Από τον Τσενγκσίν, Βραζιλία

Μία συγκυρία μού επέτρεψε το 2011 να έρθω στη Βραζιλία από την Κίνα. Όταν έφτασα εδώ, κατακλύστηκα από φρέσκες και πρωτόγνωρες εμπειρίες, ήμουν γεμάτος περιέργεια και ένιωθα πως το μέλλον θα ήταν αίσιο. Όμως, μετά από λίγο καιρό, αυτή η αίσθηση του φρέσκου και του πρωτόγνωρου γρήγορα αντικαταστάθηκε από τη μοναξιά και τον πόνο του μισεμού σε μια μακρινή χώρα. Κάθε μέρα, γύριζα σπίτι ολομόναχος και έτρωγα μόνος, κοιτώντας τους τοίχους γύρω μου τη μία μέρα μετά την άλλη, χωρίς να έχω άνθρωπο να μιλήσω. Ένιωθα πολύ μόνος και συχνά έκλαιγα κρυφά. Πάνω που η στεναχώρια και η ανημποριά μου είχαν κορυφωθεί, ο Κύριος Ιησούς με έφερε σε μια συνάθροιση μέσω ενός φίλου. Μέσα από αναγνώσεις του λόγου του Κυρίου, τραγούδια ύμνων και προσευχές στις συναθροίσεις, η μοναχική καρδιά μου παρηγοριόταν από τον Κύριο. Έμαθα από τη Βίβλο πως οι ουρανοί και η γη και τα πάντα πλάστηκαν από τον Θεό και πως και ο άνθρωπος είναι πλάσμα του Θεού. Έμαθα επίσης ότι ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε για τη λύτρωση της ανθρωπότητας, ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν Αυτός που μας λύτρωσε από την αμαρτία και ότι Αυτός είναι ο μόνος Λυτρωτής της ανθρωπότητας. Αφού ήλθα στην παρουσία της σωτηρίας του Κυρίου, που είναι υπεράνω όλων, ένιωσα βαθιά συγκινημένος και αποφάσισα να ακολουθώ τον Κύριο για το υπόλοιπο της ζωής μου. Έτσι, βαπτίστηκα την Ημέρα των Ευχαριστιών και έγινα επίσημα χριστιανός. Επειδή μου άρεσε να τραγουδώ, ιδίως ύμνους που δοξολογούσαν τον Θεό, αφού βαπτίστηκα, άρχισα να συμμετέχω ενεργά στην εργασία για την εκκλησία, ως μέλος της χορωδίας. Χάρη στην καθοδήγηση και τις ευλογίες του Θεού, ζούσα ειρηνικά και ευτυχισμένα. Κάθε φορά που πήγαινα σε συνάθροιση ή δοξολογούσα λατρευτικά τον Θεό, ένιωθα να ξεχειλίζω από ενέργεια.

Όμως, τα καλά δεν κρατούν για πάντα και καθώς εντάχθηκα στη διακονία της εκκλησίας, σταδιακά διαπίστωσα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές στην εκκλησία φαίνονταν να νοιάζονται ο ένας για τον άλλον και να φροντίζουν ο ένας τον άλλον, και όλοι έδειχναν να τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους, αλλά στην πραγματικότητα όσα έλεγαν και έκαναν ήταν για το προσωπικό συμφέρον τους. Δεν ήθελαν να χάσουν τίποτα από τα κεκτημένα τους όσο εργάζονταν στη διακονία της εκκλησίας και συχνά κουτσομπόλευαν πίσω από την πλάτη ο ένας του άλλου για το ποιος πρόσφερε περισσότερο και ποιος πρόσφερε λιγότερο. Μέχρι και ο πάστορας ήταν τρομερά σνομπ. Φερόταν στους ανθρώπους ανάλογα με το ύψος των δωρεών τους και έκανε ιδιαίτερη μνεία στις δωρεές όποτε έκανε κήρυγμα. Κάθε φορά που ερχόταν σε συνάθροιση, το ζήτημα που απασχολούσε κυρίως τον πάστορα ήταν αν οι άνθρωποι έκαναν ή δεν έκαναν δωρεές και πόσα έδιναν, και δεν ήθελε να ακούει τίποτα για τη ζωή των αδελφών. Μιλούσε για αγάπη, αλλά δεν τον είδα ποτέ να αναλαμβάνει πραγματική δράση. Όποτε ένας αδελφός ή μια αδελφή είχαν μια δυσκολία, ο πάστορας δεν τους βοηθούσε ούτε τους στήριζε. Όμως, ακόμα πιο εξοργιστικό ήταν ότι συνέχιζε να κατακρίνει ανθρώπους και να κοιτά αφ’ υψηλού τους αδύναμους και άπορους αδελφούς και τις αδύναμες και άπορες αδελφές. Όταν είδα αυτή την κατάσταση στην εκκλησία, απογοητεύτηκα αλλά συνάμα ήμουν σε σύγχυση: Πώς είχε αλλάξει έτσι η εκκλησία ώστε να μη διαφέρει από την ευρύτερη κοινωνία; Σιγά σιγά, έχανα την αγάπη και την πίστη που είχα στην αρχή και έπαψα να συμμετέχω τόσο ενεργά όταν πήγαινα στην εκκλησία τις Κυριακές. Δεν ήθελα καν να τραγουδάω. Κάθε εβδομάδα, όταν πήγαινα στην εκκλησία, είτε στεκόμουν έξω πίνοντας καφέ ή λαγοκοιμόμουν στα στασίδια. Όταν τελείωνε το κήρυγμα, έδινα τον οβολό μου, έβγαινα έξω και έφευγα πάντα με ένα αίσθημα λύπης και ανημποριάς στην καρδιά μου.

Μια Κυριακή τον Αύγουστο του 2016, συνάντησα την αδελφή Λι Μιν σε ένα πάρκο. Είχε έρθει από την Αμερική και ήταν συμμαθήτρια των αδελφών Γκάο Σιαογίνγκ και Λιου Φανγκ. Πιστεύαμε όλοι στον Κύριο και πιάσαμε κουβέντα καθισμένοι στο γρασίδι. Μιλούσαμε πολλή ώρα και θίξαμε το ζήτημα της κατάστασης στην εκκλησία και τους είπα όλα όσα είχα δει στην εκκλησία. Αφού είπα ό,τι είχα να πω, η αδελφή Λι Μιν έγνεψε σκεπτική και είπε «Σήμερα, δεν έχει καταντήσει μόνο η εκκλησία σου έτσι, αλλά όλος ο θρησκευτικός κόσμος έχει απολέσει το έργο του Αγίου Πνεύματος και έχει βυθιστεί στο σκοτάδι και την ερήμωση. Ο Κύριος Ιησούς προφήτεψε κάποτε: “Και επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή” (Κατά Ματθαίον 24:12). Είμαστε πλέον στο τέλος των εσχάτων ημερών και η ανομία γίνεται ολοένα πιο διάχυτη στη θρησκεία. Οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι δεν τηρούν τις εντολές του Κυρίου, δεν κάνουν πράξη την οδό του Κυρίου και παραβλέπουν τη σοβαρότητα μιας τέτοιας ζωής μέσα στην αμαρτία. Γνωρίζουμε όλοι ότι η άνθηση της εκκλησίας είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται από το έργο του Αγίου Πνεύματος. Σήμερα, ο Θεός έχει ήδη επιτελέσει νέο έργο, και το έργο του Αγίου Πνεύματος έχει μετατεθεί σε μια ομάδα ανθρώπων που δέχονται το νέο έργο του Θεού και υπακούν σε αυτό. Οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι της θρησκείας δεν κατευθύνουν τους πιστούς να αναζητούν και να διερευνούν το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Τουναντίον, αντιστέκονται στο νέο έργο του Θεού και το καταδικάζουν διασπείροντας κάθε λογής φήμες και πλάνες για να εμποδίζουν τους ανθρώπους να στρέφονται προς τον Θεό. Προκαλούν την απέχθεια και την απόρριψη του Θεού, και έτσι όλος ο θρησκευτικός κόσμος δεν έχει την ευλογία του Θεού, έχει απολέσει πλήρως το έργο του Αγίου Πνεύματος και έχει παραμεριστεί και απαλειφθεί από τον Κύριο. Ως αποτέλεσμα, η εκκλησία ερημώνει και συσκοτίζεται όλο και περισσότερο. Το ίδιο έγινε και όταν ο Κύριος Ιησούς ενσαρκώθηκε προκειμένου να εκτελέσει το έργο Του. Το έργο του Κυρίου Ιησού ξεκίνησε την Εποχή της Χάριτος και έδωσε τέλος στην Εποχή του Νόμου. Επειδή αυτοί που ακολούθησαν τον Κύριο Ιησού αποδέχθηκαν το νέο έργο του Θεού και υπάκουσαν σε αυτό, αποκόμισαν κατόπιν το έργο του Αγίου Πνεύματος, ενώ το Άγιο Πνεύμα δεν εργάστηκε μεταξύ όσων δεν αποδέχτηκαν τον Κύριο Ιησού και παρέμειναν εντός του ναού. Και έτσι, ο ναός στον οποίο η δόξα του Θεού κάποτε αφθονούσε και στον οποίο οι πιστοί λάτρευαν τον Θεό, έγινε μέρος επιχειρηματικής δραστηριότητας και λημέρι κλεφτών. Με άλλα λόγια, δύο είναι οι λόγοι της ερήμωσης της εκκλησίας. Ο πρώτος είναι ότι οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι δεν τηρούν τις εντολές του Θεού ούτε κάνουν πράξη τον λόγο του Θεού και διαπράττουν διαρκώς αμαρτίες και κάνουν κακό. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ο Θεός επιτελεί νέο έργο, ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος έχει μετατοπιστεί και ότι οι άνθρωποι δεν συμβαδίζουν με τα χνάρια του Θεού. Εντούτοις, πίσω από την ερήμωση της εκκλησίας κρύβεται το θέλημα του Θεού και υπάρχει μια αλήθεια να αναζητηθεί σε αυτό. Με την ερήμωση της εκκλησίας, ο Θεός ωθεί όλους όσοι πιστεύουν σε Αυτόν με ειλικρίνεια στην καρδιά και όσους διψούν για την αλήθεια, να εγκαταλείψουν τη θρησκεία, ώστε να μπορέσουν να αναζητήσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, να συμβαδίσουν με τα χνάρια του Θεού, να έλθουν στην παρουσία του Θεού και να λάβουν το τρέχον έργο και τη σωτηρία του Θεού».

Όταν άκουσα τα λόγια της αδελφής Λι κατά τη συναναστροφή μας, έγνεψα καταφατικά και είπα «Όσα λες είναι σωστά. Είναι σίγουρα όπως ακριβώς τα λες. Δεν κατάφερα ποτέ να κατανοήσω αυτό το πρόβλημα. Η εκκλησία ήταν αρχικά μέρος λατρείας του Θεού, αλλά δεν υπάρχει διαφορά πια ανάμεσα στην εκκλησία και την ευρύτερη κοινωνία. Επιπλέον, δεν υπάρχει νέο φως σε όσα κηρύττουν οι πάστορες ούτε ευχαρίστηση στην ακρόασή τους και όλοι οι άνθρωποι ζουν τώρα στο σκοτάδι. Όπως αποδεικνύεται, αυτό συμβαίνει επειδή δεν συμπορευόμαστε με το νέο έργο του Θεού, οπότε τι πρέπει να κάνουμε τώρα για να συμπορευτούμε με το νέο έργο του Θεού;» Η αδελφή Λι είπε: «Ο Κύριος Ιησούς έχει επιστρέψει εδώ και καιρό. Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός ενσαρκώθηκε ως ο Υιός του ανθρώπου για να εκφράσει την αλήθεια με το όνομα του Παντοδύναμου Θεού και να επιτελέσει το στάδιο του έργου της κρίσεως και του εξαγνισμού της ανθρωπότητας. Πρέπει να συμπορευτούμε με το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες και να δεχθούμε την κρίση του λόγου του Θεού. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε το έργο του Αγίου Πνεύματος». Όταν άκουσα ότι ο Κύριος Ιησούς είχε ήδη επιστρέψει και επιτελούσε το έργο της κρίσεως, έμεινα κατάπληκτος. Σκέφτηκα: «Η κρίση δεν υποτίθεται πως θα τιμωρεί κάποιον αφού αυτός ανακηρυχθεί αμαρτωλός; Ο Θεός έρχεται τις έσχατες ημέρες για να κρίνει όσους δεν πιστεύουν στον Θεό, και εμείς που πιστεύουμε στον Κύριο Ιησού έχουμε ήδη απαλλαγεί από τις αμαρτίες μας και έχουμε τιμηθεί με σωτηρία. Δεν χρειάζεται να λάβουμε την κρίση του Θεού, γιατί όταν έρθει ο Κύριος, θα μας ανυψώσει απευθείας στη βασιλεία των ουρανών. Πώς γίνεται να έρχεται για να κρίνει εμάς;» Με αυτή τη σκέψη, άρθρωσα την άποψή μου, και αφού με άκουσε, η αδελφή Λιου Φανγκ, είπε: «Αδελφέ, έχω ήδη μια εβδομάδα που διερευνώ το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, με την αδελφή Γκάο. Διαβάζοντας τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού, έχουμε αναγνωρίσει ότι πρόκειται για τη φωνή του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός είναι πράγματι ο Κύριος Ιησούς που επέστρεψε. Διάβασε τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού και θα καταλάβεις. Ο λόγος που ο Κύριος Ιησούς έχει γυρίσει προκειμένου να επιτελέσει το έργο της κρίσεως είναι πως, μολονότι εμείς που πιστεύουμε στον Κύριο έχουμε συγχωρεθεί για τις αμαρτίες μας, εξακολουθούμε να ζούμε πάντα μέσα στην αμαρτία από την οποία δεν μπορούμε να ελευθερωθούμε. Είμαστε ανίκανοι να ελευθερωθούμε από τα δεσμά και τον έλεγχο της αμαρτίας και έχουμε πραγματική ανάγκη να εκφράσει ο Θεός την αλήθεια για να μας κρίνει και να μας εξαγνίσει και για να ξεριζώσει την αμαρτωλή φύση μας και τις σατανικές, διεφθαρμένες διαθέσεις μας. Το έργο της κρίσεως του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες είναι ένα νεότερο και ανώτερο έργο που θεμελιώθηκε στο λυτρωτικό έργο του Κυρίου Ιησού. Εξαγνίζει πλήρως και σώζει τον άνθρωπο μέσα από την κρίση του λόγου και οδηγεί τους ανθρώπους σε έναν θαυμάσιο προορισμό». Ύστερα, συναναστράφηκαν υπομονετικά μαζί μου σχετικά με πολύ περισσότερες αλήθειες. Όμως, ό,τι κι αν έλεγαν, δεν μπορούσα να δεχθώ ότι ο Κύριος είχε επιστρέψει για να κρίνει αυτούς που πιστεύουν σε Αυτόν. Ενώ βρισκόμουν σε αυτήν την εσωτερική διαμάχη, ένιωθα συνάμα σαστισμένος. Οι αδελφές Γκάο και Λιου ήταν πολύ ευσεβείς πιστές και όλοι αναγνώριζαν την πίστη και την αγάπη τους για τον Κύριο, επομένως, πώς είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι ο Κύριος Ιησούς επέστρεφε για να κρίνει όσους από εμάς πιστεύουν σε Αυτόν και ότι δεν θα μας ανυψώσει απευθείας στη βασιλεία των ουρανών; Μήπως υπήρχε κάποιο μυστήριο ή αλήθεια που αγνοούσα πάνω σε αυτό το θέμα;

Καθώς συλλογιζόμουν, η αδελφή Λι Μιν έβγαλε ένα βιβλίο και μου είπε σοβαρά «Αδελφέ, ο Κύριος Ιησούς είπε: “Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών” (Κατά Ματθαίον 5:3). Μη βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα, εντάξει; Ας δούμε πρώτα αν ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού είναι η φωνή του Θεού, αν μπορεί να φροντίσει τη ζωή μας και αν μπορεί να μας εξαγνίσει και να μας σώσει, και τότε θα ξέρουμε αν ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο Κύριος Ιησούς που επέστρεψε ή όχι. Πιστεύω πως τα πρόβατα του Θεού θα ακούσουν τη φωνή Του, οπότε ας διαβάσουμε μαζί τον λόγο του Θεού!» Ένιωσα κάπως απρόθυμος και δεν της απάντησα. Οι τρεις αδελφές στεναχωρήθηκαν λίγο όταν είδαν τη στάση μου. Η αδελφή Λιου πρότεινε ξαφνικά: «Ας προσευχηθούμε πρώτα και έπειτα διαβάζουμε τον λόγο του Θεού». Οι τρεις αδελφές άρχισαν τότε να προσεύχονται και δεν είχα άλλη επιλογή παρά να κάνω κι εγώ το ίδιο. Παρά ταύτα, όσο προσευχόμουν, μετά βίας μπορούσα να σιωπήσω την καρδιά μου. Αν και δεν άκουγα για τι προσεύχονταν οι αδελφές, ο τρόπος που το έκαναν με άγγιξε. Η στάση τους απέναντι στον Θεό ήταν πολύ ειλικρινής και αναζητούσαν το θέλημα του Θεού στα πάντα. Ήλπιζαν πως θα διερευνούσα το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες και αυτή η ελπίδα ήταν επίσης προϊόν της αγάπης του Θεού. Μετά την προσευχή, η αδελφή Λι μού έδωσε ένα βιβλίο και μου είπε σοβαρά «Τα περισσότερα ερωτήματα σε αυτό το βιβλίο, τις “Εκατό Ερωτήσεις και Απαντήσεις σχετικά με τη Διερεύνηση της Αληθινής Οδού”, τίθενται από ανθρώπους όλων των δογμάτων. Σχετικά αποσπάσματα έχουν επιλεγεί από τον λόγο του Θεού προς απάντηση κάθε ερωτήματος. Ρίξε του μια ματιά». Δεν ήθελα να πάρω το βιβλίο, αλλά βλέποντας πόσο ειλικρινά είχε μιλήσει, κοίταξα πάλι την αδελφή Γκάο και την αδελφή Λιου και είδα πόσο ήλπιζαν να το διερευνήσω και να το αναζητήσω. Σκέφτηκα πόσο σημαντικό είναι να υποδεχθώ τον ερχομό του Κυρίου και πως δεν έπρεπε να το χειριστώ απρόσεκτα. Με αυτή τη σκέψη, δέχθηκα το βιβλίο και είπα «Καλώς, θα δεχθώ πρόθυμα αυτό το βιβλίο. Ας μη μιλήσουμε άλλο γι’ αυτό σήμερα. Θα διαβάσω πρώτα το βιβλίο και ύστερα, ξαναμιλάμε».

Αφού γύρισα στο σπίτι, έβαλα το βιβλίο στην άκρη —το μυαλό μου ήταν σε αναβρασμό. Σκεφτόμουν το θέμα της συναναστροφής της αδελφής Λι Μιν και μου φαίνονταν όλα ξεκάθαρα και διαυγή. Όλα όσα είχε πει ήταν αληθινά, αλλά αυτό που δεν καταλάβαινα ήταν γιατί ο Κύριος θα επιτελούσε το έργο της κρίσεως όταν επέστρεφε. Το συλλογίστηκα προσεκτικά, αλλά και πάλι δεν καταλάβαινα. Ωστόσο, ως προς το θέμα της δευτέρας παρουσίας του Κυρίου, εφόσον είχα πλέον πληροφορηθεί γι’ αυτήν, δεν μπορούσα να παίρνω τις αποφάσεις μου στα τυφλά και να κάθομαι παραδομένος στη μοίρα μου. Σκέφτηκα πως θα ήταν καλή ιδέα να ρίξω μια ματιά στο βιβλίο και να αναπτύξω κάποια διάκριση. Κατέληξα να περάσω έξι μέρες διαβάζοντας το βιβλίο από το εξώφυλλο ως το οπισθόφυλλο. Είδα ότι ο Παντοδύναμος Θεός είχε γνωστοποιήσει πολλές, πολλές αλήθειες και πολλά μυστήρια, πράγματα που μου ήταν πρωτάκουστα και με έθρεφαν σε μεγάλο βαθμό όσο τα διάβαζα. Συνάμα, όταν διάβαζα τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, ένιωθα πως πολλά πράγματα που λέγονταν είχαν την ίδια χροιά με του Κυρίου Ιησού. Τα λόγια διακατέχονταν από εξουσία και δύναμη, σαν να μιλούσε ο ίδιος ο Θεός. Και έτσι, αφού ολοκλήρωσα την ανάγνωση του βιβλίου, ήθελα να κατανοήσω καλύτερα τι ακριβώς ήταν το έργο της κρίσεως που επιτελούσε ο Παντοδύναμος Θεός και αποφάσισα να πάω να βρω την αδελφή Γκάο να τη ρωτήσω γι’ αυτό.

Την επόμενη ημέρα, πήγα στο σπίτι της αδερφής Γκάο και έτυχε να γνωρίσω κάποιους φίλους της. Είχαν όλοι αποδεχτεί το έργο των εσχάτων ημερών του Παντοδύναμου Θεού και πραγματοποιούσαν συνάθροιση και συναναστροφή μεταξύ τους. Χαιρετηθήκαμε και η αδελφή Λι Μιν μπήκε κατευθείαν στο θέμα, ρωτώντας με: «Αδελφέ, τι απόψεις διατηρείς; Ποια πτυχή του έργου των εσχάτων ημερών του Θεού θέλεις να κατανοήσεις; Μπορούμε να συναναστραφούμε μαζί». Είπα, «Ανέφερες ότι η εκκλησία έχει ερημώσει τις έσχατες ημέρες, επειδή το έργο του Αγίου Πνεύματος έχει προχωρήσει. Αυτό μπορώ να το δεχτώ, αλλά εμείς που πιστεύουμε στον Κύριο έχουμε ήδη απαλλαγεί από τις αμαρτίες μας και ο Κύριος δεν μας βλέπει ως αμαρτωλούς. Γιατί, παρ’ όλα αυτά, επιθυμεί ο Θεός να επιτελέσει το έργο της κρίσεως; Δεν θα μπορέσουμε να ανυψωθούμε στη βασιλεία των ουρανών, αν ο Θεός δεν επιτελέσει αυτό το στάδιο του έργου; Όταν ο Θεός κρίνει κάποιον, δεν είναι τότε αυτός ο άνθρωπος καταδικασμένος; Πρέπει να τιμωρηθούμε όλοι; Πώς θα ανυψωθούμε τότε στη βασιλεία των ουρανών;» Η αδελφή Λι Μιν είπε, «Σύμφωνα με τις αντιλήψεις των περισσότερων ανθρώπων, οι άνθρωποι τους οποίους κρίνει ο Κύριος που επανήλθε είναι άπιστοι που δεν πιστεύουν στον Θεό. Πιστεύουν πως, επειδή ο Θεός κρίνει κάποιον, τον καταδικάζει και τον τιμωρεί. Πιστεύουν ότι όσοι πιστεύουν στον Κύριο έχουν άφεση αμαρτιών και πως, όταν έρθει ο Κύριος, θα τους ανυψώσει κατευθείαν στη βασιλεία των ουρανών και αποκλείεται να τους κρίνει. Αρνούνται, επομένως, να αποδεχτούν το έργο της κρίσεως του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες. Με αυτό το σκεπτικό, παρερμηνεύουν εντελώς το θέλημα του Θεού και δείχνουν ότι δεν γνωρίζουν το έργο του Θεού. Μάλιστα, το έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες —το έργο της έκφρασης της αλήθειας, της κρίσεως και του εξαγνισμού του ανθρώπου— επιτελείται ακριβώς για χάρη της ανύψωσης των πιστών στη βασιλεία των ουρανών. Ξέρουμε όλοι ότι η Βίβλος λέει: “Έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού” (Πέτρου Α’ 4:17). Αυτή η προφητεία μάς λέει ξεκάθαρα ότι το έργο της κρίσεως του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες ξεκινά πρώτα από τον οίκο του Θεού. Δηλαδή, ξεκινά με τους ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό με ειλικρίνεια στην καρδιά και αποδέχονται το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Έτσι, θεωρούμε ότι πίστη στον Κύριο Ιησού σημαίνει πως δεν είναι απαραίτητο να αποδεχτούμε την κρίση του Θεού, αλλά αυτή η άποψη είναι λανθασμένη. Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός χρησιμοποιεί τα λόγια Του για να κρίνει όλους όσοι έρχονται μπροστά στον θρόνο Του και εξαγνίζει και σώζει τους ανθρώπους αυτούς και διαμορφώνει μια ομάδα ανθρώπων σε νικητές προτού επέλθουν οι όλεθροι. Έπειτα, όταν οι όλεθροι έλθουν, θα ανταμείψει το καλό και θα τιμωρήσει το κακό. Αυτός είναι ο τρόπος που εξελίσσεται το έργο της κρίσεως του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες. Κανείς δεν δύναται να ξεφύγει από το έργο της κρίσεως του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, αλλά για όσους αποδέχονται την κρίση του Θεού και υπακούν σε αυτήν πρόκειται για εξαγνισμό, σωτηρία και τελείωση. Όσο γι’ αυτούς που αρνιούνται το έργο της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες και αντιστέκονται σε αυτό, αν και μπορεί να κρύβονται από την κρίση του λόγου του Θεού, δεν θα γλιτώσουν την κρίση των μεγάλων ολέθρων τελικά. Αυτό είναι γεγονός! Ο λόγος που ο Θεός επιθυμεί να μας κρίνει τις έσχατες ημέρες εξηγείται πολύ ξεκάθαρα στον λόγο του Παντοδύναμου Θεού. Ας διαβάσουμε μαζί ένα απόσπασμα των λόγων του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: “Ξέρεις μόνο ότι ο Ιησούς θα κατέλθει τις έσχατες ημέρες, αλλά πώς ακριβώς θα κατέλθει; Έναν αμαρτωλό όπως εσάς, ο οποίος έχει μόλις λυτρωθεί και δεν έχει αλλάξει ούτε τελειωθεί από τον Θεό, μπορεί να σε επιθυμεί η καρδιά του Θεού; Γιατί εσύ, εσύ που είσαι ακόμα ο παλιός εαυτός σου, είναι αλήθεια ότι σώθηκες από τον Ιησού και ότι δεν θεωρείσαι αμαρτωλός λόγω της σωτηρίας του Θεού, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν είσαι αμαρτωλός και ότι δεν είσαι ακάθαρτος. Πώς μπορείς να είσαι άγιος αν δεν έχεις αλλάξει; Μέσα σου είσαι κυριευμένος από ακαθαρσία, εγωισμό και κακία, αλλά εξακολουθείς να επιθυμείς να κατέλθεις με τον Ιησού —τι τυχερός που θα ήσουν! Έχεις χάσει ένα στάδιο στην πίστη σου στον Θεό: Έχεις απλώς λυτρωθεί, αλλά δεν έχεις αλλάξει. Για να μπορείς να είσαι κάποιος που επιθυμεί η καρδιά του Θεού, ο Θεός πρέπει προσωπικά να επιτελέσει το έργο της αλλαγής και της κάθαρσής σου. Αν έχεις λυτρωθεί μόνο, θα είσαι ανίκανος να επιτύχεις την αγιότητα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα είσαι ακατάλληλος να κοινωνήσεις τις καλές ευλογίες του Θεού, επειδή έχεις χάσει ένα στάδιο στο έργο του Θεού για τη διαχείριση του ανθρώπου, το οποίο είναι το βασικό βήμα της αλλαγής και της τελείωσης. Και έτσι εσύ, ένας αμαρτωλός που έχει μόλις λυτρωθεί, είσαι ανίκανος να κληρονομήσεις άμεσα την κληρονομιά του Θεού” («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Περί ονομασιών και ταυτότητας). Καταλαβαίνουμε από τον λόγο του Θεού ότι πιστεύοντας στον Κύριο Ιησού μόνο οι αμαρτίες μας συγχωρούνται. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν αμαρτάνουμε ούτε ότι είμαστε αναμάρτητοι. Στην πραγματικότητα, ζούμε όλοι σε έναν φαύλο κύκλο αμαρτίας και εξομολόγησης, και εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε να εκφέρει τον λόγο Του ο Θεός για να μας κρίνει και να μας καθαίρει. Μονάχα όταν καθαρθούμε, θα αξιωθούμε να ανυψωθούμε στη βασιλεία των ουρανών. Γράφει στη Βίβλο: “Eίσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ” (Λευιτικόν 11:44). “Tον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον” (Προς Εβραίους 12:14). Ο Θεός είναι άγιος. Οι μιαροί και διεφθαρμένοι άνθρωποι δεν θα δουν τη θεϊκή υπόσταση του Θεού και είναι ακατάλληλοι να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού. Το έργο της λύτρωσης που επιτελεί ο Κύριος Ιησούς μάς απάλλαξε μόνο από τις αμαρτίες μας, αλλά δεν μας απάλλαξε από τη διεφθαρμένη και αμαρτωλή φύση μας. Συνεπώς, οι σατανικές, διεφθαρμένες διαθέσεις μας παραμένουν, όπως η διάθεση να είμαστε αλαζονικοί και επηρμένοι, διεστραμμένοι και πανούργοι, εγωιστές και ελεεινοί, κακόβουλοι και άπληστοι, η διάθεση να νιώθουμε αποστροφή για την αλήθεια και να απολαμβάνουμε την αδικία. Αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις είναι ακριβώς η βαθύτερη αιτία που μας οδηγεί στην αμαρτία και την αντίσταση απέναντι στον Θεό. Αν δεν εξαλειφθούν, συχνά θα αμαρτάνουμε, θα ανταγωνιζόμαστε ο ένας τον άλλον για δόξα και απολαβές, θα επιδιδόμαστε σε φθονερές διαμάχες, θα ψευδόμαστε και θα εξαπατάμε, θα περιαυτολογούμε, θα γινόμαστε μάρτυρες για τους εαυτούς μας και πάει λέγοντας. Ιδίως όταν το έργο του Θεού δεν συμπλέει με τις αντιλήψεις μας, εξακολουθούμε να βασιζόμαστε στις αντιλήψεις και τους ιδεασμούς μας για να κρίνουμε, να αρνούμαστε και να καταδικάζουμε τον Θεό και να αντιστεκόμαστε στο έργο του Θεού. Πώς είναι δυνατόν τέτοιοι άνθρωποι να ανυψωθούν στη βασιλεία των ουρανών; Ο Θεός εκφράζει την αλήθεια και επιτελεί το έργο της κρίσεως τις έσχατες ημέρες και ο στόχος Του μέσα από αυτά είναι να μας καθάρει από τη σατανική διάθεσή μας και να εκπληρώσει το όνειρό μας να ανυψωθούμε στη βασιλεία των ουρανών. Όταν δεχθούμε την κρίση του Θεού, ελευθερωθούμε από τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας, εξαγνιστούμε και μεταμορφωθούμε, τότε θα αξιωθούμε να κληρονομήσουμε την επαγγελία του Θεού και να οδηγηθούμε στη βασιλεία από τον Θεό».

Αφού άκουσα τη συναναστροφή της αδελφής και τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού, σκέφτηκα: «Όταν κάποιος πιστεύει στον Θεό, οι αμαρτίες του συγχωρούνται, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως παύει να διαπράττει αμαρτίες. Πράγματι, έτσι είναι! Αναλογιζόμενος εκείνους στην εκκλησία, από τους πάστορες και τους πρεσβύτερους ως τους λαϊκούς, μεταξύ των οποίων κι εγώ, όλοι ζούμε σε μια κατάσταση κατά την οποία αμαρτάνουμε στο πέρασμα της ημέρας και ομολογούμε τις αμαρτίες μας τη νύχτα, και είμαστε ανίκανοι να ξεφύγουμε από τα δεσμά και τον έλεγχο της αμαρτίας. Φαίνεται ότι σίγουρα οι άνθρωποι δεν θα είναι ικανοί να αντικρύσουν τη θεϊκή υπόσταση του Κυρίου χωρίς πρώτα να κριθούν και να εξαγνιστούν από τον λόγο του Θεού. Όταν το θέτει κάποιος έτσι, είναι απολύτως απαραίτητο να έρθει ο Θεός και να επιτελέσει το έργο της κρίσεως και του εξαγνισμού του ανθρώπου! Κάποτε πίστευα πως αν κάποιος είχε πίστη στον Κύριο Ιησού, τότε δεν ήταν απαραίτητο να κριθεί. Νόμιζα ότι ο Κύριος θα ερχόταν να κρίνει όσους δεν πιστεύουν σε Αυτόν. Τώρα καταλαβαίνω πως αυτή η αντίληψη δεν συμβαδίζει με τον Θεό και ότι είναι μια παρερμηνεία». Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, η αδελφή Γκάο μού έβαλε να δω ένα βίντεο με τραγούδι και χορό από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού, με τίτλο «Η χαρά στη γη της Χαναάν»: «Γυρνώντας στον οίκο του Θεού, χαρά νιώθω και ενθουσιασμό. Είμαι τυχερός που επιτέλους βλέπω τον πρακτικό Παντοδύναμο Θεό. Ο λόγος Του οδηγεί τους ανθρώπους να εισέλθουν στην Εποχή της Βασιλείας. Ο λόγος Του μου δείχνει τον δρόμο, καταλαβαίνω ποιο μονοπάτι πρέπει να πάρω ως άτομο. Έχω ποτιστεί από τον Θεό με το ζωντανό νερό της ζωής. Να ’μαι πρόσωπο με πρόσωπο με Αυτόν είναι απόλαυση, απόλαυση ασύγκριτη. Τριγύρω πια δεν αναζητώ, το όνειρό μου της βασιλείας των ουρανών βγήκε επιτέλους αληθινό» (Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια). Όλο το τραγούδι ήταν πρόσχαρο και εμψυχωτικό και αποτελούσε απίστευτη έμπνευση. Είδα ότι όλα τα πρόσωπα των αδελφών στο βίντεο έλαμπαν από χαρά και αναπόφευκτα τραγουδούσαμε μαζί τους τον ύμνο. Αρχίσαμε να χορεύουμε με τη μουσική και η καρδιά μας πλημμύρισε χαρά. Είδα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές που είχαν την παροχή του λόγου του Θεού ήταν ευλογημένοι και πρόσχαροι. Μολονότι είχαν υποβληθεί στην κρίση και την παίδευση του Θεού, παρά ταύτα, δεν είχαν καμία απολύτως έγνοια· απεναντίας, ήταν ελευθερωμένοι, ελεύθεροι, περιχαρείς και ευτυχισμένοι. Συλλογίστηκα πώς η δική μου πίστη και ο ενθουσιασμός για τη θρησκεία είχαν σβήσει και το μόνο που έβλεπα ήταν η ερήμωση και το σκοτάδι της εκκλησίας. Οι αδελφοί και οι αδελφές της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού, από την άλλη, είχαν πλημμυριστεί από το έργο του Αγίου Πνεύματος. Φως χυνόταν από τις συναναστροφές τους για την αλήθεια, εξυμνούσαν τον Θεό με σθένος και γίνονταν μάρτυρες για τον Θεό με ζέση και σθένος. Συγκριτικά, μού φαίνονταν να ζουν σε έναν ολότελα διαφορετικό κόσμο. Εκείνη τη στιγμή, αισθάνθηκα σαν ένα περιπλανώμενο ορφανό που είχε γυρίσει σπίτι και απολάμβανε τη ζεστασιά της μητρικής αγκαλιάς. Συλλογίστηκα: «Υπάρχει πραγματικά αλήθεια προς αναζήτηση εδώ. Πρέπει να ακούω προσεκτικά τις συναναστροφές των αδελφών σχετικά με την αλήθεια για το έργο της κρίσεως του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, ώστε να μη χάσω την ευκαιρία μου να υποδεχτώ τον ερχομό του Κυρίου και να ανυψωθώ στη βασιλεία των ουρανών».

Μετά από αυτό, η αδελφή Λι μάς διάβασε άλλα δύο αποσπάσματα από τον λόγο του Θεού: «Πώς επιτυγχάνεται η τελείωση του ανθρώπου από τον Θεό; Μέσα από τη δίκαιη διάθεσή Του. Η διάθεση του Θεού αποτελείται κυρίως από τη δικαιοσύνη, την οργή, τη μεγαλοπρέπεια, την κρίση και την κατάρα, και η τελείωση του ανθρώπου από Εκείνον γίνεται πρωτίστως μέσω της κρίσης. Μερικοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν και ερωτούν γιατί ο Θεός μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση μόνο μέσω της κρίσης και της κατάρας. Λένε: “Αν ο Θεός καταριόταν τον άνθρωπο, δεν θα πέθαινε ο άνθρωπος; Αν ο Θεός έκρινε τον άνθρωπο, αυτός δεν θα καταδικαζόταν; Τότε, πώς μπορεί ακόμα να οδηγηθεί στην τελείωση;” Αυτά είναι λόγια ανθρώπων που δεν γνωρίζουν το έργο του Θεού. Αυτό που καταριέται ο Θεός είναι η ανυπακοή του ανθρώπου, κι αυτό που κρίνει είναι οι αμαρτίες του ανθρώπου. Παρόλο που μιλά σκληρά και χωρίς την παραμικρή ευαισθησία, αποκαλύπτει όλα όσα έχει μέσα του ο άνθρωπος, και μέσα από τις αυστηρές αυτές λέξεις, αποκαλύπτει αυτό που είναι στοιχειώδες μέσα στον άνθρωπο, ενώ μέσα από μια τέτοια κρίση, δίνει στον άνθρωπο μια βαθιά γνώση της ουσίας της σάρκας και, έτσι, ο άνθρωπος παραδίνεται στην υπακοή ενώπιον του Θεού. Η σάρκα του ανθρώπου είναι αμαρτωλή, είναι του Σατανά, είναι ανυπάκουη και το αντικείμενο του παιδέματος του Θεού —και έτσι, για να μπορέσει ο άνθρωπος να γνωρίσει τον εαυτό του, τα λόγια της κρίσης του Θεού πρέπει να τον πλήξουν και πρέπει να χρησιμοποιηθεί κάθε είδους ραφινάρισμα. Μόνο τότε μπορεί το έργο του Θεού να έχει αποτέλεσμα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Την ομορφιά του Θεού μπορείς να τη γνωρίσεις μόνο βιώνοντας επίπονες δοκιμασίες). «Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και για την αλήθεια σχετικά με τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει τη διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια).

Η αδελφή Λι είπε στη συναναστροφή μαζί μας: «Μετά τη διαφθορά μας από τον Σατανά, ζούσαμε όλοι υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά και γίναμε όλοι αχρείοι που αντιστέκονται στον Θεό. Σύμφωνα με τη δίκαιη και άγια ουσία του Θεού, ήμασταν όλοι στόχοι αναθεματισμού και συντριβής από τον Θεό, αλλά το θέλημα του Θεού δεν είναι να συντρίψει το ανθρώπινο γένος αλλά να το σώσει. Έτσι, για να σώσει πλήρως τους ανθρώπους από τη σφαίρα επιρροής του Σατανά, ο Θεός εκφράζει τα λόγια Του και επιτελεί το έργο της κρίσεως και του εξαγνισμού του ανθρώπου τις έσχατες ημέρες. Κατά το έργο της κρίσεως, ο Θεός ουσιαστικά χρησιμοποιεί τον λόγο Του για να εκθέσει των ανθρώπων τα λόγια, τις πράξεις, τη φύση και την ουσία που αποστατούν και αντιστέκονται στον Θεό, ούτως ώστε να γνωρίσουν οι άνθρωποι τη διεφθαρμένη ουσία τους και την αλήθεια της διαφθοράς τους, να αναγνωρίσουν τη διάθεση του Θεού για δικαιοσύνη και αγιότητα και να φτάσουν να μισήσουν εαυτούς. Τότε, οι άνθρωποι θα μπορέσουν να μετανοήσουν πραγματικά και να μεταμορφωθούν, θα μπορέσουν να απελευθερωθούν από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή τους και να αποκτηθούν από τον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι θα πετύχουν πλήρη σωτηρία. Μόνο μέσα από την κρίση και την παίδευση του λόγου του Θεού έχουμε τη δυνατότητα να δούμε ότι είμαστε γεμάτοι διαφθορά, ότι παντού και πάντα επιδεικνύουμε διεφθαρμένες διαθέσεις, όπως εγωισμό, αλαζονεία, εξαπάτηση και απληστία, και ότι είμαστε γεμάτοι αντιλήψεις και ιδεασμούς, εξωφρενικές επιθυμίες και παράλογες απαιτήσεις όσον αφορά τον Θεό και ότι στερούμαστε συνείδησης και λογικής, πίστης και υπακοής. Όσο δεχόμαστε την κρίση του Θεού, τόσο αναγνωρίζουμε πόσο βαθιά διεφθαρμένοι είμαστε και πως πράγματι δεν έχουμε ανθρωπιά. Αρχίζουμε να νιώθουμε αηδία για τον εαυτό μας και να μισούμε εαυτούς μέσα μας. Όσο δεχόμαστε την κρίση του Θεού, τόσο βλέπουμε την αγιότητα και τη δικαιοσύνη του Θεού και τόσο η καρδιά μας σέβεται τον Θεό. Γινόμαστε πρόθυμοι να απαρνηθούμε τους σαρκικούς πόθους και ζήσουμε σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Κατά συνέπεια, προκύπτει μια μεταμόρφωση στον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα και στις διεφθαρμένες διαθέσεις μας, και αρχίζουμε να βιώνουμε κάποια ομοιότητα ενός γνήσιου ανθρώπινου όντος. Φτάνουμε τότε να εκτιμούμε πραγματικά πως η κρίση και η παίδευση του Θεού είναι η μεγάλη αγάπη του Θεού για εμάς και η σωτηρία μας από Αυτόν».

Η αδελφή τελείωσε εδώ τη συναναστροφή της και με είχαν αγγίξει βαθιά όσα είπε και είδα πόσο μεγάλη και αληθινή είναι η αγάπη του Θεού. Είναι ο Θεός ο οποίος αγαπά την ανθρωπότητα! Εγώ ήμουν αυτός που είχε παρερμηνεύσει την αγαθή πρόθεση του Θεού να σώσει τους ανθρώπους. Θαρρούσα πως ο Θεός έκρινε τους ανθρώπους για να τους καταδικάσει και να τους τιμωρήσει και δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι η εκφορά του λόγου του Θεού και η κρίση Του για τον άνθρωπο κατά τις έσχατες ημέρες μπορεί να συνιστά μια ακόμα πιο πραγματική αγάπη ή πως είναι μια ακόμα μεγαλύτερη σωτηρία για εμάς! Δόξα τω Παντοδύναμω Θεώ! Μέσα από την ανάγνωση του λόγου του Παντοδύναμου Θεού και τις συναναστροφές των αδελφών, απέκτησα κάποια κατανόηση του έργου της κρίσεως του Θεού και οι παρανοήσεις μου για τον Θεό διαλύθηκαν. Πίστεψα ακράδαντα ότι ο Παντοδύναμος Θεός δεν είναι άλλος από τον Κύριο Ιησού που επέστρεψε και ήμουν διατεθειμένος να δεχθώ το έργο της κρίσεως του Θεού. Είχα βγει εντελώς από την ομίχλη της σύγχυσης και το πρόσωπό μου φωτίστηκε με ένα χαρμόσυνο χαμόγελο. Η αδελφή Λι είπε χαρωπά: «Δόξα τω Θεώ που σε καθοδήγησε. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα του λόγου του Θεού. Από αυτό, βλέπουμε πως, προτού φτάσουμε να κατανοήσουμε την αλήθεια, παρά τις όποιες τυχόν αντιλήψεις προκύπτουν, αν αναζητάμε και αποδεχόμαστε την αλήθεια και ακούμε τον λόγο του Θεού, θα κατανοήσουμε την αλήθεια και θα λάβουμε γνώση του έργου του Θεού και οι αντιλήψεις και οι ιδεασμοί μας θα διαλυθούν ωσάν σύννεφα καπνού. Θα μπορέσουμε τότε να αντιληφθούμε το θέλημα του Θεού και θα πάψουμε πλέον να παρεξηγούμε τον Θεό». Έγνεψα πρόσχαρα και ευχαρίστησα τον Θεό που με έσωσε.

Αφού είχα αποδεχθεί το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, εγκατέστησα μια εφαρμογή μηνυμάτων στο τηλέφωνό μου, έτσι ώστε η αδελφή Γκάο και οι άλλοι να μοιράζονται συχνά μαζί μου ευαγγελικές ταινίες, μουσικά βίντεο και ύμνους από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Όταν είδα την ευαγγελική ταινία της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού «Από τον Θρόνο Ρέει το Ύδωρ της Ζωής», συγκλονίστηκα. Η κατάσταση ερήμωσης της εκκλησίας στην ταινία ήταν ακριβώς σαν την κατάσταση στη δική μας εκκλησία και η ταινία έδειχνε τη βαθύτερη αιτία αυτής της ερήμωσης με απόλυτη σαφήνεια. Επειδή το έργο του Θεού είχε μετατοπιστεί και ο Θεός δεν εργαζόταν πλέον εντός της θρησκευτικής εκκλησίας, οι άνθρωποι που αρνούνταν να αποδεχτούν το έργο των εσχάτων ημερών του Παντοδύναμου Θεού υπέφεραν όλοι από πείνα. Οι άνθρωποι που αποδέχτηκαν τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού κέρδισαν την παροχή του ύδατος της ζωής από τον Θεό, δεν ήταν πια άνυδροι και ζούσαν μια ευλογημένη ζωή με τον Θεό. Όταν είδα την ταινία «Η αναμονή», άφησα ασυναίσθητα έναν αναστεναγμό. Ο ηλικιωμένος πάστορας στην ταινία πίστευε όλη του τη ζωή στον Κύριο και θεωρούσε πως η σκληρή εργασία του ήταν αξιέπαινη. Ανέμενε απλώς να έρθει ο Κύριος για να ανυψωθεί στους ουρανούς. Όμως, πίστευε πεισματικά ότι όταν ερχόταν ο Κύριος, θα κατερχόταν πάνω σε σύννεφο και θα έδινε σε εκείνον πρώτα την αποκάλυψη. Εξαιτίας της ισχυρογνωμοσύνης του, αντιστεκόταν και αρνιόταν να αποδεχτεί το έργο των εσχάτων ημερών του Θεού, οπότε απέμεινε τελικά να κοιτά τον ουρανό, περιμένοντας ένα σύννεφο και απεβίωσε γεμάτος λύπη. Αυτό το πικρό μάθημα έδινε πραγματικά στον θεατή τροφή για σκέψη! Ταυτόχρονα, αγαλλίασε η καρδιά μου και έδωσα ευχαριστίες στον Παντοδύναμο Θεό που έσωσε εμένα, έναν αποστάτη υιό που επιδίωκε μόνο να κερδίσει ευλογίες από Αυτόν, αλλά δεν ήταν πρόθυμος να δεχθεί την κρίση και τον εξαγνισμό Του. Τον ευχαρίστησα επίσης που με οδηγούσε ενώπιον του θρόνου Του για να κερδίσω τη σωτηρία Του τις έσχατες ημέρες.

Ζω τώρα την εκκλησιαστική ζωή στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού και, βιώνοντας πραγματικά την κρίση και την παίδευση του λόγου του Θεού, έχω αρχίσει σιγά σιγά να συλλαμβάνω πόσο αληθινό και πρακτικό είναι για τον Θεό να επιτελεί το έργο της κρίσεως. Όταν ο Θεός ανέλυσε τη δόλια φύση του ανθρώπου, ένιωθα πως, επειδή εγώ προσωπικά δεν έλεγα ποτέ ψέματα, αρνιόμουν να αναγνωρίσω την πραγματική κατάσταση που αποκάλυπταν τα λόγια του Θεού. Όταν αντιμετώπισα μια πρακτική κατάσταση, την οποία είχε κανονίσει για εμένα ο Θεός, άθελά μου ξεστόμισα ψέματα για να προστατεύσω τα συμφέροντά μου και να προφυλάξω τη ματαιοδοξία μου. Επιπλέον, ένιωθα δόλο και απάτη στην καρδιά μου και κρατούσα πολλά μυστικά που δεν ήθελα να φανερωθούν. Αυτό με έκανε να δω ότι όσα αποκαλύπτει ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια και η πραγματική κατάσταση, και η φύση και ουσία του ανθρώπου. Μόνο τότε πείστηκα πραγματικά για τον λόγο του Θεού και είχα μια διακαή επιθυμία να αναζητήσω την αλήθεια και να μεταμορφώσω την πλανερή φύση μου. Μετά από αυτήν την εμπειρία, έφτασα να συνειδητοποιήσω πως αν δεν ήταν η πρακτική κρίση και παίδευση του Θεού, δεν θα είχα γνωρίσει ποτέ τη δόλια φύση μου ούτε θα είχα ποτέ τη δυνατότητα να κάνω πράξη την αλήθεια για να αλλάξω την πλανερή διάθεσή μου. Η κρίση και η παίδευση του Θεού πράγματι με εκάθαιραν και με έσωζαν και συνιστούσαν ένα διαφορετικό είδος αγάπης. Θέλω να χαρώ αυτό το ιδιαίτερο είδος αγάπης και να δέχομαι την κρίση και την παίδευση του Θεού και θέλω επίσης να γίνω όσο γρηγορότερα γίνεται ένας νέος άνθρωπος ώστε να ικανοποιήσω τον Θεό.