Από τη Σιαομό, Κίνα

Στην καθημερινή μας ζωή, μόνο με το να πλησιάζουμε τον Θεό και να έχουμε πραγματική αλληλεπίδραση με τον Θεό, μπορούμε να διατηρήσουμε μια κανονική σχέση, να αποκτήσουμε το έργο του Αγίου Πνεύματος, να κατανοήσουμε την αλήθεια και να εισέλθουμε στην πραγματικότητα. Πώς ακριβώς, λοιπόν, μπορούμε να πλησιάσουμε περισσότερο τον Θεό; Πρέπει μονάχα να κατανοήσουμε τα τέσσερα ακόλουθα σημεία, και η σχέση μας με τον Θεό σίγουρα θα γίνει στενότερη.

1. Να προσεύχεσαι στον Θεό με ειλικρινή καρδιά και να συγκινείσαι από το Άγιο Πνεύμα

Η προσευχή είναι ο δίαυλος μέσω του οποίου επικοινωνούμε με τον Θεό. Μέσω της προσευχής, η καρδιά μας είναι πιο ικανή να γαληνέψει ενώπιον του Θεού, να συλλογιστεί τον λόγο του Θεού, να αναζητήσει το θέλημα του Θεού και να καθιερώσει μια κανονική σχέση με τον Θεό. Στη ζωή, ωστόσο, επειδή είμαστε απασχολημένοι με τη δουλειά μας ή με τα οικιακά, συχνά μπορεί να λέμε την προσευχή μηχανικά και να συμπεριφερόμαστε στον Θεό τυπικά, λέγοντας μερικά αφηρημένα λόγια. Όταν είμαστε απασχολημένοι νωρίς το πρωί, για παράδειγμα, πηγαίνοντας στη δουλειά ή όντας απασχολημένοι με κάτι άλλο, προσευχόμαστε βιαστικά: «Ω, Θεέ μου! Εμπιστεύομαι το έργο της ημέρας στα χέρια Σου και Σου εμπιστεύομαι τα παιδιά και τους γονείς μου. Εμπιστεύομαι τα πάντα στα χέρια Σου και Σου ζητώ να με ευλογήσεις και να με προστατεύσεις. Αμήν!» Συμπεριφερόμαστε τυπικά στον Θεό, λέγοντας μερικές τυχαίες κουβέντες. Η καρδιά μας δεν είναι γαλήνια και, ακόμη περισσότερο, εμείς δεν έχουμε καμία αληθινή αλληλεπίδραση με τον Θεό. Μερικές φορές, λέμε κάποια λόγια που είναι ευχάριστα στο άκουσμα και κάποια κενά, αλαζονικά λόγια στον Θεό στην προσευχή, και δεν λέμε στον Θεό αυτό που υπάρχει στην καρδιά μας. Μερικές φορές, πάλι, όταν προσευχόμαστε, απαγγέλλουμε μερικά λόγια από μνήμης και λέμε εκείνα τα ίδια, ξεπερασμένα λόγια κάθε φορά, κι αυτό γίνεται εξ ολοκλήρου μια προσευχή από θρησκευτικό τελετουργικό. Πολλές προσευχές σαν κι αυτή εκφέρονται στη ζωή μας —προσευχές που προσκολλώνται στους κανόνες, και προσευχές κατά τις οποίες δεν ανοίγουμε την καρδιά μας στον Θεό ούτε αναζητούμε το θέλημα του Θεού. Ο Θεός το μισεί όταν λέμε τις προσευχές μας χωρίς να εννοούμε πραγματικά τίποτε από αυτά που λέμε, γιατί αυτού του είδους η προσευχή αφορά μόνο την εξωτερική εμφάνιση και το θρησκευτικό τελετουργικό, και δεν υπάρχει καμία αληθινή αλληλεπίδραση με τον Θεό στο πνεύμα μας. Οι άνθρωποι που προσεύχονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, συμπεριφέρονται τυπικά στον Θεό και εξαπατούν τον Θεό. Επομένως, αυτού του είδους οι προσευχές δεν εισακούονται από τον Θεό και καθίσταται πολύ δύσκολο για τους ανθρώπους που προσεύχονται κατ’ αυτόν τον τρόπο να συγκινηθούν από το Άγιο Πνεύμα. Όταν προσεύχονται έτσι, είναι ανίκανοι να αισθανθούν την παρουσία του Θεού, το πνεύμα τους είναι σκοτεινό και αδύναμο, και η σχέση τους με τον Θεό γίνεται όλο και πιο απόμακρη.

Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες Αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι» (Κατά Ιωάννην 4:24). Ο Θεός είναι ο Δημιουργός που γεμίζει όλον τον ουρανό και τη γη. Βρίσκεται στο πλευρό μας κάθε στιγμή, παρακολουθώντας την κάθε λέξη και ενέργειά μας, την κάθε σκέψη και ιδέα μας. Όταν προσευχόμαστε στον Θεό, λατρεύουμε τον Θεό και πρέπει να ερχόμαστε ενώπιον του Θεού με ειλικρινή καρδιά. Επομένως, όταν προσευχόμαστε στον Θεό, πρέπει να έχουμε φόβο Θεού στην καρδιά μας, να μιλούμε ειλικρινά και αληθινά στον Θεό, να φέρνουμε την πραγματική μας κατάσταση, τις δυσκολίες και τις κακουχίες μας ενώπιον του Θεού και να Του μιλούμε γι’ αυτές, και πρέπει να αναζητούμε το θέλημα του Θεού και ν’ αναζητούμε το μονοπάτι της πράξης, γιατί μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο θα συμμορφώνονται οι προσευχές μας με το θέλημα του Θεού. Για παράδειγμα, συναντούμε κάποιες δυσκολίες στη ζωή ή βλέπουμε τον εαυτό μας να ζει σε μια κατάσταση στην οποία συνεχώς αμαρτάνουμε και εξομολογούμαστε, και νιώθουμε βασανισμένοι. Κι έτσι, ανοίγουμε την καρδιά μας στον Θεό, μιλάμε στον Θεό γι’ αυτά τα προβλήματα κι αναζητούμε το θέλημα του Θεού, κι ο Θεός θα δει την ειλικρίνειά μας και θα μας συγκινήσει. Θα μας δώσει πίστη ή θα μας διαφωτίσει ώστε να κατανοήσουμε το θέλημά Του. Μ’ αυτόν τον τρόπο, καταφέρνουμε να κατανοήσουμε την αλήθεια και να βρούμε μια οδό προς τα εμπρός. Για παράδειγμα, όταν κατανοούμε πραγματικά ότι οι προσευχές μας απλώς προσκολλώνται στους κανόνες και λέγονται μόνο τυπικά ή όταν μιλούμε αλαζονικά ή λέμε κούφια λόγια και δεν έχουμε καμία πραγματική αλληλεπίδραση με τον Θεό, μπορούμε να προσευχηθούμε μ’ αυτόν τον τρόπο: «Ω, Θεέ μου! Όταν προσευχήθηκα προηγουμένως, Σου συμπεριφερόμουν μονάχα τυπικά. Ό,τι είπα το είπα για να Σε εξαπατήσω και δεν μιλούσα καθόλου ειλικρινά· νιώθω τόσο υπόχρεος προς Εσένα. Από σήμερα και στο εξής, επιθυμώ να προσεύχομαι από καρδιάς. Θα Σου λέω ό,τι σκέπτομαι στην καρδιά μου, θα Σε λατρεύω με μια ειλικρινή καρδιά και θα ζητώ την καθοδήγησή Σου». Όταν ανοιγόμαστε στον Θεό έτσι, από τα βάθη της καρδιάς μας, στη συνέχεια η καρδιά μας συγκινείται. Τότε βλέπουμε πόσο έχουμε επαναστατήσει ενάντια στον Θεό και επιθυμούμε ακόμη περισσότερο να μετανοήσουμε πραγματικά στον Θεό και να Του μιλήσουμε με ειλικρίνεια. Εκείνη την ώρα θα νιώσουμε ότι η σχέση μας με τον Θεό είναι εξαιρετικά στενή, σαν να βρισκόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο μαζί Του. Αυτό είναι το αποτέλεσμα τού να ανοίγουμε την καρδιά μας στον Θεό.

Το να ανοίγουμε την καρδιά μας στον Θεό δεν έχει καμία σχέση με το πόσα Του λέμε ή με το αν χρησιμοποιούμε πομπώδη λόγια ή εξεζητημένο λεξιλόγιο. Εφόσον ανοίγουμε την καρδιά μας στον Θεό και Του μιλάμε για την πραγματική μας κατάσταση, αναζητούμε την καθοδήγηση και τη διαφώτισή Του, τότε ο Θεός θα μας ακούσει, ακόμα κι αν εκφέρουμε μονάχα λίγες απλές κουβέντες. Όταν πλησιάζουμε τον Θεό συχνά κατ’ αυτόν τον τρόπο, είτε σε συναθροίσεις είτε κατά τη διάρκεια της πνευματικής άσκησης ή όταν περπατάμε στον δρόμο ή καθόμαστε στο λεωφορείο ή στη δουλειά, η καρδιά μας πάντα θα ανοίγεται σιωπηλά στον Θεό στην προσευχή. Χωρίς να το αντιληφθούμε, η καρδιά μας μπορεί τότε να γαληνέψει ακόμη περισσότερο ενώπιον του Θεού, εμείς θα κατανοούμε περισσότερα από το θέλημα του Θεού και, όταν αντιμετωπίζουμε κάποιο ζήτημα, θα γνωρίζουμε πώς να κάνουμε πράξη την αλήθεια για να ικανοποιήσουμε τον Θεό. Μ’ αυτόν τον τρόπο, η σχέση μας με τον Θεό θα γίνει πολύ πιο κανονική.

2. Όταν διαβάζεις τον λόγο του Θεού, να τον συλλογίζεσαι με την καρδιά σου και θα κατανοήσεις το αληθινό του νόημα

Κάνουμε πράξη τις πνευματικές ασκήσεις και διαβάζουμε τον λόγο του Θεού σε καθημερινή βάση. Πώς μπορούμε να διαβάζουμε τον λόγο του Θεού με τρόπο που επιφέρει καλά αποτελέσματα και μπορεί, παράλληλα, να βοηθήσει να γίνει στενότερη η σχέση μας με τον Θεό; Ο λόγος του Θεού λέει: «Οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, αγαπούν τον Θεό και ικανοποιούν τον Θεό αγγίζοντας το Πνεύμα του Θεού με την καρδιά τους, επιτυγχάνοντας, έτσι, την ικανοποίησή Του, και χρησιμοποιώντας την καρδιά τους για να έρχονται σε επαφή με τα λόγια του Θεού, κι έτσι να συγκινούνται από το Πνεύμα του Θεού» (Η δημιουργία μιας κανονικής σχέσης με τον Θεό είναι πολύ σημαντική). Ο λόγος του Θεού μάς λέει ότι, όταν διαβάζουμε τα λόγια Του, πρέπει να τα συλλογιζόμαστε και να προβαίνουμε σε αναζήτηση με την καρδιά μας, πρέπει να αποκτούμε τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος και πρέπει να κατανοούμε το θέλημα του Θεού και το τι απαιτεί Εκείνος από εμάς. Μόνο αν διαβάζουμε τον λόγο του Θεού μ’ αυτόν τον τρόπο, θα αποφέρουν καρπούς οι προσπάθειές μας και θα πλησιάσουμε περισσότερο στον Θεό. Όταν διαβάζουμε τον λόγο του Θεού, αν του ρίχνουμε απλώς μια φευγαλέα ματιά δίχως να του δίνουμε πραγματικά προσοχή, αν επικεντρωνόμαστε μονάχα στο να κατανοήσουμε κάποια γράμματα και δόγματα προκειμένου να κάνουμε φιγούρα και δεν δίνουμε καμία προσοχή στην κατανόηση του πραγματικού νοήματος του λόγου του Θεού, τότε, όσο κι αν διαβάζουμε τον λόγο Του, δεν θα συμμορφωνόμαστε με το θέλημά Του, πολύ λιγότερο δε, θα είμαστε ικανοί να καθιερώσουμε μια κανονική σχέση με τον Θεό.

Επομένως, όταν διαβάζουμε τον λόγο του Θεού, πρέπει να γαληνεύουμε την καρδιά μας και να χρησιμοποιούμε την καρδιά μας για να αναλογιζόμαστε τον λόγο για τον οποίο ο Θεός λέει αυτά τα πράγματα, ποιο είναι το θέλημα του Θεού και ποια αποτελέσματα θέλει να επιτύχει μ’ εμάς ο Θεός λέγοντας αυτά τα πράγματα. Μόνο αν συλλογιζόμαστε εις βάθος τα λόγια Του κατ’ αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να κατανοήσουμε το θέλημα του Θεού και να γίνουμε περισσότερο άνθρωποι που επιθυμεί η καρδιά Του, και η σχέση μας με τον Θεό θα γίνεται όλο και πιο κανονική. Για παράδειγμα, βλέπουμε ότι ο Κύριος Ιησούς λέει: «Αληθώς σας λέγω, εάν δεν επιστρέψητε και γείνητε ως τα παιδία, δεν θέλετε εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών» (Κατά Ματθαίον 18:3). Όλοι μας μπορούμε να κατανοήσουμε το επιφανειακό νόημα αυτής της δήλωσης, ότι ο Θεός επιθυμεί να γίνουμε ειλικρινείς άνθρωποι. Ωστόσο, τα ζητήματα όπως η σημασία τού να είναι κανείς ειλικρινής, το γιατί ο Θεός αγαπά τους ειλικρινείς ανθρώπους και το πώς ακριβώς γίνεται κανείς ειλικρινής άνθρωπος, είναι ζητήματα που θα πρέπει να συλλογιστούμε πιο βαθιά. Μέσω της ανάγνωσης προσευχών και του συλλογισμού επί του λόγου του Θεού, κατανοούμε ότι η ουσία του Θεού είναι πιστή και ότι δεν υπάρχει αναλήθεια ή δόλος σε οτιδήποτε λέει ή κάνει ο Θεός και, επομένως, ο Θεός αγαπά τους ειλικρινείς ανθρώπους και μισεί τους δόλιους. Ο Θεός επιτάσσει ότι πρέπει να γίνουμε ειλικρινείς άνθρωποι, γιατί μόνο αν γίνουμε ειλικρινείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού μπορεί να μας οδηγήσει ο Θεός στη βασιλεία Του. Επομένως, πώς ακριβώς γινόμαστε ειλικρινείς άνθρωποι; Πρώτον, δεν πρέπει να λέμε ψέματα, αλλά να είμαστε αγνοί και ανοιχτοί, και να λέμε αυτό που υπάρχει στην καρδιά μας· δεύτερον, δεν πρέπει να ενεργούμε με δόλο, πρέπει να είμαστε ικανοί να απαρνηθούμε τα δικά μας συμφέροντα και να μην εξαπατούμε μήτε τον Θεό μήτε τον άνθρωπο· τρίτον, δεν πρέπει να υπάρχει καθόλου δόλος στην καρδιά μας, δεν πρέπει να υπάρχει κανένα προσωπικό κίνητρο ή στόχος στις ενέργειές μας, αλλά, αντίθετα, θα πρέπει να ενεργούμε μόνο για να κάνουμε πράξη την αλήθεια και να ικανοποιούμε τον Θεό. Αφού επιτευχθεί αυτό το φως μέσω του συλλογισμού, στοχαζόμαστε τις ενέργειες και τη συμπεριφορά μας, και τότε βλέπουμε ότι εξακολουθούμε να κατέχουμε πολλές εκφράσεις δόλου: Όταν αντιμετωπίζουμε άλλους ανθρώπους, συχνά δεν μπορούμε να μην πούμε ψέματα ή να εξαπατήσουμε για να διαφυλάξουμε τα συμφέροντα, τη φήμη και το κύρος μας. Όταν δαπανούμε τον εαυτό μας για τον Θεό, μπορεί να λέμε στην προσευχή ότι επιθυμούμε να αγαπάμε τον Θεό και να ικανοποιούμε τον Θεό, αλλά όταν αρρωσταίνει το παιδί μας, ή όταν εμείς ή κάποιο μέλος της οικογενείας μας χάνει τη δουλειά του, αρχίζουμε να παραπονούμαστε στον Θεό, τόσο πολύ που θέλουμε να παραιτηθούμε από το να εργαζόμαστε και να δαπανούμε για τον Κύριο· έτσι, μπορούμε να δούμε ότι δαπανούμε τον εαυτό μας για τον Θεό με τρόπο σπιλωμένο και με τρόπο μέσω του οποίου κάνουμε συμφωνίες με τον Θεό. Δαπανούμε τον εαυτό μας για τον Θεό προκειμένου να επωφεληθούμε από τον Θεό και όχι απλά να ικανοποιήσουμε τον Θεό. Αυτά είναι μονάχα μερικά παραδείγματα των εκφράσεων του δόλου μας. Απ’ αυτές τις εκφράσεις, μπορούμε να δούμε ότι δεν είμαστε πραγματικά ειλικρινείς άνθρωποι. Μόλις δούμε καθαρά τα ελαττώματα και τις ελλείψεις μας, γεννάται μέσα μας η αποφασιστικότητα να διψούμε για την αλήθεια και αναζητούμε να κάνουμε περισσότερο πράξη τον λόγο του Θεού στη ζωή μας. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται όταν συλλογιζόμαστε τον λόγο του Θεού.

Φυσικά, αυτό το αποτέλεσμα δεν μπορεί να επιτευχθεί όταν συλλογιζόμαστε τον λόγο του Θεού μία φορά, μα όταν συλλογιζόμαστε τον λόγο Του επανειλημμένα. Επίσης, πρέπει να κάνουμε πράξη τον λόγο του Θεού συνειδητά, όποτε συναντάμε κάποιο ζήτημα. Εν ολίγοις, εφόσον συλλογιζόμαστε αδιάλειπτα τον λόγο του Θεού στην καρδιά μας κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα είμαστε ικανοί να αποκτήσουμε τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος. Τη μία μέρα θα αποκτήσουμε λίγο νέο φως, την επόμενη θα αποκτήσουμε λίγο ακόμα νέο φως και, με την πάροδο του χρόνου, θα είμαστε ικανοί να κατανοήσουμε περισσότερα σχετικά με την αλήθεια στον λόγο του Θεού, το μονοπάτι της πράξης θα γίνει πιο σαφές, η ζωή μας θα σημειώσει σταδιακή πρόοδο και η σχέση μας με τον Θεό θα γίνεται όλο και στενότερη.

3. Αναζήτησε την αλήθεια και κάνε πράξη τον λόγο του Θεού στο καθετί

Για να διατηρήσουμε μια κανονική σχέση με τον Θεό, το σημαντικότερο είναι να αναζητούμε την αλήθεια όταν αντιμετωπίζουμε κάποιο ζήτημα και να πράττουμε σύμφωνα με τον λόγο Του. Στη ζωή, ωστόσο, όταν αντιμετωπίζουμε κάποιο ζήτημα, συχνά στηριζόμαστε στις δικές μας εμπειρίες ή επιστρατεύουμε ανθρώπινα μέσα για να το χειριστούμε ή το αντιμετωπίζουμε σύμφωνα με τις δικές μας προτιμήσεις. Πολύ σπάνια γαληνεύουμε τον εαυτό μας ενώπιον του Θεού και αναζητούμε την αλήθεια ή αντιμετωπίζουμε το ζήτημα σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Αυτό γίνεται η αιτία να χάνουμε πολλές ευκαιρίες να κάνουμε πράξη την αλήθεια και απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από τον Θεό. Ο λόγος του Θεού λέει: «Ανεξάρτητα από το τι κάνεις, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι κάποιο ζήτημα, και ανεξάρτητα από το αν το κάνεις για να εκπληρώσεις το καθήκον σου στην οικογένεια του Θεού ή για τους προσωπικούς σου λόγους, πρέπει να αναλογιστείς κατά πόσο αυτό που κάνεις βρίσκεται σε συμφωνία με το θέλημα του Θεού, καθώς και κατά πόσο αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να κάνει ένας άνθρωπος με ανθρώπινη φύση. Αν αναζητάς την αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο σε ό,τι κάνεις, τότε είσαι άνθρωπος που πιστεύει πραγματικά στον Θεό» (Η αναζήτηση του θελήματος του Θεού είναι για χάρη της εφαρμογής της αλήθειας). «Εάν σεις μείνητε εν τω λόγω τω Εμώ, είσθε αληθώς μαθηταί Μου» (Κατά Ιωάννην 8:31). Ο λόγος του Θεού μάς δείχνει ένα σαφές μονοπάτι. Είτε επιτελούμε έργο στην εκκλησία είτε αντιμετωπίζουμε κάποιο ζήτημα που έχει προκύψει στη ζωή μας, πρέπει πάντα να αναζητούμε την αλήθεια και να κατανοούμε το θέλημα του Θεού, να εξετάζουμε πώς να χειριστούμε το ζήτημα με τρόπο που πληροί τις απαιτήσεις του Θεού, να χρησιμοποιούμε την αλήθεια για να επιλύσουμε κάθε πρόβλημα που μπορεί να συναντήσουμε και να διατηρούμε την κανονική μας σχέση με τον Θεό.

Πάρε, για παράδειγμα, το πώς θα πρέπει να αναζητούμε την αλήθεια όταν επιλέγουμε τον ή τη σύζυγό μας. Όταν ψάχνουμε σύντροφο, πάντοτε το κάνουμε σύμφωνα με τις δικές μας προτιμήσεις, εστιάζουμε στην εξωτερική εμφάνιση και την ιδιοσυγκρασία του ατόμου, και ψάχνουμε έναν ψηλό, πλούσιο, γοητευτικό άντρα ή μια γυναίκα με ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα, πλούσια και όμορφη, πιστεύοντας ότι μόνο αν παντρευτούμε ένα τέτοιο άτομο θα είναι ο γάμος μας ευτυχισμένος, θα διάγουμε μια ζωή σωματικής ευκολίας, άνεσης και ευχαρίστησης, και οι άλλοι θα μας ζηλεύουν. Ωστόσο, διερωτόμαστε ποτέ εάν η εύρεση ενός τέτοιου συντρόφου είναι ωφέλιμη για την πίστη μας στον Θεό και για την πρόοδο της ζωής μας; Αν ο ή η σύντροφός μας δεν πιστεύει στον Θεό και προσπαθήσει να μας εμποδίσει από το να πιστεύουμε στον Θεό, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Η Βίβλος λέει: «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους» (Προς Κορινθίους Β΄6:14). Από αυτό, μπορούμε να δούμε ότι οι φιλοδοξίες των πιστών και των απίστων δεν βρίσκονται σε συμφωνία και δεν ταιριάζουν μεταξύ τους. Στην προσέγγισή τους στην πίστη και τις κοινωνικές τάσεις, ο καθένας τους θα έχει τις δικές του απόψεις και θα επιδιώκει διαφορετικά πράγματα: Ένας πιστός θα θέλει να ακολουθήσει την οδό του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού, ενώ ο άπιστος θα θέλει να ακολουθήσει τις μοχθηρές τάσεις του κόσμου. Όταν σμίγουμε μ’ έναν άπιστο, σίγουρα θα επηρεαστούμε από εκείνον και η πρόοδος της ζωής μας θα παρακωλυθεί. Επομένως, όταν επιλέγουμε έναν σύντροφο, πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη την ανθρώπινη φύση και τον χαρακτήρα του ατόμου και να αναλογιζόμαστε το κατά πόσο η συναναστροφή μαζί του θα ωφελήσει την πίστη μας στον Θεό, το κατά πόσο βρισκόμαστε και οι δύο στο ίδιο μήκος κύματος και το κατά πόσο βρίσκονται σε συμφωνία οι φιλοδοξίες μας. Αν δεν αναλογιστούμε αυτά τα πράγματα, αλλά επικεντρωθούμε μονάχα στην εξωτερική εμφάνιση και την οικογενειακή κατάσταση του ατόμου, τότε, αφού παντρευτούμε, θα επέλθει ο πόνος επειδή δεν βρισκόμαστε στο ίδιο μήκος κύματος. Αν ο ή η σύντροφός μας προσπαθήσει, επιπλέον, να μας εξαναγκάσει και να μας εμποδίσει από το να πιστεύουμε στον Θεό, τότε αυτό θα καταστρέψει ακόμη περισσότερο την πνευματική ζωή μας. Επομένως, είναι φανερό ότι όποιο ζήτημα κι αν συναντήσουμε στη ζωή μας, μόνο αν αναζητήσουμε την αλήθεια, κατανοήσουμε το θέλημα του Θεού και ενεργήσουμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, μπορούμε να ζήσουμε υπό τη φροντίδα και την προστασία του Θεού, και μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούμε να διατηρήσουμε την κανονική μας σχέση με τον Θεό.

4. Έλα ενώπιον του Θεού, στοχάσου τον εαυτό σου καθημερινά και διατήρησε την κανονική σου σχέση με τον Θεό

Ο Ιεχωβά Θεός είπε: «Συλλογίσθητε τας οδούς σας» (Αγγαίος 1:7). Από τα λόγια του Θεού, μπορούμε να δούμε ότι ο στοχασμός του εαυτού μας είναι ιδιαίτερα απαραίτητος για την είσοδό μας στη ζωή! Μέσω του στοχασμού, μπορούμε να δούμε ότι έχουμε τόσο πολλά ελαττώματα και ότι υπολειπόμαστε πάρα πολύ των απαιτούμενων κριτηρίων του Θεού. Έτσι, γεννάται μέσα μας το κίνητρο της επιδίωξης της αλήθειας, αποφασίζουμε να απαρνηθούμε τη σάρκα μας και καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε αυτά που κάνουμε πράξη να είναι σε συμφωνία με τον λόγο του Θεού. Μ’ αυτόν τον τρόπο, προσέχουμε να ενεργούμε σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού στις πρακτικές μας εμπειρίες, κάνουμε πράξη τον λόγο του Θεού και η σχέση μας με τον Θεό γίνεται όλο και πιο κανονική. Για παράδειγμα, όσοι από εμάς υπηρετούν ως ραβίνοι βλέπουν ότι στη Βίβλο λέει: «Ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστικώς αλλ' εκουσίως, μηδέ αισχροκερδώς αλλά προθύμως, μηδέ ως κατακυριεύοντες την κληρονομίαν του Θεού, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου» (Α΄ Πέτρου 5:2-3). Επομένως, θα πρέπει να επιδιδόμαστε σε αυτοστοχασμό και να διερωτόμαστε: Φροντίζουμε να μαρτυρούμε τα λόγια του Θεού και το θέλημά Του, και να οδηγούμε τους άλλους ενώπιον του Θεού ή λέμε πομπώδη, ανούσια πράγματα όταν εκφωνούμε κηρύγματα ώστε να κάνουμε φιγούρα, και κηρύττουμε γράμματα και δόγματα για να κάνουμε τους άλλους να μας λατρεύουν και να μας θαυμάζουν; Όταν οι άλλοι μάς κάνουν εύλογες υποδείξεις, στοχαζόμαστε τα προβλήματά μας ή αρνούμαστε να δεχθούμε τις υποδείξεις τους, σε σημείο να βρίσκουμε, μάλιστα, δικαιολογίες και να προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας; Μέσω του αυτοστοχασμού, μπορούμε να δούμε ότι εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί τομείς στην υπηρεσία μας στον Θεό στους οποίους είμαστε επαναστατικοί και ότι εξακολουθούμε να κατέχουμε πολλές διεφθαρμένες διαθέσεις που απαιτούν από εμάς να αναζητούμε συνεχώς την αλήθεια προκειμένου να επιλυθούν. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να συμπεριφερόμαστε ταπεινά, μπορούμε να αναζητούμε περισσότερο το θέλημα του Θεού στο έργο μας και μπορούμε να καθοδηγήσουμε τους άλλους σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Αν αδυνατούμε να ερχόμαστε συχνά ενώπιον του Θεού και να στοχαζόμαστε τον εαυτό μας, τότε θα αποτύχουμε να αναγνωρίσουμε τις διαφθορές και τα ελαττώματά μας, και θα εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως είμαστε άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Επομένως, θα είμαστε ικανοποιημένοι που μένουμε στάσιμοι, θα αρνούμαστε να σημειώσουμε περαιτέρω πρόοδο και θα γινόμαστε όλο και πιο αλαζονικοί και αυτάρεσκοι, πιστεύοντας ότι είμαστε άνθρωποι που επιθυμεί η καρδιά του Θεού. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, οι ενέργειες και η συμπεριφορά μας θα θεωρείται απαράδεκτη από τον Θεό και ο Θεός θα μας απεχθάνεται. Επομένως, προκύπτει ότι το να επιδιδόμαστε τακτικά σε αυτοστοχασμό είναι καίριας σημασίας και ότι η πράξη της αλήθειας κάποιου οικοδομείται πάνω στη βάση του γνώθι σαυτόν. Μόνο αν έχει κανείς πραγματική γνώση των διαφθορών και των ελαττωμάτων του μπορεί να γεννηθεί η μετάνοια, και τότε θα γίνει πρόθυμος να επιδιώξει την αλήθεια και να κάνει πράξη τον λόγο του Θεού. Ο αυτοστοχασμός είναι εξαιρετικά επωφελής για την πρόοδο της ζωής μας και είναι το απαραίτητο «κλειδί» για να πλησιάσουμε τον Θεό.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να στοχαστούμε τον εαυτό μας: Μπορούμε να στοχαστούμε τον εαυτό μας υπό το φως του λόγου του Θεού· μπορούμε να στοχαστούμε τον εαυτό μας στα λάθη που κάνουμε στην καθημερινότητά μας· το να μας υποδεικνύουν οι άλλοι τα ελαττώματα και τις διαφθορές μας, αποτελεί, ακόμη περισσότερο, μια εξαιρετική ευκαιρία για να στοχαστούμε τον εαυτό μας· επιπλέον, όταν βλέπουμε τα λάθη που κάνουν οι γύρω μας, μπορούμε επίσης να στοχαστούμε τον εαυτό μας, να εκλάβουμε τα λάθη τους ως προειδοποίηση, να αντλήσουμε τα διδάγματα και να επωφεληθούμε από αυτά, και ούτω καθεξής. Ο αυτοστοχασμός δεν περιορίζεται στις πρωινές ή τις βραδινές ώρες. Οποιαδήποτε ώρα και σε οποιοδήποτε τόπο, μπορούμε να προσευχηθούμε στον Θεό στην καρδιά μας, να στοχαστούμε και να γνωρίσουμε τις ίδιες τις διαφθορές μας, όπως και μπορούμε να αναζητήσουμε το θέλημα του Θεού και τις απαιτήσεις μέσα στα λόγια Του και, με τον καιρό, να μετανοήσουμε. Ωστόσο, πριν πάμε για ύπνο κάθε βράδυ, θα πρέπει να στοχαζόμαστε και να συνοψίζουμε ό,τι κάναμε εκείνη τη μέρα, και τότε θα είμαστε ικανοί να έχουμε μια πιο σαφή αντίληψη της κατάστασής μας και να γνωρίζουμε τα πράγματα που δεν έχουμε κάνει ακόμα σωστά. Μόλις ξεκινήσουμε να το κάνουμε αυτό, η επιδίωξή μας θα γίνει πιο στοχευμένη και πιο επωφελής για την καθιέρωση μιας κανονικής σχέσης με τον Θεό.

Τα τέσσερα παραπάνω σημεία αποτελούν το μονοπάτι της άσκησης για να πλησιάσουμε τον Θεό. Όσο κάνουμε πράξη αυτά τα σημεία, η σχέση μας με τον Θεό θα γίνεται πιο στενή, εμείς θα έχουμε ένα μονοπάτι πράξης όσον αφορά τα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε, και ο Θεός θα μας απονείμει ειρήνη και χαρά και θα μας δώσει τη δυνατότητα να ζήσουμε μέσα στις ευλογίες Του. Οπότε, γιατί δεν ξεκινάμε ευθύς αμέσως;