Σχετικά λόγια του Θεού:

Ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για τη δημιουργία των πάντων

Γέν. 1:3-5 Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω φώς· και έγεινε φώς· και είδεν ο Θεός το φως ότι ήτο καλόν· και διεχώρισεν ο Θεός το φως από του σκότους· και εκάλεσεν ο Θεός το φως, Ημέραν· το δε σκότος εκάλεσε, Νύκτα. Και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωΐ, ημέρα πρώτη.

Γέν. 1:6-7 Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω στερέωμα αναμέσον των υδάτων, και ας διαχωρίζη ύδατα από υδάτων. Και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα, και διεχώρισε τα ύδατα τα υποκάτωθεν του στερεώματος από των υδάτων των επάνωθεν του στερεώματος. Και έγεινενούτω.

Γέν. 1:9-11 Και είπεν ο Θεός, Ας συναχθώσι τα ύδατα τα υποκάτω του ουρανού εις τόπον ένα, και ας φανή η ξηρά. Και έγεινεν ούτω. Και εκάλεσεν ο Θεός την ξηράν, γήν· και το σύναγμα των υδάτων εκάλεσε, Θαλάσσας· και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν. Και είπεν ο Θεός, Ας βλαστήση η γη χλωρόν χόρτον, χόρτον κάμνοντα σπόρον, και δένδρον κάρπιμον κάμνον καρπόν κατά το είδος αυτού, του οποίου το σπέρμα να ήναι εν αυτώ επί της γης. Και έγεινενούτω.

Γέν. 1:14-15 Και είπεν ο Θεός, Ας γείνωσι φωστήρες εν τω στερεώματι του ουρανού, διά να διαχωρίζωσι την ημέραν από της νυκτός· και ας ήναι διά σημεία και καιρούς και ημέρας και ενιαυτούς· και ας ήναι διά φωστήρας εν τω στερεώματι του ουρανού, διά να φέγγωσιν επί της γης. Και έγεινενούτω.

Γέν. 1:20-21 Και είπεν ο Θεός, Ας γεννήσωσι τα ύδατα εν αφθονία νηκτά έμψυχα και πετεινά ας πέτωνται επάνωθεν της γης κατά το στερέωμα του ουρανού. Και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα και παν έμψυχον κινούμενον, τα οποία εγέννησαν εν αφθονία τα ύδατα κατά το είδος αυτών, και παν πετεινόν πτερωτόν κατά το είδος αυτού. Και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν.

Γέν. 1:24-25 Και είπεν ο Θεός, Ας γεννήση η γη ζώα έμψυχα κατά το είδος αυτών, κτήνη και ερπετά και ζώα της γης κατά το είδος αυτών· και έγεινεν ούτω. Και έκαμεν ο Θεός τα ζώα της γης κατά το είδος αυτών, και τα κτήνη κατά το είδος αυτών, και παν ερπετόν της γης κατά το είδος αυτού. Και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν.

Την πρώτη μέρα, έγιναν η μέρα και η νύχτα για την ανθρωπότητα και αυτά κρατούν γερά χάρη στην εξουσία του Θεού

Ας δούμε τι λέει το πρώτο χωρίο: «Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω φώς· και έγεινε φώς· και είδεν ο Θεός το φως ότι ήτο καλόν· και διεχώρισεν ο Θεός το φως από του σκότους· και εκάλεσεν ο Θεός το φως, Ημέραν· το δε σκότος εκάλεσε, Νύκτα. Και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωΐ, ημέρα πρώτη» (Γέν. 1:3-5). Το χωρίο αυτό περιγράφει την πρώτη πράξη του Θεού στην αρχή της δημιουργίας και την πρώτη μέρα του Θεού στην οποία υπήρχε ένα απόγευμα και ένα πρωί. Αλλά ήταν μια εξαιρετική μέρα: ο Θεός άρχισε να ετοιμάζει το φως για όλα τα πράγματα και, επιπλέον, διαχώρισε το φως από το σκοτάδι. Εκείνη τη μέρα, ο Θεός άρχισε να μιλά και ο λόγος Του με τη εξουσία Του ήταν πλάι-πλάι. Η εξουσία Του άρχισε να ξεχωρίζει από όλα τα πράγματα και η δύναμή Του εξαπλώθηκε σε όλα τα πράγματα σαν αποτέλεσμα του λόγου Του. Από αυτή τη μέρα και μετά, δημιουργήθηκαν όλα τα πράγματα και κράτησαν γερά χάρη στον λόγο του Θεού, στην εξουσία του Θεού και στη δύναμη του Θεού και άρχισαν να λειτουργούν χάρη στον λόγο του Θεού, στην εξουσία του Θεού και στη δύναμη του Θεού. Όταν ο Θεός εκστόμισε τις λέξεις «Γενηθήτω φώς», έγινε φως. Ο Θεός δεν ξεκίνησε κάποιο εγχείρημα. Το φως εμφανίστηκε ως αποτέλεσμα του λόγου Του. Αυτό ήταν το φως, το οποίο ο Θεός ονόμασε μέρα και από αυτό εξαρτάται η ανθρώπινη ύπαρξη ακόμα και σήμερα. Επειδή το πρόσταξε ο Θεός, η υπόσταση και η αξία του δεν έχουν αλλάξει ποτέ και αυτό δεν εξαφανίστηκε ποτέ. Η ύπαρξή του αποδεικνύει την εξουσία και τη δύναμη του Θεού και διακηρύσσει την ύπαρξη του Δημιουργού, και επιβεβαιώνει ξανά και ξανά την ταυτότητα και τη θέση του Δημιουργού. Δεν είναι απροσδιόριστο, ούτε απατηλό, αλλά είναι ένα αληθινό φως, ορατό από τον άνθρωπο. Από τη στιγμή εκείνη και μετά, σ’ αυτόν τον άδειο κόσμο στον οποίο «η δε γη ήτο άμορφος και έρημος· και σκότος επί του προσώπου της αβύσσου», παρήχθη το πρώτο υλικό αγαθό. Αυτό το πράγμα είναι αποτέλεσμα των λέξεων από το στόμα του Θεού και εμφανίστηκε στην πρώτη πράξη της δημιουργίας όλων των πραγμάτων από τη εξουσία και τον λόγο του Θεού. Λίγο μετά, ο Θεός πρόσταξε να ξεχωρίσει το φως από το σκοτάδι… Όλα άλλαξαν και ολοκληρώθηκαν χάρη στον λόγο του Θεού… Ο Θεός αποκάλεσε αυτό το φως «Μέρα» και το σκοτάδι «Νύχτα». Από τότε, το πρώτο απόγευμα και το πρώτο πρωινό δημιουργήθηκαν στον κόσμο που ο Θεός ήθελε να δημιουργήσει και ο Θεός είπε ότι αυτή ήταν η πρώτη μέρα. Αυτή η μέρα ήταν η πρώτη μέρα της δημιουργίας όλων των πραγμάτων από τον Δημιουργό, ήταν η αρχή της δημιουργίας όλων των πραγμάτων και η πρώτη φορά που φάνηκε η εξουσία και η δύναμη του Δημιουργού σ’ αυτόν τον κόσμο που Εκείνος δημιούργησε.

Μέσα από αυτές τις λέξεις, ο άνθρωπος μπορεί να δει την εξουσία του Θεού και την εξουσία του λόγου του Θεού και τη δύναμη του Θεού. Διότι μόνον ο Θεός μπορεί να έχει τέτοια δύναμη κι έτσι, μόνο ο Θεός έχει τέτοια εξουσία, κι επειδή μόνο ο Θεός έχει τέτοια εξουσία, μόνο ο Θεός έχει τέτοια δύναμη. Μπορεί ο οποιοσδήποτε άνθρωπος ή αντικείμενο να έχει τέτοια εξουσία και δύναμη σαν και αυτή; Υπάρχει μια απάντηση στην καρδιά σας; Εκτός από τον Θεό, υπάρχει κανένα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο ον που έχει τέτοια εξουσία; Έχετε ποτέ δει ανάλογο παράδειγμα σε κανένα άλλο βιβλίο ή δημοσίευση; Υπάρχει κάποια καταγραφή για κάποιον που να έχει δημιουργήσει τους ουρανούς και τη γη και όλα τα άλλα πράγματα; Δεν φαίνεται σε κανένα άλλο βιβλίο ή καταγραφή. Αυτά, βεβαίως, είναι τα μόνα αξιόπιστα και πανίσχυρα λόγια για την εκπληκτική δημιουργία του κόσμου από τον Θεό, που καταγράφονται στη Βίβλο, και αυτά τα λόγια αναφέρονται στη μοναδική εξουσία του Θεού και στη μοναδική ταυτότητα του Θεού. Μπορεί να ειπωθεί ότι αυτή η εξουσία και δύναμη συμβολίζουν τη μοναδική ταυτότητα του Θεού; Μπορεί να ειπωθεί ότι αυτά είναι γνωρίσματα του Θεού και μόνο του Θεού; Χωρίς αμφιβολία, μόνο ο ίδιος ο Θεός έχει τέτοια εξουσία και τόση δύναμη! Αυτή την εξουσία και τη δύναμη δεν μπορεί να έχει ούτε να αντικαταστήσει κανένα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο ον! Είναι αυτό ένα από τα χαρακτηριστικά του ίδιου του Θεού του μοναδικού; Έχετε αυτή τη μαρτυρία; Αυτά τα λόγια, γρήγορα και ξεκάθαρα, επιτρέπουν στους ανθρώπους να κατανοήσουν το γεγονός ότι ο Θεός διαθέτει μοναδική εξουσία και μοναδική δύναμη και ότι Εκείνος διαθέτει υπέρτατη ταυτότητα και θέση. Από την παραπάνω συναναστροφή, μπορείτε να πείτε ότι ο Θεός στον οποίο πιστεύετε είναι ο ίδιος ο Θεός ο μοναδικός;

Τη δεύτερη μέρα, με τη εξουσία του Θεού διευθετούνται τα ύδατα, δημιουργείται το στερέωμα και εμφανίζεται ένας χώρος για την πιο θεμελιώδη ανθρώπινη επιβίωση

Ας διαβάσουμε το δεύτερο χωρίο της Βίβλου: «Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω στερέωμα αναμέσον των υδάτων, και ας διαχωρίζη ύδατα από υδάτων. Και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα, και διεχώρισε τα ύδατα τα υποκάτωθεν του στερεώματος από των υδάτων των επάνωθεν του στερεώματος. Και έγεινεν ούτω» (Γέν. 1:6-7). Τι αλλαγές συντελέστηκαν αφότου ο Θεός είπε «Γενηθήτω στερέωμα αναμέσον των υδάτων, και ας διαχωρίζη ύδατα από υδάτων»; Στις Γραφές λέει: «Και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα, και διεχώρισε τα ύδατα τα υποκάτωθεν του στερεώματος από των υδάτων των επάνωθεν του στερεώματος». Ποιο ήταν το αποτέλεσμα αφότου μίλησε ο Θεός και έπραξε αυτά; Την απάντηση θα τη βρούμε στο τελευταίο μέρος του χωρίου: «Και έγεινεν ούτω».

Αυτές οι δύο μικρές προτάσεις καταγράφουν ένα εκπληκτικό γεγονός και περιγράφουν μια εξαιρετική σκηνή —τη φοβερή διαδικασία κατά την οποία ο Θεός εξουσιάζει τα ύδατα και δημιουργεί ένα χώρο για να μπορεί να υπάρξει ο άνθρωπος…

Σ’ αυτή τη σκηνή, τα ύδατα και το στερέωμα εμφανίζονται μπροστά στα μάτια του Θεού σε μια στιγμή, και διαχωρίζονται με την εξουσία του λόγου του Θεού, διαχωρίζονται σε πάνω και σε κάτω, με τον τρόπο που υπέδειξε ο Θεός. Αυτό σημαίνει ότι το στερέωμα που δημιούργησε ο Θεός όχι μόνο κάλυψε τα κάτω ύδατα, αλλά και υποστήριξε τα ύδατα πάνω… Σε όλο αυτό, ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο από το να γουρλώσει τα μάτια αποσβολωμένος και να του κοπεί η ανάσα από τον θαυμασμό μπρος στο μεγαλείο της σκηνής που ο Δημιουργός μετέφερε τα ύδατα και τα πρόσταξε και δημιούργησε το στερέωμα, αλλά και μπρος στην ισχύ της εξουσίας Του. Μέσα από τον λόγο του Θεού, τη δύναμη του Θεού και την εξουσία του Θεού, ο Θεός έκανε ακόμα ένα μεγάλο κατόρθωμα. Δεν είναι αυτή η ισχύς της εξουσίας του Δημιουργού; Ας χρησιμοποιήσουμε τις γραφές για να εξηγήσουμε τις πράξεις του Θεού: ο Θεός είπε τα λόγια Του και εξαιτίας αυτών των λόγων του Θεού δημιουργήθηκε ένα στερέωμα ανάμεσα στα ύδατα. Την ίδια στιγμή, στον χώρο συνέβη μια τεράστια αλλαγή εξαιτίας αυτών των λόγων του Θεού και δεν ήταν αυτή μια συνηθισμένη αλλαγή, αλλά ένα είδος αντικατάστασης από το τίποτα στο κάτι. Ήταν προϊόν της σκέψης του Δημιουργού και δημιουργήθηκε κάτι από το τίποτα χάρη στα λόγια που είπε ο Δημιουργός και, επιπλέον, αυτό από τότε και μετά θα υπήρχε και θα παρέμενε ακλόνητο, για χάρη του Δημιουργού και θα μετακινούταν, θα άλλαζε ή θα ανανεωνόταν, σύμφωνα με τις σκέψεις του Δημιουργού. Αυτό το χωρίο περιγράφει τη δεύτερη πράξη του Δημιουργού, όταν Εκείνος δημιουργούσε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό ήταν μια ακόμα έκφραση της εξουσίας και της δύναμης του Δημιουργού και ένα ακόμα πρωτοποριακό εγχείρημα του Δημιουργού. Αυτή η μέρα ήταν η δεύτερη μέρα που πέρασε ο Δημιουργός από την ίδρυση του κόσμου και ήταν μια ακόμη καταπληκτική μέρα για Εκείνον: Εκείνος περπατούσε μέσα στο φως, Εκείνος έφερε το στερέωμα, Εκείνος διευθέτησε και εξουσίασε τα ύδατα και οι πράξεις Του, η εξουσία Του και η δύναμή Του ήταν όλα ενεργά εκείνη την καινούργια μέρα…

Υπήρχε το στερέωμα ανάμεσα στα ύδατα πριν τον λόγο του Θεού; Βεβαίως και όχι! Και τι έγινε όταν ο Θεός είπε «Γενηθήτω στερέωμα αναμέσον των υδάτων»; Αυτά που ήθελε ο Θεός να γίνουν, εμφανίστηκαν. Δημιουργήθηκε το στερέωμα ανάμεσα στα ύδατα και τα ύδατα διαχωρίστηκαν επειδή ο Θεός είπε «ας διαχωρίζη ύδατα από υδάτων». Μ’ αυτόν τον τρόπο, μετά τα λόγια του Θεού, εμφανίστηκαν δύο νέα αντικείμενα, δύο πράγματα που μόλις δημιουργήθηκαν ανάμεσα σε όλα τα άλλα, ως αποτέλεσμα της εξουσίας και της δύναμης του Θεού. Και πώς βλέπετε την εμφάνιση αυτών των δύο νέων πραγμάτων; Νιώθετε τη μεγαλοσύνη της δύναμης του Δημιουργού; Νιώθετε τη μοναδική και εξαιρετική δύναμη του Δημιουργού; Η μεγαλοσύνη αυτής της δύναμης και της ισχύος είναι αποτέλεσμα της εξουσίας του Θεού, και αυτή η εξουσία είναι η εκπροσώπηση του ίδιου του Θεού και ένα μοναδικό χαρακτηριστικό του ίδιου του Θεού.

Δεν σας έδωσε αυτή η παράγραφος μια ακόμη βαθιά αίσθηση της μοναδικότητας του Θεού; Αλλά αυτό δεν είναι ούτε κατά διάνοια αρκετό. Η εξουσία και η δύναμη του Δημιουργού εκτείνονται ακόμα πιο πέρα. Η μοναδικότητά Του δεν οφείλεται μόνο στο ότι διαθέτει μια υπόσταση που δεν μοιάζει με κανενός άλλου δημιουργήματος, αλλά και στο ότι η εξουσία και η δύναμή Του είναι εξαιρετικές, χωρίς όριο, ξεπερνούν και ξεχωρίζουν απ’ όλα και, επιπλέον, επειδή η εξουσία Του και αυτό που έχει και είναι Αυτός μπορούν να δημιουργήσουν ζωή, να κάνουν θαύματα και να δημιουργούν κάθε εκπληκτικό και εξαιρετικό λεπτό και δευτερόλεπτο και, συγχρόνως, Εκείνος δύναται να κυβερνά τη ζωή που Εκείνος δημιουργεί και να κυριαρχεί πάνω στα θαύματα και σε κάθε λεπτό και δευτερόλεπτο που Εκείνος δημιουργεί.

Την τρίτη ημέρα, ο λόγος του Θεού γεννά τη γη και τις θάλασσες και η εξουσία του Θεού κάνει τον κόσμο να ξεχειλίζει από ζωή

Κατόπιν, ας διαβάσουμε την πρώτη πρόταση στη Γένεση 1:9-11: «Και είπεν ο Θεός, Ας συναχθώσι τα ύδατα τα υποκάτω του ουρανού εις τόπον ένα, και ας φανή η ξηρά». Τι αλλαγές έγιναν αφού ο Θεός απλώς είπε: «Ας συναχθώσι τα ύδατα τα υποκάτω του ουρανού εις τόπον ένα, και ας φανή η ξηρά»; Και τι υπήρχε εκεί σε αυτόν τον χώρο εκτός από το φως και το στερέωμα; Στις Γραφές είναι γραμμένο: «Και εκάλεσεν ο Θεός την ξηράν, γην· και το σύναγμα των υδάτων εκάλεσε, Θαλάσσας· και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν». Που σημαίνει, ότι σ’ αυτόν τον χώρο τώρα υπήρχαν ξηρά και θάλασσες και η ξηρά και οι θάλασσες είχαν διαχωριστεί. Η εμφάνιση αυτών των νέων πραγμάτων ήταν αποτέλεσμα της εντολής από το στόμα του Θεού «και έγεινεν ούτω». Μήπως η Γραφή περιγράφει τον Θεό να εργάζεται τριγύρω ενώ τα έκανε αυτά; Μήπως Τον περιγράφει να κάνει σωματική εργασία; Πώς λοιπόν τα έκανε όλα αυτά ο Θεός; Πώς έκανε ο Θεός να γίνουν αυτά τα νέα πράγματα; Είναι αυτονόητο, ο Θεός χρησιμοποίησε λόγια για να τα επιτύχει όλα αυτά, να τα δημιουργήσει όλα αυτά.

Στα τρία παραπάνω εδάφια, έχουμε μάθει για την εμφάνιση τριών σπουδαίων γεγονότων. Αυτά τα τρία σπουδαία γεγονότα εμφανίστηκαν και δημιουργήθηκαν μέσω του λόγου του Θεού, και εξαιτίας του λόγου Του το ένα μετά το άλλο εμφανίστηκαν μπροστά στα μάτια του Θεού. Έτσι μπορεί να δει κανείς ότι το «ο Θεός μιλά και αυτό θα πραγματοποιηθεί. Εκείνος διατάζει κι αυτό θα θεμελιωθεί» δεν είναι κούφια λόγια. Αυτή η ουσία του Θεού επιβεβαιώνεται τη στιγμή που οι σκέψεις Του συλλαμβάνονται κι όταν ο Θεός ανοίγει το στόμα Του για να μιλήσει, η ουσία Του αναπαρίσταται πλήρως.

Ας συνεχίσουμε με την τελευταία πρόταση αυτού του εδαφίου: «Και είπεν ο Θεός, Ας βλαστήση η γη χλωρόν χόρτον, χόρτον κάμνοντα σπόρον, και δένδρον κάρπιμον κάμνον καρπόν κατά το είδος αυτού, του οποίου το σπέρμα να ήναι εν αυτώ επί της γης. Και έγεινεν ούτω». Καθώς ο Θεός μιλούσε, όλα αυτά τα πράγματα άρχισαν να δημιουργούνται με τη σκέψη και μόνο του Θεού και σε μια στιγμή, μια ποικιλία από λεπτεπίλεπτες μικρές μορφές ζωής έβγαλαν τα τρεμάμενα κεφαλάκια τους από το χώμα και πριν ακόμα τινάξουν τη σκόνη από πάνω τους, έγνεφαν ενθουσιωδώς χαιρετώντας το ένα το άλλο, κουνώντας τα κεφάλια τους και χαμογελώντας στον κόσμο. Ευχαρίστησαν τον Δημιουργό για τη ζωή που τους δόθηκε από Εκείνον κι ανήγγειλαν στον κόσμο ότι αυτά είναι μέρος όλων των πραγμάτων κι ότι το καθένα χωριστά θα αφιερώσει τη ζωή του στο να αναδεικνύει την εξουσία του Δημιουργού. Καθώς ο Θεός εκστόμιζε τα λόγια Του, η γη έγινε πλούσια και πράσινη, όλων των ειδών τα βότανα που μπορούσε να απολαύσει ο άνθρωπος φύτρωσαν στο χώμα και τα βουνά και οι πεδιάδες γέμισαν με δέντρα και δάση… Αυτός ο άγονος κόσμος, όπου δεν υπήρχε ίχνος ζωής, καλύφθηκε τάχιστα με μια αφθονία από χορτάρια, βότανα και δέντρα και ξεχείλισε από πρασινάδα… Η ευωδία από το χόρτο και το άρωμα από το χώμα σκόρπισαν στον αέρα και μια ποικιλία φυτών άρχισε να αναπνέει μαζί με τον αέρα που κυκλοφορούσε κι άρχισε η διαδικασία της ανάπτυξης. Την ίδια στιγμή, χάρη στον λόγο του Θεού και ως απόρροια της σκέψης του Θεού, όλα τα φυτά ξεκίνησαν τη διαδικασία του αέναου κύκλου της ζωής όπου μεγαλώνουν, ανθίζουν, καρποφορούν και πολλαπλασιάζονται. Άρχισαν να ακολουθούν πιστά την αντίστοιχη για το καθένα πορεία ζωής κι άρχισαν να παίζουν τους αντίστοιχους ρόλους τους ανάμεσα σε όλα τα πράγματα… Όλα γεννήθηκαν κι έζησαν εξαιτίας του λόγου του Δημιουργού. Θα λάμβαναν αδιάκοπα τα εφόδια και τη θρέψη του Δημιουργού και θα επιβίωναν πάντα πεισματικά σε κάθε γωνιά της γης για να αναδεικνύουν την εξουσία και τη δύναμη του Δημιουργού και πάντα θα αναδείκνυαν τη δύναμη της ζωής που τους δόθηκε από τον Δημιουργό…

Η ζωή του Δημιουργού είναι ιδιαίτερη, οι σκέψεις Του είναι ιδιαίτερες και η εξουσία Του είναι ιδιαίτερη κι έτσι, όταν εκστομιζόταν ο λόγος Του, το τελικό αποτέλεσμα ήταν «και έγεινεν ούτω». Σαφέστατα ο Θεός δεν χρειάζεται να εργάζεται με τα χέρια Του όταν ενεργεί. Απλώς χρησιμοποιεί τις σκέψεις Του για να διατάζει και τον λόγο Του για να δίνει εντολές και με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνονται τα πράγματα. Αυτήν την ημέρα, ο Θεός συγκέντρωσε όλα τα νερά μαζί σε ένα μέρος κι άφησε να εμφανιστεί η ξηρά, όπου μετά ο Θεός έκανε να βλαστήσει χόρτο από την ξηρά και εκεί αναπτύχτηκαν βότανα που έβγαλαν σπόρους και δέντρα που παρήγαγαν καρπούς κι ο Θεός τα κατέταξε το κάθε ένα κατά το είδος του και τα έκανε να έχουν το καθένα τον δικό του σπόρο. Όλα αυτά έγιναν πραγματικότητα σύμφωνα με τις σκέψεις του Θεού και με τις εντολές των λόγων του Θεού και το καθένα εμφανίστηκε το ένα μετά το άλλο, σε αυτόν τον νέο κόσμο.

Πριν ακόμα ξεκινήσει το έργο Του, ο Θεός είχε ήδη σχηματίσει μια εικόνα στο μυαλό Του του τι είχε πρόθεση να επιτύχει, κι όταν ο Θεός ξεκίνησε να δημιουργεί αυτά τα πράγματα, που ήταν και η στιγμή που ο Θεός άνοιξε το στόμα Του να μιλήσει για το περιεχόμενο αυτής της εικόνας, άρχισαν να πραγματοποιούνται αλλαγές σε όλα τα πράγματα χάρη στην εξουσία και τη δύναμη του Θεού. Ανεξάρτητα από ποιον τρόπο ο Θεός το έκανε αυτό, ή από το πώς άσκησε την εξουσία Του, όλα επετεύχθησαν σταδιακά, σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού και εξαιτίας του λόγου του Θεού και συντελέστηκαν σταδιακά αλλαγές μεταξύ του ουρανού και της γης χάρη στον λόγο και στην εξουσία του Θεού. Όλες αυτές οι αλλαγές και τα συμβάντα ανέδειξαν την εξουσία του Δημιουργού και το πόσο ιδιαίτερη και σπουδαία είναι η δύναμη της ζωής του Δημιουργού. Οι σκέψεις Του δεν είναι απλές ιδέες ή μια κενή εικόνα, αλλά είναι μια εξουσία που εμπεριέχει ζωτικότητα και εξαιρετική ενέργεια και συνιστά τη δύναμη που κάνει όλα τα πράγματα να αλλάζουν, να αναζωογονούνται, να ανανεώνονται και να χάνονται. Για τον λόγο αυτόν, όλα τα πράγματα λειτουργούν χάρη στις σκέψεις Του και, συγχρόνως, επιτυγχάνονται χάρη στα λόγια που βγαίνουν από το στόμα Του…

Πριν εμφανιστούν όλα τα πράγματα, ο Θεός είχε προ πολλού εκπονήσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο στις σκέψεις Του κι ένας νέος κόσμος είχε δημιουργηθεί προ πολλού. Παρότι την τρίτη ημέρα εμφανίστηκαν όλων των ειδών τα φυτά στη γη, ο Θεός δεν είχε κανένα λόγο να σταματήσει τα βήματα της δημιουργίας Του αυτού του κόσμου. Ήταν στις προθέσεις Του να συνεχίσει να εκστομίζει τον λόγο Του, να συνεχίσει να πραγματοποιεί τη δημιουργία κάθε νέου πράγματος. Μιλούσε, έδινε τις εντολές Του, ασκούσε την εξουσία Του και αναδείκνυε τη δύναμή Του και προετοίμαζε όλα όσα είχε σχεδιάσει να προετοιμάσει για όλα τα πράγματα και το ανθρώπινο είδος που προτίθετο να δημιουργήσει…

Την τέταρτη ημέρα, δημιουργούνται οι εποχές, οι ημέρες και τα χρόνια του ανθρώπινου είδους καθώς ο Θεός ασκεί την εξουσία Του για μια ακόμη φορά

Ο Δημιουργός χρησιμοποίησε τον λόγο Του για να πραγματοποιήσει το σχέδιό Του και με αυτόν τον τρόπο πέρασε τις τρεις πρώτες μέρες του σχεδίου Του. Κατά τη διάρκεια αυτών των τριών ημερών, ο Θεός δεν φάνηκε να σπεύδει ή να εξαντλείται, αντιθέτως πέρασε τρεις υπέροχες πρώτες μέρες από το σχέδιό Του και πέτυχε το σπουδαίο εγχείρημα της ριζικής μεταμόρφωσης του κόσμου. Ένας ολοκαίνουργιος κόσμος εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια Του και κομμάτι-κομμάτι, η υπέροχη εικόνα που ήταν σφραγισμένη στις σκέψεις Του επιτέλους φανερώθηκε μέσα από τον λόγο του Θεού. Η εμφάνιση κάθε καινούργιου πράγματος ήταν σαν τη γέννηση ενός νεογέννητου κι ο Δημιουργός ευχαριστήθηκε από αυτήν την εικόνα που ήταν κάποτε στη σκέψη Του και που τώρα είχε πάρει ζωή. Εκείνη τη στιγμή, η καρδιά Του αισθάνθηκε ένα ψήγμα ικανοποίησης, αλλά το σχέδιό Του είχε μόλις αρχίσει. Εν ριπή οφθαλμού, μια καινούργια μέρα είχε έρθει —και ποιο ήταν το επόμενο βήμα στο σχέδιο του Δημιουργού; Τι είπε Εκείνος; Και πώς άσκησε την εξουσία Του; Και συγχρόνως τι καινούργια πράγματα παρουσιάστηκαν σε αυτόν τον καινούργιο κόσμο; Ακολουθώντας τις οδηγίες του Δημιουργού, το βλέμμα μας πέφτει στην τέταρτη ημέρα της δημιουργίας όλων των πραγμάτων από τον Θεό, μια ημέρα που ήταν ένα ακόμα νέο ξεκίνημα. Βεβαίως, για τον Δημιουργό ήταν αναμφίβολα μια ακόμη υπέροχη μέρα, μια ακόμη μέρα μεγίστης σπουδαιότητας για το σημερινό ανθρώπινο είδος. Ήταν, βεβαίως, μια μέρα ανυπολόγιστης αξίας. Πώς ήταν τόσο υπέροχη, πώς ήταν τόσο σπουδαία και πώς είχε τέτοια ανυπολόγιστη αξία; Ας ακούσουμε πρώτα τον λόγο του Δημιουργού…

«Και είπεν ο Θεός, Ας γείνωσι φωστήρες εν τω στερεώματι του ουρανού, διά να διαχωρίζωσι την ημέραν από της νυκτός· και ας ήναι διά σημεία και καιρούς και ημέρας και ενιαυτούς· και ας ήναι διά φωστήρας εν τω στερεώματι του ουρανού, διά να φέγγωσιν επί της γης» (Γέν. 1:14-15). Αυτή ήταν μια ακόμη άσκηση της εξουσίας του Θεού που αναδείχθηκε από τα δημιουργήματα αφού Εκείνος δημιούργησε την ξηρά και τα φυτά της. Για τον Θεό, ένα τέτοιο έργο ήταν εξίσου εύκολο με εκείνο που είχε ήδη επιτελέσει, διότι ο Θεός έχει τέτοια δύναμη. Ο Θεός κρατάει τον λόγο Του κι ο λόγος Του θα πραγματοποιηθεί. Ο Θεός διέταξε να εμφανιστούν φωστήρες στον ουρανό κι αυτοί οι φωστήρες δεν έλαμψαν μόνο στον ουρανό και πάνω από τη γη, αλλά επίσης χρησίμευαν ως σημεία για την ημέρα και τη νύχτα, για τις εποχές, τις μέρες και τα χρόνια. Με αυτό τον τρόπο καθώς μίλησε ο Θεός, κάθε τι που θέλησε ο Θεός να πραγματοποιήσει το πέτυχε σύμφωνα με τη σημασία Του και με τον τρόπο που υπέδειξε ο Θεός.

Οι φωστήρες στον ουρανό είναι μια ύλη στον ουρανό που ακτινοβολεί φως. Μπορούν να φωτίζουν τον ουρανό και μπορούν να φωτίζουν τη γη και τις θάλασσες. Περιστρέφονται σύμφωνα με τον ρυθμό και τη συχνότητα που ορίζει ο Θεός, και φωτίζουν διαφορετικές χρονικές περιόδους επί της γης, και με αυτόν τον τρόπο οι κύκλοι των περιστροφών των φωστήρων δημιουργούν τη μέρα και τη νύχτα στα ανατολικά και στα δυτικά της γης και δεν είναι μόνο σημεία για τη νύχτα και τη μέρα, αλλά μέσα από αυτούς τους διαφορετικούς κύκλους σηματοδοτούν τις εορτές και τις διάφορες άλλες ιδιαίτερες μέρες της ανθρωπότητας. Συμπληρώνουν και συνοδεύουν τέλεια τις τέσσερις εποχές —άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο και χειμώνα— που έφτιαξε ο Θεός, μαζί με τις οποίες με αρμονικό τρόπο οι φωστήρες είναι τα τακτικά και ακριβή σημεία για τις σεληνιακές περιόδους, τις μέρες και τα χρόνια της ανθρωπότητας. Παρότι η ανθρωπότητα μόνο μετά την έλευση της καλλιέργειας άρχισε να καταλαβαίνει και να αντιμετωπίζει τον διαχωρισμό των σεληνιακών περιόδων, των ημερών και των χρόνων που ήταν το αποτέλεσμα των φωστήρων που δημιούργησε ο Θεός, στην πραγματικότητα, οι σεληνιακές περίοδοι, οι μέρες και τα χρόνια που σήμερα αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος άρχισαν να δημιουργούνται πολύ πιο πριν, από την τέταρτη ημέρα που ο Θεός δημιούργησε όλα τα πράγματα, το ίδιο και οι εναλλασσόμενοι κύκλοι άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο και χειμώνας που γνωρίζουν οι άνθρωποι και αυτοί ξεκίνησαν πολύ πιο πριν, την τέταρτη ημέρα της δημιουργίας όλων των πραγμάτων από τον Θεό. Οι φωστήρες που δημιούργησε ο Θεός έδωσαν στον άνθρωπο τη δυνατότητα να μπορεί τακτικά, επακριβώς και ξεκάθαρα να ξεχωρίζει τη μέρα από τη νύχτα, να μπορεί να μετρά τις μέρες και να μπορεί ξεκάθαρα να παρακολουθεί τις σεληνιακές περιόδους και τα χρόνια. (Η μέρα της πανσελήνου σηματοδοτούσε την ολοκλήρωση ενός μήνα κι από αυτό ο άνθρωπος ήξερε ότι η φώτιση των φωστήρων ξεκινούσε έναν νέο κύκλο. Η μέρα της ημισελήνου σηματοδοτούσε την ολοκλήρωση μισού μήνα, που σήμαινε για τον άνθρωπο ότι άρχιζε μια νέα σεληνιακή περίοδος, πράγμα από το οποίο μπορούσε να συμπεράνει κανείς πόσες μέρες και νύχτες υπήρχαν σε μια σεληνιακή περίοδο, πόσες σεληνιακές περίοδοι υπήρχαν στην κάθε εποχή, πόσες εποχές υπήρχαν μέσα σε έναν χρόνο και όλα αυτά επαναλαμβάνονταν τακτικά.) Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος μπορούσε με ευκολία να παρακολουθεί τις σεληνιακές περιόδους, τις μέρες και τα χρόνια που σηματοδοτούνταν από τις περιστροφές των φωστήρων. Από αυτό το σημείο και μετά, η ανθρωπότητα κι όλα τα πράγματα ζούσαν ασυνείδητα μέσα σε μια τακτική εναλλαγή της μέρας με τη νύκτα και την εναλλαγή των εποχών που ήταν απόρροια της περιστροφής των φωστήρων. Αυτό ήταν το νόημα της δημιουργίας των φωστήρων την τέταρτη ημέρα από τον Δημιουργό. Ομοίως, οι σκοποί και η σημασία αυτής της πράξης του Δημιουργού ήταν ακόμη αδιαχώριστες από την εξουσία Του και τη δύναμή Του. Έτσι λοιπόν, οι φωστήρες που δημιουργήθηκαν από τον Θεό και η αξία που θα έφεραν σύντομα στον άνθρωπο ήταν μια ακόμη αριστοτεχνική ενέργεια της άσκησης της εξουσίας του Δημιουργού.

Σε αυτόν τον καινούργιο κόσμο, όπου το ανθρώπινο είδος δεν είχε ακόμα εμφανιστεί, ο Δημιουργός είχε δημιουργήσει το βράδυ και το πρωί, το στερέωμα, την ξηρά και τις θάλασσες, το γρασίδι, τα βότανα και τα διάφορα είδη δέντρων, τους φωστήρες, τις εποχές, τις μέρες και τα χρόνια για την καινούργια ζωή που Εκείνος επρόκειτο να δημιουργήσει σύντομα. Η εξουσία και η δύναμη του Δημιουργού εκφραζόταν σε κάθε τι καινούργιο που Εκείνος δημιουργούσε κι ο λόγος Του και τα επιτεύγματά Του συνέβαιναν συγχρόνως, χωρίς την ελάχιστη αντίφαση και χωρίς κανένα απολύτως κενό. Η εμφάνιση και η γέννηση όλων αυτών των νέων πραγμάτων ήταν απόδειξη της εξουσίας και της δύναμης του Δημιουργού: κρατά τον λόγο Του κι ο λόγος Του θα εκτελεσθεί και αυτά που θα επιτευχθούν θα διαρκέσουν για πάντα. Αυτό το γεγονός δεν έχει αλλάξει ποτέ: έτσι ήταν στο παρελθόν, έτσι είναι σήμερα και έτσι θα είναι στον αιώνα τον άπαντα. Όταν δείτε για ακόμα μια φορά αυτά τα λόγια των γραφών, σας φαίνονται καινούργια; Έχετε δει να έχουν νέο περιεχόμενο ή έχετε ανακαλύψει κάτι καινούργιο; Αυτό συμβαίνει διότι οι πράξεις του Δημιουργού έχουν διεγείρει την καρδιά σας κι έχουν οδηγήσει την κατεύθυνση της γνώσης σας για την εξουσία Του και τη δύναμή Του και σας άνοιξαν την πόρτα για την κατανόηση του Δημιουργού, και οι πράξεις Του και η εξουσία Του έδωσαν ζωή σ’ αυτά τα λόγια. Έτσι, λοιπόν, μέσα από αυτά τα λόγια ο άνθρωπος έχει δει μια αληθινή και ζωντανή έκφραση της εξουσίας του Δημιουργού κι έχει γίνει αληθινός μάρτυρας της υπεροχής του Δημιουργού, έχει παρατηρήσει την ιδιαιτερότητα της εξουσίας και της δύναμης του Δημιουργού.

Η εξουσία και η δύναμη του Δημιουργού παράγουν το ένα θαύμα μετά το άλλο και Εκείνος προσελκύει την προσοχή του ανθρώπου κι ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τίποτα από το να κοιτάζει καθηλωμένος τα καταπληκτικά έργα που γεννιούνται από την άσκηση της εξουσίας Του. Η πρωτοφανής δύναμή Του φέρνει τη μία απόλαυση μετά την άλλη κι ο άνθρωπος μένει θαμπωμένος και εξαιρετικά χαρούμενος και με το στόμα ανοιχτό από θαυμασμό, καταλαμβάνεται από δέος και ζητωκραυγάζει. Και επιπλέον, ο άνθρωπος συγκινείται φανερά και του δημιουργούνται σεβασμός, ευλάβεια και δέσιμο. Η εξουσία και οι πράξεις του Δημιουργού έχουν μεγάλη επίδραση στο πνεύμα του ανθρώπου, εξαγνίζουν το πνεύμα του ανθρώπου και επιπλέον χορταίνουν το πνεύμα του ανθρώπου. Κάθε μία από τις σκέψεις Του, κάθε μία από τις ομιλίες Του και κάθε αποκάλυψη της εξουσίας Του είναι ένα αριστούργημα ανάμεσα σε όλα τα πράγματα και πρόκειται για ένα τεράστιο εγχείρημα που πραγματικά αξίζει τη βαθιά κατανόηση και γνώση του δημιουργημένου ανθρώπινου είδους. Όταν μετράμε το κάθε πλάσμα που έχει γεννηθεί από τον λόγο του Δημιουργού, το πνεύμα μας προσελκύεται από το θαύμα της δύναμης του Θεού και βρισκόμαστε να ακολουθούμε τα βήματα του Δημιουργού προς την επόμενη μέρα: την πέμπτη ημέρα της δημιουργίας από τον Θεό όλων των πραγμάτων.

Ας συνεχίσουμε να διαβάζουμε τη Γραφή εδάφιο προς εδάφιο, καθώς ρίχνουμε μια ματιά σε περισσότερα από τα έργα του Δημιουργού.

Την πέμπτη ημέρα, η ζωή διαφόρων και ποικίλων μορφών επιδεικνύει την εξουσία του Δημιουργού με διάφορους τρόπους

Η Γραφή λέγει: «Και είπεν ο Θεός, Ας γεννήσωσι τα ύδατα εν αφθονία νηκτά έμψυχα και πετεινά ας πέτωνται επάνωθεν της γης κατά το στερέωμα του ουρανού. Και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα και παν έμψυχον κινούμενον, τα οποία εγέννησαν εν αφθονία τα ύδατα κατά το είδος αυτών, και παν πετεινόν πτερωτόν κατά το είδος αυτού. Και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν» (Γέν. 1:20-21). Η γραφή ξεκάθαρα μας λέγει ότι εκείνη την ημέρα ο Θεός δημιούργησε τα πλάσματα των υδάτων και τα πουλιά του αέρα, που σημαίνει ότι Εκείνος δημιούργησε τα διάφορα ψάρια και πουλιά και κατέταξε το καθένα κατά το είδος του. Με αυτόν τον τρόπο, η γη, οι ουρανοί και τα ύδατα εμπλουτίστηκαν από τη δημιουργία του Θεού…

Καθώς τα λόγια του Θεού εκστομίζονταν, καινούργια φρέσκια ζωή, με διαφορετικά μορφές η καθεμιά, έπαιρναν ζωή στη στιγμή μέσα από τα λόγια του Δημιουργού. Ερχόταν στον κόσμο σπρώχνοντας για μια θέση, πηδώντας, παιχνιδίζοντας από χαρά… Ψάρια όλων των σχημάτων και μεγεθών κολυμπούσαν στο νερό, οστρακοειδή όλων των ειδών ξεφύτρωσαν από την άμμο, πλάσματα με λέπια, με κέλυφος και ασπόνδυλα μεγάλωναν βιαστικά και με διαφορετικές μορφές, είτε μεγάλα ή μικρά, ψηλά ή κοντά. Κατά τον ίδιο τρόπο διάφορα είδη φυκιών άρχισαν να αναπτύσσονται ζωηρά, λικνιζόμενα με τον ρυθμό διαφόρων υδρόβιων ειδών, κυματίζοντας κι αναταράσσοντας τα στάσιμα ύδατα, σαν να τους λέγανε: Κουνήσου! Φέρε τους φίλους σου! Διότι δεν θα είσαι ποτέ πια μόνος! Από τη στιγμή που εμφανίστηκαν στα νερά τα διάφορα είδη των ζωντανών οργανισμών που δημιούργησε ο Θεός, κάθε καινούργια φρέσκια ζωή έφερνε ζωντάνια σε νερά που ήταν για πάρα πολύ καιρό ακίνητα και τα οδήγησαν στη νέα εποχή… Από αυτό το σημείο και μετά, φώλιαζαν μαζί και κρατούσαν συντροφιά το ένα στο άλλο και δεν διατηρούσαν απόσταση μεταξύ τους. Το νερό υπήρχε για τα πλάσματα που ζούσαν μέσα του, τρέφοντας την κάθε ζωή που υπήρχε στην αγκάλη του και η κάθε ζωή μπορούσε να υπάρχει χάρη στο νερό και την τροφή του. Το ένα έδινε στο άλλο ζωή και την ίδια ώρα το καθένα με τον ίδιο τρόπο, γινόταν μάρτυρας του θαύματος και του μεγαλείου της δημιουργίας του Δημιουργού και της αξεπέραστης δύναμης της εξουσίας του Δημιουργού…

Καθώς η θάλασσα δεν ήταν πλέον σιωπηλή, η ζωή άρχισε να γεμίζει και τους ουρανούς. Ένα-ένα τα πουλιά, μικρά και μεγάλα, πετούσαν στον ουρανό από το έδαφος. Αντίθετα από τα πλάσματα της θάλασσας, εκείνα είχαν φτερά και πούπουλα που σκέπαζαν τις λεπτές και χαριτωμένες φιγούρες τους. Χτυπούσαν τα φτερά τους με περηφάνια και επεδείκνυαν αγέρωχα το υπέροχο φτέρωμά τους και τις ειδικές λειτουργίες και ικανότητες που τους χάρισε ο Δημιουργός. Πετούσαν ψηλά με ευκολία και δεξιότητα, ανάμεσα στον ουρανό και στη γη και μέσα από αγρούς και δάση… Ήταν τα αγαπημένα πλάσματα του αέρα και τα αγαπημένα πλάσματα όλων. Σύντομα θα αποτελούσαν τον σύνδεσμο μεταξύ ουρανού και γης και θα μετέφεραν τα μηνύματα σε όλα τα πράγματα… Κελαηδούσαν, εφορμούσαν χαρωπά, σκόρπιζαν κέφι, γέλιο και παλμό σ’ αυτόν τον μέχρι τότε άδειο κόσμο… Χρησιμοποιούσαν το καθάριο τους μελωδικό κελάηδισμα και τα λόγια που είχαν στην καρδιά τους για να υμνούν τον Δημιουργό για τη ζωή που Εκείνος τους χάρισε. Χόρευαν χαρωπά για να δείξουν την τελειότητα και το θαύμα της δημιουργίας του Δημιουργού και θα αφιέρωναν ολόκληρη τη ζωή τους στο να γίνουν μάρτυρες της εξουσίας του Δημιουργού μέσα από την ιδιαίτερη ζωή που Εκείνος τους χάρισε…

Ανεξάρτητα από το αν ζούσαν στο νερό, ή στους ουρανούς, με την εντολή του Δημιουργού, αυτή η μεγάλη πληθώρα των έμβιων οργανισμών υπήρχε στις διαφορετικές μορφές της ζωής και κατόπιν εντολής του Δημιουργού, συναθροίζονταν με τα αντίστοιχα είδη τους —κι αυτός ο νόμος, αυτός ο κανονισμός δεν μπορούσε να αλλάξει από κανένα πλάσμα. Ποτέ δεν τόλμησαν αλλά ούτε και μπορούσαν να ξεπεράσουν τα όρια που τους έθετε ο Δημιουργός. Όπως πρόσταζε ο Δημιουργός, ζούσαν και πολλαπλασιάζονταν και ήταν πιστά προσκολλημένα στον τρόπο ζωής και στους νόμους που τους έθεσε ο Δημιουργός και τηρούσαν συνειδητά τις άγραφες εντολές και τα ουράνια διατάγματα και τους κανόνες που Εκείνος τους έθεσε, όλα τα χρόνια και μέχρι σήμερα. Συζητούσαν με τον Δημιουργό με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο και κατάφεραν να εκτιμήσουν το νόημα του Δημιουργού και να υπακούουν τις εντολές Του. Κανένα ποτέ δεν παραβίασε την εξουσία του Δημιουργού και η κυριαρχία Του και οι εντολές Του προς αυτά ασκούνταν στις σκέψεις Του. Εκείνος δεν μιλούσε, αλλά η εξουσία του Δημιουργού που ήταν μοναδική, έλεγχε όλα τα πράγματα με μια σιωπή που δεν είχε γλώσσα και που διέφερε από την ανθρώπινη. Η άσκηση της εξουσίας Του με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο έκανε τον άνθρωπο να αποκτήσει νέες γνώσεις και να δώσει μια νέα ερμηνεία της μοναδικής εξουσίας του Δημιουργού. Εδώ πρέπει να σας πω ότι αυτή τη νέα ημέρα, η άσκηση της εξουσίας του Δημιουργού απέδειξε για άλλη μια φορά τη μοναδικότητα του Δημιουργού.

Τώρα ας ρίξουμε μια ματιά στην τελευταία πρόταση αυτού του εδαφίου της γραφής: «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν». Τι νομίζετε ότι σημαίνει αυτό; Σ’ αυτά τα λόγια περικλείονται τα συναισθήματα του Θεού. Ο Θεός παρακολουθούσε όλα όσα είχε δημιουργήσει να παίρνουν ζωή και να είναι δυνατά χάρη στον λόγο Του και σταδιακά να αρχίζουν να αλλάζουν. Σ’ εκείνο το σημείο, ο Θεός ήταν ικανοποιημένος με τα διάφορα πράγματα που είχε φτιάξει με τον λόγο Του και με τις διάφορες ενέργειες που είχε επιτελέσει; Η απάντηση είναι ότι «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν». Τι βλέπετε εδώ; Τι αντιπροσωπεύει η φράση «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν»; Τι συμβολίζει; Σημαίνει ότι ο Θεός είχε τη δύναμη και τη σοφία να πραγματοποιήσει αυτά που είχε προγραμματίσει και καθορίσει, να πετύχει τους σκοπούς που ήθελε να πετύχει. Όταν ο Θεός ολοκλήρωνε την κάθε εργασία, μήπως μετάνιωνε; Η απάντηση παραμένει ότι «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν». Με άλλα λόγια, όχι μόνο δεν μετάνιωνε, αλλά αντιθέτως ήταν ικανοποιημένος. Τι σημαίνει δεν μετάνιωνε; Σημαίνει ότι το σχέδιο του Θεού είναι τέλειο, ότι η δύναμη και η σοφία Του είναι τέλειες και μια τέτοια τελείωση μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την εξουσία Του. Όταν ο άνθρωπος εκτελεί μια εργασία, μπορεί και αυτός, όπως ο Θεός, να δει ότι είναι καλή; Μπορεί ο άνθρωπος σε ό,τι κάνει να επιτύχει την τελείωση; Μπορεί ο άνθρωπος να ολοκληρώσει κάτι μια φορά και στον αιώνα τον άπαντα; Όπως ο άνθρωπος λέει: «τίποτε δεν είναι τέλειο, είναι μόνο καλύτερο», τίποτε από αυτά που κάνει ο άνθρωπος δεν μπορεί να φθάσει την τελείωση. Όταν ο Θεός είδε ότι όλα όσα είχε κάνει και επιτύχει ήταν καλά, όλα όσα έφτιαξε ο Θεός είχαν ορισθεί με τον λόγο Του, που σημαίνει ότι όταν «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν», όλα όσα έφτιαξε είχαν πάρει μια μόνιμη μορφή, είχαν καταταγεί ανά είδος και τους είχε δοθεί μια σταθερή θέση, ένας σταθερός σκοπός και μια λειτουργία, μια για πάντα στους αιώνες. Επιπλέον, ο ρόλος τους ανάμεσα σε όλα τα πράγματα και το ταξίδι που πρέπει να κάνουν κατά τη διάρκεια της διαχείρισης όλων των πραγμάτων από τον Θεό είχε ήδη οριστεί από τον Θεό κι όλα αυτά δεν αλλάζουν. Αυτός είναι ο επουράνιος νόμος που ο Δημιουργός θέσπισε για όλα τα πράγματα.

«Είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν», αυτές οι απλές, υποεκτιμημένες λέξεις που τόσο συχνά αγνοούνται, είναι οι λέξεις του επουράνιου νόμου και του επουράνιου διατάγματος που δόθηκαν σε όλα τα πλάσματα του Θεού. Είναι μία ακόμη προσωποποίηση της εξουσίας του Θεού, μία προσωποποίηση που είναι πιο πρακτική και πιο βαθιά. Μέσα από τον λόγο Του, ο Δημιουργός όχι μόνο κατάφερε να κερδίσει ό,τι είχε αποφασίσει να κερδίσει και να επιτύχει ό,τι είχε αποφασίσει να επιτύχει, αλλά επίσης κατόρθωσε να έχει στα χέρια Του τον έλεγχο όλων εκείνων που είχε δημιουργήσει και να διοικεί όλα όσα είχε δημιουργήσει υπό την εξουσία Του και επιπλέον, όλα με τρόπο συστηματικό και τακτικό. Επίσης, όλα τα πράγματα πολλαπλασιάζονταν, υπήρχαν και χάνονταν σύμφωνα με τον λόγο Του και, επιπλέον, υπήρχαν υπό την εξουσία Του, σύμφωνα με τους νόμους που Εκείνος είχε θεσπίσει και δεν υπήρχε καμία εξαίρεση! Αυτός ο νόμος είχε άμεση ισχύ από τη στιγμή που «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν» και θα υπάρχει, θα συνεχίσει και θα λειτουργεί σύμφωνα με το σχέδιο διαχείρισης του Θεού μέχρι τη μέρα που αυτό θα ανακληθεί από τον Δημιουργό! Η μοναδική εξουσία του Δημιουργού έχει εκδηλωθεί όχι μόνο από την ικανότητά Του να δημιουργήσει όλα τα πράγματα και να διατάξει να πάρουν ζωή, αλλά επίσης κι από την ικανότητά Του να διοικεί και να κυριαρχεί σε όλα τα πράγματα και να δίνει ζωή και ζωτικότητα σε όλα τα πράγματα και επιπλέον στην ικανότητά Του να κάνει μια για πάντα όλα τα πράγματα που θα δημιουργούσε με το σχέδιό Του να εμφανίζονται και να υπάρχουν στον κόσμο που Εκείνος έφτιαξε σε μία τέλεια μορφή, μια τέλεια δομή ζωής κι έναν τέλειο ρόλο. Επίσης, είχε εκδηλωθεί μέσω του τρόπου με τον οποίο οι σκέψεις του Δημιουργού δεν υπόκειντο σε κανέναν περιορισμό, δεν περιορίζονταν από τον χρόνο, τον χώρο, ούτε υπήρχαν γεωγραφικοί περιορισμοί. Όπως και η εξουσία Του, η μοναδική ταυτότητα του Δημιουργού θα παραμείνει αναλλοίωτη στους αιώνες των αιώνων. Η εξουσία Του θα είναι πάντα μια αναπαράσταση κι ένα σύμβολο της μοναδικής Του ταυτότητας και η εξουσία Του θα υπάρχει για πάντα πλάι στην ταυτότητά Του!

Την έκτη ημέρα, ο Δημιουργός μιλάει, και κάθε είδος ζώντος οργανισμού που έχει στο μυαλό Του κάνει την εμφάνισή του, το ένα μετά το άλλο

Ανεπαίσθητα, το έργο του Δημιουργού για τη δημιουργία όλων των πραγμάτων είχε συνεχιστεί για πέντε ημέρες, κι αμέσως μετά, ο Δημιουργός καλωσόρισε την έκτη ημέρα της δημιουργίας όλων των πραγμάτων. Αυτή η μέρα ήταν ένα ακόμα νέο ξεκίνημα και μια ακόμα εξαιρετική ημέρα. Ποιο ήταν, λοιπόν, το σχέδιο του Δημιουργού την παραμονή εκείνης της νέας ημέρας; Ποια καινούργια πλάσματα θα παρουσίαζε, θα δημιουργούσε; Ακούστε, αυτή είναι η φωνή του Δημιουργού…

«Και είπεν ο Θεός, Ας γεννήση η γη ζώα έμψυχα κατά το είδος αυτών, κτήνη και ερπετά και ζώα της γης κατά το είδος αυτών· και έγεινεν ούτω. Και έκαμεν ο Θεός τα ζώα της γης κατά το είδος αυτών, και τα κτήνη κατά το είδος αυτών, και παν ερπετόν της γης κατά το είδος αυτού. Και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν» (Γέν. 1:24-25). Ποια έμψυχα ζώα συμπεριλαμβάνει αυτό; Οι Γραφές λένε: «κτήνη και ερπετά και ζώα της γης κατά το είδος αυτών». Που σημαίνει ότι εκείνη την ημέρα, όχι μόνο ήταν όλων των ειδών τα έμψυχα ζώα στη γη, αλλά όλα είχαν ταξινομηθεί και κατά το είδος τους και, ομοίως, «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν».

Όπως και κατά τις προηγούμενες πέντε ημέρες, με τον ίδιο τόνο, την έκτη ημέρα ο Δημιουργός διέταξε τη γέννηση των έμψυχων ζώων που Εκείνος επιθυμούσε, κι αυτά εμφανίστηκαν πάνω στη γη, κατά το είδος αυτών. Όταν ο Δημιουργός ασκεί την εξουσία Του, κανένα από τα λόγια Του δεν εκφέρεται μάταια, κι έτσι, την έκτη ημέρα, το κάθε έμψυχο ζώο που Εκείνος είχε σκοπό να δημιουργήσει εμφανίστηκε την προκαθορισμένη στιγμή. Καθώς ο Δημιουργός είπε «Ας γεννήση η γη ζώα έμψυχα κατά το είδος αυτών», η γη αμέσως γέμισε ζωή, και πάνω στην ξηρά εμφανίσθηκαν ξαφνικά οι ανάσες από διάφορα είδη έμψυχων ζώων… Στους πράσινους χλοερούς αγριότοπους εμφανίστηκαν, η μία μετά την άλλη, παχιές αγελάδες που κουνούσαν την ουρά τους εδώ και κει, πρόβατα που βελάζανε συγκεντρώθηκαν σε κοπάδια κι άλογα που χλιμίντριζαν άρχισαν να καλπάζουν… Μέσα σε μια στιγμή, οι απέραντες εκτάσεις έρημων λιβαδιών έσκασαν από ζωή… Η εμφάνιση αυτών των διαφόρων αγροτικών ζώων ήταν ένα υπέροχο θέαμα πάνω στα ήρεμα λιβάδια, κι έφερε μαζί της απεριόριστη ζωντάνια… Αυτά θα ήταν οι σύντροφοι των λιβαδιών και οι άρχοντες των λιβαδιών, το καθένα αμοιβαία εξαρτώμενο από το άλλο. Και θα γίνονταν αυτά οι φύλακες και οι προστάτες αυτών των τόπων, που θα ήταν η μόνιμη κατοικία τους και θα τους παρείχε ό,τι χρειάζονταν, μια πηγή αιώνιας τροφής που χρειάζονται για την ύπαρξή τους…

Την ίδια μέρα που εμφανίστηκαν αυτά τα διάφορα αγροτικά ζώα, με τον λόγο του Θεού, εμφανίστηκε επίσης πλήθος εντόμων, το ένα μετά το άλλο. Παρότι ήταν τα μικρότερα σε μέγεθος ζωντανά ανάμεσα σε όλα τα πλάσματα, η δύναμη της ζωής τους αποτελούσε επίσης τη θαυμαστή δημιουργία του Δημιουργού, και δεν εμφανίστηκαν πολύ αργά… Μερικά φτεροκόπησαν τα μικρά φτερά τους, ενώ κάποια άλλα σύρθηκαν σιγά-σιγά. Μερικά πήδηξαν και χοροπήδησαν, κι άλλα τρέκλισαν. Μερικά κύλισαν προς τα μπρος, ενώ άλλα γρήγορα υποχώρησαν. Μερικά κινήθηκαν πλαγίως κι άλλα πήδηξαν ψηλά και χαμηλά… Όλα προσπάθησαν να βρουν κατοικία. Μερικά τρύπωσαν στο γρασίδι, μερικά άνοιξαν τρύπες στο έδαφος, μερικά πέταξαν πάνω στα δέντρα και κρύφτηκαν στα δάση… Παρότι μικρά σε μέγεθος, δεν θέλησαν να υποφέρουν το μαρτύριο της πείνας, κι αφού εξασφάλισαν κατοικία, έτρεξαν να βρουν τροφή για να τραφούν. Μερικά σκαρφάλωσαν στο γρασίδι για να φάνε τα τρυφερά φυλλαράκια, μερικά άρπαξαν μπουκιές από χώμα και γέμισαν το στομάχι τους, τρώγοντας με ενθουσιασμό και ευχαρίστηση (για αυτά, ακόμα και το χώμα είναι μια νόστιμη λιχουδιά). Μερικά κρύφτηκαν στα δάση, αλλά δεν σταμάτησαν να ξεκουραστούν, καθώς ο χυμός μέσα στα λαμπερά σκούρα πράσινα φύλλα ήταν γι’ αυτά ένα νόστιμο γεύμα… Αφού χόρτασαν, ακόμα και τότε τα έντομα δεν σταμάτησαν τη δραστηριότητά τους. Παρότι μικρά σε ανάστημα, είχαν τεράστια ενέργεια και απεριόριστη ζωντάνια, κι έτσι, από όλα τα πλάσματα, είναι τα πιο δραστήρια και τα πιο εργατικά. Δεν τεμπέλιασαν ποτέ και ποτέ δεν ξεκουράστηκαν. Ακόμα κι όταν είχαν χορτάσει, ασχολούνταν ακόμη με την εύρεση τροφής για το μέλλον, και δούλευαν και έτρεχαν για το αύριο, για την επιβίωσή τους… Ψιθύριζαν απαλούς σκοπούς σε διάφορες μελωδίες και ρυθμούς για να ενθαρρύνουν και να παρακινήσουν τους εαυτούς τους να συνεχίσουν. Κι αυτά τα πλάσματα επίσης έδωσαν χαρά στο γρασίδι, στα δέντρα και σε κάθε κομμάτι του εδάφους, κάνοντας την κάθε μέρα και τον κάθε χρόνο μοναδικά… Με τη δική τους γλώσσα και με τον τρόπο τους, περνούσαν πληροφορίες σε όλους τους ζώντες οργανισμούς της γης. Και με τη δική τους ιδιαίτερη πορεία ζωής, σημάδεψαν όλα τα πράγματα κι άφησαν τα ίχνη τους σε όλα τα πράγματα… Είχαν πολύ στενή σχέση με το έδαφος, το γρασίδι και τα δάση, κι έφερναν σφρίγος και ζωντάνια στο έδαφος, το γρασίδι και τα δάση, κι έφερναν τις παροτρύνσεις και τα χαιρετίσματα του Δημιουργού σε όλα τα ζωντανά πλάσματα…

Το βλέμμα του Δημιουργού πέρασε πάνω από όλα τα πράγματα που δημιούργησε, κι αυτή τη στιγμή η ματιά Του σταμάτησε πάνω από τα δάση και τα βουνά, και το μυαλό Του γυρόφερνε. Καθώς εκστόμιζε τα λόγια Του, στα πυκνά δάση και πάνω από τα βουνά, εμφανίστηκε ένα είδος πλασμάτων που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο από τα προηγούμενα: Ήταν τα άγρια ζώα, τα οποία είχε εκφέρει το στόμα του Θεού. Κατά πολύ αργοπορημένα, κουνούσαν τα κεφάλια τους και χτυπούσαν στον αέρα τις ουρές τους, το καθένα με το δικό του μοναδικό πρόσωπο. Κάποια είχαν γούνα, κάποια είχαν κελύφη, κάποια αποκάλυπταν δόντια, κάποια έκαναν μορφασμούς, κάποια είχαν μακριούς λαιμούς, κάποια είχαν κοντές ουρές, κάποια είχαν άγρια μάτια, κάποια είχαν άτολμο βλέμμα, κάποια έσκυβαν να φάνε γρασίδι, κάποια είχαν αίμα γύρω από το στόμα τους, κάποια χοροπηδούσαν σε δύο πόδια, κάποια περπατούσαν πάνω σε τέσσερις οπλές, κάποια κοιτούσαν μακριά πάνω από τα δέντρα, κάποια ήταν ξαπλωμένα και περίμεναν μέσα στα δάση, κάποια έψαχναν σπηλιές για να ξεκουραστούν, κάποια έτρεχαν και παιχνίδιζαν στους κάμπους, κάποια περιφέρονταν στα δάση… Κάποια βρυχούνταν, κάποια αλυχτούσαν, κάποια γαύγιζαν, κάποια έκλαιγαν… Κάποια ήταν υψίφωνα, κάποια βαρύτονα, κάποια είχαν χοντρή φωνή, κάποια είχαν φωνή καθαρή και μελωδική… Κάποια ήταν βλοσυρά, κάποια ήταν χαριτωμένα, κάποια ήταν απαίσια, κάποια ήταν αξιαγάπητα, κάποια ήταν τρομαχτικά, κάποια ήταν χαριτωμένα αφελή… Ένα-ένα, προχωρούσαν. Κοίτα πώς φούσκωναν, με ελεύθερο πνεύμα, παθητικώς αδιάφορα το ένα για το άλλο, δίχως να χαραμίζουν ούτε μια ματιά το ένα στο άλλο… Το καθένα έχοντας τη συγκεκριμένη ζωή που του χάρισε ο Δημιουργός και τη δική του αγριότητα και κτηνωδία, εμφανίστηκαν στα δάση και πάνω στα βουνά. Περιφρονώντας τα όλα, τόσο εντελώς αυταρχικά όντα —ποιος τα έκανε τους αληθινούς άρχοντες των βουνών και των δασών; Από τη στιγμή που διατάχτηκε η εμφάνισή τους από τον Δημιουργό, «διεκδίκησαν» τα δάση και «διεκδίκησαν» τα βουνά, καθώς ο Δημιουργός είχε ήδη βάλει όρια και είχε καθορίσει το πεδίο της ύπαρξής τους. Μόνο αυτά ήταν οι αληθινοί άρχοντες των βουνών και των δασών, και γι’ αυτό ήταν τόσο άγρια και τόσο περιφρονητικά. Ονομάστηκαν «άγρια ζώα», καθαρά επειδή, από όλα τα πλάσματα, ήταν εκείνα που ήταν αληθινά άγρια, κτηνώδη και αδάμαστα. Δεν μπορούσαν να εξημερωθούν, κι έτσι δεν μπορούσαν να εκτραφούν και δεν μπορούσαν να ζήσουν αρμονικά με το ανθρώπινο είδος ούτε να προσφέρουν εργασία στο ανθρώπινο είδος. Επειδή δεν μπορούσαν να εκτραφούν και δεν μπορούσαν να προσφέρουν εργασία στο ανθρώπινο είδος, έπρεπε να ζουν μακριά από το ανθρώπινο είδος, κι ο άνθρωπος δεν μπορούσε να τα προσεγγίσει. Με τη σειρά τους, επειδή ζούσαν μακριά από το ανθρώπινο είδος κι ο άνθρωπος δεν μπορούσε να τα προσεγγίσει, μπόρεσαν να εκπληρώσουν την ευθύνη που τους ανέθεσε ο Δημιουργός: να είναι φύλακες των βουνών και των δασών. Η αγριότητά τους προστάτευε τα βουνά και φύλαγε τα δάση, κι αυτή ήταν η καλύτερη προστασία και εξασφάλιση της ύπαρξής τους και του πολλαπλασιασμού τους. Συγχρόνως, η αγριότητά τους διατηρούσε και διασφάλιζε τις ισορροπίες μεταξύ όλων των πραγμάτων. Η άφιξή τους προσέδωσε υποστήριξη κι ασφάλεια στα βουνά και στα δάση. Η άφιξή τους προσέθεσε άφθονο σφρίγος και ζωτικότητα στα μέχρι τότε άψυχα κι άδεια βουνά και δάση. Από τότε και μετά, τα βουνά και τα δάση έγιναν η μόνιμη κατοικία τους, και δεν θα έχαναν ποτέ την κατοικία τους, διότι τα βουνά και τα δάση εμφανίστηκαν και υπήρξαν μόνο γι’ αυτά, και τα άγρια ζώα θα εκπλήρωναν το καθήκον τους και θα έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τα διαφυλάξουν. Έτσι, επίσης, τα άγρια ζώα θα υπάκουαν πιστά στις προτροπές του Δημιουργού να μην αφήνουν την περιοχή τους, και θα συνέχιζαν να χρησιμοποιούν την κτηνώδη φύση τους προκειμένου να διατηρηθούν οι ισορροπίες ανάμεσα σε όλα τα πράγματα που εποίησε ο Δημιουργός και θα αναδείκνυαν την εξουσία και τη δύναμη του Δημιουργού!

Υπό την εξουσία του Δημιουργού, όλα τα πράγματα είναι τέλεια

Όλα τα πράγματα που δημιούργησε ο Θεός, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που κινούνταν αλλά και εκείνων που δεν μπορούσαν να κινηθούν, όπως για παράδειγμα τα πτηνά και τα ψάρια, όπως τα δέντρα και τα λουλούδια, συμπεριλαμβανομένων και των ζώων της φάρμας, των εντόμων και των αγρίων ζώων που έπλασε την έκτη ημέρα —ήταν όλα καλά με τον Θεό και, επιπλέον, στα μάτια του Θεού, όλα αυτά, σύμφωνα με το σχέδιό Του, είχαν φθάσει στο απόγειο της τελειότητας και είχαν ανταποκριθεί στα πρότυπα που επιθυμούσε να επιτύχει ο Θεός. Βήμα-βήμα, ο Δημιουργός πραγματοποίησε το έργο που επιθυμούσε να κάνει, σύμφωνα με το σχέδιό Του. Το ένα μετά το άλλο, εμφανίστηκαν τα πράγματα που ήθελε να δημιουργήσει, και η εμφάνιση του καθενός από αυτά ήταν η απεικόνιση της εξουσίας του Δημιουργού και η αποκρυστάλλωση της εξουσίας Του, και εξαιτίας αυτής της αποκρυστάλλωσης, όλα τα πλάσματα δεν μπορούσαν παρά να είναι ευγνώμονα για τη χάρη του Δημιουργού και για τις παροχές Του. Καθώς εκδηλώνονταν οι θαυματουργές πράξεις του Θεού, αυτός ο κόσμος, κομμάτι-κομμάτι, γέμισε με όλα αυτά που δημιούργησε ο Θεός, κι από χαώδης και σκοτεινός, έγινε καθαρός και φωτεινός, κι από τη θανάσιμη ακινησία πέρασε στη ζωντάνια και την απεριόριστη ζωτικότητα. Από όλα τα δημιουργήματα, από τα μεγάλα έως τα μικρά, από τα μικρά έως τα μικροσκοπικά, κανένα δεν δημιουργήθηκε χωρίς την εξουσία και τη δύναμη του Δημιουργού, και υπήρχε μια μοναδική και έμφυτη ανάγκη και αξία στην ύπαρξη του κάθε πλάσματος. Ανεξάρτητα από τις διαφορές τους σε μορφή και διάπλαση, δεν έπρεπε παρά να φτιαχτούν από τον Δημιουργό για να υπάρχουν υπό την εξουσία του Δημιουργού. Κάποιες φορές, οι άνθρωποι θα δουν ένα έντομο, κάποιο ιδιαίτερα άσχημο, και θα πουν: «Αυτό το έντομο είναι τόσο απαίσιο, δεν υπάρχει περίπτωση κάτι τόσο άσχημο να πλάστηκε από τον Θεό· δεν υπάρχει περίπτωση να έπλαθε ο Θεός κάτι τόσο άσχημο». Τι ανόητη άποψη! Εκείνο που θα έπρεπε να πουν είναι «Παρότι αυτό το έντομο είναι τόσο άσχημο, το έφτιαξε ο Θεός, και σίγουρα θα έχει κάποιον ιδιαίτερο σκοπό». Στις σκέψεις του Θεού, υπήρχε η πρόθεση να δώσει κάθε λογής όψεις και κάθε είδους λειτουργίες και χρήσεις στα διάφορα ζωντανά όντα που δημιούργησε, κι έτσι, κανένα από αυτά που έπλασε ο Θεός δεν είναι από το ίδιο καλούπι. Από την εξωτερική τους εμφάνιση μέχρι και την εσωτερική τους σύσταση, από τις συνήθειες διαβίωσής τους μέχρι την περιοχή που ζουν —καθένα είναι διαφορετικό. Οι αγελάδες έχουν τη μορφή της αγελάδας, τα γαϊδούρια έχουν τη μορφή του γαϊδουριού, τα ελάφια έχουν τη μορφή του ελαφιού και οι ελέφαντες έχουν τη μορφή του ελέφαντα. Μπορείς εσύ να πεις ποιο είναι το πιο όμορφο και ποιο είναι το πιο άσχημο; Μπορείς να πεις ποιο είναι το πιο χρήσιμο και τίνος η ύπαρξη είναι η λιγότερο αναγκαία; Σε μερικούς ανθρώπους αρέσουν οι ελέφαντες, αλλά κανείς δεν χρησιμοποιεί ελέφαντες για να καλλιεργήσει τους αγρούς. Σε μερικούς αρέσουν τα λιοντάρια και οι τίγρεις, επειδή η εμφάνισή τους είναι η πιο εντυπωσιακή από όλα τα πράγματα, αλλά μπορείς να τα έχεις ως κατοικίδια; Εν συντομία, όταν έχει να κάνει με όλα τα πράγματα, ο άνθρωπος θα πρέπει να αποδέχεται την εξουσία του Δημιουργού, κι αυτό σημαίνει να αποδέχεται την τάξη που όρισε ο Δημιουργός σε όλα τα πράγματα. Αυτή είναι η πιο σοφή στάση. Μόνο μια στάση αναζήτησης και υπακοής στις αρχικές προθέσεις του Δημιουργού συνιστά αληθινή παραδοχή και βεβαιότητα για την εξουσία του Δημιουργού. Ο Θεός το βρίσκει καλό, επομένως, ποιον λόγο έχει ο άνθρωπος να το κατακρίνει;

Έτσι όλα τα πράγματα που είναι στην εξουσία του Θεού θα παίξουν μια νέα συμφωνία για την κυριαρχία του Δημιουργού, θα αρχίσουν ένα καταπληκτικό πρελούδιο για το έργο Του της νέας ημέρας και εκείνη τη στιγμή ο Δημιουργός θα ανοίξει επίσης μια καινούργια σελίδα στο έργο Του της διαχείρισης! Σύμφωνα με τον νόμο για τα βλαστάρια της άνοιξης, την ωρίμανση του καλοκαιριού, τη σοδειά του φθινοπώρου και την αποθήκευση του χειμώνα που ορίστηκε από τον Δημιουργό, όλα τα πράγματα πρέπει να ακολουθούν το σχέδιο διαχείρισης του Δημιουργού και πρέπει να καλωσορίζουν την καινούργια τους μέρα, το νέο ξεκίνημα και τη νέα πορεία ζωής, και σύντομα θα αναπαράγουν μια ατελείωτη σειρά για να καλωσορίζουν την κάθε μέρα υπό την κυριαρχία της εξουσίας του Δημιουργού…

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄

Αφότου Εκείνος άρχισε τη δημιουργία όλων των πραγμάτων, άρχισε να εκφράζεται και να αποκαλύπτεται η δύναμη του Θεού, επειδή ο Θεός χρησιμοποίησε τον λόγο για να δημιουργήσει όλα τα πράγματα. Ανεξάρτητα από τον τρόπο που Εκείνος τα δημιούργησε, κι ανεξάρτητα από το γιατί τα δημιούργησε, όλα δημιουργήθηκαν και διατηρήθηκαν και υπήρξαν χάρη στον λόγο του Θεού και αυτή είναι η μοναδική εξουσία του Δημιουργού. Τον καιρό που δεν είχε ακόμα εμφανιστεί το ανθρώπινο είδος στον κόσμο, ο Δημιουργός χρησιμοποίησε τη δύναμή Του και την εξουσία Του για να δημιουργήσει όλα τα πράγματα για το ανθρώπινο είδος και χρησιμοποίησε τις μοναδικές Του μεθόδους για να φτιάξει ένα κατάλληλο περιβάλλον για να ζήσει η ανθρωπότητα. Όλα όσα έκανε Εκείνος έγιναν σε αναμονή για την ανθρωπότητα, που σύντομα θα απολάμβανε την πνοή Του. Που σημαίνει, τον καιρό πριν δημιουργηθεί η ανθρωπότητα, η εξουσία του Θεού είχε αναδειχθεί σε όλα τα πλάσματα που διαφέρουν από το ανθρώπινο είδος, σε πράγματα μεγάλα όπως οι ουρανοί, οι φωστήρες, οι θάλασσες και η ξηρά και σε πράγματα μικρά όπως τα ζώα και τα πτηνά, καθώς και σε όλων των ειδών τα έντομα και τους μικροοργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων και των διαφόρων βακτηριδίων που δεν είναι ορατά με γυμνό οφθαλμό. Στο κάθε ένα από αυτά δόθηκε ζωή από τον λόγο του Δημιουργού και καθένα απ’ αυτά πολλαπλασιάστηκε χάρη στον λόγο του Θεού και καθένα απ’ αυτά έζησε υπό την κυριαρχία του Δημιουργού και χάρη στον λόγο του Δημιουργού. Παρότι δεν έλαβαν την πνοή του Δημιουργού, ανέδειξαν τη ζωή και τη ζωτικότητα που τους χάρισε ο Δημιουργός μέσα από διάφορα σχήματα και δομές. Παρότι δεν είχαν αποκτήσει την ικανότητα της ομιλίας που ο Δημιουργός χάρισε στο ανθρώπινο είδος, το καθένα είχε λάβει από τον Δημιουργό έναν τρόπο έκφρασης, που διέφερε από τη γλώσσα του ανθρώπου. Η εξουσία του Δημιουργού δεν δίνει μόνο το σφρίγος της ζωής σε φαινομενικά στατικά υλικά αντικείμενα ώστε αυτά να μην εξαφανιστούν ποτέ, αλλά επιπλέον δίνει το ένστικτο της αναπαραγωγής και του πολλαπλασιασμού σε όλα τα έμψυχα πλάσματα, ώστε να μην εξαφανιστούν ποτέ κι έτσι από γενιά σε γενιά να περάσουν τους νόμους και τις αρχές της επιβίωσης που τους χαρίστηκαν από τον Δημιουργό. Ο τρόπος με τον οποίο ο Δημιουργός ασκεί την εξουσία Του δεν εμμένει αυστηρά σε κάποια μάκρο- ή μίκρο- άποψη και δεν περιορίζεται σε καμία μορφή. Εκείνος μπορεί να διατάζει τις λειτουργίες του σύμπαντος και να κυριαρχεί πάνω στη ζωή και τον θάνατο όλων των πραγμάτων και επιπλέον, μπορεί να διαχειρίζεται όλα τα πράγματα με τέτοιο τρόπο ώστε να Τον υπηρετούν. Μπορεί να διαχειρίζεται όλες τις λειτουργίες των βουνών, των ποταμών και των λιμνών και να εξουσιάζει όλα τα πράγματα που βρίσκονται σ’ αυτά και επιπλέον μπορεί να παρέχει σε όλα τα πράγματα ό,τι τους χρειάζεται. Αυτή είναι η εκδήλωση της μοναδικής εξουσίας του Δημιουργού πάνω σε όλα τα πράγματα πέραν της ανθρωπότητας. Αυτή η εκδήλωση δεν είναι μόνο για μια ζωή και δεν θα σταματήσει ποτέ, ούτε θα ξεκουραστεί, και δεν μπορεί να αλλάξει ή να καταστραφεί από άνθρωπο ή πράγμα, ούτε μπορεί να αυξηθεί ούτε να μειωθεί από κανέναν άνθρωπο ή πράγμα —επειδή τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ταυτότητα του Δημιουργού και ως εκ τούτου η εξουσία του Δημιουργού δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανένα δημιουργημένο πλάσμα και είναι ανέφικτη για οποιοδήποτε μη δημιουργημένο ον. Πάρτε για παράδειγμα τους αγγελιοφόρους του Θεού και τους αγγέλους. Αυτοί δεν διαθέτουν τη δύναμη του Θεού, πολύ δε περισσότερο δεν διαθέτουν την εξουσία του Δημιουργού κι ο λόγος που δεν διαθέτουν τη δύναμη και την εξουσία του Θεού είναι επειδή δεν διαθέτουν την ουσία του Δημιουργού. Τα μη δημιουργημένα όντα, όπως είναι οι αγγελιοφόροι του Θεού και οι άγγελοι, παρότι μπορούν να κάνουν κάποια πράγματα εκ μέρους του Θεού, δεν μπορούν να αντιπροσωπεύουν τον Θεό. Παρότι διαθέτουν κάποια δύναμη που δεν έχουν οι άνθρωποι, δεν διαθέτουν την εξουσία του Θεού, δεν διαθέτουν την εξουσία του Θεού για να δημιουργήσουν όλα τα πράγματα και να τα διατάζουν και να κυριαρχούν πάνω σ’ αυτά. Έτσι λοιπόν η μοναδικότητα του Θεού δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανένα μη δημιουργημένο ον και ομοίως η εξουσία και η δύναμη του Θεού δεν μπορούν να αντικατασταθούν από κανένα μη δημιουργημένο ον. Στη Βίβλο έχεις διαβάσει για κανέναν αγγελιοφόρο του Θεού να έχει δημιουργήσει όλα τα πράγματα; Και γιατί ο Θεός δεν έχει στείλει κανέναν από τους αγγελιοφόρους Του ή τους αγγέλους Του να δημιουργήσει όλα τα πράγματα; Επειδή δεν διαθέτουν την εξουσία του Θεού κι έτσι δεν διαθέτουν την ικανότητα να ασκήσουν την εξουσία του Θεού. Όπως όλα τα πλάσματα είναι κι αυτά κάτω από την κυριαρχία του Δημιουργού και κάτω από την εξουσία του Δημιουργού κι έτσι με τον ίδιο τρόπο, ο Δημιουργός είναι επίσης ο Θεός τους και είναι ο Ηγεμόνας τους. Ανάμεσα σε όλους αυτούς, έναν προς έναν —είτε αυτοί είναι ευγενείς ή ταπεινοί, με μεγάλη ή μικρή δύναμη— δεν υπάρχει ούτε ένας που να μπορεί να υπερβεί την εξουσία του Δημιουργού κι έτσι ανάμεσά τους δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να αντικαταστήσει την ταυτότητα του Δημιουργού. Ποτέ δεν θα τους αποκαλέσει κανείς Θεό και ποτέ δεν θα μπορέσουν να γίνουν ο Δημιουργός. Αυτές είναι αλήθειες και γεγονότα που δεν αλλάζουν ποτέ!

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄

Παρακολουθώντας την εξέλιξη της ανθρωπότητας σήμερα, μπορεί να ειπωθεί ότι η επιστήμη της ανθρωπότητας ακμάζει και οι επιστημονικές επιτεύξεις του ανθρώπου μπορεί να ειπωθεί ότι είναι εντυπωσιακές. Οι δυνατότητες του ανθρώπου, πρέπει να ομολογήσει κανείς, έχουν αυξηθεί ακόμη περισσότερο, αλλά υπάρχει μια επιστημονική ανακάλυψη που η ανθρωπότητα δεν έχει καταφέρει να επιτύχει: Ο άνθρωπος έχει κατασκευάσει αεροπλάνα, αεροπλανοφόρα και την ατομική βόμβα, έχει πάει στο διάστημα, περπάτησε στο φεγγάρι, ανακάλυψε το διαδίκτυο, έζησε μια ζωή υψηλής τεχνολογίας και παρ’ όλα αυτά δεν έχει την ικανότητα να δημιουργήσει ένα πλάσμα που ζει και αναπνέει. Τα ένστικτα κάθε ζώντος οργανισμού και οι νόμοι που διέπουν τις ζωές τους, ο κύκλος της ζωής και του θανάτου κάθε είδους των ζωντανών οργανισμών —όλα αυτά είναι ακατόρθωτα και αδύνατον να ελεγχθούν από την επιστήμη του ανθρώπου. Σ’ αυτό το σημείο, πρέπει να ειπωθεί ότι όσο ψηλά κι αν έφτασε η επιστήμη του ανθρώπου, δεν συγκρίνεται με καμία από τις σκέψεις του Δημιουργού και δεν είναι ικανή να διακρίνει το θαύμα της δημιουργίας του Δημιουργού και τη δύναμη της εξουσίας Του. Υπάρχουν τόσοι πολλοί ωκεανοί πάνω στη γη, αλλά ποτέ αυτοί δεν καταστρατήγησαν τα όριά τους για να καλύψουν τη γη κατά βούληση και αυτό έγινε επειδή ο Θεός έθεσε όρια για καθέναν απ’ αυτούς. Έμειναν εκεί που τους πρόσταξε Εκείνος και χωρίς την άδεια του Θεού δεν μπορούν να κινούνται ελεύθερα. Χωρίς την άδεια του Θεού δεν μπορούν να μπερδευτούν ο ένας ωκεανός με τον άλλο και μπορούν μόνο να κινηθούν όταν το λέει ο Θεός, και ποια είναι η κατεύθυνσή τους και πού θα μείνουν καθορίζεται από την εξουσία του Θεού.

Για να το πούμε απλά, «η εξουσία του Θεού» σημαίνει ότι εξαρτάται από τον Θεό. Ο Θεός έχει το δικαίωμα να αποφασίζει πώς θα κάνει κάτι, κι αυτό γίνεται με όποιον τρόπο Εκείνος επιθυμεί. Ο νόμος όλων των πραγμάτων εξαρτάται από τον Θεό και όχι από τον άνθρωπο και ούτε μπορεί ν’ αλλάξει από τον άνθρωπο. Δεν μπορεί ν’ αλλάξει με τη θέληση του ανθρώπου, τουναντίον αλλάζει με τη σκέψη του Θεού και τη σοφία του Θεού και τις εντολές του Θεού, κι αυτό είναι ένα γεγονός αναμφισβήτητο από οποιονδήποτε άνθρωπο. Οι ουρανοί και η γη και όλα τα πράγματα, το σύμπαν, ο έναστρος ουρανός, οι τέσσερεις εποχές του χρόνου, αυτά που είναι ορατά και αόρατα στον άνθρωπο —όλα υπάρχουν, λειτουργούν και αλλάζουν χωρίς το παραμικρό λάθος, με την εξουσία του Θεού, σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, σύμφωνα με τις προσταγές του Θεού και σύμφωνα με τους νόμους της αρχής της δημιουργίας. Ούτε ένας άνθρωπος ή αντικείμενο δεν μπορεί ν’ αλλάξει τους νόμους ή ν’ αλλάξει τη έμφυτη σειρά με την οποία λειτουργούν. Εμφανίστηκαν στη ζωή λόγω της εξουσίας του Θεού και πεθαίνουν λόγω της εξουσίας του Θεού. Αυτή είναι ακριβώς η εξουσία του Θεού. Τώρα που έχουμε πει όλα αυτά, μπορείς να νιώσεις ότι η εξουσία του Θεού είναι ένα σύμβολο της ταυτότητας και του κύρους του Θεού; Μπορεί να έχει την εξουσία του Θεού οποιοδήποτε δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο ον; Αυτή η εξουσία μπορεί να τη μιμηθεί, να την υποδυθεί, ή να την αντικαταστήσει κάποιος άνθρωπος, κάποιο πράγμα ή αντικείμενο;

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄

Η δύναμη του Θεού μπορεί να δημιουργήσει πράγματα οποιασδήποτε μορφής που έχουν ζωή και ζωντάνια κι αυτό καθορίζεται από τη ζωή του Θεού. Ο Θεός είναι η ζωή κι έτσι Εκείνος είναι η πηγή όλων των έμβιων όντων. Επιπλέον, η εξουσία του Θεού μπορεί να κάνει όλα τα έμβια όντα να υπακούν την κάθε λέξη του Θεού, δηλαδή να δημιουργηθούν σύμφωνα με τα λόγια από το στόμα του Θεού και να ζουν και να πολλαπλασιάζονται με εντολή του Θεού, και στη συνέχεια ο Θεός προστάζει και δίνει εντολές σε όλα τα έμβια όντα και ποτέ δεν παρεκκλίνει τίποτε από αυτό, εις τους αιώνες των αιώνων. Κανένας άνθρωπος και κανένα αντικείμενο δεν διαθέτει αυτά τα χαρακτηριστικά. Μόνο ο Δημιουργός διαθέτει και φέρει τέτοια δύναμη, και αυτό καλείται εξουσία. Αυτή είναι η μοναδικότητα του Δημιουργού. Καθεμία από μόνη της, ανεξάρτητα από το αν είναι η ίδια η λέξη «εξουσία» ή η ουσία αυτής της εξουσίας, μπορεί να συσχετιστεί με τον Δημιουργό, επειδή είναι σύμβολο της μοναδικής ταυτότητας και ουσίας του Δημιουργού και αντιπροσωπεύει την ταυτότητα και το κύρος του Δημιουργού. Εκτός από τον Δημιουργό, κανένας άνθρωπος ή αντικείμενο δεν μπορεί να συσχετιστεί με τη λέξη «εξουσία». Αυτή είναι μια ερμηνεία της μοναδικής εξουσίας του Δημιουργού.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄

«Θέτω το τόξον μου εν τη νεφέλη, και θέλει είσθαι εις σημείον διαθήκης μεταξύ εμού και της γής». Αυτά είναι τα αρχικά λόγια που είπε ο Δημιουργός στο ανθρώπινο είδος. Καθώς έλεγε αυτά τα λόγια, εμφανίστηκε ένα ουράνιο τόξο μπροστά στα μάτια του ανθρώπου και παρέμεινε μέχρι σήμερα. Όλοι έχουν δει ένα τέτοιο ουράνιο τόξο κι όταν το βλέπεις, ξέρεις πώς αυτό εμφανίζεται; Η επιστήμη δεν μπορεί να το εξηγήσει, ούτε να βρει από πού προέρχεται ή να προσδιορίσει πού βρίσκεται. Επειδή το ουράνιο τόξο είναι ένα σημείο της διαθήκης που έχει καταρτισθεί μεταξύ του Δημιουργού και του ανθρώπου. Δεν απαιτεί επιστημονική βάση, δεν φτιάχτηκε από τον άνθρωπο, ούτε ο άνθρωπος μπορεί να το αλλάξει. Είναι η συνέχεια της εξουσίας του Δημιουργού, αφού Εκείνος εκστόμισε τον λόγο Του. Ο Δημιουργός χρησιμοποίησε τη δική Του ιδιαίτερη μέθοδο για να τηρήσει τη διαθήκη Του με τον άνθρωπο και την υπόσχεσή Του κι έτσι η χρήση του ουράνιου τόξου από Εκείνον σαν ένα σημείο της διαθήκης που Εκείνος κατάρτισε είναι ένα ουράνιο διάταγμα και νόμος που θα παραμείνει αναλλοίωτο για πάντα, είτε όσον αφορά στον Δημιουργό, είτε στο δημιουργημένο ανθρώπινο είδος. Παρόλα αυτά αυτός ο αμετάβλητος νόμος, πρέπει να ειπωθεί, είναι ακόμα μια αληθινή απόδειξη της εξουσίας του Δημιουργού αφότου δημιούργησε όλα τα πράγματα και πρέπει να ειπωθεί, ότι η εξουσία και η δύναμη του Δημιουργού δεν έχουν όρια. Η χρήση του ουράνιου τόξου από Εκείνον σαν ένα σημείο είναι μια συνέχεια και μια επέκταση της εξουσίας του Δημιουργού. Αυτό ήταν μια ακόμη πράξη που έκανε ο Θεός με χρήση του λόγου Του και ήταν ένα σημείο της διαθήκης που κατάρτισε ο Θεός με τον άνθρωπο χρησιμοποιώντας τον λόγο. Είπε στον άνθρωπο αυτό που ήθελε να κάνει και με ποιον τρόπο αυτό θα εκπληρωνόταν και θα πραγματοποιούνταν και με αυτόν τον τρόπο το θέμα επετεύχθη, σύμφωνα με τα λόγια από το στόμα του Θεού. Μόνο ο Θεός έχει τέτοια δύναμη και σήμερα, αρκετές χιλιάδες χρόνια αφότου είπε αυτά τα λόγια, ο άνθρωπος μπορεί ακόμα να βλέπει το ουράνιο τόξο που βγήκε από το στόμα του Θεού. Εξαιτίας αυτών των λόγων που ξεστόμισε ο Θεός, αυτό το πράγμα έμεινε αναλλοίωτο και αμετάβλητο μέχρι σήμερα. Κανένας δεν μπορεί να εξαφανίσει αυτό το ουράνιο τόξο, κανένας δεν μπορεί να αλλάξει τους νόμους του κι αυτό υπάρχει μόνο και μόνο εξαιτίας του λόγου του Θεού. Αυτή ακριβώς είναι η εξουσία του Θεού. «Ο Θεός κρατά τον λόγο Του κι ο λόγος Του θα πραγματοποιηθεί κι αυτό που θα πραγματοποιηθεί θα κρατήσει για πάντα». Αυτά τα λόγια είναι ξεκάθαρα εδώ κι αποτελούν ξεκάθαρο σημείο και χαρακτηριστικό της εξουσίας και της δύναμης του Θεού. Ένα τέτοιο σημείο ή χαρακτηριστικό δεν υπάρχει ούτε φαίνεται σε κανένα από τα δημιουργημένα όντα, ούτε φαίνεται σε κανένα από τα μη δημιουργημένα όντα. Είναι αποκλειστικότητα του μοναδικού Θεού και ξεχωρίζει την ταυτότητα και την ουσία που έχει μόνο ο Δημιουργός από αυτήν των πλασμάτων. Συγχρόνως, είναι ένα σημείο και ένα χαρακτηριστικό που εκτός από τον ίδιο τον Θεό, δεν μπορεί ποτέ να ξεπεραστεί από κανένα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο ον.

Η κατάρτιση της διαθήκης του Θεού με τον άνθρωπο ήταν μια πράξη μεγάλης σημασίας και μια πράξη με την οποία Εκείνος είχε σκοπό να επικοινωνήσει ένα γεγονός στον άνθρωπο και να ενημερώσει τον άνθρωπο για το θέλημά Του και για τον σκοπό αυτόν μεταχειρίστηκε μια μοναδική μέθοδο, χρησιμοποιώντας ένα ειδικό σημείο για να καταρτίσει μια διαθήκη με τον άνθρωπο, ένα σημείο που ήταν μια υπόσχεση της διαθήκης που είχε καταρτίσει με τον άνθρωπο. Ήταν λοιπόν αυτή η κατάρτιση της διαθήκης ένα σπουδαίο γεγονός; Και πόσο σπουδαίο γεγονός ήταν; Αυτό ακριβώς είναι που κάνει τη διαθήκη τόσο ιδιαίτερη: Δεν είναι μια διαθήκη μεταξύ ενός ανθρώπου και κάποιου άλλου ή μιας ομάδας και μιας άλλης ή μιας χώρας και μιας άλλης, αλλά είναι μια διαθήκη μεταξύ του Δημιουργού κι ολόκληρης της ανθρωπότητας και θα παραμείνει σε ισχύ μέχρι την ημέρα που ο Θεός θα καταργήσει όλα τα πράγματα. Ο εκτελεστής αυτής της διαθήκης είναι ο Δημιουργός και ο φύλακάς της είναι επίσης ο Δημιουργός. Εν συντομία, ολόκληρη η διαθήκη του ουράνιου τόξου που καταρτίσθηκε με τον άνθρωπο πραγματοποιήθηκε και επετεύχθη σύμφωνα με τον διάλογο μεταξύ του Δημιουργού και του ανθρώπου και έχει παραμείνει έτσι μέχρι σήμερα. Τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν τα πλάσματα εκτός από το να υποκύπτουν και να υπακούουν και να πιστεύουν και να εκτιμούν και να βλέπουν αυτοπροσώπως και να υμνούν την εξουσία του Δημιουργού; Επειδή κανένας άλλος πέρα από τον μοναδικό Θεό δεν έχει τη δύναμη να κάνει μια τέτοια διαθήκη. Η εμφάνιση του ουράνιου τόξου, ξανά και ξανά, αναγγέλλει στην ανθρωπότητα και εφιστά την προσοχή της στη διαθήκη μεταξύ του Δημιουργού και της ανθρωπότητας. Στις συνεχείς εμφανίσεις της διαθήκης μεταξύ του Δημιουργού και της ανθρωπότητας, εκείνο που αποδεικνύεται στην ανθρωπότητα δεν είναι ένα ουράνιο τόξο ή η ίδια η διαθήκη, αλλά η αμετάβλητη εξουσία του Δημιουργού. Η εμφάνιση του ουράνιου τόξου, ξανά και ξανά, αποδεικνύει τα τρομακτικά και θαυματουργά έργα του Δημιουργού σε κρυφά μέρη και συγχρόνως είναι μια ζωηρή αντανάκλαση της εξουσίας του Δημιουργού που δεν θα ξεθωριάσει ποτέ και δεν θα αλλάξει ποτέ. Δεν είναι αυτό η ένδειξη μιας άλλης πλευράς της μοναδικής εξουσίας του Δημιουργού;

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄

Όταν ο Θεός είπε «θέλω πληθύνει το σπέρμα σου», αυτό ήταν ένα συμβόλαιο που ο Θεός συνήψε με τον Αβραάμ και όπως το συμβόλαιο του ουράνιου τόξου, θα εκπληρώνονταν στην αιωνιότητα, ήταν δε επίσης μια υπόσχεση από τον Θεό προς τον Αβραάμ. Μόνο ο Θεός είναι αρμόδιος και ικανός να πραγματοποιήσει αυτήν την υπόσχεση. Ανεξάρτητα από το αν ο άνθρωπος το πιστεύει ή όχι, ανεξάρτητα από το αν ο άνθρωπος το δέχεται ή όχι και ανεξάρτητα από το πώς το βλέπει ο άνθρωπος και πώς το θεωρεί, όλο αυτό θα πραγματοποιηθεί κατά γράμμα, σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Ο λόγος του Θεού δεν θα διαφοροποιηθεί αν αλλάξουν οι άνθρωποι διάθεση ή ιδέες και δεν θα διαφοροποιηθεί εξαιτίας της αλλαγής σε κάποιον άνθρωπο, πράγμα ή αντικείμενο. Όλα τα πράγματα μπορεί να εξαφανιστούν, αλλά ο λόγος του Θεού θα παραμείνει ως έχει για πάντα. Αντιθέτως, η ημέρα που θα εξαφανιστούν τα πάντα είναι ακριβώς η μέρα που ο λόγος του Θεού θα έχει εκπληρωθεί εντελώς, επειδή Εκείνος είναι ο Δημιουργός και Εκείνος κατέχει την εξουσία του Δημιουργού και τη δύναμη του Δημιουργού, Εκείνος έχει τον έλεγχο όλων των πραγμάτων και όλης της δύναμης της ζωής. Εκείνος μπορεί να προκαλέσει τη δημιουργία εκ του μηδενός ή να μηδενίσει κάτι και Εκείνος ελέγχει τη μεταμόρφωση όλων των πραγμάτων από ζωντανά σε νεκρά κι έτσι για τον Θεό, τίποτε δεν θα ήταν απλούστερο από το να πολλαπλασιάσει το σπέρμα κάποιου. Αυτό στον άνθρωπο μοιάζει φαντασία, σαν ένα παραμύθι, αλλά για τον Θεό, αυτό που Εκείνος αποφασίζει να κάνει και υπόσχεται να κάνει δεν είναι φαντασία ούτε παραμύθι. Αντιθέτως είναι ένα γεγονός το οποίο ο Θεός έχει ήδη δει και είναι σίγουρο ότι αυτό θα πραγματοποιηθεί. Το αντιλαμβάνεστε αυτό; Αποδεικνύεται από τα γεγονότα ότι οι απόγονοι του Αβραάμ ήταν πολλοί; Και πόσο πολλοί; Τόσοι πολλοί όσα «τα άστρα του ουρανού και ως η άμμος η παρά το χείλος της θαλάσσης» όπως είπε ο Θεός; Εξαπλώθηκαν σε όλα τα έθνη και σε όλες τις περιοχές, σε κάθε μέρος του κόσμου; Και τι ήταν εκείνο που έκανε το γεγονός αυτό να πραγματοποιηθεί; Πραγματοποιήθηκε από την εξουσία του λόγου του Θεού; Διότι αρκετές εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια αφότου μίλησε ο Θεός, τα λόγια Του συνέχισαν να εκπληρώνονται και διαρκώς να γίνονται γεγονότα. Αυτή είναι η δύναμη του λόγου του Θεού και η απόδειξη της εξουσίας του Θεού. Όταν ο Θεός δημιούργησε όλα τα πράγματα στην αρχή, ο Θεός είπε γενηθήτω φως, και έγινε φως. Αυτό συνέβη πολύ γρήγορα, πραγματοποιήθηκε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και δεν υπήρξε καμία καθυστέρηση στην πραγματοποίηση και την εκπλήρωσή του. Τα αποτελέσματα του λόγου του Θεού ήταν άμεσα. Και τα δύο ήταν μια εκδήλωση της εξουσίας του Θεού, αλλά όταν ο Θεός ευλόγησε τον Αβραάμ, Εκείνος επέτρεψε στον άνθρωπο να δει μια άλλη πλευρά της ουσίας της εξουσίας του Θεού και επέτρεψε στον άνθρωπο να δει πόσο ανεκτίμητη είναι η εξουσία του Δημιουργού και επιπλέον επέτρεψε στον άνθρωπο να δει μια πιο αληθινή, πιο υπέροχη πλευρά της εξουσίας του Δημιουργού.

Από τη στιγμή που εκστομίστηκε ο λόγος του Θεού, η εξουσία του Θεού αναλαμβάνει αυτό το έργο και το γεγονός που υποσχέθηκε ο Θεός με το στόμα Του σταδιακά αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα. Το αποτέλεσμα είναι ότι αρχίζουν να γίνονται αλλαγές σε όλα τα πράγματα, όπως ακριβώς με την άφιξη της άνοιξης το γρασίδι γίνεται πράσινο, τα λουλούδια ανθίζουν, τα δέντρα βλασταίνουν, τα πουλιά αρχίζουν να κελαηδούν, οι χήνες επιστρέφουν και οι αγροί γεμίζουν με ανθρώπους… Με την άφιξη της άνοιξης όλα τα πράγματα αναζωογονούνται και αυτό είναι το θαυμαστό έργο του Δημιουργού. Όταν ο Θεός εκπληρώνει τις υποσχέσεις Του, όλα τα πράγματα στον ουρανό και στη γη ανανεώνονται και αλλάζουν σύμφωνα με τη σκέψη του Θεού —χωρίς καμία εξαίρεση. Όταν εκστομίζεται μια δέσμευση ή μια υπόσχεση από το στόμα του Θεού, όλα τα πράγματα εξυπηρετούν την εκπλήρωσή της και κινούνται γύρω από τον τελικό σκοπό και όλα τα δημιουργήματα ενορχηστρώνονται και διευθετούνται υπό το κράτος του Δημιουργού, παίζουν τους αντίστοιχους ρόλους τους και εξυπηρετούν τις αντίστοιχες λειτουργίες τους. Αυτό αποτελεί την εκδήλωση της εξουσίας του Θεού. Τι καταλαβαίνεις από αυτό; Πώς αντιλαμβάνεσαι την εξουσία του Θεού; Έχει κάποιο βεληνεκές η εξουσία του Θεού; Υπάρχει χρονικό όριο; Μπορεί να ειπωθεί ότι έχει συγκεκριμένο ύψος ή συγκεκριμένο μήκος; Μπορεί να ειπωθεί ότι έχει συγκεκριμένο μέγεθος ή δύναμη; Μπορεί να μετρηθεί με τις ανθρώπινες διαστάσεις; Η εξουσία του Θεού δεν αναβοσβήνει, δεν έρχεται και παρέρχεται και κανένας δεν μπορεί να μετρήσει ακριβώς πόσο μεγάλη είναι η εξουσία Του. Ανεξάρτητα από την πάροδο του χρόνου, όταν ο Θεός ευλογεί κάποιον, αυτή η ευλογία θα συνεχίζεται και η συνέχειά της θα γίνεται η μαρτυρία της ανεκτίμητης εξουσίας του Θεού και θα επιτρέψει στην ανθρωπότητα να βλέπει την επανεμφάνιση της άσβεστης δύναμης ζωής του Δημιουργού, ξανά και ξανά. Κάθε εκδήλωση της εξουσίας Του είναι η τέλεια απόδειξη του λόγου που βγήκε από το στόμα Του και αποδεικνύεται σε όλα τα πράγματα και στην ανθρωπότητα. Επιπλέον, όλα τα επιτεύγματα που είναι απόρροια της εξουσίας Του είναι έξοχα πέραν κάθε σύγκρισης και πέρα για πέρα άψογα. Μπορεί να ειπωθεί ότι η σκέψη Του, ο λόγος Του, η εξουσία Του και όλο το έργο που έχει κάνει συνιστούν μια απαράμιλλα όμορφη εικόνα και για τα δημιουργήματα, η ανθρώπινη γλώσσα δεν έχει λόγια για να περιγράψει τη σημασία και την αξία της. Όταν ο Θεός υπόσχεται κάτι σε κάποιον, είτε έχει να κάνει με το πού ζει ή με το τι κάνει, το παρελθόν του πριν ή αφού έλαβε την υπόσχεση, ή με το πόσο μεγάλες αναταραχές υπήρξαν στο περιβάλλον που ζει —όλα αυτά είναι πολύ γνωστά στον Θεό, τα ξέρει σαν την παλάμη του χεριού Tου. Όσος καιρός κι αν έχει περάσει απ’ όταν μίλησε ο Θεός, για Εκείνον είναι σαν να έχει μόλις εκστομίσει τον λόγο Του. Που σημαίνει ότι ο Θεός έχει τη δύναμη και τέτοια εξουσία που μπορεί να παρακολουθεί, να ελέγχει και να πραγματοποιεί κάθε υπόσχεση που δίνει στην ανθρωπότητα και ανεξάρτητα από το ποια είναι η υπόσχεση, ανεξάρτητα από το πόσο χρόνο θα πάρει αυτή για να πραγματοποιηθεί ολοκληρωτικά και επιπλέον ανεξάρτητα από την έκταση του πεδίου εφαρμογής της —για παράδειγμα στον χρόνο, γεωγραφικά, ως προς τη φυλή και ούτω καθεξής— αυτή η υπόσχεση θα εκπληρωθεί, θα πραγματοποιηθεί και επιπλέον η εκπλήρωση και η πραγματοποίησή της δεν θα χρειαστούν την παραμικρή προσπάθεια από Εκείνον. Και τι αποδεικνύει αυτό; Ότι το εύρος της εξουσίας του Θεού είναι αρκετό για να ελέγχει ολόκληρο το σύμπαν και ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ο Θεός είναι που δημιούργησε το φως, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός διαχειρίζεται μόνο το φως, ή ότι Εκείνος διαχειρίζεται μόνο το νερό επειδή δημιούργησε το νερό και ότι όλα τα άλλα πράγματα είναι άσχετα με τον Θεό. Δεν είναι αυτό μια παρεξήγηση; Παρότι η ευλογία του Θεού προς τον Αβραάμ σταδιακά έχει ξεθωριάσει στη μνήμη των ανθρώπων μετά από αρκετές εκατοντάδες χρόνια, για τον Θεό αυτή η υπόσχεση ακόμη παραμένει η ίδια. Ήταν ακόμη στη διαδικασία της εκπλήρωσης και ποτέ δεν είχε σταματήσει. Ο άνθρωπος ποτέ δεν γνώριζε ούτε είχε ακούσει πώς ο Θεός εξασκεί την εξουσία Του, πώς έχουν ενορχηστρωθεί και διευθετηθεί όλα τα πράγματα και πόσες θαυμάσιες ιστορίες υπάρχουν γύρω απ’ όλα τα πράγματα που δημιούργησε ο Θεός όλον αυτόν τον καιρό, αλλά κάθε υπέροχο κομμάτι της εκδήλωσης της εξουσίας του Θεού και της αποκάλυψης των πράξεών Του διαδόθηκε και δοξάστηκε απ’ όλα τα πράγματα, όλα τα πράγματα ανέδειξαν και μιλούσαν για τα θαυματουργά κατορθώματα του Δημιουργού και καθεμία απ’ αυτές τις πολυαναφερόμενες ιστορίες για την κυριαρχία του Δημιουργού σε όλα τα πράγματα θα πρέπει να διακηρύσσεται απ’ όλα τα πράγματα εις τους αιώνες των αιώνων. Η εξουσία με την οποία ο Θεός κυβερνά όλα τα πράγματα και η δύναμη του Θεού αποδεικνύουν σε όλα τα πράγματα πως ο Θεός είναι πανταχού και πάντοτε παρών. Όταν θα δεις την απανταχού παρουσία της εξουσίας και της δύναμης του Θεού, θα δεις ότι ο Θεός είναι παρών παντού και πάντα. Η εξουσία και η δύναμη του Θεού δεν περιορίζονται από τον χρόνο, τη γεωγραφία, τον χώρο, ή από κάποιο πρόσωπο, ύλη ή πράγμα. Το εύρος της εξουσίας και της δύναμης του Θεού ξεπερνούν τη φαντασία του ανθρώπου. Είναι ανεξιχνίαστο για τον άνθρωπο, ο άνθρωπος δεν μπορεί να το φανταστεί και δεν θα μπορέσει ποτέ να το γνωρίσει πλήρως.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄

Παρότι ο Θεός κατέχει εξουσία και δύναμη, είναι πολύ αυστηρός και οι πράξεις Του διακατέχονται από αρχές και παραμένει πιστός στον λόγο Του. Η αυστηρότητά Του και οι αρχές που διέπουν τις πράξεις Του, αποδεικνύουν το απρόσβλητο του Δημιουργού και το ανυπέρβλητο της εξουσίας του Δημιουργού. Παρότι έχει την υπέρτατη εξουσία και όλα τα πράγματα είναι υπό το κράτος Του και παρότι έχει τη δύναμη να κυβερνά όλα τα πράγματα, ο Θεός ποτέ δεν έβλαψε και ούτε αναστάτωσε το σχέδιό Του και κάθε φορά που ασκεί την εξουσία Του ακολουθεί πιστά τις δικές Του αρχές και τηρεί επακριβώς ό,τι έχει πει και ακολουθεί τα βήματα και τους στόχους του σχεδίου Του. Είναι αυτονόητο ότι όλα τα πράγματα που κυβερνούνται από τον Θεό υπακούουν επίσης στις αρχές που διέπουν την άσκηση της εξουσίας του Θεού και κανένας άνθρωπος ή πράγμα δεν εξαιρείται από τις ρυθμίσεις της εξουσίας Του, ούτε μπορεί να αλλάξει τις αρχές που διέπουν την άσκηση της εξουσίας Του. Στα μάτια του Θεού οι ευλογημένοι λαμβάνουν την καλή τύχη που προκαλεί η εξουσία Του και οι καταραμένοι τιμωρούνται από την εξουσία του Θεού. Κάτω από την κυριαρχία της εξουσίας του Θεού, κανένας άνθρωπος ή πράγμα δεν εξαιρείται από την άσκηση της εξουσίας Του, ούτε μπορεί να αλλάξει τις αρχές που διέπουν την άσκηση της εξουσίας Του. Η εξουσία του Δημιουργού δεν αλλάζει εξαιτίας κάποιας αλλαγής σε οτιδήποτε και ομοίως οι αρχές που διέπουν την άσκηση της εξουσίας Του δεν αλλάζουν για κανένα λόγο. Στη γη και στον ουρανό μπορεί να συμβούν μεγάλες αναταραχές, αλλά η εξουσία του Δημιουργού δεν θα αλλάξει. Όλα τα πράγματα μπορεί να εξαφανιστούν, αλλά η εξουσία του Δημιουργού δεν θα εξαφανιστεί ποτέ. Αυτή είναι η ουσία της αμετάβλητης και απρόσβλητης εξουσίας του Δημιουργού και αυτή είναι η ίδια η μοναδικότητα του Δημιουργού!

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄