Από την Τσουξίν, Νότια Κορέα

Πριν από λίγο καιρό, γνώρισα μια χριστιανή από τις Φιλιππίνες στο ίντερνετ, την Τερέζα. Γνωρίζοντάς την καλύτερα, είδα ότι πίστευε αληθινά στον Κύριο. Είπε ότι δεν της προσέφεραν τίποτα οι εκκλησιαστικές λειτουργίες, και ότι έβλεπε όλο και περισσότερους πιστούς να ακολουθούν κοσμικές συνήθειες. Ένιωθε ξένη απέναντι στην εκκλησία της και ήθελε να βρει μία που θα ασκούσε το έργο του Αγίου Πνεύματος. Επίσης, είπε ότι ήθελε να μελετήσει περισσότερο τα λόγια του Θεού, να Τον γνωρίσει και να αρχίσει μια νέα ζωή. Όταν είδα την πνευματική της επιθυμία, θέλησα πραγματικά να μοιραστώ μαζί της το ευαγγέλιο, για να ακούσει τη φωνή του Θεού και να εισέλθει στον οίκο Του. Μια φορά, τη ρώτησα τι ζητούσε από την πίστη της. Είπε: «Θέλω να πάω στη βασιλεία του Θεού και να μείνω μαζί Του για πάντα, μα είμαι αμαρτωλή και δεν αξίζω τη βασιλεία Του». Της είπα ότι κατανοώντας τα πρότυπα για τη βασιλεία του Θεού, θα εισέλθουμε σε αυτήν, και ρώτησα αν ήθελε να μάθει κι άλλα σχετικά. «Φυσικά!» είπε με πολύ ενθουσιασμό. Είδα πως ήταν μια αληθινή πιστή που επιζητούσε την αναζήτηση, και ανυπομονούσα να μοιραστώ μαρτυρία για το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Μα έπρεπε να πάει στη δουλειά, κι έτσι σταματήσαμε προς το παρόν τη συνομιλία μας.

Ήταν πολύ απασχολημένη με τη δουλειά της, γιατί δούλευε από νωρίς το πρωί έως αργά το βράδυ, και μετά τη δουλειά ήταν εξαντλημένη και ήθελε να ξεκουραστεί. Στον λίγο ελεύθερο χρόνο που της απέμενε κάθε εβδομάδα, πήγαινε στην εκκλησία, κι έτσι δεν είχαμε πολλές ευκαιρίες για συζήτηση. Ήταν στη δουλειά σχεδόν κάθε φορά που επικοινωνούσα μαζί της, κι έτσι δεν είχαμε χρόνο για να μιλήσουμε. Άρχισα να απογοητεύομαι μετά από λίγο. Σκεφτόμουν ότι έπρεπε να επικοινωνούμε διαδικτυακά, εφόσον δεν ήμασταν στην ίδια χώρα, άρα αν δεν είχε χρόνο να συνδεθεί, πώς θα μοιραζόμουν μαζί της το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες; Άρχισα να σκέφτομαι ότι τα χέρια μου ήταν δεμένα, οπότε θα έπρεπε να το ξεχάσω. Ίσως κάποιος άλλος θα μοιραζόταν μαζί της το ευαγγέλιο. Ακριβώς όταν ήμουν έτοιμη να τα παρατήσω, θυμήθηκα κάτι που είπε ο Θεός. «Έχεις συναίσθηση του φορτίου που έχεις επωμιστεί, της αποστολής και της ευθύνης σου; Πού είναι η αίσθηση της ιστορικής αποστολής σου; Πώς θα υπηρετήσεις ικανοποιητικά ως κύριος στην επόμενη εποχή; Έχεις ισχυρό αίσθημα κυριαρχίας; Πως θα εξηγούσες τι είναι ο κύριος των πάντων; Είναι όντως ο κύριος όλων των έμβιων όντων και όλων των αντικειμένων στον κόσμο; Ποια είναι τα σχέδιά σου για την εξέλιξη της επόμενης φάσης του έργου; Πόσοι άνθρωποι περιμένουν να γίνεις ο ποιμένας τους; Είναι βαρύ το καθήκον σου; Πρόκειται για ανθρώπους κακόμοιρους, αξιολύπητους, τυφλούς, που τα έχουν χαμένα και θρηνούν στο σκοτάδι —πού είναι ο δρόμος; Πόσο λαχταρούν το φως, σαν έναν διάττοντα αστέρα που θα κατέλθει ξαφνικά και θα διαλύσει τις δυνάμεις του σκότους που καταπιέζουν τους ανθρώπους για τόσο πολλά χρόνια. Ποιος μπορεί να γνωρίζει την πλήρη έκταση της αγωνιώδους ελπίδας, και πόσο το λαχταρούν αυτό μέρα-νύχτα; Αυτοί οι άνθρωποι που υποφέρουν βαθιά, παραμένουν φυλακισμένοι σε ένα σκοτεινό μπουντρούμι, χωρίς ελπίδα να απελευθερωθούν, ακόμα και την ημέρα που το φως θα λάμψει στιγμιαία· πότε θα πάψουν να θρηνούν; Τρομερή είναι η ατυχία αυτών των εύθραυστων πνευμάτων που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να αναπαυτούν, και τόσο πολύς ο καιρός που έχουν μείνει καθηλωμένοι σε αυτήν την κατάσταση εξαιτίας ανήλεων δεσμών και της αμετάβλητης ιστορίας. Και ποιος έχει ακούσει τον θρήνο τους; Ποιος έχει αντικρίσει τη θλιβερή τους κατάσταση; Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό πόσο θλιμμένη και ανήσυχη είναι η καρδιά του Θεού; Πώς μπορεί να αντέχει να βλέπει την αθώα ανθρωπότητα που Αυτός δημιούργησε με τα ίδια Του τα χέρια να βασανίζεται τόσο; Εξάλλου, τα ανθρώπινα όντα είναι θύματα που έχουν δηλητηριαστεί. Και παρόλο που έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα, ποιος να ήξερε ότι η ανθρωπότητα έχει εδώ και πολύ καιρό δηλητηριαστεί από τον πονηρό; Έχεις ξεχάσει πως είσαι ένα από τα θύματα; Δεν είσαι διατεθειμένος να αγωνιστείς, λόγω της αγάπης σου για τον Θεό, για να σώσεις εκείνους που έχουν επιβιώσει; Δεν είσαι πρόθυμος να βάλεις τα δυνατά σου, ώστε να ξεπληρώσεις τον Θεό, που αγαπά την ανθρωπότητα σαν την ίδια τη σάρκα και το αίμα Του;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς θα πρέπει να επιληφθείς της μελλοντικής αποστολής σου;). Όταν σκέφτηκα τα λόγια του Θεού, ένιωσα πολύ άσχημα. Δεν είχα κάνει ό,τι μπορούσα για να μοιραστώ το ευαγγέλιο μαζί της και δεν της είχα πει καν ότι ο Κύριος Ιησούς είχε ήδη επιστρέψει. Είχε ειλικρινή πίστη στον Κύριο και λαχταρούσε να καταλάβει το θέλημά Του, μα βρισκόταν σε πνευματικό σκότος χωρίς τροφή. Πάνω που χρειαζόταν πραγματικά βοήθεια, εγώ την εγκατέλειπα. Τότε, πότε θα άκουγε τη φωνή του Θεού; Τώρα που οι καταστροφές αυξάνονται, αν δεν κατέθετα αμέσως μαρτυρία για το έργο του Θεού, θα έχανε τη σωτηρία. Ένιωσα ακόμα χειρότερα κάνοντας αυτή τη σκέψη, και προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, ξέρω πως όλα είναι πιθανά μαζί Σου. Αν εκείνη είναι ένα από τα πρόβατά Σου, θέλω να κάνω ό,τι μπορώ για να μοιραστώ το ευαγγέλιο. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με». Αφού προσευχήθηκα, ξαφνικά σκέφτηκα ότι μπορεί να μην είχε χρόνο, αλλά θα μπορούσα να κλείσω ραντεβού μαζί της για να προσευχηθούμε μαζί. Έτσι, τη ρώτησα και δέχτηκε αμέσως. Είπαμε να βρεθούμε κατά τις 5 το πρωί. Ήμουν πολύ απασχολημένη με τα καθήκοντά μου εκείνη την περίοδο, και δούλευα μέχρι τις 2 ή 3 π.μ. κάθε βράδυ. Σκεφτόμουν ότι δεν θα κοιμόμουν σχεδόν καθόλου, αν έπρεπε να σηκωθώ τόσο νωρίς. Μα είπα στον εαυτό μου ότι αν ανησυχούσα για τη σωματική μου άνεση, αυτό θα καθυστερούσε την έλευση της Τερέζα ενώπιον του Θεού. Ήξερα ότι αυτό ήταν λάθος. Θυμήθηκα ότι ο Θεός είπε: «Η σάρκα ανήκει στον Σατανά. Μέσα της υπάρχουν εξωφρενικές επιθυμίες, σκέφτεται μόνο τον εαυτό της, θέλει να απολαύσει την άνεση και να χαρεί τη διασκέδαση, να χαλαρώσει μέσα στη νωθρότητα και την αδράνεια και μόλις ικανοποιηθεί μέχρι ενός σημείου τελικά θα σε καταβροχθίσει» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). Γνώριζα ότι η ικανοποίηση της σάρκας σήμαινε την ικανοποίηση του Σατανά. Δεν θα κατάφερνα να καταθέσω μαρτυρία και να κάνω το καθήκον μου και θα έχανα την ευκαιρία μου να δώσω μαρτυρία για το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Είπα μια προσευχή, έτοιμη να απαρνηθώ τη σάρκα και να πληρώσω μεγάλο τίμημα, για να μοιραστώ το ευαγγέλιο μαζί της και να τη φέρω στον οίκο του Θεού. Αρχίσαμε να συναντιόμαστε για την πρωινή προσευχή, και όταν είπα μια πολύ ειλικρινή προσευχή για εκείνη, ελπίζοντας ότι θα είχε περισσότερο χρόνο για να συναναστραφούμε σχετικά με τα λόγια του Θεού, μου είπε πολύ σοβαρά: «Μπορώ να νιώσω πόσο αυθεντική είσαι. Ευχαριστώ για την προσευχή σου. Συγκινήθηκα πραγματικά». Όταν την άκουσα να το λέει αυτό, συγκινήθηκα, και είδα ότι οι άνθρωποι το νιώθουν πραγματικά, όταν κάποιος είναι αυθεντικός. Υποσχέθηκα σιωπηλά στον Θεό ότι σίγουρα θα έφερνα την Τερέζα στον οίκο Του. Έτσι, της πρότεινα να βρούμε χρόνο, για να συναναστραφούμε σχετικά με τη Βίβλο. Συμφώνησε. Κατάφερε να βρει λίγο χρόνο για καθημερινή συναναστροφή 30 λεπτών, και ανέφερε ξανά ότι ήθελε να μάθει πώς να εισέλθει στη βασιλεία του Θεού.

Μιλήσαμε για αυτό στη συναναστροφή μας την επόμενη ημέρα κιόλας. Είπα: «Κάθε πιστός θέλει να εισέλθει στη βασιλεία, άρα τι πρέπει να κάνουμε; Πρέπει να ακούσουμε τον Κύριο. Ο Κύριος Ιησούς είπε: “Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς” (Κατά Ματθαίον 7:21). Ο Κύριος ήταν πολύ σαφής. Το κλειδί για την είσοδο στη βασιλεία των ουρανών είναι να κάνεις το θέλημά Του. Τι σημαίνει αυτό; Για να το θέσω απλά, το να κάνεις το θέλημα του Θεού είναι να κάνεις τα λόγια του Κυρίου πράξη και να ακολουθείς τις εντολές Του. Σημαίνει να απέχεις από την αμαρτία και να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού, και να αγαπάς και να υποτάσσεσαι στον Θεό από καρδιάς. Όσοι πάντα ψεύδονται, αμαρτάνουν κι αντιστέκονται στον Θεό και τις απαιτήσεις Του δεν κάνουν το θέλημά Του, επομένως, τους αξίζει να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών;» Είπε: «Όχι. Λέμε συνέχεια ψέματα, αμαρτάνουμε με τα λόγια μας, και περισσότεροι άνθρωποι ακολουθούν εγκόσμιες τάσεις, κυνηγώντας το χρήμα. Δεν λατρεύουμε αυθεντικά τον Θεό και ακόμα και οι πάστορες δεν αποτελούν εξαίρεση. Πώς θα εισέλθουμε έτσι στη βασιλεία;» Απάντησα: «Ναι. Λυτρωθήκαμε από τον Κύριο Ιησού και οι αμαρτίες μας συγχωρέθηκαν, μα ακόμα λέμε ψέματα και αμαρτάνουμε. Την ημέρα αμαρτάνουμε, το βράδυ εξομολογούμαστε. Η Βίβλος λέει: “τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον” (Προς Εβραίους 12:14). Δεν αξίζουμε τη βασιλεία έτσι. Μα όλοι ξέρουμε πως ο Θεός αγαπά τον άνθρωπο και θέλει να σωθούμε όλοι και να εισέλθουμε στη βασιλεία Του, να ζήσουμε στο φως Του. Άρα πώς ο Θεός το κάνει αυτό εφικτό για εμάς; Η Βίβλος λέει: “Ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά να σηκώση τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν” (Προς Εβραίους 9:28). Ο Κύριος έρχεται ξανά κατά τις έσχατες ημέρες, για να μας σώσει, για να μας απελευθερώσει πλήρως από τα δεσμά της αμαρτίας, να υποταχθούμε στον Θεό και να κάνουμε το θέλημά Του, ώστε να σωθούμε πλήρως και να εισέλθουμε στη βασιλεία». Ενθουσιάστηκε που το άκουσε αυτό και είπε: «Θα ήθελα πολύ να σταματήσω να αμαρτάνω. Πώς, λοιπόν, μας σώζει ο Θεός από την αμαρτία;» Της έστειλα ορισμένα εδάφια από τη Γραφή. Το πρώτο ήταν: «Αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου· ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια» (Κατά Ιωάννην 17:17). Μετά αυτό: «Και είδον εν τη δεξιά του καθημένου επί του θρόνου βιβλίον γεγραμμένον έσωθεν και όπισθεν, κατεσφραγισμένον με σφραγίδας επτά. Και είδον άγγελον ισχυρόν κηρύττοντα μετά φωνής μεγάλης· Τις είναι άξιος να ανοίξη το βιβλίον και να λύση τας σφραγίδας αυτού; […] Ιδού, υπερίσχυσεν ο λέων, όστις είναι εκ της φυλής Ιούδα, η ρίζα του Δαβίδ, να ανοίξη το βιβλίον και να λύση τας επτά σφραγίδας αυτού» (Αποκάλυψη 5:1-5). Είπα: «Ο Κύριος είπε ότι θα χρησιμοποιούσε την αλήθεια, για να καθαγιάσει την ανθρωπότητα, και η Αποκάλυψη και το Βιβλίο του Δανιήλ λένε ότι ένα σφραγισμένο βιβλίο θα ανοιχτεί κατά τις έσχατες ημέρες. Αυτό το βιβλίο αναφέρεται στα νέα λόγια του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, και αυτή είναι η αλήθεια που θα καθαγιάσει την ανθρωπότητα. Μόνο ο Θεός μπορεί να ξεσφραγίσει το βιβλίο και να εκφράσει την αλήθεια, για να σώσει την ανθρωπότητα. Ο Κύριος λέει πολλές αλήθειες για να μας εξαγνίσει και να μας αλλάξει, όταν έρχεται κατά τις έσχατες ημέρες, για να μας σώσει από την αμαρτία. Το Βιβλίο της Αποκάλυψης λέει επίσης αρκετές φορές: “Όστις έχει ωτίον ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας” (Αποκάλυψη Κεφάλαια 2, 3). Ο Θεός θα μιλήσει στις εκκλησίες κατά τις έσχατες ημέρες. Θα πρέπει απλώς να ακούσουμε τη φωνή Του. Δεν μπορούμε να καλωσορίσουμε τον Κύριο, αν δεν ακούσουμε τη φωνή Του, και αυτή είναι η μόνη μας ευκαιρία να εξαγνιστούμε και να σωθούμε, για να είμαστε άξιοι της βασιλείας».

Σε εκείνο το σημείο της συναναστροφής, η Τερέζα με ρώτησε: «Γιατί πρέπει ο Κύριος να πει νέα λόγια κατά τις έσχατες ημέρες; Μελετώ τη Βίβλο όλη μου τη ζωή και μου έχει προσφέρει πίστη και μου έχει μάθει πολλά, μου έμαθε την ανεκτικότητα, την υπομονή και τη συγχώρεση. Νιώθω πως η Βίβλος είναι αρκετή, και ο πάστοράς μας λέει πάντα πως όλα τα λόγια του Θεού είναι στη Βίβλο, πως τίποτα εκτός αυτής δεν είναι λόγος του Θεού». Κατάλαβα πως η Τερέζα είχε ορισμένες ιδέες για την ομιλία του Κυρίου κατά τις έσχατες ημέρες, ότι δεν την αποδεχόταν. Επομένως, δεν διέψευσα απευθείας τα όσα είπε. Μοιράστηκα την εμπειρία μου μαζί της. Είπα: «Κι εγώ έτσι σκεφτόμουν παλιά. Νόμιζα πως όλα όσα είπε ο Κύριος ήταν μέσα στη Βίβλο, και ότι δεν υπήρχαν νέα λόγια του Θεού εκτός αυτής. Μα αργότερα, άκουσα έναν αδελφό να αναφέρει κάτι που είπε ο Κύριος, το οποίο με έκανε να σκεφτώ διαφορετικά. Ο Κύριος Ιησούς είπε: “Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν” (Κατά Ιωάννην 16:12-13). Αυτό είπε ο Κύριος στους μαθητές Του τότε. Είπε ότι είχε πολλά ακόμα να μοιραστεί, μα οι άνθρωποι δεν είχαν τότε το ανάστημα, για να τα αντέξουν. Πρέπει να μιλά περισσότερο κατά τις έσχατες ημέρες, για να καταλάβουν οι ανθρώποι και να εισέλθουν σε κάθε αλήθεια, έτσι ώστε να απελευθερωθούν από τα δεσμά της αμαρτίας και να σωθούν ολοκληρωτικά». Τότε, θυμήθηκα ένα καλό παράδειγμα για να μοιραστώ μαζί της. «Φαντάσου ένα μικρό παιδί. Όταν είναι νεαρό και η μαμά του το μαθαίνει να μιλάει και να περπατάει, θα του πει να βγάζει πολλά λεφτά, για να φροντίζει τη μαμά και τον μπαμπά; Φυσικά και όχι. Θα ήταν πολύ μικρό για να το καταλάβει. Έτσι, σε αυτή την ηλικία, οι γονείς του θα του πουν μόνο όσα μπορεί να κατανοήσει. Μετά, όταν μεγαλώσει και μάθει περισσότερα, θα του πουν περισσότερα και για τη ζωή, όπως το να βρει δουλειά και να κάνει οικογένεια. Έτσι ακριβώς έπραξε ο Κύριος Ιησούς το έργο της λύτρωσης κατά την Εποχή της Χάριτος βάσει των αναγκών των ανθρώπων, εκφράζοντας τον τρόπο της μετάνοιας, μαθαίνοντάς τους να είναι ταπεινοί, ανεκτικοί, να σηκώνουν τον σταυρό, να συγχωρούν 70 φορές το επτά. Μα υπήρχαν άλλα πράγματα που ο Κύριος δεν είπε στους ανθρώπους: όλες τις αλήθειες για τον εξαγνισμό και τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Τις κράτησε για όταν θα έρθει ο Κύριος τις έσχατες ημέρες, και αυτό είναι το σφραγισμένο βιβλίο της προφητείας στο Βιβλίο της Αποκάλυψης. Μέσα σε αυτά τα 2.000 χρόνια, κανείς δεν διάβασε αυτό το βιβλίο, επειδή δεν ανοίχτηκε μέχρι να επιστρέψει ο Κύριος κατά τις έσχατες ημέρες. Πιστεύεις πως θα ήταν δυνατόν όσα γράφτηκαν σε αυτό το βιβλίο να είναι στη Βίβλο;» Είπε με σοβαρότητα: «Δεν θα μπορούσαν να είναι στη Βίβλο». Μοιράστηκα αυτή τη συναναστροφή μαζί της λίγες φορές ακόμα, μέχρι που είπε ότι την κατάλαβε.

Μα την επόμενη ημέρα, όταν επανέφερα το θέμα της ομιλίας του Κυρίου τις έσχατες ημέρες, είπε ότι όλα τα λόγια του Κυρίου για τις έσχατες ημέρες πρέπει να βρίσκονται στη Βίβλο. Στην αρχή, νόμιζα πως άκουσα λάθος, οπότε το επιβεβαίωσα. Όντως αυτό είπε. Απογοητεύτηκα τόσο πολύ, και σκεφτόμουν πως τελικά αποδείχτηκε ότι δεν είχε καταλάβει. Είχα πραγματικά αποθαρρυνθεί. Εξαρχής ήταν δύσκολο να επικοινωνώ μαζί της, και παρόλο που της το εξήγησα αρκετές φορές, ακόμη δεν το είχε καταλάβει. Θα μπορούσε άραγε να το καταλάβει; Δεν είπα τίποτα, μα άρχισα να σκέφτομαι να αποχωρήσω. Μα τότε κατάλαβα ότι δεν ήταν ότι δεν είχε πάρει τίποτα από τη συναναστροφή μας. Τα γρήγορα συμπεράσματα δεν συμβαδίζουν με το θέλημα του Θεού. Τότε ξαφνικά, θυμήθηκα αυτό από τα λόγια του Θεού: «Ο Θεός σού έδωσε το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου· θα πρέπει να αντιμετωπίζεις κάθε στόχο του ευαγγελίου που συναντάς με αγάπη και υπομονή όσο καλύτερα μπορείς, να υπομένεις κάθε αναγκαία κακουχία, να διαδίδεις το ευαγγέλιο υπεύθυνα, να επικοινωνείς την αλήθεια ξεκάθαρα και να είσαι σε θέση να δίνεις λογαριασμό στον Θεό για όλες σου τις ενέργειες. Αυτή είναι η στάση με την οποία θα πρέπει να εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου». «Αν κάποιος στόχος του ευαγγελίου κάνει επανειλημμένα μία ερώτηση, πώς θα πρέπει να απαντάς; Δεν θα πρέπει να έχεις πρόβλημα να αφιερώσεις χρόνο και να κάνεις τον κόπο να του απαντήσεις, να σκεφτείς κάθε δυνατό μέσο ώστε να λύσεις την απορία του, μέχρι να καταλάβει και να μην ρωτήσει ξανά. Θα έχεις τότε εκπληρώσει την υποχρέωσή σου και η καρδιά σου δεν θα αισθάνεται ενοχές. Σημαίνει αυτό πως δεν θα αισθάνεσαι ενοχές απέναντι σ’ αυτόν; Όχι. Δεν θα αισθάνεσαι ενοχές απέναντι στον Θεό, καθώς ο Θεός σού εμπιστεύτηκε αυτό το καθήκον, αυτήν την υποχρέωση» (Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών). Ένιωσα ντροπή, όταν σκέφτηκα τι απαιτεί ο Θεός. Είχα συναναστραφεί ορισμένες φορές, μα δεν ήθελα να συνεχίσω να προσπαθώ, επειδή δεν είχε εγκαταλείψει ακόμα τις ιδέες της. Δεν ήμουν στοργική. Είχα κι εγώ πολλές ιδέες, όταν πρωτοάρχισα να πιστεύω, μα οι αδελφοί και οι αδελφές με συναναστρέφονταν συνεχώς και προσεύχονταν για εμένα, μέχρι να εγκαταλείψω αυτές τις ιδέες και να έλθω ενώπιον του Θεού για να αποδεχτώ τη σωτηρία Του. Αυτό οφειλόταν στην αγάπη και την υπομονή του Θεού. Γιατί, λοιπόν, δεν μπορούσα να συναναστραφώ μαζί της υπομονετικά, όταν μοιραζόμουν μαζί της το ευαγγέλιο; Νιώθοντας αληθινή ντροπή, προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, αν είναι ένα από τα πρόβατά Σου, καθοδήγησέ με. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να συνεργαστώ μαζί Σου». Αφού προσευχήθηκα, σκέφτηκα πως η Βίβλος ήταν η βάση της πίστης της Τερέζα όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν κατανοητό ότι δεν μπορούσε να το αποδεχτεί εντελώς, αμέσως μόλις άκουσε ότι τα νέα λόγια του Θεού για τις έσχατες ημέρες δεν είναι μέσα στη Βίβλο. Σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να της μιλήσω γι’ αυτό από μια διαφορετική οπτική. Μετά από αυτό, μοιράστηκα μαζί της δύο αποσπάσματα από τα λόγια του Θεού. «Ο Θεός ο ίδιος είναι η ζωή και η αλήθεια, και η ζωή και η αλήθεια Του συνυπάρχουν. Εκείνοι που είναι ανίκανοι να κερδίσουν την αλήθεια δεν θα μπορέσουν ποτέ να κερδίσουν τη ζωή. Χωρίς την καθοδήγηση, την υποστήριξη και την παροχή της αλήθειας, το μόνο που θα κερδίσεις είναι γράμματα, δόγματα και, πάνω απ’ όλα, τον θάνατο. Η ζωή του Θεού είναι πανταχού παρούσα, και η αλήθεια Του και η ζωή συνυπάρχουν. Εάν δεν μπορέσεις να βρεις την πηγή της αλήθειας, τότε δεν θα κερδίσεις την τροφή της ζωής. Εάν δεν μπορέσεις να κερδίσεις την παροχή της ζωής, τότε σίγουρα δεν θα έχεις καμία αλήθεια, κι έτσι, εκτός από φαντασιώσεις και αντιλήψεις, το σύνολο του σώματός σου δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά η σάρκα σου —η βρωμερή σου σάρκα. Να ξέρεις ότι οι λέξεις στα βιβλία δεν συνιστούν ζωή, τα ντοκουμέντα της ιστορίας δεν μπορούν να λατρεύονται ως η αλήθεια και οι κανονισμοί του παρελθόντος δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως περιγραφή των σημερινών λόγων του Θεού. Μόνο αυτά που εκφράζει ο Θεός όταν έρχεται στη γη και ζει ανάμεσα στους ανθρώπους είναι η αλήθεια, η ζωή, το θέλημά Του και ο τρόπος με τον οποίον Εκείνος εργάζεται σήμερα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο ο Χριστός των εσχάτων ημερών μπορεί να δώσει στον άνθρωπο την οδό για την αιώνια ζωή). «Το γεγονός που θέλω να εξηγήσω σε αυτό το σημείο είναι το εξής: Αυτό που είναι και αυτό που έχει ο Θεός είναι αιώνια ανεξάντλητο και άπειρο. Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής και όλων των πραγμάτων· κανένα δημιουργημένο πλάσμα δεν μπορεί να Τον αντιληφθεί. Τέλος, πρέπει να συνεχίσω και να υπενθυμίσω σε όλους: Μην περιορίσετε τον Θεό σε βιβλία, σε λόγια ή στις παλιότερες ομιλίες Του ποτέ ξανά. Υπάρχει μόνο μια λέξη για να περιγράψει το έργο του Θεού: νέο. Δεν Του αρέσει να ακολουθεί παλιά μονοπάτια ή να επαναλαμβάνει το έργο Του· επιπροσθέτως, δεν θέλει να Τον λατρεύουν οι άνθρωποι περιορίζοντάς Τον εντός ενός συγκεκριμένου πεδίου. Αυτή είναι η διάθεση του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Επίλογος). Μετά από αυτό, συναναστράφηκα μαζί της: «Ο Θεός είναι η πηγή όλης της αλήθειας, και η σοφία Του είναι άπειρη. Ο Θεός μπορεί πάντα να εκφράζει περισσότερες αλήθειες βάσει των αναγκών της ανθρωπότητας. Πώς θα μπορούσε να περιοριστεί σε όσα λέει η Βίβλος; Αυτό δεν συνιστά οριοθέτηση του Θεού στα όσα περιέχει η Βίβλος;» Μετά, της είπα εκείνον τον κινεζικό μύθο για τον βάτραχο στον πυθμένα του πηγαδιού. Είπα: «Ένας βάτραχος ζούσε στον πάτο ενός πηγαδιού και έβλεπε τον ουρανό μόνο από το άνοιγμα του πηγαδιού. Έτσι, νόμιζε ότι ο ουρανός ήταν τόσο μεγάλος όσο εκείνο το άνοιγμα. Μια μέρα, έβρεξε τόσο λόγω καταιγίδας, που ο βάτραχος πήδηξε εκτός του πηγαδιού. Είδε την απεριόριστη έκταση του ουρανού, που στην πραγματικότητα ήταν πολύ μεγαλύτερη από το άνοιγμα του πηγαδιού. Συνειδητοποίησε ότι απλώς δεν μπορούσε να δει όλο τον ουρανό, επειδή ήταν στον πυθμένα του πηγαδιού». Είπα ότι, στο παρελθόν, κι εγώ ένιωθα έτσι. Η κατανόησή μου για τον Θεό ήταν πολύ ρηχή. Ο Θεός είναι μεγάλος, κι εμείς τόσο μικροί. Ο Θεός είναι απεριόριστος και άφθονος, και δεν θα μπορέσουμε ποτέ να μάθουμε αυτό που έχει και είναι ο Θεός με τη λογική μας. Πώς θα μπορούσαμε να οριοθετήσουμε τον Θεό; Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (Κατά Ιωάννην 14:6). Ο Θεός είναι η πηγή της αλήθειας. Τη ρώτησα, αν μπορούσε ο Θεός να εκφράσει περισσότερες αλήθειες απ’ όσες υπάρχουν στη Βίβλο, πράγματα υψηλότερα από αυτές, όλα όσα οι άνθρωποι χρειάζονται κατά τις έσχατες ημέρες. Είπε: «Φυσικά και μπορεί». Κατάλαβα πως οι ιδέες της άρχιζαν να την εγκαταλείπουν, η καρδιά της άνοιγε. Της έστειλα εκείνο το ίδιο εδάφιο: «Όστις έχει ωτίον ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας» (Αποκάλυψη 2:7). Της είπα ότι όσα λέει το Πνεύμα στις εκκλησίες είναι ακριβώς όσα λέει ο Κύριος όταν επιστρέφει κατά τις έσχατες ημέρες. Και η Βίβλος έχει μία καταγραφή του τι είπε και έκανε ο Θεός κατά την Εποχή του Νόμου και την Εποχή της Χάριτος. Όταν τη ρώτησα, αν τα νέα λόγια που θα εκφραστούν από τον Κύριο όταν επιστρέψει θα μπορούσαν να είναι προηγουμένως στη Βίβλο, χαμογέλασε και είπε: «Τώρα καταλαβαίνω. Τα λόγια του Κυρίου κατά την επιστροφή Του δεν είναι στη Βίβλο, και ο Θεός μπορεί να πει λόγια εκτός της Βίβλου». Συγκινήθηκε πολύ και είπε ότι οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν αρκετά τον Θεό. Ήθελε να μελετήσει περισσότερο τα λόγια του Θεού και να Τον καταλάβει περισσότερο.

Επίσης, ήμουν τόσο ενθουσιασμένη που έβλεπα πως η Τερέζα ήταν έτοιμη να αποδεχτεί ότι ο Κύριος θα επιστρέψει και θα μιλήσει ξανά. Τη ρώτησα, λοιπόν: «Εφόσον ο Κύριος θα επιστρέψει και θα μιλήσει ξανά, ποιο μέσο πιστεύεις ότι θα χρησιμοποιήσει για τις ομιλίες Του;» Είπε: «Μέσω του Πνεύματος». Της είπα ότι κι εγώ αυτό νόμιζα κάποτε, μα έκανα έρευνα στη Γραφή με τους αδελφούς και τις αδελφές και είδα ότι λέει: «Διότι ως η αστραπή η αστράπτουσα εκ της υπ’ ουρανόν λάμπει εις την υπ’ ουρανόν, ούτω θέλει είσθαι και ο Υιός του ανθρώπου εν τη ημέρα αυτού. Πρώτον όμως πρέπει αυτός να πάθη πολλά και να καταφρονηθή από της γενεάς ταύτης» (Κατά Λουκάν 17:24-25). Υπάρχει και το: «Και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και εν ταις ημέραις του Υιού του ανθρώπου» (Κατά Λουκάν 17:26), και: «Διά τούτο και σεις γίνεσθε έτοιμοι, διότι καθ’ ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου» (Κατά Ματθαίον 24:44). Είπα: «Όλα αυτά τα εδάφια αναφέρουν ότι ο Κύριος θα επιστρέψει ως “ο Υιός του ανθρώπου”. Ο Υιός του ανθρώπου σημαίνει ότι γεννήθηκε από άνθρωπο και έχει κανονική ανθρώπινη φύση. Δεν θα αποκαλούνταν έτσι, αν είχε πνευματική μορφή. Ο Ιεχωβά Θεός είχε πνευματική μορφή, γι’ αυτό δεν αποκαλούνταν έτσι. Αυτό σημαίνει ότι ο Κύριος θα επιστρέψει ενσαρκωμένος τις έσχατες ημέρες. Αν ερχόταν με ένα αναστημένο πνευματικό σώμα, πάνω σε ένα σύννεφο και εμφανιζόταν ανοιχτά σε όλους τους ανθρώπους, όλοι θα ξάπλωναν πρηνηδόν, τρέμοντας από φόβο, και κανείς δεν θα τολμούσε να Τον απορρίψει. Τότε πώς θα εκπληρώνονταν τα λόγια του Κυρίου: “Πρώτον πρέπει αυτός να πάθη πολλά και να καταφρονηθή από της γενεάς ταύτης”» Φαινόταν πως η Τερέζα σκεφτόταν κάτι, έτσι τη ρώτησα: «Γιατί θα αποφάσιζε ο Κύριος να έρθει ως ενσαρκωμένος κατά τις έσχατες ημέρες και όχι ως Πνεύμα;» Κούνησε το κεφάλι της. Είπα: «Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν ή να αγγίξουν τον Θεό, αν έχει πνευματική μορφή. Αν ένα πνευματικό σώμα εμφανιζόταν ξαφνικά και σου μιλούσε, πώς θα ένιωθες;» Οι άνθρωποι θα φοβούνταν και θα μπερδεύονταν. Θέλει ο Θεός να φοβόμαστε όλοι, όταν μας μιλάει; Ασφαλώς όχι. Και η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι τόσο βρώμικη. Δεν μας αξίζει να δούμε το Πνεύμα του Θεού. Η όψη του Πνεύματος του Θεού απλώς θα μας σκότωνε. Αφού τα εξήγησα όλα αυτά, της διάβασα περισσότερα λόγια του Θεού. «Ο Θεός δεν σώζει τον άνθρωπο χρησιμοποιώντας απευθείας τη μέθοδο του Πνεύματος και την ταυτότητα του Πνεύματος, διότι το Πνεύμα Του δεν μπορεί μήτε να το αγγίξει, μήτε να το δει, μήτε και να το προσεγγίσει ο άνθρωπος. Αν προσπαθούσε να σώσει τον άνθρωπο χρησιμοποιώντας απευθείας τη μέθοδο του Πνεύματος, ο άνθρωπος δεν θα ήταν σε θέση να λάβει τη σωτηρία Του. Αν ο Θεός δεν ενδυόταν την εξωτερική μορφή ενός δημιουργημένου ανθρώπου, ο άνθρωπος δεν θα ήταν σε θέση να λάβει αυτήν τη σωτηρία. Διότι ο άνθρωπος δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να Τον προσεγγίσει, όπως κανείς δεν μπορούσε να πλησιάσει το σύννεφο του Ιεχωβά. Μόνο με το να γίνει ένα δημιουργημένο ανθρώπινο ον, δηλαδή, μόνο βάζοντας τον λόγο Του στο σώμα από σάρκα στο οποίο πρόκειται να μεταμορφωθεί, μπορεί Εκείνος να ενσταλάξει προσωπικά τον λόγο σε όλους όσοι Τον ακολουθούν. Τότε μόνο μπορεί ο άνθρωπος να δει και να ακούσει προσωπικά τον λόγο Του και, επιπλέον, να πάρει στην κατοχή του τον λόγο Του και, μέσω αυτού, να σωθεί ολοκληρωτικά. Εάν ο Θεός δεν ενσαρκωνόταν, κανένας θνητός δεν θα μπορούσε να λάβει τόσο μεγάλη σωτηρία, και δεν θα σωζόταν ούτε ένας άνθρωπος. Εάν το Πνεύμα του Θεού εργαζόταν απευθείας μεταξύ των ανθρώπων, ολόκληρη η ανθρωπότητα θα πατασσόταν ή, διαφορετικά, εφόσον δεν θα είχε τρόπο να έλθει σε επαφή με τον Θεό, θα πιανόταν αιχμάλωτη του Σατανά» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)). «Αυτό ήταν το πλεονέκτημα της ενσάρκωσης του Θεού: μπορούσε να εκμεταλλευτεί τη γνώση της ανθρωπότητας και να χρησιμοποιήσει τη γλώσσα των ανθρώπων για να μιλήσει με τους ανθρώπους, να εκφράσει το θέλημά Του. Εξήγησε ή “μετέφρασε” στον άνθρωπο τη βαρυσήμαντη, θεϊκή Του γλώσσα, την οποία οι άνθρωποι δυσκολεύονταν να καταλάβουν, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα των ανθρώπων, τον ανθρώπινο τρόπο. Αυτό βοήθησε τους ανθρώπους να κατανοήσουν το θέλημά Του και να γνωρίσουν αυτό που Αυτός ήθελε να κάνει. Μπορούσε επίσης να κάνει συζητήσεις με τους ανθρώπους από την ανθρώπινη οπτική, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα των ανθρώπων, όπως και να επικοινωνεί με τους ανθρώπους με τρόπο που καταλάβαιναν. Μπορούσε ακόμα και να μιλήσει και να εργαστεί χρησιμοποιώντας τη γλώσσα και τη γνώση των ανθρώπων, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούσαν να νιώσουν την καλοσύνη και την εγγύτητα του Θεού, έτσι ώστε να μπορούσαν να δουν την καρδιά Του» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ΄). Μετά συνέχισα τη συναναστροφή μου: «Ο Θεός αποφάσισε να έρθει ενσαρκωμένος, και να ζήσει μια αληθινή ζωή ανάμεσά μας, έτσι ώστε να μας πλησιάσει και να μας προσφέρει την αλήθεια, για να μας σώσει. Είναι σαν τους γονείς με το παιδί τους. Θα ήθελε ένας γονιός να φοβάται το παιδί του κάθε φορά που τον βλέπει;» Ασφαλώς όχι. Της είπα, λοιπόν: «Οι γονείς δεν θα ήθελαν ποτέ τα παιδιά τους να φοβούνται, να κρύβονται όποτε τους βλέπουν, άρα γιατί να το θέλει ο Θεός; Αν ο Θεός μιλούσε απλώς από τους ουρανούς, θα Τον φοβόμασταν και θα φεύγαμε από κοντά Του. Ο Θεός δεν θέλει να απομακρυνθούμε, να νιώθουμε ότι είναι δύσκολο να Τον πλησιάσουμε, επομένως η επιστροφή του Κυρίου είναι ακριβώς όπως την έλευση του Κυρίου Ιησού. Ήρθε ενσαρκωμένος, ως ένας κανονικός, φυσιολογικός Υιός του ανθρώπου, έτρωγε και συνομιλούσε με τους μαθητές Του, και πάντα τους βοηθούσε ώστε να λυθούν τα προβλήματά τους και να διαλυθεί η σύγχυσή τους. Η όψη του αληθινού ζωντανού Θεού, που ζει πραγματικά ανάμεσα στους ανθρώπους, μας βοηθά να νιώθουμε πολύ πιο κοντά στον Θεό. Ακόμη, ο Θεός μπορεί με τη γλώσσα μας να εκφράζει την αλήθεια, να μας συντηρεί και να μας θρέφει. Μπορεί να χρησιμοποιήσει παραδείγματα και αναλογίες, για να καταλάβουμε καλύτερα το θέλημά Του. Και μετά μας είναι πιο εύκολο να καταλάβουμε και να εισέλθουμε στην αλήθεια. Η αγάπη του Θεού για εμάς είναι τόσο πρακτική, τόσο πολύτιμη! Ως ενσαρκωμένος, ο Θεός υπομένει τεράστια ταπείνωση και υποφέρει, για να μιλήσει και να εργαστεί για να καταλάβουμε την αλήθεια, να απελευθερωθούμε από την αμαρτία και να σωθούμε πραγματικά. Αυτή είναι η μεγαλύτερη σωτηρία Του για τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα». Σε αυτό το σημείο, η Τερέζα έβαλε τα κλάματα συγκινημένη. Είπε: «Τώρα καταλαβαίνω. Ο Κύριος θα επιστρέψει ως ενσαρκωμένος. Κι εγώ θέλω να επιστρέψει ο Θεός ανάμεσά μας ως ενσαρκωμένος. Μας αγαπάει τόσο. Δεν μας αξίζει…» Με άγγιξε πολύ η συγκίνηση της Τερέζα, και θυμήθηκα κάτι που είπε ο Θεός: «Είσαι σε θέση να επικοινωνήσεις τη διάθεση που εκφράζει ο Θεός σε κάθε εποχή με συγκεκριμένο τρόπο, με γλώσσα που να μεταφέρει κατάλληλα τη σπουδαιότητα της εκάστοτε εποχής; Είσαι σε θέση εσύ, που βιώνεις το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, να περιγράψεις λεπτομερώς τη δίκαιη διάθεση του Θεού; Μπορείς να καταθέσεις μαρτυρία για τη διάθεση του Θεού με σαφή και ακριβή τρόπο; Πώς θα μεταβιβάσεις τι έχεις δει και τι έχεις βιώσει σε αυτούς τους αξιολύπητους, κακόμοιρους, και ευσεβείς θρησκευόμενους πιστούς που πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη και περιμένουν εσένα να τους ποιμάνεις;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς θα πρέπει να επιληφθείς της μελλοντικής αποστολής σου;). «Για να καταθέτεις μαρτυρία για το έργο του Θεού πρέπει να στηρίζεσαι στις εμπειρίες σου, τις γνώσεις σου και το τίμημα που έχεις πληρώσει. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να ικανοποιήσεις το θέλημά Του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όσοι πρόκειται να οδηγηθούν στην τελείωση πρέπει να υποβληθούν σε εξευγενισμό). Σκέφτηκα την εποχή που μοιραζόμουν το ευαγγέλιο. Κυρίως μοιραζόμουν θεωρίες με ανθρώπους και ποτέ δεν αναρωτήθηκα αν κατανοούσα αυθεντικά τον Θεό, αν μπορούσα να μοιραστώ μαρτυρία από τις πραγματικές, προσωπικές μου εμπειρίες. Αυτή η εμπειρία μού έδειξε ότι το να μοιράζομαι το ευαγγέλιο δεν είναι μόνο διάλογος, μα και μια ευκαιρία να γνωρίσω τον Θεό καλύτερα. Ένιωθα κι εγώ την αγάπη του Θεού μέσω της συναναστροφής μου με την Τερέζα. Αν δεν ερχόταν για να εργαστεί και να μιλήσει ως ενσαρκωμένος, δεν υπάρχει περίπτωση να κατανοούσαμε την αλήθεια ή να εξαγνίσουμε τις διεφθαρμένες μας διαθέσεις. Θα καταλήγαμε απλώς διαλυμένοι στις καταστροφές. Όσο το σκεφτόμουν, τόσο ένιωθα τη μεγάλη αγάπη του Θεού για εμάς. Τότε, η Τερέζα είπε: «Η σημερινή συναναστροφή είναι κάτι εντελώς νέο για εμένα. Κέρδισα πραγματικά τόσο πολλά από αυτήν».

Ενθουσιάστηκα που την άκουσα να το λέει αυτό, και της είπα: «Ο Κύριος Ιησούς έχει ήδη επιστρέψει ως ενσαρκωμένος Παντοδύναμος Θεός. Ο Παντοδύναμος Θεός έχει εκφράσει νέα λόγια και επιτελεί το έργο της κρίσης των έσχατων ημερών, για να εξαγνίσει πλήρως και να σώσει την ανθρωπότητα. Αυτό εκπληρώνει τις βιβλικές προφητείες, συμπεριλαμβανομένων των: “Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού” (Α΄ Πέτρου 4:17), και “Επειδή ουδέ κρίνει ο Πατήρ ουδένα, αλλ’ εις τον Υιόν έδωκε πάσαν την κρίσιν” (Κατά Ιωάννην 5:22)». Η Τερέζα ενθουσιάστηκε, μόλις άκουσε ότι ο Κύριος έχει ήδη επιστρέψει, μα μπερδεύτηκε, επίσης. Με ρώτησε: «Ο Κύριος Ιησούς ήδη συγχώρησε τις αμαρτίες μας, όταν σταυρώθηκε. Γιατί να επιστρέψει ο Κύριος και να εκτελέσει το έργο της κρίσης, για να σώσει τον άνθρωπο τις έσχατες ημέρες;» Της διάβασα κάποια λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Παρόλο που ο Ιησούς έκανε μεγάλο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους, ολοκλήρωσε μόνο τη λύτρωση όλης της ανθρωπότητας και έγινε η προσφορά περί αμαρτίας του ανθρώπου· δεν απάλλαξε τον άνθρωπο από όλη τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Για να σωθεί ολοκληρωτικά ο άνθρωπος από την επιρροή του Σατανά, δεν αρκούσε μόνο να γίνει ο Ιησούς προσφορά περί αμαρτίας, αλλά έπρεπε, επίσης, ο Θεός να επιτελέσει ακόμα μεγαλύτερο έργο για να απαλλάξει πλήρως τον άνθρωπο από τη σατανικά διεφθαρμένη διάθεσή του. Συνεπώς, τώρα που ο άνθρωπος έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, ο Θεός έχει επιστρέψει ενσαρκωμένος για να οδηγήσει τον άνθρωπο στη νέα εποχή και έχει ξεκινήσει το έργο του παιδέματος και της κρίσης. Αυτό το έργο ανέβασε τον άνθρωπο σε ένα υψηλότερο βασίλειο. Όλοι όσοι υποτάσσονται στο κράτος Του θα απολαμβάνουν ανώτερη αλήθεια και θα λαμβάνουν μεγαλύτερες ευλογίες. Θα ζούνε πραγματικά στο φως και θα κερδίσουν την αλήθεια, την οδό και τη ζωή» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος). «Ξέρεις μόνο ότι ο Ιησούς θα κατέλθει τις έσχατες ημέρες, αλλά πώς ακριβώς θα κατέλθει; Έναν αμαρτωλό όπως εσάς, ο οποίος έχει μόλις λυτρωθεί και δεν έχει αλλάξει ούτε τελειωθεί από τον Θεό, μπορεί να σε επιθυμεί η καρδιά του Θεού; Γιατί εσύ, εσύ που είσαι ακόμα ο παλιός εαυτός σου, είναι αλήθεια ότι σώθηκες από τον Ιησού και ότι δεν θεωρείσαι αμαρτωλός λόγω της σωτηρίας του Θεού, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν είσαι αμαρτωλός και ότι δεν είσαι ακάθαρτος. Πώς μπορείς να είσαι άγιος αν δεν έχεις αλλάξει; Μέσα σου είσαι κυριευμένος από ακαθαρσία, εγωισμό και κακία, αλλά εξακολουθείς να επιθυμείς να κατέλθεις με τον Ιησού —τι τυχερός που θα ήσουν! Έχεις χάσει ένα στάδιο στην πίστη σου στον Θεό: Έχεις απλώς λυτρωθεί, αλλά δεν έχεις αλλάξει. Για να μπορείς να είσαι κάποιος που επιθυμεί η καρδιά του Θεού, ο Θεός πρέπει προσωπικά να επιτελέσει το έργο της αλλαγής και της κάθαρσής σου. Αν έχεις λυτρωθεί μόνο, θα είσαι ανίκανος να επιτύχεις την αγιότητα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα είσαι ακατάλληλος να κοινωνήσεις τις καλές ευλογίες του Θεού, επειδή έχεις χάσει ένα στάδιο στο έργο του Θεού για τη διαχείριση του ανθρώπου, το οποίο είναι το βασικό βήμα της αλλαγής και της τελείωσης. Εσύ, ένας αμαρτωλός που έχει μόλις λυτρωθεί, είσαι, επομένως, ανίκανος να κληρονομήσεις άμεσα την κληρονομιά του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Περί ονομασιών και ταυτότητας). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, είπα: «Ο Κύριος Ιησούς όντως μας λύτρωσε. Τι πέτυχε αυτή η λύτρωση; Λυτρωθήκαμε από τις αμαρτίες μας, κι έτσι δεν τιμωρούμαστε πλέον για την καταπάτηση του νόμου. Αυτό πέτυχε το λυτρωτικό έργο του Κυρίου Ιησού. Οι αμαρτίες μας συγχωρούνται μέσω της πίστης μας στον Κύριο, μα ακόμα λέμε ψέματα και αμαρτάνουμε συνεχώς. Ζούμε σε έναν φαύλο κύκλο αμαρτίας τη μέρα και εξομολόγησης τη νύχτα, μην μπορώντας να ξεφύγουμε από τα δεσμά της αμαρτίας. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή δεν έχουμε απορρίψει την αμαρτωλή μας φύση. Αυτή η αμαρτωλή μας φύση είναι σαν κακοήθης όγκος βαθιά μέσα μας. Αν δεν αφαιρεθεί, μπορεί να συγχωρεθούμε χίλιες φορές, 10.000 φορές, μα δεν θα απελευθερωθούμε ποτέ από την αμαρτία, ούτε θα μας αξίζει η βασιλεία. Γι’ αυτό ο Κύριος πρέπει να επιστρέψει και να επιτελέσει το έργο της κρίσης. Το έργο της κρίσης θα απορρίψει τις αμαρτωλές μας φύσεις, για να απελευθερωθούμε εντελώς από τα δεσμά της αμαρτίας, να εξαγνιστούμε και να σωθούμε ολοκληρωτικά».

Η Τερέζα χάρηκε πολύ που το άκουσε αυτό και είπε: «Μπορείς να μου μιλήσεις για το έργο της κρίσης; Πώς ο Θεός διεξάγει αυτή την κρίση, για να μας σώσει από την αμαρτία;» Της διάβασα ένα εδάφιο με τα λόγια του Θεού. «Ο Χριστός των εσχάτων ημερών χρησιμοποιεί ένα πλήθος από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του ανθρώπου. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Όλες αυτές οι διαφορετικές μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια της οποίας ο άνθρωπος στερείται εντελώς. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι σαν κι αυτές θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί για τον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και για την αλήθεια σχετικά με τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει τη διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια). Αφού το διάβασα αυτό, είπα: «Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός κάνει την κρίση Του με λόγια, εκθέτοντας τη σατανική φύση της ανθρωπότητας που Του αντιστέκεται. Αποκαλύπτει όλες τις εκφράσεις τις σατανικής μας διάθεσης και αντίστασης στον Θεό, για να μάθουμε την αλήθεια του πόσο βαθιά μάς έχει διαφθείρει ο Σατανάς, ενώ παράλληλα βλέπουμε την άγια και δίκαιη διάθεση του Θεού. Ενόσω τα λόγια του Θεού μάς κρίνουν, μας παιδεύουν, μας κλαδεύουν και μας αντιμετωπίζουν, βλέπουμε όλες τις σατανικές διαθέσεις που αποκαλύπτουμε, όπως το να είμαστε αλαζόνες, δόλιοι, εγωιστές και άπληστοι. Μπορεί όλοι να κάνουμε θυσίες για τον Θεό, μα όταν συμβαίνει κάτι που δεν μας αρέσει, όπως όταν αρρωσταίνουμε ή αντιμετωπίζουμε μια καταστροφή, παρεξηγούμε και κατηγορούμε τον Θεό. Αυτή η κρίση είναι ο μόνος τρόπος να δούμε ότι παρότι κάνουμε θυσίες για τον Θεό, θέλουμε μόνο ευλογίες, ανταλλάγματα και την είσοδο στη βασιλεία. Κάνουμε μια συμφωνία με τον Θεό. Δεν υποτασσόμαστε αληθινά στον Θεό, πόσο μάλλον Τον αγαπάμε αληθινά. Μέσω της κρίσης και της παίδευσης των λόγων του Θεού και όσων μας αποκαλύπτονται από τα πράγματα που μας συμβαίνουν, βλέπουμε την αλήθεια της διαφθοράς μας και καταλήγουμε να τη μισούμε. Επίσης, βιώνουμε την άγια και δίκαιη διάθεση του Θεού που δεν θα υπομείνει καμία προσβολή, και λατρεύουμε και υποτασσόμαστε στον Θεό. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να δούμε πόσο βαθιά μάς έχει διαφθείρει ο Σατανάς. Χωρίς την κρίση και παίδευση του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, δεν θα μπορούσαμε να δούμε ποτέ την αλήθεια της διαφθοράς μας ή να απελευθερωθούμε από αυτήν. Συγκεκριμένα, δεν θα αγαπούσαμε και δεν θα υπακούαμε ποτέ τον Θεό. Σαν κάποιον που είναι άρρωστος. Αν δεν ξέρει ότι κάτι δεν πάει καλά, δεν θα λάβει αγωγή ούτε θα ξέρει τι αγωγή χρειάζεται. Οπότε, δεν θα γίνει καλά. Μα αν πάει στον γιατρό, ο γιατρός θα του πει ποιο είναι το πρόβλημα, τι το προκαλεί και πώς να το θεραπεύσει, κι έτσι θα γίνει καλύτερα, αν ακολουθήσει τις συμβουλές του γιατρού. Έτσι, ο Θεός κρίνει την ανθρωπότητα με τα λόγια Του κατά τις έσχατες ημέρες, για να διορθώσει την αμαρτωλή μας φύση και τις διεφθαρμένες, σατανικές μας διαθέσεις. Πρέπει να αποδεχτούμε την κρίση και την παίδευση, για να ελευθερωθούμε από την αμαρτία και τις διεφθαρμένες, σατανικές μας διαθέσεις, να μας σώσει ο Θεός και να εισέλθουμε στη βασιλεία». Σε αυτό το σημείο, η Τερέζα είπε: «Τώρα καταλαβαίνω. Το έργο της κρίσης είναι ο εξαγνισμός και η σωτηρία μας από τον Θεό. Θέλω να ξεφύγω από τη ζωή της αμαρτίας και της εξομολόγησης, άρα πρέπει να αποδεχτώ την κρίση και τον εξαγνισμό του Θεού». Ύστερα είδαμε μερικές ευαγγελικές ταινίες και μετά διάβασα πολλά λόγια του Παντοδύναμου Θεού. Η Τερέζα μού είπε: «Αυτά τα λόγια έχουν τόση σιγουριά και ισχύ. Σε συνταράσσουν. Αυτή είναι η φωνή του Θεού! Ο Παντοδύναμος Θεός είναι όντως ο Ιησούς που επέστρεψε. Είναι ο Κύριος που επέστρεψε για να μας εξαγνίσει και να μας σώσει!» Μετά, με ρώτησε επιτακτικά: «Πού μπορώ να βρω ένα αντίτυπο των λόγων του Παντοδύναμου Θεού; Πού μπορώ να συναναστραφώ με άλλους πιστούς σε προσωπικό επίπεδο;» Είπα ότι μπορούσα να τη συστήσω σε μέλη της τοπικής εκκλησίας και να της στείλω τη διαδικτυακή εκδοχή του Ο Λόγος Ενσαρκώνεται. Ενθουσιάστηκε. Γούρλωσε τα μάτια της και είπε ότι ήθελε να πάρει το βιβλίο και να διαβάσει τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού όσο το δυνατόν πιο σύντομα.

Όταν είδα το πόσο ενθουσιασμένη ήταν που καλωσόρισε τον Κύριο, ήμουν ευγνώμων για τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού που επέτρεψε στην Τερέζα να ακούσει τη φωνή του Θεού και να εισέλθει στον οίκο Του. Δυο-τρεις ημέρες αργότερα, μου είπε ότι είπε στην πιο στενή της φίλη τα νέα ότι ο Θεός έχει ήδη επιστρέψει, μα εκείνη την προειδοποίησε να μην το πιστέψει. Ο πάστοράς της την κάλεσε επίσης και την απειλούσε, λέγοντας ότι θα την πετούσε έξω από την εκκλησία. Είπε: «Είμαι σίγουρη ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο Χριστός των εσχάτων ημερών, γιατί τα λόγια Του είναι η αλήθεια, και μόνο ο Χριστός μπορεί να εκφράσει την αλήθεια. Είναι ο Ιησούς που επέστρεψε. Δεν θα επηρεαστώ από τη φίλη μου και ο πάστορας δεν μπορεί να με σταματήσει». Επίσης, είπε: «Αναζητούσα μια αληθινή εκκλησία εδώ και χρόνια, μα απογοητευόμουν συνεχώς. Καμιά τους δεν σε φροντίζει, και όλο και περισσότερα μέλη ακολουθούν εγκόσμιες τάσεις. Ένιωθα ανήμπορη. Είμαι τόσο ευγνώμων απέναντι στον Θεό. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα άκουγα τη φωνή του Θεού και θα καλωσόριζα τον Κύριο. Επιτέλους βρήκα την εκκλησία του Θεού». Ήταν πολύ συναισθηματική και διέκρινα δάκρυα στα μάτια της —φαινόταν να έχει ελπίδα. Συγκινήθηκα πάρα πολύ. Είδα ότι όταν ένα πρόβατο του Θεού ακούει τη φωνή Του, Τον ακολουθεί και διατηρεί την πίστη του όσο κι αν επεμβαίνει ο Σατανάς. Μα όταν σκέφτομαι ότι είχα απογοητευτεί και ήθελα να τα παρατήσω όταν συνάντησα εμπόδιο, ότι ήμουν έτοιμη να την ξεγράψω, και ότι σχεδόν σταμάτησα να μοιράζομαι μαρτυρία μαζί της για το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, μετάνιωσα και γέμισα ενοχές. Είδα, επίσης, πώς μόνο ο Θεός μάς αγαπάει πραγματικά και νοιάζεται για εμάς, επειδή όταν ήμουν έτοιμη να τα παρατήσω, τα λόγια του Θεού με διαφώτισαν και με καθοδήγησαν τη σωστή στιγμή, έτσι ώστε να δω την επαναστατικότητά μου και να κατανοήσω το επείγον θέλημα του Θεού να σώσει τον άνθρωπο. Τότε εργάστηκα με τον Θεό βήμα-βήμα, για να καταθέσω μαρτυρία στην Τερέζα για το έργο Του τις έσχατες ημέρες.

Αυτό ήταν επίσης μια σημαντική εμπειρία για εμένα: ότι το να μοιράζεσαι το ευαγγέλιο σημαίνει να βοηθάς να σωθούν άνθρωποι. Μέσω των πραγματικών μου συναισθημάτων και εμπειριών, κατέθεσα για το έργο του Θεού, για να φέρω κάποιον που επιθυμεί την έλευση του Κυρίου και βρίσκεται σε έναν κόσμο σκότους, στον οίκο του Θεού. Τίποτα δεν έχει περισσότερο νόημα. Είδα, επίσης, τη χαρά και το συναίσθημα κάποιου που πραγματικά λαχταρά την επιστροφή του Κυρίου, όταν ακούει τη φωνή Του και Τον καλωσορίζει. Και ένιωσα πώς ο Θεός ελπίζει πως περισσότεροι αληθινοί πιστοί θα έρθουν ενώπιόν του και θα λάβουν τη σωτηρία Του. Υπάρχουν πολύ περισσότεροι άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο που ζουν στο σκότος, λαχταρώντας την έλευση του Θεού. Ο Θεός είναι γεμάτος θλίψη και ανησυχεί για αυτούς. Έτσι, ένιωσα ακόμα περισσότερο ότι το να μοιράζομαι το ευαγγέλιο είναι ευθύνη μου, ο προορισμός μου. Ακόμη, ορκίστηκα στον Θεό ότι ανεξάρτητα από τα εμπόδια που θα συναντήσω, θα στηριχτώ πάνω Του και θα εκτελέσω το καθήκον μου διαδίδοντας το ευαγγέλιο. Θα μοιραστώ μαρτυρία βάσει της αληθινής κατανόησης του Θεού και θα φέρω τα πρόβατά Του ενώπιόν Του, ώστε να λάβουν σύντομα τη χάρη της σωτηρίας Του τις έσχατες ημέρες.