Τον Μάρτιο του 2021 εργαζόμουν στην εκκλησία ως γραφίστρια. Επειδή ήμουν αλαζονική στο καθήκον μου και δεν συνεργαζόμουν αρμονικά, διατάραξα το έργο και απολύθηκα. Δύο μήνες αργότερα, μια προϊσταμένη κανόνισε να συνεχίσω να κάνω εικόνες. Συγκινήθηκα πολύ, και ταυτόχρονα, ανησύχησα λίγο. Αφού επέστρεφα, αν η αλαζονική μου διάθεση διατάρασσε και πάλι, δεν θα αποκαλυπτόμουν και δεν θα αποκλειόμουν; Αν συνέβαινε αυτό, είχα τελειώσει. Έτσι είπα μέσα μου: «Αφού επιστρέψω, πρέπει να προσέχω πώς αντιμετωπίζω τα πάντα. Δεν μπορώ να ενεργώ πάλι με βάση την αλαζονική μου διάθεση».

Όταν πρωτοξεκίνησα, οι αδελφές έβλεπαν ότι είχα εμπειρία και συχνά ερχόντουσαν σ’ εμένα όταν είχαν προβλήματα, και έκανα ό,τι μπορούσα για να δώσω λύσεις. Μα αν έλεγα πάρα πολλά, ξαφνικά σκεφτόμουν: «Κάνω επίδειξη που μιλώ τόσο πολύ; Κι αν πω κάτι λάθος; Μια αδελφή μού είχε πει ότι όταν ήμουν επικεφαλής ομάδας, βασιζόμουν στη μεγάλη εμπειρία μου, και συχνά καθοδηγούσα το έργο των άλλων βάσει της εμπειρίας μου μου αντί να αναζητώ αρχές. Έτσι, κάποιες εικόνες στέλνονταν μπρος-πίσω για να ξαναγίνουν και καθυστερούσε η πρόοδος. Αν τώρα παραπλανήσω μια αδελφή και διαταράξω το έργο, όταν το μάθει η προϊσταμένη, θα με απολύσει; Ξέχνα το. Θα πω λιγότερα για να μην πω κάτι λάθος και να μην αναλάβω την ευθύνη». Μια φορά, συζητούσαμε για την ιδέα του σχεδίου μιας εικόνας. Αφού εξέτασα την ιδέα, θεώρησα ότι δεν έβγαζε νόημα. Αλλά δίστασα και σκέφτηκα: «Αν η ιδέα έχει προβλήματα, είναι σημαντικό ζήτημα, και θα πρέπει να επανασχεδιαστεί ολόκληρη η εικόνα. Να μιλήσω; Αν δεν πω τίποτα και υπάρξει πραγματικό πρόβλημα, η εικόνα θα πρέπει να ξαναφτιαχτεί. Αλλά ήδη συζητάμε αυτήν την εικόνα για δύο μέρες. Αν πω τώρα ότι υπάρχει πρόβλημα, τι θα σκεφτούν οι αδελφές για μένα; Θα πουν ότι απλώς αναζητώ την προσοχή και προκαλώ προβλήματα; Κι αν η ιδέα μου είναι λάθος; Δεν θα καθυστερήσει το έργο; Αν το μάθει η προϊσταμένη, θα πει ότι δεν έχω μετανοήσει;» Εκείνη τη στιγμή, δίστασα και δεν τόλμησα να πω τίποτα. Λίγες μέρες αργότερα, ολοκληρώσαμε τον σχεδιασμό της πρότασης, αλλά όταν το είδε η προϊσταμένη, είπε ότι η ιδέα είχε θέματα και έπρεπε να επανασχεδιαστεί. Όταν είδα αυτό το αποτέλεσμα, έπαθα ταχυπαλμία και σκέφτηκα: «Αν είχα θέσει τότε το ζήτημα, θα μπορούσαν να συναναστραφούν για να ξεκαθαρίσει και δεν θα χρειαζόταν να χάνουμε χρόνο». Ήμουν γεμάτη τύψεις, μα μετά σκέφτηκα: «Δεν ήμουν απόλυτα σίγουρη ότι η ιδέα μου ήταν σωστή τότε, μήπως δεν είναι τόσο κακό που δεν μίλησα;» Αυτό ήταν λοιπόν. Δεν προβληματίστηκα και το άφησα να περάσει έτσι.

Αργότερα, όποτε συζητούσαν προβλήματα και ζητούσαν τις απόψεις μας, πρόσεχα πολύ, και φοβόμουν ότι οι απόψεις μου θα ήταν διαφορετικές από των άλλων, και ότι θα με θεωρούσαν λανθασμένα αλαζονική και απρόθυμη να δεχτώ τις ιδέες τους. Έτσι, κάθε φορά που έκανα μια πρόταση, πρόσθετα: «Αυτή είναι απλώς η προσωπική μου άποψη, ίσως κάνω λάθος. Ελέγξτε το μόνοι σας». Μερικές φορές, οι αδελφές έκαναν προτάσεις για τις εικόνες που σχεδίαζα, και ήξερα σαφώς ότι ορισμένες δεν ήταν σύμφωνες με τις αρχές. Μα φοβόμουν πως αν δεν τις δεχόμουν, θα έλεγαν ότι ήμουν αλαζονική ή προσκολλημένη στη δική μου γνώμη. Έτσι, δεχόμουν απρόθυμα τις προτάσεις τους, σκεπτόμενη ότι αν γινόταν κάποιο λάθος, δεν θα ήμουν υπεύθυνη. Ως αποτέλεσμα, μετά τις αλλαγές, κάποιες προτάσεις ήταν όντως κακές και οι εικόνες έπρεπε να ξαναγίνουν, καθυστερώντας το έργο. Αυτή ήταν η κατάσταση. Έτσι, κάθε μέρα έτρεμα και ένιωθα σωματικά και συναισθηματικά εξαντλημένη. Αλλά για να καταλάβουν η προϊσταμένη και οι αδελφές ότι είχα αλλάξει, πίστευα ότι έπρεπε να είμαι προσεκτική. Οπότε, έκανα πάντα έτσι το καθήκον μου. Αλλά οι εικόνες της ομάδας είχαν πάντα προβλήματα, και έπρεπε να τις αλλάζουμε ξανά και ξανά. Η αποτελεσματικότητα του έργου μας μειώθηκε πριν η αδρανής καρδιά μου καταλάβει τελικά ότι ίσως η κατάστασή μου ήταν λάθος και έπρεπε να κάνω αυτοκριτική. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό να με διαφωτίσει ώστε να κατανοήσω τα προβλήματά μου.

Σε μια συνάθροιση, διάβασα κάποια λόγια του Θεού, και κατάλαβα κάπως την κατάστασή μου: Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ως επικεφαλής και εργάτες, όταν προκύπτουν προβλήματα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σας, είναι πιθανό να τα αγνοήσετε και να αναζητήσετε μάλιστα διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες για να αποφύγετε την ευθύνη. Υπάρχουν ορισμένα προβλήματα που είστε ικανοί να επιλύσετε, αλλά δεν το κάνετε, και τα προβλήματα που δεν είστε ικανοί να επιλύσετε δεν τα αναφέρετε στους ανωτέρους σας, σαν να μην έχουν καμία σχέση με εσάς. Αυτό δεν είναι παράβαση του καθήκοντός σας; Είναι έξυπνο ή ανόητο να αντιμετωπίζετε έτσι το έργο της εκκλησίας; (Ανόητο.) Δεν είναι φίδια τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες; Δεν τους λείπει κάθε αίσθημα ευθύνης; Όταν αγνοούν τα προβλήματα που βρίσκονται μπροστά τους, αυτό δεν δείχνει ότι είναι άκαρδοι και δολεροί; Οι δολεροί άνθρωποι είναι οι πιο ανόητοι από όλους. Πρέπει να είσαι ειλικρινής, να έχεις αίσθημα ευθύνης όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα και να βρίσκεις τρόπους να αναζητάς την αλήθεια για να επιλύεις τα προβλήματα. Μην είσαι δολερό άτομο. Αν, όταν προκύπτουν προβλήματα, αποφεύγεις την ευθύνη και νίπτεις τας χείρας σου, ακόμη και οι άπιστοι θα σε καταδικάσουν. Φαντάζεσαι ότι δεν θα σε καταδικάσει ο οίκος του Θεού; Ο εκλεκτός λαός του Θεού σιχαίνεται και απορρίπτει μια τέτοια συμπεριφορά. Ο Θεός αγαπάει τους ειλικρινείς ανθρώπους, αλλά μισεί τους δόλιους και ύπουλους. Αν είσαι δολερός άνθρωπος και προσπαθείς να κάνεις κόλπα, δεν θα σε μισήσει ο Θεός; Θα σε αφήσει ο οίκος του Θεού απλώς να γλιτώσεις; Αργά ή γρήγορα, θα λογοδοτήσεις. Ο Θεός συμπαθεί τους ειλικρινείς ανθρώπους και αντιπαθεί τους δολερούς. Όλοι θα πρέπει να το καταλάβουν αυτό με σαφήνεια και να σταματήσουν να βρίσκονται σε σύγχυση και να κάνουν ανόητα πράγματα. Η στιγμιαία άγνοια είναι κατανοητή, αλλά το να αρνείται κανείς εντελώς να δεχτεί την αλήθεια αποτελεί απλώς πείσμα» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Ο λόγος του Θεού αποκάλυψε ότι οι ανεύθυνοι στο έργο τους, που στα προβλήματα νίπτουν τας χείρας τους, είναι ιδιαίτερα δολεροί. Στον λόγο του Θεού, είδα ότι και η δική μου κατάσταση ήταν έτσι. Ήμουν ανεύθυνη και άπιστη στο καθήκον μου, και όποτε ένα πρόβλημα αφορούσε την ανάληψη ευθύνης, τις προοπτικές ή τον τελικό προορισμό μου, έτρεμα, και χρησιμοποιούσα δολερά μέσα. Όταν έβλεπα προβλήματα, δεν έλεγα τίποτα, έψαχνα δικαιολογίες ή έλεγα κάτι διφορούμενο. Αφού γύρισα για το γραφιστικό έργο, φοβόμουν μήπως έλεγαν οι αδελφοί και οι αδελφές ότι δεν είχε αλλάξει η αλαζονική μου διάθεση. Φοβόμουν ότι η διεφθαρμένη μου διάθεση θα διατάρασσε και πάλι και θα με απέλυαν. Έτσι, ήμουν πολύ προσεκτική σε ό,τι έκανα και έλεγα, και πάντα έβαζα προσωπείο. Όταν οι αδελφές μού έκαναν ερωτήσεις, φοβόμουν μήπως πω κάτι λάθος και θεωρηθώ υπεύθυνη, γι’ αυτό έβρισκα δικαιολογίες για να τις αποφύγω. Κάθε φορά που η ομάδα συζητούσε προβλήματα και προέκυπταν διαφορές, συνήθως παρέμενα σιωπηλή και πήγαινα με το ρεύμα. Έβλεπα ότι υπήρχαν προβλήματα, αλλά επειδή φοβόμουν μήπως με πουν αλαζονική και πουν πως ήθελα να τραβήξω την προσοχή, προτιμούσα να ξαναγίνει το έργο επειδή είχε προβλήματα, παρά να εκφράσω τις απόψεις μου. Δεν είχα καν το θάρρος να συζητήσω τα πράγματα με όλους. Ήμουν τόσο εγωίστρια. Όταν οι αδελφές έκαναν προτάσεις για τις εικόνες που δούλευα, ήξερα ότι οι προτάσεις δεν ήταν σύμφωνες με τις αρχές, αλλά φοβόμουν ότι θα με έλεγαν αλαζονική, οπότε προσποιούμουν ότι συμφωνούσα. Δεν με ένοιαζαν τα λάθη και η επανάληψη του έργου, αρκεί να μην αναλάμβανα την ευθύνη. Ό,τι κι αν έκανα, σκεφτόμουν μόνο το συμφέρον μου και φοβόμουν την όποια ευθύνη. Ήμουν τόσο δόλια! Ο Θεός κοιτάζει στην καρδιά των ανθρώπων· αφού ήμουν τόσο εγωίστρια, δόλια και ανεύθυνη στο καθήκον μου, πώς θα κέρδιζα τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος; Φυσικά, γινόμουν όλο και πιο αναποτελεσματική. Ήταν η αποκάλυψη του Θεού για μένα.

Εκείνη τη στιγμή, θυμήθηκα κάποια λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αν οι άνθρωποι αγαπούν την αλήθεια, θα έχουν τη δύναμη να επιδιώξουν την αλήθεια, και θα μπορούν να εργαστούν σκληρά για να κάνουν πράξη την αλήθεια. Μπορούν να εγκαταλείψουν αυτό που θα πρέπει να εγκαταλειφθεί και να αφήσουν πίσω τους αυτό που θα πρέπει να αφήσουν πίσω τους. Πιο συγκεκριμένα, θα πρέπει να εγκαταλείψουν τα πράγματα που σχετίζονται με τη δική τους φήμη, το κέρδος και τη θέση τους. Αν δεν τα αφήσεις, αυτό σημαίνει ότι δεν αγαπάς την αλήθεια και δεν έχεις τη δύναμη να επιδιώξεις την αλήθεια. Όταν σου συμβαίνουν πράγματα, πρέπει να αναζητάς την αλήθεια. Αν, εκείνες τις στιγμές που πρέπει να κάνεις πράξη την αλήθεια, έχεις πάντα εγωιστική καρδιά και δεν μπορείς να αποχωριστείς το προσωπικό σου συμφέρον, δεν θα μπορέσεις να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αν ποτέ δεν αναζητάς ή δεν κάνεις πράξη την αλήθεια σε οποιαδήποτε περίσταση, δεν είσαι άνθρωπος που αγαπάει την αλήθεια. Όσα χρόνια κι αν πιστεύεις στον Θεό, δεν θα αποκτήσεις την αλήθεια. Μερικοί άνθρωποι επιδιώκουν πάντα τη φήμη, το κέρδος και το προσωπικό συμφέρον. Όποια εργασία κι αν τους ορίζει η εκκλησία, πάντα το σκέφτονται, αναλογιζόμενοι: “Θα με ωφελήσει αυτό; Αν ναι, θα το κάνω· αν όχι, τότε δεν θα το κάνω”. Ένα τέτοιο άτομο δεν κάνει πράξη την αλήθεια —μπορεί λοιπόν να εκτελέσει καλά το καθήκον του; Σίγουρα δεν μπορεί. Ακόμα κι αν δεν κάνεις το κακό, πάλι δεν είσαι άτομο που κάνει πράξη την αλήθεια. Αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, αν δεν αγαπάς τα θετικά πράγματα, και αν, ό,τι κι αν σου συμβεί, νοιάζεσαι μόνο για τη δική σου φήμη και θέση, για το δικό σου προσωπικό συμφέρον και για το καλό σου, τότε είσαι ένα άτομο που κατευθύνεται μόνο από το προσωπικό συμφέρον, και είσαι εγωιστής και ευτελής. Ένα τέτοιο άτομο πιστεύει στον Θεό προκειμένου να κερδίσει κάτι καλό ή ωφέλιμο για τον εαυτό του, όχι για να αποκτήσει την αλήθεια ή τη σωτηρία του Θεού. Επομένως, τέτοιου είδους άνθρωποι είναι μη πιστοί. Οι άνθρωποι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό είναι εκείνοι που μπορούν να αναζητούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, καθώς αναγνωρίζουν μέσα στην καρδιά τους ότι ο Χριστός είναι η αλήθεια, και ότι θα πρέπει να ακούνε τα λόγια του Θεού και να πιστεύουν στον Θεό όπως Εκείνος απαιτεί. Αν επιθυμείς να κάνεις πράξη την αλήθεια όταν σου συμβαίνει κάτι, αλλά σκέφτεσαι τη φήμη σου, τη θέση σου και την υπόληψή σου, θα είναι δύσκολο να το κάνεις. Σε μια τέτοια κατάσταση, μέσω της προσευχής, της αναζήτησης, καθώς και της αυτοκριτικής και της αυτογνωσίας, όσοι αγαπούν την αλήθεια θα μπορέσουν να αφήσουν πίσω τους ό,τι είναι προς το προσωπικό τους συμφέρον ή για το καλό τους, θα μπορέσουν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υπακούσουν στον Θεό. Τέτοιοι άνθρωποι είναι εκείνοι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό και αγαπούν την αλήθεια. Και ποια είναι η συνέπεια όταν οι άνθρωποι σκέφτονται πάντα το προσωπικό τους συμφέρον, όταν προσπαθούν πάντα να προστατεύσουν την υπερηφάνεια και τη ματαιοδοξία τους, όταν προδίδουν μια διεφθαρμένη διάθεση αλλά δεν αναζητούν την αλήθεια για να τη διορθώσουν; Δεν έχουν είσοδο στη ζωή, στερούνται αληθινών εμπειριών και μαρτυριών. Και αυτό είναι επικίνδυνο, έτσι δεν είναι; Αν δεν κάνεις ποτέ πράξη την αλήθεια, εάν δεν έχεις εμπειρίες και μαρτυρία, τότε εν ευθέτω χρόνω θα εκτεθείς και θα αποκλειστείς. Τι χρησιμότητα έχουν οι άνθρωποι χωρίς εμπειρίες και μαρτυρία στον οίκο του Θεού; Είναι βέβαιο ότι θα κάνουν ανεπαρκώς το οποιοδήποτε καθήκον· δεν μπορούν να κάνουν τίποτα σωστά. Δεν είναι απλώς σκουπίδια; Αν οι άνθρωποι δεν κάνουν ποτέ πράξη την αλήθεια μετά από χρόνια πίστης στον Θεό, είναι μη πιστοί, είναι μοχθηροί. Αν δεν κάνεις ποτέ πράξη την αλήθεια, αν οι παραβάσεις σου γίνονται όλο και περισσότερες, τότε το τέλος σου είναι προδιαγεγραμμένο. Είναι ξεκάθαρο ότι όλες οι παραβάσεις σου, το λανθασμένο μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις και η άρνησή σου να μετανοήσεις —όλα αυτά συνθέτουν ένα πλήθος κακών πράξεων· και έτσι το τέλος σου είναι ότι θα πας στην κόλαση, θα τιμωρηθείς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Το σημαντικότερο στην πίστη στον Θεό είναι η άσκηση της αλήθειας). Ο λόγος του Θεού με συγκίνησε βαθιά. Προηγουμένως, πίστευα ότι το να μην εκφράζω τις απόψεις μου δεν ήταν κάτι σπουδαίο. Μα αφού διάβασα τον λόγο του Θεού, κατάλαβα ότι το να σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου και να έχεις εγωιστικά κίνητρα στα προβλήματα, το να προστατεύεις τον εαυτό σου όταν υπάρχει σύγκρουση μεταξύ των συμφερόντων σου και της εκκλησίας, και το να προτιμάς να υποφέρει το έργο, παρά να κάνεις πράξη την αλήθεια είναι πολύ κακό! Σκέφτηκα τον χρόνο και την προσπάθεια που χρειάζεται κάθε εικόνα, από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά στα προβλήματα δεν έλεγα τίποτα, πράγμα που καθυστερούσε σοβαρά την πρόοδο. Αυτό δεν ήταν διατάραξη; Οι κακές μου πράξεις συσσωρεύονταν· αν δεν μετανοούσα, θα καταστρεφόμουν. Όταν το κατάλαβα, φοβήθηκα, και είδα ότι στα προβλήματα, πρέπει να εγκαταλείπεις τον εαυτό σου και να κάνεις πράξη την αλήθεια!

Διάβασα ένα απόσπασμα του λόγου του Θεού: «Αν έλεγες: “Οι αντίχριστοι είναι ξεροκέφαλοι και ισχυρογνώμονες. Φοβάμαι μήπως γίνω αντίχριστος και δεν θέλω να ακολουθήσω την οδό ενός αντίχριστου. Έτσι, θα περιμένω μέχρι να εκφράσουν όλοι τις απόψεις τους, και μετά θα τις συνοψίσω, βρίσκοντας έναν τρόπο να διατυπώσω ένα συμπέρασμα που να ακολουθεί τη μέση οδό”. Είναι σωστό αυτό; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστό; Αν το αποτέλεσμα δεν τηρεί τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας, ακόμη και αν το κάνεις, θα είναι αποτελεσματικό; Θα ικανοποιήσει τον Θεό; Εάν δεν είναι αποτελεσματικό και δεν ικανοποιηθεί ο Θεός, τότε το πρόβλημα θα είναι σοβαρό. Εάν δεν ενεργείς σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας, αν είσαι απρόσεκτος και ανεύθυνος στο καθήκον σου και αν ενεργείς σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, τότε δεν είσαι πιστός στον Θεό και εξαπατάς τον Θεό! Προκειμένου να αποφύγεις το να σε υποψιαστούν οι άνθρωποι και να σε κατηγορήσουν ότι είσαι αντίχριστος, δεν είσαι καν σε θέση να εκπληρώσεις τις ευθύνες που πρέπει να εκπληρώσεις· εφαρμόζεις τη σατανική φιλοσοφία της “εύρεσης της μέσης οδού”. Ως αποτέλεσμα, έχεις ζημιώσει τον εκλεκτό λαό του Θεού και έχεις επηρεάσει το έργο της εκκλησίας. Δεν είναι αυτό μακριά από τις αρχές; Δεν είναι εγωιστικό και ευτελές; Είσαι επικεφαλής ή εργάτης· πρέπει να έχεις αρχές σε ό,τι κάνεις. Ό,τι κάνεις πρέπει να είναι αποτελεσματικό και αποδοτικό. Κάνε ό,τι είναι ωφέλιμο για τον οίκο του Θεού και κάνε ό,τι είναι σύμφωνο με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έκτο). Από τον λόγο του Θεού, κατάλαβα ότι δεν θέλει να είμαστε συνεχώς παθητικοί και διστακτικοί, φοβούμενοι την έκθεση και τον αποκλεισμό. Θέλει να είμαστε υπεύθυνοι στα καθήκοντά μας και να επιδιώκουμε τις αρχές της αλήθειας. Αυτό ωφελεί το έργο της εκκλησίας και μόνο έτσι εκπληρώνει κανείς την ευθύνη του. Όσον για μένα, όταν γύρισα στο γραφιστικό έργο, έδωσα ιερή υπόσχεση να κάνω καλά το καθήκον μου, αλλά όταν ήρθε η ώρα να αναλάβω την ευθύνη, ήμουν υπερβολικά προσεκτική. Για να μην με αποκαλέσουν αλαζονική και επηρμένη, δεν έλεγα τίποτα όταν έβλεπα προβλήματα, δεν εκπλήρωνα ούτε τις ευθύνες μου, προκαλώντας απώλειες στο έργο της εκκλησίας. Δεν προσπαθούσα να ξεγελάσω και να εξαπατήσω τον Θεό; Κατάλαβα ότι είναι λογικό να έχουμε διαφορετικές απόψεις στα ζητήματα, και ότι εφόσον η πρόθεσή μου είναι να εξετάζω τι είναι καλύτερο για το έργο της εκκλησίας, να αναζητώ την αλήθεια και να κάνω το καθήκον μου βάσει αρχών, τότε θα πρέπει να αναφέρω τις απόψεις μου. Αυτό σημαίνει να είσαι σοβαρός και υπεύθυνος στο καθήκον σου, όχι να τραβάς την προσοχή ή να διαταράσσεις. Ακόμα και αν κάνω κάτι λάθος λόγω της αλαζονικής μου διάθεσης, αν έχω το θάρρος να το παραδεχτώ, δεχτώ συναναστροφή και διορθώσεις, και αλλάξω, η εκκλησία δεν θα με απολύσει ούτε θα με αποβάλει με βάση μια στιγμιαία διαφθορά. Μόλις κατάλαβα αυτά τα πράγματα, αν έβρισκα πράγματα που παραβίαζαν τις αρχές στο καθήκον μου, τα ανέφερα ενεργά και τα συζητούσα με όλους. Έτσι, υπήρχαν όλο και λιγότερες αποκλίσεις στο έργο. Μια φορά, συζητούσαμε για μια ιδέα σχεδιασμού εικόνας, και είδα ότι το αρχικό υλικό και το θέμα δεν ταίριαζαν καλά, και ότι το θέμα δεν ήταν πολύ σαφές. Σκέφτηκα: «Αυτό μπορεί να είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, και αν όντως είναι, τότε ολόκληρη η πρόταση δεν θα λειτουργήσει». Ήμουν πολύ διστακτική: «Τι θα σκέφτονταν οι αδελφές για μένα αν έλεγα κάτι λάθος; Ξέχνα το, πάλι δεν θέλω να πάρω το ρίσκο». Μα ανησυχούσα κιόλας: «Αν υπάρχει πραγματικά πρόβλημα αρχών, θα χρειαστεί χρόνος για να το τροποποιήσουμε. Δεν θα καθυστερήσει έτσι το έργο;» Με αυτή τη σκέψη, κατέθεσα την άποψή μου. Μετά από συζήτηση, οι αδελφές συμφώνησαν με την άποψή μου. Στη συνέχεια στείλαμε στην προϊσταμένη προτάσεις για τροποποίηση της εικόνας. Αφού είδε τις προτάσεις μας, είπε ότι η αρχική γενική ιδέα του σχεδιασμού ήταν ακόμα εφαρμόσιμη, και χρειαζόταν μόνο μερικές προσαρμογές στα αρχικά υλικά. Όταν το άκουσα, η καρδιά μου χτύπησε δυνατά: «Θα μπορούσε η άποψή μου να είναι πάλι πρόβλημα; Τι θα σκεφτεί η προϊσταμένη για μένα; Ότι ακόμα και μετά την απόλυσή μου, είμαι αλαζονική και εγωίστρια, και δεν έχω αλλάξει;» Προσευχήθηκα στον Θεό, λέγοντας ότι ήμουν πρόθυμη να αντιμετωπίσω τα προβλήματά μου ειλικρινά. Πήρα λοιπόν την πρωτοβουλία να μιλήσω στην προϊσταμένη και να ανοιχτώ για τις ιδέες μου, και να αναζητήσω τις αρχές γι’ αυτά τα ζητήματα. Η προϊσταμένη μάς συναναστράφηκε λεπτομερώς. Κατόπιν, η καρδιά μου φωτίστηκε και κατάλαβα τις αποκλίσεις μου. Είδα ότι η προϊσταμένη δεν με αντιμετώπισε. Αντίθετα, μας συναναστράφηκε υπομονετικά. Λυπήθηκα λίγο: Είχα πάντα την προσοχή μου στους αδελφούς και τις αδελφές και ήμουν διστακτική στον οίκο του Θεού, φοβόμουν μήπως με διώξουν και με αποκλείσουν λόγω διαφθοράς, ενώ ο οίκος του Θεού μάς αντιμετωπίζει με βάση την αρχή της αλήθειας, και δεν αντιμετωπίζει ούτε απολύει κάποιον μόλις κάνει ένα λάθος. Αν προκαλείς αποκλίσεις στο έργο μόνο και μόνο επειδή δεν κατανοείς τις αρχές, και κατόπιν συναναστροφής παραδέχεσαι και διορθώνεις το λάθος σου, δεν θα απολυθείς ούτε θα αποκλειστείς. Αν είσαι αλαζόνας και επηρμένος, επιμένεις στη δική σου άποψη για τη φήμη και το κύρος σου, αν δεν αναζητάς τις αρχές της αλήθειας και βλάπτεις το έργο, μόνο τότε θα κλαδευτείς και θα αντιμετωπιστείς. Και αν η κατάσταση είναι σοβαρή, θα απολυθείς ή θα αποκλειστείς. Σκέφτηκα την εποχή που απολύθηκα. Βασιζόμουν στο ότι εργαζόμουν για καιρό στα γραφιστικά και είχα μεγάλη εμπειρία. Όταν συζητούσα τα προβλήματα, ήμουν αλαζονική και προσκολλημένη στις απόψεις μου. Ούτε αποδεχόμουν άλλες απόψεις ούτε αναζητούσα. Έτσι, κάποιες εικόνες στέλνονταν πίσω για να ξαναγίνουν ή αποσύρονταν. Μα αντιμέτωπη με την αποτυχία και την έκθεση, δεν αναζητούσα την αλήθεια για να διαλύσω τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Παρανοούσα και ήμουν πάντα διστακτική. Δεν ασχολούμουν με τα καθήκοντά μου ούτε επιδίωκα την αλήθεια! Αργότερα, σκέφτηκα επίσης πώς να επιλύσω το ότι ήμουν υπερβολικά προσεκτική και διστακτική. Διάβασα τον λόγο του Θεού. «Κάποιοι άνθρωποι ακολουθούν τη δική τους βούληση όταν ενεργούν. Παραβιάζουν τις αρχές και αφού κλαδευτούν και αντιμετωπιστούν, παραδέχονται μόνο στα λόγια ότι είναι αλαζόνες και ότι έκαναν λάθος μόνο και μόνο επειδή δεν κατέχουν την αλήθεια. Μα στην καρδιά τους, εξακολουθούν να παραπονιούνται: “Κανείς άλλος δεν ρισκάρει, μόνο εγώ —και στο τέλος, όταν κάτι πάει στραβά, μου φορτώνουν όλες τις ευθύνες. Δεν είναι αυτό ανόητο εκ μέρους μου; Την επόμενη φορά δεν γίνεται να κάνω το ίδιο πράγμα, να ρισκάρω έτσι. Το καρφί που προεξέχει το χτυπάει το σφυρί!” Τι γνώμη έχεις γι’ αυτήν τη στάση; Είναι στάση μετάνοιας; (Όχι.) Τι στάση είναι; Δεν έχουν γίνει ύπουλοι και δόλιοι; Σκέφτονται μέσα τους: “Είμαι τυχερός που αυτή η φορά δεν κατέληξε σε καταστροφή. Το πάθημα θα μου γίνει μάθημα, κατά κάποιον τρόπο. Θα πρέπει να είμαι πιο προσεκτικός στο μέλλον”. Δεν αναζητούν την αλήθεια, ενώ χρησιμοποιούν τη μικρότητά τους και τις πονηρές μηχανορραφίες τους για να φροντίσουν και να χειριστούν το ζήτημα. Μπορούν μ’ αυτόν τον τρόπο να κερδίσουν την αλήθεια; Δεν μπορούν, επειδή δεν έχουν μετανοήσει. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνεται κατά τη μετάνοια είναι να αναγνωρίζεις τι έκανες λάθος: να αντιλαμβάνεσαι πού ήταν το λάθος σου, την ουσία του προβλήματος και τη διάθεση που αποκάλυψες· πρέπει να αναλογίζεσαι αυτά τα πράγματα και να αποδέχεσαι την αλήθεια, κι έπειτα να ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια. Μόνο αυτή είναι στάση μετάνοιας. Αν, από την άλλη πλευρά, σκέφτεσαι διεξοδικά πονηρούς τρόπους, γίνεσαι πιο ύπουλος από πριν, οι τεχνικές σου είναι πιο έξυπνες και πιο συγκαλυμμένες και έχεις πιο πολλές μεθόδους αντιμετώπισης των πραγμάτων, τότε το πρόβλημα δεν είναι τόσο απλό όσο το να ήσουν απλώς δόλιος. Χρησιμοποιείς ύπουλα μέσα και έχεις μυστικά τα οποία δεν μπορείς να φανερώσεις. Αυτό είναι κακό. Όχι μόνο δεν έχεις μετανοήσει, μα έχεις γίνει πιο ύπουλος και δόλιος. Ο Θεός βλέπει πως είσαι υπερβολικά ισχυρογνώμων και κακός, κάποιος που παραδέχεται επιφανειακά ότι έσφαλλε και αποδέχεται την αντιμετώπιση και το κλάδεμα, μα στην πραγματικότητα, δεν έχει την παραμικρή στάση μετάνοιας. Γιατί το λέμε αυτό; Διότι κατά τη διάρκεια αυτού του γεγονότος ή στον απόηχο αυτού, δεν αναζήτησες την αλήθεια και δεν ασκήθηκες σύμφωνα με την αλήθεια. Η στάση σου είναι στάση χρησιμοποίησης των φιλοσοφιών, της λογικής και των μεθόδων του Σατανά για την επίλυση του προβλήματος. Στην πραγματικότητα, αποφεύγεις το πρόβλημα και το τυλίγεις με ένα ωραίο περιτύλιγμα για να μην δουν οι άλλοι κανένα ίχνος αυτού, χωρίς να σου ξεφεύγει τίποτα. Στο τέλος, αισθάνεσαι ιδιαίτερα έξυπνος. Αυτά είναι τα πράγματα που βλέπει ο Θεός, αντί να βλέπει να έχεις αναλογιστεί, εξομολογηθεί και μετανοήσει πραγματικά για την αμαρτία σου εν όψει του ζητήματος που σου έχει συμβεί, κι έπειτα να αναζητάς την αλήθεια και να ασκείσαι σύμφωνα μ’ αυτήν. Η στάση σου δεν είναι στάση αναζήτησης της αλήθειας ή άσκησης της αλήθειας, ούτε είναι στάση υποταγής στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις του Θεού, μα είναι στάση χρησιμοποίησης των τεχνικών και των μεθόδων του Σατανά για την επίλυση του προβλήματός σου. Δίνεις στους άλλους μια ψευδή εντύπωση και αντιστέκεσαι στο να εκτεθείς από τον Θεό, ενώ είσαι αμυντικός και εριστικός αναφορικά με τις περιστάσεις που έχει ενορχηστρώσει ο Θεός για σένα. Η καρδιά σου είναι πιο κλειστή από πριν και αποκομμένη από τον Θεό. Ως εκ τούτου, μπορεί να προκύψει κανένα καλό αποτέλεσμα απ’ αυτό; Μπορείς ακόμα να ζεις στο φως, απολαμβάνοντας γαλήνη και χαρά; Δεν μπορείς. Αν αποφεύγεις την αλήθεια και αποφεύγεις τον Θεό, σίγουρα θα βυθιστείς στο σκοτάδι και θα κλαις και θα τρίζεις τα δόντια σου. Κυριαρχεί μια τέτοια κατάσταση στους ανθρώπους; (Ναι.) Ορισμένοι άνθρωποι νουθετούν συχνά τον εαυτό τους, λέγοντας: “Αυτήν τη φορά, αντιμετωπίστηκα. Την επόμενη φορά, θα πρέπει να είμαι πιο έξυπνος και πιο προσεκτικός. Η εξυπνάδα είναι το θεμέλιο της ζωής —και οι άνθρωποι που δεν είναι έξυπνοι είναι κορόιδα”. Αν καθοδηγείς και νουθετείς συνεχώς τον εαυτό σου κατ’ αυτόν τον τρόπο, πρόκειται να πας ποτέ πουθενά; Θα είσαι σε θέση να κερδίσεις την αλήθεια; Αν σου συμβεί ένα ζήτημα, πρέπει να αναζητήσεις και να κατανοήσεις μια πτυχή της αλήθειας, και να κερδίσεις αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Τι μπορεί να επιτευχθεί από την κατανόηση της αλήθειας; Όταν κατανοείς μια πτυχή της αλήθειας, κατανοείς μια πτυχή του θελήματος του Θεού· κατανοείς γιατί σου έκανε ο Θεός αυτό το πράγμα, ποιος είναι ο λόγος για να έχει μια τέτοια απαίτηση από σένα, ποιος είναι ο λόγος για να ενορχηστρώσει περιστάσεις με σκοπό να σε συμμορφώσει και να σε πειθαρχήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο, ποιος είναι ο λόγος να χρησιμοποιήσει αυτό το ζήτημα για να σε κλαδέψει και να σε αντιμετωπίσει, καθώς και γιατί έχεις εκπέσει, αποτύχει και εκτεθεί σ’ αυτό το ζήτημα. Αν κατανοήσεις αυτά τα πράγματα, θα είσαι σε θέση να επιδιώκεις την αλήθεια και θα επιτύχεις είσοδο στη ζωή. Αν δεν κατανοήσεις αυτά τα πράγματα και δεν αποδεχτείς αυτά τα γεγονότα, μα επιμένεις να εναντιώνεσαι και να αντιστέκεσαι σ’ αυτά, να χρησιμοποιείς τις δικές σου τεχνικές για να μεταμφιέζεσαι, και να αντικρύζεις όλους τους άλλους και τον Θεό με ψεύτικη έκφραση, τότε θα είσαι για πάντα ανίκανος να κερδίσεις την αλήθεια» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο επιδιώκοντας την αλήθεια μπορεί κανείς να διαλύσει τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις του για τον Θεό). Ο λόγος του Θεού είναι τόσο σαφής. Θα λύσουμε την παρανόηση και την επιφυλακτικότητα αν κατανοήσουμε τις αλήθειες στα σχετικά θέματα. Στις αποτυχίες και τις αναποδιές, αν δεν αναζητάς την αλήθεια για να επιλύσεις τα προβλήματά σου, αλλά σκέφτεσαι πώς να φτιάξεις προσωπείο, και να τα χειριστείς με μικροπρέπεια και ύπουλους τρόπους, αυτό δεν είναι μόνο δόλιο, αλλά και ένα είδος κακής διάθεσης. Ένα τέτοιο άτομο δεν θα κερδίσει ποτέ την αλήθεια. Θυμάμαι όταν με απέλυσαν, η επικεφαλής εξέθεσε την αλαζονεία μου, την αυταρέσκειά μου και το ότι δεν άκουγα άλλες απόψεις. Τότε, το αναγνώρισα και το αποδέχτηκα, μα δεν αναζήτησα την αλήθεια για να επιλύσω τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Αυτή τη φορά, όταν γύρισα στο γραφιστικό έργο, φοβήθηκα μήπως με απολύσουν και με αποκλείσουν, για διακοπή του έργου της εκκλησίας, έτσι υιοθέτησα τις φιλοσοφίες του Σατανά όπως «Προστάτεψε τον εαυτό σου, απόφυγε τις κατηγορίες» και «Κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε» για να προστατεύσω τον εαυτό μου. Σπάνια εξέφραζα τις απόψεις μου ή έκανα διαφορετικές προτάσεις, και όποτε προέκυπτε κάτι, ποτέ δεν μιλούσα πρώτη. Έγινα πιο δόλια από ό,τι πριν. Είδα ότι μια πρόταση για σχέδιο είχε προβλήματα, μα δεν μίλησα. Ήξερα ότι κάποιες προτάσεις των αδελφών δεν συμφωνούσαν με τις αρχές, μα σιωπούσα. Εξωτερικά, φαινόμουν υπάκουη, μα δεν είχα μετανοήσει πραγματικά. Προσποιούμουν ότι μπορούσα να υποταχθώ και ότι είχα αλλάξει. Δεν εξαπατούσα τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και τον Θεό; Τότε κατάλαβα ότι όχι μόνο δεν είχα μετανοήσει μετά την απόλυσή μου, αλλά αντίθετα, ήμουν συνεχώς υπολογίστρια και δόλια, σκεφτόμουν πώς να προστατευθώ και να κρύψω τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Έγινα ακόμη πιο πονηρή από πριν. Η διάθεσή μου ήταν κακή. Νόμιζα ότι ήμουν έξυπνη, και ήθελα με ανθρώπινα τεχνάσματα να μην αποκαλύψω τη διαφθορά μου. Μα από την εμπειρία, κατάλαβα ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων δεν νικιούνται με την ανθρώπινη προσπάθεια, ούτε επιλύονται με σατανικές φιλοσοφίες και στήνοντας μια βιτρίνα. Μόνο μέσω της κρίσης και της παίδευσης του Θεού, και με το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, μπορεί να επιτευχθεί μια μικρή αλλαγή. Ο Θεός μάς επιτρέπει να αποκαλύψουμε τη διαφθορά μας, και γνωρίζει ότι έχουμε αποτυχίες στα καθήκοντά μας, αλλά δεν θέλει να κρυβόμαστε ή να φοράμε προσωπείο όταν έχουμε προβλήματα. Θέλει να είμαστε ανοιχτοί και να αντιμετωπίζουμε σωστά τις αποτυχίες μας, να μετανοούμε και να αλλάζουμε. Αφού είδα το θέλημα του Θεού, δεν ήμουν πια παθητική και δεν παρανοούσα, ήθελα να κάνω πράξη την αλήθεια και να μετανοήσω ενώπιον του Θεού. Έπειτα, διάβασα κάποια λόγια του Θεού και κατάλαβα το μονοπάτι άσκησης. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πώς, λοιπόν, επιλύεις το πρόβλημα της αυθαιρεσίας και της προχειρότητάς σου; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι σου συμβαίνει κάτι και έχεις τις δικές σου ιδέες και τα δικά σου σχέδια· πριν καταλήξεις στο τι πρέπει να κάνεις, πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια και πρέπει, τουλάχιστον, να συναναστραφείς με όλους σχετικά με το τι σκέφτεσαι και το τι πιστεύεις γι’ αυτό, ζητώντας από όλους να σου πουν αν οι σκέψεις και τα σχέδιά σου είναι σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια, και ζητώντας από όλους να κάνουν τις τελικές επαληθεύσεις για σένα. Αυτή είναι η καλύτερη μέθοδος επίλυσης της αυθαιρεσίας και της προχειρότητας. Καταρχάς, μπορείς να ρίξεις φως στην άποψή σου και να αναζητήσεις την αλήθεια· αυτό είναι το πρώτο βήμα που κάνεις πράξη ώστε να διορθώσεις την αυθαιρεσία και την προχειρότητα. Το δεύτερο βήμα έρχεται όταν άλλοι άνθρωποι εκφράζουν αντίθετες απόψεις —ποια πρακτική μπορείς να εφαρμόσεις ώστε να μην είσαι παρορμητικός κι απερίσκεπτος; Πρέπει, καταρχάς, να τηρήσεις στάση ταπεινοφροσύνης, να αφήσεις κατά μέρος αυτό που πιστεύεις ότι είναι σωστό και να τους αφήσεις όλους να συναναστραφούν. Ακόμα κι αν πιστεύεις ότι ο δικός σου τρόπος είναι ο σωστός, δεν θα πρέπει να επιμένεις σ’ αυτόν. Αυτό αποτελεί κατά κάποιο τρόπο ένα βήμα προς τα εμπρός· δείχνει μια στάση αναζήτησης της αλήθειας, απάρνησης του εαυτού σου και εκπλήρωσης του θελήματος του Θεού. Μόλις αποκτήσεις αυτήν τη στάση, την ίδια στιγμή που δεν επιμένεις στη γνώμη σου, θα πρέπει να προσεύχεσαι, να αναζητάς την αλήθεια από τον Θεό, και στη συνέχεια να αναζητάς μια βάση στα λόγια του Θεού —να αποφασίζεις πώς να ενεργείς με βάση τα λόγια του Θεού. Αυτή είναι η πιο κατάλληλη και ακριβής άσκηση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Από τον λόγο του Θεού, κατάλαβα ότι όταν έχεις ιδέες και απόψεις κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης, πρέπει να έχεις καρδιά που αναζητά. Εκφράζοντας απόψεις δεν αναγκάζεις τους άλλους να συμφωνήσουν μαζί σου. Αυτό σχετίζεται με το να αναφέρεις απόψεις για να τις συζητήσουν όλοι, και να αναζητήσετε μαζί τις αρχές της αλήθειας. Αυτή είναι η μόνη λογική προσέγγιση. Έτσι προστατεύεται το έργο της εκκλησίας. Αν ενεργείς με βάση την αλαζονική σου διάθεση, είναι εύκολο να εξαναγκάσεις τους άλλους να σε ακούσουν, χωρίς κανέναν φόβο Θεού ή υπακοή σ’ Αυτόν. Αργότερα, όταν συζητούσαμε έννοιες με τους αδελφούς και τις αδελφές, συναναστρεφόμουν ανοιχτά για τις απόψεις και ιδέες μου, και ακόμη και αν πίστευα ότι η ιδέα μου ήταν σωστή, ενέμενα τυφλά σ’ αυτήν. Όταν υπήρχαν διαφορετικές προτάσεις, προσευχόμουν και αναζητούσα. Όταν κάποιος έλεγε κάτι που ήταν σύμφωνο με τις αρχές, το δεχόμουν ταπεινά. Μα αν δεν ήταν, επέμενα, συναναστρεφόμουν και το συζητούσα μαζί του. Μόνο έτσι κάνει κανείς το καθήκον του σε συμφωνία με τον Θεό.

Διάβασα περισσότερα λόγια του Θεού, που διευκρίνισαν πώς πρέπει να επιλύουμε τη δολιότητα και τη διστακτικότητα. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πολύ χαίρομαι με όσους δεν είναι καχύποπτοι για τους άλλους και συμπαθώ πολύ αυτούς που δέχονται εύκολα την αλήθεια· δείχνω μεγάλη στοργή σε αυτά τα δύο είδη ανθρώπων, διότι στα μάτια Μου είναι έντιμοι άνθρωποι» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς να γνωρίσετε τον Θεό στη γη). «Ποιες είναι οι εκφράσεις ενός ειλικρινούς ατόμου; Η πρώτη είναι να μην έχει καμία αμφιβολία όσον αφορά τα λόγια του Θεού. Αυτή είναι μία από τις εκφράσεις ενός ειλικρινούς ατόμου. Η σημαντικότερη έκφραση ενός ειλικρινούς ατόμου, επιπλέον, είναι να αναζητά και να κάνει πράξη την αλήθεια σε όλα τα θέματα. Αυτή είναι η κρισιμότερη απ’ όλες. Αν λες ότι είσαι ειλικρινής, αλλά πάντα τοποθετείς τα λόγια του Θεού στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάνεις ό,τι θέλεις, τότε είναι αυτό έκφραση ενός ειλικρινούς ατόμου; Λες: “Το επίπεδό μου είναι χαμηλό, αλλά κατά βάθος είμαι ειλικρινής”. Όταν, όμως, σου ανατεθεί ένα καθήκον, φοβάσαι ότι θα υποφέρεις ή ότι αν δεν το εκπληρώσεις καλά, θα πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη, κι έτσι ψάχνεις δικαιολογίες για να το αποφύγεις και προτείνεις άλλους για να το κάνουν. Είναι αυτό έκφραση ενός ειλικρινούς ανθρώπου; Προφανώς όχι. Πώς, λοιπόν, πρέπει να συμπεριφέρεται ένα ειλικρινές άτομο; Πρέπει να αποδέχεται και να υπακούει και, στη συνέχεια, να αφοσιώνεται εντελώς στο να κάνει το καθήκον του όσο καλύτερα μπορεί, βάζοντας τα δυνατά του να ανταποκριθεί στο θέλημα του Θεού. Αυτό εκφράζεται με διάφορους τρόπους. Ένας τρόπος είναι να πρέπει να αποδεχτείς το καθήκον σου με ειλικρίνεια, να μη σκέφτεσαι τα σαρκικά σου συμφέροντα και να μην το κάνεις με μισή καρδιά. Να μη μηχανορραφείς για δικό σου όφελος. Αυτό είναι μια έκφραση ειλικρίνειας. Ένας άλλος τρόπος είναι να εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά και όλη σου τη δύναμη, κάνοντας τα πράγματα σωστά, βάζοντας την καρδιά και την αγάπη σου στην εκτέλεση του καθήκοντός σου για να ικανοποιείς τον Θεό. Αυτό θα πρέπει να εκφράζεται όταν τα ειλικρινή άτομα εκτελούν το καθήκον τους. Εάν δεν εκτελείς όσα γνωρίζεις κι έχεις καταλάβει, εάν καταβάλλεις μόνο το 50 ή 60 τοις εκατό της προσπάθειας που μπορείς, τότε δεν βάζεις όλη σου την καρδιά και όλη σου τη δύναμη, ψάχνεις τρόπους να λουφάρεις. Είναι έντιμοι οι άνθρωποι που ξεγλιστρούν κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους; Με κανέναν τρόπο. Ο Θεός δεν τους χρειάζεται καθόλου αυτούς τους ύπουλους και δόλιους ανθρώπους, και πρέπει να αποκλειστούν. Ο Θεός χρησιμοποιεί μόνο ειλικρινείς ανθρώπους στην εκτέλεση ενός καθήκοντος. Ακόμη και οι πιστοί πάροχοι υπηρεσιών πρέπει να είναι ειλικρινείς. Όσοι είναι διαρκώς απρόσεκτοι και επιπόλαιοι, όσοι αναζητούν συνεχώς τρόπους να λουφάρουν —αυτοί είναι όλοι δόλιοι, είναι όλοι δαίμονες, κανένας απ’ αυτούς δεν πιστεύει αληθινά στον Θεό και όλοι θα αποκλειστούν» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Από τον λόγο του Θεού, συνειδητοποίησα ότι η διάθεση του Θεού είναι άγια και δίκαιη. Ο Θεός αγαπά τους ειλικρινείς. Προς στον Θεό, οι ειλικρινείς έχουν ειλικρινή καρδιά· προς τους ανθρώπους και τον Θεό, δεν είναι ούτε διστακτικοί ούτε καχύποπτοι, και δέχονται τον έλεγχο του Θεού στα πάντα. Δεν είναι ύπουλοι ή απατηλοί στο καθήκον τους, δεν φείδονται προσπαθειών για να κάνουν αυτό που πρέπει. Κι όταν χρειάζεται να αναλάβουν την ευθύνη, παραμερίζουν τα συμφέροντά τους, τηρούν τις αρχές και κάνουν καλά το καθήκον τους ικανοποιώντας το θέλημα του Θεού. Μόνο όσοι κάνουν έτσι το καθήκον τους κερδίζουν την έγκριση του Θεού, και μόνο αυτοί είναι πραγματικά σοφοί! Μα για τα δικά μου συμφέροντα, όταν έβρισκα προβλήματα, σιωπούσα κι έτσι αποσπούσα την προσοχή απ’ το έργο. Αν και δεν φαινόταν ότι ήμουν άμεσα υπεύθυνη, ήταν το αποτέλεσμα της μη άσκησης της αλήθειας. Επίσης, δεν καταλάβαινα πολλές αρχές της αλήθειας και έβλεπα μόνο τη μία πλευρά ενός προβλήματος, οπότε ήταν αναπόφευκτο να υπάρχουν αποκλίσεις στις προτάσεις μου. Μα κάποιος ειλικρινής αντιμετωπίζει σωστά τη διαφθορά και τις ελλείψεις του, αποδέχεται την αλήθεια, τη συναναστροφή και τις διορθώσεις των άλλων, και συνοψίζει τις αποκλίσεις του και κατανοεί τις βασικές αρχές. Αν τα λάθη του υποβαθμίζουν το έργο, το παραδέχεται με γενναιότητα και αλλάζει. Αφού συνειδητοποίησα αυτά τα πράγματα, η καρδιά μου φώτισε λίγο, και κατάλαβα καλύτερα τις αρχές που πρέπει να κάνω πράξη στο καθήκον μου.

Αργότερα, συζητώντας προβλήματα με τις αδελφές, προσευχόμουν στον Θεό, προσάρμοζα τις προθέσεις μου και δρούσα σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας. Μια φορά, συζητούσα με τρεις άλλες αδελφές για μια ιδέα σχεδιασμού εικόνας, και όλες έλεγαν ότι το σχέδιο δεν ήταν εφικτό, αλλά εγώ είχα την αντίθετη άποψη. Σκέφτηκα: «Και οι τρεις έχουν την ίδια άποψη. Αν εκφράσω διαφορετική άποψη, θα πουν ότι είμαι αλαζονική; Ή μήπως να κρατήσω το στόμα μου κλειστό;» Αλλά αυτή η ιδέα ήταν φρέσκια και νέα, και το θέμα ήταν ξεκάθαρο. Σύμφωνα με τις αρχές, ήταν εφικτό. Αν απλώς ακολουθούσα τις απόψεις των άλλων, δεν θα ήταν σαν να πετούσα μια καλή πρόταση για εικόνα; Σκέφτηκα πως οι ειλικρινείς κάνουν τα καθήκοντά τους σχολαστικά και τηρούν τις αρχές. Έτσι, τους είπα τις απόψεις μου και τις σχετικές αρχές. Μέσω της συζήτησής μας, συμφώνησαν ότι αυτό που είπα ήταν πιο σύμφωνο με τις αρχές. Όταν συνέβη αυτό, ήμουν πραγματικά ευγνώμων για την καθοδήγηση του Θεού, και βίωσα τη γαλήνη που φέρνει ο χειρισμός των πραγμάτων βάσει αρχών.

Έτσι τώρα, έχω σταδιακά απελευθερωθεί από την υπερβολική προσοχή και διστακτικότητα. Μπορώ να συζητώ οποιαδήποτε άποψη με τον καθένα, και η καρδιά μου είναι πιο αγνή και πιο ανοιχτή στο καθήκον μου. Έχω γίνει πιο αποτελεσματική στο καθήκον μου. Αυτή η γνώση και η ικανότητα αλλαγής οφείλονται στην καθοδήγηση του λόγου του Θεού.