Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Τι είναι αυτό που σε κάνει επιπόλαιο; Δεν οφείλεται αυτό στη σατανική, διεφθαρμένη διάθεσή σου; Η επιπολαιότητα είναι εκδήλωση μιας διεφθαρμένης διάθεσης· γεννιέται όταν οι άνθρωποι βρίσκονται στο έλεος των διεφθαρμένων διαθέσεών τους. Όποιος είναι επιπόλαιος έχει χειρότερα αποτελέσματα στο καθήκον του, ενώ καμιά φορά το έργο του καταστρέφεται τελείως, πράγμα που έχει αντίκτυπο και στο έργο της εκκλησίας. Αυτή είναι μια πολύ σοβαρή συνέπεια. Τι είδους πρόβλημα είναι το να είσαι διαρκώς επιπόλαιος στο καθήκον σου; Πρόκειται για πρόβλημα που αφορά την ανθρώπινη φύση σου. Μόνο όσοι δεν έχουν συνείδηση ή ανθρώπινη φύση είναι συνέχεια επιπόλαιοι. Θεωρείτε αξιόπιστους όσους ενεργούν συνέχεια με επιπολαιότητα; (Όχι.) Είναι εντελώς αναξιόπιστοι! Όποιος εκτελεί το καθήκον του με τρόπο επιπόλαιο είναι ανεύθυνος. Όποιος ενεργεί με ανευθυνότητα δεν είναι έντιμος, αλλά αναξιόπιστος. Ένας αναξιόπιστος άνθρωπος είναι επιπόλαιος σε κάθε καθήκον που κάνει, όποιο κι αν είναι αυτό, επειδή δεν έχει αποδεκτό επίπεδο χαρακτήρα, δεν αγαπάει την αλήθεια και δεν είναι σε καμία περίπτωση έντιμος. Είναι δυνατόν να εμπιστευθεί ο Θεός το παραμικρό σε έναν άνθρωπο αναξιόπιστο; Φυσικά και όχι. Ο Θεός ερευνά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων και γι’ αυτό δεν αναθέτει καθόλου καθήκοντα σε δόλιους ανθρώπους· ευλογεί μόνο τους έντιμους και εργάζεται μόνο σε όσους είναι έντιμοι και αγαπούν την αλήθεια. Όταν εκτελεί κάποιο καθήκον ένας δόλιος άνθρωπος, αυτή η διευθέτηση έχει γίνει από άνθρωπο και είναι ανθρώπινο λάθος. Αυτοί που θέλουν να είναι επιπόλαιοι δεν έχουν συνείδηση και λογική, έχουν ανεπαρκή ανθρώπινη φύση, είναι εξαιρετικά αναξιόπιστοι και δεν μπορεί κανείς να βασιστεί πάνω τους. Είναι δυνατόν να εργαστεί το Άγιο Πνεύμα σε τέτοιους ανθρώπους; Αποκλείεται. Όσοι, λοιπόν, θέλουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους επιπόλαια, ο Θεός δεν θα τους οδηγήσει ποτέ στην τελείωση και δεν θα τους χρησιμοποιήσει ποτέ. Όλοι αυτοί που θέλουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους επιπόλαια είναι δόλιοι, έχουν πάρα πολλά κακά κίνητρα και δεν έχουν καθόλου συνείδηση και λογική. Δεν έχουν αρχές και όρια στις πράξεις τους· κάνουν ό,τι θέλουν και είναι ικανοί για κάθε κακό. Όλα όσα κάνουν βασίζονται στο πώς αισθάνονται: Αν έχουν κέφια και είναι χαρούμενοι, θα τα πάνε λίγο καλύτερα. Αν είναι κακόκεφοι και δυσαρεστημένοι, θα είναι επιπόλαιοι. Αν είναι θυμωμένοι, μπορεί να ενεργήσουν αυθαίρετα και απερίσκεπτα και να καθυστερήσουν κάποια σημαντικά θέματα. Ο Θεός δεν έχει καμία θέση στην καρδιά τους. Απλώς κάθονται και περιμένουν να περάσουν οι μέρες μέχρι να πεθάνουν. Είναι, λοιπόν, ανώφελο να παροτρύνεις όσους κάνουν τα καθήκοντά τους επιπόλαια και είναι μάταιο να συναναστρέφεσαι μαζί τους σχετικά με την αλήθεια. Όσες παρατηρήσεις κι αν τους γίνουν, δεν αλλάζουν συμπεριφορά, είναι άκαρδοι· το καλύτερο που μπορεί να γίνει μ’ αυτούς είναι να αποπεμφθούν.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Ο άνθρωπος είναι ο μεγαλύτερος δικαιούχος του σχεδίου διαχείρισης του Θεού

Είναι μεγάλο ταμπού το να ενεργείς απλώς με προχειρότητα όταν εκτελείς το καθήκον σου. Αν μονίμως ενεργείς με προχειρότητα ενώ εκτελείς το καθήκον σου, τότε δεν έχεις κανέναν τρόπο να εκτελέσεις το καθήκον σου σε αποδεκτό επίπεδο. Αν θέλεις να εκτελέσεις το καθήκον σου με αφοσίωση, πρέπει πρώτα να διορθώσεις το πρόβλημα της προχειρότητας με την οποία ενεργείς. Θα πρέπει να κάνεις κινήσεις για να διορθώσεις την κατάσταση αμέσως μόλις υποπέσει στην αντίληψή σου. Αν τελείς σε σύγχυση και δεν είσαι ποτέ σε θέση να παρατηρήσεις προβλήματα, αν πάντα ενεργείς με προχειρότητα και κάνεις πράγματα με επιπόλαιο τρόπο, τότε δεν θα έχεις κανέναν τρόπο να κάνεις καλά το καθήκον σου. Επομένως, πρέπει πάντα να κάνεις το καθήκον σου με την καρδιά σου. Είναι δύσκολο να βρουν οι άνθρωποι αυτήν την ευκαιρία! Όταν ο Θεός τούς δίνει μια ευκαιρία, όμως εκείνοι δεν την αρπάζουν, τότε αυτή η ευκαιρία χάνεται —και ακόμα κι αν, αργότερα, θελήσουν να βρουν μια τέτοια ευκαιρία, αυτή μπορεί να μην ξαναεμφανιστεί. Το έργο του Θεού δεν περιμένει κανέναν, και το ίδιο ισχύει και για τις ευκαιρίες που έχει κανείς για να εκτελέσει το καθήκον του. Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Δεν εκτελούσα καλά το καθήκον μου παλιά, αλλά τώρα εξακολουθώ να θέλω να το εκπληρώσω. Θα πρέπει απλώς να ξαναπροσπαθήσω». Είναι υπέροχο να έχεις τέτοια αποφασιστικότητα, αλλά πρέπει να γνωρίζεις ξεκάθαρα πώς να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου και πρέπει να αγωνίζεσαι για την αλήθεια. Μόνο εκείνοι που κατανοούν την αλήθεια μπορούν να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους. Εκείνοι που δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν έχουν ούτε καν τα προσόντα για να παρέχουν υπηρεσίες. Όσο πιο ξεκάθαρα γνωρίζεις την αλήθεια, τόσο πιο αποτελεσματικός θα γίνεις στο καθήκον σου. Αν μπορείς να δεις το ζήτημα όπως πραγματικά έχει, τότε θα αγωνιστείς για την αλήθεια, και έχεις την ελπίδα να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου. Αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για την εκτέλεση ενός καθήκοντος, γι’ αυτό πρέπει, όταν μπορείς, να τις εκμεταλλεύεσαι. Ακριβώς όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα καθήκον είναι που πρέπει να καταβάλλεις υπέρμετρη προσπάθεια· τότε είναι που πρέπει να προσφέρεις τον εαυτό σου, να δαπανάς εαυτόν για τον Θεό, και που καλείσαι να πληρώσεις το τίμημα. Μην συγκρατηθείς καθόλου, μην καταστρώσεις κανένα σχέδιο, μην αφήσεις κανένα περιθώριο και μην δώσεις στον εαυτό σου διέξοδο. Αν αφήσεις κάποιο περιθώριο, αν είσαι ραδιούργος ή πονηρός και δολερός, τότε είναι βέβαιο πως δεν θα κάνεις καλή δουλειά. Ας υποθέσουμε ότι λες: «Κανείς δεν με είδε να ενεργώ ύπουλα. Τέλεια!» Τι είδους σκεπτικό είναι αυτό; Νομίζεις ότι έχεις ρίξει στάχτη στα μάτια των ανθρώπων, καθώς και του Θεού; Στην πραγματικότητα, ωστόσο, ο Θεός γνωρίζει τι έχεις κάνει ή όχι; Γνωρίζει. Στην πραγματικότητα, όποιος αλληλεπιδράσει μαζί σου για λίγο καιρό, θα μάθει για τη διαφθορά και την αθλιότητά σου, και παρόλο που μπορεί να μην το πει ευθέως, θα έχει στην καρδιά του την αξιολόγησή σου. Έχουν υπάρξει πολλοί άνθρωποι που εκτέθηκαν και αποκλείστηκαν επειδή άρχισαν να τους καταλαβαίνουν πολλοί άλλοι. Μόλις είδαν όλοι την ουσία τους, φανέρωσαν το πραγματικό πρόσωπο αυτών των ανθρώπων και τους έδιωξαν. Έτσι, είτε επιδιώκουν την αλήθεια είτε όχι, οι άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν καλά το καθήκον τους, στο μέτρο των δυνατοτήτων τους· θα πρέπει να χρησιμοποιούν τη συνείδησή τους για να κάνουν πρακτικά πράγματα. Μπορεί να έχεις ελαττώματα, αλλά αν μπορείς να είσαι αποτελεσματικός στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, δεν θα φτάσεις στο σημείο να σε αποκλείσουν. Αν σκέφτεσαι συνέχεια ότι είσαι μια χαρά, ότι είσαι σίγουρος πως δεν θα αποκλειστείς, αν εξακολουθείς να μην προβληματίζεσαι ή να μην προσπαθείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου, και αγνοείς τα σωστά καθήκοντά σου, αν είσαι πάντα απρόσεκτος και επιπόλαιος, τότε, όταν ο εκλεκτός λαός του Θεού χάσει πραγματικά την ανοχή του απέναντί σου, θα φανερώσει το πραγματικό σου πρόσωπο και, κατά πάσα πιθανότητα, θα σε αποκλείσει. Αυτό συμβαίνει επειδή όλοι σε έχουν καταλάβει και έχεις χάσει την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητά σου. Αν κανείς δεν σε εμπιστεύεται, θα μπορούσε να σε εμπιστευτεί ο Θεός; Ο Θεός εξετάζει τα μύχια της καρδιάς του ανθρώπου: Δεν θα μπορούσε με τίποτα να εμπιστευτεί ένα τέτοιο άτομο.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η είσοδος στη ζωή ξεκινά με την εκτέλεση του καθήκοντος

Μερικοί άνθρωποι δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη όταν εκτελούν το καθήκον τους, είναι πάντα επιπόλαιοι. Αν και μπορούν να δουν το πρόβλημα, είναι απρόθυμοι να αναζητήσουν λύση και φοβούνται μήπως προσβάλουν τους άλλους. Συνεπώς, απλώς διευθετούν βιαστικά τα πράγματα, με αποτέλεσμα να πρέπει να ξαναγίνει το έργο. Εφόσον εκτελείς το τάδε καθήκον, θα πρέπει να αναλαμβάνεις και την ευθύνη. Γιατί δεν το παίρνεις στα σοβαρά; Γιατί είσαι επιπόλαιος; Μήπως είσαι αμελής στις ευθύνες σου όταν εκτελείς το καθήκον σου κατ’ αυτόν τον τρόπο; Ανεξάρτητα από το ποιος αναλαμβάνει την βασική ευθύνη, και οι υπόλοιποι έχουν ευθύνη να παρακολουθούν τα πράγματα. Παρόλο που όλοι πρέπει να έχουν αυτό το φορτίο και το αίσθημα ευθύνης, κανείς σας δεν δίνει σημασία, είστε πραγματικά επιπόλαιοι, δεν έχετε καμία αφοσίωση, είστε αμελείς στα καθήκοντά σας! Δεν φταίει ότι δεν μπορείτε να δείτε το πρόβλημα, αλλά ότι δεν είστε διατεθειμένοι να αναλάβετε την ευθύνη. Παρόλο που βλέπετε το πρόβλημα, δεν θέλετε να δώσετε προσοχή στο θέμα και συμβιβάζεστε λέγοντας «πάλι καλά». Αν είστε έτσι επιπόλαιοι, δεν προσπαθείτε να εξαπατήσετε τον Θεό; Εάν, όταν εργαζόμουν και συναναστρεφόμουν σχετικά με την αλήθεια μαζί σας, θεωρούσα κι Εγώ ότι το «πάλι καλά» ήταν αποδεκτό, τότε τι θα μπορούσατε να κερδίσετε ανάλογα με το επίπεδο και τις επιδιώξεις σας; Αν είχα την ίδια στάση μ’ εσάς, δεν θα κερδίζατε τίποτα. Γιατί το λέω αυτό; Ένας λόγος είναι ότι δεν κάνετε τίποτα με σοβαρότητα κι ένας άλλος λόγος είναι ότι έχετε χαμηλό επίπεδο κι είστε πολύ απαθείς. Το λέω επειδή βλέπω ότι είστε όλοι απαθείς και δεν αγαπάτε την αλήθεια. Δεν επιδιώκετε την αλήθεια κι έχετε χαμηλό επίπεδο. Γι’ αυτό πρέπει να μιλάω αναλυτικά. Πρέπει να τα εξηγώ όλα, να αναλύω καθετί ξεχωριστά στην ομιλία μου και να τα ψειρίζω όλα από κάθε άποψη, με κάθε τρόπο. Μόνο τότε καταλαβαίνετε λίγο. Τι θα είχατε να κερδίσετε αν Εγώ ήμουν επιπόλαιος μαζί σας και μιλούσα λίγο για οποιοδήποτε θέμα, όποτε μου ερχόταν, χωρίς να αφιερώνω σκέψη ή κόπο, χωρίς να μιλάω από καρδιάς ούτε όποτε δεν έχω διάθεση; Με το δικό σας επίπεδο, δεν θα κατανοούσατε την αλήθεια. Δεν θα κερδίζατε τίποτα, πόσο μάλλον τη σωτηρία. Όμως, δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Αντιθέτως, πρέπει να μιλάω αναλυτικά και να δίνω παραδείγματα όσον αφορά την κατάσταση κάθε είδους ανθρώπου, τη στάση που έχουν οι άνθρωποι απέναντι στην αλήθεια και κάθε είδους διεφθαρμένη διάθεση. Μόνο τότε θα κατανοήσετε τι λέω και θα καταλάβετε όσα ακούτε. Ανεξάρτητα από ποια άποψη συναναστρέφομαι πάνω στην αλήθεια, μιλώ με διάφορα μέσα προκειμένου οι άνθρωποι να κατανοήσουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην πραγματικότητα. Προσαρμόζω το ύφος της συναναστροφής σε ενήλικες ή παιδιά, χρησιμοποιώ συλλογισμούς και ιστορίες, μιλάω θεωρητικά και πρακτικά, και αναφέρομαι σε εμπειρίες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όσοι έχουν επίπεδο και καρδιά, θα έχουν την ευκαιρία να κατανοήσουν και να αποδεχτούν την αλήθεια και να σωθούν. Όμως, η στάση σας απέναντι στο καθήκον σας ήταν πάντα στάση επιπολαιότητας και κωλυσιεργίας. Δεν σας ενδιαφέρει πόσο μεγάλη καθυστέρηση προκαλείτε. Δεν αναλογίζεστε πώς να αναζητήσετε την αλήθεια για να λύσετε προβλήματα. Δεν σκέφτεστε καθόλου πώς να εκτελέσετε το καθήκον σας σωστά, για να μπορέσετε να καταθέσετε μαρτυρία για τον Θεό. Με τον τρόπο αυτόν, παραμελείτε το καθήκον σας. Έτσι, η ζωή σας αναπτύσσεται πολύ αργά, αλλά δεν στενοχωριέστε που έχετε σπαταλήσει πολύ χρόνο. Στην πραγματικότητα, εάν εκτελούσατε το καθήκον σας ευσυνείδητα και υπεύθυνα, δεν θα χρειάζονταν ούτε καν πέντε ή έξι χρόνια, για να μπορέσετε να μιλήσετε για τις εμπειρίες σας και να καταθέσετε μαρτυρία για τον Θεό. Εκτός αυτού, τα διάφορα έργα θα πραγματοποιούνταν με μεγάλη επιτυχία. Παρ’ όλ’ αυτά, δεν είστε διατεθειμένοι να νοιαστείτε για τις προθέσεις του Θεού, ούτε πασχίζετε για την αλήθεια. Δεν γνωρίζετε πώς να κάνετε ορισμένα πράγματα, γι’ αυτό σας δίνω ακριβείς οδηγίες. Δεν χρειάζεται να σκέφτεστε, αλλά απλώς να ακούτε και να κάνετε τη δουλειά σας. Αυτή είναι η μόνη ευθύνη που πρέπει να αναλάβετε. Κι αυτό, όμως, είναι πέρα από τις δυνάμεις σας. Πού είναι η αφοσίωσή σας; Δεν φαίνεται πουθενά! Το μόνο που κάνετε είναι να λέτε ευχάριστα πράγματα. Ξέρετε μέσα σας τι πρέπει να κάνετε, αλλά δεν κάνετε πράξη την αλήθεια. Έτσι, επαναστατείτε ενάντια στον Θεό και, κατά βάθος, δεν αγαπάτε την αλήθεια. Γνωρίζετε πολύ καλά μέσα σας πώς να ενεργείτε σύμφωνα με την αλήθεια —απλώς δεν το κάνετε πράξη. Είναι σοβαρό το πρόβλημα· κοιτάς κατάματα την αλήθεια χωρίς να την κάνεις πράξη. Δεν υποτάσσεσαι καθόλου στον Θεό. Για να εκτελέσεις κάποιο καθήκον στον οίκο του Θεού, πρέπει τουλάχιστον να αναζητάς και να κάνεις πράξη την αλήθεια και να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές. Εάν δεν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια όταν εκτελείς το καθήκον σου, τότε πού μπορείς να την κάνεις πράξη; Και αν δεν κάνεις καθόλου πράξη την αλήθεια, τότε είσαι δύσπιστος. Ποιος είναι ο σκοπός σου, αλήθεια, αν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια —πόσο μάλλον αν δεν την κάνεις πράξη— κι απλώς τα κουτσοκαταφέρνεις στον οίκο του Θεού; Θέλεις να τον κάνεις γηροκομείο σου ή πτωχοκομείο; Εάν συμβαίνει αυτό, κάνεις λάθος. Ο οίκος του Θεού δεν φροντίζει τους τζαμπατζήδες, τους χαραμοφάηδες. Όποιος δεν έχει καλή ανθρώπινη φύση, δεν εκτελεί το καθήκον του με χαρά ή δεν είναι ικανός να το εκτελέσει, πρέπει να αποπέμπεται. Όλοι οι μη πιστοί που δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια πρέπει να αποκλειστούν. Μερικοί άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια, αλλά δεν μπορούν να την κάνουν πράξη όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους. Όταν διαπιστώνουν κάποιο πρόβλημα, δεν το επιλύουν. Παρόλο που γνωρίζουν ότι είναι δική τους ευθύνη, δεν τα δίνουν όλα. Εάν δεν επωμίζεσαι ούτε καν τις ευθύνες για τις οποίες είσαι ικανός, τότε τι αξία ή αποτέλεσμα θα μπορούσε πιθανώς να έχει η εκτέλεση του καθήκοντός σου; Έχει νόημα να πιστεύεις στον Θεό κατ’ αυτόν τον τρόπο; Κάποιος που κατανοεί την αλήθεια, αλλά δεν μπορεί να την κάνει πράξη, που δεν μπορεί να αντέξει τις κακουχίες ως οφείλει, δεν είναι κατάλληλος να εκτελεί καθήκον. Μερικοί άνθρωποι εκτελούν ένα καθήκον απλά και μόνο για να φάνε. Είναι ζητιάνοι. Νομίζουν ότι εάν κάνουν μερικές εργασίες στον οίκο του Θεού, θα πάρουν ένα κρεβάτι κι ένα πιάτο φαγητό, ότι θα τους τα προσφέρουν χωρίς να χρειαστεί να βρουν δουλειά. Είναι δυνατόν να κάνουν τέτοιο παζάρι; Ο οίκος του Θεού δεν προνοεί για τους αργόσχολους. Εάν κάποιος που δεν κάνει στο ελάχιστο πράξη την αλήθεια και που είναι διαρκώς επιπόλαιος στο καθήκον του, πει ότι πιστεύει στον Θεό, Εκείνος θα τον αναγνωρίσει; Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι δύσπιστοι και, σύμφωνα με τον Θεό, κάνουν κακό.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να εκτελέσει κανείς καλά το καθήκον του, πρέπει τουλάχιστον να έχει συνείδηση και λογική

Αν δεν κάνεις το καθήκον σου με την καρδιά σου και δεν αναζητάς τις αρχές της αλήθειας, αν είσαι μπερδεμένος ή σε σύγχυση, κάνοντας απλώς τα πράγματα με τον πιο εύκολο τρόπο που μπορείς, τότε τι είδους νοοτροπία είναι αυτή; Είναι νοοτροπία του να ενεργείς επιπόλαια. Αν δεν είσαι αφοσιωμένος στο καθήκον σου, αν δεν έχεις κανένα αίσθημα ευθύνης απέναντί του ή κανένα αίσθημα αποστολής, θα είσαι σε θέση να εκτελέσεις σωστά το καθήκον σου; Θα είσαι σε θέση να εκτελέσεις το καθήκον σου σε αποδεκτό επίπεδο; Και αν δεν είσαι σε θέση να εκτελέσεις το καθήκον σου σε αποδεκτό επίπεδο, θα είσαι σε θέση να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας; Με τίποτα. Αν, κάθε φορά που εκτελείς το καθήκον σου, είσαι αδιάφορος, δεν καταβάλλεις καμία προσπάθεια και απλώς ενεργείς πρόχειρα, απερίσκεπτα σαν να παίζεις κάποιο παιχνίδι, αυτό δεν είναι πρόβλημα; Τι μπορείς να κερδίσεις εκτελώντας το καθήκον σου με αυτόν τον τρόπο; Τελικά, οι άνθρωποι θα δουν ότι, όταν εκτελείς το καθήκον σου, δεν έχεις κανένα αίσθημα ευθύνης, είσαι απρόσεκτος και επιπόλαιος, και απλώς κάνεις τα τυπικά —και σ’ αυτήν την περίπτωση, κινδυνεύεις να αποκλειστείς. Ο Θεός παρακολουθεί καθ’ όλη τη διάρκεια καθώς εκτελείς το καθήκον σου, και τι θα πει ο Θεός; (Αυτό το άτομο δεν είναι άξιο της αποστολής από Αυτόν ούτε της εμπιστοσύνης Του.) Ο Θεός θα πει ότι δεν είσαι αξιόπιστος και ότι πρέπει να αποκλειστείς. Κι έτσι, όποιο καθήκον κι αν εκτελείς, είτε πρόκειται για σημαντικό είτε για συνηθισμένο, αν δεν αφιερώνεις την καρδιά σου στο έργο που σου έχει ανατεθεί ή αν δεν ανταποκρίνεσαι στην ευθύνη σου και αν δεν το βλέπεις ως αποστολή από τον Θεό ή δεν το αναλαμβάνεις ως δικό σου καθήκον και υποχρέωση, ενεργώντας πάντοτε επιπόλαια, τότε αυτό θα είναι πρόβλημα. «Μη αξιόπιστος» —αυτές οι δύο λέξεις θα καθορίσουν τον τρόπο με τον οποίο εκτελείς το καθήκον σου. Αυτό που σημαίνουν είναι ότι η εκπλήρωση του καθήκοντός σου δεν πληροί τις προδιαγραφές, και έχεις αποκλειστεί, και ο Θεός λέει ότι ο χαρακτήρας σου δεν είναι στο ύψος των περιστάσεων. Αν σου ανατεθεί ένα ζήτημα, αλλά αυτή είναι η στάση που θα τηρήσεις απέναντί του και αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο θα το χειριστείς, τότε θα σου ανατεθεί κανένα περαιτέρω καθήκον στο μέλλον; Μπορεί να σου ανατεθεί κάτι σημαντικό; Σίγουρα όχι, εκτός αν επιδείξεις αληθινή μετάνοια. Κατά βάθος, ωστόσο, ο Θεός θα τρέφει πάντα κάποια δυσπιστία και δυσαρέσκεια απέναντί σου. Αυτό θα αποτελέσει πρόβλημα, έτσι δεν είναι; Μπορεί να χάσεις κάθε ευκαιρία να εκτελέσεις το καθήκον σου και μπορεί να μη σωθείς.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο με τη συχνή ανάγνωση των λόγων του Θεού και τον στοχασμό της αλήθειας υπάρχει δρόμος προς τα εμπρός

Πολλοί άνθρωποι είναι συχνά επιπόλαιοι κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Ακόμα κι όταν κλαδεύονται, αρνούνται να αποδεχτούν την αλήθεια, υποστηρίζοντας πεισματικά τη θέση τους. Διαμαρτύρονται, μάλιστα, πως ο οίκος του Θεού τούς φέρεται άδικα και δεν τους δείχνει έλεος κι ανεκτικότητα. Δεν είναι παράλογο αυτό; Για να το θέσω πιο αντικειμενικά, η διάθεσή τους είναι αλαζονική κι εκείνοι δεν έχουν ούτε ίχνος συνείδηση και λογική. Αυτοί που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό πρέπει να μπορούν τουλάχιστον να αποδεχτούν την αλήθεια και να ενεργούν χωρίς να παραβιάζουν τη συνείδηση και τη λογική. Όσοι είναι ανήμποροι να αποδεχτούν ή να υποταχθούν στο κλάδεμα είναι πολύ αλαζόνες, αυτάρεσκοι και πολύ απλά παράλογοι. Δεν είναι υπερβολή αν τους αποκαλέσουμε κτήνη, επειδή είναι απολύτως αδιάφοροι σε ό,τι κι αν κάνουν. Τα κάνουν όλα όπως ακριβώς θέλουν οι ίδιοι, χωρίς να νοιάζονται για τις συνέπειες· δεν τους νοιάζει αν προκύψουν προβλήματα. Τέτοιοι άνθρωποι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για να κάνουν απλώς δουλειά. Επειδή αντιμετωπίζουν με αυτόν τον τρόπο τα καθήκοντά τους, οι άλλοι δεν αντέχουν να τους βλέπουν και δεν τους έχουν εμπιστοσύνη. Γίνεται, λοιπόν, να τους έχει εμπιστοσύνη ο Θεός; Δεν πληρούν ούτε τις απολύτως ελάχιστες προδιαγραφές, οπότε δεν έχουν τα προσόντα να κάνουν απλώς δουλειά, και το μόνο που απομένει είναι να αποκλειστούν. […] Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια εκτελούν τα καθήκοντά τους με επιπόλαιο τρόπο. Δεν έχουν τη σωστή στάση, δεν αναζητούν ποτέ τις αλήθεια-αρχές, ούτε σκέφτονται τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού και τα αποτελέσματα που οφείλουν να επιτύχουν. Πώς μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους επαρκώς; Αν είσαι κάποιος που πιστεύει αληθινά στον Θεό, τότε, όταν είσαι επιπόλαιος, πρέπει να προσεύχεσαι σε Αυτόν, να κάνεις αυτοκριτική και να αποκτάς αυτογνωσία· πρέπει να επαναστατείς ενάντια στις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, να δουλεύεις σκληρά πάνω στις αλήθεια-αρχές και να αγωνίζεσαι για να ανταποκριθείς στα απαιτούμενα πρότυπά Του. Αν εκτελείς το καθήκον σου κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα ικανοποιήσεις σταδιακά τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι πολύ δύσκολο να εκτελείς καλά το καθήκον σου. Πρέπει να έχεις απλώς συνείδηση και λογική, να είσαι έντιμος και επιμελής. Πολλοί άπιστοι εργάζονται με θέρμη, με αποτέλεσμα να γίνονται πετυχημένοι. Δεν γνωρίζουν τίποτα σχετικά με τις αλήθεια-αρχές, οπότε πώς τα καταφέρνουν τόσο καλά; Οφείλεται στο γεγονός πως είναι προσεκτικοί και επιμελείς, οπότε μπορούν να εργάζονται με θέρμη και να είναι σχολαστικοί. Με αυτόν τον τρόπο, ολοκληρώνουν εύκολα αυτά που έχουν να κάνουν. Κανένα από τα καθήκοντα του οίκου του Θεού δεν είναι πολύ δύσκολο. Εφόσον το κάνεις με όλη σου την καρδιά και βάζεις τα δυνατά σου, μπορείς να κάνεις καλή δουλειά. Εάν δεν είσαι έντιμος και επιμελής σε οτιδήποτε κάνεις, εάν προσπαθείς διαρκώς να μην μπεις σε μεγάλο κόπο, εάν είσαι συνεχώς επιπόλαιος και κάνεις τα πάντα όπως όπως, εάν δεν εκτελείς καλά το καθήκον σου, τα κάνεις μούσκεμα και, κατά συνέπεια, βλάπτεις τον οίκο του Θεού, τότε αυτό σημαίνει ότι διαπράττεις το κακό. Αυτό θα εξελιχθεί σε παράβαση που απεχθάνεται ο Θεός. Κατά τις βασικές στιγμές της διάδοσης του ευαγγελίου, εάν δεν επιτυγχάνεις καλά αποτελέσματα στο καθήκον σου και δεν διαδραματίζεις θετικό ρόλο, ή εάν προκαλείς διαταραχές και αναστατώσεις, είναι φυσικό να προκαλέσεις απέχθεια στον Θεό, ν’ αποκλειστείς και να χάσεις την ευκαιρία σου να σωθείς. Αυτό θα το μετανιώνεις αιώνια! Ο Θεός σε εξυψώνει για να κάνεις το καθήκον σου, δίνοντάς σου τη μόνη ευκαιρία που έχεις για σωτηρία. Εάν είσαι ανεύθυνος, αν την παίρνεις αψήφιστα και είσαι επιπόλαιος, τότε δείχνεις πως αυτή είναι η στάση με την οποία αντιμετωπίζεις την αλήθεια και τον Θεό. Εάν δεν είσαι στο ελάχιστο ειλικρινής ούτε υποτάσσεσαι, πώς μπορείς να κερδίσεις τη σωτηρία του Θεού; Ο χρόνος είναι υπερπολύτιμος αυτήν τη στιγμή· κάθε μέρα και κάθε δευτερόλεπτο είναι κρίσιμης σημασίας. Είναι πραγματικά παράλογο και επικίνδυνο το να μην αναζητάς την αλήθεια, να μην επικεντρώνεσαι στη ζωή-είσοδο, να είσαι επιπόλαιος, και να εξαπατάς τον Θεό στο καθήκον σου! Μόλις ο Θεός νιώσει απέχθεια για σένα και σε αποκλείσει, το Άγιο Πνεύμα θα πάψει να εργάζεται μέσα σου. Από αυτό δεν υπάρχει γυρισμός.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Αν απλώς εκτελείς το καθήκον σου τυπικά και δεν επιδιώκεις να πετύχεις κανένα αποτέλεσμα, είσαι υποκριτής, λύκος με ενδυμασία προβάτου. Μπορεί να κοροϊδεύεις τους ανθρώπους, μα δεν μπορείς να κοροϊδέψεις τον Θεό. Αν δεν υπάρχει πραγματικό τίμημα ούτε αφοσίωση όταν εκτελείς το καθήκον σου, τότε δεν το κάνεις καλά. Αν δεν προσπαθείς πραγματικά να πιστεύεις στον Θεό και να αποδίδεις στο καθήκον σου· αν διαρκώς θες να ενεργείς τυπικά και μηχανικά, σαν άπιστος που εργάζεται για το αφεντικό του· αν καταβάλλεις απλώς συμβολική προσπάθεια και δεν χρησιμοποιείς το μυαλό σου· αν ίσα-ίσα αντεπεξέρχεσαι στις ανάγκες της κάθε ημέρας και δεν αναφέρεις τα προβλήματα όταν τα βλέπεις· αν δεν μπαίνεις στον κόπο να σηκώσεις το παραμικρό σκουπιδάκι από το πάτωμα· αν απορρίπτεις αδιακρίτως όσα δεν είναι προς όφελός σου —τότε, δεν θα έχεις πρόβλημα; Πώς θα μπορούσε ένας τέτοιος άνθρωπος να είναι μέλος του οίκου του Θεού; Τέτοιοι άνθρωποι είναι άπιστοι, δεν ανήκουν στον οίκο Του. Κανέναν από αυτούς δεν αναγνωρίζει ο Θεός. Ο Θεός κρατά λογαριασμό για το αν είσαι ειλικρινής και αν προσπαθείς να εκτελέσεις το καθήκον σου. Το γνωρίζεις κι εσύ πολύ καλά. Έχετε, λοιπόν, ποτέ προσπαθήσει αληθινά να εκτελέσετε το καθήκον σας; Το έχετε λάβει σοβαρά υπόψη; Το έχετε αντιμετωπίσει ως ευθύνη σας, ως υποχρέωσή σας; Έχετε ποτέ αναλάβει την ευθύνη; Πρέπει να αναλογιστείτε σωστά και να γνωρίσετε αυτά τα θέματα, πράγμα που θα σας διευκολύνει να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα που υπάρχουν κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σας και θα σας ωφελήσει για τη ζωή-είσοδό σας. Αν είστε πάντα ανεύθυνοι όταν εκτελείτε το καθήκον σας και δεν αναφέρετε τα προβλήματα στους επικεφαλής και τους εργάτες όταν τα ανακαλύπτετε, ούτε αναζητάτε την αλήθεια για να τα επιλύσετε μόνοι σας, σκεπτόμενοι πάντα ότι «όσο λιγότερα προβλήματα, τόσο το καλύτερο», ζείτε πάντα σύμφωνα με φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Είστε διαρκώς επιπόλαιοι όταν εκτελείτε το καθήκον σας, δεν δείχνετε ποτέ καμία αφοσίωση ούτε αποδέχεστε καθόλου την αλήθεια όταν κλαδεύεστε. Αν εκτελείτε το καθήκον σας με αυτόν τον τρόπο, τότε βρίσκεστε σε κίνδυνο· είστε απ’ αυτούς που απλώς δουλεύουν. Αυτοί που απλώς δουλεύουν δεν είναι μέλη του οίκου του Θεού, αλλά υπάλληλοι, μισθωτοί εργάτες. Όταν τελειώσει το έργο, θα αποκλειστούν και φυσικά θα βυθιστούν στην καταστροφή. Ο λαός του οίκου του Θεού διαφέρει. Όταν εκτελούν το καθήκον τους, δεν το κάνουν για τα χρήματα, για να δείξουν ότι καταβάλλουν προσπάθεια ή για να λάβουν ευλογίες. Σκέφτονται ως εξής: «Είμαι μέλος του οίκου του Θεού. Τα θέματα που τον αφορούν, αφορούν κι εμένα. Οι υποθέσεις του οίκου του Θεού είναι και δικές μου υποθέσεις. Θα πρέπει να αφιερωθώ ολόψυχα στον οίκο Του». Κατά συνέπεια, δίνονται ολόψυχα σε κάθε θέμα που απασχολεί τον οίκο του Θεού και αναλαμβάνουν την ευθύνη για αυτό. Αναλαμβάνουν την ευθύνη για όλα όσα μπορούν να σκεφτούν και να δουν. Έχουν τον νου τους για θέματα που προκύπτουν στον οίκο του Θεού και παίρνουν τα πράγματα στα σοβαρά. Έτσι είναι ο λαός του οίκου του Θεού. Είστε κι εσείς έτσι; (Όχι.) Εάν απλώς ποθείτε τις ανέσεις της σάρκας, δεν δίνετε καμία σημασία όταν προκύπτουν θέματα στον οίκο του Θεού, δεν σηκώνετε ούτε ένα μπουκάλι από λάδι που έχει πέσει, και ξέρετε μέσα σας ότι υπάρχει πρόβλημα, αλλά δεν θέλετε να το επιλύσετε, τότε δεν αντιμετωπίζετε τον οίκο του Θεού σαν να είναι δικός σας. Έτσι συμπεριφέρεστε; Εάν ισχύει, τότε έχετε πέσει τόσο μακριά που δεν διαφέρετε καθόλου από τους άπιστους. Εάν δεν μετανοήσετε, τότε πρέπει να θεωρείστε εκτός του οίκου του Θεού. Πρέπει να σας παραμερίσουν και να σας αποκλείσουν. Είναι γεγονός ότι ο Θεός επιθυμεί μέσα Του να σας μεταχειρίζεται ως μέλη της οικογένειάς Του. Όμως εσείς δεν αποδέχεστε την αλήθεια και είστε πάντα επιπόλαιοι και ανεύθυνοι όταν εκτελείτε τα καθήκοντά σας. Δεν μετανοείτε, όπως κι αν δέχεστε συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια. Εσείς οι ίδιοι έχετε θέσει τον εαυτό σας εκτός του οίκου του Θεού. Ο Θεός επιθυμεί να σας σώσει και να σας μετατρέψει σε μέλη της οικογένειάς Του, αλλά εσείς δεν το δέχεστε. Είστε, λοιπόν, έξω από τον οίκο Του· είστε άπιστοι. Όποιος δεν δέχεται την παραμικρή αλήθεια θα τύχει της ίδιας μεταχείρισης με έναν άπιστο. Εσύ ο ίδιος έχεις ορίσει την έκβαση και τη θέση σου. Τα έχεις ορίσει έξω από τον οίκο του Θεού. Ποιος άλλος φταίει γι’ αυτό, εκτός από εσένα; […] Επομένως, μόνο αν εκτελείτε σωστά το καθήκον σας, θα παραμείνετε στον οίκο του Θεού και θα γλιτώσετε από τις συμφορές. Είναι πολύ σημαντικό να εκτελείτε σωστά το καθήκον σας. Ο λαός του οίκου του Θεού είναι τουλάχιστον έντιμοι άνθρωποι. Είναι αξιόπιστοι στο καθήκον τους, αποδέχονται την αποστολή από τον Θεό και εκτελούν το καθήκον τους με αφοσίωση. Αν οι άνθρωποι δεν έχουν αληθινή πίστη, συνείδηση και λογική κι αν δεν έχουν φόβο Θεού ούτε υποτάσσονται στον Θεό, τότε δεν είναι κατάλληλοι να εκτελούν καθήκοντα. Ακόμη κι αν εκτελούν το καθήκον τους, το κάνουν πρόχειρα. Είναι κάποιοι που απλώς δουλεύουν, άνθρωποι που δεν έχουν μετανοήσει αληθινά. Αυτοί που απλώς δουλεύουν θα αποκλειστούν αργά ή γρήγορα. Μόνο όσοι δουλεύουν με αφοσίωση θα γλιτώσουν. Ακόμη κι αν δεν διαθέτουν τις αλήθεια-πραγματικότητες, έχουν ωστόσο συνείδηση και λογική, εκτελούν τα καθήκοντά τους με ειλικρίνεια και ο Θεός τούς επιτρέπει να γλιτώσουν. Όσοι διαθέτουν τις αλήθεια-πραγματικότητες και καταθέτουν ηχηρή μαρτυρία για τον Θεό είναι ο λαός Του. Κι αυτοί θα γλιτώσουν και θα μεταφερθούν στη βασιλεία Του.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να εκτελέσει κανείς καλά το καθήκον του, πρέπει τουλάχιστον να έχει συνείδηση και λογική

Αυτήν τη στιγμή, οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να εκτελούν τα καθήκοντά τους, χωρίς να κάνουν κακό. Είναι, όμως, αφοσιωμένοι; Μπορούν να τα κάνουν σε ικανοποιητικό επίπεδο; Όχι, απέχουν ακόμα πάρα πολύ απ’ αυτό. Το αν μπορεί ή δεν μπορεί κάποιος να εκτελεί καλά τα καθήκοντά του αφορά το ζήτημα της ανθρώπινης φύσης. Πώς γίνεται, λοιπόν, να κάνουν σωστά τα καθήκοντά τους οι άνθρωποι; Τι πρέπει να διαθέτουν για να τα κάνουν καλά; Πρέπει να είναι σχολαστικοί, ευσυνείδητοι και να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους, σε κάθε καθήκον τους και σε ό,τι κάνουν· μόνο τότε θα νιώσουν γαλήνη και σταθερότητα στην καρδιά τους. Τι σημαίνει να ανταποκρίνεται κάποιος στις υποχρεώσεις του; Σημαίνει να είσαι επιμελής, να εκπληρώνεις τις υποχρεώσεις σου με όλη σου την καρδιά και να κάνεις όλα όσα πρέπει να κάνεις. Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι ένας επικεφαλής της εκκλησίας σού ανέθεσε ένα καθήκον και συναναστράφηκε μαζί σου για τις απλές αρχές του καθήκοντος αυτού, δεν μπήκε, όμως, σε πολλές λεπτομέρειες. Εσύ τι πρέπει να κάνεις για να εκτελέσεις καλά αυτό το καθήκον; (Να βασιστείς στη συνείδησή σου.) Το λιγότερο που έχεις να κάνεις είναι να βασιστείς στη συνείδησή σου. Πώς θα υλοποιήσεις τα λόγια: «Να βασιστείς στη συνείδησή σου»; Πώς θα εφαρμόσεις αυτά τα λόγια; (Αν σκεφτώ το συμφέρον του οίκου του Θεού και δεν ντροπιάσω με κανέναν τρόπο τον Θεό.) Μία πτυχή είναι αυτή. Πρέπει, όμως, εκτός από αυτό, να σκέφτεσαι επανειλημμένα καθετί που κάνεις και να το αξιολογείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Υπάρχει περίπτωση να το τελειώσεις και να μη νιώθεις γαλήνη στην καρδιά σου, να πιστεύεις ότι κάποιο πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει και, αφού το εξετάσεις, να βρεις τελικά όντως κάποιο πρόβλημα. Τι πρέπει να κάνεις εκείνη τη στιγμή; Να διορθώσεις άμεσα το πρόβλημα. Τι στάση είναι αυτή; (Στάση σχολαστικότητας και προσοχής στη λεπτομέρεια.) Πράγματι, είναι σχολαστικότητα και προσοχή στη λεπτομέρεια, μια στάση σοβαρή και αυστηρή. Πρέπει να εκτελείς το καθήκον σου βασιζόμενος σε μια στάση σοβαρότητας και υπευθυνότητας, λέγοντας: «Μου έχουν αναθέσει αυτό το έργο. Πρέπει, λοιπόν, να βάλω τα δυνατά μου για να το κάνω όσο καλύτερα μπορώ και ξέρω. Δεν επιτρέπεται να κάνω λάθη». Μην έχεις τη νοοτροπία «αν είναι σχετικά καλό, μας κάνει». Μπορείς να κάνεις καλά το καθήκον σου αν σκέφτεσαι πάντα επιπόλαια; (Όχι.)

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Ο άνθρωπος είναι ο μεγαλύτερος δικαιούχος του σχεδίου διαχείρισης του Θεού

Όταν οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, είναι συχνά επιπόλαιοι και απρόσεκτοι όταν εκτελούν το καθήκον τους. Αυτό είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα. Αν οι άνθρωποι πρόκειται να εκτελέσουν σωστά το καθήκον τους, πρέπει πρώτα να ασχοληθούν με αυτό το πρόβλημα της επιπολαιότητας και της απροσεξίας. Όσο έχουν μια τέτοια επιπόλαιη και απρόσεκτη στάση, δεν θα είναι σε θέση να εκτελέσουν σωστά το καθήκον τους, πράγμα που σημαίνει ότι είναι εξαιρετικά σημαντική η επίλυση του προβλήματος της επιπολαιότητας και της απροσεξίας. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να ασκούνται; Πρώτον, πρέπει να λύσουν το πρόβλημα της ψυχικής τους κατάστασης· πρέπει να προσεγγίζουν σωστά το καθήκον τους και να ενεργούν με σοβαρότητα και αίσθημα ευθύνης, χωρίς να είναι δόλιοι ή επιπόλαιοι. Το καθήκον εκτελείται για τον Θεό, όχι για κάποιο άτομο· αν οι άνθρωποι είναι σε θέση να δεχτούν την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, θα έχουν τη σωστή ψυχική κατάσταση. Επιπλέον, αφού κάνουν κάτι, οι άνθρωποι πρέπει να το εξετάσουν και να το σκεφτούν, και αν έχουν αμφιβολίες μέσα τους, και μετά από λεπτομερή έλεγχο ανακαλύψουν ότι όντως υπάρχει κάποιο πρόβλημα, τότε πρέπει να κάνουν αλλαγές· μόλις γίνουν αυτές οι αλλαγές, δεν θα έχουν πλέον αμφιβολίες μέσα τους. Όταν οι άνθρωποι έχουν αμφιβολίες, αυτό αποδεικνύει ότι υπάρχει πρόβλημα, και πρέπει να εξετάζουν επιμελώς αυτό που έχουν κάνει, ειδικά σε καίρια στάδια. Αυτή αποτελεί υπεύθυνη στάση απέναντι στην εκτέλεση του καθήκοντος. Όταν κάποιος μπορεί να είναι σοβαρός, να αναλαμβάνει ευθύνη και να το κάνει με την καρδιά του και όλη του τη δύναμη, το έργο θα γίνει σωστά. Μερικές φορές, βρίσκεσαι σε λανθασμένη ψυχική κατάσταση και δεν μπορείς να βρεις ούτε να ανακαλύψεις ένα λάθος το οποίο είναι πασιφανές. Αν ήσουν στη σωστή ψυχική κατάσταση, τότε, με τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, θα ήσουν σε θέση να αναγνωρίσεις το ζήτημα. Αν σε καθοδηγούσε και σου έδινε αντίληψη το Άγιο Πνεύμα, επιτρέποντάς σου να νιώσεις διαύγεια στην καρδιά και να γνωρίζεις πού βρίσκεται το λάθος, τότε θα ήσουν σε θέση να διορθώσεις την απόκλιση και να αγωνιστείς για τις αρχές της αλήθειας. Αν βρισκόσουν σε λανθασμένη ψυχική κατάσταση και ήσουν αφηρημένος και απρόσεκτος, θα ήσουν σε θέση να αντιληφθείς το λάθος; Δεν θα ήσουν. Τι διαπιστώνεται από αυτό; Αυτό δείχνει ότι για να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους οι άνθρωποι, είναι πολύ σημαντικό να συνεργάζονται· είναι επίσης σημαντική η κατάσταση του νου, και το πού κατευθύνουν τις σκέψεις και τις προθέσεις τους είναι, κι αυτό, πολύ σημαντικό. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά και βλέπει την ψυχική κατάσταση κάποιου στο καθήκον του, και πόση προσπάθεια καταβάλλουν. Είναι καίριας σημασίας οι άνθρωποι να βάζουν όλη την καρδιά και τη δύναμή τους σε αυτό που κάνουν. Η συνεργασία είναι αποφασιστικός παράγοντας. Να προσπαθεί να μη μετανιώνει για τα καθήκοντα που έχει ολοκληρώσει ούτε για προηγούμενες ενέργειές του, και να φτάσει στο σημείο να μην οφείλει τίποτα στον Θεό —τούτο σημαίνει να δίνει κάποιος όλη του την καρδιά και τη δύναμη. Αν αποτυγχάνεις συστηματικά να βάλεις όλη σου την καρδιά και τη δύναμη στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, αν είσαι μονίμως απρόσεκτος και επιπόλαιος, και προκαλείς τεράστια ζημιά στο έργο, και υπολείπεσαι κατά πολύ από τα αποτελέσματα που απαιτεί ο Θεός, τότε μόνο ένα πράγμα μπορεί να σου συμβεί: Θα αποκλειστείς. Και θα υπάρχει τότε ακόμα χρόνος για μεταμέλεια; Δεν θα υπάρχει. Αυτά τα πράγματα θα γίνουν αιώνιος θρήνος, στίγμα! Το να είσαι μονίμως απρόσεκτος και επιπόλαιος αποτελεί στίγμα, αποτελεί σοβαρή παράβαση —ναι ή όχι; (Ναι.) Πρέπει να πασχίζεις να εκτελείς τις υποχρεώσεις σου και όλα όσα οφείλεις να κάνεις, με όλη σου την καρδιά και τη δύναμη, δεν πρέπει να είσαι απρόσεκτος και επιπόλαιος ούτε να παραμένεις μετανιωμένος. Αν μπορέσεις να το κάνεις αυτό, το καθήκον που εκτελείς θα μνημονευθεί από τον Θεό. Αυτά τα πράγματα που μνημονεύει ο Θεός είναι καλές πράξεις. Και ποια είναι τα πράγματα που δεν μνημονεύει ο Θεός; (Οι παραβάσεις και οι κακές πράξεις.) Οι άνθρωποι μπορεί να μη δεχτούν ότι είναι κακές πράξεις αν χαρακτηριστούν τώρα ως τέτοιες, αλλά αν έρθει μια μέρα που θα υπάρξουν σοβαρές συνέπειες εξαιτίας αυτού του ζητήματος, που θα έχει αρνητικό αντίκτυπο, τότε, εκείνη τη στιγμή θα αισθανθείς ότι δεν είναι απλώς μια παραβατική συμπεριφορά, αλλά μια κακή πράξη. Και όταν το συνειδητοποιήσεις, θα μετανιώσεις και θα πεις μέσα σου: «Αν το είχα συνειδητοποιήσει νωρίτερα, αυτό δεν θα είχε συμβεί! Με λίγο περισσότερη σκέψη και προσπάθεια στην αρχή, αυτή η συνέπεια θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί». Τίποτα δεν πρόκειται να σβήσει την αιώνια αυτή κηλίδα από την καρδιά σου. Αν προκαλέσει αιώνιο χρέος, τότε θα μπεις σε μπελάδες. Έτσι, σήμερα πρέπει να προσπαθήσεις να βάλεις όλη σου την καρδιά και τη δύναμη στην αποστολή που σου έδωσε ο Θεός, να εκτελείς κάθε καθήκον με καθαρή συνείδηση, χωρίς τύψεις και με τρόπο που να μνημονεύει ο Θεός. Σε κάθε περίπτωση, μην είσαι απρόσεκτος και επιπόλαιος· όταν μετανιώσεις, δεν θα μπορέσεις να επανορθώσεις. Αν κάνεις ένα λάθος από παρόρμηση και είναι σοβαρή παράβαση, αυτό θα γίνει αιώνιο στίγμα, μόνιμες τύψεις. Και τα δύο αυτά μονοπάτια θα πρέπει να τα δεις καθαρά. Ποιο είναι αυτό που θα πρέπει να επιλέξεις, προκειμένου να λάβεις τον έπαινο του Θεού; Η εκτέλεση του καθήκοντός σου με όλη σου τη δύναμη και την καρδιά και η προετοιμασία και η συσσώρευση καλών πράξεων χωρίς καθόλου τύψεις. Σε κάθε περίπτωση, μην κάνεις κάτι κακό που θα αναστατώσει την εκτέλεση του καθήκοντος των άλλων, μην κάνεις κάτι που αντιτίθεται στην αλήθεια και αντιστέκεται στον Θεό, και μην υποστείς ισόβιες τύψεις. Τι γίνεται όταν κάποιος έχει διαπράξει υπερβολικά πολλές παραβάσεις; Επιτείνει τον θυμό του Θεού απέναντί του κατά την παρουσία Του! Αν κάνεις ακόμα μεγαλύτερη παράβαση και η οργή του Θεού απέναντί σου μεγαλώνει όλο και περισσότερο, τότε τελικά θα τιμωρηθείς.

Επιφανειακά, ορισμένοι άνθρωποι δεν φαίνεται να έχουν σοβαρά προβλήματα κατά τον καιρό που εκτελούν το καθήκον τους. Δεν κάνουν τίποτε απροκάλυπτα κακό, δεν προκαλούν διαταραχές ή αναστάτωση ούτε βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων. Κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους, δεν προκύπτει κανένα σημαντικό λάθος ή πρόβλημα αρχής, όμως, χωρίς να το καταλάβουν, μέσα σε ελάχιστα χρόνια εκτίθενται ως κάποιοι που δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, ως μη πιστοί. Γιατί συμβαίνει αυτό; Οι άλλοι δεν μπορούν να διακρίνουν κάποιο θέμα, αλλά ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα ενδόμυχα της καρδιάς αυτών των ανθρώπων και βλέπει το πρόβλημα. Ήταν πάντα επιπόλαιοι και αμετανόητοι στην εκτέλεση του καθήκοντός τους. Καθώς περνάει ο καιρός, φυσικό επόμενο είναι να εκτεθούν. Τι σημαίνει το να παραμένουν αμετανόητοι; Σημαίνει πως αν και εκτελούσαν το καθήκον τους καθ' όλη τη διάρκεια, είχαν πάντα λανθασμένη στάση απέναντι σ' αυτό, μια στάση απροσεξίας και επιπολαιότητας, μια πρόχειρη στάση· και δεν είναι ποτέ ευσυνείδητοι, πόσο μάλλον αφοσιωμένοι. Μπορεί να καταβάλουν μια μικρή προσπάθεια, αλλά ενεργούν απλώς μηχανικά. Δεν δίνουν όλο τους το είναι και οι παραβάσεις τους δεν έχουν τέλος. Από τη σκοπιά του Θεού, δεν έχουν μετανοήσει ποτέ· πάντα ήταν επιπόλαιοι, και δεν έχει υπάρξει ποτέ καμία αλλαγή σ' αυτούς —δηλαδή, δεν εγκαταλείπουν το κακό από τα χέρια τους ούτε μετανοούν σ’ Αυτόν. Ο Θεός δεν βλέπει σ’ αυτούς μια στάση μετάνοιας και δεν βλέπει αλλαγή στη στάση τους. Επιμένουν να αντιμετωπίζουν το καθήκον τους και την αποστολή από τον Θεό με τέτοια στάση και μέθοδο. Καθ’ όλη αυτή τη διάρκεια, δεν υπάρχει καμία αλλαγή σε αυτήν την πεισματική, αδιάλλακτη διάθεση και επιπλέον δεν έχουν αισθανθεί ποτέ υπόχρεοι στον Θεό, δεν έχουν αισθανθεί ποτέ πως η απροσεξία και η επιπολαιότητά τους αποτελεί παράβαση, ανόμημα. Στην καρδιά τους δεν υπάρχει ίχνος χρέους, ενοχής, αυτομομφής, πόσο μάλλον αυτοκατηγορίας. Και όσο περνάει ο καιρός, ο Θεός βλέπει πως αυτό το άτομο δεν επιδέχεται διόρθωση. Ό,τι κι αν λέει ο Θεός και όσα κηρύγματα κι αν ακούσει ή όση αλήθεια κι αν κατανοήσει, η καρδιά του δεν συγκινείται και η στάση του δεν αλλάζει ούτε μεταβάλλεται. Ο Θεός το βλέπει αυτό και λέει: «Δεν υπάρχει ελπίδα γι’ αυτόν τον άνθρωπο. Τίποτα από αυτά που λέω δεν αγγίζει την καρδιά του και τίποτα από αυτά που λέω δεν αλλάζει τη στάση του. Δεν υπάρχει τρόπος να τον αλλάξω. Αυτός ο άνθρωπος δεν είναι κατάλληλος να εκτελεί το καθήκον του και δεν είναι κατάλληλος να παρέχει υπηρεσία στον οίκο Μου». Γιατί το λέει αυτό ο Θεός; Επειδή όταν εκτελεί το καθήκον του και πραγματοποιεί έργο, είναι συστηματικά απρόσεκτος και επιπόλαιος. Όσο κι αν κλαδεύεται και αντιμετωπίζεται, και όση μακροθυμία και υπομονή κι αν επιδεικνύεται σ’ αυτόν, δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα και δεν μπορεί να τον κάνει να μετανοήσει αληθινά και να αλλάξει. Δεν μπορεί να τον κάνει να κάνει καλά το καθήκον του, δεν μπορεί να του επιτρέψει να εισέλθει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Άρα, αυτό το άτομο δεν επιδέχεται διόρθωση. Όταν ο Θεός καθορίζει πως κάποιος δεν επιδέχεται διόρθωση, θα συνεχίσει να τον κρατά υπό τον αυστηρό Του έλεγχο; Όχι. Ο Θεός θα τον αφήσει ελεύθερο. Ορισμένοι άνθρωποι ικετεύουν μονίμως, «Θεέ μου, να είσαι επιεικής μαζί μου, μη με κάνεις να υποφέρω, μη με πειθαρχήσεις. Δώσε μου λίγη ελευθερία! Επίτρεψέ μου να ενεργώ λίγο απρόσεκτα και επιπόλαια! Επίτρεψέ μου να είμαι λίγο ακόλαστος!» Δεν θέλουν να περιορίζονται. Ο Θεός λέει, «Εφόσον δεν επιθυμείς να βαδίσεις στο σωστό μονοπάτι, τότε θα σε αφήσω ελεύθερο. Θα σου δώσω ελευθερία κινήσεων. Πήγαινε και κάνε ό,τι θες. Δεν θα σε σώσω γιατί δεν επιδέχεσαι διόρθωση». Όσοι δεν επιδέχονται διόρθωση διαθέτουν καθόλου αίσθημα συνείδησης; Διαθέτουν καθόλου αίσθημα χρέους; Διαθέτουν καθόλου αίσθημα κατηγορίας; Είναι σε θέση να διαισθανθούν την επίπληξη, την πειθαρχία, το πλήγμα και την κρίση από τον Θεό; Δεν μπορούν να τα νιώσουν. Έχουν άγνοια όλων αυτών των πραγμάτων· αυτά τα πράγματα είναι ανεπαίσθητα στην καρδιά τους ή ακόμη και ανύπαρκτα. Όταν έχει φτάσει κάποιος σε αυτό το στάδιο, κατά το οποίο ο Θεός δεν βρίσκεται πια στην καρδιά του, εξακολουθεί να είναι σε θέση να επιτύχει σωτηρία; Δύσκολο να απαντήσει κανείς. Όταν η πίστη κάποιου έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, τότε εκείνος έχει πρόβλημα. Γνωρίζετε πώς θα πρέπει να επιδιώκετε, πώς θα πρέπει ασκείστε και ποιο μονοπάτι θα πρέπει να επιλέξετε προκειμένου να αποφύγετε αυτή τη συνέπεια και να εξασφαλίσετε πως δεν θα προκύψει μια τέτοια κατάσταση; Το σημαντικότερο είναι να επιλέξετε πρώτα το σωστό μονοπάτι κι ύστερα να επικεντρωθείτε στο να εκτελέσετε καλά το καθήκον που οφείλετε να εκτελέσετε αυτήν τη στιγμή. Αυτό είναι το σημαντικότερο. Αυτό που αντανακλά περισσότερο άμεσα και αισθητά τον δεσμό που σε συνδέει με τον Θεό είναι το πώς αντιμετωπίζεις τα ζητήματα τα οποία σου εμπιστεύεται ο Θεός και τις αποστολές που σου αναθέτει, καθώς και η στάση που έχεις. Αυτό είναι πιο άμεσα ευδιάκριτο. Όταν έχεις αντιληφθεί αυτό το καίριο σημείο και εκπληρώσει την αποστολή που σου έχει αναθέσει ο Θεός, η σχέση σου με τον Θεό θα είναι κανονική. Αν, όταν ο Θεός σού εμπιστεύεται μια αποστολή ή σου λέει να εκτελέσεις ένα ορισμένο καθήκον, η στάση σου είναι πρόχειρη και αδιάφορη και δεν το βλέπεις σαν προτεραιότητα, αυτό δεν είναι το ακριβώς αντίθετο από το να δίνεις όλη σου τη δύναμη και την καρδιά; Συνεπώς, η στάση σου όταν εκτελείς το καθήκον σου είναι κρίσιμης σημασίας και το ίδιο ισχύει και για τη μέθοδο και το μονοπάτι που επιλέγεις. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, εκείνοι που αποτυγχάνουν να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους θα αποκλειστούν.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Όταν οι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους, στην πραγματικότητα κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν. Αν το κάνεις ενώπιον του Θεού, αν εκτελείς το καθήκον σου και υποτάσσεσαι στον Θεό με στάση ειλικρίνειας και με την καρδιά σου, δεν θα είναι αυτή η στάση πολύ πιο σωστή; Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να εφαρμόζεις αυτήν τη στάση στην καθημερινή σου ζωή; Πρέπει να κάνεις πραγματικότητά σου τη «λατρεία του Θεού με την καρδιά και με ειλικρίνεια». Όποτε θέλεις να είσαι χαλαρός και απλώς να κάνεις τα τυπικά, όποτε θέλεις να ενεργήσεις ύπουλα και να τεμπελιάσεις, και όποτε αποσπάται η προσοχή σου και θα προτιμούσες να διασκεδάσεις, θα πρέπει να σκεφτείς: «Μήπως η συμπεριφορά αυτή με καθιστά αναξιόπιστο; Μοιάζω να εκτελώ το καθήκον μου με την καρδιά μου; Μήπως η ενέργεια αυτή με καθιστά άπιστο; Μήπως αποτυγχάνω έτσι να ανταποκριθώ στην αποστολή που μου εμπιστεύθηκε ο Θεός;» Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να κάνεις την αυτοκριτική σου. Αν ανακαλύψεις ότι είσαι πάντα απρόσεκτος και επιπόλαιος στο καθήκον σου, ότι είσαι μη αφοσιωμένος, και ότι έχεις πληγώσει τον Θεό, τι θα πρέπει να κάνεις; Θα πρέπει να πεις: «Εκείνη τη στιγμή διαισθάνθηκα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά δεν το αντιμετώπισα ως πρόβλημα· απλώς το προσπέρασα απρόσεκτα. Δεν είχα συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα ότι ήμουν πραγματικά απρόσεκτος και επιπόλαιος, ότι δεν είχα ανταποκριθεί στην ευθύνη μου. Μου λείπει πραγματικά η συνείδηση και η λογική!» Έχεις διαπιστώσει το πρόβλημα και όπως μάθει λίγα πράγματα για τον εαυτό σου —τώρα, λοιπόν, πρέπει να αλλάξεις τον εαυτό σου! Η στάση σου απέναντι στην εκτέλεση του καθήκοντός σου ήταν λανθασμένη. Ήσουν απρόσεκτος μ’ αυτό, όπως με μια παράλληλη δουλειά, και δεν το έκανες με την καρδιά σου. Αν είσαι ξανά απρόσεκτος και επιπόλαιος όπως τώρα, πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να Τον αφήσεις να σε πειθαρχήσει και να σε συμμορφώσει. Πρέπει έχεις τέτοια θέληση στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Μόνο τότε μπορείς να μετανοήσεις πραγματικά. Μπορείς να μεταστραφείς μόνο όταν είναι καθαρή η συνείδησή σου και έχει μεταμορφωθεί η στάση σου απέναντι στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Και καθώς μετανοείς, πρέπει, επίσης, να αναλογίζεσαι συχνά αν πραγματικά το κάνεις με όλη σου την καρδιά, όλον σου τον νου και όλη σου τη δύναμη κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου· τότε, χρησιμοποιώντας τα λόγια του Θεού ως μέτρο και εφαρμόζοντάς τα στον εαυτό σου, θα μάθεις ποια προβλήματα υπάρχουν ακόμη στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Επιλύοντας συνεχώς τα προβλήματα με αυτόν τον τρόπο, σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, δεν κάνεις πραγματικότητα την εκτέλεση του καθήκοντός σου με όλη σου την καρδιά, όλον σου τον νου και όλη σου τη δύναμη; Το να εκτελείς το καθήκον σου με αυτόν τον τρόπο: δεν το έχεις κάνει ήδη αυτό με όλη σου την καρδιά, τον νου και τη δύναμη; Αν δεν υπάρχει πλέον καμία μομφή από τη συνείδησή σου, αν είσαι σε θέση να ανταποκρίνεσαι στα κριτήρια και να επιδεικνύεις αφοσίωση κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, μόνο τότε θα υπάρξει πραγματικά γαλήνη και χαρά στην καρδιά σου. Θα νιώσεις την εκτέλεση του καθήκοντός σου σαν μια ευθύνη που είναι ορισμένη από τον Ουρανό και αναγνωρισμένη από τη γη, παρά σαν ένα πρόσθετο φορτίο, και σε καμία περίπτωση σαν μια δουλειά που γίνεται για κάποιον άλλον. Εκτελώντας ένα καθήκον με αυτόν τον τρόπο, θα νιώσεις ολοκληρωμένος και θα αισθανθείς ότι ζεις ενώπιον του Θεού. Το να συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο φέρνει γαλήνη στο μυαλό σου. Δεν θα σε καθιστούσε λίγο περισσότερο άνθρωπο και λιγότερο ζόμπι; Είναι εύκολο να συμπεριφερθείς έτσι; Είναι στην πραγματικότητα, αλλά όχι για εκείνους που δεν αποδέχονται την αλήθεια.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο με τη συχνή ανάγνωση των λόγων του Θεού και τον στοχασμό της αλήθειας υπάρχει δρόμος προς τα εμπρός

Ότι θέλεις να είσαι απρόσεκτος και πρόχειρος κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Προσπαθείς να τεμπελιάσεις και προσπαθείς να αποφύγεις τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού. Σε τέτοιες στιγμές, σπεύσε ενώπιον του Θεού να προσευχηθείς και να σκεφτείς αν αυτός ήταν ο σωστός τρόπος να ενεργήσεις. Στη συνέχεια, σκέψου: «Γιατί πιστεύω στον Θεό; Μια τέτοια προχειρότητα μπορεί να την προσπεράσουν οι άνθρωποι, αλλά θα την προσπεράσει ο Θεός; Επιπλέον, η πίστη μου στον Θεό δεν είναι για να χαλαρώσω —είναι για να σωθώ. Η συμπεριφορά μου αυτή δεν αποτελεί έκφραση της κανονικής ανθρώπινης φύσης ούτε την αγαπάει ο Θεός. Όχι, μπορούσα να χαλαρώνω και να κάνω ό,τι θέλω στον έξω κόσμο, αλλά τώρα βρίσκομαι στον οίκο του Θεού, είμαι υπό την κυριαρχία του Θεού, υπό τον εξονυχιστικό έλεγχο των ματιών του Θεού. Είμαι άνθρωπος, πρέπει να ενεργώ σύμφωνα με τη συνείδησή μου, δεν μπορώ να κάνω ό,τι μου αρέσει. Πρέπει να ενεργώ σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, δεν πρέπει να είμαι απρόσεκτος και επιπόλαιος, δεν γίνεται να τεμπελιάζω. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να ενεργώ για να μην χαλαρώνω, να μην είμαι απρόσεκτος και επιπόλαιος; Πρέπει να καταβάλλω κάποια προσπάθεια. Μόλις τώρα ένιωθα ότι ήταν πολύ μεγάλος κόπος να ενεργήσω έτσι, ήθελα να αποφύγω τις δυσκολίες, μα τώρα καταλαβαίνω: Μπορεί να είναι μεγάλη ταλαιπωρία να ενεργώ έτσι, αλλά είναι αποτελεσματικό, και έτσι θα πρέπει να γίνεται». Όταν εργάζεσαι και εξακολουθείς να φοβάσαι τις δυσκολίες, σε τέτοιες στιγμές πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό: «Θεέ μου! Είμαι τεμπέλης και δόλιος, Σε ικετεύω να με πειθαρχήσεις, να με επιπλήξεις, ώστε η συνείδησή μου να νιώσει κάτι και να έχω αίσθημα ντροπής. Δεν θέλω να είμαι απρόσεκτος και επιπόλαιος. Σε ικετεύω να με καθοδηγήσεις και να με διαφωτίσεις, να μου δείξεις την παρακοή μου και την ασχήμια μου». Όταν προσεύχεσαι έτσι, κάνεις αυτοκριτική και προσπαθείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου, αυτό θα προκαλέσει ένα αίσθημα μεταμέλειας, και θα είσαι σε θέση να μισήσεις την ασχήμια σου, οπότε θα αρχίζει να αλλάζει η λανθασμένη κατάστασή σου και θα είσαι σε θέση να το συλλογιστείς αυτό και να πεις μέσα σου: «Γιατί είμαι απρόσεκτος και επιπόλαιος; Γιατί προσπαθώ πάντα να είμαι χαλαρός; Ενεργώντας έτσι στερούμαι κάθε συνείδησης ή σύνεσης —είμαι ακόμα κάποιος που πιστεύει στον Θεό; Γιατί δεν παίρνω τα πράγματα στα σοβαρά; Δεν χρειάζεται απλώς να αφιερώνω λίγο περισσότερο χρόνο και προσπάθεια; Δεν είναι μεγάλο φορτίο. Αυτό οφείλω να κάνω· αν δεν μπορώ να κάνω ούτε αυτό, είμαι άξιος να ονομάζομαι άνθρωπος;» Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να πάρεις μια απόφαση και να ορκιστείς: «Ω Θεέ μου! Σε απογοήτευσα, είμαι πραγματικά πολύ βαθιά διεφθαρμένος, δεν έχω συνείδηση ή σύνεση, δεν έχω ανθρώπινη φύση, επιθυμώ να μετανοήσω. Σε ικετεύω να με συγχωρέσεις, θα αλλάξω σίγουρα. Αν δεν μετανοήσω, θα ήθελα να με τιμωρήσεις». Στη συνέχεια, η νοοτροπία σου θα μεταστραφεί και θα αρχίσεις να αλλάζεις. Θα ενεργείς και θα εκτελείς τα καθήκοντά σου με ευσυνειδησία, με λιγότερη απροσεξία και επιπολαιότητα, και θα είσαι πλέον σε θέση να υποφέρεις και να πληρώσεις το τίμημα. Θα αισθάνεσαι ότι το να εκτελείς το καθήκον σου με αυτόν τον τρόπο είναι υπέροχο, και θα έχεις γαλήνη και χαρά στην καρδιά σου. Όταν μπορούν να δεχτούν την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, όταν μπορούν να προσευχηθούν σ’ Αυτόν και να βασιστούν σ’ Αυτόν, οι καταστάσεις τους σύντομα θα αλλάξουν. Όταν έχει αντιστραφεί η αρνητική κατάσταση της καρδιάς σου και έχεις απαρνηθεί τις δικές σου προθέσεις και έχεις απαρνηθεί τις εγωιστικές επιθυμίες της σάρκας, όταν είσαι σε θέση να εγκαταλείψεις την άνεση και την απόλαυση της σάρκας, και ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και δεν δρας πλέον αυθαίρετα ή απερίσκεπτα, θα έχεις γαλήνη στην καρδιά σου και η συνείδησή σου δεν θα σε μέμφεται. Είναι εύκολο να απαρνηθείς τη σάρκα και να ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού με αυτόν τον τρόπο; Εφόσον οι άνθρωποι έχουν τρομερή προσδοκία για τον Θεό, μπορούν να απαρνηθούν τη σάρκα και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Και εφ’ όσον είσαι σε θέση να ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο, τότε, πολύ σύντομα, θα εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας. Δεν θα είναι καθόλου δύσκολο.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η εκτίμηση των λόγων του Θεού είναι το θεμέλιο της πίστης στον Θεό

Όποιο καθήκον και αν εκτελείς, ό,τι κι αν μπορείς να κάνεις, θεώρησέ το ευθύνη και καθήκον σου, αποδέξου το και κάνε το καλά. Πώς το κάνεις καλά; Κάνοντάς το ακριβώς όπως απαιτεί ο Θεός —με όλη σου την καρδιά, με όλο σου τον νου και με όλη σου τη δύναμη. Θα πρέπει να συλλογίζεσαι αυτά τα λόγια και να εξετάζεις πώς μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά. Για παράδειγμα, εάν δεις κάποιον να εκτελεί το καθήκον του χωρίς αρχές, να το κάνει απρόσεκτα και σύμφωνα με τη δική του θέληση, και σκεφτείς από μέσα σου: «Δεν με νοιάζει, δεν είναι δική μου ευθύνη», κάνεις έτσι το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά; Όχι, είναι ανεύθυνο αυτό. Εάν είσαι υπεύθυνο άτομο, όταν σου συμβαίνει μια τέτοια κατάσταση, θα πεις: «Δεν γίνεται αυτό. Μπορεί να μην εμπίπτει στην επίβλεψή μου, όμως μπορώ να αναφέρω το ζήτημα αυτό στον επικεφαλής για να το χειριστεί σύμφωνα με τις αρχές». Αφού το κάνεις αυτό, όλοι θα δουν ότι ήταν ορθό, η καρδιά σου θα είναι ήσυχη και θα έχεις ανταποκριθεί στην ευθύνη σου. Τότε θα έχεις κάνει το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά. Εάν, ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελείς, είσαι διαρκώς απρόσεκτος και λες: «Εάν κάνω αυτήν τη δουλειά με απλό και πρόχειρο τρόπο, μπορώ να τα βγάλω πέρα κάνοντας απλώς τα απαραίτητα. Άλλωστε, κανείς δεν θα το ελέγξει. Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ με τις περιορισμένες ικανότητες και επαγγελματικές δεξιότητες που έχω. Είναι αρκετά καλό για να τα βγάλω απλώς πέρα. Εξάλλου, κανείς δεν θα ρωτήσει σχετικά, ούτε θα ασχοληθεί σοβαρά μαζί μου —δεν είναι τόσο σημαντικό». Έχοντας αυτήν την πρόθεση και αυτήν τη νοοτροπία εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά; Όχι, είσαι απρόσεκτος και επιπόλαιος έτσι, είναι αποκάλυψη της σατανικής, διεφθαρμένης διάθεσής σου αυτό. Μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά βασιζόμενος στη σατανική σου διάθεση; Όχι, αυτό δεν θα ήταν δυνατό. Άρα, τι σημαίνει να κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά; Να λες: «Μολονότι ο Άνωθεν δεν έχει ρωτήσει σχετικά με αυτό το έργο, και δεν φαίνεται πολύ σημαντικό μεταξύ όλων των εργασιών του οίκου του Θεού, εγώ και πάλι θα το κάνω καλά –είναι το καθήκον μου. Άλλο αν είναι σημαντική μια εργασία ή όχι, άλλο αν μπορώ να την κάνω καλά ή όχι». Τι είναι σημαντικό; Το αν μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου καλά και με όλη σου την καρδιά ή όχι, και εάν μπορείς να τηρείς τις αρχές και να ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια. Αυτό είναι το σημαντικό. Εάν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να πράττεις σύμφωνα με τις αρχές, τότε πραγματικά εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά. Εάν έχεις εκτελέσει καλά ένα είδος καθήκοντος, όμως εξακολουθείς να μην είσαι ικανοποιημένος και εύχεσαι να εκτελέσεις ένα ακόμη σημαντικότερο είδος καθήκοντος και είσαι σε θέση να το εκτελέσεις καλά, τότε έτσι κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό. Άρα, αν είσαι σε θέση να κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, τι σημαίνει αυτό; Από μία άποψη, σημαίνει ότι κάνεις το καθήκον σου σύμφωνα με τις αρχές των λόγων του Θεού. Από μια άλλη άποψη, σημαίνει ότι έχεις αποδεχτεί τη σχολαστική εξέταση του Θεού και Τον έχεις στην καρδιά σου. Σημαίνει ότι δεν κάνεις το καθήκον σου απλά και μόνο για επίδειξη, ή όπως σου αρέσει, ή σύμφωνα με τις δικές σου προτιμήσεις —αντίθετα, το θεωρείς αποστολή που σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός και το κάνεις με ανάλογη ευθύνη και καρδιά, όχι σύμφωνα με τη δική σου βούληση αλλά εξ ολοκλήρου σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Κάνεις το καθήκον σου ολόψυχα —έτσι εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Τι πρέπει να κάνεις προκειμένου να μπορείς να το κάνεις με όλη σου την καρδιά και τον νου; Πρέπει να αποδεχθείς την αλήθεια και να την κάνεις πράξη· δηλαδή, πρέπει να αποδέχεσαι και να υπακούς σε ό, τι απαιτεί ο Θεός· πρέπει να χειρίζεσαι το καθήκον σου όπως θα χειριζόσουν τις δικές σου, προσωπικές υποθέσεις, για τις οποίες δεν χρειάζεται κανείς να σε παρακολουθεί, να σε επιβλέπει, να ελέγχει για να βεβαιωθεί ότι τις κάνεις σωστά, να σε συγκρατεί, να επιτηρεί τι κάνεις ή ακόμη και να σε κλαδεύει ή να σε αντιμετωπίζει. Θα πρέπει να σκέφτεσαι: «Η εκτέλεση αυτού του καθήκοντος είναι δική μου ευθύνη. Είναι ο ρόλος μου, και αφού μου έχει δοθεί για να το κάνω, και μου έχουν πει τις αρχές και τις έχω κατανοήσει, θα συνεχίσω να το κάνω αποφασιστικά. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να φροντίσω να γίνει καλά». Πρέπει να επιμείνεις στο να κάνεις αυτό το καθήκον και να μη σε κρατά πίσω κανένα άτομο, θέμα ή πράγμα Αυτό σημαίνει να φέρεις το βάρος του καθήκοντός σου με όλη σου την καρδιά και τον νου, αυτή είναι η ομοιότητα την οποία θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Με τι πρέπει, λοιπόν, να είναι εξοπλισμένοι για να φέρουν το βάρος του καθήκοντός τους με όλη τους την καρδιά και τον νου; Πρέπει πρώτα να έχουν τη συνείδηση που πρέπει να έχουν τα όντα. Αυτό είναι το ελάχιστο. Πέρα από αυτό, πρέπει, επίσης, να είναι αφοσιωμένοι. Ως άνθρωπος, για να αποδεχτεί κάποιος την αποστολή από τον Θεό, πρέπει να είναι αφοσιωμένος. Πρέπει να είναι εντελώς αφοσιωμένος στον Θεό μόνο και δεν μπορεί να είναι απρόθυμος ή να αμελεί να αναλάβει ευθύνη· το να ενεργεί κανείς βάσει των δικών του συμφερόντων ή διαθέσεων είναι λάθος —δεν είναι αφοσίωση. Τι σημαίνει αφοσίωση; Σημαίνει ότι εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου και δεν επηρεάζεσαι ούτε και περιορίζεσαι από τη διάθεσή σου, το περιβάλλον ή άλλους ανθρώπους, ζητήματα και πράγματα. Πρέπει να σκέφτεσαι: «Έχω λάβει αυτήν την αποστολή από τον Θεό. Αυτός μου την ανέθεσε. Αυτό υποτίθεται ότι πρέπει να κάνω, επομένως, θα το κάνω με τον ίδιο τρόπο με τις δικές μου υποθέσεις, με οποιονδήποτε τρόπο αποφέρει καλά αποτελέσματα, δίνοντας σημασία στο να ικανοποιηθεί ο Θεός». Όταν βρίσκεσαι σε αυτήν την κατάσταση, όχι μόνον έχεις τη συνείδησή σου υπό έλεγχο, αλλά και μέσα σου είναι παρούσα η αφοσίωση. Αν είσαι ικανοποιημένος μόνο με την ολοκλήρωση απλώς του έργου, δεν επιδιώκεις να είσαι αποδοτικός ή να επιτύχεις αποτελέσματα, και νιώθεις ότι αρκεί απλώς να καταβάλεις κάθε προσπάθεια σε τούτο, τότε αυτό είναι απλώς εκπλήρωση του προτύπου της συνείδησης του ανθρώπου και δεν μπορεί να θεωρηθεί αφοσίωση. Το να είσαι αφοσιωμένος στον Θεό είναι υψηλότερη απαίτηση και υψηλότερο πρότυπο από το πρότυπο της συνείδησης. Δεν είναι απλώς θέμα τού να καταβάλεις κάθε προσπάθεια σε τούτο. Πρέπει επίσης να βάλεις όλη την καρδιά σου σ’ αυτό. Μέσα σου, πρέπει πάντα να θεωρείς το καθήκον σου δική σου δουλειά, να αναλαμβάνεις το φορτίο αυτής της εργασίας, να ανέχεσαι την αποδοκιμασία αν κάνεις το παραμικρό λάθος ή είσαι σε κατάσταση να είσαι τσαπατσούλης, και να νιώθεις ότι δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι έτσι, επειδή αυτό σε κάνει να οφείλεις πάρα πολλά στον Θεό. Οι άνθρωποι που έχουν πραγματικά συνείδηση και σύνεση, εκπληρώνουν το καθήκον τους σαν να είναι δική τους δουλειά, ανεξάρτητα από το αν κάποιος τους παρακολουθεί ή τους εποπτεύει. Είτε ο Θεός είναι ευχαριστημένος μαζί τους είτε όχι, κι ανεξάρτητα από το πώς τους συμπεριφέρεται, εκείνοι απαιτούν πάντα αυστηρά από τον εαυτό τους σε ό, τι αφορά την καλή εκτέλεση των καθηκόντων τους και την ολοκλήρωση της αποστολής την οποία τους εμπιστεύτηκε ο Θεός. Αυτό ονομάζεται αφοσίωση. Δεν είναι αυτό υψηλότερο πρότυπο από εκείνο της συνείδησης; Όταν ενεργούν κατά το πρότυπο της συνείδησης, οι άνθρωποι επηρεάζονται συχνά από εξωτερικά πράγματα ή θεωρούν ότι αρκεί απλώς να καταβάλουν κάθε προσπάθεια στο καθήκον τους. Το επίπεδο καθαρότητας δεν είναι τόσο υψηλό. Ωστόσο, όταν μιλάμε για «αφοσίωση» και «ικανότητα να φέρει κάποιος το βάρος του καθήκοντός του», το επίπεδο καθαρότητας είναι υψηλότερο. Δεν αφορά απλώς το να καταβάλεις προσπάθεια. Απαιτείται να ριχτείς στο καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, τον νου και το σώμα. Για να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, πρέπει μερικές φορές να υπομείνεις κάποιες σωματικές δυσκολίες. Πρέπει να πληρώσεις ένα τίμημα και να αφιερώσεις όλες σου τις σκέψεις στην εκπλήρωση του καθήκοντός σου. Ανεξάρτητα από τις συνθήκες με τις οποίες είσαι αντιμέτωπος, αυτές δεν επηρεάζουν το καθήκον σου ούτε σε καθυστερούν στην εκπλήρωσή του, και είσαι σε θέση να ικανοποιήσεις τον Θεό. Για να γίνει αυτό, πρέπει να είσαι σε θέση να πληρώσεις ένα τίμημα. Πρέπει να εγκαταλείψεις τη σαρκική σου οικογένεια, τα προσωπικά σου θέματα και το προσωπικό σου συμφέρον. Η ματαιοδοξία, η υπερηφάνεια, τα συναισθήματα, οι σωματικές απολαύσεις, ακόμη και πράγματα όπως τα καλύτερα χρόνια της νιότης σου, ο γάμος σου, το μέλλον και η μοίρα σου, όλα πρέπει να τα αφήσεις, να τα εγκαταλείψεις και πρόθυμα να εκτελέσεις το καθήκον σου καλά. Τότε, θα έχεις επιτύχει την αφοσίωση και θα έχεις ανθρώπινη ομοιότητα ζώντας έτσι. Όχι μόνο έχουν συνείδηση οι άνθρωποι αυτοί, αλλά και χρησιμοποιούν το πρότυπο της συνείδησης ως θεμέλιο βάσει του οποίου απαιτούν από τον εαυτό τους την αφοσίωση που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο, αλλά και αξιοποιούν αυτήν την αφοσίωση ως μέσο αυτοαξιολόγησής τους. Αγωνίζονται επιμελώς για αυτόν τον στόχο. Τέτοιοι άνθρωποι είναι σπάνιοι στη γη. Υπάρχει μόνον ένας ανά χίλιους ή δέκα χιλιάδες εκλεκτούς του Θεού. Ζουν οι άνθρωποι αυτοί ζωή με αξία; Είναι άνθρωποι που εκτιμά πολύ ο Θεός; Φυσικά ζουν μια ζωή με αξία και τους εκτιμά πολύ ο Θεός.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Σήμερα, αυτό που πρέπει να επιτύχετε δεν είναι οι πρόσθετες απαιτήσεις, αλλά το καθήκον του ανθρώπου και αυτό που πρέπει να γίνει από όλους. Εάν δεν είστε σε θέση ακόμα και να εκτελέσετε το καθήκον σας, ή να το κάνετε καλά, τότε δεν βάζετε τους εαυτούς σας σε μπελάδες; Δεν φλερτάρετε με τον θάνατο; Πώς θα μπορούσατε ακόμα να περιμένετε ότι θα έχετε μέλλον και προοπτικές; Το έργο του Θεού γίνεται για χάρη της ανθρωπότητας και η συνεργασία του ανθρώπου δίνεται για χάρη της διαχείρισης του Θεού. Αφότου ο Θεός έχει κάνει όλα όσα υποτίθεται ότι πρέπει να κάνει, ο άνθρωπος πρέπει να είναι γενναιόδωρος στις πράξεις του και να συνεργάζεται με τον Θεό. Στο έργο του Θεού, ο άνθρωπος πρέπει να καταβάλλει κάθε προσπάθεια, πρέπει να προσφέρει την αφοσίωσή του, και δεν πρέπει να επιδοθεί σε πολυάριθμες συλλήψεις ή να καθίσει παθητικά και να περιμένει τον θάνατο. Ο Θεός μπορεί να θυσιάσει τον εαυτό Του για τον άνθρωπο, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσφέρει την αφοσίωσή του στον Θεό; Ο Θεός έχει ενωμένη την καρδιά και το μυαλό για τον άνθρωπο, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσφέρει λίγη συνεργασία; Ο Θεός εργάζεται για την ανθρωπότητα, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκπληρώσει κάποιο από τα καθήκοντά του για χάρη της διαχείρισης του Θεού; Το έργο του Θεού έχει φτάσει μέχρι εδώ, κι όμως εξακολουθείτε να βλέπετε αλλά να μην ενεργείτε, να ακούτε αλλά να μην κινείστε. Δεν είναι τέτοιοι άνθρωποι αντικείμενα καταδίκης; Ο Θεός έχει ήδη αφιερώσει όλο Του το Είναι στον άνθρωπο, οπότε γιατί σήμερα ο άνθρωπος είναι ανίκανος να επιτελέσει σοβαρά το καθήκον του; Για τον Θεό, το έργο Του είναι η πρώτη προτεραιότητά Του και το έργο της διαχείρισής Του είναι υψίστης σημασίας. Για τον άνθρωπο, το να κάνει τα λόγια του Θεού πράξη και να εκπληρώσει τις απαιτήσεις Του είναι η πρώτη του προτεραιότητα. Αυτό όλοι πρέπει να το καταλάβετε.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου

Το να εκτελεί ο άνθρωπος το καθήκον του είναι, στην πραγματικότητα, η πραγματοποίηση όλων όσα είναι έμφυτα στον άνθρωπο, δηλαδή, ό,τι είναι εφικτό για τον άνθρωπο. Κι είναι τότε που το καθήκον του εκπληρώνεται. Τα ελαττώματα του ανθρώπου κατά την υπηρεσία του σταδιακά μειώνονται μέσω της βαθμιαίας εμπειρίας και της διαδικασίας υποβολής του σε κρίση· δεν παρεμποδίζουν ούτε επηρεάζουν το καθήκον του ανθρώπου. Αυτοί που σταματούν να υπηρετούν ή υποκύπτουν και υποχωρούν από φόβο ότι μπορεί να υπάρχουν ελαττώματα κατά την υπηρεσία τους είναι οι πιο δειλοί απ’ όλους. Αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να εκφράσουν ό,τι οφείλουν να εκφράσουν κατά την υπηρεσία ή να επιτύχουν ό,τι είναι εγγενώς εφικτό γι’ αυτούς, κι αντ’ αυτού ενεργούν μηχανικά, τότε έχουν χάσει τη λειτουργία που θα έπρεπε να έχει ένα δημιουργημένο ον. Αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι οι επονομαζόμενες «μετριότητες»· είναι άχρηστα σκουπίδια. Πώς είναι δυνατόν τέτοιοι άνθρωποι να αποκαλούνται καταλλήλως δημιουργημένα όντα; Δεν είναι διεφθαρμένα όντα που λάμπουν εξωτερικά, αλλά είναι σάπια εσωτερικά; […] Αν ο άνθρωπος χάσει αυτό που είναι από τη φύση του εφικτό για εκείνον, δεν μπορεί πια να θεωρηθεί άνθρωπος και δεν αξίζει να σταθεί ως δημιουργημένο ον ή να παρουσιαστεί ενώπιον του Θεού και να Τον υπηρετήσει. Επιπλέον, δεν του αξίζει να λάβει τη χάρη του Θεού ή να τον προσέξει ο Θεός, να τον προστατεύσει και να τον οδηγήσει στην τελείωση. Πολλοί που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη του Θεού χάνουν στη συνέχεια τη χάρη του Θεού. Όχι μόνο δεν μισούν τις κακές τους πράξεις, αλλά αναίσχυντα διαδίδουν την άποψη ότι η οδός του Θεού είναι λανθασμένη, και οι επαναστατικοί αρνούνται μάλιστα την ύπαρξη του Θεού. Πώς μπορεί ένα τέτοιο είδος ανθρώπου, το οποίο διαθέτει τέτοια επαναστατικότητα, να έχει το δικαίωμα ν’ απολαμβάνει τη χάρη του Θεού; Όσοι δεν εκπληρώνουν το καθήκον τους είναι πολύ επαναστατικοί εναντίον του Θεού και οφείλουν πολλά σ’ Αυτόν, εντούτοις γυρίζουν και φωνάζουν ότι ο Θεός κάνει λάθος. Πώς μπορεί ένα τέτοιο είδος ανθρώπου ν’ αξίζει να οδηγηθεί στην τελείωση; Δεν είναι αυτό προάγγελος του ότι θα αποκλειστεί και θα τιμωρηθεί; Οι άνθρωποι που δεν κάνουν το καθήκον τους ενώπιον του Θεού είναι ήδη ένοχοι για τα πιο ειδεχθή εγκλήματα, για τα οποία ακόμα κι ο θάνατος είναι ανεπαρκής τιμωρία. Εντούτοις, έχουν το θράσος να διαφωνούν με τον Θεό και να Τον προκαλούν σε διαμάχη. Τι σημασία έχει να οδηγούνται τέτοιοι άνθρωποι στην τελείωση; Όταν οι άνθρωποι αποτυγχάνουν να εκπληρώσουν το καθήκον τους, θα πρέπει να αισθάνονται ενοχή και υποχρέωση. Θα έπρεπε να μισούν την αδυναμία και την ανικανότητά τους, την παρακοή και τη διαφθορά τους. Κι επιπλέον, θα πρέπει να αφιερώσουν τη ζωή τους στον Θεό. Μόνο τότε είναι δημιουργημένα όντα που πραγματικά αγαπούν τον Θεό, και μόνο τέτοιου είδους άνθρωποι αξίζουν ν’ απολαμβάνουν τις ευλογίες και την υπόσχεση του Θεού και να οδηγηθούν στην τελείωση απ’ Αυτόν. Και τι συμβαίνει με την πλειονότητά σας; Πώς αντιμετωπίζετε τον Θεό που ζει ανάμεσά σας; Πώς έχετε εκτελέσει το καθήκον σας ενώπιον Του; Έχετε κάνει όλα όσα κληθήκατε να κάνετε, ακόμα και σε βάρος της δικής σας ζωής; Τι έχετε θυσιάσει; Δεν έχετε λάβει πολλά από Εμένα; Μπορείτε να διακρίνετε; Πόσο αφοσιωμένοι είστε σ’ Εμένα; Πώς Με έχετε υπηρετήσει; Και τι συμβαίνει με όλα αυτά που σας έχω δώσει και έχω κάνει για σας; Τα έχετε μετρήσει όλα αυτά; Τα έχετε όλοι σας κρίνει και συγκρίνει με την όποια συνείδηση έχετε μέσα σας; Ποιος θα μπορούσε να αξίζει τα λόγια και τις πράξεις σας; Θα μπορούσε αυτή η απειροελάχιστη θυσία σας να αξίζει όλα όσα σας έχω δώσει; Δεν έχω άλλη επιλογή κι έτσι έχω αφιερωθεί ολόψυχα σ’ εσάς, όμως εσείς τρέφετε πονηρές προθέσεις και είστε χλιαροί απέναντί Μου. Ως εκεί φτάνει το καθήκον σας, η μόνη σας λειτουργία. Δεν είναι έτσι; Δεν γνωρίζετε πως έχετε παταγωδώς αποτύχει να εκτελέσετε το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος; Πώς μπορείτε να θεωρείστε δημιουργημένα όντα; Δεν σας είναι ξεκάθαρο τι είναι αυτό που εκφράζετε και βιώνετε; Έχετε αποτύχει να εκπληρώσετε το καθήκον σας, αλλά επιζητάτε να αποκτήσετε την ανοχή και την άφθονη χάρη του Θεού. Μια τέτοια χάρη δεν έχει ετοιμαστεί για κάποιους τόσο ανάξιους και ποταπούς όσο εσείς, αλλά γι’ αυτούς που δεν ζητούν τίποτα και κάνουν θυσίες ευχαρίστως. Άνθρωποι σαν εσάς, τέτοιας μετριότητας, είναι εντελώς ανάξιοι ν’ απολαμβάνουν την ουράνια χάρη. Μόνο κακουχίες και ατέλειωτη τιμωρία θα συνοδεύει τις μέρες σας! Αν δεν μπορείτε να είστε πιστοί σ’ Εμένα, η μοίρα σας θα είναι γεμάτη ταλαιπωρίες. Αν δεν μπορείτε να είστε υπόλογοι του λόγου και του έργου Μου, το αποτέλεσμά σας θα είναι η τιμωρία. Όλη η χάρη, όλες οι ευλογίες και η υπέροχη ζωή της βασιλείας δεν θα έχουν καμιά σχέση μ’ εσάς. Αυτό είναι το τέλος που σας αξίζει να έχετε και η συνέπεια για την οποία ευθύνεστε εσείς!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του ενσαρκωμένου Θεού και του καθήκοντος του ανθρώπου

Σχετικές βιωματικές εμπειρίες

Η αλήθεια πίσω από την απροσεξία

Η ζημιά που προκαλεί η επιπολαιότητα

Σχετικοί ύμνοι

Μόνο οι έντιμοι μπορούν να εκτελούν ικανοποιητικά το καθήκον τους

Το να κάνεις πράξη την αλήθεια στο καθήκον σου είναι καίριας σημασίας