Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Το να τρως και να πίνεις από τα λόγια του Θεού, το να κάνεις πράξη την προσευχή, το να αποδέχεσαι το φορτίο του Θεού και το να αποδέχεσαι τις εργασίες που Εκείνος σου εμπιστεύεται —όλα αυτά γίνονται έτσι ώστε να έχεις ένα μονοπάτι μπροστά σου. Όσο μεγαλύτερο φορτίο έχεις για την ανάθεση απ’ τον Θεό, τόσο πιο εύκολο θα είναι να τελειωθείς από Αυτόν. Κάποιοι είναι απρόθυμοι να συνεργαστούν με τους άλλους κατά την υπηρεσία τους στον Θεό, ακόμα και όταν έχουν κληθεί· πρόκειται για ανθρώπους οκνηρούς που επιθυμούν μόνο να απολαμβάνουν ανέσεις. Όσο περισσότερο σου ζητείται να υπηρετήσεις τον Θεό σε συνεργασία με άλλους, τόσο περισσότερη εμπειρία θα αποκτήσεις. Λόγω του ότι έχεις περισσότερα φορτία και εμπειρίες, θα αποκτήσεις περισσότερες ευκαιρίες να τελειωθείς. Ως εκ τούτου, αν μπορείς να υπηρετείς τον Θεό με ειλικρίνεια, τότε θα λαμβάνεις υπόψη το φορτίο του Θεού· κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχεις περισσότερες ευκαιρίες να τελειωθείς από τον Θεό. Τέτοιου είδους άνθρωποι τελειώνονται αυτήν τη στιγμή. Όσο περισσότερο σε συγκινεί το Άγιο Πνεύμα, τόσο πιο πολύ χρόνο θα αφιερώνεις στο να λαμβάνεις υπόψη το φορτίο του Θεού, τόσο περισσότερο θα τελειώνεσαι από τον Θεό και τόσο πιο πολύ θα σε κερδίζει Αυτός —ώσπου, στο τέλος, θα γίνεις ένα άτομο, το οποίο χρησιμοποιεί ο Θεός. Επί του παρόντος, υπάρχουν κάποιοι που δεν κουβαλούν κανένα φορτίο για την εκκλησία. Αυτοί οι άνθρωποι είναι τεμπέληδες και τσαπατσούληδες και νοιάζονται μόνο για τη δική τους σάρκα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι υπερβολικά εγωιστές και είναι, επίσης, τυφλοί. Αν δεν μπορείς να δεις αυτό το ζήτημα καθαρά, δεν θα κουβαλήσεις κανένα φορτίο. Όσο περισσότερο νοιάζεσαι για τις προθέσεις του Θεού, τόσο μεγαλύτερο φορτίο θα σου εμπιστευθεί Αυτός. Οι εγωιστές δεν είναι πρόθυμοι να υποστούν τέτοια πράγματα· είναι απρόθυμοι να πληρώσουν το τίμημα και, ως αποτέλεσμα, θα χάσουν τις ευκαιρίες να τελειωθούν από τον Θεό. Δεν βλάπτουν έτσι τον εαυτό τους; Αν είσαι κάποιος που νοιάζεται για τις προθέσεις του Θεού, τότε θα αναπτύξεις αληθινό φορτίο για την εκκλησία. Στην πραγματικότητα, αντί να το αποκαλείς φορτίο που κουβαλάς για την εκκλησία, καλύτερα να το αποκαλείς φορτίο που κουβαλάς για χάρη της ίδιας σου της ζωής, επειδή το φορτίο που αναπτύσσεις για την εκκλησία αποσκοπεί να σε κάνει να χρησιμοποιήσεις αυτές τις εμπειρίες, ώστε να σε οδηγήσει στην τελείωση ο Θεός. Επομένως, όποιος κουβαλά το μεγαλύτερο φορτίο για την εκκλησία, όποιος κουβαλά φορτίο για τη ζωή-είσοδο, αυτός θα τελειωθεί από τον Θεό. Το έχεις δει αυτό καθαρά; Αν η εκκλησία στην οποία ανήκεις είναι σκορπισμένη σαν την άμμο, όμως εσύ ούτε ανησυχείς ούτε αγχώνεσαι, και μάλιστα κάνεις τα στραβά μάτια όταν οι αδελφοί και οι αδελφές σου δεν τρώνε και δεν πίνουν κανονικά από τα λόγια του Θεού, τότε δεν κουβαλάς κανένα φορτίο. Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν ευαρεστούν τον Θεό. Το είδος των ανθρώπων που ευαρεστούν τον Θεό πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη και νοιάζονται για τις προθέσεις του Θεού. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να λάβετε υπόψη σας το φορτίο του Θεού εδώ και τώρα· δεν θα πρέπει να περιμένεις να αποκαλύψει ο Θεός τη δίκαιη διάθεσή Του σε όλους τους ανθρώπους πριν αρχίσεις να λαμβάνεις υπόψη σου το φορτίο του Θεού. Δεν θα ήταν πολύ αργά τότε; Τώρα είναι μια καλή ευκαιρία να τελειωθείς από τον Θεό. Αν αφήσεις αυτήν την ευκαιρία να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια σου, θα το μετανιώνεις για όλη σου τη ζωή, όπως ακριβώς ο Μωυσής δεν μπόρεσε να εισέλθει στην εύφορη γη της Χαναάν και το μετάνιωνε για όλη του τη ζωή, πεθαίνοντας με τύψεις. Μόλις ο Θεός αποκαλύψει τη δίκαιη διάθεσή Του σε όλους τους λαούς, τότε θα γεμίσεις τύψεις. Ακόμα κι αν ο Θεός δεν σε παιδεύσει, θα παιδευτείς εσύ από μόνος σου εξαιτίας των τύψεών σου. Κάποιοι δεν πείθονται έτσι, αλλά αν δεν το πιστεύεις, απλώς περίμενε και θα δεις. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν αποκλειστικό σκοπό να εκπληρώσουν αυτά τα λόγια. Είσαι πρόθυμος να θυσιαστείς για αυτά τα λόγια;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Να νοιάζεσαι για τις προθέσεις του Θεού προκειμένου να επιτύχεις την τελείωση

Ορισμένοι άνθρωποι φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Αν η εκκλησία τούς αναθέσει μια δουλειά, θα εξετάσουν πρώτα αν η δουλειά απαιτεί ανάληψη ευθύνης και, αν ναι, δεν θα δεχτούν τη δουλειά. Οι όροι τους για την εκτέλεση ενός καθήκοντος είναι, πρώτον, ότι πρέπει να είναι μια χαλαρή δουλειά· δεύτερον, ότι δεν είναι φορτωμένη ή κουραστική· και τρίτον, πως ό,τι κι αν κάνουν, δεν θα αναλάβουν καμία ευθύνη. Αυτό είναι το μόνο είδος καθήκοντος που αναλαμβάνουν. Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; Δεν είναι ένα πονηρό, δόλιο άτομο; Δεν θέλει να επωμιστεί ούτε την παραμικρή ευθύνη. Όταν τα φύλλα πέφτουν από τα δέντρα, φοβάται μάλιστα μη σπάσουν το κεφάλι τους. Ποιο καθήκον μπορεί να εκτελέσει ένα τέτοιο άτομο; Ποια είναι η χρησιμότητά του στον οίκο του Θεού; Το έργο του οίκου του Θεού έχει να κάνει με το έργο της καταπολέμησης του Σατανά, καθώς και με τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας. Ποιο καθήκον δεν συνεπάγεται ευθύνες; Θα λέγατε ότι το να είσαι επικεφαλής συνεπάγεται ευθύνη; Δεν είναι οι ευθύνες τους ακόμη μεγαλύτερες, και δεν πρέπει να αναλαμβάνουν την ευθύνη ακόμη περισσότερο; Δεν έχει σημασία αν διαδίδεις το ευαγγέλιο, καταθέτεις μαρτυρίες, φτιάχνεις βίντεο και τα λοιπά —ό,τι έργο κι αν κάνεις— εμπεριέχει ευθύνες εφόσον αφορά τις αλήθεια-αρχές. Εάν η εκτέλεση του καθήκοντός σου δεν έχει αρχές, αυτό θα επηρεάσει το έργο του οίκου του Θεού, και εάν φοβάσαι να αναλάβεις ευθύνες, τότε δεν μπορείς να εκτελέσεις κανένα καθήκον. Είναι δειλός κάποιος που φοβάται ν’ αναλάβει ευθύνες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του ή υπάρχει πρόβλημα με τη διάθεσή του; Πρέπει να μπορείς να ξεχωρίσεις τη διαφορά. Είναι γεγονός ότι δεν πρόκειται για θέμα δειλίας. Εάν το άτομο αυτό κυνηγούσε πλούτη, ή έκανε κάτι προς το συμφέρον του, εκεί πώς θα μπορούσε να είναι τόσο γενναίο; Θα έπαιρνε οποιοδήποτε ρίσκο. Όταν όμως πράττει για την εκκλησία, για τον οίκο του Θεού, δεν παίρνει κανένα απολύτως ρίσκο. Τέτοιοι άνθρωποι είναι εγωιστές και ελεεινοί, οι πιο ύπουλοι όλων. Όποιος δεν αναλαμβάνει την ευθύνη κατά την εκτέλεση ενός καθήκοντος δεν είναι στο ελάχιστο ειλικρινής προς τον Θεό, για να μη μιλήσω για την αφοσίωσή του. Ποιο είδος ατόμου τολμά ν’ αναλάβει την ευθύνη; Ποιο είδος ανθρώπου έχει το θάρρος να σηκώσει ένα βαρύ φορτίο; Κάποιος που πρωτοστατεί και βγαίνει με γενναιότητα μπροστά την πιο κρίσιμη στιγμή στο έργο του οίκου του Θεού, που δεν φοβάται να φέρει κάποια βαριά ευθύνη και να υπομείνει μεγάλες δυσκολίες όταν βλέπει το πλέον σημαντικό και κρίσιμο έργο. Αυτός είναι αφοσιωμένος στον Θεό, ένας καλός στρατιώτης του Χριστού. Είναι αλήθεια ότι όλοι όσοι φοβούνται ν’ αναλάβουν ευθύνες στο καθήκον τους το κάνουν επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια; Όχι· το πρόβλημα έγκειται στην ανθρώπινη φύση τους. Δεν έχουν κανένα αίσθημα δικαιοσύνης ή ευθύνης, είναι εγωιστές και ελεεινοί άνθρωποι που δεν πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και δεν αποδέχονται στο ελάχιστο την αλήθεια. Γι’ αυτόν τον λόγο, δεν μπορούν να σωθούν. Οι πιστοί στον Θεό πρέπει να πληρώσουν μεγάλο τίμημα για να κερδίσουν την αλήθεια και θα συναντήσουν πολλά εμπόδια για να την κάνουν πράξη. Θα χρειαστεί να απαρνηθούν πράγματα, να εγκαταλείψουν τα σαρκικά τους συμφέροντα και να υπομείνουν κάποια βάσανα. Μόνο τότε θα μπορέσουν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Άρα, μπορεί κάποιος που φοβάται να αναλάβει ευθύνες να κάνει πράξη την αλήθεια; Σίγουρα δεν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια, πόσο μάλλον να την κερδίσει. Φοβάται να κάνει πράξη την αλήθεια, να υποστεί κάποια ζημιά στα συμφέροντά του· φοβάται μήπως ταπεινωθεί, φοβάται τη συκοφάντηση και την κρίση και δεν τολμά να κάνει πράξη την αλήθεια. Επομένως δεν μπορεί και να την αποκτήσει και, όσα χρόνια κι αν πιστεύει στον Θεό, δεν μπορεί να επιτύχει τη σωτηρία Του. Όσοι μπορούν να εκτελέσουν ένα καθήκον στον οίκο του Θεού πρέπει να είναι άνθρωποι το φορτίο των οποίων είναι το έργο της εκκλησίας, άνθρωποι που αναλαμβάνουν ευθύνες, που στηρίζουν τις αλήθεια-αρχές, που μπορούν να υποφέρουν και να πληρώσουν το τίμημα. Αν υπολείπεται κανείς σε αυτούς τους τομείς, είναι ακατάλληλος να εκτελέσει ένα καθήκον και δεν διαθέτει τις προϋποθέσεις για την εκτέλεση του καθήκοντος. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες κατά την εκτέλεση ενός καθήκοντος. Ο φόβος τους εκδηλώνεται με τρεις βασικούς τρόπους. Ο πρώτος είναι ότι επιλέγουν καθήκοντα που δεν απαιτούν την ανάληψη ευθύνης. Εάν ένας επικεφαλής της εκκλησίας κανονίζει να εκτελέσουν κάποιο καθήκον, ρωτούν πρώτα αν πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη γι’ αυτό: Εάν πρέπει, δεν το αποδέχονται. Εάν δεν απαιτεί να αναλάβουν την ευθύνη και να είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό, το δέχονται απρόθυμα, και πάλι όμως πρέπει να δουν εάν το έργο είναι κουραστικό ή ενοχλητικό και, παρά την απρόθυμη εκ μέρους τους αποδοχή του καθήκοντος, δεν έχουν κίνητρο να το εκτελέσουν καλά, προτιμώντας ξανά να είναι επιπόλαιοι. Να περνάνε την ώρα τους, όχι να εργάζονται, και χωρίς καμία σωματική ταλαιπωρία —αυτή είναι η αρχή τους. Ο δεύτερος είναι ότι όταν βρεθούν μπροστά σε κάποια δυσκολία ή αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα, η πρώτη τους λύση είναι να το αναφέρουν σε κάποιον επικεφαλής και να ζητήσουν στον επικεφαλής να το χειριστεί και να το επιλύσει, με την ελπίδα ότι δεν θα ξεβολευτούν. Δεν τους νοιάζει πώς θα χειριστεί το ζήτημα ο επικεφαλής, δεν δίνουν καμία σημασία —εφόσον δεν αναλαμβάνουν οι ίδιοι την ευθύνη, τότε όλα είναι καλά για εκείνους. Είναι μια τέτοια εκτέλεση καθήκοντος αφοσιωμένη στον Θεό; Αυτό λέγεται μετάθεση ευθυνών, παραμέληση καθήκοντος, τέχνασμα. Όλο λόγια είναι· δεν κάνουν τίποτα αληθινό. Λένε μέσα τους: «Αν είναι δική μου ευθύνη να το χειριστώ, τι θα γίνει αν στο τέλος κάνω λάθος; Όταν διερευνήσουν ποιος φταίει, δεν θα φτάσουν σ’ εμένα; Δεν θα βαρύνει πρώτα εμένα η ευθύνη για τούτο;» Γι’ αυτό ανησυχούν. Πιστεύεις όμως ότι ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τα πάντα; Όλοι κάνουν λάθη. Εάν κάποιος του οποίου η πρόθεση είναι σωστή δεν έχει εμπειρία και δεν έχει χειριστεί κάποιου είδους θέμα στο παρελθόν, αλλά έχει κάνει το καλύτερο δυνατό, αυτό είναι ορατό στον Θεό. Πρέπει να πιστεύεις ότι ο Θεός εξετάζει σχολαστικά όλα τα πράγματα και την καρδιά του ανθρώπου. Αν κάποιος δεν πιστεύει ούτε καν αυτό, δεν είναι δύσπιστος; Τι σημασία θα μπορούσε να έχει η εκτέλεση κάποιου καθήκοντος από ένα τέτοιο άτομο; Στην πραγματικότητα, δεν έχει σημασία αν θα εκτελέσουν ή όχι αυτό το καθήκον, έτσι δεν είναι; Φοβούνται να αναλάβουν ευθύνη και την αποφεύγουν. Όταν συμβαίνει κάτι, το πρώτο που κάνουν δεν είναι να σκεφτούν πώς να διαχειριστούν το πρόβλημα, αλλά να τηλεφωνήσουν στον επικεφαλής και να τον ενημερώσουν. Ασφαλώς, κάποιοι προσπαθούν να διαχειριστούν το πρόβλημα μόνοι τους ενώ ενημερώνουν τον επικεφαλής, αλλά κάποιοι άλλοι δεν το κάνουν. Το πρώτο που κάνουν είναι να τηλεφωνήσουν στον επικεφαλής και μετά περιμένουν παθητικά, αναμένοντας οδηγίες. Όταν ο επικεφαλής τους δώσει την οδηγία να κάνουν ένα βήμα, ακολουθούν την οδηγία. Αν ο επικεφαλής τους πει να κάνουν κάτι, θα το κάνουν. Αν ο επικεφαλής δεν πει τίποτε ούτε δώσει οδηγίες, δεν κάνουν τίποτα και απλώς χρονοτριβούν. Αν δεν τους παρακινεί ούτε τους επιβλέπει κανείς, δεν κάνουν καμία δουλειά. Πείτε Μου, εκτελεί το καθήκον του ένας τέτοιος άνθρωπος; Ακόμη κι αν απλώς δουλεύει, δεν έχει καθόλου αφοσίωση! Υπάρχει ένας ακόμη τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται ο φόβος κάποιου να αναλάβει ευθύνες κατά την εκτέλεση καθήκοντος. Όταν εκτελούν το καθήκον τους, κάποιοι κάνουν απλώς κάπως επιφανειακό, απλό έργο, έργο που δεν συνεπάγεται την ανάληψη ευθύνης. Το έργο που συνεπάγεται δυσκολίες και ανάληψη ευθυνών το φορτώνουν στους άλλους και αν τυχόν κάτι πάει στραβά, μεταθέτουν την ευθύνη σε αυτούς τους ανθρώπους και τη βγάζουν καθαρή. Όταν οι επικεφαλής της εκκλησίας βλέπουν ότι είναι ανεύθυνοι, τους προσφέρουν υπομονετικά βοήθεια ή τους κλαδεύουν, ώστε να μπορέσουν να αναλάβουν ευθύνες. Όμως και πάλι δεν θέλουν και σκέφτονται: «Αυτό το καθήκον είναι δύσκολο. Οφείλω να αναλάβω την ευθύνη όταν τα πράγματα πάνε στραβά, και μπορεί μάλιστα και να με αποπέμψουν και να με αποκλείσουν, κι αυτό θα είναι το τέλος για μένα». Τι είδους στάση είναι αυτή; Εάν δεν έχουν αίσθημα ευθύνης κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους, πώς μπορούν να το εκτελούν καλά; Όσοι δεν δαπανούν πραγματικά εαυτόν για τον Θεό δεν μπορούν να εκτελέσουν καλά κανένα καθήκον, και όσοι φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες απλά και μόνο καθυστερούν τα πράγματα όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους. Οι άνθρωποι του είδους αυτού δεν είναι αξιόπιστοι, δεν μπορείς να βασιστείς επάνω τους. Εκτελούν μονάχα το καθήκον τους για να γεμίζουν το στομάχι τους. Θα έπρεπε να αποκλείονται «επαίτες» σαν αυτούς; Θα έπρεπε. Ο οίκος του Θεού δεν θέλει τέτοιους ανθρώπους. Αυτές είναι οι τρεις εκδηλώσεις των ανθρώπων που φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Οι άνθρωποι που φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες στο καθήκον τους δεν μπορούν καν να φτάσουν στο επίπεδο ενός αφοσιωμένου απλού δουλευτή και είναι ανάξιοι να εκτελούν ένα καθήκον. Ορισμένοι αποκλείονται λόγω αυτής της στάσης απέναντι στο καθήκον τους. Ακόμη και τώρα, μπορεί να μη γνωρίζουν τον λόγο και να εξακολουθούν να παραπονιούνται, λέγοντας: «Έκανα το καθήκον μου με μεγάλο ζήλο. Γιατί, λοιπόν, με έδιωξαν με τέτοια ψυχρότητα;» Ακόμη και τώρα, δεν καταλαβαίνουν. Εκείνοι που δεν κατανοούν την αλήθεια, περνούν όλη τους τη ζωή μην μπορώντας να καταλάβουν γιατί αποκλείστηκαν. Βρίσκουν δικαιολογίες και υπερασπίζονται διαρκώς τον εαυτό τους, ενώ σκέφτονται: «Οι άνθρωποι προστατεύουν ενστικτωδώς τον εαυτό τους, και αυτό θα έπρεπε να κάνουν. Ποιος δεν θα έπρεπε να προστατεύει λίγο τον εαυτό του; Ποιος δεν θα έπρεπε να σκέφτεται λίγο τον εαυτό του; Ποιος δεν χρειάζεται να διατηρεί ανοιχτή μια οδό διαφυγής για τον εαυτό του;» Αν προστατεύεις τον εαυτό σου όποτε σου συμβαίνει κάτι και αφήνεις μια έξοδο διαφυγής για τον εαυτό σου, μια πίσω πόρτα, κάνεις πράξη την αλήθεια; Δεν κάνεις πράξη την αλήθεια —είναι ύπουλο αυτό. Εκτελείς το καθήκον σου στον οίκο του Θεού τώρα. Ποια είναι η πρώτη αρχή εκτέλεσης ενός καθήκοντος; Είναι καταρχάς ότι πρέπει να εκτελείς το καθήκον εκείνο με όλη σου την καρδιά και να προστατεύεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αυτή είναι η αλήθεια-αρχή, μια αλήθεια που θα πρέπει να κάνεις πράξη. Το να προστατεύεις τον εαυτό σου αφήνοντας μια έξοδο διαφυγής, μια πίσω πόρτα, είναι η αρχή της πρακτικής που ακολουθούν οι άπιστοι, και η πιο υψηλή φιλοσοφία τους. Το να θεωρεί κανείς τον εαυτό του πρώτο στα πάντα και το να θέτει τα συμφέροντά του πάνω από όλα, το να μην σκέφτεται τους άλλους, το να μην έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα των άλλων, σκεπτόμενος πρώτα τα δικά του συμφέροντα και έπειτα σκεπτόμενος μια έξοδο διαφυγής —όλα αυτά ακριβώς δεν είναι ένας άπιστος; Έτσι ακριβώς είναι ένας άπιστος. Ένα τέτοιου είδους άτομο είναι ανάξιο να εκτελεί καθήκον.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)

Δύο άνθρωποι ορίζονται ως ζευγάρι για να εκτελέσουν ένα καθήκον. Φοβούνται κι οι δύο να αναλάβουν την ευθύνη, κι έτσι προσπαθούν να ξεγελάσουν ο ένας τον άλλον. Λέει ο ένας: «Πήγαινε εσύ να το κανονίσεις». Λέει ο άλλος: «Θα ήταν καλύτερα να το χειριστείς εσύ. Εγώ έχω χαμηλότερο επίπεδο από σένα». Στην πραγματικότητα, σκέφτονται: «Αν εκτελέσω σωστά αυτό το καθήκον, δεν θα πάρω καμία ανταμοιβή· κι αν το εκτελέσω λάθος, θα με κλαδέψουν. Δεν πάω· χαζός είμαι; Ξέρω τι έχεις βαλθεί να κάνεις. Σταμάτα να προσπαθείς να με κάνεις να πάω εγώ». Τι συμβαίνει, λοιπόν, στο τέλος αυτού του πέρα-δώθε μεταξύ τους; Δεν πηγαίνει κανένας απ’ τους δύο, κι έτσι το έργο καθυστερεί. Δεν είναι ανήθικο αυτό; (Είναι.) Δεν είναι σοβαρή συνέπεια η καθυστέρηση του έργου; Είναι ένα άσχημο αποτέλεσμα. Πού βασίζουν, λοιπόν, τη ζωή τους αυτοί οι δύο άνθρωποι; Κι οι δύο βασίζουν τη ζωή τους σε σατανικές φιλοσοφίες· οι σατανικές φιλοσοφίες και τα ίδια τους τα κόλπα τούς περιορίζουν και τους δεσμεύουν. Απέτυχαν να κάνουν πράξη την αλήθεια, κι έτσι δεν εκτελούν το καθήκον τους σύμφωνα με το πρότυπο. Το εκτελούν επιπόλαια, χωρίς καμία μαρτυρία. Ας πούμε ότι δύο άνθρωποι ορίζονται ως ζευγάρι για να εκτελέσουν ένα καθήκον. Ο ένας προσπαθεί να κάνει κουμάντο στα πάντα και θέλει συνεχώς να έχει τον τελευταίο λόγο, και ο άλλος ίσως σκέφτεται: «Αυτός είναι ο πιο σκληρός από τους δυο μας· του αρέσει να παίρνει τα ηνία. Ε, λοιπόν, ας πάρει τα ηνία σε όλα, κι όταν κάτι πάει στραβά, εκείνος θα κλαδευτεί. Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται! Εγώ, λοιπόν, δεν θα βγάλω έξω το κεφάλι. Τα έφερε η ζωή να έχω χαμηλό επίπεδο, και δεν μ’ αρέσει να σκάω για τίποτα. Εκείνου του αρέσει να παίρνει τα ηνία, έτσι δεν είναι; Αν, λοιπόν, υπάρχει κάτι που πρέπει να γίνει, ας το κάνει αυτός!» Κάποιος που λέει τέτοια πράγματα απολαμβάνει να ευχαριστεί τους άλλους, να ακολουθεί. Ποια η γνώμη σας για τον τρόπο με τον οποίο εκτελεί ένα καθήκον; Πού βασίζει τη ζωή του; (Σε φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις.) Αυτός ο άνθρωπος κάνει και μια άλλη σκέψη. «Δεν θα θυμώσει μαζί μου ο άλλος αν του κλέψω τη δόξα; Δεν θα δημιουργηθεί διχόνοια μεταξύ μας στο μέλλον; Αν αυτό επηρεάσει τη σχέση μας, δεν θα τα πάμε καλά. Θα ήταν καλύτερα για μένα να τον αφήσω να κάνει ό,τι θέλει». Δεν είναι αυτή μια φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις; Ο τρόπος με τον οποίο ζει αυτός ο άνθρωπος τον γλιτώνει απ’ τους μπελάδες. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορεί να αποφεύγει τις ευθύνες. Ό,τι κι αν τον βάλουν να κάνει, αυτός ακολουθεί, χωρίς να χρειαστεί να πάρει τα ηνία ή να «βγάλει το κεφάλι», και χωρίς να χρειαστεί να αναλογιστεί κανένα πρόβλημα. Κάποιος άλλος κάνει τα πάντα, κι έτσι αυτός δεν κουράζεται. Η προθυμία του να είναι ακόλουθος αποδεικνύει ότι δεν έχει καθόλου αίσθημα ευθύνης. Βασίζει τη ζωή του σε φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Δεν αποδέχεται την αλήθεια ούτε και τηρεί τις αρχές. Αυτό δεν είναι αρμονική συνεργασία· είναι στάση κατά την οποία ακολουθείς και ευχαριστείς τους άλλους. Γιατί δεν είναι συνεργασία κάτι τέτοιο; Γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν ανταποκρίνεται στις ευθύνες του σε κανέναν τομέα. Δεν ενεργεί με όλη του την καρδιά και το μυαλό, και πιθανότατα ούτε και με όλη του τη δύναμη. Γι’ αυτό είπα ότι βασίζει τη ζωή του σε φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, και όχι στην αλήθεια.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Τι ακριβώς είναι αυτό στο οποίο βασίζονται οι άνθρωποι για να ζήσουν;

Αν θεωρείς ότι μπορείς να εκτελέσεις ένα συγκεκριμένο καθήκον, αλλά φοβάσαι κιόλας μήπως κάνεις λάθος και αποκλειστείς, και έτσι είσαι άτολμος, στάσιμος και δεν μπορείς να προοδεύσεις, τότε είναι αυτή στάση υποταγής; Για παράδειγμα, αν οι αδελφοί και οι αδελφές σου σε επιλέξουν ως επικεφαλής τους, τότε μπορεί να αισθάνεσαι υποχρεωμένος να εκτελέσεις αυτό το καθήκον επειδή σε επέλεξαν, αλλά δεν προσεγγίζεις αυτό το καθήκον με ενεργητική στάση. Γιατί δεν το εκτελείς ενεργητικά; Επειδή έχεις σκέψεις σχετικά μ’ αυτό και θεωρείς το εξής: «Δεν είναι καθόλου καλό να είσαι επικεφαλής. Είναι σαν να παίζεις με τη φωτιά ή πας γυρεύοντας. Αν κάνω καλή δουλειά, τότε δεν θα υπάρξει ανταμοιβή, αλλά αν δεν κάνω καλή δουλειά, τότε θα κλαδευτώ. Και το κλάδεμα δεν είναι καν το χειρότερο απ’ όλα. Αν με αντικαταστήσουν ή με αποκλείσουν; Αν συμβεί αυτό, δεν τελειώνουν όλα για μένα;» Σ’ αυτό το σημείο, αρχίζεις να αισθάνεσαι διχασμένος. Τι στάση είναι αυτή; Είναι επιφυλακτικότητα και παρανόηση. Αυτή δεν είναι η στάση που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι απέναντι στο καθήκον τους. Είναι μια στάση αποθάρρυνσης και αρνητικότητας. Ποια θα πρέπει να είναι, λοιπόν, μια θετική στάση; (Θα πρέπει να έχουμε ανοικτή καρδιά, να είμαστε ειλικρινείς και να έχουμε το θάρρος να επωμιστούμε φορτία.) Θα πρέπει να υπάρχει υποταγή και ενεργητική συνεργασία. Αυτό που λέτε εσείς είναι κάπως κενό. Πώς μπορείς να έχεις ανοικτή καρδιά και να είσαι ειλικρινής όταν έχεις τέτοιο μεγάλο φόβο; Και τι σημαίνει το να έχει κανείς το θάρρος να επωμιστεί φορτία; Ποια νοοτροπία θα σου εξασφαλίσει το θάρρος να επωμιστείς; Αν φοβάσαι συνέχεια μην πάει κάτι στραβά και δεν θα μπορείς να το αντιμετωπίσεις, αν έχεις πολλά εσωτερικά εμπόδια, τότε ουσιαστικά δεν θα ’χεις το θάρρος να επωμιστείς φορτία. Οι φράσεις «να έχεις ανοικτή καρδιά και να είσαι ειλικρινής», «να έχεις το θάρρος να επωμιστείς φορτία» ή «να μην κάνεις ποτέ πίσω, ακόμη κι αν έρχεσαι αντιμέτωπος με τον θάνατο» που αναφέρετε ακούγονται λίγο σαν συνθήματα που φωνάζουν θυμωμένοι νέοι. Μπορούν αυτά τα συνθήματα να δώσουν λύση σε πρακτικά προβλήματα; Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι μια σωστή στάση. Για να υπάρχει μια σωστή στάση, θα πρέπει να κατανοήσεις αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Μόνο έτσι θα επιλύσεις τις εσωτερικές σου δυσκολίες και θα αποδεχθείς ομαλά αυτήν την ανάθεση, αυτό το καθήκον. Αυτό είναι το μονοπάτι της άσκησης και μόνο αυτή είναι η αλήθεια. Σε βοηθάνε να αντιμετωπίσεις τον φόβο που νιώθεις φράσεις όπως «να έχεις ανοικτή καρδιά και να είσαι ειλικρινής» και «να έχεις το θάρρος να επωμιστείς φορτία»; (Όχι.) Αυτό δείχνει ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι ούτε αλήθεια ούτε μονοπάτι άσκησης. Μπορεί να λες: «Έχω ανοικτή καρδιά κι είμαι ειλικρινής, έχω ακαταμάχητο ανάστημα, δεν υπάρχουν άλλες σκέψεις μέσα μου και η καρδιά μου δεν έχει μολυνθεί από τίποτα, κι έχω το θάρρος να επωμιστώ φορτία». Φαινομενικά, αναλαμβάνεις το καθήκον σου. Αλλά, αργότερα, αφού το συλλογιστείς λίγο, συνεχίζεις να πιστεύεις ότι δεν μπορείς να το αντέξεις. Μπορεί να φοβάσαι ακόμη. Επίσης, μπορεί να βλέπεις άλλους να δέχονται κλάδεμα και να φοβάσαι ακόμη περισσότερο, σαν δαρμένος σκύλος που τρομοκρατείται όταν βλέπει το λουρί. Θα θεωρείς όλο και περισσότερο ότι έχεις μικρό ανάστημα κι ότι αυτό το καθήκον είναι σαν μια αχανής, αδιαπέραστη άβυσσος. Τελικά, δεν θα μπορείς να επωμιστείς αυτό το φορτίο. Γι’ αυτό τα πρακτικά προβλήματα δεν λύνονται λέγοντας συνθήματα. Πώς μπορείς, λοιπόν, πραγματικά να επιλύσεις αυτό το πρόβλημα; Θα πρέπει να αναζητάς ενεργά την αλήθεια και να υιοθετείς μια στάση υποταγής και συνεργασίας. Αυτό μπορεί να λύσει πλήρως το πρόβλημα. Είναι ανώφελο να είσαι άτολμος, να φοβάσαι και να ανησυχείς. Υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ του αν θα αποκαλυφθείς και θα αποκλειστείς, και του αν είσαι επικεφαλής; Αν δεν είσαι επικεφαλής, θα εξαφανιστεί η διεφθαρμένη διάθεσή σου; Αργά ή γρήγορα, πρέπει να επιλύσεις το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Επιπλέον, αν δεν είσαι επικεφαλής, τότε δεν θα έχεις περισσότερες ευκαιρίες να ασκηθείς και θα προοδεύσεις αργά στη ζωή σου, με ελάχιστες ευκαιρίες να οδηγηθείς στην τελείωση. Παρόλο που ενέχει λίγο περισσότερη ταλαιπωρία το να είσαι επικεφαλής ή εργάτης, έχει ως αποτέλεσμα και πολλά κέρδη, και αν καταφέρεις να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, τότε μπορείς να οδηγηθείς στην τελείωση. Τι μεγάλη ευλογία είναι αυτή! Θα πρέπει, λοιπόν, να υποτάσσεσαι και να συνεργάζεσαι ενεργά. Αυτό είναι το καθήκον σου και η ευθύνη σου. Όποιος κι αν είναι ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά σου, θα πρέπει να έχεις μια καρδιά που να υποτάσσεται. Με τέτοια στάση πρέπει να εκτελείς το καθήκον σου.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Ποια είναι η επαρκής εκτέλεση του καθήκοντος;

Αν, ως επικεφαλής και εργάτες, αγνοείτε τα προβλήματα που προκύπτουν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σας, ενώ αναζητάτε, μάλιστα, διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες για να αποφύγετε την ευθύνη και δεν λύνετε ορισμένα προβλήματα που είστε ικανοί να λύσετε ούτε αναφέρετε στον Άνωθεν τα προβλήματα που δεν είστε ικανοί να λύσετε, λες και δεν έχουν καμία σχέση μ’ εσάς, δεν παραμελείτε έτσι την υποχρέωσή σας; Είναι έξυπνο ή ανόητο να αντιμετωπίζετε με τέτοιο τρόπο το έργο της εκκλησίας; (Είναι ανόητο.) Δεν είναι ύπουλοι τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες; Δεν τους λείπει κάθε αίσθημα ευθύνης; Όταν συναντούν προβλήματα, τα αγνοούν· δεν είναι απερίσκεπτοι; Δεν είναι πονηροί; Οι πονηροί άνθρωποι είναι οι πιο ανόητοι από όλους. Πρέπει να είσαι ειλικρινής, να έχεις αίσθημα ευθύνης όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα και να αναζητάς την αλήθεια για να τα λύσεις με κάθε δυνατό μέσο. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είσαι πονηρός. Αν, όταν προκύπτουν προβλήματα, το μόνο που σε απασχολεί είναι να αποφεύγεις την ευθύνη και να νίπτεις τας χείρας σου, τότε ακόμη και οι άπιστοι θα σε καταδίκαζαν γι’ αυτήν τη συμπεριφορά, πόσο μάλλον ο οίκος του Θεού! Αυτή τη συμπεριφορά σίγουρα θα την καταδικάσει και θα την καταραστεί ο Θεός, ενώ ο εκλεκτός λαός του Θεού την αποστρέφεται και την απορρίπτει. Ο Θεός συμπαθεί τους ειλικρινείς ανθρώπους και απεχθάνεται τους δόλιους και τους ύπουλους. Αν είσαι πονηρός άνθρωπος και ενεργείς ύπουλα, δεν θα σε αποστρέφεται ο Θεός; Θα σε αφήσει ο οίκος του Θεού να τη γλιτώσεις έτσι απλά; Αργά ή γρήγορα, θα λογοδοτήσεις. Ο Θεός συμπαθεί τους ειλικρινείς ανθρώπους και αντιπαθεί τους πονηρούς. Όλοι θα πρέπει να το καταλάβουν αυτό ξεκάθαρα και να σταματήσουν να φέρονται μπερδεμένα και να κάνουν ανόητα πράγματα. Η προσωρινή άγνοια είναι δικαιολογημένη, αλλά αν κάποιος δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια, τότε είναι πολύ πεισματάρης. Οι ειλικρινείς άνθρωποι μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη. Δεν σκέφτονται τα δικά τους κέρδη και τις δικές τους απώλειες· απλώς διαφυλάττουν το έργο και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Έχουν ευγενική και ειλικρινή καρδιά που μοιάζει με ένα δοχείο με καθαρό νερό που μπορεί κανείς να δει τον πυθμένα του με μια ματιά. Υπάρχει, επίσης, διαφάνεια στις πράξεις τους. Ένας δόλιος άνθρωπος ενεργεί πάντα ύπουλα, μονίμως προσποιείται, καλύπτει και κρύβει πράγματα, ενώ κουκουλώνεται σε απίστευτο βαθμό. Κανείς δεν μπορεί να διακρίνει έναν τέτοιον άνθρωπο. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν τις ενδόμυχες σκέψεις σου, αλλά ο Θεός μπορεί να εξετάσει εξονυχιστικά ό,τι έχεις στα μύχια της καρδιάς σου. Όταν ο Θεός δει ότι δεν είσαι ειλικρινής, ότι είσαι ύπουλο πράγμα, ότι ποτέ δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, ότι πάντα συμπεριφέρεσαι δόλια εναντίον Του και δεν Του παραδίδεις ποτέ την καρδιά σου, τότε δεν θα σε συμπαθεί, θα σε αποστρέφεται και θα σε εγκαταλείψει. Τι είδους άνθρωποι είναι όλοι αυτοί που ευημερούν μεταξύ των απίστων και αυτοί που είναι μαλαγάνες και εύστροφοι; Σας είναι ξεκάθαρο αυτό; Ποια είναι η ουσία τους; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι όλοι εξαιρετικά ακατάληπτοι, ότι είναι όλοι εξαιρετικά δόλιοι και πονηροί, ότι είναι αληθινοί διάβολοι και σατανάδες. Θα μπορούσε ο Θεός να σώσει τέτοιους ανθρώπους; Τίποτα δεν αποστρέφεται ο Θεός περισσότερο από τους διαβόλους —τους ανθρώπους που είναι δόλιοι και πονηροί— και σε καμία περίπτωση δεν θα σώσει τέτοιους ανθρώπους. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είστε τέτοιου είδους άνθρωποι. Σου λέω πως οι άνθρωποι που αποστρέφεται ο Θεός περισσότερο από όλους είναι αυτοί που παρατηρούν τα πάντα και είναι μονίμως σε εγρήγορση όταν μιλούν, που είναι επιδέξιοι και επιτήδειοι όταν αντιμετωπίζουν θέματα και υποδύονται έναν ρόλο που αρμόζει στην περίσταση· άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι αδύνατον να σωθούν. Όσο ωραία κι αν ακούγονται τα λόγια όλων εκείνων που ανήκουν στην κατηγορία των δόλιων και των πονηρών ανθρώπων, είναι όλα τους απατηλά λόγια και λόγια του διαβόλου. Όσο πιο ωραία ακούγονται τα λόγια τους τόσο περισσότερο είναι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι διάβολοι και σατανάδες. Αυτό ακριβώς το είδος ανθρώπων αποστρέφεται περισσότερο ο Θεός. Αυτό είναι απόλυτα σωστό. Τι λέτε: Μπορούν οι δόλιοι άνθρωποι, αυτοί που λένε συχνά ψέματα και οι μαλαγάνες να αποκτήσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος; Μπορούν να αποκτήσουν τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος; Με τίποτα. Ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στους ανθρώπους που είναι δόλιοι και πονηροί; Τους αποστρέφεται και τους απορρίπτει, τους κάνει στην άκρη και δεν τους δίνει σημασία, θεωρεί ότι ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τα ζώα. Στα μάτια του Θεού, τέτοιοι άνθρωποι απλώς περιβάλλονται από ανθρώπινο δέρμα, και στην ουσία είναι διάβολοι και σατανάδες, είναι ζωντανοί νεκροί και ο Θεός δεν θα τους σώσει σε καμία περίπτωση.

«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (8)

Αυτήν τη στιγμή, πολλοί απ’ αυτούς που ασκούν καθήκοντα εξακολουθούν να έχουν πολλά προβλήματα. Κάποιοι κάνουν πολύ παθητικά τα καθήκοντά τους, όλη την ώρα κάθονται και περιμένουν, και βασίζονται στους άλλους. Τι είδους στάση είναι αυτή; Είναι ανευθυνότητα. Μπορεί ο οίκος του Θεού να έχει κανονίσει να κάνεις ένα καθήκον, κι εσύ να το σκέφτεσαι επί μέρες χωρίς να κάνεις κάποια συγκεκριμένη δουλειά. Δεν εμφανίζεσαι καθόλου στον χώρο εργασίας σου και κανένας δεν μπορεί να σε βρει όταν χρειάζεται λύση σε κάποιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Δεν φέρεις κανένα φορτίο γι’ αυτήν την δουλειά. Εάν ρωτήσει για το έργο κάποιος επικεφαλής, τι θα του πεις; Προς το παρόν, δεν κάνεις το παραμικρό ίχνος δουλειάς. Ενώ ξέρεις πολύ καλά πως η δουλειά αυτή είναι δική σου ευθύνη, δεν την κάνεις. Τι στο καλό σκέφτεσαι; Δεν δουλεύεις καθόλου επειδή δεν είσαι σε θέση να το κάνεις ή μήπως επειδή διψάς για καλοπέραση; Τι στάση έχεις απέναντι στο καθήκον σου; Μιλάς μονάχα για λόγια και δόγματα, και λες μόνο ευχάριστα πράγματα, αλλά δεν κάνεις καθόλου πρακτικό έργο. Αν δεν θες να εκτελέσεις το καθήκον σου, παραιτήσου. Μην κρατάς τη θέση σου χωρίς να κάνεις τίποτα. Δεν κάνει έτσι κακό στον εκλεκτό λαό του Θεού; Δεν καθυστερείς το έργο της εκκλησίας; Από τον τρόπο με τον οποίο μιλάς, φαίνεται να καταλαβαίνεις κάθε είδους δόγμα, αλλά όταν σου ζητούν να εκτελέσεις ένα καθήκον, είσαι επιπόλαιος· δεν είσαι καθόλου ευσυνείδητος. Δαπανάς έτσι τον εαυτό σου ειλικρινά για τον Θεό; Δεν είσαι καθόλου ειλικρινής όσον αφορά τον Θεό· προσποιείσαι πως είσαι. Είσαι ικανός να Τον εξαπατήσεις; Από τον τρόπο με τον οποίο μιλάς συνήθως, φαίνεται να έχεις μεγάλη πίστη· θα ήθελες να είσαι ο πυλώνας της εκκλησίας και ο βράχος της. Όταν όμως εκτελείς ένα καθήκον, είσαι πιο άχρηστος κι από ένα σπίρτο. Δεν εξαπατάς έτσι τον Θεό έχοντας πλήρη επίγνωση της πράξης σου; Ξέρεις πού θα καταλήξει η προσπάθειά σου να εξαπατήσεις τον Θεό; Θα σε αποστραφεί, θα σε απορρίψει και θα σε αποκλείσει! Όλοι οι άνθρωποι αποκαλύπτονται καθώς εκτελούν τα καθήκοντά τους. Για ανάθεσε σε κάποιον ένα καθήκον, και αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθεί αν είναι τίμιος ή δόλιος και αν αγαπά την αλήθεια ή όχι. Όσοι αγαπούν την αλήθεια μπορούν να εκτελούν τα καθήκοντά τους με ειλικρίνεια και να στηρίζουν το έργο του οίκου του Θεού. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια δεν στηρίζουν στο ελάχιστο το έργο του οίκου του Θεού και είναι ανεύθυνοι στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Όσοι είναι οξυδερκείς το βλέπουν ξεκάθαρα αυτό. Όποιος δεν εκτελεί καλά τα καθήκοντά του δεν αγαπάει την αλήθεια ούτε είναι τίμιος άνθρωπος. Όλοι όσοι είναι έτσι θα αποκαλυφθούν και θα αποκλειστούν. Για να εκτελέσουν σωστά τα καθήκοντά τους, οι άνθρωποι πρέπει να έχουν αίσθημα ευθύνης και φορτίου. Τότε είναι βέβαιο πως το έργο θα γίνει σωστά. Αυτό που Με ανησυχεί είναι όταν κάποιος δεν έχει αίσθημα φορτίου ή ευθύνης και χρειάζεται παρότρυνση για να κάνει το καθετί· όταν είναι πάντα επιπόλαιος, και όταν προκύπτουν προβλήματα, προσπαθεί να ρίξει αλλού το φταίξιμο, πράγμα που καθυστερεί την επίλυσή τους. Σ’ αυτήν την περίπτωση θα γίνει και πάλι καλά το έργο; Μπορεί κανείς να φέρει αποτελέσματα εκτελώντας το καθήκον του έτσι; Δεν θέλει να κάνει τίποτα από όσα του έχουν αναθέσει, και όταν βλέπει κάποιον να χρειάζεται βοήθεια στο έργο του, τον αγνοεί. Δουλεύει λιγάκι μόνο όταν τον διατάξουν, μόνο όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι και δεν έχει άλλη επιλογή. Αυτό δεν είναι εκτέλεση καθήκοντος —είναι μισθωτή εργασία! Ένας μισθωτός εργάτης δουλεύει για έναν εργοδότη. Δουλεύει μια μέρα για να πάρει ένα μεροκάματο ή μια ώρα για να πάρει ένα ωρομίσθιο. Περιμένει να πληρωθεί. Φοβάται να κάνει οποιαδήποτε δουλειά αν δεν τον βλέπει το αφεντικό του, μην τυχόν και δεν ανταμειφθεί για κάτι. Δουλεύει καθαρά και μόνο για τα προσχήματα. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει ίχνος αφοσίωσης. Τις περισσότερες φορές, δεν είστε σε θέση να απαντήσετε όταν σας ρωτούν για εργασιακά θέματα. Παρόλο που κάποιοι από εσάς έχετε ασχοληθεί με το έργο, δεν ρωτήσατε ποτέ πώς πάει ούτε το έχετε σκεφτεί προσεκτικά. Δεδομένου του επιπέδου και των γνώσεών σας, οφείλετε να γνωρίζετε έστω κάτι, μιας και όλοι σας έχετε λάβει μέρος σε αυτό το έργο. Γιατί, λοιπόν, οι περισσότεροι δεν λέτε κουβέντα; Είναι πιθανό να μην ξέρετε όντως τι να πείτε, να μη γνωρίζετε αν πάνε καλά τα πράγματα ή όχι. Αυτό οφείλεται σε δύο λόγους: Ο ένας είναι ότι είστε εντελώς αδιάφοροι και δεν νοιαστήκατε ποτέ για αυτά τα πράγματα. Τα αντιμετωπίζατε μονάχα ως μια ανάθεση που πρέπει να ολοκληρώσετε. Ο άλλος είναι ότι είστε ανεύθυνοι και δεν θέλετε να νοιαστείτε γι’ αυτά τα πράγματα. Αν σε ενδιέφεραν πραγματικά και ασχολούσουν όντως μ’ αυτά, θα είχες άποψη και οπτική για το καθένα τους. Η έλλειψη οπτικής και άποψης οφείλεται συχνά στην αδιαφορία και την απάθειά σου, καθώς και στο ότι δεν αναλαμβάνεις καμία ευθύνη. Δεν είσαι επιμελής απέναντι στο καθήκον που εκτελείς, δεν αναλαμβάνεις καμία ευθύνη, δεν είσαι πρόθυμος να πληρώσεις κάποιο τίμημα ή να ασχοληθείς. Δεν κάνεις κανέναν κόπο ούτε είσαι πρόθυμος να δαπανήσεις περισσότερη ενέργεια. Θες μόνο να είσαι υφιστάμενος, πράγμα που δεν διαφέρει από έναν άπιστο που εργάζεται για το αφεντικό του. Δεν αρέσει στον Θεό να εκτελεί κανείς έτσι ένα καθήκον ούτε Τον ευχαριστεί κάτι τέτοιο. Δεν πρόκειται να δώσει την έγκρισή Του.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο ένας έντιμος άνθρωπος μπορεί να βιώσει αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα

Όλοι όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια εκτελούν τα καθήκοντά τους με μια ανεύθυνη νοοτροπία. «Θα ακολουθήσω όποιον με οδηγεί· θα πάω όπου κι αν με οδηγήσει. Θα κάνω ό,τι με βάλει να κάνω. Δεν πρόκειται όμως να αναλάβω ευθύνες ή έγνοιες ούτε να μπω σε μεγαλύτερο κόπο για να κάνω κάτι, ούτε και πρόκειται να κάνω κάτι με όλη μου την καρδιά και τη δύναμη». Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να πληρώσουν κάποιο τίμημα. Είναι πρόθυμοι μόνο να καταβάλουν προσπάθεια, όχι όμως να αναλάβουν ευθύνες. Αυτή δεν είναι η στάση κάποιου που εκτελεί πραγματικά ένα καθήκον. Πρέπει κανείς να μάθει να εκτελεί το καθήκον του με την καρδιά του, και κάποιος που έχει συνείδηση μπορεί να το καταφέρει αυτό. Αν κάποιος δεν εκτελεί ποτέ το καθήκον του με την καρδιά του, αυτό σημαίνει ότι δεν έχει συνείδηση, και όσοι δεν έχουν συνείδηση δεν μπορούν να κερδίσουν την αλήθεια. Γιατί λέω ότι δεν μπορούν να κερδίσουν την αλήθεια; Δεν ξέρουν πώς να προσεύχονται στον Θεό και να αναζητούν τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος ούτε πώς να νοιάζονται για τις προθέσεις του Θεού και να μελετούν τα λόγια Του με την καρδιά τους. Δεν ξέρουν ούτε πώς να αναζητούν την αλήθεια και πώς να προσπαθούν να κατανοήσουν τις απαιτήσεις και τις επιθυμίες του Θεού. Αυτό σημαίνει να μην μπορεί να αναζητήσει κανείς την αλήθεια. Βιώνετε καταστάσεις κατά τις οποίες ό,τι κι αν συμβαίνει και όποιο είδος καθήκοντος κι αν εκτελείτε, είστε σε θέση να γαληνεύετε συχνά ενώπιον του Θεού και, με όλη σας την καρδιά, να συλλογίζεστε τα λόγια Του, να αναζητάτε την αλήθεια και να εξετάζετε τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να εκτελείτε αυτό το καθήκον για να είστε σύμφωνοι με τις προθέσεις του Θεού, καθώς και τις αλήθειες που πρέπει να κατέχετε για να εκτελέσετε ικανοποιητικά αυτό το καθήκον; Αναζητάτε πολλές φορές την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Για να κάνετε το καθήκον σας με την καρδιά σας και να είστε σε θέση να αναλάβετε κάποια ευθύνη, απαιτείται να υποφέρετε και να πληρώσετε κάποιο τίμημα. Δεν αρκεί να μιλάτε απλώς για αυτά πράγματα. Αν δεν κάνετε το καθήκον σας με την καρδιά σας, αλλά θέλετε πάντοτε να μοχθείτε αντ’ αυτού, τότε είναι βέβαιο πως δεν θα το κάνετε σωστά. Θα ενεργείτε απλώς μηχανικά και αυτό είναι όλο. Δεν θα γνωρίζετε αν έχετε κάνει καλά το καθήκον σας ή όχι. Αν το κάνεις με την καρδιά σου, θα καταφέρεις σταδιακά να κατανοήσεις την αλήθεια· αν δεν το κάνεις, τότε δεν θα τα καταφέρεις. Όταν εκτελείς το καθήκον σου και επιδιώκεις την αλήθεια με την καρδιά σου, τότε θα καταφέρεις σταδιακά να κατανοήσεις τις προθέσεις του Θεού, να ανακαλύψεις τη διαφθορά και ελαττώματά σου και να γνωρίσεις καλά κάθε μία από τις καταστάσεις σου. Αν το μόνο στο οποίο εστιάζεις είναι να καταβάλλεις προσπάθεια και δεν κάνεις αυτοκριτική με την καρδιά σου, δεν θα είσαι σε θέση να ανακαλύψεις τις πραγματικές καταστάσεις που έχεις μέσα σου και τις μυριάδες αντιδράσεις και αποκαλύψεις διαφθοράς που έχεις στα διαφορετικά περιβάλλοντα που συναντάς. Αν δεν ξέρεις τι επιπτώσεις θα έχει το να αφήνεις άλυτα τα προβλήματα, τότε έχεις μπλέξει άσχημα. Γι’ αυτό δεν έχει νόημα να πιστεύεις στον Θεό με συγκεχυμένο τρόπο. Πρέπει να ζεις ενώπιον του Θεού ανά πάσα στιγμή και σε κάθε μέρος. Ό,τι κι αν σου συμβαίνει, πρέπει πάντα να αναζητάς την αλήθεια. Παράλληλα, πρέπει να κάνεις και αυτοκριτική και να γνωρίζεις τι προβλήματα έχει η κατάστασή σου, και να αναζητάς αμέσως την αλήθεια για να τα επιλύσεις. Μόνο έτσι μπορείς να εκτελείς καλά το καθήκον σου και να μην καθυστερείς το έργο. Τότε, όχι μόνο θα είσαι σε θέση να εκτελείς καλά το καθήκον σου, αλλά το πιο σημαντικό είναι πως θα έχεις και ζωή-είσοδο και θα είσαι σε θέση να διορθώσεις τις διεφθαρμένες σου διαθέσεις. Μόνο έτσι μπορείς να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Θα είσαι σε θέση να κατανοήσεις την αλήθεια αν δεν αναλογίζεσαι συχνά θέματα που αφορούν το καθήκον σου ή που έχουν να κάνουν με την αλήθεια, αλλά αντίθετα, εμπλέκεσαι σε εξωγενή πράγματα και σκέφτεσαι υποθέσεις της σάρκας; Θα είσαι τότε σε θέση να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου και να ζήσεις ενώπιον του Θεού; Σίγουρα όχι. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο ένας έντιμος άνθρωπος μπορεί να βιώσει αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα

Η σημαντικότερη εκδήλωση είναι το να αναζητά και να κάνει πράξη την αλήθεια σε όλα τα θέματα —αυτή είναι η κρισιμότερη. Λες ότι είσαι ειλικρινής, αλλά πάντα απωθείς τα λόγια του Θεού στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάνεις ό,τι θέλεις. Είναι αυτό εκδήλωση ενός ειλικρινούς ατόμου; Λες: «Αν και το επίπεδό μου είναι χαμηλό, έχω ειλικρινή καρδιά». Όταν, όμως, σου ανατεθεί ένα καθήκον, φοβάσαι ότι θα υποφέρεις και θα φέρεις την ευθύνη αν δεν το κάνεις καλά, κι έτσι ψάχνεις δικαιολογίες για να αποφύγεις το καθήκον σου ή προτείνεις να το κάνει κάποιος άλλος. Είναι αυτό εκδήλωση ενός ειλικρινούς ανθρώπου; Προφανώς όχι. Πώς, λοιπόν, πρέπει να συμπεριφέρεται ένα ειλικρινές άτομο; Πρέπει να υποτάσσεται στις διευθετήσεις του Θεού, να αφοσιώνεται στο καθήκον που υποτίθεται ότι εκτελεί και να βάζει τα δυνατά του ώστε να ικανοποιεί τις προθέσεις του Θεού. Αυτό εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους: Ένας είναι να αποδέχεσαι το καθήκον σου με ειλικρινή καρδιά, να μη σκέφτεσαι τα σαρκικά σου συμφέροντα, να μην το κάνεις με μισή καρδιά ούτε να μηχανορραφείς για δικό σου όφελος. Αυτές είναι εκδηλώσεις ειλικρίνειας. Ένας άλλος είναι να εκτελείς το καθήκον σου καλά με όλη σου την καρδιά και τη δύναμη, κάνοντας τα πράγματα σωστά και βάζοντας την καρδιά και την αγάπη σου στο καθήκον σου για να ικανοποιείς τον Θεό. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις που θα πρέπει να έχει ένα ειλικρινές άτομο ενώ εκτελεί το καθήκον του. Εάν δεν εκτελείς όσα γνωρίζεις και καταλαβαίνεις, εάν καταβάλλεις μόνο το 50 ή 60 τοις εκατό της προσπάθειάς σου, τότε δεν βάζεις όλη σου την καρδιά και τη δύναμη σε αυτό. Αντίθετα, είσαι ύπουλος και λουφάρεις. Είναι έντιμοι οι άνθρωποι που εκτελούν κατ’ αυτόν τον τρόπο τα καθήκοντά τους; Με κανέναν τρόπο. Ο Θεός δεν τους χρειάζεται καθόλου αυτούς τους ύπουλους και δόλιους ανθρώπους, και πρέπει να αποκλειστούν. Ο Θεός χρησιμοποιεί μόνο ειλικρινείς ανθρώπους στην εκτέλεση καθηκόντων. Ακόμη και οι αφοσιωμένοι απλοί δουλευτές πρέπει να είναι ειλικρινείς. Όσοι είναι διαρκώς επιπόλαιοι και ύπουλοι κι αναζητούν τρόπους να λουφάρουν, είναι όλοι δόλιοι, είναι όλοι δαίμονες. Κανένας απ’ αυτούς δεν πιστεύει αληθινά στον Θεό και όλοι θα αποκλειστούν. Κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται: «Το να είναι κανείς ένα ειλικρινές άτομο αφορά απλώς να λέει την αλήθεια και να μη λέει ψέματα. Είναι εύκολο να είσαι ειλικρινής, πραγματικά». Πώς σου φαίνεται αυτή η δήλωση; Είναι τόσο περιορισμένος ο ορισμός τού να είναι κανείς ειλικρινής; Φυσικά όχι! Πρέπει να αποκαλύψεις την καρδιά σου και να τη δώσεις στον Θεό. Αυτή είναι η στάση που πρέπει να έχει ένα ειλικρινές άτομο. Γι’ αυτό η ειλικρίνεια είναι τόσο πολύτιμη. Τι συνεπάγεται αυτό; Ότι η ειλικρινής καρδιά μπορεί να ελέγχει τη συμπεριφορά σου και ν’ αλλάζει την κατάστασή σου. Μπορεί να σε οδηγήσει να κάνεις τις σωστές επιλογές και να υποτάσσεσαι στον Θεό και να κερδίσεις την επιδοκιμασία Του. Αυτού του είδους η καρδιά είναι όντως πολύτιμη. Αν έχεις ειλικρινή καρδιά σαν κι αυτή, τότε σε αυτήν την κατάσταση θα πρέπει να ζεις, έτσι θα πρέπει να συμπεριφέρεσαι και έτσι θα πρέπει να προσφέρεις εαυτόν.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Στον οίκο του Θεού, όποιο καθήκον κι αν κάνετε, πρέπει να αντιλαμβάνεστε τις αρχές και να είστε σε θέση να κάνετε πράξη την αλήθεια. Αυτό σημαίνει να έχει κανείς αρχές. Αν δεν μπορείτε να δείτε κάτι ξεκάθαρα και δεν είστε σίγουροι ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος να ενεργήσετε, θα πρέπει να αναζητήσετε και να συναναστραφείτε για να έρθετε σε συμφωνία. Μόλις προσδιορίσετε τι ωφελεί το έργο της εκκλησίας και τους αδελφούς και τις αδελφές, κάντε το. Μην περιορίζεστε από τυχόν κανονισμούς, μην καθυστερείτε, μην περιμένετε και μην είστε παθητικοί θεατές. Αν είσαι πάντα ένας παθητικός θεατής και δεν έχεις δικές σου απόψεις, αν πάντα περιμένεις να πάρει κάποιος άλλος μια απόφαση προτού κάνεις οτιδήποτε και αν, όταν κανείς δεν έχει πάρει μια απόφαση, απλώς κωλυσιεργείς και περιμένεις, ποια θα είναι η συνέπεια; Κάθε κομμάτι του έργου θα πέσει σε τέλμα και δεν θα γίνει τίποτα. Θα πρέπει να μάθεις να αναζητάς την αλήθεια και να είσαι τουλάχιστον σε θέση να ενεργείς με βάση τη συνείδηση και τη λογική σου. Εφόσον μπορείς να δεις καθαρά τον κατάλληλο τρόπο για να κάνεις κάτι και οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν κι αυτοί πως αυτή η μέθοδος μπορεί να εφαρμοστεί, τότε έτσι θα πρέπει να ασκηθείς. Μη φοβάσαι να αναλάβεις ευθύνες, να προσβάλεις τους άλλους ή να υποστείς συνέπειες. Αν κάποιος δεν κάνει τίποτα αληθινό, είναι πάντα ραδιούργος, φοβάται να αναλάβει ευθύνες και δεν τολμά να τηρεί τις αρχές στις ενέργειές του, τότε αυτό δείχνει πως είναι πολύ ύπουλος και δόλιος και πως κρύβει πάρα πολλά πανούργα σχέδια. Θέλει να απολαύσει τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού, χωρίς να κάνει τίποτα αληθινό. Αυτό δείχνει πως δεν είναι καθόλου ενάρετος. Δεν υπάρχει κανείς που να αποστρέφεται περισσότερο ο Θεός από τέτοιου είδους πονηρούς και δόλιους ανθρώπους. Ό,τι κι αν σκέφτεσαι, αν δεν ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια, δεν έχεις αφοσίωση, πάντα σε κηλιδώνουν προσωπικές νοθεύσεις και έχεις διαρκώς τις δικές σου προθέσεις και ιδέες, ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά όλα αυτά τα πράγματα και τα γνωρίζει. Νομίζεις ότι ο Θεός δεν γνωρίζει γι’ αυτά; Σε αυτήν την περίπτωση, είσαι πολύ ανόητος! Κι αν δεν μετανοήσεις αμέσως, δεν θα έχεις το έργο του Θεού. Γιατί δεν θα έχεις το έργο του Θεού; Επειδή ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων και βλέπει, με απόλυτη σαφήνεια, όλα τα μικρά πανούργα σχέδιά σου· η καρδιά σου είναι απομονωμένη από Εκείνον και δεν είσαι σε σύμπνοια μαζί Του. Ποια είναι τα κύρια πράγματα που κρατούν την καρδιά σου απομονωμένη από τον Θεό; Οι σκέψεις σου, τα συμφέροντα και η περηφάνια σου, η θέση σου και τα μικρά πανούργα σχέδιά σου. Υπάρχει ένα τείχος στην καρδιά σου που σε χωρίζει από τον Θεό, πάντα κρύβεις μυστικά και έχεις διαρκώς τις δικές σου προθέσεις, κι αυτό συνεπάγεται μπελάδες. Εάν έχεις ελαφρώς χαμηλό επίπεδο και ελαφρώς επιφανειακή εμπειρία, αλλά είσαι πρόθυμος να επιδιώξεις την αλήθεια, είσαι πάντα σε σύμπνοια με τον Θεό και μπορείς να δώσεις τα πάντα σε αυτό που σου εμπιστεύεται ο Θεός, χωρίς να κάνεις κόλπα, τότε θα το δει και ο Θεός αυτό. Εάν η καρδιά σου είναι διαρκώς απομονωμένη από τον Θεό, εάν κρύβεις συνεχώς φτηνά τεχνάσματα, ζεις διαρκώς για τα δικά σου συμφέροντα και την περηφάνια σου, κάνεις συνεχώς υπολογισμούς γι’ αυτά τα πράγματα μέσα σου και αυτά τα πράγματα καταλαμβάνουν την καρδιά σου, με αποτέλεσμα ο Θεός να μην είναι ικανοποιημένος μαζί σου, κι έτσι να μη σε διαφωτίζει, να μη σε φωτίζει ούτε να σου δίνει καμία σημασία και η καρδιά σου να σκοτεινιάζει όλο και πιο πολύ, τότε, όταν εκτελείς το καθήκον σου ή κάνεις οτιδήποτε, θα το κάνεις χάλια και δεν θα διακρίνεται από τίποτα το καλό. Αυτό συμβαίνει επειδή είσαι πολύ εγωιστής και ελεεινός, μηχανορραφείς διαρκώς για χάρη σου, δεν είσαι ειλικρινής προς τον Θεό και τολμάς να είσαι δόλιος απέναντι στον Θεό και να προσπαθείς να ξεγελάσεις τον Θεό, ενώ, όχι μόνο δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, αλλά είσαι και ύπουλος κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου· δεν δαπανάς έτσι ειλικρινά για τον Θεό. Και εφόσον δεν κάνεις ειλικρινά το καθήκον σου, εφόσον βρίσκεσαι εδώ απλώς για να μοχθήσεις λιγάκι, να χρησιμοποιήσεις αυτήν την ευκαιρία για ν’ αποκομίσεις περισσότερα οφέλη, και θέλεις επίσης να συνωμοτήσεις για ν’ αποκτήσεις φήμη, κέρδος και θέση για σένα, και εφόσον δεν το αποδέχεσαι και δεν υποτάσσεσαι όταν κλαδεύεσαι, είναι πιθανό να προσβάλεις τη διάθεση του Θεού. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Αν δεν μετανοήσεις, θα διατρέχεις κίνδυνο και πιθανότατα ο Θεός θα σε αποκλείσει· σε αυτήν την περίπτωση, δεν θα έχεις ποτέ ξανά την ευκαιρία να λάβεις την έγκριση του Θεού.

Συναναστροφή του Θεού  

Μερικοί άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι ο οίκος του Θεού μπορεί να μεταχειρίζεται δίκαια τους ανθρώπους. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός βασιλεύει στον οίκο Του και ότι εκεί βασιλεύει η αλήθεια. Πιστεύουν ότι όποιο καθήκον κι αν εκτελεί κάποιος, αν προκύψει κάποιο πρόβλημα σ’ αυτό, ο οίκος του Θεού θα χειριστεί αμέσως την περίπτωσή του, θα του αφαιρέσει το δικαίωμα να εκτελεί αυτό το καθήκον και θα τον στείλει κάπου αλλού ή, μάλιστα, θα τον αποπέμψει από την εκκλησία. Είναι όντως έτσι τα πράγματα; Ασφαλώς όχι. Ο οίκος του Θεού μεταχειρίζεται κάθε άτομο σύμφωνα με την αλήθεια-αρχές. Ο Θεός είναι δίκαιος στη μεταχείρισή Του προς κάθε άτομο. Δεν εξετάζει μόνο το πώς συμπεριφέρεται ένα άτομο σε μια μεμονωμένη περίπτωση· εξετάζει τη φύση-ουσία του, τις προθέσεις του, τη στάση του, και ιδίως το κατά πόσο μπορεί να κάνει αυτοκριτική όταν κάνει λάθος, κατά πόσο δείχνει μεταμέλεια και κατά πόσο μπορεί να φτάσει στην ουσία του προβλήματος με βάση τα λόγια Του, να κατανοήσει την αλήθεια, να μισήσει τον εαυτό του και να μετανοήσει πραγματικά. Δεν μπορεί να σωθεί ένας άνθρωπος που δεν έχει αυτήν τη σωστή στάση, που αφήνει τις προσωπικές επιδιώξεις να μολύνουν πλήρως την ψυχή του, που καταστρώνει πονηρά σχέδια και αποκαλύπτει διεφθαρμένες διαθέσεις και που, όταν προκύπτουν προβλήματα, προσποιείται, χρησιμοποιεί σοφίσματα, προσπαθεί να δικαιολογηθεί και αρνείται πεισματικά να παραδεχθεί τι έχει κάνει. Δεν δέχεται καθόλου την αλήθεια, και ο πραγματικός του χαρακτήρας έχει αποκαλυφθεί πλήρως. Οι άνθρωποι που δεν είναι σωστοί και που δεν μπορούν ούτε στο ελάχιστο να δεχθούν την αλήθεια είναι στην ουσία δύσπιστοι, και μόνο ο αποκλεισμός τούς αξίζει. Πώς γίνεται να μην αποκαλυφθεί και να μην αποκλειστεί ένας δύσπιστος που είναι επικεφαλής ή εργάτης; Αποκαλύπτεται στο πι και φι, ό,τι καθήκον κι αν εκτελεί. Αυτό συμβαίνει επειδή οι διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτει είναι πάρα πολλές και ολοφάνερες. Επιπλέον, δεν δέχεται καθόλου την αλήθεια και ενεργεί απερίσκεπτα και αυθαίρετα. Στο τέλος, όταν έχει αποκλειστεί και έχει χάσει την ευκαιρία να εκτελέσει το καθήκον του, αρχίζει να ανησυχεί και να κάνει σκέψεις του τύπου: «Την έχω πατήσει άσχημα. Αν δεν μου επιτρέπεται να εκτελώ το καθήκον μου, δεν θα μπορέσω να σωθώ. Τι πρέπει να κάνω;» Στην πραγματικότητα, o Ουρανός θα δείχνει πάντα στους ανθρώπους ότι έχουν κι άλλες επιλογές. Υπάρχει κι ένα τελευταίο μονοπάτι που μπορεί να ακολουθήσει: να μετανοήσει αληθινά, να σπεύσει να διαδώσει το ευαγγέλιο και να κερδίσει ανθρώπους, χρησιμοποιώντας έτσι τις καλές του πράξεις ως αντιστάθμισμα για τα παραπτώματα που έχει κάνει. Αν δεν ακολουθήσει αυτό το μονοπάτι, τότε είναι πραγματικά καταδικασμένος. Αν έχει λίγη λογική και γνωρίζει ότι δεν διαθέτει κανένα ταλέντο, θα πρέπει να εφοδιαστεί καταλλήλως με την αλήθεια και να εξασκηθεί στη διάδοση του ευαγγελίου —είναι και αυτό ένα είδος εκτέλεσης καθήκοντος. Μιλάμε για κάτι απολύτως εφικτό. Δεν είναι ανόητος και αδαής όποιος ναι μεν αναγνωρίζει ότι αποκλείστηκε επειδή δεν εκτέλεσε καλά το καθήκον του αλλά αφήνει την απόγνωση να τον παρασύρει, και αρνείται ακόμη και τώρα να δεχτεί την αλήθεια και να δείξει έστω και την παραμικρή μεταμέλεια; Πείτε Μου, αν κάποιος έχει κάνει ένα λάθος αλλά είναι ικανός να κατανοήσει αληθινά τα πράγματα και διατεθειμένος να μετανοήσει, δεν θα του δώσει ο οίκος του Θεού μια ευκαιρία; Καθώς πλησιάζει στο τέλος του το έξι χιλιάδων ετών σχέδιο διαχείρισης του Θεού, υπάρχουν τόσο πολλά καθήκοντα που πρέπει να εκτελεστούν. Αν όμως δεν έχεις συνείδηση και λογική, και δεν μεριμνάς για τις εργασίες που πρέπει, αν έχεις κερδίσει μια ευκαιρία να εκτελέσεις ένα καθήκον αλλά δεν την εκτιμάς, αν δεν επιδιώκεις ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια κι αφήνεις να περάσει πολύτιμος χρόνος, τότε θα αποκαλυφθείς. Αν είσαι συστηματικά επιπόλαιος στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, και δεν υποτάσσεσαι καθόλου όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κλάδεμα, θα σε χρησιμοποιήσει παρόλα αυτά ο οίκος του Θεού για να εκτελέσεις κάποιο καθήκον; Στον οίκο του Θεού βασιλεύει η αλήθεια, όχι ο Σατανάς. Ο Θεός έχει τον τελικό λόγο για τα πάντα. Αυτός είναι που κάνει το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου κι Αυτός κυριαρχεί επί των πάντων. Δεν υπάρχει ανάγκη να αναλύσεις τι είναι σωστό και τι λάθος· το μόνο που χρειάζεται είναι να ακούς και να υποτάσσεσαι. Όταν βρεθείς αντιμέτωπος με το κλάδεμα, πρέπει να αποδεχτείς την αλήθεια και να είσαι σε θέση να διορθώσεις τα λάθη σου. Αν το κάνεις, ο οίκος του Θεού δεν θα σου αφαιρέσει το δικαίωμα να εκτελείς ένα καθήκον. Αν φοβάσαι πάντα μήπως αποκλειστείς, αν βρίσκεις συνεχώς δικαιολογίες και δικαιολογείς πάντα τον εαυτό σου, τότε υπάρχει πρόβλημα. Αν αφήσεις τους άλλους να δουν ότι δεν αποδέχεσαι την αλήθεια στο ελάχιστο και ότι δεν καταλαβαίνεις από λογική, τότε έχεις πρόβλημα. Η εκκλησία θα είναι υποχρεωμένη να χειριστεί την περίπτωσή σου. Αν δεν αποδέχεσαι καθόλου την αλήθεια κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, και φοβάσαι πάντα μήπως αποκαλυφθείς και αποκλειστείς, τότε αυτός ο φόβος σου είναι μολυσμένος από ανθρώπινες προθέσεις και διεφθαρμένη σατανική διάθεση, καθώς και από καχυποψία, επιφυλακτικότητα και παρερμηνεία. Κανένα από αυτά δεν αποτελεί στάση που θα πρέπει να έχει ένα άτομο. Πρέπει αρχικά να αντιμετωπίσεις τον φόβο σου, καθώς και τις παρανοήσεις που έχεις για τον Θεό. Πώς προκύπτουν οι παρανοήσεις ενός ατόμου για τον Θεό; Όταν τα πράγματα του πάνε καλά, τότε σίγουρα δεν Τον παρανοεί. Πιστεύει ότι ο Θεός είναι καλός, ότι ο Θεός είναι αξιοσέβαστος, ότι ο Θεός είναι δίκαιος, ότι ο Θεός είναι ελεήμων και στοργικός, ότι ο Θεός είναι σωστός σε ό,τι κάνει. Ωστόσο, όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με κάτι που δεν συνάδει με τις αντιλήψεις του, σκέφτεται: «Φαίνεται ότι ο Θεός δεν είναι πολύ δίκαιος, τουλάχιστον όχι σ’ αυτό το θέμα». Δεν πρόκειται για παρανόηση; Πώς είναι δυνατόν ο Θεός να μην είναι δίκαιος; Τι προκάλεσε αυτήν την παρανόηση; Τι σε έκανε να σχηματίσεις αυτήν την άποψη και αντίληψη ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος; Μπορείς να πεις με βεβαιότητα τι ήταν αυτό; Ποια πρόταση ήταν; Ποιο θέμα; Ποια κατάσταση; Πες το, ώστε να το καταλάβουν όλοι και να δουν αν μπορείς να το τεκμηριώσεις. Και όταν κάποιος παρανοεί τον Θεό ή βρίσκεται αντιμέτωπος με κάτι που δεν συνάδει με τις αντιλήψεις του, τι στάση πρέπει να έχει; (Πρέπει να αναζητά την αλήθεια και να δείχνει υποταγή.) Πρέπει πρώτα να υποταχθεί και να σκεφτεί: «Δεν καταλαβαίνω, αλλά θα υποταχθώ γιατί είναι κάτι που έχει κάνει ο Θεός και όχι κάτι που πρέπει να αναλύσει ο άνθρωπος. Επιπλέον, δεν μπορώ να αμφισβητήσω ούτε τα λόγια του Θεού ούτε το έργο Του, επειδή ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια». Αυτή δεν είναι η στάση που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος; Αν είχες αυτήν τη στάση, θα εξακολουθούσε να αποτελεί πρόβλημα η παρανόησή σου; (Όχι.) Δεν θα επηρέαζε ούτε θα αναστάτωνε την εκπλήρωση του καθήκοντός σου.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Αφού οι άνθρωποι αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, ποιο είναι το πιο οδυνηρό και το πιο δυσάρεστο πράγμα που μπορεί να τους συμβεί; Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από το να μάθουν ότι έχουν αποπεμφθεί ή αποβληθεί και ότι έχουν αποκαλυφθεί και αποκλειστεί από τον Θεό· αυτό είναι ό,τι πιο οδυνηρό και λυπηρό, και κανείς δεν θέλει να του συμβεί κάτι τέτοιο αφού αρχίσει να πιστεύει στον Θεό. Πώς, λοιπόν, μπορούν οι άνθρωποι ν’ αποφύγουν να τους συμβεί κάτι τέτοιο; Θα πρέπει, τουλάχιστον, να ενεργούν σύμφωνα με τη συνείδησή τους, δηλαδή, θα πρέπει να μάθουν πρώτα πώς να εκπληρώνουν τις ευθύνες τους, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να είναι επιπόλαιοι, και θα πρέπει να μην καθυστερούν αυτό που τους έχει εμπιστευτεί ο Θεός. Εφόσον είσαι άνθρωπος, θα πρέπει να σκεφτείς ποιες είναι οι υποχρεώσεις ενός ανθρώπου. Δεν χρειάζεται ν’ αναφερθούν οι υποχρεώσεις τις οποίες εκτιμούν περισσότερο οι άπιστοι, όπως το να δείχνεις ευσέβεια στους γονείς σου, να τους φροντίζεις και να εξασφαλίζεις ότι θα αποκτήσει φήμη η οικογένειά σου. Όλα αυτά είναι κούφια και χωρίς κανένα πραγματικό νόημα. Ποια είναι η ελάχιστη υποχρέωση που θα πρέπει να εκπληρώσει ένα άτομο; Το πιο ρεαλιστικό είναι ο τρόπος με τον οποίο εκτελείς καλά το καθήκον σου τώρα. Με το να αρκείσαι πάντοτε στο να κάνεις απλά και μόνο τα διαδικαστικά, δεν εκπληρώνεις την υποχρέωσή σου· ούτε με το να μπορείς μόνο να λες λόγια και δόγματα εκπληρώνεις την υποχρέωσή σου. Μόνο αν κάνεις πράξη την αλήθεια και ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές, εκπληρώνεις την υποχρέωσή σου. Μόνο όταν η άσκηση της αλήθειας από σένα είναι αποτελεσματική κι ωφέλιμη για τους ανθρώπους, θα έχεις εκπληρώσει πραγματικά την υποχρέωσή σου. Ανεξάρτητα από το καθήκον που κάνεις, μόνο όταν επιμένεις να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές στα πάντα θα έχεις εκπληρώσει πραγματικά την υποχρέωσή σου. Το να ενεργείς μηχανικά σύμφωνα με τον ανθρώπινο τρόπο δράσης σημαίνει ότι ενεργείς επιπόλαια· μόνο αν εμμένεις στις αλήθεια-αρχές, εκτελείς σωστά το καθήκον σου και εκπληρώνεις την υποχρέωσή σου. Και όταν εκπληρώνεις την υποχρέωσή σου, αυτό δεν είναι η εκδήλωση αφοσίωσης; Αυτή είναι η εκδήλωση της εκτέλεσης του καθήκοντός σου με αφοσίωση. Μόνο όταν έχεις αυτό το αίσθημα ευθύνης, και αυτήν την αποφασιστικότητα και επιθυμία, καθώς και αυτήν την εκδήλωση αφοσίωσης απέναντι στο καθήκον σου, θα σε κοιτάξει ο Θεός ευνοϊκά και θα σε εγκρίνει. Αν δεν έχεις καν αυτό το αίσθημα ευθύνης, ο Θεός θα σε αντιμετωπίζει ως χασομέρη, ως μπουμπουνοκέφαλο, και θα σε σιχαίνεται. Από την ανθρώπινη οπτική, αυτό σημαίνει ότι δεν θα σε σέβεται, δεν θα σε παίρνει στα σοβαρά και θα σε περιφρονεί. Είναι όπως όταν δεν έχεις έρθει σ’ επαφή με κάποιον για ένα διάστημα, και μετά τον βλέπεις να μιλάει για ανεφάρμοστα πράγματα που ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, να φλυαρεί λέγοντας πράγματα που δεν είναι ρεαλιστικά, και παρατηρείς ότι του αρέσει να κομπάζει και να λέει μεγάλα λόγια και ότι δεν είναι αξιόπιστος· θα σου ενέπνεε σεβασμό; Θα τολμούσες να του εμπιστευτείς οποιαδήποτε εργασία; Ίσως, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, να καθυστερούσε την εργασία που θα του εμπιστευόσουν, κι επομένως δεν θα τολμούσες να εμπιστευτείς τίποτε σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο. Θα τον απεχθανόσουν από τα βάθη της καρδιάς σου και θα μετάνιωνες που είχες την οποιαδήποτε σχέση μαζί του. Θα ένιωθες ευτυχής που δεν του είχες εμπιστευτεί τίποτε και θα σκεφτόσουν ότι, αν το είχες κάνει, θα το μετάνιωνες για το υπόλοιπο της ζωής σου. Ας πούμε ότι αλληλεπιδράς με κάποιον και, μέσα από τη συζήτηση και την επαφή μαζί του, βλέπεις ότι όχι μόνο έχει καλή ανθρώπινη φύση, αλλά έχει και αίσθημα ευθύνης. Όταν του εμπιστεύεσαι μια εργασία, ακόμη κι αν του πεις κάτι εντελώς χαλαρά, το εντυπώνει στο μυαλό του και σκέφτεται τρόπους να χειριστεί την εργασία καλά για να σε ικανοποιήσει, ενώ αν δεν χειριστεί καλά την εργασία που του έχεις αναθέσει, μετά ντρέπεται να σε αντικρίσει· αυτός ο άνθρωπος έχει αίσθημα ευθύνης. Οι άνθρωποι που έχουν αίσθημα ευθύνης, εφόσον τους πει ή τους αναθέσει κάτι κάποιος —είτε είναι επικεφαλής ή εργάτης είτε ο Άνωθεν— θα σκέφτονται πάντα: «Αφού, λοιπόν, μ’ έχουν σε τόση εκτίμηση, πρέπει να χειριστώ καλά αυτό το ζήτημα και να μην τους απογοητεύσω». Δεν θα ένιωθες ήρεμος αν εμπιστευόσουν μια εργασία σε τέτοιους ανθρώπους που έχουν συνείδηση και λογική; Οι άνθρωποι στους οποίους μπορείς να εμπιστευτείς μια εργασία είναι σίγουρα αυτοί που βλέπεις ευνοϊκά και αυτοί στους οποίους έχεις εμπιστοσύνη. Συγκεκριμένα, αν έχουν χειριστεί αρκετές εργασίες για σένα και τις έχουν φέρει όλες σε πέρας πολύ ευσυνείδητα και έχουν ικανοποιήσει απόλυτα τις απαιτήσεις σου, τότε θα τους θεωρείς αξιόπιστους. Βαθιά μέσα σου, θα τους θαυμάζεις πραγματικά και θα τους έχεις σε εκτίμηση. Οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να σχετιστούν με τέτοιους ανθρώπους, πόσο μάλλον ο Θεός. Πιστεύετε ότι ο Θεός θα ήταν πρόθυμος να εμπιστευτεί το εκκλησιαστικό έργο και το καθήκον που υποχρεούνται να κάνουν οι άνθρωποι σε κάποιον που δεν είναι αξιόπιστος; (Όχι.) Όταν ο Θεός αναθέτει ένα αντικείμενο του εκκλησιαστικού έργου σε κάποιον, τι προσδοκία έχει από αυτόν; Πρώτον, ο Θεός ελπίζει ότι ο άνθρωπος αυτός είναι επιμελής και υπεύθυνος, ότι θ’ αντιμετωπίσει αυτό το αντικείμενο του έργου σαν ένα σπουδαίο ζήτημα και θα το χειριστεί αναλόγως και ότι θα το κάνει καλά. Δεύτερον, ο Θεός ελπίζει ότι αυτός ο άνθρωπος είναι άξιος εμπιστοσύνης, ότι όσος καιρός κι αν περάσει και όσο κι αν αλλάξει το περιβάλλον, δεν πρόκειται να κλονιστεί το αίσθημα ευθύνης του και ότι η ακεραιότητά του θ’ αντέξει τις δοκιμασίες. Αν είναι αξιόπιστος άνθρωπος, ο Θεός θα είναι ήσυχος και δεν θα χρειάζεται πλέον να επιβλέπει ή να παρακολουθεί αυτό το ζήτημα. Κι αυτό γιατί, βαθιά μέσα Του, θα τον εμπιστεύεται και θα είναι σίγουρος ότι θα ολοκληρώσει την εργασία που του έχει ανατεθεί χωρίς τίποτε να πάει στραβά. Όταν ο Θεός εμπιστεύεται μια εργασία σε κάποιον, αυτό δεν ελπίζει; (Ναι.) Τότε, μόλις κατανοήσεις την πρόθεση του Θεού, θα πρέπει έπειτα να ξέρεις βαθιά μέσα σου πώς να ενεργείς για να ικανοποιήσεις τις απαιτήσεις του Θεού, πώς να καταφέρεις να σε δει ευνοϊκά ο Θεός και να κερδίσεις την εμπιστοσύνη Του. Αν μπορείς να δεις ξεκάθαρα τις εκδηλώσεις και τη συμπεριφορά σου, καθώς και τη στάση με την οποία προσεγγίζεις το καθήκον σου, αν έχεις αυτεπίγνωση και γνωρίζεις τι είσαι, δεν είναι τότε παράλογο ν’ απαιτείς να σε βλέπει ευνοϊκά ο Θεός, να σου δείξει χάρη ή να έχεις ευνοϊκή μεταχείριση από Αυτόν; (Ναι.) Ακόμη κι εσύ ο ίδιος υποτιμάς τον εαυτό σου, ακόμη κι εσύ περιφρονείς τον εαυτό σου, κι ωστόσο απαιτείς να σε βλέπει ευνοϊκά ο Θεός· αυτό δεν είναι λογικό. Επομένως, αν θέλεις να σε βλέπει ευνοϊκά ο Θεός, θα πρέπει τουλάχιστον να γίνεις αξιόπιστος στα μάτια των άλλων. Αν θέλεις οι άλλοι να σ’ εμπιστεύονται, να σε βλέπουν ευνοϊκά, να σε έχουν σε εκτίμηση, τότε θα πρέπει τουλάχιστον να έχεις αξιοπρέπεια, να έχεις αίσθημα ευθύνης, να κρατάς τον λόγο σου και να είσαι αξιόπιστος. Επιπλέον, θα πρέπει να γίνεις επιμελής, υπεύθυνος και αφοσιωμένος απέναντι στον Θεό· τότε θα έχεις ουσιαστικά εκπληρώσει τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από σένα. Τότε θα υπάρχει ελπίδα να κερδίσεις την έγκριση του Θεού, έτσι δεν είναι; (Ναι.)

«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (8)

Ασχέτως του τι σας ζητά ο Θεός, εσείς πρέπει απλώς να δίνετε τα πάντα. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα είσαι ικανός να εκπληρώσεις την αφοσίωσή σου ενώπιον του Θεού αυτές τις τελευταίες ημέρες, και εφόσον θα μπορέσεις να δεις το χαμόγελο ικανοποίησης του Θεού επάνω στον θρόνο Του, ακόμα κι αν είναι η στιγμή του θανάτου σου, θα πρέπει να μπορείς να γελάς και να χαμογελάς, καθώς τα μάτια σου θα κλείνουν. Πρέπει να εκτελέσεις το τελευταίο σου καθήκον για τον Θεό κατά το χρονικό σου διάστημα στη γη. Στο παρελθόν, ο Πέτρος σταυρώθηκε ανάποδα για χάρη του Θεού· αλλά εσύ θα πρέπει να ικανοποιήσεις τον Θεό αυτές τις τελευταίες ημέρες και να εξαντλήσεις όλη σου την ενέργεια για χάρη Του. Τι μπορεί να κάνει ένα δημιουργημένο ον για τον Θεό; Θα πρέπει, συνεπώς, να παραχωρήσεις τον εαυτό σου στον Θεό εκ των προτέρων, ώστε Εκείνος να σε ενορχηστρώσει όπως επιθυμεί. Εφόσον αυτό κάνει τον Θεό ευτυχισμένο και ευχαριστημένο, τότε ας κάνει ό,τι επιθυμεί με εσένα. Τι δικαίωμα έχουν οι άνθρωποι να εκφράζουν λόγια παραπόνου;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ερμηνείες των μυστηρίων των λόγων του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 41

Σήμερα, αυτό που πρέπει να επιτύχετε δεν είναι οι πρόσθετες απαιτήσεις, αλλά το καθήκον του ανθρώπου και αυτό που πρέπει να γίνει από όλους. Εάν δεν είστε σε θέση ακόμα και να εκτελέσετε το καθήκον σας, ή να το κάνετε καλά, τότε δεν βάζετε τους εαυτούς σας σε μπελάδες; Δεν φλερτάρετε με τον θάνατο; Πώς θα μπορούσατε ακόμα να περιμένετε ότι θα έχετε μέλλον και προοπτικές; Το έργο του Θεού γίνεται για χάρη της ανθρωπότητας και η συνεργασία του ανθρώπου δίνεται για χάρη της διαχείρισης του Θεού. Αφότου ο Θεός έχει κάνει όλα όσα υποτίθεται ότι πρέπει να κάνει, ο άνθρωπος πρέπει να είναι γενναιόδωρος στις πράξεις του και να συνεργάζεται με τον Θεό. Στο έργο του Θεού, ο άνθρωπος πρέπει να καταβάλλει κάθε προσπάθεια, πρέπει να προσφέρει την αφοσίωσή του, και δεν πρέπει να επιδοθεί σε πολυάριθμες συλλήψεις ή να καθίσει παθητικά και να περιμένει τον θάνατο. Ο Θεός μπορεί να θυσιάσει τον εαυτό Του για τον άνθρωπο, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσφέρει την αφοσίωσή του στον Θεό; Ο Θεός έχει ενωμένη την καρδιά και το μυαλό για τον άνθρωπο, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσφέρει λίγη συνεργασία; Ο Θεός εργάζεται για την ανθρωπότητα, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκπληρώσει κάποιο από τα καθήκοντά του για χάρη της διαχείρισης του Θεού; Το έργο του Θεού έχει φτάσει μέχρι εδώ, κι όμως εξακολουθείτε να βλέπετε αλλά να μην ενεργείτε, να ακούτε αλλά να μην κινείστε. Δεν είναι τέτοιοι άνθρωποι αντικείμενα καταδίκης; Ο Θεός έχει ήδη αφιερώσει όλο Του το Είναι στον άνθρωπο, οπότε γιατί σήμερα ο άνθρωπος είναι ανίκανος να επιτελέσει σοβαρά το καθήκον του; Για τον Θεό, το έργο Του είναι η πρώτη προτεραιότητά Του και το έργο της διαχείρισής Του είναι υψίστης σημασίας. Για τον άνθρωπο, το να κάνει τα λόγια του Θεού πράξη και να εκπληρώσει τις απαιτήσεις Του είναι η πρώτη του προτεραιότητα. Αυτό όλοι πρέπει να το καταλάβετε.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου

Αφού αποδέχθηκε την ανάθεση από τον Θεό, ο Νώε άρχισε να προγραμματίζει τη δημιουργία της κιβωτού που του είχε εμπιστευτεί ο Θεός. Αναζήτησε τα διάφορα υλικά, αλλά και τους ανθρώπους και τα εργαλεία που ήταν απαραίτητα για την κατασκευή της κιβωτού. Φυσικά, κάτι τέτοιο περιλάμβανε πολλά πράγματα· δεν ήταν τόσο απλό και εύκολο όσο υπονοείται στο κείμενο. Εκείνη την προβιομηχανική εποχή, μια εποχή που τα πάντα γίνονταν με το χέρι, με σωματικό κόπο, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πόσο επίπονη ήταν η κατασκευή μιας τέτοιας κιβωτού, ενός τέτοιου κολοσσιαίου έργου, προκειμένου να ολοκληρωθεί το έργο της κατασκευής της κιβωτού όπως το είχε εμπιστευτεί ο Θεός. Φυσικά, ο τρόπος με τον οποίο ο Νώε προγραμμάτισε, προετοίμασε, σχεδίασε και βρήκε τα διάφορα πράγματα, όπως τα υλικά και τα εργαλεία, δεν είναι απλό ζήτημα, και επιπλέον ο Νώε μπορεί να μην είχε ξαναδεί ποτέ του ένα τόσο τεράστιο πλοίο. Αφού δέχτηκε αυτήν την αποστολή, αφού κατάλαβε το νόημα των λόγων του Θεού, και κρίνοντας από όλα όσα είχε πει ο Θεός, ο Νώε αντιλήφθηκε ότι δεν επρόκειτο για ένα απλό ζήτημα, για ένα εύκολο έργο. Η εργασία δεν ήταν ούτε απλή ούτε εύκολη· τι συνεπαγόταν αυτό; Από τη μία, σήμαινε πως, με το που θα αποδεχόταν ο Νώε αυτήν την ανάθεση, θα έπαιρνε βαρύ φορτίο στις πλάτες του. Επιπλέον, κρίνοντας από το γεγονός ότι ο Θεός κάλεσε αυτοπροσώπως τον Νώε και του έδωσε ο ίδιος τις οδηγίες για την κατασκευή της κιβωτού, δεν επρόκειτο για κάτι συνηθισμένο ούτε για μικρής σημασίας ζήτημα. Κρίνοντας από τις λεπτομέρειες όλων όσα είπε ο Θεός, δεν πρόκειται για κάτι που θα μπορούσε να επωμιστεί κανένας συνηθισμένος άνθρωπος. Το γεγονός ότι ο Θεός κάλεσε τον Νώε και ανέθεσε σ’ αυτόν να φτιάξει μια κιβωτό δείχνει πόσο σημαντικό θεωρούσε μέσα Του ο Θεός τον Νώε. Όταν τέθηκε αυτό το ζήτημα, ο Νώε ήταν, φυσικά, σε θέση να κατανοήσει κάποιες από τις προθέσεις του Θεού· έτσι, ο Νώε συνειδητοποίησε τι είδους ζωή τον περίμενε τα χρόνια που θα ακολουθούσαν και είχε επίγνωση για κάποιες απ’ τις δυσκολίες που επρόκειτο να αντιμετωπίσει. Παρόλο που ο Νώε συνειδητοποίησε και κατανόησε τη μεγάλη δυσκολία αυτού που του είχε εμπιστευτεί ο Θεός και το πόσο μεγάλες θα ήταν οι ταλαιπωρίες που θα αντιμετώπιζε, δεν είχε καμία πρόθεση να αρνηθεί· αντίθετα, ήταν βαθιά ευγνώμων στον Ιεχωβά Θεό. Γιατί ήταν ευγνώμων ο Νώε; Επειδή ο Θεός τού είχε εμπιστευτεί αναπάντεχα κάτι τόσο σημαντικό, και του είχε πει και εξηγήσει αυτοπροσώπως κάθε λεπτομέρεια. Ακόμη πιο σημαντικό ήταν ότι ο Θεός είχε, επίσης, πει στον Νώε ολόκληρη την ιστορία, από την αρχή μέχρι το τέλος, του γιατί έπρεπε να κατασκευαστεί η κιβωτός. Αυτό ήταν ζήτημα του σχεδίου διαχείρισης του Θεού, ήταν δική Του υπόθεση, αλλά ο Θεός τού είχε μιλήσει γι’ αυτό το ζήτημα, κι έτσι ο Νώε κατάλαβε τη σημασία του. Εν ολίγοις, κρίνοντας από αυτά τα διάφορα σημάδια, κρίνοντας από τον τόνο της ομιλίας του Θεού και από τις διάφορες πτυχές όσων μετέδωσε ο Θεός στον Νώε, εκείνος διαισθάνθηκε τη σημασία της κατασκευής της κιβωτού που του είχε αναθέσει ο Θεός, το εκτίμησε αυτό μέσα του και δεν τόλμησε να το αντιμετωπίσει ελαφρά τη καρδία ούτε τόλμησε να παραβλέψει την παραμικρή λεπτομέρεια. Γι’ αυτό, μόλις ο Θεός ολοκλήρωσε τις οδηγίες Του, ο Νώε ξεκίνησε τον προγραμματισμό και στρώθηκε στη δουλειά για να κάνει όλες τις διευθετήσεις για την κατασκευή της κιβωτού· έψαξε να βρει εργάτες, ετοίμασε τα κάθε είδους υλικά και, όπως προέβλεπαν τα λόγια του Θεού, συγκέντρωσε σιγά σιγά τα διάφορα είδη ζωντανών πλασμάτων στην κιβωτό.

Ολόκληρη η διαδικασία κατασκευής της κιβωτού ήταν γεμάτη δυσκολίες. Για την ώρα, ας βάλουμε στην άκρη το πώς τα έβγαλε πέρα ο Νώε με τους σφοδρούς ανέμους, τον καυτό ήλιο και τη βροχή που τον μαστίγωνε, με την εξαντλητική ζέστη και το δριμύ ψύχος, και με την εναλλαγή των τεσσάρων εποχών, χρόνο με τον χρόνο. Ας μιλήσουμε πρώτα για το πόσο κολοσσιαίο εγχείρημα ήταν η κατασκευή της κιβωτού, για το γεγονός ότι ετοίμασε τα διάφορα υλικά, και για τις ατέλειωτες δυσκολίες που αντιμετώπισε όσο κατασκεύαζε την κιβωτό. Τι περιελάμβαναν αυτές οι δυσκολίες; Αντίθετα με ό,τι πιστεύει ο κόσμος, κάποια πρακτικά ζητήματα δεν έγιναν σωστά με την πρώτη, και ο Νώε χρειάστηκε να αντιμετωπίσει πολλές αποτυχίες. Αν κάτι που ολοκλήρωνε του φαινόταν λάθος, το χαλούσε, και μόλις το χαλούσε, έπρεπε να ετοιμάσει τα υλικά και να το κάνει πάλι απ’ την αρχή. Δεν ήταν όπως στη σύγχρονη εποχή, που όλοι κάνουν τα πάντα με ηλεκτρονικό εξοπλισμό, και μόλις προγραμματιστεί ένα έργο εκτελείται σύμφωνα με το καθορισμένο πρόγραμμα. Όταν γίνονται σήμερα τέτοια έργα, χρησιμοποιούνται μηχανήματα· θέτεις το μηχάνημα σε λειτουργία κι εκείνο βγάζει τη δουλειά. Ο Νώε, όμως, ζούσε σε μια πρωτόγονη εποχή και κοινωνία· όλα τα έργα γίνονταν με το χέρι, έπρεπε να κάνεις όλη τη δουλειά με τα δυο σου χέρια, με τα μάτια και με το μυαλό σου, με τη δική σου επιμέλεια και τις δικές σου δυνάμεις. Πάνω απ’ όλα, φυσικά, οι άνθρωποι χρειαζόταν να βασίζονται στον Θεό· χρειαζόταν να αναζητούν τον Θεό παντού, κάθε στιγμή. Ο Νώε, ενώ συναντούσε κάθε είδους δυσκολίες τις μέρες και τις νύχτες που ασχολούνταν με την κατασκευή της κιβωτού, είχε να αντιμετωπίσει όχι μόνο τις διάφορες καταστάσεις που προέκυπταν ενώ έφερνε σε πέρας αυτό το κολοσσιαίο εγχείρημα, αλλά και τα διάφορα περιβάλλοντα που βρίσκονταν γύρω του, καθώς και τον χλευασμό, τη δυσφήμηση και τη λεκτική βία που του ασκούσαν οι άλλοι. Μπορεί εμείς να μη βιώσαμε προσωπικά αυτές τις σκηνές όταν συνέβησαν, αλλά δεν μπορούμε, άραγε, να φανταστούμε κάποιες από τις διάφορες δυσκολίες με τις οποίες ήρθε αντιμέτωπος και βίωσε ο Νώε, και τις διάφορες προκλήσεις που αντιμετώπισε; Το πρώτο πράγμα που χρειάστηκε να αντιμετωπίσει ο Νώε ενώ κατασκεύαζε την κιβωτό ήταν η έλλειψη κατανόησης, η γκρίνια, τα παράπονα, ακόμα και ο εξευτελισμός απ’ την οικογένειά του. Το δεύτερο ήταν η δυσφήμηση, ο χλευασμός και η κρίση των γύρω του, δηλαδή των συγγενών, των φίλων του και οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου. Ο Νώε, όμως, κρατούσε μόνο μία στάση, κι αυτή ήταν να υπακούει στα λόγια του Θεού και να τα εφαρμόζει μέχρι τέλους, χωρίς να αμφιταλαντευτεί ποτέ. Τι είχε αποφασίσει ο Νώε; «Όσο είμαι ζωντανός, όσο μπορώ ακόμα να κινούμαι, δεν θα εγκαταλείψω την ανάθεση από τον Θεό». Αυτό ήταν το κίνητρό του ενώ εκτελούσε τον μεγάλο άθλο της κατασκευής της κιβωτού, αλλά και η στάση του όταν του δόθηκαν οι εντολές του Θεού κι αφού άκουσε τα λόγια του Θεού. Αντιμέτωπος με κάθε είδους δυσκολίες, δύσκολες καταστάσεις και προκλήσεις, ο Νώε δεν υποχώρησε. Όταν κάποιες από τις πιο δύσκολες μηχανολογικές εργασίες του συχνά αποτύγχαναν και παρουσίαζαν ζημιές, παρόλο που ο Νώε ένιωθε στην καρδιά του ταραγμένος και ανήσυχος, όταν σκεφτόταν τα λόγια του Θεού, όταν θυμόταν κάθε λέξη που του πρόσταζε ο Θεός και την ανύψωσή του από τον Θεό, τότε συχνά ένιωθε ότι είχε μεγάλο κίνητρο: «Δεν μπορώ να παραιτηθώ, δεν μπορώ να απορρίψω αυτό που διέταξε ο Θεός και που μου εμπιστεύτηκε να κάνω· αυτή είναι η αποστολή από τον Θεό, και εφόσον την αποδέχτηκα, εφόσον άκουσα τα λόγια που είπε ο Θεός και τη φωνή του Θεού, και εφόσον την αποδέχτηκα αυτή από τον Θεό, τότε θα πρέπει να υποταχθώ απόλυτα· αυτό θα πρέπει να επιτύχει ένας άνθρωπος». Έτσι, όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετώπιζε, όποια κοροϊδία ή συκοφαντία κι αν συναντούσε, όσο κι αν καταπονούνταν το σώμα του, όσο κουρασμένο κι αν ήταν, δεν απαρνούνταν αυτό που του είχε εμπιστευτεί ο Θεός και είχε διαρκώς στο μυαλό του κάθε λέξη από όσα είχε πει και είχε διατάξει ο Θεός. Όσο κι αν άλλαζε το περιβάλλον του, όσο μεγάλες δυσκολίες κι αν αντιμετώπιζε, είχε πίστη ότι τίποτα από όλα αυτά δεν θα συνεχιζόταν για πάντα, ότι μόνο τα λόγια του Θεού δεν θα παρέρχονταν ποτέ και ότι σίγουρα θα γινόταν μόνο αυτό που είχε διατάξει ο Θεός να γίνει. Ο Νώε είχε μέσα του την αληθινή πίστη στον Θεό και την υπακοή που όφειλε να έχει, και συνέχισε να κατασκευάζει την κιβωτό που του είχε ζητήσει ο Θεός να κατασκευάσει. Μέρα με τη μέρα, χρόνο με τον χρόνο, ο Νώε γερνούσε, αλλά η πίστη του δεν εξασθενούσε, και δεν υπήρχε καμία αλλαγή στη στάση του και στην αποφασιστικότητά του να ολοκληρώσει την αποστολή από τον Θεό. Παρόλο που υπήρχαν στιγμές που αισθανόταν το σώμα του κουρασμένο και εξουθενωμένο, που αρρώσταινε και ένιωθε αδύναμη την καρδιά του, δεν μειώθηκε η αποφασιστικότητα και η επιμονή του προς την ολοκλήρωση της ανάθεσης από τον Θεό και την υποταγή στα λόγια του Θεού. Κατά τη διάρκεια των ετών που ο Νώε κατασκεύαζε την κιβωτό, ασκούταν στο να ακούει και να υποτάσσεται στα λόγια που είχε πει ο Θεός, κι επίσης ασκούταν σε μία σημαντική αλήθεια του ότι ένα δημιούργημα και ένας συνηθισμένος άνθρωπος πρέπει να ολοκληρώσει την ανάθεση από τον Θεό. Κατά τα φαινόμενα, η όλη διαδικασία ήταν, στην πραγματικότητα, ένα μόνο πράγμα: η κατασκευή της κιβωτού, η εκτέλεση όσων του είχε πει ο Θεός να κάνει σωστά και να φέρει σε πέρας. Τι απαιτούνταν, όμως, για να γίνει σωστά κάτι τέτοιο και να ολοκληρωθεί με επιτυχία; Δεν απαιτούνταν ούτε ο ζήλος των ανθρώπων ούτε τα συνθήματά τους, ούτε φυσικά κάποιοι όρκοι που θα έκαναν από μια περαστική απερισκεψία, ούτε κι ο δήθεν θαυμασμός των ανθρώπων για τον Δημιουργό. Τίποτα από αυτά δεν απαιτούνταν. Μπροστά στην κατασκευή της κιβωτού από τον Νώε, ο δήθεν θαυμασμός των ανθρώπων, οι όρκοι τους, ο ζήλος τους και η πίστη τους στον Θεό μέσα στον πνευματικό τους κόσμο, όλα αυτά δεν ωφελούν σε τίποτα απολύτως· μπροστά στην αληθινή πίστη και την αληθινή υποταγή του Νώε στον Θεό, οι άνθρωποι μοιάζουν τόσο φτωχοί κι αξιοθρήνητοι, ενώ τα λίγα δόγματα που κατανοούν μοιάζουν τόσο κούφια, αχνά, ασθενικά κι αδύναμα, για να μην πούμε ντροπιαστικά, ποταπά και αχρεία.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τρίτο: Πώς ο Νώε και ο Αβραάμ υπάκουσαν στα λόγια του Θεού και υποτάχθηκαν σ’ Αυτόν (Μέρος δεύτερο)

Το να εκτελεί ο άνθρωπος το καθήκον του είναι, στην πραγματικότητα, η πραγματοποίηση όλων όσα είναι έμφυτα στον άνθρωπο, δηλαδή, ό,τι είναι εφικτό για τον άνθρωπο. Κι είναι τότε που το καθήκον του εκπληρώνεται. Τα ελαττώματα του ανθρώπου κατά την υπηρεσία του σταδιακά μειώνονται μέσω της βαθμιαίας εμπειρίας και της διαδικασίας υποβολής του σε κρίση· δεν παρεμποδίζουν ούτε επηρεάζουν το καθήκον του ανθρώπου. Αυτοί που σταματούν να υπηρετούν ή υποκύπτουν και υποχωρούν από φόβο ότι μπορεί να υπάρχουν ελαττώματα κατά την υπηρεσία τους είναι οι πιο δειλοί απ’ όλους. Αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να εκφράσουν ό,τι οφείλουν να εκφράσουν κατά την υπηρεσία ή να επιτύχουν ό,τι είναι εγγενώς εφικτό γι’ αυτούς, κι αντ’ αυτού ενεργούν μηχανικά, τότε έχουν χάσει τη λειτουργία που θα έπρεπε να έχει ένα δημιουργημένο ον. Αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι οι επονομαζόμενες «μετριότητες»· είναι άχρηστα σκουπίδια. Πώς είναι δυνατόν τέτοιοι άνθρωποι να αποκαλούνται καταλλήλως δημιουργημένα όντα; Δεν είναι διεφθαρμένα όντα που λάμπουν εξωτερικά, αλλά είναι σάπια εσωτερικά; […] Δεν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του καθήκοντος του ανθρώπου και του αν αυτός θα λάβει ευλογίες ή θα υποφέρει από κακοτυχία. Καθήκον είναι αυτό που ο άνθρωπος οφείλει να εκπληρώσει· είναι η αποστολή που του στάλθηκε από τον ουρανό και δεν πρέπει να εξαρτάται από την ανταμοιβή, τους όρους ή την αιτία. Μόνο τότε κάνει το καθήκον του. Το να λαμβάνει κανείς ευλογίες αναφέρεται στο να τελειώνεται και απολαμβάνει τις ευλογίες του Θεού αφότου κριθεί. Το να υποφέρει κακοτυχία κανείς αναφέρεται στο να μην αλλάζει η διάθεσή του αφότου παιδευτεί και κριθεί, είναι όταν δεν βιώνει την τελείωση, αλλά τιμωρείται. Όμως, ανεξάρτητα από το αν λαμβάνουν ευλογίες ή υποφέρουν από κακοτυχία, τα δημιουργημένα όντα οφείλουν να εκπληρώνουν το καθήκον τους, κάνοντας αυτά που οφείλουν να κάνουν και κάνοντας αυτά που μπορούν να κάνουν· αυτό είναι το ελάχιστο που οφείλει να κάνει ένας άνθρωπος που αναζητά τον Θεό. Δεν θα έπρεπε να κάνεις το καθήκον σου μόνο για να λαμβάνεις ευλογίες και δεν θα έπρεπε να αρνείσαι να ενεργήσεις από φόβο μην υποφέρεις από κακοτυχία. Επιτρέψτε Μου να σας πω το εξής: Το να εκτελεί ο άνθρωπος το καθήκον του είναι αυτό που οφείλει να κάνει, και αν είναι ανίκανος να εκτελέσει το καθήκον του, τότε αυτό συνιστά την παρακοή του. Ο άνθρωπος αλλάζει σταδιακά μέσα από τη διαδικασία της εκτέλεσης του καθήκοντός του, και μέσω αυτής της διαδικασίας επιδεικνύει την αφοσίωσή του. Ως εκ τούτου, όσο περισσότερο είσαι σε θέση να κάνεις το καθήκον σου, τόσο μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας θα λαμβάνεις και τόσο πιο πραγματική θα γίνεται η έκφρασή σου. Αυτοί που απλώς διεκπεραιώνουν τυπικά το καθήκον τους και δεν αναζητούν την αλήθεια θα αποκλειστούν στο τέλος, καθώς τέτοιοι άνθρωποι δεν κάνουν το καθήκον τους καθώς κάνουν πράξη την αλήθεια, και δεν κάνουν πράξη την αλήθεια κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Είναι αυτοί που παραμένουν αμετάβλητοι και θα υποφέρουν από κακοτυχία. Όχι μόνον είναι ακάθαρτες οι εκφράσεις τους, αλλά κι ό,τι εκφράζουν είναι κακία.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του ενσαρκωμένου Θεού και του καθήκοντος του ανθρώπου

Σχετικές βιωματικές εμπειρίες

Οι συνέπειες αποφυγής της ευθύνης

Οι κρυφοί λόγοι για τους οποίους φοβάται κανείς την ευθύνη

Σχετικοί ύμνοι

Σήκωσε περισσότερο φορτίο για να τελειωθείς πιο εύκολα από τον Θεό