Σχετικά λόγια του Θεού:

Η οδός της ζωής δεν είναι κάτι που μπορεί να κατέχει ο οποιοσδήποτε, ούτε είναι κάτι που μπορεί να επιτύχει εύκολα ο οποιοσδήποτε. Αυτό συμβαίνει γιατί η ζωή προέρχεται αποκλειστικά από τον Θεό, που σημαίνει ότι μόνο ο ίδιος ο Θεός κατέχει την ουσία της ζωής, δεν υφίσταται ζωή χωρίς τον ίδιο τον Θεό, και έτσι, μόνο ο Θεός είναι η πηγή της ζωής, και η ατέρμονη, ανεξάντλητη πηγή του νερού της ζωής. Απ’ όταν Εκείνος δημιούργησε τον κόσμο, ο Θεός έχει κάνει πολύ δουλειά σε σχέση με τη ζωτικότητα της ζωής, έχει κάνει πολύ δουλειά που δίνει ζωή στον άνθρωπο, και έχει πληρώσει ακριβά για να αποκτήσει ζωή ο άνθρωπος, διότι ο ίδιος ο Θεός είναι η αιώνια ζωή, και ο ίδιος ο Θεός αποτελεί την οδό μέσα από την οποία μπορεί να αναστηθεί ο άνθρωπος. Ο Θεός δεν είναι ποτέ απών από την καρδιά του ανθρώπου και πάντα ζει ανάμεσα στους ανθρώπους. Εκείνος είναι η κινητήρια δύναμη στη ζωή του ανθρώπου, το θεμέλιο της ύπαρξης του ανθρώπου και μια ισχυρή παρακαταθήκη για την ύπαρξη του ανθρώπου μετά τη γέννησή του. Εκείνος είναι η αιτία που ο άνθρωπος ξαναγεννιέται, και τον κάνει ικανό να ζει ακλόνητα τον κάθε του ρόλο. Χάρη στην ισχύ Του και στην ακατάσβεστη ζωτική Του δύναμη, ο άνθρωπος έχει κατορθώσει να επιβιώνει από γενιά σε γενιά, στην πορεία της οποίας η δύναμη της ζωής του Θεού είναι ο στυλοβάτης της ύπαρξης του ανθρώπου, και για την οποία ο Θεός έχει πληρώσει ένα τίμημα που δεν έχει ποτέ πληρώσει κανένας συνηθισμένος άνθρωπος. Η ζωτική δύναμη του Θεού υπερνικά οποιαδήποτε άλλη δύναμη. Επιπλέον, ξεπερνά οποιαδήποτε άλλη δύναμη. Η ζωή Του είναι αιώνια, η δύναμή Του είναι εκπληκτική, και κανένα δημιουργημένο ον και καμία εχθρική δύναμη δεν μπορεί να υπερισχύσει της ζωτικής Του δύναμης. Η ζωτική δύναμη του Θεού υφίσταται και εκπέμπει την εκπληκτική της λάμψη, ανεξαρτήτως χρόνου ή χώρου. Ο ουρανός και η γη μπορεί να υποστούν μεγάλες αλλαγές, όμως η ζωή του Θεού είναι πάντοτε η ίδια. Όλα τα πράγματα κάποτε πεθαίνουν, αλλά η ζωή του Θεού παραμένει, γιατί ο Θεός είναι η πηγή ύπαρξης των πάντων και η ρίζα της ύπαρξής τους. Η ζωή του ανθρώπου προέρχεται από τον Θεό, η ύπαρξη του ουρανού οφείλεται στον Θεό και η ύπαρξη της γης πηγάζει από τη δύναμη της ζωής του Θεού. Κανένα αντικείμενο που έχει ζωτικότητα δεν μπορεί να υπερβεί την υπέρτατη κυριαρχία του Θεού, και κανένα έμβιο ον δεν μπορεί να ξεφύγει από τη σφαίρα εξουσίας του Θεού. Έτσι λοιπόν, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο καθένας, όλοι πρέπει να υποτάσσονται στο κράτος του Θεού, όλοι πρέπει να ζουν υπό τις εντολές του Θεού, και δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει από τον έλεγχό Του.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο ο Χριστός των εσχάτων ημερών μπορεί να δώσει στον άνθρωπο την οδό για την αιώνια ζωή

Αφού τα δημιούργησε ο Θεός, βάσει των νόμων που Αυτός καθόρισε, όλα τα πράγματα λειτουργούν και συνεχίζουν να εξελίσσονται κανονικά. Κάτω από το βλέμμα Του, κάτω από τους νόμους Του, τα πάντα εξελίσσονται κανονικά, παράλληλα με την επιβίωση των ανθρώπων. Ούτε ένα πράγμα δεν είναι σε θέση να αλλάξει αυτούς τους νόμους, κι ούτε ένα πράγμα δεν μπορεί να καταστρέψει αυτούς τους νόμους. Χάρη στη διακυβέρνηση του Θεού μπορούν όλα τα πλάσματα να πολλαπλασιάζονται, και χάρη στη διακυβέρνησή Του και τη διαχείρισή Του όλα τα όντα μπορούν να επιβιώνουν. Αυτό σημαίνει ότι κάτω από τη διακυβέρνηση του Θεού, τα πάντα γεννιούνται, ακμάζουν, εξαφανίζονται και ξαναγεννιούνται με τάξη. Όταν έρχεται η άνοιξη, το ψιλόβροχο φέρνει αυτή την αίσθηση της άνοιξης και υγραίνει τη γη. Το έδαφος αρχίζει να μαλακώνει και το γρασίδι βγαίνει προς τα πάνω από το χώμα και αρχίζει να βλασταίνει, ενώ τα δένδρα πρασινίζουν σιγά-σιγά. Όλα αυτά τα ζωντανά πλάσματα φέρνουν μια φρέσκια ζωτικότητα στη γη. Αυτή είναι η εικόνα όλων όσα γεννιούνται και ακμάζουν. Επίσης, κάθε είδους ζώα βγαίνουν από τα λαγούμια τους για να νιώσουν τη ζεστασιά της άνοιξης και ξεκινούν μια νέα χρονιά. Όλα τα πλάσματα χαίρονται τη λιακάδα στη διάρκεια του καλοκαιριού και απολαμβάνουν τη ζεστασιά που φέρνει η εποχή. Μεγαλώνουν ταχύτατα· τα δένδρα, το γρασίδι και κάθε είδους φυτό μεγαλώνουν πολύ γρήγορα, έπειτα ανθίζουν και βγάζουν καρπούς. Όλα τα πλάσματα είναι πολύ απασχολημένα το καλοκαίρι, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων. Το φθινόπωρο, οι βροχές φέρνουν την ψύχρα της εποχής, και όλων των ειδών τα ζωντανά πλάσματα αρχίζουν να διαισθάνονται την άφιξη της εποχής της συγκομιδής. Όλα τα πλάσματα καρποφορούν, και οι άνθρωποι αρχίζουν τη συγκομιδή των διαφόρων ειδών καρπών προκειμένου να έχουν τροφή ενόψει του χειμώνα. Τον χειμώνα, όλα τα πλάσματα αρχίζουν σταδιακά να ξεκουράζονται μέσα στην παγωνιά, να ησυχάζουν, κι οι άνθρωποι ακόμα κάνουν διάλειμμα κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής. Αυτές οι μεταβάσεις από την άνοιξη στο καλοκαίρι, στο φθινόπωρο και στον χειμώνα —αυτές οι αλλαγές συμβαίνουν όλες σύμφωνα με τους νόμους που θέσπισε ο Θεός. Καθοδηγεί όλα τα πράγματα και τους ανθρώπους χρησιμοποιώντας αυτούς τους νόμους και έχει θεσπίσει έναν πλούσιο και πολύχρωμο τρόπο ζωής για το ανθρώπινο γένος, προετοιμάζοντας ένα περιβάλλον για επιβίωση που έχει διαφορετικές θερμοκρασίες και διαφορετικές εποχές. Υπό αυτά τα μεθοδικά περιβάλλοντα επιβίωσης, οι άνθρωποι μπορούν επίσης να επιβιώσουν και να πολλαπλασιαστούν με οργανωμένο τρόπο. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να αλλάξουν αυτούς τους νόμους και ούτε ένα άτομο ή πλάσμα δεν μπορεί να τους παραβεί. Παρόλο που έχουν λάβει χώρα αναρίθμητες αλλαγές —θάλασσες έχουν μετατραπεί σε αγρούς, ενώ αγροί έχουν μετατραπεί σε θάλασσες— αυτοί οι νόμοι συνεχίζουν να υπάρχουν και υπάρχουν επειδή υπάρχει ο Θεός. Αυτό συμβαίνει χάρη στη διακυβέρνηση και τη διαχείριση του Θεού. Με αυτού του είδους το οργανωμένο, ευρύτερο περιβάλλον, η ζωή των ανθρώπων προχωρά μέσα στα πλαίσια αυτών των νόμων και κανονισμών. Αυτοί οι νόμοι καλλιέργησαν τη μια ανθρώπινη γενιά μετά την άλλη και ολόκληρες γενιές ανθρώπων έχουν επιβιώσει μέσα στα πλαίσια αυτών των νόμων. Οι άνθρωποι απολαμβάνουν αυτό το εύτακτο περιβάλλον για επιβίωση, καθώς και όλα τα πολυάριθμα πράγματα που δημιούργησε ο Θεός, για ολόκληρες γενιές. Παρόλο που οι άνθρωποι αισθάνονται ότι αυτοί οι τύποι νόμων είναι έμφυτοι, παρόλο που τους απορρίπτουν πλήρως και παρόλο που δεν μπορούν να νιώσουν ότι ο Θεός ενορχηστρώνει αυτούς τους νόμους, ότι ο Θεός κυβερνά πάνω από αυτούς τους νόμους, ό,τι και να γίνει, ο Θεός είναι πάντα απασχολημένος με αυτό το αμετάβλητο έργο. Ο σκοπός Του σε αυτό το αμετάβλητο έργο είναι η επιβίωση του ανθρώπινου γένους, έτσι ώστε να συνεχίσουν να ζουν οι άνθρωποι.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Θ΄

Ο Θεός διοικεί τους κανόνες που διέπουν τη λειτουργία των πάντων· διοικεί τους κανόνες που διέπουν την επιβίωση των πάντων· ελέγχει τα πάντα, και τα ορίζει ώστε να ενδυναμώνουν και να βασίζονται το ένα στο άλλο, έτσι ώστε να μη χαθούν ούτε να εξαφανιστούν. Μόνο έτσι μπορεί η ανθρωπότητα να συνεχίσει να ζει· μόνο έτσι μπορεί να ζήσει υπό την καθοδήγηση του Θεού σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον. Ο Θεός έχει υπό το κράτος Του αυτούς τους κανόνες που διέπουν τα πάντα και η ανθρωπότητα δεν μπορεί να επέμβει και δεν μπορεί να τους αλλάξει· μόνο ο Θεός ο ίδιος γνωρίζει αυτούς τους κανόνες και μόνο Αυτός ο ίδιος τους διαχειρίζεται. Πότε θα βλαστήσουν τα δέντρα· πότε θα βρέξει· πόσο νερό και πόσες θρεπτικές ουσίες θα δώσει η γη στα φυτά· ποια εποχή θα πέσουν τα φύλλα· ποια εποχή θα βγάλουν καρπούς τα δέντρα· πόσες θρεπτικές ουσίες θα δώσει το φως του ήλιου στα δέντρα· τι θα απελευθερώσουν τα δέντρα αφότου τραφούν με το φως του ήλιου —όλα αυτά είναι πράγματα που προκαθορίστηκαν από τον Θεό όταν δημιούργησε τα πάντα, ως κανόνες που κανείς δεν δύναται να παραβιάσει. Τα πράγματα που δημιουργήθηκαν από τον Θεό, είτε είναι έμβια, είτε φαίνονται άβια στους ανθρώπους, βρίσκονται όλα στα χέρια του Θεού και υπό το κράτος Του. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να αλλάξει ή να παραβιάσει αυτόν τον κανόνα. Με άλλα λόγια, όταν ο Θεός δημιούργησε τα πάντα, διατύπωσε πώς πρέπει να είναι. Το δέντρο δεν θα μπορούσε να ριζώσει, να βλαστήσει και να μεγαλώσει δίχως τη γη. Αν η γη δεν είχε δέντρα, θα ξεραινόταν. Επίσης, το δέντρο είναι το σπίτι των ωδικών πτηνών, είναι ένα μέρος στο οποίο μπορούν να βρουν καταφύγιο από τον άνεμο. Θα ήταν εντάξει αν το δέντρο δεν είχε το φως του ήλιου; (Δεν θα ήταν εντάξει.) Αν το δέντρο είχε μόνο τη γη, αυτό δεν θα πετύχαινε. Όλα αυτά είναι για την ανθρωπότητα και για την επιβίωση της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος παίρνει καθαρό αέρα από το δέντρο και ζει πάνω στη γη που αυτό προστατεύει. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει δίχως το φως του ήλιου, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει δίχως όλα τα διάφορα ζωντανά όντα. Παρόλο που οι σχέσεις ανάμεσα σ’ αυτά τα πράγματα είναι περίπλοκες, πρέπει να θυμάσαι πως ο Θεός δημιούργησε τους κανόνες που διέπουν τα πάντα, ώστε να μπορούν να αλληλοενισχύονται, να αλληλοεξαρτώνται και να συνυπάρχουν. Με άλλα λόγια, καθετί που Αυτός δημιούργησε έχει αξία και σημασία. Αν ο Θεός δημιουργούσε κάτι άνευ σημασίας, ο Θεός θα το άφηνε να εξαφανιστεί. Αυτή είναι μια από τις μεθόδους που χρησιμοποίησε στην παροχή των πάντων.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ζ΄

Η φράση «ο Θεός μεριμνά για τα πάντα» είναι μια φράση με ιδιαίτερα ευρεία σημασία και πεδίο εφαρμογής. Ο Θεός δεν παρέχει απλώς στους ανθρώπους τις καθημερινές τους ανάγκες σε τροφή και νερό· παρέχει στην ανθρωπότητα καθετί που χρειάζεται, συμπεριλαμβανομένων όλων των πραγμάτων που βλέπουν οι άνθρωποι, καθώς και μη ορατών πραγμάτων. Ο Θεός υποστηρίζει, διαχειρίζεται και κυβερνά το περιβάλλον διαβίωσης που χρειάζεται η ανθρωπότητα. Όποιο περιβάλλον κι αν χρειάζεται η ανθρωπότητα σε όποια εποχή, ο Θεός το έχει προετοιμάσει. Η όποια ατμόσφαιρα ή θερμοκρασία που είναι κατάλληλη για την ανθρώπινη ύπαρξη είναι επίσης υπό τον έλεγχο του Θεού, και κανένας απ’ αυτούς τους κανόνες δεν λαμβάνει χώρα από μόνος του ή με τυχαίο τρόπο· είναι το αποτέλεσμα της διακυβέρνησης και των πράξεων του Θεού. Ο Θεός ο ίδιος είναι η πηγή όλων αυτών των κανόνων και είναι η πηγή της ζωής για τα πάντα. Αυτό είναι αποδεδειγμένο και αδιαμφισβήτητο γεγονός, ανεξάρτητα από το αν το πιστεύεις ή όχι, από το αν μπορείς να το δεις ή όχι και από το αν μπορείς να το κατανοήσεις ή όχι.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ζ΄

Ποιες είναι οι βασικές συνθήκες γι’ αυτούς τους διαφορετικούς τρόπους ζωής των ανθρώπων; Δεν είναι απολύτως απαραίτητο να διαφυλαχθούν σε βασικό επίπεδο τα περιβάλλοντα στα οποία μπορούν να επιζήσουν; Δηλαδή, εάν εκείνοι που συντηρούνται από το κυνήγι έχαναν τα ορεινά δάση ή τα πουλιά και τα ζώα, θα έχαναν την πηγή του βιοπορισμού τους. Η κατεύθυνση προς την οποία θα έπρεπε να πορευτεί αυτή η εθνότητα κι αυτό το είδος ανθρώπων θα καθίστατο αβέβαιο, και μπορεί μάλιστα να εξαφανίζονταν. Και τι γίνεται με εκείνους που έχουν ζώα βοσκής προκειμένου να βγάζουν τα προς το ζην; Σε τι στηρίζονται; Αυτό στο οποίο πραγματικά στηρίζονται δεν είναι τα ζώα τους, αλλά το περιβάλλον στο οποίο ζουν τα ζώα τους, τα βοσκοτόπια. Αν δεν υπήρχαν βοσκοτόπια, πού θα βοσκούσαν τα ζώα τους; Τι θα έτρωγαν τα βοοειδή και τα πρόβατα; Χωρίς τα ζώα, δεν θα είχαν μέσα επιβίωσης οι νομάδες. Χωρίς πηγή βιοπορισμού, πού θα πήγαιναν αυτοί οι λαοί; Η συνέχιση της επιβίωσης θα ήταν πολύ δύσκολη. Δεν θα είχαν μέλλον. Χωρίς πηγές νερού, τα ποτάμια και οι λίμνες θα στέρευαν. Όλα αυτά τα ψάρια που στηρίζονται στο νερό για να ζήσουν, θα ζούσαν; Αυτά τα ψάρια δεν θα ζούσαν. Αυτοί οι άνθρωποι που στηρίζονται στο νερό και τα ψάρια για να ζήσουν θα συνέχιζαν να επιβιώνουν; Αν δεν είχαν τροφή, αν δεν είχαν πηγές για να συντηρηθούν, αυτοί οι λαοί δεν θα ήταν σε θέση να συνεχίσουν να επιβιώνουν. Αυτό σημαίνει, αν υπάρχει πρόβλημα με τον τρόπο ζωής ή την επιβίωσή τους, αυτές οι φυλές δεν θα συνέχιζαν πλέον, και θα μπορούσαν να εξαφανιστούν, να εξαλειφθούν από τη γη. Κι αν οι αγρότες έχαναν το έδαφος, αν δεν μπορούσαν να φυτέψουν και να πάρουν την τροφή τους από τα διάφορα φυτά, ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα; Χωρίς τροφή, αυτοί οι άνθρωποι δεν θα πέθαιναν της πείνας; Κι αν πέθαιναν της πείνας, δεν θα εξαφανιζόταν αυτό το είδος ανθρώπων; Επομένως, αυτός είναι ο σκοπός που ο Θεός συντηρεί τα διάφορα περιβάλλοντα. Ο Θεός έχει μόνο έναν σκοπό διατηρώντας διάφορα περιβάλλοντα και οικοσυστήματα, διατηρώντας τα διάφορα όντα μέσα σε κάθε περιβάλλον. Ο σκοπός είναι να φροντίσει όλα τα είδη των ανθρώπων, να φροντίσει ανθρώπους με ζωές σε διαφορετικά γεωγραφικά περιβάλλοντα.

Αν όλα τα πράγματα της κτίσης έχαναν τους νόμους τους, δεν θα υπήρχαν πλέον. Αν χάνονταν οι νόμοι όλων των πραγμάτων, τότε τα ζωντανά όντα ανάμεσα σε όλα τα πράγματα δεν θα ήταν σε θέση να συνεχίσουν. Οι άνθρωποι, επίσης, θα έχαναν το περιβάλλον επιβίωσής τους στο οποίο στηρίζουν την επιβίωσή τους. Αν οι άνθρωποι τα έχαναν όλα αυτά, δεν θα κατάφερναν να συνεχίσουν να ζουν και να πολλαπλασιάζονται για γενιές. Ο λόγος για τον οποίο τα ανθρώπινα όντα έχουν επιβιώσει μέχρι τώρα είναι επειδή ο Θεός τα έχει εφοδιάσει με όλα τα πράγματα της κτίσης για να τα φροντίσει, για να φροντίσει το ανθρώπινο γένος με διαφορετικούς τρόπους. Μόνο και μόνο επειδή ο Θεός φροντίζει τους ανθρώπους με διάφορους τρόπους, αυτοί έχουν καταφέρει να επιβιώνουν μέχρι τώρα. Επιβιώνουν μέχρι και σήμερα με αυτό το είδος καθορισμένου περιβάλλοντος επιβίωσης που είναι ευνοϊκό και τακτικό, όλων των ειδών οι άνθρωποι στη γη, όλων των ειδών οι φυλές μπορούν να επιβιώσουν μέσα στα όρια του προβλεπόμενου πεδίου τους. Κανένας δεν μπορεί να πάει πέρα από αυτά τα πεδία ή αυτά τα όρια, επειδή ο Θεός τα έχει οριοθετήσει.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Θ΄

Ο Θεός δημιούργησε τις πλέον βασικές προϋποθέσεις για την ανθρώπινη επιβίωση. Ταυτόχρονα, ο Θεός επίσης διαχειρίζεται και ελέγχει αυτά τα πράγματα και, ακόμα και τώρα, μετά τη χιλιάδων ετών ύπαρξη των ανθρώπινων όντων, ο Θεός εξακολουθεί να αλλάζει συνεχώς το περιβάλλον διαβίωσής τους, παρέχοντας το καλύτερο και πλέον κατάλληλο περιβάλλον διαβίωσης για την ανθρωπότητα, ώστε η ζωή της να μπορεί να διατηρείται κανονικά. Μέχρι πότε θα διατηρείται; Με άλλα λόγια, πόσον καιρό θα συνεχίσει ο Θεός να παρέχει ένα τέτοιο περιβάλλον; Μέχρις ότου ο Θεός ολοκληρώσει απόλυτα το έργο διαχείρισής Του. Τότε, ο Θεός θα αλλάξει το περιβάλλον διαβίωσης της ανθρωπότητας. Μπορεί να γίνει με τις ίδιες μεθόδους ή και με διαφορετικές, αλλά αυτό που πραγματικά χρειάζεται να ξέρουν σήμερα οι άνθρωποι, είναι ότι ο Θεός παρέχει συνεχώς για τις ανάγκες της ανθρωπότητας, διαχειριζόμενος το περιβάλλον διαβίωσής της και συντηρώντας, προστατεύοντας και διατηρώντας το περιβάλλον διαβίωσης της ανθρωπότητας. Χάρη σε ένα τέτοιο περιβάλλον, οι εκλεκτοί του Θεού είναι ικανοί να ζουν έτσι κανονικά και να δέχονται τη σωτηρία, το παίδεμα και την κρίση Του. Όλα τα πράγματα συνεχίζουν να υπάρχουν χάρη στην κυριαρχία του Θεού, ενώ ολόκληρη η ανθρωπότητα συνεχίζει να προχωρά προς τα εμπρός χάρη στην παροχή του Θεού με τον συγκεκριμένο τρόπο.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Η΄

Ο Θεός δημιούργησε αυτόν τον κόσμο και έφερε τον άνθρωπο, ένα ζωντανό πλάσμα στο οποίο εμφύσησε ζωή, μέσα του. Στη συνέχεια, ο άνθρωπος κατέληξε να έχει γονείς και συγγενείς και δεν ήταν πλέον μόνος. Από την πρώτη στιγμή που ο άνθρωπος έριξε τη ματιά του σε αυτόν τον υλικό κόσμο, ήταν έτοιμος να υπάρξει μέσα στη χειροτονία του Θεού. Είναι η ανάσα της ζωής από τον Θεό που υποστηρίζει κάθε ζωντανό πλάσμα σε όλη την ανάπτυξή του μέχρι την ενηλικίωση. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, κανείς δεν πιστεύει ότι ο άνθρωπος ζει και μεγαλώνει κάτω από τη φροντίδα του Θεού. Αντίθετα, θεωρεί ότι ο άνθρωπος μεγαλώνει κάτω από την αγάπη και τη φροντίδα των γονιών του και ότι η ανάπτυξή του διέπεται από το ζωτικό ένστικτο. Αυτό συμβαίνει επειδή ο άνθρωπος δεν γνωρίζει ποιος έδωσε τη ζωή ή από πού γεννήθηκε, πολύ λιγότερο δε πώς το ζωτικό ένστικτο δημιουργεί θαύματα. Ο άνθρωπος γνωρίζει μόνο ότι η τροφή είναι η βάση της συνέχισης της ζωής, ότι η επιμονή είναι η πηγή της ύπαρξης της ζωής και ότι οι πεποιθήσεις του είναι ο πλούτος της επιβίωσής του. Ο άνθρωπος δεν αισθάνεται τη χάρη και την πρόνοια του Θεού. Ο άνθρωπος τότε σπαταλά τη ζωή που του έδωσε ο Θεός… Ούτε ένα μέλος αυτής της ανθρωπότητας την οποία ο Θεός φροντίζει μέρα και νύχτα δεν θεωρεί χρέος του να Τον λατρεύει. Ο Θεός συνεχίζει απλώς να εργάζεται πάνω στον άνθρωπο, από τον οποίο δεν έχει καμία προσδοκία, όπως έχει Εκείνος σχεδιάσει. Το κάνει με την ελπίδα ότι μια μέρα ο άνθρωπος θα ξυπνήσει από το όνειρό του και θα καταλάβει ξαφνικά την αξία και τον σκοπό της ζωής, θα καταλάβει το κόστος με το οποίο ο Θεός έχει δώσει τα πάντα στον άνθρωπο και θα ξέρει πόσο διακαώς επιθυμεί ο Θεός να επιστρέψει σε Εκείνον. Κανείς δεν έχει ποτέ εξετάσει τα μυστικά της προέλευσης και της συνέχειας της ζωής του ανθρώπου. Και όμως, μόνον ο Θεός που καταλαβαίνει τα πάντα σιωπηρά υπομένει τον πόνο και τα χτυπήματα από τον άνθρωπο, ο οποίος έχει λάβει τα πάντα από τον Θεό αλλά δεν είναι ευγνώμων. Ο άνθρωπος θεωρεί δεδομένο οτιδήποτε η ζωή φέρνει, και «φυσικά», ο Θεός προδίδεται, ξεχνιέται και εκτοπίζεται από τον άνθρωπο. Είναι άραγε πράγματι το σχέδιο του Θεού τόσο σημαντικό; Είναι άραγε πράγματι ο άνθρωπος, το ζωντανό πλάσμα που προέρχεται από το χέρι του Θεού, όντως τόσο σημαντικός; Το σχέδιο του Θεού είναι απόλυτης σημασίας. Ωστόσο, το ζωντανό πλάσμα που δημιουργήθηκε από το χέρι του Θεού υπάρχει για το σχέδιό Του. Επομένως, ο Θεός δεν μπορεί να ακυρώσει το σχέδιό Του λόγω του μίσους γι’ αυτήν την ανθρωπότητα. Για χάρη του σχεδίου Του και της αναπνοής που εξέπνευσε είναι που ο Θεός υπομένει όλα τα βασανιστήρια, όχι για τη σάρκα του ανθρώπου αλλά για τη ζωή του ανθρώπου. Εύχεται να πάρει πίσω όχι τη σάρκα του ανθρώπου αλλά τη ζωή που εξέπνευσε. Αυτό είναι το σχέδιό Του.

Όλοι όσοι έρχονται σ’ αυτόν τον κόσμο πρέπει να βιώσουν τη ζωή και τον θάνατο και πολλοί έχουν βιώσει τον κύκλο του θανάτου και της αναγέννησης. Όσοι ζουν θα πεθάνουν σύντομα κι οι νεκροί σύντομα θα επιστρέψουν. Όλα αυτά είναι η πορεία της ζωής που διευθέτησε ο Θεός για κάθε ζωντανό ον. Ωστόσο, αυτή η πορεία κι ο κύκλος είναι η αλήθεια που ο Θεός επιθυμεί να δει ο άνθρωπος, ότι η ζωή που απονέμεται στον άνθρωπο από τον Θεό είναι ατελείωτη και απεριόριστη από τη σάρκα, τον χρόνο ή το διάστημα. Αυτό είναι το μυστήριο της ζωής που δόθηκε στον άνθρωπο από τον Θεό και η απόδειξη ότι η ζωή προήλθε από Εκείνον. Αν και πολλοί δεν πιστεύουν ότι η ζωή προέρχεται από τον Θεό, ο άνθρωπος απολαμβάνει αναπόφευκτα όλα όσα προέρχονται από τον Θεό, είτε πιστεύουν είτε αρνούνται την ύπαρξή Του. Εάν ο Θεός κάποια στιγμή ξαφνικά αλλάξει το θυμικό Του και επιθυμήσει να ανακτήσει όλα όσα υπάρχουν στον κόσμο και να πάρει πίσω τη ζωή που έχει δώσει, τότε τίποτα δεν θα υπάρχει πια. Ο Θεός χρησιμοποιεί τη ζωή Του για να προμηθεύσει το καθετί, τόσο τα ζωντανά όσο και τα άψυχα, φέρνοντας τα πάντα σε ευταξία χάρη στη δύναμη και την εξουσία Του. Αυτή είναι μια αλήθεια που κανένας δεν μπορεί να συλλάβει ή να κατανοήσει εύκολα, και αυτές οι ακατανόητες αλήθειες είναι η ίδια η εκδήλωση κι η απόδειξη της ζωτικής δύναμης του Θεού. Τώρα ας Μου επιτρέψεις να σου πω ένα μυστικό: Το μεγαλείο και η δύναμη της ζωής του Θεού δεν μπορούν να κατανοηθούν από οποιοδήποτε πλάσμα. Έτσι είναι τώρα, έτσι ήταν κάποτε, κι έτσι θα είναι στο μέλλον. Το δεύτερο μυστικό που θα μοιραστώ μαζί σου είναι το εξής: Η πηγή της ζωής προέρχεται από τον Θεό, για όλη τη δημιουργία, ανεξάρτητα από τη διαφορά στη μορφή ή τη δομή. Οποιουδήποτε είδους ζωντανό πλάσμα και αν είσαι, δεν μπορείς να πορευτείς ενάντια στο μονοπάτι της ζωής που έχει θέσει ο Θεός. Εν πάση περιπτώσει, το μόνο που επιθυμώ είναι να καταλάβει ο άνθρωπος ότι χωρίς τη φροντίδα, τη συντήρηση και την πρόνοια του Θεού, ο άνθρωπος δεν μπορεί να λάβει όλα όσα του έμελλε να λάβει, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη είναι η προσπάθεια ή ο αγώνας. Χωρίς την προσφορά ζωής από τον Θεό, ο άνθρωπος χάνει την αξία της ζωής και χάνει τον σκοπο της ζωής. Πώς θα μπορούσε ο Θεός να επιτρέψει σε έναν άνθρωπο που σπαταλά την αξία της ζωής Του να είναι τόσο ανέμελος; Και πάλι, μην ξεχνάς ότι ο Θεός είναι η πηγή της ζωής σου. Εάν ο άνθρωπος αποτύχει να αποδώσει τιμές σε ό,τι του έχει παράσχει ο Θεός, όχι μόνο ο Θεός θα πάρει πίσω ό,τι έδωσε στην αρχή, αλλά θα απαιτήσει ως αποζημίωση από τον άνθρωπο το διπλό τίμημα απ’ όλα όσα Εκείνος έχει δώσει.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου

Από την ύπαρξη κιόλας της διαχείρισης του Θεού, Εκείνος ήταν πάντα πλήρως αφιερωμένος στην επιτέλεση του έργου Του. Παρά το γεγονός ότι καλύπτει το πρόσωπό Του από αυτούς, βρισκόταν πάντα στο πλευρό του ανθρώπου, εργαζόμενος πάνω του, εκφράζοντας τη διάθεσή Του, καθοδηγώντας ολόκληρη την ανθρωπότητα με την ουσία Του, και επιτελώντας το έργο Του πάνω σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά μέσω της δύναμής Του, της σοφίας και της εξουσίας Του, ξεκινώντας, έτσι, την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος και, τώρα, την Εποχή της Βασιλείας. Αν και ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του από τον άνθρωπο, η διάθεσή Του, η ύπαρξη και τα υπάρχοντά Του, και το θέλημά Του προς την ανθρωπότητα, αποκαλύπτονται ανεπιφύλακτα στον άνθρωπο, προκειμένου να δει και να βιώσει. Με άλλα λόγια, αν και τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να δουν ούτε να αγγίξουν τον Θεό, η διάθεση και η ουσία του Θεού, με τις οποίες έχει έρθει σε επαφή το ανθρώπινο γένος, αποτελούν απολύτως εκφράσεις του ίδιου του Θεού. Έτσι δεν είναι; Ανεξάρτητα από το με ποια μέθοδο ή από ποια γωνία επιτελεί ο Θεός το έργο Του, αντιμετωπίζει πάντα τους ανθρώπους με την πραγματική Του ταυτότητα, πράττοντας ό,τι πρέπει να πράξει και λέγοντας ό,τι πρέπει να πει. Από όποια θέση και αν μιλά ο Θεός —θα μπορούσε να στέκεται στον τρίτο ουρανό ή να είναι ενσαρκωμένος ή ακόμα και ως συνηθισμένος άνθρωπος— πάντα μιλά στον άνθρωπο με όλη Του την καρδιά και όλο το μυαλό Του, χωρίς καμία εξαπάτηση ή απόκρυψη. Όταν επιτελεί το έργο Του, ο Θεός εκφράζει τον λόγο και τη διάθεσή Του, και εκφράζει αυτό που έχει και είναι, χωρίς καμία απολύτως επιφύλαξη. Καθοδηγεί την ανθρωπότητα με τη ζωή Του, το Είναι Του και τα υπάρχοντά Του.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄

Το έργο διαχείρισης του Θεού ξεκίνησε με τη δημιουργία του κόσμου και στο επίκεντρό του βρίσκεται ο άνθρωπος. Η δημιουργία των πάντων από τον Θεό, μπορεί να πει κανείς, έγινε για χάρη του ανθρώπου. Επειδή το έργο της διαχείρισής Του διαρκεί χιλιάδες χρόνια και δεν γίνεται μέσα σε λίγα λεπτά ή δευτερόλεπτα, ή εν ριπή οφθαλμού, ή μέσα σ’ ένα ή δύο χρόνια, έπρεπε να δημιουργήσει περισσότερα πράγματα απαραίτητα για την επιβίωση της ανθρωπότητας, όπως τον ήλιο, το φεγγάρι, όλα τα είδη ζωντανών πλασμάτων, την τροφή κι ένα φιλόξενο περιβάλλον. Αυτή ήταν η αρχή της διαχείρισης του Θεού.

Μετά από αυτό, ο Θεός παρέδωσε την ανθρωπότητα στον Σατανά και ο άνθρωπος ζούσε υπό τη σφαίρα επιρροής του, κάτι το οποίο οδήγησε σταδιακά στο έργο του Θεού της πρώτης εποχής: την ιστορία της Εποχής του Νόμου… Επί μερικές χιλιάδες χρόνια κατά την Εποχή του Νόμου, η ανθρωπότητα εξοικειώθηκε με την καθοδήγηση της Εποχής του Νόμου και τη θεωρούσε δεδομένη. Σταδιακά, ο άνθρωπος εγκατέλειψε τη φροντίδα του Θεού και έτσι, ενώ τηρούσε τον νόμο, λάτρευε και είδωλα και διέπραττε κακές πράξεις. Έμεινε χωρίς την προστασία του Ιεχωβά, και απλώς ζούσε τη ζωή του ενώπιον του βωμού στον ναό. Στην πραγματικότητα, το έργο του Θεού τον είχε εγκαταλείψει πολύ καιρό πριν και, μολονότι οι Ισραηλίτες εξακολουθούσαν να τηρούν τον νόμο και επικαλούνταν το όνομα του Ιεχωβά, και μάλιστα πίστευαν περήφανοι ότι μόνο αυτοί ήταν ο λαός του Ιεχωβά και οι εκλεκτοί Του, η δόξα του Θεού τούς εγκατέλειψε αθόρυβα…

Όταν ο Θεός επιτελεί το έργο Του, πάντοτε αφήνει ήσυχα το ένα μέρος και επιτελεί αθόρυβα το νέο έργο που ξεκινά Αυτός σε άλλο μέρος. Αυτό φαίνεται απίστευτο στους ανθρώπους, οι οποίοι μένουν μουδιασμένοι. Οι άνθρωποι πάντοτε τιμούσαν τα παλαιά και αντιμετώπιζαν τα νέα, άγνωστα πράγματα με εχθρότητα, ή τα έβλεπαν ως όχληση. Έτσι λοιπόν, οποιοδήποτε νέο έργο κάνει ο Θεός, από την αρχή μέχρι το τέλος, ο άνθρωπος είναι ο τελευταίος, μεταξύ όλων των πραγμάτων, που το γνωρίζει.

Όπως συμβαίνει πάντα, μετά το έργο του Ιεχωβά την Εποχή του Νόμου, ο Θεός ξεκίνησε το νέο Του έργο του δεύτερου σταδίου ενδυόμενος τη σάρκα —αφού ενσαρκώθηκε ως άνθρωπος για δέκα, είκοσι χρόνια— και μιλώντας και επιτελώντας το έργο Του μεταξύ των πιστών. Ωστόσο, χωρίς εξαίρεση, κανείς δεν το ήξερε, και μόνο ένας μικρός αριθμός ανθρώπων αναγνώριζε ότι ήταν ο Θεός που ενσαρκώθηκε αφότου ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε και αναστήθηκε. […] Μόλις περατώθηκε το δεύτερο στάδιο του έργου του Θεού —μετά τη σταύρωση— ολοκληρώθηκε το έργο Του για την ανάκτηση του ανθρώπου από την αμαρτία (δηλαδή, την ανάκτησή του από τα χέρια του Σατανά). Έτσι, λοιπόν, από εκείνη τη στιγμή και μετά, ο άνθρωπος χρειαζόταν απλώς να αποδεχτεί τον Κύριο Ιησού ως Σωτήρα, και οι αμαρτίες του θα συγχωρούνταν. Θεωρητικά, οι αμαρτίες του ανθρώπου δεν αποτελούσαν πλέον εμπόδιο για να επιτύχει τη σωτηρία του και να έλθει ενώπιον του Θεού, ούτε ήταν πλέον το μέσο με το οποίο ο Σατανάς κατηγορούσε τον άνθρωπο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο ίδιος ο Θεός είχε κάνει πραγματικό έργο, είχε καταστεί η ομοιότητα και η πρόγευση της αμαρτωλής σάρκας, και ο ίδιος ο Θεός ήταν η προσφορά περί αμαρτίας. Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος κατέβηκε από τον σταυρό και λυτρώθηκε και σώθηκε μέσω της σάρκας του Θεού —της ομοιότητας αυτής της αμαρτωλής σάρκας. Και έτσι, αφού αιχμαλωτίστηκε από τον Σατανά, ο άνθρωπος ήλθε ένα βήμα πιο κοντά στην αποδοχή της σωτηρίας Του ενώπιον του Θεού. Φυσικά, αυτό το στάδιο του έργου ήταν βαθύτερο και πιο ανεπτυγμένο από τη διαχείριση του Θεού κατά την Εποχή του Νόμου.

[…]

Ήλθε τότε η Εποχή της Βασιλείας, η οποία αποτελεί ένα πιο πρακτικό στάδιο του έργου, είναι όμως και το πιο δύσκολο να το αποδεχτεί ο άνθρωπος. Αυτό συμβαίνει επειδή όσο πιο κοντά έρχεται ο άνθρωπος στον Θεό, τόσο πιο πολύ πλησιάζει η ράβδος του Θεού τον άνθρωπο και τόσο πιο ξεκάθαρα αποκαλύπτεται το πρόσωπό Του στον άνθρωπο. Μετά τη λύτρωση της ανθρωπότητας, ο άνθρωπος επιστρέφει επισήμως στην οικογένεια του Θεού. Ο άνθρωπος πίστεψε ότι αυτή ήταν η ώρα της απόλαυσης, υφίσταται, όμως, μια ολομέτωπη επίθεση από τον Θεό που όμοιά της δεν θα μπορούσε κανείς να προβλέψει ποτέ: Όπως αποδεικνύεται, πρόκειται για ένα βάπτισμα που πρέπει να «απολαύσουν» οι άνθρωποι του Θεού. Εξαιτίας της μεταχείρισης αυτής, οι άνθρωποι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να σταματήσουν και να αναλογιστούν: «Είμαι το αρνί που χάθηκε για πολλά χρόνια και που ο Θεός ξόδεψε πολλά για να ξαναγοράσει, γιατί, λοιπόν, με αντιμετωπίζει έτσι; Είναι ο τρόπος Του να με περιγελά και να με αποκαλύπτει;…» Αφού περάσουν χρόνια, ο άνθρωπος σκληραγωγείται έχοντας βιώσει τις δυσκολίες του εξευγενισμού και της παίδευσης. Αν και έχει χάσει τη «δόξα» και την «αίγλη» του παρελθόντος, χωρίς να το γνωρίζει, έχει τελικά κατανοήσει τις αρχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς και έχει εκτιμήσει τα χρόνια που αφοσίωσε ο Θεός για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος αρχίζει σιγά σιγά να αποστρέφεται τη βαρβαρότητά του. Αρχίζει να μισεί το πόσο άγριος είναι, όλες του τις παρανοήσεις απέναντι στον Θεό και τις παράλογες απαιτήσεις που είχε από Αυτόν. Το ρολόι δεν μπορεί να γυρίσει πίσω. Τα περασμένα γίνονται οδυνηρές αναμνήσεις του ανθρώπου, και τα λόγια και η αγάπη του Θεού γίνονται η κινητήρια δύναμη στη νέα του ζωή. Οι πληγές του ανθρώπου γιατρεύονται μέρα με την ημέρα, η δύναμή του επιστρέφει, και σηκώνεται και ατενίζει το πρόσωπο του Παντοδύναμου… μόνο και μόνο για να ανακαλύψει ότι ήταν πάντα στο πλευρό μου και ότι το χαμόγελο και η όμορφη όψη Του εξακολουθούν να ξεσηκώνουν πολύ τις αισθήσεις. Η καρδιά Του εξακολουθεί να ανησυχεί για την ανθρωπότητα που δημιούργησε και τα χέρια Του εξακολουθούν να είναι τόσο ζεστά και δυνατά όσο ήταν στην αρχή. Είναι σαν να επέστρεψε ο άνθρωπος στον κήπο της Εδέμ, όμως αυτήν τη φορά δεν ακούει πλέον τα δελεαστικά λόγια του φιδιού και δεν απομακρύνεται πλέον από το πρόσωπο του Ιεχωβά. Ο άνθρωπος γονατίζει ενώπιον του Θεού, αντικρίζει το χαμογελαστό πρόσωπό Του και προσφέρει την πιο πολύτιμη θυσία του —Ω! Κύριέ μου, Θεέ μου!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Γ΄: Ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί μόνο μέσα από τη διαχείριση του Θεού

Έχουν περάσει αρκετές χιλιάδες χρόνια και η ανθρωπότητα ακόμα χαίρεται το φως και τον αέρα που τους δόθηκε από τον Θεό και συνεχίζουν να αναπνέουν από την ανάσα του ίδιου του Θεού, συνεχίζουν να χαίρονται τα λουλούδια, τα πουλιά, τα ψάρια και τα έντομα που δημιούργησε ο Θεός και χαίρονται όλα τα πράγματα που τους παρέχει ο Θεός. Η μέρα και η νύχτα συνεχίζουν να αντικαθιστούν η μία την άλλη. Οι τέσσερεις εποχές εναλλάσσονται ως συνήθως. Οι χήνες που πετούν στον ουρανό μεταναστεύουν τον χειμώνα και πάλι επιστρέφουν την επόμενη άνοιξη. Τα ψάρια στο νερό δεν φεύγουν από τα ποτάμια και τις λίμνες —από το σπίτι τους. Τα τζιτζίκια στη γη τραγουδούν ακατάπαυστα το καλοκαίρι, οι γρύλοι στο χορτάρι σιγομουρμουρίζουν απαλά παρέα με τον άνεμο το φθινόπωρο, οι χήνες μαζεύονται σε κοπάδια ενώ οι αετοί παραμένουν μοναχικοί. Οι αγέλες των λιονταριών συντηρούνται με το κυνήγι. Τα ελάφια δεν ξεστρατίζουν από το γρασίδι και τα λουλούδια… Κάθε είδος ζωντανού οργανισμού ανάμεσα σ’ όλα τα πράγματα αναχωρεί και επιστρέφει, και πάλι αναχωρεί και ένα εκατομμύριο αλλαγές συντελούνται στο δευτερόλεπτο —αλλά εκείνο που δεν αλλάζει είναι τα ένστικτά τους και οι νόμοι της επιβίωσης. Όλα ζουν με τη μέριμνα και τη θρέψη του Θεού και κανένας δεν μπορεί ν’ αλλάξει τα ένστικτά τους και ούτε κανείς μπορεί να τους χαλάσει τους νόμους της επιβίωσης. Παρότι η ανθρωπότητα που ζει ανάμεσα σ’ όλα τα πράγματα έχει διαφθαρεί και παραπλανηθεί από τον Σατανά, ο άνθρωπος ακόμα δεν κατάφερε να απέχει από το νερό που δημιούργησε ο Θεός και από τον αέρα που δημιούργησε ο Θεός και απ’ όλα τα πράγματα που δημιούργησε ο Θεός, και ο άνθρωπος συνεχίζει να ζει και να πολλαπλασιάζεται στον χώρο αυτόν που δημιούργησε ο Θεός. Τα ένστικτα της ανθρωπότητας δεν έχουν αλλάξει. Ο άνθρωπος συνεχίζει να εξαρτάται από τα μάτια του για να βλέπει, από τ’ αυτιά του για ν’ ακούει, από το μυαλό του για να σκέφτεται, από την καρδιά του για να καταλαβαίνει, από τα πόδια του για να περπατά, από τα χέρια του για να εργάζεται και ούτω καθεξής. Όλα τα ένστικτα που δόθηκαν από τον Θεό στον άνθρωπο για να μπορέσει να δεχθεί την προσφορά του Θεού παραμένουν απαράλλαχτα, η ικανότητα του ανθρώπου να συνεργάζεται με τον Θεό δεν έχει αλλάξει, η ικανότητα των ανθρώπων να εκπληρώνουν τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος δεν έχει αλλάξει, οι πνευματικές ανάγκες της ανθρωπότητας δεν έχουν αλλάξει, η επιθυμία της ανθρωπότητας να βρει τις ρίζες της δεν έχει αλλάξει και δεν έχει αλλάξει και η λαχτάρα της ανθρωπότητας να σωθεί από τον Δημιουργό. Αυτές είναι οι παρούσες συνθήκες των ανθρώπων, που ζουν υπό την εξουσία του Θεού και που έχουν υποστεί την ανελέητη καταστροφή του Σατανά. Παρότι η ανθρωπότητα έχει υποστεί την καταδυνάστευση του Σατανά και δεν είναι πλέον ο Αδάμ και η Εύα της αρχής της δημιουργίας, αλλά έχει πάρα πολλά πράγματα ανταγωνιστικά με τον Θεό, όπως η γνώση, η φαντασία, οι απόψεις και ούτω καθεξής, και είναι γεμάτη από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, στα μάτια του Θεού η ανθρωπότητα είναι πάντοτε η ίδια ανθρωπότητα που Εκείνος δημιούργησε. Η ανθρωπότητα ακόμα κυβερνάται και ενορχηστρώνεται από τον Θεό και ζει στην πορεία που καθόρισε ο Θεός και γι’ αυτό, στα μάτια του Θεού, η ανθρωπότητα που έχει διαφθαρεί από τον Σατανά απλώς είναι καλυμμένη με βρομιά, μ’ ένα στομάχι που γουργουρίζει, είναι νωχελική, έχει μια μνήμη που δεν είναι όσο καλή ήταν κάποτε, λίγο γερασμένη —αλλά όλες οι λειτουργίες και τα ένστικτα του ανθρώπου είναι εντελώς άφθαρτα. Αυτή είναι η ανθρωπότητα που προτίθεται ο Θεός να σώσει. Μόλις αυτή η ανθρωπότητα ακούσει το κέλευσμα του Δημιουργού και τη φωνή του Δημιουργού, θα σηκωθεί και θα τρέξει να εντοπίσει την πηγή αυτής της φωνής. Μόλις αυτή η ανθρωπότητα δει τη μορφή του Δημιουργού, ο άνθρωπος θα πάψει να προσέχει οτιδήποτε άλλο και θα τα εγκαταλείψει όλα για ν’ αφοσιωθεί στον Θεό και θα προσφέρει και τη ζωή του ακόμα για Εκείνον. Όταν η καρδιά του ανθρώπου καταλάβει τον από καρδιάς λόγο του Δημιουργού, ο άνθρωπος θα απαρνηθεί τον Σατανά και θα συνταχθεί με τον Δημιουργό. Όταν ο άνθρωπος ξεπλύνει εντελώς τη βρομιά από πάνω του και για μια ακόμη φορά δεχθεί την πρόνοια και την τροφή του Θεού, τότε η μνήμη του ανθρώπου θα αποκατασταθεί και τότε ο άνθρωπος θα έχει αληθινά επιστρέψει στην κυριαρχία του Δημιουργού.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄