Πριν από δύο χρόνια, όταν έγινα επικεφαλής εκκλησίας, αρκετοί από τος συνεργάτες μου πίστευαν για περισσότερο από μένα. Πίστευα ότι κατανοούσαν την αλήθεια καλύτερα και είχαν μεγαλύτερη εργασιακή εμπειρία, οπότε δεν τολμούσα να ρωτήσω πολλά για κάποια από τα έργα της εκκλησίας. Φοβόμουν μήπως πουν ότι μόλις έγινα επικεφαλής, οπότε παρεμβαίνω σε όλο το έργο και ότι προσπαθώ να εμπλακώ χωρίς να ξέρω τίποτα. Σε κάποια θέματα αρχών, δεν τολμούσα να υποστηρίξω τις δικές μου απόψεις. Φοβόμουν μήπως έλεγαν ότι ήμουν αλαζονική και δεν είχα αυτογνωσία, έτσι πάντα συγκρατούμουν στο καθήκον.

Τότε, έβλεπα ότι κάποιο έργο της εκκλησίας προχωρούσε πολύ αργά, οι αδελφοί έκαναν τα καθήκοντά τους χωρίς να κατανοούν τις αρχές, και δεν προχωρούσαν επειδή κολλούσαν σε ασήμαντα πράγματα. Η Άμπιγκειλ επέβλεπε αυτό το έργο για σχεδόν δύο χρόνια, μα ακόμα δεν το καταλάβαινε και δεν μπορούσε να λύσει πρακτικά προβλήματα. Δεν ήταν κατάλληλη ως επικεφαλής. Επειδή η Άμπιγκειλ βρισκόταν υπό την ευθύνη της Σίντυ, ανέφερα το θέμα στη Σίντυ και της πρότεινα να απολύσει την Άμπιγκειλ, μα είπε ότι η Άμπιγκειλ θα μπορούσε προς το παρόν να κάνει κάποιο έργο, ότι δεν έβρισκε κατάλληλο αντικαταστάτη της, οπότε για την ώρα ήθελε να την κρατήσει. Όταν άκουσα τι είπε η Σίντυ, στο μυαλό μου, διαφώνησα: «Η Άμπιγκειλ είναι η επικεφαλής σχεδόν δύο χρόνια, μα δεν έχει λύσει ούτε καν βασικά προβλήματα, γεγονός που έχει επηρεάσει την πρόοδο του έργου. Πώς γίνεται να την κρατάς; Αφού ξέρουμε ότι δεν είναι κατάλληλη, θα πρέπει να την απολύσουμε, και να καλλιεργήσουμε κάποιον με καλό επίπεδο». Ήθελα να πω στη Σίντυ ότι πρέπει να ενεργούμε σύμφωνα με τις αρχές, μα μετά σκέφτηκα: «Είπε ήδη ότι δεν μπορεί να βρει κατάλληλο αντικαταστάτη τώρα. Αν συνεχίσω να της ζητάω να μεταθέσει την Άμπιγκειλ, θα αισθανθεί ότι υπερβάλλω και παρεμβαίνω στο έργο της; Μόλις άρχισα να εργάζομαι στην εκκλησία· αν της αφήσω τέτοια εντύπωση, πώς μπορούμε να είμαστε συνεργάτιδες μετά; Ξέχνα το, καλύτερα να το αφήσω».

Αργότερα είδα ότι η Ντένα, που επέβλεπε το έργο των βίντεο, δεν έκανε πρακτικό έργο. Το πρόγραμμα όπου ήταν υπεύθυνη δεν είχε παράγει κατάλληλα βίντεο για τρεις μήνες. Δεν γνώριζε για την κατάσταση των ανθρώπων στην ομάδα της, τα προβλήματα και τις δυσκολίες τους στην παραγωγή βίντεο, και συχνά αναγκάζονταν να ξανακάνουν βίντεο, καθυστερώντας την πρόοδο. Συζήτησα με τους συνεργάτες μου για το πώς να αντιμετωπίσω αυτό το θέμα. Όλοι πίστευαν ότι η Ντένα είχε καλή ανθρώπινη φύση, και ότι ήταν υπεύθυνη για τα βίντεο για αρκετό καιρό και ήταν εξοικειωμένη με τη δουλειά, οπότε, εφόσον δεν υπήρχαν κατάλληλοι υποψήφιοι, θα μπορούσε να παραμείνει υπεύθυνη. Όταν το άκουσα, δεν συμφώνησα, σκεπτόμενη: «Θα την κρατήσετε μόνο και μόνο επειδή η ανθρώπινη φύση της δεν είναι κακή και είναι εξοικειωμένη με το επάγγελμα. Σημασία έχει αν κάνει πρακτικό έργο και αν λύνει πρακτικά προβλήματα. Η Ντένα δεν μπορεί να λύσει καθόλου τα προβλήματα των βίντεο. Δεν πρέπει την κρατήσουμε στη θέση αυτή. Πρέπει να αντικατασταθεί». Είχα ανησυχίες, «Η κύρια ευθύνη της Τζάκι είναι τα βίντεο, και όλοι πιστεύουν ότι η Ντένα είναι κατάλληλη, οπότε αν διαφωνήσω, θα σκεφτούν ότι παίρνω υπερβολικό έλεγχο; Πρώτα, ήθελα να μετατεθεί Άμπιγκειλ, και τώρα θέλω να φύγει η Ντένα. Θα νομίζουν οι συνεργάτες μου ότι είμαι αλαζονική, ότι θέλω να αντικαταστήσω όποιον θεωρώ ακατάλληλο χωρίς την ευκαιρία να μετανοήσει και ότι είμαι πολύ άκαρδη;» Έτσι, αν και το είχα στην άκρη της γλώσσας μου, το κατάπια.

Μετά από πάνω από ένα μήνα, η Άμπιγκειλ και η Ντένα απολύθηκαν επειδή δεν έκαναν πρακτικό έργο. Ταυτόχρονα, οι ανώτεροι επικεφαλής μου με θεώρησαν ανεύθυνη επικεφαλής, καθώς δεν αντικατέστησα εγκαίρως τις ακατάλληλες επικεφαλής, καθυστερώντας το έργο της εκκλησίας. Με αντιμετώπισαν σκληρά επειδή δεν έκανα πρακτικό έργο και είπαν ότι ζούσα με τη σατανική φιλοσοφία του να θέλω να ικανοποιώ τους πάντες, δεν έκανα πράξη την αλήθεια και δεν υποστήριζα το έργο. Είπαν ότι ήμουν ακατάλληλη για επικεφαλής, και με απέλυσαν. Το κλάδεμα και η αντιμετώπιση των επικεφαλής μου ήταν βαρύ χτύπημα. Δεν περίμενα να έχω τόσο σοβαρό πρόβλημα που άξιζε την απόλυση. Στεναχωρήθηκα πολύ. Ένιωθα ότι στο καθήκον μου άφησα πίσω μόνο λύπη και χρέος προς τον Θεό. Μισούσα πραγματικά τον εαυτό μου. Γιατί δεν μπορούσα να κάνω πράξη την αλήθεια και να υποστηρίξω το έργο; Γιατί ζούσα πάντα με σατανικές φιλοσοφίες; Προσευχήθηκα στον Θεό να μου δώσει κατανόηση των προβλημάτων μου

Κατά την πνευματική μου άσκηση, διάβασα κάποια λόγια του Θεού, «Τι διάθεση είναι αυτή κατά την οποία οι άνθρωποι δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη απέναντι στο καθήκον τους, το κάνουν απρόσεκτα και επιπόλαια, συμπεριφέρονται δουλοπρεπώς και δεν υπερασπίζονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Είναι πονηριά, είναι η διάθεση του Σατανά. Το πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό των φιλοσοφιών του ανθρώπου για τη ζωή είναι η πονηριά. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αν δεν είναι πονηροί, θα διακινδυνεύουν να προσβάλουν τους άλλους και θα είναι ανίκανοι να προστατέψουν τον εαυτό τους· πιστεύουν ότι θα πρέπει να είναι αρκετά πονηροί ώστε να μην προσβάλουν ή δυσαρεστήσουν κανέναν, διατηρώντας έτσι τον εαυτό τους ασφαλή, προστατεύοντας τους πόρους τους για τα προς το ζην και κερδίζοντας ένα σταθερό στήριγμα ανάμεσα στις μάζες. Όλοι οι άπιστοι ζουν σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά. Όλοι είναι δουλοπρεπείς και δεν προσβάλλουν κανέναν. Έχεις έρθει στον οίκο του Θεού, έχεις διαβάσει τον λόγο του Θεού και έχεις ακούσει κηρύγματα του οίκου του Θεού. Γιατί, λοιπόν, είσαι πάντα δουλοπρεπής; Οι δουλοπρεπείς προστατεύουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα της εκκλησίας. Όταν βλέπουν κάποιον να πράττει το κακό και να βλάπτει τα συμφέροντα της εκκλησίας, το αγνοούν. Τους αρέσει να είναι δουλοπρεπείς και δεν προσβάλλουν κανέναν. Αυτό είναι ανευθυνότητα, και αυτού του είδους τα άτομα είναι υπερβολικά πονηρά και αναξιόπιστα. Για να προστατέψουν τη δική τους ματαιοδοξία και φήμη, και να διατηρήσουν το καλό τους όνομα και την κοινωνική τους θέση, κάποιοι άνθρωποι ευχαρίστως βοηθούν τους άλλους και θυσιάζονται για τους φίλους τους, ανεξάρτητα από το κόστος. Μα όταν χρειάζεται να προστατέψουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, δεν τρέφουν τέτοιες καλές προθέσεις· αυτές έχουν εξαφανιστεί εντελώς. Όταν θα έπρεπε να κάνουν πράξη την αλήθεια, δεν το κάνουν. Τι συμβαίνει; Για να προστατέψουν τη δική τους αξιοπρέπεια και φήμη, είναι πρόθυμοι να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα και να υποστούν τα πάντα. Αλλά όταν χρειάζεται να κάνουν αληθινό έργο, να προστατέψουν τα θετικά πράγματα, και να προστατέψουν και να μεριμνήσουν για τον εκλεκτό λαό του Θεού, γιατί δεν έχουν πλέον τη δύναμη να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα και να υποστούν το παραμικρό; Αυτό είναι αδιανόητο. Στην πραγματικότητα, έχουν ένα είδος διάθεσης που έχει κουραστεί από την αλήθεια. Γιατί να πω ότι η διάθεσή τους έχει κουραστεί από την αλήθεια; Επειδή κάθε φορά που κάτι αφορά την κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό, την άσκηση της αλήθειας, την προστασία του εκλεκτού λαού του Θεού, τον αγώνα κατά των πλανών του Σατανά ή την προστασία των θετικών πραγμάτων, τρέπονται σε φυγή και κρύβονται, και δεν κάνουν αυτό που πρέπει» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η γνώση της διάθεσης κάποιου είναι το θεμέλιο της αλλαγής της). «Όταν βλέπετε ένα πρόβλημα και δεν κάνετε τίποτα για να το αποτρέψετε, ούτε συναναστρέφεστε σχετικά ούτε προσπαθείτε να το περιορίσετε και, εκτός αυτού, δεν το αναφέρετε στους ανωτέρους σας, αλλά παίζετε τον ρόλο του “καλού”, είναι αυτό σημάδι απιστίας; Όσοι είναι καλοί άνθρωποι είναι πιστοί στον Θεό; Ούτε στο ελάχιστο. Ένα τέτοιο άτομο δεν είναι απλώς άπιστο στον Θεό —ενεργεί ως συνεργός του Σατανά, ως υπηρέτης και ακόλουθός του. Είναι άπιστος στο καθήκον και την ευθύνη του, προς τον Σατανά, όμως, είναι αρκετά πιστός. Εδώ έγκειται η ουσία του προβλήματος» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία). Αποκαλύπτει ότι οι ραδιούργοι κάνουν τα πάντα για να προστατεύσουν το συμφέρον τους. Για να διατηρήσουν τη φήμη τους, όταν τα πάνε καλά με τους ανθρώπους, εφαρμόζουν κοσμικές φιλοσοφίες και δεν προσβάλλουν. Αν πρέπει να κάνουν την αλήθεια για το έργο της εκκλησίας, υποχωρούν. Ήμουν ακριβώς ένα τέτοιο ραδιούργο άτομο. Αφού έγινα επικεφαλής, είδα συνεργάτες που πίστευαν περισσότερο καιρό και είχαν μεγαλύτερη εμπειρία από μένα, έτσι θεώρησα ότι έπρεπε να έχω αυτογνωσία. Αν δεν ήταν το έργο για το οποίο ήμουν υπεύθυνη, δεν με απασχολούσε, για να μη με περάσουν για ανακατωσούρα και δώσω κακή εντύπωση. Για να έχω καλή σχέση με τους συνεργάτες μου, για να έχω σταθερή βάση ανάμεσά τους, έγινα πονηρή και δόλια, και ενεργούσα για να τους ικανοποιήσω όλους. Όταν είδα ψευδοεπικεφαλής στην εκκλησία, δεν τις απέλυσα εγκαίρως. Ακόμη και στο πεδίο ευθύνης μου, δεν τολμούσα να ρωτήσω πολλά. Φοβόμουν ότι αν έκανα πάρα πολλά θα έλεγαν ότι ξεπερνούσα τα όρια. Ζούσα με το «Για να έχεις φίλους, μη μιλάς για τα ελαττώματά τους,» «Καλύτερα να μη λες τίποτα, παρά να επισημαίνεις προβλήματα,» «Η σιωπή είναι χρυσός, η ομιλία είναι άργυρος, κι εκείνος που μιλάει πολύ κάνει πολλά λάθη,» «Προστάτεψε τον εαυτό σου, επιδίωξε μόνο να αποφύγεις την ευθύνη,» και άλλες σατανικές φιλοσοφίες. Σκεφτόμουν στα πάντα τη σχέση μου με τους ανθρώπους και την εικόνα μου στα μάτια των συνεργατών μου. Ακολουθούσα τις απόψεις τους χωρίς να σκέφτομαι αν θα υπέφερε το έργο της εκκλησίας. Έβλεπα προβλήματα, μα δεν τολμούσα να τα αναφέρω. Ήξερα ότι έπρεπε να κάνω πράξη την αλήθεια, μα προστάτευα τον εαυτό μου. Όχι μόνο ήμουν πονηρή και δόλια, αλλά και είχα κουραστεί από την αλήθεια. Πίστευα ότι ήταν έξυπνο να σιωπώ για τα λάθη των άλλων. Έτσι, θα μπορούσα να διατηρήσω τη σχέση μεταξύ εμού και των συνεργατών μου και να έχω σταθερό πάτημα στους επικεφαλής και τους εργάτες. Δεν περίμενα να με καταλάβαιναν και να με απέλυαν τόσο γρήγορα. Είδα ακατάλληλες επικεφαλής, μα δεν τολμούσα να τηρήσω τις αρχές και να τις απολύσω εγκαίρως. Τις άφησα να συνεχίσουν να καθυστερούν και να βλάπτουν το έργο. Προστάτευα ψευδοεπικεφαλής, και στην ουσία ενεργούσα ως συνεργός του Σατανά. Έπραττα το κακό και αντιστεκόμουν στον Θεό. Όταν το σκέφτηκα, ένιωσα τύψεις. Αν είχα τηρήσει τις αρχές και είχα απολύσει τις δύο ψευδοεπικεφαλής, δεν θα είχε καθυστερήσει για τόσο καιρό το έργο της εκκλησίας.

Έκανα και αυτοκριτική. Γιατί πίστευα ότι το να εκφράζω περισσότερες απόψεις μου ή να κάνω περισσότερο έργο ήταν υπερβολική ανάμειξη; Διαβάζοντας τον λόγο του Θεού για το τι είναι καθήκον, είδα ότι ήταν εντελώς παράλογο. Τα λόγια του Θεού λένε: «Τι ακριβώς είναι το καθήκον; Είναι μια αποστολή που ανατέθηκε από τον Θεό στους ανθρώπους, είναι μέρος του έργου του οίκου του Θεού, καθώς και ευθύνη και υποχρέωση που πρέπει να φέρει κάθε ένας από τον εκλεκτό λαό του Θεού. Είναι το καθήκον ένα είδος εγχειρήματος; Είναι προσωπική οικογενειακή υπόθεση; Είναι δίκαιο να πούμε ότι από τη στιγμή που σου έχει ανατεθεί ένα καθήκον, το καθήκον αυτό γίνεται προσωπική σου υπόθεση; Αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Πώς οφείλεις, λοιπόν, να εκπληρώνεις το καθήκον σου; Ενεργώντας σύμφωνα με τις απαιτήσεις, τα λόγια και τα πρότυπα του Θεού και βασίζοντας τη συμπεριφορά σου στις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας και όχι στις ανθρώπινες υποκειμενικές επιθυμίες. Κάποιοι άνθρωποι λένε: “Από τη στιγμή που μου έχει ανατεθεί ένα καθήκον, δεν είναι δική μου υπόθεση; Το καθήκον μου είναι ευθύνη μου· δεν είναι δική μου υπόθεση αυτό που μου ανατέθηκε; Αν αντιμετωπίσω το καθήκον μου ως δική μου υπόθεση, αυτό δεν σημαίνει ότι θα το κάνω σωστά; Θα το έκανα καλά αν δεν το αντιμετώπιζα ως δική μου υπόθεση;” Είναι σωστά ή λάθος αυτά τα λόγια; Είναι λάθος, είναι αντίθετα με την αλήθεια. Το καθήκον δεν είναι δική σου προσωπική υπόθεση, είναι υπόθεση του Θεού, είναι μέρος του έργου του Θεού, και πρέπει να κάνεις αυτό που ζητάει ο Θεός· μόνο αν εκτελείς το καθήκον σου με καρδιά υπάκουη στον Θεό θα πληροίς τις προϋποθέσεις. Αν εκτελείς πάντα το καθήκον σου σύμφωνα με τις δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και σύμφωνα με τις δικές σου ροπές, τότε ποτέ δεν θα ανταποκριθείς στα πρότυπα. Αν εκτελείς πάντα το καθήκον σου όπως επιθυμείς, αυτό δεν αποτελεί εκτέλεση του καθήκοντός σου, διότι αυτό που κάνεις δεν εμπίπτει στο πεδίο της διαχείρισης του Θεού, δεν είναι έργο του οίκου του Θεού· αντίθετα, διευθύνεις τη δική σου επιχείρηση, εκτελείς τις δικές σου εργασίες, κι έτσι αυτό δεν μνημονεύεται από τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αν αναζητά κανείς τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας μπορεί να εκτελέσει καλά το καθήκον του). Ο λόγος του Θεού εξηγεί τον ορισμό του καθήκοντος. Είναι η ανάθεση και η αποστολή από τον Θεό στους ανθρώπους. Αποδεχόμενοι ένα καθήκον, αποδεχόμαστε μια ευθύνη και υποχρέωση. Εκτελώντας τα καθήκοντά μας, πρέπει να αναζητούμε το θέλημα του Θεού και να τα κάνουμε με τις αρχές της αλήθειας. Μόνο έτσι ασκούμε τα καθήκοντά μας σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Ως επικεφαλής της εκκλησίας, όλες τις πτυχές του έργου της εκκλησίας, όπως η διευθέτηση ή η μετάθεση του προσωπικού, η παρακολούθηση και η επίλυση διαφόρων προβλημάτων στο έργο, και η επίβλεψη του έργου άλλων συνεργατών, ήταν ευθύνη μου και πράγματα που θα έπρεπε να είχα κάνει. Μα ερμήνευσα ως υπερβολή το να κάνω καλά τη δουλειά μου. Πίστευα ότι το να φροντίζω το έργο μου και να παίρνω περισσότερες ευθύνες ήταν υπερβολή, θα προσέβαλα τους ανθρώπους και θα επηρέαζε τη σχέση μου με τους συνεργάτες μου. Δεν θεωρούσα την εκτέλεση του καθήκοντός μου και την άσκηση της αλήθειας ως κάτι θετικό. Αντιθέτως, ένιωθα ότι με την άσκηση της αλήθειας θα έβλαπτα τα συμφέροντά μου. Η ιδέα μου ήταν τόσο γελοία. Ήμουν στο έλεος αυτής της εσφαλμένης άποψης, ανίκανη να αντιμετωπίσω σωστά το καθήκον μου και να σκεφτώ το θέλημα του Θεού. Όταν είδα ψευδοεπικεφαλής, δεν τόλμησα να το πω ή να το αναφέρω ούτε να παρακολουθήσω το έργο όπως όφειλα. Διατηρούσα τη σχέση μου με τους συνεργάτες μου και την ηγετική μου θέση. Δεν έκανα καθόλου το καθήκον μου! Επειδή είχα λανθασμένη πρόθεση στο καθήκον μου η άσκηση της αλήθειας στο μυαλό μου έγινε υπερβολή, και με αυτή τη δικαιολογία δεν έκανα πρακτικό έργο. Ήμουν τόσο πονηρή!

Συνειδητοποίησα επίσης ότι όταν έκρινα αν η Ντένα ήταν κατάλληλη για προϊσταμένη, ανησυχούσα ότι αν πρότεινα την απόλυσή της, οι συνάδελφοί μου θα έλεγαν ότι είμαι πολύ αλαζονική, και ότι ήθελα να αντικαταστήσω όποιον θεωρούσα ακατάλληλο χωρίς ευκαιρία για μετάνοια. Σε αυτό το θέμα, δεν ζούσα μόνο με σατανικές φιλοσοφίες, μα δεν διέκρινα ανάμεσα στην αλαζονεία και την τήρηση των αρχών της αλήθειας. Στον λόγο του Θεού, διάβασα: «Αν, όποτε έχεις μια ιδέα ή γνώμη, ισχυρίζεσαι τυφλά ότι είναι σωστή και ότι πρέπει να γίνει, τότε είσαι αλαζόνας και αυτάρεσκος. Αν έχεις μια ιδέα ή γνώμη που νιώθεις ότι είναι σωστή, αλλά δεν έχεις απόλυτη πίστη στον εαυτό σου, και μπορείς να βεβαιωθείς με την έρευνα και τη συναναστροφή, τότε αυτό δεν είναι αυταρέσκεια. Το να παίρνεις τη συγκατάθεση και την έγκριση όλων πριν την πραγματοποιήσεις είναι ο ορθολογικός τρόπος δράσης» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αν ζει κανείς συχνά ενώπιον του Θεού μπορεί να έχει μια κανονική σχέση μαζί Του). «Αν είσαι σίγουρος ότι κάτι που ανακάλυψες είναι πρόβλημα και ότι το να μιλήσεις γι’ αυτό θα ωφελούσε το έργο, αλλά δεν τολμάς να τηρήσεις τις αρχές, ποιο είναι το πρόβλημα; Αν κατάλαβες ότι κάτι είναι πρόβλημα, γιατί να φοβάσαι να τηρήσεις τις αρχές; Πρόκειται για ένα ζήτημα σοβαρού χαρακτήρα, και αγγίζει το κατά πόσον αγαπάς την αλήθεια και κατά πόσον έχεις αίσθημα δικαιοσύνης. Θα πρέπει να εκφράζεις τη γνώμη σου, ακόμη και αν δεν ξέρεις αν είναι σωστή. Αν έχεις μια γνώμη ή μια ιδέα, θα πρέπει να τη λες και να αφήνεις τους άλλους να την αξιολογήσουν. Με τον τρόπο αυτόν, θα υπάρξουν οφέλη για σένα, και αυτό θα συμβάλει σε κάποιο βαθμό στην επίλυση του προβλήματος. Αν σκέφτεσαι: “Δεν πρόκειται να εμπλακώ. Αν αυτό που λέω είναι σωστό, δεν θα πάρω τα εύσημα, και αν είναι λάθος, θα αντιμετωπιστώ. Δεν αξίζει τον κόπο”, δεν είναι αυτό εγωιστικό και αξιοκαταφρόνητο εκ μέρους σου; Ο άνθρωπος σκέφτεται πάντα τα δικά του συμφέροντα και δεν είναι σε θέση να κάνει πράξη την αλήθεια. Αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα σχετικά με τους ανθρώπους. Δεν έχετε όλοι μέσα σας πολλές τέτοιες φιλοσοφίες για τη ζωή και σχέδια; Υπάρχουν αρκετά στοιχεία από τις φιλοσοφίες του Σατανά μέσα σε όλους σας, και έχετε από καιρό κατακλυστεί από αυτές. Δεν είναι, λοιπόν, περίεργο που οι άνθρωποι ακούνε για χρόνια κηρύγματα χωρίς να καταλαβαίνουν την αλήθεια, και που η είσοδός τους στην πραγματικότητα της αλήθειας είναι αργή, και το ανάστημά τους παραμένει πάντα πολύ μικρό. Ο λόγος είναι ότι τέτοια διεφθαρμένα πράγματα τούς εμποδίζουν και τους αναστατώνουν. Με τι ζει ο άνθρωπος όταν χρειάζεται να κάνει πράξη την αλήθεια; Ζει με αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, με αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες και φιλοσοφίες για τη ζωή, καθώς και με χαρίσματα. Ζώντας με αυτά τα πράγματα, είναι πολύ δύσκολο για τον άνθρωπο να προσέλθει ενώπιον του Θεού, καθώς το φορτίο του είναι πολύ μεγάλο και ο ζυγός του πολύ βαρύς. Το να ζει ο άνθρωπος με αυτά τα πράγματα απέχει πολύ από την αλήθεια. Αυτά τα πράγματα σε εμποδίζουν από το να κατανοήσεις την αλήθεια και από το να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αν δεν κατανοήσεις την αλήθεια, σίγουρα δεν θα αυξηθεί η πίστη σου στον Θεό, πόσο μάλλον η γνώση σου γι’ Αυτόν. Αυτό είναι πολύ θλιβερό και τρομακτικό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Τι ακριβώς είναι αυτό στο οποίο βασίζονται οι άνθρωποι για να ζήσουν;). Κατάλαβα από τον λόγο του Θεού ότι αν έχεις μια ιδέα ή μια άποψη, μα δεν αναζητάς τις αρχές της αλήθειας, δεν συναναστρέφεσαι και δεν το συζητάς με όλους, και αποφασίζεις τυφλά ότι η ιδέα σου είναι σωστή και θέλεις να σε ακούσουν, αυτό είναι αλαζονεία. Αν οι απόψεις σου είναι λανθασμένες, παράλογες και δεν συνάδουν με τις αρχές της αλήθειας, μα πιστεύεις πάντα ότι έχεις δίκιο και δεν ακούς τις απόψεις κανενός άλλου, είναι κι αυτό αλαζονεία. Μα αν αναζητάς την αλήθεια και προσδιορίζεις τις απόψεις και τις πράξεις σου ως σύμφωνες με την αλήθεια και διασφαλίζεις το έργο της εκκλησίας, αν υποστηρίζεις τις αρχές χωρίς να περιορίζεσαι απ’ τους άλλους, αυτό είναι εκδήλωση της αίσθησης της δικαιοσύνης και της πίστης στον Θεό, όχι αλαζονεία. Αν δεν είσαι σίγουρος αν ο τρόπος σκέψης σου είναι σωστός, υπάρχει μια αρχή άσκησης: το να λες τι σκέφτεσαι, ώστε όλοι να συναναστραφούν, να διακρίνουν, και να μάθεις πως να ενεργήσεις σωστά. Η Άμπιγκειλ και η Ντένα δεν ήταν νέες επικεφαλής με μικρές αποκλίσεις για να αξίζουν ευκαιρίες, βοήθεια και υποστήριξη. Ήταν επικεφαλής για μεγάλο διάστημα. Επιπλέον, είχαν χαμηλό επίπεδο, δεν έκαναν πρακτικό έργο, και δεν έλυναν κανένα πρόβλημα στο έργο τους. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ψευδοεπικεφαλής. Ο εντοπισμός τους και η έγκαιρη αντικατάστασή τους είναι προάσπιση του έργου της εκκλησίας και δράση σύμφωνα με τις αρχές. Δεν είναι αλαζονεία, ούτε ανελέητη άρνηση δεύτερης ευκαιρίας. Είδα ξεκάθαρα ότι υπήρχαν προβλήματα με τις δύο επικεφαλής, μα φοβούμενη μην πουν οι συνάδελφοί μου ότι ήμουν αλαζονική, δεν τόλμησα να υποστηρίξω τις απόψεις μου. Ζούσα με σατανικές φιλοσοφίες, δεν έκανα πράξη την αλήθεια, παρακολουθούσα αβοήθητη την καθυστέρηση του έργου και δεν έκανα τίποτα. Ήμουν κατ’ όνομα επικεφαλής, μα δεν έκανα πραγματικό έργο. Ήμουν ένας πραγματική ψευδοεπικεφαλής. Ο Θεός μισεί και απεχθάνεται αυτό που έκανα. Η απόλυσή μου ήταν η δικαιοσύνη του Θεού, και επίσης η σωτηρία του Θεού για μένα. Μέσα μου ήμουν πολύ ευγνώμων στον Θεό και μετάνιωσα βαθιά για ό,τι έκανα. Προσευχήθηκα στον Θεό, «Θεέ μου, Ζούσα με σατανικές φιλοσοφίες. Πρόδιδα την αλήθεια και δεν ζούδα σύμφωνα με το θέλημά Σου. Θέλω να μετανοήσω. Καθοδήγησέ με στην άσκηση της αλήθειας και στην προστασία του έργου». Μόλις άλλαξα στάση, οι αδελφοί και οι αδελφές μου με επέλεξαν και πάλι ως επικεφαλής, και με ενθάρρυναν να κάνω καλά το καθήκον μου. Συγκινήθηκα και ήμουν ευγνώμων που ο Θεός μού έδωσε άλλη μια ευκαιρία.

Αργότερα, αναζήτησα μονοπάτι άσκησης για τα προβλήματά μου, και διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Εάν έχεις τα κίνητρα και την προοπτική ενός “καλού ατόμου”, τότε, σε όλα τα θέματα, θα είσαι ανίκανος να κάνεις πράξη την αλήθεια και να τηρείς τις αρχές, και πάντα θα αποτυγχάνεις και θα πέφτεις κάτω. Εάν δεν αφυπνιστείς και δεν αναζητήσεις ποτέ την αλήθεια, τότε είσαι μη πιστός και δεν θα κερδίσεις ποτέ την αλήθεια και τη ζωή. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις; Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοια πράγματα, πρέπει να επικαλείσαι τον Θεό με την προσευχή, εκλιπαρώντας για σωτηρία και ζητώντας Του να σου δώσει περισσότερη πίστη και δύναμη ώστε να σου δοθεί η δυνατότητα να συμμορφωθείς με την αρχή, να κάνεις αυτό που πρέπει, να χειριστείς τα πράγματα σύμφωνα με την αρχή, να μην υποχωρήσεις, να προστατεύσεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να αποτρέψεις να συμβεί οποιοδήποτε κακό στο έργο του οίκου του Θεού. Αν είσαι σε θέση να απαρνηθείς τα ίδια τα συμφέροντά σου, τη φήμη και την οπτική γωνία του “καλού ατόμου”, και αν κάνεις αυτό που πρέπει ειλικρινά και με όλη σου την καρδιά, τότε θα έχεις νικήσει τον Σατανά και θα έχεις αποκτήσει τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας. Εάν ζεις διαρκώς σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, διατηρώντας τις σχέσεις σου με τους άλλους και μην κάνοντας ποτέ πράξη την αλήθεια, μην τολμώντας να τηρείς τις αρχές, θα είσαι τότε σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια σε άλλα θέματα; Δεν θα έχεις πίστη ούτε δύναμη. Εάν δεν είσαι ποτέ σε θέση να αναζητήσεις ή να αποδεχτείς την αλήθεια, τότε, θα σου επιτρέψει μια τέτοια πίστη στον Θεό να αποκτήσεις την αλήθεια; (Όχι.) Κι αν δεν μπορείς ν’ αποκτήσεις την αλήθεια, μπορείς να σωθείς; Δεν μπορείς. Αν ζεις διαρκώς σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, χωρίς ψήγμα από την πραγματικότητα της αλήθειας, τότε δεν μπορείς ποτέ να σωθείς. Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο για σένα ότι η απόκτηση της αλήθειας αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωτηρία. Πώς, λοιπόν, μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια; Εάν είσαι σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια, εάν μπορείς να ζεις σύμφωνα με την αλήθεια κι η αλήθεια γίνει η βάση της ζωής σου, τότε θα κερδίσεις την αλήθεια και θα έχεις ζωή, κι έτσι θα είσαι μεταξύ αυτών που σώζονται» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο η αυτογνωσία βοηθά στην επιδίωξη της αλήθειας). Από τον λόγο Του κατάλαβα ότι ικανοποιώντας πάντα τους άλλους, διατηρώντας τις σχέσεις μου, και μην υποστηρίζοντας τις αρχές της αλήθειας και μην προστατεύοντας το έργο της εκκλησίας, στην ουσία προστάτευα το συμφέρον μου εις βάρος αυτών της εκκλησίας. Αυτό ήταν προσβολή κατά του Θεού και προδοσία Του. Αν δεν αναζητούσα την αλήθεια για να λύσω τα προβλήματά μου, στο τέλος, ο Θεός σίγουρα θα με απέρριπτε και θα με απέκλειε. Ταυτόχρονα, βρήκα και μονοπάτι άσκησης. Όταν θέλουμε να προστατεύσουμε τα συμφέροντά μας, πρέπει να βασιζόμαστε στον Θεό, να Του ζητάμε να μας δώσει δύναμη, να εγκαταλείπουμε τη σάρκα, να υποστηρίζουμε την αλήθεια και να εστιάζουμε στα συμφέροντα της εκκλησίας. Κατά την άσκηση με αυτόν τον τρόπο, με τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, κατανοούμε περισσότερο την αλήθεια, αυξάνεται η αποφασιστικότητά μας να ασκούμε την αλήθεια, και δεν μας δεσμεύουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις μας, άρα ζούμε λίγο πιο ελεύθερα. Αποφάσισα ότι στο εξής στο καθήκον μου, δεν θα διατηρούσα πλέον τη σχέση μου με τους άλλους, και σε θέματα αρχών, θα έκανα πράξη την αλήθεια για να διαφυλάξω το έργο της εκκλησίας.

Μετά από λίγο καιρό, είδα ότι το πότισμα που επέβλεπε η Ρομπέρτα είχε κακά αποτελέσματα και η συμμετοχή νεοφώτιστων σε πολλές συναθροίσεις δεν ήταν τακτική. Έμαθα ότι η Ρομπέρτα δεν έκανε πρακτικό έργο. Σπάνια έλυνε τα προβλήματα και τις δυσκολίες των νεοφώτιστων, και σπάνια παρακολουθούσε και μάθαινε για το έργο του προσωπικού του ποτίσματος. Υπήρχαν μερικοί ποτιστές με κακή ανθρώπινη φύση, που δεν έκαναν το καθήκον με την καρδιά τους, έκαναν κόλπα και ήταν πονηροί, και δεν τους απέλυε εγκαίρως. Ήξερα ότι η Ρομπέρτα δεν μπορούσε πλέον να είναι προϊσταμένη. Αλλά μετά σκέφτηκα: «Ήταν κάποτε συνεργάτης μου. Αν μάθει ότι την ερευνούσα και ότι θέλω να την απολύσω, τι θα σκεφτεί για μένα; Θα σκεφτεί ότι ενεργώ πολύ άκαρδα;» Είδα ότι ήθελα ξανά να διατηρήσω τη σχέση μου με τους ανθρώπους. Προσευχήθηκα στον Θεό να μου δώσει δύναμη να διατηρήσω τις αρχές της αλήθειας και να διαφυλάξω το έργο της εκκλησίας. Κατόπιν, είπα στους συνεργάτες την ιδέα μου να απολύσω τη Ρομπέρτα. Η Τζάκι είπε: «Η Ρομπέρτα επιβλέπει καιρό το πότισμα και έχει κάποια εργασιακή εμπειρία. Αν την απολύσεις, δεν θα βρούμε αμέσως κατάλληλο αντικαταστάτη». Μα αυτή τη φορά, επέμεινα στην άποψή μου και δεν συμβιβάστηκα. Ταυτόχρονα, το ανέφερα στους ανώτερους επικεφαλής, και μετά από τη συναναστροφή και την ανάλυσή τους, απέλυσαν τη Ρομπέρτα. Από την εμπειρία μου, συνειδητοποίησα ότι όσοι ζουν με σατανικές φιλοσοφίες μπορούν μόνο να γίνουν ποταποί και κακοί. Βλάπτουν το έργο της εκκλησίας, και ο Θεός τούς μισεί και τους αποστρέφεται. Η άσκηση της αλήθειας και των λόγων του Θεού φέρνει πνευματική απελευθέρωση.