Μία ημέρα τον Αύγουστο του 2019, η επικεφαλής μού έγραψε να παραλάβω μια αδελφή από άλλη πόλη. Είδα ότι η διεύθυνση του σπιτιού της ήταν στην περιοχή της γειτονικής εκκλησίας. Σκέφτηκα: «Γιατί μεταφέρεται στην εκκλησία μας; Γιατί να μην πάει στην πιο κοντινή;» Μα το ξανασκέφτηκα: χρειαζόμασταν επιπλέον χέρια για το έργο, οπότε είπα να τη δεχτώ, και βλέπουμε. Όποιο κι αν ήταν το καθήκον της, χρειαζόμασταν βοήθεια. Τότε είδα στο γράμμα ότι το όνομά της ήταν Ζου Γιουν και ξαφνικά θυμήθηκα: «Γνώρισα την αδελφή Ζου Γιουν πριν από μερικά χρόνια. Είναι γύρω στα σαράντα και δέχεται τα πράγματα καλά. Αν είναι αυτή, θα μπορούσε μέχρι και να γίνει επικεφαλής ή εργάτης. Θα είχα μια επιπλέον βοηθό». Αυτή η σκέψη με χαροποίησε πολύ. Δεν με ένοιαζε πλέον που ζούσε μακριά, ήθελα να τη φέρω αμέσως στην εκκλησία!

Είδα στο γράμμα τη διεύθυνση τους σπιτιού της αδελφής Ζου Γιουν και χτύπησα την πόρτα, αλλά αυτή που άνοιξε ήταν ηλικιωμένη. Δεν ήταν η Ζου Γιουν που θυμόμουν. Είπα γρήγορα: «Συγγνώμη, χτύπησα λάθος πόρτα!» Γύρισα να φύγω, αλλά εκείνη με ακολούθησε και με ρώτησε: «Ποιον ψάχνεις;» Είπα ότι έψαχνα τη Ζου Γιουν. Είπε γρήγορα, «Εγώ είμαι». Την ακολούθησα στο σπίτι. Μου είπε ότι είχε συλληφθεί από το ΚΚΚ και είχε περάσει πάνω από τρία χρόνια στη φυλακή. Η αστυνομία την παρακολουθούσε ακόμα μετά την αποφυλάκισή της, έτσι αδυνατούσε να πάει σε συναθροίσεις στην πόλη της. Μπορούσε μόνο να πάει στο σπίτι του γιου της, για να ξαναρχίσει την εκκλησιαστική ζωή. Αφού έμαθα για την κατάστασή της, απογοητεύτηκα. Σκέφτηκα: «Μακάρι να ήταν η Ζου Γιουν που ήξερα. Αν γίνονταν μέλος, θα είχα μια σπουδαία βοηθό. Αυτή η Ζου Γιουν έχει φάκελο σύλληψης και την παρακολουθεί η αστυνομία. Άρα, δεν μπορεί να κάνει καθήκον στην εκκλησία. Η εκκλησία μας είναι ήδη υποστελεχωμένη, και τώρα κάποιος πρέπει να συναθροίζεται μαζί της ιδιωτικά. Αν στοχοποιηθούν κι οι αδελφοί κι οι αδελφές που συναντιούνται μαζί της, οι απώλειες θα είναι τρομερές! Δεν μπορώ να τη δεχτώ στην εκκλησία μας. Όταν επιστρέψω, θα γράψω στην επικεφαλής να μεταφερθεί στην κοντινή εκκλησία». Αφού έμαθα για την κατάστασή της, ετοιμάστηκα να φύγω. Δεν τη ρώτησα αν είχε προβλήματα ή δυσκολίες. Με ρώτησε με προσμονή: «Πότε θα ξανάρθεις;» Είπα επιπόλαια, «Να περιμένεις. Θα επικοινωνήσω αφού συζητήσω κάποια πράγματα».

Καθώς επέστρεφα, παραπονιόμουν μέσα μου: «Η επικεφαλής δεν ξέρει τι κάνει. Η Ζου Γιουν μένει πολύ κοντά στη γειτονική εκκλησία. Γιατί δεν την πήρε κάποιος από εκεί; Είναι μεγάλη απόσταση για μας. Θα χάνουμε τόσο χρόνο πηγαίνοντας να τη συναντήσουμε…» Γκρίνιαζα μέσα μου καθώς συνέχιζα να περπατάω και κάποια στιγμή, συνειδητοποίησα ότι είχα χαθεί. Ρώτησα κάποιον και μου είπε ότι πήγαινα προς την αντίθετη κατεύθυνση, έξω από την πόλη. Ναι, κι εγώ αναρωτήθηκα: «Έχω ξαναπεράσει από αυτόν τον δρόμο. Πώς χάθηκα;» Εκείνη τη στιγμή, δεν το σκέφτηκα πολύ. Όταν γύρισα σπίτι, έγραψα στην επικεφαλής να μεταφέρει τη Ζου Γιουν στην κοντινή εκκλησία.

Τις μέρες που ακολούθησαν, ήμουν συνεχώς ανήσυχη, σαν κάτι να μην πήγαινε καλά. Δεν μπορούσα να ηρεμήσω με τον λόγο του Θεού ούτε να συναναστραφώ. Σκέφτηκα ότι μπορεί να είχα κάνει κάτι ενάντια στο θέλημα του Θεού, έτσι προσευχήθηκα στον Θεό να με διαφωτίσει και να με καθοδηγήσει προς την αυτογνωσία. Αφού προσευχήθηκα, θυμήθηκα τις προάλλες που είχα χαθεί. Κατάλαβα ότι όταν ήταν να δεχτώ τη Ζου Γιουν στην εκκλησία, με ένοιαζε μόνο το συμφέρον μου. Αν με ευνοούσε, θα το έκανα· αν όχι, αντιστεκόμουν, αρνιόμουν και παραπονιόμουν. Δεν με ένοιαζε καθόλου η ζωή της αδελφής μου. Μόνο αργότερα, αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, κατανόησα κάπως το πρόβλημά μου. Τα λόγια του Θεού λένε: «Τα θέματα που αφορούν τα συμφέροντα ενός ατόμου είναι εκείνα που το αποκαλύπτουν περισσότερο απ’ όλα. Τα συμφέροντα είναι στενά συνδεδεμένα με τη ζωή κάθε ατόμου, και όλα αυτά με τα οποία ένα άτομο έρχεται σε επαφή κάθε μέρα αφορούν τα συμφέροντά του. Για παράδειγμα, όταν λες κάτι ή μιλάς για ένα θέμα, ποια συμφέροντα αφορά αυτό; Όταν δύο άνθρωποι συζητούν για κάτι, τα συμφέροντα επηρεάζουν το ποιος μπορεί να μιλήσει με ευφράδεια και ποιος όχι, καθώς και το ποιον θαυμάζουν και ποιον περιφρονούν. […] Εκτός από αυτό, τι επηρεάζει η επιδίωξη των συμφερόντων ενός ατόμου; Όταν ενεργούν οι άνθρωποι, συνεχώς υπολογίζουν, σταθμίζουν, προβληματίζονται και βασανίζουν το μυαλό τους σχετικά με το τι θα ωφελήσει τους ίδιους και τι όχι, τι θα ενισχύσει τα συμφέροντά τους ή τουλάχιστον θα αποτρέψει τη βλάβη αυτών, τι θα τους αποφέρει τις μεγαλύτερες τιμές και την καλύτερη υλική μεταχείριση, και τι θα τους καταστήσει τους πιο ωφελημένους σε κάθε ζήτημα» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο: Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα (Μέρος πρώτο)). «Μέχρι να βιώσουν οι άνθρωποι το έργο του Θεού και να κατανοήσουν την αλήθεια, η φύση του Σατανά είναι αυτή που αναλαμβάνει τον έλεγχο και τους εξουσιάζει εκ των έσω. Τι περιλαμβάνει ακριβώς αυτή η φύση; Για παράδειγμα, γιατί είσαι εγωιστής; Γιατί προστατεύεις τη θέση σου; Γιατί έχεις τόσο ισχυρά συναισθήματα; Γιατί απολαμβάνεις εκείνα τα άδικα πράγματα; Γιατί σου αρέσουν εκείνα τα απεχθή πράγματα; Πού βασίζεται η αρέσκειά σου για αυτά τα πράγματα; Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Γιατί αποδέχεσαι αυτά τα πράγματα με τόση χαρά; Τώρα πια έχετε όλοι σας φτάσει στο σημείο να καταλάβετε ότι ο κύριος λόγος πίσω από όλα αυτά τα πράγματα είναι ότι βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο το δηλητήριο του Σατανά. Ποιο είναι λοιπόν το δηλητήριο του Σατανά; Πώς μπορεί να εκφραστεί; Για παράδειγμα, αν ρωτήσεις τους ανθρώπους, “Πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι; Για ποιον λόγο θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι;” αυτοί θα απαντήσουν: “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Αυτή η μία φράση εκφράζει την ίδια τη ρίζα του προβλήματος. Η φιλοσοφία και η λογική του Σατανά έχει γίνει η ζωή των ανθρώπων. Ό,τι και να επιδιώκουν οι άνθρωποι, το κάνουν για τον εαυτό τους —και έτσι ζουν μονάχα για τον εαυτό τους. “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω” —αυτή είναι η φιλοσοφία της ζωής του ανθρώπου, κι αυτό αντιπροσωπεύει και την ανθρώπινη φύση. Αυτά τα λόγια έχουν ήδη γίνει η φύση της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, το αληθινό πορτρέτο της σατανικής φύσης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, και αυτή η σατανική φύση έχει ήδη γίνει η βάση για την ύπαρξη της διεφθαρμένης ανθρωπότητας: για αρκετές χιλιάδες χρόνια, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα ζει με αυτό το δηλητήριο του Σατανά, μέχρι σήμερα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου). Ο λόγος Του αποκάλυψε την κατάστασή μου. Είδα ότι ήμουν εγωίστρια και ποταπή. Σκεφτόμουν πάντα το δικό μου συμφέρον και προσπαθούσα μόνο να μεγιστοποιήσω τα οφέλη μου. Δεν σκεφτόμουν τους αδελφούς και τις αδελφές μου, πόσο μάλλον το εκκλησιαστικό έργο. Όταν η επικεφαλής μού ζήτησε να δεχτώ την αδελφή Ζου Γιουν, πίστευα πως μπορούσε να εργαστεί στην εκκλησία, να ελαφρύνει το φορτίο μου και να κάνει το έργο μου πιο αποτελεσματικό, πράγμα που θα με έκανε να φανώ καλύτερη· έτσι, ανυπομονούσα να τη φέρω πίσω. Αλλά όταν είδα ότι δεν ήταν εκείνη που ήξερα και ότι ήταν απειλή για την ασφάλειά μας, σκέφτηκα ότι δεν θα μπορούσε να κάνει καθήκον, μα και ότι κάποιος θα ’πρεπε να συναθροίζεται μαζί της ιδιωτικά. Σκέφτηκα ότι δεν θα βελτίωνε ούτε την παραγωγικότητά μας ούτε την εικόνα μου· μπορεί να έθετε σε κίνδυνο και την ασφάλειά μας. Ήμουν αντίθετη, παραπονέθηκα ότι η επικεφαλής κανόνισε κάτι παράλογο, έτσι προσπάθησα να τη φορτώσω σε μια γειτονική εκκλησία. Είδα ότι ζώντας με το σατανικό δηλητήριο του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», γινόμουν όλο και πιο εγωίστρια και ποταπή. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν ο εαυτός μου και τα συμφέροντά μου. Ο Θεός βλέπει μες στην καρδιά μας. Πώς να μην απεχθάνεται τις σκέψεις μου; Όταν σκέφτηκα πως η αδελφή Ζου Γιουν είχε μεταφερθεί στη γειτονική εκκλησία, ένιωσα ότι της χρωστούσα και ότι έπρεπε να ασκήσω τον λόγο του Θεού χωρίς να σκέφτομαι το συμφέρον μου.

Μετά από λίγο, έλαβα κι άλλο γράμμα από την επικεφαλής. Το ΚΚΚ έψαχνε κάποιους αδελφούς και αδελφές και έπρεπε να τους φέρουμε στην εκκλησία μας. Αυτή τη φορά, δεν γινόταν να σκεφτώ το συμφέρον μου. Ασχέτως αν μπορούσαν να εκτελέσουν καθήκοντα, ήμουν έτοιμη να τους δεχτώ, ώστε να έχουν εκκλησιαστική ζωή. Πήγα στις διευθύνσεις που μου έδωσε η επικεφαλής, τους καλωσόρισα στην εκκλησία μας και κανόνισα ό,τι έπρεπε. Αφού ασκήθηκα με αυτόν τον τρόπο, ένιωσα γαλήνη και ηρεμία.

Αργότερα, η αστυνομία παρακολουθούσε κι εμένα, οπότε αποτελούσα κίνδυνο για την ασφάλεια και δεν γινόταν να έχω επαφές. Δεν μπορούσα να πηγαίνω σε συναθροίσεις και να εκτελώ τα καθήκοντά μου. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος. Αναπολούσα τον καιρό που συναθροιζόμουν με τα αδέλφια μου και εκτελούσα τα καθήκοντά μου. Ανυπομονούσα να ξαναδώ τους αδελφούς και τις αδελφές μου, να συναναστραφούμε για την αλήθεια και να τους πω ό,τι είχα στην καρδιά μου. Με βασάνιζε η λαχτάρα για εκκλησιαστική ζωή και για τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Μόνο τότε κατάλαβα πώς ένιωθαν οι αδελφοί και οι αδελφές που κυνηγούσε το ΚΚΚ, όταν δεν γινόταν να έχουν εκκλησιαστική ζωή ή επαφή με αδελφούς και αδελφές. Σκέφτηκα την αδελφή Ζου Γιουν, που είχα παραδώσει στη γειτονική εκκλησία. Τότε, είχα σκεφτεί ότι αφού δεν μπορούσε να εκτελέσει καθήκοντα, δεν θα βοηθούσε το έργο της εκκλησίας. Αλλά δεν σκέφτηκα πόσο πολύ βασανιζόταν και πονούσε, αφού είχε φυλακιστεί από το ΚΚΚ για πάνω από τρία χρόνια και συνέχιζε να τελεί υπό παρακολούθηση, μην έχοντας επαφή με αδελφούς και αδελφές ή εκκλησιαστική ζωή. Για να συναθροίζεται, έπρεπε να έρχεται στην εκκλησία μας από την πόλη της. Το έκανε για να έχει επαφή με αδελφούς και αδελφές, αλλά εγώ την έδιωξα, χωρίς ούτε μια κουβέντα παρηγοριάς ή συμπόνιας. Όσο το σκεφτόμουν, τόσο πιο ένοχη ένιωθα. Γιατί ήμουν τόσο ψυχρή και άκαρδη; Δεν είχα καθόλου ανθρώπινη φύση!

Αργότερα, διάβασα λόγια του Θεού που αποκάλυπταν τους αντίχριστους, τα οποία μου έδειξαν το πρόβλημά μου πιο καθαρά. Τα λόγια του Θεού λένε: «Οι πρωταρχικές εκδηλώσεις της ύπουλης και δηλητηριώδους δράσης των αντίχριστων είναι ότι υπάρχει κάποιος στόχος σε ό,τι κάνουν. Το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι τα δικά τους συμφέροντα· και οι μέθοδοί τους είναι κατάπτυστες, χονδροειδείς, άθλιες, ελεεινές και σκοτεινές. Δεν υπάρχει καμία ειλικρίνεια στον τρόπο με τον οποίο ενεργούν και στον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζονται τους ανθρώπους, καθώς και στις αρχές με τις οποίες τους μεταχειρίζονται. Ο τρόπος με τον οποίο μεταχειρίζονται τους ανθρώπους είναι η εκμετάλλευση και η χειραγώγηση, και όταν οι άνθρωποι δεν έχουν πια χρηστική αξία γι’ αυτούς, τους πετάνε. Αν έχεις χρηστική αξία γι’ αυτούς, προσποιούνται ότι νοιάζονται για σένα: “Πώς είσαι; Είχες καθόλου δυσκολίες; Μπορώ να σε βοηθήσω να λύσεις τις δυσκολίες σου. Πες μου αν έχεις προβλήματα. Είμαι εδώ για σένα. Πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε μια τόσο καλή σχέση!” Φαίνονται τόσο εξυπηρετικοί. Ωστόσο, αν έρθει μια μέρα που δεν θα έχεις πλέον καμία χρηστική αξία γι’ αυτούς, θα σε εγκαταλείψουν, θα σε πετάξουν στην άκρη και θα σου συμπεριφέρονται σαν να μη σε έχουν γνωρίσει ποτέ. Όταν έχεις πραγματικά κάποιο πρόβλημα και πας να τους αναζητήσεις για βοήθεια, η στάση τους ξαφνικά αλλάζει, τα λόγια τους δεν ακούγονται πια τόσο ωραία όσο όταν υπόσχονταν αρχικά να σε βοηθήσουν —και γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι επειδή δεν έχεις καμία χρηστική αξία γι’ αυτούς, οπότε σταματούν να σου δίνουν σημασία. Και δεν είναι μόνο αυτό: Αν ανακαλύψουν ότι έχεις κάνει κάποιο λάθος ή αν βρουν κάτι που μπορούν να χρησιμοποιήσουν ως μοχλό πίεσης, γίνονται ψυχρά κυνικοί απέναντί σου, και μπορεί ακόμη και να σε καταδικάσουν. Τι τρόπος δράσης είναι αυτός; Είναι εκδήλωση καλοσύνης και ειλικρίνειας; Όταν οι αντίχριστοι εκδηλώνουν αυτού του είδους την ύπουλη και δηλητηριώδη συμπεριφορά τους προς τους άλλους, υπάρχει κάποιο ίχνος ανθρώπινης φύσης; Έχουν την παραμικρή ειλικρίνεια προς τους ανθρώπους; Σε καμία περίπτωση. Όλα όσα κάνουν είναι για το δικό τους κέρδος, την υπερηφάνεια και τη φήμη τους, για να αποκτήσουν κοινωνική θέση και φήμη ανάμεσα στους άλλους. Όλους όσους συναντούν, αν μπορούν να τους εκμεταλλευτούν, το κάνουν. Όσους δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν, τους περιφρονούν και δεν τους δίνουν καμία σημασία· ακόμη κι αν πάρεις την πρωτοβουλία να τους πλησιάσεις, σε αγνοούν, σαν να είσαι αόρατος γι’ αυτούς. Αν όμως έρθει μια μέρα που σε χρειάζονται, η στάση τους απέναντί σου αλλάζει ξαφνικά, και ανεξήγητα γίνονται πολύ εξυπηρετικοί και φιλικοί. Γιατί άλλαξε η στάση τους απέναντί σου; (Έχεις χρηστική αξία.) Σωστά: Όταν βλέπουν ότι έχεις χρηστική αξία, η στάση τους αλλάζει» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και την ουσία της διάθεσής τους (Μέρος πρώτο)). Όταν είδα τι αποκάλυψε ο λόγος του Θεού, ένιωσα άθλια και ένοχη. Έκανα το ίδιο μ’ έναν αντίχριστο. Είχα κάποιο κίνητρο σε κάθε κατάσταση, σκεφτόμουν μόνο το συμφέρον μου. Πάντα χρησιμοποιούσα τους ανθρώπους στις αλληλεπιδράσεις μου. Δεν είχα αγάπη, ειλικρίνεια ή καλοσύνη για τους αδελφούς και τις αδελφές. Η Ζου Γιουν παρακολουθούνταν από το ΚΚΚ για τόσο καιρό και δεν μπορούσε να έχει εκκλησιαστική ζωή. Όφειλα να κατανοήσω την κατάστασή της και να τη βοηθήσω με αγάπη, να κανονίσω να συναθροίζεται και να εκτελεί όσα καθήκοντα μπορούσε. Μα ανησυχούσα για τον κίνδυνο ασφαλείας που αποτελούσε. Πίστευα ότι η αποδοχή της στην εκκλησία δεν θα βοηθούσε το εκκλησιαστικό έργο και θα έπρεπε να πληρώσουμε τίμημα για να τη βοηθήσουμε. Στη χειρότερη, αποτελούσε κίνδυνο για την ασφάλεια των αδελφών, πράγμα που θα επηρέαζε το εκκλησιαστικό έργο. Έτσι, δεν με ένοιαζε καθόλου αν θα είχε εκκλησιαστική ζωή ή όχι και δεν τη ρώτησα τίποτα για την κατάσταση ή τις δυσκολίες της. Ήθελα μόνο να την ξεφορτωθώ, όχι να τη δεχθώ στην εκκλησία. Ήμουν τόσο αδιάφορη και εγωίστρια. Δεν είχα καθόλου ανθρώπινη φύση! Δεν μπορούσα παρά να αναρωτηθώ: «Δεν μπόρεσα να σκεφτώ καθόλου την αδελφή μου. Δεν την αγαπούσα ούτε τη συμπονούσα. Γίνεται, λοιπόν, να βοηθούσα ειλικρινά τους αδελφούς και τις αδελφές μου;» Μέσα από τον προβληματισμό, είδα ότι πολλές φορές βοηθούσα τους αδελφούς και τις αδελφές γιατί ήμουν επικεφαλής. Πίστευα ότι υποστηρίζοντάς τους και φροντίζοντας η κατάστασή τους να είναι φυσιολογική, θα πετύχαινα αποτελέσματα στο καθήκον μου και θα έδειχνα καλή εικόνα. Μόνο τότε κατάλαβα ότι δεν σκεφτόμουν το θέλημα του Θεού, ότι δεν εκπλήρωνα την ευθύνη μου ως επικεφαλής. Αντίθετα, προστάτευα τη φήμη και τη θέση μου. Εξωτερικά, εκτελούσα το καθήκον μου, αλλά στην πραγματικότητα, με το πρόσχημα αυτό, κοιτούσα το συμφέρον μου και χρησιμοποιούσα τους άλλους για να ανεβάσω τη φήμη και τη θέση μου. Ο Θεός σιχαινόταν αυτό που έκανα και βάδιζα στο μονοπάτι της αντίστασης προς Αυτόν. Αν δεν είχα βιώσει την απώλεια της εκκλησιαστικής ζωής, δεν θα είχα γνωρίσει ποτέ τον πόνο και τα βάσανα που είχαν οι αδελφοί και οι αδελφές μου χωρίς αυτήν. Και δεν θα είχα δει ποτέ τη μοχθηρή διάθεση αντίχριστου που επεδείκνυα.

Διάβασα κι άλλο ένα χωρίο του λόγου του Θεού. «Το πρόβλημα με τους ανθρώπους που επιδιώκουν τα δικά τους συμφέροντα είναι ότι οι στόχοι που επιδιώκουν είναι στόχοι του Σατανά —είναι στόχοι πονηροί και άδικοι. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν προσωπικά συμφέροντα όπως το κύρος και η κοινωνική θέση, γίνονται άθελά τους εργαλείο του Σατανά, γίνονται δίαυλος για τον Σατανά και, επιπλέον, ενσάρκωσή του. Διαδραματίζουν αρνητικό ρόλο στην εκκλησία, ενώ έναντι του έργου της εκκλησίας και της κανονικής εκκλησιαστικής ζωής, καθώς και της κανονικής επιδίωξης του εκλεκτού λαού του Θεού, το αποτέλεσμα που έχουν είναι να ενοχλούν και να παραβλάπτουν· έχουν δυσμενή και αρνητική επίδραση» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο: Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα (Μέρος πρώτο)). Αυτή η αποκάλυψη των λόγων του Θεού μού έδειξε ότι αν κάνουμε το καθήκον μας χωρίς ν’ ασκούμε την αλήθεια, προστατεύοντας τη θέση μας, όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώνουμε, θα έχουμε πάντα αρνητικό ρόλο στην εκκλησία, θα είμαστε διέξοδος για τον Σατανά. Θα προκαλούμε μόνο διατάραξη κι αναστάτωση στο εκκλησιαστικό έργο, και θα βλάπτουμε την είσοδο των αδελφών μας στη ζωή. Σκέφτηκα την αδελφή μου που αναγκάστηκε να έρθει σ’ εμάς μόνο και μόνο για να έχει εκκλησιαστική ζωή. Πίστευε ειλικρινά στον Θεό και λαχταρούσε τον λόγο Του. Αν είχα έστω κι ένα ίχνος ανθρώπινης φύσης, δεν θα της φερόμουν έτσι. Ήμουν επικεφαλής εκκλησίας, μα όταν η αδελφή Ζου Γιουν είχε πρόβλημα, δεν τη βοήθησα, προσπάθησα αδίστακτα να τη φορτώσω σε άλλη εκκλησία. Όσο σκεφτόμουν αυτό που έκανα, τόσο μισούσα τον εαυτό μου. Ένιωθα υπόχρεη στην αδελφή μου και, περισσότερο, στον Θεό. Ήρθα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου! Ενεργώ μόνο βάσει του συμφέροντός μου και δεν αγαπώ τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Είμαι τόσο εγωίστρια και μοχθηρή! Θεέ μου! Θέλω να μετανοήσω…»

Αργότερα, διαβάζοντας τον λόγο του Θεού, είδα την ανιδιοτελή παροχή και φροντίδα Του για την ανθρωπότητα, και ντράπηκα περισσότερο για τον εγωισμό και τη μοχθηρία μου. Τα λόγια του Θεού λένε: «Όσα από τα λόγια του Θεού κι αν έχετε ακούσει, όση αλήθεια κι αν μπορείτε να δεχτείτε, όση κι αν έχετε κατανοήσει, όση πραγματικότητα κι αν έχετε βιώσει και όσα αποτελέσματα κι αν έχετε πετύχει, υπάρχει ένα γεγονός που πρέπει να κατανοήσετε: Η αλήθεια, η οδός και η ζωή του Θεού παραχωρούνται ελεύθερα σε κάθε άτομο, και αυτό είναι δίκαιο για τον καθένα. Ο Θεός δεν θα αντιμετωπίσει ποτέ ευνοϊκότερα ένα άτομο έναντι ενός άλλου λόγω του χρονικού διαστήματος κατά το οποίο πιστεύει στον Θεό ή του βαθμού στον οποίον έχει υποφέρει και δεν θα ξεχωρίσει ούτε θα ευλογήσει ποτέ κανένα άτομο λόγω του χρονικού διαστήματος κατά το οποίο πιστεύει στον Θεό ή του βαθμού στον οποίον έχει υποφέρει. Ούτε θα μεταχειριστεί κάποιον διαφορετικά λόγω της ηλικίας του, της εμφάνισής του, του φύλου του, του οικογενειακού του υπόβαθρου κ.λπ. Κάθε άνθρωπος αποκτά το ίδιο από τον Θεό. Δεν κάνει κανέναν να αποκτήσει λιγότερα ούτε κάνει κανέναν να αποκτήσει πολύ περισσότερα. Ο Θεός είναι δίκαιος και αμερόληπτος απέναντι σε κάθε άνθρωπο. Παρέχει στον άνθρωπο εγκαίρως και αναλογικά, δεν τον αφήνει να πεινάσει, να κρυώσει ή να διψάσει και ικανοποιεί όλες τις ανάγκες της καρδιάς του ανθρώπου. Όταν ο Θεός κάνει αυτά τα πράγματα, τι απαιτεί από τους ανθρώπους; Ο Θεός δίνει αυτά τα πράγματα στους ανθρώπους, άρα έχει ο Θεός καθόλου εγωισμό; (Όχι.) Ο Θεός δεν έχει καθόλου εγωισμό. Τα λόγια και το έργο του Θεού είναι όλα για χάρη της ανθρωπότητας και έχουν σκοπό να επιλύσουν όλες τις δυσκολίες και τις δυσχέρειες της ανθρωπότητας, ώστε η ανθρωπότητα να αποκτήσει πραγματική ζωή από τον Θεό. Αυτό είναι γεγονός» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Ο άνθρωπος είναι ο μεγαλύτερος δικαιούχος του σχεδίου διαχείρισης του Θεού). Ο Θεός φροντίζει ανιδιοτελώς για όλους. Εργάζεται πολύ σκληρά στον καθένα μας και δεν περιμένει ποτέ αντάλλαγμα, ελπίζοντας μόνο να επιδιώξουμε την αλήθεια, ν’ αλλάξουμε διάθεση και να βιώσουμε ανθρώπινη ομοιότητα. Αλλά μεταχειριζόμουν τους αδελφούς και τις αδελφές μου βάσει χρησιμότητας. Αν ήταν χρήσιμοι, θα πλήρωνα οποιοδήποτε τίμημα. Αν όχι, δεν τους έδινα καμία σημασία. Δεν ήθελα να ασχοληθώ αν δεν είχα όφελος. Ήμουν εγωίστρια και ποταπή. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Αληθώς σας λέγω, καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε» (Κατά Ματθαίον 25:40). Ναι. Ακόμα και οι λιγότερο επιφανείς αδελφοί και αδελφές πρέπει να βοηθιούνται, εφόσον πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, δεν κάνουν κακό, δεν είναι αντίχριστοι ή μη πιστοί. Βοηθώντας τους με αγάπη υπολογίζουμε το θέλημα του Θεού και Αυτός το εγκρίνει. Ειδικά στους αδελφούς και τις αδελφές που κυνηγά το ΚΚΚ και δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω, πρέπει να φερόμαστε καλά και να φροντίζουμε να είναι ασφαλείς. Αυτό είναι ακόμη πιο καλή πράξη. Η στάση προς τους αδελφούς και τις αδελφές δείχνει την ανθρώπινη φύση κάποιου. Μετάνιωσα πικρά. Σε αντίστοιχη μελλοντική ευκαιρία, δεν γινόταν να είμαι εγωίστρια και ποταπή ή να σκέφτομαι μόνο το δικό μου συμφέρον κατά τις συναναστροφές μου. Έπρεπε να βοηθώ τους αδελφούς και τις αδελφές μου, να διακατέχομαι από ανθρώπινη φύση και λογική.

Τον Ιανουάριο, άρχισα επιτέλους ένα άλλο καθήκον. Έπρεπε να υποστηρίξω μια αδελφή που ήταν κίνδυνος ασφαλείας. Σκέφτηκα: «Μετά από όσα πέρασα, επιτέλους έχω ένα καθήκον. Αν έχω επαφή μ’ αυτή την αδελφή, τι θα γίνει αν εμπλακώ;» Τότε, συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν στη σωστή κατάσταση και έσπευσα για να προσευχηθώ στον Θεό να απαρνηθώ τον εαυτό μου, λέγοντας ότι ήθελα να βοηθήσω και να υποστηρίξω την αδελφή μου. Με συναθροίσεις και συναναστροφή σχετικά με τον λόγο του Θεού, η αρνητική της κατάσταση άλλαξε σταδιακά και θέλησε να γράψει ένα άρθρο μαρτυρίας για τον Θεό. Όταν πάσχιζα να βοηθήσω την αδελφή μου, ένιωθα πολύ γαλήνια.

Παλιά, ένιωθα ότι άντεχα στις δυσκολίες, εργαζόμουν σκληρά, είχα καλή ανθρώπινη φύση και αγάπη για τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Μέσα από τα γεγονότα, την κρίση και την αποκάλυψη του λόγου του Θεού, είδα πως επεδίωκα μόνο το κέρδος. Ήμουν εγωίστρια, αδιάφορη και η καρδιά μου δεν είχε ειλικρίνεια ή καλοσύνη. Είχα διαφθαρεί από τον Σατανά, τόσο που δεν ήμουν άνθρωπος! Ο λόγος του Θεού μού έδειξε πώς να φέρομαι στα αδέλφια μου με ανθρώπινη φύση και λογική, πώς να τα πηγαίνω καλά με τους άλλους χωρίς να σκέφτομαι το συμφέρον, και να είμαι ειλικρινής στο να υποστηρίζω τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Δόξα τω Θεώ!