Από τον Τζέιλι, Ισπανία

Το 2015, στις ετήσιες εκλογές, με εξέλεξαν επικεφαλής της εκκλησίας. Πραγματικά ενθουσιάστηκα, διότι σκεφτόμουν ότι η εκλογή μου ανάμεσα σε δεκάδες αδελφούς και αδελφές σήμαινε ότι ήμουν καλύτερος απ’ τους άλλους. Από τότε, στο πλαίσιο των καθηκόντων μου, αδελφοί και αδελφές έρχονταν σε μένα για συναναστροφή, όταν δυσκολεύονταν με την είσοδό τους στη ζωή και επικεφαλής ομάδων συζητούσαν μαζί μου θέματα που αντιμετώπιζαν στο έργο της εκκλησίας. Αναπόφευκτα, είχα μια αίσθηση ανωτερότητας. Κυκλοφορούσα γεμάτος αλαζονεία, κορδωμένος, και ξεχείλιζα αυτοπεποίθηση όταν συναναστρεφόμουν στις συναθροίσεις. Έπειτα από λίγο, παρατήρησα ότι μια συνεργάτρια, η αδελφή Λιου, ήταν καλού επιπέδου, η συναναστροφή της για την αλήθεια ήταν πολύ ξεκάθαρη και έβρισκε τη ρίζα των προβλημάτων για να τα λύσει. Επίσης, υποδείκνυε δρόμους άσκησης και όλοι ήθελαν ν’ ακούν τη συναναστροφή της. Τη θαύμαζα και τη φθονούσα ταυτόχρονα. Όμως δεν ήθελα να με ξεπεράσει, και γι’ αυτό προετοιμαζόμουν προσεκτικά για κάθε συγκέντρωση, στίβοντας το μυαλό μου για να κάνω τη συναναστροφή μου πιο περιεκτική και φωτισμένη ώστε να φανώ καλύτερός της. Όποτε έβλεπα τους αδελφούς και τις αδελφές να γνέφουν καταφατικά όταν τελείωνα τη συναναστροφή, ένιωθα πολύ ικανοποιημένος με τον εαυτό μου και είχα μια αίσθηση επιτυχίας. Αργότερα, ανακάλυψα ότι ο συνεργάτης μου αδελφός Ζενγκ είχε κάποιες επαγγελματικές γνώσεις για τον κινηματογράφο και τα κατάφερνε με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Οι αδελφοί κι οι αδελφές που έκαναν βιντεοσκοπήσεις συζητούσαν συχνά μαζί του τα σχετικά ζητήματα, ενώ εγώ, ο επικεφαλής της εκκλησίας, δεν είχα κάτι να προσθέσω. Ήταν σαν να ήμουν ο τελευταίος τροχός της αμάξης και αγανακτούσα. Σκεφτόμουν πως για ν’ αναζητούν τον αδελφό Ζενγκ όταν είχαν πρόβλημα, με θεωρούσαν κατώτερό του. Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλό να ξέρω κι εγώ κάτι για τα κινηματογραφικά, διότι τότε, οι αδελφοί κι οι αδελφές θα συζητούσαν τα προβλήματά τους με μένα. Άρχισα να σηκώνομαι νωρίς και να ξενυχτάω για να διερευνώ και να μαθαίνω πώς γυρίζονται οι ταινίες, ώστε να ξέρω περισσότερα. Αδιαφόρησα πλήρως για όλα τα θέματα της εκκλησίας, καθώς και για την κατάσταση των αδελφών. Σύντομα, άρχισαν να εμφανίζονται προβλήματα στο έργο διαφόρων ομάδων, τα οποία μου ήταν αδύνατο να λύσω, όσες συναναστροφές ή συναθροίσεις κι αν έκανα. Αφού οι καταστάσεις των αδελφών δεν είχαν ξεπεραστεί, η παραγωγή ταινιών καθυστερούσε και τα προβλήματα συσσωρεύονταν. Ένιωθα τόση πίεση, που δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Ένιωθα να βασανίζομαι. Ανησυχούσα για τη γνώμη που θα είχαν για μένα οι άλλοι, αν θα θεωρούσαν ότι δεν ήμουν καθόλου ικανός ως επικεφαλής και ότι δεν είχα τα προσόντα για να κάνω αυτό το καθήκον. Φαινόταν ότι δεν θα κατάφερνα να παραμείνω στη θέση του επικεφαλής. Όσο το σκεφτόμουν, τόσο πιο αρνητικός γινόμουν. Ένιωθα σαν να μου είχαν κόψει τα φτερά και δεν είχα την ενέργεια που είχα πριν. Ζώντας μέσα στην αρνητικότητα και παραμελώντας το καθήκον μου, έχασα τελικά το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αντικαταστάθηκα επειδή δεν ήμουν αποτελεσματικός στο καθήκον μου. Τότε, ένιωσα ότι είχα εξευτελιστεί τελείως και ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Επίσης, αναρωτιόμουν: «Θα λένε άραγε οι αδελφοί κι οι αδελφές ότι ήμουν ένας ψευδής επικεφαλής που δεν έκανε πρακτικό έργο;» Όσο το σκεφτόμουν, τόσο ταραζόμουν.

Εκείνο το βράδυ, στριφογύριζα στο κρεβάτι, μη μπορώντας να κοιμηθώ. Επικαλέστηκα επανειλημμένα τον Θεό στην προσευχή μου, ζητώντας Του να με καθοδηγήσει ώστε να καταλάβω την κατάστασή μου. Ύστερα, διάβασα τα παρακάτω λόγια του Θεού: «Κατά την αναζήτησή σας, έχετε πάρα πολλές προσωπικές αντιλήψεις και ελπίδες και πάρα πολλά μέλλοντα. Το παρόν έργο γίνεται για να αντιμετωπίσει την επιθυμία σας για κύρος και τις εξωφρενικές επιθυμίες σας. Οι ελπίδες, το κύρος και οι αντιλήψεις αποτελούν όλα κλασικές αναπαραστάσεις σατανικής διάθεσης. Ο λόγος που υπάρχουν τέτοια πράγματα στις καρδιές των ανθρώπων είναι εξ ολοκλήρου επειδή το δηλητήριο του Σατανά πάντοτε διαβρώνει τις σκέψεις των ανθρώπων, και οι άνθρωποι είναι πάντοτε ανίκανοι να αποτινάξουν αυτούς τους πειρασμούς του Σατανά. Ζουν μέσα στην αμαρτία, ωστόσο δεν πιστεύουν ότι πρόκειται για αμαρτία και εξακολουθούν να σκέφτονται: “Πιστεύουμε στον Θεό, επομένως πρέπει να μας δώσει ευλογίες και να κανονίσει καταλλήλως τα πάντα για εμάς. Πιστεύουμε στον Θεό, οπότε πρέπει να είμαστε ανώτεροι από τους άλλους και πρέπει να έχουμε περισσότερο κύρος και καλύτερο μέλλον από οποιονδήποτε άλλο. Εφόσον πιστεύουμε στον Θεό, Εκείνος πρέπει να μας δίνει απεριόριστες ευλογίες. Διαφορετικά, δεν θα αποκαλείτο πίστη στον Θεό”. […] Όσο περισσότερο αναζητάς κατ’ αυτόν τον τρόπο, τόσο λιγότερα θα θερίσεις. Όσο μεγαλύτερη είναι η επιθυμία ενός ανθρώπου για κύρος, τόσο πιο σοβαρά θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και τόσο περισσότερο θα πρέπει να υποβληθεί σε μεγάλο εξευγενισμό. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ανάξιοι! Πρέπει να αντιμετωπιστούν και να κριθούν επαρκώς για να μπορέσουν να εγκαταλείψουν εντελώς αυτά τα πράγματα. Αν επιδιώκετε αυτήν την οδό ως το τέλος, δεν θα θερίσετε τίποτα. Όσοι δεν επιδιώκουν τη ζωή, δεν μπορούν να μεταμορφωθούν και όσοι δεν διψούν για την αλήθεια, δεν μπορούν να κερδίσουν την αλήθεια. Δεν επικεντρώνεσαι στην επιδίωξη της προσωπικής μεταμόρφωσης και της εισόδου, αντιθέτως επικεντρώνεσαι σε εξωφρενικές επιθυμίες και σε πράγματα που περιορίζουν την αγάπη σου για τον Θεό και σε εμποδίζουν να Τον πλησιάσεις. Μπορούν τα πράγματα αυτά να σε μεταμορφώσουν; Μπορούν να σε φέρουν στη βασιλεία;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Γιατί είσαι απρόθυμος να είσαι αντιθετικό στοιχείο;). Όταν το διάβασα, στοχάστηκα την πρόσφατη κατάστασή μου. Από τότε που είχα αναλάβει το καθήκον του επικεφαλής, άλλο δεν έκανα παρά να επιδιώκω φήμη και κύρος και να θέλω να είμαι ανώτερος από άλλους. Όταν είδα ότι η συναναστροφή της αδελφής Λιου για την αλήθεια ήταν καλύτερη απ’ τη δική μου, φοβήθηκα ότι θα με επισκίαζε. Σκεφτόμουν πώς να συναναστρέφομαι καλύτερα από εκείνην, ώστε να με θαυμάζουν και να με επαινούν οι άλλοι. Όταν είδα ότι ο αδελφός Ζενγκ είχε επαγγελματικές δεξιότητες και ότι αδελφοί και αδελφές συζητούσαν μαζί του τα προβλήματα στα καθήκοντά τους, ζήλεψα και τον απέρριψα. Προσπάθησα πολύ να αποκτήσω γνώσεις για να τον ξεπεράσω, και έφτασα να μη δίνω σημασία σε προβλήματα ομάδων. Όταν δεν μπορούσα να λύσω τα προβλήματα των αδελφών, δεν στηριζόμουν στον Θεό ούτε αναζητούσα την αλήθεια με αδελφούς και αδελφές για να βρεθούν λύσεις με τη συναναστροφή. Απλώς είχα εμμονή με την απόκτηση ή την απώλεια κύρους, επειδή φοβόμουν ότι, αν δεν έκανα καλά το καθήκον μου, δεν θα κατάφερνα να παραμείνω επικεφαλής. Με τα πολλά, συνειδητοποίησα ότι δεν έκανα καθόλου το καθήκον μου με γνώμονα το θέλημα του Θεού, αλλά για να ικανοποιώ την υπέρμετρη φιλοδοξία μου να υπερτερώ των άλλων και να τους διαφεντεύω. Αδελφοί και αδελφές με εμπιστεύτηκαν και με εξέλεξαν επικεφαλής της εκκλησίας, όμως εγώ δεν νοιάστηκα καθόλου ούτε για το έργο της εκκλησίας ούτε για την είσοδό τους στη ζωή. Στην πραγματικότητα, ούτε το καθήκον μου έκανα ούτε υπεύθυνα φερόμουν, κι αυτό τελικά έβλαψε το έργο της εκκλησίας. Ήμουν τόσο εγωιστής και απεχθής! Δεν έκανα το καθήκον μου —έπραττα το κακό κι αντιστεκόμουν στον Θεό! Μετάνιωσα που δεν έβαλα την πίστη μου στον σωστό δρόμο, αλλά πάντα αγωνιζόμουν για φήμη και όφελος, κάνοντας τον Θεό να με σιχαθεί. Η δίκαιη κρίση και η παίδευση του Θεού ήταν πίσω από την απαλλαγή μου από το καθήκον. Δεν με εξόντωνε αλλά με αντικατέστησε, ώστε να αναλογιστώ τη συμπεριφορά μου. Έτσι με προστάτευε και με έσωζε ο Θεός! Η κατάστασή μου σταδιακά βελτιωνόταν μέσα από ένα διάστημα πνευματικής άσκησης στοχασμού, και τότε ο επικεφαλής της εκκλησίας κανόνισε να αναλάβω τα συνήθη καθήκοντά μου. Ένιωθα πραγματικά ευγνώμων προς τον Θεό, που μου έδωσε αυτή την ευκαιρία, και αποφάσισα σιωπηλά να αντιμετωπίσω αυτό το καθήκον ως κάτι πολύτιμο, και να πάψω να επιδιώκω φήμη και κύρος, σε έναν δρόμο που αντιτίθεται στον Θεό.

Έπειτα από αυτή την εμπειρία, νόμισα ότι θα άφηνα κατά μέρους τον πόθο μου για φήμη και κύρος, όμως ο Σατανάς με είχε διαφθείρει πολύ βαθιά. Η διεφθαρμένη διάθεση δεν εξαλείφεται απλώς με λίγη κατανόηση και στοχασμό, κι έτσι ο Θεός για άλλη μια φορά διαμόρφωσε μια κατάσταση για να με εκθέσει και να με σώσει.

Μια μέρα, λίγους μήνες μετά, ο επικεφαλής της εκκλησίας μάς είπε να επιλέξουμε αρχηγό ομάδας. Μόλις το έμαθα, άρχισα τους υπολογισμούς: «Θα έχω πιθανότητες να εκλεγώ αρχηγός ομάδας; Είμαι ικανός στη δουλειά, αλλά δεν έχω επαγγελματικές δεξιότητες, οπότε μάλλον δεν έχω και πολλές πιθανότητες». Ύστερα, σκέφτηκα άλλους αδελφούς και άλλες αδελφές στην ομάδα. Ο αδελφός Ζανγκ είχε άριστη επαγγελματική κατάρτιση, η συναναστροφή του για την αλήθεια ήταν πρακτική, είχε αίσθηση δικαίου και ήταν σε θέση να στηρίξει το έργο της εκκλησίας. Γενικά, φαινόταν ότι μάλλον αυτός θα εκλεγόταν. Σκέφτηκα ότι εγώ ανέθετα έργο στον αδελφό Ζανγκ όταν ήμουν επικεφαλής της εκκλησίας, αν όμως εκλεγόταν εκείνος επικεφαλής της ομάδας, θα μου έλεγε τι να κάνω. Αυτό δεν θα με έκανε να φαίνομαι κατώτερός του; Στη σκέψη αυτή, ένιωσα πραγματικά άβολα. Όταν έφτασε η μέρα της εκλογής, αναπόφευκτα ένιωθα νευρικός και ξεκίνησε μέσα μου μια μάχη. «Ποιον να ψηφίσω; Να ψηφίσω τον αδελφό Ζανγκ;» Σκέφτηκα ότι οι περισσότεροι αδελφοί και οι περισσότερες αδελφές συζητούσαν μαζί του τις δυσκολίες στα καθήκοντά τους, αλλά και από άλλες ομάδες συζητούσαν μαζί του για το έργο τους —κι αυτό τον έκανε να δείχνει πολύ καλός. Αν γινόταν επικεφαλής ομάδας, δεν θα ήταν ανώτερος από μένα; Μ’ αυτή τη σκέψη, δεν ήθελα πλέον να τον ψηφίσω, αλλά δεν είχα την κατάρτιση ούτε και τα προσόντα για να γίνω αρχηγός εκείνης της ομάδας. Ένιωθα πραγματικά απελπισμένος και στεναχωρημένος, και με πείραζε πολύ που δεν γνώριζα περισσότερα για το έργο. Και τότε πέρασε απ’ το μυαλό μου μια απαίσια σκέψη: «Αν δεν γίνω εγώ επικεφαλής της ομάδας, θα φροντίσω να μη γίνεις ούτε εσύ». Έτσι, ψήφισα τον αδελφό Γου, που δεν ήταν τόσο καλά καταρτισμένος. Προς έκπληξή μου, εξελέγη τελικά ο αδελφός Ζανγκ. Δεν χάρηκα καθόλου μ’ αυτή την εξέλιξη, όμως αμέσως ένιωσα άσχημα, λες και είχα κάνει κάτι ντροπιαστικό. Αργότερα, διάβασα τα παρακάτω λόγια του Θεού: «Όταν βλέπουν κάποιον καλύτερο από τους ίδιους, τον περιορίζουν, διαδίδουν φήμες για το άτομό του ή μετέρχονται ανήθικα μέσα, ώστε οι άλλοι άνθρωποι να μην τον σέβονται και κανείς να μην είναι καλύτερος από τον άλλον —αυτή είναι η διεφθαρμένη διάθεση της αλαζονείας και της αυταρέσκειας, καθώς και της ατιμίας, δολιότητας και επιβουλής, και οι άνθρωποι αυτοί δεν σταματούν μπροστά σε τίποτα προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους τους. Ζουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, κι όμως συνεχίζουν να πιστεύουν ότι είναι σπουδαίοι και καλοί άνθρωποι. Έχουν, ωστόσο, θεοσεβούμενες καρδιές; Πρώτα απ’ όλα, και για να μιλήσουμε από την οπτική γωνία της φύσης των ζητημάτων αυτών, οι άνθρωποι που ενεργούν έτσι, δεν κάνουν απλά ό,τι τους αρέσει; Λαμβάνουν υπόψη τους τα συμφέροντα της οικογένειας του Θεού; Σκέπτονται αποκλειστικά τα δικά τους αισθήματα και θέλουν να επιτύχουν μονάχα τους δικούς τους στόχους, ανεξάρτητα από τη ζημία που θα υποστεί το έργο της οικογένειας του Θεού. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι μόνο αλαζονικοί και αυτάρεσκοι, αλλά και εγωιστές και άξιοι περιφρόνησης· είναι απολύτως αδιάφοροι ως προς την πρόθεση του Θεού, και τέτοιοι άνθρωποι, πέραν πάσης αμφιβολίας, δεν έχουν θεοσεβούμενες καρδιές. Γι’ αυτό κάνουν ό,τι τους αρέσει και ενεργούν ανεύθυνα, χωρίς καμία αίσθηση ενοχής, χωρίς κανέναν φόβο, χωρίς καμία νευρικότητα ή ανησυχία, και χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες. Έτσι ενεργούν συχνά και έτσι συμπεριφέρονταν ανέκαθεν. Ποιες συνέπειες αντιμετωπίζουν τέτοιοι άνθρωποι; Θα έχουν μπελάδες, σωστά; Για να το θέσουμε ήπια, τέτοιοι άνθρωποι ζηλεύουν υπερβολικά και η επιθυμία τους για προσωπική φήμη και προσωπικό κύρος είναι πολύ έντονη· είναι πολύ δόλιοι και ύπουλοι. Για να μιλήσουμε έξω από τα δόντια, το ουσιώδες πρόβλημα είναι ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ούτε ελάχιστο φόβο Θεού στην καρδιά τους. Δεν σέβονται τον Θεό, πιστεύουν ότι οι ίδιοι είναι κάτι πολύ σπουδαίο και θεωρούν κάθε πτυχή του εαυτού τους ως υψηλότερη του Θεού και της αλήθειας. Μέσα τους, ο Θεός είναι εντελώς ανάξιος αναφοράς και ο πλέον ασήμαντος, και δεν κατέχει απολύτως καμία θέση στις καρδιές τους. Έχουν επιτύχει είσοδο στην αλήθεια όσοι δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους και δεν σέβονται τον Θεό; (Όχι.) Άρα, όταν κυκλοφορούν ως συνήθως χαρούμενοι, όντας πολυάσχολοι και καταναλώνοντας πάρα πολλή ενέργεια, τι κάνουν; Αυτοί οι άνθρωποι ισχυρίζονται μάλιστα ότι έχουν εγκαταλείψει τα πάντα για να δαπανήσουν για τον Θεό και ότι υπέφεραν πολλά, αλλά στην πραγματικότητα, το κίνητρο, η αρχή και ο στόχος όλων των ενεργειών τους είναι να επωφελούνται οι ίδιοι· προσπαθούν μόνο και μόνο να προστατεύσουν όλα τα συμφέροντά τους. Θα λέγατε ή όχι ότι ένας τέτοιος άνθρωπος είναι απαίσιος; Τι είδους άνθρωπος είναι κάποιος που δεν σέβεται τον Θεό; Δεν είναι αλαζονικός; Δεν είναι ο Σατανάς; Τι είδους πράγματα δεν σέβονται τον Θεό; Χωρίς να υπολογίζουμε τα ζώα, μεταξύ όλων όσοι δεν σέβονται τον Θεό είναι οι δαίμονες, ο Σατανάς, ο αρχάγγελος και όσοι μάχονται τον Θεό» («Οι πέντε καταστάσεις που έχουν οι άνθρωποι πριν εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Όταν το διάβασα αυτό, ένιωσα διαλυμένος. Όταν αναλογίστηκα τις σκέψεις και τις πράξεις μου κατά την επιλογή, ένιωσα μεγάλη ντροπή. Είχα ψηφίσει σύμφωνα με τα προσωπικά μου κίνητρα, για να προστατέψω τη θέση και το γόητρό μου, χωρίς να αποδεχθώ τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού και χωρίς καθόλου ευλάβεια προς τον Θεό. Γνώριζα ότι ο αδελφός Ζανγκ ήταν καταρτισμένος, ότι η συναναστροφή του για την αλήθεια ήταν πρακτική, κι ότι η εκλογή του ως επικεφαλής της ομάδας θα ωφελούσε την είσοδο όλων στη ζωή και το έργο της εκκλησίας. Όμως ζήλευα, φοβόμουν ότι ως επικεφαλής ομάδας θα ήταν ανώτερος από μένα, κι έτσι, εσκεμμένα, δεν τον ψήφισα. Είχα ακολουθήσει την αρχή του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, που λέει: «Αν αποτύχει η απολυταρχία, φρόντισε να μην πετύχει ούτε η δημοκρατία». To Modus Operandi (μόντους οπεράντι) του μεγάλου κόκκινου δράκοντα είναι: αν δεν έχει ο ίδιος την εξουσία, ούτε άλλος θα την έχει. Αν χρειαστεί, θα πολεμήσει σκληρά για να καταστρέψει και τους δυο. Μήπως κι εγώ το ίδιο δεν έκανα; Αν δεν μπορούσα να πάρω εγώ τη θέση, δεν ήθελα να την πάρει ούτε ο αδελφός Ζανγκ. Προτιμούσα να την πάρει κάποιος ακατάλληλος, και να ζημιωθεί το έργο της εκκλησίας προκειμένου να προστατέψω το γόητρο και το κύρος μου. Ήμουν πολύ εγωιστής, αξιοκαταφρόνητος, πανούργος και μοχθηρός, χωρίς τον παραμικρό σεβασμό προς τον Θεό. Είχα χαρεί τόσες πολλές αλήθειες, εκφρασμένες από τον Θεό, και αυτή η ευκαιρία να κάνω το καθήκον μου ήταν ο Θεός που μου έδειχνε την καλοσύνη του. Όμως, αντί να βρω τρόπο να ανταποδώσω την αγάπη του Θεού, εγώ ζήλευα και αγωνιζόμουν για φήμη και όφελος. Λειτουργούσα σαν υποχείριο του Σατανά και διατάρασσα το έργο του οίκου του Θεού. Δεν ήμουν προδότης κι αχρείος; Σκέφτηκα ότι είχα απαλλαγεί από το καθήκον μου πριν από έναν χρόνο διότι επιδίωκα φήμη και όφελος, δεν έκανα καλά το καθήκον μου ούτε πρακτικό έργο έκανα. Και τώρα, ενώ είχα βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση, συνέχιζα να κυνηγώ το όνομα και τo κύρος, κι όχι την αλήθεια. Αν συνέχιζα έτσι, ο Θεός θα με αποστρεφόταν και θα με απέρριπτε, θα με εξόντωνε.

Αργότερα, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Δεν γνωρίζετε τη θέση σας, κι όμως ακόμα πολεμάτε ο ένας τον άλλον στην κοπριά. Τι θα κερδίσετε από αυτήν την πάλη; Αν όντως Με σεβόσαστε μέσα σας, πώς θα μπορούσατε να πολεμάτε ο ένας τον άλλον πίσω από την πλάτη Μου; Όσο υψηλό και αν είναι το κύρος σου, δεν παραμένεις ένα μικρό βρομερό σκουλήκι στην κοπριά; Θα μπορέσεις ποτέ να βγάλεις φτερά και να γίνεις περιστέρι στον ουρανό;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όταν τα φύλλα που πέφτουν επιστρέψουν στις ρίζες τους, θα μετανιώσεις για όλο το κακό που έχεις κάνει). «Γιατί λέει ο Θεός ότι οι άνθρωποι είναι “σκουλήκια”; Στα μάτια Του, αυτοί οι διεφθαρμένοι άνθρωποι είναι σαφώς δημιουργήματα —μα εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντα που οφείλουν τα δημιουργήματα να εκπληρώνουν; Αν και πολλοί άνθρωποι εκτελούν τα καθήκοντά τους, πόσο καλά εκφράζεται η επίδοσή τους; Δεν είναι ούτε στο ελάχιστο δραστήριοι κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός τους· σπάνια αναλαμβάνουν να το κάνουν. Αν δεν κλαδευτούν, αντιμετωπιστούν ή πειθαρχηθούν, δεν κάνουν τίποτα. Κατά τον ίδιο τρόπο, είναι πάντα αναγκαίο να συναθροίζονται, να συναναστρέφονται και να παρέχουν προκειμένου να έχουν έστω και λίγη πίστη ή να είναι έστω και λίγο δραστήριοι. Αυτή δεν είναι η διαφθορά του ανθρώπου; […] Τίποτα από όσα σκέφτονται όλη μέρα δεν έχει οποιαδήποτε σχέση με την αλήθεια ή με την τήρηση της οδού του Θεού· περνούν όλη την ημέρα τρώγοντας λαίμαργα και δεν σκέφτονται απολύτως τίποτα. Αν και μπορεί να τους περάσει από το μυαλό να κάνουν κάτι, οι πράξεις τους εξακολουθούν να προκαλούν διακοπές και διαταραχές. Εξυψώνουν τους εαυτούς τους, μην κάνοντας ποτέ τίποτε που να ωφελεί τους άλλους ή τον οίκο του Θεού. Το μυαλό τους είναι γεμάτο με σκέψεις για το πώς να αναζητούν οτιδήποτε είναι καλό για τη σάρκα, πώς να παλεύουν για θέση και φήμη, πώς να ταιριάζουν κοινωνικά ανάμεσα σε συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων και πώς να αποκτούν θέση και υπόληψη. Τρώνε το φαγητό που ο Θεός τούς παραχωρεί, απολαμβάνοντας όλα όσα Αυτός παρέχει, μα δεν κάνουν όσα θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι. Θα μπορούσε ο Θεός να συμπαθεί τέτοιους ανθρώπους; […] Πάνω απ’ όλα, εκείνοι που είναι σκουλήκια είναι ανάξιοι, ξεδιάντροποι και, στα μάτια του Θεού, δεν έχουν καμία αξία! Γιατί λέω ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν καμία αξία; Ο Θεός σε έφτιαξε και σου έδωσε ζωή, κι όμως εσύ δεν μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου, το οποίο είναι το ελάχιστο που θα πρέπει να κάνεις· απλά παρασιτείς. Στα μάτια Του, δεν είσαι παρά ένας ανεπρόκοπος και δεν υπάρχει κανένας λόγος να ζεις. Δεν είναι αυτού του είδους οι άνθρωποι σκουλήκια; Συνεπώς, τι θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι αν δεν θέλουν να είναι σκουλήκια; Πρώτα, βρες τη δική σου θέση και προσπάθησε με κάθε δυνατό τρόπο να εκπληρώσεις το καθήκον σου, κι έτσι θα συνδεθείς με τον Δημιουργό· μπορείς να λογοδοτήσεις σ’ Αυτόν. Μετά από αυτό, σκέψου πώς θα εκπληρώσεις το καθήκον σου με αφοσίωση. Δεν θα πρέπει να είσαι επιπόλαιος, ή να κάνεις απλώς τα τυπικά· αντίθετα, θα πρέπει να βάζεις όλη σου την καρδιά σ’ αυτό. Δεν θα πρέπει να προσπαθείς να ξεγελάσεις τον Δημιουργό. Θα πρέπει να κάνεις ό,τι σου ζητά ο Θεός να κάνεις και θα πρέπει να ακούς προσεκτικά και να υποτάσσεσαι» («Έξι ενδείξεις της προόδου στη ζωή» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»).

Καθώς στοχαζόμουν πάνω στα λόγια του Θεού, ένιωθα τρομερή στενοχώρια. Κατάλαβα ότι ο Θεός θεωρούσε τον αγώνα μου για φήμη και όφελος πολύ μιαρό και ελεεινό. Η καλή μου τύχη να κάνω το καθήκον μου στον οίκο του Θεού ήταν σπάνια εξύψωση από τον Θεό, αλλά εγώ δεν εκπλήρωνα τις υποχρεώσεις μου. Αντιθέτως, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν η φήμη και το κύρος μου, και μέχρι που διατάρασσα το έργο του οίκου του Θεού γι’ αυτά. Έπαιζα τον ρόλο του Σατανά. Αυτό ήταν για τον Θεό τόσο αηδιαστικό και μισητό! Ο Θεός λέει: «Όσο υψηλό και αν είναι το κύρος σου, δεν παραμένεις ένα μικρό βρομερό σκουλήκι στην κοπριά;» Έτσι είναι. Είμαι ένα δημιούργημα, ένα μιαρό, διεφθαρμένο άτομο χωρίς καμία αξία ή αξιοπρέπεια, οπότε, ακόμα κι αν αποκτούσα μια θέση, δεν θα άλλαζε αυτό που είμαι. Ούτε το καθήκον μου δεν έκανα καλά, μόνο επιδίωκα διαρκώς φήμη και όφελος, ήθελα οι άλλοι να με θεωρούν ανώτερο. Πού ήταν η συνείδηση κι η λογική μου; Τι αξία είχε η ζωή μου; Δεν ήμουν ένα εντελώς τιποτένιο σκουλήκι; Όταν κατανόησα καλύτερα τη φύση και την ουσία μου, μέσα από ό,τι μου αποκάλυψαν τα λόγια του Θεού, μίσησα τον εαυτό μου και ήμουν διατεθειμένος ν’ απαρνηθώ τη σάρκα και να κάνω πράξη την αλήθεια.

Αργότερα, πήγα να βρω τον αδελφό Ζανγκ και του μίλησα ανοιχτά για τη διαφθορά μου, αποκαλύπτοντάς τα απεχθή κίνητρα και τις άθλιες πράξεις μου στις εκλογές. Όχι μόνο δεν με περιφρόνησε, με συναναστράφηκε μιλώντας για τη δική του εμπειρία για να με βοηθήσει. Μετά τη συναναστροφή μας, ο τοίχος ανάμεσά μας εξαφανίστηκε κι ένιωσα πραγματικά ελεύθερος και καθησυχασμένος. Μετά απ’ αυτό, στο πλαίσιο των καθηκόντων μου, όποτε συναντούσα δυσκολία ή κάτι που δεν καταλάβαινα, πήγαινα να ρωτήσω τον αδελφό Ζανγκ, κι εκείνος πάντα απαντούσε στις ερωτήσεις μου υπομονετικά, μέσα από τη συναναστροφή. Σε λίγο καιρό, οι επαγγελματικές μου δεξιότητες βελτιώθηκαν. Όταν εγκατέλειψα το κυνήγι της φήμης και του κύρους κι έκανα πράξη την αλήθεια, βίωσα την ηρεμία και τη γαλήνη που προκύπτει όταν κάνω καλά το καθήκον μου και ήρθα πιο κοντά στον Θεό. Για άλλη μία φορά, μέσα από αυτή την κατάσταση, γλίτωσα από τα δεσμά της φήμης και του κύρους και πήρα μια γεύση από την πρακτική σωτηρία του Θεού.

Οι ετήσιες εκλογές της εκκλησίας ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 2017, και με πρότειναν για υποψήφιο οι αδελφοί και οι αδελφές. Συναισθηματικά, ένιωθα λίγο ασταθής διότι σκεφτόμουν: «Πέρασαν πάνω από δύο χρόνια από τότε που έχασα τη θέση του επικεφαλής, και έμαθα ότι κάποιοι αδελφοί και κάποιες αδελφές έχουν καλή γνώμη για μένα. Λένε ότι η συναναστροφή μου έγινε πιο πρακτική κι ότι έχω αλλάξει λίγο. Αναρωτιέμαι αν αυτή τη φορά θα καταφέρω να γίνω επικεφαλής». Συνειδητοποίησα ότι επιδίωκα τη φήμη και το κύρος πάλι και σκέφτηκα πόσο οδυνηρό ήταν τότε που ήμουν δέσμιος και αιχμάλωτος αυτών των πραγμάτων. Γνώριζα ότι δεν γινόταν να συνεχίσω να τα επιδιώκω, ότι έπρεπε να αρνηθώ τη σάρκα και να κάνω πράξη την αλήθεια. Και τότε συλλογίστηκα το παρακάτω απόσπασμα του λόγου του Θεού. «Μόλις εγκαταλείψεις το κύρος και τη θέση, τα οποία είναι του Σατανά, δεν θα περιορίζεσαι και δεν θα εξαπατάσαι πια από σατανικές ιδέες και απόψεις. Θα απελευθερωθείς και θα νιώθεις όλο και πιο άνετα· θα είσαι ελεύθερος και απελευθερωμένος. Όταν έρθει η μέρα που θα είσαι ελεύθερος κι απελευθερωμένος, θα νιώσεις ότι τα πράγματα που έχεις απαρνηθεί δεν ήταν παρά μπλεξίματα, και ότι αυτά που έχεις πραγματικά κερδίσει σού είναι υπερπολύτιμα. Θα αισθανθείς ότι εκείνα είναι τα πιο πολύτιμα πράγματα και ότι είναι πράγματα που αξίζουν υπέρτατης εκτίμησης. Εκείνα τα πράγματα που σου άρεσαν —οι υλικές απολαύσεις, η δόξα και η περιουσία, η θέση, τα χρήματα, η υπόληψη και η εκτίμηση των άλλων— θα σου φαίνονται άχρηστα· εκείνα τα πράγματα σού έχουν προκαλέσει μεγάλα βάσανα, και δεν θα τα θέλεις πια. Δεν θα τα ήθελες πια, ακόμα κι αν σου έδιναν ακόμα μεγαλύτερο κύρος και θέση· αντίθετα, θα τα απεχθάνεσαι και θα τα απορρίπτεις από τα βάθη της καρδιάς σου!» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Η καρδιά μου φωτίστηκε, και κατάλαβα ότι το κυνήγι της φήμης και τoυ κύρους δεν έχει καμία αξία κι ότι η κατανόηση και η άσκηση της αλήθειας, η εκτέλεση του καθήκοντος ενός δημιουργήματος είναι ό,τι πιο πολύτιμο. Μάλιστα, δεν συμμετείχα στις εκλογές για ν’ αγωνιστώ για μια ηγετική θέση, αλλά για να εκπληρώσω τις ευθύνες μου, συμμετέχοντας στη διαδικασία. Έπρεπε να εγκαταλείψω τις τρελές επιθυμίες μου για φήμη και κύρος και να ψηφίσω έναν κατάλληλο επικεφαλής, σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας. Αυτό πραγματικά θα ωφελούσε το έργο του Οίκου του Θεού. Αν με επέλεγαν ως επικεφαλής, θα έπρεπε να κάνω καλά το καθήκον μου. Αν όχι, δεν θα έριχνα το φταίξιμο στον Θεό, αλλά θα έκανα το καθήκον μου όσο καλύτερα μπορούσα. Μόλις επαναπροσδιόρισα τα κίνητρά μου σχετικά με τις εκλογές, με έκπληξη διαπίστωσα ότι με εξέλεξαν να υπηρετήσω ως επικεφαλής. Όταν είδα αυτό το αποτέλεσμα, δεν χάρηκα όπως τότε που νόμιζα ότι είμαι καλύτερος απ’ τους άλλους, αλλά το θεώρησα αποστολή και ευθύνη μου, και ένιωσα ότι έπρεπε να επικεντρωθώ στην επιδίωξη της αλήθειας και στην καλή εκτέλεση του καθήκοντός μου για να φανώ αντάξιος της αγάπης και της σωτηρίας του Θεού.

Σ’ αυτό το διάστημα, τρία χρόνια κοντά, η κρίση κι η παίδευση του Θεού μου έδειξαν το κακό που μου κάνουν η φήμη και το κύρος, και είμαι πλέον αποφασισμένος να επιδιώκω την αλήθεια. Μολονότι εκδηλώνω καμιά φορά την ίδια εκείνη σκέψη, καταφέρνω να προσεύχομαι ενσυνείδητα στον Θεό, να εστιάζω στην άσκηση της αλήθειας και να κάνω καλά το καθήκον μου. Δεν είμαι πια αιχμάλωτος της σατανικής, διεφθαρμένης διάθεσής μου. Όταν εγκατέλειψα τη φήμη και το κύρος, ένιωσα ότι δεν εγκατέλειπα μόνον αυτές, αλλά και τα βαριά δεσμά με τα οποία με είχε δέσει ο Σατανάς. Ένιωσα τόσο ήρεμος και ελεύθερος!