Η αλλαγή των προθέσεων του Θεού προς τον λαό της Νινευή, δεν εμπεριείχε δισταγμούς ή αμφισημίες. Μάλλον, ήταν μια μεταμόρφωση από τον καθαρό θυμό στην καθαρή ανεκτικότητα. Τούτη είναι μια πραγματική αποκάλυψη της ουσίας του Θεού. Ο Θεός δεν είναι ποτέ αμφίγνωμος ή διστακτικός στις πράξεις Του· οι αρχές και οι στόχοι πίσω από τις ενέργειές Του είναι όλα σαφή και ολοφάνερα, καθαρά και τέλεια, χωρίς την ανάμιξη κανενός απολύτως τεχνάσματος ή σκευωρίας. Με άλλα λόγια, η ουσία του Θεού δεν περιέχει σκοτάδι ή κακό. Ο Θεός θύμωσε με τους κατοίκους της Νινευή επειδή οι κακές τους πράξεις είχαν φτάσει στα μάτια Του· τη δεδομένη στιγμή, ο θυμός Του πήγαζε από την ουσία Του. Εντούτοις, όταν η οργή του Θεού χάθηκε, χαρίζοντας για άλλη μια φορά την ανεκτικότητά Του στον λαό της Νινευή, όλα όσα αποκάλυψε αποτελούσαν και πάλι τη δική Του ουσία. Το σύνολο της μεταβολής αυτής οφειλόταν σε μια αλλαγή στη στάση του ανθρώπου απέναντι στον Θεό. Κατά τη διάρκεια ολόκληρης αυτής της χρονικής περιόδου, η απρόσβλητη διάθεση του Θεού δεν άλλαξε· η ανεκτική ουσία του Θεού δεν άλλαξε· αλλά ούτε και η στοργική και ελεήμων ουσία Του. Όταν οι άνθρωποι διαπράττουν κακές πράξεις και υβρίζουν τον Θεό, Εκείνος επιφέρει σε αυτούς τον θυμό Του. Όταν οι άνθρωποι μετανοούν πραγματικά, η γνώμη του Θεού αλλάζει, και ο θυμός Του παύει. Όταν οι άνθρωποι συνεχίζουν πεισματικά να εναντιώνονται στον Θεό, η οργή Του είναι ακατάπαυστη· λίγο-λίγο, η οργή Του θα πέσει πάνω τους ώσπου να καταστραφούν. Τούτη είναι η ουσία της διάθεσης του Θεού. Ανεξάρτητα από το αν ο Θεός εκφράζει οργή ή έλεος και στοργικότητα, η διαγωγή, συμπεριφορά και στάση προς τον Θεό του ανθρώπου μέσα του υπαγορεύουν αυτό που δηλώνεται μέσα από την αποκάλυψη της διάθεσης του Θεού. Εάν ο Θεός υποβάλλει συνεχώς έναν άνθρωπο στην οργή Του, η καρδιά του συγκεκριμένου ανθρώπου αναμφισβήτητα εναντιώνεται στον Θεό. Επειδή ποτέ δεν μετανόησε αληθινά, δεν έσκυψε το κεφάλι του ενώπιον του Θεού ούτε και πίστεψε πραγματικά στον Θεό, ποτέ δεν κέρδισε το έλεος και την ανεκτικότητά Του. Εάν κάποιος λαμβάνει συχνά τη φροντίδα του Θεού και κερδίζει συχνά το έλεος και την ανεκτικότητά Του, τότε, αναμφίβολα, ο άνθρωπος αυτός έχει αληθινή πίστη για τον Θεό μέσα στην καρδιά του, και η καρδιά του δεν εναντιώνεται στον Θεό. Μετανοεί συχνά και ειλικρινά ενώπιον του Θεού· ως εκ τούτου, ακόμα κι αν η πειθαρχία του Θεού πέφτει συχνά πάνω σε αυτόν τον άνθρωπο, η οργή Του δεν πρόκειται.

Ο σύντομος αυτός απολογισμός επιτρέπει στους ανθρώπους να κοιτάξουν την καρδιά του Θεού, να δουν την πραγματικότητα της ουσίας Του, να κατανοήσουν ότι ο θυμός του Θεού και η αλλαγή της γνώμης Του δεν είναι χωρίς αιτία. Παρά την έντονη αντίφαση που επέδειξε ο Θεός όταν ήταν οργισμένος και όταν άλλαξε γνώμη, το οποίο ωθεί τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι ένα μεγάλο κενό ή μια μεγάλη αντίθεση φαίνεται να υπάρχει μεταξύ των δύο αυτών πτυχών της ουσίας του Θεού —του θυμού και της ανεκτικότητας Του— η στάση του Θεού απέναντι στη μετάνοια των κατοίκων της Νινευή, για μια ακόμα φορά, επιτρέπει στους ανθρώπους να δουν μια άλλη πλευρά της αληθινής διάθεσης του Θεού. Η αλλαγή της γνώμης του Θεού επιτρέπει πραγματικά στην ανθρωπότητα να δει για άλλη μια φορά την αλήθεια του ελέους και της στοργικότητας του Θεού, καθώς και την αληθινή αποκάλυψη της ουσίας Του. Η ανθρωπότητα δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει ότι το έλεος και η στοργικότητα του Θεού δεν είναι μύθοι, ούτε κατασκευάσματα. Τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι, κατά τη δεδομένη στιγμή, τα συναισθήματα του Θεού ήταν αληθινά· όπως και η αλλαγή της γνώμης Του· ο Θεός παραχώρησε πράγματι, για άλλη μια φορά, το έλεος και την ανεκτικότητά Του στην ανθρωπότητα.

Η αληθινή μετάνοια στις καρδιές των κατοίκων της Νινευή κερδίζει το έλεος του Θεού και αλλάζει την ίδια την κατάληξή τους

Υπήρξε κάποια αντίφαση μεταξύ της αλλαγής της γνώμης του Θεού και της οργής Του; Φυσικά και όχι! Τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι η ανεκτικότητα του Θεού τη συγκεκριμένη στιγμή είχε την αιτία της. Ποια μπορεί να είναι αυτή; Είναι αυτή που δίνεται στη Βίβλο: «Κάθε άνθρωπος απομακρύνθηκε από τον κακό δρόμο του» και «εγκατέλειψε τη βία των χεριών του».

Η έκφραση «κακός δρόμος» δεν αναφέρεται σε κάποια χούφτα κακών πράξεων, αλλά στην κακή πηγή πίσω από τη συμπεριφορά των ανθρώπων. «Η απομάκρυνση από τον κακό δρόμο» σημαίνει ότι οι εν λόγω άνθρωποι δεν θα διαπράξουν ποτέ ξανά τις συγκεκριμένες πράξεις. Με άλλα λόγια, ποτέ ξανά δεν θα συμπεριφερθούν με τον κακό αυτόν τρόπο· η μέθοδος, η πηγή, ο στόχος, η πρόθεση και η αρχή των ενεργειών τους έχουν όλα αλλάξει· ποτέ ξανά δεν θα χρησιμοποιήσουν εκείνες τις μεθόδους και αρχές για να χαρίσουν ευχαρίστηση και ευτυχία στις καρδιές τους. Το «εγκαταλείπουν» στο «εγκαταλείπουν τη βία των χεριών τους» σημαίνει να βάλουν κατά μέρος ή να πετάξουν, να χωρίσουν εντελώς από το παρελθόν και να μην γυρίσουν ποτέ πίσω. Όταν οι κάτοικοι της Νινευή εγκατέλειψαν τη βία των χεριών τους, τούτο απέδειξε, αλλά και αντιπροσώπευσε την αληθινή μετάνοιά τους. Ο Θεός παρατηρεί τόσο την εμφάνιση των ανθρώπων, όσο και την καρδιά τους. Όταν ο Θεός παρατήρησε πέρα από κάθε αμφιβολία την αληθινή μετάνοια στις καρδιές των κατοίκων της Νινευή, καθώς και ότι είχαν αφήσει τους κακούς τρόπους τους και είχαν εγκατέλειψαν τη βία των χεριών τους, άλλαξε γνώμη. Τούτο σημαίνει ότι η διαγωγή και συμπεριφορά των ανθρώπων αυτών και οι διάφοροι τρόποι τους να κάνουν τα πράγματα, καθώς και η αληθινή ομολογία και μετάνοια για τις αμαρτίες στην καρδιά τους, ώθησαν τον Θεό να αλλάξει τη γνώμη και τις προθέσεις Του, να ανακαλέσει την απόφασή Του και να μην τους τιμωρήσει ούτε να τους καταστρέψει. Έτσι, ο λαός της Νινευή πέτυχε ένα διαφορετικό τέλος. Εξαγόρασαν τις ίδιες τους τις ζωές και ταυτόχρονα κέρδισαν το έλεος και την ανεκτικότητα του Θεού, οπότε και ο Θεός ανακάλεσε την οργή Του.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»