Από την Τζούντι, Νότια Κορέα

Πρόσφατα, είδα μερικά βίντεο με βιωματικές μαρτυρίες νεοφώτιστων και συγκινήθηκα βαθιά. Αν και πίστευαν για μόλις δύο ή τρία χρόνια, ήταν σε θέση να μοιραστούν τις βιωματικές τους μαρτυρίες. Ντράπηκα πολύ, και άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί παρά τα πολλά χρόνια πίστης, δεν μπορούσα να μαρτυρήσω για τον Θεό. Μια μέρα, βρήκα ένα απόσπασμα των λόγων του Θεού: «Όλα όσα έχετε δει και βιώσει ξεπερνούν όλα εκείνα των αγίων και των προφητών των παλαιότερων εποχών, αλλά μπορείτε να γίνετε μάρτυρες καλύτερα απ’ ό,τι τα λόγια εκείνων των αγίων και προφητών των παλαιότερων εποχών; Αυτά που απονέμω τώρα σ’ εσάς ξεπερνούν τον Μωυσή και επισκιάζουν τον Δαβίδ, οπότε ομοίως ζητώ η μαρτυρία σας να ξεπερνά εκείνη του Μωυσή και τα λόγια σας να είναι πιο σημαντικά από αυτά του Δαβίδ. Σας δίνω το εκατονταπλάσιο —ομοίως ζητώ να Μου το ανταποδώσετε ισάξια. Πρέπει να ξέρετε ότι εγώ είμαι Αυτός που προσφέρει τη ζωή στην ανθρωπότητα κι είστε εσείς εκείνοι που λαμβάνετε ζωή από Εμένα και πρέπει να καταθέσετε μαρτυρία για Μένα. Αυτό είναι το καθήκον που σας αναθέτω και που θα πρέπει να εκτελέσετε για Εμένα. Έχω απονείμει όλη τη δόξα Μου σ’ εσάς, σας έχω στείλει τη ζωή που ο εκλεκτός λαός, οι Ισραηλίτες, δεν έλαβε ποτέ. Δικαιωματικά, οφείλετε να καταθέσετε μαρτυρία για Μένα, να αφιερώσετε τα νιάτα σας σ’ Εμένα και να παραδώσετε τη ζωή σας. Όποιος λαμβάνει τη δόξα Μου πρέπει να γίνει μάρτυράς Μου και να δίνει τη ζωή του για Μένα. Αυτό είναι εδώ και καιρό προκαθορισμένο από Μένα. Είναι προς όφελός σας που σας απονέμω τη δόξα Μου και καθήκον σας είναι να μαρτυρείτε για τη δόξα Μου. Αν πιστεύατε σ’ Εμένα μόνο για να λάβετε οφέλη, τότε το έργο Μου θα είχε ελάχιστη σημασία, κι εσείς δεν θα εκτελούσατε το καθήκον σας. […] Αυτό που έχετε λάβει δεν είναι μόνο η αλήθεια Μου, η οδός Μου και η ζωή Μου, αλλά ένα όραμα και μια αποκάλυψη που είναι μεγαλύτερα από του Ιωάννη. Κατανοείτε πολύ περισσότερα μυστήρια και έχετε δει, επίσης, την πραγματική έκφρασή Μου· έχετε δεχτεί περισσότερη από την κρίση Μου και γνωρίζετε περισσότερα για τη δίκαιη διάθεσή Μου. Κι έτσι, παρόλο που γεννηθήκατε στις έσχατες ημέρες, έχετε κατανόηση όλων των προηγούμενων και του παρελθόντος, και έχετε βιώσει επίσης τα πράγματα του σήμερα και όλα έχουν γίνει από Εμένα προσωπικά. Αυτό που σας ζητώ δεν είναι υπερβολικό, διότι σας έχω δώσει τόσα και έχετε δει πολλά σ’ Εμένα. Γι’ αυτό, σας ζητώ να καταθέσετε μαρτυρία για Μένα στους αγίους των παλαιών εποχών, και αυτή είναι η μοναδική επιθυμία της καρδιάς Μου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τι γνωρίζεις περί πίστης;). Αφού διάβασα τον λόγο του Θεού, ενθουσιάστηκα πολύ, αλλά ένιωσα και κάποιες ενοχές. Ενθουσιάστηκα που είχα την τύχη να βιώσω το έργο του Θεού και να απολαύσω την παροχή των λόγων Του, αλλά ένιωθα ενοχές που πίστευα στον Θεό τόσα χρόνια και απολάμβανα τόσο πολύ τη χάρη Του, αλλά δεν έδινα μαρτυρία Θεού. Σκεφτόμουν πώς, κατά τις έσχατες ημέρες, ο Θεός μάς προσφέρει απλόχερα πολλές αλήθειες, αποκαλύπτει και κρίνει τη διαφθορά μας, μας υπενθυμίζει, μας προτρέπει, μας ενθαρρύνει και μας παρηγορεί, αλλά επειδή δεν επιδιώκουμε την αλήθεια και έχουμε ασθενή ικανότητα κατανόησης, ο Θεός συναναστρέφεται μ’ εμάς διεξοδικά πάνω σε κάθε πτυχή της αλήθειας, μας δίνει παραδείγματα και αναλογίες, και μας το εξηγεί από την αρχή για να βεβαιωθεί ότι το κατανοήσουμε. Ο Θεός καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια και πληρώνει υψηλό τίμημα για εμάς, και το κάνει αυτό επειδή θέλει να καταλάβουμε την αλήθεια και να Τον γνωρίσουμε, να απαλλαγούμε από τη διεφθαρμένη διάθεσή μας, να μετανοήσουμε ειλικρινά και να αλλάξουμε. Αυτή είναι η μαρτυρία που θέλει ο Θεός. Πάνε τριάντα χρόνια από τότε που ξεκίνησε το έργο Του. Έχει κάνει τόσο έργο και έχει εκφράσει τόση αλήθεια, και θέλει να δει τη μαρτυρία μας. Ακόμα κι αν είναι ρηχή, τη δέχεται ως πραγματική. Ο Θεός ελπίζει να μοιραστούμε τα κέρδη και τη γνώση που έχουμε βιώσει στο έργο Του και να γράψουμε άρθρα μαρτυρίας επειδή αυτός είναι ο καρπός του έργου του Θεού και η υλοποίηση της προσπάθειάς Του. Τότε σκέφτηκα τον εαυτό μου. Αν και ο Θεός μού είχε δώσει τόσο πολλά, δεν τολμούσα να σκεφτώ ποιες πτυχές της αλήθειας κατανοούσα και σε ποια αλήθεια-πραγματικότητα είχα εισέλθει, επειδή πολλά λόγια του Θεού τα κατανοούσα μόνο δογματικά, αλλά δεν τα είχα σκεφτεί σοβαρά, δεν τα είχα κάνει πράξη ούτε τα είχα βιώσει. Έτσι, όταν επρόκειτο να μαρτυρήσω για τον Θεό και να γράψω άρθρα μαρτυρίας, ένιωθα φόβο και δισταγμό, και κατέβαλλα ελάχιστες προσπάθειες ως προς αυτό. Όταν σκεφτόμουν ότι πίστευα εδώ και χρόνια, αλλά δεν μπορούσα να γράψω για την εμπειρία μου και δεν είχα μαρτυρία, στενοχωριόμουν πολύ.

Κάποτε, μια αδελφή μού πρότεινε να εξασκηθώ στη συγγραφή μαρτυριών εμπειρίας. Συμφώνησα τότε, μα έγραψα ελάχιστα και μετά το παράτησα. Παρόλο που δεν αναλάμβανα πολύ έργο, πάντα ένιωθα ότι ήμουν πολύ απασχολημένη και δεν είχα χρόνο να γράψω. Και έτσι, μέρα με τη μέρα, ανέβαλλα τη συγγραφή άρθρων. Αργότερα, έφτιαξα πρόγραμμα συγγραφής, αλλά όταν ερχόταν η ώρα, είχα άλλες υποχρεώσεις στο καθήκον μου, κι έτσι δεν μπορούσα να ηρεμήσω για να γράψω. Έβρισκα διάφορους λόγους και δικαιολογίες. Κάποιες φορές έλεγα ότι δεν μπορώ να γράψω καλά λόγω ανεπαρκούς μόρφωσης ή χαμηλού επιπέδου. Άλλες φορές έλεγα ότι θα το κάνω αργότερα επειδή δεν έχω χρόνο με τόσες υποχρεώσεις. Άλλοτε, ένιωθα μάλιστα ότι η συγγραφή άρθρων δεν ήταν τόσο σημαντική, και αυτό που προείχε ήταν να χειριστώ το καθημερινό μου έργο, επειδή αν το καθυστερούσα, θα με κλάδευαν και θα με αντιμετώπιζαν, ή θα με απέλυαν εάν ήταν σοβαρό. Κανείς δεν με επέπληττε επειδή δεν έγραφα εμπειρικές μαρτυρίες. Όταν το σκεφτόμουν έτσι, έδινα ακόμα λιγότερη σημασία στη συγγραφή άρθρων, και δεν θεωρούσα ότι είναι σημαντικό μέρος του καθήκοντός μου. Με αυτόν τον τρόπο, είχα παγιδευτεί σε αυτήν την πεισματάρικη και ανυπότακτη κατάσταση, και ήμουν πολύ παθητική ως προς τη συγγραφή εμπειρικών μαρτυριών.

Μια μέρα, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού και άλλαξε κάπως η άποψή μου. Τα λόγια του Θεού λένε: «Τώρα, γνωρίζεις πραγματικά γιατί έχεις πίστη σ’ Εμένα; Γνωρίζεις πραγματικά τον σκοπό και τη σημασία του έργου Μου; Γνωρίζεις πραγματικά το καθήκον σου; Γνωρίζεις πραγματικά τη μαρτυρία Μου; Αν απλώς πιστεύεις σ’ Εμένα, αλλά δεν υπάρχει σ’ εσένα ούτε ένα σημάδι από τη δόξα Μου ή τη μαρτυρία Μου, τότε σε έχω αποκλείσει εδώ και καιρό. Όσο για εκείνους που τα ξέρουν όλα, αποτελούν, αν μη τι άλλο, αγκάθια στο μάτι Μου και στον οίκο Μου, δεν είναι τίποτε άλλο παρά εμπόδια στον δρόμο Μου, είναι ζιζάνια που πρέπει να απομακρύνω από το έργο Μου, δεν έχουν καμία χρήση, είναι ανάξιοι· τους αποστρέφομαι εδώ και καιρό. Συχνά η οργή Μου πέφτει σ’ εκείνους που δεν έχουν μαρτυρία και η ράβδος Μου δεν τους αφήνει ποτέ. Τους έχω παραδώσει εδώ και καιρό στα χέρια του πονηρού· έχουν χάσει τις ευλογίες Μου. Όταν έρθει η ημέρα, η παίδευσή τους θα είναι πιο σοβαρή από εκείνη των ανόητων γυναικών. Σήμερα, επιτελώ μόνο το έργο που έχω καθήκον να επιτελέσω· θα δέσω όλο το σιτάρι σε δεμάτια, μαζί μ’ εκείνα τα ζιζάνια. Αυτό είναι το έργο Μου σήμερα. Τα ζιζάνια εκείνα θα τα ξεχωρίσω την ημέρα της διαλογής· τότε οι σπόροι από το σιτάρι θα μαζευτούν στην αποθήκη και τα ξεδιαλεγμένα ζιζάνια θα ριχτούν στη φωτιά για να γίνουν σκόνη. Το έργο Μου τώρα είναι μονάχα να δέσω όλους τους ανθρώπους σε δεμάτια· δηλαδή να τους κατακτήσω ολοκληρωτικά. Στη συνέχεια, θα αρχίσω να ξεδιαλέγω για να αποκαλύψω το τέλος των ανθρώπων. Κι έτσι, θα πρέπει να γνωρίζεις πώς να Με ικανοποιήσεις τώρα και πώς να εισέλθεις στον σωστό δρόμο στην πίστη σου. Εκείνο που επιθυμώ είναι η αφοσίωση και η υποταγή σου τώρα, η αγάπη σου και η μαρτυρία σου τώρα. Ακόμη κι αν δεν γνωρίζεις τώρα τι είναι η μαρτυρία ή τι είναι η αγάπη, οφείλεις να Μου φέρεις ό,τι έχεις και δεν έχεις και να παραδώσεις σ’ Εμένα τους μόνους θησαυρούς σου: την αφοσίωση και την υποταγή σου. Πρέπει να ξέρεις ότι η μαρτυρία της νίκης Μου επί του Σατανά έγκειται στην αφοσίωση και την υποταγή του ανθρώπου, όπως και η μαρτυρία της ολοκληρωτικής κατάκτησης του ανθρώπου από Εμένα. Καθήκον της πίστης σου σ’ Εμένα είναι να γίνεις μάρτυράς Μου, να είσαι πιστός σ’ Εμένα και σε κανέναν άλλον και να είσαι υποτακτικός έως το τέλος» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τι γνωρίζεις περί πίστης;). Το χωρίο σαφώς ανέφερε ότι οι πιστοί στον Θεό θα πρέπει να μαρτυρούν για τον Θεό και αυτό είναι το καθήκον του καθενός. Όταν οι πιστοί στον Θεό δεν μπορούν να μαρτυρήσουν, γίνονται αντικείμενα του μίσους του Θεού. Ένιωσα την οργή του Θεού όταν διάβασα αυτούς τους στίχους από τα λόγια Του: «Αν απλώς πιστεύεις σ’ Εμένα, αλλά δεν υπάρχει σ’ εσένα ούτε ένα σημάδι από τη δόξα Μου ή τη μαρτυρία Μου, τότε σε έχω αποκλείσει εδώ και καιρό. Όσο για εκείνους που τα ξέρουν όλα, αποτελούν, αν μη τι άλλο, αγκάθια στο μάτι Μου και στον οίκο Μου, δεν είναι τίποτε άλλο παρά εμπόδια στον δρόμο Μου, είναι ζιζάνια που πρέπει να απομακρύνω από το έργο Μου», και «Συχνά η οργή Μου πέφτει σ’ εκείνους που δεν έχουν μαρτυρία και η ράβδος Μου δεν τους αφήνει ποτέ. Τους έχω παραδώσει εδώ και καιρό στα χέρια του πονηρού· έχουν χάσει τις ευλογίες Μου. Όταν έρθει η ημέρα, η παίδευσή τους θα είναι πιο σοβαρή από εκείνη των ανόητων γυναικών». Αν και πίστευα τόσα χρόνια στον Θεό, αν και είχα διαβάσει πολλά λόγια του Θεού, είχα ακούσει πλήθος κηρυγμάτων και συναναστροφών, είχα βιώσει κλάδεμα, αντιμετώπιση, αναποδιές και αποτυχίες, και είχα βιώσει τη διαφώτιση, την καθοδήγηση και την πειθαρχία του Αγίου Πνεύματος, και πάλι δεν μπορούσα να μαρτυρήσω για τον Θεό. Είχα κάποια εμπειρία και γνώση, αλλά δεν ήθελα να ασχοληθώ με το έργο της συγγραφής. Αφιέρωνα όλη την ημέρα στη διαχείριση εξωτερικών ζητημάτων, αλλά δεν εστίαζα στην αναζήτηση της αλήθειας για να επιλύσω τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου, και δεν επιδίωκα να σημειώσω πρόοδο στην αλήθεια. Από τη συνήθη εμπειρία μου, απέκτησα λίγη γνώση και φως, αλλά δεν συλλογιζόμουν και δεν αποκτούσα διαύγεια ώστε να αποκτήσω πραγματική κατανόηση, και σταδιακά, έχασα ό,τι είχα αποκτήσει, και η διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος παραγκωνίστηκε. Θυμήθηκα τότε που ασκούμουν στο πότισμα των νεοφώτιστων. Δεν μπορούσα καν να συναναστραφώ καλά πάνω στην αλήθεια της μαρτυρίας για το έργο του Θεού. Όσα μοιραζόμουν ήταν κάπως επιφανειακά και δεν αντιλαμβανόμουν βασικά σημεία. Αργότερα, όταν κήρυττα το ευαγγέλιο, πάλι δεν κατανοούσα βασικά σημεία για να αναλύω θρησκευτικές έννοιες ή τις πλάνες των αντίχριστων με σαφήνεια ή πειστικότητα. Σε κάθε πτυχή της αλήθειας, μόνο μισο-καταλάβαινα και δεν συναναστρεφόμουν ξεκάθαρα. Στις συναναστροφές πάνω στα προβλήματα της εισόδου στη ζωή στις συναθροίσεις, τις περισσότερες φορές κατάφερνα να πείσω τους ανθρώπους μόνο με επιφανειακές κοινοτοπίες, ή τους πρόσφερα κενές θεωρίες και ρηχές κατανοήσεις. Δεν επέλυα τα προβλήματα από τη ρίζα τους και η μαρτυρία μου για τον Θεό δεν είχε αποτέλεσμα. Η κατανόησή μου για οποιαδήποτε πτυχή της αλήθειας ήταν απλώς δόγματα, δίχως τις αλήθεια-πραγματικότητες. Έβλεπα ότι πίστευα στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, αλλά δεν μπορούσα να μαρτυρήσω για τον Θεό. Κατέβαλλα μικρή μόνο προσπάθεια και έκανα λίγο έργο, αλλά δεν είχα δεχτεί πραγματικά την κρίση και την παίδευση του λόγου του Θεού ούτε είχα μαρτυρία για την κατανόηση της αλήθειας και την αλλαγή της διάθεσης της ζωής μου. Σκέφτηκα πώς ο Θεός έλεγε πως τέτοια άτομα είναι «αγκάθια στο μάτι Του», «εμπόδια» και «ζιζάνια που πρέπει να ξεχωρίσει από το έργο Του». Η οργή του Θεού για τέτοια άτομα δεν υποχωρεί ποτέ. Αυτές οι σκέψεις με στεναχώρησαν πολύ. Πίστευα στον Θεό τόσα χρόνια και δεν είχα μάθει τίποτα. Ένιωθα ότι ήμουν άχρηστη και ένα απόλυτο αίσχος. Ο Θεός μισεί ιδιαίτερα τέτοιου είδους άτομα, δεν τα ανέχεται και εξοργίζεται μαζί τους. Αν και αυτά τα άτομα εκτελούν τα καθήκοντά τους, εφόσον δεν επιδιώκουν την αλήθεια, δεν λαμβάνουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, και στο τέλος, δεν έχουν καμία μαρτυρία για αλλαγή στη διάθεση και δεν μπορούν να σωθούν από τον Θεό. Όταν αντιλήφθηκα τη στάση του Θεού για τέτοιου είδους άτομα, οι αντιλήψεις μου διαψεύστηκαν εντελώς. Κάποτε πίστευα ότι αν έκανα το έργο που μου ανατέθηκε από την εκκλησία, αν δεν έκανα κακές πράξεις ή μεγάλα λάθη στο καθήκον μου ή δεν διέπραττα σοβαρές παραβάσεις, και αν δεν απολυόμουν, θα ήμουν ασφαλής και θα είχα ελπίδα σωτηρίας. Τώρα έβλεπα ότι αυτό ήταν ασύμβατο με τις απαιτήσεις του Θεού. Ήταν απλώς οι αντιλήψεις και οι ευσεβείς πόθοι που εγώ έτρεφα. Πίστη στον Θεό δεν σημαίνει απλώς σκληρή δουλειά στο καθήκον σου, τήρηση κάποιων κανόνων και αποφυγή προφανών κακών πράξεων. Αν πιστεύεις στον Θεό πολλά χρόνια και ακόμα δεν έχεις μαρτυρία, εν τέλει θα αποκλειστείς. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Αν έρθει μια μέρα που δεν θα μπορέσεις να γίνεις μάρτυρας σε όλα αυτά που έχεις δει σήμερα, τότε θα έχεις χάσει τη λειτουργία των δημιουργημένων όντων και δεν θα υπάρχει κανένα απολύτως νόημα στην ύπαρξή σου. Δεν θα είσαι άξιος να είσαι άνθρωπος. Θα μπορούσε, μάλιστα, να ειπωθεί ότι δεν θα είσαι καν άνθρωπος! Έχω κάνει άπειρο έργο επάνω σας, αλλά επειδή επί του παρόντος δεν μαθαίνεις τίποτα, δεν ξέρεις τίποτα και οι κόποι σου είσαι αναποτελεσματικοί, όταν θα έρθει η ώρα να επεκτείνω το έργο Μου, θα Με κοιτάς απλώς ανέκφραστα, με κομμένη τη μιλιά και απολύτως άχρηστος. Έτσι δεν θα μείνεις στην ιστορία ως αμαρτωλός; Όταν έρθει εκείνη η ώρα, δεν θα νιώσεις βαθύτατα μετανιωμένος;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τι γνωρίζεις περί πίστης;). Τα λόγια του Θεού με έκαναν να νιώσω ντροπή αλλά παράλληλα και αρκετή ανησυχία. Ένιωσα ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω έτσι, κι έπρεπε να γράψω άρθρα για να μαρτυρήσω για τον Θεό.

Όταν πράγματι καθόμουν να γράψω, υπήρχαν ακόμα κάποιες δυσκολίες και εμπόδια. Στην αρχή, δεν μπορούσα να οργανώσω την εμπειρία μου και δεν ήξερα από πού να αρχίσω, κι επιπλέον, υπήρχε και άλλο έργο, πιο επιτακτικό, κι έτσι ασχολούμουν με άλλα πράγματα. Αργότερα, συνέχιζα να δικαιολογώ τον εαυτό μου. Σκεφτόμουν ότι άλλοι μπορούσαν να γράψουν ένα άρθρο μαρτυρίας σε μισή μέρα, αλλά εγώ χρειαζόμουν οπωσδήποτε ησυχία και αρκετό χρόνο, και φαινόταν πως το επίπεδό μου ήταν ανεπαρκές για τη συγγραφή άρθρων, οπότε σταμάτησα πάλι να γράφω. Μετά από αυτό, άρχισα να αναρωτιέμαι. Γιατί ήμουν τόσο παθητική με τη συγγραφή άρθρων μαρτυρίας; Γιατί συμφώνησα να γράψω, αλλά δεν έκανα τίποτα; Μια μέρα, είδα ένα χωρίο του λόγου Θεού και κατανόησα κάπως καλύτερα τον εαυτό μου. Ο Θεός λέει: «Πώς μπορείς να αναγνωρίσεις και να διακρίνεις μια σατανική διάθεση; Με βάση τα πράγματα που αρέσουν του Σατανά να κάνει, καθώς και από τις μεθόδους και τα τεχνάσματα με τα οποία ενεργεί, καταλαβαίνει κανείς ότι δεν του αρέσουν ποτέ τα θετικά πράγματα, ότι του αρέσει το κακό και ότι πάντα θεωρεί ότι είναι επαρκής και ικανός να ελέγχει τα πάντα. Αυτή είναι η αλαζονική φύση του Σατανά και γι’ αυτό ο Σατανάς αρνείται τον Θεό, Του αντιστέκεται και Του εναντιώνεται χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Ο Σατανάς είναι ο εκπρόσωπος και η πηγή κάθε κακού και όλων των αρνητικών πραγμάτων. Αν μπορείς να το δεις καθαρά αυτό, τότε έχεις διάκριση των σατανικών διαθέσεων. Δεν είναι κάτι απλό για τους ανθρώπους να αποδεχτούν την αλήθεια και να την κάνουν πράξη, καθώς όλοι έχουν σατανικές διαθέσεις και όλοι περιορίζονται από τις σατανικές διαθέσεις τους και είναι δέσμιοί τους. Για παράδειγμα, μερικοί άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι είναι καλό να είναι κανείς ειλικρινής και νιώθουν φθόνο και ζήλια όταν βλέπουν άλλους να είναι ειλικρινείς, να λένε την αλήθεια και να μιλούν απλά και ανοιχτόκαρδα, όμως αν τους ζητήσεις να γίνουν οι ίδιοι ειλικρινείς άνθρωποι, το βρίσκουν δύσκολο. Είναι πάντοτε ανίκανοι να πουν ειλικρινή λόγια και να κάνουν ειλικρινή πράγματα. Δεν είναι μια σατανική διάθεση αυτή; Λένε πράγματα που ακούγονται ωραία, αλλά δεν τα κάνουν πράξη. Αυτό σημαίνει ότι αποστρέφονται την αλήθεια. Όσοι αποστρέφονται την αλήθεια δυσκολεύονται να αποδεχτούν την αλήθεια και δεν έχουν τρόπο να εισέλθουν στις αλήθεια-πραγματικότητες. Η πιο προφανής κατάσταση των ανθρώπων που αποστρέφονται την αλήθεια είναι ότι δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, φτάνουν μέχρι και να τα απεχθάνονται, ενώ τους αρέσει ιδιαίτερα να ακολουθούν τις τάσεις. Δεν αποδέχονται στην καρδιά τους αυτά που αγαπά ο Θεός και αυτά που ο Θεός απαιτεί απ’ τους ανθρώπους να κάνουν. Αντιθέτως, είναι απαξιωτικοί και αδιάφοροι απέναντι σ’ αυτά, ενώ μερικοί φτάνουν στο σημείο πολλές φορές να απεχθάνονται τα πρότυπα και τις αρχές που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο. Μέσα τους απεχθάνονται τα θετικά πράγματα και νιώθουν πάντα αντίσταση, αντίθεση και τεράστια περιφρόνηση απέναντί σ’ αυτά. Αυτή είναι η πρωταρχική εκδήλωση της αποστροφής για την αλήθεια. Στην εκκλησιαστική ζωή, η ανάγνωση του λόγου του Θεού, η προσευχή, η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, η εκτέλεση καθηκόντων και η επίλυση προβλημάτων με την αλήθεια είναι όλα θετικά πράγματα. Είναι ευχάριστα στον Θεό, αλλά κάποιοι άνθρωποι απεχθάνονται αυτά τα θετικά πράγματα, δεν νοιάζονται και αδιαφορούν γι’ αυτά. Το πιο απεχθές κομμάτι είναι ότι υιοθετούν μια στάση περιφρόνησης απέναντι στους θετικούς ανθρώπους, όπως τους ειλικρινείς ανθρώπους, όσους επιδιώκουν την αλήθεια, όσους εκτελούν με αφοσίωση τα καθήκοντά τους και όσους διαφυλάσσουν το έργο του οίκου του Θεού. Προσπαθούν πάντα να επιτίθενται σ’ αυτούς τους ανθρώπους και να τους αποκλείουν. Αν ανακαλύψουν για εκείνους ότι έχουν ελλείψεις ή αποκαλύψεις διαφθοράς, το εκμεταλλεύονται, κάνοντας μεγάλη φασαρία γι’ αυτό και διαρκώς μειώνοντάς τους γι’ αυτό. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Γιατί είναι τόσο εχθρικοί απέναντι στους θετικούς ανθρώπους; Γιατί συμπαθούν και εξυπηρετούν τόσο πολύ τους κακούς ανθρώπους, τους δύσπιστους και τους αντίχριστους και γιατί συχνά σπαταλούν τον χρόνο τους με τέτοιους ανθρώπους; Όσον αφορά τα αρνητικά και κακά πράγματα, αισθάνονται ενθουσιασμό και αγαλλίαση, αλλά όταν πρόκειται για θετικά πράγματα, αρχίζει να εμφανίζεται η αντίσταση στη στάση τους· ειδικότερα, όταν ακούνε ανθρώπους να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια ή να λύνουν προβλήματα χρησιμοποιώντας την αλήθεια, αισθάνονται στην καρδιά τους αποστροφή και δυσαρέσκεια και ξεσπούν τα παράπονά τους. Δεν είναι αυτή διάθεση αποστροφής για την αλήθεια; Δεν είναι αποκάλυψη διεφθαρμένης διάθεσης; Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν στον Θεό και τους αρέσει να κάνουν έργο γι’ Αυτόν. Πηγαίνουν από δω κι από κει με ενθουσιασμό γι’ Αυτόν και όταν πρόκειται να αξιοποιήσουν τα χαρίσματα και τα προτερήματά τους, να ικανοποιήσουν τις προτιμήσεις τους και να κάνουν επίδειξη, έχουν αστείρευτη ενέργεια. Μα αν τους ζητήσεις να κάνουν πράξη την αλήθεια και να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, χάνουν τη διάθεση και τον ενθουσιασμό τους. Αν δεν τους επιτρέπεται να κάνουν επίδειξη, γίνονται νωθροί και αποκαρδιώνονται. Γιατί έχουν ενέργεια για επίδειξη; Και γιατί δεν έχουν ενέργεια για να κάνουν πράξη την αλήθεια; Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Σε όλους τους ανθρώπους αρέσει να ξεχωρίζουν· όλοι τους λαχταρούν την κενή δόξα. Όλοι έχουν ανεξάντλητη ενέργεια όταν πιστεύουν στον Θεό για να κερδίσουν ευλογίες και ανταμοιβές, οπότε γιατί γίνονται νωθροί, γιατί αποκαρδιώνονται όταν είναι να κάνουν πράξη την αλήθεια και να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα; Γιατί συμβαίνει αυτό; Αυτό αποδεικνύει ότι οι καρδιές των ανθρώπων είναι νοθευμένες. Πιστεύουν στον Θεό αποκλειστικά και μόνο για να κερδίσουν ευλογίες. Για να το θέσω απλά, το κάνουν προκειμένου να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Όταν δεν έχουν να επιδιώξουν ευλογίες ή οφέλη, οι άνθρωποι γίνονται νωθροί και αποκαρδιώνονται, δεν έχουν καθόλου ενθουσιασμό. Όλα αυτά προκαλούνται από μια διεφθαρμένη διάθεση αποστροφής για την αλήθεια. Όταν τους ελέγχει αυτή η διάθεση, είναι απρόθυμοι να επιλέξουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, ακολουθούν τον δικό τους δρόμο και επιλέγουν το λάθος μονοπάτι· γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι λάθος να επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, εντούτοις δεν αντέχουν να κάνουν χωρίς αυτά τα πράγματα ή να τα παραμερίσουν και εξακολουθούν να τα επιδιώκουν, βαδίζοντας στο μονοπάτι του Σατανά. Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν ακολουθούν τον Θεό, αλλά τον Σατανά. Ό,τι κάνουν είναι στην υπηρεσία του Σατανά· είναι υπηρέτες του Σατανά» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Παλιότερα δεν αφοσιωνόμουν στο έργο της συγγραφής άρθρων. Ένιωθα κάποιες ενοχές για λίγο καιρό μόνο και δεν ενδιαφερόμουν και πολύ γι’ αυτό. Δεν το θεωρούσα σοβαρό πρόβλημα. Μόνο μέσα από την αποκάλυψη του λόγου του Θεού αντιλήφθηκα ότι αυτό σήμαινε πως είχα βαρεθεί την αλήθεια, ήταν ένα είδος σατανικής διάθεσης. Η συγγραφή άρθρων απαιτεί εμπειρία και γνώση, αλλά και χρόνο για περισυλλογή. Πρέπει να ηρεμούμε, να αναλογιζόμαστε τον λόγο του Θεού, να αναζητούμε την αλήθεια και να κάνουμε αυτοκριτική. Γι’ αυτό, όταν μου ζήτησαν να αναζητήσω την αλήθεια, να αναλογιστώ τον λόγο του Θεού και να γράψω άρθρα, εγώ αρνήθηκα και αντιστάθηκα μέσα μου. Ο Θεός έχει συναναστραφεί πολύ πάνω στο πώς να μαρτυρούμε για Εκείνον, και όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές μου ασκούνται γράφοντας μαρτυρίες εμπειριών, αλλά εγώ αδιαφορούσα και έβρισκα μέχρι και προφάσεις για να το αποφύγω. Ήμουν πολύ πεισματάρα! Αντιστεκόμουν και δυσφορούσα με ό,τι αφορούσε την αλήθεια και ήμουν απρόθυμη να εργαστώ σκληρά γι’ αυτά. Σε εξωτερικά πράγματα, για έργο που δεν αφορούσε την αλήθεια, είχα ιδιαίτερο ενθουσιασμό και προθυμία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το να κάνω αυτά τα πράγματα ήταν ένα προσωπικό μου δυνατό σημείο· μου ήταν εύκολο να τα κάνω, και στη συνέχεια οι αδελφοί και οι αδελφές μπορούσαν να δουν ξεκάθαρα τους καρπούς της δουλειάς μου. Δεν επρόκειτο να με κλαδέψουν ή να με αντιμετωπίσουν, ούτε να με απολύσουν. Μπορούσα να διατηρήσω τη φήμη μου. Αυτού του είδους η συμπεριφορά εκ μέρους μου σήμαινε στην πραγματικότητα ότι είχα βαρεθεί την αλήθεια —ήταν μια σατανική διάθεση. Στην ουσία, η συγγραφή άρθρων είναι διαδικασία αναζήτησης της αλήθειας. Η αναζήτηση της αλήθειας για επίλυση προβλημάτων μπορεί ξεκάθαρα να αποκαλύψει τη στάση των ανθρώπων προς την αλήθεια. Πίστευα χρόνια στον Θεό και μπορούσα να απαρνιέμαι και να δαπανώ για να εκπληρώνω το καθήκον μου, και ήξερα να πω πολλά λόγια και δόγματα, αλλά δεν με ενδιέφερε η αλήθεια και δεν τη λαχταρούσα ούτε την εκτιμούσα, ούτε και είχα γνήσια υπακοή στον Θεό. Ακόμα ζούσα σύμφωνα με τη σατανική μου διάθεση και ακόμα εχθρευόμουν τον Θεό. Μόλις το σκέφτηκα αυτό, κατάλαβα ότι το πρόβλημά μου ήταν σοβαρό. Μετά από χρόνια πίστης στον Θεό, δεν υπήρχε πραγματική αλλαγή στη στάση μου απέναντι στον Θεό και την αλήθεια. Εξακολουθούσα να ανήκω στον Σατανά, είχα βαρεθεί την αλήθεια και αντιστεκόμουν στον Θεό, ενώ η διάθεσή μου δεν είχε αλλάξει καθόλου. Αν αυτό συνεχιζόταν, όσο καιρό και αν πίστευα ή όση προσπάθεια και αν έκανα, δεν θα κατανοούσα ποτέ την αλήθεια ούτε θα επέλυα τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου. Ακόμα κι αν πίστευα μέχρι τέλους, ποτέ δεν θα σωζόμουν. Εκείνη τη στιγμή, φοβήθηκα λιγάκι, γι’ αυτό προσευχήθηκα στον Θεό για να μετανοήσω: «Θεέ μου, δεν αγαπώ την αλήθεια, την βαρέθηκα. Απολάμβανα μόνο να καταβάλλω προσπάθεια και μόχθο στο καθήκον μου. Τώρα βλέπω πόσο αξιολύπητη είμαι στην πίστη μου. Δεν θέλω να συνεχίσω έτσι. Θέλω να στραφώ προς Εσένα, και να μοχθήσω για να επιδιώξω την αλήθεια».

Αργότερα, ως απάντηση στα παράπονά μου για την ανεπαρκή μόρφωση και το χαμηλό επίπεδό μου, μια αδελφή μού έστειλε ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού που βρήκα πολύ ωφέλιμο. Ο Θεός λέει: «Η βίωση της κρίσης και της παίδευσης των λόγων του Θεού σάς αποφέρει νέα κέρδη και πραγματικές εμπειρίες —θα πρέπει, λοιπόν, να καταθέτετε μαρτυρία για τον Θεό. Όταν καταθέτετε μαρτυρία για τον Θεό, θα πρέπει κυρίως να μιλάτε για το πώς ο Θεός κρίνει και παιδεύει τους ανθρώπους, και για το ποιες δοκιμασίες χρησιμοποιεί για να εξευγενίσει τους ανθρώπους και να αλλάξει τη διάθεσή τους. Θα πρέπει επίσης να μιλάτε για το πόση διαφθορά έχει αποκαλυφθεί κατά την εμπειρία σας, για το πόσο έχετε υποφέρει, για το πόσα πράγματα κάνατε για να αντισταθείτε στον Θεό και για το πώς τελικά σας κατέκτησε ο Θεός. Να μιλάτε για το πόση αληθινή γνώση έχετε σχετικά με το έργο του Θεού και για το πώς θα πρέπει να καταθέτετε μαρτυρία για τον Θεό και να Του ανταποδίδετε την αγάπη Του. Πρέπει να μιλάτε πιο ουσιωδώς αυτού του είδους τη γλώσσα, καθώς το κάνετε με απλό τρόπο. Μη μιλάτε για κενές θεωρίες. Μιλήστε πιο προσγειωμένα· μιλήστε από καρδιάς. Έτσι θα πρέπει να βιώνετε τα πράγματα. Μην εξοπλίζεστε με δήθεν βαθυστόχαστες, κενές θεωρίες σε μια προσπάθεια να κάνετε επίδειξη· αυτό σας κάνει να δείχνετε αρκετά αλαζονικοί και παράλογοι. Θα πρέπει να μιλάτε περισσότερο για αληθινά πράγματα από την πραγματική εμπειρία σας, και να μιλάτε περισσότερο από καρδιάς· τούτο είναι πιο ωφέλιμο για τους άλλους και πιο κατάλληλο για να δουν. Κάποτε ήσασταν άνθρωποι που εναντιώνονταν περισσότερο απ’ όλους στον Θεό, που είχαν τη μικρότερη προδιάθεση να υποταχθούν σ’ Αυτόν, όμως τώρα έχετε κατακτηθεί —μην το ξεχνάτε ποτέ αυτό. Θα πρέπει να συλλογίζεστε και να στοχάζεστε περισσότερο αυτά τα ζητήματα. Όταν οι άνθρωποι το καταλάβουν αυτό ξεκάθαρα, θα ξέρουν πώς να καταθέτουν μαρτυρία· διαφορετικά, ενδέχεται να κάνουν επαίσχυντες και παράλογες πράξεις, γεγονός το οποίο δεν συνιστά κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό, αλλά αντίθετα αφορμή ντροπής για Εκείνον. Χωρίς γνήσιες εμπειρίες και κατανόηση της αλήθειας, δεν είναι δυνατόν να καταθέσει κανείς μαρτυρία για τον Θεό. Οι άνθρωποι με ασαφή και μπερδεμένη πίστη στον Θεό δεν θα μπορέσουν ποτέ να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πως ειλικρινής μαρτυρία Θεού είναι να μαρτυράς για τα λόγια και το έργο του Θεού, να συναναστρέφεσαι πάνω στη δική σου εμπειρία κρίσης, παίδευσης, δοκιμασιών και εξευγενισμού του λόγου του Θεού, να συναναστρέφεσαι πάνω στη διαφθορά που επιδεικνύεις, και να μοιράζεσαι τη γνώση που έχεις αποκτήσει για τον εαυτό σου μέσω της αποκάλυψης του λόγου του Θεού, καθώς και το πώς την έκανες πράξη και εισήλθες σ’ αυτήν, έτσι ώστε οι άλλοι να μπορούν να δουν τη δίκαιη διάθεση του Θεού και να γνωρίσουν το έργο και την αγάπη Του. Για να μαρτυρήσει κανείς για τον Θεό δεν έχει σημασία πόσο ικανός είναι στο να μιλά για προηγμένες θεωρίες. Το μόνο που έχει σημασία είναι να μιλάς με ειλικρίνεια και εντιμότητα. Μόλις το αντιλήφθηκα αυτό, η καρδιά μου φωτίστηκε λίγο. Το ίδιο ισχύει και για τη συγγραφή εμπειρικών μαρτυριών. Δεν έχει σημασία το μορφωτικό σου επίπεδο ή το συγγραφικό σου ύφος. Το κλειδί είναι αν μπορείς να καταβάλλεις προσπάθεια για να επιδιώξεις την αλήθεια, αν αναζητάς την αλήθεια για να επιλύσεις τη διαφθορά και τα προβλήματά σου, αν βιώνεις την κρίση και την παίδευση του Θεού, αν αναλύεις και γνωρίζεις τον εαυτό σου με βάση τον λόγο του Θεού, αν βλέπεις καθαρά την ουσία των προβλημάτων και μετανοείς ειλικρινά και αλλάζεις. Όταν έχεις αυτά τα εφόδια, τα άρθρα που γράφεις θα είναι καλά. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με το μορφωτικό σου επίπεδο. Αρκεί μονάχα να γράφεις για πρακτική εμπειρία και γνώση σε καθημερινή γλώσσα. Απλώς πρέπει να γράφεις ό,τι βιώνεις και κατανοείς. Αν γράφεις με δικά σου λόγια την ειλικρινή κατανόηση και τα συναισθήματά σου, ό,τι μπορεί να ωφελήσει κι άλλους, τότε έχεις μια μαρτυρία. Στο παρελθόν, πίστευα ανέκαθεν ότι είχα χαμηλή μόρφωση και χαμηλό επίπεδο, και αυτή ήταν η δικαιολογία μου για να μην γράφω άρθρα, λες και αυτά τα άρθρα απαιτούν υψηλό επίπεδο γνώσεων ή επιπέδου, αλλά τώρα βλέπω ότι αυτή η άποψη ήταν εσφαλμένη. Δεν έπρεπε να ζω σε αυτήν την κατάσταση. Θα πρέπει να εστιάζω στην επιδίωξη της αλήθειας, να κάνω πράξη και να βιώνω τα λόγια του Θεού και να γράφω άρθρα για όσα βίωσα και αποκόμισα ώστε να μαρτυρήσω για τον Θεό. Αυτό ήταν το καθήκον μου.

Σε μια συνάθροιση, είδα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού, το οποίο με βοήθησε να φέρω ένα φορτίο στην επιδίωξη της αλήθειας και τη συγγραφή άρθρων μαρτυρίας. Τα λόγια του Θεού λένε: «Ποια είναι η αιτία της εμφάνισης αυτής της κατηγορίας ανθρώπων στην οποία ανήκουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; Πώς προέκυψαν αυτοί οι άνθρωποι; Κατά μία ευρεία έννοια, τους έχει ανάγκη το έργο του Θεού· κατά μία πιο στενή έννοια, τους έχει ανάγκη το έργο της εκκλησίας, τους έχει ανάγκη ο εκλεκτός λαός του Θεού. […] Η διαφορά των επικεφαλής και των εργατών από τα συνηθισμένα μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού είναι μόνο ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στα καθήκοντα που εκτελούν. Αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό φαίνεται κυρίως στους ρόλους τους ως επικεφαλής. Για παράδειγμα, όσους ανθρώπους κι αν έχει μια εκκλησία, ο επικεφαλής είναι η κεφαλή. Ποιος είναι, λοιπόν, ο ρόλος αυτού του επικεφαλής ανάμεσα στα μέλη; Ηγείται όλου του εκλεκτού λαού του Θεού στην εκκλησία. Τι επίδραση έχει, λοιπόν, σε ολόκληρη την εκκλησία; Αν αυτός ο επικεφαλής ακολουθήσει το λάθος μονοπάτι, όλοι όσοι είναι στην εκκλησία θα τον ακολουθήσουν στο λάθος μονοπάτι, γεγονός που θα έχει τεράστιο αντίκτυπο σε ολόκληρο τον εκλεκτό λαό του Θεού στην εκκλησία. Πάρτε για παράδειγμα τον Παύλο. Οδήγησε πολλές από τις εκκλησίες που ίδρυσε και τον εκλεκτό λαό του Θεού. Όταν παραστράτησε ο Παύλος, παραστράτησαν και οι εκκλησίες και ο εκλεκτός λαός του Θεού που καθοδηγούσε. Έτσι, όταν οι επικεφαλής ακολουθούν ένα αποκλίνον μονοπάτι, δεν είναι οι μόνοι που επηρεάζονται· επηρεάζονται και οι εκκλησίες και ο εκλεκτός λαός του Θεού που καθοδηγούν. Εάν ο επικεφαλής είναι ένας σωστός άνθρωπος που περπατά στο σωστό μονοπάτι και επιδιώκει και κάνει πράξη την αλήθεια, τότε οι άνθρωποι των οποίων ηγείται θα τρώνε και θα πίνουν κανονικά τα λόγια του Θεού και θα επιδιώκουν κανονικά την αλήθεια και, ταυτόχρονα, οι άλλοι θα μπορούν να δουν την εμπειρία ζωής και την πρόοδο του επικεφαλής και θα επηρεάζονται από αυτά. Ποιο είναι, λοιπόν, το σωστό μονοπάτι στο οποίο θα πρέπει να βαδίζει ο επικεφαλής; Είναι να μπορεί να οδηγεί τους άλλους στην κατανόηση της αλήθειας και στην είσοδο στην αλήθεια, να τους οδηγεί ενώπιον του Θεού. Ποιο είναι το λανθασμένο μονοπάτι; Είναι να επιδιώκει τη θέση, τη φήμη και το κέρδος, να κάνει συχνά επίδειξη και να καταθέτει μαρτυρία για τον εαυτό του, χωρίς να καταθέτει ποτέ μαρτυρία για τον Θεό. Τι επίδραση έχει αυτό στον εκλεκτό λαό του Θεού; (Τον φέρνει ενώπιον του ίδιου του επικεφαλής.) Οι εκλεκτοί του Θεού θα απομακρυνθούν από τον Θεό και θα τεθούν υπό τον έλεγχο αυτού του επικεφαλής. Εάν οδηγείς τους ανθρώπους ενώπιόν σου, τότε τους οδηγείς ενώπιον ενός διεφθαρμένου ανθρώπου, ενώπιον του Σατανά, όχι του Θεού. Μόνο αν οδηγείς τους ανθρώπους ενώπιον της αλήθειας, τους οδηγείς ενώπιον του Θεού. Οι επικεφαλής και οι εργάτες, ανεξάρτητα από το αν βαδίζουν στο σωστό ή το λάθος μονοπάτι, έχουν άμεση επιρροή στον εκλεκτό λαό του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο πρώτο: Προσπαθούν να πάρουν τους ανθρώπους με το μέρος τους). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, ξεκαθάρισα περισσότερο τις ευθύνες και τα καθήκοντά μου. Ταυτόχρονα, ένιωσα να βαραίνει μεγάλη ευθύνη τους ώμους μου. Ο Θεός μάς λέει πως το μονοπάτι των επικεφαλής και των εργατών και αυτό που αναζητούν επηρεάζουν όχι μόνο τους ίδιους, αλλά και τους αδελφούς και τις αδελφές των οποίων ηγούνται. Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες επιδιώκουν την αλήθεια και είναι σωστοί άνθρωποι, τότε θα σημειώνουν συνεχώς πρόοδο στην αλήθεια, καθημερινά θα μπορούν να στοχάζονται τις λανθασμένες απόψεις που έχουν ή τις διεφθαρμένες διαθέσεις σύμφωνα με τις οποίες ζουν, να κατανοούν την ουσία των προβλημάτων βάσει των λόγων του Θεού, και έπειτα να βρίσκουν σε ποιες αρχές να εισέλθουν. Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες παίρνουν το σωστό μονοπάτι, θα φέρουν φορτίο για την είσοδο των αδελφών τους στη ζωή και θα εστιάζουν στην αναζήτηση της αλήθειας για την επίλυση προβλημάτων, ώστε τα άτομα που καθοδηγούν να εισέλθουν στην ίδια κατεύθυνση. Εάν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι αμελείς, δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αφιερώνουν όλον τον χρόνο τους μοχθώντας για απόκτηση φήμης και κύρους, δεν τους ενδιαφέρει η επιδίωξη της αλήθειας και δεν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια για επίλυση προβλημάτων· και αν απασχολούνται απλώς με εξωτερικά ζητήματα στο καθήκον τους ή λένε λόγια και δόγματα για να εξυψωθούν και να διακριθούν, ενώ δεν μπορούν να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια ώστε να μαρτυρήσουν για τον Θεό, τότε βαδίζουν στο μονοπάτι της αντίστασης στον Θεό και οδηγούν τους ανθρώπους σε λάθος κατεύθυνση. Τέτοιοι άνθρωποι ασυνείδητα παίρνουν τον δικό τους δρόμο και οδηγούν τους άλλους στο μονοπάτι της παροχής υπηρεσιών, δηλαδή στο μονοπάτι της αντίστασης στον Θεό που ακολουθούσε ο Παύλος. Αυτό αντιβαίνει στην πρόθεση του Θεού για έργο και σωτηρία των ανθρώπων. Η εκκλησία μού έδωσε την ευκαιρία να ασκηθώ ως επικεφαλής όχι για να κάνω εξωτερικό έργο, όχι για να παρέχω υπηρεσία και μόχθο ούτε και για να επιδιώκω φήμη και κύρος. Θα πρέπει να παίξω τον ρόλο του επικεφαλής και να καθοδηγήσω τους αδελφούς και τις αδελφές στο να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, να αναζητούν την αλήθεια για να επιλύουν προβλήματα στο καθήκον τους, και βαθμιαία να είναι σε θέση να κατανοούν την αλήθεια και να εισέρχονται στις πραγματικότητες του λόγου του Θεού. Αυτό ήταν το καθήκον μου. Ένιωσα, λοιπόν, ότι ήταν κρίσιμης σημασίας να εστιάσω στην επιδίωξη της αλήθειας και στην επίλυση των διεφθαρμένων διαθέσεών μου. Σε αυτό το σημείο, κατανοούσα πολύ ρηχά την αλήθεια και δεν κατείχα καμία αλήθεια-πραγματικότητα, κι έτσι μπορούσα να μαθαίνω μόνο όπως τη βίωνα. Όσο η καρδιά και το μονοπάτι μου ήταν σωστά, θα λάμβανα την καθοδήγηση του Θεού.

Στο διάστημα που ακολούθησε, αναλογίστηκα τα προβλήματα που είχα λύσει αναζητώντας την αλήθεια όσα χρόνια πίστευα στον Θεό και ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις είχα επιλύσει. Κάνοντάς το αυτό, είδα ότι είχα μπερδευτεί και είχα μισο-καταλάβει πολλά ζητήματα. Δεν καταλάβαινα πραγματικά την αλήθεια ούτε έβλεπα την ουσία των προβλημάτων, δεν έβρισκα αρχές άσκησης ούτε έλυνα ποτέ τα προβλήματα αποτελεσματικά. Έπειτα, προσπάθησα να γράψω για τις εμπειρίες που είχα κατανοήσει σχετικά καλά, και καθώς έγραφα, συλλογιζόμουν. Συλλογιζόμουν όποτε είχα χρόνο. Όταν τελείωσα πια τη συγγραφή του άρθρου, ένιωσα πληρότητα, ασφάλεια και ηρεμία. Κατά τη διαδικασία της συγγραφής του άρθρου, αναζητώντας την αλήθεια, άρχισα φυσικά να βλέπω την κατάστασή μου και την ουσία των προβλημάτων μου πιο καθαρά, η γνώση μου για την αλήθεια έγινε πιο πρακτική και απτή, και ξεκαθάρισε περισσότερο το μονοπάτι της άσκησης μου. Είδα ότι τα άρθρα μαρτυρίας είναι εξαιρετικά βοηθητικά για την κατανόηση της κατάστασής μου και την αναζήτηση της αλήθειας για επίλυση προβλημάτων. Αυτό ήταν ένα μονοπάτι εισόδου στη ζωή, αλλά και ο καλύτερος τρόπος αναζήτησης και κατανόησης της αλήθειας.

Αργότερα, έμαθα ότι πολλοί, ακόμα και επικεφαλής και εργάτες, δεν εστίαζαν στη συγγραφή άρθρων ούτε κατέβαλλαν προσπάθειες για κάτι τέτοιο. Κάποιοι έλεγαν πάντα πως ήταν απασχολημένοι με το έργο και δεν είχαν χρόνο να γράφουν άρθρα. Σκέφτηκα: «Αυτή ακριβώς δεν ήταν η κατάστασή μου; Είχα κι εγώ την ίδια εσφαλμένη άποψη, και έβρισκα δικαιολογίες για να μην γράψω. Αν μπορέσω να πάρω τη δική μου διαδικασία του πώς επέλυσα την κατάστασή μου και του πώς άλλαξα την άποψή μου και γράψω ένα άρθρο γι’ αυτά, δεν θα επιλυθούν ίσως κάποια από τα προβλήματα των αδερφών μου;» Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, ένιωσα ότι είχα ένα φορτίο να φέρω και αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο γι’ αυτό. Αν και η κατανόησή μου ήταν πολύ ρηχή και μονόπλευρη, ήξερα ότι το να γράψω αυτό το άρθρο ήταν καθήκον μου, οπότε έπρεπε να ασκηθώ στη συγγραφή όσων καταλάβαινα. Κανονικά, όταν συναντούσα αδελφούς και αδελφές ή συζητούσα μαζί τους, συναναστρεφόμουν μαζί τους πάνω σ’ αυτό το θέμα, ενώ το σκεφτόμουν και όποτε είχα ελεύθερο χρόνο. Κατά τις πρωινές πνευματικές ασκήσεις μου, έτρωγα και έπινα τον λόγο του Θεού πάνω σε αυτό το θέμα. Μετά από λίγο, άρχισα να βλέπω λίγο πιο καθαρά το ζήτημα, και όταν έγραψα γι’ αυτό, ήταν πολύ πιο εύκολο. Αφού έκανα το προσχέδιο, εξέφρασα κάθε επίπεδο νοήματος σύμφωνα με τη δική μου κατανόηση, και κατέγραψα τις σκέψεις και τις εμπειρίες μου με δικά μου λόγια. Δεν μου φαινόταν πια και τόσο δύσκολο, και καθώς συλλογιζόμουν τα πράγματα όσο έγραφα, έβλεπα το πρόβλημα καθώς και τις σχετικές πτυχές της αλήθειας πιο καθαρά. Πραγματικά ένιωθα ότι όσο πιο πολύ προσπαθούμε να επιδιώκουμε την αλήθεια και να γράφουμε άρθρα, και όσο χρησιμοποιούμε τη συγγραφή άρθρων ως μέσο για την επιδίωξη της αλήθειας και την επίλυση προβλημάτων, τόσο περισσότερο λαμβάνουμε τη διαφώτιση, την καθοδήγηση και την ευλογία του Θεού. Σκέφτηκα τον λόγο του Θεού: «Όσο περισσότερο νοιάζεσαι για τις προθέσεις του Θεού, τόσο μεγαλύτερο φορτίο κουβαλάς, και όσο μεγαλύτερο φορτίο κουβαλάς, τόσο πιο πλούσια θα είναι η εμπειρία σου. Όταν νοιάζεσαι για τις προθέσεις του Θεού, ο Θεός θα εναποθέσει πάνω σου ένα φορτίο και κατόπιν θα σε διαφωτίσει όσον αφορά τις εργασίες που σου έχει εμπιστευθεί. Όταν σου δώσει ο Θεός αυτό το φορτίο, θα δίνεις προσοχή σε όλες τις σχετικές αλήθειες καθώς θα τρως και θα πίνεις τα λόγια του Θεού. Αν έχεις ένα φορτίο που σχετίζεται με την κατάσταση της ζωής των αδελφών σου, τότε πρόκειται για φορτίο που σου έχει εμπιστευθεί ο Θεός, και πάντα θα κουβαλάς το φορτίο αυτό μαζί σου στις καθημερινές προσευχές σου. Έχεις επωμιστεί αυτό που κάνει ο Θεός και είσαι πρόθυμος να κάνεις αυτό που θέλει ο Θεός να κάνει· αυτό σημαίνει το να αναλαμβάνεις το φορτίο του Θεού ως δικό σου. Στο σημείο αυτό, κατά τη βρώση και την πόση των λόγων του Θεού, θα εστιάζεις σε αυτού του είδους τα ζητήματα και θα αναρωτιέσαι: “Πώς θα επιλύσω τα προβλήματα αυτά; Πώς μπορώ να βοηθήσω τους αδελφούς και τις αδελφές μου να κατορθώσουν να απελευθερωθούν και να βρουν πνευματική απόλαυση;” Θα εστιάζεις, επίσης, στην επίλυση αυτών των προβλημάτων κατά τη συναναστροφή, και όταν τρως και πίνεις από τα λόγια του Θεού, θα εστιάζεις στο να τρως και να πίνεις από τα λόγια που σχετίζονται με τα ζητήματα αυτά. Επιπλέον, θα κουβαλάς ένα φορτίο καθώς τρως και πίνεις από τα λόγια Του. Μόλις κατανοήσεις τις απαιτήσεις του Θεού, θα έχεις μια πιο ξεκάθαρη ιδέα σχετικά με το ποιο μονοπάτι πρέπει να πάρεις. Αυτή είναι η διαφώτιση και η φώτιση του Αγίου Πνεύματος που σου έχει φέρει το φορτίο σου και αυτή είναι, επίσης, η καθοδήγηση του Θεού που σου έχει παρασχεθεί. Γιατί τα λέω αυτά; Αν δεν έχεις κανένα φορτίο, τότε δεν θα δίνεις προσοχή όταν τρως και πίνεις από τα λόγια του Θεού· όταν τρως και πίνεις από τα λόγια του Θεού ενώ κουβαλάς κάποιο φορτίο, μπορείς να κατανοήσεις την ουσία τους, να βρεις τον δρόμο σου και να νοιάζεσαι για τις προθέσεις του Θεού. Επομένως, θα πρέπει στις προσευχές σου να εύχεσαι ο Θεός να εναποθέσει περισσότερα φορτία πάνω σου και να σου εμπιστευθεί ακόμα μεγαλύτερες εργασίες, έτσι ώστε να έχεις ένα καλύτερο μονοπάτι άσκησης· έτσι ώστε να είναι πιο αποτελεσματικό το να τρως και να πίνεις από τα λόγια του Θεού· έτσι ώστε να μπορέσεις να κατανοήσεις την ουσία των λόγων Του· και έτσι ώστε να γίνεις πιο ικανός να συγκινηθείς από το Άγιο Πνεύμα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Να νοιάζεσαι για τις προθέσεις του Θεού προκειμένου να επιτύχεις την τελείωση). Ο λόγος του Θεού με έκανε να αντιληφθώ πως όταν φέρουμε τα φορτία της εισόδου μας στη ζωή και των προβλημάτων στην εκκλησία, μπορούμε να καταβάλλουμε μεγαλύτερη προσπάθεια στο να αναζητήσουμε την αλήθεια για επίλυση προβλημάτων, να τρώμε, να πίνουμε και να ασκούμε συνειδητά τον λόγο του Θεού. Τότε μπορούμε να εισέλθουμε στην αλήθεια-πραγματικότητα πιο γρήγορα. Κατά τη διαδικασία αυτή, εφόσον φέρουμε φορτία, λαχταρούμε και αναζητούμε, θα αποκτήσουμε τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού, σταδιακά θα κατανοήσουμε βαθύτερα την αλήθεια, θα διακρίνουμε διάφορα θέματα και ανθρώπους πιο καθαρά και διεξοδικά, και θα αποκτήσουμε πιο απτή και πρακτική αντίληψη της αλήθειας. Αν δεν μοχθήσουμε για να επιδιώξουμε την αλήθεια ή να ασκηθούμε στη συγγραφή άρθρων, ακόμη και αν φωτιστούμε κάπως αναφορικά με τον λόγο του Θεού, θα πρόκειται απλώς για ρηχή, αντιληπτική κατανόηση που θα είναι πάντα ασαφής, όπως τα σχήματα στην ομίχλη, και αυτό δείχνει ότι δεν έχουμε πραγματική γνώση. Μόνο καταγράφοντας τις γνώσεις και τις εμπειρίες μας, και αφού συλλογιστούμε και κατανοήσουμε καλά τα ζητήματα με βάση τον λόγο του Θεού, και αφού υψώσουμε την αντιληπτική μας γνώση σε σχετικά ακριβή, ρεαλιστική και απτή γνώση, μόνο τότε η κατανόησή μας θα καρποφορήσει τελικά. Η συγγραφή άρθρων είναι μια διαδικασία κατά την οποία αποκτάς σαφήνεια σε θέματα, κατανοείς την αλήθεια και επιλύεις προβλήματα. Όσο πιο πολύ γράφουμε, τόσο πιο πολλά κερδίζουμε.

Δεν αντιστέκομαι πια στη συγγραφή άρθρων. Είναι κάτι που απολαμβάνω, επειδή μέσω της συγγραφής βλέπω πιο καθαρά τις δικές μου διεφθαρμένες διαθέσεις, και αλλάζουν και οι απόψεις και η ιδεολογία μου καθώς κατανοώ τον λόγο του Θεού. Πρόκειται για πραγματικό όφελος και κάτι ιδιαίτερα πολύτιμο και ουσιαστικό. Στο παρελθόν, ένιωθα πάντα ότι η συγγραφή άρθρων ήταν επίπονη και ιδιαίτερα δύσκολη, και προτιμούσα να κάνω εξωτερικό έργο παρά να προσπαθώ να γράψω άρθρα σχετικά με τις εμπειρίες μου. Ήμουν πολύ ανυπότακτη και πεισματάρα. Ένιωθα μάλιστα ότι η συγγραφή άρθρων θα καθυστερούσε το έργο μου, αλλά αυτή η άποψη ήταν στην πραγματικότητα πολύ λανθασμένη και παράλογη. Η συγγραφή άρθρων δεν καθυστερεί καθόλου το έργο. Τουναντίον, σε προτρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια για επίλυση προβλημάτων και σε κάνει πιο ικανό να έχεις αποδοτικότητα στο καθήκον σου. Τώρα, όποτε έχω χρόνο, προσπαθώ να ηρεμήσω και να σκεφτώ την κατάστασή μου. Είμαι επίσης πρόθυμη να καταβάλλω προσπάθεια ώστε να αναλογίζομαι τα προβλήματα που δεν μπορώ να δω καθαρά ή να λύσω. Έχω αρχίσει σταδιακά να φέρω φορτίο για την είσοδό μου στη ζωή. Νιώθω, επίσης, ότι έχω πολλές καταστάσεις που πρέπει να επιλυθούν μέσω της αναζήτησης της αλήθειας, και σταδιακά, έχω αναπτύξει μια λαχτάρα για τον λόγο του Θεού. Όλα αυτά οφείλονται στη χάρη του Θεού. Δόξα τω Θεώ.