Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για χάρη της γαλήνης και για άλλα οφέλη. Αν δεν είναι προς όφελός σου, τότε δεν πιστεύεις στον Θεό, κι αν δεν μπορείς να λάβεις τις χάρες του Θεού, τότε πέφτεις σε μελαγχολία. Πώς θα μπορούσε αυτό που έχεις πει να είναι το πραγματικό σου ανάστημα; Όσον αφορά τα αναπόφευκτα οικογενειακά περιστατικά, όπως τις αρρώστιες των παιδιών, τη νοσηλεία αγαπημένων προσώπων, τη φτωχή απόδοση των καλλιεργειών και την καταδίωξη από μέλη της οικογένειας, ακόμη κι αυτά τα ζητήματα, που είναι συχνά και καθημερινά, είναι πολλά για να τ’ αντέξεις. Όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα, πανικοβάλλεσαι, δεν ξέρεις τι να κάνεις και, συνήθως, διαμαρτύρεσαι για τον Θεό. Διαμαρτύρεσαι ότι τα λόγια του Θεού σε ξεγέλασαν, ότι το έργο του Θεού σε γελοιοποίησε. Δεν κάνετε τέτοιες σκέψεις; Πιστεύεις ότι τέτοια πράγματα συμβαίνουν ανάμεσα σας μόνο σπάνια; Περνάτε την κάθε μέρα ζώντας εν μέσω τέτοιων γεγονότων. Δεν αφιερώνετε την παραμικρή σκέψη στην επιτυχία της πίστης σας στον Θεό και στο πώς θα ικανοποιήσετε τις προθέσεις του Θεού. Το πραγματικό σας ανάστημα είναι πάρα πολύ μικρό, μικρότερο ακόμα κι από εκείνο ενός κλωσόπουλου. Όταν η οικογενειακή σας επιχείρηση χάνει χρήματα, παραπονιέστε για τον Θεό· όταν βρίσκεστε σε ένα περιβάλλον χωρίς την προστασία του Θεού, και πάλι παραπονιέστε για τον Θεό, ενώ διαμαρτύρεστε ακόμα και όταν πεθαίνει κάποιος από τους νεοσσούς σας ή αρρωσταίνει μια γέρικη αγελάδα στον στάβλο. Παραπονιέστε όταν είναι ώρα να παντρευτεί ο γιος σας, αλλά η οικογένειά σας δεν έχει αρκετά χρήματα· θέλεις να εκτελέσεις το καθήκον της φιλοξενίας μα δεν το αντέχεις οικονομικά, και τότε παραπονιέσαι και πάλι. Ξεχειλίζεις από παράπονα και, κάποιες φορές, εξαιτίας αυτού, δεν παρευρίσκεσαι σε συναθροίσεις ούτε τρως και πίνεις τα λόγια του Θεού, ενώ, κάποιες φορές, γίνεσαι αρνητικός για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τίποτα από ό,τι σου συμβαίνει σήμερα δεν έχει σχέση με τις προοπτικές σου ή τη μοίρα σου. Αυτά τα πράγματα θα συνέβαιναν ακόμα κι αν δεν πίστευες στον Θεό, ωστόσο σήμερα μεταβιβάζεις την ευθύνη γι’ αυτά στον Θεό και επιμένεις να λες ότι ο Θεός σ’ έχει αποκλείσει. Τι γίνεται με την πίστη σου στον Θεό; Έχεις προσφέρει πραγματικά τη ζωή σου; Αν υποβαλλόσασταν στις ίδιες δοκιμασίες με τον Ιώβ, κανένας από εσάς που ακολουθείτε σήμερα τον Θεό δεν θα μπορούσε να παραμείνει σταθερός, θα πέφτατε όλοι. Και υπάρχει, πολύ απλά, τεράστια διαφορά ανάμεσα σε εσάς και τον Ιώβ. Σήμερα, αν κατάσχονταν τα μισά σας περιουσιακά στοιχεία, θα τολμούσατε να αρνηθείτε την ύπαρξη του Θεού· αν άρπαζαν τον γιο ή την κόρη σας, θα παίρνατε τους δρόμους διαμαρτυρόμενοι εντόνως· αν ο μοναδικός τρόπος να βγάζεις τα προς το ζην έφτανε σε αδιέξοδο, θα προσπαθούσες να τα βρεις με τον Θεό· θα ρωτούσες γιατί είπα τόσα λόγια στην αρχή για να σε τρομάξω. Δεν υπάρχει τίποτα που δεν θα τολμούσατε να κάνετε τέτοιες στιγμές. Αυτό δείχνει ότι δεν έχετε αποκτήσει καμία πραγματική γνώση και ότι δεν έχετε πραγματικό ανάστημα. Έτσι, οι δοκιμασίες μέσα σας είναι πάρα πολύ μεγάλες, διότι γνωρίζετε πάρα πολλά, αλλά αυτό που καταλαβαίνετε αληθινά δεν είναι ούτε το ένα χιλιοστό από αυτά που αντιλαμβάνεστε. Μη σταματάτε στην απλή κατανόηση και αντίληψη· καλά θα κάνατε να δείτε πόσα μπορείτε να κάνετε πραγματικά πράξη, πόση από τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος κερδήθηκε με τον ιδρώτα της σκληρής σας δουλειάς και σε πόσες από τις ασκήσεις σας έχετε υλοποιήσει την αποφασιστικότητά σας. Θα πρέπει να παίρνεις στα σοβαρά το ανάστημα και την άσκησή σου. Στην πίστη σου στον Θεό, δεν θα πρέπει να προσπαθείς απλώς να λειτουργείς μηχανικά για οποιονδήποτε —το κατά πόσο μπορείς, εν τέλει, να κερδίσεις ή όχι την αλήθεια και τη ζωή, εξαρτάται από τη δική σου επιδίωξη.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Άσκηση (3)

Στις μέρες μας, οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται στην εξής κατάσταση: Προκειμένου να αποκτήσω ευλογίες, πρέπει να δαπανήσω τον εαυτό μου για τον Θεό και να πληρώσω κάποιο τίμημα γι’ Αυτόν. Προκειμένου να αποκτήσω ευλογίες, πρέπει να εγκαταλείψω τα πάντα για τον Θεό· πρέπει να ολοκληρώσω αυτά που μου έχει εμπιστευθεί και να εκτελέσω καλά το καθήκον μου. Σε αυτήν την κατάσταση κυριαρχεί η πρόθεση του να κερδίσει κανείς ευλογία, πράγμα που αποτελεί παράδειγμα του να δαπανά κανείς τον εαυτό του για τον Θεό αποκλειστικά για την απόκτηση ανταμοιβών από Εκείνον και για να κερδίσει ένα στέμμα. Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν κατέχουν την αλήθεια στην καρδιά τους και είναι σίγουρο ότι η κατανόησή τους αποτελείται απλώς από μερικά λόγια και δόγματα τα οποία οι ίδιοι επιδεικνύουν όπου πάνε. Το μονοπάτι τους είναι το μονοπάτι του Παύλου. Η πίστη τέτοιου είδους ανθρώπων αποτελεί πράξη ενός αδιάκοπου μόχθου, και βαθιά μέσα τους νιώθουν πως όσο περισσότερα πράττουν, τόσο περισσότερο θα αποδειχθεί η αφοσίωσή τους στον Θεό· πως όσο περισσότερα πράττουν, τόσο περισσότερο θα ικανοποιηθεί σίγουρα Αυτός· πως όσο περισσότερα πράττουν, τόσο περισσότερο θα αξίζουν να τους παραχωρηθεί το στέμμα ενώπιον του Θεού και τόσο σπουδαιότερες θα είναι οι ευλογίες που θα λάβουν. Πιστεύουν πως αν μπορούν να υπομείνουν βάσανα, να κηρύξουν και να πεθάνουν για τον Χριστό, αν μπορούν να θυσιάσουν την ίδια τους τη ζωή κι αν μπορούν να ολοκληρώσουν όλα τα καθήκοντα τα οποία τους έχει εμπιστευθεί ο Θεός, τότε θα κερδίσουν τις σπουδαιότερες ευλογίες και σίγουρα θα τους παραχωρηθούν στέμματα. Αυτό ακριβώς είναι που φανταζόταν και αυτό που επιζητούσε ο Παύλος. Είναι ακριβώς το μονοπάτι που βάδισε, και υπό την καθοδήγηση τέτοιων σκέψεων εργάστηκε ώστε να υπηρετήσει τον Θεό. Μήπως εκείνες οι σκέψεις και προθέσεις δεν πηγάζουν από τη σατανική φύση; Είναι ακριβώς σαν τους εγκόσμιους ανθρώπους, που πιστεύουν ότι ενώ βρίσκονται στη γη, πρέπει να επιδιώκουν τη γνώση και αφότου την αποκτήσουν μπορούν να ξεχωρίσουν από το πλήθος, να γίνουν αξιωματούχοι και να έχουν κύρος. Πιστεύουν ότι μόλις αποκτήσουν κύρος, θα μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους και να φέρουν τις επιχειρηματικές και τις οικογενειακές τους υποθέσεις σε κάποια επίπεδα ευημερίας. Αυτό το μονοπάτι δεν είναι που βαδίζουν όλοι οι άπιστοι; Εκείνοι στους οποίους κυριαρχεί η σατανική φύση μπορούν να έχουν μόνο μια πίστη σαν του Παύλου. Σκέφτονται το εξής: «Πρέπει να αποτινάξω τα πάντα για να δαπανήσω εαυτόν για τον θεό. Πρέπει να είμαι αφοσιωμένος ενώπιον του θεού και τελικά θα λάβω μεγάλες ανταμοιβές και υπέροχα στέμματα». Αυτή είναι η ίδια στάση μ’ εκείνη των εγκόσμιων ανθρώπων που επιζητούν εγκόσμια πράγματα. Δεν διαφέρουν καθόλου και έχουν την ίδια φύση. Όταν οι άνθρωποι έχουν τέτοιου είδους σατανική φύση, έξω στον κόσμο θα επιδιώξουν να αποκτήσουν γνώση, μάθηση, κύρος, καθώς και να ξεχωρίσουν από το πλήθος. Αν πιστεύουν στον Θεό, θα επιδιώξουν να αποκτήσουν σπουδαία στέμματα και σπουδαίες ευλογίες. Αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια κατά την πίστη τους στον Θεό, τότε σίγουρα θα ακολουθήσουν αυτό το μονοπάτι. Αυτό αποτελεί αμετάβλητο γεγονός, είναι νόμος της φύσης.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου

Πολλοί από όσους ακολουθούν τον Θεό ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα κερδίσουν ευλογίες ή θα αποτρέψουν την καταστροφή. Μόλις γίνεται μνεία για το έργο και τη διαχείριση του Θεού, σιωπούν και χάνουν κάθε ενδιαφέρον. Νομίζουν ότι η κατανόηση τέτοιων κουραστικών ζητημάτων δεν θα βοηθήσει τη ζωή τους να αναπτυχθεί, ούτε θα προσφέρει κάποιο όφελος. Κατά συνέπεια, μολονότι έχουν ακούσει για τη διαχείριση του Θεού, την προσεγγίζουν με έλλειψη σοβαρότητας. Δεν τη βλέπουν ως κάτι πολύτιμο που πρέπει να αποδεχθούν, πόσο μάλλον την αποδέχονται ως μέρος της ζωής τους. Οι άνθρωποι αυτού του είδους έχουν έναν μόνο απλό στόχο ακολουθώντας τον Θεό, και αυτός είναι να λαμβάνουν ευλογίες. Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπαίνουν στον κόπο να προσέξουν οτιδήποτε άλλο δεν αφορά άμεσα αυτόν τον στόχο. Δεν υπάρχει για αυτούς κανένας πιο θεμιτός στόχος από το να πιστεύουν στον Θεό για να λαμβάνουν ευλογίες —αυτή είναι η αξία της πίστης τους. Εάν κάτι δεν συμβάλλει σε αυτόν τον στόχο, παραμένουν εντελώς ασυγκίνητοι. Αυτό ισχύει για τους περισσότερους ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό σήμερα. Ο στόχος και η πρόθεσή τους φαίνονται θεμιτά επειδή, πιστεύοντας στον Θεό, δαπανούν επίσης για τον Θεό, αφιερώνονται σε Αυτόν και εκτελούν το καθήκον τους. Εγκαταλείπουν τα νιάτα τους, απαρνούνται την οικογένεια και τη σταδιοδρομία τους, περνούν και χρόνια ακόμη μακριά από το σπίτι τους απασχολημένοι. Για χάρη του απώτερου στόχου τους, αλλάζουν τα ενδιαφέροντά τους, τη στάση τους για τη ζωή, ακόμη και την κατεύθυνση που αναζητούν· κι όμως δεν μπορούν να αλλάξουν τον στόχο της πίστης τους στον Θεό. Τρέχουν παντού για τη διαχείριση των δικών τους ιδανικών· ανεξάρτητα από το πόσο μακρύς είναι ο δρόμος και από το πόσες δυσκολίες και εμπόδια υπάρχουν στην πορεία, παραμένουν ανυποχώρητοι και δεν φοβούνται τον θάνατο. Ποια δύναμη τούς αναγκάζει να συνεχίζουν να αφιερώνονται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Μήπως η συνείδησή τους; Ο σπουδαίος και ευγενής χαρακτήρας τους; Η αποφασιστικότητά τους να πολεμήσουν τις δυνάμεις του κακού μέχρι τέλους; Η πίστη τους να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό χωρίς να ζητούν ανταμοιβή; Η αφοσίωσή τους, όντας πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τα πάντα για να εκπληρώσουν το θέλημα του Θεού; Ή μήπως το πνεύμα αφοσίωσής τους, ώστε να απαρνούνται διαρκώς τις υπερβολικές προσωπικές απαιτήσεις; Να εξακολουθεί να δίνει τόσο πολλά κάποιος που δεν έχει καταλάβει ποτέ το έργο της διαχείρισης του Θεού, αυτό κι αν είναι θαύμα! Προς το παρόν, ας μη συζητήσουμε το πόσα έχουν προσφέρει αυτά τα άτομα. Ωστόσο, αξίζει οπωσδήποτε να αναλύσουμε τη συμπεριφορά τους. Εκτός από τα οφέλη που συνδέονται τόσο στενά με αυτούς, θα μπορούσαν να υπάρχουν και άλλοι λόγοι για τους οποίους άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν ποτέ τον Θεό, θα πρόσφεραν τόσο πολλά για Εκείνον; Ως προς αυτό, ανακαλύπτουμε ένα άγνωστο ως τώρα πρόβλημα: Η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό είναι μόνο μια σχέση απροκάλυπτης ιδιοτέλειας. Είναι σχέση μεταξύ κάποιου που δέχεται και κάποιου που δωρίζει ευλογίες. Για να το πούμε απλά, είναι η σχέση μεταξύ ενός εργαζομένου και ενός εργοδότη. Ο εργαζόμενος δουλεύει σκληρά μόνο για να λαμβάνει τις ανταμοιβές που παρέχει ο εργοδότης. Δεν υπάρχει στοργή σε μια τέτοια σχέση που βασίζεται στο συμφέρον, μόνο συναλλαγή. Δεν αγαπάει ούτε αγαπιέται κανείς, υπάρχει μόνο φιλανθρωπία και έλεος. Δεν υπάρχει κατανόηση, μόνο αβοήθητη καταπιεσμένη αγανάκτηση και εξαπάτηση. Δεν υπάρχει οικειότητα, μόνο ένα αδιαπέραστο χάσμα. Τώρα που τα πράγματα έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο, ποιος μπορεί να αντιστρέψει μια τέτοια πορεία; Και πόσοι άνθρωποι είναι ικανοί να καταλάβουν πραγματικά πόσο φρικτή έχει γίνει αυτή η σχέση; Πιστεύω ότι όταν οι άνθρωποι πλέουν στην αγαλλίαση τού να ευλογούνται, κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πόσο εξευτελιστική και απεχθής είναι μια τέτοια σχέση με τον Θεό.

Το πλέον λυπηρό όσον αφορά την πίστη της ανθρωπότητας στον Θεό είναι ότι ο άνθρωπος επιτελεί τη δική του διαχείριση εν μέσω του έργου του Θεού, κι όμως δεν δίνει καμία σημασία στη διαχείριση του Θεού. Η μεγαλύτερη αποτυχία του ανθρώπου έγκειται στο ότι ο άνθρωπος κατασκευάζει τον δικό του ιδανικό προορισμό και σχεδιάζει πώς να λάβει τη μεγαλύτερη ευλογία και τον καλύτερο προορισμό, ταυτόχρονα με την προσπάθειά του να υποτάσσεται στον Θεό και να Τον λατρεύει. Ακόμη και αν κάποιος κατανοεί πόσο αξιολύπητος, απαίσιος και θλιβερός είναι, πόσοι μπορούν πρόθυμα να εγκαταλείψουν τα ιδανικά και τις ελπίδες τους; Και ποιοι μπορούν να σταματήσουν τα βήματά τους και να μη σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους; Ο Θεός χρειάζεται όσους θα συνεργαστούν στενά μαζί Του για να ολοκληρώσει τη διαχείρισή Του. Χρειάζεται όσους θα υποταχθούν σε Αυτόν, αφιερώνοντας ολόκληρο το μυαλό και το σώμα τους στο έργο της διαχείρισής Του. Δεν χρειάζεται ανθρώπους που απλώνουν το χέρι ικετεύοντάς Τον κάθε μέρα, πόσω μάλλον όσους δίνουν λίγα και στη συνέχεια περιμένουν να ανταμειφθούν. Ο Θεός σιχαίνεται εκείνους που συνεισφέρουν πενιχρά και στη συνέχεια αναπαύονται στις δάφνες τους. Μισεί εκείνους τους ψυχρούς ανθρώπους που φθονούν το έργο της διαχείρισής Του και θέλουν μόνο να μιλούν για το πώς θα πάνε στον παράδεισο και θα κερδίσουν ευλογίες. Ακόμη μεγαλύτερη αποστροφή τρέφει για όσους εκμεταλλεύονται την ευκαιρία που παρουσιάζεται από το έργο, το οποίο κάνει για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι ετούτοι δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για το τι θέλει να επιτύχει και να αποκτήσει ο Θεός μέσω του έργου της διαχείρισής Του. Ενδιαφέρονται μόνο για το πώς μπορούν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που παρέχει το έργο του Θεού για να κερδίσουν ευλογίες. Δεν υπολογίζουν την καρδιά του Θεού, όντας πλήρως απασχολημένοι με τις δικές τους προοπτικές και τη δική τους μοίρα. Όσοι φθονούν το έργο διαχείρισης του Θεού και δεν έχουν το παραμικρό ενδιαφέρον για το πώς ο Θεός σώζει την ανθρωπότητα και για τις προθέσεις Του κάνουν μόνο ό,τι ευχαριστεί τους ίδιους κατά τρόπο αποστασιοποιημένο από το έργο διαχείρισης του Θεού. Τη συμπεριφορά τους ούτε τη θυμάται ούτε την εγκρίνει ο Θεός —και πολύ περισσότερο δεν τη βλέπει με θετικό μάτι.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Γ΄: Ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί μόνο μέσα από τη διαχείριση του Θεού

Κατά την επιδίωξή σας, έχετε πάρα πολλές προσωπικές αντιλήψεις και ελπίδες και πάρα πολλά μέλλοντα. Το παρόν έργο γίνεται για να κλαδέψει την επιθυμία σας για κύρος και τις εξωφρενικές επιθυμίες σας. Οι ελπίδες, το κύρος και οι αντιλήψεις αποτελούν όλα κλασικές αναπαραστάσεις σατανικής διάθεσης. Ο λόγος που υπάρχουν τέτοια πράγματα στις καρδιές των ανθρώπων είναι εξ ολοκλήρου επειδή το δηλητήριο του Σατανά πάντοτε διαβρώνει τις σκέψεις των ανθρώπων, και οι άνθρωποι είναι πάντοτε ανίκανοι να αποτινάξουν αυτούς τους πειρασμούς του Σατανά. Ζουν μέσα στην αμαρτία, ωστόσο δεν πιστεύουν ότι πρόκειται για αμαρτία και εξακολουθούν να σκέφτονται: «Πιστεύουμε στον Θεό, επομένως πρέπει να μας δώσει ευλογίες και να κανονίσει καταλλήλως τα πάντα για εμάς. Πιστεύουμε στον Θεό, οπότε πρέπει να είμαστε ανώτεροι από τους άλλους και πρέπει να έχουμε περισσότερο κύρος και καλύτερο μέλλον από οποιονδήποτε άλλο. Εφόσον πιστεύουμε στον Θεό, Εκείνος πρέπει να μας δίνει απεριόριστες ευλογίες. Διαφορετικά, δεν θα αποκαλείτο πίστη στον Θεό». Για πολλά χρόνια, οι σκέψεις στις οποίες βασίζονται οι άνθρωποι για την επιβίωσή τους, διαβρώνουν τις καρδιές τους σε τέτοιον βαθμό που έχουν γίνει ύπουλοι, δειλοί και ποταποί. Όχι μόνο τους λείπει η δύναμη της θέλησης και η αποφασιστικότητα, αλλά έχουν γίνει και άπληστοι, αλαζόνες και ισχυρογνώμονες. Τους λείπει παντελώς κάθε αποφασιστικότητα που υπερβαίνει εαυτόν και, ακόμη περισσότερο, δεν έχουν το παραμικρό θάρρος να αποτινάξουν τους περιορισμούς αυτών των σκοτεινών επιρροών. Οι σκέψεις και η ζωή των ανθρώπων είναι τόσο σάπιες, που οι αντιλήψεις τους σχετικά με την πίστη στον Θεό παραμένουν αφόρητα φρικτές, και ακόμη κι όταν οι άνθρωποι μιλούν για τις απόψεις τους περί πίστης στον Θεό, είναι απλώς αφόρητο να το ακούει κανείς. Όλοι οι άνθρωποι είναι δειλοί, ανίκανοι, ποταποί και ευάλωτοι. Δεν νιώθουν απέχθεια για τις δυνάμεις του σκότους και δεν νιώθουν αγάπη για το φως και την αλήθεια. Αντίθετα, κάνουν ό,τι μπορούν για να τα αποβάλουν. Οι σκέψεις και οι αντιλήψεις που έχετε τώρα δεν είναι ακριβώς έτσι; «Εφόσον πιστεύω στον Θεό, θα πρέπει να κατακλύζομαι με ευλογίες και θα πρέπει να διασφαλίζεται ότι το κύρος μου δεν θα υποβαθμιστεί ποτέ και ότι θα παραμείνει υψηλότερο από εκείνο των μη πιστών». Δεν τρέφετε αυτού του είδους την αντίληψη μέσα σας για μόνο ένα ή δύο χρόνια, αλλά για πολλά χρόνια. Το συναλλακτικό σκεπτικό σας είναι υπερβολικά αναπτυγμένο. Παρόλο που έχετε φτάσει σε αυτό το στάδιο σήμερα, ακόμη δεν έχετε εγκαταλείψει το κύρος, απεναντίας πασχίζετε μονίμως να ρωτάτε σχετικά με αυτό, και το παρατηρείτε καθημερινά, τρομοκρατημένοι ότι μια μέρα το κύρος σας θα χαθεί και το όνομά σας θα καταστραφεί. Οι άνθρωποι δεν έχουν παραμερίσει ποτέ την επιθυμία τους για άνεση. […] Όσο περισσότερο αναζητάς κατ’ αυτόν τον τρόπο, τόσο λιγότερα θα θερίσεις. Όσο μεγαλύτερη είναι η επιθυμία ενός ανθρώπου για κύρος, τόσο πιο σοβαρά θα πρέπει να κλαδευτεί και τόσο περισσότερο θα πρέπει να υποβληθεί σε μεγάλο εξευγενισμό. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ανάξιοι! Πρέπει να κλαδευτούν και να κριθούν επαρκώς για να μπορέσουν να εγκαταλείψουν εντελώς αυτά τα πράγματα. Αν επιδιώκετε αυτήν την οδό ως το τέλος, δεν θα θερίσετε τίποτα. Όσοι δεν επιδιώκουν τη ζωή, δεν μπορούν να μεταμορφωθούν και όσοι δεν διψούν για την αλήθεια, δεν μπορούν να κερδίσουν την αλήθεια. Δεν επικεντρώνεσαι στην επιδίωξη της προσωπικής μεταμόρφωσης και της εισόδου, αντιθέτως επικεντρώνεσαι σε εξωφρενικές επιθυμίες και σε πράγματα που περιορίζουν την αγάπη σου για τον Θεό και σε εμποδίζουν να Τον πλησιάσεις. Μπορούν τα πράγματα αυτά να σε μεταμορφώσουν; Μπορούν να σε φέρουν στη βασιλεία; Αν το αντικείμενο της επιδίωξής σου δεν είναι η αναζήτηση της αλήθειας, τότε μπορείς κάλλιστα να εκμεταλλευτείς αυτήν την ευκαιρία και να επιστρέψεις στον κόσμο για να επιτύχεις. Πραγματικά δεν αξίζει να χάνεις τον χρόνο σου με αυτόν τον τρόπο —γιατί να τυραννιέσαι; Δεν αληθεύει ότι θα μπορούσες να απολαμβάνεις κάθε λογής πράγματα έξω στον όμορφο κόσμο; Χρήματα, όμορφες γυναίκες, κύρος, ματαιοδοξία, οικογένεια, παιδιά και ούτω καθεξής —δεν είναι αυτά τα προϊόντα του κόσμου τα καλύτερα πράγματα που θα μπορούσες να απολαύσεις; Τι ωφελεί να τριγυρνάς εδώ γύρω αναζητώντας ένα μέρος όπου μπορείς να είσαι ευτυχισμένος; Ο Υιός του ανθρώπου δεν έχει πού την κεφαλήν κλίναι, οπότε πώς θα μπορούσες να έχεις εσύ έναν τόπο άνεσης; Πώς θα μπορούσε να δημιουργήσει Εκείνος για εσένα έναν όμορφο τόπο άνεσης; Είναι δυνατόν; Πέρα από την κρίση Μου, σήμερα μπορείς να λάβεις μόνο διδασκαλίες για την αλήθεια. Δεν μπορείς να λάβεις άνεση από Εμένα και δεν μπορείς να κερδίσεις την ευκολία που λαχταράς μέρα-νύχτα. Δεν θα σου δώσω τα πλούτη του κόσμου. Αν επιδιώκεις αληθινά, είμαι πρόθυμος να σου δώσω την οδό της ζωής στην ολότητά της, να είσαι ξανά σαν ψάρι μέσα στο νερό. Αν δεν επιδιώκεις αληθινά, θα τα πάρω όλα πίσω. Δεν είμαι πρόθυμος να δώσω τα λόγια από το στόμα Μου σε εκείνους που είναι άπληστοι για άνεση, που είναι ακριβώς όπως τα γουρούνια και τα σκυλιά!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Γιατί είσαι απρόθυμος να είσαι αντιθετικό στοιχείο;

Όποτε αναφέρεται ο προορισμός, τον αντιμετωπίζετε με ιδιαίτερη σοβαρότητα· αποτελεί, επίσης, κάτι ως προς το οποίο είστε όλοι ιδιαίτερα ευαίσθητοι. Μερικοί άνθρωποι ανυπομονούν να χτυπήσουν το κεφάλι τους στο πάτωμα, να προσκυνήσουν τον Θεό, προκειμένου να αποκτήσουν έναν καλό προορισμό. Μπορώ να συμμεριστώ την προθυμία σας, η οποία δεν χρειάζεται να εκφραστεί με λόγια. Ο λόγος είναι απλώς ότι δεν θέλετε να περιπέσει η σάρκα σας στην καταστροφή και, ακόμα λιγότερο, να πέσετε σε αιώνια τιμωρία στο μέλλον. Ελπίζετε μόνο να δώσετε στον εαυτό σας τη δυνατότητα να ζήσει λίγο πιο ελεύθερα, λίγο πιο εύκολα. Κι έτσι, αισθάνεστε ιδιαίτερα ταραγμένοι όποτε αναφέρεται ο προορισμός, καθώς τρέμετε ότι, αν δεν είστε επαρκώς προσεκτικοί, μπορεί να προσβάλετε τον Θεό και συνεπώς να υποστείτε την τιμωρία που σας αξίζει. Προς χάριν του προορισμού σας, δεν έχετε διστάσει να κάνετε συμβιβασμούς, και ακόμα και οι πολλοί από εσάς που ήταν κάποτε κακοί και επιπόλαιοι, έχουν γίνει ξαφνικά ιδιαιτέρως ευγενείς και ειλικρινείς· η εντύπωση της ειλικρίνειάς παγώνει τους ανθρώπους ως το μεδούλι. Παρόλα αυτά, οι καρδιές όλων σας είναι «ειλικρινείς», και Μου εκμυστηρεύεστε σταθερά τα μυστικά της καρδιάς σας χωρίς να αποκρύπτετε τίποτα, είτε πρόκειται για παράπονο, είτε για εξαπάτηση ή αφοσίωση. Γενικά, έχετε «ομολογήσει» σε Μένα με μεγάλη ειλικρίνεια τα ουσιαστικά πράγματα που βρίσκονται στα μύχια της ύπαρξής σας. Φυσικά, ποτέ δεν απέφυγα τέτοιου είδους πράγματα, καθώς είμαι πολύ εξοικειωμένος με αυτά. Θα προτιμούσατε να εισέλθετε στην πύρινη θάλασσα για χάρη του τελικού προορισμού σας, παρά να χάσετε έστω και μια τούφα από τα μαλλιά σας προκειμένου να κερδίσετε την επιδοκιμασία του Θεού. Όχι, δεν γίνομαι υπερβολικά δογματικός μαζί σας· απλώς, στερείστε ιδιαίτερα μιας αφοσιωμένης καρδιάς για να έρθετε πρόσωπο με πρόσωπο με όσα πράττω Εγώ. Μπορεί να μην καταλαβαίνετε τι είπα τώρα, οπότε επιτρέψτε Μου να σας παράσχω μια απλή εξήγηση: Αυτό που χρειάζεστε, δεν είναι αλήθεια και ζωή, ούτε οι αρχές σχετικά με τη συμπεριφορά σας, πόσο μάλλον το επίπονο έργο Μου. Αντιθέτως, αυτό που χρειάζεστε είναι όλα όσα κατέχετε στη σάρκα —πλούτο, κύρος, οικογένεια, γάμο, και ούτω καθεξής. Απορρίπτετε τόσο απόλυτα τα λόγια και το έργο Μου, ώστε μπορώ να συνοψίσω την πίστη σας σε μία λέξη: επιπόλαιη. Θα κάνετε τα πάντα προκειμένου να επιτύχετε τα πράγματα στα οποία είστε απολύτως αφοσιωμένοι, ωστόσο, ανακάλυψα ότι δεν θα κάνατε το ίδιο προς χάριν των ζητημάτων που αφορούν την πίστη σας στον Θεό. Αντίθετα, είστε σχετικά αφοσιωμένοι και σχετικά ειλικρινείς. Αυτός είναι και ο λόγος που λέγω ότι εκείνοι που δεν διαθέτουν απόλυτα ειλικρινή καρδιά, είναι αποτυχημένοι στην πίστη τους στον Θεό. Σκεφτείτε προσεκτικά —υπάρχουν πολλοί αποτυχημένοι ανάμεσά σας;

Οφείλετε να γνωρίζετε ότι η επιτυχία της πίστης στον Θεό πραγματώνεται ως αποτέλεσμα των πράξεων των ίδιων των ανθρώπων· όταν οι άνθρωποι αντί να επιτύχουν, αποτυγχάνουν, τούτο οφείλεται και πάλι στις δικές τους ενέργειες, και κανένας άλλος παράγοντας δεν παίζει ρόλο. Πιστεύω ότι θα κάνατε τα πάντα προκειμένου να επιτύχετε κάτι που είναι πιο δύσκολο και απαιτεί μεγαλύτερη ταλαιπωρία από το να πιστέψετε στον Θεό, και ότι θα το αντιμετωπίζατε πολύ σοβαρά, τόσο, μάλιστα, που θα ήσασταν απρόθυμοι να ανεχτείτε έστω και το παραμικρό λάθος· τούτα είναι τα είδη των αδιάκοπων προσπαθειών που όλοι σας έχετε βάλει στη ζωή σας. Είστε ικανοί ακόμη και να εξαπατήσετε τη σάρκα Μου υπό συνθήκες κατά τις οποίες δεν θα εξαπατούσατε κανένα μέλος της οικογένειάς σας. Τούτη είναι η σταθερή συμπεριφορά σας και η αρχή βάσει της οποίας ζείτε. Δεν συνεχίζετε να προβάλλετε ένα ψευδές προσωπείο για να Με εξαπατήσετε προς χάριν του προορισμού σας, ώστε ο προορισμός σας να είναι πανέμορφος και να είναι όσα επιθυμείτε; Γνωρίζω ότι η αφοσίωσή σας δεν παρά εφήμερη, όπως και η ειλικρίνειά σας. Δεν αληθεύει πως η αποφασιστικότητά σας και το τίμημα που πληρώνετε είναι μόνο για χάρη της παρούσας στιγμής και όχι της μελλοντικής; Θέλετε μόνο να καταβάλετε μια τελική προσπάθεια προκειμένου να αγωνιστείτε για να εξασφαλίσετε έναν όμορφο προορισμό, με μοναδικό σκοπό να κάνετε μια ανταλλαγή. Δεν κάνετε αυτήν την προσπάθεια προκειμένου να αποφύγετε να βρεθείτε υποχρεωμένοι στην αλήθεια, και ακόμη λιγότερο για να Με ξεπληρώσετε για το τίμημα που πλήρωσα. Εν ολίγοις, είστε μόνο πρόθυμοι να χρησιμοποιήσετε έξυπνα τεχνάσματα για να πάρετε αυτό που θέλετε, αλλά όχι να δώσετε ανοιχτή μάχη γι’ αυτό. Αυτές δεν είναι οι ενδόμυχες σκέψεις σας; Δεν πρέπει να συγκαλύπτετε τους εαυτούς σας, ούτε να βασανίζετε το μυαλό σας για τον προορισμό σας, σε σημείο που να καθίσταστε ανίκανοι να φάτε ή να κοιμηθείτε. Δεν αληθεύει ότι η έκβασή σας θα έχει ήδη καθοριστεί στο τέλος; Ο καθένας σας θα πρέπει να εκπληρώνει το καθήκον του με ανοιχτή και τίμια καρδιά, και να είναι πρόθυμος να πληρώσει όποιο τίμημα χρειαστεί. Όπως έχετε πει, όταν έρθει εκείνη η ημέρα, ο Θεός δεν θα είναι αμελής απέναντι σε κανέναν από εκείνους που υπέφεραν ή πλήρωσαν κάποιο τίμημα γι’ Αυτόν. Αυτό το είδος της πεποίθησης αξίζει να διατηρηθεί, και αληθεύει πως δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάτε. Μόνο με αυτόν τον τρόπο δύναμαι να νοιώσω ήσυχος για λογαριασμό σας. Ειδάλλως, θα είστε πάντα άνθρωποι για τους οποίους δεν θα σταματήσω να ανησυχώ, και θα αποτελείτε πάντα το αντικείμενο της αποστροφής Μου. Εάν όλοι σας μπορείτε να ακολουθείτε τη συνείδησή σας και να δίνετε ολόκληρο το είναι σας για Μένα, χωρίς να φείδεστε προσπαθειών για το έργο Μου και αφιερώνοντας την ενέργεια μιας ζωής στο ευαγγελικό Μου έργο, τότε η καρδιά Μου δεν θα σκιρτά συχνά από χαρά για λογαριασμό σας; Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα ανησυχώ καθόλου για εσάς, έτσι δεν είναι; Είναι κρίμα ότι αυτό που μπορείτε να κάνετε αποτελεί μονάχα ένα θλιβερά μικροσκοπικό μέρος αυτού που προσδοκώ. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, πώς μπορείτε να έχετε το θράσος να ζητάτε από Εμένα εκείνο για το οποίο ελπίζετε;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Περί προορισμού

Όταν κάποιοι άνθρωποι απομακρύνονται από το πόστο τους ως επικεφαλής και ακούνε τον Άνωθεν να λέει ότι δεν θα καλλιεργηθούν ούτε θα χρησιμοποιηθούν ξανά, νιώθουν απίστευτη θλίψη και κλαίνε πικρά, λες και αποκλείονταν. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Άραγε, το ότι δεν θα καλλιεργηθούν ούτε θα χρησιμοποιηθούν ξανά σημαίνει ότι αποκλείονται; Σημαίνει ότι πλέον δεν μπορούν να σωθούν; Είναι στ’ αλήθεια η φήμη, το κέρδος και η θέση τόσο σημαντικά γι’ αυτούς; Αν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, τότε οφείλουν να κάνουν αυτοκριτική όταν χάνουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση τους, και να νιώσουν πραγματική μεταμέλεια. Οφείλουν να επιλέξουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, να γυρίσουν σελίδα και να μη στενοχωριούνται τόσο ούτε να κλαίνε έτσι. Αν μέσα στην καρδιά τους ξέρουν ότι ο οίκος του Θεού τούς έχει απαλλάξει από τα καθήκοντά τους επειδή δεν κάνουν πραγματικό έργο και δεν επιδιώκουν την αλήθεια, κι ακούσουν και τον οίκο του Θεού να λέει ότι δεν πρόκειται να πάρουν ξανά προαγωγή, τότε οφείλουν να νιώσουν ντροπή, να νιώσουν υπόχρεοι απέναντι στον Θεό και να νιώσουν ότι απογοήτευσαν τον Θεό· οφείλουν να γνωρίζουν ότι δεν τους αξίζει να τους χρησιμοποιεί ο Θεός, κι έτσι, μπορεί να θεωρηθεί ότι διαθέτουν ένα ίχνος λογικής. Ωστόσο, γίνονται αρνητικοί και συγχίζονται όταν ακούνε ότι ο οίκος του Θεού ούτε θα τους καλλιεργήσει ούτε θα τους χρησιμοποιήσει ξανά, πράγμα που αποδεικνύει ότι επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και δεν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Τόσο δυνατή είναι η επιθυμία τους για ευλογίες και τόσο πολύτιμη είναι γι’ αυτούς η θέση, ενώ δεν κάνουν πραγματικό έργο. Συνεπώς, πρέπει να απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους, να αναλογιστούν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και τελικά να τις κατανοήσουν. Πρέπει να μάθουν ότι το μονοπάτι που ακολουθούν είναι λανθασμένο, ότι επιδιώκοντας τη θέση, τη φήμη και το κέρδος βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων, ότι ο Θεός όχι μόνο δεν θα τους εγκρίνει, αλλά και θα προσβάλουν τη διάθεσή Του και, αν διαπράττουν κάθε είδους κακό, ο Θεός επιπλέον θα τους τιμωρήσει. Δεν έχετε κι εσείς αυτό το πρόβλημα; Δεν θα στενοχωριόσασταν αν έλεγα τώρα ότι δεν διαθέτετε πνευματική κατανόηση; (Ναι.) Μερικοί άνθρωποι, όταν ακούνε κάποιον ανώτερο επικεφαλής να λέει ότι δεν έχουν πνευματική κατανόηση, νιώθουν ότι δεν είναι ικανοί να κατανοήσουν την αλήθεια, ότι σίγουρα ο Θεός δεν τους θέλει, ότι δεν έχουν ελπίδες να ευλογηθούν. Κι όμως, παρότι νιώθουν θλίψη, είναι σε θέση να συνεχίσουν να κάνουν το καθήκον τους κανονικά· τέτοιοι άνθρωποι διαθέτουν λίγη λογική. Ορισμένοι άνθρωποι, όταν ακούνε κάποιον να λέει ότι δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση, γίνονται αρνητικοί και δεν θέλουν πια να κάνουν το καθήκον τους. Σκέφτονται το εξής: «Λες ότι δεν έχω πνευματική κατανόηση —δεν σημαίνει αυτό ότι δεν έχω και ελπίδες να ευλογηθώ; Αφού δεν πρόκειται να λάβω ευλογίες στο μέλλον, γιατί συνεχίζω να πιστεύω; Δεν πρόκειται να δεχτώ να με βάλεις να παρέχω υπηρεσίες. Ποιος θα ήθελε να μοχθεί για σένα αν δεν έπαιρνε τίποτα ως αντάλλαγμα; Δεν είμαι τόσο ανόητος!» Έχουν αυτοί οι άνθρωποι συνείδηση και λογική; Τόση χάρη απολαμβάνουν από τον Θεό, όμως δεν εννοούν να την ξεπληρώσουν, κι ούτε να παρέχουν υπηρεσίες θέλουν. Τέτοιοι άνθρωποι είναι τελειωμένοι. Δεν μπορούν ούτε υπηρεσίες να παρέχουν μέχρι τέλους, ενώ δεν έχουν αληθινή πίστη στον Θεό· είναι δύσπιστοι. Αν έχουν ειλικρινή καρδιά για τον Θεό και αληθινή πίστη στον Θεό, τότε όσο κι αν αξιολογούνται, αυτό απλώς θα τους επιτρέψει να αποκτήσουν πιο αληθινή και ακριβή αυτογνωσία. Θα πρέπει να προσεγγίσουν αυτό το ζήτημα σωστά και να μην το αφήσουν να τους επηρεάσει στο ότι ακολουθούν το Θεό και κάνουν το καθήκον τους. Ακόμη κι αν δεν μπορούν να λάβουν ευλογίες, θα συνεχίσουν να είναι διαθέσιμοι να παρέχουν υπηρεσίες για τον Θεό μέχρι τέλους και θα το κάνουν με χαρά και αδιαμαρτύρητα, ενώ θα αφήνουν τον Θεό να τους ενορχηστρώνει στα πάντα. Μόνο τότε θα είναι άνθρωποι με συνείδηση και λογική. Στα χέρια του Θεού είναι το αν κάποιος θα λάβει ευλογίες ή θα υποστεί καταστροφές· ο Θεός κυριαρχεί σε αυτό και το διευθετεί, δεν είναι κάτι που οι άνθρωποι μπορούν να το ζητήσουν ή να εργαστούν για να το πετύχουν. Όχι· εξαρτάται από το αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος μπορεί να υπακούσει στα λόγια του Θεού, να αποδεχθεί την αλήθεια και να κάνει καλά το καθήκον του σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού —ο Θεός θα ξεπληρώσει τον καθένα ανάλογα με τις πράξεις του. Αν κάποιος διαθέτει αυτήν την ελάχιστη ειλικρίνεια και αφιερώνει όλη τη δύναμη που μπορεί να επιστρατεύσει στο καθήκον που οφείλει να κάνει, αυτό είναι αρκετό, και θα κερδίσει την έγκριση και την ευλογία του Θεού. Αντίστροφα, αν κάποιος δεν κάνει επαρκώς το καθήκον του, ενώ κάνει και κάθε είδους κακό, αλλά παρ’ όλα αυτά θέλει να λάβει ευλογίες από τον Θεό, τότε αυτές του οι ενέργειες δεν είναι εντελώς χωρίς λογική; Αν πιστεύεις ότι δεν τα έχεις πάει αρκετά καλά, ότι έχεις δαπανήσει πολύ κόπο, αλλά ακόμα δεν μπορείς να χειριστείς τα ζητήματα με βάση τις αρχές, αν νιώθεις υπόχρεος στον Θεό κι όμως Εκείνος σε ευλογεί και σου δείχνει χάρη, δεν σημαίνει αυτό ότι ο Θεός σε ευνοεί; Αν ο Θεός θέλει να σε ευλογήσει, κανείς δεν μπορεί να σου το στερήσει αυτό. Εσύ μπορεί να νομίζεις ότι δεν τα έχεις πάει πολύ καλά, όμως ο Θεός στην αξιολόγησή Του λέει ότι είσαι ειλικρινής και έκανες τα αδύνατα δυνατά κι Εκείνος επιθυμεί να σου δείξει χάρη και να σε ευλογήσει. Ο Θεός δεν σφάλλει ποτέ κι εσύ πρέπει να δοξάσεις τη δικαιοσύνη Του. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός είναι πάντοτε σωστό και, ακόμη κι αν τρέφεις αντιλήψεις για όσα κάνει ο Θεός, αν θεωρείς ότι τα όσα κάνει δεν λαμβάνουν υπόψη τα ανθρώπινα αισθήματα, ότι δεν σου αρέσουν, και πάλι οφείλεις να δοξάσεις τον Θεό. Και γιατί να το κάνεις αυτό; Δεν ξέρετε γιατί, έτσι; Εξηγείται πολύ εύκολα, πάντως: Ο λόγος είναι ότι ο Θεός είναι ο Θεός κι εσύ είσαι άνθρωπος· Εκείνος είναι ο Δημιουργός κι εσύ είσαι δημιούργημα. Δεν δικαιούσαι να απαιτείς να ενεργεί ο Θεός με συγκεκριμένο τρόπο ούτε να σου φέρεται με συγκεκριμένο τρόπο· ο Θεός, όμως, δικαιούται να έχει απαιτήσεις από σένα. Οι ευλογίες, η χάρη, οι ανταμοιβές, τα στεφάνια —από τον Θεό εξαρτάται πώς θα δοθούν όλα αυτά και σε ποιον. Γιατί εξαρτάται από τον Θεό; Αυτά τα πράγματα είναι του Θεού· δεν είναι περιουσιακά στοιχεία που ανήκουν από κοινού στον άνθρωπο και τον Θεό, και μπορούν να διαμοιραστούν εξίσου μεταξύ τους. Είναι του Θεού και ο Θεός τα χαρίζει σ’ εκείνους στους οποίους Αυτός υπόσχεται να τα χαρίσει. Ακόμη κι αν ο Θεός δεν σου υποσχεθεί ότι θα σου τα χαρίσει, εσύ οφείλεις να υποταχθείς σε Αυτόν. Τι προβλήματα θα λυθούν αν σταματήσεις να πιστεύεις στον Θεό γι’ αυτόν τον λόγο; Θα πάψεις να είσαι δημιούργημα; Θα γλιτώσεις από την κυριαρχία του Θεού; Ο Θεός δεν παύει να είναι κυρίαρχος των πάντων· είναι ένα αμετάβλητο γεγονός αυτό. Η ταυτότητα, η θέση και η ουσία του Θεού δεν γίνεται ποτέ να εξισωθούν με την ταυτότητα, τη θέση και την ουσία του ανθρώπου ούτε πρόκειται ποτέ ν’ αλλάξουν αυτά τα πράγματα —ο Θεός πάντα θα είναι Θεός και ο άνθρωπος πάντα θα είναι άνθρωπος. Αν ένας άνθρωπος είναι σε θέση να το καταλάβει αυτό, τι οφείλει να κάνει τότε; Οφείλει να υποταχθεί στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού· αυτός είναι ο πιο ορθολογικός τρόπος να ενεργεί κανείς και, εξάλλου, δεν υπάρχει κάποιο άλλο μονοπάτι που μπορεί να επιλέξει. Αν δεν υποταχθείς, είσαι επαναστατικός, κι αν δείχνεις απείθεια και φέρνεις αντιρρήσεις, είσαι εξωφρενικά επαναστατικός και πρέπει να καταστραφείς. Το να μπορείς να υποταχθείς στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού σημαίνει ότι διαθέτεις λογική· αυτήν τη στάση πρέπει να έχουν οι άνθρωποι και αυτή είναι η μόνη στάση που οφείλουν να έχουν τα δημιουργήματα.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δωδέκατο: Θέλουν να οπισθοχωρήσουν όταν δεν υπάρχει καμία θέση και καμία ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες

Οι αντίχριστοι ποτέ δεν υπακούν στις διευθετήσεις του οίκου του Θεού και πάντα συνδέουν στενά το καθήκον, τη φήμη το κέρδος και τη θέση τους με την ελπίδα τους να κερδίσουν ευλογίες και με τον μελλοντικό τους προορισμό, σαν να μην έχουν καμία ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες και ανταμοιβές μόλις χάσουν τη φήμη και τη θέση τους, και αυτό τούς φαντάζει σαν να χάνουν τη ζωή τους. Σκέφτονται: «Πρέπει να είμαι προσεκτικός, δεν πρέπει να είμαι απρόσεκτος! Ο οίκος του θεού, οι αδελφοί και οι αδελφές, οι επικεφαλής και οι εργάτες, ακόμα και ο θεός —κανείς τους δεν είναι αξιόπιστος, δεν μπορώ να εμπιστευθώ κανέναν τους. Δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι κανέναν περισσότερο από τον εαυτό σου, αυτός είναι ο πιο αξιόπιστος. Αν δεν κάνεις εσύ τα σχέδιά σου, ποιος θα σε νοιαστεί; Ποιος θα σκεφτεί το μέλλον σου; Ποιος θα σκεφτεί αν λάβεις ευλογίες ή όχι; Επομένως, πρέπει να κάνω προσεκτικά τα σχέδιά μου και τους υπολογισμούς μου για την πάρτη μου. Δεν γίνεται να κάνω λάθη ούτε να δείξω την παραμικρή απροσεξία, γιατί τι θα κάνω αν προσπαθήσει κάποιος να με εκμεταλλευτεί;» Φυλάγονται, λοιπόν, από τους επικεφαλής και τους εργάτες του οίκου του Θεού, καθώς φοβούνται ότι κάποιος θα τους διακρίνει και θα τους καταλάβει, και τότε θα τους απαλλάξουν από τα καθήκοντά τους και θα πάει χαμένο το όνειρό τους για ευλογίες. Θεωρούν ότι πρέπει να διατηρήσουν τη φήμη και τη θέση τους ώστε να έχουν ελπίδες να κερδίσουν ευλογίες. Ένας αντίχριστος θεωρεί ότι το να ευλογηθεί είναι σπουδαιότερο κι από τους ουρανούς, σπουδαιότερο από τη ζωή, πιο σημαντικό από την επιδίωξη της αλήθειας, την αλλαγή διάθεσης ή την προσωπική σωτηρία και πιο σημαντικό από το να κάνει καλά το καθήκον του και να είναι ένα δημιουργημένο ον που ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Νομίζει ότι το να είναι κανείς ένα δημιουργημένο ον που ανταποκρίνεται στα πρότυπα, να κάνει καλά το καθήκον του και να σωθεί είναι όλα ασήμαντα πράγματα που δεν χρήζουν ιδιαίτερης αναφοράς ή σχολιασμού, ενώ η απόκτηση ευλογιών είναι το μόνο πράγμα σε ολόκληρη τη ζωή του που δεν μπορεί ποτέ να ξεχαστεί. Ό,τι κι αν συναντήσει, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι, το συσχετίζει με το να ευλογηθεί, είναι απίστευτα επιφυλακτικός και προσεκτικός και πάντα αφήνει μια διέξοδο για τον εαυτό του. Έτσι, όταν το καθήκον του αναπροσαρμόζεται, αν πρόκειται για προαγωγή, ένας αντίχριστος θα σκεφτεί ότι έχει ελπίδα να ευλογηθεί. Αν πρόκειται για υποβιβασμό, από επικεφαλής ομάδας σε βοηθό επικεφαλής ομάδας ή από βοηθό επικεφαλής ομάδας σε απλό μέλος της ομάδας, προβλέπει ότι αυτό αποτελεί μεγάλο πρόβλημα και πιστεύει ότι οι ελπίδες του να κερδίσει ευλογίες είναι ελάχιστες. Τι είδους οπτική είναι αυτή; Είναι μια σωστή οπτική; Σε καμία περίπτωση. Αυτή η άποψη είναι παράλογη! Το αν κάποιος θα κερδίσει την έγκριση του Θεού ή όχι δεν βασίζεται στο καθήκον που κάνει, αλλά στο αν κατέχει την αλήθεια, αν υποτάσσεται πραγματικά στον Θεό και αν είναι αφοσιωμένος. Αυτά είναι τα σημαντικότερα.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δωδέκατο: Θέλουν να οπισθοχωρήσουν όταν δεν υπάρχει καμία θέση και καμία ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες

Γιατί είναι λάθος να κάνει κανείς σκοπό του την επιδίωξη της ευλογίας; Γιατί κάτι τέτοιο αψηφά εντελώς την αλήθεια και δεν συνάδει με την πρόθεση του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων. Αφού η ευλογία δεν είναι κατάλληλος στόχος για να επιδιώκουν οι άνθρωποι, ποιος είναι ένας κατάλληλος στόχος; Η επιδίωξη της αλήθειας, η επιδίωξη αλλαγών στη διάθεση και η ικανότητα να υποτάσσεται κανείς σε όλες τις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού: αυτοί είναι οι στόχοι που πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι το κλάδεμα σε οδηγεί σε αντιλήψεις και παρανοήσεις, και έτσι γίνεσαι ανίκανος να υποταχθείς. Γιατί δεν μπορείς να υποταχθείς; Επειδή θεωρείς ότι αρχίζει και δυσκολεύει ο προορισμός σου ή το όνειρό σου να ευλογηθείς. Γίνεσαι αρνητικός και αναστατώνεσαι, και προσπαθείς να ξεφύγεις από το να κάνεις το καθήκον σου. Ποιος είναι ο λόγος γι’ αυτό; Έχει κάποιο πρόβλημα η επιδίωξή σου. Και πώς πρέπει, λοιπόν, να λυθεί αυτό; Πρέπει οπωσδήποτε να εγκαταλείψεις αμέσως αυτές τις λανθασμένες ιδέες και να αναζητήσεις αμέσως την αλήθεια για να λύσεις το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Θα πρέπει να πεις μέσα σου: «Δεν πρέπει να παραιτηθώ, πρέπει να εξακολουθήσω να κάνω καλά το καθήκον που οφείλει να κάνει ένα δημιούργημα και να παραμερίσω την επιθυμία μου για ευλογία». Όταν εγκαταλείψεις την επιθυμία να ευλογηθείς και βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, αφαιρείται ένα βάρος από τους ώμους σου. Και τότε θα είσαι και πάλι ικανός να πέσεις στην αρνητικότητα; Παρόλο που εξακολουθούν να υπάρχουν στιγμές που είσαι αρνητικός, δεν το αφήνεις να σε περιορίσει, και μέσα στην καρδιά σου συνεχίζεις να προσεύχεσαι και να αγωνίζεσαι, αλλάζοντας τον στόχο της επιδίωξής σου: από εκεί που επιδίωκες να λάβεις ευλογίες και να έχεις έναν προορισμό, επιδιώκεις την αλήθεια και σκέφτεσαι μέσα σου: «Η επιδίωξη της αλήθειας είναι το καθήκον ενός δημιουργήματος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη συγκομιδή απ’ το να κατανοείς ορισμένες αλήθειες σήμερα —αυτή είναι η μεγαλύτερη ευλογία από όλες. Ακόμα κι αν ο Θεός δεν με θέλει και δεν έχω καλό προορισμό, και διαψευστούν οι ελπίδες μου να ευλογηθώ, εγώ και πάλι θα να κάνω σωστά το καθήκον μου, είμαι υποχρεωμένος να το κάνω. Όποιος κι αν είναι ο λόγος, δεν πρόκειται να επηρεάσει την εκτέλεση του καθήκοντός μου, δεν πρόκειται να επηρεάσει την εκπλήρωση της ανάθεσης από τον Θεό· με βάση αυτήν την αρχή συμπεριφέρομαι». Και με αυτό, δεν έχεις υπερβεί τους περιορισμούς της σάρκας; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Λοιπόν, τι θα γίνει αν παραμείνω αρνητικός;» Τότε αναζήτησε και πάλι την αλήθεια για να το επιλύσεις. Όσες φορές κι αν πέσεις στην αρνητικότητα, αν απλώς συνεχίσεις να αναζητάς την αλήθεια για να την επιλύσεις και αν συνεχίσεις να αγωνίζεσαι για την αλήθεια, τότε θα βγεις σιγά-σιγά από την αρνητικότητά σου. Και μια μέρα, θα διαπιστώσεις ότι δεν έχεις την επιθυμία να κερδίσεις ευλογίες και ότι δεν σε περιορίζει ο προορισμός και το αποτέλεσμά σου, και ότι αν ζεις χωρίς αυτά τα πράγματα, είσαι πιο χαλαρός και πιο ελεύθερος. Θα καταλάβεις ότι η ζωή που είχες πριν, που κάθε μέρα ζούσες με σκοπό να αποκτήσεις ευλογίες και τον προορισμό σου, ήταν εξαντλητική. Μιλούσες, εργαζόσουν και βασάνιζες το μυαλό σου κάθε μέρα, με σκοπό να κερδίσεις ευλογίες —και τι θα σου έχει έφερνε αυτό, στο τέλος; Τι αξία έχει μια τέτοια ζωή; Δεν επιδίωκες την αλήθεια, μα σπαταλούσες τα καλύτερές σου χρόνια σε ασήμαντα πράγματα. Στο τέλος, δεν κέρδισες καμία αλήθεια και δεν είχες καμία βιωματική μαρτυρία να πεις. Γελοιοποιήθηκες, ντροπιάστηκες και απέτυχες εντελώς. Και τι το προκάλεσε αυτό στ’ αλήθεια; Το ότι η πρόθεσή σου να κερδίσεις ευλογίες ήταν πολύ ισχυρή, ότι το αποτέλεσμα και ο προορισμός σου καταλάμβαναν την καρδιά σου και σε δέσμευαν υπερβολικά. Ωστόσο, όταν έρθει η ημέρα που θα βγεις από τα δεσμά των προοπτικών και του πεπρωμένου σου, τότε θα μπορέσεις να αφήσεις τα πάντα πίσω σου και να ακολουθήσεις τον Θεό. Πότε θα καταφέρεις να εγκαταλείψεις εντελώς αυτά τα πράγματα; Καθώς γίνεται συνέχεια όλο και πιο βαθιά η ζωή-είσοδός σου, θα φτάσει σε μια αλλαγή στη διάθεσή σου, και τότε είναι που θα μπορέσεις να τα εγκαταλείψεις εντελώς.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο στην άσκηση της αλήθειας υπάρχει είσοδος στη ζωή

Αυτό που επιζητούν οι άνθρωποι κατά την πίστη τους στον Θεό είναι να αποκτήσουν ευλογίες για το μέλλον· αυτός είναι ο σκοπός της πίστης τους. Όλοι έχουν αυτήν την πρόθεση και αυτήν την ελπίδα, αλλά το πρόβλημα της διαφθοράς στη φύση τους πρέπει να επιλυθεί μέσω δοκιμασιών και εξευγενισμού. Συγκεκριμένα, πρέπει να εξευγενιστείς σε όποιες πτυχές δεν εξαγνιστείς και σε όποιες αποκαλύπτεις διαφθορά —αυτό είναι το σχέδιο του Θεού. Ο Θεός δημιουργεί για σένα ένα περιβάλλον και σε αναγκάζει να εξευγενιστείς μέσα σ’ αυτό, έτσι ώστε να μπορείς να γνωρίσεις τη δική σου διαφθορά. Τελικά, φτάνεις στο σημείο που θα προτιμούσες να πεθάνεις προκειμένου να εγκαταλείψεις τις μηχανορραφίες και τις επιθυμίες σου, και να υποταχθείς στην κυριαρχία και στα σχέδια του Θεού. Επομένως, αν οι άνθρωποι δεν εξευγενίζονται για αρκετά χρόνια, αν δεν υποφέρουν σε κάποιον βαθμό, δεν θα μπορέσουν ποτέ να απαλλαχθούν από τους περιορισμούς της διαφθοράς της σάρκας στη σκέψη και στην καρδιά τους. Συγκεκριμένα, οι άνθρωποι θα πρέπει να υποφέρουν στις πτυχές στις οποίες εξακολουθούν να περιορίζονται από τη σατανική τους φύσης, και στις πτυχές στις οποίες διατηρούν ακόμα δικές τους επιθυμίες και δικές τους απαιτήσεις. Μόνο μέσα από τα βάσανα μπορεί να πάρει κανείς μαθήματα, πράγμα που σημαίνει ότι είναι σε θέση να αποκτήσει την αλήθεια και να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού. Μάλιστα, κατανοεί κανείς πολλές αλήθειες βιώνοντας επίπονες δοκιμασίες. Κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού, να αναγνωρίσει την παντοδυναμία και τη σοφία Του, ή να εκτιμήσει τη δίκαιη διάθεσή Του σε ένα άνετο και χαλαρό περιβάλλον, ή όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές. Αυτό θα ήταν αδύνατον!

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Το να βιώνεις το έργο του Θεού δεν έχει να κάνει με το να απολαμβάνεις χάρη, αλλά αντιθέτως με το να υποφέρεις λόγω της αγάπης σου γι’ Αυτόν. Εφόσον απολαμβάνεις τη χάρη του Θεού, πρέπει να απολαμβάνεις και την παίδευσή Του· πρέπει να τα βιώσεις όλα αυτά. Μπορείς να βιώσεις τη διαφώτιση του Θεού μέσα σου, όπως και τον τρόπο με τον οποίο σε κλαδεύει και σε κρίνει. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η εμπειρία σου θα είναι ολοκληρωμένη. Ο Θεός έχει επιτελέσει πάνω σου το έργο της κρίσης και της παίδευσης. Ο λόγος του Θεού σε έχει κλαδέψει, και όχι μόνο. Επιπλέον, σε έχει διαφωτίσει και σε έχει φωτίσει. Όταν είσαι αρνητικός και αδύναμος, ο Θεός ανησυχεί για σένα. Ολόκληρο το έργο αυτό γίνεται για να σε κάνει να δεις πως όλα όσα αφορούν τον άνθρωπο βρίσκονται εντός των ενορχηστρώσεων του Θεού. Μπορεί να νομίζεις πως το να πιστεύεις στον Θεό έχει να κάνει με το να υποφέρεις ή να κάνεις κάθε λογής πράγματα γι’ Αυτόν· ίσως νομίζεις ότι η πίστη στον Θεό αποσκοπεί στο να ηρεμήσει η σάρκα σου ή να κυλίσουν όλα ομαλά στη ζωή σου, ή να είσαι άνετος και ήρεμος παντού. Εντούτοις, κανένα απ’ αυτά δεν αποτελεί σκοπό που θα πρέπει να ενσωματώνουν οι άνθρωποι στην πίστη τους στον Θεό. Αν πιστεύεις για χάρη αυτών των σκοπών, τότε η οπτική σου είναι εσφαλμένη και, απλούστατα, είναι αδύνατον τελειωθείς. Οι ενέργειες του Θεού, η δίκαιη διάθεσή Του, η σοφία Του, ο λόγος Του, η θαυμαστότητα και η ακαταληπτότητά Του είναι όλα πράγματα που οφείλουν να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Αφού τα κατανοήσεις αυτά, θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις αυτήν την κατανόηση για να απαλλαγείς από όλες τις προσωπικές σου απαιτήσεις, ελπίδες και αντιλήψεις μέσα σου. Μόνο εξαλείφοντας τα παραπάνω μπορείς να πληροίς τις προϋποθέσεις που απαιτεί ο Θεός και μόνο κάνοντας αυτά μπορείς να αποκτήσεις ζωή και να ικανοποιείς τον Θεό. Η πίστη στον Θεό αποσκοπεί στο να Τον ικανοποιεί κανείς και να βιώνει τη διάθεση που Αυτός απαιτεί, έτσι ώστε οι ενέργειες και η δόξα Του να εκδηλωθούν μέσω αυτής της ομάδας ανάξιων ανθρώπων. Αυτή είναι η σωστή οπτική για να πιστεύει κανείς στον Θεό, καθώς και ο στόχος που θα πρέπει να επιδιώκεις. Θα πρέπει να πιστεύεις στον Θεό απ’ τη σωστή σκοπιά και να επιζητάς να λαμβάνεις τον λόγο του Θεού. Πρέπει να τρως και να πίνεις τον λόγο του Θεού, να είσαι σε θέση να βιώνεις την αλήθεια και, ειδικότερα, να μπορείς να δεις τις πρακτικές Του πράξεις, τις υπέροχες πράξεις Του σε όλο το σύμπαν, καθώς και το πρακτικό έργο που Αυτός επιτελεί στη σάρκα. Μέσω των πρακτικών τους εμπειριών, οι άνθρωποι μπορούν να εκτιμήσουν με ποιον ακριβώς τρόπο εκτελεί ο Θεός το έργο Του πάνω τους και ποιες είναι οι προθέσεις Του γι’ αυτούς. Όλα αυτά γίνονται με σκοπό να εξαλειφθεί η διεφθαρμένη σατανική διάθεση των ανθρώπων. Αφού εξαλείψεις όλη την ακαθαρσία και την αδικία μέσα σου, αφού απαλλαγείς από τις λαθεμένες σου προθέσεις και αναπτύξεις αληθινή πίστη στον Θεό —μόνο έχοντας πραγματική πίστη μπορείς να αγαπήσεις αληθινά τον Θεό. Μόνο με βάση την πίστη σου στον Θεό μπορείς να Τον αγαπήσεις αληθινά. Μπορείς να καταφέρεις να αγαπήσεις τον Θεό χωρίς να πιστεύεις σ’ Αυτόν; Εφόσον πιστεύεις στον Θεό, δεν μπορείς να είσαι συγκεχυμένος στην πίστη σου. Κάποιοι άνθρωποι γεμίζουν σθένος όταν βλέπουν πως η πίστη στον Θεό θα τους αποφέρει ευλογίες, ωστόσο χάνουν πάσα ενέργεια τη στιγμή που βλέπουν πως πρέπει να υποστούν εξευγενισμούς. Είναι αυτό πίστη στον Θεό; Εν τέλει, πρέπει να επιτύχεις ολοκληρωμένη και απόλυτη υποταγή ενώπιον του Θεού στην πίστη σου. Πιστεύεις στον Θεό αλλά εξακολουθείς να έχεις απαιτήσεις απ’ Αυτόν, έχεις πολλές θρησκευτικές αντιλήψεις που δεν μπορείς να αφήσεις πίσω, προσωπικά συμφέροντα που δεν μπορείς να αποχωριστείς, και παρόλα αυτά εξακολουθείς να αναζητάς ευλογίες της σάρκας και θέλεις ο Θεός να σώσει τη σάρκα σου, να σώσει την ψυχή σου —όλα αυτά είναι συμπεριφορές ανθρώπων που έχουν εσφαλμένη οπτική. Παρόλο που οι άνθρωποι με θρησκευτικές πεποιθήσεις έχουν πίστη στον Θεό, δεν επιδιώκουν αλλαγή διάθεσης και δεν επιδιώκουν να γνωρίσουν τον Θεό, αλλά αντιθέτως, επιζητούν μόνο τα συμφέροντα της σάρκας τους. Πολλοί ανάμεσά σας έχουν πίστη που εμπίπτει στην κατηγορία των θρησκευτικών πεποιθήσεων· αυτή δεν συνιστά αληθινή πίστη στον Θεό. Για να πιστέψουν στον Θεό οι άνθρωποι πρέπει να κατέχουν καρδιά που είναι έτοιμη να υποφέρει γι’ Αυτόν και τη θέληση να παραδοθούν. Αν δεν πληρούν τις δύο αυτές προϋποθέσεις, η πίστη τους στον Θεό δεν είναι έγκυρη και δεν θα είναι σε θέση να επιτύχουν αλλαγή στη διάθεσή τους. Μόνο οι άνθρωποι που επιδιώκουν πραγματικά την αλήθεια, αναζητούν τη γνώση για τον Θεό και επιδιώκουν τη ζωή είναι αυτοί που πιστεύουν αληθινά στον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όσοι πρόκειται να οδηγηθούν στην τελείωση πρέπει να υποβληθούν σε εξευγενισμό

Δεν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του καθήκοντος του ανθρώπου και του αν αυτός θα λάβει ευλογίες ή θα υποφέρει από κακοτυχία. Καθήκον είναι αυτό που ο άνθρωπος οφείλει να εκπληρώσει· είναι η αποστολή που του στάλθηκε από τον ουρανό και δεν πρέπει να εξαρτάται από την ανταμοιβή, τους όρους ή την αιτία. Μόνο τότε κάνει το καθήκον του. Το να λαμβάνει κανείς ευλογίες αναφέρεται στο να τελειώνεται και απολαμβάνει τις ευλογίες του Θεού αφότου κριθεί. Το να υποφέρει κακοτυχία κανείς αναφέρεται στο να μην αλλάζει η διάθεσή του αφότου παιδευτεί και κριθεί, είναι όταν δεν βιώνει την τελείωση, αλλά τιμωρείται. Όμως, ανεξάρτητα από το αν λαμβάνουν ευλογίες ή υποφέρουν από κακοτυχία, τα δημιουργημένα όντα οφείλουν να εκπληρώνουν το καθήκον τους, κάνοντας αυτά που οφείλουν να κάνουν και κάνοντας αυτά που μπορούν να κάνουν· αυτό είναι το ελάχιστο που οφείλει να κάνει ένας άνθρωπος που αναζητά τον Θεό. Δεν θα έπρεπε να κάνεις το καθήκον σου μόνο για να λαμβάνεις ευλογίες και δεν θα έπρεπε να αρνείσαι να ενεργήσεις από φόβο μην υποφέρεις από κακοτυχία. Επιτρέψτε Μου να σας πω το εξής: Το να εκτελεί ο άνθρωπος το καθήκον του είναι αυτό που οφείλει να κάνει, και αν είναι ανίκανος να εκτελέσει το καθήκον του, τότε αυτό συνιστά την παρακοή του.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του ενσαρκωμένου Θεού και του καθήκοντος του ανθρώπου

Ως δημιούργημα, ο άνθρωπος πρέπει να προσπαθήσει να εκπληρώσει το καθήκον ενός δημιουργήματος και να επιδιώξει να αγαπά τον Θεό χωρίς να κάνει άλλες επιλογές, γιατί ο Θεός είναι άξιος της αγάπης του ανθρώπου. Όσοι επιδιώκουν να αγαπήσουν τον Θεό δεν θα πρέπει να αναζητούν οποιεσδήποτε προσωπικές απολαβές ή αυτό που αυτοί επιθυμούν προσωπικά· αυτό είναι το πιο σωστό μέσο επιδίωξης. Αν αυτό που αναζητάς είναι η αλήθεια, αν αυτό που κάνεις πράξη είναι η αλήθεια και αν αυτό που επιτυγχάνεις είναι μια αλλαγή στη διάθεσή σου, τότε το μονοπάτι που ακολουθείς είναι το σωστό. Αν αυτό που αναζητάς είναι οι ευλογίες της σάρκας και αυτό που κάνεις πράξη είναι η αλήθεια των δικών σου αντιλήψεων και αν δεν υπάρχει αλλαγή στη διάθεσή σου, αν δεν υποτάσσεσαι καθόλου στον ενσαρκωμένο Θεό και εξακολουθείς να ζεις με ασάφεια, τότε αυτό που αναζητάς σίγουρα θα σε οδηγήσει στην κόλαση, γιατί το μονοπάτι που περπατάς είναι το μονοπάτι της αποτυχίας. Το αν θα οδηγηθείς στην τελείωση ή θα αποκλειστείς εξαρτάται από τη δική σου επιδίωξη, που σημαίνει επίσης ότι η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

Ο προορισμός και η μοίρα σας είναι πολύ σημαντικοί για σας —αποτελούν ζητήματα σοβαροτάτης ανησυχίας. Πιστεύετε ότι αν δεν ενεργείτε με μεγάλη προσοχή, θα σημαίνει ότι παύετε να έχετε έναν προορισμό, ότι έχετε καταστρέψει την ίδια σας τη μοίρα. Αλλά έχετε σκεφθεί ποτέ ότι οι άνθρωποι που καταβάλλουν προσπάθειες αποκλειστικά προς χάριν του προορισμού τους, απλώς κοπιάζουν ματαίως; Τέτοιες προσπάθειες δεν είναι αληθινές —είναι κίβδηλες και απατηλές. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε όσοι εργάζονται μόνο για χάρη του προορισμού τους βρίσκονται στο κατώφλι της τελικής τους ήττας, διότι η αποτυχία στην πίστη κάποιου στον Θεό προκαλείται από τον δόλο. Έχω πει προηγουμένως ότι δεν αρέσκομαι στην κολακεία, τη δουλοπρέπεια ή στην ενθουσιώδη μεταχείρισή Μου από τους ανθρώπους. Θέλω οι έντιμοι άνθρωποι να αντιμετωπίσουν την αλήθεια Μου και τις προσδοκίες Μου. Πολύ δε περισσότερο, Μου αρέσει όταν οι άνθρωποι είναι ικανοί να δείχνουν τη μέγιστη προσοχή και φροντίδα για την καρδιά Μου, και όταν είναι, μάλιστα, ικανοί να παραιτηθούν από τα πάντα για χάρη Μου. Μονάχα έτσι μπορεί η καρδιά Μου να νοιώσει παρηγοριά. Πόσα πράγματα σ’ εσάς δεν Μου αρέσουν τούτην τη στιγμή; Και πόσα Μου αρέσουν; Ισχύει ότι κανείς από εσάς δεν έχει συνειδητοποιήσει όλες τις διαφορετικές εκδηλώσεις ασχήμιας που έχετε προβάλει προς χάριν του προορισμού σας;

Μέσα Μου, δεν επιθυμώ να βλάψω τις καρδιές που είναι θετικές και στοχεύουν ανοδικά και, ακόμη περισσότερο, δεν επιθυμώ να μειώσω την ενέργεια όσων κάνουν πιστά το καθήκον τους, Εντούτοις, πρέπει να θυμίσω σε όλους σας τις ανεπάρκειές σας και τη βρόμικη ψυχή που βρίσκεται στα μύχια της καρδιάς σας. Το κάνω με την ελπίδα να μπορέσετε να προσφέρετε την αληθινή καρδιά σας όταν έρχεστε πρόσωπο με πρόσωπο με τα λόγια Μου, επειδή αυτό που μισώ περισσότερο είναι η εξαπάτηση των ανθρώπων απέναντί Μου. Ελπίζω μόνο ότι, στο τελευταίο στάδιο του έργου Μου, θα είστε σε θέση να δώσετε τον καλύτερό σας εαυτό και ότι θα αφοσιωθείτε ολόκαρδα, και όχι πια με μισή καρδιά. Φυσικά, ελπίζω επίσης ότι όλοι σας θα μπορέσετε να έχετε έναν καλό προορισμό. Ωστόσο, εξακολουθώ να έχω την απαίτησή Μου, η οποία είναι να λάβετε την καλύτερη απόφαση, προσφέροντας σε Εμένα την αποκλειστική και τελική σας αφοσίωση. Αν κάποιος δεν διαθέτει αυτήν την αποκλειστική αφοσίωση, τότε είναι σίγουρα ένα πολύτιμο απόκτημα του Σατανά, και δεν θα συνεχίσω να τον χρησιμοποιώ, μα θα τον στείλω στο σπίτι του προκειμένου να λάβει τη φροντίδα των γονέων του. Το έργο Μου σας προσφέρει μεγάλη βοήθεια· εκείνο που ελπίζω να πάρω από σας είναι μια καρδιά έντιμη που στοχεύει ανοδικά αλλά, μέχρι στιγμής, τα χέρια Μου παραμένουν άδεια. Σκεφτείτε το: Αν μια μέρα εξακολουθώ να είμαι τόσο θιγμένος, σε βαθμό που δεν περιγράφεται με λόγια, ποια θα είναι η στάση Μου απέναντί σας τότε; Θα είμαι τόσο φιλικός απέναντί σας όσο τώρα; Θα είναι τότε η καρδιά Μου όσο γαλήνια είναι τώρα; Μπορείτε να κατανοήσετε τα αισθήματα κάποιου που, έχοντας οργώσει κοπιωδώς το χωράφι, δεν έχει συλλέξει ούτε έναν σπόρο; Καταλαβαίνετε σε τι βαθμό τραυματίζεται η καρδιά κάποιου όταν δέχεται ένα ισχυρό πλήγμα; Δύνασθε να γευθείτε την πικρία ενός άλλοτε γεμάτου ελπίδα ατόμου, που υποχρεώθηκε να αποχωρίσει με άσχημο τρόπο; Έχετε δει την οργή που ξεχύνεται από ένα άτομο που το έχουν προκαλέσει; Δύνασθε να κατανοήσετε τη δίψα για εκδίκηση ενός ατόμου που το αντιμετώπισαν με εχθρότητα και δόλο; Αν κατανοείτε τη νοοτροπία αυτών των ανθρώπων, τότε πιστεύω ότι δεν θα σας είναι δύσκολο να φανταστείτε τη στάση του Θεού, όταν έλθει η στιγμή να τιμωρήσει. Τέλος, ελπίζω όλοι σας να καταβάλετε σοβαρές προσπάθειες προς χάριν του προορισμού σας, αν και καλό θα ήταν να μην επιστρατεύσετε δόλια μέσα στις προσπάθειές σας, διαφορετικά θα συνεχίσω να νοιώθω μέσα Μου απογοητευμένος από εσάς. Και πού οδηγεί μια τέτοια απογοήτευση; Μήπως κοροϊδεύετε τον εαυτό σας; Εκείνοι που αφιερώνουν σκέψη στον προορισμό τους και παρόλα αυτά τον καταστρέφουν, είναι οι άνθρωποι με τις μικρότερες δυνατότητες να σωθούν. Ακόμα κι αν ένας τέτοιος άνθρωπος εξοργιζόταν και εξαγριωνόταν, ποιος θα τον λυπόταν; Εν ολίγοις, ακόμα επιθυμώ να έχετε έναν προορισμό συνάμα ταιριαστό και καλό και, ακόμη περισσότερο, ελπίζω ότι κανένας από εσάς δεν θα περιπέσει στην καταστροφή.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Περί προορισμού

Σχετικά αποσπάσματα ταινιών

Πώς να γίνεις αληθινά υπάκουος στον Θεό και να σωθείς από Αυτόν

Σχετικές βιωματικές εμπειρίες

Σκέψεις μετά τη νόσηση κατά την πανδημία

Νοθεύσεις στις θυσίες μου για τον Θεό

Σχετικοί ύμνοι

Οι ποταπές προθέσεις πίσω από την πίστη του ανθρώπου στον Θεό

Η πίστη του ανθρώπου στον Θεό είναι απαράδεκτα κακή

Οι δοκιμασίες του ανθρώπου από τον Θεό αποσκοπούν στην κάθαρσή του

Πρέπει να επιδιώκεις να έχεις αληθινή αγάπη για τον Θεό