Το 1998, χρεοκόπησε η εταιρεία όπου δούλευα μαζί με τη γυναίκα μου, και χάσαμε κι οι δύο τις δουλειές μας. Εκείνη την περίοδο, η οικονομική μας κατάσταση στο σπίτι ήταν πολύ άσχημη. Η μητέρα μου ήταν άρρωστη και είχε ιατρικά έξοδα, και έπρεπε επίσης να πληρώνουμε δίδακτρα για το παιδί μας. Προσπάθησα να δανειστώ από φίλους και συγγενείς μου, αλλά κανείς δεν ήθελε να ανταποκριθεί. Είδα πόσο ψυχροί μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Σκέφτηκα: «Πρέπει να βγάλω περισσότερα χρήματα και να καταφέρω κάτι, έτσι ώστε να μη με ξανακοιτάξει κανείς περιφρονητικά!» Έπειτα, καταπιάστηκα με ένα χοιροστάσιο και συνεταιρίστηκα με κάποιους για να ιδρύσω εταιρεία. Απέτυχα, όμως, και κατέληξα υπερχρεωμένος. Στη συνέχεια, μου πρότειναν να δουλέψω ως λογιστής σε μια εταιρεία διαχείρισης εμπορευμάτων. Μου άρεσε πολύ αυτή η δουλειά σε μια απ’ τις πιο σημαντικές εταιρείες της χώρας. Σκεφτόμουν ότι αν δούλευα σκληρά, θα είχα μεγάλα περιθώρια εξέλιξης. Για να βελτιώσω την οικονομική κατάσταση της οικογένειάς μου, έκανα συχνά υπερωρίες. Το αφεντικό με είχε σε μεγάλη εκτίμηση και άρχισε να μου εμπιστεύεται κάποια απ’ τα πιο σημαντικά οικονομικά καθήκοντα της εταιρείας. Χειριζόμουν κάθε καθήκον με ευσυνειδησία, και ήμουν επιμελής και υπεύθυνος με κάθε δουλειά που μου έδιναν, οπότε το αφεντικό μου είχε το κεφάλι του ήσυχο. Το αφεντικό μου ήταν πολύ ικανοποιημένο μαζί μου, οπότε άρχισα σιγά σιγά να παίρνω προαγωγές. Από λογιστής, έγινα διευθυντής τμήματος. Το εύρος των ευθυνών μου συνεχώς μεγάλωνε. Οι συγγενείς, οι φίλοι και οι συνάδελφοι που με έβλεπαν κάποτε υποτιμητικά άρχισαν να με κολακεύουν. Ήμουν πολύ ευτυχισμένος και πίστευα ότι είχα επιτέλους κάτι για να παλέψω στη ζωή μου. Όταν το σκεφτόμουν, αν και ήμουν απλώς διευθυντής τμήματος εκείνη την περίοδο, ένιωθα ότι αν έπαιρνα κι άλλη προαγωγή, όχι μόνο θα αυξανόταν το εισόδημά μου, αλλά θα συνέχιζε να μεγαλώνει και η υπόληψή μου. Έτσι, θα τα κατάφερνα πραγματικά και θα αποκτούσα τόσο φήμη όσο και κέρδος.

Λίγο καιρό αργότερα, ένας συγγενής μού κήρυξε το ευαγγέλιο των εσχάτων ημερών του Θεού. Αφότου πήγα σε κάποιες συναθροίσεις για ένα διάστημα, κατάλαβα ότι οι αλήθειες που εκφράζει ο Θεός τις έσχατες ημέρες είναι για τη σωτηρία της ανθρωπότητας και ότι, αν κάποιος επιδιώξει την αλήθεια και αλλάξει διάθεση, θα προστατευτεί απ’ τον Θεό κατά τη διάρκεια των μεγάλων καταστροφών και θα εισέλθει σε έναν όμορφο προορισμό. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, παράλληλα με την κανονική δουλειά μου, παρακολουθούσα συναθροίσεις με αδελφούς και αδελφές, τρώγοντας και πίνοντας τα λόγια του Θεού, και τραγουδώντας ύμνους για να αινώ τον Θεό. Σύντομα, άρχισα να κάνω το καθήκον μου. Στην αρχή, το καθήκον μου δεν συγκρουόταν τόσο με τη δουλειά μου. Όσο περνούσε ο καιρός, όμως, το καθήκον μου γινόταν όλο και πιο απαιτητικό. Μερικές φορές, αναγκαζόμουν να παίρνω αρκετές μέρες άδεια στη σειρά. Άρχισα να ανησυχώ και να φοβάμαι ότι το καθήκον μου θα επηρέαζε τη δουλειά μου. Επειδή το οικονομικό έργο για το οποίο ήμουν υπεύθυνος είχε να κάνει με χρήματα, ένα μικρό λάθος θα μπορούσε να μου κοστίσει τη δουλειά μου. Αν με απέλυε τελικά το αφεντικό μου, θα έσβηναν όλες μου οι ελπίδες. Αναρωτήθηκα: «Αν συμβεί κάτι τέτοιο, οι συγγενείς, οι φίλοι και οι συνάδελφοί μου θα συνεχίσουν να με έχουν σε τόσο μεγάλη εκτίμηση;» Επίσης, οι συνθήκες διαβίωσης της οικογένειάς μου είχαν μόλις αρχίσει να βελτιώνονται, και αν έκανα λάθος κι έχανα αυτήν τη δουλειά, θα καταλήγαμε πάλι φωχοί. Μετά από πολλή σκέψη, αποφάσισα να αρχίσω να παίρνω λιγότερες άδειες και να αναλάβω περισσότερο έργο. Έπειτα, ακόμη κι όταν έπαιρνα άδεια για να κάνω το καθήκον μου, τηλεφωνούσα για να παρακολουθώ τη δουλειά του βοηθού μου, κατακλύζοντάς τον με υπενθυμίσεις και παραινέσεις για να μην πάει τίποτα στραβά. Δούλευα ακόμη πιο σκληρά κατά τη διάρκεια του κανονικού ωραρίου εργασίας, και ανησυχούσα για τη δουλειά ακόμη και κατά τη διάρκεια των πνευματικών μου ασκήσεων. Ακόμη κι όταν ερχόταν σχεδόν η ώρα να φύγω απ’ τη δουλειά, αν μου ανέθεταν κάτι, στρωνόμουν αμέσως και το έκανα. Ενώ οι άλλοι πήγαιναν σπίτι για να ξεκουραστούν μετά το σχόλασμα, εγώ έμενα στο γραφείο, συνεχίζοντας να δουλεύω υπερωρίες. Μερικές φορές, δούλευα υπερωρίες μέχρι αργά τη νύχτα, και κουραζόμουν τόσο, που πονούσε η μέση μου και δεν μου έμενε καθόλου δύναμη στο σώμα. Επέστρεφα σπίτι σκοπεύοντας να διαβάσω τα λόγια του Θεού, αλλά μετά από μερικές μόνο γραμμές, ο διακόπτης του εγκεφάλου μου έπεφτε, και νύσταζα τόσο, που δεν μπορούσα να συνεχίσω. Παρηγορούσα μάλιστα τον εαυτό μου λέγοντας: «Θα διαβάσω αργότερα που θα έχω περισσότερο χρόνο». Έπεφτα, όμως, για ύπνο. Μερικές φορές, ήθελα να ηρεμήσω την καρδιά μου για να αναλογιστώ προσεκτικά τα λόγια του Θεού, αλλά δεν είχα καθόλου ενέργεια. Με το που χτυπούσε το τηλέφωνό μου για ένα ζήτημα που αφορούσε την εταιρεία, έκλεινα το βιβλίο με τα λόγια του Θεού και πήγαινα να το χειριστώ. Αν και συνέχιζα το καθήκον μου, ως πιστός, δεν μπορούσα να κάνω τακτικά τις πνευματικές μου ασκήσεις ούτε να διατηρήσω κανονική σχέση με τον Θεό. Ένιωθα πολύ άβολα και σκεφτόμουν ότι αυτή δεν ήταν η ζωή που ήθελα. Όταν, όμως, σκεφτόμουν το κύρος που μου είχε χαρίσει αυτή η δουλειά, ένιωθα ανήμπορος να την αφήσω. Ήταν ένα πραγματικό δίλημμα.

Το αφεντικό μου, βλέποντας πόσο αφοσιωμένος και υπεύθυνος ήμουν, μου έδωσε προαγωγή ως Διευθυντή Οικονομικών Διακανονισμών στα κεντρικά γραφεία, υπεύθυνο για τους διακανονισμούς ναύλων σε όλο το δίκτυο. Αυτό το τμήμα ήταν ο πυρήνας της εταιρείας, και αυτός ο τίτλος σήμαινε ότι πλησίαζα όλο και περισσότερο στον στόχο μου να αποκτήσω αυτοκίνητο και σπίτι, χωρίς καν να αναφέρω τα επιπρόσθετα οφέλη που συνόδευαν την προαγωγή σε αυτήν τη θέση. Τόσο εταιρείες όσο και φυσικά πρόσωπα, όλοι όσοι ήθελαν προκαταβολές κι εξοφλήσεις ναύλων προσπαθούσαν με ζήλο να με καλοπιάνουν. Επιπλέον, είχα συμβουλευτικό ρόλο σε αυξήσεις μισθών, αναθέσεις δουλειών και τροποποιήσεις πόστων σχετικά με το προσωπικό του τμήματος, οπότε όλο και περισσότεροι άνθρωποι επιζητούσαν την εύνοιά μου. Μερικές φορές, όταν αναρτούσα ένα μήνυμα στο γκρουπ της δουλειάς, απαντούσαν πάρα πολλοί άνθρωποι. Αυτή η υπερβολική ανταπόκριση ήταν κάτι που δεν είχα βιώσει ποτέ ξανά στο παρελθόν. Με την προαγωγή, αυξήθηκε επίσης κι ο μισθός μου, και έβγαζα πολύ επιπλέον εισόδημα. Τα αφεντικά που επιζητούσαν με ζήλο τη βοήθειά μου μου έφερναν πού και πού τοπικές λιχουδιές, ακριβά τσιγάρα και ποτά, δωροκάρτες κι άλλα παρόμοια πράγματα. Κάθε γιορτή έμοιαζε με περίοδο συγκομιδής για εμένα. Μερικές φορές, σκεφτόμουν ότι ως πιστός, έπρεπε να είμαι ειλικρινής, και να μη χρησιμοποιώ την εξουσία μου για να επιζητώ το προσωπικό κέρδος όπως κάνουν οι άπιστοι, αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό του κέρδους. Γνώριζα πολύ καλά τις απαιτήσεις του Θεού, αλλά ήμουν ανίκανος να τις κάνω πράξη. Επιπλέον, λόγω της παρατεταμένης επιβάρυνσης των ματιών μου, η όρασή μου άρχισε σταδιακά να επιδεινώνεται. Απ’ τα πολλά ξενύχτια, ανέβαζα πίεση και πρήζονταν οι γάμπες μου, πράγμα που με έκανε να εξαντλούμαι σωματικά και πνευματικά μετά από μιας μέρας δουλειά. Ήξερα ότι αν συνέχιζα έτσι, θα έβλαπτα την υγεία μου, αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω. Χωρίς αυτήν τη δουλειά, θα έχανα όλα αυτά τα υλικά οφέλη, αλλά και τον θαυμασμό όλων. Μερικές φορές, σε κάποιες συναθροίσεις, οι αδελφοί και οι αδελφές έλεγαν ότι είχαν βιώσει πράγματα, ότι αναγνώρισαν πτυχές της διαφθοράς τους, και ότι επανόρθωσαν αφότου διάβασαν τα λόγια του Θεού. Ένιωσα ένα βαθύ αίσθημα φθόνου και σκέφτηκα: «Ενώ αυτοί οι αδελφοί και οι αδελφές επιδιώκουν αλλαγή διάθεσης, εγώ παλεύω ακόμη μέσα στο τέλμα του χρήματος, της φήμης και του κέρδους. Ούτε λόγος για να αποτινάξω τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Δεν έχω βιώσει καν την ομοιότητα ενός χριστιανού. Έχω γίνει απόλυτος σκλάβος του χρήματος!» Ήξερα ότι αυτή η δουλειά με καθυστερούσε πραγματικά απ’ την επιδίωξη της αλήθειας και την πίστη στον Θεό, αλλά δεν άντεχα να απαρνηθώ τη φήμη και το κέρδος που τη συνόδευαν. Ήξερα ότι αν το έκανα, η δόξα και οι υλικές απολαύσεις που κέρδισα με αντάλλαγμα τα χρόνια σκληρής δουλειάς θα χάνονταν. Ένιωσα βαθιά διχασμένος και δεν ήξερα τι να κάνω.

Μια μέρα, σε μια συνάθροιση, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Ο άνθρωπος πρέπει να επιδιώξει να βιώσει μια ζωή με νόημα, και δεν πρέπει να είναι ικανοποιημένος με τις τρέχουσες συνθήκες του. Για να βιώσεις το παράδειγμα του Πέτρου, πρέπει να διαθέτεις τις γνώσεις και τις εμπειρίες του Πέτρου. Ο άνθρωπος πρέπει να επιδιώκει πράγματα που είναι υψηλότερα και πιο βαθιά. Πρέπει να επιδιώκει μια βαθύτερη, καθαρότερη αγάπη για τον Θεό και μια ζωή που έχει αξία και νόημα. Μόνο αυτό είναι η ζωή και μόνο τότε ο άνθρωπος θα είναι ίδιος με τον Πέτρο. Πρέπει να εστιάσεις στο να εισέλθεις ενεργά στη θετική πλευρά και δεν πρέπει να επιτρέψεις παθητικά στον εαυτό σου να υποχωρήσει για λόγους στιγμιαίας άνεσης, ενώ αγνοείς πιο βαθιές, πιο λεπτομερείς και πιο πρακτικές αλήθειες. Πρέπει να διαθέτεις έμπρακτη αγάπη και πρέπει να βρεις τρόπους για να απελευθερωθείς από αυτήν την εξαχρειωμένη, ξέγνοιαστη ζωή που δεν διαφέρει από τη ζωή ενός ζώου. Πρέπει να βιώσεις μια ζωή με νόημα, μια ζωή με αξία και δεν πρέπει να ξεγελάς τον εαυτό σου ή να μεταχειρίζεσαι τη ζωή σου σαν ένα παιχνίδι με το οποίο παίζεις» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση). Τα λόγια του Θεού με διαφώτισαν πραγματικά. Ο Θεός απαιτεί από εμάς να μιμηθούμε τον Πέτρο, ο οποίος δεν μπλέχτηκε με εγκόσμια ζητήματα, και κατάφερε να απαρνηθεί τη φήμη, το κέρδος, τη θέση και τις σαρκικές απολαύσεις για να επιδιώξει μια ζωή με νόημα. Τα ακαδημαϊκά επιτεύγματα του Πέτρου ήταν εξαιρετικά. Με την ευφυΐα και τη σοφία του, θα μπορούσε σίγουρα να γίνει αξιωματούχος εκείνη την εποχή, αλλά ένιωθε ότι η επιδίωξη της εγκόσμιας φήμης και του κέρδους μέσω μιας καριέρας ως αξιωματούχος δεν είχε νόημα, και προτίμησε να αναζητήσει μια ζωή με νόημα. Στη συνέχεια, ο Πέτρος κλήθηκε απ’ τον Κύριο να Τον ακολουθήσει. Κέρδισε πολλές αλήθειες, έφτασε σε σημείο να κατανοήσει πραγματικά τον Θεό, πέτυχε τελικά την υπέρτατη αγάπη για τον Θεό και την υποταγή μέχρι θανάτου, και έλαβε την έγκριση του Θεού. Κοίταξα τον εαυτό μου μέσα απ’ αυτό το πρίσμα. Προκειμένου να ζω μια ζωή έχοντας την εκτίμηση όλων και να προχωράω, διοχέτευα όλη μου την ενέργεια στη δουλειά μου. Τι θα κέρδιζα, όμως, επιδιώκοντας το χρήμα, τη θέση και τις σαρκικές απολαύσεις με αυτόν τον τρόπο; Όταν το ξανασκέφτηκα, ακόμη κι αν ικανοποιούνταν οι σαρκικές μου επιθυμίες, ακόμη κι αν υλοποιούνταν οι στόχοι μου να αποκτήσω αυτοκίνητο, σπίτι και θέση, αν αποτύγχανα να κερδίσω την αλήθεια παρά την πίστη μου στον Θεό, τι νόημα θα είχε αυτή η ζωή; Δεν θα ήταν μια ζωή που θα είχε πάει στράφι; Όταν κάποιος ζει μόνο και μόνο για να ικανοποιεί σαρκικές απολαύσεις, δεν διαφέρει σε τίποτα από ένα ζώο. Όσο καλές κι αν είναι οι σαρκικές απολαύσεις, δεν αποφέρουν τίποτα σε τελική ανάλυση. Αν και δεν είχα φτάσει ακόμη την αποφασιστικότητα του Πέτρου, έπρεπε να παλέψω προς αυτήν την κατεύθυνση, και να επικεντρωθώ περισσότερο στο να τρώω και να πίνω τα λόγια του Θεού και να επιδιώκω την αλήθεια. Οπότε, προσευχήθηκα στον Θεό, ζητώντας Του να μου ανοίξει ένα μονοπάτι: «Θεέ μου, δεν θέλω να συνεχίσω έτσι. Θέλω να επιδιώκω επιμελώς την αλήθεια. Αν και η κατανόησή μου είναι περιορισμένη αυτήν τη στιγμή, είμαι πρόθυμος να απαρνηθώ σταδιακά το χρήμα, τη φήμη και το κέρδος. Σου ζητάω να με οδηγήσεις να απελευθερωθώ απ’ το τέλμα του χρήματος, της φήμης και του κέρδους». Μετά την προσευχή, ένιωσα πολύ πιο ήρεμος.

Μια μέρα, το αφεντικό μου ζήτησε ξαφνικά να μου μιλήσει. Είπε ότι η δουλειά των διακανονισμών ναύλων ουσιαστικά κυλούσε πια ομαλά, αλλά ότι οι διακανονισμοί αεροπορικών κομίστρων ήταν ακόμα σε πειραματικό στάδιο, και μου ζήτησε να επωμιστώ αυτήν τη δουλειά. Οι διακανονισμοί αεροπορικών κομίστρων δεν είχαν το κύρος των διακανονισμών ναύλων, αλλά ο φόρτος εργασίας ήταν πολύ μικρότερος. Ήταν ξεκάθαρο ότι ο Θεός είχε ακούσει την προσευχή μου και ότι με οδηγούσε βήμα βήμα να απελευθερωθώ απ’ τα δεσμά του χρήματος, της φήμης και του κέρδους σύμφωνα με το ανάστημά μου. Τα αφεντικά στον τομέα των ναύλων ήταν πολύ σνομπ, και όταν έμαθαν ότι μετατέθηκα, κράτησαν αποστάσεις από εμένα και δεν ήθελαν να έχουν καμία σχέση μαζί μου. Μερικές φορές, όταν με έβλεπαν, έβγαζαν επιδεικτικά τα τηλέφωνά τους και προσποιούνταν ότι μιλούσαν. Σε σύγκριση με το παρελθόν, τότε που είχα μονίμως ανθρώπους γύρω μου, ήταν σαν να είχα πέσει πραγματικά σε δυσμένεια. Μου έλειπε να με θαυμάζουν και να με κολακεύουν οι άνθρωποι. Μια μέρα, σε μια συνάθροιση, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Σε όλες τις μάχες μεταξύ θετικού και αρνητικού, μαύρου και άσπρου —μεταξύ της οικογένειας και του Θεού, των παιδιών και του Θεού, της εναρμόνισης και της ρήξης, του πλούτου και της φτώχειας, της θέσης και μιας συνηθισμένης κατάστασης, της υποστήριξης και της απόρριψης και ούτω καθεξής— σίγουρα γνωρίζετε τις επιλογές που έχετε κάνει! Μεταξύ μιας αρμονικής οικογένειας και μιας διασπασμένης, διαλέξατε την πρώτη και το κάνατε χωρίς κανέναν δισταγμό. Μεταξύ του πλούτου και του καθήκοντος, διαλέξατε επίσης το πρώτο, μην έχοντας καν τη θέληση να επιστρέψετε στην ακτή. Μεταξύ πολυτέλειας και φτώχειας, διαλέξατε το πρώτο. Όταν ήταν να επιλέξετε μεταξύ των γιων, των κορών, των συζύγων κι Εμένα, διαλέξατε τα πρώτα. Και μεταξύ της αντίληψης και της αλήθειας, διαλέξατε και πάλι το πρώτο. Ερχόμενος αντιμέτωπος με κάθε είδους μοχθηρές πράξεις σας, έχω απλώς χάσει την πίστη Μου σ’ εσάς, απλώς μένω έκπληκτος. Οι καρδιές σας, αναπάντεχα, είναι ανίκανες να μαλακώσουν. Το αίμα της καρδιάς που δαπανώ τόσα χρόνια, αναπάντεχα, δεν Μου έχει φέρει τίποτα άλλο, παρά την εγκατάλειψη και την παραίτησή σας, αλλά οι ελπίδες Μου για εσάς αυξάνονται κάθε μέρα που περνάει, διότι η μέρα Μου έχει ήδη αποκαλυφθεί πλήρως ενώπιον όλων. Παρ’ όλα αυτά, τώρα επιδιώκετε ακόμα σκοτεινά και μοχθηρά πράγματα, και αρνείστε να αποκοπείτε από αυτά. Ποιο θα είναι, λοιπόν, το αποτέλεσμά σας; Το σκεφτήκατε ποτέ αυτό προσεκτικά; Αν σας ζητούνταν να διαλέξετε ξανά, ποια θα ήταν τότε η θέση σας; Θα ήταν ακόμη όπως η προηγούμενη; Θα Μου φέρνατε και πάλι απογοήτευση και άθλια θλίψη; Οι καρδιές σας θα εξακολουθούσαν να κατέχουν μόνο ελάχιστη ζεστασιά; Ακόμη δεν θα γνωρίζατε τι να κάνετε για να καθησυχάσετε την καρδιά Μου;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σε ποιον είσαι αφοσιωμένος;). Κάθε μια από τις ερωτήσεις του Θεού με χτύπησε στην καρδιά. Αν και πίστευα στον Θεό, δεν μπορούσα ακόμη να διακρίνω το χρήμα, τη φήμη και το κέρδος. Διοχέτευα το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς μου στη δουλειά και το χρήμα, και δεν μπορούσα ούτε να κάνω κανονικές πνευματικές ασκήσεις ούτε να διαβάζω τα λόγια του Θεού. Με την τελευταία μετάθεση, αν και την αποδέχτηκα απ’ τον Θεό, αφότου ανέλαβα τη δουλειά των διακανονισμών αεροπορικών κομίστρων, είδα ότι εκείνα τα αφεντικά που με κολάκευαν παλιότερα άλλαξαν ξαφνικά, και κλονίστηκα συναισθηματικά. Ένιωσα ότι ήταν καλύτερα να έχω εξουσία. Χωρίς αυτήν, κανείς δεν σε σέβεται. Οπότε, μου έλειπε η διαχείριση των διακανονισμών ναύλων. Ήμουν πραγματικά το είδος του ανθρώπου που ξεσκεπάζεται απ’ τον Θεό, αφοσιωμένος μόνο στο χρήμα, τη φήμη και το κέρδος! Με αυτήν την αλλαγή πόστου ο Θεός μού άνοιγε ένα μονοπάτι. Με τον πολύ μικρότερο φόρτο εργασίας των διακανονισμών αεροπορικών κομίστρων σε σχέση με τους διακανονισμούς ναύλων, κατάφερνα να βρίσκω χρόνο για να εφοδιάζομαι περισσότερο με τα λόγια του Θεού, και στον ελεύθερο χρόνο μου να κηρύττω το ευαγγέλιο στους συναδέλφους μου, πράγμα που ήταν ωφέλιμο για την επιδίωξη της αλήθειας και την άσκηση των καθηκόντων μου. Με αυτήν τη σκέψη, σταμάτησε να μου λείπει η προηγούμενη δουλειά μου.

Τον Μάιο του 2013, το αφεντικό μου συγχώνευσε τα τμήματα διακανονισμών ναύλων κι αεροπορικών κομίστρων, δημιουργώντας ένα καινούργιο τμήμα κι αναθέτοντάς μου την πλήρη ευθύνη. Ο φόρτος εργασίας ήταν πλέον διπλάσιος σε σύγκριση με τότε που επόπτευα μια μόνο δουλειά. Αν και προστέθηκαν αρκετοί βοηθοί, και πάλι είχα να φροντίσω πολλά ζητήματα. Σταδιακά, ο χρόνος μου άρχισε να αναλώνεται στη δουλειά μου ξανά. Δεν άντεξα να μη σκεφτώ τότε που ήμουν επικεφαλής των διακανονισμών αεροπορικών κομίστρων, που είχα χρόνο και μπορούσα όχι μόνο να κάνω τις τακτικές πνευματικές μου ασκήσεις, αλλά και να κηρύττω το ευαγγέλιο στους συναδέλφους μου, μέσω του οποίου έφτασα σε σημείο να κατανοήσω πολλές αλήθειες, να ανακαλύψω τα μειονεκτήματά μου και να βιώσω την επείγουσα πρόθεση του Θεού να σώσει τους ανθρώπους. Πλέον, η ενέργειά μου διοχετευόταν αποκλειστικά στη δουλειά. Συνειδητοποίησα ότι η απόφαση του αφεντικού μου να με τοποθετήσει επικεφαλής του καινούργιου τμήματος ήταν πειρασμός απ’ τον Σατανά. Οπότε, αποφάσισα να παρατήσω τη δουλειά. Όταν, όμως, σκέφτηκα ότι αυτή η δουλειά ήταν το αποτέλεσμα τόσων χρόνων σκληρής προσπάθειας, δίστασα να την απαρνηθώ τόσο εύκολα, οπότε προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, είμαι σε δύσκολη θέση. Αν παρατήσω αυτήν τη δουλειά, θα χρειαστεί να ζω λιτά. Όλα μου τα προηγούμενα όνειρα θα γίνουν απλές ψευδαισθήσεις. Ξέρω, όμως, ότι η επιδίωξη της αλήθειας είναι πιο σημαντική, οπότε Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με». Εκείνη την περίοδο, προσευχόμουν συχνά στον Θεό, ζητώντας την καθοδήγηση και την ηγεσία Του, και έψαχνα συνειδητά να διαβάσω τα λόγια του Θεού. Μια μέρα, άκουσα έναν ύμνο τον λόγων του Θεού με τίτλο «Είναι ο κόσμος ο τόπος ανάπαυσής σου;»:

1  […] Είναι ο κόσμος, πραγματικά, τόπος της ανάπαυσής σου; Μπορείς, πραγματικά, αποφεύγοντάς το παίδεμά Μου, να πετύχεις και το ελάχιστο χαμόγελο ικανοποίησης από τον κόσμο; Μπορείς, αλήθεια, να χρησιμοποιήσεις τη φευγαλέα σου απόλαυση για να καλύψεις την κενότητα στην καρδιά σου —την κενότητα που δεν μπορεί να μείνει κρυφή;

2  Ίσως μπορέσεις να ξεγελάσεις όλη την οικογένειά σου, αλλά Εμένα δεν μπορείς να Με ξεγελάσεις ποτέ. Επειδή η πίστη σου είναι τόσο πενιχρή, είσαι ακόμη αδύναμος μέχρι σήμερα να βρεις οποιαδήποτε από τις χαρές που έχει η ζωή να προσφέρει. Σε συμβουλεύω: καλύτερα να ξοδέψεις ειλικρινά τη μισή από τη ζωή σου για χάρη Μου, παρά ολόκληρη τη ζωή σου στη μετριότητα και στην υπηρεσία της σάρκας, υποφέροντας όλα τα βάσανα που ένας άνθρωπος δύσκολα μπορεί ν’ αντέξει. Ποιον σκοπό υπηρετεί το να θεωρείς τον εαυτό σου τόσο πολύτιμο και να ξεφεύγεις από την παίδεμά Μου; […]

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τι σημαίνει να είσαι αληθινός άνθρωπος

Τα λόγια του Θεού με συγκίνησαν βαθιά. Σκέφτηκα ότι δούλευα ασταμάτητα σαν μηχανή κάθε μέρα, επιδιώκοντας το χρήμα, τη θέση και μια ζωή υλικού πλούτου, και ότι κατέληξα να εξαντλώ το σώμα και το μυαλό μου, και να υποφέρω από πολλές σωματικές παθήσεις. Όταν ήμουν επικεφαλής των διακανονισμών αεροπορικών κομίστρων, αν και είχα λιγότερο επιπλέον εισόδημα, είχα περισσότερο χρόνο για να τρώω και να πίνω τα λόγια του Θεού, και η καρδιά μου ήρθε πιο κοντά στον Θεό, πράγμα που άλλαξε την πνευματική μου θεώρηση. Με τις συμφορές να μεγαλώνουν όλο και περισσότερο, αν παρέμενα προσκολλημένος στο χρήμα και τη θέση, όταν τελείωνε το έργο του Θεού, αν δεν είχα κερδίσει την αλήθεια και χανόμουν στις καταστροφές, θα ήταν πολύ αργά για μεταμέλεια. Ο Θεός είχε ετοιμάσει μια πολύ καλή ευκαιρία για εμένα, επιτρέποντάς μου να λάβω τη θρέψη και το πότισμα των λόγων Του, και να συναθροιστώ και να συναναστραφώ πάνω στα λόγια Του με τους αδελφούς και τις αδελφές, παρέχοντάς μου πνευματική υποστήριξη. Παρ’ όλα αυτά, δεν ήμουν ευγνώμων. Δεν κατανόησα την επείγουσα πρόθεση του Θεού να σώσει τους ανθρώπους, ήμουν ανίκανος να κάνω το καθήκον μου ως δημιούργημα, και έκανα ακόμη σχέδια για το μέλλον και τη ζωή μου. Δεν ήταν μάταιη αυτή η σκληρή δουλειά κι ο αγώνας για χάρη της σάρκας μου; Νοιαζόμουν μόνο για τα μικρά κέρδη που είχα μπροστά μου κι έχασα την ευκαιρία να κερδίσω την αλήθεια και τη ζωή. Ήμουν πραγματικά κοντόφθαλμος! Τα υλικά πράγματα που κυνηγούσα δεν θα είχαν καμία αξία στις συμφορές και δεν θα με έσωζαν. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, γονάτισα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, Σου είμαι πραγματικά υπόχρεος. Με έσωσες, αλλά δεν έχω σκεφτεί να Σ’ το ανταποδώσω και παραμένω ακόμη προσκολλημένος στο χρήμα και τη θέση. Αυτά τα πράγματα με έχουν βάλει σε μεγάλο πειρασμό. Θεέ μου, έχω πολύ μικρό ανάστημα. Δεν θέλω να με διαφθείρει και να με γελοιοποιεί συνεχώς ο Σατανάς σε αυτό το βασίλειο της ανηθικότητας. Σε παρακαλώ, δώσε μου την αποφασιστικότητα να επαναστατήσω εναντίον της σάρκας, έτσι ώστε να μπορέσω να κάνω αποκλειστικά το καθήκον μου για να ανταποδώσω την αγάπη Σου».

Στη συνέχεια, διάβασα ένα χωριό των λόγων του Θεού κι άρχισα να βλέπω πιο καθαρά τις συνέπειες της επιδίωξης της φήμης και του κέρδους. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη φήμη και το κέρδος για να ελέγχει τις σκέψεις των ανθρώπων, σε σημείο που να μη σκέφτονται τίποτε άλλο από τη φήμη και το κέρδος. Πασχίζουν για φήμη και κέρδος, ταλαιπωρούνται για τη φήμη και το κέρδος, υπόκεινται σε εξευτελισμό για τη φήμη και το κέρδος, θυσιάζουν ό,τι έχουν και δεν έχουν και προβαίνουν σε κάθε είδους κρίσεις και αποφάσεις για τη φήμη και το κέρδος. Με αυτόν τον τρόπο, ο Σατανάς κρατά τους ανθρώπους δέσμιους με αόρατες αλυσίδες και, δεμένοι μ’ αυτές τις αλυσίδες, αυτοί δεν έχουν ούτε τη δύναμη ούτε το κουράγιο να τις αποτινάξουν. Χωρίς να το καταλάβουν, κουβαλάνε αυτές τις αλυσίδες και σέρνονται συνεχώς με μεγάλη δυσκολία. Χάριν της φήμης και του κέρδους, η ανθρωπότητα αποφεύγει τον Θεό και Τον προδίδει, καθίσταται ολοένα πιο φαύλη. Επομένως, με αυτόν τον τρόπο, η μία γενιά μετά την άλλη καταστρέφονται μέσα στη φήμη και το κέρδος του Σατανά. Αν εξετάσουμε τώρα τις ενέργειες του Σατανά, δεν είναι τα μοχθηρά κίνητρά του άκρως απεχθή; Ίσως να μην μπορείτε σήμερα να διακρίνετε ακόμα τα μοχθηρά κίνητρα του Σατανά, επειδή πιστεύετε ότι δεν μπορεί να ζήσει κανείς χωρίς φήμη και κέρδος. Πιστεύετε ότι, αν οι άνθρωποι εγκαταλείψουν τη φήμη και το κέρδος, δεν θα μπορούν πλέον να δουν τον δρόμο μπροστά τους, δεν θα μπορούν να διακρίνουν τους στόχους τους, ότι το μέλλον τους θα προδιαγράφεται σκοτεινό, θολό και ζοφερό. Όμως, σιγά-σιγά, μια μέρα, θα αναγνωρίσετε όλοι σας ότι η φήμη και το κέρδος είναι πελώριες αλυσίδες τις οποίες χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να κρατάει δέσμιους τους ανθρώπους. Όταν έρθει εκείνη η ημέρα, θα αντισταθείς σθεναρά στον έλεγχο του Σατανά και θα αντισταθείς σθεναρά στις αλυσίδες που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να σε έχει δέσμιο. Όταν θα έρθει η στιγμή που θα επιθυμήσεις να αποτινάξεις όλα όσα σου έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, θα κόψεις πλήρως όλους τους δεσμούς με τον Σατανά κι επίσης, θα σιχαθείς πραγματικά όλα εκείνα που σου έχει επιφέρει. Μόνο τότε θα έχει η ανθρωπότητα πραγματική αγάπη και λαχτάρα για τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄). Τα λόγια του Θεού πέτυχαν διάνα, φανερώνοντας πώς χρησιμοποιεί ο Σατανάς τη φήμη και το κέρδος για να δεσμεύει και να ελέγχει τους ανθρώπους. Με είχαν επηρεάσει από παλιά οι ιδέες του Σατανά, όπως «Τα χρήματα δεν είναι το παν, αλλά χωρίς αυτά, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα», «Τα χρήματα κάνουν τον κόσμο να γυρίζει» και «Ο άνθρωπος αγωνίζεται κόντρα στο ρεύμα». Είχα φτάσει σε σημείο να με ελέγχουν αυτές οι ιδέες. Επί χρόνια, δούλευα υπερωρίες κι επιβάρυνα σημαντικά την υγεία μου επιδιώκοντας το χρήμα, τη φήμη και το κέρδος, και έφτασα σε σημείο να προσεύχομαι στον Θεό λιγότερο και να διαβάζω τα λόγια Του λιγότερο, πηγαίνοντας όλο και πιο μακριά Του. Είδα ότι κάποιοι αδελφοί και αδελφές περνούσαν τον χρόνο τους επιδιώκοντας την αλήθεια, και ότι σημείωναν ραγδαία πρόοδο στις ζωές τους. Εγώ, όμως, επιδιώκοντας το χρήμα, τη φήμη και το κέρδος, δεν είχα σημειώσει σχεδόν καθόλου πρόοδο στη ζωή μου. Τι φοβερή απώλεια ήταν αυτή! Όλα αυτά τα χρόνια, είχα πέσει με τα μούτρα στη δουλειά και είχα υπομείνει ταπεινώσεις. Στο τέλος, αν και πραγματοποιήθηκαν τα όνειρά μου, είχα γίνει όλο και πιο διεστραμμένος και δόλιος, αλληλεπιδρώντας όλη μέρα με τους ανθρώπους χωρίς ειλικρίνεια, αλλά με μια νοοτροπία αμοιβαίας εκμετάλλευσης, χάνοντας την ανθρώπινη αξιοπρέπεια κι ακεραιότητά μου για τη φήμη και το κέρδος, και ζώντας μια ζωή ακραίων δεινών και βασάνων. Σκέφτηκα έναν γνωστό κάποτε επιχειρηματία, έναν άνθρωπο που έγινε δισεκατομμυριούχος ενώ ήταν ακόμη νέος, ο οποίος, στο ζενίθ της φήμης και του πλούτου του, πηγαινοερχόταν σε διάφορα πάρτι κάθε μέρα. Αρνούνταν να ξεκουραστεί παρά τη σοβαρή εξάντλησή του, με αποτέλεσμα να αρρωστήσει και να πεθάνει πριν τα σαράντα του. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα όταν ο Σατανάς βλάπτει τους ανθρώπους χρησιμοποιώντας τη φήμη και το κέρδος. Ο Κύριος Ιησούς είπε κάποτε: «Επειδή τι ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι θέλει δώσει άνθρωπος εις ανταλλαγήν της ψυχής αυτού;» (Κατά Ματθαίον 16:26). Τις έσχατες ημέρες, ο Παντοδύναμος Θεός μάς έχει δώσει απλόχερα όλες τις αλήθειες για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Αν παρέμενα προσκολλημένος στη φήμη και το κέρδος, μπορεί το πόστο μου να συνέχιζε να ανεβαίνει, αλλά θα έχανα την ευκαιρία να κερδίσω την αλήθεια και να σωθώ. Δεν ήθελα πια να αγωνίζομαι για τα δήθεν ιδανικά μου, και αποφάσισα να βρω μια ευκαιρία να παραιτηθώ απ’ τη δουλειά και να δαπανώ τον εαυτό μου αποκλειστικά για τον Θεό. Άρχισα να προετοιμάζομαι για την παράδοση-παραλαβή, και προσέγγισα τον γενικό διευθυντή μου, τον κύριο Σου, για να συζητήσουμε την παραίτησή μου. Ο κύριος Σου είπε: «Για να κάνω δεκτή την παραίτησή σου, πρέπει να βρεθεί αντικαταστάτης, πράγμα που θα πάρει καιρό. Αν ζητήσεις, όμως, μια παρατεταμένη άδεια, μπορώ να κανονίσω να αναλάβει ένας διευθυντής τη δουλειά σου, για να μπορέσεις να παραδώσεις τις ευθύνες σου και να φύγεις». Αφού το σκέφτηκα, συμφώνησα με αυτήν την πρόταση, και ενώ περίμενα ενημέρωση, άρχισα να προετοιμάζομαι για την παράδοση-παραλαβή.

Μια μέρα, στις αρχές Οκτωβρίου, το αφεντικό μου μου είπε: «Έμαθα ότι ζήτησες άδεια έξι μηνών για οικογενειακούς λόγους. Αυτό δεν έχει προηγούμενο στο οικονομικό τμήμα της εταιρείας μας, ιδίως σε ένα τόσο σημαντικό πόστο όσο το δικό σου. Κατ’ εξαίρεση, όμως, την ενέκρινα ειδικά για εσένα. Κατά τη διάρκεια της εξάμηνης άδειάς σου, ο μισθός σου θα παραμείνει ως έχει. Όταν επιστρέψεις, θα πληρωθείς κανονικά, και θα σου κρατήσω τη διευθυντική θέση». Αφού ευχαρίστησα το αφεντικό μου, έφυγα απ’ το γραφείο. Τα λόγια του αφεντικού με ταρακούνησαν βαθιά. Θα έπαιρνα μισθό για έξι μήνες χωρίς να εργάζομαι, και θα μου κρατούσε μια διευθυντική θέση; Απ’ ό,τι φαινόταν, η εταιρεία με εκτιμούσε πολύ. Σκέφτηκα ότι το αφεντικό σχεδίαζε να αναλάβω τα οικονομικά των κεντρικών γραφείων. Αν γινόταν αυτό, θα γινόμουν στέλεχος της εταιρείας. Αυτό θα έκανε περισσότερους ανθρώπους να με θαυμάζουν. Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα ότι οι σκέψεις και οι προθέσεις μου ήταν λάθος, και θυμήθηκα δύο χωρία των λόγων του Θεού που είχα διαβάσει σε προηγούμενες συναθροίσεις: «Σε κάθε βήμα του έργου που επιτελεί ο Θεός πάνω στους ανθρώπους, εξωτερικά φαίνεται να είναι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων, σαν να γεννήθηκαν από ανθρώπινες ρυθμίσεις ή από ανθρώπινη αναστάτωση. Αλλά στα παρασκήνια, κάθε στάδιο του έργου και ό,τι συμβαίνει είναι ένα στοίχημα του Σατανά ενώπιον του Θεού και απαιτεί από τους ανθρώπους να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους προς τον Θεό. Πάρε τη δοκιμασία του Ιώβ για παράδειγμα: Στα παρασκήνια, ο Σατανάς έβαζε ένα στοίχημα με τον Θεό και αυτό που συνέβη στον Ιώβ ήταν οι πράξεις των ανθρώπων και η αναστάτωση των ανθρώπων. Πίσω από κάθε βήμα του έργου που κάνει ο Θεός σ’ εσάς είναι το στοίχημα του Σατανά με τον Θεό —πίσω από όλα αυτά υπάρχει μια μάχη» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). «Όταν η εμπειρία των ανθρώπων εκτείνεται ως την ημέρα που θα έχει αλλάξει εντελώς η οπτική τους για τη ζωή, το νόημα και η βάση της ύπαρξής τους, όταν θα έχουν αλλάξει και οι ίδιοι ριζικά και θα έχουν γίνει κάποιοι άλλοι, δεν είναι απίστευτο αυτό; Πρόκειται για μια τεράστια αλλαγή, μια συγκλονιστική αλλαγή. Μόνο αν πάψουν να σε ενδιαφέρουν η φήμη, το κέρδος, η θέση, τα λεφτά, οι απολαύσεις, η ισχύς και η δόξα του κόσμου και όταν μπορείς εύκολα να τα εγκαταλείψεις όλα αυτά, θα αποκτήσεις την ομοιότητα ενός ανθρώπου. Εκείνοι που τελικά θα ολοκληρωθούν απ’ τον Θεό είναι μια ομάδα όπως αυτή· ζουν για την αλήθεια, ζουν για τον Θεό και ζουν για αυτό που είναι δίκαιο. Αυτή είναι η ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Απ’ τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι αν και τα λόγια του αφεντικού μου φαίνονταν να ικανοποιούν τις σαρκικές μου ανάγκες, έκρυβαν μια σατανική ραδιουργία πίσω τους. Ο Σατανάς σκόπευε να χρησιμοποιήσει το χρήμα, τη φήμη και το κέρδος για να με βάλει σε πειρασμό και να με κάνει να συνεχίσω να τον υπηρετώ, για να χάσω τελικά την ευκαιρία μου να σωθώ. Ο Θεός ήλπιζε να ζω για να κερδίζω την αλήθεια και να κάνω το καθήκον μου καλά ως δημιούργημα. Αυτός ήταν ο στόχος που έπρεπε να επιδιώκω. Τα λόγια του Θεού ενίσχυσαν την πίστη μου, και διεκπεραίωσα γρήγορα τις διαδικασίες παράδοσης-παραλαβής. Η διαδικασία παράδοσης-παραλαβής κύλησε πολύ ομαλά, και συνειδητοποίησα ότι τα πάντα είναι στα χέρια του Θεού κι ενορχηστρώνονται απ’ τον Θεό. Σε λιγότερο από έναν μήνα μετά την παραίτησή μου, άρχισα να κάνω τα καθήκοντά μου στην εκκλησία, και είχα χρόνο να κάνω τις πνευματικές μου ασκήσεις και να ζω τακτικά μια εκκλησιαστική ζωή. Απολάμβανα το καθημερινό πότισμα και τη θρέψη απ’ τα λόγια του Θεού, και η καρδιά μου γέμισε γαλήνη και χαρά. Όταν αντιμετώπιζα δυσκολίες στα καθήκοντά μου, προσευχόμουν στον Θεό, συμβουλευόμουν τους αδελφούς με τους οποίους συνεργαζόμουν και μιλούσα με τους επικεφαλής για τα προβλήματα που δεν μπορούσα να λύσω. Κάποιες φορές, οι αδελφοί και οι αδελφές επεσήμαιναν τα μειονεκτήματά μου στα καθήκοντά μου. Αν κι ερχόμουν λίγο σε δύσκολη θέση, προσευχόμουν, έτρωγα κι έπινα τα λόγια του Θεού, και κατάφερνα να υποτάσσομαι και να βρίσκω ένα μονοπάτι άσκησης μέσα απ’ τα λόγια του Θεού, πράγμα που βελτίωσε την αποτελεσματικότητα των καθηκόντων μου. Όλα αυτά έγιναν χάρη στην καθοδήγηση του Θεού!

Μέσα απ’ αυτήν την εμπειρία, είδα ξεκάθαρα ότι το χρήμα και η θέση φέρνουν μόνο προσωρινή απόλαυση, και ότι ακόμη κι αν αποκτούσα πλούτο, φήμη και κέρδος πέρα απ’ τα πιο τρελά μου όνειρα, όλα αυτά δεν θα ήταν παρά φευγαλέα δόξα και μετά κενό, και θα κατέληγα θυσιαστήρια προσφορά στον Σατανά. Σήμερα, έχω καταφέρει να ξεφορτωθώ τους πειρασμούς του χρήματος και της θέσης, να ξεφύγω απ’ τα βασανιστήρια του Σατανά και να βαδίσω στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Όλα αυτά έγιναν χάρη στην καθοδήγηση των λόγων του Θεού. Το έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας είναι όντως πρακτικό, και ευχαριστώ ειλικρινά τον Θεό απ’ τα βάθη της καρδιάς μου!