Τον Απρίλιο του 2021, έμενα στο ίδιο σπίτι με την Τσεν Γιού και κάποιες άλλες αδελφές. Στην αρχή, είδα πως μιλούσε συχνά με άλλους για την κατάστασή της, ακόμα και στα γεύματα. Σκεφτόμουν πως μπορούσε να αξιοποιεί ακόμα και την ώρα του φαγητού, άρα πραγματικά εστίαζε στην είσοδο στη ζωή και αναζητούσε την αλήθεια. Μια φορά, ενώ κουβεντιάζαμε, η Τσεν Γιού μού είπε πως νοιαζόταν πολύ για τους μορφασμούς και τη γνώμη των άλλων, Κι αν κάποιος της μιλούσε με άσχημο τόνο, συμπέραινε πως την περιφρονούσε και ήταν πονηρή. Είπε μάλιστα πως πάντα ανταγωνιζόταν τους άλλους για όνομα και κέρδος και την απασχολούσε το κύρος. Σκεφτόμουν πως δεν γνωριζόμασταν πολύ καιρό, άρα για να μου μιλά για τα ολέθρια ελαττώματά της και τις αδυναμίες της, σήμαινε πως ήταν απλή και ανοιχτή. Στις μετέπειτα αλληλεπιδράσεις μας, παρατήρησα πως είχε περίπλοκη ψυχοσύνθεση. Νοιαζόταν πολύ για τις εκφράσεις και τη γνώμη των άλλων και τους αμφισβητούσε. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές επισήμαιναν τα προβλήματά της, αναρωτιόταν αν την περιφρονούσαν, κι έπειτα, ανοιγόταν γι’ αυτό που είχε φανερώσει, λέγοντας πως η αμφισβήτηση αποτελεί πονηρία, και τέτοια. Αρχικά, νόμιζα πως ήταν κάπως ευαίσθητη και ευάλωτη. Ένιωθα πως όλοι έχουν ελαττώματα και προβλήματα, κι ως αδελφοί και αδελφές, έπρεπε να ανεχόμαστε και να συγχωρούμε ο ένας τον άλλον. Εξάλλου, ανοιγόταν και κατανοούσε τον εαυτό της, άρα θα μπορούσε να αποδεχτεί την αλήθεια. Δεν έδινα σημασία. Γενικά, όταν μου άνοιγε την καρδιά της για την κατάστασή της, την άκουγα υπομονετικά, και σε συνομιλίες μας, ήμουν ιδιαίτερα προσεκτική, καθώς φοβόμουν μην πω κάτι που θα την πλήγωνε. Γι’ αυτό, της άρεσε να μιλά μαζί μου. Απ’ αυτά που έλεγε και υπονοούσε, έδειχνε να νιώθει πως είχα καλό χαρακτήρα πως ήμουν μεγαλόψυχη, και με συμπαθούσε. Επίσης, όποτε κουβεντιάζαμε, μιλούσαμε για το ότι αμφισβητούσε και νοιαζόταν για το γόητρο. Μερικές φορές, οι συζητήσεις μας τραβούσαν μια ώρα και καθυστερούσαν τα καθήκοντά μου. Βλέποντας πως με εμπιστευόταν, φοβόμουν πως αν δεν την άκουγα, θα την πλήγωνα. Ντρεπόμουν να τη διακόψω. Αργότερα, συνέβησαν κάποια πράγματα που σταδιακά άλλαξαν τον τρόπο που την έβλεπα.

Μια φορά, όταν η Τσεν Γιού επέκρινε την αδελφή Λι για το δίπλωμα ενός καλύματος, εκείνη δεν το πήρε στα σοβαρά. Η Τσεν Γιού θύμωσε και επέμενε η αδελφή Λι να κάνει αυτό που εκείνη ήθελε. Γενικά, ήθελε οι άλλοι να την καλοπιάνουν, να πηγαίνουν με τα νερά της και να την ευχαριστούν, έτσι η αδελφή Λι είπε πως εστίαζε στο κύρος και ήθελε πάντα ανθρώπους γύρω της για να τους ελέγχει. Έπειτα, η Τσεν Γιού ανοίχτηκε στην αδελφή Λι, κλαίγοντας και λέγοντας πως δεν ήταν όπως έλεγε, και πως την είχε παρεξηγήσει. Η αδελφή Λι ζήτησε συγνώμη, όμως η αδελφή Γιού δεν το ξέχασε και δεν της μιλούσε. Μετά απ’ αυτό, απομονωνόταν και δεν μας μιλούσε πολύ.

Μια φορά, ενώ μου μιλούσε για την κατάστασή της, είπε πως οι άλλες αδελφές μιλούσαν πολύ με την αδελφή Λι, έτσι υποπτευόταν πως όλοι συμπαθούσαν την αδελφή Λι, ενώ περιφρονούσαν εκείνη. Έτσι, τους απέφευγε όλους και θεωρούσε πως η αδελφή Λι ήταν ανειλικρινής όταν της μιλούσε. Έπειτα, είπε πως είχε φτωχή ανθρώπινη φύση και το ότι αμφέβαλλε για την αδελφή Λι ήταν δείγμα πονηρίας. Όμως, μετά απ’ αυτό δεν άλλαξε. Εξαιτίας αυτού, για δύο εβδομάδες μας κρατούσε μούτρα και όλοι ένιωθαν να περιορίζονται. Ήμουν αρκετά σαστισμένη και δεν έβγαζα άκρη. Στα προβλήματα, γιατί δεν αναζητούσε την αλήθεια για να διδαχτεί; Μετά σκεφτόμουν πως απλώς είχε το συνήθειο να κατσουφιάζει, και πως έπρεπε απλώς να τη βοηθήσουμε από αγάπη. Μια φορά, ένα βίντεο που έφτιαχνε έπρεπε να ξαναγίνει λόγω προβλημάτων. Σε μια συνάθροιση, η επικεφαλής είπε πως οι παραγωγοί έπρεπε να αναλάβουν την ευθύνη για ζητήματα στα βίντεο. Η Τσεν Γιού θεώρησε πως τη στοχοποιούσε, πως πίστευε ότι έχει κακό επίπεδο και δεν τη συμπαθούσε. Για μέρες, έδειχνε μελαγχολική. Μια επικεφαλής τη συναναστράφηκε και είπε πως δεν αποδεχόταν την αλήθεια και υπερέβαλλε, και πως ήταν πολύ επικίνδυνο να μην αλλάζει ποτέ. Τότε η Τσεν Γιού άρχισε να κλαίει. Είπε πως ήταν πολύ πονηρή και ο Θεός δεν θα την έσωζε. Βλέποντάς την η επικεφαλής, τη συναναστράφηκε για το θέλημα του Θεού, ώστε να μην παρανοεί τον Θεό και να αναλογιστεί το πρόβλημά της. Εκείνη τη στιγμή, δεν είπε τίποτα, και η επικεφαλής θεώρησε πως θα είχε κάποια αλλαγή, όμως σε μια συνάθροιση, είπε πως δεν αποδεχόταν όσα είπε η επικεφαλής για εκείνη και στενοχωριόταν μέρες. Αργότερα, είπε σε κάποιους αδελφούς και αδελφές πως η επικεφαλής την είχε περιφρονήσει για το επίπεδό της και δεν το άντεχε, κι έκλαιγε όσο μιλούσε. Εκείνοι ήταν συμπονετικοί. Πάντα συνέβαιναν παρόμοια πράγματα, και μόλις κάποιος τη συναναστρεφόταν, πάντα «ήξερε» τον εαυτό της και παραδεχόταν το πρόβλημά της. Όμως, όταν κάτι άλλο συνέβαινε, την έπιανε νέα κρίση.

Ήμουν κάπως μπερδεμένη που την έβλεπα να συμπεριφέρεται έτσι. Εφόσον πάντα έδειχνε να γνωρίζει τον εαυτό της, γιατί ποτέ δεν άλλαζε; Αν οι άλλοι έλεγαν κάτι που πλήγωνε την περηφάνια της, θεωρούσε πως την περιφρονούσαν και τα έπαιρνε όλα στραβά. Δεν είχε πρόβλημα η ανθρώπινη φύση και η κατανόησή της; Δεν το κατανοούσα, έτσι προσευχήθηκα στον Θεό προς αναζήτηση και συναναστράφηκα με άλλους που κατανοούσαν την αλήθεια. Μια αδελφή μού είπε πως η Τσεν Γιού πίστευε για χρόνια και κατανοούσε, όμως δεν έκανε πράξη την αλήθεια και ήταν αρνητική. Αυτό σήμαινε πως δεν γνώριζε εντελώς τον εαυτό της. Η αδελφή μού έστειλε ένα χωρίο. «Όταν μερικοί άνθρωποι συναναστρέφονται σχετικά με την αυτογνωσία τους, το πρώτο πράγμα που βγαίνει από το στόμα τους είναι: “Είμαι ένας διάβολος, ένας ζωντανός Σατανάς, άνθρωπος που αντιστέκεται στον Θεό. Τον παρακούω και Τον προδίδω· είμαι μια οχιά, ένας κακός άνθρωπος άξιος κατάρας”. Είναι αυτό αληθινή αυτογνωσία; Μιλούν μόνο με γενικόλογα. Γιατί δεν δίνουν παραδείγματα; Γιατί δεν μπορούν να φέρουν τα επαίσχυντα που έκαναν στο φως της ημέρας για ανάλυση; Μερικοί που δεν έχουν καλή κρίση τούς ακούνε και σκέφτονται: “Αυτή μάλιστα, είναι αληθινή αυτογνωσία! Να έχουν επίγνωση ότι είναι σαν τον διάβολο, τον Σατανά, και μάλιστα να καταριούνται τον εαυτό τους —σε τι επίπεδα έχουν φτάσει!” Πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα οι νέοι στην πίστη, παραπλανώνται εύκολα από τέτοια λόγια. Νομίζουν ότι ο ομιλητής είναι αγνός και κατανοεί τα πνευματικά ζητήματα, ότι είναι άνθρωπος που αγαπά την αλήθεια και έχει τα προσόντα να ηγείται. Ωστόσο, μόλις αλληλεπιδράσουν μαζί του για λίγο, διαπιστώνουν ότι δεν είναι έτσι, ότι το άτομο δεν είναι αυτό που φαντάζονταν, ότι είναι εξαιρετικά ψεύτικο και απατηλό, επιδέξιο στη μεταμφίεση και την πλαστοπροσωπία, γεγονός το οποίο οδηγεί σε μεγάλη απογοήτευση. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να μετράται το αν κάποιος αγαπά την αλήθεια; Αυτό εξαρτάται από το τι εκδηλώνει συνήθως, αλλά και από το αν βιώνει ή όχι την πραγματικότητα της αλήθειας, αν κάνει αυτό που λέει, αν αυτό που λέει και αυτό που κάνει είναι το ίδιο. Αν αυτό που λέει ακούγεται συγκροτημένο και ευχάριστο, αλλά δεν το κάνει, δεν το βιώνει, τότε έχει γίνει σαν τους Φαρισαίους σε αυτό, είναι υποκριτής και σίγουρα δεν αγαπά την αλήθεια. Πολλοί άνθρωποι ακούγονται πολύ συγκροτημένοι όταν συναναστρέφονται την αλήθεια, όμως δεν συνειδητοποιούν πότε έχουν εκρήξεις διεφθαρμένης διάθεσης. Είναι αυτοί άνθρωποι με αυτογνωσία; Εάν κάποιοι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους, είναι άνθρωποι που καταλαβαίνουν την αλήθεια; Όλοι όσοι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους είναι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, ενώ όσοι λένε κενά λόγια αυτογνωσίας έχουν ψευδή πνευματικότητα, είναι ψεύτες. Μερικοί ακούγονται πολύ συγκροτημένοι όταν λένε λόγια δόγματος, όμως το πνεύμα τους είναι απαθές και θολωμένο, δεν έχουν αντίληψη και δεν ανταποκρίνονται σε κανένα θέμα. Μπορεί να ειπωθεί ότι είναι απαθείς, όμως μερικές φορές, από τα λεγόμενά τους, φαίνονται αρκετά οξυδερκείς. Για παράδειγμα, αμέσως μετά από ένα περιστατικό, μπορούν αμέσως να γνωρίσουν τον εαυτό τους: “Μόλις τώρα μου ήρθε μια ιδέα. Το σκέφτηκα και συνειδητοποίησα ότι ήταν πανούργο, ότι εξαπατούσα τον Θεό”. Μερικοί άνθρωποι που δεν έχουν καλή κρίση ζηλεύουν όταν το ακούνε αυτό, λέγοντας: “Αυτό το άτομο συνειδητοποιεί αμέσως πότε έχει μια έκρηξη διαφθοράς, και μπορεί και να ανοιχτεί και να συναναστραφεί γι’ αυτό. Αντιδρά πολύ γρήγορα, το πνεύμα του είναι οξυδερκές, είναι πολύ καλύτερος από εμάς. Πραγματικά επιδιώκει την αλήθεια”. Είναι αυτός ακριβής τρόπος να μετράς τους ανθρώπους; (Όχι.) Ποια θα πρέπει να είναι η βάση για να αξιολογηθεί εάν οι άνθρωποι γνωρίζουν πραγματικά τον εαυτό τους; Δεν πρέπει να είναι μόνο τα όσα ξεστομίζουν. Πρέπει να εξετάζετε, επίσης, τι πραγματικά εκδηλώνεται σε αυτούς, και η απλούστερη μέθοδος γι’ αυτό είναι να εξετάζετε εάν είναι σε θέση να ασκήσουν την αλήθεια —αυτό έχει την κρισιμότερη σημασία. Η ικανότητά τους να ασκούν την αλήθεια αποδεικνύει ότι γνωρίζουν αληθινά τον εαυτό τους, επειδή όσοι γνωρίζουν αληθινά τον εαυτό τους εκδηλώνουν μετάνοια, και μόνο όταν οι άνθρωποι εκδηλώνουν μετάνοια γνωρίζουν αληθινά τον εαυτό τους» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο η αυτογνωσία βοηθά στην επιδίωξη της αλήθειας). Από τα λόγια του Θεού, έμαθα πως για να δούμε αν κάποιος αγαπά και αποδέχεται την αλήθεια, αν γνωρίζει τον εαυτό του, δεν πρέπει να βλέπουμε τι παραδέχεται στα λόγια, πόσο καλά ξεστομίζει θεωρίες, αλλά τι ουσιαστικά βιώνει μπροστά στα ζητήματα, αν κάνει πράξη την αλήθεια, αν μετανοεί πραγματικά και αλλάζει κι αν η κατανόηση για την οποία μιλά ταιριάζει με την είσοδό του. Κάποιοι ξεστομίζουν σωστά δόγματα, όμως όταν αντιμετωπίζουν διάφορα, δεν κάνουν πράξη την αλήθεια και ενεργούν βάσει της σατανικής τους διάθεσης. Αυτοί δεν αποδέχονται την αλήθεια. Κάποιοι ανοίγονται, ανεξάρτητα από τις σκέψεις που προβάλλουν, και γνωρίζουν τη διαφθορά τους, έτσι οι άλλοι νομίζουν πως είναι απλοί, όμως δεν λένε τίποτα για τα κίνητρα πίσω απ’ αυτό και δεν αναλύουν καθόλου την ουσία της διεφθαρμένης τους διάθεσης. Φαίνονται απλοί και ανοιχτοί, όμως, παραπλανούν και εξαπατούν τους άλλους και είναι πονηροί. Η αυτογνωσία κάποιων είναι απλώς μια αυταπάτη, κι ενώ στα λόγια παραδέχονται πως κάνουν λάθος, λένε πως είναι ο Σατανάς, ο διάβολος, και καταριούνται και καταδικάζουν τον εαυτό τους, πως είναι ένα τίποτα και άχρηστοι. Όσο για τις συγκεκριμένες μοχθηρές πράξεις τους, τα κρυφά κίνητρα και τους σκοπούς πίσω απ’ αυτές και τα αποτελέσματά τους, δεν λένε κουβέντα. Κοιτάζοντας την Τσεν Γιού, της άρεσε να μιλά στους άλλους για την κατάστασή της, και έδειχνε να επιδιώκει και να αναζητά την αλήθεια. Πάντα έλεγε πράγματα, όπως «Έχω φτωχή ανθρώπινη φύση, είμαι πονηρή, είμαι κακόβουλη». Εξωτερικά, φαινόταν πως γνώριζε τον εαυτό της, όμως δεν έκανε πράξη την αλήθεια όταν αντιμετώπιζε ζητήματα. Δεν διόρθωνε τη διαφθορά της καθόλου. Δύο χρόνια πριν, οι άλλοι έλεγαν πως αμφισβητούσε άτομα και εστίαζε στο κύρος, όμως ακόμα δεν είχε αλλάξει καθόλου. Έλεγε σαφέστατα θεωρίες, προσποιούνταν και εξαπατούσε τους άλλους. Η γνώση για την οποία μιλούσε δεν ταίριαζε με όσα βίωνε.

Αργότερα, διάβασα μια συναναστροφή του Θεού για το ποιοί είναι αληθινοί αδελφοί και αδελφές και ποιοι δεν είναι, κι απέκτησα κάποια διάκριση σχετικά με την Τσεν Γιού. Τα λόγια του Θεού λένε: «Μόνον αυτοί που αγαπούν την αλήθεια ανήκουν στην οικογένεια του Θεού· μόνον αυτοί είναι πραγματικοί αδελφοί και αδελφές. Νομίζεις ότι όλοι όσοι πηγαίνουν συχνά στη συνέλευση είναι αδελφοί και αδελφές; Όχι απαραίτητα. Ποιοι άνθρωποι δεν είναι αδελφοί και αδελφές; (Αυτοί που σιχαίνονται την αλήθεια, που δεν αποδέχονται την αλήθεια, που δεν επιδιώκουν την αλήθεια.) Είναι αυτοί που δεν αποδέχονται και σιχαίνονται την αλήθεια, αυτοί που είναι μοχθηροί και μερικοί άνθρωποι με κακή ανθρώπινη φύση. Υπάρχουν ακόμα και μερικοί που φαίνεται να έχουν καλή ανθρώπινη φύση επιφανειακά, αλλά είναι άριστοι στο να παίζουν με φιλοσοφίες για τη ζωή. Αυτοί οι άνθρωποι μεταχειρίζονται πανούργους ελιγμούς και χρησιμοποιούν, καλοπιάνουν και εξαπατούν τους άλλους. Μόλις κάποιος συναναστραφεί την αλήθεια, χάνουν το ενδιαφέρον τους, είναι μπουχτισμένοι απ’ αυτήν, δεν αντέχουν να ακούν γι’ αυτήν, νιώθουν ότι είναι βαρετή και δεν μπορούν να μείνουν καθισμένοι. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Αυτών των ειδών οι άνθρωποι είναι άπιστοι και, ό,τι κι αν κάνεις, δεν πρέπει να τους θεωρείς αδελφούς και αδελφές. […] Σύμφωνα με τι ζουν, λοιπόν; Χωρίς αμφιβολία, ζουν σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά, είναι διαρκώς πονηροί και πανούργοι, δεν ζουν σύμφωνα με την κανονική ανθρώπινη φύση. Ποτέ δεν προσεύχονται στον Θεό ούτε αναζητούν την αλήθεια, αλλά διεκπεραιώνουν τα πάντα χρησιμοποιώντας ανθρώπινα τεχνάσματα, τακτικές και φιλοσοφίες για τη ζωή —κάτι που κάνει εξαντλητική την ύπαρξη. Ακόμη και απλά ζητήματα τα περιπλέκουν και, όταν δεν επιχειρηματολογούν, βρίσκουν δικαιολογίες. Είναι κουραστικό το να ζεις έτσι, σωστά; Γιατί, ενώ κάτι μπορεί να εξηγηθεί με λίγα λόγια, καταφεύγουν σε τόσες βλακείες; Η σκέψη τους είναι μπερδεμένη και δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Για χάρη του γόητρού τους ή εξαιτίας λίγων λέξεων, μαλώνουν μέχρι να αναψοκοκκινίσουν. Είναι σαν να έχουν κάποιο είδος νευρικής διαταραχής. Η ζωή αυτών των ανθρώπων είναι πολύ οδυνηρή. […] Μετά από προσεκτικότερη εξέταση, οι πράξεις τους, τα πράγματα με τα οποία περνούν όλη τη μέρα τους —όλα σχετίζονται με το δικό τους γόητρο, τη φήμη και τη ματαιοδοξία τους. Είναι σαν να ζουν σε έναν ιστό, πρέπει να επιχειρηματολογούν ή να βρίσκουν δικαιολογίες για τα πάντα και μιλούν συνεχώς για τον εαυτό τους, η σκέψη τους είναι μπερδεμένη, λένε πάρα πολλές ανοησίες, τα λόγια τους είναι πολύ μπερδεμένα. Διαρκώς φιλονικούν ως προς το τι είναι σωστό και τι λάθος, δεν έχει τέλος αυτό, κι όταν δεν προσπαθούν να αποκτήσουν γόητρο, ανταγωνίζονται για τη φήμη και το κύρος, και δεν περνά στιγμή που να μην ζουν για αυτά τα πράγματα. Και ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Μπορεί να έχουν αποκτήσει γόητρο, όμως όλοι τούς έχουν σιχαθεί και έχουν κουραστεί μαζί τους, οι άνθρωποι τους έχουν καταλάβει, έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν κατέχουν την πραγματικότητα της αλήθειας, ότι δεν είναι από αυτούς που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό. Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες ή άλλοι αδελφοί και αδελφές τούς υποβάλλουν σε λίγα λόγια κριτικής, αρνούνται πεισματικά να δεχτούν, επιμένουν να προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν ή να βρουν δικαιολογίες, προσπαθούν να τα ρίξουν αλλού και, κατά τη διάρκεια των συνελεύσεων, υπερασπίζονται τις απόψεις τους και αντιστρέφουν το σωστό και το λάθος, προκαλώντας προβλήματα μεταξύ των εκλεκτών του Θεού. Μέσα τους, σκέφτονται: “Πραγματικά δεν έχει νόημα αυτό που λέω;” Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; Είναι κάποιος που αγαπά την αλήθεια; Είναι κάποιος που πιστεύει στον Θεό; Όταν ακούει κάποιον να λέει κάτι που τον προσβάλλει, θέλει πάντα να το συζητήσει διεξοδικά, μπλέκεται στο ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, δεν αναζητά την αλήθεια ούτε τη μεταχειρίζεται σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της. Όσο απλό κι αν είναι ένα θέμα, πρέπει να το κάνει τόσο περίπλοκο —απλώς ψάχνει για μπελάδες, του αξίζει να εξαντληθεί εντελώς!» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, μας είναι εύκολο να διακρίνουμε ποιοι είναι αδελφοί και αδελφές και ποιοι είναι μη πιστοί. Κάποιοι μαλώνουν για το σωστό και το λάθος. Δεν αποδέχονται την αλήθεια, αλλά τη σιχαίνονται. Δεν την αναζητούν, δεν κάνουν περισυλλογή και δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους. Πάντα υπερασπίζονται και δικαιολογούν τον εαυτό τους. Τέτοια άτομα σκέφτονται υπερβολικά και είναι εκ φύσεως δόλια. Δεν είναι κουραστικό μόνο γι’ αυτούς, αλλά φέρνει και στους άλλους πόνο και ενόχληση. Τέτοια άτομα δεν είναι αληθινοί αδελφοί και αδελφές. Τότε, σκέφτηκα την Τσεν Γιού, που όποτε κάποια ακούσια παρατήρηση κάποιου έθιγε την υπόληψή της και την πλήγωνε, τον αμφισβητούσε, γινόταν καχύποπτη και προκαταλαμβανόταν εναντίον του. Έπειτα, ανοιγόταν ψεύτικα για να δώσει εξηγήσεις ή μιλούσε για τον εαυτό της με τρόπο που προκαλούσε άλλα προβλήματα. Μάλωνε πάντα για το σωστό και το λάθος. Για παράδειγμα, όταν η επικεφαλής της έκανε κάποιες υποδείξεις, θεώρησε πως την περιφρονούσε, κι έτσι δυσαρεστήθηκε. Έπειτα, σε μια συνάθροιση, ανοίχτηκε και είπε πως η επικεφαλής δεν την είχε σε εκτίμηση, ώστε όλοι να τη συμπονέσουν και να προκαταληφθούν απέναντι στην επικεφαλής. Στις αλληλεπιδράσεις μαζί της, οι άλλοι έπρεπε συνήθως να είναι προσεκτικοί, να προσέχουν τις εκφράσεις και το πρόσωπό της, από φόβο μην πουν κάτι λάθος που θα επηρέαζε την κατάστασή της. Η αλληλεπίδραση μαζί της ήταν πολύ καταπιεστική. Επειδή υπερανέλυε τα πάντα και ήταν καταθλιπτική, το έργο επηρεάστηκε σοβαρά. Παλιά, θεωρούσα πως ήταν απλώς ευαίσθητη και ευάλωτη, πως όταν τα πράγματα δεν γίνονταν όπως ήθελε, κρατούσε μούτρα, πως ήταν ένα ανθρώπινο ελάττωμα και δεν αποτελούσε ενόχληση για τους αδελφούς και τις αδελφές ή για το έργο της εκκλησίας. Όμως σε συνδυασμό με τα γεγονότα, είδα πως είχε όντως αναστατώσει την κατάσταση των αδελφών, αλλά και τη ζωή της εκκλησίας. Αλλά και είχε επηρεάσει το έργο της εκκλησίας. Σε συνδυασμό με τη γενική της απόδοση, δεν αποδεχόταν την αλήθεια και ήταν πολύ πονηρή. Δεν διαπαιδαγωγούσε ούτε βοηθούσε τους άλλους, αλλά ήταν μια μη πιστή. Η επικεφαλής κατανόησε τη γενική της συμπεριφορά, την έβγαλε από το καθήκον της και την απομόνωσε για περισυλλογή.

Έπειτα, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού όπου εκθέτει τις διεφθαρμένες διαθέσεις, κι έτσι κατάλαβα τι κρυβόταν πίσω από τα λόγια της Τσεν Γιού και απέκτησα διάκριση. Τα λόγια του Θεού λένε: «Ο δόλος είναι πολλές φορές εξωτερικά εμφανής. Όταν κάποιος δεν μιλάει ευθέως ή μιλάει με τρόπους που είναι πολύ πανούργοι και πονηροί, αυτό είναι δόλος. Και ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό της κακίας; Κακία είναι όταν αυτά που λένε οι άνθρωποι είναι ιδιαιτέρως ευχάριστα στ’ αυτιά, όταν όλα μοιάζουν σωστά, και άμεμπτα και καλά με όποιον τρόπο κι αν το δει κανείς, είναι όταν οι άνθρωποι κάνουν πράγματα και πετυχαίνουν τους στόχους τους χωρίς να χρησιμοποιούν προφανείς τεχνικές. Είναι εξαιρετικά μυστικοπαθείς όταν κάνουν πράγματα, και τα πετυχαίνουν χωρίς να το δείχνουν ή να το φανερώνουν. Έτσι παραπλανούν οι αντίχριστοι τους ανθρώπους, τέτοια δε πράγματα και τέτοιοι άνθρωποι είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν. Μερικοί άνθρωποι λένε συχνά τα σωστά λόγια, χρησιμοποιούν κάποιες εύηχες εκφράσεις, και χρησιμοποιούν συγκεκριμένα δόγματα, επιχειρήματα και τεχνικές που είναι σε συμφωνία με τα αισθήματα των ανθρώπων, για να τους ρίξουν στάχτη στα μάτια· προσποιούνται ότι βαδίζουν σε μία κατεύθυνση, μα στην πραγματικότητα βαδίζουν σε μια άλλη για να επιτύχουν τους μυστικούς τους στόχους. Αυτό είναι η κακία. Οι άνθρωποι συνήθως πιστεύουν ότι αυτές οι συμπεριφορές είναι ο δόλος. Έχουν λιγότερη γνώση για την κακία και, επίσης, την αναλύουν λιγότερο· η κακία είναι στην πραγματικότητα πιο δύσκολο να αναγνωριστεί από ό,τι ο δόλος, διότι είναι πιο κρυμμένη, και οι μέθοδοι και οι τεχνικές που εμπεριέχονται σ’ αυτήν είναι πιο “εκλεπτυσμένες”» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο πέμπτο). Τα λόγια του Θεού εκθέτουν όσους έχουν κακές διαθέσεις. Αυτοί λένε κάποια πράγματα που ακούγονται ωραία, σωστά και ευάρεστα, όμως πίσω τους κρύβονται απώτερα κίνητρα που οι κοινοί άνθρωποι δεν διακρίνουν. Συνεχώς σκεφτόμουν τη συμπεριφορά της Τσεν Γιού. Μου είπε πως ήμουν μεγαλόψυχη και δεν τσακωνόμουν μαζί της, και πως της άρεσε να αλληλεπιδρά μαζί μου. Μια φορά, όταν είδε πως η αδελφή Λι δεν ήταν σπίτι, έστειλε ένα μήνυμα πως φοβόταν να είναι μόνη στο σπίτι, λες και ήταν ένα παιδάκι που η μαμά του δεν ήταν δίπλα του. Όποιος και να το άκουγε, θα ένιωθε πως τον εμπιστευόταν πολύ, και πως τον έβλεπε ως έμπιστο φίλο ή ακόμα ως συγγενή της. Τότε θα ήθελε να τη φροντίσει και να συμφωνεί μαζί της σε όλα. Ακόμα κι αν διαφωνούσε για το σωστό και το λάθος, στη σκέψη πως οι άλλοι την περιφρονούν, κανείς δεν θα διέκρινε τι έλεγε, θα συνέπασχε μαζί της και θα τη λυπόταν. Σαφέστατα, έλεγε πράγματα που ακούγονταν ωραία, κολακευτικά για τους άλλους, αυτό που ήθελαν να ακούσουν, όμως μ’ αυτό ήθελε να τους προσελκύσει. Συνήθως της άρεσε να μιλά με άλλους για την κατάστασή της, ώστε να βλέπουν πως εστίαζε στην είσοδο στη ζωή, και πως επιζητούσε και επιδίωκε την αλήθεια. Στην πραγματικότητα όμως, δημιουργούσε σκόπιμα αυτήν την ψευδο-πνευματική εικόνα για να έχουν καλή γνώμη οι άλλοι γι’ αυτήν. Έκανε πως μιλούσε για την κατάστασή της, όμως έκανε ντόρο για να την παρηγορούν, να ξεσπά και να παίζει με τα συναισθήματα των άλλων. Έκλεβε μάλιστα τον χρόνο από το καθήκον των άλλων. Όμως εγώ δεν έβλεπα τα κίνητρά της ούτε διέκρινα τι άτομο ήταν πραγματικά. Τη συναναστρεφόμουν πάντα ευγενικά, τη βοηθούσα και την υποστήριζα. Όποτε έβλεπα πως δυσκολευόταν στη ζωή της, τη βοηθούσε με ενθουσιασμό και σκεφτόμουν πρώτα εκείνη για οτιδήποτε ωφέλιμο. Τώρα επιτέλους είδα από τα λόγια του Θεού πως είχε κακή φύση, πως ήταν δόλια σε λόγια και πράξεις, πως εξαπατούσε τους πάντες.

Μετά απ’ αυτό, έκανα αυτοκριτική. Γιατί δεν είχα διάκριση σχετικά με την Τσεν Γιού; Στην περισυλλογή μου, είδα μια εσφαλμένη θεώρηση που είχα. Θεωρούσα πως εφόσον μιλούσε για την κατάστασή της, ήταν απλή και ανοιχτή και έκανε πράξη την αλήθεια, και δεν έδινα προσοχή στα λόγια της. Μόνο μέσα απ’ τα λόγια του Θεού είδα τι πραγματικά σημαίνει απλός και ανοιχτός. Τα λόγια του Θεού λένε: «Ειλικρίνεια σημαίνει να δίνεις την καρδιά σου στον Θεό, όντας αυθεντικός με τον Θεό στο καθετί, όντας ανοιχτός με Εκείνον στο καθετί, μην κρύβοντας τα γεγονότα, μην προσπαθώντας να εξαπατήσεις όσους είναι επάνω ή από κάτω και μην κάνοντας πράγματα απλώς για να κερδίσεις την εύνοια του Θεού. Εν ολίγοις, το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να είσαι αγνός στις πράξεις και στα λόγια σου, και να μην εξαπατάς ούτε τον Θεό ούτε τον άνθρωπο. […] Αν τα λόγια σου είναι γεμάτα δικαιολογίες και αιτιολογίες χωρίς αξία, τότε Εγώ λέω ότι είσαι κάποιος απρόθυμος να κάνει την αλήθεια πράξη. Αν έχεις πολλές εκμυστηρεύσεις που είσαι απρόθυμος να μοιραστείς, αν είσαι απέχεις από το να αποκαλύπτεις τα μυστικά σου —δηλαδή τις δυσκολίες σου— μπροστά σε άλλους ώστε να αναζητήσεις την οδό του φωτός, τότε Εγώ λέω ότι είσαι κάποιος που δεν θα αποκτήσει εύκολα σωτηρία και δεν θα αναδυθεί εύκολα απ’ το σκοτάδι» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι τρεις νουθεσίες). Από τα λόγια του Θεού, είδα πως απλός και ανοιχτός είσαι όταν ανοίγεσαι σε συναναστροφή κατά την αντιμετώπιση προβλημάτων ή τη φανέρωση διαφθοράς κι όχι όταν παραποιείς ή αποκρύπτεις γεγονότα. Ανοίγεσαι όταν κυρίως αναζητάς την αλήθεια και επιλύεις γρήγορα τα προβλήματά σου. Τότε μέσα απ’ αυτό, βλέπεις την ουσία της διαφθοράς σου και έχεις με τους αδελφούς και τις αδελφές σου μια ειλικρινή συζήτηση. Αυτό είναι εποικοδομητικό και ωφέλιμο για τους ανθρώπους. Βλέπεις αν κάποιος είναι απλός και ανοιχτός όταν κοιτάς τα κίνητρά του και το αποτέλεσμα. Αν μιλά για προκαταλήψεις, μικρά οικογενειακά ζητήματα και κουτσομπολιά, χωρίς αληθινή αυτοκριτική ή κατανόηση, τότε με ένα τέτοιο άνοιγμα δεν είναι ειλικρινά απλός και ανοιχτός. Έτσι ξεσπά γι’ αυτά που δεν του αρέσουν και κατηγορεί κρυφά τους άλλους για τα προβλήματά του. Με ένα τέτοιο άνοιγμα δεν διαπαιδαγωγεί ούτε βοηθά τους άλλους. Κάποιοι μάλιστα κάνουν πως ανοίγονται για να το παίξουν ειλικρινείς που αποδέχονται την αλήθεια, ώστε οι άλλοι να τους θαυμάζουν. Αυτό αποτελεί εξύψωση του εαυτού τους και επίδειξη με τρόπο συγκαλυμμένο. Είναι παραπλανητικό. Όσον αφορά την αυτογνωσία της Τσεν Γιού, ανοιγόταν κυρίως για τις υποψίες της για τους άλλους και για τις σκέψεις και τις ιδέες που φανέρωνε, αλλά δεν μιλούσε ποτέ για τις διεφθαρμένες διαθέσεις της ή τις κρυφές προθέσεις της και τα κίνητρά της. Δεν ανοιγόταν για να αναζητήσει την αλήθεια ή να διορθώσει τη διαφθορά της, αλλά για να λέει τα παράπονά της, ώστε οι άλλοι να τη λυπούνται και να την παρηγορούν. Το χρησιμοποιούσε μάλιστα για να δικαιολογηθεί και να μην την παρεξηγήσουν. Έτσι, προστάτευε την εικόνα της στα μάτια των άλλων. Το άνοιγμά της δεν διόρθωνε τη διεφθαρμένη της διάθεση και δεν ήταν ωφέλιμη ή εποικοδομητική για τους αδελφούς και τις αδελφές. Έτσι δεν ήταν απλή και ανοιχτή. Έπαιζε παιχνίδια και ήταν ύπουλη. Μόλις το αντιλήφθηκα, απέκτησα κάποια εσωτερική διαύγεια. Είδα καθαρά πως η Τσεν Γιού δεν επιδίωκε την αλήθεια και δεν ήταν απλή και ειλικρινής, αλλά πολύ πονηρή και μοχθηρή.

Μετά απ’ αυτό, έκανα αυτοκριτική. Αλληλεπιδρούσα μαζί της σχεδόν έναν χρόνο και είχα κάποια επίγνωση των γενικών ζητημάτων της. Άρα, γιατί έως τώρα δεν είχα κάποια διάκριση σχετικά μ’ εκείνη; Κατάλαβα ότι η αιτία ήταν πως δεν κοιτούσα τα πράγματα υπό το πρίσμα των λόγων του Θεού, αλλά κοιτούσα τα φαινόμενα μέσα από τις δικές μου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Θεωρούσα πως ανοιγόταν και ήθελε να μοιράζεται την κατάστασή της με άλλους, επειδή αγαπούσε και αναζητούσε την αλήθεια. Δεν κοίταζα τα κίνητρά της ή την αφετηρία των πραγμάτων ούτε τι τελικά πετύχαινε. Δεν κοίταζα πώς μιλούσε ή ενεργούσε ούτε τις προσεγγίσεις της υπό το πρίσμα των λόγων του Θεού. Γι’ αυτό δεν έβλεπα την ουσία της και δεν τη διέκρινα. Της φερόμουν μάλιστα σαν αδελφή, πάντα τη συγχωρούσα, τη βοηθούσα και την υποστήριζα με αγάπη. Ήμουν πολύ ανόητη! Τώρα καταλαβαίνω πως η διάκριση του αν αγαπά και επιδιώκει κάποιος την αλήθεια δεν σχετίζεται με το πόσο του αρέσει να συναναστρέφεται και να μιλά για την αυτογνωσία του, αλλά με το αν αναζητά την αλήθεια, αν κάνει πράξη τα λόγια του Θεού στα προβλήματα, κι αν τελικά έχει αληθινή είσοδο και αλλαγή. Κατάλαβα επίσης πόσο σημαντικό είναι να διακρίνουμε την ουσία του άλλου βάσει των λόγων του Θεού. Αν δεν διακρίνεις τους άλλους, θα παραπλανηθείς. Θα τους αγαπάς τυφλά, θα υποστηρίζεις και θα βοηθάς τα λάθος άτομα ως αδελφούς και αδελφές. Αυτό τελικά θα διαταράξει το έργο της εκκλησίας. Μόνο η θεώρηση των άλλων μέσα απ’ τα λόγια του Θεού είναι ακριβής, και είναι ο μόνος τρόπος να τους διακρίνουμε. Μόνον έτσι γνωρίζουμε πώς να αλληλεπιδρούμε σωστά με τους άλλους. Δόξα τω Θεώ!