Γεννήθηκα σε μια χριστιανική οικογένεια. Και οι δύο γονείς μου είναι αγρότες. Η οικογένειά μας καλλιεργεί και πουλά λαχανικά και ρύζι. Πάντα ήμουν καλός μαθητής, άρα οι γονείς μου συμφωνούσαν να σπουδάσω και προσδοκούσαν να πετύχω στο μέλλον. Ήλπιζαν να βρω μια καλή δουλειά και να αλλάξω τη φτωχή ζωή μας. Εκείνη την εποχή, επειδή ήμασταν φτωχοί, οι γονείς μου δανείζονταν για να πληρώσουν για την εκπαίδευσή μου, ενώ και ο παππούς μου διέθετε χρήματα από το υστέρημά του, και η αδελφή μου έκανε μεροκάματα για να πληρώνει τα δίδακτρά μου. Ολόκληρη η οικογένειά μου προσέβλεπε σ’ εμένα για να ξεφύγει από τη φτώχεια. Έβλεπα τους γονείς μου να δουλεύουν σκληρά κάθε μέρα, και σκεφτόμουν πόσο δύσκολη ήταν αυτή η ζωή. Έτσι, αποφάσισα να μελετήσω πολύ, να διακριθώ, για να μην είναι πια τόσο φτωχή η οικογένειά μου. Για να γράψω καλά στις εξετάσεις, εργάστηκα πιο πολύ και συχνά ξενυχτούσα για να διαβάσω. Αργότερα, τα κατάφερα και μπήκα στο πανεπιστήμιο. Μετά από αυτό, είχα μια νέα φιλοδοξία: να γίνω καθηγητής και να έχω ένα καλύτερο μέλλον.

Αφού αποφοίτησα, ξεκίνησα ένα διδακτορικό και ασχολήθηκα με την έρευνα. Εκείνη την εποχή, οι γονείς μου μου τηλεφωνούσαν συχνά και μου θύμιζαν: «Να προσεύχεσαι περισσότερο στον Θεό και να συγκεντρωθείς στις σπουδές σου». Ο πατέρας μου με ρωτούσε, επίσης: «Το πανεπιστήμιό σου έχει εκκλησία; Να πηγαίνεις στην εκκλησία». Μα εγώ ήθελα απλώς να διαβάζω τη Βίβλο στο σπίτι και να προσεύχομαι, επειδή ασχολιόμουν συνεχώς με την επιστημονική έρευνα και δεν είχα χρόνο να πηγαίνω σε συναθροίσεις. Στο πλαίσιο της έρευνας, υπήρχαν πολλές ακαδημαϊκές συζητήσεις. Όταν οι άλλοι συζητούσαν επιστημονικές θεωρίες και την παντοδυναμία και την κυριαρχία του Θεού, ως επιστημονικός ερευνητής, προσπαθούσα άθελά μου να εξηγήσω τα πάντα από επιστημονικές οπτικές. Πριν το καταλάβω, η καρδιά μου απομακρυνόταν όλο και περισσότερο από τον Θεό, προσευχόμουν και διάβαζα τη Βίβλο λιγότερο, και συχνά ένιωθα εξαντλημένος και κενός. Αν και μερικά Σαββατοκύριακα πήγαινα σε παραλίες, θέρετρα ή πάρκα με τους συναδέλφους, για να χαλαρώσω και να ανακουφιστώ από την πίεση της δουλειάς, τελικά, ακόμα αισθανόμουν κενός, χωρίς πραγματική γαλήνη και χαρά. Την Πρωτοχρονιά του 2020, προσευχήθηκα στον Θεό και αποφάσισα να έρθω πιο κοντά Του, ζητώντας Του να καθοδηγήσει και ν’ αλλάξει τη ζωή μου, γιατί δεν άντεχα άλλο να αισθάνομαι τόσο κενό μέσα μου.

Λίγο καιρό μετά, γνώρισα στο Facebook μια αδελφή, η οποία με κάλεσε σε μια διαδικτυακή συνάθροιση. Τότε, είπε κάτι που πραγματικά με συγκίνησε. Ότι είναι πολύ σημαντικό να διαβάζεις τα λόγια του Θεού και να δημιουργείς μια καλή σχέση μαζί Του. Συμφώνησα με αυτά που είπε. Ήμουν χριστιανός, μα ξόδευα τον χρόνο μου στην επιστημονική έρευνα, δεν πήγαινα σε συναθροίσεις για λατρεία, σπάνια προσευχόμουν ή διάβαζα τη Βίβλο. Είδα πως δεν είχα φυσιολογική σχέση με τον Θεό, και θέλησα να Τον πλησιάσω, οπότε συμμετείχα με χαρά στη διαδικτυακή συνάθροιση. Διαβάζοντας τα λόγια Του και ακούγοντας τη συναναστροφή των αδελφών μου, κατάλαβα ότι τις έσχατες ημέρες, ο Θεός εκφράζει τα λόγια Του με το όνομα Παντοδύναμος Θεός, ότι έχει ανοίξει την περγαμηνή για μας, και ότι αυτή τη φορά επέστρεψε για να κάνει το έργο της κρίσης και του εξαγνισμού των ανθρώπων, ώστε να τους σώσει πλήρως από την αμαρτία. Μετά από κάποιες συναθροίσεις, ήμουν βέβαιος ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς. Τότε, ενθουσιάστηκα πολύ αποδέχτηκα με χαρά το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Μετά από δύο μήνες, ξεκίνησα ένα καθήκον στην εκκλησία. Καθώς διάβαζα περισσότερα λόγια του Θεού, καταλάβαινα σταδιακά κάποιες αλήθειες.

Μια μέρα, διάβασα κάποια λόγια του Παντοδύναμου Θεού που είναι ακόμα χαραγμένα στο μυαλό μου. Αυτά τα λόγια του Θεού με συγκλόνισαν. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Είναι η γνώση κάτι που όλοι θεωρούν θετικό; Κατ’ ελάχιστον, οι άνθρωποι θεωρούν ότι η λέξη “γνώση” έχει θετική παρά αρνητική χροιά. Οπότε, γιατί αναφέρουμε εδώ ότι ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη γνώση για να διαφθείρει τον άνθρωπο; Η θεωρία της εξέλιξης δεν είναι μια πτυχή της γνώσης; Οι επιστημονικοί νόμοι του Νεύτωνα δεν είναι μέρος της γνώσης; Η βαρυτική έλξη που ασκεί η γη είναι και αυτή μέρος της γνώσης, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Γιατί, λοιπόν, η γνώση συγκαταλέγεται στα πράγματα που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να διαφθείρει τον άνθρωπο; Ποια είναι η άποψή σας πάνω σε αυτό; Εμπεριέχει η γνώση κάποιο ίχνος αλήθειας; (Όχι.) Τότε ποια είναι η ουσία της γνώσης; Σε ποια βάση μαθαίνεται όλη η γνώση που αποκομίζει ο άνθρωπος; Βασίζεται στη θεωρία της εξέλιξης; Δεν αληθεύει πως η γνώση που έχει αποκομίσει ο άνθρωπος μέσω της εξερεύνησης και της ανακεφαλαίωσης βασίζεται στον αθεϊσμό; Έχει κάποια από αυτήν τη γνώση καμία σχέση με τον Θεό; Σχετίζεται με τη λατρεία του Θεού; Σχετίζεται με την αλήθεια; (Όχι.) Οπότε, πώς χρησιμοποιεί ο Σατανάς τη γνώση για να διαφθείρει τον άνθρωπο; Μόλις είπα ότι κανένα μέρος αυτής της γνώσης δεν σχετίζεται με τη λατρεία του Θεού ή με την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι το σκέφτονται ως εξής: “Η γνώση μπορεί να μην έχει καμία σχέση με την αλήθεια, παρόλα αυτά, όμως, δεν διαφθείρει τους ανθρώπους”. Ποια είναι η άποψή σας πάνω σε αυτό; Σου δίδαξε η γνώση ότι ο άνθρωπος πρέπει να φτιάξει την ευτυχία του με τα ίδια του τα χέρια; Σου δίδαξε η γνώση ότι η μοίρα του ανθρώπου βρισκόταν στα χέρια του; (Ναι.) Τι είδους λόγια είναι αυτά; (Διαβολικά λόγια.) Ολόσωστα! Είναι διαβολικά λόγια! Η γνώση είναι ένα περίπλοκο θέμα συζήτησης. Μπορείτε να δηλώσετε απλά ότι ένα πεδίο γνώσης δεν είναι τίποτε περισσότερο από γνώση. Είναι ένα πεδίο γνώσης το οποίο μαθαίνεται με βάση τη μη λατρεία του Θεού και τη μη κατανόηση του γεγονότος ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα. Όταν οι άνθρωποι μελετούν αυτού του είδους τη γνώση, δεν βλέπουν ότι ο Θεός κυριαρχεί επί των πάντων· δεν βλέπουν ότι ο Θεός έχει τον έλεγχο των πάντων ή ότι διαχειρίζεται τα πάντα. Αντιθέτως, το μόνο που κάνουν είναι να ερευνούν και να εξερευνούν αδιάκοπα εκείνο το πεδίο της γνώσης, και να ψάχνουν απαντήσεις με βάση τη γνώση. Ωστόσο, δεν αληθεύει πως αν οι άνθρωποι δεν πιστεύουν στον Θεό και, αντιθέτως, επιδιώκουν μόνο την έρευνα, δεν θα βρουν ποτέ τις πραγματικές απαντήσεις; Τα μόνο που μπορεί να σου προσφέρει η γνώση είναι τα προς το ζην σου, μια δουλειά, ένα εισόδημα για να μην πεινάσεις· αλλά δεν θα σε κάνει ποτέ να λατρέψεις τον Θεό και δεν θα σε κρατήσει ποτέ μακριά από το κακό. Όσο περισσότερο μελετούν οι άνθρωποι τη γνώση, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η επιθυμία τους να επαναστατήσουν ενάντια στον Θεό, να υποβάλουν τον Θεό στις μελέτες τους, να βάλουν σε πειρασμό τον Θεό και να αντισταθούν στον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ε΄). Τα λόγια του Θεού διαπέρασαν την καρδιά μου. Τόσον καιρό νόμιζα ότι γεννήθηκα σε χριστιανική οικογένεια. Πίστευα στον Θεό από παιδί, και παρόλο που σπούδασα και έκανα επιστημονική έρευνα, το έκανα μόνο για να βρω μια καλή δουλειά και να αλλάξω τη ζωή μου στο μέλλον. Ποτέ δεν σκέφτηκα αν αρνιόμουν τον Θεό ή Του αντιστεκόμουν. Μέσα από τις αποκαλύψεις του λόγου του Θεού, συνειδητοποίησα ότι είχα λάθος σκεπτικό. Η επιστήμη και η γνώση δεν είναι η αλήθεια, δεν είναι θετικά πράγματα. Θεωρίες όπως η αθεΐα, ο υλισμός και η εξέλιξη, όλα αυτά που αρνούνται τον Θεό προέρχονται απ’ τον Σατανά. Ο Σατανάς με την επιστημονική γνώση διαφθείρει τους ανθρώπους, απομακρύνει τις καρδιές τους απ’ τον Θεό και τους κάνει ν’ αρνηθούν την ύπαρξή Του. Μελετούσα κάθε μέρα αυτήν την επιστημονική γνώση, και με οδηγούσε σε παραστράτημα, μακριά από τον Θεό· ποτέ δεν θα κέρδιζα έτσι την αλήθεια. Όταν έκανα την έρευνά μου, σκεφτόμουν μόνο αθεϊστικές απόψεις και κάθε είδους θεωρίες, πράγματα όπως οι νόμοι του Νεύτωνα, η βαρύτητα και ούτω καθεξής. Πώς να το περιγράψω; Αυτές οι θεωρίες με διέφθειραν σαν δηλητήριο. Κάθε μέρα, χρησιμοποιούσα αυτούς τους νόμους και τους τύπους για να υπολογίζω και να μελετώ τι συμβαίνει στο σύμπαν. Όσο περισσότερο μελετούσα, τόσο ένιωθα ότι όλα μπορούν να εξηγηθούν επιστημονικά. Ασυνείδητα, άρχισα ν’ αρνούμαι τη δημιουργία και την κυριαρχία του Θεού, και η καρδιά μου, επίσης, απομακρυνόταν από τον Θεό. Αν συνέχιζα να μελετώ έτσι, αυτές οι θεωρίες θα συνέχιζαν να με φθείρουν, θα ζούσα υπό το κράτος του Σατανά και θα αντιστεκόμουν στον Θεό. Όταν κατάλαβα πόσο με δηλητηριάζει η επιστήμη, σκέφτηκα ότι έπρεπε να εγκαταλείψω την έρευνά της, μα ανησυχούσα για το μέλλον μου αν το έκανα πραγματικά. Βίωνα μια μεγάλη εσωτερική μάχη για το αν έπρεπε να συνεχίσω την έρευνα ή να τα παρατήσω και να κάνω κάτι άλλο. Σκέφτηκα πόσο είχα αναλωθεί στο να ξεφύγω από τη φτώχεια μου. Είχα ξοδέψει πολύ χρόνο και ενέργεια για να πετύχω κύρος και ένα καλό μέλλον, αλλά δεν είχα ποτέ αληθινή ευτυχία. Αντίθετα, συχνά ένιωθα κενός και βασανισμένος. Δεν ήταν η ζωή που ήθελα. Από τότε που αποδέχτηκα το έργο των εσχάτων ημερών του Παντοδύναμου Θεού, είχα διαβάσει τον λόγο Του και είχα εκπληρώσει το καθήκον μου ως δημιούργημα, και η ζωή ήταν πολύ διαφορετική από πριν. Όσο διάβαζα τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, τόση πνευματική απελευθέρωση ένιωθα. Και η σχέση μου με τον Θεό έγινε πιο στενή, ενώ ένιωθα πιο γαλήνιος και ασφαλής, κάτι που δεν είχα νιώσει ποτέ. Διαβάζοντας τον λόγο του Θεού, κατάλαβα και ότι ήταν ο Σατανάς που με διέφθειρε τόσο, και έμαθα ότι η επιδίωξη της αλήθειας και της ζωής είναι τα πιο σημαντικά. Σκεπτόμενος αυτό, αποφάσισα να ασχολούμαι περισσότερο με την αναζήτηση της αλήθειας και το καθήκον μου.

Έπειτα, κήρυξα το ευαγγέλιο στους γονείς και στα αδέλφια μου. Τους είπα ότι ο Κύριος Ιησούς επέστρεψε για να κάνει το έργο της κρίσης τις έσχατες ημέρες, και ότι ο Παντοδύναμος Θεός έχει εκφράσει πολλές αλήθειες για να μας εξαγνίσει και να μας σώσει από την αμαρτία. Είπα, επίσης, στους γονείς μου, «Αποδέχθηκα το νέο έργο του Θεού, έχω καταλάβει πολλά από τα λόγια Του, και έχω βρει τον τρόπο να καθαρθώ και να σωθώ, αλλά τόσοι πιστοί δεν γνωρίζουν ακόμα την καλή είδηση της επιστροφής του Κυρίου. Θέλω να τους κηρύξω το ευαγγέλιο». Είπα πως ο παππούς μου πήγαινε σε χωριά για να κηρύξει το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού, και ήθελα να ακολουθήσω το παράδειγμά του, αφιερώνοντας περισσότερο χρόνο και ενέργεια στη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού. Νόμιζα ότι θα με υποστήριζαν σίγουρα, μα ξαφνιάστηκα όταν η μητέρα μου άρχισε να κλαίει. Βλέποντάς τη να κλαίει, στεναχωρήθηκα κι εγώ. Δεν ήταν εύκολο να σκεφτώ όλα τα χρήματα που είχαν ξοδέψει για να πάω στο σχολείο. Ήλπιζαν να βρω μια καλή δουλειά και να τους φροντίζω όλους στο μέλλον. Αν κήρυττα όλον τον καιρό το ευαγγέλιο, όλα όσα είχαν ξοδέψει για μένα θα πήγαιναν χαμένα, γι’ αυτό πρέπει να στεναχωρήθηκαν πολύ. Μόλις το συνειδητοποίησα, άρχισα κι εγώ να κλαίω. Δεν ήθελα να στεναχωρώ τους γονείς μου, αλλά ήθελα να κάνω το καθήκον μου και να κηρύξω το ευαγγέλιο. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό για να μου δώσει περισσότερη πίστη, ώστε να παραμείνω σταθερός στη μαρτυρία μου. Εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα τα εξής λόγια του Παντοδύναμου Θεού, «Ο Θεός δημιούργησε αυτόν τον κόσμο και έφερε τον άνθρωπο, ένα ζωντανό ον στο οποίο έδωσε ζωή, μέσα του. Στη συνέχεια, ο άνθρωπος κατέληξε να έχει γονείς και συγγενείς, και δεν ήταν πλέον μόνος. Από την πρώτη στιγμή που ο άνθρωπος αντίκρισε αυτόν τον υλικό κόσμο, ήταν προορισμένος να υπάρξει μέσα στον προκαθορισμό του Θεού. Η ανάσα της ζωής από τον Θεό υποστηρίζει κάθε ζωντανό ον ξεχωριστά καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάπτυξής του μέχρι την ενηλικίωση. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, κανείς δεν νιώθει ότι ο άνθρωπος αναπτύσσεται υπό τη φροντίδα του Θεού· αντιθέτως, πιστεύουν ότι ο άνθρωπος αναπτύσσεται υπό τη στοργική φροντίδα των γονιών του και ότι την ανάπτυξή του την κατευθύνει το ίδιο το ζωτικό του ένστικτο. Αυτό συμβαίνει επειδή ο άνθρωπος δεν γνωρίζει ποιος του έδωσε τη ζωή ή από πού προήλθε αυτή, πολύ λιγότερο δε, γνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο το ζωτικό ένστικτο δημιουργεί θαύματα. Γνωρίζει μόνο ότι η τροφή είναι η βάση πάνω στην οποία συνεχίζεται η ζωή του, ότι η επιμονή είναι η πηγή της ύπαρξής του και ότι οι πεποιθήσεις που έχει στο μυαλό του είναι το απαραίτητο μέσο από το οποίο εξαρτάται η επιβίωσή του. Ο άνθρωπος αγνοεί παντελώς τη χάρη και την πρόνοια του Θεού, και γι’ αυτό χαραμίζει τη ζωή που του χάρισε ο Θεός… Ούτε ένα μέλος αυτής της ανθρωπότητας την οποία ο Θεός φροντίζει μέρα-νύχτα δεν θεωρεί χρέος του να Τον λατρεύει. Ο Θεός συνεχίζει απλώς να εργάζεται πάνω στον άνθρωπο, από τον οποίο δεν έχει καμία προσδοκία, όπως Εκείνος έχει σχεδιάσει. Το κάνει με την ελπίδα ότι μια μέρα ο άνθρωπος θα ξυπνήσει από το όνειρό του και θα συνειδητοποιήσει ξαφνικά την αξία και τη σημασία της ζωής, το τίμημα το οποίο έχει πληρώσει ο Θεός για όλα όσα του έχει δώσει και την ανυπομονησία με την οποία ο Θεός περιμένει να επιστρέψει σε Εκείνον ο άνθρωπος» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου). Ο λόγος του Θεού με έκανε να καταλάβω ότι ο Θεός μού έδωσε τη ζωή μου, και τους γονείς μου και την οικογένειά μου τα είχε ρυθμίσει ο Θεός. Το ότι οι γονείς μου έδωσαν τόσα για μένα ήταν κι αυτό ρύθμισή Του. Στο παρελθόν, πάντα πίστευα ότι οι γονείς μου το έκαναν για μένα, και ότι έπρεπε πάση θυσία να ικανοποιήσω τις επιθυμίες τους και τα ιδανικά μου, ότι έπρεπε να πασχίσω για το κύρος και την κοινωνική θέση. Αλλά ο λόγος του Θεού με έκανε να καταλάβω ότι δεν καθοδηγούσαν οι γονείς μου τη ζωή μου. Το τι έκανα και πότε ή ο ρόλος που έπαιζα στη ζωή μου —όλα αυτά τα πράγματα τα είχε ρυθμίσει ο Θεός. Ήθελα ν’ αλλάξω τη μοίρα μου αποκτώντας γνώσεις, ώστε η οικογένειά μου να ζήσει άνετα. Τότε, δεν γνώριζα για την παντοδυναμία και την κυριαρχία του Θεού. Πλέον, είχα αποδεχτεί το έργο των εσχάτων ημερών του Παντοδύναμου Θεού, και διαβάζοντας τον λόγο του Θεού, συνειδητοποίησα ότι ο Θεός ορίζει τη μοίρα των ανθρώπων. Το τι ζωή θα είχαν οι γονείς και η οικογένειά μου στο μέλλον και αν θα είχαν καλή μοίρα κι αυτά ήταν ρυθμίσεις του Θεού, κι εγώ δεν μπορούσα να τις αλλάξω. Πρέπει όλοι να δέχονται την κυριαρχία Του, και να υπακούν στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Του. Αφού το κατάλαβα αυτό, παρόλο που οι γονείς μου έκλαιγαν για μένα, ήμουν πολύ πιο ήρεμος. Ταυτόχρονα, συνειδητοποίησα και ότι το να έρθει κανείς ενώπιον του Θεού, να εκτελεί το καθήκον του, να κηρύττει το ευαγγέλιο και να καταθέτει μαρτυρία, είναι η πιο ουσιαστική και πολύτιμη ζωή που μπορεί να ζήσει. Ακόμη και αν δεν με καταλάβαιναν οι γονείς μου, δεν μπορούσα να αφήσω το καθήκον μου. Ό,τι κι αν συνέβαινε, ήθελα να εμπιστευτώ τα πάντα στον Θεό και να βασιστώ σ’ Αυτόν για να προχωρήσω.

Έτσι, πήρα την απόφασή μου να ακολουθήσω τον Θεό και να εκτελέσω το καθήκον μου, εγκαταλείποντας τις σπουδές μου. Πρώτα, έστειλα μήνυμα στον καθηγητή μου για την απόφασή μου. Ο καθηγητής ξαφνιάστηκε και με ρώτησε, «Γιατί πήρες αυτήν την απόφαση; Είναι οικονομικό το θέμα;» Μου είπε, επίσης, ότι υπήρχε ένα πρόγραμμα χρηματοδότησης του πανεπιστημίου, μια πολύ σπάνια ευκαιρία, και ότι ήθελε να με βοηθήσει. Είπε, επίσης, ότι ήθελε να συναντηθούμε και να μιλήσουμε, αλλά εγώ είχα πάρει την απόφασή μου, οπότε δεν τον συνάντησα ούτε του τηλεφώνησα. Μου έστειλε άλλο ένα γράμμα. Ήθελε να μάθει τον λόγο της απόφασής μου. Κοιτάζοντας το γράμμα του, δίστασα, αλλά τελικά δεν απάντησα. Σκέφτηκα ένα απόσπασμα από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, «Σε κάθε βήμα του έργου που επιτελεί ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους, εξωτερικά φαίνεται να είναι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων, σαν να γεννήθηκαν από ανθρώπινες ρυθμίσεις ή από ανθρώπινη παρέμβαση. Αλλά στα παρασκήνια, κάθε στάδιο του έργου και ό,τι συμβαίνει είναι ένα στοίχημα του Σατανά ενώπιον του Θεού και απαιτεί από τους ανθρώπους να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους προς τον Θεό. Πάρε τη δοκιμασία του Ιώβ για παράδειγμα: Στα παρασκήνια, ο Σατανάς έβαζε ένα στοίχημα με τον Θεό και αυτό που συνέβη στον Ιώβ ήταν οι πράξεις των ανθρώπων και η παρέμβαση των ανθρώπων. Πίσω από κάθε βήμα του έργου που κάνει ο Θεός σε σας είναι το στοίχημα του Σατανά με τον Θεό —πίσω από όλα αυτά υπάρχει μια μάχη. […] Όταν ο Θεός και ο Σατανάς μάχονται στο πνευματικό βασίλειο, πώς πρέπει να ικανοποιήσεις τον Θεό και πώς πρέπει να είσαι σταθερός στη μαρτυρία σου σ’ Εκείνον; Θα πρέπει να γνωρίζεις ότι όλα όσα σου συμβαίνουν είναι μια μεγάλη δοκιμασία και η στιγμή που ο Θεός σε χρειάζεται για να γίνεις μάρτυρας» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). Ο λόγος του Θεού μού έδειξε ότι επρόκειτο για πειρασμούς του Σατανά. Όταν αποφάσισα να ακολουθήσω τον Θεό και να κάνω το καθήκον μου, ο Σατανάς ήξερε ότι εξακολουθούσα να επιθυμώ χρήματα, κύρος και περιουσία, έτσι, προσπάθησε με αυτά να με εξαπατήσει για να εγκαταλείψω το καθήκον μου. Σκέφτηκα τον πειρασμό του Ιώβ από τη γυναίκα του να αρνηθεί το όνομα του Θεού. Φαινομενικά, μιλούσαν άνθρωποι στον Ιώβ, αλλά από πίσω κρυβόταν ο Σατανάς που πολεμούσε τον Θεό. Τότε σκέφτηκα ότι φαινομενικά, ο καθηγητής μου προσπαθούσε να με κρατήσει στη σχολή, αλλά από πίσω κρύβονταν τα κόλπα του Σατανά. Ο Θεός ήθελε να με επαναφέρει στον σωστό δρόμο στη ζωή. Ο Σατανάς μ’ έβαζε σε πειρασμό να επαναστατήσω ενάντια στον Θεό, αλλά δεν έπρεπε να εξαπατηθώ. Έπρεπε να βασιστώ στον Θεό για να βιώσω αυτό το περιβάλλον. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό, «Θεέ μου! Δώσε μου πίστη και διώξε τις λανθασμένες επιθυμίες μου. Σ’ αυτήν την κρίσιμη στιγμή, θέλω να Σου καταθέσω μαρτυρία». Αφού προσευχήθηκα, ένιωσα πολύ ασφαλής. Δύο μέρες αργότερα, έστειλα μήνυμα στον καθηγητή, για να του πω ότι αυτή ήταν η τελική μου απόφαση και ότι δεν θα συνέχιζα. Αφού έστειλα το μήνυμα, ένιωσα τεράστια ανακούφιση και πολύ χαλαρός. Μετά από αυτό, σταμάτησα να τα σκέφτομαι αυτά. Σκεφτόμουν μόνο πώς να κηρύξω το ευαγγέλιο και να κάνω καλά το καθήκον μου.

Μετά από μερικούς μήνες, είπα στους γονείς μου ότι δεν θα συνέχιζα τις σπουδές μου, και ότι το έργο του Θεού επρόκειτο να ολοκληρωθεί, άρα έπρεπε να διαδώσω γρήγορα το ευαγγέλιο, για να λάβουν περισσότεροι τη σωτηρία του Θεού. Δεν με κατάλαβαν, αλλά όταν είδαν ότι είχα αποφασίσει να πιστέψω και να κάνω το καθήκον μου, δεν είπαν και πολλά. Κατά την εκτέλεση του καθήκοντός μου, κατάλαβα σταδιακά ότι κάνοντας τα καθήκοντά μας, αποκτάμε περισσότερη αλήθεια, και η αλήθεια είναι το πιο πολύτιμο στη ζωή. Μόλις το κατάλαβα αυτό, έκανα το καθήκον μου πιο πρόθυμα, δεν ανησυχούσα τόσο για την οικογένεια και το μέλλον μου, κι έμαθα να τα αφήνω όλα στα χέρια του Θεού, αφήνοντας Αυτόν να τα ενορχηστρώνει και να τα κανονίζει. Τώρα, σκέφτομαι μόνο πώς να διαδώσω σε περισσότερους το ευαγγέλιο των εσχάτων ημερών του Θεού, ώστε όσοι ζουν υπό το κράτος του Σατανά και εκείνος τους ξεγελάει και τους βλάπτει να ακούσουν τη φωνή του Θεού, να επιστρέψουν σ’ Αυτόν και να λάβουν τη σωτηρία Του στις έσχατες ημέρες.