Από την Ζάο Μινγκ, Κίνα

Τον Απρίλιο του 2011, χρειάστηκε να αντικαταστήσω μια επικεφαλής ονόματι Γιάο Λαν σε μια εκκλησία σε ένα άλλος μέρος της χώρας. Κατά τη παράδοση του έργου, καθώς η Γιάο Λαν μού έκανε μια σύνοψη της κατάστασης στην εκκλησία, ανέφερε πως η κόρη της, Σιαομίν, ήταν διάκονος ποτίσματος και πως θα με βοηθούσε να εξοικειωθώ με το έργο στην εκκλησία. Ακούγοντάς την να μου εξηγεί τα πάντα με τόσο εύτακτο τρόπο, δεν μπορούσα παρά να νιώθω κάποιον θαυμασμό. Η Γιάο Λαν φαινόταν να χειρίζεται το έργο της εκκλησίας πολύ καλά και να είναι πολύ ικανή, έτσι δεν ήταν καθόλου περίεργο που ήταν πλέον σε θέση να αναλάβει την ευθύνη ενός τόσο μεγάλου εύρους έργου. Αποφάσισα ήρεμα πως θα είμαι προσεκτική με το θέλημα του Θεού και θα βάζω τα δυνατά μου να κάνω καλά το έργο της εκκλησίας.

Την επόμενη μέρα, η Σιαομίν με πήρε μαζί της σε μια συνάντηση των επικεφαλής ομάδων. Αφού διαβάσαμε τα λόγια του Θεού, μίλησα για λίγο για τη δική μου σχετική εμπειρία και κατανόηση. Έπειτα, η αδελφή Σία είπε δυσαρεστημένη: «Η παλιά μας επικεφαλής, η Γιάο Λαν, δεν συναναστρεφόταν έτσι σχετικά με τα λόγια του Θεού. Μας τα εξηγούσε γραμμή-γραμμή, λέγοντας πράγματα όπως “Αυτό είναι ενθάρρυνση” και “Αυτό είναι προειδοποίηση”». Οι άλλοι αδελφοί και αδελφές πετάχτηκαν λέγοντας πως η Γιάο Λαν συναναστρεφόταν σχετικά με την αλήθεια με μεγάλη σαφήνεια. Είχα μείνει κατάπληκτη και σκέφτηκα: «Συναναστροφή των λόγων του Θεού δεν είναι να μιλάμε για τις δικές μας εμπειρίες και κατανοήσεις βασιζόμενοι στα λόγια Του; Πώς γίνεται η Γιάο Λαν να μη μιλά για τον τρόπο που κάνει πράξη τα λόγια του Θεού και πώς τα βιώνει η ίδια; Γιατί να εξηγεί τα λόγια του Θεού στους αδελφούς και τις αδελφές γραμμή προς γραμμή; Μια τέτοια συναναστροφή μπορεί να τους επιτρέπει να κατανοήσουν την αλήθεια και να γνωρίσουν τον εαυτό τους;» Ήθελα να συζητήσω σε συναθροίσεις μαζί τους για τις αρχές της συναναστροφής των λόγων του Θεού, στη συνέχεια, όμως, σκέφτηκα: «Είμαι καινούρια σ’ αυτήν την εκκλησία και η Γιάο Λαν είναι υπεύθυνη για το έργο μου. Η κόρη της, Σιαομίν, είναι επίσης εδώ. Αν πω πως ο τρόπος που η Γιάο Λαν συναναστρέφεται τα λόγια του Θεού είναι απλώς ερμηνεία του κατά λέξη νοήματος κι αυτό φτάσει στα αυτιά της, ίσως πει πως με το που ήρθα προσπαθώ να εντοπίσω τα λάθη της και με κακοχαρακτηρίσει. Αν την προσβάλλω, θα δημιουργηθεί μια πολύ άβολη κατάσταση». Έτσι, κράτησα το στόμα μου κλειστό και έληξε το θέμα.

Μια μέρα, η αδελφή Σιάο μού έδωσε ένα γράμμα πίσω από την πλάτη της Σιαομίν. Στο γράμμα έλεγε πως στο παρελθόν, είχε κάνει κάποιες υποδείξεις στη Γιάο Λαν, όμως εκείνη δεν τις είχε δεχτεί. Όχι μόνο αυτό, αλλά η Γιάο Λαν άρχισε να την παρεμποδίζει και δεν την άφηνε να κάνει πια το καθήκον της φιλοξενίας. Πραγματικά, ξαφνιάστηκα. Σκέφτηκα: «Η αδελφή Σιάο πρέπει να κάνει λάθος. Πώς θα μπορούσε η Γιάο Λαν να καταπιέσει κάποιον;» Έπειτα, αναζήτησα τη Σιαομίν για να πάρω μια ιδέα της κατάστασης. Η Σιαομίν είπε πως η αδελφή Σιάο ήταν πολύ ενθουσιώδης, αλλά συχνά παρερμήνευε κάποια πράγματα στην κατανόησή της. Συνέχισε λέγοντας πως η αδελφή Σιάο ήταν γνωστή στην περιοχή ως πιστή, πως το σπίτι της δεν ήταν ασφαλές και πως στερούταν σοφία για να διατηρήσει ένα ασφαλές περιβάλλον στο σπίτι. Είπε αρκετά αρνητικά πράγματα για την αδελφή Σιάο. Σκέφτηκα: «Αν όλα αυτά είναι αλήθεια, τότε η αδελφή Σιάο πράγματι δεν είναι κατάλληλη για το καθήκον της φιλοξενίας. Γιατί όμως να πει πως η Γιάο Λαν την καταπίεζε; Ίσως έχει κάποια παράπονα από την Γιάο Λαν». Εξακολουθούσα, όμως, να νιώθω αβέβαιη, κι έτσι πήγα να επισκεφτώ την αδελφή Σιάο στο σπίτι της. Ανακάλυψα πως το σπίτι της ήταν σχετικά κατάλληλο για φιλοξενία και πως δεν στερούταν καθόλου σοφία, κι έτσι άρχισα να νιώθω μπερδεμένη. Αναρωτιόμουν: «Πώς γίνεται τα πράγματα να είναι τόσο διαφορετικά από αυτά που είπε η Σιαομίν; Μήπως η Γιάο Λαν πράγματι καταπιέζει την αδελφή Σιάο;» Όταν ρώτησα την αδελφή Σιάο για περισσότερες λεπτομέρειες, έμαθα πως η Γιάο Λαν χρησιμοποιούσε την ανάγκη για ασφαλές περιβάλλον ως δικαιολογία, πως είχε εμποδίσει αρκετούς διακόνους να εκτελούν τα καθήκοντά τους, κι ως αποτέλεσμα, οι αδελφοί και οι αδελφές δεν είχαν κάποιον να τους ποτίσει. Δεν βίωναν μια κανονική εκκλησιαστική ζωή. Όταν η αδελφή Σιάο έθεσε αυτό το ζήτημα στη Γιάο Λαν, λέγοντας πως αυτές οι διευθετήσεις δεν ήταν σωστές, η Γιάο Λαν όχι μόνο αρνήθηκε να το δεχτεί, αλλά αφαίρεσε από την αδελφή Σιάο το καθήκον της. Κράτησε κρυφό το γράμμα της αδελφής Σιάο στο οποίο ανέφερε τα προβλήματά της. Συγκλονίστηκα όταν το άκουσα. Πώς ήταν δυνατόν; Η Γιάο Λαν είχε σαφέστατα άδικο, ωστόσο, δεν δέχτηκε αυτά που της είπε η αδελφή Σιάο, και μάλιστα την ποδοπάτησε και απέκρυψε το γράμμα της. Αναμφίβολα, δεν ήταν κάποια που αποδεχόταν την αλήθεια! Αυτό με έκανε να σκεφτώ ξανά πως ποτέ δεν μιλούσε για τις δικές της εμπειρίες και κατανοήσεις όταν συναναστρεφόταν σχετικά με τα λόγια του Θεού, αλλά αντ’ αυτού, απομάκρυνε τα λόγια του Θεού από το νόημά τους και αποπροσανατόλιζε τους αδελφούς και τις αδελφές. Πήγαινε εντελώς ενάντια στις αρχές της συναναστροφής των λόγων του Θεού. Κατάλαβα πως έπρεπε να είχε πραγματικά πρόβλημα και πως έπρεπε να το αναφέρω στους ανωτέρους μας, ώστε να μην παρεμποδιστεί το έργο του οίκου του Θεού. Στη συνέχεια, όμως, σκέφτηκα: «Σύμφωνα με όσα είπε η αδελφή Σιάο, η Γιάο Λαν έχει ανεπαρκή ανθρώπινη φύση. Για την ώρα, είναι υπεύθυνη του έργο μου, επομένως, αν μάθει πως ήμουν εγώ που την ανέφερα, μπορεί να με καταπίεζε και να με απομάκρυνε από το καθήκον μου». Αναστέναξα και αποφάσισα πως ήταν προτιμότερο να μην πω τίποτα, αλλά επίσης αποφάσισα να αποκαταστήσω την αδελφή Σιάο στο καθήκον της φιλοξενίας.

Λίγες μέρες αργότερα, αναπάντεχα, η αδελφή Τσεν μού ανέφερε κι αυτή κάποιες κακές πράξεις της Γιάο Λαν. Είπε πως ο αδελφός Γουάνγκ και η σύζυγός του ήταν νέοι πιστοί και φοβόνταν λίγο εξαιτίας των συλλήψεων και της καταδίωξης του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, κι έτσι, δεν τολμούσαν να αναλάβουν το καθήκον φιλοξενίας. Η Γιάο Λαν, όχι μόνο δεν είχε συναναστραφεί σχετικά με την αλήθεια για να τους βοηθήσει, αλλά τους είχε επιπλήξει και δεν επέτρεπε σε κανέναν να τους στηρίξει. Τελικά, ο αδελφός Γουάνγκ και η σύζυγός του βυθίστηκαν σε αρνητικότητα και δεν ήθελαν πια να έρχονται σε συναθροίσεις. Όταν η αδελφή Τσεν είπε στη Γιάο Λαν πως αυτός δεν ήταν τρόπος να συμπεριφέρεται στους αδελφούς και στις αδελφές, εκείνη δεν έκανε καθόλου αυτοκριτική, αλλά επινόησε κάποια ιστορία πως κινδύνευε η ασφάλεια της αδελφής Τσεν. Έπειτα, απομόνωσε την αδελφή Τσεν από την εκκλησία για αρκετούς μήνες και δεν της επέτρεπε να συμμετέχει στην εκκλησιαστική ζωή. Υπήρχε επίσης μια άλλη αδελφή που εκτελούσε το καθήκον του ποτίσματος. Στις συναθροίσεις, συμπεριλάμβανε τα λόγια του Θεού στη συναναστροφή της και ήταν εντελώς ανοιχτή και ειλικρινής σχετικά με το τι διεφθαρμένες διαθέσεις είχε αποκαλύψει. Η Γιάο Λαν άρπαξε αυτήν την ευκαιρία για να την απομακρύνει από το καθήκον της. Έπειτα, προήγαγε την κόρη της, Σιαομίν, στο καθήκον του ποτίσματος και ζήτησε από τους αδελφούς και τις αδελφές να εκπαιδεύσουν καλά την κόρη της, καθώς θα αναλάμβανε σημαντικά καθήκοντα στο μέλλον στον οίκο του Θεού. Επιπλέον, προήγαγε τον σύζυγό της σε επικεφαλής ομάδας, ενώ στην πραγματικότητα δεν ήταν αληθινός πιστός και ήταν ανίκανος να συναναστραφεί κάτι αξιόλογο στις συναθροίσεις. Η Γιάο Λαν ενεργούσε σύμφωνα με το συναίσθημα και έφερε τον σύζυγό της στην εκκλησία. Έπειτα, τον όρισε επικεφαλής ομάδας. Αυτό αποτελούσε σοβαρή παραβίαση των διοικητικών διαταγμάτων. Και οι κακές της πράξης δεν σταμάτησαν εκεί. Η Γιάο Λαν και η κόρη της κυβερνούσαν στην εκκλησία ως μονάρχες, καταπιέζοντας και διατάζοντας τους αδελφούς και τις αδελφές κατά βούληση, έως του σημείου να τη βλέπουν και να τους προκαλεί φόβο και κανείς δεν τολμούσε να εκφράσει τη γνώμη του. Καθώς άκουγα την αδελφή Τσεν, ένιωθα συγκλονισμένη και αγανακτισμένη. Στην αρχή, όταν η Γιάο Λαν μού παρέδωσε το έργο της, ένιωσα θαυμασμό για εκείνη όταν είπε πως όλο το έργο πήγαινε καλά. Όμως, όλα ήταν ψέματα. Όχι μόνο παρέθετε κατά τη συναναστροφή τα λόγια του Θεού έξω από το νόημά τους και αποπροσανατόλιζε κάποιους αδελφούς και αδελφές κηρύττοντάς τους γράμματα και δόγματα, αλλά απολάμβανε και τις ευλογίες της θέσης της και εκφόβιζε αδελφούς και αδελφές. Τράβηξε μάλιστα τόσο το σχοινί, που κυβερνούσε στην εκκλησία δεσποτικά, καταπίεζε άλλους όπως της έκανε κέφι και απομάκρυνε ανθρώπους από τα καθήκοντά τους. Προήγαγε και καλλιεργούσε τους δικούς της και προωθούσε τον νεποτισμό. Η σκόπιμη και ασυνείδητη συμπεριφορά της και οι τόσες κακές πράξεις της έδειχναν πως ήταν ένας αληθινός αντίχριστος! Τώρα, το καθήκον της ήταν ευρύτερης εμβέλειας, κι έτσι, περισσότεροι αδελφοί και αδελφές σίγουρα θα βλάπτονταν. Ήξερα πως έπρεπε να την αναφέρω σε κάποιον ανώτερο το συντομότερο δυνατό και να στηρίξω το έργο της εκκλησίας. Όμως, καθώς σκεφτόμουν να την αναφέρω, άρχισα ν’ ανησυχώ: «Η Γιάο Λαν είναι υπεύθυνη του έργου μου. Αν μάθει ότι την ανέφερα, και γνωρίζοντας τον τρόπο που συμπεριφέρεται, πολύ πιθανό να με απομακρύνει από τη θέση μου ως επικεφαλής της εκκλησίας και να με στείλει σπίτι μου. Ίσως, μάλιστα, βρει κάποια δικαιολογία για να με καταπιέσει και να με τιμωρήσει. Η ζωή μου θα γινόταν πολύ δύσκολη. Τι θα γίνει αν καταλήξω να εκδιώκομαι από την εκκλησία; Τότε το ταξίδι μου στην πίστη στον Θεό θα έφτανε στο τέλος του. Πρέπει να είμαι ρεαλίστρια. Θα δώσω προτεραιότητα στο έργο της εκκλησίας και ύστερα βλέπουμε». Κι έτσι, προκειμένου να προστατεύσω τον εαυτό μου, αποφάσισα να μην την αναφέρω και να μην την εκθέσω. Όμως, στην επόμενη συνάθροιση, καθώς είδα τα γεμάτα προσδοκίες βλέμματα όλων των καταπιεσμένων αδελφών, ένιωσα μεγάλη θλίψη και είχα ένοχη συνείδηση. Επιπλέον, όταν τους άκουσα να μιλούν για το πώς η Σιαομίν περιφερόταν στην εκκλησία και εκθείαζε την ικανότητα της Γιάο Λαν να συναναστρέφεται σχετικά με την αλήθεια, και πως περιόριζε και επέπληττε τους αδελφούς και τις αδελφές με απαξιωτικό τρόπο, θύμωσα ακόμα περισσότερο. Σκέφτηκα: «Πρέπει να αναφέρω τις κακές πράξεις της Γιάο Λαν και της Σιαομίν σε κάποιον ανώτερο. Δεν μπορώ να τους επιτρέπω να ενεργούν κακόβουλα και να καταπιέζουν τους αδελφούς και τις αδελφές όπως τους κάνει κέφι». Έτσι, έγραψα όλα όσα μου είπαν γι’ αυτές οι αδελφοί και οι αδελφές. Όμως, μετά τη συνάθροιση, ένιωθα πάλι διχασμένη: Αν το μάθαινε η Γιάο Λαν, τι θα έκανε για να με τιμωρήσει; Όμως, δεν θα έπραττα το κακό αν επέλεγα να προστατεύσω τον εαυτό μου και να μην εκθέσω αυτές τις δύο; Ήμουν μεταξύ σφύρας και άκμονος και ένιωθα πως ήμουν τόσο σφιχτά δεμένη, που δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Με δάκρυα, γονάτισα και προσευχήθηκα στον Θεό, λέγοντας: «Αγαπημένε μου Θεέ, θέλω να αναφέρω τη Γιάο Λαν και την κόρη της στους επικεφαλής μου, αλλά φοβάμαι πως θα με εκδικηθούν. Θεέ μου, Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με να τσακίσω την καταπίεση των δυνάμεων του σκότους, να κάνω πράξη την αλήθεια και να στηρίξω το έργο της εκκλησίας».

Μετά την προσευχή, διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Όλοι σας λέτε ότι ενδιαφέρεστε για το φορτίο του Θεού και ότι θα υπερασπιστείτε τη μαρτυρία της εκκλησίας, όμως ποιος ανάμεσά σας έχει ενδιαφερθεί αληθινά για το φορτίο του Θεού; Διερωτήσου το εξής: Είσαι κάποιος που έχει δείξει ενδιαφέρον για το φορτίο Του; Μπορείς να κάνεις πράξη τη δικαιοσύνη για Εκείνον; Μπορείς να ορθώσεις το ανάστημά σου και να μιλήσεις για Μένα; Μπορείς να κάνεις ακλόνητα πράξη την αλήθεια; Είσαι αρκετά θαρραλέος ώστε να αγωνιστείς ενάντια σε όλες τις πράξεις του Σατανά; Θα μπορούσες να παραμερίσεις τα συναισθήματά σου και να εκθέσεις τον Σατανά για χάρη της αλήθειας Μου; Μπορείς να επιτρέψεις να εκπληρωθούν μέσα σου οι προθέσεις Μου; Έχεις προσφέρει την καρδιά σου την πιο κρίσιμη στιγμή; Είσαι κάποιος που κάνει το θέλημά Μου; Θέσε στον εαυτό σου αυτά τα ερωτήματα, και να τα σκέφτεσαι συχνά» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 13). Όταν διάβασα αυτές τις αποκαλύψεις στα λόγια του Θεού, ένιωσα μεγάλη ντροπή. Πίστευα στον Θεό, όμως ο Θεός δεν είχε θέση στην καρδιά μου. Δεν έπαιρνα στα σοβαρά την αποστολή Του και το μόνο που σκεφτόμουν μπρος στα προβλήματα ήταν τα δικά μου συμφέροντα. Δεν προστάτευα καθόλου το έργο του οίκου του Θεού. Είχα αντιληφθεί σαφώς πως η Γιάο Λαν διατάρασσε σοβαρά και παρενέβαινε στη ζωή της εκκλησίας και πως περιόριζε και έβλαπτε τους αδελφούς και τις αδελφές. Ειδικά τώρα που το έργο της είχε ευρυνθεί, ήταν σε θέση να βλάψει ακόμα περισσότερους αδελφούς και αδελφές. Όμως, εγώ φοβήθηκα το κύρος και την επιρροή της Γιάο Λαν, φοβήθηκα πως θα με καταπιέσει και θα με απομακρύνει, πως θα χάσω τη θέση μου και τις μελλοντικές προοπτικές και πως αυτή και η κόρη της θα με εκδικούνταν και θα με έβλαπταν. Έτσι, δεν τόλμησα να τηρήσω τις αρχές, να τις εκθέσω και να τις αναφέρω. Με μάτια ορθάνοιχτα, παρακολουθούσα αντίχριστους και κακόβουλους ανθρώπους να δρουν ανεξέλεγκτα στην εκκλησία. Οι αδελφοί και οι αδελφές καταπιέζονταν και οι ζωές τους είχαν υποστεί ζημιά, ωστόσο, εγώ εξακολουθούσα να μην τολμώ να ορθώσω το ανάστημά μου και να εκθέσω τον Σατανά. Πόσο ποταπό, εγωιστικό και ελεεινό άτομο ήμουν! Έπειτα, διάβασα τα λόγια του Θεού που έλεγαν: «Η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί πολύ βαθιά από τον Σατανά. Το δηλητήριο του Σατανά κυλά μέσα στο αίμα κάθε ανθρώπου, και είναι εμφανές ότι η φύση του ανθρώπου είναι διεφθαρμένη, κακή και αντιδραστική, γεμάτη από τις φιλοσοφίες του Σατανά και βουτηγμένη σε αυτές, είναι, στο σύνολό της, μια φύση που προδίδει τον Θεό. Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι αντιστέκονται και εναντιώνονται στον Θεό» («Πώς να γνωρίσουμε τη φύση του ανθρώπου» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). «Όσο για το ποιο είναι το δηλητήριο του Σατανά, αυτό μπορεί να εκφραστεί πλήρως με λέξεις. Για παράδειγμα, αν ρωτήσεις τους ανθρώπους, “Πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι; Για ποιον λόγο θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι;” αυτοί θα απαντήσουν: “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Αυτή η μία φράση εκφράζει την ίδια τη ρίζα του προβλήματος. Η λογική του Σατανά έχει γίνει η ζωή των ανθρώπων. Ό,τι και να γίνει, οι άνθρωποι ενεργούν μονάχα για τον εαυτό τους. Συνεπώς, ζουν μονάχα για τον εαυτό τους. “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω” —αυτή είναι η ζωή και η φιλοσοφία του ανθρώπου, κι αυτό αντιπροσωπεύει και την ανθρώπινη φύση. Αυτά ακριβώς τα λόγια του Σατανά αποτελούν το δηλητήριο του Σατανά, και όταν οι άνθρωποι το δεχτούν μέσα τους, τότε αυτό γίνεται η φύση τους. Η φύση του Σατανά αποκαλύπτεται μέσα απ’ αυτά τα λόγια· αυτά την αντιπροσωπεύουν πλήρως. Αυτό το δηλητήριο γίνεται η ζωή των ανθρώπων και το θεμέλιο της ύπαρξής τους, και η διεφθαρμένη ανθρωπότητα κυριαρχείται μονίμως απ’ αυτό το δηλητήριο εδώ και χιλιάδες χρόνια» («Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν πως ήμουν διεφθαρμένη και ποδοπατημένη από τον Σατανά και πως τα οστά μου και το αίμα μου είχα διαποτιστεί και ήταν γεμάτα με σατανικά δηλητήρια, φιλοσοφίες και κώδικες, ώσπου κι εγώ η ίδια γινόμουν όλο και πιο κακόβουλη και εγωίστρια. Ζούσα σύμφωνα με τα σατανικά δηλητήρια «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Όταν βλέπεις το άδικο, να μιλάς λιγότερο» και «Οι λογικοί άνθρωποι κοιτούν να προστατεύουν τον εαυτό τους και να αποφεύγουν να κάνουν λάθη». Οι σκέψεις μου είχαν διαστραφεί και είχα φριχτές αξίες και στάσεις ζωής. Θεωρούσα τα δικά μου συμφέροντα, τις μελλοντικές προοπτικές μου και το πεπρωμένο μου πιο σημαντικά απ’ οτιδήποτε άλλο. Βλέποντας τη Γιάο Λαν και τη συμμορία των κακών αντίχριστων δυνάμεων να βλάπτουν τους αδελφούς και τις αδελφές στην εκκλησία, ήξερα πως έπρεπε να τους εκθέσω και να τους αναφέρω. Όμως, επειδή φοβόμουν μην καταπιεστώ και χάσω τη θέση μου και τις μελλοντικές προοπτικές μου, όσο κι αν το πάλευα, δεν τολμούσα να το κάνω. Επομένως, επέτρεπα στους αντίχριστους να διαταράσσουν την εκκλησία, συμπεριφέρθηκα δουλοπρεπώς και δεν τόλμησα να πω ούτε μια αμερόληπτη λέξη. Κατάλαβα πως ήμουν σφιχτοδεμένη και δέσμια των δηλητηρίων του Σατανά και είχα γίνει συνεργός του, το σκυλάκι του. Αυτό ήταν απεχθές για τον Θεό κι εγώ ήμουν ανάξια να ζω ενώπιόν Του. Για χρόνια, είχα απολαύσει το έργο και την καθοδήγηση του Θεού κι Εκείνος με είχε ανυψώσει, ώστε να μπορώ να εκτελώ το καθήκον μου ως επικεφαλή της εκκλησίας. Όμως, δεν ήξερα πώς να το εκτιμήσω και δεν σκέφτηκα καθόλου τον τρόπο να φροντίσω τους αδελφούς και τις αδελφές ή να στηρίξω το έργο του οίκου του Θεού. Ζούσα εντελώς απορροφημένη από τις δικές μου εγωιστικές επιθυμίες, χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας και ακεραιότητας. Είχα αποτύχει να ανταποκριθώ στην εμπιστοσύνη που μου έδειξαν οι αδελφοί και οι αδελφές και πολύ περισσότερο, είχα αποτύχει να ανταποκριθώ στην αποστολή που μου είχε αναθέσει ο Θεός. Στη σκέψη αυτή, μίσησα τον εαυτό μου που ήμουν τόσο εγωίστρια και ελεεινή και προσευχήθηκα στον Θεό, πρόθυμη να μετανοήσω. Του ζήτησα να μου δώσει δύναμη και να με καθοδηγήσει να διαλύσω αυτές τις σκοτεινές επιρροές και να καταστώ ικανή να κάνω πράξη την αλήθεια.

Έπειτα, διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Η διάθεση του Θεού είναι η διάθεση που ανήκει στον Κυβερνώντα όλων των πραγμάτων και των έμβιων όντων, στον Κύριο ολόκληρης της δημιουργίας. Η διάθεσή Του αντιπροσωπεύει την τιμή, την εξουσία, την ευγένεια, το μεγαλείο και, πάνω απ’ όλα, την υπεροχή. Η διάθεσή Του είναι το σύμβολο της εξουσίας, το σύμβολο όλων όσα είναι δίκαια, το σύμβολο όλων των ωραίων και αγαθών πραγμάτων. Περισσότερο από αυτό, είναι ένα σύμβολο Εκείνου που δεν είναι δυνατόν να παρακαμφθεί ή κατακλυσθεί από το σκοτάδι ούτε από καμία εχθρική δύναμη, καθώς και ένα σύμβολο Εκείνου που δεν είναι δυνατόν να προσβληθεί (ούτε και θα ανεχθεί ποτέ να προσβληθεί) από οποιοδήποτε δημιούργημα. Η διάθεσή Του είναι το σύμβολο της ύψιστης δύναμης. Κανένας απολύτως δεν μπορεί ή δεν πρόκειται να διαταράξει το έργο ή τη διάθεσή Του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Είναι πολύ σημαντική η κατανόηση της διάθεσης του Θεού). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πως ο Θεός κυβερνά τα πάντα, πως η διάθεσή Του είναι σύμβολο της υπέρτατης εξουσίας και πως καμιά εχθρική δύναμη ή δύναμη του σκότους δεν μπορεί να την προσβάλλει. Ο Θεός θα απομακρύνει από την εκκλησία όλες τις κακές δυνάμεις του Σατανά που τη διαταράσσουν και τελικά θα τις εξαλείψει. Αυτός είναι ο προσανατολισμός του έργου του Θεού και μια πραγματικότητα που ο Θεός σίγουρα θα επιτύχει. Σκέφτηκα πως στο παρελθόν ο οίκος του Θεού είχε εκδιώξει πάρα πολλούς κακόβουλους ανθρώπους και αντίχριστους: Όσο άγριοι κι αν ήταν, τα κατάφερναν μόνο για μικρό διάστημα, και στο τέλος, δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από την τιμωρία του Θεού. Αυτή δεν ήταν η δικαιοσύνη του Θεού; Ωστόσο, δεν είχα κατανοήσει τη δικαιοσύνη του Θεού και δεν είχα εμπιστευτεί το γεγονός πως στον οίκο του Θεού, επικρατούν η αλήθεια και η δικαιοσύνη και βασιλεύει ο Θεός. Θεωρούσα τον οίκο του Θεού ως όμοιο με τον κόσμο, στον οποίο όποιος είχε κύρος και δύναμη, μπορούσε να ελέγχει τη μοίρα μου, κι αν πήγαινα ενάντια στη Γιάο Λαν και στην κόρη της, νόμιζα πως θα έχανα τις μελλοντικές προοπτικές μου και τον προορισμό μου. Φοβόμουν, μάλιστα, πως θα με εκδικούνταν. Δεν εμπιστευόμουν τη διακυβέρνηση του Θεού πάνω σ’ όλα τα πράγματα. Αυτού του είδους η πίστη ήταν ταπεινωτική για τον Θεό! Στη συνέχεια, διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Η διαφυγή του ανθρώπου από την επιρροή του σκότους βασίζεται στον λόγο Μου, και οι άνθρωποι που δεν μπορούν να ασκούνται σύμφωνα με τον λόγο Μου δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν από τα δεσμά της επιρροής του σκότους. Το να ζει κανείς στη σωστή κατάσταση σημαίνει να ζει υπό την καθοδήγηση του λόγου του Θεού, να ζει σε μια κατάσταση αφοσίωσης στον Θεό, να ζει σε μια κατάσταση αναζήτησης της αλήθειας, να ζει στην πραγματικότητα του να δαπανά ειλικρινά τον εαυτό του για χάρη του Θεού και να ζει σε μια κατάσταση αληθινής αγάπης για τον Θεό. Όσοι ζουν στις καταστάσεις αυτές και σε αυτήν την πραγματικότητα, σιγά-σιγά θα μεταμορφώνονται όσο εισέρχονται πιο βαθιά στην αλήθεια και θα μεταμορφώνονται με την εμβάθυνση του έργου· και στο τέλος, σίγουρα θα γίνουν άνθρωποι που κερδίζονται από τον Θεό και αγαπούν αληθινά τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ξέφυγε από την επιρροή του σκότους και θα αποκτηθείς από τον Θεό). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν το μονοπάτι. Αν ήθελα να σπάσω τα δεσμά της σκοτεινής επιρροής του Σατανά, έπρεπε να πράττω σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Έπρεπε να αφήσω στην άκρη τα προσωπικά μου συμφέροντα και τις σκέψεις για το μέλλον μου, να κάνω πράξη την αλήθεια, να εκθέσω και να αναφέρω αυτούς τους αντίχριστους και να στηρίξω το έργο του οίκου του Θεού. Ακόμα κι αν απομακρυνόμουν από το καθήκον μου και έχανα τη θέση και τις προοπτικές μου, έπρεπε να τηρήσω τις αρχές της αλήθειας. Μόλις το κατάλαβα, βρήκα τη δύναμη και έγραψα μια επιστολή στους επικεφαλής μου αναφέροντας τη Γιάο Λαν και τη Σιαομίν.

Δύο μέρες αργότερα, οι επικεφαλής συγκάλεσαν όλους τους αδελφούς και τις αδελφές για να αποκαλύψουν τα γεγονότα των κακών πράξεων που διέπραξαν η Γιάο Λαν και η Σιαομίν. Σύμφωνα με τις αρχές, η Γιάο Λαν, ο σύζυγός της και η Σιαομίν απομακρύνθηκαν από τα καθήκοντά τους. Η Γιάο Λαν και η κόρη της δεν έκαναν αυτοκριτική ούτε προσπάθησαν να γνωρίσουν τον εαυτό τους, αλλά αντ’ αυτού, επισκέφτηκαν αδελφούς και αδελφές στα σπίτια τους, προσποιούμενες τις συντετριμμένες, και μάλιστα, σε μια προσπάθεια να εξαπατήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, παραπονούνταν για το πόσο άδικα είχαν αντιμετωπιστεί. Ήταν τελείως αμετανόητες και τελικά, εξαιτίας των κακών τους πράξεων, ήταν αποφασισμένες να γίνουν αντίχριστοι και κακουργούντες που διέπρατταν κάθε λογής ανομία και εκδιώχθηκαν από την εκκλησία. Η ζωή της εκκλησίας επέστρεψε στην κανονικότητα, οι αδελφοί και οι αδελφές χειροκροτούσαν και επευφημούσαν και όλοι δόξαζαν τη δικαιοσύνη και την αγιοσύνη του Θεού. Αυτό με βοήθησε να καταλάβω σαφέστερα πως η δικαιοσύνη και η αλήθεια κυριαρχούν στον οίκο του Θεού, πως ο Χριστός κυβερνά και πως όσο μοχθηρές και ανεξέλεγκτες κι αν είναι οι αντίχριστες κακές δυνάμεις, όσο ισχυρές κι αν είναι, δεν μπορούν ποτέ να ξεπεράσουν την εξουσία του Θεού ή να διαταράξουν το έργο Του, πόσο μάλλον να ελέγξουν το πεπρωμένο κάποιου. Είναι σαν τα πιόνια στα χέρια του Θεού, εργαλεία που εξυπηρετούν για να βοηθήσουν τους εκλεκτούς τους Θεού να αναπτύξουν διάκριση. Οι επιδόσεις τους επιτρέπουν τους άλλους να καταλάβουν επακριβώς το ποιόν των αντίχριστων και των κακών ανθρώπων, ώστε να μην παραπλανιούνται. Μέσα από αυτήν την εμπειρία της αναφοράς αυτών των αντίχριστων, η διαφώτιση, η καθοδήγηση και η ηγεσία των λόγων του Θεού μου επέτρεψαν να διαλύσω τις δυνάμεις του σκότους και να κάνω πράξη την αλήθεια. Ένιωσα ηρεμία και γαλήνη στην καρδιά μου και κατάλαβα πως η συμπεριφορά μου αυτή ήταν ο μόνος τρόπος να ζήσω με αξιοπρέπεια και ακεραιότητα. Ένιωθα απελευθερωμένη και ελεύθερη. Αυτός ήταν ο καρπός του να γράψω μια ειλικρινή αναφορά.

Όλη η δόξα στον Παντοδύναμο Θεό! Αμήν!