Από τον Νόβο, Φιλιππίνες

Ονομάζομαι Νόβο και είμαι από τις Φιλιππίνες. Ακολουθώ τη μητέρα μου στην πίστη της στον Θεό από τότε που ήμουν μικρός, και πήγαινα να ακούσω κηρύγματα στην εκκλησία μαζί με τα αδέλφια μου. Παρόλο που πίστευα στον Κύριο για πολλά χρόνια, ένιωθα ότι δεν είχα υποστεί καμία αλλαγή και ότι ήμουν ίδιος με έναν άπιστο. Μέσα στην καρδιά μου, σκεφτόμουν συνεχώς πώς να βγάλω περισσότερα χρήματα, πώς να περνώ τις μέρες μου άνετα και να απολαμβάνω την καλή ζωή. Επιπλέον, έβγαινα συνεχώς για ποτά με τους φίλους μου, ενώ τη στιγμή που μου περίσσευαν κάποια χρήματα, πήγαινα να τζογάρω. Ήξερα πως αυτά τα πράγματα έρχονταν σε αντίθεση με το θέλημα του Θεού —συχνά προσευχόμουν στον Κύριο και εξομολογούμουν τις αμαρτίες μου, και έπαιρνα την ακλόνητη απόφαση ενώπιόν Του να κόψω αυτές τις κακές συνήθειες και να μην αμαρτήσω ποτέ ξανά από εκείνη τη μέρα κι έπειτα. Αλλά με το καλόπιασμα και το ξεμυάλισμα που δεχόμουν από τους φίλους μου, απλώς δεν μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου. Κι έτσι γινόμουν όλο και πιο έκφυλος, η καρδιά μου απομακρυνόταν όλο και περισσότερο από τον Θεό και δεν υπήρχε πια καμία ειλικρίνεια στις προσευχές μου. Κάθε εβδομάδα, έλεγα απλώς κάποιες απλές προσευχές για να ξεμπερδεύω. Μερικές φορές ένιωθα μεγάλη απόγνωση, καθώς γνώριζα πως όταν επέστρεφε ο Κύριος, θα έκρινε τον κάθε άνθρωπο με βάση τις ενέργειες και τη συμπεριφορά του, και στη συνέχεια θα έκρινε αν θα ανερχόταν στον ουρανό ή θα κατερχόταν στην κόλαση. Ένιωθα πως ήμουν τόσο έκφυλος, που ο Θεός δεν θα με συγχωρούσε ξανά. Αργότερα παντρεύτηκα και έκανα παιδιά, και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν η γυναίκα και τα παιδιά μου. Είχα παραγκωνίσει την πίστη μου στο πίσω μέρος του μυαλού μου καιρό πριν. Προκειμένου να παράσχω ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά μου και να πραγματοποιήσω την επιθυμία μου να γίνω πλούσιος, αποφάσισα να εργαστώ στο εξωτερικό, κι αυτό με έφερε στην Ταϊβάν. Αφού βρήκα δουλειά, και πάλι δεν έκανα καμία αλλαγή στον τρόπο ζωής μου. Στον ελεύθερό μου χρόνο, πήγαινα με τους φίλους μου από τη δουλειά για ποτά και για να τραγουδήσουμε καραόκε, ζώντας μια ζωή χαρακτηρισμένη από ξέφρενα γλέντια. Πήγαινε καιρός από τότε που είχα εκτοπίσει την πίστη μου στον Θεό στο πίσω μέρος του μυαλού μου.

Το 2011, εργαζόμουν ως ηλεκτροσυγκολλητής σε ένα εργοστάσιο στην Ταϊβάν. Μια μέρα του 2012, μια συνάδελφος στην Ταϊβάν έμαθε πως ήμουν καθολικός, κι έτσι με προσκάλεσε στη λειτουργία της εκκλησίας της. Ένα κυριακάτικο πρωινό, ήρθε να με πάρει από το εργοστάσιο και με πήγε στο σπίτι του φίλου της. Εκεί γνώρισα τον αδελφό Τζόζεφ. Εκείνος με ρώτησε: «Αδελφέ, πιστεύεις στη δεύτερη έλευση του Κυρίου Ιησού;» Εγώ απάντησα καταφατικά, και κατόπιν με ρώτησε: «Γνωρίζεις ποιο έργο θα επιτελέσει ο Κύριος Ιησούς όταν επιστρέψει;» Εγώ αποκρίθηκα: «Πιστεύω πως όταν επιστρέψει ο Κύριος Ιησούς, θα καθίσει σε έναν μεγάλο λευκό θρόνο και θα κρίνει την ανθρωπότητα. Όλοι θα λογοδοτήσουν για τις αμαρτίες τους γονατισμένοι ενώπιον του βήματος της κρίσεως, και τότε ο Κύριος θα αποφασίσει, βάσει των ενεργειών και των πράξεών τους, αν θα ανέλθουν στον ουρανό ή θα κατέλθουν στην κόλαση». Ο αδελφός Τζόζεφ συνέχισε ρωτώντας με: «Αν σου λέγαμε ότι ο Κύριος Ιησούς έχει ήδη έλθει και επί του παρόντος επιτελεί το έργο της κρίσεως τις έσχατες ημέρες, εκπληρώνοντας έτσι την προφητεία “να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού”, θα το πίστευες;» Ένιωσα μεγάλη έκπληξη όταν τον άκουσα να το λέει αυτό. Σκέφτηκα: «Έχει ήδη επιστρέψει ο Κύριος Ιησούς; Πώς είναι δυνατόν; Δεν έχω δει τον μεγάλο λευκό θρόνο να εμφανίζεται στον ουρανό ούτε είδα τον Κύριο να κατέρχεται πάνω σε άσπρο σύννεφο. Κι όμως αυτός λέει πως ο Κύριος έχει επιστρέψει για να επιτελέσει το έργο της κρίσεως, εκπληρώνοντας έτσι την προφητεία που λέει “να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού”. Βγάζει νόημα. Η σοφία του Θεού είναι ασύλληπτη για τον άνθρωπο, επομένως καλύτερα να συνεχίσω με την αναζήτησή μου». Έπειτα, αποκρίθηκα: «Αδελφέ, δεν θα τολμούσα να πω ούτε ότι ο Κύριος Ιησούς έχει επιστρέψει ούτε ότι δεν έχει επιστρέψει, οπότε θα ήθελα τη συναναστροφή σου πάνω σε αυτό το θέμα». Τότε, βρήκαν αρκετές περικοπές της Βίβλου που αφορούσαν προφητείες σχετικά με την επιστροφή του Κυρίου και την επιτέλεση του έργου της κρίσεως από Εκείνον, και μου τις διάβασαν. Για παράδειγμα, υπάρχει ο στίχος 17 στο κεφάλαιο 4 στην Πρώτη Επιστολή του Πέτρου, που λέει: «Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού». Όπως επίσης και οι στίχοι 12-13 στο κεφάλαιο 16 στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη: «Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα». Ο αδελφός Τζόζεφ είπε πως αυτό το «Πνεύμα της αληθείας» αναφέρεται στην επιστροφή του Κυρίου και στο ότι εκφράζει την αλήθεια και επιτελεί το έργο της κρίσεως. Ο Θεός των εσχάτων ημερών έχει επιστρέψει ενσαρκωμένος ως ο Υιός του ανθρώπου. Πάνω στο θεμέλιο του έργου της λύτρωσης που έκανε κατά την Εποχή της Χάριτος, εκφράζει την αλήθεια και επιτελεί το στάδιο του έργου της κρίσεως ξεκινώντας από τον οίκο του Θεού. Στην πραγματικότητα, αυτό το έργο της κρίσεως είναι το έργο του διεξοδικού εξαγνισμού και της σωτηρίας του ανθρώπου. Αυτό εκπληρώνει επακριβώς τις προφητείες του Κυρίου Ιησού: «Και εάν τις ακούση τους λόγους μου και δεν πιστεύση, εγώ δεν κρίνω αυτόν· διότι δεν ήλθον διά να κρίνω τον κόσμον, αλλά διά να σώσω τον κόσμον. Ο αθετών εμέ και μη δεχόμενος τους λόγους μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος, τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα» (Κατά Ιωάννην 12:47-48). «Επειδή ουδέ κρίνει ο Πατήρ ουδένα, αλλ’ εις τον Υιόν έδωκε πάσαν την κρίσιν […] και εξουσίαν έδωκεν εις αυτόν να κάμνη και κρίσιν, διότι είναι Υιός ανθρώπου» (Κατά Ιωάννην 5:22-27). Άκουσα με προσοχή τα λόγια του αδελφού κατά τη συναναστροφή του και πίστεψα πως όλα αυτά τα αγγέλματα που μοιραζόταν μαζί μου ήταν αληθή, διότι πιστεύω πως όλες οι προφητείες του Κυρίου πρέπει να εκπληρωθούν, πως όλες πρέπει γίνουν πραγματικότητα.

Στη συνέχεια, ο αδελφός Τζόζεφ μού διάβασε δύο περικοπές του λόγου του Παντοδύναμου Θεού από το κεφάλαιο «Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια»: «Το έργο της κρίσης είναι το έργο του Θεού, και έτσι είναι φυσικό να γίνει από τον ίδιο τον Θεό· δεν γίνεται αντί Αυτού να το κάνει ο άνθρωπος. Επειδή η κρίση είναι η κατάκτηση της ανθρώπινης φυλής μέσω της αλήθειας, είναι αναμφισβήτητο πως ο Θεός εξακολουθεί να εμφανίζεται ως ενσαρκωμένη εικόνα, ώστε να επιτελέσει αυτό το έργο ανάμεσα στους ανθρώπους. Δηλαδή, τις έσχατες ημέρες, ο Χριστός θα χρησιμοποιήσει την αλήθεια για να διδάξει τους ανθρώπους σε όλη τη γη και να τους γνωστοποιήσει όλες τις αλήθειες. Αυτό είναι το έργο της κρίσης του Θεού». «Τις έσχατες ημέρες, ο Χριστός χρησιμοποιεί μια ποικιλία από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, αυτά τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα μόνο λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Αυτές οι μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια, την οποία ο άνθρωπος δεν κατέχει καθόλου. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί πλήρως να είναι υποταγμένος στον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και για την αλήθεια σχετικά με τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει τη διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται).

Αφού διάβασε αυτά τα λόγια, ο αδελφός Τζόζεφ με συναναστράφηκε σχετικά με πολλές αλήθειες που αφορούν το έργο της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες. Κατάφερα να κατανοήσω ότι το έργο του Θεού είναι πολύ πρακτικό και καθόλου υπερφυσικό, ότι το έργο της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες δεν είναι καθόλου όπως το είχα φανταστεί. Εγώ φανταζόμουν τον Θεό να τοποθετεί ένα τεράστιο τραπέζι στον αέρα, να κάθεται ο Θεός σε έναν μεγάλο λευκό θρόνο και όλη η ανθρωπότητα να γονατίζει ενώπιόν Του. Τότε ο Θεός θα απαριθμούσε μία προς μία τις αμαρτίες μας, προκειμένου να καθορίσει αν ήμαστε καλοί ή κακοί, και θα αποφάσιζε αν θα ανερχόμασταν στον ουρανό ή θα κατερχόμασταν στην κόλαση. Αντ’ αυτού, ο Θεός έχει ενσαρκωθεί και έχει έλθει στον κόσμο για να εκφράσει την αλήθεια με πρακτικό τρόπο, να κρίνει τις αμαρτίες του ανθρώπου και να εκθέσει την αλήθεια της διαφθοράς του ανθρώπου, καθώς και τη φύση και την ουσία του. Ο αδελφός Τζόζεφ συνέχισε να μας συναναστρέφεται λέγοντας ότι οι σατανικές διαθέσεις μας, όπως η αλαζονεία και η υπεροψία μας, η ατιμία και η πανουργία μας, καθώς και η ιδιοτέλεια και η ποταπότητά μας, πρέπει όλες να υποβληθούν στην κρίση του Θεού προτού μπορέσουμε να εξαγνιστούμε. Το τελικό αποτέλεσμα στο οποίο αποσκοπεί το έργο της κρίσεως του Θεού είναι να μπορέσουμε να δούμε την ίδια τη βρομιά και τη διαφθορά μας, την ασχήμια και τη μοχθηρία μας, καθώς και την ουσία μας που αψηφά και προδίδει τον Θεό, να μπορέσουμε να μάθουμε ότι έχουμε διαφθαρεί τόσο βαθιά από τον Σατανά, ότι είμαστε γεμάτοι σατανικές διαθέσεις, ότι είμαστε η ενσάρκωση του Σατανά και ότι θα πρέπει να χαθούμε. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούμε να φτάσουμε στο σημείο να μισήσουμε και να καταραστούμε τον εαυτό μας, και να απαρνηθούμε τον Σατανά μια για πάντα. Επιπλέον, αποσκοπεί στο να μπορέσουμε, μέσα από την κρίση και την παίδευση του λόγου του Θεού, να φτάσουμε στο σημείο να γνωρίσουμε τη δίκαιη, άγια και απρόσβλητη διάθεση του Θεού. Μπορούμε, τότε, να αναπτύξουμε υποσυνείδητα φόβο Θεού στην καρδιά μας, να μην τολμήσουμε ποτέ ξανά να παρακούσουμε και να αψηφήσουμε απερίσκεπτα τον Θεό, καθώς και να σταθούμε ικανοί να απαρνηθούμε τη σάρκα μας και να κάνουμε πράξη την αλήθεια. Μόλις υποστεί αλλαγή η διάθεση της ζωής μας, θα είμαστε σε θέση να υπακούμε και να λατρεύουμε πραγματικά τον Θεό. Και μόλις αποκτήσουμε διάφορες πτυχές της αλήθειας που εκφράζει ο Θεός κατά τις έσχατες ημέρες, θα μπορούμε να εξαγνιστούμε και να σωθούμε πλήρως από τον Θεό και θα έχουμε τα προσόντα να μας φέρει ο Θεός στη βασιλεία Του. Στο τέλος, εκείνοι που αρνούνται να δεχθούν το έργο της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες και αδυνατούν να αποκτήσουν τον εξαγνισμό του Θεού, μπορούν μόνο να εξαλειφθούν από το έργο του Θεού και θα έχουν χάσει την ευκαιρία να σωθούν και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Ακούγοντας τα λόγια που αδελφού Τζόζεφ κατά τη συναναστροφή του, ένιωσα ότι το έργο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου είναι πάρα πολύ αληθινό και πρακτικό!

Σκέφτηκα το γεγονός ότι πίστευα στον Κύριο για πολλά χρόνια και, παρόλο που εξομολογούμουν συχνά τις αμαρτίες μου στον Κύριο και μετανοούσα, κατόπιν συνέχιζα να αμαρτάνω, να ψεύδομαι, να εξαπατώ και να είμαι διεφθαρμένος και πανούργος, ενώ συχνά αποκάλυπτα, μάλιστα, την άκρως υπεροπτική, αλαζονική και αυτάρεσκη σατανική διάθεσή μου. Ζούσα συνεχώς σε έναν κύκλο αμαρτίας και εξομολόγησης· εξομολόγησης και αμαρτίας. Ζούσα μέσα σε τρομερό πόνο. Τώρα ο Θεός έχει έλθει για να επιτελέσει το έργο της κρίσεως και του εξαγνισμού τις έσχατες ημέρες, κι αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Εκείνοι που πιστεύουν στον Κύριο και των οποίων οι αμαρτίες έχουν συγχωρεθεί, εξακολουθούν να χρειάζονται τον εξαγνισμό του έργου της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες. Η Βίβλος λέει: «Αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον» (Προς Εβραίους 12:14). Ο Κύριος είναι άγιος. Αν συγχωρεθούν μεν οι αμαρτίες μας, αλλά δεν εξαγνιστεί η αμαρτωλή φύση και η σατανικές διαθέσεις μας, τότε, ανά πάσα στιγμή, παραμένουμε ικανοί να αμαρτήσουμε και να αψηφήσουμε τον Θεό, να διαμαρτυρόμαστε συχνά ή ακόμα και να προδώσουμε τον Θεό. Πώς είναι δυνατόν εμείς, όντας γεμάτοι με τόση μίανση και διαφθορά, να έχουμε τα προσόντα να κοιτάξουμε το πρόσωπο του Κυρίου; Μόνο τότε ένιωσα μες στην καρδιά μου πόσο απολύτως απαραίτητο είναι το έργο της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες! Θα ήταν τόσο μη ρεαλιστικό, τόσο μη πρακτικό αν ο Κύριος ερχόταν και σήκωνε τους πάντες στον αέρα για να Τον συναντήσουν σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων! Στη συνέχεια, ο αδελφός Τζόζεφ με συναναστράφηκε πάνω στις εμπειρίες και τη μαρτυρία του σχετικά με το πώς δέχθηκε την κρίση και την παίδευση του Θεού. Ένιωσα στ’ αλήθεια πως η συναναστροφή του περιείχε τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος. Ήταν πολύ εποικοδομητικό να τον ακούω και πίστεψα ότι ο Κύριος Ιησούς πρέπει στ’ αλήθεια να έχει επιστρέψει. Έτσι, αποφάσισα να αναζητήσω και να διερευνήσω το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, έτσι ώστε να μη χάσω την ευκαιρία μου να υποδεχθώ τον ερχομό του Κυρίου.

Στη συνέχεια, ο αδελφός Τζόζεφ μού έδωσε ένα αντίτυπο του βιβλίου «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται», και ενθουσιάστηκα. Όταν επέστρεψα στον κοιτώνα μου εκείνο το βράδυ, άρχισα να διαβάζω τα λόγια του Θεού και δεν σταμάτησα όλη τη νύχτα. Διάβασα τα εξής λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Τα στόματά σας είναι γεμάτα με λόγια απάτης και ανηθικότητας, προδοσίας και έπαρσης. Ποτέ δεν έχετε εκφέρει λόγια ειλικρίνειας σε Εμένα, ούτε άγια λόγια, ούτε λόγια υποταγής σε Εμένα καθώς βιώνετε τον λόγο Μου. Πώς είναι, τελικά, η πίστη σας; Οι καρδιές σας είναι γεμάτες με επιθυμίες και πλούτη, τα μυαλά σας με υλικά πράγματα. Κάθε μέρα υπολογίζετε πώς θα πάρετε κάτι από Εμένα, πόσα πλούτη και πόσα υλικά πράγματα έχετε κερδίσει από Εμένα. Κάθε μέρα περιμένετε να λάβετε όλο και περισσότερες ευλογίες, ώστε να μπορείτε να απολαύσετε, ακόμη περισσότερο και ακόμη καλύτερα, τα πράγματα που μπορεί κάποιος ν’ απολαύσει. Δεν είμαι Εγώ, ούτε η αλήθεια που πηγάζει από Εμένα, αυτά που σκέφτεστε συνεχώς, αλλά αντιθέτως είναι ο (η) σύζυγός σας, οι γιοι, οι θυγατέρες, ή το τι θα φάτε και τι θα φορέσετε, και πώς η απόλαυσή σας θα γίνει μεγαλύτερη και καλύτερη. Ακόμη και όταν γεμίζετε μέχρι σκασμού τα στομάχια σας, μήπως δεν είσαστε απλώς κάτι ελαχίστως περισσότερο από ένα πτώμα; Ακόμη και όταν, εξωτερικά, στολίζεστε με τόσο όμορφα ενδύματα, δεν παραμένετε ένας ζωντανός νεκρός, ο οποίος στερείται ζωής; Μοχθείτε χάριν του στομαχιού σας μέχρι τη στιγμή που ασπρίζουν τα μαλλιά σας, αλλά κανένας σας δεν θυσιάζει ούτε μια τρίχα για το έργο Μου. Είσαστε σε συνεχή κίνηση, εξαντλώντας το σώμα σας και καταρρακώνοντας το μυαλό σας, χάριν της σάρκας σας και χάριν των γιων και των θυγατέρων σας, αλλά κανένας από εσάς δεν δείχνει την παραμικρή ανησυχία ή ενδιαφέρον για το θέλημά Μου. Τι είναι αυτό που ελπίζετε πια να κερδίσετε από Εμένα;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πολλοί μεν οι κλητοί, λίγοι δε οι εκλεκτοί).

Αυτό που αποκάλυψαν τα λόγια αυτά ήταν ακριβώς η κατάσταση που επικρατούσε στη ζωή μου, και περιέγραφαν ακριβώς πώς ένιωθα μες στην καρδιά μου. Τα λόγια ήταν σαν ένα δίκοπο σπαθί που έκοβε και διαπερνούσε τη μουδιασμένη καρδιά μου. Γνώριζα ότι μόνο ο Θεός μπορούσε να εξετάσει τα βάθη της καρδιάς του ανθρώπου και ότι μόνο ο Θεός μπορούσε να αποκαλύψει την αλήθεια της διαφθοράς της ανθρωπότητας κι αυτό που κρύβεται βαθιά μες στον άνθρωπο. Ένιωθα ότι αυτά τα λόγια αποτελούσαν τις ομιλίες του Αγίου Πνεύματος, καθώς και τη φωνή του Θεού. Από τα λόγια του Θεού, έφτασα στο σημείο να γνωρίσω ότι παρόλο που πίστευα στον Θεό για πολλά χρόνια και συχνά εξομολογούμουν και μετανοούσα στον Κύριο, η αμαρτωλή μου φύση και η σατανική μου διάθεση δεν είχαν εξαγνιστεί ούτε είχαν αλλάξει καθόλου. Ομολογούσα μόνο το όνομα του Κυρίου, αλλά δεν υπήρχε θέση για τον Κύριο μες στην καρδιά μου, κι εγώ δεν δαπανούσα εαυτόν για τον Κύριο ούτε εργαζόμουν γι’ Αυτόν. Το μόνο που με απασχολούσε διαρκώς ήταν το πώς θα έβγαζα περισσότερα χρήματα, το πώς θα αύξανα τις απολαύσεις της σάρκας μου και το πώς θα έκανα την οικογένειά μου να ζήσει με μεγαλύτερη οικονομική άνεση, ενώ ούτε μία φορά δεν με απασχόλησε το θέλημα του Θεού. Γνώριζα, μάλιστα, πως ψευδόμουν και αμάρτανα συχνά, αλλά δεν το λογάριαζα ιδιαίτερα. Ανέκαθεν πίστευα πως ο Θεός ήταν ο πάντοτε στοργικός, ο πάντοτε σπλαχνικός Θεός και πως, ακόμη κι αν αμάρτανα, Εκείνος θα με συγχωρούσε για τις αμαρτίες μου, θα ήταν ελεήμων απέναντί μου και θα με ευλογούσε. Μόνο αφότου διάβασα αυτές τις ομιλίες που εξέφρασε ο Θεός τις έσχατες ημέρες, είδα τη δίκαιη και άγια διάθεση του Θεού και έμαθα ότι η διάθεση του Θεού είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να προσβάλει. Η κρίση και η παίδευση του λόγου του Θεού οδήγησαν στο να δημιουργηθεί μέσα μου ευλάβεια γι’ Αυτόν και θρήνησα για το ίδιο μου το παρελθόν. Πρόσπεσα ενώπιον του Θεού και έκλαψα πικρά. «Θεέ μου, έχω επαναστατήσει εναντίον Σου, Σε έχω εξαπατήσει και Σε έχω αψηφήσει σε πολλά πράγματα, και είμαι ανάξιος να έρχομαι ενώπιόν Σου. Όλα όσα έχω κάνει αξίζουν μόνο τιμωρία. Θεέ μου, Σε ευχαριστώ που μου δίνεις αυτή την ευκαιρία να μετανοήσω και να σωθώ. Εφεξής, θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να αναζητώ την αλήθεια, να εκτελώ καλά το καθήκον μου και να ανταποδίδω την αγάπη Σου». Μόλις προσευχήθηκα, πήρα την εξής ακλόνητη απόφαση: Πρέπει να δεχθώ την κρίση του Θεού και να αλλάξω τη ζωή της αμαρτίας και της εξομολόγησης που διάγω. Πρέπει να διαβάζω περισσότερο τα λόγια του Θεού και να τα συλλογίζομαι περισσότερο, έτσι ώστε να μπορέσω να κατανοήσω μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας και να έχω τη δύναμη να απαρνηθώ τη σάρκα μου, να κάνω πράξη την αλήθεια και να εκπληρώσω το θέλημα του Θεού.

Από τότε και έπειτα, έπαιρνα το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται» μαζί μου στη δουλειά, ώστε να μπορώ να διαβάζω και να συλλογίζομαι τα λόγια του Θεού κατά τα διαλείμματά μου. Από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, είδα πόσο διεφθαρμένη και επαναστατική ήταν η συμπεριφορά και οι σκέψεις μου. Αργότερα, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού, που λένε: «Η προσευχή σου πρέπει να προχωρά βήμα-βήμα, σύμφωνα με την πραγματική κατάσταση της καρδιάς σου και το έργο του Αγίου Πνεύματος· φτάνεις στο σημείο να επικοινωνείς με τον Θεό σύμφωνα με το θέλημά Του Θεού και τις απαιτήσεις Του από τον άνθρωπο. Όταν αρχίζεις την άσκηση της προσευχής, δώσε πρώτα την καρδιά σου στον Θεό. Μην επιχειρήσεις να κατανοήσεις το θέλημα του Θεού —προσπάθησε μόνο να πεις στον Θεό τα λόγια που έχεις μες στην καρδιά σου. Όταν έρχεσαι ενώπιον του Θεού, να μιλάς κατ’ αυτόν τον τρόπο: “Ω, Θεέ μου! Μόλις σήμερα συνειδητοποίησα ότι συνήθιζα να Σε παρακούω. Είμαι πραγματικά διεφθαρμένος και ποταπός. Το μόνο που έκανα ήταν να χαραμίζω της ζωή μου. Από σήμερα, θα ζω για Σένα. Θα διάγω μια ζωή με νόημα και θα ικανοποιώ το θέλημά Σου. Είθε το Πνεύμα Σου να εργάζεται πάντα μέσα μου, φωτίζοντας και διαφωτίζοντάς με συνεχώς. Επίτρεψέ μου να γίνω ισχυρός και ηχηρός μάρτυρας ενώπιόν Σου. Ας δει ο Σατανάς τη δόξα Σου, τη μαρτυρία Σου και την απόδειξη του θριάμβου Σου να εκδηλώνονται μέσα μας”. Όταν προσευχηθείς κατ’ αυτόν τον τρόπο, η καρδιά σου θα απελευθερωθεί τελείως. Έχοντας προσευχηθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, η καρδιά σου θα είναι πιο κοντά στον Θεό, και αν μπορείς να προσεύχεσαι συχνά κατ’ αυτόν τον τρόπο, το Άγιο Πνεύμα θα εργάζεται σίγουρα μέσα σου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σχετικά με την άσκηση της προσευχής). Στα λόγια του Θεού, βρήκα ένα μονοπάτι πράξης για να διορθώσω τη διεφθαρμένη διάθεσή μου, κι άρχισα να προσεύχομαι ένθερμα στον Θεό με ειλικρινή καρδιά, να ανοίγομαι στον Θεό για τη διεφθαρμένη διάθεσή μου και να Του λέω γι’ αυτά που ήλπιζα μέσα μου να επιτύχω. Του ζήτησα να με καθοδηγεί ώστε να μπορώ να ζήσω σύμφωνα με τον λόγο Του. Μέσα από τις προσευχές αυτού του είδους, ένιωθα συχνά ότι ο Θεός με καθοδηγούσε και με διαφώτιζε, και η καρδιά μου γέμισε με πίστη και δύναμη. Δεν ζούσα πλέον όπως ζούσα στο παρελθόν ούτε ενεργούσα πλέον σύμφωνα με εκείνες τις διεφθαρμένες σκέψεις και ιδέες που είχα μέσα στην καρδιά μου. Η ζωή μου είχε αλλάξει. Δεν ήταν πια η έκλυτη ζωή που ζούσα πριν —της αμαρτίας και της εξομολόγησης— αλλά, αντιθέτως, ζούσα πραγματικά ενώπιον του Θεού και είχα λάβει τη φροντίδα και την προστασία του Θεού.

Τον Ιούλιο του 2014, επέστρεψα στις Φιλιππίνες, και μόνο τότε διαπίστωσα ότι ο Θεός είχε επιλέξει και πολλούς αδελφούς και αδελφές στις Φιλιππίνες. Ήμουν πανευτυχής. Τώρα συναναστρέφομαι τους αδελφούς και τις αδελφές μου στην εκκλησία πάνω στον λόγο του Θεού, ζούμε μια εκκλησιαστική ζωή και βοηθούμε και στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Όλοι μας αναζητούμε την αλήθεια, επιζητούμε να αλλάξουμε τη διάθεσή μας και να σωθούμε από τον Θεό. Επίσης, καταθέτουμε μαρτυρία για το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες στους συμπατριώτες μας, καθώς και σε ανθρώπους άλλων χωρών, έτσι ώστε να μάθουν ότι ο Κύριος Ιησούς έχει ήδη επιστρέψει και να μπορέσουν, όπως εμείς, να αποκτήσουν τη σωτηρία του Θεού τις έσχατες ημέρες. Ευχαριστώ τον Παντοδύναμο Θεό! Πλέον ζω μια ιδιαίτερα εμπλουτισμένη και ευτυχισμένη ζωή. Έχω απαλλαγεί ολοκληρωτικά από το έκφυλο, παρακμιακό είδος ζωής που ζούσα παλαιότερα. Ο Παντοδύναμος Θεός είναι Αυτός που με οδήγησε να βρω τον στόχο και την κατεύθυνση της ζωής μου. Νιώθω πως αυτός είναι ο μόνος τρόπος να διάγει κανείς μια ζωή με νόημα!