Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους, τους τοποθέτησε επί γης και τους έχει οδηγεί έκτοτε. Στη συνέχεια, τους έσωσε και πρόσφερε τον εαυτό Του ως θυσία περί αμαρτίας για την ανθρωπότητα. Στο τέλος, πρέπει να κατακτήσει την ανθρωπότητα, να σώσει πλήρως τους ανθρώπους και να αποκαταστήσει την αρχική τους ομοιότητα. Αυτό είναι το έργο με το οποίο ασχολείται από τις απαρχές —η αποκατάσταση της ανθρωπότητας στην αρχική της εικόνα και ομοιότητα. Ο Θεός θα εδραιώσει τη βασιλεία Του και θα αποκαταστήσει την αρχική ομοιότητα των ανθρωπίνων όντων, το οποίο σημαίνει ότι ο Θεός θα αποκαταστήσει την εξουσία Του επί γης και μεταξύ όλων των δημιουργημάτων. Η ανθρωπότητα έχασε τη θεοφοβούμενη καρδιά της, καθώς και τη λειτουργία που πρέπει να έχουν τα δημιουργήματα αφότου διαφθάρηκε από τον Σατανά, κι έτσι μετατράπηκε σε εχθρό που επαναστατεί ενάντια στον Θεό. Στη συνέχεια, η ανθρωπότητα ζούσε υπό την εξουσία του Σατανά και υπέστη τη χειραγώγηση του Σατανά· επομένως, ο Θεός δεν είχε τρόπο να εργαστεί μεταξύ των δημιουργημάτων Του, πόσο δε μάλλον μπορούσε να κερδίσει τον φόβο τους. Οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν από τον Θεό και όφειλαν να λατρεύουν τον Θεό, αλλά, στην πραγματικότητα, γύρισαν την πλάτη τους σ’ Αυτόν και λάτρεψαν τον Σατανά αντ’ Αυτού. Ο Σατανάς έγινε το είδωλο στην καρδιά τους. Έτσι, ο Θεός έχασε τη θέση Του στην καρδιά τους, έχασε δηλαδή τη σημασία πίσω από τη δημιουργία της ανθρωπότητας από Εκείνον. Συνεπώς, για να αποκαταστήσει τη σημασία πίσω από τη δημιουργία της ανθρωπότητας από Εκείνον, πρέπει να αποκαταστήσει την αρχική ομοιότητά της και να απαλλάξει την ανθρωπότητα από τις διεφθαρμένες της διαθέσεις. Για να διεκδικήσει και πάλι τους ανθρώπους από τον Σατανά, πρέπει να τους σώσει από την αμαρτία. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί ο Θεός να αποκαταστήσει σταδιακά την αρχική ομοιότητα και λειτουργία τους και, τελικά, να αποκαταστήσει τη βασιλεία Του. Η ολοκληρωτική καταστροφή αυτών των υιών της επανάστασης, τελικά, θα πραγματοποιηθεί, επίσης, για να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να βελτιώσουν τη λατρεία τους στον Θεό και τη ζωή τους επί γης. Επειδή ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους, θα τους κάνει να Τον λατρεύουν· επειδή επιθυμεί να αποκαταστήσει την αρχική λειτουργία της ανθρωπότητας, θα την αποκαταστήσει πλήρως και χωρίς καμία νόθευση. Η αποκατάσταση της εξουσίας Του σημαίνει πως θα κάνει τους ανθρώπους να Τον λατρεύουν και να υποτάσσονται σ’ Αυτόν· σημαίνει ότι ο Θεός θα κάνει τους ανθρώπους να ζουν λόγω Αυτού και θα κάνει τους εχθρούς Του να χάνονται ως αποτέλεσμα της εξουσίας Του. Σημαίνει ότι ο Θεός θα κάνει όλα όσα έχουν σχέση μ’ Αυτόν να κυριαρχήσουν μεταξύ των ανθρώπων χωρίς καμία αντίσταση από κανέναν. Η βασιλεία που επιθυμεί να εγκαθιδρύσει ο Θεός είναι η δική Του βασιλεία. Η ανθρωπότητα που επιθυμεί είναι μία που Τον λατρεύει, μία που υποτάσσεται πλήρως σ’ Αυτόν και που διακατέχεται από τη δόξα Του. Εάν ο Θεός δεν σώσει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, τότε η σημασία πίσω από τη δημιουργία της ανθρωπότητας από Εκείνον θα χαθεί. Δεν θα έχει άλλη εξουσία μεταξύ των ανθρώπων, και η βασιλεία Του δεν θα είναι πλέον σε θέση να υπάρχει πάνω στη γη. Εάν ο Θεός δεν καταστρέψει εκείνους τους εχθρούς που είναι επαναστατικοί απέναντι σ’ Αυτόν, δεν θα είναι σε θέση να αποκτήσει την πλήρη δόξα Του, ούτε θα είναι σε θέση να εδραιώσει τη βασιλεία Του πάνω στη γη. Αυτά θα είναι τα σημάδια της ολοκλήρωσης του έργου Του και του μεγάλου επιτεύγματός Του: να καταστρέψει τελείως εκείνους μεταξύ της ανθρωπότητας που είναι επαναστατικοί απέναντι σ’ Αυτόν και να φέρει στην ανάπαυση όσους έχουν ολοκληρωθεί. Όταν οι άνθρωποι αποκατασταθούν στην αρχική τους ομοιότητα, και όταν μπορέσουν να εκπληρώσουν τα αντίστοιχα καθήκοντά τους, μπορέσουν να διατηρήσουν τη δική τους σωστή θέση και να υποταχθούν σε όλες τις ρυθμίσεις του Θεού, ο Θεός θα έχει αποκτήσει μια ομάδα ανθρώπων πάνω στη γη που Τον λατρεύει, και θα έχει επίσης εγκαθιδρύσει μια βασιλεία πάνω στη γη που Τον λατρεύει.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί

Είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο τα δημιουργημένα όντα να υποτάσσονται στον Δημιουργό· είναι αυτό ακριβώς που οφείλουν να κάνουν. Αυτή η αλήθεια είναι αιώνια αμετάβλητη, ανεξαρτήτως χρόνου, τόπου, έτους ή μήνα, σε οποιοδήποτε μέρος ή γεωγραφικό περιβάλλον. Ακόμη κι αν αυτός ο κόσμος κι αυτό το ανθρώπινο γένος παρέρχονταν μαζί με όλα τα πράγματα, η δήλωση ότι «Τα δημιουργημένα όντα πρέπει να υποτάσσονται στον Δημιουργό» δεν μπορεί ν’ αλλάξει ποτέ. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να ενυπάρχει στον ορθολογισμό σου· είναι η πρώτη αλήθεια που θα πρέπει να κατέχεις ως άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό. Αν κάποιοι άνθρωποι πουν ότι δεν κατανοούν αυτά τα λόγια, τότε αυτό είναι αρκετά ύποπτο· δημιουργεί ερωτήματα για το κατά πόσο έχουν ανθρώπινο πνεύμα και το κατά πόσο διαθέτουν συνείδηση και λογική. Κάποιοι άνθρωποι στην πραγματικότητα κατανοούν, αλλά απλώς δεν αγαπούν μέσα τους την αλήθεια και δεν θέλουν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Το γεγονός ότι δεν θέλουν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια υποδηλώνει ότι δεν αναγνωρίζουν ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός ούτε αναγνωρίζουν ότι οι ίδιοι είναι δημιουργημένα όντα. Αν αναγνώριζαν ότι οι ίδιοι είναι δημιουργημένα όντα, θα έπρεπε να υποταχθούν στον Δημιουργό. Όμως, επειδή δεν θέλουν να υποταχθούν, αρνούνται να το αναγνωρίσουν. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι απίστευτα επαναστατικοί; Με απλούς όρους, είναι αποβράσματα. Σήμερα, ο Θεός έχει έρθει για να σώσει το ανθρώπινο γένος. Αυτό που απαιτεί από τους ανθρώπους είναι να υποτάσσονται σε Αυτόν· μόνο έτσι μπορούν να σωθούν οι άνθρωποι. Ποιο είναι, λοιπόν, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό; (Να υποταχθεί στον Θεό.) Σωστά· αυτό συνάδει με τις προθέσεις του Θεού, είναι απόλυτα συνετό και δικαιολογημένο. Πείτε Μου, αν οι άνθρωποι κατανοούν ότι η υποταγή στον Θεό είναι η ύψιστη αλήθεια, τους βοηθάει αυτό να κάνουν πράξη την αλήθεια, να βαδίσουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και να διορθώσουν τη στάση τους απέναντι στον Θεό; (Ναι.) Αν ένας άνθρωπος μπορεί να υποταχθεί στον Θεό, τότε παίρνει τη σωστή θέση και διαθέτει λογική. […] Αν δεν υποτάσσεσαι στην αλήθεια ή στον Θεό και Του αντιτίθεσαι, άραγε εξακολουθεί ο Θεός να σε αναγνωρίζει ως δημιουργημένο ον Του; Ο Θεός δεν θέλει ένα δημιουργημένο ον σαν εσένα. Ανήκεις στο σινάφι του Σατανά και της οχιάς και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο, επειδή ο Θεός δεν σώζει τον Σατανά ούτε σώζει το σινάφι της οχιάς.

Συναναστροφή του Θεού  

Αν οι άνθρωποι θέλουν να σωθούν όταν πιστεύουν στον Θεό, το βασικό είναι αν έχουν ή δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, αν ο Θεός έχει ή δεν έχει θέση στην καρδιά τους, μπορούν ή δεν μπορούν να ζήσουν ενώπιον του Θεού και να διατηρήσουν μια κανονική σχέση μαζί Του. Το κρίσιμο είναι κατά πόσον οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να επιτύχουν την υποταγή στον Θεό. Αυτό είναι το μονοπάτι και αυτές είναι οι προϋποθέσεις για τη σωτηρία. Αν η καρδιά σου δεν είναι ικανή να ζει ενώπιον του Θεού, αν δεν προσεύχεσαι συχνά σ’ Αυτόν και δεν έχεις συναναστροφή μαζί Του, και αν χάσεις την κανονική σχέση μ’ Αυτόν, τότε δεν πρόκειται σωθείς ποτέ, γιατί έχεις μπλοκάρει το μονοπάτι προς τη σωτηρία. Αν δεν έχεις καμία σχέση με τον Θεό, έχεις φτάσει στο τέλος της γραμμής. Αν δεν έχεις τον Θεό στην καρδιά σου, τότε είναι ανώφελο να ισχυρίζεσαι ότι έχεις πίστη, να πιστεύεις στον Θεό μόνο στα λόγια. Δεν έχει σημασία πόσα λόγια και δόγματα μπορείς να πεις, πόσο έχεις υποφέρει για την πίστη σου στον Θεό ή πόσο χαρισματικός είσαι· αν ο Θεός δεν βρίσκεται στην καρδιά σου και δεν έχεις φόβο Θεού, τότε δεν έχει σημασία πώς πιστεύεις σ’ Αυτόν. Ο Θεός θα πει: «Φύγε από κοντά Μου, κακοποιέ». Θα ταξινομηθείς ως κακοποιός. Δεν θα είσαι συνδεδεμένος με τον Θεό· δεν θα είναι ο Κύριος ή ο Θεός σου. Παρόλο που αναγνωρίζεις ότι ο Θεός κυριαρχεί επί των πάντων και αναγνωρίζεις ότι είναι ο Δημιουργός, δεν Τον λατρεύεις και δεν υποτάσσεσαι στην κυριαρχία Του. Ακολουθείς τον Σατανά και τους διαβόλους· μόνο ο Σατανάς και οι διάβολοι είναι οι κύριοί σου. Αν στα πάντα εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου και ακολουθείς τη θέλησή σου, αν θεωρείς ότι η μοίρα σου βρίσκεται στα δικά σου χέρια, τότε αυτός στον οποίο πιστεύεις είναι ο εαυτός σου. Παρόλο που ισχυρίζεσαι ότι πιστεύεις στον Θεό και Τον αναγνωρίζεις, Εκείνος δεν σε αναγνωρίζει. Δεν έχεις καμία σχέση με τον Θεό, και έτσι είσαι προορισμένος για την αποστροφή και την απόρριψή Του, την τιμωρία Του και τον αποκλεισμό σου απ’ Αυτόν· ο Θεός δεν σώζει ανθρώπους σαν εσένα. Οι άνθρωποι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό είναι εκείνοι που Τον αποδέχονται ως Σωτήρα, που αποδέχονται ότι Αυτός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή. Είναι ικανοί να δαπανήσουν ειλικρινά τον εαυτό τους γι’ Αυτόν και να εκτελέσουν το καθήκον του δημιουργημένου όντος· βιώνουν το έργο του Θεού, κάνουν πράξη τα λόγια Του και την αλήθεια, και βαδίζουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Είναι άνθρωποι που υποτάσσονται στην κυριαρχία και στις ρυθμίσεις του Θεού, και που ακολουθούν το θέλημά Του. Μόνο όταν έχουν τέτοια πίστη στον Θεό μπορούν να σωθούν οι άνθρωποι· ειδάλλως, θα καταδικαστούν. Είναι αποδεκτό να επιδίδονται σε ευσεβείς πόθους κατά την πίστη τους στον Θεό; Μπορούν στην πίστη τους στον Θεό να κερδίσουν την αλήθεια όταν προσκολλώνται πάντα στις δικές τους αντιλήψεις και στις ασαφείς, αφηρημένες φαντασιοκοπίες τους; Φυσικά και όχι. Όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, πρέπει να αποδέχονται την αλήθεια, πρέπει να πιστεύουν σ’ Αυτόν όπως ζητά Εκείνος, πρέπει να υποτάσσονται στις ενορχηστρώσεις και στις ρυθμίσεις Του· μόνο τότε μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος εκτός από αυτόν —ό,τι κι αν κάνεις, δεν πρέπει να επιδοθείς σε ευσεβείς πόθους. Η συναναστροφή γι’ αυτό το θέμα είναι πολύ σημαντική για τους ανθρώπους, έτσι δεν είναι; Αυτό αποτελεί αφύπνιση για σας.

Τώρα που έχετε ακούσει αυτά τα κηρύγματα, θα πρέπει να καταλάβετε την αλήθεια και να έχετε ξεκαθαρίσει τι συνεπάγεται η σωτηρία. Όσο για το τι αρέσει στους ανθρώπους, το τι επιδιώκουν και τι τους παθιάζει, τίποτα απ’ αυτά δεν έχει σημασία. Το πιο σημαντικό είναι να αποδέχονται την αλήθεια. Σε τελική ανάλυση, το πιο σημαντικό είναι το να μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια· αυτό που μπορεί να σου επιτρέψει να επιτύχεις τον φόβο του Θεού και την αποφυγή του κακού είναι το σωστό μονοπάτι. Αν πιστεύεις στον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια και πάντοτε εστίαζες στην επιδίωξη πραγμάτων που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, τότε η πίστη σου δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια και ούτε με τον Θεό. Μπορεί να ισχυρίζεσαι ότι πιστεύεις στον Θεό και Τον αναγνωρίζεις, αλλά ο Θεός δεν είναι ο Κύριός σου, δεν είναι ο Θεός σου, δεν αποδέχεσαι ότι ο Αυτός κυριαρχεί στη μοίρα σου, δεν υποτάσσεσαι σε όλα όσα κανονίζει Εκείνος για σένα, δεν αναγνωρίζεις το γεγονός ότι Αυτός είναι η αλήθεια· άρα, έχουν χαθεί οι ελπίδες σου να σωθείς· αν δεν μπορείς να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, τότε βαδίζεις στο μονοπάτι της καταστροφής. Αν όλα αυτά που επιδιώκεις, εκείνα στα οποία εστιάζεις, εκείνα για τα οποία προσεύχεσαι και απευθύνεις έκκληση βασίζονται στα λόγια του Θεού και σε αυτά που ζητά Εκείνος, και αν έχεις όλο και περισσότερο την αίσθηση ότι υποτάσσεσαι στον Δημιουργό και Τον λατρεύεις, και θεωρείς τον Θεό Κύριό σου και Θεό σου, αν χαίρεσαι όλο και περισσότερο να υποτάσσεσαι σε όλα όσα ενορχηστρώνει και κανονίζει Αυτός για σένα, και η σχέση σου μαζί Του γίνεται όλο και πιο στενή και όλο και πιο φυσιολογική, και αν η αγάπη σου γι’ Αυτόν είναι όλο και πιο αγνή και αληθινή, τότε τα παράπονα και οι παρανοήσεις σου γι’ Αυτόν και οι υπερβολικές επιθυμίες σου απέναντί Του θα λιγοστεύουν όλο και περισσότερο, και θα έχεις επιτύχει ολοκληρωτικά τον φόβο Θεού και την αποφυγή του κακού. Αυτό σημαίνει ότι θα έχεις ήδη πατήσει το πόδι σου στο μονοπάτι της σωτηρίας. Παρόλο που το βάδισμα στο μονοπάτι της σωτηρίας συνοδεύεται από την πειθαρχία, το κλάδεμα, την κρίση και την παίδευση του Θεού, και παρόλο που αυτά σου προκαλούν πολύ πόνο, όλο αυτό είναι η αγάπη του Θεού που έρχεται πάνω σου. Αν, όταν πιστεύεις στον Θεό, επιδιώκεις μόνο την ευλογία, αν επιδιώκεις μόνο τη θέση, το κύρος και το κέρδος, και ποτέ δεν πειθαρχείσαι, δεν κλαδεύεσαι, δεν κρίνεσαι και ούτε παιδεύεσαι, τότε, μπορεί μεν να έχεις μια εύκολη ζωή, αλλά η καρδιά σου θα απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον Θεό, θα χάσεις την κανονική σχέση μαζί Του και θα είσαι και απρόθυμος να δεχτείς την εξονυχιστική εξέτασή Του· θα θέλεις να είσαι αφεντικό του εαυτού σου —και όλα αυτά αποδεικνύουν ότι το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις δεν είναι το σωστό μονοπάτι. Αν έχεις βιώσει το έργο του Θεού για λίγο καιρό και καταλαβαίνεις όλο και περισσότερο πόσο βαθιά διεφθαρμένη είναι η ανθρωπότητα και πόσο επιρρεπής στο να αντιστέκεται στον Θεό, και αν ανησυχείς ότι μπορεί να έρθει η μέρα που θα κάνεις κάτι που αποτελεί αντίσταση σ’ Αυτόν, και φοβάσαι μήπως Τον προσβάλεις και σε εγκαταλείψει, και έτσι θεωρείς ότι η αντίσταση στον Θεό είναι το πιο τρομακτικό πράγμα, τότε θα έχεις θεοφοβούμενη καρδιά. Θα πιστεύεις ότι όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, δεν πρέπει να απομακρύνονται απ’ Αυτόν· αν απομακρυνθούν από τον Θεό, αν απομακρυνθούν από την πειθαρχία Του, από την κρίση και την παίδευσή Του, τότε αυτό ισοδυναμεί με το να χάσουν την προστασία, τη φροντίδα και τις ευλογίες Του· τότε, όλα τελειώνουν γι’ αυτούς. Μπορούν μόνο να εκφυλίζονται όλο και πιο πολύ· θα μοιάζουν με τους ανθρώπους της θρησκείας και μπορούν και πάλι να αντιταχθούν στον Θεό ενώ πιστεύουν σ’ Αυτόν· σ’ αυτό το ζήτημα, θα έχουν γίνει αντίχριστοι. Αν μπορείς να το συνειδητοποιήσεις αυτό, τότε θα προσευχηθείς στον Θεό: «Ω, Θεέ μου! Σε παρακαλώ, κρίνε με και παίδευσέ με. Σε ό,τι κάνω, Σε ικετεύω να με εξετάσεις εξονυχιστικά. Αν κάνω κάτι που παραβιάζει την αλήθεια και αντιβαίνει στις προθέσεις Σου, ας με κρίνεις αυστηρά και ας με παιδεύσεις —δεν μπορώ χωρίς την κρίση και την παίδευσή Σου». Αυτό είναι το σωστό μονοπάτι στο οποίο πρέπει να βαδίζουν οι άνθρωποι κατά την πίστη τους στον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο με φόβο Θεού μπορεί κανείς να βαδίσει στο μονοπάτι της σωτηρίας

Ο Θεός επιτελεί τώρα το έργο της σωτηρίας, που σημαίνει ότι θα πάρει τους ζωντανούς-νεκρούς που ζουν σύμφωνα με τη διεφθαρμένη διάθεση και τη διεφθαρμένη ουσία του Σατανά —τους νεκρούς— και θα τους μετατρέψει σε ζωντανούς ανθρώπους. Αυτή είναι η σημασία της σωτηρίας. Ο άνθρωπος πιστεύει στον Θεό για να σωθεί. Τι σημαίνει «να σωθεί»; Όταν κάποιος αποκτά τη σωτηρία του Θεού, είναι σαν νεκρός που γίνεται πάλι ζωντανός. Ενώ κάποτε ανήκε στον Σατανά κι ήταν σίγουρο ότι θα πέθαινε, τώρα έρχεται στη ζωή ως άνθρωπος που ανήκει στον Θεό. Αν οι άνθρωποι πιστεύουν και ακολουθούν τον Θεό σε σημείο που μπορούν να υποτάσσονται σε Αυτόν, να Τον γνωρίζουν και να υποκλίνονται σ’ Εκείνον λατρεύοντάς Τον, αν δεν έχουν πια βαθιά μέσα τους αντίσταση και επαναστατικότητα εναντίον Του και πάψουν να Του αντιστέκονται και να Του επιτίθενται, και μπορούν να υποταχθούν πραγματικά σ’ Εκείνον, τότε στα μάτια του Θεού είναι αληθινοί ζωντανοί άνθρωποι. Είναι ζωντανός άνθρωπος κάποιος που αναγνωρίζει τον Θεό μόνο στα λόγια; (Όχι.) Πώς είναι, λοιπόν, ένας ζωντανός άνθρωπος; Ποιες είναι οι πραγματικότητες των ζωντανών ανθρώπων; Τι πρέπει να διαθέτουν; Πείτε Μου τις απόψεις σας. (Ζωντανοί άνθρωποι είναι όσοι μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια. Όταν οι ιδεολογικές απόψεις και οι γνώμες τους σχετικά με τα πράγματα αλλάζουν και ευθυγραμμίζονται με τον λόγο του Θεού, τότε είναι ζωντανοί άνθρωποι.) (Ζωντανοί άνθρωποι είναι αυτοί που κατανοούν την αλήθεια και μπορούν να την κάνουν πράξη.) (Κάποιος που έχει φόβο Θεού κι αποφεύγει το κακό, όπως ο Ιώβ, είναι ζωντανός άνθρωπος.) (Οι άνθρωποι που γνωρίζουν τον Θεό, που μπορούν να ζουν σύμφωνα με τα λόγια Του και να βιώνουν την αλήθεια-πραγματικότητα είναι ζωντανοί άνθρωποι.) Μιλήσατε όλοι για μία μορφή εκδήλωσης. Για να σωθεί κάποιος και να γίνει ζωντανός άνθρωπος τελικά, πρέπει τουλάχιστον να μπορεί να προσέχει τα λόγια του Θεού και να μιλάει με συνείδηση και λογική. Πρέπει να σκέφτεται και να έχει διάκριση, να μπορεί να κατανοεί την αλήθεια και να την κάνει πράξη, να μπορεί να υποτάσσεται στον Θεό και να Τον λατρεύει. Έτσι είναι ένας αληθινός ζωντανός άνθρωπος. Τι σκέφτονται και κάνουν συχνά οι ζωντανοί άνθρωποι; Κάνουν κάποια πράγματα που οφείλουν να κάνουν οι κανονικοί άνθρωποι. Κυρίως, εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους, και έχουν φόβο Θεού κι αποφεύγουν το κακό σε όσα σκέφτονται και φανερώνουν, σε όσα λένε και σε όσα κάνουν σε τακτική βάση. Αυτήν τη φύση έχουν όσα σκέφτονται και κάνουν συχνά. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, όσα λένε και όσα κάνουν είναι τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό σύμφωνα με την αλήθεια. Ο Θεός δεν τα καταδικάζει αυτά ούτε τα αποστρέφεται και τ’ απορρίπτει· αντίθετα, τα αναγνωρίζει και τα εγκρίνει. Αυτό κάνουν οι ζωντανοί άνθρωποι κι αυτό πρέπει να κάνουν.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο με αληθινή υπακοή μπορεί κανείς να έχει αληθινή εμπιστοσύνη

Γιατί πιστεύεις στον Θεό; Οι περισσότεροι άνθρωποι σαστίζουν με αυτό το ερώτημα. Έχουν πάντα δύο εντελώς διαφορετικές απόψεις σχετικά με τον πρακτικό Θεό και τον Θεό στους ουρανούς, που δείχνει ότι πιστεύουν στον Θεό, όχι με σκοπό να υποταχθούν σ’ Αυτόν, αλλά για να λαμβάνουν συγκεκριμένα προνόμια ή να αποφύγουν τα δεινά που φέρνει αυτή η καταστροφή· μόνο τότε είναι σχετικά υποτακτικοί. Η υποταγή τους είναι υπό όρους· είναι για χάρη των δικών τους προσωπικών προοπτικών και τους επιβάλλεται. Γιατί, λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό; Αν είναι μόνο για χάρη των προοπτικών σου και της μοίρας σου, τότε θα ήταν καλύτερα για σένα αν δεν πίστευες καθόλου. Πίστη σαν κι αυτή είναι αυταπάτη, αυτό-επιβεβαίωση και αυτοθαυμασμός. Αν η πίστη σου δεν χτιστεί επάνω στο θεμέλιο της υποταγής στον Θεό, τότε τελικά θα τιμωρηθείς για την εναντίωσή σου σ’ Αυτόν. Όλοι αυτοί οι οποίοι δεν αναζητούν την υποταγή στον Θεό, μέσα από την πίστη τους Του εναντιώνονται. Ο Θεός ζητάει από τους ανθρώπους να αναζητούν την αλήθεια, να διψούν για τον λόγο Του και να τρώνε και να πίνουν τον λόγο Του και να τον κάνουν πράξη, ώστε να καταφέρουν να υποταχθούν στον Θεό. Εάν αυτές είναι οι πραγματικές προθέσεις σου, τότε ο Θεός σίγουρα θα σε επαινέσει και σίγουρα θα είναι ευγενικός απέναντι σου. Αυτό είναι αναμφίβολο και αδιαμφισβήτητο. Εάν πρόθεσή σου δεν είναι να υποταχθείς στον Θεό και έχεις άλλους σκοπούς, τότε όλα όσα λες και κάνεις —οι προσευχές σου ενώπιον του Θεού, ακόμη και κάθε πράξη σου— θα είναι σε αντίθεση μ’ Αυτόν. Μπορεί να είσαι γλυκομίλητος και ευγενής, κάθε μία πράξη και έκφρασή σου μπορεί να φαίνεται σωστή, και ίσως δείχνεις υποτακτικός, αλλά όταν πρόκειται για τις προθέσεις σου και τις απόψεις σου για την πίστη στον Θεό, ό,τι κάνεις αντιτίθεται στον Θεό· ό,τι κάνεις είναι μοχθηρό. Οι άνθρωποι που εμφανίζονται τόσο υπάκουοι σαν πρόβατα, αλλά οι καρδιές τους υποκρύπτουν κακές προθέσεις, είναι λύκοι με προβιά προβάτου. Προσβάλλουν άμεσα τον Θεό και ο Θεός δεν θα χαριστεί σε κανέναν από αυτούς. Το Άγιο Πνεύμα θα αποκαλύψει τον καθένα από αυτούς και θα δείξει στους πάντες ότι όλοι όσοι είναι υποκριτές σίγουρα θα κερδίσουν την αποστροφή και την απόρριψη του Αγίου Πνεύματος. Μην ανησυχείς: ο Θεός θα κάνει το ξεκαθάρισμα και θα ξεφορτωθεί τον κάθε έναν από αυτούς στην ώρα του.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Στην πίστη σου για τον Θεό πρέπει να υποτάσσεσαι στον Θεό

Πριν η ανθρωπότητα εισέλθει στην ανάπαυση, το εάν κάθε είδος ατόμου θα τιμωρηθεί ή θα ανταμειφθεί θα καθορίζεται ανάλογα με το αν έχει αναζητήσει την αλήθεια, αν γνωρίζει τον Θεό και αν μπορεί να υποταχθεί στον ορατό Θεό. Όσοι έχουν υπάρξει στη δούλεψη του ορατού Θεού, κι όμως ούτε Τον γνωρίζουν ούτε υποτάσσονται σ’ Αυτόν, στερούνται αλήθειας. Αυτοί οι άνθρωποι είναι κακοί και αναμφισβήτητα οι κακοί θα αποτελέσουν αντικείμενο τιμωρίας. Επιπλέον, θα τιμωρηθούν σύμφωνα με την κακή διαγωγή τους. Ο Θεός είναι για να πιστεύουν σ’ Αυτόν οι άνθρωποι και αξίζει, επίσης, την υποταγή τους. Εκείνοι που πιστεύουν μόνο στον ασαφή και αόρατο Θεό είναι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον Θεό και δεν είναι σε θέση να υποταχθούν στον Θεό. Αν αυτοί οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην καταφέρνουν να πιστέψουν στον ορατό Θεό από τη στιγμή που θα τελειώσει το έργο Του της κατάκτησης, και εξακολουθούν να επαναστατούν ενάντια στον ορατό ενσαρκωμένο Θεό και να Του αντιστέκονται, τότε αυτοί, οι «ασαφιστές», θα αποτελέσουν αντικείμενο καταστροφής χωρίς αμφιβολία. Έτσι κάνουν και κάποιοι ανάμεσά σας —όποιος αναγνωρίζει προφορικά τον ενσαρκωμένο Θεό, κι όμως δεν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια της υποταγής στον ενσαρκωμένο Θεό, πρόκειται τελικά να αποκλειστεί και να καταστραφεί. Επιπλέον, όποιος αναγνωρίζει προφορικά τον ορατό Θεό, τρώει και πίνει από την αλήθεια που εκφράζεται από Αυτόν, ενώ επίσης αναζητά τον ασαφή και αόρατο Θεό, σίγουρα θα αποτελέσει αντικείμενο καταστροφής. Κανείς από αυτούς τους ανθρώπους δεν θα είναι σε θέση να παραμείνει μέχρι την ώρα της ανάπαυσης που θα έρθει αφού τελειώσει το έργο του Θεού, ούτε μπορεί ένα άτομο που μοιάζει σ’ αυτούς τους ανθρώπους να παραμείνει εκείνη την ώρα της ανάπαυσης. Οι δαιμονικοί άνθρωποι είναι εκείνοι που δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Η ουσία τους είναι η αντίσταση και η επαναστατικότητα απέναντι στον Θεό, και δεν έχουν την παραμικρή πρόθεση να υποταχθούν σ’ Αυτόν. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα καταστραφούν.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί

Το πρότυπο με το οποίο οι άνθρωποι κρίνουν τους άλλους ανθρώπους βασίζεται στη συμπεριφορά τους. Όσοι έχουν καλή συμπεριφορά είναι δίκαιοι, ενώ όσοι έχουν αποτρόπαια συμπεριφορά είναι κακοί. Το πρότυπο, με το οποίο ο Θεός κρίνει τους ανθρώπους βασίζεται στο κατά πόσο η ουσία τους υποτάσσεται σε Αυτόν ή όχι· όποιος υποτάσσεται στον Θεό είναι δίκαιος άνθρωπος, ενώ κάποιος που δεν υποτάσσεται είναι εχθρός και κακός, ανεξάρτητα από το αν η συμπεριφορά αυτού του ατόμου είναι καλή ή κακή, κι ανεξάρτητα από το αν όσα λέει είναι ορθά ή εσφαλμένα. Κάποιοι άνθρωποι επιθυμούν να κάνουν καλές πράξεις, ώστε να αποκτήσουν έναν καλό προορισμό στο μέλλον, και κάποιοι άνθρωποι επιθυμούν να χρησιμοποιούν ωραία λόγια για να αποκτήσουν καλό προορισμό. Όλοι πιστεύουν εσφαλμένα ότι ο Θεός καθορίζει την έκβαση των ανθρώπων αφού παρακολουθήσει τη συμπεριφορά τους ή αφού ακούσει όσα λένε· γι’ αυτό, πολλοί άνθρωποι επιθυμούν να το εκμεταλλευτούν αυτό για να εξαπατήσουν τον Θεό ώστε να τους κάνει μια στιγμιαία χάρη. Στο μέλλον, οι άνθρωποι που θα επιβιώσουν σε κατάσταση ανάπαυσης, θα έχουν όλοι υπομείνει την ημέρα των δεινών και θα έχουν επίσης καταθέσει μαρτυρία για τον Θεό· θα είναι όλοι τους άνθρωποι που έχουν εκπληρώσει τα καθήκοντά τους και έχουν υποταχθεί αυτοβούλως στον Θεό. Όσοι απλώς επιθυμούν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία να παρέχουν υπηρεσίες με την πρόθεση να αποφύγουν να κάνουν πράξη την αλήθεια, δεν θα τους επιτραπεί να παραμείνουν. Ο Θεός έχει τα κατάλληλα πρότυπα για τη διευθέτηση της έκβασης κάθε ατόμου. Δεν παίρνει απλώς αυτές τις αποφάσεις σύμφωνα με τα λόγια και τη συμπεριφορά κάποιου, ούτε βάσει του πώς ενεργεί κάποιος κατά τη διάρκεια μιας μόνο χρονικής περιόδου. Δεν θα είναι καθόλου επιεικής όσον αφορά την κακή διαγωγή κάποιου λόγω της παρελθούσης υπηρεσίας του για Αυτόν, ούτε θα γλιτώσει κάποιον από τον θάνατο επειδή πέρασε μια περίοδο δαπανώντας γι’ Αυτόν. Κανείς δεν μπορεί να αποφύγει την τιμωρία για την κακία του και κανείς δεν μπορεί να καλύψει την κακή συμπεριφορά του, ώστε να αποφύγει το μαρτύριο της καταστροφής. Εάν οι άνθρωποι μπορούν πραγματικά να εκπληρώσουν το δικό τους καθήκον, αυτό σημαίνει ότι είναι αιώνια πιστοί στον Θεό και δεν αναζητούν ανταμοιβές, ανεξάρτητα από το αν λαμβάνουν ευλογίες ή υποφέρουν από κακοτυχία. Εάν οι άνθρωποι είναι πιστοί στον Θεό όταν βλέπουν ευλογίες, αλλά χάνουν την πίστη τους όταν δεν μπορούν να δουν ευλογίες, και αν, τελικά, εξακολουθούν να μην είναι σε θέση να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό ή να εκπληρώσουν τα καθήκοντα που τους ανατίθενται, τότε θα εξακολουθούν να αποτελούν αντικείμενο καταστροφής παρότι κάποτε στο παρελθόν ήταν πιστά στη δούλεψη του Θεού. Εν ολίγοις, οι κακοί άνθρωποι δεν μπορούν να επιβιώσουν στην αιωνιότητα, ούτε μπορούν να εισέλθουν στην ανάπαυση· μόνο οι δίκαιοι είναι οι κύριοι της ανάπαυσης. Μόλις η ανθρωπότητα μπει στον σωστό δρόμο, οι άνθρωποι θα έχουν κανονική ανθρώπινη ζωή. Όλοι θα κάνουν το δικό τους αντίστοιχο καθήκον και θα είναι απόλυτα πιστοί στον Θεό. Θα αποβάλλουν εντελώς την επαναστατικότητά τους και τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και θα ζήσουν για τον Θεό και λόγω του Θεού, χωρίς επαναστατικότητα και αντίσταση. Θα είναι όλοι σε θέση να υποταχθούν πλήρως στον Θεό. Αυτή θα είναι η ζωή του Θεού και της ανθρωπότητας· θα είναι η ζωή της βασιλείας, και θα είναι μια ζωή ανάπαυσης.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί