Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν από τον Θεό και όφειλαν να λατρεύουν τον Θεό, αλλά, στην πραγματικότητα, γύρισαν την πλάτη τους σ’ Αυτόν και λάτρεψαν τον Σατανά αντ’ Αυτού. Ο Σατανάς έγινε το είδωλο στην καρδιά τους. Έτσι, ο Θεός έχασε τη θέση Του στην καρδιά τους, έχασε δηλαδή τη σημασία πίσω από τη δημιουργία της ανθρωπότητας από Εκείνον. Συνεπώς, για να αποκαταστήσει τη σημασία πίσω από τη δημιουργία της ανθρωπότητας από Εκείνον, πρέπει να αποκαταστήσει την αρχική ομοιότητά της και να απαλλάξει την ανθρωπότητα από τις διεφθαρμένες της διαθέσεις. Για να διεκδικήσει και πάλι τους ανθρώπους από τον Σατανά, πρέπει να τους σώσει από την αμαρτία. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί ο Θεός να αποκαταστήσει σταδιακά την αρχική ομοιότητα και λειτουργία τους και, τελικά, να αποκαταστήσει τη βασιλεία Του. Η ολοκληρωτική καταστροφή αυτών των υιών της επανάστασης, τελικά, θα πραγματοποιηθεί, επίσης, για να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να βελτιώσουν τη λατρεία τους στον Θεό και τη ζωή τους επί γης. Επειδή ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους, θα τους κάνει να Τον λατρεύουν· επειδή επιθυμεί να αποκαταστήσει την αρχική λειτουργία της ανθρωπότητας, θα την αποκαταστήσει πλήρως και χωρίς καμία νόθευση. Η αποκατάσταση της εξουσίας Του σημαίνει πως θα κάνει τους ανθρώπους να Τον λατρεύουν και να υποτάσσονται σ’ Αυτόν· σημαίνει ότι ο Θεός θα κάνει τους ανθρώπους να ζουν λόγω Αυτού και θα κάνει τους εχθρούς Του να χάνονται ως αποτέλεσμα της εξουσίας Του. Σημαίνει ότι ο Θεός θα κάνει όλα όσα έχουν σχέση μ’ Αυτόν να κυριαρχήσουν μεταξύ των ανθρώπων χωρίς καμία αντίσταση από κανέναν. Η βασιλεία που επιθυμεί να εγκαθιδρύσει ο Θεός είναι η δική Του βασιλεία. Η ανθρωπότητα που επιθυμεί είναι μία που Τον λατρεύει, μία που υποτάσσεται πλήρως σ’ Αυτόν και που διακατέχεται από τη δόξα Του. Εάν ο Θεός δεν σώσει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, τότε η σημασία πίσω από τη δημιουργία της ανθρωπότητας από Εκείνον θα χαθεί. Δεν θα έχει άλλη εξουσία μεταξύ των ανθρώπων, και η βασιλεία Του δεν θα είναι πλέον σε θέση να υπάρχει πάνω στη γη. Εάν ο Θεός δεν καταστρέψει εκείνους τους εχθρούς που είναι επαναστατικοί απέναντι σ’ Αυτόν, δεν θα είναι σε θέση να αποκτήσει την πλήρη δόξα Του, ούτε θα είναι σε θέση να εδραιώσει τη βασιλεία Του πάνω στη γη. Αυτά θα είναι τα σημάδια της ολοκλήρωσης του έργου Του και του μεγάλου επιτεύγματός Του: να καταστρέψει τελείως εκείνους μεταξύ της ανθρωπότητας που είναι επαναστατικοί απέναντι σ’ Αυτόν και να φέρει στην ανάπαυση όσους έχουν ολοκληρωθεί. Όταν οι άνθρωποι αποκατασταθούν στην αρχική τους ομοιότητα, και όταν μπορέσουν να εκπληρώσουν τα αντίστοιχα καθήκοντά τους, μπορέσουν να διατηρήσουν τη δική τους σωστή θέση και να υποταχθούν σε όλες τις ρυθμίσεις του Θεού, ο Θεός θα έχει αποκτήσει μια ομάδα ανθρώπων πάνω στη γη που Τον λατρεύει, και θα έχει επίσης εγκαθιδρύσει μια βασιλεία πάνω στη γη που Τον λατρεύει.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί

Η πίστη στον Θεό απαιτεί υποταγή στον Θεό· δεν είναι καίριο αυτό; Γιατί είναι καίρια η αλήθεια της υποταγής στον Θεό; Η υποταγή στον Θεό είναι η ευθύνη, το ένστικτο και η κύρια δουλειά ενός δημιουργημένου όντος. Αν σου λείπει αυτό το ένστικτο, αυτή η έννοια, αυτή η κατανόηση, και δεν αντιλαμβάνεσαι καν την αλήθεια της υποταγής στον Θεό, που είναι το ελάχιστο που θα πρέπει να έχει ένας άνθρωπος όσον αφορά την πίστη του στον Θεό, τότε όταν ισχυρίζεσαι ότι κατανοείς πολλές αλήθειες, δεν είναι αυτό απλώς λόγια του αέρα; Είναι όλα λόγια του αέρα. Δεν είναι μεγάλο ζήτημα να μην ξέρεις πώς να μιλάς ενώπιον του Θεού, να μην ξέρεις πώς να ενεργείς με τρόπο που ικανοποιεί τον Δημιουργό και να μην ξέρεις τι να κάνεις ώστε να έχεις φόβο Θεού και ν’ αποφεύγεις το κακό· αν, όμως, δεν ξέρεις ότι πρέπει να υποτάσσεσαι στον Θεό, άραγε δεν έχεις χάσει τα ένστικτα ενός ανθρώπινου όντος; Πράγματι, έχεις χάσει τα ένστικτα ενός ανθρώπινου όντος και την αξία που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος. Δεν ξέρεις καν το σπουδαιότερο πράγμα στη ζωή του ανθρώπου, την κύρια δουλειά του ανθρώπου· είναι πολύ θλιβερό! Πιστεύετε όλοι σας στον Θεό εδώ και τουλάχιστον τρία με πέντε χρόνια, κι ωστόσο ακόμα δεν κατανοείτε ότι ως πιστοί στον Θεό πρέπει να υποτάσσεστε στον Θεό· αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Διευκολύνει πάρα πολύ την αντίσταση σας στον Θεό και την προδοσία σας απέναντί Του. Ο Αδάμ και η Εύα δεν ήξεραν να υποτάσσονται στον Θεό. Όταν ο Θεός είπε να μη φάνε το φρούτο από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, πώς σκέφτηκαν; «Ο Θεός είπε να μην το φάμε· αλλά, γιατί να μην το φάμε; Ο Θεός δεν εξήγησε γιατί. Δεν θα το φάω, λοιπόν». Δεν το πήραν στα σοβαρά και αντιμετώπισαν τα λόγια του Θεού με ασεβή στάση και υπεροψία. Τι είπε ο Σατανάς όταν τους παραπλάνησε; [«Τω όντι είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου;» (Γένεσις 3:1).] [«Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι σαν τον Θεό, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν» (Γένεσις 3:4-5).] Τι εννοούσε ο Σατανάς μ’ αυτά τα λόγια; «Ο Θεός είπε να μη φας αυτό το φρούτο· τι θα συμβεί, όμως, αν το φας; Δεν είναι απαραίτητο ότι θα πεθάνεις». Αν ο Αδάμ και η Εύα ήταν σίγουροι για τα λόγια του Θεού και υποτάσσονταν απολύτως σε αυτά, άραγε θα μπορούσε να τους εξαπατήσει ο Σατανάς; (Όχι.) Όμως, δεν είχαν μέσα τους καμία έννοια υποταγής στον Θεό. Δεν κατανοούσαν ότι οι άνθρωποι πρέπει να υποτάσσονται στον Θεό. Δεν είχαν την εξής συνειδητοποίηση μέσα τους: «Ο Θεός είπε να μην το φάμε, οπότε, όποιος κι αν μου πει να το φάω, εγώ δεν θα το κάνω. Πρέπει να τηρήσω τα λόγια του Θεού. Δεν ξέρω τον ακριβή λόγο για τον οποίο το απαγόρευσε ο Θεός και, επειδή δεν το έχω δοκιμάσει, δεν ξέρω αν τρώγοντάς το θα προκληθεί πραγματικά θάνατος. Μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο αλλά μπορεί και όχι· όμως, πρέπει να τηρήσω αυτό που μου είπε να κάνω ο Θεός». Ο Αδάμ και η Εύα δεν τήρησαν τα λόγια του Θεού, οπότε ενέδωσαν στον πειρασμό του όφεως, πρόδωσαν τον Θεό και εξαχρειώθηκαν. Είναι σημαντική η υποταγή στον Θεό; (Ναι.) Για να πετύχεις την υποταγή στον Θεό, στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται να κατανοείς πολλές αλήθειες ή να έχεις βαθιά κατανόηση. Εφόσον έχεις θεοφοβούμενη καρδιά και ξέρεις πώς να υποτάσσεσαι στον Θεό, μπορείς να πετύχεις την υποταγή σε Αυτόν. Ακόμη κι αν δεν μπορείς να κατανοήσεις πλήρως πώς ή σε ποιον βαθμό ενδέχεται ορισμένες συμπεριφορές να επηρεάσουν την έκβασή σου, αυτό δεν έχει σημασία. Όμως, πρέπει τουλάχιστον να έχεις λογική και να διαθέτεις καρδιά που υποτάσσεται και στάση υποταγής. Αυτό θα πρέπει να έχει η ανθρώπινη φύση σου. Με άλλα λόγια, πρέπει να ξέρεις ποιος είσαι εσύ και ποιος είναι ο Θεός· πρέπει να ξέρεις ότι εσύ είσαι ένα δημιουργημένο ον και ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός, καθώς και ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στις ταυτότητες και τις θέσεις αυτών των δύο. Επιπλέον, πρέπει να ξέρεις τι οφείλεις να κάνεις και ποια είναι η κύρια δουλειά σου. Αν λες: «Η κύρια δουλειά μου είναι να υπακούω στα λόγια του Θεού· οι αμνοί του Θεού ακούνε τη φωνή Του και θα κάνω ό,τι μου ζητήσει ο Θεός», τότε αυτή είναι μια στάση υποταγής. Αν λες: «Η κύρια δουλειά μου είναι να υπακούω στα λόγια του Θεού», αλλά, μόλις ακούς τα λόγια του Θεού, αρχίζεις να συλλογίζεσαι: «Τι εννοεί με αυτό ο Θεός; Πώς θα με ωφελήσει αυτό;» και σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα, αυτό είναι λάθος. Πού έγκειται το σφάλμα σε αυτό; (Στο ότι εξετάζεις εξονυχιστικά και αμφισβητείς τα λόγια του Θεού.) Αυτό σημαίνει ότι παίρνεις τη λάθος θέση. Η εξονυχιστική εξέταση των λόγων του Θεού πηγάζει από τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων και από το γεγονός ότι δεν κατανοούν την αλήθεια. Όμως, για ποιον λόγο παίρνει κάποιος τη λάθος θέση; (Επειδή δεν έχει υποταγή μέσα του.) Αν δεν ξέρεις τι είναι να υποτάσσεσαι, δεν κατανοείς την αλήθεια και δεν έχεις λογική, θα έχεις την τάση να παίρνεις τη λάθος θέση· θα επιθυμείς πάντα να εξισώνεις τον εαυτό σου με τον Θεό και δεν θα θέλεις ποτέ να πάρεις τη θέση ενός δημιουργημένου όντος και να κάνεις το καθήκον σου με συγκεντρωμένο μυαλό. Γι’ αυτό είναι καίρια η υποταγή· το κυριότερο είναι το πώς την αντιλαμβάνεσαι και την κατανοείς. Ο Θεός έχει εκφράσει πάρα πολλές αλήθειες, αλλά οι άνθρωποι πρέπει να κατανοήσουν ποια είναι η ύψιστη αλήθεια: ότι ως δημιουργημένα όντα πρέπει να υποτάσσονται απολύτως στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Δημιουργού. Είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο τα δημιουργημένα όντα να υποτάσσονται στον Δημιουργό· είναι αυτό ακριβώς που οφείλουν να κάνουν. Αυτή η αλήθεια είναι αιώνια αμετάβλητη, ανεξαρτήτως χρόνου, τόπου, έτους ή μήνα, σε οποιοδήποτε μέρος ή γεωγραφικό περιβάλλον. Ακόμη κι αν αυτός ο κόσμος κι αυτό το ανθρώπινο γένος παρέρχονταν μαζί με όλα τα πράγματα, η δήλωση ότι «Τα δημιουργημένα όντα πρέπει να υποτάσσονται στον Δημιουργό» δεν μπορεί ν’ αλλάξει ποτέ. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να ενυπάρχει στον ορθολογισμό σου· είναι η πρώτη αλήθεια που θα πρέπει να κατέχεις ως άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό.

Συναναστροφή του Θεού  

Από τη στιγμή που πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να αποθέσεις την πίστη σου στα λόγια και το έργο του Θεού καθ’ ολοκληρίαν. Δηλαδή, από τη στιγμή που πιστεύεις στον Θεό, πρέπει και να υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν. Εάν είσαι ανίκανος να το πράξεις, τότε δεν έχει σημασία αν πιστεύεις στον Θεό ή όχι. Αν πιστεύεις στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια και, παρόλα αυτά, ποτέ δεν έχεις υποταχθεί σ’ Αυτόν ούτε αποδέχεσαι τα λόγια Του καθ’ ολοκληρίαν, και αντ’ αυτού, ζητάς ο Θεός να υποταχθεί σε εσένα και να ενεργήσει σύμφωνα με τις δικές σου αντιλήψεις, τότε είσαι ο πλέον επαναστατικός απ’ όλους και είσαι δύσπιστος. Πώς θα μπορούσαν τέτοιοι άνθρωποι να υποταχθούν στο έργο και τα λόγια του Θεού που δεν συμμορφώνονται με τις αντιλήψεις του ανθρώπου; Οι πιο επαναστατικοί απ’ όλους είναι εκείνοι που σκοπίμως αψηφούν τον Θεό και Του αντιστέκονται. Είναι οι εχθροί του Θεού και οι αντίχριστοι. Διατηρούν μονίμως εχθρική στάση απέναντι στο νέο έργο του Θεού· δεν έχουν ποτέ την παραμικρή τάση να υποταχθούν, ούτε έχουν ποτέ υποταχθεί ούτε έχουν δείξει ταπεινότητα ευχαρίστως. Θεωρούν τον εαυτό τους ανώτατο ενώπιον των άλλων και ποτέ δεν υποτάσσονται σε κανέναν. Ενώπιον του Θεού, θεωρούν τους εαυτούς τους ως τους καλύτερους στην κήρυξη του λόγου, καθώς και τους πλέον επιδέξιους στο να εργάζονται πάνω σε άλλους. Ποτέ δεν απορρίπτουν τους «θησαυρούς» που έχουν στην κατοχή τους, αλλά τους αντιμετωπίζουν ως οικογενειακά κειμήλια για λατρεία και κήρυγμα προς άλλους, ενώ τους χρησιμοποιούν για να κατηχούν στους ανόητους εκείνους που τους θαυμάζουν. Πράγματι, υπάρχουν ορισμένοι τέτοιοι άνθρωποι στους κόλπους της εκκλησίας. Δύναται να λεχθεί ότι πρόκειται για «ακατάβλητους ήρωες» που, γενιά τη γενιά, παραμένουν στον οίκο του Θεού. Εκλαμβάνουν την κήρυξη του λόγου (δόγμα) ως το υψηλότερο καθήκον τους. Χρόνο με τον χρόνο, γενιά με τη γενιά, τριγυρνούν εδώ κι εκεί, υποστηρίζοντας σθεναρά το «ιερό και απαραβίαστο» καθήκον τους. Κανείς δεν τολμά να τους αγγίξει· ούτε ένας δεν τολμά να τους κατηγορήσει ανοιχτά. Με την πάροδο των ετών, γίνονται «βασιλείς» μέσα στον οίκο του Θεού, επιβάλλοντας ανεξέλεγκτα την τυραννία τους σε άλλους κάθε εποχή. Η συμμορία αυτή των δαιμόνων επιδιώκει να ενωθεί μαζί και να γκρεμίσει το έργο Μου· πώς μπορώ να επιτρέψω σε αυτούς τους ζωντανούς διαβόλους να υπάρχουν ενώπιόν Μου; Ακόμη και εκείνοι που υποτάσσονται κατά το ήμισυ αδυνατούν να συνεχίσουν μέχρι το τέλος, πόσο μάλλον αυτοί οι τύραννοι, που δεν έχουν την παραμικρή υποταγή στις καρδιές τους! Το έργο του Θεού δεν κερδίζεται εύκολα από τον άνθρωπο. Ακόμη κι αν χρησιμοποιήσουν όλη τη δύναμη που διαθέτουν, οι άνθρωποι μπορούν μόνο να κερδίσουν ένα απλό μερίδιο από αυτό, κάτι που τους επιτρέπει τελικά να τελειωθούν. Τι γίνεται, λοιπόν, με τα παιδιά του αρχαγγέλου, που επιδιώκουν να καταστρέψουν το έργο του Θεού; Δεν έχουν ακόμα λιγότερες ελπίδες να κερδηθούν από τον Θεό; Επιτελώντας το έργο της κατάκτησης, σκοπός Μου δεν είναι μόνο να κατακτήσω προς χάριν της κατάκτησης, αλλά να κατακτήσω έτσι ώστε να αποκαλύψω τη δικαιοσύνη και την αδικία, να αποκτήσω αποδείξεις για την τιμωρία του ανθρώπου, να καταδικάσω τους κακούς και, επιπλέον, να κατακτήσω προς χάριν της τελείωσης εκείνων που υποτάσσονται πρόθυμα. Τελικά, όλοι θα χωριστούν ανάλογα με το είδος, και αυτοί που θα τελειωθούν θα είναι εκείνοι των οποίων οι σκέψεις και οι ιδέες είναι γεμάτες με υποταγή. Αυτό είναι το έργο που θα πραγματοποιηθεί στο τέλος. Στο μεταξύ, εκείνοι των οποίων η κάθε πράξη είναι επαναστατική, θα τιμωρούνται και θα στέλνονται να καούν στη φωτιά, τα αντικείμενα αιώνιου αναθέματος. Όταν έρθει εκείνη η ώρα, αυτοί οι «σπουδαίοι και ακατάβλητοι ήρωες» των παλαιότερων χρόνων θα γίνουν οι χαμηλότεροι και οι πλέον απευκταίοι «αδύναμοι και ανίκανοι δειλοί». Μόνον τούτο δύναται να απεικονίσει κάθε πτυχή της δικαιοσύνης του Θεού και τη διάθεσή Του, η οποία είναι απρόσβλητη από τον άνθρωπο, και μόνον τούτο δύναται να κατευνάσει το μίσος μέσα στην καρδιά Μου. Δε συμφωνείτε ότι είναι κάτι απολύτως λογικό;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Εκείνοι που υποτάσσονται στον Θεό με ειλικρινή καρδιά θα κερδηθούν σίγουρα από τον Θεό

Κατά τη διάρκεια της ενσάρκωσης του Θεού, η υποταγή που Αυτός απαιτεί από τους ανθρώπους δεν αφορά το να απέχει κανείς από το να κρίνει ή να αντιστέκεται, όπως αυτοί φαντάζονται· αντίθετα, Αυτός απαιτεί οι άνθρωποι να χρησιμοποιήσουν τα λόγια Του ως βασική αρχή τους, σύμφωνα με την οποία θα ζουν, και ως θεμέλιο για την επιβίωσή τους, να κάνουν οπωσδήποτε πράξη την ουσία των λόγων Του και να ικανοποιούν πλήρως τις προθέσεις Του. Μια πτυχή της απαίτησης από τους ανθρώπους να υποτάσσονται στον ενσαρκωμένο Θεό αφορά στο να κάνουν πράξη τους λόγους Του, και μια άλλη πτυχή αφορά στην ικανότητα υποταγής στην κανονικότητα και την πρακτικότητά Του. Πρέπει και τα δυο να είναι απόλυτα. Εκείνοι που μπορούν να επιτύχουν και τις δύο πτυχές είναι όλοι εκείνοι που έχουν καρδιά που αγαπά τον Θεό. Είναι όλοι άνθρωποι τους οποίους έχει κερδίσει ο Θεός και όλοι τους αγαπούν τον Θεό όπως αγαπούν τη ζωή τους. Ο ενσαρκωμένος Θεός φέρει κανονική και πρακτική ανθρώπινη φύση στο έργο Του. Με τον τρόπο αυτόν, το εξωτερικό κέλυφός Του από κανονική και πρακτική ανθρώπινη φύση γίνεται τεράστια δοκιμασία για τους ανθρώπους· γίνεται η μεγαλύτερη δυσκολία τους. Ωστόσο, δεν μπορεί να αποφύγει κανείς την κανονικότητα και την πρακτικότητα του Θεού. Δοκίμασε τα πάντα για να βρει μια λύση, μα τελικά δεν μπόρεσε να ξεφορτωθεί το εξωτερικό κέλυφος της κανονικής ανθρώπινης φύσης Του. Αυτό συνέβη επειδή, στο κάτω κάτω, είναι ο ενσαρκωμένος Θεός, όχι ο Θεός του Πνεύματος στον ουρανό. Δεν είναι ο Θεός που οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν, μα ο Θεός που φορά το κέλυφος ενός δημιουργήματος. Έτσι, το να απαλλαγεί από το κέλυφος της κανονικής ανθρώπινης φύσης Του δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση εύκολο. Επομένως, όπως κι αν έχει, Αυτός εξακολουθεί να εκτελεί το έργο που θέλει από την οπτική της σάρκας. Αυτό το έργο είναι η έκφραση του κανονικού και πρακτικού Θεού, άρα πώς θα μπορούσε να είναι αποδεκτό οι άνθρωποι να μην υποτάσσονται; Τι στην ευχή μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι για τις ενέργειες του Θεού; Αυτός κάνει ό,τι θέλει· ό,τι Τον ικανοποιεί, αυτό και γίνεται. Αν οι άνθρωποι δεν υποτάσσονται, τότε τι άλλα αξιόπιστα σχέδια είναι δυνατόν να έχουν; Μέχρι στιγμής, μόνο η υποταγή μπορεί να σώσει τους ανθρώπους· κανείς δεν είχε καμία άλλη έξυπνη ιδέα. Αν ο Θεός θέλει να δοκιμάσει τους ανθρώπους, τι μπορούν εκείνοι να κάνουν γι’ αυτό; Εντούτοις, όλα αυτά δεν ήταν ιδέα του Θεού στον ουρανό· ήταν ιδέα του ενσαρκωμένου Θεού. Αυτός θέλει να το κάνει, άρα κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να το αλλάξει. Ο Θεός στον ουρανό δεν παρεμβαίνει σε ό,τι κάνει ο ενσαρκωμένος Θεός, άρα, δεν είναι αυτός ακόμα ένας λόγος να υποτάσσονται σ’ Αυτόν οι άνθρωποι; Αν και είναι και πρακτικός και κανονικός, είναι εξ ολοκλήρου ο ενσαρκωμένος Θεός. Με βάση τις δικές Του ιδέες, κάνει ό,τι θέλει. Ο Θεός στον ουρανό έχει παραδώσει σ’ Αυτόν όλες τις εργασίες· πρέπει να υποτάσσεσαι σε ό,τι κάνει Αυτός. Αν και έχει ανθρώπινη φύση και είναι πολύ κανονικός, τα έχει κανονίσει σκοπίμως όλα αυτά, άρα πώς γίνεται οι άνθρωποι να Τον κοιτάζουν με μάτια γεμάτα αποδοκιμασία; Θέλει να είναι κανονικός, άρα είναι κανονικός. Θέλει να ζήσει μέσα στην ανθρώπινη φύση, άρα ζει μέσα στην ανθρώπινη φύση. Θέλει να ζήσει μέσα στη θεϊκή φύση, άρα ζει μέσα στη θεϊκή φύση. Οι άνθρωποι μπορούν να το δουν όπως θέλουν, αλλά ο Θεός θα είναι πάντα Θεός και οι άνθρωποι θα είναι πάντα άνθρωποι. Την ουσία Του δεν μπορεί να την αρνηθεί κανείς λόγω κάποιας μικρής λεπτομέρειας ούτε μπορεί Αυτός να οδηγηθεί έξω από το «πρόσωπο» του Θεού λόγω ενός μικροπράγματος. Οι άνθρωποι έχουν την ελευθερία των ανθρωπίνων όντων, και ο Θεός έχει το μεγαλείο του Θεού· αυτά δεν παρεμβαίνουν το ένα στο άλλο. Δεν μπορούν οι άνθρωποι να δώσουν στον Θεό λίγη ελευθερία; Δεν μπορούν να ανεχτούν ο Θεός να είναι λίγο πιο απλός; Μην είσαι τόσο αυστηρός με τον Θεό! Όλοι θα πρέπει να διαθέτουν ανοχή ο ένας για τον άλλον· δεν θα είχαν, τότε, διευθετηθεί όλα; Θα εξακολουθούσε να υπάρχει αποξένωση; Αν κάποιος δεν μπορεί να ανεχτεί ένα τέτοιο ασήμαντο ζήτημα, τότε πώς μπορεί να πει έστω κάτι ανάλογο με το «Η καρδιά ενός πρωθυπουργού είναι αρκετά μεγάλη για να πλεύσει εκεί ένα πλοίο»; Πώς μπορεί να είναι αληθινός άνθρωπος; Δεν δυσκολεύει ο Θεός την ανθρωπότητα, μα η ανθρωπότητα δυσκολεύει τον Θεό. Πάντα χειρίζονται τα θέματα κάνοντας την τρίχα τριχιά. Πραγματικά, δημιουργούν θέμα από το πουθενά, και αυτό είναι τόσο περιττό! Όταν ο Θεός εργάζεται μέσα από την κανονική και πρακτική ανθρώπινη φύση, αυτό που κάνει δεν αποτελεί έργο ανθρώπου, μα έργο Θεού. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν βλέπουν την ουσία του έργου Του· πάντα βλέπουν απλώς το εξωτερικό κέλυφος της ανθρώπινης φύσης Του. Δεν έχουν δει τόσο σπουδαίο έργο, κι όμως επιμένουν στο να βλέπουν την κανονική και συνηθισμένη ανθρώπινη φύση του Θεού, και δεν παύουν να ασχολούνται με αυτήν. Πώς μπορεί αυτό να θεωρηθεί υποταγή ενώπιον του Θεού; Ο Θεός στον ουρανό έχει τώρα «μεταμορφωθεί» σε Θεό επί γης, και ο Θεός επί γης είναι τώρα ο Θεός στον ουρανό. Δεν έχει σημασία αν η εξωτερική εμφάνισή Τους είναι ίδια ούτε έχει σημασία πώς ακριβώς εργάζονται. Στην τελική, Εκείνος που κάνει το έργο Του Θεού είναι ο ίδιος ο Θεός. Πρέπει να υποτάσσεσαι, είτε θέλεις είτε όχι —δεν έχεις καμία επιλογή σ’ αυτό το θέμα! Ο Θεός πρέπει να έχει την υποταγή των ανθρώπων, και οι άνθρωποι πρέπει να υποτάσσονται πλήρως στον Θεό χωρίς την παραμικρή προσποίηση.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Εκείνοι που αγαπούν αληθινά τον Θεό είναι εκείνοι που μπορούν να υποτάσσονται απόλυτα στην πρακτικότητά Του

Ποια θα πρέπει, να είναι η στάση των ανθρώπων απέναντι στον Θεό, στον ενσαρκωμένο Θεό και στην αλήθεια; (Πρέπει να ακούμε, να αποδεχόμαστε και να υποτασσόμαστε.) Πολύ σωστά. Πρέπει να ακούτε, να αποδέχεστε και να υποτάσσεστε. Δεν υπάρχει τίποτα πιο απλό απ’ αυτό. Αφού ακούσετε, πρέπει να αποδεχθείτε μέσα σας. Αν κάτι δεν μπορείτε να το αποδεχθείτε, πρέπει να συνεχίσετε την αναζήτηση μέχρι να είστε σε θέση να το αποδεχθείτε πλήρως· έπειτα, μόλις το αποδεχθείτε, πρέπει να υποταχθείτε. Τι σημαίνει να υποτάσσεται κανείς; Σημαίνει να ασκείται και να εφαρμόζει. Μην απορρίπτετε κάτι αφού το ακούσετε, ενώ εξωτερικά υπόσχεστε πως θα το κάνετε, το σημειώνετε, το κατοχυρώνετε γραπτώς, το ακούτε με τα αυτιά σας, αλλά δεν το παίρνετε σοβαρά κι απλώς συνεχίζετε να κάνετε ό,τι κάνατε και πριν, κάνετε αυτό που θέλετε όταν έρθει η ώρα να δράσετε, κι αυτό που γράψατε το τοποθετείτε στο πίσω μέρος του μυαλού σας και το αντιμετωπίζετε ως κάτι ασήμαντο. Αυτό δεν είναι υποταγή. Αληθινή υποταγή στα λόγια του Θεού σημαίνει να τα ακούτε και να τα αντιλαμβάνεστε με την καρδιά σας, και να τα αποδέχεστε αληθινά· να τα αποδέχεστε ως αναπόφευκτη ευθύνη. Το ζήτημα δεν είναι να πεις απλώς πως αποδέχεσαι τα λόγια του Θεού· αντίθετα, είναι να αποδεχθείς τα λόγια Του με την καρδιά σου, να μετατρέψεις αυτήν την αποδοχή σε πρακτικές ενέργειες και να εφαρμόσεις τα λόγια Του χωρίς να αποκλίνεις καθόλου. Αν όλα όσα σκέφτεσαι, όλα όσα αναλαμβάνεις να κάνεις και όλο το τίμημα που πληρώνεις είναι για να ικανοποιήσεις τις απαιτήσεις του Θεού, τότε εφαρμόζεις τα λόγια του Θεού. Τι συνεπάγεται η «υποταγή»; Συνεπάγεται την άσκηση και την εφαρμογή, το να κάνεις τα λόγια του Θεού πραγματικότητα. Αν γράφεις σε ένα τετράδιο και μεταφέρεις στο χαρτί τα λόγια που λέει ο Θεός και τις απαιτήσεις Του, χωρίς όμως να τα καταγράφεις στην καρδιά σου, και κάνεις ό,τι θέλεις όταν έρχεται η ώρα να δράσεις, και φαίνεται εξωτερικά σαν να έκανες όσα ζήτησε ο Θεός, αλλά εσύ τα έκανες σύμφωνα με τη δική σου βούληση, τότε ούτε ακούς ούτε αποδέχεσαι τα λόγια του Θεού, ούτε υποτάσσεσαι σ’ αυτά· σιχαίνεσαι την αλήθεια, παραβιάζεις απροκάλυπτα τις αρχές και περιφρονείς τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού. Επαναστατείς.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τρίτο: Πώς ο Νώε και ο Αβραάμ υπάκουσαν στα λόγια του Θεού και υποτάχθηκαν σ’ Αυτόν (Μέρος δεύτερο)

Η υποταγή στον Θεό και η υποταγή στο έργο Του είναι ένα και το αυτό. Αυτοί που υποτάσσονται μονάχα στον Θεό αλλά όχι και στο έργο Του δεν μπορούν να θεωρηθούν υποτακτικοί, πόσο μάλλον, εκείνοι που δεν υποτάσσονται αληθινά, αλλά είναι καταφανώς συκοφαντικοί. Όλοι εκείνοι που υποτάσσονται αληθινά στον Θεό, είναι ικανοί να ωφεληθούν από το έργο και να αποκτήσουν κατανόηση της διάθεσης και του έργου του Θεού. Μόνον αυτού του είδους οι άνθρωποι υποτάσσονται αληθινά στον Θεό. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ικανοί να κερδίσουν νέες γνώσεις και να υποβληθούν σε νέες αλλαγές, από νέο έργο. Μόνον αυτοί οι άνθρωποι εγκρίνονται από τον Θεό, μόνον αυτοί οι άνθρωποι τελειώνονται και μόνον εκείνων των ανθρώπων οι διαθέσεις έχουν αλλάξει. Εκείνοι που εγκρίνονται από τον Θεό είναι αυτοί που ευχαρίστως υποτάσσονται σ’ Αυτόν και στον λόγο και στο έργο Του. Μόνον αυτού του είδους οι άνθρωποι βρίσκονται στον σωστό δρόμο, μόνον αυτού του είδους οι άνθρωποι επιθυμούν και αναζητούν ειλικρινά τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Εκείνοι που υποτάσσονται στον Θεό με ειλικρινή καρδιά θα κερδηθούν σίγουρα από τον Θεό

Το κλειδί για την υποταγή στον Θεό είναι να αποδέχεσαι το νέο φως και να είσαι ικανός να το δεχτείς και να το εφαρμόσεις στην πράξη. Αυτό από μόνο του είναι πραγματική υποταγή. Όσοι δεν έχουν τη βούληση να λαχταρήσουν τον Θεό είναι ανίκανοι να Του υποταχθούν σκοπίμως, και μπορούν μόνο να αντιταχθούν στον Θεό ως αποτέλεσμα της ικανοποίησης τους με την υπάρχουσα κατάσταση. Όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί να υποταχθεί στον Θεό, είναι επειδή κατέχεται από αυτό που προηγήθηκε. Τα πράγματα που προηγήθηκαν έχουν δημιουργήσει στους ανθρώπους κάθε είδους αντιλήψεις και διάφορες φαντασιοκοπίες για τον Θεό, και αυτές έχουν γίνει η εικόνα του Θεού στο μυαλό τους. Συνεπώς, πιστεύουν στις δικές τους αντιλήψεις και τα πρότυπα της δικής τους φαντασίας. Αν συγκρίνεις τον Θεό που πραγματοποιεί πρακτικό έργο σήμερα, με τον Θεό της φαντασίας σου, τότε η πίστη σου προέρχεται από τον Σατανά και είναι αλλοιωμένη από τις δικές σου προτιμήσεις· ο Θεός δεν θέλει τέτοιου είδους πίστη. Ανεξάρτητα από το πόσο ανωτέρου επιπέδου είναι τα διαπιστευτήρια τους και ανεξάρτητα από την αφοσίωσή τους —ακόμα κι αν έχουν αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή τους στο έργο Του και έχουν μαρτυρήσει— ο Θεός δεν εγκρίνει κανέναν με τέτοια πίστη. Απλώς τους παραχωρεί λίγη χάρη και τους επιτρέπει να την απολαμβάνουν για κάποιο χρονικό διάστημα. Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν είναι σε θέση να εφαρμόσουν την αλήθεια στην πράξη. Το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται μέσα τους και ο Θεός θα τους αποκλείσει όλους έναν-έναν, με τη σειρά. Είτε ηλικιωμένοι είτε νέοι, εκείνοι που δεν υποτάσσονται στον Θεό μέσα από την πίστη τους και έχουν λανθασμένες προθέσεις είναι εκείνοι που αντιτίθενται και προκαλούν διαταράξεις, και είναι αναμφισβήτητο πως τέτοιου είδους άνθρωποι θα αποκλειστούν από τον Θεό. Όσοι δεν επιδεικνύουν την παραμικρή υποταγή στον Θεό, οι οποίοι μόλις κι αναγνωρίζουν το όνομά Του και έχουν κάποια αίσθηση της καλοσύνης και της ομορφιάς του Θεού, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν συμβαδίζουν με τα βήματα του Αγίου Πνεύματος και δεν υποτάσσονται στο παρόν έργο και τον λόγο του Αγίου Πνεύματος· τέτοιοι άνθρωποι ζουν εν μέσω της χάριτος του Θεού και δεν θα κερδηθούν ή θα οδηγηθούν στην τελείωση από Αυτόν. Ο Θεός οδηγεί τους ανθρώπους στην τελείωση μέσα από την υποταγή τους, μέσα από τη βρώση, την πόση και την απόλαυση του λόγου του Θεού, καθώς και μέσα από την ταλαιπωρία και τον εξευγενισμό στη ζωή τους. Μόνο μέσω μιας πίστης όπως αυτή μπορεί να αλλάξει η διάθεση των ανθρώπων, και μόνο τότε μπορούν να κατέχουν την αληθινή γνώση του Θεού. Να μην είσαι ικανοποιημένος με το να ζεις μέσα στη χάρη του Θεού, να λαχταράς και να ψάχνεις για την αλήθεια και να επιδιώκεις να κερδηθείς από τον Θεό. Αυτή είναι η σημασία του να υποτάσσεσαι συνειδητά στον Θεό· και αυτό ακριβώς είναι το είδος της πίστης που θέλει Αυτός. Οι άνθρωποι που δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από να απολαμβάνουν τη χάρη του Θεού δεν μπορούν να γίνουν τέλειοι ή να αλλάξουν, και η υποταγή τους, η ευσέβειά τους, η αγάπη και η υπομονή τους είναι όλα επιφανειακά. Εκείνοι που μόνο απολαμβάνουν τις χάρες του Θεού δεν μπορούν πραγματικά να γνωρίσουν τον Θεό, και ακόμη και όταν γνωρίσουν τον Θεό, η γνώση τους είναι επιφανειακή και λένε πράγματα όπως, «Ο Θεός αγαπά τον άνθρωπο» ή «Ο Θεός είναι συμπονετικός προς τον άνθρωπο». Αυτό δεν αντιπροσωπεύει τη ζωή του ανθρώπου και δεν δείχνει οι άνθρωποι να γνωρίζουν πραγματικά τον Θεό. Αν, όταν ο λόγος του Θεού τους εξευγενίσει ή όταν τους βρίσκουν οι δοκιμασίες Του, οι άνθρωποι αδυνατούν να υποταχθούν στον Θεό —κι αν, αντιθέτως, γίνονται δύσπιστοι και αποτυγχάνουν— τότε δεν είναι ούτε στο ελάχιστο υποτακτικοί. Μέσα τους έχουν πολλούς κανόνες και περιορισμούς, σχετικά με την πίστη στον Θεό, παλιές εμπειρίες που είναι αποτέλεσμα πολλών χρόνων πίστης ή διάφορους κανόνες βασισμένους στη Βίβλο. Θα μπορούσαν άνθρωποι όπως αυτοί να υποταχθούν τον Θεό; Αυτοί οι άνθρωποι είναι γεμάτοι ανθρώπινα πράγματα, πώς θα μπορούσαν να υποταχθούν στον Θεό; Η «υποταγή» τους είναι σύμφωνη με προσωπικές προτιμήσεις —θα επιθυμούσε ο Θεός μια τέτοια υποταγή; Αυτό δεν είναι υποταγή στον Θεό, αλλά τήρηση κανόνων· είναι ευχαρίστηση και ικανοποίηση του εαυτού τους. Αν υποστηρίξεις ότι αυτό είναι υποταγή στον Θεό, δεν Τον βλασφημείς;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Στην πίστη σου για τον Θεό πρέπει να υποτάσσεσαι στον Θεό

Αν οι άνθρωποι μπορούν να αφήσουν τις θρησκευτικές αντιλήψεις, τότε δεν θα χρησιμοποιούν το μυαλό τους για να ζυγίζουν τον λόγο και το έργο του Θεού σήμερα και, αντ’ αυτού, θα υποταχθούν αμέσως. Παρόλο που το έργο του Θεού σήμερα είναι προφανώς διαφορετικό απ’ αυτό του παρελθόντος, μπορείς να αφήσεις τις απόψεις του παρελθόντος και να υποταχθείς αμέσως στο έργο του Θεού σήμερα. Αν είσαι ικανός μιας τέτοιας κατανόησης ώστε να πρέπει να δίνεις εξέχουσα θέση στο έργο του Θεού σήμερα, ανεξαρτήτως του πώς Αυτός ενήργησε στο παρελθόν, τότε είσαι κάποιος που έχει αφήσει τις αντιλήψεις του, που υποτάσσεται στον Θεό, και που μπορεί να υποταχθεί στο έργο και στον λόγο του Θεού και να ακολουθήσει τα βήματά Του. Έτσι, θα είσαι κάποιος που υποτάσσεται πραγματικά στον Θεό. Δεν αναλύεις ούτε εξετάζεις εξονυχιστικά το έργο του Θεού. Είναι σαν να έχει ξεχάσει ο Θεός το προηγούμενο έργο Του κι εσύ επίσης. Το παρόν είναι παρόν και το παρελθόν είναι παρελθόν, και αφού σήμερα ο Θεός έχει αφήσει στην άκρη αυτό που έκανε στο παρελθόν, έτσι κι εσύ δεν θα πρέπει να κολλάς σ’ αυτό. Μόνο ένα τέτοιο άτομο είναι κάποιος που υποτάσσεται απόλυτα στον Θεό κι έχει εγκαταλείψει εντελώς τις θρησκευτικές του αντιλήψεις.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνον αυτοί που γνωρίζουν το έργο του Θεού σήμερα μπορούν να υπηρετούν τον Θεό

Το έργο που επιτελεί ο Θεός διαφέρει από περίοδο σε περίοδο. Αν δείχνεις μεγάλη υποταγή στο έργο του Θεού σε μία φάση, μα στην επόμενη η υποταγή σου προς το έργο Του είναι ανεπαρκής, ή δεν είσαι ικανός να υποταχθείς, τότε ο Θεός θα σε εγκαταλείψει. Εάν συμβαδίζεις με τον Θεό καθώς Εκείνος κάνει αυτό το βήμα, τότε πρέπει να συνεχίσεις στον ίδιο ρυθμό, όταν Εκείνος ανέβει στο επόμενο· μόνον τότε θα είσαι ένας άνθρωπος που υποτάσσεται στο Άγιο Πνεύμα. Από τη στιγμή που πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να παραμείνεις σταθερός στην υποταγή σου. Δεν είναι δυνατόν να δείχνεις υποταγή όποτε το επιθυμείς και να μην υποτάσσεσαι όποτε δεν το επιθυμείς. Αυτό το είδος υποταγής δεν εγκρίνεται από τον Θεό. Εάν δεν μπορείς να συμβαδίσεις με το νέο έργο που Εγώ χορηγώ και συνεχίζεις να εμμένεις στις παρελθούσες ρήσεις, τότε πώς μπορεί να υπάρξει πρόοδος στη ζωή σου; Το έργο του Θεού είναι να σε εξοπλίσει μέσω των λόγων Του. Όταν υποτάσσεσαι και αποδέχεσαι τα λόγια Του, σίγουρα το Άγιο Πνεύμα θα εργαστεί μέσα σου. Το Άγιο Πνεύμα εργάζεται ακριβώς όπως Εγώ λέω· κάνε όσα Εγώ έχω πει, και αμέσως το Άγιο Πνεύμα θα εργαστεί μέσα σου. Εγώ απελευθερώνω ένα καινούργιο φως για να το αντικρύσετε, φέρνοντάς σας στο φως του παρόντος, και όταν περπατήσεις μέσα σε αυτό το φως, το Άγιο Πνεύμα θα εργαστεί αμέσως μέσα σου. Υπάρχουν μερικοί που μπορεί να είναι απρόθυμοι, λέγοντας: «Δεν εκτελώ αυτό που λες». Στην οποία περίπτωση, Εγώ σου λέω ότι έχεις φτάσει πλέον στο τέλος του δρόμου· έχεις στερέψει και δεν έχεις άλλη ζωή. Συνεπώς, την ώρα που βιώνετε τη μεταμόρφωση της διάθεσής σας, τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από το να συμβαδίζετε με το παρόν φως. Το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται μονάχα μέσα σε ορισμένους ανθρώπους τους οποίους χρησιμοποιεί ο Θεός, αλλά, επιπλέον, μέσα στην εκκλησία. Εκείνος θα μπορούσε να εργάζεται μέσα στον οποιονδήποτε. Μπορεί να εργάζεται μέσα σε εσένα επί του παρόντος, κι εσύ θα βιώσεις αυτό το έργο. Κατά την επόμενη περίοδο, Εκείνος μπορεί να εργαστεί μέσα σε κάποιον άλλον, στην οποία περίπτωση πρέπει να βιαστείς να ακολουθήσεις· όσο πιο στενά ακολουθείτε το παρόν φως, τόσο περισσότερο δύναται να αναπτυχθεί η ζωή σας. Ό,τι είδος ανθρώπου κι αν είναι κανείς, αν το Άγιο Πνεύμα εργάζεται μέσα του, τότε πρέπει να ακολουθήσεις. Δέξου τις εμπειρίες του μέσα από τις δικές σου και θα λάβεις ακόμη υψηλότερα πράγματα. Έτσι, η πρόοδός σου θα είναι ταχύτερη. Τούτο είναι το μονοπάτι της τελείωσης για τον άνθρωπο, καθώς και το μέσο με το οποίο αναπτύσσεται η ζωή.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Εκείνοι που υποτάσσονται στον Θεό με ειλικρινή καρδιά θα κερδηθούν σίγουρα από τον Θεό

Το βασικότερο για να μετρήσουμε κατά πόσο οι άνθρωποι μπορούν να υποταχθούν στον Θεό είναι το αν έχουν ή όχι εξωφρενικές επιθυμίες ή απώτερα κίνητρα απέναντί Του. Αν έχουν συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό, αυτό αποδεικνύει ότι δεν Του υποτάσσονται. Ό,τι κι αν σου συμβεί, αν δεν το αποδεχθείς από τον Θεό και δεν αναζητήσεις την αλήθεια, κι αν πάντα υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου και θεωρείς πως μόνο εσύ έχεις δίκιο, και είσαι ικανός μέχρι και να αμφισβητείς το ότι ο Θεός είναι η αλήθεια και η δικαιοσύνη, τότε θα έχεις μπελάδες. Οι άνθρωποι που είναι έτσι είναι οι πιο αλαζόνες και επαναστατικοί απέναντι στον Θεό. Όσοι έχουν συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό δεν μπορούν να Του υποταχθούν αληθινά. Οι απαιτήσεις σου από τον Θεό αποδεικνύουν ότι προσπαθείς να κάνεις συμφωνία μαζί Του, ότι επιλέγεις τα δικά σου θέλω και ενεργείς σύμφωνα με αυτά. Έτσι, προδίδεις τον Θεό και δεν έχεις ίχνος υποταγής. Το να έχεις απαιτήσεις από τον Θεό είναι από μόνο του παράλογο. Αν πιστεύεις στ’ αλήθεια πως Αυτός είναι Θεός, τότε δεν θα τολμάς να απαιτείς πράγματα απ’ Αυτόν ούτε θα θεωρείς πως έχεις τα προσόντα να το κάνεις, είτε θεωρείς τις απαιτήσεις σου λογικές είτε όχι. Αν έχεις αληθινή πίστη στον Θεό και πιστεύεις πως είναι Θεός, τότε δεν έχεις άλλη επιλογή από το να Τον λατρεύεις και να υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν. Οι άνθρωποι, σήμερα, όχι μόνο κάνουν τις δικές τους επιλογές, αλλά ζητούν κι από τον Θεό να ενεργεί σύμφωνα με τα δικά τους θέλω. Όχι μόνο δεν επιλέγουν να υποταχθούν στον Θεό, αλλά Του ζητούν μέχρι και να υποταχθεί Εκείνος σ’ αυτούς. Δεν είναι εντελώς παράλογο αυτό; Επομένως, αν κάποιος δεν έχει αληθινή πίστη ούτε πιστεύει ουσιαστικά, δεν θα μπορέσει ποτέ να λάβει την έγκριση του Θεού. Αν οι άνθρωποι καταφέρουν να μειώσουν τις απαιτήσεις που έχουν από τον Θεό, τότε θα έχουν περισσότερη αληθινή πίστη και υποταγή, ενώ η λογική τους θα είναι σχετικά κανονική.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές απαιτήσεις από τον Θεό

Όταν ο Νώε έπραξε ό,τι του παρήγγειλε ο Θεός, δεν γνώριζε ποιες ήταν οι προθέσεις του Θεού. Δεν ήξερε τι ήθελε ο Θεός να επιτύχει. Ο Θεός απλώς του έδωσε μια εντολή και του παρήγγειλε να πράξει κάτι, και χωρίς πολλές εξηγήσεις ο Νώε το έπραξε. Δεν προσπάθησε να καταλάβει μυστικά τις επιθυμίες του Θεού, ούτε αντιστάθηκε στον Θεό ή επέδειξε ανειλικρίνεια. Απλώς έπραξε ανάλογα, με καθαρή και απλή καρδιά. Έπραξε ό,τι τον έβαλε ο Θεός να πράξει, και το να υποτάσσεται στον λόγο του Θεού και να τον ακούει ήταν η πίστη που στήριζε τις πράξεις του. Αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο ειλικρινά και απλά αντιμετώπισε αυτό που εμπιστεύτηκε ο Θεός. Η ουσία του —η ουσία των ενεργειών του ήταν η υποταγή, όχι η αμφισβήτηση, η αντίσταση και, πολύ λιγότερο, η σκέψη για τα προσωπικά του συμφέροντα ή τα κέρδη και τις απώλειές του. Περαιτέρω, όταν ο Θεός είπε ότι θα καταστρέψει τον κόσμο με κατακλυσμό, ο Νώε δεν ρώτησε πότε θα γίνει αυτό ούτε ρώτησε τι θα απογίνουν τα πάντα, και σίγουρα δεν ρώτησε τον Θεό με ποιον τρόπο επρόκειτο να καταστρέψει τον κόσμο. Απλώς έπραξε ό,τι παρήγγειλε ο Θεός. Ακολούθησε επακριβώς τις οδηγίες του Θεού σχετικά με το τι και το πώς, και, επίσης, ανέλαβε αμέσως δράση. Ενήργησε σύμφωνα με τις οδηγίες του Θεού, κρατώντας μια στάση που έδειχνε ότι επιθυμούσε να ικανοποιήσει τον Θεό. Μήπως το έκανε για να αποφύγει ο ίδιος την καταστροφή; Όχι. Μήπως ρώτησε τον Θεό πότε ακριβώς θα ερχόταν η καταστροφή του κόσμου; Όχι. Ρώτησε τον Θεό ή μήπως γνώριζε πόσον καιρό θα έπαιρνε η κατασκευή της κιβωτού; Ούτε αυτό το γνώριζε. Απλώς υποτάχθηκε, άκουσε και έπραξε αναλόγως.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄

Όταν ο Θεός επιθυμεί να ενορχηστρώσει κάποιον, αυτή η ενορχήστρωση συχνά δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις του ανθρώπου και είναι ακατανόητη σ’ αυτόν, αλλά ακριβώς αυτή η ασυμφωνία και η έλλειψη κατανόησης είναι η δοκιμασία και η δοκιμή του ανθρώπου από τον Θεό. Ο Αβραάμ, εντωμεταξύ, μπόρεσε να επιδείξει υποταγή στον Θεό, η οποία αποτελούσε την πιο θεμελιώδη προϋπόθεση για να είναι σε θέση να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του Θεού. Μόνο τότε, όταν ο Αβραάμ ήταν σε θέση να υποταχθεί στην απαίτηση του Θεού, όταν προσέφερε τον Ισαάκ, ο Θεός ανακουφίστηκε και επιδοκίμασε πραγματικά την ανθρωπότητα —τον Αβραάμ, τον οποίο είχε επιλέξει. Μόνο τότε βεβαιώθηκε ο Θεός ότι αυτός ο άνθρωπος, τον οποίο είχε επιλέξει, ήταν ένας απαραίτητος ηγέτης που θα μπορούσε να αναλάβει να φέρει εις πέρας την υπόσχεσή Του και το επακόλουθο σχέδιο διαχείρισής Του. Παρόλο που δεν ήταν παρά μια δοκιμασία και μια δοκιμή, ο Θεός ένιωσε ικανοποίηση, ένιωσε την αγάπη του ανθρώπου γι’ Αυτόν και ένιωσε παρηγοριά από τον άνθρωπο όπως ποτέ άλλοτε. Τη στιγμή που ο Αβραάμ σήκωσε το μαχαίρι του για να σφάξει τον Ισαάκ, τον σταμάτησε ο Θεός; Ο Θεός δεν άφησε τον Αβραάμ να θυσιάσει τον Ισαάκ, γιατί απλώς ο Θεός δεν είχε πρόθεση να πάρει τη ζωή του Ισαάκ. Έτσι, ο Θεός σταμάτησε τον Αβραάμ πάνω στην ώρα. Όσον αφορά τον Θεό, η υποταγή του Αβραάμ είχε ήδη περάσει τη δοκιμή, αυτό που έκανε ήταν αρκετό και ο Θεός είχε ήδη δει το αποτέλεσμα όσων Αυτός σκόπευε να κάνει. Ικανοποιήθηκε ο Θεός από αυτό το αποτέλεσμα; Μπορεί να πει κανείς ότι αυτό το αποτέλεσμα ικανοποίησε τον Θεό, ότι ήταν αυτό που ο Θεός ήθελε και ήταν αυτό που ο Θεός λαχταρούσε να δει. Αληθεύει αυτό; Αν και, σε διαφορετικά πλαίσια, ο Θεός χρησιμοποιεί διαφορετικούς τρόπους για να δοκιμάσει κάθε άνθρωπο, ο Θεός είδε στον Αβραάμ αυτό που ήθελε, είδε ότι η καρδιά του Αβραάμ ήταν πιστή και ότι η υποταγή του ήταν άνευ όρων. Ακριβώς αυτό το «άνευ όρων» επιθυμούσε ο Θεός.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄

Σε ποιον βαθμό εργάστηκε λοιπόν ο Θεός στον Πέτρο για να τον κάνει να συνειδητοποιήσει ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν πράξη την υποταγή; Αναφέραμε προηγούμενα κάτι που είπε ο Πέτρος. Το θυμάστε; («Αν ο Θεός μού φερόταν σαν παιχνίδι, πώς θα μπορούσα να μην είμαι έτοιμος και πρόθυμος;») Σωστά, αυτό ακριβώς. Όσο βίωνε και υποβαλλόταν στο έργο ή στην καθοδήγηση του Θεού, ο Πέτρος χωρίς να το καταλάβει ανέπτυξε αυτό το συναίσθημα: «Ο Θεός δεν φέρεται στους ανθρώπους σαν να είναι παιχνίδια;» Σίγουρα δεν είναι αυτό που κινητοποιεί τις πράξεις του Θεού. Οι άνθρωποι βασίζονται στην ανθρώπινη οπτική, σκέψη και γνώση τους για να αξιολογήσουν αυτό το ζήτημα και νομίζουν ότι ο Θεός παίζει επιπόλαια με τους ανθρώπους, σαν να ήταν παιχνίδια. Μια μέρα λέει να κάνουμε το ένα, και την άλλη λέει να κάνουμε το άλλο. Ασυνείδητα, αρχίζεις να σκέφτεσαι: «Ο Θεός έχει πει πολλά πράγματα. Μα τι στο καλό προσπαθεί να κάνει;» Οι άνθρωποι μπερδεύονται και φορτίζονται λιγάκι. Δεν ξέρουν τι επιλογές να κάνουν. Ο Θεός με αυτήν τη μέθοδο δοκίμασε τον Πέτρο. Ποιο ήταν το τελικό αποτέλεσμα αυτής της δοκιμασίας; (Ο Πέτρος κατάφερε να υποταχθεί μέχρι θανάτου.) Κατάφερε να υποταχθεί. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα που ήθελε ο Θεός, και το είδε. Ποια λόγια που είπε ο Πέτρος μάς δείχνουν ότι είχε υποταχθεί και είχε αναπτυχθεί το ανάστημά του; Τι είπε ο Πέτρος; Πώς αποδέχθηκε και είδε όλα όσα είχε κάνει ο Θεός και τη στάση του Θεού, αυτή της αντιμετώπισης του ανθρώπου σαν παιχνίδι; Ποια ήταν η στάση του Πέτρου; (Είπε: «Πώς θα μπορούσα να μην είμαι έτοιμος και πρόθυμος;») Ναι, αυτή ήταν η στάση του Πέτρου. Αυτά ακριβώς ήταν τα λόγια του. Οι άνθρωποι που δεν έχουν εμπειρία από τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό του Θεού δεν θα έλεγαν ποτέ αυτά τα λόγια, αφού δεν κατανοούν το αφήγημα αυτής της ιστορίας και δεν τα έχουν βιώσει ποτέ όλα αυτά. Κι επειδή δεν τα έχουν βιώσει, σίγουρα δεν κατανοούν ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα. Αν δεν κατανοούν ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα, πώς μπορούν να λένε κάτι τέτοιο τόσο εύκολα; Αυτά τα λόγια δεν θα μπορούσε ποτέ να τα σκεφτεί άνθρωπος. Ο Πέτρος μπόρεσε να τα πει επειδή είχε βιώσει τόσες δοκιμασίες και εξευγενισμούς. Ο Θεός τού στέρησε πολλά πράγματα, αλλά του χάρισε και πολλά. Όσα του έδωσε, του τα πήρε πάλι πίσω. Αφού του πήρε πίσω όσα του έδωσε, τον έκανε να μάθει να υποτάσσεται και του έδωσε πάλι πράγματα. Από την ανθρώπινη οπτική, πολλές από τις ενέργειες που κάνει ο Θεός μοιάζουν ιδιότροπες, κι αυτό δίνει στους ανθρώπους την ψευδαίσθηση ότι ο Θεός τούς φέρεται σαν να είναι παιχνίδια, δεν τους σέβεται και δεν τους αντιμετωπίζει ως ανθρώπινα όντα. Πιστεύουν ότι ζουν χωρίς αξιοπρέπεια, σαν παιχνίδια. Πιστεύουν ότι ο Θεός δεν τους δίνει το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής κι ότι μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Όταν σου δίνει κάτι ο Θεός, λέει: «Αξίζεις αυτήν την επιβράβευση γι’ αυτά που έχεις κάνει. Αυτή είναι η ευλογία του Θεού». Όταν σου παίρνει πράγματα, έχει κάτι άλλο να πει. Τι θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι σ’ αυτήν τη διαδικασία; Δεν είσαι κατάλληλος να κρίνεις αν ο Θεός έχει δίκιο ή άδικο, δεν είσαι κατάλληλος να αναγνωρίσεις τη φύση των πράξεων του Θεού και σίγουρα δεν είσαι κατάλληλος να δώσεις μεγαλύτερη αξιοπρέπεια στη ζωή σου σ’ αυτήν τη διαδικασία. Αυτά δεν είναι επιλογές που έχεις να κάνεις εσύ, δεν είναι αυτός ο ρόλος σου. Και ποιος είναι; Μέσα από την εμπειρία, θα πρέπει να μάθεις να κατανοείς τις προθέσεις του Θεού. Αν δεν μπορείς να κατανοήσεις τις προθέσεις Του και δεν μπορείς να καλύψεις τις απαιτήσεις του Θεού, η μόνη σου επιλογή είναι να υποταχθείς. Σε τέτοιες συνθήκες, θα σου ήταν εύκολο να υποταχθείς; (Όχι.) Δεν είναι εύκολο να υποταχθείς. Αυτό είναι ένα μάθημα που πρέπει να πάρεις. Αν ήταν εύκολο να υποταχθείς, δεν θα χρειαζόταν να πάρεις μαθήματα, δεν θα χρειαζόταν να κλαδευτείς και να υποβληθείς σε δοκιμασίες και εξευγενισμό. Επειδή όμως σου είναι δύσκολο να υποταχθείς στον Θεό, Εκείνος σε δοκιμάζει συνεχώς και παίζει σκόπιμα μαζί σου σαν να ήσουν παιχνίδι. Τη μέρα που θα μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν πιο εύκολα, όταν η υποταγή σ’ Αυτόν θα σου έρχεται χωρίς δυσκολία και χωρίς εμπόδια, όταν θα μπορείς να υποταχθείς πρόθυμα και με χαρά, χωρίς τις δικές σου επιλογές, προθέσεις και προτιμήσεις, τότε ο Θεός θα πάψει να σου φέρεται σαν να είσαι παιχνίδι και θα κάνεις ακριβώς αυτό που πρέπει να κάνεις. Αν μια μέρα πεις: «Ο Θεός μού φέρεται σαν να είμαι παιχνίδι και ζω χωρίς αξιοπρέπεια. Δεν συμφωνώ μ’ αυτό και δεν πρόκειται να υποταχθώ», αυτή μπορεί να είναι η μέρα που ο Θεός θα σ’ εγκαταλείψει. Φαντάσου τι θα γίνει αν το ανάστημά σου φτάσει σε επίπεδο που πεις: «Παρότι τις προθέσεις του Θεού δεν μπορούμε να τις αντιληφθούμε εύκολα κι ο Θεός πάντα μου κρύβεται, όλα όσα κάνει είναι σωστά. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, εγώ θα υποταχθώ πρόθυμα. Ακόμη κι αν δεν μπορώ να υποταχθώ, θα πρέπει να υιοθετήσω αυτήν τη στάση και να μην κάνω παράπονα ούτε τις δικές μου επιλογές. Κι αυτό επειδή είμαι δημιούργημα. Είναι καθήκον μου να υποταχθώ κι αυτό είναι μια ξεκάθαρη υποχρέωση που δεν μπορώ να αποφύγω. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός κι ό,τι κάνει είναι σωστό. Δεν θα πρέπει να έχω αντιλήψεις ή φαντασιοκοπίες σχετικά με το τι κάνει ο Θεός. Δεν είναι σωστό να το κάνει αυτό ένα δημιούργημα. Ευχαριστώ τον Θεό για όσα μου έχει δώσει. Και πάλι Τον ευχαριστώ για όσα δεν μου έδωσε ή μου έδωσε και μετά μου τα πήρε πίσω. Όλες οι πράξεις του Θεού είναι ωφέλιμες για εμένα. Ακόμη κι αν δεν βλέπω το όφελος, αυτό που πρέπει να κάνω είναι να υποταχθώ». Δεν έχουν αυτά τα λόγια το ίδιο αποτέλεσμα με εκείνα του Πέτρου όταν είπε: «Πώς θα μπορούσα να μην είμαι έτοιμος και πρόθυμος»; Μόνο αυτοί που διαθέτουν τέτοιο ανάστημα κατανοούν αληθινά την αλήθεια.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για την ορθή εκπλήρωση του καθήκοντος, είναι κρίσιμης σημασίας η κατανόηση της αλήθειας

Οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ότι υπάρχει μια θεμελιώδης αρχή για τη συμπεριφορά του Δημιουργού προς τα δημιουργήματα, η οποία αποτελεί και την ύψιστη αρχή. Η συμπεριφορά του Δημιουργού απέναντι στα δημιουργήματα βασίζεται πλήρως στο σχέδιο της διαχείρισής Του και στις απαιτήσεις του έργου Του· δεν χρειάζεται να συμβουλευτεί κανέναν άνθρωπο ούτε χρειάζεται να συμφωνήσει κανένας άνθρωπος μαζί Του. Κάνει ό,τι οφείλει να κάνει και συμπεριφέρεται στους ανθρώπους όπως οφείλει να τους συμπεριφερθεί· ό,τι κι αν κάνει και όπως κι αν συμπεριφέρεται στους ανθρώπους, όλα συνάδουν με τις αλήθεια-αρχές και με τις αρχές βάσει των οποίων εργάζεται ο Δημιουργός. Ως δημιούργημα, το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να υποταχθείς στον Δημιουργό· δεν πρέπει να κάνεις καμία δική σου επιλογή. Αυτήν τη λογική πρέπει να έχουν τα δημιουργήματα, και αν κάποιος δεν την έχει, τότε δεν του ταιριάζει να αποκαλείται άνθρωπος. Πρέπει οι άνθρωποι να καταλάβουν ότι ο Δημιουργός θα είναι πάντα ο Κύριος της δημιουργίας. Έχει τη δύναμη και τα προσόντα να ενορχηστρώνει και να κυβερνά οποιοδήποτε δημιούργημα όπως θέλει Αυτός, χωρίς να δίνει λόγο σε κανέναν. Αυτή είναι η εξουσία Του. Δεν υπάρχει ούτε ένα ον της δημιουργίας που να έχει το δικαίωμα ή τα προσόντα να κρίνει αν είναι σωστά ή λάθος τα όσα κάνει ο Δημιουργός, ή πώς πρέπει να ενεργήσει Εκείνος. Κανένα δημιούργημα δεν δικαιούται να επιλέξει αν θα αποδεχθεί την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Δημιουργού· και κανένα δημιούργημα δεν δικαιούται να έχει απαιτήσεις για το πώς κυβερνά και διευθετεί τη μοίρα του ο Δημιουργός. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αλήθεια. Ό,τι κι αν έχει κάνει ο Κύριος της δημιουργίας στα δημιουργήματά Του και όπως κι αν το έχει κάνει, μόνο ένα πράγμα έχουν να κάνουν οι άνθρωποι που δημιούργησε: να επιζητούν, να υποτάσσονται, να γνωρίζουν και να αποδέχονται όλα όσα έχει θέσει σε εφαρμογή ο Δημιουργός. Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι Εκείνος να ολοκληρώσει το σχέδιο διαχείρισής Του και να έχει περατώσει το έργο Του, με το σχέδιο διαχείρισής Του να έχει προχωρήσει ανεμπόδιστα· εν τω μεταξύ, τα δημιουργήματα, λόγω του ότι έχουν αποδεχθεί την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Δημιουργού και έχουν υποταχθεί στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις Του, θα έχουν αποκτήσει την αλήθεια, θα έχουν κατανοήσει τις προθέσεις του Δημιουργού και θα έχουν γνωρίσει τη διάθεσή Του. Υπάρχει ακόμα μία αρχή που πρέπει να σας πω: Ό,τι κι αν κάνει ο Δημιουργός, όποιες εκδηλώσεις κι αν έχει, είτε κάνει μεγάλη ή μικρή πράξη, παραμένει ο Δημιουργός· ενώ ό,τι κι αν έχει κάνει το ανθρώπινο γένος, το οποίο Εκείνος δημιούργησε, και όσο ταλαντούχα ή χαρισματικά κι αν είναι τα μέλη του, παραμένουν δημιουργήματα. Σχετικά με τη δημιουργημένη ανθρωπότητα, όση χάρη και όσες ευλογίες κι αν έχουν λάβει τα μέλη της από τον Δημιουργό, ή όσο έλεος, όση στοργική καλοσύνη και όσο καλό κι αν έχουν λάβει, δεν πρέπει να νομίζουν πως ξεχωρίζουν από τη μάζα ούτε πως είναι ισότιμα με τον Θεό και πως έχουν αποκτήσει υψηλή θέση ανάμεσα στα δημιουργήματα. Όσα χαρίσματα κι αν σου έχει παραχωρήσει ο Θεός, όση χάρη κι αν σου έχει δώσει ή όσο μεγαλόψυχα κι αν σου έχει συμπεριφερθεί, και παρόλο που μπορεί να σου έχει δώσει κάποια ιδιαίτερα ταλέντα, τίποτε από αυτά δεν αποτελεί κεφάλαιό σου. Είσαι δημιούργημα και πάντα θα είσαι δημιούργημα. Δεν πρέπει ποτέ σου να σκεφτείς: «Είμαι αγαπητός στον Θεό, με έχει στα χέρια Του. Δεν πρόκειται να με παραμερίσει ποτέ, η στάση Του απέναντί μου θα χαρακτηρίζεται πάντα από αγάπη, φροντίδα και απαλά χάδια, καθώς και ζεστούς ψιθύρους παρηγοριάς και ενθάρρυνσης». Κάθε άλλο, στα μάτια του Δημιουργού, είσαι το ίδιο με όλα τα υπόλοιπα δημιουργήματα· μπορεί να σε χρησιμοποιήσει όπως θέλει, μπορεί να σε ενορχηστρώσει όπως θέλει και μπορεί να κανονίσει, όπως Εκείνος θέλει, να διαδραματίσεις όποιον ρόλο θέλει ανάμεσα σε κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Αυτό πρέπει να ξέρουν οι άνθρωποι, αυτήν τη σύνεση πρέπει να διαθέτουν. Αν κάποιος καταλάβει και αποδεχθεί αυτά τα λόγια, τότε θα αποκτήσει πιο κανονική σχέση με τον Θεό και θα οικοδομήσει μια πάρα πολύ σωστή σχέση μαζί Του· αν κάποιος μπορέσει να καταλάβει και να αποδεχθεί αυτά τα λόγια, θα προσανατολιστεί σωστά στο πόστο του, θα πάρει την κατάλληλη για εκείνον θέση εκεί και θα τηρήσει το καθήκον του.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο μέσω της κατανόησης της αλήθειας μπορεί κανείς να γνωρίσει τις πράξεις του Θεού

Σχετικοί ύμνοι

Τα κριτήρια για την υπακοή του ανθρώπου στον Θεό