Από τη Σίλα, Κένυα

Γεννήθηκα σε μία θρησκευόμενη καθολική οικογένεια. Ο ιερέας μας έλεγε πάντα να τηρούμε τις εντολές του Θεού, να εκκλησιαζόμαστε, να αγαπάμε αλλήλους και να κάνουμε καλές πράξεις. Έλεγε πως μόνο όσοι έκαναν αυτά τα πράγματα ήταν πραγματικά ευσεβείς πιστοί κι όταν ο Κύριος ερχόταν, θα τους έπαιρνε πάνω στη βασιλεία των ουρανών. Συχνά επαναλάμβανα στον εαυτό μου: «Πρέπει πάντα να κάνω ό,τι λέει ο Θεός, να συμμετέχω ενεργά σε καλές πράξεις και να υπακούω στους εκκλησιαστικούς κανόνες, ώστε να με αγαπά ο Κύριος και να έχει καλή γνώμη για μένα, κι έτσι, όταν τελικά επιστρέψει, θα με ευλογήσει και θα με πάρει πάνω στη βασιλεία Του».

Ενώ ήμουν στο κολέγιο, διέκοψα προσωρινά τις σπουδές μου για να έχω ακόμα περισσότερο χρόνο να προσφέρω εθελοντικά τις υπηρεσίες μου στην εκκλησία. Άλλοι εκκλησιαζόμενοι έδειχναν πολύ ευσεβείς όποτε βρίσκονταν στην εκκλησία, προσεύχονταν και συμμετείχαν στη Θεία Λειτουργία, όμως, εκτός εκκλησίας, κάπνιζαν, έπιναν και έκαναν ξέφρενα πάρτι. Ένιωθα αηδιασμένη και σκεφτόμουν: «Ο Κύριος μάς διδάσκει να Τον αγαπάμε, να βοηθάμε όσους βρίσκονται σε ανάγκη και να προφυλαγόμαστε από όλους τους εγκόσμιους πειρασμούς Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να δείχνουν ότι πιστεύουν με ευλάβεια στον Κύριο, αλλά, στην πραγματικότητα, δεν κάνουν τίποτα απολύτως για Εκείνον. Όλοι τους λαχταρούν και αναζητούν κοσμικές απολαύσεις. Δεν είναι αυτό ενάντια στις διδαχές του Κυρίου; Δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να είναι όπως αυτοί. Θα κάνω περισσότερα καλά έργα για τον Κύριο, έτσι ώστε να μπορώ να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών όταν έρθει η ώρα».

Όμως, σταδιακά, διαπίστωσα πως ούτε εγώ μπορούσα να τηρώ τις εντολές του Θεού στην καθημερινή μου ζωή. Όποτε έβλεπα αυτά τα εκκλησιαστικά μέλη που αναζητούσαν απολαύσεις, να ζουν ευτυχισμένοι και ελεύθεροι, ενώ εγώ πραγματικά πάλευα στις δυσκολίες, δεν μπορούσα να σταματήσω να κατηγορώ τον Θεό. Ο Κύριος διδάσκει να αγαπάμε τον πλησίον όπως τον εαυτό μας, όμως εγώ πάντα ζήλευα και περιφρονούσα ανθρώπους. Η οικογένειά μου με επέπληττε για τα παραπτώματά μου, όμως εγώ απλώς έβρισκα δικαιολογίες και θύμωνα μαζί τους. Ο Κύριος μάς διδάσκει πως είναι σημαντικό να είμαστε ταπεινοί και συγκαταβατικοί, όμως απέτυχα να εφαρμόσω κάτι απ’ αυτά. Ένιωθα τρομερά ένοχη και φοβόμουν πως ήμουν πιστή μόνο κατ’ όνομα. Άρχισα να σκέφτομαι: «Γιατί δεν μπορώ ποτέ να υπερνικήσω τις αμαρτίες μου; Παρόλο που εξομολογούμαι στον ιερέα μου κάθε φορά που αμαρτάνω και κάνω καλές πράξεις για να επανορθώσω, και πάλι καταλήγω να διαπράττω την ίδια αμαρτία. Πώς θα μπορούσε ποτέ ο Θεός να ευλογήσει μια πίστη όπως τη δική μου;» Αλλά, στη συνέχεια, σκεφτόμουν πως ο ιερέας μας πάντα μας έλεγε πως αν εξομολογούμασταν σ’ εκείνον αφότου αμαρτήσαμε, θα συγχωρούμασταν, κι εφόσον εργαζόμασταν για τον Κύριο και κάναμε διαρκώς καλές πράξεις, Εκείνος θα έδειχνε έλεος, θα μας ευλογούσε και θα μας άφηνε να εισέλθουμε στη βασιλεία Του. Στη Βίβλο έχει γραφτεί: «Αγωνίστηκα τον καλό αγώνα, έφτασα στο τέλος της πορείας μου, διατήρησα την πίστη. Στο εξής, το στεφάνι της δικαιοσύνης με περιμένει» (Β΄ Προς Τιμόθεον 4:7-8). Παρηγορήθηκα όταν το διάβασα. Θεώρησα πως εφόσον εκκλησιαζόμουν, εξομολογούμουν και εργαζόμουν για τον Κύριο, μπορούσα να εισέλθω στη βασιλεία του Θεού. Συνεπώς, συνέχισα να απασχολούμαι με καλές πράξεις. Επισκεπτόμουν αρρώστους και φυλακισμένους και βοηθούσα σ’ ένα ορφανοτροφείο.

Μια μέρα, το 2017, όταν μπήκα στο Facebook για να διαβάσω τα νέα όπως πάντα, βρήκα ένα χωρίο που είχε αναρτήσει μια αδελφή που την έλεγαν Μπέττυ. «Παρόλο που πολλοί πιστεύουν στον Θεό, λίγοι είναι αυτοί που κατανοούν τι σημαίνει η πίστη στον Θεό και τι πρέπει να κάνουν για να συμμορφωθούν με το θέλημα του Θεού. […] “Πίστη στον Θεό” σημαίνει να πιστεύεις ότι υπάρχει Θεός. Αυτή είναι η πιο απλή έννοια όσον αφορά το να πιστεύει κανείς στον Θεό. Ωστόσο, το να πιστεύεις ότι υπάρχει Θεός δεν είναι το ίδιο με το να πιστεύεις πραγματικά στον Θεό. Είναι περισσότερο κάποιο είδος απλής πίστης με ισχυρές θρησκευτικές αποχρώσεις. Πραγματική πίστη στον Θεό σημαίνει το εξής: Με βάση την πεποίθηση ότι ο Θεός είναι ο κυρίαρχος των πάντων, βιώνει κανείς τα λόγια Του και το έργο Του, καθαρίζει τη δική του διεφθαρμένη διάθεσή, ικανοποιεί το θέλημα του Θεού και μπορεί να γνωρίσει τον Θεό. Μόνο μια τέτοια πορεία μπορεί να αποκληθεί “πίστη στον Θεό”. Ωστόσο, συχνά οι άνθρωποι θεωρούν την πίστη στον Θεό ως ένα πολύ απλό και επιπόλαιο θέμα. Οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό κατ’ αυτόν τον τρόπο, έχουν χάσει αυτό που σημαίνει πίστη στον Θεό, και παρόλο που μπορεί να συνεχίσουν να πιστεύουν μέχρι τέλους, δεν θα λάβουν ποτέ την έγκριση του Θεού, επειδή βαδίζουν στο λανθασμένο μονοπάτι. Υπάρχουν ακόμα σήμερα αυτοί που πιστεύουν στον Θεό σύμφωνα με γράμματα και κούφια δόγματα. Δεν γνωρίζουν ότι τους λείπει η ουσία της πίστης στον Θεό κι ότι είναι αδύνατον να λάβουν την έγκριση του Θεού. Εξακολουθούν να προσεύχονται στον Θεό για ευλογίες, ώστε να είναι ασφαλείς και να λάβουν επαρκή χάρη. Ας σταματήσουμε, ας γαληνέψουμε την καρδιά μας και ας αναρωτηθούμε: Είναι πραγματικά δυνατόν η πίστη στον Θεό να είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο; Είναι δυνατόν η πίστη στον Θεό να μην σημαίνει τίποτα περισσότερο από το να λαμβάνει κανείς την άπλετη χάρη του Θεού; Είναι δυνατόν άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό χωρίς να Τον γνωρίζουν, ή πιστεύουν στον Θεό αλλά Του αντιτίθενται, να είναι σε θέση να εκπληρώσουν πραγματικά το θέλημά Του;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος). Τα λόγια αυτά ακούγονταν απίστευτα φρέσκα και καινούρια. Μόλις τα άκουσα, με συνεπήραν στη στιγμή. Πιο συγκεκριμένα, ποτέ πριν δεν είχα αναλογιστεί τα ερωτήματα που ετίθεντο στο τέλος αυτού του κειμένου. Σκέφτηκα: «Είναι απλά φανταστικό! Ποιου λόγια είναι όλα αυτά; Τόσο μικρό εδάφιο και αποκαλύπτει εντελώς την έννοια της πίστης στον Θεό, καθώς και τι αποσκοπούμε να λάβουμε από την πίστη». Σκέφτηκα τα λόγια αυτά και για πρώτη φορά στη ζωή μου, αναλογίστηκα με ειλικρίνεια την πίστη μου. Ανέτρεξα στα χρόνια της πίστης μου. Συμμετείχα σε πολλές εκκλησιαστικές δραστηριότητες και τελετές, ήμουν ενεργή στην εκκλησιαστική διακονία, έκανα καλές πράξεις στην κοινωνία, υπέφερα κάπως και πλήρωνα το τίμημά του. Όμως, αυτά τα έκανα για να μπορούμε, η οικογένειά μου κι εγώ, να λάβουμε την ευλογία και προστασία του Θεού, και κυρίως, για να μπορώ να εισέλθω στη βασιλεία του Θεού. Πάντα θεωρούσα ότι είχα δίκιο που επεδίωκα τέτοια πράγματα, ότι ο Θεός θα ευαρεστούνταν με την πίστη μου και ότι θα λάμβανα τις υποσχέσεις και τις ευλογίες Του. Όμως, διαβάζοντας εκείνα τα λόγια, αντιλήφθηκα αμυδρά μια βαθύτερη έννοια της πίστης μου. Έκανα καλές πράξεις και απαρνιόμουν τον εαυτό μου, απλώς για να λάβω ως ανταμοιβή τις ευλογίες της βασιλείας, κι αυτό δεν είναι αληθινή αγάπη για τον Θεό. Πώς θα μπορούσε ποτέ ο Θεός να επιδοκιμάσει αυτού του είδους την πίστη; Αλλά, στη συνέχεια, σκέφτηκα πως πίστευα στον Κύριο πάνω από είκοσι χρόνια, επιτελώντας πάντα εκκλησιαστική διακονία. Θα μπορούσαν όλη η ταλαιπωρία και οι θυσίες μου να ήταν για το τίποτα; Όσο περισσότερο σκεφτόμουν εκείνα τα λόγια, τόσο περισσότερο λαχταρούσα να δω τι άλλο υπήρχε στο χρονολόγιο της αδελφής Μπέττυ στο Facebook που θα με βοηθούσε να τα διασαφηνίσω όλα αυτά στο μυαλό μου. Επικοινώνησα μαζί της και είχαμε μια διαδικτυακή συνάθροιση. Ήταν απίστευτα διαφωτιστική.

Μοιράστηκα μαζί της πώς είχα νιώσει όταν διάβασα εκείνα τα λόγια: «Μπέττυ, αυτό που ανάρτησες στο διαδίκτυο ήταν υπέροχο. Με έκανε να καταλάβω ότι πιστεύω στον Κύριο για να λάβω ευλογίες, κάτι που δεν είναι πραγματική αγάπη προς τον Κύριο. Όμως, υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνω. Η Βίβλος λέει: “Αγωνίστηκα τον καλό αγώνα, έφτασα στο τέλος της πορείας μου, διατήρησα την πίστη. Στο εξής, το στεφάνι της δικαιοσύνης με περιμένει” (Β΄ Προς Τιμόθεον 4:7-8). Ο ιερέας μου πάντα μας λέει πως, εφόσον συνεχίζουμε να κάνουμε καλά έργα, καθώς και καλές πράξεις, ο Κύριος θα μας ευλογήσει και θα είμαστε σε θέση να εισέλθουμε στη βασιλεία Του. Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια της πίστης μου, αυτό ακριβώς έκανα. Ο Κύριος θα ξεχάσει; Στ’ αλήθεια, δεν θα μπορέσω να εισέλθω στη βασιλεία Του;»

Τότε, η αδελφή Μπέττυ με συναναστράφηκε ως εξής: «Το να μοχθούμε πάντα και να κάνουμε θυσίες, καθώς και το να κάνουμε καλές πράξεις για τον Κύριο θα Τον ευαρεστήσει πάρα πολύ, κι όταν επιστρέψει, θα μας αρπάξει στη βασιλεία Του. Στην πραγματικότητα, ο Παύλος το είπε αυτό. Ο Κύριος Ιησούς δεν είπε κάτι τέτοιο, ούτε το Άγιο Πνεύμα. Τα λόγια αυτά αντιπροσωπεύουν μόνο τις προσωπικές απόψεις του Παύλου και δεν αποτελούν προθέσεις του Κυρίου. Τα ανθρώπινα λόγια δεν συνιστούν την αλήθεια. Μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Όσον αφορά το ζήτημα της εισόδου στη βασιλεία του Θεού, πρέπει απλώς να έχουν προτεραιότητα τα λόγια του Θεού. Αν ακολουθήσουμε τα ανθρώπινα λόγια, είναι πιθανό να παρεκκλίνουμε από την οδό του Κυρίου! Επομένως, ποιος είναι σε θέση να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών; Ο Κύριος Ιησούς μάς λέει με αρκετή σαφήνεια: “Στη βασιλεία των ουρανών, δεν θα εισέλθουν όλοι όσοι Μου λένε ‘Κύριε, Κύριε’, αλλά εκείνος που κάνει το θέλημα του ουράνιου Πατέρα Μου” (Κατά Ματθαίον 7:21). Αυτό μας δείχνει πως ο Θεός, όταν αποφασίζει ποιος θα εισέλθει στη βασιλεία, δεν κοιτάζει πόσα θυσιάζουμε. Αντ’ αυτού, απλώς κοιτάζει αν κάνουμε το θέλημά Του ή όχι. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι, για να εισέλθουν στη βασιλεία, πρέπει να απαλλαχτούν από την αμαρτωλή τους φύση και να καθαρθούν, καθώς και να εκτελούν τα λόγια του Θεού, και πρέπει να υπακούν ειλικρινά, να αγαπούν και να λατρεύουν τον Θεό. Αν μοχθούμε και κάνουμε πολλές θυσίες, αλλά δεν ακολουθούμε τα λόγια του Θεού και συχνά αμαρτάνουμε και Του αντιστεκόμαστε, τότε είμαστε κακουργούντες. Ένα τέτοιου είδους άτομο δεν μπορεί να εισέλθει στη βασιλεία. Όλοι εκείνοι οι Ιουδαίοι Φαρισαίοι που αντιστάθηκαν στον Κύριο, υπηρετούσαν τον Θεό κάθε χρόνο στον ναό, και μάλιστα, ασκούσαν προσηλυτισμό σε όλα τα μήκη και τα πλάτη. Υπέφεραν πολύ και πλήρωναν μεγάλο τίμημα. Εξωτερικά, φαίνονταν να ήταν αφοσιωμένοι στον Θεό, όμως, το μόνο που τους απασχολούσε ήταν η τήρηση θρησκευτικών τελετουργικών. Κήρυτταν ανθρώπινες παραδόσεις και δόγματα και απέρριπταν τους νόμους και τις εντολές του Θεού. Η υπηρεσία τους ήταν εξ ολοκλήρου ενάντια στο θέλημα του Θεού και παρέκκλιναν από την οδό Του. Όταν ο Κύριος Ιησούς ήρθε να επιτελέσει το έργο Του, οι Φαρισαίοι στράφηκαν ανοιχτά εναντίον Του, προσπαθώντας να προστατεύσουν τις θέσεις τους. Τον καταδίκασαν και Τον διέβαλαν με μανία και δεν άφηναν άλλους να Τον ακολουθήσουν. Τελικά, συνωμότησαν ακόμα και με τη Ρωμαϊκή κυβέρνηση για να σταυρώσουν τον Κύριο Ιησού, προσβάλλοντας τη διάθεση του Θεού και υφιστάμενοι την τιμωρία Του. Αυτό αποδεικνύει πως, μολονότι οι άνθρωποι μπορεί να δουλεύουν σκληρά και να κάνουν θυσίες, αυτό δεν σημαίνει αυτομάτως πως κάνουν το θέλημα του Θεού. Αν δεν έχουν καθαρθεί από την αμαρτία, θα αμαρτάνουν και θα αντιστέκονται στον Θεό, ακόμα κι αν δαπανούν τον εαυτό τους για Εκείνον. Κι απ’ την άλλη, είμαστε εμείς. Παρόλο που βοηθάμε τους άλλους εκκλησιαζομένους, δείχνουμε να είμαστε καλοσυνάτοι και να δουλεύουμε σκληρά, στόχος μας είναι να ευλογηθούμε και να εισέλθουμε στη βασιλεία του Θεού. Κάθε φορά που ο Θεός μάς ευλογεί, Τον ευχαριστούμε και Τον δοξάζουμε. Όταν είμαστε άρρωστοι ή κάτι κακό μάς συμβαίνει, Τον κατηγορούμε, Τον παρανοούμε και μπορεί ακόμη και να Τον προδώσουμε. Συνήθως, προσπαθούμε να εκμεταλλευτούμε τις δικές μας θυσίες και τα καλά μας έργα, επιδεικνύοντας πόσο υποφέρουμε και εργαζόμαστε για τον Θεό, ούτως ώστε οι άλλοι να μας έχουν σε υπόληψη και να μας ειδωλοποιούν, κι έτσι να αποκτήσουμε φήμη, κέρδος και κύρος. Χάνουμε την ψυχραιμία μας απέναντι σε όσους και όσα δεν μας αρέσουν και δεν εφαρμόζουμε τα λόγια του Θεού, και τα λοιπά. Αυτό μας δείχνει ότι όλα αυτά δεν τα κάνουμε από αγάπη για τον Θεό ή για να ικανοποιήσουμε τον Θεό, αλλά μάλλον για να συνάψουμε συμφωνία μαζί Του. Απλώς χρησιμοποιούμε και εξαπατούμε τον Θεό, προκειμένου να ικανοποιήσουμε τις δικές μας φιλοδοξίες. Πώς θα μπορούσαμε, επομένως, να είμαστε άνθρωποι που κάνουν το θέλημα του ουράνιου Πατέρα; Στη Βίβλο λέει: “Να είστε άγιοι, γιατί εγώ είμαι άγιος” (Α΄ Πέτρου 1:16). Γνωρίζουμε πως ο Θεός είναι άγιος, άρα πώς θα μπορούσε ποτέ ο Θεός να οδηγήσει βδελυρούς ανθρώπους όπως εμάς στη βασιλεία των ουρανών; Μόνο αν απαλλαχτούμε από την αμαρτωλή μας φύση και δεν αντιστεκόμαστε πια στον Θεό ο Θεός μάς επιδοκιμάζει και είμαστε κατάλληλοι να εισέλθουμε στη βασιλεία Του».

Καθώς την άκουγα, σκεφτόμουν: «Παλαιότερα, θεωρούσα ότι μπορούσα να εισέλθω στη βασιλεία κάνοντας καλά έργα, όμως τώρα φαίνεται πως ασκούσα την πίστη μου σε αντίθεση με το θέλημα του Θεού. Οι άνθρωποι μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία μόνον όταν κατασταθούν καθαροί, όμως το δίλημμά μου είναι πως δεν γνωρίζω τον τρόπο να κατασταθώ καθαρή». Μοιράστηκα τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου με την αδελφή Μπέττυ

και σε απάντησή τους, εκείνη μου διάβασε κάποια σχετικά χωρία από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού. «Έναν αμαρτωλό όπως εσάς, ο οποίος έχει μόλις λυτρωθεί και δεν έχει αλλάξει ούτε τελειωθεί από τον Θεό, μπορεί να σε επιθυμεί η καρδιά του Θεού; Γιατί εσύ, εσύ που είσαι ακόμα ο παλιός εαυτός σου, είναι αλήθεια ότι σώθηκες από τον Ιησού και ότι δεν θεωρείσαι αμαρτωλός λόγω της σωτηρίας του Θεού, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν είσαι αμαρτωλός και ότι δεν είσαι ακάθαρτος. Πώς μπορείς να είσαι άγιος αν δεν έχεις αλλάξει; Μέσα σου είσαι κυριευμένος από ακαθαρσία, εγωισμό και κακία, αλλά εξακολουθείς να επιθυμείς να κατέλθεις με τον Ιησού —τι τυχερός που θα ήσουν! Έχεις χάσει ένα στάδιο στην πίστη σου στον Θεό: Έχεις απλώς λυτρωθεί, αλλά δεν έχεις αλλάξει. Για να μπορείς να είσαι κάποιος που επιθυμεί η καρδιά του Θεού, ο Θεός πρέπει προσωπικά να επιτελέσει το έργο της αλλαγής και της κάθαρσής σου. Αν έχεις λυτρωθεί μόνο, θα είσαι ανίκανος να επιτύχεις την αγιότητα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα είσαι ακατάλληλος να κοινωνήσεις τις καλές ευλογίες του Θεού, επειδή έχεις χάσει ένα στάδιο στο έργο του Θεού για τη διαχείριση του ανθρώπου, το οποίο είναι το βασικό βήμα της αλλαγής και της τελείωσης. Εσύ, ένας αμαρτωλός που έχει μόλις λυτρωθεί, είσαι, επομένως, ανίκανος να κληρονομήσεις άμεσα την κληρονομιά του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Περί ονομασιών και ταυτότητας). «Παρόλο που ο Ιησούς έκανε μεγάλο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους, ολοκλήρωσε μόνο τη λύτρωση όλης της ανθρωπότητας και έγινε η προσφορά περί αμαρτίας του ανθρώπου· δεν απάλλαξε τον άνθρωπο από όλη τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Για να σωθεί ολοκληρωτικά ο άνθρωπος από την επιρροή του Σατανά, δεν αρκούσε μόνο να γίνει ο Ιησούς προσφορά περί αμαρτίας, αλλά έπρεπε, επίσης, ο Θεός να επιτελέσει ακόμα μεγαλύτερο έργο για να απαλλάξει πλήρως τον άνθρωπο από τη σατανικά διεφθαρμένη διάθεσή του. Συνεπώς, τώρα που ο άνθρωπος έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, ο Θεός έχει επιστρέψει ενσαρκωμένος για να οδηγήσει τον άνθρωπο στη νέα εποχή και έχει ξεκινήσει το έργο του παιδέματος και της κρίσης. Αυτό το έργο ανέβασε τον άνθρωπο σε ένα υψηλότερο βασίλειο. Όλοι όσοι υποτάσσονται στο κράτος Του θα απολαμβάνουν ανώτερη αλήθεια και θα λαμβάνουν μεγαλύτερες ευλογίες. Θα ζούνε πραγματικά στο φως και θα κερδίσουν την αλήθεια, την οδό και τη ζωή» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος). Έπειτα, η αδελφή Μπέττυ συναναστράφηκε: «Κατά την εποχή της Χάριτος, ο Κύριος Ιησούς απλώς επιτέλεσε το έργο της λύτρωσης. Αφού αποδεχτούμε τη σωτηρία Του, απλώς χρειάζεται να εξομολογηθούμε και να μετανοήσουμε σ’ Εκείνον και οι αμαρτίες μας θα συγχωρεθούν, κι έπειτα, μπορούμε να απολαμβάνουμε τη χάρη και τις ευλογίες που Εκείνος μας απονέμει. Είναι αλήθεια πως ο Κύριος Ιησούς συγχωρεί τις αμαρτίες μας, όμως δεν μας απαλλάσσει από την αμαρτωλή μας φύση και τις σατανικές μας διαθέσεις. Εφόσον ο Σατανάς μάς διέφθειρε, περιήλθαμε στην κυριαρχία των διεφθαρμένων διαθέσεών μας, όπως η αλαζονεία, η δολιότητα, κι επίσης το κακό και η σκληρότητα, έτσι δεν μπορούμε παρά να αμαρτάνουμε και να αντιστεκόμαστε στον Θεό. Στην πραγματικότητα, η σατανική μας φύση είναι η ρίζα της αμαρτίας μας κι αν δεν την αφαιρέσουμε, δεν θα σταματήσουμε ποτέ να αντιστεκόμαστε στον Θεό και δεν θα είμαστε ποτέ κατάλληλοι να εισέλθουμε στη βασιλεία. Γι’ αυτό κι ο Κύριος είπε πως θα επέστρεφε κατά τις έσχατες ημέρες, εκφράζοντας την αλήθεια για να επιτελέσει το έργο της κρίσεως ξεκινώντας από τον οίκο του Θεού, για να καθάρει και να αλλάξει εντελώς τις σατανικές μας διαθέσεις. Τότε επιτέλους, θα απαλλαχτούμε από την αμαρτία, θα σωθούμε και θα κερδηθούμε από τον Θεό. Όπως ακριβώς προφήτευσε ο Κύριος: “Όποιος Με απορρίπτει και δεν αποδέχεται τα λόγια Μου, υπάρχει κάτι που θα τον κρίνει: τα λόγια που έχω πει, αυτά θα τον κρίνουν την έσχατη ημέρα” (Κατά Ιωάννην 12:48). “Έχω πολλά ακόμα να σας πω, αλλά δεν μπορείτε να τα αντέξετε τώρα. Αλλά όταν έρθει Εκείνος, το Πνεύμα της αλήθειας, θα σας διδάξει όλη την αλήθεια. Διότι δεν θα μιλήσει από μόνος Του, αλλά θα πει όλα όσα θα ακούσει, και όσα πρόκειται να συμβούν, θα σας τα αναγγείλει” (Κατά Ιωάννην 16:12-13). Μόνο αποδεχόμενοι το έργο της κρίσεως του Κυρίου που επέστρεψε κατά τις έσχατες ημέρες μπορούμε να καθαρθούμε απ’ όλη τη διαφθορά μας. Μόνο τότε θα είμαστε κατάλληλοι να λάβουμε τις υποσχέσεις του Θεού και να εισέλθουμε στη βασιλεία Του».

Η συναναστροφή της αδελφής Μπέττυ πραγματικά μου άνοιξε τα μάτια. Όλα αυτά τα χρόνια, αμάρτανα και στη συνέχεια εξομολογιόμουν στον ιερέα και εργαζόμουν σκληρά για να κάνω καλές πράξεις, κι ωστόσο, εξακολουθούσα να μην μπορώ να εμποδίσω τον εαυτό μου να αμαρτάνει. Τώρα, γνωρίζω πως ο Κύριος Ιησούς εκτέλεσε μόνο το έργο της λύτρωσης και πιστεύοντας σ’ Εκείνον, απλώς συγχωρούνται οι αμαρτίες μας, όμως η αμαρτωλή μας φύση παραμένει μέσα μας. Γι’ αυτό ζούσα σ’ έναν φαύλο κύκλο αμαρτίας και εξομολόγησης. Ο μόνος τρόπος να καθαρθούμε από τη διαφθορά είναι να αποδεχτούμε το έργο της κρίσεως του Κυρίου που επέστρεψε κατά τις έσχατες ημέρες. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αγαπήσουμε πραγματικά και να υπακούσουμε τον Θεό και να εισέλθουμε στη βασιλεία Του. Η σκέψη αυτή με έκανε πολύ χαρούμενη. Τώρα, είχα ελπίδα να απαλλαχτώ από την αμαρτία και να εισέλθω στη βασιλεία!

Την επόμενη κιόλας μέρα, η αδελφή Μπέττυ έβαλε να παίξει μια απαγγελία με τίτλο: Ο Σωτήρας έχει ήδη επιστρέψει πάνω σ’ ένα «λευκό σύννεφο». Τη βρήκα απίστευτα συγκινητική· ένιωσα πως τα λόγια εκείνα είχαν πολλή εξουσία. Αργότερα, μου είπε ενθουσιασμένη: «Ο Κύριος που όλοι μας προσμέναμε με λαχτάρα, έχει ήδη επιστρέψει και είναι ο ενσαρκωμένος Παντοδύναμος Θεός. Ο Παντοδύναμος Θεός εκφράζει πολλές αλήθειες και επιτελεί το έργο της κρίσεως ξεκινώντας από τον οίκο του Θεού. Αυτά που διαβάσαμε χθες, καθώς και η απαγγελία που ακούσαμε σήμερα, τα εξέφερε όλα ο ίδιος ο Παντοδύναμος Θεός. Ο Παντοδύναμος Θεός έχει έρθει, έχει ανοίξει τις εφτά σφραγίδες και έχει ξετυλίξει τη μικρή περγαμηνή. Έχει αποκαλύψει όλα τα μυστήρια που ποτέ δεν κατανοήσαμε και έχει απονείμει όλες τις αλήθειες που χρειαζόμαστε προκειμένου να σωθούμε και να καθαρθούμε πλήρως. Αυτό εκπληρώνει την προφητεία στην Αποκάλυψη: “Όποιος έχει αυτιά, ας ακούσει τι λέει το Πνεύμα προς τις εκκλησίες” (Αποκάλυψη 3:6). Η δυνατότητά μας να ακούμε σήμερα τη φωνή του Θεού είναι αποτέλεσμα της καθοδήγησης του Θεού και είμαστε όλοι πολύ ευλογημένοι!»

Ήμουν πανευτυχής και ενθουσιασμένη που άκουγα τα νέα, πως ο Κύριος είχε πραγματικά επιστρέψει. Η απαγγελία, λοιπόν, που είχα ακούσει και τα λόγια που είχα διαβάσει την προηγουμένη ήταν λόγια του Θεού. Ήταν λογικό να κατέχουν τόση εξουσία! Ποιος άλλος θα μπορούσε να αποκαλύψει το μυστήριο που αφορά τον ακριβή τρόπο της επιστροφής του Κυρίου; Δεν υπάρχει άλλος πέρα από τον Θεό που θα μπορούσε να το κάνει. Ήμουν εντελώς πεπεισμένη πως αυτά τα λόγια τα εξέφερε ο Θεός και πως ο Κύριος είχε πραγματικά επιστρέψει. Ήμουν πάρα πολύ ενθουσιασμένη! Δεν είχα ποτέ φανταστεί πως θα μπορούσα να υποδεχτώ την επιστροφή του Κυρίου. Ένιωθα τόσο τυχερή! Παρόλα αυτά, είχα ακόμα μια απορία: «Πώς ο Θεός εκτελεί το έργο της κρίσεως για να καθάρει και να σώσει πλήρως τον άνθρωπο;»

Σε απάντηση της ερώτησής μου, η αδελφή Μπέττυ μού διάβασε το εξής χωρίο από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Ο Χριστός των εσχάτων ημερών χρησιμοποιεί ένα πλήθος από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του ανθρώπου. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Όλες αυτές οι διαφορετικές μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια της οποίας ο άνθρωπος στερείται εντελώς. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι σαν κι αυτές θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί για τον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και για την αλήθεια σχετικά με τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει τη διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια). Αφού το διάβασε, η αδελφή Μπέττυ είπε: «Τις έσχατες ημέρες, ο Παντοδύναμος Θεός κρίνει και καθαίρει τον άνθρωπο με τα λόγια Του. Κρίνει την αντίδραση και την αδικία του ανθρώπου, αποκαλύπτει τη φύση μας που αντιστέκεται στον Θεό, και τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας, κρίνει και εκθέτει την επιθυμία μας για ευλογίες και επίσης, την αλλοιωμένη μας πίστη, τις λανθασμένες απόψεις μας και τις διάφορες αντιλήψεις μας για τον Θεό. Επιπλέον, μας δείχνει πώς να είμαστε ειλικρινείς, καθώς και πώς να υπηρετούμε σε συμφωνία με το θέλημά Του, πώς να υπακούμε πραγματικά σ’ Εκείνον και πώς να Τον αγαπάμε ειλικρινά, πώς να κάνουμε το θέλημά Του, και τα λοιπά. Υποβαλλόμενοι στην παίδευση και την κρίση του Θεού, κατανοούμε πώς ο Σατανάς μάς έχει διαφθείρει και πώς η δολιότητά μας, η αλαζονεία μας και το κακό σ’ εμάς προέρχονται όλα από τις σατανικές μας διαθέσεις. Μέσα απ’ αυτό, μπορούμε να δούμε την άγια και δίκαιη διάθεση του Θεού που δεν ανέχεται καμιά προσβολή και αρχίζουμε να μισούμε τον εαυτό μας, να νιώθουμε τύψεις και να κάνουμε πράξη την αλήθεια. Τότε, οι διαθέσεις της ζωής μας αρχίζουν να αλλάζουν. Το καθετί απ’ αυτά επιτυγχάνεται από την κρίση των λόγων του Θεού». Έπειτα, η αδελφή Μπέττυ μοιράστηκε τις δικές της εμπειρίες. Κατά την πίστη της στο παρελθόν, θεωρούσε πως αγαπούσε τον Κύριο, επειδή δαπανούσε τον εαυτό της με ενθουσιασμό, έτσι συχνά προσευχόταν για να ζητήσει από τον Κύριο θεία χάρη, καθώς και ευλογίες. Πίστευε σθεναρά πως επειδή είχε υποφέρει για τον Κύριο, Εκείνος σίγουρα θα την επιβράβευε με είσοδο στη βασιλεία. Αφότου αποδέχτηκε το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες και κρίθηκε από τα λόγια Του, είδε πως οι απόψεις της στην πίστη ήταν λανθασμένες και αλλοιωμένες, και τότε συνειδητοποίησε το εξής: Δεν πίστευε από αγάπη για τον Θεό ούτε για να κάνει το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος, αλλά για να ικανοποιήσει τη δική της επιθυμία για ευλογίες κι επίσης για να δεχτεί τις ευλογίες της βασιλείας ως ανταμοιβή. Έτσι χρησιμοποιούσε τον Θεό και σύναπτε συμφωνία μαζί Του. Θεωρούσε πως ήταν εγωίστρια, χωρίς ίχνος ανθρωπιάς, μετάνιωσε τελείως γι’ αυτό και μίσησε τον εαυτό της. Άρχισε να επιδιώκει την αλήθεια όπως απαιτούσε ο Θεός και με τον καιρό, οι λανθασμένες απόψεις της στην πίστη διορθώθηκαν. Η δόλια σατανική της διάθεση άρχισε επίσης να αλλάζει. Κατάλαβε πως ο μόνος τρόπος για να καθαρθεί πραγματικά η διαφθορά της και να γνωρίσει τον εαυτό της ήταν να αποδεχτεί τόσο την κρίση όσο και την παίδευση των λόγων του Θεού.

Από τη συναναστροφή της αδελφής Μπέττυ, κατάλαβα πόσο πρακτικό είναι για τον Θεό να εκφράζει την αλήθεια και να επιτελεί το έργο της κρίσεώς Του κατά τις έσχατες ημέρες, και πως μπορεί πραγματικά να αλλάξει και να καθάρει τους ανθρώπους. Κατάλαβα πόσο πολύ χρειαζόμαστε τον Θεό να επιτελέσει το έργο της κρίσεώς Του κατά τις έσχατες ημέρες και πως τώρα έχουμε ένα μονοπάτι για να απελευθερωθούμε από τη διαφθορά. Ήμουν παραπάνω από ενθουσιασμένη. Σε μετέπειτα συναθροίσεις, η αδελφή Μπέττυ μού είπε για το μυστήριο της ενσαρκώσεως του Θεού, πώς ο Σατανάς βρίσκει τρόπο να διαφθείρει τον άνθρωπο, πως ο Θεός σώζει τον άνθρωπο βήμα-βήμα, για την αλήθεια της Βίβλου, για το τι τέλος περιμένει την ανθρωπότητα, και άλλα. Μου είπε αλήθειες που δεν είχα ακούσει ποτέ πριν στα πάνω από είκοσι χρόνια της πίστης μου στον Θεό. Διαβάζοντας τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, ένιωθα όλο και περισσότερο πως ήταν η φωνή του Θεού. Μόνο ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ικανός να εκφράζει λόγια που έχουν τόση εξουσία και δύναμη. Εκτός από τον Θεό, ποιος θα μπορούσε να εκθέσει την αλήθεια της διαφθοράς της ανθρωπότητας από τον Σατανά; Ποιος άλλος θα μπορούσε να μας δείξει τα λάθη στην πίστη μας και να μας αποκαλύψει το σωστό μονοπάτι σε αυτό που πιστεύουμε; Ποιος θα μπορούσε να αποκαλύψει τα μυστήρια του έξι χιλιάδων ετών σχεδίου του Θεού και να μας πει τι τέλος και προορισμός μάς περιμένουν; Πείστηκα απολύτως πως ο Παντοδύναμος Θεός είναι πραγματικά ο Κύριος που επέστρεψε, ο Χριστός των εσχάτων ημερών! Επομένως, δέχτηκα με χαρά το έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες. Ευχαριστώ τον Παντοδύναμο Θεό που με επέλεξε και με έσωσε.