Από της Τσεν Σιάο, Κίνα

Στα τέλη του Απρίλη του ’23, έλαβα μια επιστολή από τους ανώτερους επικεφαλής που έλεγε πως ο επικεφαλής μιας εκκλησίας είχε απαλλαχθεί από τα καθήκοντά του επειδή δεν έκανε αληθινό έργο. Δεν είχαν βρει κατάλληλο αντικαταστάτη, οπότε κανόνισαν να αναλάβω προσωρινά το έργο της εκκλησίας. Όταν διάβασα την επιστολή, δεν είχα πολύ χρόνο να το σκεφτώ και πήγα γρήγορα στην εκκλησία. Έμαθα πως κάποιοι ποτιστές ήταν τεμπέληδες και αμελείς στα καθήκοντά τους, και έπρεπε να αντικατασταθούν, ενώ πολλοί νεοφώτιστοι ήταν αρνητικοί κι αδύναμοι και δεν συναθροίζονταν τακτικά, οπότε χρειάζονταν άμεσα πότισμα και υποστήριξη. Το ευαγγελικό έργο της εκκλησίας ήταν κι αυτό μη αποτελεσματικό. Σκέφτηκα: «Γιατί μ’ έστειλαν οι επικεφαλής σ’ αυτήν την εκκλησία που έχει τόσο κακά εργασιακά αποτελέσματα; Αν μείνω εδώ πολύ καιρό και δεν καταφέρω να βελτιώσω το έργο, τι θα σκεφτούν για μένα οι επικεφαλής μου; Θα πουν πως δεν είμαι κατάλληλη γι’ αυτό το καθήκον; Εφόσον είμαι εδώ, θα στηριχτώ στον Θεό και θα κάνω ό,τι μπορώ για να συνεργαστώ». Σκέφτηκα πως πρώτα έπρεπε να μεταφέρω το προσωπικό σε νέα πόστα για να γίνει καλά το έργο, κι έτσι δούλευα απ’ τα χαράματα ως το σούρουπο και καταπιανόμουν καθημερινά μ’ αυτές τις εργασίες.

Λίγο καιρό αργότερα, οι προσαρμογές του προσωπικού είχαν γίνει και το έργο ποτίσματος άρχισε σταδιακά να παρουσιάζει αποτελέσματα. Αργότερα, η αδελφή Λι Μινγκ, μια εργάτρια του ευαγγελίου, επιλέχθηκε ως επικεφαλής εκκλησίας. Ήμουν πολύ χαρούμενη, επειδή είχε αίσθημα ευθύνης στα καθήκοντά της και εστίαζε στη ζωή-είσοδο, και ήταν υπέροχο που θα συνεργαζόταν μαζί μου στο έργο της εκκλησίας. Απροσδόκητα, όμως, λίγο καιρό μετά την εκλογή της αδελφής Λι, λάβαμε ξαφνικά μια επιστολή από τους ανώτερους επικεφαλής που έλεγε πως η Λι Μινγκ καταδιωκόταν από το ΚΚΚ, δεν ήταν ασφαλές να κάνει το καθήκον της στην περιοχή και έπρεπε να μετατεθεί κάπου αλλού. Διαβάζοντας την επιστολή, σκέφτηκα: «Πάνω που καταφέραμε να επιλέξουμε επικεφαλής εκκλησίας, πρέπει να φύγει. Ήλπιζα πως αν η Λι Μινγκ επέβλεπε το ευαγγελικό έργο, το φορτίο μου θα ελάφραινε λιγάκι. Τώρα, όμως, όχι μόνο δεν μειώθηκε, αλλά μετατίθεται και μια έμπειρη εργάτρια του ευαγγελίου. Αν το έργο παραμείνει μη αποτελεσματικό, τι θα σκεφτούν για μένα οι ανώτεροι επικεφαλής;» Αν και διστακτική, δεν είχα άλλη επιλογή παρά να υποταχθώ. Αργότερα, βρήκα δύο εργάτες του ευαγγελίου να συνεργαστούν στο ευαγγελικό έργο, αλλά μια μεγάλης κλίμακας αστυνομική επιχείρηση χάλασε τα σχέδιά μου. Τις επόμενες μέρες, άκουγα συνεχώς να συλλαμβάνονται αδελφοί και αδελφές ο ένας μετά τον άλλο, ανάμεσά τους και οι δύο εργάτες του ευαγγελίου που είχα βρει. Όλα αυτά με έκαναν να παραλύσω και σκεφτόμουν: «Γιατί είμαι τόσο άτυχη; Έχω αντιμετωπίσει ένα σωρό αναποδιές τους δύο μήνες που είμαι σ’ αυτήν την εκκλησία και τώρα που κατάφερα επιτέλους να προσαρμόσω το προσωπικό, συμβαίνει αυτό. Όχι μόνο δεν έχουν βελτιωθεί τα αποτελέσματα του έργου, αλλά έχει συλληφθεί και το προσωπικό που μπορούσε να συνεργαστεί. Φαίνεται πως είμαι απλά κακότυχη! Όλα κύλησαν ομαλά για τον προηγούμενο επικεφαλής στο καθήκον του και χωρίς απρόοπτα. Εγώ γιατί είμαι τόσο άτυχη και μου συμβαίνουν όλα αυτά τα κακά πράγματα; Όλες οι πρόσφατες προσπάθειές μου έχουν πάει στράφι! Οι ανώτεροι επικεφαλής θα σκεφτούν σίγουρα πως δεν έχω εργασιακές ικανότητες». Όσο το σκεφτόμουν, δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου και ένιωθα τελείως απεγνωσμένη. Χωρίς αποτελέσματα στο έργο, έχασα το κίνητρο να παρακολουθώ τα προβλήματα, ενώ ήθελα μάλιστα να φύγω από κει. Ζώντας σ’ αυτήν την κατάσταση, είδα το πνεύμα μου να βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στο σκοτάδι και την απελπισία.

Αργότερα, έφαγα και ήπια ένα χωρίο των λόγων του Θεού που σχετιζόταν με την κατάστασή μου. Διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Τι πρόβλημα έχουν οι άνθρωποι που θεωρούν μονίμως πως είναι άτυχοι; Χρησιμοποιούν διαρκώς το πρότυπο της τύχης για να μετρήσουν το κατά πόσον οι πράξεις τους είναι σωστές ή λανθασμένες, καθώς και να υπολογίσουν το μονοπάτι που θα πρέπει να πάρουν, τα πράγματα που θα πρέπει να βιώσουν και τα τυχόν προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Είναι σωστό ή λάθος αυτό; (Είναι λάθος.) Περιγράφουν τα κακά πράγματα ως ατυχή και τα καλά πράγματα ως τυχερά ή ωφέλιμα. Είναι σωστή ή λάθος αυτή η οπτική; (Είναι λάθος.) Είναι λάθος να μετρά κανείς τα πράγματα από μια τέτοια οπτική. Πρόκειται για μια ακραία και εσφαλμένη μέθοδο και ένα ακραίο και εσφαλμένο πρότυπο για τη μέτρηση των πραγμάτων. Αυτού του είδους η μέθοδος κάνει συχνά τους ανθρώπους να βυθίζονται στην αποκαρδίωση, να νιώθουν συχνά δυσφορία, να θεωρούν πως τίποτα δεν πηγαίνει ποτέ όπως το θέλουν και πως ποτέ δεν παίρνουν αυτό που θέλουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να νιώθουν συνεχώς αγχωμένοι, ευέξαπτοι και αμήχανοι. Όταν δεν διορθώνονται αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, αυτοί οι άνθρωποι βυθίζονται συνεχώς στην αποκαρδίωση και θεωρούν πως ο Θεός δεν τους ευνοεί. Πιστεύουν πως ο Θεός δείχνει χάρη στους άλλους, αλλά όχι στους ίδιους· πως ο Θεός φροντίζει τους άλλους, αλλά όχι τους ίδιους. “Γιατί νιώθω συνεχώς δυσφορία και άγχος; Γιατί μου συμβαίνουν πάντα κακά πράγματα; Γιατί δεν μου τυχαίνει ποτέ τίποτα καλό; Ας μου συμβεί μία φορά! Αυτό ζητάω μόνο!” Αν βλέπεις τα πράγματα με έναν τέτοιο εσφαλμένο τρόπο σκέψης και μια τέτοια λανθασμένη οπτική, θα πέσεις στην παγίδα της καλής και της κακής τύχης. Όταν πέφτεις συνεχώς σε αυτήν την παγίδα, θα νιώθεις διαρκώς αποκαρδιωμένος. Όταν σε κυριεύσει αυτή η αποκαρδίωση, θα είσαι ιδιαίτερα ευαίσθητος ως προς το αν τα πράγματα που σου συμβαίνουν είναι τυχερά ή ατυχή. Όταν συμβεί αυτό, αποδεικνύει πως σε έχει κυριεύσει η οπτική και η ιδέα της καλής και της κακής τύχης. Όταν ελέγχεσαι από μια τέτοια οπτική, οι απόψεις και η στάση σου προς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα δεν εμπίπτουν πια στο φάσμα της συνείδησης και της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά έχουν γίνει κάπως ακραίες. Αν τυχόν φτάσεις σε αυτά τα άκρα, δεν πρόκειται να ξεπεράσεις την αποκαρδίωσή σου. Θα αποκαρδιώνεσαι διαρκώς ξανά και ξανά, και ακόμη κι αν υπό κανονικές συνθήκες δεν νιώθεις αποκαρδιωμένος, μόλις κάτι πάει στραβά και νιώσεις πως έχει συμβεί κάτι το ατυχές, θα βυθιστείς κατευθείαν στην αποκαρδίωση. Αυτή η αποκαρδίωση θα επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο κρίνεις συνήθως τα πράγματα και παίρνεις αποφάσεις, και θα επηρεάζει μάλιστα και την ευτυχία, τον θυμό, τη λύπη και τη χαρά σου. Και αν επηρεαστεί η ευτυχία, ο θυμός, η λύπη και η χαρά σου, αυτό θα αναστατώσει και θα καταστρέψει την εκτέλεση του καθήκοντός σου, καθώς και τη θέληση και την επιθυμία σου να ακολουθείς τον Θεό. Όταν καταστραφούν αυτά τα θετικά πράγματα, οι λιγοστές αλήθειες που έχεις καταφέρει να κατανοήσεις θα γίνουν καπνός και δεν θα σου προσφέρουν καμία απολύτως βοήθεια» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)]. Ο Θεός λέει πως το να περιγράφει κανείς οτιδήποτε κακό ως «ατυχές» και οτιδήποτε καλό ως «τυχερό» ή «ευνοϊκό» είναι η άποψη κάποιου που φτάνει στα άκρα, κάποιου με λάθος οπτική. Έτσι ακριβώς ήμουν κι εγώ. Όταν ήρθα σ’ αυτήν την εκκλησία για να κάνω τα καθήκοντά μου και είδα πως τα αποτελέσματα διαφόρων κομματιών του εκκλησιαστικού έργου ήταν κακά, πως οι ποτιστές δεν είχαν αίσθημα ευθύνης για τα καθήκοντά τους, πως πολλοί νεοφώτιστοι ήταν αρνητικοί και αδύναμοι, και πως το ευαγγελικό έργο δεν πετύχαινε καλά αποτελέσματα, ένιωσα πως ήμουν άτυχη. Για να κάνω καλά το έργο, κοπίαζα απ’ τα χαράματα ως το σούρουπο, συναθροιζόμουν και συναναστρεφόμουν, και έκανα μεταθέσεις προσωπικού. Μετά από λίγο, όταν είδα το έργο του ποτίσματος να κινείται σταδιακά προς θετική κατεύθυνση, ένιωσα χαρά και είχα ένα κίνητρο να κάνω το καθήκον μου. Αργότερα, όμως, όταν μετατέθηκε μια έμπειρη εργάτρια του ευαγγελίου και λίγο μετά έλαβε χώρα μια εκτεταμένη αστυνομική επιχείρηση, και συλλαμβάνονταν εργάτες του ευαγγελίου και κανείς δεν μπορούσε να συνεργαστεί στο ευαγγελικό έργο, βυθίστηκα σε συναισθήματα απόγνωσης και δεν μπορούσα να βρω την ενέργεια να κάνω τίποτα. Αυτές οι συμπεριφορές μου πήγαζαν από τη λανθασμένη οπτική μου. Όταν το έργο απέφερε καλά αποτελέσματα και όλα κυλούσαν ομαλά, ένιωθα πως είχα κερδίσει τον θαυμασμό των ανώτερων επικεφαλής κι αυτό με γέμιζε χαρά. Όταν, όμως, το έργο δεν απέφερε καλά αποτελέσματα και τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως τα ήθελα, ένιωθα αρνητική και αδύναμη, κατηγορούσα την κακή μου τύχη και ήθελα, μάλιστα, να παρατήσω το καθήκον μου. Σκέφτηκα το γεγονός πως οι δύσπιστοι δεν αποδέχονται ποτέ τίποτα που τους συμβαίνει από τον Θεό και, όταν προκύπτουν δυσμενείς καταστάσεις, παραπονιούνται για τον Θεό, Τον παρανοούν ή μάλιστα Τον προδίδουν. Κατάλαβα πως αν δεν μετέστρεφα την κατάστασή μου, διέτρεχα κι εγώ πραγματικά κίνδυνο. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό, ελπίζοντας να με καθοδηγήσει να αλλάξω την κατάστασή μου.

Αργότερα, διάβασα κι άλλα λόγια του Θεού: «Είναι σωστός ο τρόπος με τον οποίο βλέπουν τα πράγματα οι άνθρωποι που ανησυχούν διαρκώς για το αν έχουν καλή ή κακή τύχη; Υπάρχει καλή ή κακή τύχη; (Όχι.) Σε τι βασίζεστε όταν λέτε πως δεν υπάρχει; (Οι άνθρωποι που συναντάμε και τα πράγματα που μας συμβαίνουν καθημερινά καθορίζονται από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Δεν υπάρχει καλή ή κακή τύχη· όλα συμβαίνουν από ανάγκη και έχουν κάποιο νόημα.) Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Η άποψη αυτή είναι σωστή και αποτελεί τη θεωρητική βάση για να πούμε πως δεν υπάρχει τύχη. Ό,τι κι αν σου συμβεί, είτε είναι καλό είτε κακό, είναι φυσιολογικό, όπως ακριβώς ο καιρός τις τέσσερις εποχές —δεν γίνεται να έχει κάθε μέρα λιακάδα. Δεν μπορείς να πεις πως ο Θεός κανονίζει τις ηλιόλουστες μέρες, αλλά τις συννεφιασμένες μέρες, τη βροχή, τον άνεμο και τις καταιγίδες δεν τις κανονίζει Αυτός. Τα πάντα καθορίζονται από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, και δημιουργούνται από το φυσικό περιβάλλον. Αυτό το φυσικό περιβάλλον προκύπτει σύμφωνα με τους νόμους και τους κανόνες που έχει κανονίσει και ορίσει ο Θεός. Όλα αυτά είναι αναγκαία και επιτακτικά. Όπως κι αν είναι, λοιπόν, ο καιρός, δημιουργείται και προκαλείται βάσει των νόμων της φύσης. Δεν έχει τίποτα το καλό ή το κακό· απλώς οι άνθρωποι μπορεί να νιώθουν καλά ή άσχημα ανάλογα με τον καιρό. Οι άνθρωποι δεν νιώθουν καλά όταν βρέχει, όταν έχει αέρα ή συννεφιά, ή όταν ρίχνει χαλάζι. Δεν τους αρέσει καθόλου όταν βρέχει και έχει υγρασία, γιατί πονάνε οι αρθρώσεις τους και νιώθουν αδύναμοι. Ίσως να μη σου αρέσουν οι μέρες με βροχή, αλλά μπορείς να πεις πως φέρνουν κακοτυχία; Είναι απλώς ένα αίσθημα που γεννά ο καιρός στους ανθρώπους· η τύχη δεν έχει καμία σχέση με το γεγονός ότι βρέχει. Μπορεί να πεις πως οι ηλιόλουστες μέρες είναι καλές. Αν έχει ήλιο για τρεις συνεχόμενους μήνες, χωρίς να πέσει σταγόνα βροχής, οι άνθρωποι νιώθουν καλά. Βλέπουν τον ήλιο κάθε μέρα, το κλίμα είναι ξηρό και θερμό, πού και πού φυσάει κάποιο ελαφρύ αεράκι, και μπορούν να βγαίνουν έξω όποτε θέλουν. Τα φυτά όμως δεν το αντέχουν και οι καλλιέργειες καταστρέφονται λόγω της ξηρασίας, με αποτέλεσμα εκείνη τη χρονιά να μην υπάρχει σοδειά. Άρα το γεγονός πως νιώθεις εσύ καλά σημαίνει πως είναι πράγματι κάτι καλό; Όταν έρθει το φθινόπωρο και δεν έχεις φαγητό να φας, θα πεις: “Αχ, δεν είναι καλό να έχει πολλές μέρες ήλιο. Αν δεν βρέξει, οι καλλιέργειες παθαίνουν ζημιά, δεν υπάρχει συγκομιδή και οι άνθρωποι πεινάνε”. Τότε συνειδητοποιείς πως ούτε το να έχει πάντα ήλιο είναι κάτι καλό. Είναι γεγονός πως ο άνθρωπος βασίζει το αν νιώθει καλά ή άσχημα για κάτι στα εγωιστικά του κίνητρα, στις εγωιστικές του επιθυμίες και στην ιδιοτέλειά του, και όχι στην ουσία του ίδιου του πράγματος. Οι άνθρωποι, λοιπόν, βασίζονται σε κάτι ανακριβές για να μετρήσουν αν κάτι είναι καλό ή κακό. Επειδή η βάση είναι ανακριβής, τα τελικά συμπεράσματα που βγάζουν είναι κι αυτά ανακριβή. Επιστρέφοντας στο θέμα της καλής και της κακής τύχης, όλοι πλέον γνωρίζουν πως αυτό το ρητό σχετικά με την τύχη δεν ευσταθεί και πως η τύχη δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντάς, είτε αυτά είναι καλά είτε είναι κακά, καθορίζονται όλα τους από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Οφείλεις, λοιπόν, να τα αντιμετωπίζεις όπως πρέπει. Να αποδέχεσαι από τον Θεό ό,τι είναι καλό, αλλά να αποδέχεσαι από Εκείνον και ό,τι είναι κακό. Μη λες πως είσαι τυχερός όταν συμβαίνουν καλά πράγματα και άτυχος όταν συμβαίνουν κακά πράγματα. Το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι πως οι άνθρωποι μπορούν να αντλήσουν διδάγματα από όλα αυτά τα πράγματα, και δεν θα πρέπει να τα απορρίπτουν ή να τα αποφεύγουν. Να ευχαριστείς τον Θεό για τα καλά πράγματα, αλλά να Τον ευχαριστείς και για τα κακά πράγματα, επειδή όλα τους κανονίζονται από Εκείνον. Οι καλοί άνθρωποι και τα καλά γεγονότα, πράγματα και περιβάλλοντα προσφέρουν διδάγματα που θα πρέπει να αντλήσει κανείς· αλλά μπορεί κανείς να μάθει ακόμη περισσότερα από κακούς ανθρώπους, κακά γεγονότα, πράγματα και περιβάλλοντα. Όλα αυτά είναι εμπειρίες και περιστατικά που θα πρέπει να αποτελούν κομμάτι της ζωής του ανθρώπου. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να τα μετρούν βάσει της ιδέας της τύχης. Ποιες είναι, λοιπόν, οι σκέψεις και οι οπτικές αυτών που χρησιμοποιούν την τύχη για να μετρήσουν το κατά πόσον τα πράγματα είναι καλά ή κακά; Ποια είναι η ουσία τους; Γιατί δίνουν τόση προσοχή στην καλή και στην κακή τύχη; Όσοι δίνουν τόσο μεγάλη βαρύτητα στην τύχη ελπίζουν πως η τύχη τους είναι καλή ή κακή; (Ελπίζουν πως είναι καλή.) Σωστά. Στην πραγματικότητα, επιδιώκουν την καλή τύχη και να τους συμβούν καλά πράγματα, και απλώς τα εκμεταλλεύονται και επωφελούνται από αυτά. Δεν τους νοιάζει πόσο υποφέρουν οι άλλοι ή πόσες ταλαιπωρίες και δυσκολίες πρέπει να υπομείνουν. Δεν θέλουν να τους συμβεί τίποτα που οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ως ατυχές. Με άλλα λόγια, δεν θέλουν να τους συμβεί τίποτα κακό. Δεν θέλουν καμία αναποδιά, αποτυχία ή στιγμή αμηχανίας, κανένα περιστατικό κλαδέματος· θέλουν μόνο να μη χάσουν τίποτα, να μη βγουν ζημιωμένοι και να μην εξαπατηθούν. Αν συμβεί κάτι από αυτά, το εκλαμβάνουν ως κακή τύχη. Αν συμβεί κάτι κακό, όποιος κι αν το έχει κανονίσει, το θεωρούν ατυχές. Ελπίζουν να τους συμβεί καθετί καλό: από το να πάρουν προαγωγή, να ξεχωρίσουν από το πλήθος και να επωφεληθούν εις βάρος των άλλων, μέχρι το να βγουν κερδισμένοι, να βγάλουν πολλά χρήματα ή να γίνουν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι· αυτά τα θεωρούν καλή τύχη. Μετρούν συνεχώς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντούν με βάση την τύχη. Επιδιώκουν την καλή τύχη, όχι την κακή. Μόλις πάει στραβά το παραμικρό, θυμώνουν, εκνευρίζονται και δυσαρεστούνται. Για να το θέσω ωμά, αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι εγωιστές. Επιδιώκουν να επωφελούνται εις βάρος των άλλων, να βγάζουν κέρδος, να βγαίνουν νικητές και να ξεχωρίζουν από το πλήθος. Θα ήταν ικανοποιημένοι αν καθετί καλό συνέβαινε μόνο στους ίδιους και σε κανέναν άλλο. Αυτή είναι η φύση-ουσία τους· αυτό είναι το αληθινό τους πρόσωπο» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)]. Από τα λόγια του Θεού, είδα πως οι άνθρωποι κρίνουν συχνά την τύχη τους με βάση το προσωπικό τους όφελος. Όταν μια κατάσταση τους ωφελεί, το αποκαλούν «καλή τύχη», διαφορετικά, το αποκαλούν «κακή τύχη». Όσοι έχουν αυτήν τη νοοτροπία θέλουν οφέλη μόνο για τον εαυτό τους και είναι εξαιρετικά εγωιστές. Στην πραγματικότητα, κάθε κατάσταση που κανονίζει ο Θεός είναι καλή και δεν υπάρχει «καλή τύχη» και «κακή τύχη». Όλες οι καταστάσεις που φαίνονται ευνοϊκές ή δυσμενείς στους ανθρώπους σκοπό έχουν να τους επιτρέψουν να πάρουν μαθήματα και ωφελούν τη ζωή-είσοδό τους. Όπως ο καιρός: τόσο οι ηλιόλουστες όσο και οι βροχερές μέρες είναι απαραίτητες στην ανθρωπότητα. Αν είχε πάντα ήλιο, θα ξεραίνονταν σύντομα οι καλλιέργειες, ενώ αν έβρεχε για πολύ καιρό, θα καταστρέφονταν απ’ το νερό. Είτε έχει, λοιπόν, λιακάδα είτε βρέχει, όλα είναι μέρος της κυριαρχίας και των διευθετήσεων του Θεού και είναι ωφέλιμα για την ανθρωπότητα. Παλιά, όταν αντιμετώπιζα πράγματα που δεν εναρμονίζονταν με τις επιθυμίες μου, πάντα σκεφτόμουν πως ήμουν άτυχη. Αυτό συνέβαινε, όμως, επειδή είχα μέσα μου φιλοδοξίες και επιθυμίες, πάντα επιδίωκα τον θαυμασμό των άλλων, ενώ, όταν δεν έπαιρνα αυτό που ήθελα, ένιωθα δύσμοιρη και άτυχη, παραπονιόμουν και γκρίνιαζα για τον Θεό και ζούσα μες στην απόγνωση. Κάνοντας αυτοκριτική, απ’ τη στιγμή που ήρθα σ’ αυτήν την εκκλησία, αρχικά ήθελα να κάνω καλά το καθήκον μου για να κερδίσω τον θαυμασμό των άλλων, οπότε εργαζόμουν απ’ τα χαράματα ως σούρουπο χωρίς παράπονο. Όταν, όμως, τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα ήθελα και συνελήφθησαν οι εργάτες του ευαγγελίου, ανησύχησα πως, χωρίς συνεργάτες στο έργο, δεν θα ήταν δυνατό να επιτευχθούν καλά αποτελέσματα, κι όταν δεν ικανοποιήθηκε η επιθυμία μου για φήμη και θέση, ένιωσα άτυχη και ο ενθουσιασμός που είχα παλιά ξεθώριασε γρήγορα. Ήδη είχαν καθυστερήσει διάφορα κομμάτια του έργου αυτής της εκκλησίας επειδή ο προηγούμενος ψευδοεπικεφαλής δεν έκανε αληθινό έργο, ενώ οι συλλήψεις των αδελφών είχαν παρακωλύσει περαιτέρω την κανονική πρόοδο μεγάλου μέρους του έργου. Οι ανώτεροι επικεφαλής είχαν κανονίσει να έρθω εδώ με την ελπίδα πως θα νοιαζόμουν για τις προθέσεις του Θεού, θα σημείωνα πρόοδο σε διάφορα κομμάτια του έργου και θα προστάτευα τα συμφέροντα της εκκλησίας. Ενώπιον, όμως, των μεγάλων δυσκολιών που αντιμετώπιζα, είχα βυθιστεί στην απόγνωση, είχα χάσει το κίνητρο για το καθήκον μου και παραπονιόμουν για την «κακή τύχη» μου. Αυτή η συμπεριφορά μου είχε αηδιάσει πραγματικά τον Θεό. Αν ένας άνθρωπος που ήταν στ’ αλήθεια πιστός στον Θεό έβλεπε την εκκλησία να αντιμετωπίζει σκληρή καταστολή και να συλλαμβάνονται ένα σωρό αδελφοί και αδελφές, θα έβαζε τα δυνατά του και θα έκανε το παν, θα μετέθετε προσωπικό και θα ελαχιστοποιούσε τις απώλειες. Εμένα, όμως, σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή σαν κι αυτή, το μόνο που μ’ ενδιέφερε ήταν η φήμη και η θέση μου. Ήμουν στ’ αλήθεια εγωίστρια και δεν είχα συνείδηση κι ανθρώπινη φύση! Πλέον κατανοούσα πως ο Θεός είχε επιτρέψει να βρεθώ σ’ αυτήν την κατάσταση για ν’ αλλάξει η διεφθαρμένη διάθεσή μου, επειδή είχα προσδώσει πολύ μεγάλη σημασία στη φήμη και τη θέση και χρειαζόμουν αυτήν την κατάσταση για να με βοηθήσει να αποκαλυφθώ και να μεταμορφωθώ.

Ένα πρωί, κατά τη διάρκεια των πνευματικών μου ασκήσεων, διάβασα κι άλλα λόγια του Θεού: «Όταν εγκαταλείψεις τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου, όταν σταματήσεις να απορρίπτεις ή να αποφεύγεις την όποια ατυχία σού τυχαίνει και πάψεις να μετράς τέτοια πράγματα με βάση το πόσο τυχερός ή άτυχος είσαι, θα εκλαμβάνεις πλέον ως καλά πολλά από τα πράγματα που έβλεπες παλιότερα ως ατυχή και κακά· τα κακά πράγματα θα μετατραπούν σε καλά. Θα αλλάξεις νοοτροπία και τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τα πράγματα, πράγμα που θα σου δώσει τη δυνατότητα να νιώσεις διαφορετικά για τις εμπειρίες της ζωής σου και, ταυτόχρονα, να αποκομίσεις διαφορετικές ανταμοιβές. Πρόκειται για μια εξαιρετική εμπειρία, που θα σου αποφέρει ανταμοιβές που δεν φαντάζεσαι καν. Κι αυτό είναι κάτι καλό· δεν είναι κακό. […] Μην επιδιώκεις τη λεγόμενη “καλή τύχη” ούτε να απορρίπτεις τη λεγόμενη “κακή τύχη”. Δώσε την καρδιά σου και όλο σου το είναι στον Θεό, άφησε τις ενέργειες και την ενορχήστρωση σε Εκείνον, και υποτάξου στις ενορχηστρώσεις και στις διευθετήσεις Του. Ο Θεός θα σου δώσει αυτό που χρειάζεσαι στην κατάλληλη ποσότητα και στον κατάλληλο χρόνο. Θα ενορχηστρώσει τα περιβάλλοντα, τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που χρειάζεσαι σύμφωνα με τις ανάγκες και τις ελλείψεις σου, ώστε να μπορέσεις να αντλήσεις τα διδάγματα που οφείλεις να αντλείς από τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντάς. Φυσικά, προϋπόθεση για όλα αυτά είναι να έχεις μια νοοτροπία υποταγής προς τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)]. Ο Θεός λέει πως όταν πάψουμε να βλέπουμε τα γεγονότα ως «καλή τύχη» και «κακή τύχη», μπορούμε να αποκτήσουμε αναπάντεχες γνώσεις για τις καταστάσεις που μας κανονίζει ο Θεός, και να δούμε μέσα από τις εμπειρίες μας τις πράξεις και την κυριαρχία του Θεού. Άρα, όταν αντιμετωπίζουμε δυσμενείς καταστάσεις, πρέπει να τις αποδεχόμαστε από τον Θεό, όχι να προσπαθούμε να ξεφύγουμε απ’ αυτές ή να τις αποφύγουμε. Πίσω από αυτά που οι άνθρωποι θεωρούν «κακά» γεγονότα, υπάρχει πάντα η πρόθεση του Θεού και οι εμπειρίες που πρέπει να βιώσουμε. Μ’ αυτές τις καταστάσεις ο Θεός μάς εκπαιδεύει, επιτρέποντας στη ζωή μας να αναπτυχθεί· αυτή είναι η καλή πρόθεσή Του. Κατάλαβα πως έπρεπε να διορθώσω τη λανθασμένη οπτική μου και να κάνω ό,τι μπορώ στηριζόμενη στον Θεό. Πίστεψα πως ο Θεός θα ετοίμαζε τα σωστά άτομα να συνεργαστούν στο έργο της εκκλησίας. Όταν το σκέφτηκα έτσι, η κατάστασή μου βελτιώθηκε κατά πολύ. Άρχισα, λοιπόν, να ψάχνω άτομα να βοηθήσουν με το ευαγγελικό έργο. Υπήρχε τότε μια αδελφή που ένιωθε αδύναμη και αποθαρρημένη εξαιτίας οικογενειακών φορτίων. Επικοινωνήσαμε μαζί της και της προσφέραμε συναναστροφή και υποστήριξη. Μετά από μια περίοδο συναναστροφής, η κατάστασή της βελτιώθηκε και προθυμοποιήθηκε να αναλάβει το καθήκον της. Μια άλλη αδελφή προθυμοποιήθηκε κι αυτή να αναλάβει τα καθήκοντά της μετά τη συναναστροφή μας. Κατάλαβα πως ο Θεός είχε κανονίσει αυτό το περιβάλλον για να μου διδάξει να κάνω αληθινό έργο, όπως το να αντιμετωπίζω τα θέματα των αδελφών μέσω συναναστροφής. Μόλις κατανοούσαν την πρόθεση του Θεού, συνεργάζονταν ενεργά. Επιπλέον, αυτό το περιβάλλον μάς βοηθούσε να καλλιεργούμε περισσότερους ανθρώπους για ν’ αρχίσουν να κάνουν τα καθήκοντά τους. Ήμουν ευγνώμων στον Θεό!

Τον Σεπτέμβριο, έλαβα ξαφνικά ένα γράμμα που έλεγε πως ο διάκονος του ευαγγελίου είχε συλληφθεί. Τις επόμενες μέρες, άκουσα πως είχαν συλληφθεί κι άλλοι αδελφοί και αδελφές. Σκέφτηκα μέσα μου: «Πάνω που προσαρμόσαμε επιτέλους την ομάδα και είδαμε κάποια αποτελέσματα, άρχισαν πάλι να συλλαμβάνονται εργάτες του ευαγγελίου. Γιατί είμαι τόσο άτυχη; Όλο κακοτυχίες μού συμβαίνουν!» Τότε, όμως, κατάλαβα πως η κατάστασή μου δεν ήταν σωστή, οπότε έσπευσα να προσευχηθώ σιωπηλά στον Θεό και Του ζήτησα να με καθοδηγήσει σ’ αυτήν την κατάσταση. Θυμήθηκα τα εξής λόγια του Θεού: «Είναι γεγονός πως ο άνθρωπος βασίζει το αν νιώθει καλά ή άσχημα για κάτι στα εγωιστικά του κίνητρα, στις εγωιστικές του επιθυμίες και στην ιδιοτέλειά του, και όχι στην ουσία του ίδιου του πράγματος. Οι άνθρωποι, λοιπόν, βασίζονται σε κάτι ανακριβές για να μετρήσουν αν κάτι είναι καλό ή κακό. Επειδή η βάση είναι ανακριβής, τα τελικά συμπεράσματα που βγάζουν είναι κι αυτά ανακριβή. Επιστρέφοντας στο θέμα της καλής και της κακής τύχης, όλοι πλέον γνωρίζουν πως αυτό το ρητό σχετικά με την τύχη δεν ευσταθεί και πως η τύχη δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντάς, είτε αυτά είναι καλά είτε είναι κακά, καθορίζονται όλα τους από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Οφείλεις, λοιπόν, να τα αντιμετωπίζεις όπως πρέπει. Να αποδέχεσαι από τον Θεό ό,τι είναι καλό, αλλά να αποδέχεσαι από Εκείνον και ό,τι είναι κακό. Μη λες πως είσαι τυχερός όταν συμβαίνουν καλά πράγματα και άτυχος όταν συμβαίνουν κακά πράγματα. Το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι πως οι άνθρωποι μπορούν να αντλήσουν διδάγματα από όλα αυτά τα πράγματα, και δεν θα πρέπει να τα απορρίπτουν ή να τα αποφεύγουν. Να ευχαριστείς τον Θεό για τα καλά πράγματα, αλλά να Τον ευχαριστείς και για τα κακά πράγματα, επειδή όλα τους κανονίζονται από Εκείνον. Οι καλοί άνθρωποι και τα καλά γεγονότα, πράγματα και περιβάλλοντα προσφέρουν διδάγματα που θα πρέπει να αντλήσει κανείς· αλλά μπορεί κανείς να μάθει ακόμη περισσότερα από κακούς ανθρώπους, κακά γεγονότα, πράγματα και περιβάλλοντα. Όλα αυτά είναι εμπειρίες και περιστατικά που θα πρέπει να αποτελούν κομμάτι της ζωής του ανθρώπου. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να τα μετρούν βάσει της ιδέας της τύχης» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)]. Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πως οι άνθρωποι συχνά κρίνουν αν οι καταστάσεις είναι καλές ή κακές βάσει των προσωπικών επιθυμιών και συμφερόντων τους, όχι βάσει της αλήθειας. Ο διάκονος του ευαγγελίου συνελήφθη με την άδεια του Θεού· Ο Θεός κανονίζει ποιος θα συλληφθεί σύμφωνα με την κυριαρχία και τις ενορχηστρώσεις Του, κι αυτά αποτελούν εμπειρίες που πρέπει να βιώσουν οι άνθρωποι. Έπρεπε να υποταχθώ, να φροντίσω τα επακόλουθα και να κάνω ό,τι μπορώ για να συνεργαστώ. Μετά απ’ αυτό, άρχισα να χειρίζομαι τα επακόλουθα. Αργότερα, έμαθα πως ο επικεφαλής της ευαγγελικής ομάδας συνέχιζε να συναθροίζεται και να κηρύττει το ευαγγέλιο με τρεις νεοφώτιστους. Δεν τους φόβιζε ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας και το ευαγγελικό τους έργο ήταν ακόμη πιο αποτελεσματικό από πριν. Επιπλέον, κάποιες αδελφές που ανησυχούσαν για τον αντίκτυπο στο έργο της εκκλησίας, πήραν την πρωτοβουλία να κάνουν τα καθήκοντά τους. Όλα αυτά με άγγιξαν πολύ. Συνειδητοποίησα πως κάθε κατάσταση που κανονίζει ο Θεός έχει έναν σκοπό. Όσοι συνελήφθησαν πρέπει να βιώσουν κάποιες εμπειρίες και όσοι δεν συνελήφθησαν έχουν να δώσουν μαρτυρίες. Ο Θεός χρησιμοποιεί τους διωγμούς του μεγάλου κόκκινου δράκοντα για να παρέχει υπηρεσία προς την τελείωση των ανθρώπων.

Μέσα απ’ αυτήν την εμπειρία, κατάλαβα πως αυτές οι καταστάσεις δεν προέκυψαν λόγω «κακής τύχης» ούτε επειδή ο Θεός είχε μεγάλες απαιτήσεις από μένα. Αντίθετα, ο Θεός τις χρησιμοποιούσε για να με εξαγνίσει και να με μεταμορφώσει. Όταν άλλαξα νοοτροπία και πράγματι συνεργάστηκα, είδα το έργο του Θεού να ξεδιπλώνεται. Εφόσον προσευχόμουν ειλικρινά και έκανα ολόψυχα τα καθήκοντά μου, ο Θεός μού άνοιγε ένα μονοπάτι. Στο εξής, είμαι πρόθυμη να συνεχίσω να στηρίζομαι στον Θεό για να εκπληρώνω τα καθήκοντά μου.