Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Αν πιστεύεις στην κυριαρχία του Θεού, τότε πρέπει να πιστέψεις ότι όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά, καλά και κακά, δεν συμβαίνουν τυχαία. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος σου φέρεται επίτηδες σκληρά ή σε έχει βάλει στόχο· όλα, στην πραγματικότητα, τα έχει κανονίσει και ενορχηστρώσει ο Θεός. Γιατί τα ενορχηστρώνει όλα αυτά ο Θεός; Όχι για να εκθέσει ποιος είσαι στ’ αλήθεια ή να σε αποκαλύψει και να σε αποκλείσει· ο τελικός στόχος δεν είναι να σε αποκαλύψει. Ο στόχος είναι να σε οδηγήσει στην τελείωση και να σε σώσει. Πώς σε οδηγεί στην τελείωση ο Θεός; Και πώς σε σώζει; Πρώτα σε κάνει να καταλάβεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, και σου μαθαίνει την ίδια τη φύση-ουσία σου, τα ελαττώματά σου και τις ελλείψεις σου. Μόνο αν γνωρίσεις και κατανοήσεις ξεκάθαρα αυτά τα πράγματα μπορείς να επιδιώξεις την αλήθεια και να αποτινάξεις σιγά σιγά τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Με αυτό ο Θεός σού δίνει μια ευκαιρία. Είναι το έλεος του Θεού. Πρέπει να ξέρεις πώς να εκμεταλλευτείς αυτήν την ευκαιρία. Δεν πρέπει να αντιτίθεσαι στον Θεό, να Του πηγαίνεις κόντρα ή να Τον παρανοείς. Ιδιαίτερα, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που ρυθμίζει ο Θεός γύρω σου, να μην αισθάνεσαι συνεχώς ότι τα πράγματα δεν είναι όπως θα ήθελες να είναι· να μην επιθυμείς διαρκώς να ξεφύγεις και μη θες διαρκώς να παραπονιέσαι για τον Θεό και να Τον παρανοείς. Αν κάνεις συνεχώς αυτά τα πράγματα, τότε δεν βιώνεις το έργο του Θεού και έτσι θα δυσκολευτείς να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Ό,τι κι αν σου τύχει και δεν μπορείς να το κατανοήσεις πλήρως, πρέπει όταν προκύπτει κάποια δυσκολία να μάθεις να υποτάσσεσαι. Αρχικά πρέπει να προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού και να προσεύχεσαι περισσότερο. Με τον τρόπο αυτόν, πολύ σύντομα θα προκύψει αλλαγή στην εσωτερική σου κατάσταση και θα μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια για να επιλύσεις το πρόβλημά σου, πράγμα που θα σε κάνει να μπορείς να βιώσεις το έργο του Θεού. Καθώς συμβαίνει αυτό, θα σφυρηλατείται μέσα σου η αλήθεια-πραγματικότητα, και με τον τρόπο αυτόν θα σημειώσεις πρόοδο και θα υποβληθείς σε μια αλλαγή στην κατάσταση της ζωής σου. Μόλις σου συμβεί αυτή η αλλαγή και αποκτήσεις αυτήν την αλήθεια-πραγματικότητα, τότε θα έχεις και ανάστημα, και το ανάστημα φέρνει ζωή. Αν κάποιος ζει διαρκώς με βάση διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις, τότε όσο ενθουσιασμό ή ενέργεια κι αν έχει, και πάλι δεν θεωρείται ότι διαθέτει ανάστημα ούτε ζωή. Ο Θεός εργάζεται σε κάθε άνθρωπο, και όποια κι αν είναι η μέθοδός Του, όποιους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα κι αν χρησιμοποιεί στην υπηρεσία Του, ή όποιο κι αν είναι το ύφος στα λόγια Του, έχει έναν και μόνο τελικό στόχο: να σε σώσει. Και πώς σε σώζει; Σε αλλάζει. Άρα, πώς θα ήταν δυνατόν να μην υποφέρεις λίγο; Θα πρέπει να υποφέρεις. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει πολλά πράγματα. Αρχικά, οι άνθρωποι πρέπει να υποφέρουν όταν δέχονται την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού. Όταν τα λόγια του Θεού είναι πολύ αυστηρά και κατηγορηματικά, και οι άνθρωποι παρερμηνεύουν τον Θεό —και μάλιστα έχουν και αντιλήψεις— μπορεί και αυτό να προκαλέσει πόνο. Μερικές φορές, ο Θεός δημιουργεί ένα περιβάλλον γύρω από τους ανθρώπους για να αποκαλύψει τη διαφθορά τους, να τους οδηγήσει στην αυτοκριτική και στην αυτογνωσία· και τότε θα υποφέρουν και λίγο. Μερικές φορές οι άνθρωποι, όταν κλαδεύονται και εκτίθενται ευθέως, πρέπει να υποφέρουν. Είναι σαν να υποβάλλονται σε εγχείρηση —χωρίς πόνο, δεν υπάρχει αποτέλεσμα. Αν κάθε φορά που κλαδεύεσαι, και κάθε φορά που ένα περιβάλλον σε αποκαλύπτει, αυτό διεγείρει τα αισθήματά σου και σου δίνει κίνητρο, τότε μέσω αυτής της διαδικασίας θα εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα και θα αποκτήσεις ανάστημα.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να κερδίσει κανείς την αλήθεια, πρέπει να μάθει από τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα τριγύρω

Τι συμβαίνει όταν κάποιος συνηθίζει να βρίσκει δικαιολογίες κάθε φορά που αποδοκιμάζεται και κλαδεύεται; Μια τέτοια διάθεση είναι πολύ αλαζονική, αυτάρεσκη και ξεροκέφαλη. Οι αλαζόνες και ξεροκέφαλοι άνθρωποι δυσκολεύονται να αποδεχθούν την αλήθεια. Όταν ακούνε κάτι που δεν συμφωνεί με τη δική τους οπτική, άποψη και σκέψη, δεν μπορούν να το αποδεχθούν. Δεν τους νοιάζει αν αυτό που λένε οι άλλοι είναι σωστό ή λάθος, ποιος το είπε, σε ποιο πλαίσιο το είπε ή αν σχετίζεται με τις δικές τους ευθύνες και τα δικά τους καθήκοντα. Αυτά τα πράγματα δεν τους νοιάζουν. Αυτό που προέχει για εκείνους είναι να ικανοποιήσουν πρώτα τα δικά τους συναισθήματα. Δεν δείχνει αυτό ξεροκεφαλιά; Και τι θα χάσουν τελικά όσοι είναι ξεροκέφαλοι; Είναι δύσκολο να αποκτήσουν την αλήθεια. Η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου είναι που τον κάνει να μην αποδέχεται την αλήθεια, και το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι δεν μπορεί να αποκτήσει εύκολα την αλήθεια. Οτιδήποτε αποκαλύπτει φυσικά η φύση-ουσία του ανθρώπου έρχεται σε αντίθεση με την αλήθεια και δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτήν· ούτε ένα τέτοιο στοιχείο δεν προσεγγίζει την αλήθεια ούτε συμφωνεί μ’ αυτήν. Επομένως, για να πετύχει κάποιος τη σωτηρία, πρέπει να αποδεχθεί και να κάνει πράξη την αλήθεια. Αν δεν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια και θέλει πάντα να ενεργεί σύμφωνα με τις δικές του προτιμήσεις, δεν μπορεί να πετύχει τη σωτηρία.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Κάποιοι άνθρωποι, όταν κλαδεύονται, συχνά λογομαχούν και προσπαθούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Τονίζουν διαρκώς την αιτία του θέματος και δικαιολογούν τις αποτυχίες τους, και αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Δεν έχουν υποτακτική στάση ούτε στάση αναζήτησης της αλήθειας. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν χαμηλό επίπεδο, αλλά είναι και πολύ ισχυρογνώμονες. Δεν καταλαβαίνουν τα λόγια των άλλων ανθρώπων, δεν μπορούν να φτάσουν στην αλήθεια και η πρόοδός τους πολύ αργή. Γιατί είναι αργή η πρόοδός τους; Επειδή δεν αναζητούν την αλήθεια, και όποια λάθη προκύψουν, πάντα θεωρούν αιτία τους άλλους και μεταθέτουν την ευθύνη ολοκληρωτικά στους άλλους. Ζουν σύμφωνα με φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, και όσο είναι σώοι και αβλαβείς, είναι πάρα πολύ ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους. Δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια και θεωρούν ότι μια τέτοια πίστη στον Θεό είναι μια χαρά. Κάποιοι μάλιστα σκέφτονται: «Γίνεται διαρκώς μεγάλη κουβέντα για να επιδιώκουμε την αλήθεια και να αντλούμε διδάγματα. Υπάρχουν όμως όντως τόσα διδάγματα να αντλήσει κανείς; Είναι μεγάλος μπελάς να πιστεύεις κατ’ αυτόν τον τρόπο στον Θεό!» Όταν βλέπουν άλλους να αναζητούν την αλήθεια και να αντλούν διδάγματα στα ζητήματα που τους τυχαίνουν, λένε: «Πώς αντλείτε όλοι διδάγματα απ’ τα πάντα; Γιατί για μένα δεν υπάρχουν τόσα διδάγματα να πάρω; Είστε όλοι τόσο αδαείς; Μήπως απλώς ακολουθείτε τυφλά τους κανονισμούς;» Πώς σας φαίνεται αυτή η γνώμη; Αυτή είναι η οπτική των δύσπιστων. Μπορεί ένας δύσπιστος να αποκτήσει την αλήθεια; Είναι πολύ δύσκολο να αποκτήσει την αλήθεια ένας τέτοιος άνθρωπος. Μερικοί λένε: «Εκλιπαρώ τον Θεό για τις μεγάλες υποθέσεις, δεν Τον ενοχλώ όμως με τα μικρά ζητήματα. Ο Θεός είναι πολύ απασχολημένος κάθε μέρα με την διαχείριση του σύμπαντος και των πάντων, με τη διαχείριση κάθε ανθρώπου. Τι κουραστικό! Δεν θα Τον ενοχλήσω, θα το λύσω το ζήτημα μόνος μου. Αρκεί ο Θεός να μείνει ευχαριστημένος. Δεν θέλω να Τον ανησυχήσω». Πώς σας φαίνεται αυτή η γνώμη; Και αυτή είναι οπτική των δύσπιστων, αποκύημα της φαντασίας των ανθρώπων. Οι άνθρωποι είναι δημιουργημένα όντα, είναι κατώτεροι ακόμη κι από τα μυρμήγκια. Πώς μπορούν να δουν καθαρά τον Δημιουργό; Ο Θεός διαχειρίζεται το σύμπαν και τα πάντα ποιος ξέρει για πόσα δισεκατομμύρια ή δεκάδες δισεκατομμύρια χρόνια. Έχει πει ότι κουράστηκε; Έχει πει ότι είναι πολύ απασχολημένος; Όχι, δεν το έχει πει. Οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν ποτέ να δουν καθαρά την παντοδυναμία και τη σοφία του Θεού· αν μιλούν με βάση τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, αυτό δείχνει μεγάλη άγνοια. Σύμφωνα με τον Δημιουργό, όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού και όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους εμπίπτουν στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού. Ως πιστός στον Θεό, οφείλεις να υποτάσσεσαι στην κυριαρχία και στις ρυθμίσεις Του, να αναζητάς την αλήθεια και να αντλείς διδάγματα από τα πάντα. Η απόκτηση της αλήθειας είναι το πλέον κρίσιμο θέμα. Εάν μπορείς να λάβεις υπόψη σου τις προθέσεις του Θεού, τότε πρέπει να βασίζεσαι πάνω Του και να πασχίζεις για την αλήθεια· αυτό Τον ευαρεστεί. Όταν αποκτήσεις την αλήθεια και μπορείς να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές, ο Θεός θα ευχαριστηθεί περισσότερο, ενώ όσο περισσότερο Του απομακρύνεσαι, τόσο περισσότερο λυπάται. Και τι κάνει τον Θεό να λυπάται; (Ο Θεός έχει διευθετήσει κάποιες περιστάσεις για να βιώνουν οι άνθρωποι τα λόγια Του και να αποκτούν την αλήθεια, όμως εκείνοι δεν καταλαβαίνουν τι έχει στο μυαλό Του, Τον παρεξηγούν, και αυτό Τον κάνει να λυπάται.) Σωστά. Ο Θεός έχει πληρώσει επίπονο τίμημα για κάθε άνθρωπο, και έχει προθέσεις για τον καθένα. Έχει προσδοκίες από κάθε άνθρωπο, έχει εναποθέσει τις ελπίδες Του σ’ αυτόν. Προσφέρει ελεύθερα και πρόθυμα τις επίπονες προσπάθειές Του σε όλους τους ανθρώπους. Προσφέρει επίσης πρόθυμα σε κάθε άνθρωπο την παροχή ζωής και αλήθειας. Εάν οι άνθρωποι καταλάβουν για ποιον σκοπό το κάνει, τότε Εκείνος θα νιώσει ικανοποίηση. Ό,τι περιστάσεις κι αν διευθετεί για σένα ο Θεός, εάν μπορέσεις να το δεχτείς αυτό απ’ τον Θεό, να υποταχθείς σ’ Εκείνον, να αναζητήσεις την αλήθεια και να αντλήσεις διδάγματα μέσα απ’ όλα αυτά, ο Θεός δεν θα θεωρήσει μάταιο το επίπονο τίμημα που κατέβαλε. Θα έχεις καταφέρει να ανταποκριθείς σε όλη τη σκέψη και την προσπάθεια που επένδυσε και στις προσδοκίες Του για σένα. Σε όλες τις περιστάσεις που σου συμβαίνουν, θα μπορείς να αντλείς διδάγματα και να αποκομίζεις ανταμοιβές. Με αυτόν τον τρόπο, το έργο που έχει κάνει ο Θεός σ’ εσένα θα φέρει το αναμενόμενο αποτέλεσμα και η καρδιά Του θα ικανοποιηθεί. Εάν δεν μπορείς να υποταχθείς στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού, εάν διαρκώς Του αντιστέκεσαι, Τον απορρίπτεις και πολεμάς εναντίον Του, δεν νομίζεις ότι ο Θεός θα ανησυχήσει; Θα νιώσει ανησυχία στην καρδιά Του και θα αγχωθεί. Θα πει: «Κανόνισα πάρα πολλές περιστάσεις για να αντλήσεις διδάγματα. Πώς γίνεται καμία από αυτές να μην είχε επίδραση επάνω σου;» Θα Τον βασανίσει η θλίψη. Λυπάται επειδή είσαι απαθής, ανίδεος, ανόητος και πεισματάρης, επειδή δεν κατανοείς τις προθέσεις Του και δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, κι επειδή δεν βλέπεις πόσα πολλά που κάνει ώστε να είναι υπεύθυνος για τη ζωή σου, και δεν καταλαβαίνεις ότι ανησυχεί και αγχώνεται για τη ζωή σου, κι εσύ μάλιστα επαναστατείς εναντίον Του και παραπονιέσαι γι’ Αυτόν.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να κερδίσει κανείς την αλήθεια, πρέπει να μάθει από τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα τριγύρω

Το ότι τους αρέσει πολύ να τσακώνονται για το τι είναι σωστό και τι λάθος σημαίνει ότι προσπαθούν να ξεκαθαρίσουν τι είναι σωστό και τι λάθος σε όλα ανεξαιρέτως τα ζητήματα, χωρίς να σταματούν μέχρι να ξεκαθαρίσει το θέμα και να γίνει κατανοητό ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο, ενώ εμμένουν πεισματικά σε πράγματα άνευ ουσίας. Τι νόημα έχει να συμπεριφέρεται κανείς έτσι; Είναι τελικά σωστό να διαφωνεί κανείς για το τι είναι σωστό και τι λάθος; (Όχι.) Πού είναι το λάθος; Έχει κάποια σχέση αυτό με την άσκηση της αλήθειας; (Δεν έχει καμία σχέση.) Γιατί λες ότι δεν έχει καμία σχέση; Όταν διαφωνεί κανείς για το τι είναι σωστό και τι λάθος δεν τηρεί τις αλήθεια-αρχές και δεν συζητά ούτε συναναστρέφεται σχετικά με τις αλήθεια-αρχές· αντίθετα, οι άνθρωποι μιλούν συνεχώς για το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, ποιος είναι σωστός και ποιος κάνει λάθος, ποιος έχει το δίκιο με το μέρος του και ποιος όχι, ποιος έχει καλή λογική και ποιος όχι, ποια πλευρά εκφράζει υψηλότερα δόγματα· αυτά είναι που εξετάζουν. Όταν ο Θεός υποβάλλει τους ανθρώπους σε δοκιμασίες, εκείνοι προσπαθούν συνεχώς να επιχειρηματολογήσουν μαζί Του και παρουσιάζουν συνεχώς τον έναν ή τον άλλο λόγο. Συζητά ο Θεός τέτοια πράγματα μαζί σου; Ρωτάει ο Θεός ποιο είναι το συγκείμενο; Ρωτάει ο Θεός ποιοι είναι οι λόγοι και οι αιτίες σου; Δεν το κάνει. Ο Θεός ρωτάει αν έχεις στάση υποταγής ή αντίστασης όταν σε υποβάλλει σε δοκιμασίες. Ο Θεός ρωτάει αν καταλαβαίνεις ή όχι την αλήθεια, αν είσαι ή δεν είσαι υποτακτικός. Αυτό είναι το μόνο που ρωτάει ο Θεός, τίποτε άλλο. Ο Θεός δεν σε ρωτάει τι ευθύνεται για την έλλειψη υποταγής σου, δεν εξετάζει αν έχεις καλό λόγο —δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη τέτοια πράγματα. Ο Θεός εξετάζει μόνο αν είσαι ή δεν είσαι υποτακτικός. Ανεξάρτητα από το περιβάλλον διαβίωσής σου και από το συγκείμενο, ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά μόνο αν υπάρχει υποταγή στην καρδιά σου, αν έχεις στάση υποταγής· ο Θεός δεν συζητάει μαζί σου για το σωστό και το λάθος· ο Θεός δεν ενδιαφέρεται για το ποιοι είναι οι λόγοι σου. Ο Θεός ενδιαφέρεται μόνο για το αν είσαι πραγματικά υποτακτικός· αυτό είναι το μόνο που σε ρωτάει ο Θεός. Δεν αποτελεί αυτό μια αλήθεια-αρχή; Έχουν στην καρδιά τους τις αλήθεια-αρχές οι άνθρωποι που τους αρέσει πολύ να τσακώνονται για το τι είναι σωστό και τι λάθος και που τους αρέσει πολύ να εμπλέκονται σε λογομαχίες; (Όχι.) Γιατί όχι; Έχουν δώσει ποτέ σημασία στις αλήθεια-αρχές; Τις έχουν επιδιώξει ποτέ; Τις έχουν αναζητήσει ποτέ; Δεν έχουν δώσει ποτέ καμία προσοχή σ’ αυτές ούτε τις έχουν επιδιώξει και αναζητήσει· απουσιάζουν εντελώς από την καρδιά τους. Ως αποτέλεσμα, μπορούν να ζουν μόνο μέσα σε ανθρώπινες αντιλήψεις, το μόνο που υπάρχει στην καρδιά τους είναι το σωστό και το λάθος, το ορθό και το λανθασμένο, προφάσεις, λόγοι, σοφιστείες και επιχειρήματα, και αμέσως μετά επιτίθενται, κρίνουν και καταδικάζουν ο ένας τον άλλον. Η διάθεση τέτοιων ανθρώπων είναι ότι τους αρέσει να διαφωνούν για το σωστό και το λάθος, να κρίνουν και να καταδικάζουν τους άλλους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία αγάπη ή αποδοχή για την αλήθεια, είναι ικανοί να προσπαθήσουν να επιχειρηματολογήσουν με τον Θεό, ακόμη και να κρίνουν τον Θεό και να Τον αψηφήσουν. Τελικά, θα καταλήξουν να τιμωρηθούν.

«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (15)

Όλοι έχουν αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεση και είναι διαρκώς επηρμένοι. Ανεξάρτητα από το τι σκέφτονται, τι λένε ή πώς βλέπουν τα πράγματα, πιστεύουν διαρκώς ότι οι δικές τους απόψεις και οι δικές τους στάσεις είναι σωστές και ότι αυτό που λένε οι άλλοι δεν είναι τόσο καλό ή τόσο σωστό όσο αυτό που λένε εκείνοι. Προσκολλώνται συνεχώς στις δικές τους απόψεις και, όποιος κι αν μιλάει, δεν τον ακούνε. Ακόμη κι αν αυτό που λέει κάποιος άλλος είναι σωστό ή συνάδει με την αλήθεια, δεν θα το δεχτούν. Απλώς θα δείχνουν ότι ακούνε, όμως δεν θα υιοθετήσουν πραγματικά την ιδέα, και όταν έλθει η ώρα να δράσουν, θα ενεργήσουν και πάλι με τον δικό τους τρόπο, πιστεύοντας πάντα ότι αυτό που λένε είναι σωστό και λογικό. […] Τι θα πει ο Θεός όταν δει αυτή σου τη συμπεριφορά; Θα πει: «Είσαι αδιάλλακτος! Είναι κατανοητό να προσκολλάσαι ίσως στις δικές σου ιδέες όταν δεν γνωρίζεις ότι κάνεις λάθος· όταν όμως ξέρεις σαφέστατα ότι κάνεις λάθος και εξακολουθείς να προσκολλάσαι στις ιδέες σου και δεν πρόκειται να μετανοήσεις όσο ζεις, τότε είσαι απλώς ένας πεισματάρης ανόητος και έχεις πρόβλημα. Εάν, ανεξάρτητα από το ποιος κάνει μια πρόταση, υιοθετείς πάντοτε μια αρνητική στάση αντίστασης απέναντί της και δεν αποδέχεσαι ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια, και εάν η καρδιά σου είναι εντελώς απρόθυμη, κλειστή και τα απορρίπτει όλα, τότε είσαι πολύ γελοίος, είσαι παράλογος. Είναι πολύ δύσκολο να σε αντιμετωπίσει κανείς!» Από ποια άποψη είναι δύσκολο να σε αντιμετωπίσει κανείς; Είναι δύσκολο επειδή αυτό που επιδεικνύεις δεν είναι μια λανθασμένη προσέγγιση ή μια λανθασμένη συμπεριφορά, αλλά μια αποκάλυψη της διάθεσής σου. Αποκάλυψη ποιας διάθεσης; Της διάθεσης να αποστρέφεσαι την αλήθεια και να τη μισείς. Από τη στιγμή που θα χαρακτηριστείς άτομο που μισεί την αλήθεια, στα μάτια του Θεού έχεις πρόβλημα και θα σε αποστρέφεται, θα σε απορρίπτει και θα σε αγνοεί. Από τη σκοπιά των ανθρώπων, το πολύ-πολύ να πουν: «Η διάθεση αυτού του ατόμου είναι κακή, είναι απίστευτα επίμονος, αδιάλλακτος και αλαζόνας! Είναι δύσκολο να τα πας καλά μαζί του και δεν αγαπά την αλήθεια. Ποτέ δεν αποδέχθηκε την αλήθεια ούτε και την κάνει πράξη». Το πολύ-πολύ, όλοι να κάνουν αυτήν την αξιολόγηση για σένα· μπορεί όμως η αξιολόγηση αυτή να καθορίσει τη μοίρα σου; Η αξιολόγηση των ανθρώπων δεν μπορεί να καθορίσει τη μοίρα σου, υπάρχει όμως κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάς: ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τις καρδιές των ανθρώπων και ταυτόχρονα παρατηρεί κάθε τους λέξη και πράξη. Εάν ο Θεός σε ορίσει κατ’ αυτόν τον τρόπο και πει ότι μισείς την αλήθεια, εάν δεν πει απλώς ότι έχεις κάπως διεφθαρμένη διάθεση ή ότι είσαι λίγο ανυπάκουος, δεν είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα αυτό; (Είναι σοβαρό.) Σημαίνει ότι έχεις πρόβλημα, και το πρόβλημα αυτό δεν έγκειται στον τρόπο με τον οποίο σε βλέπουν οι άλλοι ή στο πώς σε αξιολογούν, έγκειται στο πώς βλέπει ο Θεός τη διεφθαρμένη σου διάθεση που μισεί την αλήθεια. Άρα, πώς τη βλέπει ο Θεός; Έχει απλώς καθορίσει ότι μισείς και δεν αγαπάς την αλήθεια, κι αυτό είναι όλο; Είναι τόσο απλό το θέμα; Από πού πηγάζει η αλήθεια; Ποιον αντιπροσωπεύει η αλήθεια; (Αντιπροσωπεύει τον Θεό.) Αναλογιστείτε το εξής: εάν κάποιος μισεί την αλήθεια, τότε, από την οπτική γωνία του Θεού, πώς θα τον βλέπει ο Θεός; (Ως εχθρό Του.) Δεν είναι σοβαρό πρόβλημα αυτό; Όταν κάποιος μισεί την αλήθεια, μισεί τον Θεό! Γιατί λέω ότι μισεί τον Θεό; Εξύβρισε τον Θεό; Αντιτάχθηκε κατά πρόσωπο στον Θεό; Τον έκρινε ή Τον καταδίκασε πίσω από την πλάτη Του; Όχι απαραίτητα. Γιατί λοιπόν λέω ότι με το να αποκαλύπτεις τη διάθεση του να μισείς την αλήθεια είναι σαν να μισείς τον Θεό; Δεν τα παραλέω καθόλου, έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Είναι σαν τους υποκριτές τους Φαρισαίους που σταύρωσαν τον Κύριο Ιησού επειδή μισούσαν την αλήθεια —οι συνέπειες που ακολούθησαν ήταν τρομερές. Αυτό σημαίνει ότι εάν κάποιος έχει τη διάθεση να αποστρέφεται την αλήθεια και να τη μισεί, αυτή μπορεί να την αποκαλύψει οποτεδήποτε και οπουδήποτε και, εάν ζει σύμφωνα με αυτή, δεν θα αντιταχθεί στον Θεό; Όταν έρχεται αντιμέτωπος με κάτι που αφορά την αλήθεια ή με το να κάνει μια επιλογή, εάν δεν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια και ζει με βάση τη διεφθαρμένη του διάθεση, είναι φυσικό να αντιταχθεί στον Θεό και να Τον προδώσει, επειδή η διεφθαρμένη του διάθεση είναι να μισεί τον Θεό, να μισεί την αλήθεια. Εάν έχεις τέτοια διάθεση, τότε, ακόμη κι όταν πρόκειται για λόγια που έχει πει ο Θεός, θα τα αμφισβητήσεις και θα θέλεις να τα αναλύσεις και να τα λεπτολογήσεις. Θα είσαι καχύποπτος τότε ως προς τα λόγια του Θεού και θα λες: «Είναι πράγματι λόγια του θεού αυτά; Δεν μου μοιάζουν να είναι η αλήθεια, δεν μου φαίνονται απαραιτήτως όλα σωστά!» Δεν αποκαλύπτεται με αυτόν τον τρόπο η διάθεσή σου να μισείς την αλήθεια; Όταν σκέφτεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο, μπορείς να υποταχθείς στον Θεό; Σίγουρα όχι. Εάν δεν μπορείς να υποταχθείς στον Θεό, εξακολουθεί να είναι ο Θεός σου; Δεν είναι. Τότε, τι θα είναι ο Θεός για σένα; Θα Τον μεταχειρίζεσαι σαν αντικείμενο έρευνας, κάποιον που μπορείς να αμφισβητείς, κάποιον που μπορείς να καταδικάζεις. Θα Τον μεταχειρίζεσαι σαν έναν συνηθισμένο και κανονικό άνθρωπο, και ως τέτοιον θα Τον καταδικάζεις. Με τον τρόπο αυτόν, θα γίνεις άτομο που αντιστέκεται στον Θεό και Τον βλασφημεί. Τι είδους διάθεση το προκαλεί αυτό; Το προκαλεί μια αλαζονική διάθεση που έχει διογκωθεί πέρα από κάποιο όριο. Όχι μόνο θα αποκαλυφθεί η σατανική σου διάθεση, αλλά θα φανερωθεί ολοκληρωτικά και το σατανικό σου πρόσωπο. Οπότε, τι συμβαίνει με τη σχέση μεταξύ του Θεού και κάποιου που έχει φτάσει στο στάδιο της αντίστασης στον Θεό και του οποίου η επαναστατικότητα έναντι Εκείνου έχει ξεπεράσει κάποιο όριο; Γίνεται εχθρική σχέση, με το άτομο να θεωρεί τον Θεό αντίπαλό του. Εάν, κατά την πίστη σου στον Θεό, δεν μπορείς να αποδεχτείς την αλήθεια και να υποταχθείς σ’ αυτήν, τότε ο Θεός δεν είναι ο Θεός σου. Εάν αρνείσαι την αλήθεια και την απορρίπτεις, τότε έχεις ήδη γίνει κάποιος που αντιστέκεται στον Θεό. Μπορεί, λοιπόν, ο Θεός ακόμη να σε σώσει; Σίγουρα δεν μπορεί. Ο Θεός σού δίνει την ευκαιρία να λάβεις τη σωτηρία Του και δεν σε βλέπει ως εχθρό, εσύ όμως δεν μπορείς να αποδεχτείς την αλήθεια και Τον θεωρείς αντίπαλό σου. Η αδυναμία σου να αποδεχτείς τον Θεό ως αλήθεια σου και μονοπάτι σου σε κάνει άτομο που αντιστέκεται στον Θεό. Πώς θα πρέπει να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα; Πρέπει γρήγορα να μετανοήσεις και να αλλάξεις πορεία. Για παράδειγμα, όταν συναντάς ένα πρόβλημα ή μια δυσκολία ενώ εκτελείς το καθήκον σου και δεν ξέρεις πώς να το λύσεις, δεν πρέπει να το σταθμίζεις στα τυφλά, πρέπει πρώτα να γαληνεύεις ενώπιον του Θεού, να προσεύχεσαι και να αναζητάς από Εκείνον, και να βλέπεις τι λένε τα λόγια Του ως προς αυτό. Εάν, αφού διαβάσεις τα λόγια του Θεού, εξακολουθείς να μην καταλαβαίνεις και δεν ξέρεις ποιες αλήθειες αφορά το εν λόγω ζήτημα, πρέπει να εμμείνεις σταθερά σε μία αρχή —δηλαδή, πρώτα να υποταχθείς, να μην έχεις προσωπικές ιδέες ή σκέψεις, να περιμένεις με γαλήνια καρδιά και να δεις πώς σκοπεύει και θέλει να ενεργήσει ο Θεός. Όταν δεν κατανοείς την αλήθεια, θα πρέπει να την αναζητάς και να περιμένεις τον Θεό, αντί να ενεργείς στα τυφλά και απρόσεκτα. Εάν κάποιος σου κάνει μια πρόταση όταν δεν κατανοείς την αλήθεια και σου πει πώς να ενεργήσεις σύμφωνα με την αλήθεια, θα πρέπει καταρχάς να την αποδεχτείς και να επιτρέψεις σε όλους να συναναστραφούν σχετικά και να δεις εάν αυτό το μονοπάτι είναι σωστό ή όχι, εάν συνάδει με τις αλήθεια-αρχές ή όχι. Εάν επιβεβαιώσεις ότι συνάδει με την αλήθεια, τότε ασκήσου κατ’ αυτόν τον τρόπο. Εάν αποφασίσεις ότι δεν συνάδει με την αλήθεια, τότε μην ασκηθείς κατ’ αυτόν τον τρόπο. Τόσο απλό είναι. Όταν αναζητάς την αλήθεια, θα πρέπει να την αναζητάς από πολλούς. Εάν κάποιος έχει κάτι να πει, θα πρέπει να τον ακούσεις και να πάρεις στα σοβαρά όλα όσα λέει. Μην τον αγνοήσεις, ούτε να τον σνομπάρεις, επειδή αυτό σχετίζεται με θέματα που εμπίπτουν στο πεδίο του καθήκοντός σου και πρέπει να το χειριστείς σοβαρά. Αυτή είναι η σωστή στάση, η σωστή κατάσταση. Όταν είσαι στη σωστή κατάσταση και δεν αποκαλύπτεις τη διάθεση του να αποστρέφεσαι την αλήθεια και να τη μισείς, τότε η άσκηση του είδους αυτού θα υποκαταστήσει τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Έτσι κάνεις πράξη την αλήθεια. Εάν κάνεις πράξη την αλήθεια κατ’ αυτόν τον τρόπο, τι καρπούς θα αποφέρει αυτό; (Θα καθοδηγούμαστε από το Άγιο Πνεύμα.) Το ότι θα λάβεις την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος είναι μία πτυχή. Μερικές φορές το ζήτημα θα είναι πολύ απλό και θα μπορεί να διευθετηθεί χρησιμοποιώντας απλώς το μυαλό σου. Αφού ολοκληρώσουν οι άλλοι τις προτάσεις τους και εσύ αποκτήσεις κατανόηση, θα μπορείς να διορθώσεις τα πράγματα και να ενεργήσεις σύμφωνα με τις αρχές. Οι άλλοι μπορεί να σκεφτούν ότι δεν είναι και σπουδαίο το ζήτημα, όμως για τον Θεό είναι μεγάλο θέμα. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή, όταν ασκείσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο, για τον Θεό είσαι άτομο που μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια, άτομο που αγαπά την αλήθεια, άτομο που δεν αποστρέφεται την αλήθεια —όταν ο Θεός βλέπει μέσα στην καρδιά σου, βλέπει και τη διάθεσή σου, και αυτό είναι σπουδαίο ζήτημα. Με άλλα λόγια, όταν κάνεις το καθήκον σου και ενεργείς παρουσία του Θεού, όλα αυτά που βιώνεις και εκδηλώνεις είναι αλήθεια-πραγματικότητες που θα πρέπει να κατέχουν οι άνθρωποι. Οι στάσεις, οι σκέψεις και οι καταστάσεις σου σε οτιδήποτε κάνεις είναι ό,τι πιο σημαντικό για τον Θεό, και είναι αυτά που εξετάζει εξονυχιστικά ο Θεός.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αν ζει κανείς συχνά ενώπιον του Θεού μπορεί να έχει μια κανονική σχέση μαζί Του

Πώς μπορεί να επαληθευτεί το αν κάποιος έχει αληθινή πίστη; Βλέποντας, κυρίως, αν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια και να την κάνει πράξη όταν του συμβαίνουν διάφορα πράγματα. Εάν δεν έχει αποδεχτεί ποτέ την αλήθεια ούτε την έχει κάνει πράξη, τότε ουσιαστικά έχει ήδη αποκαλυφθεί και δεν χρειάζεται να περιμένει κάποια δοκιμή να τον αποκαλύψει. Όταν συμβαίνουν διάφορα σε κάποιον στην καθημερινή ζωή, καταλαβαίνετε ξεκάθαρα εάν έχει την αλήθεια-πραγματικότητα. Υπάρχουν πολλοί που συνήθως δεν επιδιώκουν την αλήθεια και, όταν τους συμβαίνουν διάφορα πράγματα, δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Χρειάζεται οι άνθρωποι αυτοί να περιμένουν κάποια δοκιμή να τους αποκαλύψει; Καθόλου. Μετά από λίγο, αν δεν αλλάξουν, αυτό σημαίνει ότι έχουν ήδη αποκαλυφθεί. Εάν κλαδευτούν, αλλά παρά ταύτα δεν αποδεχθούν την αλήθεια και παραμείνουν σταθερά αμετανόητοι, τότε έχουν αποκαλυφθεί ακόμη περισσότερο και θα πρέπει να αποπεμφθούν και να αποκλειστούν. Όλοι όσοι δεν επικεντρώνονται συνήθως στην αποδοχή της αλήθειας ή στην άσκησή της είναι δύσπιστοι και δεν πρέπει να τους ανατίθεται καμία εργασία ούτε να αναλαμβάνουν καμία ευθύνη. Μπορεί να παραμείνει σταθερός κάποιος που δεν έχει την αλήθεια; Είναι σημαντικό να κάνουμε πράξη την αλήθεια; Ρίξτε μόνο μια ματιά σ’ όσους δεν έχουν κάνει ποτέ πράξη την αλήθεια· δεν θα χρειαστεί κανένας απ’ αυτούς πολλά χρόνια για να αποκαλυφθεί. Δεν έχουν καθόλου βιωματική μαρτυρία. Πόσο φτωχοί και αξιολύπητοι είναι, πόσο πρέπει να ντρέπενται!

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Τι είναι το να κάνεις πράξη την αλήθεια

Η πίστη στον Θεό απαιτεί την αποδοχή της αλήθειας· αυτή είναι η σωστή στάση. Κάθε φορά που προκύπτει ένα ζήτημα, όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια ψάχνουν να βρουν δικαιολογίες και αιτίες, μεταθέτοντας σε κάποιον άλλο την ευθύνη. Διαρκώς παραπονιούνται ότι οι άλλοι δεν τους φέρονται καλά, δεν τους σκέφτονται και δεν νοιάζονται γι’ αυτούς. Βρίσκουν ένα σωρό αιτιολογίες. Ποιο το νόημα να βρίσκουν όλους αυτούς τους λόγους; Αντικαθιστά κάτι τέτοιο την άσκηση της αλήθειας από σένα; Αντικαθιστά την υποταγή σου στον Θεό; Όχι. Με άλλα λόγια, όποια κι αν είναι η συλλογιστική σου, ακόμα κι αν τα παράπονά σου είναι μεγαλύτερα κι από τον ίδιο τον ουρανό, αν δεν αποδεχτείς την αλήθεια, πάει, τέλειωσες. Αυτό που θέλει να δει ο Θεός είναι η στάση σου, ειδικά σε ό,τι αφορά την άσκηση της αλήθειας. Χρησιμεύουν σε τίποτα τα παράπονά σου; Μπορούν τα παράπονά σου να λύσουν το ζήτημα της διεφθαρμένης διάθεσης; Έστω πως παραπονιέσαι και νιώθεις δικαίωση, τι λέει αυτό για σένα; Έχεις κερδίσει την αλήθεια; Σε εγκρίνει μήπως ο Θεός; Αν ο Θεός πει: «Εφόσον δεν κάνεις πράξη την αλήθεια, χάσου από μπροστά Μου. Σε απεχθάνομαι», τότε δεν έχουν τελειώσει όλα για σένα; Όταν ο Θεός λέει «σε απεχθάνομαι», σε αποκαλύπτει και καθορίζει το ποιος είσαι. Γιατί να σε καθορίσει ο Θεός; Επειδή δεν αποδέχεσαι την αλήθεια· δεν αποδέχεσαι τις ενορχηστρώσεις και την κυριαρχία του Θεού. Ψάχνεις συνεχώς να βρεις εξωτερικές αιτίες, ρίχνεις μονίμως το φταίξιμο στους άλλους. Ο Θεός θεωρεί ότι δεν έχεις σύνεση και δεν αγαπάς την αλήθεια· ότι είσαι παράλογος, ισχυρογνώμων και ατίθασος. Πρέπει να παραγκωνιστείς και να αγνοηθείς, προκειμένου να κάνεις λίγη αυτοκριτική. Χρειάζεται να ακούς κηρύγματα και να συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια προκειμένου να κατανοήσεις την αλήθεια, να λύσεις τα προβλήματά σου και να απαλλαγείς από τη διαφθορά σου. Θεωρείς ότι η αλήθεια υπάρχει απλώς και μόνο για να έχεις κάτι να φλυαρείς; Ή μήπως είναι κάτι που μπορείς να λες μόνο στα λόγια και μετά τέλος; Άραγε η κατανόηση της αλήθειας πρέπει να λειτουργεί ως πνευματικό στήριγμα που θα καλύψει το κενό της ψυχής σου; Όχι, δεν είναι ο σκοπός της να τη χρησιμοποιήσεις έτσι. Η αλήθεια υπάρχει για να μπορέσεις να διορθώσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου· να αποκτήσεις ένα μονοπάτι και, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κάποιο ζήτημα, να μπορείς να ζεις με βάση αυτές τις αλήθειες και να ακολουθείς το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Μόλις κατανοήσεις την αλήθεια, οι πράξεις σου δεν θα βασίζονται πλέον στη φυσικότητά σου, στη διαφθορά σου ή στα στοιχεία που πηγάζουν από τη σατανική σου εκπαίδευση. Δεν θα ζεις πλέον βάσει της σατανικής λογικής ή των φιλοσοφιών για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Αντ’ αυτών, θα ζεις και θα ενεργείς με βάση την αλήθεια. Μόνο έτσι μπορούν να ικανοποιηθούν προθέσεις του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η υποταγή στον Θεό αποτελεί βασικό μάθημα για την απόκτηση της αλήθειας

Για όποιον λόγο κι αν πιστεύεις στον Θεό, Εκείνος θα καθορίσει τελικά την έκβασή σου με βάση το αν έχεις κερδίσει την αλήθεια. Αν δεν έχεις κερδίσει την αλήθεια, τότε δεν θα περνάει καμία απ’ τις αιτιολογήσεις ή τις δικαιολογίες που θα προβάλεις. Ας ισχυριστείς ό,τι θέλεις· ας κάνεις και τούμπες αν θες —νομίζεις ότι θα νοιαστεί ο Θεός; Θα συνομιλήσει μαζί σου; Θα κάνει διάλογο και θα συζητήσει μαζί σου; Θα σε συμβουλευτεί; Ποια είναι η απάντηση; Όχι. Σε καμία περίπτωση. Όσο ισχυρά επιχειρήματα κι αν προβάλεις, δεν πρόκειται να σταθούν. Δεν πρέπει να παρανοείς τις προθέσεις του Θεού και να νομίζεις ότι, αν προβάλλεις ένα σωρό λόγους και δικαιολογίες, τότε δεν θα χρειάζεται να επιδιώκεις την αλήθεια. Ο Θεός θέλει να μπορείς να αναζητάς την αλήθεια σε όλα τα περιβάλλοντα και σε κάθε ζήτημα που αντιμετωπίζεις, και τελικά να καταφέρεις να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα και να κερδίσεις την αλήθεια. Όποιες περιστάσεις κι αν έχει διευθετήσει για σένα ο Θεός, όποια άτομα και γεγονότα κι αν συναντάς και σε ό,τι περιβάλλον κι αν βρίσκεσαι, θα πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό και να αναζητάς την αλήθεια για να τα αντιμετωπίζεις. Αυτά ακριβώς είναι τα μαθήματα που πρέπει να πάρεις ως προς την επιδίωξη της αλήθειας. Αν ψάχνεις πάντα να βρεις δικαιολογίες για να ξεφύγεις από αυτές τις συνθήκες, να τις αποφύγεις, να τις αρνηθείς ή να αντισταθείς σ’ αυτές, ο Θεός θα σε εγκαταλείψει. Δεν έχει νόημα να προβάλεις επιχειρήματα ούτε να είσαι αδιάλλακτος ή δύστροπος· αν ο Θεός δεν ασχολείται μαζί σου, θα χάσεις την ευκαιρία σου να σωθείς. Ο Θεός δεν θεωρεί κανένα πρόβλημα άλυτο. Έχει κάνει διευθετήσεις για όλους ανεξαιρέτως κι έχει τον τρόπο να χειρίζεται τα πάντα. Ο Θεός δεν πρόκειται συζητήσει μαζί σου για το αν έχουν βάση οι λόγοι κι οι δικαιολογίες σου. Δεν πρόκειται να δώσει σημασία στο αν τα επιχειρήματα που προβάλλεις στην υπεράσπισή σου είναι λογικά. Μόνο αυτό θα σε ρωτήσει: «Είναι τα λόγια του Θεού η αλήθεια; Έχεις διεφθαρμένη διάθεση; Οφείλεις να επιδιώκεις την αλήθεια;» Το μόνο που χρειάζεται είναι να καταλάβεις ξεκάθαρα αυτό το γεγονός: ο Θεός είναι η αλήθεια, εσύ είσαι ένας διεφθαρμένος άνθρωπος, επομένως θα πρέπει να αναλάβεις την υποχρέωση να αναζητήσεις την αλήθεια. Κανένα πρόβλημα ή δυσκολία, κανένας λόγος ή δικαιολογία δεν θα ευσταθεί. Αν δεν αποδεχτείς την αλήθεια, θα χαθείς. Κάθε τίμημα που πληρώνει κάποιος για να επιδιώξει την αλήθεια και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα αξίζει τον κόπο. Οι άνθρωποι πρέπει να εγκαταλείψουν όλες τις δικαιολογίες, τις αιτιολογήσεις και τα προβλήματά τους για να αποδεχτούν την αλήθεια και να κερδίσουν τη ζωή, επειδή τα λόγια του Θεού και η αλήθεια είναι η ζωή που θα πρέπει να αποκτήσουν, και είναι μια ζωή που δεν ανταλλάσσεται με τίποτα. Αν χάσεις αυτήν την ευκαιρία, τότε όχι μόνο θα το μετανιώνεις για το υπόλοιπο της ζωής σου —δεν είναι απλό θέμα τύψεων— αλλά και θα καταστραφείς πέρα για πέρα. Καμία έκβαση και κανένας προορισμός δεν θα σε περιμένει και, ως δημιούργημα που είσαι, θα έχεις φτάσει στο τέλος της γραμμής. Δεν θα έχεις ποτέ ξανά την ευκαιρία να σωθείς. Το καταλαβαίνετε; (Καταλαβαίνουμε.) Μην ψάχνετε για δικαιολογίες και λόγους για να μην επιδιώξετε την αλήθεια. Δεν έχουν νόημα· το μόνο που κάνετε είναι να κοροϊδεύετε τον εαυτό σας.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (1)

Αν θέλεις να ακολουθήσεις τον Θεό και να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, πρέπει πρώτα να αποφύγεις να είσαι παρορμητικός όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως θέλεις. Να ηρεμήσεις πρώτα και να γαληνέψεις ενώπιον του Θεού, και μέσα στην καρδιά σου να προσευχηθείς σ’ Αυτόν και να αναζητήσεις απ’ Αυτόν. Μην είσαι ξεροκέφαλος· πρώτα υποτάξου. Μόνο με τέτοια νοοτροπία μπορείς να φέρεις καλύτερες λύσεις στα προβλήματα. Αν μπορείς να επιμείνεις να ζεις ενώπιον του Θεού, και ό,τι κι αν σου συμβεί, είσαι σε θέση να προσευχηθείς σ’ Αυτόν και να αναζητήσεις απ’ Αυτόν, και να το αντιμετωπίσεις με νοοτροπία υποταγής, τότε δεν έχει σημασία πόσες αποκαλύψεις της διεφθαρμένης διάθεσής σου υπάρχουν ούτε πόσες παραβάσεις έχεις κάνει στο παρελθόν —εφόσον αναζητάς την αλήθεια, αυτά μπορούν να επιλυθούν. Όποιες δοκιμασίες κι αν σε βρουν, θα είσαι σε θέση να παραμείνεις σταθερός. Εφόσον έχεις τη σωστή νοοτροπία, και είσαι σε θέση να αποδεχτείς την αλήθεια και να υποταχθείς στον Θεό σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, τότε είσαι απόλυτα ικανός να κάνεις πράξη την αλήθεια. Παρόλο που μπορεί να είσαι λίγο επαναστατικός και να αντιστέκεσαι κατά καιρούς, και μερικές φορές να παρουσιάζεις αμυντικά επιχειρήματα και να μην είσαι σε θέση να υποταχθείς, αν μπορείς να προσευχηθείς στον Θεό και να αντιστρέψεις την επαναστατική σου κατάσταση, τότε μπορείς να δεχτείς την αλήθεια. Αφού το κάνεις αυτό, αναλογίσου γιατί προέκυψε μέσα σου τέτοια επαναστατικότητα και αντίσταση. Βρες την αιτία, έπειτα αναζήτησε την αλήθεια για να την επιλύσεις, και μπορεί να εξαγνιστεί αυτή η πτυχή της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Μετά από αρκετές ανακάμψεις από τέτοιου είδους παραπατήματα και πτώσεις, μέχρι να μπορέσεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, θα αποβληθεί σταδιακά η διεφθαρμένη διάθεσή σου. Και τότε, η αλήθεια θα βασιλεύει μέσα σου και θα γίνει η ζωή σου, και δεν θα υπάρχουν περαιτέρω εμπόδια στο να κάνεις πράξη την αλήθεια. Θα μπορέσεις να υποταχθείς πραγματικά στον Θεό, και θα βιώσεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτό το διάστημα, θα έχεις πρακτική εμπειρία και έκθεση στην άσκηση της αλήθειας και την υποταγή στον Θεό. Όταν σου συμβεί κάτι αργότερα, θα ξέρεις πώς να ασκείσαι με τρόπο που δείχνει υποταγή στον Θεό, αλλά και ποια συμπεριφορά αποτελεί επανάσταση εναντίον Του. Αν ξεκαθαρίσεις αυτά τα πράγματα μέσα σου, δεν θα μπορείς ούτε τότε να συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια-πραγματικότητα; Αν σου ζητηθεί να μοιραστείς τις βιωματικές σου μαρτυρίες, δεν θα έχεις πρόβλημα, επειδή θα έχεις βιώσει πολλά πράγματα και θα γνωρίζεις τις αρχές της άσκησης. Όπως κι αν μιλήσεις, θα είναι αληθινό· ό,τι κι αν πεις θα είναι πρακτικό. Κι αν σου ζητηθεί να αναλύσεις τα λόγια και τα δόγματα, δεν θα θες να το κάνεις: θα τα αποστρέφεσαι απ’ τα βάθη της καρδιάς σου. Τότε, δεν θα έχεις εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα; Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να αποκτήσουν εμπειρία σ’ αυτήν κάνοντας προσπάθειες για λίγα χρόνια και έπειτα να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Όσο για εκείνους που δεν επιδιώκουν την αλήθεια ακόμη και αν θέλουν να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα, δεν είναι εύκολο. Ο λόγος είναι ότι όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια έχουν μέσα τους πάρα πολλή επαναστατικότητα. Όποτε πρέπει να κάνουν πράξη την αλήθεια σε ένα ζήτημα, πάντοτε βρίσκουν δικαιολογίες και έχουν τα δικά τους προβλήματα. Έτσι, θα τους είναι πολύ δύσκολο να κάνουν πράξη την αλήθεια. Ναι μεν μπορεί να προσεύχονται και να αναζητούν, και να είναι πρόθυμοι να την κάνουν πράξη, αλλά όταν τους συμβαίνει κάτι, όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες, βγαίνει στην επιφάνεια η σύγχυσή τους και εκδηλώνεται η επαναστατική τους διάθεση, θολώνοντας το μυαλό τους. Πόσο έντονη πρέπει να είναι η επαναστατική τους διάθεση! Αν υπάρχει σύγχυση στο μικρότερο κομμάτι της καρδιάς τους και το μεγαλύτερο κομμάτι θέλει να υποταχθεί στον Θεό, θα δυσκολευτούν λιγότερο να κάνουν πράξη την αλήθεια. Ίσως μπορούν να προσευχηθούν για λίγο ή μπορεί κάποιος να συναναστραφεί μαζί τους πάνω στην αλήθεια. Αν την κατανοήσουν εκείνη τη στιγμή, θα την κάνουν πράξη πιο εύκολα. Αν έχουν τόσο μεγάλη σύγχυση που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο κομμάτι της καρδιάς τους κι αν εκεί μέσα κυριαρχεί η επαναστατικότητα και η υποταγή έρχεται δεύτερη, τότε δεν θα μπορέσουν εύκολα να κάνουν πράξη την αλήθεια, γιατί θα έχουν πολύ χαμηλό ανάστημα. Και σε εκείνους που δεν αγαπούν καθόλου την αλήθεια η επαναστατικότητα είναι σαρωτική ή ολοκληρωτική, η σύγχυση είναι απόλυτη. Αυτοί οι άνθρωποι είναι μπερδεμένοι και δεν θα μπορέσουν ποτέ να κάνουν πράξη την αλήθεια. Επομένως, όση ενέργεια και αν ξοδέψεις σε αυτούς, δεν ωφελεί. Όσοι αγαπούν την αλήθεια έχουν μια έντονη ώθηση προς αυτήν· αν αυτό είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος ή κατά κύριο λόγο το στοιχείο που τους ωθεί, και τους γίνει σαφής συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, είναι σίγουρο ότι θα μπορέσουν να την κάνουν πράξη. Δεν είναι απλό πράγμα να αγαπά κανείς την αλήθεια· δεν φτάνει η ελαφριά προθυμία από μόνη της για να την αγαπήσει κανείς. Θα πρέπει να φτάσει κάποιος σε ένα σημείο όπου, μόλις κατανοήσει τον λόγο του Θεού, θα μπορεί να αγωνιστεί και να αντέξει την ταλαιπωρία, αλλά και να πληρώσει το τίμημα για να κάνει πράξη την αλήθεια. Αυτός είναι ένας άνθρωπος που αγαπά την αλήθεια.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Ότι κάτι σου συμβαίνει και δεν ξέρεις τι να κάνεις ούτε έχεις ακούσει κανέναν άλλον να λέει τι πρέπει να γίνει. Ίσως αυτό το ζήτημα να μη συμφωνεί με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου και μπορεί να μην είναι και πολύ του γούστου σου, και γι’ αυτόν τον λόγο υπάρχει μέσα στην καρδιά σου κάποια αντίσταση και είσαι λίγο αναστατωμένος. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνεις; Υπάρχει ένας πολύ απλός τρόπος άσκησης: να υποταχθείς πρώτα. Η υποταγή δεν είναι μια εξωτερική πράξη ή δήλωση ούτε ένας λεκτικός ισχυρισμός —εμπεριέχει μια κατάσταση. Πρέπει να το γνωρίζετε αυτό. Πώς πιστεύετε, σύμφωνα με τις πραγματικές σας εμπειρίες, ότι μιλούν, ενεργούν και σκέφτονται οι άνθρωποι και ποια είναι η κατάστασή τους και η στάση τους, όταν υποτάσσονται πραγματικά; (Σχετικά μ’ αυτά που δεν καταλαβαίνουν ακόμα, πρώτα απ’ όλα παραμερίζουν τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Αναζητούν την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού. Αν και μετά την αναζήτηση συνεχίσουν να μην καταλαβαίνουν, τότε μαθαίνουν να περιμένουν τη στιγμή του Θεού.) Αυτή είναι μια πτυχή του θέματος. Τι άλλο; (Όταν κλαδεύονται, ούτε να προβάλλουν επιχειρήματα προσπαθούν ούτε να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.) Αυτή είναι άλλη μια πτυχή αυτής της κατάστασης. Κάποιοι, ναι μεν ευθέως ούτε επιχειρήματα προβάλλουν ούτε υπερασπίζονται τον εαυτό τους, αλλά είναι γεμάτοι παράπονα και δυσαρέσκεια. Δεν σου το λένε στα μούτρα, αλλά πίσω από την πλάτη σου μιλούν απερίσκεπτα και το διαδίδουν παντού. Είναι στάση υποταγής αυτό; (Όχι, δεν είναι.) Και τι ακριβώς είναι, λοιπόν, η στάση υποταγής; Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να έχεις θετική στάση: Όταν σε κλαδεύουν, αρχικά δεν αναλύεις το σωστό και το λάθος, αλλά το αποδέχεσαι απλώς με υποτακτική καρδιά. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να πει ότι έκανες κάποιο λάθος. Εσύ μπορεί μέσα σου να μην καταλαβαίνεις και να μην ξέρεις τι έκανες λάθος· παρ’ όλα αυτά, το αποδέχεσαι. Η αποδοχή είναι κυρίως μια θετική στάση. Υπάρχει και μία λίγο πιο αρνητική στάση, δηλαδή να παραμένεις σιωπηλός και να μην αντιστέκεσαι καθόλου. Τι είδους συμπεριφορές εμπεριέχει αυτό; Δεν προβάλλεις επιχειρήματα, δεν υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου και δεν βρίσκεις αντικειμενικές δικαιολογίες. Αν πάντοτε βρίσκεις δικαιολογίες και προβάλλεις επιχειρήματα για τον εαυτό σου, και αν μεταθέτεις την ευθύνη στους άλλους, είναι κάτι τέτοιο αντίσταση; Αυτό αποτελεί επαναστατική διάθεση. Μην απορρίπτεις, μην αντιστέκεσαι και μην προβάλλεις επιχειρήματα. Ακόμα κι αν τα επιχειρήματά σου είναι σωστά, είναι αυτά η αλήθεια; Δεν είναι η αλήθεια, είναι μια αντικειμενική ανθρώπινη δικαιολογία. Δεν σου ζητείται να πεις αντικειμενικές δικαιολογίες, δηλαδή γιατί έγινε αυτό το πράγμα ή πώς προέκυψε —αντίθετα, σου λέω είναι ότι η φύση αυτής της πράξης σου δεν συμφωνούσε με την αλήθεια. Αν φτάσει σε αυτό το επίπεδο η γνώση σου, τότε θα μπορείς να αποδέχεσαι και να μην αντιστέκεσαι. Είναι πολύ σημαντικό, όταν σου συμβαίνει κάτι, να ξεκινάς με στάση υποταγής. Κάποιοι, όταν κλαδεύονται, συνέχεια προβάλλουν επιχειρήματα και υπερασπίζονται τον εαυτό τους: «Δεν φταίω μόνο εγώ· πώς φόρτωσαν σ’ εμένα την ευθύνη; Γιατί δεν με υπερασπίζεται κανένας; Γιατί μόνο εγώ παίρνω την ευθύνη γι’ αυτό το ζήτημα; Η κατάσταση εδώ είναι του τύπου “όλοι καρπώνονται τα οφέλη, αλλά μόνο ένας αναλαμβάνει την ευθύνη”. Είμαι τόσο άτυχος!» Τι συναίσθημα είναι αυτό; Αντίσταση. Η εξωτερική τους αντίδραση είναι να γνέψουν καταφατικά και να παραδεχτούν το λάθος τους, να το αποδεχτούν με τα λόγια τους. Μέσα τους, όμως, παραπονιούνται: «Αν είναι να με κλαδέψετε, κλαδέψτε με. Ποιος ο λόγος, όμως, να μιλάτε τόσο σκληρά; Με κατακρίνετε μπροστά σε τόσους ανθρώπους· δεν έχω πού να κρυφτώ! Δεν δείχνει αγάπη αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης! Ένα λαθάκι έκανα· δεν θα σταματήσετε ποτέ να μιλάτε γι’ αυτό;» Έτσι, μέσα τους αντιστέκονται και απορρίπτουν αυτήν τη μεταχείριση, εναντιώνονται σ’ αυτήν πεισματικά, και είναι παράλογοι και εριστικοί. Ένας άνθρωπος που έχει αυτές τις σκέψεις και αυτά τα συναισθήματα είναι ξεκάθαρα αντιδραστικός και ανταγωνιστικός· πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν να έχει μια πραγματικά υποτακτική στάση; Όταν κάποιος κλαδεύεται, με ποιες πράξεις δείχνει μια αποδεκτή, υποτακτική στάση; Το ελάχιστο είναι να είσαι συνετός και να διαθέτεις λογική. Αρχικά πρέπει να υποταχθείς, και όχι να αντισταθείς ή να το απορρίψεις· πρέπει επίσης να το αντιμετωπίσεις με ορθολογισμό. Αν το κάνεις αυτό, τότε θα έχεις το ελάχιστο επίπεδο λογικής. Αν θέλεις να φτάσεις στην αποδοχή και στην υποταγή, πρέπει να καταλάβεις την αλήθεια, και αυτό δεν είναι καθόλου απλό. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να αποδέχεσαι πράγματα από τον Θεό. Το λιγότερο που πρέπει να κάνεις είναι να γνωρίζεις πως το κλάδεμα είναι κάτι που ο Θεός επιτρέπει να σου συμβεί ή που προέρχεται από Εκείνον. Είτε είναι είτε δεν είναι απόλυτα λογικό, πρέπει να έχεις μια στάση αποδοχής και υποταγής. Αυτό αποτελεί εκδήλωση υποταγής στον Θεό, και ταυτόχρονα είναι και αποδοχή της εξονυχιστικής εξέτασής Του. Αν το μόνο που κάνεις είναι να προβάλλεις επιχειρήματα και να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου, θεωρώντας ότι το κλάδεμα προέρχεται απ’ τον άνθρωπο και όχι από τον Θεό, τότε δεν καταλαβαίνεις καλά. Πρώτα απ’ όλα, δεν έχεις αποδεχτεί την εξονυχιστική εξέταση του Θεού· δεύτερον, δεν έχεις ούτε υποτακτική στάση ούτε υποτακτική συμπεριφορά στο περιβάλλον που έχει διαμορφώσει για σένα ο Θεός. Αυτό δείχνει ότι δεν υποτάσσεσαι στον Θεό. […] Με ποιον απώτερο σκοπό επιτρέπει ο Θεός στους ανθρώπους να πάρουν το μάθημα της υποταγής; Όσο κι αν αδικηθείς και πονέσεις εκείνη τη στιγμή, όσο κι αν ντροπιαστείς ή όσο κι αν πληγεί η υπόληψή σου, η ματαιοδοξία σου ή η φήμη σου, όλα αυτά είναι δευτερεύοντα. Το πιο σημαντικό είναι να αλλάξεις την κατάστασή σου. Ποια κατάσταση; Υπό κανονικές συνθήκες, υπάρχει ένα είδος αδιαλλαξίας και επαναστατικής κατάστασης στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων, το οποίο οφείλεται κυρίως στο ότι, μέσα τους, έχουν ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπινης λογικής και ένα σύνολο ανθρώπινων αντιλήψεων, που έχουν ως εξής: «Εφόσον οι προθέσεις μου είναι σωστές, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, δεν θα πρέπει να με αντιμετωπίζεις και, αν το κάνεις, εγώ δεν χρειάζεται να υπακούω». Δεν αναλογίζονται αν οι πράξεις τους συνάδουν με τις αρχές της αλήθειας ή ποιες θα είναι οι συνέπειες. Αυτό στο οποίο εμμένουν είναι πάντα το εξής: «Εφόσον οι προθέσεις μου είναι καλές και σωστές, ο Θεός θα πρέπει να με αποδεχτεί. Ακόμη κι αν το αποτέλεσμα δεν είναι καλό, δεν θα πρέπει να με κλαδέψεις ή να με αντιμετωπίσεις, πόσο μάλλον οφείλεις να με καταδικάσεις». Αυτή είναι η ανθρώπινη επιχειρηματολογία, έτσι δεν είναι; Αυτές είναι αντιλήψεις του ανθρώπου, σωστά; Ο άνθρωπος προσηλώνεται διαρκώς στη δική του επιχειρηματολογία —υπάρχει καθόλου υποταγή σ’ αυτό; Έχεις μετατρέψει την επιχειρηματολογία σου σε αλήθεια κι έχεις παραμερίσει την αλήθεια. Πιστεύεις ότι αυτό που συμφωνεί με την επιχειρηματολογία σου είναι η αλήθεια, και αυτό που δεν συμφωνεί δεν είναι. Υπάρχει κανείς πιο γελοίος; Υπάρχει κανείς πιο αλαζονικός και αυτάρεσκος; Ποια διεφθαρμένη διάθεση πρέπει να διορθώσουμε για να αντλήσουμε το δίδαγμα της υποταγής; Ουσιαστικά τη διάθεση της αλαζονείας και της αυταρέσκειας, που είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στο να ασκούν οι άνθρωποι την αλήθεια και να υποτάσσονται τον Θεό. Οι άνθρωποι με αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεση κλίνουν περισσότερο προς την επιχειρηματολογία και την ανυπακοή, πιστεύουν πάντα ότι έχουν δίκιο, άρα τίποτα δεν είναι πιο επείγον από το να διορθώσει κανείς και να αντιμετωπίσει την αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεσή του. Όταν οι άνθρωποι γίνουν υποτακτικοί και σταματήσουν να επιχειρηματολογούν για τον εαυτό τους, το πρόβλημα της επαναστατικότητας θα επιλυθεί και θα υπάρχει δυνατότητα υποταγής από την πλευρά τους. Για να μπορέσουν οι άνθρωποι να επιτύχουν την υποταγή, δεν χρειάζεται να έχουν κάποιον βαθμό ορθολογισμού; Πρέπει να έχουν τη σύνεση ενός κανονικού ανθρώπου. Σε κάποιο θέμα, για παράδειγμα, ανεξάρτητα από το αν πράξαμε το σωστό ή όχι, αν ο Θεός δεν είναι ικανοποιημένος, θα πρέπει να πράττουμε όπως λέει και να μεταχειριζόμαστε τα λόγια Του ως το πρότυπο για τα πάντα. Είναι λογικό αυτό; Τέτοια είναι η σύνεση που πρέπει να συναντάται στους ανθρώπους πριν από οτιδήποτε άλλο. Ανεξάρτητα από το πόσο υποφέρουμε, και ανεξάρτητα από το ποιες είναι οι προθέσεις, οι στόχοι και οι λόγοι μας, εάν ο Θεός δεν είναι ικανοποιημένος —εάν οι απαιτήσεις Του δεν έχουν ικανοποιηθεί— τότε αναμφισβήτητα οι πράξεις μας δεν ήταν σύμφωνες με την αλήθεια, γι’ αυτό πρέπει να ακούμε τον Θεό και να Του υποτασσόμαστε, και δεν θα πρέπει να προσπαθούμε να επιχειρηματολογούμε ή να βρίσκουμε δικαιολογίες έναντί Του. Όταν διαθέτεις τέτοιον ορθολογισμό, όταν έχεις τη σύνεση ενός κανονικού ανθρώπου, είναι εύκολο να επιλύεις τα προβλήματά σου και θα είσαι πραγματικά υποτακτικός. Σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεσαι, δεν θα είσαι επαναστατικός ούτε και θα αψηφάς τις απαιτήσεις του Θεού: δεν θα αναλύεις εάν αυτό που ζητά ο Θεός είναι σωστό ή λάθος, καλό ή κακό, και θα είσαι σε θέση να υπακούς —διορθώνοντας έτσι την κατάσταση της επιχειρηματολογίας, της αδιαλλαξίας και της επαναστατικότητας.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι πέντε προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για την είσοδο στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό

Η υποταγή στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού είναι το πιο θεμελιώδες μάθημα για την υποταγή στον Θεό. Οι ενορχηστρώσεις και οι διευθετήσεις του Θεού περιλαμβάνουν τους ανθρώπους, τα γεγονότα, τα πράγματα και τις διάφορες καταστάσεις που δημιουργεί ο Θεός γύρω σου. Πώς πρέπει, λοιπόν, να αντιδράς όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με αυτές τις καταστάσεις; Το πιο θεμελιώδες είναι να αποδέχεσαι από τον Θεό. Τι σημαίνει να «αποδέχεσαι από τον Θεό»; Αν παραπονιέσαι και αντιστέκεσαι, αποδέχεσαι από τον Θεό; Αν ψάχνεις να βρεις αιτίες και προβάλλεις δικαιολογίες, αποδέχεσαι από τον Θεό; Όχι. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις πράξη την αποδοχή από τον Θεό; Σε καθετί που σου συμβαίνει, αρχικά ηρέμησε, αναζήτησε την αλήθεια και κάνε πράξη την υποταγή. Μην προβάλλεις δικαιολογίες και μη δίνεις εξηγήσεις. Μην προσπαθείς να αναλύσεις ή να κάνεις εικασίες για το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο και μην αναλύεις ποιανού το λάθος είναι πιο σοβαρό και ποιανού λιγότερο. Αν διαρκώς αναλύεις αυτά τα πράγματα, έχεις στάση αποδοχής από τον Θεό; Έχεις στάση υποταγής στον Θεό; Αυτή δεν είναι στάση υποταγής στον Θεό, ούτε στάση αποδοχής από τον Θεό, ούτε στάση αποδοχής της κυριαρχίας και των διευθετήσεων του Θεού. Η αποδοχή από τον Θεό είναι μία από τις αρχές για την άσκηση της υποταγής στον Θεό. Εάν είσαι βέβαιος ότι όλα όσα σου συμβαίνουν εμπίπτουν στην κυριαρχία του Θεού και συμβαίνουν λόγω των διευθετήσεων και της καλής θέλησης του Θεού, τότε μπορείς να τα αποδεχθείς από τον Θεό. Πρώτα απ’ όλα, σταμάτα να αναλύεις το σωστό και το λάθος, να δικαιολογείς τον εαυτό σου, να κατηγορείς τους άλλους, να διυλίζεις τον κώνωπα, να αναλύεις τις αντικειμενικές αιτίες κάθε συμβάντος και να χρησιμοποιείς την ανθρώπινη σκέψη σου για να αναλύεις και να εξετάζεις το καθετί. Αυτά είναι λεπτομερώς όλα όσα πρέπει να κάνεις για να αποδεχτείς από τον Θεό. Και για να το κάνεις αυτό πράξη, πρέπει να ξεκινήσεις με την υποταγή. Ακόμη κι αν έχεις αντιλήψεις ή δεν σου είναι όλα ξεκάθαρα, υποτάξου. Μην ξεκινάς με δικαιολογίες ή επαναστατικότητα. Και αφού υποταχθείς, αναζήτησε την αλήθεια, προσευχήσου στον Θεό και αναζήτησε από Αυτόν. Πώς θα πρέπει να προσεύχεσαι; Πες: «Αχ Θεέ μου, έχεις ενορχηστρώσει αυτήν την κατάσταση για μένα με την καλή Σου θέληση». Τι σημαίνει το γεγονός ότι λες κάτι τέτοιο; Σημαίνει ότι έχεις ήδη στάση αποδοχής στην καρδιά σου και έχεις αναγνωρίσει ότι ο Θεός ενορχήστρωσε αυτήν την κατάσταση για σένα. Πες: «Αχ Θεέ μου, δεν ξέρω πώς να ασκηθώ στην κατάσταση που αντιμετώπισα σήμερα. Σου ζητώ να με διαφωτίσεις και να με καθοδηγήσεις και να με κάνεις να κατανοήσω την πρόθεσή Σου, ώστε να μπορέσω να ενεργήσω σύμφωνα με αυτήν, να μην επαναστατώ ούτε να αντιστέκομαι και να μη βασίζομαι στη δική μου θέληση. Είμαι πρόθυμος να κάνω πράξη την αλήθεια και να ενεργώ σύμφωνα με τις αρχές». Μετά την προσευχή, η καρδιά σου θα γαληνεύσει και θα εγκαταλείψεις τις δικαιολογίες σου με φυσικό τρόπο. Δεν έχει αλλάξει, λοιπόν, η νοοτροπία σου; Σου ανοίγεται έτσι ο δρόμος για να αναζητήσεις και να κάνεις πράξη την αλήθεια και το μόνο πρόβλημά σου πλέον είναι το πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια αφού την έχεις κατανοήσει. Αν αποκαλύψεις και πάλι επαναστατικότητα όταν έρθει η ώρα να κάνεις πράξη την αλήθεια, πρέπει να προσευχηθείς ξανά στον Θεό. Όταν διορθωθεί η επαναστατικότητά σου, είναι φυσικό να μπορείς εύκολα να κάνεις πράξη την αλήθεια.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η υποταγή στον Θεό αποτελεί βασικό μάθημα για την απόκτηση της αλήθειας

Ο Αβραάμ γνώριζε καλά πως τον Ισαάκ του τον είχε δώσει ο Θεός, πως ο Θεός είχε την εξουσία να του φερθεί με όποιον τρόπο ήθελε, πως οι άνθρωποι δεν πρέπει να κάνουν καμία κρίση επ’ αυτού, πως ό,τι λέει ο Δημιουργός αντιπροσωπεύει τον Δημιουργό, και πως η ταυτότητα του Θεού και η φύση των λόγων Του δεν αλλάζουν, είτε αυτό φαίνεται είτε δεν φαίνεται λογικό, είτε συνάδει είτε δεν συνάδει με την ανθρώπινη γνώση, κουλτούρα και ηθική. Γνώριζε ξεκάθαρα πως, αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να κατανοήσουν, να συλλάβουν ή να καταλάβουν τα λόγια του Θεού, αυτό είναι δουλειά δική τους, πως για κανέναν λόγο δεν χρειάζεται ο Θεός να εξηγήσει ή να διευκρινίσει αυτά τα λόγια, και πως οι άνθρωποι δεν πρέπει να υποτάσσονται μόνο όταν κατανοούν τα λόγια και τις προθέσεις του Θεού, αλλά πρέπει να έχουν μία και μόνο στάση απέναντι στα λόγια του Θεού, ανεξαρτήτως περιστάσεων: να ακούνε, έπειτα να αποδέχονται κι έπειτα να υποτάσσονται. Αυτή ήταν η ξεκάθαρα διακριτή στάση του Αβραάμ απέναντι σε όλα όσα του ζήτησε ο Θεός να κάνει και περιέχει τον ορθολογισμό της κανονικής ανθρώπινης φύσης, καθώς και αληθινή πίστη κι αληθινή υποταγή. Τι χρειαζόταν να κάνει ο Αβραάμ πάνω απ’ όλα; Να μην αναλύσει τι είναι σωστό και τι είναι λάθος στα λόγια του Θεού, να μην εξετάσει αν ειπώθηκαν για αστείο ή για να τον δοκιμάσει ή οτιδήποτε άλλο. Ο Αβραάμ δεν εξέτασε τέτοια πράγματα. Ποια ήταν η άμεση στάση του απέναντι στα λόγια του Θεού; Ήταν ότι τα λόγια του Θεού δεν γίνεται να εξεταστούν με τη λογική. Είτε είναι είτε δεν είναι λογικά, τα λόγια του Θεού είναι τα λόγια του Θεού και η στάση των ανθρώπων απέναντι στα λόγια του Θεού δεν πρέπει να περιέχει ούτε περιθώριο επιλογής ούτε εξέταση· η λογική που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι κι αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να ακούνε, να αποδέχονται και να υποτάσσονται. Ο Αβραάμ γνώριζε πολύ ξεκάθαρα μέσα του ποια είναι η ταυτότητα και η ουσία του Δημιουργού, και ποια θέση οφείλει να καταλαμβάνει ένα δημιουργημένο ανθρώπινο ον. Ακριβώς σε αυτόν τον ορθολογισμό και σε αυτού του είδους τη στάση που διέθετε ο Αβραάμ οφείλεται το ότι, παρότι ο πόνος του ήταν τεράστιος, προσέφερε τον Ισαάκ στον Θεό χωρίς ενδοιασμούς ή δισταγμούς, και τον επέστρεψε στον Θεό όπως επιθυμούσε Εκείνος. Θεώρησε πως, εφόσον το είχε ζητήσει ο Θεός, έπρεπε να Του επιστρέψει τον Ισαάκ και όχι να επιχειρηματολογήσει μαζί Του ή να έχει τις επιθυμίες ή τις απαιτήσεις που είχε ο ίδιος. Αυτήν ακριβώς τη στάση οφείλει να έχει ένα δημιούργημα απέναντι στον Δημιουργό. Το πιο δύσκολο μέρος αυτής της πράξης ήταν το πιο πολύτιμο χαρακτηριστικό του Αβραάμ. Αυτά τα λόγια που είπε ο Θεός ήταν παράλογα και δεν χαρακτηρίζονταν από ενδιαφέρον για τα ανθρώπινα συναισθήματα· οι άνθρωποι δεν μπορούν να τα καταλάβουν ούτε να τα αποδεχθούν και, ανεξάρτητα από την εποχή ή τον άνθρωπο στον οποίο συμβαίνει κάτι τέτοιο, αυτά τα λόγια δεν βγάζουν νόημα, είναι ανέφικτα —κι όμως, ο Θεός όντως ζήτησε να γίνει αυτό. Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν; Οι περισσότεροι θα εξέταζαν αυτά τα λόγια και, μετά από αρκετές μέρες που θα το έκαναν αυτό, θα σκέφτονταν μέσα τους: «Τα λόγια του Θεού είναι παράλογα· πώς γίνεται ο Θεός να ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν είναι ένα είδος βασανιστηρίου; Μήπως δεν αγαπάει ο Θεός τον άνθρωπο; Πώς μπορεί να βασανίζει έτσι τους ανθρώπους; Δεν πιστεύω σ’ έναν Θεό που βασανίζει έτσι τους ανθρώπους και μπορώ να επιλέξω να μην υποταχθώ σ’ αυτά τα λόγια». Ο Αβραάμ, όμως, δεν έκανε κάτι τέτοιο· επέλεξε να υποταχθεί. Παρότι όλοι πιστεύουν πως αυτά που είπε και απαίτησε ο Θεός ήταν λάθος, πως ο Θεός δεν πρέπει να έχει τέτοιες απαιτήσεις από τους ανθρώπους, ο Αβραάμ μπόρεσε να υποταχθεί· κι αυτό ήταν το πιο πολύτιμο από όλα τα χαρακτηριστικά του, και ακριβώς αυτό που λείπει από τους άλλους ανθρώπους. Αυτή είναι η αληθινή υποταγή του Αβραάμ. Επιπλέον, αφού άκουσε όσα απαιτούσε από αυτόν ο Θεός, το πρώτο πράγμα για το οποίο ήταν σίγουρος ήταν πως ο Θεός δεν το είχε πει γι’ αστείο, πως δεν επρόκειτο για παιχνίδι. Και αφού τα λόγια του Θεού δεν ήταν κάτι τέτοιο, τότε τι ήταν; Ο Αβραάμ πίστευε βαθιά πως, στ’ αλήθεια, κανένας δεν μπορεί να αλλάξει όσα αποφαίνεται ο Θεός ότι πρέπει να γίνουν, πως δεν υπάρχουν αστεία, δοκιμασίες ή βασανισμοί στα λόγια του Θεού, πως ο Θεός είναι αξιόπιστος και πως όλα όσα λέει, είτε φαίνονται λογικά είτε όχι, είναι αληθινά. Αυτή δεν ήταν η αληθινή πίστη του Αβραάμ; Μήπως είπε: «Ο Θεός μού είπε να προσφέρω τον Ισαάκ. Αφότου απέκτησα τον Ισαάκ, δεν ευχαρίστησα τον Θεό όπως έπρεπε· μήπως έτσι ζητάει την ευγνωμοσύνη μου ο Θεός; Τότε πρέπει να δώσω τις ευχαριστίες μου όπως αρμόζει. Πρέπει να δείξω ότι είμαι πρόθυμος να προσφέρω τον Ισαάκ, ότι είμαι πρόθυμος να δώσω ευχαριστίες στον Θεό, ότι γνωρίζω και θυμάμαι τη χάρη του Θεού και ότι δεν πρόκειται να Του προκαλέσω ανησυχία. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Θεός τα είπε αυτά τα λόγια για να με εξετάσει και να με δοκιμάσει, κι έτσι πρέπει να κρατήσω τα προσχήματα. Θα κάνω όλες τις ετοιμασίες, μετά θα φέρω κι ένα πρόβατο μαζί με τον Ισαάκ και, αν την ώρα της θυσίας δεν πει τίποτα ο Θεός, τότε θα προσφέρω το πρόβατο. Είναι αρκετό απλώς και μόνο να κρατήσω τα προσχήματα. Αν ο Θεός μού ζητήσει όντως να προσφέρω τον Ισαάκ, τότε πρέπει απλώς να τον πάω στον βωμό και να υποκριθώ πως το κάνω· κι όταν έρθει η ώρα, ο Θεός μπορεί και πάλι να μ’ αφήσει να προσφέρω το πρόβατο αντί για το παιδί μου»; Αυτό σκέφτηκε ο Αβραάμ; (Όχι.) Αν είχε σκεφτεί αυτό, τότε δεν θα είχε νιώσει καμία αγωνία στην καρδιά του. Αν είχε κάνει τέτοιες σκέψεις, τι είδους ακεραιότητα θα είχε δείξει; Θα είχε δείξει αληθινή πίστη; Θα είχε δείξει αληθινή υποταγή; Όχι, δεν θα τα είχε δείξει αυτά.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τρίτο: Πώς ο Νώε και ο Αβραάμ υπάκουσαν στα λόγια του Θεού και υποτάχθηκαν σ’ Αυτόν (Μέρος δεύτερο)

Ό,τι κάνει ο Δημιουργός το κάνει σωστά, και όλα όσα κάνει είναι η αλήθεια. Οτιδήποτε κι αν κάνει, η ταυτότητά Του και η θέση Του δεν αλλάζουν. Όλοι θα πρέπει να Τον λατρεύουν. Είναι ο παντοτινός Κύριος και Θεός της ανθρωπότητας. Αυτό το γεγονός δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Δεν γίνεται να Τον αναγνωρίζουν οι άνθρωποι ως Θεό όταν τους δίνει δώρα και να μην τον αναγνωρίζουν όταν τους παίρνει κάτι. Αυτό που είναι λάθος είναι η ανθρώπινη οπτική, όχι οι ενέργειες του Θεού. Αν κατανοήσουν την αλήθεια, θα το διακρίνουν ξεκάθαρα αυτό και, αν κατά βάθος αποδεχθούν ότι αυτή είναι η αλήθεια, η σχέση τους με τον Θεό θα γίνεται όλο και πιο κανονική. Αν λες πως αναγνωρίζεις ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, αλλά, όταν σου συμβεί κάτι, δεν Τον κατανοείς, και φτάνεις ακόμα και στο σημείο να Τον κατηγορείς και να μην υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν ειλικρινά, τότε όσα λες δεν έχουν κανένα νόημα. Το πιο σημαντικό είναι να αποδέχεσαι την αλήθεια μέσα σου και, οτιδήποτε κι αν συμβεί, να βλέπεις ότι οι ενέργειες του Θεού είναι σωστές και Εκείνος δίκαιος. Έτσι είναι κάποιος που καταλαβαίνει τον Θεό. Υπάρχουν πολλοί πιστοί που επικεντρώνονται μόνο στο να κατανοήσουν το δόγμα. Αναγνωρίζουν τις θεωρίες περί πνευματικότητας, όταν όμως τους συμβεί κάτι, δεν αποδέχονται την αλήθεια και δεν υποτάσσονται. Είναι, άρα, υποκριτές. Αν και όλα όσα λες συνήθως είναι σωστά, όταν συμβεί κάτι που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις σου, τότε δεν μπορείς να το αποδεχθείς. Αντιπαρατίθεσαι με τον Θεό, γιατί πιστεύεις ότι δεν θα έπρεπε να είχε κάνει το ένα ή το άλλο. Δεν μπορείς να υποταχθείς στο έργο Του και δεν αναζητάς την αλήθεια ούτε αναλογίζεσαι την επαναστατικότητά σου. Αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι υποτακτικός απέναντι στον Θεό. Θέλεις διαρκώς να αντιπαρατίθεσαι μαζί Του. Νομίζεις πάντα ότι τα επιχειρήματά σου είναι ανώτερα απ’ την αλήθεια· ότι, αν μπορούσες να τα μοιραστείς δημόσια, πολλοί θα σε υποστήριζαν. Ακόμα, όμως, κι αν συνέβαινε αυτό, όλοι όσοι θα σε υποστήριζαν θα ήταν διεφθαρμένοι άνθρωποι. Επομένως, τόσο οι υποστηρικτές όσο και αυτός που υποστηρίζουν θα ήταν όλοι διεφθαρμένοι άνθρωποι, έτσι δεν είναι; Δεν θα έλειπε από όλους σας η αλήθεια; Ακόμα κι αν σε υποστήριζε ολόκληρη η ανθρωπότητα και εναντιωνόταν στον Θεό, Εκείνος και πάλι θα είχε δίκιο. Και πάλι θα είχε άδικο η ανθρωπότητα, που θα επαναστατούσε και θα αντιστεκόταν απέναντι στον Θεό. Νομίζετε ότι αυτό είναι απλώς μια έκφραση; Όχι. Είναι γεγονός. Είναι η αλήθεια.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η στάση που θα πρέπει να έχει ο άνθρωπος απέναντι στον Θεό

Η μοναδική στάση που θα πρέπει να έχει ένα δημιουργημένο ον απέναντι στον Δημιουργό του είναι στάση υποταγής, υποταγής άνευ όρων. Πρόκειται για κάτι που ορισμένοι άνθρωποι σήμερα αδυνατούν ίσως να αποδεχθούν. Αυτό συμβαίνει επειδή το ανάστημα του ανθρώπου είναι πολύ μικρό και οι άνθρωποι δεν κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν, όταν ο Θεός κάνει πράγματα που έρχονται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις σου, εσύ έχεις την τάση να παρερμηνεύεις τον Θεό —ή ακόμη και να επαναστατείς εναντίον του και να Τον προδίδεις— τότε απέχεις πολύ από το να είσαι σε θέση να υποταχθείς στον Θεό. Ενώ ο λόγος του Θεού φροντίζει και ποτίζει τον άνθρωπο, ο τελευταίος αγωνίζεται στην πραγματικότητα για ένα και μόνο στόχο, ο οποίος είναι να μπορέσει τελικά να επιτύχει άνευ όρων, απόλυτη υποταγή στον Θεό και τότε, εσύ, το δημιούργημα αυτό, θα πληροίς πλέον τις απαιτούμενες προδιαγραφές. Υπάρχουν στιγμές που ο Θεός κάνει σκόπιμα πράγματα τα οποία έρχονται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις σου, που κάνει σκόπιμα πράγματα που αντιβαίνουν τις επιθυμίες σου, και τα οποία μπορεί ακόμη και να φαίνεται ότι έρχονται σε αντίθεση με την αλήθεια, ότι δείχνουν αδιαφορία απέναντί σου και δεν συμφωνούν με τις δικές σου προτιμήσεις. Αυτά τα πράγματα ενδέχεται να σου είναι δύσκολο να τα αποδεχτείς, ενδέχεται να μην μπορείς να τα καταλάβεις και, ανεξάρτητα από το πώς τα αναλύεις, ενδέχεται να σου φαίνονται λανθασμένα και να μην μπορείς να τα αποδεχτείς, ενδέχεται να αισθάνεσαι ότι ο Θεός ήταν παράλογος που το έκανε αυτό, όμως, στην πραγματικότητα, ο Θεός το έκανε εσκεμμένα. Ποιος είναι, λοιπόν, ο στόχος του Θεού όταν κάνει αυτά τα πράγματα; Είναι να σε δοκιμάσει και να σε αποκαλύψει, να δει εάν είσαι σε θέση να αναζητήσεις την αλήθεια, εάν έχεις αληθινή υποταγή στον Θεό. Μην αναζητάς μια βάση σε όλα όσα κάνει και ζητά ο Θεός, και μη ρωτάς γιατί. Το να προσπαθείς να επιχειρηματολογείς με τον Θεό είναι άσκοπο. Πρέπει απλώς να αναγνωρίσεις ότι ο Θεός είναι η αλήθεια και να είσαι ικανός για απόλυτη υποταγή. Πρέπει απλώς να αναγνωρίσεις ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός σου και ο Θεός σου. Αυτό υπερβαίνει κάθε συλλογισμό, υπερβαίνει οποιαδήποτε εγκόσμια σοφία, υπερβαίνει οποιαδήποτε ανθρώπινη ηθική, δεοντολογία, γνώση, φιλοσοφία ή παραδοσιακή κουλτούρα —υπερβαίνει ακόμη και τα ανθρώπινα αισθήματα, την ανθρώπινη δικαιοσύνη και τη λεγόμενη ανθρώπινη αγάπη. Υπερβαίνει τα πάντα. Εάν αυτό δεν είναι ξεκάθαρο για σένα, τότε αργά ή γρήγορα θα έρθει μια μέρα που κάτι θα σου συμβεί και θα πέσεις. Στην καλύτερη περίπτωση, θα επαναστατήσεις εναντίον του Θεού και θα ακολουθήσεις αποκλίνουσα πορεία. Εάν, τελικά, είσαι σε θέση να μετανοήσεις και αναγνωρίσεις το κάλλος του Θεού και τη σημασία του έργου Του σε σένα, τότε θα έχεις ακόμη ελπίδα σωτηρίας —εάν, όμως, πέσεις εξαιτίας αυτού και δεν μπορέσεις να σηκωθείς ξανά, δεν έχεις ελπίδα. Είτε ο Θεός κρίνει, παιδεύει ή καταριέται τους ανθρώπους, όλα αυτά γίνονται για να τους σώσει, και δεν χρειάζεται να φοβούνται. Τι θα πρέπει να φοβάσαι; Θα πρέπει να φοβάσαι μήπως πει ο Θεός: «Σε αποστρέφομαι και σε απορρίπτω». Εάν ο Θεός το πει αυτό, έχεις πρόβλημα: σημαίνει ότι ο Θεός δεν θα σε σώσει, ότι δεν έχεις ελπίδα σωτηρίας. Κι έτσι, αποδεχόμενοι το έργο του Θεού, οι άνθρωποι πρέπει να κατανοήσουν τις προθέσεις Του. Ό,τι κι αν κάνεις, μη λεπτολογείς όσον αφορά τα λόγια του Θεού, λέγοντας: «Η κρίση και η παίδευση είναι εντάξει, όμως η καταδίκη, η κατάρα, η καταστροφή —δεν σημαίνουν ότι όλα έχουν τελειώσει για μένα; Τι νόημα έχει να είμαι δημιούργημα; Οπότε δεν πρόκειται να είμαι, κι Εσύ δεν θα είσαι πια ο Θεός μου». Εάν απορρίψεις τον Θεό και δεν παραμείνεις σταθερός στη μαρτυρία σου, τότε ο Θεός μπορεί πραγματικά να σε απορρίψει. Το ξέρετε αυτό; Ανεξάρτητα από το πόσον καιρό πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό, ανεξάρτητα από το πόσους δρόμους έχουν διανύσει, πόση δουλειά έχουν κάνει ή πόσα καθήκοντα έχουν εκτελέσει, ό,τι έχουν κάνει κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου είναι προετοιμασία για ένα πράγμα. Ποιο είναι αυτό; Ετοιμάζονται να έχουν τελικά απόλυτη υποταγή στον Θεό, υποταγή άνευ όρων. Τι σημαίνει «άνευ όρων»; Σημαίνει ότι δεν προβάλλεις δικαιολογίες και δεν μιλάς καθόλου για τους δικούς σου αντικειμενικούς λόγους, σημαίνει ότι δεν διυλίζεις τον κώνωπα. Δεν είσαι άξιος γι’ αυτό, καθώς είσαι δημιούργημα. Όταν διυλίζεις τον κώνωπα με τον Θεό, έχεις παρερμηνεύσει τη θέση σου, κι όταν προσπαθείς να επιχειρηματολογήσεις με τον Θεό, και πάλι έχεις παρερμηνεύσει τη θέση σου. Μη διαφωνείς με τον Θεό, μην προσπαθείς διαρκώς να βρεις τον λόγο, μην επιμένεις να κατανοήσεις προτού υποταχθείς και να μην υπακούς όταν δεν κατανοείς. Όταν το κάνεις αυτό, έχεις παρερμηνεύσει τη θέση σου, οπότε η υποταγή σου στον Θεό δεν είναι απόλυτη· είναι σχετική και υπό όρους. Υποτάσσονται αληθινά στον Θεό όσοι θέτουν όρους για την υποταγή τους σε Εκείνον; Αντιμετωπίζεις τον Θεό ως Θεό; Λατρεύεις τον Θεό ως Δημιουργό; Εάν δεν το κάνεις, τότε ο Θεός δεν σε αναγνωρίζει. Τι πρέπει να βιώσεις ώστε να επιτύχεις την απόλυτη και άνευ όρων υποταγή στον Θεό; Και πώς θα πρέπει να το βιώσεις; Καταρχάς, οι άνθρωποι πρέπει να αποδεχτούν την κρίση και την παίδευση του Θεού, καθώς και το κλάδεμα. Επιπλέον, πρέπει να αποδεχτούν την αποστολή από τον Θεό, πρέπει να επιδιώκουν την αλήθεια καθώς εκτελούν το καθήκον τους, πρέπει να κατανοούν τις διάφορες πτυχές της αλήθειας οι οποίες σχετίζονται με τη ζωή-είσοδο και να καταφέρουν να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού. Μερικές φορές, αυτό είναι πέρα από το επίπεδο των ανθρώπων και δεν έχουν την απαραίτητη οξυδέρκεια για να μπορέσουν να κατανοήσουν την αλήθεια κι είναι σε θέση να καταλαβαίνουν λίγα μόνο όταν οι άλλοι συναναστρέφονται μαζί τους ή αντλώντας διδάγματα από τις διάφορες καταστάσεις που δημιουργεί ο Θεός. Όμως, πρέπει να γνωρίζεις ότι οφείλεις να έχεις καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό, δεν πρέπει να προσπαθείς να επιχειρηματολογείς με τον Θεό ή να θέτεις όρους. Ό,τι πράττει ο Θεός είναι αυτό που πρέπει να γίνει, γιατί Αυτός είναι ο Δημιουργός και εσύ είσαι δημιούργημα. Πρέπει να έχεις στάση υποταγής και δεν πρέπει να ρωτάς συνεχώς τον λόγο ή να μιλάς για όρους. Εάν δεν έχεις καν τη βασικότερη στάση υποταγής και, μάλιστα, είναι πιθανόν ακόμη και να αμφιβάλλεις και να είσαι επιφυλακτικός με τον Θεό, ή να σκέφτεσαι, μέσα σου, «Πρέπει να δω εάν ο Θεός πρόκειται πραγματικά να με σώσει και αν ο Θεός είναι όντως δίκαιος. Όλοι λένε ότι ο Θεός είναι αγάπη· καλά, λοιπόν, πρέπει να δω εάν όντως υπάρχει αγάπη σε αυτό που κάνει ο Θεός σε μένα, εάν είναι πραγματικά αγάπη», εάν εξετάζεις συνεχώς αν αυτό που κάνει ο Θεός συνάδει με τις αντιλήψεις και τα γούστα σου, ή ακόμη και μ’ αυτό που πιστεύεις ότι είναι η αλήθεια, τότε έχεις παρερμηνεύσει τη θέση σου κι έχεις μπλέξει σε μπελάδες: είναι πιθανό να προσβάλεις τη διάθεση του Θεού. Οι αλήθειες που σχετίζονται με την υποταγή είναι κρίσιμης σημασίας, και καμία αλήθεια δεν μπορεί να εξηγηθεί πλήρως και ξεκάθαρα σε λίγες μόνο προτάσεις. Όλες σχετίζονται με τις διάφορες καταστάσεις και τη διαφθορά των ανθρώπων. Η είσοδος στην αλήθεια-πραγματικότητα δεν μπορεί να επιτευχθεί σε ένα-δύο —ή τρία ή πέντε— χρόνια. Απαιτεί να βιώσεις πολλά πράγματα, να βιώσεις μεγάλο μέρος της κρίσης και της παίδευσης των λόγων του Θεού, να βιώσεις πολύ κλάδεμα. Μόνο όταν τελικά αποκτήσεις την ικανότητα να κάνεις πράξη την αλήθεια θα είσαι αποτελεσματικός στην επιδίωξη της αλήθειας και μόνο τότε θα κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Μόνο όσοι κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα έχουν και αληθινή εμπειρία.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Σχετικές βιωματικές εμπειρίες

Τι κέρδισα από το κλάδεμα και την αντιμετώπιση