Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Το βασικότερο για να μετρήσουμε κατά πόσο οι άνθρωποι μπορούν να υπακούν τον Θεό είναι το αν έχουν ή όχι εξωφρενικές επιθυμίες ή απώτερα κίνητρα απέναντί Του. Αν έχουν συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό, αυτό αποδεικνύει ότι δεν Τον υπακούν. Ό,τι κι αν σου συμβεί, αν δεν το αποδεχθείς από τον Θεό και δεν αναζητήσεις την αλήθεια, κι αν πάντα υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου και θεωρείς πως μόνο εσύ έχεις δίκιο, και είσαι ικανός μέχρι και να αμφισβητείς το ότι ο Θεός είναι η αλήθεια και η δικαιοσύνη, τότε θα έχεις μπελάδες. Οι άνθρωποι που είναι έτσι είναι οι πιο αλαζόνες και επαναστατικοί απέναντι στον Θεό. Όσοι έχουν συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό δεν μπορούν να Τον υπακούσουν αληθινά. Οι απαιτήσεις σου από τον Θεό αποδεικνύουν ότι προσπαθείς να κάνεις συμφωνία μαζί Του, ότι επιλέγεις τα δικά σου θέλω και ενεργείς σύμφωνα με αυτά. Έτσι, προδίδεις τον Θεό και δεν έχεις ίχνος υπακοής. Το να έχεις απαιτήσεις από τον Θεό είναι από μόνο του παράλογο. Αν πιστεύεις στ’ αλήθεια πως Αυτός είναι Θεός, τότε δεν θα τολμάς να απαιτείς πράγματα απ’ Αυτόν ούτε θα θεωρείς πως έχεις τα προσόντα να το κάνεις, είτε θεωρείς τις απαιτήσεις σου λογικές είτε όχι. Αν έχεις αληθινή πίστη στον Θεό και πιστεύεις πως είναι Θεός, τότε δεν έχεις άλλη επιλογή από το να Τον λατρεύεις και να Τον υπακούς. Οι άνθρωποι, σήμερα, όχι μόνο κάνουν τις δικές τους επιλογές, αλλά ζητούν κι από τον Θεό να ενεργεί σύμφωνα με τα δικά τους θέλω. Όχι μόνο δεν επιλέγουν να υπακούσουν τον Θεό, αλλά Του ζητούν μέχρι και να τους υπακούσει Εκείνος. Δεν είναι εντελώς παράλογο αυτό; Επομένως, αν κάποιος δεν έχει αληθινή πίστη ούτε πιστεύει ουσιαστικά, δεν θα μπορέσει ποτέ να λάβει τον έπαινο του Θεού. Αν οι άνθρωποι καταφέρουν να μειώσουν τις απαιτήσεις που έχουν από τον Θεό, τότε θα έχουν περισσότερη αληθινή πίστη και υπακοή, ενώ η λογική τους θα είναι σχετικά κανονική. Πολύ συχνά, όσο μεγαλύτερη είναι η τάση των ανθρώπων να επιχειρηματολογούν και όσο περισσότερες δικαιολογίες προβάλλουν, τόσο πιο δύσκολο είναι να αντιμετωπιστούν. Δεν είναι μόνο ότι έχουν πολλές απαιτήσεις. Αν τους δώσεις θάρρος, θα το εκμεταλλευτούν ζητώντας περισσότερα. Με το που ικανοποιηθούν σε μια πτυχή, θα προβάλλουν απαιτήσεις σε κάποια άλλη. Πρέπει να ικανοποιηθούν στα πάντα. Αν αυτό δεν γίνει, αρχίζουν να παραπονιούνται, απελπίζονται για το καθετί και ενεργούν επιπόλαια. Και στη συνέχεια, αισθάνονται ότι χρωστάνε και νιώθουν τύψεις, κλαίνε με μαύρο δάκρυ και θέλουν να πεθάνουν. Τι νόημα έχει αυτό; Δεν είναι παράλογοι και άκρως εκνευριστικοί; Όλα αυτά τα προβλήματα πρέπει να λυθούν από τη ρίζα τους.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές απαιτήσεις από τον Θεό

Το πιο δύσκολο που πρέπει να χειριστεί κανείς είναι οι απαιτήσεις που έχουν συνεχώς οι άνθρωποι από τον Θεό. Με το που οι πράξεις του Θεού δεν συνάδουν με αυτό που έχεις στο μυαλό σου ή δεν έχουν γίνει σύμφωνα μ’ αυτό, τότε είναι πιθανό να προβάλλεις αντίσταση. Αυτό αρκεί για να αποδείξει πως αντιστέκεσαι στον Θεό από τη φύση σου. Θα μπορέσεις να αναγνωρίσεις το πρόβλημα αυτό μόνο αν κάνεις συχνά αυτοκριτική και καταφέρεις να κατανοήσεις την αλήθεια, και ο μόνος τρόπος να το λύσεις πλήρως είναι να επιδιώξεις την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, έχουν πολλές απαιτήσεις από τον Θεό, ενώ όταν την κατανοούν πραγματικά, δεν έχουν ούτε μία. Το μόνο που νιώθουν είναι πως δεν έχουν ικανοποιήσει αρκετά τον Θεό, πως δεν είναι αρκετά υπάκουοι σ’ Αυτόν. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν μονίμως απαιτήσεις από τον Θεό αντικατοπτρίζει τη διεφθαρμένη φύση τους. Αν δεν αποκτήσεις αυτογνωσία ούτε μετανοήσεις αληθινά όσον αφορά αυτό το θέμα, τότε καθώς βαδίζεις στο μονοπάτι της πίστης σου στον Θεό, θα έρθεις αντιμέτωπος με κρυμμένες απειλές και κινδύνους. Ενώ τα συνηθισμένα πράγματα μπορείς να τα ξεπεράσεις, ίσως να αδυνατείς να ξεπεράσεις τα σημαντικά ζητήματα, όπως για παράδειγμα τη μοίρα σου, τις προοπτικές και τον προορισμό σου. Εκείνη τη στιγμή, αν εξακολουθείς να μην κατέχεις την αλήθεια, μπορεί κάλλιστα να καταφύγεις σε παλιές πρακτικές, και έτσι θα γίνεις κι εσύ ένας από αυτούς που θα καταστραφούν. Πολλοί άνθρωποι ακολουθούσαν και πίστευαν ανέκαθεν στον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο. Συμπεριφέρονταν καλά την περίοδο που ακολουθούσαν τον Θεό, χωρίς αυτό να καθορίζει το μέλλον. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν γνωρίζεις την αχίλλεια πτέρνα του ανθρώπου ή τι απ’ όσα περιλαμβάνει η φύση του μπορεί να έρθει τελικά σε αντίθεση με τον Θεό. Έτσι, αγνοείς αυτά τα πράγματα που σε οδηγούν τελικά στην καταστροφή. Η φύση σου αντιτίθεται στον Θεό, κι αυτό το πρόβλημα παραμένει άλυτο. Γι’ αυτό οδεύεις προς την καταστροφή. Πιθανόν, όταν τελειώσει το ταξίδι σου και ολοκληρωθεί το έργο του Θεού, να κάνεις αυτό που αντιτίθεται περισσότερο στον Θεό και να Τον βλασφημήσεις. Τότε θα καταδικαστείς και θα αποκλειστείς. Την τελευταία στιγμή, όταν διέτρεχε τον μεγαλύτερο κίνδυνο, ο Πέτρος προσπάθησε να ξεφύγει. Τότε δεν καταλάβαινε το θέλημα του Θεού και σχεδίαζε να επιβιώσει και να κάνει το έργο των εκκλησιών. Αργότερα, ο Ιησούς εμφανίστηκε σ’ αυτόν και τον ρώτησε: «Θέλεις να ξανασταυρωθώ για σένα;» Τότε, ο Πέτρος κατάλαβε το θέλημα του Θεού και έσπευσε να υπακούσει. Ας υποθέσουμε ότι, εκείνη τη στιγμή, πρόβαλε τις δικές του απαιτήσεις και έλεγε το εξής: «Δεν θέλω να πεθάνω τώρα, φοβάμαι μην πονέσω. Δεν σταυρώθηκες Εσύ για χάρη μας; Γιατί ζητάς να σταυρωθώ εγώ; Μπορώ να γλιτώσω τη σταύρωση;» Αν πρόβαλε τέτοιες απαιτήσεις, τότε θα είχε περπατήσει μάταια στο μονοπάτι του. Αλλά ο Πέτρος ήταν ανέκαθεν υπάκουος στον Θεό και αναζητούσε το θέλημά Του. Στο τέλος, κατανόησε το θέλημα του Θεού και υποτάχθηκε πλήρως. Αν ο Πέτρος δεν είχε αναζητήσει το θέλημα του Θεού και είχε κάνει το δικό του, θα είχε ακολουθήσει το λάθος μονοπάτι. Οι άνθρωποι δεν έχουν την ικανότητα να κατανοήσουν άμεσα το θέλημα του Θεού. Ωστόσο, αν δεν υπακούσουν αφού κατανοήσουν την αλήθεια, τότε προδίδουν τον Θεό. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι έχουν συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό εξαιτίας της φύσης τους. Όσο περισσότερες απαιτήσεις έχουν, τόσο πιο πολύ επαναστατούν και αντιστέκονται, και τόσο περισσότερες αντιλήψεις έχουν. Όσο περισσότερες απαιτήσεις έχουν από τον Θεό, τόσο πιο πιθανό είναι να επαναστατήσουν εναντίον Του, να Του αντισταθούν, ακόμη και να Του αντιταχθούν. Ίσως μια μέρα Τον προδώσουν και Τον εγκαταλείψουν. Για να λύσετε αυτό το πρόβλημα, πρέπει να κατανοήσετε διάφορες πτυχές της αλήθειας. Επίσης, για να το κατανοήσετε και να το επιλύσετε πλήρως, πρέπει να έχετε και κάποια πρακτική εμπειρία.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές απαιτήσεις από τον Θεό

Τι πρόβλημα υπάρχει που οι άνθρωποι έχουν συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό; Και τι πρόβλημα υπάρχει που έχουν συνεχώς αντιλήψεις για Εκείνον; Τι περικλείει η φύση του ανθρώπου; Έχω διαπιστώσει πως, ό,τι κι αν τους συμβαίνει κι ό,τι κι αν αντιμετωπίζουν, οι άνθρωποι μονίμως προστατεύουν τα συμφέροντά τους και ανησυχούν για τη σάρκα τους, ενώ πάντα ψάχνουν λόγους και δικαιολογίες που τους βολεύουν. Δεν αναζητούν ούτε αποδέχονται την παραμικρή αλήθεια. Όλα όσα κάνουν τα κάνουν για να υπερασπιστούν τη σάρκα τους και επειδή συνωμοτούν για το δικό τους αύριο. Όλοι ζητούν χάρη από τον Θεό και θέλουν να κερδίσουν όσα πλεονεκτήματα μπορούν. Γιατί οι άνθρωποι έχουν τόσες απαιτήσεις από τον Θεό; Αυτό αποδεικνύει ότι είναι άπληστοι από τη φύση τους και ότι ενώπιον του Θεού δεν έχουν καμία απολύτως σύνεση. Ό,τι κι αν κάνουν οι άνθρωποι —είτε προσεύχονται είτε συναναστρέφονται ή κηρύττουν— οι επιδιώξεις, οι σκέψεις και οι φιλοδοξίες τους είναι πράγματα που απαιτούν και προσπαθούν να ζητήσουν από τον Θεό. Όλα αυτά τα κάνουν με την ελπίδα να κερδίσουν κάτι από τον Θεό. Κάποιοι λένε ότι «έτσι είναι η ανθρώπινη φύση», κι έχουν δίκιο! Επιπλέον, το γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές απαιτήσεις από τον Θεό και πάρα πολλές εξωφρενικές επιθυμίες αποδεικνύει ότι όντως δεν έχουν συνείδηση και σύνεση. Όλοι τους απαιτούν και ζητούν πράγματα για το δικό τους καλό ή προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν και να δικαιολογηθούν —όλα αυτά τα κάνουν για την πάρτη τους. Σε πολλά από όσα κάνουν οι άνθρωποι βλέπουμε ότι δεν υπάρχει καμία σύνεση, γεγονός που αποδεικνύει πλήρως ότι η σατανική λογική του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» έχει ήδη γίνει δεύτερη φύση του ανθρώπου. Ποιο είναι το πρόβλημα όταν οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές απαιτήσεις από τον Θεό; Έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά σε τέτοιο βαθμό που κατά την πίστη τους στον Θεό, δεν Τον αντιμετωπίζουν διόλου ως Θεό. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αν δεν αντιμετωπίζουμε τον Θεό ως Θεό, τότε γιατί εξακολουθούμε να πιστεύουμε σ’ Αυτόν; Αν δεν Τον αντιμετωπίζαμε ως Θεό, θα μπορούσαμε να Τον ακολουθούμε μέχρι τώρα; Θα μπορούσαμε να υπομείνουμε όλα αυτά τα βάσανα;» Μπορεί επιφανειακά να πιστεύεις στον Θεό και να είσαι σε θέση να Τον ακολουθήσεις, όμως όσον αφορά τη στάση σου απέναντί Του και τις απόψεις που έχεις για πολλά πράγματα, δεν Τον αντιμετωπίζεις καθόλου ως τον Δημιουργό. Αν αντιμετωπίζεις τον Θεό ως Θεό, αν Τον αντιμετωπίζεις ως τον Δημιουργό, τότε θα πρέπει να δεχτείς τη θέση σου ως δημιουργημένο ον, και σ’ αυτήν την περίπτωση αποκλείεται να έχεις κι άλλες απαιτήσεις από τον Θεό, κι άλλες εξωφρενικές επιθυμίες. Απεναντίας, μέσα σου, θα είσαι ικανός να υποταχθείς πραγματικά και να πιστεύεις στον Θεό σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του,καθώς και να υπακούς σε όλο το έργο Του.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές απαιτήσεις από τον Θεό

Κατά την πίστη τους, οι άνθρωποι επιζητούν να κάνουν τον Θεό να τους δώσει έναν κατάλληλο προορισμό και όλη τη χάρη που χρειάζονται, να Τον κάνουν υπηρέτη τους, να Τον κάνουν να διατηρεί μια ειρηνική, φιλική σχέση μαζί τους, έτσι ώστε, ανεξαρτήτως χρόνου, να μην υπάρξει ποτέ σύγκρουση μεταξύ τους. Με άλλα λόγια, η πίστη τους στον Θεό απαιτεί από Εκείνον να υποσχεθεί ότι θα ανταποκρίνεται σε όλες τις απαιτήσεις τους και ότι θα τους παραχωρεί όλα εκείνα για τα οποία προσεύχονται, σύμφωνα με τα λόγια που έχουν διαβάσει στη Βίβλο: «Θα εισακούσω όλες τις προσευχές σας». Αναμένουν ότι ο Θεός δεν θα κρίνει ούτε θα κλαδέψει κανέναν, διότι ήταν ανέκαθεν ο ελεήμων Σωτήρας Ιησούς, ο οποίος διατηρεί καλές σχέσεις με τους ανθρώπους πάντα και παντού. Ιδού πώς πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό: Απλώς θέτουν απαιτήσεις από τον Θεό χωρίς ντροπή, πιστεύοντας πως, είτε είναι επαναστατικοί είτε είναι υπάκουοι, Εκείνος απλώς θα τους παραχωρήσει τα πάντα αβλεπί. Απλώς «εισπράττουν» συνεχώς «οφειλές» από τον Θεό, πιστεύοντας πως Εκείνος πρέπει να τους «αποπληρώσει» αδιαμαρτύρητα και, επιπλέον, να πληρώσει τα διπλάσια· πιστεύουν πως, είτε ο Θεός έχει πάρει κάτι από αυτούς είτε όχι, μπορεί μόνο να χειραγωγείται από εκείνους και δεν μπορεί να ενορχηστρώνει αυθαίρετα τους ανθρώπους, πόσο μάλλον δε, να αποκαλύπτει στους ανθρώπους τη σοφία και τη δίκαιη διάθεσή Του, οι οποίες έχουν μείνει κρυφές για πολλά χρόνια, όποτε θέλει Εκείνος και χωρίς την άδειά τους. Απλώς εξομολογούνται τις αμαρτίες τους στον Θεό, πιστεύοντας πως ο Θεός θα τους δώσει απλώς άφεση αμαρτιών, πως δεν θα απηυδήσει να το κάνει και πως αυτό θα συνεχίζεται αενάως. Απλώς διατάζουν τον Θεό, πιστεύοντας πως Αυτός απλώς θα τους υπακούσει, επειδή καταγράφεται στη Βίβλο ότι ο Θεός δεν ήλθε για να Τον υπηρετούν οι άνθρωποι, αλλά για να τους υπηρετεί Εκείνος, και ότι βρίσκεται εδώ για να είναι ο υπηρέτης τους. Έτσι δεν πιστεύατε ανέκαθεν; Όποτε αδυνατείτε να κερδίσετε κάτι από τον Θεό, θέλετε να το βάλετε στα πόδια· όταν δεν καταλαβαίνετε κάτι, γίνεστε πολύ πικρόχολοι και φτάνετε, μάλιστα, στο σημείο να εξαπολύετε κάθε είδους προσβολές εναντίον Του. Απλώς δεν πρόκειται να επιτρέψετε στον ίδιο τον Θεό να εκφράσει πλήρως τη σοφία και το θαύμα Του· αντ’ αυτού, θέλετε μονάχα να απολαύσετε προσωρινή ευκολία και άνεση. Μέχρι στιγμής, η στάση σας κατά την πίστη σας στον Θεό απαρτίζεται μονάχα από τις ίδιες παλιές απόψεις. Αν ο Θεός σάς δείξει έστω και ελάχιστη μεγαλοπρέπεια, νιώθετε δυστυχισμένοι. Βλέπετε τώρα ακριβώς πόσο μεγάλο είναι το ανάστημά σας; Μην υποθέτετε ότι είστε όλοι πιστοί στον Θεό, όταν στην πραγματικότητα οι παλιές σας απόψεις δεν έχουν αλλάξει. Όταν δεν σου συμβαίνει τίποτα, πιστεύεις ότι όλα κυλούν ομαλά και η αγάπη σου για τον Θεό φτάνει σε νέα ύψη. Όταν σου συμβαίνει κάτι μικρό, πέφτεις στον Άδη. Θεωρείται αυτό αφοσίωση στον Θεό;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Θα πρέπει να αφήσετε κατά μέρος τις ευλογίες του κύρους και να κατανοήσετε το θέλημα του Θεού, το οποίο είναι να φέρει σωτηρία στον άνθρωπο

Οι άνθρωποι έχουν πολύ λίγη λογική. Έχουν υπερβολικές απαιτήσεις από τον Θεό, ζητούν απ’ Αυτόν πάρα πολλά. Δεν έχουν το παραμικρό ίχνος λογικής. Απαιτούν συνέχεια από τον Θεό να κάνει το ένα ή το άλλο και είναι ανίκανοι να υποταχθούν πλήρως σ’ Αυτόν ή να Τον λατρέψουν. Αντιθέτως, έχουν παράλογες απαιτήσεις απ’ Αυτόν ανάλογα με τις προτιμήσεις τους· απαιτούν να είναι πολύ μεγαλόψυχος και να μην θυμώνει ποτέ με τίποτα, και, όποτε βλέπει ανθρώπους, να είναι πάντα χαμογελαστός, να τους μιλάει, να τους προμηθεύει με την αλήθεια και να συναναστρέφεται μαζί τους σχετικά με την αλήθεια. Απαιτούν επίσης να είναι πάντα υπομονετικός και καλοπροαίρετος μαζί τους. Οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές απαιτήσεις, είναι πάρα πολύ ιδιότροποι! Να τα εξετάζετε αυτά τα θέματα. Οι άνθρωποι έχουν απίστευτα χαμηλή λογική, δεν συμφωνείτε; Όχι μόνο δεν μπορούν να υποταχθούν πλήρως στις ενορχηστρώσεις και στα σχέδια του Θεού ή να αποδεχθούν ό,τι προέρχεται από τον Θεό, αλλά αντιθέτως, προβάλλουν και περισσότερες απαιτήσεις στον Θεό. Πώς μπορούν να είναι πιστοί στον Θεό άνθρωποι που έχουν τέτοιες απαιτήσεις; Πώς μπορούν να υποταχθούν στα σχέδια του Θεού; Πώς μπορούν να αγαπήσουν τον Θεό; Όλοι οι άνθρωποι έχουν απαιτήσεις για το πώς να τους αγαπάει ο Θεός, πώς να τους ανέχεται, πώς να τους φυλάει, πώς να τους προστατεύει και πώς να τους φροντίζει, αλλά κανένας τους δεν έχει απαιτήσεις για το πώς να αγαπούν οι ίδιοι τον Θεό, πώς να Τον σκέφτονται, πώς να Τον νοιάζονται, πώς να Τον ικανοποιούν, πώς να Τον έχουν στην καρδιά τους και πώς να Τον λατρεύουν. Τα έχουν όλα αυτά οι άνθρωποι στην καρδιά τους; Αυτά είναι πράγματα που πρέπει να επιτύχουν οι άνθρωποι· γιατί, λοιπόν, δεν καταβάλλουν σχολαστική προσπάθεια; Ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να δείχνουν ενθουσιασμό για ένα διάστημα και να απαρνηθούν πράγματα και να δαπανήσουν τον εαυτό τους, αλλά κάτι τέτοιο δεν διαρκεί για πολύ. Μόλις πέσουν σε μια κακοτοπιά, αποθαρρύνονται, χάνουν την ελπίδα τους και παραπονιούνται. Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν πάρα πολλές δυσκολίες και ελάχιστοι μόνο επιδιώκουν την αλήθεια και επιζητούν να αγαπήσουν και να ικανοποιήσουν τον Θεό. Οι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου λογική, έχουν άδικο και νομίζουν πως είναι ιδιαίτερα πολύτιμοι. Υπάρχουν επίσης και εκείνοι που λένε: «Ο Θεός θεωρεί ότι είμαστε οι ευνοούμενοί Του. Δεν δίστασε να επιτρέψει να σταυρώσουν τον Υιό Του για να λυτρώσει την ανθρωπότητα. Ο Θεός πλήρωσε βαρύ τίμημα για να μας ξαναποκτήσει. Είμαστε εξαιρετικά πολύτιμοι και κατέχουμε όλοι μας μια θέση στην καρδιά του Θεού. Είμαστε μια πολύ ξεχωριστή ομάδα ανθρώπων και έχουμε πολύ μεγαλύτερο κύρος από τους άπιστους. Είμαστε άνθρωποι της βασιλείας των ουρανών». Πιστεύουν ότι είναι πολύ ευγενείς και μεγαλοπρεπείς. Στο παρελθόν, πολλοί επικεφαλής είχαν αυτήν τη νοοτροπία· πίστευαν ότι μετά την προαγωγή τους, είχαν ένα κάποιο κύρος και μια κάποια θέση στον οίκο του Θεού. Σκεφτόντουσαν: «Ο Θεός με έχει σε μεγάλη εκτίμηση και υπόληψη, και μου επέτρεψε να Τον υπηρετώ ως επικεφαλής. Πρέπει να βάλω τα δυνατά μου για να τρέξω και να εργαστώ γι’ Αυτόν». Ήταν απίστευτα ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους. Ωστόσο, μετά από κάποιον καιρό, έκαναν κάτι κακό και αποκαλύφθηκε ο πραγματικός τους εαυτός, και τότε τους αντικατέστησαν· μετά από αυτό, αποθαρρύνθηκαν και έσκυψαν το κεφάλι. Όταν εκτέθηκε και κλαδεύτηκε η απρεπής συμπεριφορά τους, έγιναν ακόμα πιο αρνητικοί και δεν μπορούσαν να συνεχίσουν να πιστεύουν. Σκέφτηκαν μέσα τους: «Ο Θεός αδιαφορεί πλήρως για τα συναισθήματά μου. Δεν φαίνεται να Τον νοιάζει καθόλου να σώσει την τιμή μου. Λένε ότι ο Θεός δείχνει κατανόηση για τις αδυναμίες του ανθρώπου· γιατί, λοιπόν, απομακρύνθηκα μόλις υπέπεσα σε λίγες μικρές παραβάσεις;» Στη συνέχεια αποθαρρύνθηκαν και θέλησαν να εγκαταλείψουν την πίστη τους. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν πραγματικά στον Θεό; Αν δεν μπορούν καν να αποδεχτούν το κλάδεμα, τότε το ανάστημά τους είναι πάρα πολύ μικρό και δεν είναι σίγουρο αν θα μπορέσουν στο μέλλον να αποδεχτούν την αλήθεια. Αυτοί οι άνθρωποι κινδυνεύουν.

Οι άνθρωποι δεν έχουν υψηλές απαιτήσεις απ’ τον εαυτό τους, μα από τον Θεό έχουν. Του ζητούν να είναι πολύ καλός, υπομονετικός και ανεκτικός απέναντί τους, να τους αγαπά πολύ, να παρέχει σ’ αυτούς, να τους χαμογελά, να είναι επιεικής απέναντί τους και να κάνει εξαιρέσεις γι’ αυτούς, καθώς και να τους φροντίζει με πολλούς τρόπους. Περιμένουν να μην είναι καθόλου αυστηρός απέναντί τους ούτε και να κάνει κάτι που θα τους αναστάτωνε έστω και στο ελάχιστο, και είναι ικανοποιημένοι μόνο αν τους μιλάει κάθε μέρα με γλυκόλογα. Οι άνθρωποι έχουν τόσο ανεπαρκή λογική! Δεν γνωρίζουν ξεκάθαρα τι πρέπει να κάνουν, τι πρέπει να επιτύχουν, ποιες απόψεις πρέπει να έχουν, ποια θέση πρέπει να κατέχουν για να υπηρετήσουν τον Θεό και ποια θέση είναι κατάλληλη γι’ αυτούς. Όσοι έχουν ακόμα και την παραμικρή θέση έχουν πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, ενώ αρκετά μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους έχουν και όσοι δεν έχουν καμία θέση. Οι άνθρωποι δεν έχουν ποτέ αυτογνωσία. Η πίστη σου στον Θεό πρέπει να φτάσει σε ένα σημείο όπου, όπως και αν μιλάει Εκείνος, όσο αυστηρός και αν είναι μαζί σου και όσο και αν σε αγνοεί, εσύ να μπορείς να συνεχίσεις να πιστεύεις χωρίς να παραπονιέσαι και να συνεχίσεις να κάνεις το καθήκον σου όπως συνήθως. Τότε θα είσαι ώριμος και έμπειρος, και θα έχεις πράγματι το ανάστημα και λίγη από τη λογική ενός κανονικού ανθρώπου. Τότε δεν θα έχεις απαιτήσεις από τον Θεό και εξωφρενικές επιθυμίες, ούτε θα ζητάς πλέον ό,τι θέλεις από τους άλλους ή από τον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο θα φανεί ότι, έως έναν βαθμό, έχεις ανθρώπινη ομοιότητα. Αυτήν τη στιγμή, έχετε υπερβολικές απαιτήσεις και πάρα πολλές ανθρώπινες προθέσεις, γεγονός που αποδεικνύει ότι δεν βρίσκεσαι στη σωστή θέση· βρίσκεσαι σε μια θέση πολύ υψηλή, όμως θεωρούσες ότι είσαι πολύ αξιοσέβαστος, λες και δεν έχεις πολύ κατώτερη θέση από τον Θεό. Συνεπώς, δεν είναι εύκολο να σε αντιμετωπίσει κανείς και αυτή ακριβώς είναι η φύση του Σατανά.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Έχετε συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό εξαιτίας της ανθρώπινης φύσης. Πρέπει, άρα, να αναλύσετε αυτήν τη φύση σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Πώς θα το κάνετε αυτό; Πρώτα πρέπει να ξεκαθαρίσεις ποιες παράλογες απαιτήσεις και ποιες εξωφρενικές επιθυμίες έχουν οι άνθρωποι σχετικά με τον Θεό και να τις αναλύσεις μία μία: Γιατί έχουν αυτήν την απαίτηση; Ποιο είναι το κίνητρό τους; Ποιος είναι ο στόχος τους; Όσο πιο προσεκτικά την αναλύεις κατ’ αυτόν τον τρόπο, τόσο περισσότερο θα κατανοείς τη φύση σου τώρα, αλλά και ακόμα πιο λεπτομερώς στο μέλλον. Εάν δεν την αναλύσεις διεξοδικά, αλλά απλώς ξέρεις ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν απαιτήσεις από τον Θεό, κι απλώς κατανοείς ότι αυτό είναι παράλογο και τέλος, τότε τελικά δεν πρόκειται να προοδεύσεις ούτε να αλλάξεις. Κάποιοι λένε το εξής: «Έχουμε τόσες απαιτήσεις από τον Θεό επειδή είμαστε υπερβολικά εγωιστές. Τι να κάνουμε;» Αυτό που φυσικά πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι είναι να κατανοήσουν την αλήθεια και να γνωρίσουν την ουσία του εγωισμού. Όταν κατανοήσεις πραγματικά την ουσία του ανθρώπινου εγωισμού, θα ξέρεις τι σου λείπει· είναι τρομακτικό όταν οι άνθρωποι αδυνατούν να το κατανοήσουν αυτό. Όταν αναλύεις κάποιες ολοφάνερες εξωφρενικές ή παράλογες απαιτήσεις, είναι εύκολο να τις αναγνωρίσεις. Πιθανόν μάλιστα να μισήσεις τον εαυτό σου. Μερικές φορές μπορεί να πιστεύεις ότι οι απαιτήσεις σου είναι λογικές και δίκαιες. Επειδή το πιστεύεις αυτό και θεωρείς ότι έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα, κι επιπλέον, επειδή και οι άλλοι έχουν παρόμοιες απαιτήσεις, μπορεί να σου φαίνεται ότι οι απαιτήσεις σου δεν είναι υπερβολικές, αλλά δικαιολογημένες και φυσιολογικές. Αυτό δείχνει ότι ακόμα δεν κατέχεις την αλήθεια, και γι’ αυτό δεν μπορείς να τις κατανοήσεις ξεκάθαρα. Παραδείγματος χάριν, ας υποθέσουμε ότι ήταν κάποτε ένας άνθρωπος που ακολουθούσε τον Θεό για πολλά χρόνια και υπέφερε πολύ αφού πέρασε από μπόρες και προκλήσεις. Πάντα έδειχνε ότι είχε καλή συμπεριφορά και σωστή ανθρώπινη φύση, ότι υπέφερε όσο έπρεπε και ότι είχε αρκετή αφοσίωση στον Θεό. Είχε μάλιστα συνείδηση, ήταν πρόθυμος να ανταποδώσει την αγάπη του Θεού και συνήθως εκτελούσε προσεκτικά το έργο του. Αργότερα, ανακάλυψα ότι αυτός ο άνθρωπος μιλούσε ξεκάθαρα και όμορφα, αλλά δεν ήταν ούτε κατά διάνοια υπάκουος. Γι’ αυτό τον αντικατέστησα και διέταξα να μη χρησιμοποιηθεί ξανά στο μέλλον. Παρόλο που είχε εργαστεί για την εκκλησία αρκετά χρόνια και υπέφερε πολύ, τελικά αντικαταστάθηκε. Να πω επίσης πως δεν είχα επιλύσει κάποιες από τις πρακτικές του δυσκολίες. Τι θα σκέφτονταν οι άνθρωποι σε αυτήν την περίπτωση; Πρώτον, πολλοί θα τον υπερασπίζονταν και θα έλεγαν το εξής: «Αυτό δεν είναι σωστό. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Θεός πρέπει να του δείξει μεγάλο έλεος και χάρη, αφού Τον αγαπά και δαπανά γι’ Αυτόν. Αν κάποιος σαν κι αυτόν, που πιστεύει στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια, μπορεί να αποκλειστεί, τι ελπίδες έχουν οι νέοι πιστοί όπως εμείς;» Εδώ βλέπουμε και πάλι τις απαιτήσεις των ανθρώπων, οι οποίοι μονίμως ελπίζουν ότι ο Θεός θα ευλογήσει αυτό το άτομο και θα το αφήσει να παραμείνει. Παράλληλα, σκέφτονται τα εξής: «Εφόσον αυτός έχει φερθεί σωστά στον Θεό, ο Θεός δεν πρέπει να τον απογοητεύσει!» Πολλές από τις απαιτήσεις που έχουν οι άνθρωποι από τον Θεό προέρχονται από ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Ζυγίζουν τι πρέπει να τους δώσει ο Θεός και πώς πρέπει να τους μεταχειρίζεται σύμφωνα με τα πρότυπα της συνείδησης για το τι είναι δίκαιο και λογικό για εκείνους. Πώς, όμως, μπορεί αυτό να συνάδει με την αλήθεια; Γιατί λέω ότι οι όλες απαιτήσεις της ανθρωπότητας είναι παράλογες; Επειδή αποτελούν τα πρότυπα των απαιτήσεων που έχουν οι άνθρωποι ο ένας από τον άλλο. Κατέχουν οι άνθρωποι την αλήθεια; Είναι σε θέση να διακρίνουν την ουσία του ανθρώπου; Κάποιοι απαιτούν από τον Θεό να τους μεταχειρίζεται σύμφωνα με τα πρότυπα της συνείδησης. Ζυγίζουν τον Θεό σύμφωνα με τα ανθρώπινα πρότυπα. Αυτό είναι παράλογο και δεν συνάδει με την αλήθεια. Οι άνθρωποι μπορούν και υπομένουν όταν αντιμετωπίζουν κάποια μικρά θέματα, αλλά όταν καθοριστεί τελικά η έκβασή τους, μπορεί να μην είναι σε θέση να το αντέξουν. Θα φανερώσουν τότε τις απαιτήσεις τους και θα ξεστομίσουν χωρίς δισταγμό λόγια διαμαρτυρίας και καταδίκης. Θα αρχίσουν να δείχνουν το αληθινό τους πρόσωπο. Τότε θα γνωρίσουν τη φύση τους. Οι άνθρωποι έχουν συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και τις επιθυμίες τους. Προβάλλουν πολλές τέτοιες απαιτήσεις. Μπορεί κανονικά να μην το παρατηρείτε και να θεωρείτε ότι όταν προσεύχεστε περιστασιακά στον Θεό για κάτι, αυτό δεν μετράει ως απαίτηση. Στην πραγματικότητα, όμως, μετά από προσεκτική ανάλυση, θα δείτε πως πολλές ανθρώπινες απαιτήσεις είναι παράλογες, δεν έχουν λογική, και μάλιστα είναι γελοίες. Δεν αναγνώριζες τη σοβαρότητα αυτού του θέματος παλιότερα, αλλά θα το κάνεις σταδιακά στο μέλλον. Τότε θα κατανοήσεις πραγματικά τη φύση σου. Σιγά-σιγά, μέσω εμπειρίας θα γνωρίσεις και θα διακρίνεις τη φύση σου. Αν μάλιστα συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια, θα καταφέρεις να γνωρίσεις τη φύση σου ξεκάθαρα. Τότε θα έχεις εισέλθει σε αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Όταν πράγματι κατανοήσεις ξεκάθαρα τη φύση-ουσία του ανθρώπου, η διάθεσή σου θα αλλάξει και τότε θα κατέχεις την αλήθεια.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές απαιτήσεις από τον Θεό

Όλες οι απαιτήσεις και τα σχέδια των ανθρώπων δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια και αντιβαίνουν στις απαιτήσεις και στο θέλημα του Θεού. Ο Θεός δεν αγαπά κανέναν τους, τους αποστρέφεται και τους σιχαίνεται όλους. Οι απαιτήσεις των ανθρώπων από τον Θεό, όλα όσα επιδιώκουν και τα μονοπάτια στα οποία βαδίζουν δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Κάποιοι σκέφτονται το εξής: «Εργάζομαι για την εκκλησία τόσα χρόνια. Αν αρρωστήσω, ο Θεός πρέπει να με θεραπεύσει και να με ευλογήσει». Ειδικά όσοι πιστεύουν στον Θεό για μεγάλο χρονικό διάστημα απαιτούν ακόμη περισσότερα από Αυτόν. Όσοι πιστεύουν για μικρό χρονικό διάστημα αισθάνονται ανάξιοι, αλλά μετά από λίγο, αρχίζουν να νιώθουν πως δικαιούνται πράγματα. Έτσι ακριβώς είναι οι άνθρωποι. Αυτή είναι η φύση τους, και κανείς δεν αποτελεί εξαίρεση. Κάποιοι λένε το εξής: «Ποτέ μου δεν είχα υπερβολικές απαιτήσεις από τον Θεό εφόσον είμαι δημιουργημένο ον. Δεν είμαι άξιος να Του ζητήσω τίποτα». Μη βιάζεσαι να πεις έτσι· θα φανεί εν καιρώ. Η φύση και οι προθέσεις των ανθρώπων θα εκτεθούν τελικά και θα ξεσπάσουν μια μέρα. Οι άνθρωποι δεν έχουν απαιτήσεις από τον Θεό όταν δεν χρειάζονται κάτι, όταν δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, ή αν έχουν ήδη απαιτήσει πάρα πολλά από Εκείνον. Δεν συνειδητοποιούν, όμως, ότι κι αυτό απαίτηση είναι. Με λίγα λόγια, έτσι είναι η φύση των ανθρώπων, και είναι αδύνατον να μην αποκαλυφθεί. Αν παρουσιαστούν οι κατάλληλες συνθήκες ή η κατάλληλη ευκαιρία, θα αποκαλυφθεί από μόνη της με τρόπο φυσικό. Γιατί συναναστρέφομαι πάνω σε αυτό σήμερα; Για να δώσω στους ανθρώπους να καταλάβουν τι περιλαμβάνει η φύση τους. Αν πιστεύεις στον Θεό εδώ και μερικά χρόνια ή έχεις εργαστεί μερικές ημέρες για την εκκλησία, μη νομίζεις ότι έχεις δαπανήσει, αφιερώσει ή υποφέρει πολλά γι’ Αυτόν κι ότι αξίζεις κιόλας κάποια πράγματα, όπως για παράδειγμα να απολαμβάνεις υλικά αγαθά, φαγητό ή να σε σέβονται και να σε εκτιμούν περισσότερο οι άλλοι. Μη νομίζεις ότι αξίζεις να σου μιλάει ευγενικά ο Θεός ή να νοιάζεται για σένα περισσότερο και να σε ρωτάει συχνά αν τρως και ντύνεσαι καλά, πώς είναι η υγεία σου και ούτω καθεξής. Οι άνθρωποι κάνουν ασυνείδητα τέτοιες σκέψεις όταν έχουν δαπανήσει πολύ χρόνο για τον Θεό, και τελικά πιστεύουν ότι δικαίως έχουν οποιεσδήποτε απαιτήσεις από Αυτόν. Όταν δαπανούν για τον Θεό για ένα μικρό μόνο χρονικό διάστημα, νομίζουν ότι δεν έχουν το δικαίωμα και δεν τολμούν να απαιτήσουν κάτι από Εκείνον. Αλλά όσο περνάει ο καιρός, θεωρούν ότι έχουν κάποιο πλεονέκτημα. Τότε, αρχίζουν να εκδηλώνονται οι απαιτήσεις τους και εκτίθενται οι συγκεκριμένες πτυχές της φύσης τους. Έτσι δεν είναι οι άνθρωποι; Γιατί δεν σκέφτονται αν είναι σωστό να έχουν απαιτήσεις από τον Θεό; Αξίζεις αυτά τα πράγματα; Σου τα υποσχέθηκε ο Θεός; Εάν κάτι δεν σου ανήκει, κι όμως το απαιτείς πεισματικά, αυτό αντιβαίνει στην αλήθεια και προέρχεται εξ ολοκλήρου από τη σατανική σου φύση. Πώς συμπεριφέρθηκε ο αρχάγγελος στην αρχή; Του δόθηκε υψηλότατη θέση, του δόθηκαν πάρα πολλά, γι’ αυτό θεώρησε ότι άξιζε ό,τι επιθυμούσε και όσα απέκτησε. Έφτασε τελικά στο σημείο να πει το εξής: «Θέλω να είμαι ίσος με τον Θεό!» Γι’ αυτόν τον λόγο πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό ενώ έχουν υπερβολικές απαιτήσεις κι εξωφρενικές επιθυμίες. Αν δεν εξετάσουν τον εαυτό τους και δεν συνειδητοποιήσουν τη σοβαρότητα του προβλήματος, τότε μια μέρα θα πουν το εξής: «Σήκω φύγε, Θεέ μου. Μπορώ λίγο-πολύ να γίνω εγώ Θεός στη θέση Σου», ή «Θεέ μου, θα φοράω ό,τι φοράς, θα τρώω ό,τι τρως». Οι άνθρωποι που έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο αντιμετωπίζουν ήδη τον Θεό ως άνθρωπο. Αν και οι άνθρωποι λένε πως αναγνωρίζουν ότι ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ο ίδιος ο Θεός, όλα αυτά είναι απλώς λόγια του αέρα. Στην πραγματικότητα, δεν δείχνουν την παραμικρή υποταγή ή φόβο Θεού. Κάποιοι θέλουν μάλιστα και να γίνουν Θεός. Αν οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους διογκωθούν σε τέτοιον βαθμό, τότε θα προκύψουν προβλήματα. Θα τους βρει συμφορά. Όχι μόνο θα αποβληθούν από την εκκλησία, αλλά θα τιμωρηθούν και από τον Θεό.

Όσοι πιστεύουν στον Θεό πρέπει να Τον αντιμετωπίζουν ως Θεό, και μόνο έτσι θα πιστέψουν πραγματικά σ’ Εκείνον. Δεν θα πρέπει απλώς να αναγνωρίζουν τη θέση του Θεού, αλλά να κατανοούν και να έχουν πράγματι φόβο για την ουσία και τη διάθεση του Θεού. Πρέπει να είναι απολύτως υπάκουοι. Να ένας-δυο τρόποι για να το κάνετε αυτό πράξη: Πρώτον, να διατηρείτε ευσεβή και ειλικρινή στάση όταν έρχεστε σε επαφή με τον Θεό. Μην έχετε αντιλήψεις ή φαντασιοκοπίες, παρά μόνο υπακοή στην καρδιά σας. Δεύτερον, να φέρνετε ενώπιον του Θεού τις προθέσεις που κρύβονται πίσω από όλα όσα λέτε, πίσω από τις απορίες και τις πράξεις σας για να τις εξετάσετε και να προσευχηθείτε. Μόνο αν ξέρετε πώς να ασκείστε σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και με βάση τον λόγο του Θεού, θα είστε σε θέση να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αν δεν αναζητήσεις την αλήθεια, όχι μόνο δεν θα είσαι σε θέση να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, αλλά θα συσσωρεύεις όλο και περισσότερες αντιλήψεις. Αυτό μεταφράζεται σε προβλήματα. Όταν θεωρείς τον Θεό άνθρωπο, τότε ο Θεός στον οποίον πιστεύεις είναι ένας ασαφής Θεός στους ουρανούς. Θα έχεις απαρνηθεί πλήρως την ενσάρκωση, και δεν θα αναγνωρίζεις πια τον πρακτικό Θεό. Τότε θα γίνεις αντίχριστος και θα βυθιστείς στο σκοτάδι. Όσο πιο πολλές δικαιολογίες λες, τόσο πιο πολλές απαιτήσεις θα έχεις από τον Θεό, και τόσο περισσότερες αντιλήψεις θα έχεις για Αυτόν. Έτσι θα αντιμετωπίζεις όλο και μεγαλύτερο κίνδυνο. Όσο περισσότερες απαιτήσεις έχεις από τον Θεό, τόσο περισσότερο αποδεικνύεις ότι δεν αντιμετωπίζεις τον Θεό ως Θεό. Αν έχεις μονίμως απαιτήσεις από τον Θεό, τότε, με το πέρασμα του χρόνου, πιθανότατα θα αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου ως Θεό και όταν εργάζεσαι στην εκκλησία, θα καταθέτεις μαρτυρία για σένα. Μάλιστα θα φτάσεις στο σημείο να πεις: «Ο Θεός δεν καταθέτει μαρτυρία για τον εαυτό Του; Γιατί να μην το κάνω κι εγώ;» Δεν κατανοείς το έργο του Θεού, γι’ αυτό θα έχεις αντιλήψεις για Εκείνον και δεν θα έχεις μια θεοφοβούμενη καρδιά. Ο τόνος της φωνής σου θα αλλάξει, η διάθεσή σου θα γίνει αλαζονική και σιγά σιγά θα καταλήξεις να εξυμνείς τον εαυτό σου και να καταθέτεις μαρτυρία για σένα. Έτσι τελικά παρακμάζει ο άνθρωπος, και η παρακμή αυτή οφείλεται αποκλειστικά στο ότι δεν επιδιώκει την αλήθεια.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές απαιτήσεις από τον Θεό

Αν και ο Ιώβ δεν είχε δει ποτέ τον Θεό ούτε άκουσε τα λόγια του Θεού με τα ίδια του τα αυτιά, ο Θεός είχε μια θέση στην καρδιά του Ιώβ. Ποια ήταν η στάση του Ιώβ απέναντι στον Θεό; Ήταν, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως: «είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον». Ευλογούσε το όνομα του Θεού άνευ όρων, ανεξαρτήτως πλαισίου και χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος. Βλέπουμε ότι ο Ιώβ είχε δώσει την καρδιά του στον Θεό, επιτρέποντάς στον Θεό να την ελέγχει. Όλα όσα σκεφτόταν, όλα όσα αποφάσιζε και όλα όσα σχεδίαζε στην καρδιά του τα φανέρωνε στον Θεό και δεν τα έκρυβε από τον Θεό. Η καρδιά του δεν εναντιωνόταν στον Θεό και ποτέ δεν είχε ζητήσει από τον Θεό να κάνει τίποτα γι’ αυτόν ή να του δώσει τίποτα και δεν έτρεφε εξωφρενικές επιθυμίες ότι θα κέρδιζε οτιδήποτε από τη λατρεία του στον Θεό. Ο Ιώβ δεν μιλούσε για συναλλαγές με τον Θεό και δεν υπέβαλε αιτήματα ούτε έθετε απαιτήσεις στον Θεό. Δοξολογούσε το όνομα του Θεού εξαιτίας της μεγάλης δύναμης και της εξουσίας του Θεού να κυβερνά τα πάντα, και αυτό δεν εξαρτιόταν από το αν είχε κερδίσει ευλογίες ούτε αν είχε πληγεί από συμφορές. Πίστευε ότι, ανεξάρτητα από το αν ο Θεός ευλογεί τους ανθρώπους ή τους φέρνει συμφορές, η δύναμη και η εξουσία του Θεού δεν αλλάζουν, επομένως, ανεξάρτητα από τις συνθήκες ενός ατόμου, το όνομα του Θεού θα έπρεπε να δοξολογείται. Αυτός ο άνθρωπος είναι ευλογημένος από τον Θεό εξαιτίας της κυριαρχίας του Θεού, και όταν η συμφορά πλήττει τον άνθρωπο, και αυτό οφείλεται στην κυριαρχία του Θεού. Η δύναμη και η εξουσία του Θεού κυριαρχούν και ρυθμίζουν τα πάντα γύρω από τον άνθρωπο. Οι ιδιοτροπίες της τύχης του ανθρώπου είναι η εκδήλωση της δύναμης και της εξουσίας του Θεού και, ανεξάρτητα από την άποψη καθενός, το όνομα του Θεού θα πρέπει να δοξολογείται. Αυτά βίωσε και κατάφερε να μάθει ο Ιώβ κατά τη διάρκεια της ζωής του. Όλες οι σκέψεις και οι πράξεις του Ιώβ έφτασαν στα αυτιά του Θεού και έφτασαν ενώπιον του Θεού και θεωρήθηκαν σημαντικές από τον Θεό. Ο Θεός αγάπησε αυτή τη γνώση του Ιώβ και εκτίμησε πολύ τον Ιώβ που είχε τέτοια καρδιά. Αυτή η καρδιά προσδοκούσε παντού και πάντοτε την εντολή του Θεού, και ανεξάρτητα από τον χρόνο ή τον τόπο, καλωσόριζε όποιο πλήγμα τον έβρισκε. Ο Ιώβ δεν απαιτούσε τίποτα από τον Θεό. Αυτό που απαιτούσε από τον ίδιο του τον εαυτό ήταν να περιμένει, να αποδέχεται, να αντιμετωπίζει και να υποτάσσεται σε όλες τις ρυθμίσεις που προέρχονταν από τον Θεό. Ο Ιώβ πίστευε ότι αυτό ήταν το καθήκον του και ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε ο Θεός. Ο Ιώβ δεν είχε δει ποτέ τον Θεό, ούτε Τον είχε ακούσει να του μιλάει, να δίνει εντολές, να παραδίδει διδασκαλίες ή να του δίνει οποιεσδήποτε οδηγίες. Με τα σημερινά δεδομένα, για να μπορέσει να κατέχει μια τέτοια γνώση και στάση απέναντι στον Θεό, όταν ο Θεός δεν του είχε δώσει καμία διαφώτιση, καθοδήγηση ή οδηγία σχετικά με την αλήθεια —αυτό ήταν πολύτιμο και το ότι αυτός είχε επιδείξει αυτά τα πράγματα ήταν αρκετό για τον Θεό, και ο Θεός επαίνεσε τη μαρτυρία του και την αγάπησε.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄

Οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να έχουν απαιτήσεις από τον Θεό. Δεν υπάρχει τίποτε πιο παράλογο από το να έχεις απαιτήσεις από τον Θεό. Εκείνος θα κάνει αυτό που οφείλει να κάνει, και η διάθεσή Του είναι δίκαιη. Η δικαιοσύνη δεν είναι σε καμία περίπτωση αμεροληψία ή λογική· δεν είναι εξισωτισμός, ούτε είναι πως θα σου κατανεμηθεί αυτό που σου αξίζει σύμφωνα με τον όγκο του έργου που έχεις ολοκληρώσει, πως θα πληρωθείς για όσο έργο έχεις κάνει και θα σου δοθούν τα οφειλόμενα σύμφωνα με την προσπάθεια που καταβάλλεις. Αυτό δεν είναι δικαιοσύνη, είναι απλώς να είσαι σωστός και λογικός. Πολύ λίγοι άνθρωποι είναι σε θέση να γνωρίζουν τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Φανταστείτε ο Θεός να είχε εξαλείψει τον Ιώβ αφότου ο Ιώβ έγινε μάρτυράς Του. Θα ήταν δίκαιο αυτό; Για να πούμε την αλήθεια, ναι, θα ήταν. Γιατί ονομάζεται αυτό δικαιοσύνη; Πώς βλέπουν οι άνθρωποι τη δικαιοσύνη; Αν κάτι συμβαδίζει με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, τότε τους είναι πολύ εύκολο να πουν ότι ο Θεός είναι δίκαιος. Αν, όμως, θεωρούν πως κάτι δεν συμβαδίζει με τις αντιλήψεις τους —εάν είναι κάτι που αδυνατούν να κατανοήσουν— τότε θα τους είναι πολύ δύσκολο να πουν ότι ο Θεός είναι δίκαιος. Αν ο Θεός είχε καταστρέψει τότε τον Ιώβ, οι άνθρωποι δεν θα έλεγαν ότι ήταν δίκαιος. Στην πραγματικότητα, όμως, είτε οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί είτε όχι, και είτε η διαφθορά τους είναι βαθιά είτε όχι, πρέπει ο Θεός να δικαιολογηθεί όταν τους καταστρέψει; Πρέπει να εξηγήσει στους ανθρώπους το σκεπτικό πίσω από την πράξη Του; Πρέπει ο Θεός να λέει στους ανθρώπους τους κανόνες που έχει ορίσει; Δεν χρειάζεται. Στα μάτια του Θεού, κάποιος διεφθαρμένος που είναι πιθανό να αντιταχθεί στον Θεό δεν έχει καμία αξία· όπως κι αν τον χειριστεί ο Θεός, ο τρόπος που θα επιλέξει θα είναι σωστός· όλα αποτελούν ρυθμίσεις του Θεού. Άραγε αν ο Θεός σε έβρισκε δυσάρεστο και έλεγε ότι δεν Του χρησιμεύεις σε τίποτα μετά τη μαρτυρία σου, και έτσι λοιπόν σε κατέστρεφε, θα ήταν και αυτό η δικαιοσύνη Του; Θα ήταν. Μπορεί να μην είσαι σε θέση να το αναγνωρίσεις τώρα αυτό από τα γεγονότα, αλλά πρέπει να το καταλάβεις ως δόγμα. Τι θα λέγατε, η καταστροφή του Σατανά από τον Θεό αποτελεί έκφραση της δικαιοσύνης Του; (Ναι.) Τι θα γινόταν αν ο Θεός επέτρεπε στον Σατανά να παραμείνει; Δεν τολμάτε να πείτε, έτσι δεν είναι; Η ουσία του Θεού είναι δικαιοσύνη. Αν και δεν είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς αυτό που κάνει ο Θεός, όλα όσα κάνει είναι δίκαια· απλώς οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν. Όταν ο Θεός έδωσε τον Πέτρο στον Σατανά, πώς αποκρίθηκε ο Πέτρος; «Η ανθρωπότητα δεν μπορεί να συλλάβει αυτό που κάνεις, αλλά όλα όσα κάνεις περιέχουν το αγαθό θέλημά Σου· υπάρχει δικαιοσύνη σε όλα. Πώς να μη δοξάσω τη σοφία και τις πράξεις Σου;» Τώρα θα πρέπει να καταλαβαίνετε ότι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός δεν καταστρέφει τον Σατανά την ώρα της σωτηρίας του ανθρώπου είναι για να μπορέσουν οι άνθρωποι να δουν καθαρά πώς και σε ποιο βαθμό τούς έχει διαφθείρει ο Σατανάς και πώς τους εξαγνίζει και τους σώζει ο Θεός. Τελικά, όταν οι άνθρωποι κατανοήσουν την αλήθεια και δουν καθαρά την απεχθή όψη του Σατανά, καθώς και την τερατώδη αμαρτία της διαφθοράς τους από τον Σατανά, ο Θεός θα καταστρέψει τον Σατανά, δείχνοντάς τους τη δικαιοσύνη Του. Ο χρόνος κατά τον οποίο θα καταστρέψει ο Θεός τον Σατανά είναι γεμάτος με τη διάθεση και τη σοφία του Θεού. Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι δίκαια. Αν και οι άνθρωποι μπορεί να μην είναι σε θέση να αντιληφθούν τη δικαιοσύνη του Θεού, δεν θα πρέπει να κρίνουν κατά βούληση. Αν μια πράξη Του τους φανεί παράλογη ή σχηματίσουν αντιλήψεις γι’ αυτήν με αποτέλεσμα να πουν πως δεν είναι δίκαιος, τότε φέρονται εντελώς παράλογα.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Δεδομένου ότι πιστεύεις και ακολουθείς τον Θεό, θα πρέπει να προσφέρεις τα πάντα σε Αυτόν, να μην έχεις προσωπικές επιλογές ή απαιτήσεις και να καταφέρεις να ικανοποιήσεις το θέλημα του Θεού. Εφόσον δημιουργήθηκες, θα πρέπει να υποταχθείς στον Κύριο που σε δημιούργησε, γιατί εσύ είσαι εγγενώς χωρίς κυριαρχία πάνω στον εαυτό σου και δεν έχεις την ικανότητα να ελέγχεις το δικό σου πεπρωμένο. Αφού είσαι άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό, πρέπει να αναζητάς την αγιοσύνη και την αλλαγή. Εφόσον είσαι δημιούργημα, οφείλεις να είσαι πιστός στο καθήκον σου και να διατηρείς τη θέση σου, και πρέπει να μην υπερβαίνεις το καθήκον σου. Αυτό δεν πρέπει να σε περιορίζει, ούτε να σε καταπνίγει μέσω της διδασκαλίας, αλλά είναι, αντιθέτως, το μονοπάτι μέσω του οποίου μπορείς να εκπληρώσεις το καθήκον σου, και μπορεί να επιτευχθεί —και θα πρέπει να επιτευχθεί— από όλους εκείνους που πράττουν το δίκαιο. […] Ο Θεός δημιούργησε όλα τα πράγματα και έτσι φέρει όλη τη δημιουργία στο κράτος Του και την υποτάσσει στο κράτος Του· θα ελέγχει όλα τα πράγματα, έτσι ώστε να βρίσκονται στα χέρια Του. Όλη η δημιουργία του Θεού, συμπεριλαμβανομένων των ζώων, των φυτών, της ανθρωπότητας, των βουνών, των ποταμών, και των λιμνών —όλα πρέπει να βρεθούν υπό το κράτος Του. Όλα τα πράγματα στον ουρανό και στο έδαφος πρέπει να βρεθούν υπό το κράτος Του. Δεν μπορούν να έχουν οποιαδήποτε άλλη επιλογή και πρέπει όλα να υποταχθούν στις ενορχηστρώσεις Του. Αυτό είχε οριστεί από τον Θεό και είναι η εξουσία του Θεού. Ο Θεός χειρίζεται τα πάντα και διατάζει και κατατάσσει όλα τα πράγματα, με το καθένα ταξινομημένο ανάλογα με το είδος του και κατανεμημένο στη θέση του, σύμφωνα με το θέλημά Του. Όσο σημαντικό και αν είναι, κανένα πράγμα δεν μπορεί να ξεπεράσει τον Θεό, όλα τα πράγματα εξυπηρετούν την ανθρωπότητα που δημιούργησε ο Θεός και κανένα πράγμα δεν τολμά να παρακούσει τον Θεό ή να προβάλει καμία απαίτηση στον Θεό. Επομένως, ο άνθρωπος, ως δημιούργημα, πρέπει επίσης να εκπληρώσει το καθήκον του ανθρώπου. Ανεξάρτητα από το αν είναι ο άρχοντας ή ο φροντιστής όλων των πραγμάτων, ανεξάρτητα από το πόσο υψηλό είναι το κύρος του ανθρώπου μεταξύ όλων των πραγμάτων, δεν παύει να είναι ένα ασήμαντο, ανθρώπινο ον υπό το κράτος του Θεού και τίποτα παραπάνω από ένα ασήμαντο ανθρώπινο ον, ένα δημιούργημα, και δεν θα βρεθεί ποτέ πάνω από τον Θεό. Ως δημιούργημα, ο άνθρωπος πρέπει να προσπαθήσει να εκπληρώσει το καθήκον ενός δημιουργήματος και να επιδιώξει να αγαπά τον Θεό χωρίς να κάνει άλλες επιλογές, γιατί ο Θεός είναι άξιος της αγάπης του ανθρώπου. Όσοι επιδιώκουν να αγαπήσουν τον Θεό δεν θα πρέπει να αναζητούν οποιεσδήποτε προσωπικές απολαβές ή αυτό που αυτοί επιθυμούν προσωπικά· αυτό είναι το πιο σωστό μέσο επιδίωξης. Αν αυτό που αναζητάς είναι η αλήθεια, αν αυτό που κάνεις πράξη είναι η αλήθεια και αν αυτό που επιτυγχάνεις είναι μια αλλαγή στη διάθεσή σου, τότε το μονοπάτι που ακολουθείς είναι το σωστό. Αν αυτό που αναζητάς είναι οι ευλογίες της σάρκας και αυτό που κάνεις πράξη είναι η αλήθεια των δικών σου αντιλήψεων και αν δεν υπάρχει αλλαγή στη διάθεσή σου, αν δεν υποτάσσεσαι καθόλου στον ενσαρκωμένο Θεό και εξακολουθείς να ζεις με ασάφεια, τότε αυτό που αναζητάς σίγουρα θα σε οδηγήσει στην κόλαση, γιατί το μονοπάτι που περπατάς είναι το μονοπάτι της αποτυχίας. Το αν θα οδηγηθείς στην τελείωση ή θα αποκλειστείς εξαρτάται από τη δική σου επιδίωξη, που σημαίνει επίσης ότι η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

Σχετικοί ύμνοι

Ο άνθρωπος έχει υπερβολικά πολλές απαιτήσεις από τον Θεό