Στα τέλη του 2019, ένας συγγενής μού είπε για το ευαγγέλιο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Είδα ότι τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού είχαν εξουσία και ήταν η αλήθεια. Ένιωθα πως αυτή ήταν η φωνή του Θεού και δέχτηκα με χαρά το νέο έργο Του. Διάβαζα τον λόγο του Θεού κάθε μέρα και δεν ήθελα να χάσω ούτε μία συνάθροιση. Μερικές φορές, είχα πρόβλημα με το ίντερνετ ή το ρεύμα εκεί που ήμουν και δεν συμμετείχα στις διαδικτυακές συναθροίσεις. Ήμουν πολύ αναστατωμένος, αλλά μετά διάβαζα τις λεπτομέρειες της συνάθροισης, και έστελνα στην ομάδα τι κατανόησα από τον λόγο του Θεού, επικοινωνούσα με τους αδελφούς και τις αδελφές, και έκανα το καθήκον μου όσο καλύτερα μπορούσα.

Αργότερα, επιλέχθηκα ως επικεφαλής της εκκλησίας. Στην αρχή, μοιραζόμουν τις ευθύνες της εκκλησίας με άλλους δύο επικεφαλής, κι έτσι δεν ήταν πολύ δύσκολο ή αγχωτικό. Πολύ σύντομα, επιλέχθηκα για να επιβλέπω το έργο αρκετών εκκλησιών. Στην αρχή, δεν ήθελα να το αναλάβω. Επειδή ένιωθα ότι δεν είχα ασκηθεί ως επικεφαλής αρκετά, και πως ακόμα είχα πολλά ελαττώματα και ελλιπή κατανόηση, έτσι ανησυχούσα πως δεν θα εκτελούσα σωστά το καθήκον μου. Αργότερα, διάβασα τον λόγο του Θεού. «Ο Νώε είχε ακούσει λίγα μόνο μηνύματα, και εκείνη την εποχή ο Θεός δεν είχε εκφράσει πολλά λόγια, δεν υπάρχει λοιπόν αμφιβολία ότι ο Νώε δεν κατανοούσε πολλές αλήθειες. Δεν κατανοούσε τη σύγχρονη επιστήμη ή τη σύγχρονη γνώση. Ήταν ένας εξαιρετικά συνηθισμένος άνθρωπος, ένα τυπικό μέλος της ανθρώπινης φυλής. Ωστόσο, από μία άποψη, δεν έμοιαζε με κανέναν άλλο: ήξερε να ακούει τα λόγια του Θεού, ήξερε πώς να ακολουθεί και να συμμορφώνεται με τα λόγια του Θεού, ήξερε ποια είναι η θέση του ανθρώπου και μπορούσε να πιστεύει αληθινά και να υπακούει στα λόγια του Θεού —τίποτα περισσότερο. Αυτές οι λίγες απλές αρχές ήταν αρκετές για να επιτρέψουν στον Νώε να εκπληρώσει όλα όσα του είχε εμπιστευτεί ο Θεός, παρέμεινε δε σταθερός ως προς αυτό όχι μόνο μερικούς μήνες, ούτε κάποια χρόνια, ούτε αρκετές δεκαετίες, αλλά για πάνω από έναν αιώνα. Δεν είναι εκπληκτικός αυτός ο αριθμός; Ποιος θα μπορούσε να το κάνει αυτό εκτός από τον Νώε; (Κανένας.) Και γιατί όχι; Μερικοί λένε ότι οφείλεται στο ότι δεν κατανοούσε την αλήθεια —όμως αυτό δεν συνάδει με τα γεγονότα. Πόσες αλήθειες κατανοούσε ο Νώε; Γιατί ο Νώε ήταν ικανός για όλα αυτά; Οι σημερινοί πιστοί έχουν διαβάσει πολλά από τα λόγια του Θεού, κατανοούν μέρος της αλήθειας —άρα γιατί δεν είναι ικανοί γι’ αυτό; Άλλοι λένε ότι οφείλεται στις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων —όμως ο Νώε δεν είχε διεφθαρμένη διάθεση; Γιατί ο Νώε μπόρεσε να το πετύχει αυτό, όμως οι σημερινοί άνθρωποι δεν μπορούν; (Επειδή οι σημερινοί άνθρωποι δεν πιστεύουν τα λόγια του Θεού, ούτε τα αντιμετωπίζουν ή τα τηρούν ως αλήθεια.) Και γιατί δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα λόγια του Θεού ως αλήθεια; Γιατί δεν είναι ικανοί να συμμορφωθούν με τα λόγια του Θεού; (Δεν έχουν φόβο Θεού.) Όταν λοιπόν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, ούτε έχουν ακούσει πολλές αλήθειες, πώς εμφανίζεται ο φόβος του Θεού; Στην ανθρώπινη φύση, πρέπει να υπάρχουν δύο από τα πλέον πολύτιμα πράγματα όλων: το πρώτο είναι η συνείδηση και το δεύτερο είναι η αίσθηση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Το να έχεις συνείδηση και αίσθηση της κανονικής ανθρώπινης φύσης είναι το ελάχιστο πρότυπο για να είσαι άνθρωπος, είναι το ελάχιστο, βασικότερο πρότυπο για να μετρήσεις έναν άνθρωπο. Αυτό όμως απουσιάζει από τους σημερινούς ανθρώπους, κι έτσι όσες αλήθειες κι αν ακούν και κατανοούν, ο φόβος του Θεού δεν τους αγγίζει. Ποια είναι λοιπόν η διαφορά στην ουσία των ανθρώπων σήμερα σε σύγκριση με τον Νώε; (Δεν έχουν ανθρώπινη φύση.) Και ποια είναι η ουσία αυτής της έλλειψης ανθρώπινης φύσης; (Κτήνη και δαίμονες.) Το “κτήνη και δαίμονες” δεν ακούγεται πολύ ωραίο, όμως συνάδει με τα γεγονότα· ένας πιο ευγενικός τρόπος να το θέσει κανείς θα ήταν ότι δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Οι άνθρωποι χωρίς ανθρώπινη φύση και σύνεση δεν είναι άνθρωποι, είναι κατώτεροι ακόμη κι από τα θηρία. Το ότι ο Νώε μπόρεσε να ολοκληρώσει την αποστολή από τον Θεό, οφείλεται στο ότι όταν άκουσε τα λόγια Του, μπόρεσε να τα αποτυπώσει στη μνήμη του· γι’ αυτόν, η αποστολή από τον Θεό ήταν ένα διά βίου εγχείρημα, η πίστη του ήταν ακλόνητη, η θέλησή του αναλλοίωτη για εκατό χρόνια. Ο Θεός τού εμπιστεύτηκε την κατασκευή της κιβωτού επειδή είχε θεοφοβούμενη καρδιά, ήταν πραγματικό πρόσωπο και είχε απόλυτη σύνεση. Άνθρωποι με τόση σύνεση όπως ο Νώε είναι πολύ σπάνιοι, θα ήταν πολύ δύσκολο να βρεις άλλον» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα δεύτερο: Πώς ο Νώε και ο Αβραάμ άκουσαν τα λόγια του Θεού και Τον υπάκουσαν (Μέρος πρώτο)). Ο Νώε δεν είχε ποτέ ακούσει βαθιά μηνύματα και δεν κατανοούσε πολλές αλήθειες, αλλά η καρδιά του φοβόταν και υπάκουε τον Θεό. Όταν ο Θεός είπε στον Νώε να φτιάξει μια κιβωτό γιατί θα αφάνιζε την ανθρωπότητα με έναν κατακλυσμό, ο Νώε δέχτηκε χωρίς δισταγμό. Ο Νώε ήξερε πως η αποστολή που του έδωσε ο Θεός δεν ήταν εύκολη, καθώς η κατασκευή μιας κιβωτού απαιτούσε να κόψει δέντρα και να κάνει ακριβή σχέδια, αλλά αν και το εγχείρημα ήταν μεγάλο και δύσκολο, ο Νώε δεν το έβαλε κάτω, γιατί ήξερε ότι αυτή ήταν αποστολή από τον Θεό. Αναλογιζόμενος τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πως δεν είχα την ανθρώπινη φύση ή τη σύνεση του Νώε. Όταν ο επικεφαλής με όρισε υπεύθυνο αρκετών εκκλησιών, δεν είχα πίστη στον Θεό και βασιζόμουν στις δικές μου μονάχα δυνάμεις. Ένιωθα πως οι ικανότητές μου ήταν περιορισμένες, ότι δεν ήμουν καιρό επικεφαλής εκκλησίας και πως είχα πολλά ελαττώματα. Ανησυχούσα μήπως δεν τα κατάφερνα και δεν ήθελα αυτό το καθήκον. Δεν είχα την πίστη του Νώε προς τον Θεό, ούτε και καρδιά με φόβο Θεού και υπακοή γι’ Αυτόν, πόσο μάλλον την ανθρώπινη φύση και σύνεση του Νώε. Όταν το αντιλήφθηκα, δεν ανησυχούσα πια, και ήμουν πρόθυμος να υπακούσω και να δεχθώ το καθήκον μου όπως ο Νώε.

Μόλις, όμως, ξεκίνησα το έργο, συνάντησα ένα νέο πρόβλημα. Κατάλαβα πως είχα πολλά να κάνω. Για παράδειγμα, έπρεπε να καταπιαστώ με την κατάσταση των αδελφών μέσα στην εκκλησία, να στηρίζω όσους δεν έρχονταν τακτικά στις συναθροίσεις, να ξέρω τις δυσκολίες που είχαν κάποιοι στο καθήκον και να τους συναναστρέφομαι, να τους βοηθώ να εκτελούν το καθήκον τους σωστά, και τα λοιπά. Υπήρχαν τόσες ευθύνες που είχα αναλάβει. Όταν αντιμετώπιζα αυτά τα προβλήματα, δεν ήξερα από που να ξεκινήσω, δεν ήξερα πως να κάνω το έργο σωστά, κι ένιωθα υπερβολικά αγχωμένος. Αυτές οι δυσκολίες με έκαναν αρνητικό, και ήθελα να πω στον επικεφαλής πως δεν ήμουν ικανός για αυτό το καθήκον, γιατί δεν είχα καθόλου εμπειρία, αλλά αντίθετα πολλές δυσκολίες. Ο επικεφαλής έμαθε την κατάστασή μου και μου έστειλε τα εξής λόγια του Θεού για να με βοηθήσει. Διάβασα τα λόγια του Θεού. «Στο παρελθόν, όταν ο Θεός έστειλε τον Μωυσή να οδηγήσει τους Ισραηλίτες στην έξοδο από την Αίγυπτο, ποια ήταν η αντίδραση του Μωυσή όταν ο Θεός τού έδωσε μια τέτοια αποστολή; (Είπε ότι δεν ήταν εύγλωττος, αλλά αργός στην ομιλία και τη γλώσσα.) Είχε αυτή τη μία, μικρή επιφύλαξη, ότι δεν ήταν εύγλωττος, αλλά αργός στην ομιλία και τη γλώσσα. Αντιτάχθηκε, όμως, στην αποστολή του Θεού; Πώς την αντιμετώπισε; Πρόσπεσε αμέσως. Τι σημαίνει να προσπέφτει κανείς; Σημαίνει υποταγή και αποδοχή. Πρόσπεσε ενώπιον του Θεού, αδιαφορώντας για τις προσωπικές του προτιμήσεις, και τις όποιες δυσκολίες είχε, δεν τις ανέφερε. Ό,τι τον έβαζε ο Θεός να κάνει, θα το έκανε αμέσως. Γιατί μπόρεσε να αποδεχτεί την αποστολή από τον Θεό ακόμη κι όταν ένιωθε ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα; Γιατί μέσα του είχε αληθινή πίστη. Είχε κάποια εμπειρία της κυριαρχίας του Θεού επάνω σε όλα τα πράγματα και τα ζητήματα, και στα σαράντα χρόνια της εμπειρίας του είχε τελικά μάθει ότι η κυριαρχία του Θεού είναι παντοδύναμη. Έτσι, αποδέχτηκε την αποστολή από τον Θεό με προθυμία και ξεκίνησε να κάνει αυτό που του είχε αναθέσει ο Θεός χωρίς δεύτερη κουβέντα. Τι σημαίνει “ξεκίνησε”; Σημαίνει ότι πίστευε αληθινά στον Θεό κι ότι βασιζόταν αληθινά σ’ Εκείνον, ότι αληθινά υποτάσσονταν σ’ Εκείνον. Δεν ήταν δειλός, δεν έκανε δική του επιλογή, ούτε προσπάθησε να αρνηθεί· αντίθετα, είχε απόλυτη εμπιστοσύνη και ξεκίνησε να εκτελεί την αποστολή από τον Θεό γεμάτος πίστη. Πιστεύω του ήταν το εξής: “Αν το έχει αναθέσει ο Θεός αυτό, τότε όλα θα γίνουν όπως λέει ο Θεός. Ο Θεός μού είπε να βγάλω τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο, οπότε θα πάω. Εφόσον αυτό το έχει αναθέσει ο Θεός, θα εργαστεί γι’ αυτό και θα μου δώσει δύναμη. Το μόνο που χρειάζεται είναι να συνεργαστώ”. Αυτή είναι η διαίσθηση που είχε ο Μωυσής. […] Οι περιστάσεις εκείνη την εποχή δεν ήταν ευνοϊκές για τους Ισραηλίτες ή για τον Μωυσή. Η έξοδος των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο δεν ήταν παρά ένα ακατόρθωτο έργο, όπως το έβλεπαν οι άνθρωποι, επειδή η Αίγυπτος ήταν αποκομμένη εξαιτίας της Ερυθράς Θάλασσας, και ο διάπλους της θάλασσας αυτής μια ακόμη πρόκληση. Είναι πραγματικά δυνατόν ο Μωυσής να μην ήξερε πόσο δύσκολο θα ήταν να εκπληρώσει αυτήν την αποστολή; Μέσα του ήξερε, όμως και πάλι είπε μόνο ότι ήταν αργός στην ομιλία και τη γλώσσα, ότι κανείς δεν θα έδινε σημασία στα λόγια του. Δεν απέρριψε, κατά βάθος, την αποστολή από τον Θεό. Όταν ο Θεός είπε στον Μωυσή να οδηγήσει τους Ισραηλίτες στην έξοδο από την Αίγυπτο, εκείνος πρόσπεσε και το αποδέχτηκε. Γιατί δεν ανέφερε τις δυσκολίες; Μήπως, μετά από σαράντα χρόνια στις ερημιές, δεν γνώριζε τους κινδύνους του έξω κόσμου, ή πώς είχαν εξελιχθεί τα πράγματα στην Αίγυπτο, ή τη δεινή θέση των Ισραηλιτών εκείνη την εποχή; Δεν μπορούσε να δει ξεκάθαρα αυτά τα πράγματα; Αυτό συνέβαινε; Σίγουρα όχι. Ο Μωυσής ήταν έξυπνος και σοφός. Ήξερε όλα αυτά τα πράγματα, αφού τα είχε δει, τα είχε υποστεί και τα είχε βιώσει στον έξω κόσμο, και δεν θα τα ξεχνούσε ποτέ. Τα ήξερε πάρα πολύ καλά όλα αυτά. Άρα, ήξερε πόσο δύσκολη ήταν η αποστολή που του είχε δώσει ο Θεός; (Ναι.) Αν ήξερε, πώς μπόρεσε να αποδεχτεί αυτήν την αποστολή; Είχε πίστη. Με την εμπειρία μιας ζωής, πίστευε στην παντοδυναμία του Θεού, γι’ αυτό και δέχτηκε την αποστολή αυτήν από τον Θεό με καρδιά γεμάτη πίστη και χωρίς την παραμικρή αμφιβολία. […] Πείτε Μου, στα σαράντα χρόνια του στις ερημιές, μπόρεσε ο Μωυσής να βιώσει ότι τίποτα δεν είναι δύσκολο για τον Θεό, ότι ο άνθρωπος βρίσκεται στα χέρια Του; Και πολύ μάλιστα —αυτή ήταν η πιο αληθινή του εμπειρία. Στα σαράντα χρόνια του στις ερημιές, υπήρξαν πάρα πολλά πράγματα που έθεταν θανάσιμους κινδύνους, και δεν ήξερε αν θα επιβιώσει. Κάθε μέρα, πάλευε για τη ζωή του και προσευχόταν στον Θεό για προστασία. Αυτή ήταν η μόνη του επιθυμία. Σε αυτά τα σαράντα χρόνια, εκείνο που βίωσε βαθύτερα ήταν η κυριαρχία και η προστασία του Θεού. Αργότερα, λοιπόν, όταν δεχόταν την αποστολή από τον Θεό, το πρώτο του συναίσθημα πρέπει να ήταν το εξής: Τίποτε δεν είναι δύσκολο για τον Θεό. Εάν ο Θεός λέει ότι μπορεί να γίνει, τότε σίγουρα μπορεί. Εφόσον ο Θεός μού έδωσε μια τέτοια αποστολή, σίγουρα θα φροντίσει να γίνει —Αυτός θα την εκτελέσει, όχι κάποιος άνθρωπος. Προτού αναλάβει δράση, ο άνθρωπος πρέπει να σχεδιάσει και να προετοιμαστεί εκ των προτέρων. Πρέπει να κάνει πρώτα προετοιμασίες. Πρέπει ο Θεός να κάνει αυτά τα πράγματα προτού ενεργήσει; Δεν έχει ανάγκη. Κάθε δημιουργημένο ον, ανεξάρτητα από το πόση επιρροή διαθέτει, όσο ικανό ή ισχυρό είναι, όσο εκτός ελέγχου κι αν είναι, βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Ο Μωυσής είχε πίστη, γνώσεις και εμπειρία ως προς αυτό, οπότε δεν υπήρχε ίχνος αμφιβολίας ή φόβου στην καρδιά του. Κατά συνέπεια, η πίστη του στον Θεό ήταν ιδιαίτερα αληθινή και αγνή. Μπορεί να ειπωθεί ότι ήταν γεμάτος πίστη» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο με αληθινή υπακοή μπορεί κανείς να έχει πραγματική πίστη). Αφού διάβασα τον λόγο του Θεού, κατάλαβα πως ήμουν ένας δειλός που δεν είχε εμπιστοσύνη και πίστη στον Θεό. Ο Θεός κάλεσε τον Μωυσή να οδηγήσει τους Ισραηλίτες έξω από την Αίγυπτο, για να πάψουν να είναι πια σκλάβοι. Ο Μωυσής δεν είχε στρατό για να πολεμήσει τον Φαραώ, και ήταν πολύ δύσκολο να εκτελέσει αυτήν την αποστολή, αλλά ο Μωυσής υπάκουσε τον λόγο του Θεού, και πίστεψε πως ο ίδιος ο Θεός θα οδηγούσε τον λαό Του έξω από την Αίγυπτο. Σκεπτόμενος πάλι τον εαυτό μου, είδα πόσα δεν μπορούσα να κάνω, και έτσι ήθελα να γλιτώσω από αυτό το καθήκον, γιατί ένιωθα ότι ήμουν υπό πίεση, ότι το καθήκον ήταν βαρύ φορτίο, και ότι δεν μπορούσα να το φέρω εις πέρας. Δεν εμπιστευόμουν και δεν είχα πίστη στον Θεό. Πίστευα μόνο στις περιορισμένες ικανότητές μου. Νόμιζα πως το να μπορώ να κάνω καλά το έργο μου είχε σχέση με το επίπεδο και την εμπειρία μου. Δεν πίστευα πως το έργο γίνεται όλο απ’ τον Θεό και πως εμείς έχουμε βοηθητικό ρόλο. Ήμουν πολύ αλαζόνας. Με την άδεια του Θεού κατάφερα να εκτελέσω εκείνο το καθήκον. Τα πάντα κυβερνώνται και ρυθμίζονται από τον Θεό. Έπρεπε να έχω πίστη για να συνεργαστώ πρακτικά. Πλέον, δεν μπορούσα να απορρίπτω αυτό το καθήκον. Πίστευα ότι όσο βασιζόμουν στον Θεό και στρεφόμουν προς Αυτόν, θα με καθοδηγούσε και θα με βοηθούσε, ώστε να μάθω την αλήθεια μέσα από κάθε δυσκολία, να κατανοήσω τις αρχές, Με αυτό το καθήκον αποκαλύφθηκε ότι δεν είχα πίστη και επανόρθωσα για τα ελαττώματά μου, και τώρα μπορώ να υπομείνω περισσότερες καταστάσεις και να κατανοήσω την αλήθεια.

Στη Βενεζουέλα, υπάρχουν προβλήματα με το νερό, το ρεύμα, το διαδίκτυο και την οικονομία, και πρέπει να εργαζόμαστε σκληρότερα για να στηρίξουμε τις οικογένειές μας. Ο πατέρας μου κι εγώ πηγαίναμε για ψάρεμα στις 3 το πρωί, και δεν γυρίζαμε πριν περίπου τις τρεις ή τέσσερις το απόγευμα. Κουράστηκα στη θάλασσα όλη μέρα, αλλά όταν επέστρεφα σπίτι, δεν ήθελα να ξεκουραστώ, γιατί υπήρχαν ακόμη πολλά από τα καθήκοντά μου που δεν είχα κάνει, και έπρεπε να μελετήσω, να προετοιμαστώ και να διορθώσω τα ελαττώματά μου, για να μπορώ να εκτελώ το καθήκον μου σωστά. Αν δεν εκτελούσα το καθήκον μου σωστά, θα απογοήτευα τον Θεό. Σκέφτηκα τους αγίους της Εποχής της Χάριτος. Αυτοί ακολούθησαν τον Κύριο Ιησού, διέδωσαν το ευαγγέλιο, έκαναν το καθήκον τους, είχαν δυσκολίες και υπέφεραν πολύ. Πώς να συγκριθούν τα λίγα δεινά μου με τα δικά τους; Γι’ αυτό, το πρώτο πράγμα που έκανα όταν γύριζα σπίτι κάθε μέρα ήταν να πάρω το τηλέφωνό μου και να δω τι δουλειά υπήρχε. Επίσης, έστελνα μηνύματα στους αδελφούς και τις αδελφές ρωτώντας τους αν είχαν κάποια δυσκολία. Αν υπήρχε κάποιος που δεν ήξερε πώς να κάνει το καθήκον του, τον βοηθούσα και του έλεγα όλα όσα είχα μάθει ενώ έκανα το καθήκον μου. Κάνοντας το καθήκον μου, έμαθα να βασίζομαι στον Θεό, και όταν οι αδελφοί μου περνούσαν δυσκολίες, προσευχόμουν να με καθοδηγήσει ο Θεός, και να βρω τα λόγια του Θεού με τα οποία θα τους βοηθούσα. Αφού μοιραζόμουν τον λόγο του Θεού και τους συναναστρεφόμουν με την εμπειρία και την κατανόησή μου, η κατάστασή τους άλλαζε κάπως. Βοηθώντας τους αδελφούς και τις αδελφές, ωφελήθηκα κι εγώ, και η κατανόησή μου για την αλήθεια έγινε πιο βαθιά από πριν. Μέσα από όλα αυτά, είδα πως όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες, αν βασιζόμαστε πραγματικά στον Θεό, θα μας καθοδηγεί πάντα. Αν και υπήρχαν δυσκολίες κάθε μέρα, δεν ήμουν αδύναμος όπως πριν. Αλλά σύντομα, συνάντησα ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα.

Λόγω του αδύναμου ίντερνετ εκεί που ήμουν, δεν συναθροιζόμουν ούτε επικοινωνούσα με τους αδελφούς τακτικά, ούτε μπορούσα να κάνω το καθήκον μου. Ήξερα ότι αυτό δεν περνούσε από το χέρι μου, έτσι προσευχήθηκα πολύ στον Θεό, ζητώντας Του να με καθοδηγήσει. Αφού προσευχήθηκα, σιγά σιγά ηρέμησα. Έπειτα διάβασα τα λόγια του Θεού: «Όταν έχεις πέσει στο χαμηλότερο σημείο, όταν μπορείς να αισθανθείς λιγότερο τον Θεό, όταν πονάς στον υπέρτατο βαθμό και νιώθεις απομονωμένος στον μέγιστο βαθμό, όταν αισθάνεσαι ότι είσαι μακριά από τον Θεό —ποιο είναι το μοναδικό πράγμα που θα πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις; Είναι να επικαλεστείς τον Θεό. Όταν επικαλείσαι τον Θεό γίνεσαι δυνατός· όταν επικαλείσαι τον Θεό, τότε μπορείς να αισθανθείς ότι υπάρχει· όταν επικαλείσαι τον Θεό, μπορείς να νιώσεις την κυριαρχία Του· όταν επικαλείσαι τον Θεό, προσεύχεσαι σ’ Εκείνον και θέτεις τη ζωή σου στα χέρια Του, μπορείς να Τον νιώσεις δίπλα σου, να αισθανθείς ότι δεν σε έχει εγκαταλείψει. Όταν αισθάνεσαι ότι δεν σε έχει εγκαταλείψει, όταν μπορείς πραγματικά να νιώσεις ότι ο Θεός είναι στο πλευρό σου, με τι μοιάζει η πίστη σου; Μπορεί να σβήσει με το πέρασμα του χρόνου; Δεν μπορεί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο με αληθινή υπακοή μπορεί κανείς να έχει πραγματική πίστη). Όταν αντιμετωπίζεις δυσκολίες, επικαλέσου τον Θεό με την καρδιά σου, και θα γεμίσεις δύναμη και πίστη. Οι ικανότητες του ανθρώπου είναι περιορισμένες. Δεν έχουμε τρόπο να δούμε πράγματα πέρα από το πεδίο της οπτικής μας, και πάντα φοβόμαστε τις δυσκολίες που προκύπτουν μπροστά μας. Ο Θεός κυβερνά τα πάντα, και αν βασιζόμαστε στον Θεό, τότε μας καθοδηγεί και μας βοηθάει να κάνουμε το καθήκον μας. Ο λόγος του Θεού μού έδωσε πίστη και δύναμη. Δεν μπορούσα να μην κάνω το καθήκον μου παρά τις πολλές δυσκολίες. Έπρεπε να προσευχηθώ και να βασιστώ στον Θεό για να αντιμετωπίσω τις δυσκολίες, και να εργαστώ πιο σκληρά για να κάνω το καθήκον μου. Έτσι άρχισα να βγαίνω στο δρόμο ψάχνοντας πιο σταθερό σήμα ίντερνετ, ώστε να συμμετέχω στη συνάθροιση κανονικά. Όταν εγώ διοργάνωνα τη συνάθροιση, έβγαινα στον δρόμο περίπου στις 8 μ.μ., και γύριζα σπίτι στις δέκα και μισή με έντεκα, όταν η συνάθροιση τελείωνε. Φοβόμουν πάρα πολύ στον δρόμο της επιστροφής, γιατί έμενα σε μια επικίνδυνη περιοχή της Μαργκαρίτα, και φοβόμουν μη μου κλέψει κανείς το τηλέφωνό μου, και τότε δεν θα μπορούσα να συμμετέχω στις συναθροίσεις ή να εκτελώ το καθήκον μου. Συχνά προσευχόμουν στον Θεό, και Του ζητούσα να μου δώσει δύναμη να αντέξω τις δυσκολίες. Σύντομα, έλαβα ένα μήνυμα. Ένας αδελφός είχε μάθει το πρόβλημά μου και θέλησε να μου στείλει ένα μήνυμα: «Αδελφέ μου, ξέρω ότι τώρα περνάς δύσκολα, και ότι βγαίνεις στους δρόμους αργά τη νύχτα για να κάνεις το καθήκον σου. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Σου δανείζω το ποδήλατό μου όποτε το χρειάζεσαι. Έτσι θα κυκλοφορείς πιο εύκολα». Έμαθα πολλά μέσα από αυτές τις δυσκολίες, καθώς και να βασίζομαι στον Θεό. Αντιλήφθηκα πως ο Θεός είναι κυρίαρχος των πάντων, και Αυτός ρυθμίζει τα περιβάλλοντα για όλους. Μέσα από την εμπειρία μου, είχα πραγματικά γνωρίσει τις πράξεις του Θεού, και η πίστη μου τώρα ήταν δυνατότερη. Όταν άλλοι συναντούσαν δυσκολίες σαν αυτές που συνάντησα, μοιραζόμουν μαζί τους τον λόγο του Θεού και τους συναναστρεφόμουν πάνω στην εμπειρία μου, για να ενισχύσω την πίστη τους στον Θεό.

Όταν επέστρεφα από το ψάρεμα, έμενα σπίτι και διάβαζα τον λόγο του Θεού, και μετά έφτανε η ώρα για τις συναθροίσεις. Έβγαινα και έκανα ποδήλατο ώσπου να βρω ένα μέρος με καλό ίντερνετ. Κάθε φορά που προσευχόμουν στον Θεό, ζητούσα να με καθοδηγήσει να κάνω το καθήκον μου καλύτερα. Δεν με ανησυχούσαν πια οι δυσκολίες μου. Ήθελα να κάνω το καθήκον μου, μένοντας πιστός στο θέλημα του Θεού. Ακόμη κι αν αντιμετώπιζα κι άλλες δυσκολίες, ήμουν πρόθυμος να υπακούσω στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, να βιώσω όσα ο Θεός είχε σχεδιάσει για εμένα και να ικανοποιήσω την καρδιά του Θεού. Σύντομα, οι αδελφοί με βοήθησαν να βρω ένα ωραίο σπίτι που είχε σχετικά σταθερό ίντερνετ. Ήμουν ευγνώμων στον Παντοδύναμο Θεό γιατί έτσι, θα έκανα το καθήκον μου καλύτερα, και με την καθοδήγηση του Θεού, είχα κάνει πρόοδο στο καθήκον μου. Λίγες μέρες νωρίτερα, ο επικεφαλής μού ξαναείπε πως θα ήμουν υπεύθυνος για περισσότερο έργο, πως το φορτίο μου θα ήταν μεγαλύτερο, και πως θα αναλάμβανα μεγαλύτερο έργο και περισσότερους αδελφούς κι αδελφές. Όμως, δεν έχω πια ανησυχίες ή παράπονα. Όσο πιστεύω και βασίζομαι στον Θεό, ο Θεός θα με καθοδηγήσει να κάνω το καθήκον μου σωστά.

Ο Θεός λέει: «Όσο περισσότερο λαμβάνεις υπόψη το θέλημα του Θεού, τόσο μεγαλύτερο φορτίο κουβαλάς, και όσο μεγαλύτερο φορτίο κουβαλάς, τόσο πιο πλούσια θα είναι η εμπειρία σου. Όταν λάβεις υπόψη σου το θέλημα του Θεού, ο Θεός θα εναποθέσει πάνω σου ένα φορτίο και κατόπιν θα σε διαφωτίσει όσον αφορά τις εργασίες που σου έχει εμπιστευθεί. Όταν σου δώσει ο Θεός αυτό το φορτίο, θα δίνεις προσοχή σε όλες τις σχετικές αλήθειες καθώς θα τρως και θα πίνεις τα λόγια του Θεού. Αν έχεις ένα φορτίο που σχετίζεται με την κατάσταση της ζωής των αδελφών σου, τότε πρόκειται για φορτίο που σου έχει εμπιστευθεί ο Θεός, και πάντα θα κουβαλάς το φορτίο αυτό μαζί σου στις καθημερινές προσευχές σου. Έχεις επωμιστεί αυτό που κάνει ο Θεός και είσαι πρόθυμος να κάνεις αυτό που θέλει ο Θεός να κάνει· αυτό σημαίνει το να αναλαμβάνεις το φορτίο του Θεού ως δικό σου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Να λαμβάνεις υπόψη το θέλημα του Θεού προκειμένου να επιτύχεις την τελείωση). «Σε πολλές περιπτώσεις, οι δοκιμασίες του Θεού είναι φορτία που δίνει στους ανθρώπους. Όσο μεγάλο κι αν είναι το φορτίο που σου έχει δώσει ο Θεός, αυτό είναι το φορτίο που θα πρέπει να αναλάβεις, διότι ο Θεός σε καταλαβαίνει και ξέρει ότι μπορείς να το αντέξεις. Το φορτίο που σου δίνει ο Θεός δεν θα υπερβαίνει το ανάστημα ή τα όρια της αντοχής σου, επομένως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα μπορέσεις να το αντέξεις. Ανεξάρτητα από το τι είδους φορτίο σού δίνει ο Θεός, τι είδους δοκιμασία, να θυμάσαι ένα πράγμα: Είτε κατανοείς το θέλημα του Θεού είτε όχι, είτε διαφωτίζεσαι και φωτίζεσαι από το Άγιο Πνεύμα μετά την προσευχή σου είτε όχι, είτε η δοκιμασία αυτή γίνεται για να σε πειθαρχήσει ο Θεός ή να σε προειδοποιήσει είτε όχι, δεν έχει σημασία εάν εσύ δεν καταλαβαίνεις. Εφόσον δεν αναβάλλεις την εκτέλεση του καθήκοντός σου και μπορείς να τηρείς πιστά το καθήκον σου, ο Θεός θα είναι ικανοποιημένος, κι εσύ θα παραμένεις σταθερός στη μαρτυρία σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο με τη συχνή ανάγνωση των λόγων του Θεού και την περισυλλογή για την αλήθεια υπάρχει δρόμος προς τα εμπρός). Διαβάζοντας τον λόγο του Θεού κατάλαβα πως ο Θεός δεν μας δίνει φορτία που δεν μπορούμε να επωμιστούμε, και πως ο Θεός γνωρίζει το ανάστημά μας και τι μπορούμε να κάνουμε. Όσο πιο πολύ υπακούμε το θέλημα του Θεού και όσο πιο μεγάλο φορτίο έχουμε στο καθήκον μας, τόσο πιο πλούσιες είναι οι εμπειρίες μας και πιο βαθιά η κατανόησή μας για τον Θεό. Πρέπει να προσεύχομαι στον Θεό να αποδέχομαι το φορτίο με ειλικρίνεια και υπακοή, να αναζητώ την αλήθεια στις δυσκολίες, και το θέλημά Του πίσω από τα πάντα, γιατί η καρδιά μου είναι απαθής, οι αντιλήψεις μου πολλές, το ανάστημά μου είναι ανώριμο και η πίστη μου στον Θεό ελλιπής. Έχοντας περάσει αυτές τις δυσκολίες, τώρα κατανοώ πως στις δυσκολίες γνωρίζω τον εαυτό μου και τις πράξεις του Θεού καλύτερα, και έχω περισσότερη πίστη στον Θεό. Όταν άρχισα να εκτελώ αυτό το καθήκον, σπάνια προσευχόμουν και δεν ζητούσα την καθοδήγηση του Θεού. Προσπαθούσα να βασιστώ μόνο στα δικά μου ταλέντα για να κάνω το καθήκον μου και δεν είχα πίστη στον Θεό. Αφού διάβασα τον λόγο του Θεού και κατάλαβα το θέλημά Του, απέκτησα πίστη κι έκανα καλά το καθήκον μου. Συχνά προσευχόμουν και βασιζόμουν στον Θεό, κι επικοινωνούσα με επικεφαλής, συνειδητοποιώντας τις αρχές σχετικά με το καθήκον μου, καθώς και μερικά μονοπάτια και τρόπους για να κάνω το έργο στην εκκλησία. Έχοντας περάσει όλα αυτά, δεν είμαι πια αρνητικός. Ότι κι αν μου συμβαίνει κάθε μέρα, μαθαίνω να αναζητώ την αλήθεια, να κάνω το καθήκον μου με συνέπεια, και όταν συναντώ δυσκολίες, προσεύχομαι, και ο Θεός με καθοδηγεί και με βοηθά να αντιμετωπίσω κάθε δυσκολία. Επίσης δεν νιώθω πια πως τα προβλήματα και τα άγχη μου είναι σοβαρά. Αν δεν είχα ζήσει αυτές τις δυσκολίες, δεν θα είχα διαφωτιστεί από τον Θεό, δεν θα είχα αυτήν την κατανόηση, πόσο μάλλον πραγματική εμπειρία. Τότε, δεν θα μπορούσα να κάνω το καθήκον μου σωστά. Τώρα καταλαβαίνω τα λόγια του Θεού: «Όσο περισσότερο λαμβάνεις υπόψη το θέλημα του Θεού, τόσο μεγαλύτερο φορτίο κουβαλάς, και όσο μεγαλύτερο φορτίο κουβαλάς, τόσο πιο πλούσια θα είναι η εμπειρία σου». Θέλω κι άλλα φορτία για να ανταποδώσω την αγάπη του Θεού.

Στις μέρες μας, η Βενεζουέλα έχει πολλά προβλήματα σε οικονομία, δημόσιες υπηρεσίες και διαδίκτυο. Αν και μερικές φορές νιώθω αγχωμένος, έχω μάθει να βασίζομαι και να αναζητώ τον Θεό, και να έχω πίστη σε Εκείνον. Αν δεν είχα συναντήσει αυτές τις δυσκολίες, δεν θα είχα κατανοήσει τη σημασία του να κάνω το καθήκον μου ή του να αναζητώ τον Θεό στις δυσκολίες. Δόξα τω Θεώ που μου επέτρεψε να κερδίσω αυτά τα οφέλη και αυτήν τη γνώση.