγκεκριμένη ή πρακτική, και συχνά περιορίζεται σε μια επιφανειακή ή κυριολεκτική κατανόηση —περιορίζεται σε δόγματα και κανονισμούς. Γι’ αυτό δεν μπορούν να δουν ξεκάθαρα πολλά προβλήματα ούτε μπορούν ποτέ να κατανοήσουν τις αρχές ενώ εκτελούν το καθήκον τους, ή να κάνουν το καθήκον τους καλά. Άρα, ο Θεός δεν θέλει ανθρώπους χαμηλού επιπέδου; (Θέλει.) Ποιο μονοπάτι και ποια κατεύθυνση τους υποδεικνύει; (Της ειλικρίνειας.) Μπορείτε να είστε ειλικρινείς απλώς και μόνο στα λόγια; (Όχι, πρέπει να έχετε τις εκδηλώσεις ενός ειλικρινούς ανθρώπου.) Ποιες είναι οι εκδηλώσεις ενός ειλικρινούς ατόμου; Καταρχάς, το να μην έχει καμία αμφιβολία όσον αφορά τα λόγια του Θεού. Αυτή είναι μία από τις εκδηλώσεις ενός ειλικρινούς ατόμου. Εκτός αυτής, η σημαντικότερη εκδήλωση είναι το να αναζητά και να κάνει πράξη την αλήθεια σε όλα τα θέματα —αυτή είναι η κρισιμότερη. Λες ότι είσαι ειλικρινής, αλλά πάντα απωθείς τα λόγια του Θεού στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάνεις ό,τι θέλεις. Είναι αυτό εκδήλωση ενός ειλικρινούς ατόμου; Λες: “Αν και το επίπεδό μου είναι χαμηλό, έχω ειλικρινή καρδιά”. Όταν, όμως, σου ανατεθεί ένα καθήκον, φοβάσαι ότι θα υποφέρεις και θα φέρεις την ευθύνη αν δεν το κάνεις καλά, κι έτσι ψάχνεις δικαιολογίες για να αποφύγεις το καθήκον σου ή προτείνεις να το κάνει κάποιος άλλος. Είναι αυτό εκδήλωση ενός ειλικρινούς ανθρώπου; Προφανώς όχι. Πώς, λοιπόν, πρέπει να συμπεριφέρεται ένα ειλικρινές άτομο; Πρέπει να υποτάσσεται στις διευθετήσεις του Θεού, να αφοσιώνεται στο καθήκον που υποτίθεται ότι εκτελεί και να βάζει τα δυνατά του ώστε να ικανοποιεί τις προθέσεις του Θεού. Αυτό εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους: Ένας είναι να αποδέχεσαι το καθήκον σου με ειλικρινή καρδιά, να μη σκέφτεσαι τα σαρκικά σου συμφέροντα, να μην το κάνεις με μισή καρδιά ούτε να μηχανορραφείς για δικό σου όφελος. Αυτές είναι εκδηλώσεις ειλικρίνειας. Ένας άλλος είναι να εκτελείς το καθήκον σου καλά με όλη σου την καρδιά και τη δύναμη, κάνοντας τα πράγματα σωστά και βάζοντας την καρδιά και την αγάπη σου στο καθήκον σου για να ικανοποιείς τον Θεό. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις που θα πρέπει να έχει ένα ειλικρινές άτομο ενώ εκτελεί το καθήκον του» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια του Θεού ήταν σαν θερμό κύμα που παρηγόρησε την καρδιά μου και μου έδειξε ένα μονοπάτι άσκησης. Ο Θεός λέει πως το βασικό δεν είναι αν έχει κάποιος χαμηλό επίπεδο και πως ο Θεός εξετάζει κυρίως κατά πόσο ένας άνθρωπος έχει ειλικρινή καρδιά στο καθήκον του και κατά πόσο μπορεί να κάνει το καθήκον του με αφοσίωση και να συνεργαστεί όσο καλύτερα μπορεί. Ακόμη κι αν αντιμετωπίζουμε κάτι που δεν καταλαβαίνουμε ούτε ξέρουμε πώς να το κάνουμε, θα πρέπει να προσευχόμαστε περισσότερο στον Θεό και να αναζητάμε την καθοδήγησή Του, να επικεντρωνόμαστε στην αναζήτηση των αλήθεια-αρχών στα πάντα και να συναναστρεφόμαστε με τους αδελφούς και τις αδελφές με τους οποίους συνεργαζόμαστε. Μόλις αποκτήσουμε κατανόηση, θα πρέπει να ασκούμαστε σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και να μην προστατεύουμε τα προσωπικά μας συμφέροντα, την εικόνα ή τη θέση μας, αλλά να βάζουμε τα δυνατά μας να συνεργαζόμαστε όπου μπορούμε. Αυτή είναι η ειλικρινής ανθρώπινη ομοιότητα που ελπίζει ο Θεός ότι μπορούμε να βιώσουμε, ενώ είναι και ένα μονοπάτι άσκησης που μας έχει δείξει ο Θεός για να κάνουμε καλά τα καθήκοντά μας. Στην πραγματικότητα, οι αδελφές με τις οποίες συνεργαζόμουν μπορούσαν να εντοπίσουν προβλήματα και αποκλίσεις με λεπτομέρεια, όχι μόνο επειδή είχαν καλύτερο επίπεδο, αλλά και επειδή κατέβαλλαν προσπάθεια και σκέφτονταν πολύ διεξοδικά τα πράγματα. Εγώ είχα μέτριο επίπεδο και, κατά τις συνόψεις του έργου, δεν είχα εσωτερική ηρεμία και, αντί να επικεντρώνομαι στο έργο, πάντα σκεφτόμουν πώς να προστατέψω τη φήμη και τη θέση μου. Εξάλλου, η στάση μου απέναντι στο καθήκον μου ήταν κι αυτή εσφαλμένη και το έβρισκα εξουθενωτικό να σκέφτομαι διεξοδικά τα προβλήματα, οπότε δεν ήθελα να καταβάλω προσπάθεια. Ως εκ τούτου, μπορούσα να εντοπίσω πολύ λίγα προβλήματα και δεν μπορούσα να αξιοποιήσω στο έπακρο ούτε τις δεξιότητες που είχα. Στην πραγματικότητα, οι αδελφές με τις οποίες συνεργαζόμουν γνώριζαν καλά το επίπεδό μου, αλλά δεν με περιφρόνησαν ποτέ εξαιτίας του χαμηλού μου επιπέδου. Αντίθετα, συχνά με ενθάρρυναν να βλέπω σωστά τα ελαττώματά μου και να εκδηλώνω πιο πολύ τα δυνατά μου σημεία. Όταν παρατηρούσαν προβλήματα σ’ εμένα, με καθοδηγούσαν και με βοηθούσαν υπομονετικά, ενώ μου έμαθαν πώς να βλέπω τα πράγματα με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Μέσα από την υπομονή και τη βοήθειά τους, βρήκα κάποια μονοπάτια στο έργο μου. Ο Θεός κανόνισε να συνεργαστώ με αυτές τις αδελφές στο καθήκον μου, οπότε έπρεπε να συνεργαστώ αρμονικά με μια καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη για να εκπληρώσουμε μαζί τα καθήκοντά μας και να ικανοποιήσουμε τον Θεό. Δεν γινόταν να με περιορίζει πια το χαμηλό μου επίπεδο και έπρεπε να έχω τις σωστές προθέσεις και να αξιοποιήσω τα προτερήματά μου.

Όταν ασκούμουν και εισερχόμουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, μπορούσα να βάλω το μυαλό μου σε τάξη και να σκεφτώ προσεκτικά όταν συνόψιζα το έργο ή συζητούσα για θέματα. Μερικές φορές έπαιρνα την πρωτοβουλία να εκφράσω τις απόψεις μου, λέγοντας ό,τι ήξερα. Αν και έτσι αποκαλύφθηκαν πολλά ελαττώματά μου και ένιωσα κάπως ντροπιασμένη, μπορούσα πλέον να αντιμετωπίσω σωστά το ζήτημα. Το να κάνω πράξη την ειλικρίνεια μ’ έκανε ευτυχισμένη και μου έδωσε μια αίσθηση απελευθέρωσης και ελευθερίας. Δόξα τω Θεώ!