Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Η πρώτη εκδήλωση του χαρακτήρα των αντίχριστων είναι ότι ψεύδονται συστηματικά, και θα τη χαρακτηρίσουμε δαιμονική φύση. Η εκδήλωση αυτής της δαιμονικής φύσης είναι ότι ανεξαρτήτως πότε ή πού, όποια κι αν είναι η περίσταση και με όποιον κι αν αλληλεπιδρούν, τα λόγια που λένε μοιάζουν μ’ εκείνα των ερπετών και των δαιμόνων· είναι ανάξια εμπιστοσύνης. Πρέπει να είναι κανείς πολύ προσεκτικός και να μπορεί να διακρίνει αυτούς τους ανθρώπους, να μη σπεύδει να πιστέψει τα λόγια των δαιμόνων. Η συγκεκριμένη εκδήλωση του ότι ψεύδονται συστηματικά είναι το γεγονός ότι τα ψέματα απλώς ξεγλιστρούν από τη γλώσσα τους· τα λόγια που λένε δεν επιδέχονται μελέτη, ανάλυση ή διάκριση. Μπορούν να λένε ψέματα ανά πάσα στιγμή και πιστεύουν ότι δεν μπορούν να πουν τίποτα αληθινό σε κανένα ζήτημα· ότι όλα όσα λένε πρέπει να είναι ψέματα. Ακόμη κι αν τους ρωτήσεις την ηλικία τους, θα το εξετάσουν προσεκτικά και θα σκεφτούν: «Για ποιον λόγο με ρωτάει την ηλικία μου; Αν πω ότι είμαι μεγάλος σε ηλικία, μήπως με απαξιώσει και δεν με καλλιεργήσει; Αν πω ότι είμαι νέος σε ηλικία, μήπως με απαξιώσει θεωρώντας ότι δεν έχω εμπειρία; Πώς πρέπει ν’ απαντήσω;» Ακόμη και με ένα τόσο απλό ζήτημα, μπορούν να πουν ψέματα και ν’ αρνηθούν να σου πουν την αλήθεια ή ακόμα και να σου πετάξουν το μπαλάκι και να ρωτήσουν: «Εσύ πόσο με κάνεις;» Εσύ λες: «Γύρω στα πενήντα;» «Κοντά έπεσες». «Σαράντα πέντε;» «Σχεδόν το βρήκες». Σου δίνουν μια ακριβή απάντηση; Μέσα από τις απαντήσεις τους, καταλαβαίνεις πόσο χρονών είναι; (Όχι.) Αυτό είναι το να ψεύδεται κανείς συστηματικά.

Το γεγονός ότι οι αντίχριστοι ψεύδονται συστηματικά εκδηλώνεται και μ’ έναν άλλο τρόπο: λένε ψέματα ακόμα κι όταν καταθέτουν μαρτυρία. Η κατάθεση ψευδούς μαρτυρίας είναι μια καταραμένη πράξη που προσβάλλει τη διάθεση του Θεού. Ακόμα και στο ζήτημα της κατάθεσης μαρτυρίας, τολμούν να επινοούν πράγματα, να λένε ψέματα και να εξαπατούν, κι αυτό δείχνει πραγματικά την απερισκεψία με την οποία αψηφούν τις συνέπειες, αλλά και την αμετάβλητη φύση τους! Όταν βλέπουν ότι οι άλλοι καταθέτουν μαρτυρία με βάση την εμπειρία τους και την κατανόησή τους —ενώ εκείνοι δεν μπορούν— τους αντιγράφουν, λένε ό,τι λένε οι άλλοι και επινοούν βιώματα ίδια με τα δικά τους. Αν δεν κατανοούν κάτι όπως οι άλλοι, ισχυρίζονται ότι το κατανοούν. Αν δεν έχουν τέτοια βιώματα, τέτοια κατανόηση και τέτοια διαφώτιση, επιμένουν ότι τα έχουν. Ακόμη κι αν ο Θεός δεν τους έχει πειθαρχήσει, επιμένουν ότι το έχει κάνει. Ακόμα και σ’ αυτό το ζήτημα μπορούν να λένε ψέματα και να εξαπατούν, χωρίς να τους ανησυχούν ή να τους ενδιαφέρουν οι συνέπειες, όσο σοβαρές κι αν είναι. Δεν δείχνει αυτό ότι ψεύδονται συστηματικά; Επιπλέον, αυτοί οι άνθρωποι ξεγελούν τους πάντες. Κάποιοι μπορεί ν’ αναρωτιούνται: «Σε κάθε περίπτωση, οι αντίχριστοι δεν παύουν να είναι άνθρωποι. Άραγε, δεν θ’ απέφευγαν να ξεγελάσουν τα κοντινά τους πρόσωπα, όσους τους έχουν βοηθήσει ή όσους έχουν περάσει δυσκολίες μαζί τους; Δεν θ’ απέφευγαν να ξεγελάσουν τα μέλη της οικογένειάς τους;» Το γεγονός ότι ψεύδονται συστηματικά υποδηλώνει ότι μπορούν να ξεγελάσουν τους πάντες, ακόμα και τους γονείς τους, τα παιδιά τους, και, ασφαλώς, τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Μπορούν να ξεγελάσουν τους άλλους τόσο σε σημαντικά όσο και σε ασήμαντα ζητήματα· ακόμη και σε ζητήματα στα οποία θα έπρεπε να μιλήσουν ειλικρινά, στα οποία αν το έκαναν, δεν θα είχαν συνέπειες ούτε θα επηρεάζονταν με κανέναν τρόπο, και στα οποία δεν χρειάζεται και πολλή σοφία. Επίσης, ξεγελούν τους άλλους και χρησιμοποιούν ψέματα για να επιλύσουν ασήμαντα ζητήματα που κάποιος τρίτος θα θεωρούσε ότι δεν δικαιολογούν το ψέμα· ζητήματα στα οποία θα ήταν απλό και δεν θα τους δημιουργούσε κανένα πρόβλημα να μιλήσουν ευθέως. Δεν δείχνει αυτό ότι ψεύδονται συστηματικά; Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι μία από τις κύριες εκδηλώσεις των διαβόλων και του Σατανά είναι ότι ψεύδονται συστηματικά. Από αυτήν την οπτική, δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ανθρώπινη φύση των αντίχριστων όχι μόνο είναι ανέντιμη, αλλά χαρακτηρίζεται και από το γεγονός ότι ψεύδονται συστηματικά, και ως εκ τούτου είναι αναξιόπιστη; (Ναι, μπορούμε.) Αν τέτοιου είδους άνθρωποι διαπράξουν ένα παράπτωμα και, αφού τους κλαδέψουν και τους κατακρίνουν οι αδελφοί και οι αδελφές, βάλουν τα κλάματα και ισχυριστούν φαινομενικά ότι έχουν χρέος στον Θεό, και υποσχεθούν ότι στο εξής θα μετανοήσουν, θα τολμήσετε να τους πιστέψετε; (Όχι.) Γιατί όχι; Η πιο αδιάσειστη απόδειξη είναι ότι ψεύδονται συστηματικά! Ακόμη κι αν εξωτερικά μετανοήσουν, κλάψουν πικρά, αρχίσουν να χτυπιούνται και ορκιστούν, μην τους πιστέψετε, γιατί χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, δάκρυα για να ξεγελάσουν τους άλλους. Τα λόγια θλίψης και μετάνοιας που ξεστομίζουν δεν βγαίνουν μέσα από την καρδιά τους· είναι βολικές τακτικές που έχουν ως στόχο να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των άλλων με δόλια μέσα. Μπροστά στους άλλους, κλαίνε πικρά, παραδέχονται το σφάλμα τους, ορκίζονται και γνωστοποιούν τη θέση τους. Ωστόσο, όσοι έχουν καλή σχέση μαζί τους κατ’ ιδίαν, όσοι έχουν κερδίσει ως έναν βαθμό την εμπιστοσύνη τους, παρουσιάζουν διαφορετικά τα πράγματα. Ενώ εξωτερικά μπορεί να φαίνεται γνήσια η πρόθεσή τους να παραδεχθούν δημοσίως το σφάλμα τους και να ορκιστούν ότι θ’ αλλάξουν, αυτά που λένε παρασκηνιακά αποδεικνύουν ότι όσα είπαν προηγουμένως δεν ήταν αληθινά, αλλά ψέματα, και είχαν ως στόχο να ρίξουν στάχτη στα μάτια των περισσότερων. Τι θα πουν παρασκηνιακά; Μήπως πρόκειται να παραδεχτούν ότι όσα είπαν προηγουμένως ήταν ψέματα; Όχι. Θα μεταδώσουν αρνητικότητα, θα προβάλουν επιχειρήματα και θα δικαιολογηθούν. Αυτές οι δικαιολογίες και τα επιχειρήματα επιβεβαιώνουν ότι η παραδοχή τους, η μετάνοιά τους και οι όρκοι τους ήταν όλα ψέματα και είχαν ως στόχο να ξεγελάσουν τους άλλους. Μπορεί να εμπιστευτεί κανείς αυτούς τους ανθρώπους; Δεν δείχνει αυτό ότι ψεύδονται συστηματικά; Μπορούν ακόμη και να επινοούν ομολογίες, να χύνουν ψεύτικα δάκρυα και να δεσμεύονται ψεύτικα ότι θ’ αλλάξουν, και ακόμη και ο όρκος τους είναι ένα ψέμα. Δεν είναι αυτό δαιμονική φύση; Ακόμα κι αν έλεγαν: «Μόνο τόσα καταλαβαίνω· τα υπόλοιπα δεν τα ξέρω, και αναζητώ τη διαφώτιση του Θεού και ευελπιστώ στη βοήθεια των αδελφών για ν’ αποκτήσω σταδιακά κατανόηση», αυτό θα ήταν μια έντιμη στάση και δήλωση. Ωστόσο, οι αντίχριστοι δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να ξεστομίσουν τόσο αληθινά λόγια. Πιστεύουν το εξής: «Αν μιλούσα ειλικρινά, οι άλλοι θα με περιφρονούσαν. Θα έχανα την υπόληψή μου και θα ένιωθα υποτιμητικά. Δεν θα έχανα εντελώς το κύρος μου; Ποιος είμαι; Είναι δυνατόν να παραδεχθώ την ήττα; Ακόμη κι αν δεν κατανοώ, πρέπει να προσποιηθώ ότι κατανοώ πολύ καλά· πρέπει πρώτα να ξεγελάσω τους άλλους και να παγιώσω τη θέση μου μέσα στην καρδιά τους». Δεν είναι αυτό μια εκδήλωση των αντίχριστων; Με βάση την προέλευση απ’ όσα λένε και τον τρόπο τους όταν μιλάνε, καθώς και με βάση τα λόγια που ξεστομίζουν, είναι ξεκάθαρο ότι οι αντίχριστοι δεν θα είναι ποτέ ειλικρινείς· αυτό ξεπερνάει τις δυνατότητές τους. Επειδή το ότι ψεύδονται συστηματικά είναι έμφυτο στοιχείο του χαρακτήρα τους, θέλουν να ξεγελάνε τους άλλους και να αποκρύπτουν ζητήματα στα πάντα, αφού δεν θέλουν να ξέρει ούτε να διακρίνει κανείς τ’ αληθινά γεγονότα ή την πραγματική κατάσταση. Ο ενδόμυχος εαυτός τους είναι τρομερά σκοτεινός. Θα ήταν βάσιμο να χαρακτηρίσει κανείς αυτήν την πτυχή του χαρακτήρα των αντίχριστων ως έλλειψη ανθρώπινης φύσης και να πει ότι έχουν δαιμονική φύση. Τα ψέματα ξεγλιστράνε αβίαστα από τη γλώσσα τους, χωρίς σκέψη, σε βαθμό που δεν λένε τίποτε αληθινό ούτε καν όταν μιλάνε στον ύπνο τους· είναι όλα εξαπάτηση, όλα ψέματα. Αυτό σημαίνει ότι ψεύδονται συστηματικά.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος πρώτο)

Πώς εκδηλώνουν οι αντίχριστοι το γεγονός ότι είναι ύπουλοι και αδυσώπητοι; (Μέσα από την ικανότητά τους να σκαρφίζονται ψέματα και να παγιδεύουν τους άλλους.) Όταν σκαρφίζονται ψέματα και παγιδεύουν τους άλλους, τότε ψεύδονται συστηματικά, και ταυτόχρονα είναι ύπουλοι και αδυσώπητοι· αυτά τα δύο χαρακτηριστικά είναι στενά συνδεδεμένα. Για παράδειγμα, αν διαπράξουν ένα παράπτωμα και δεν θέλουν ν’ αναλάβουν την ευθύνη, τότε δημιουργούν μια ψεύτικη εντύπωση, λένε ψέματα και κάνουν τους άλλους να πιστέψουν ότι το φταίξιμο δεν είναι δικό τους, αλλά κάποιου άλλου. Μεταθέτουν την ευθύνη σε κάποιον άλλον, με αποτέλεσμα να δέχεται εκείνος τις συνέπειες. Αυτό δεν είναι μόνο μοχθηρό και ελεεινό, αλλά είναι ακόμα περισσότερο ύπουλο και αδυσώπητο. Με ποιους άλλους τρόπους εκδηλώνεται το γεγονός ότι οι αντίχριστοι είναι ύπουλοι και αδυσώπητοι; (Μπορούν να βασανίζουν τους άλλους, να τους επιτίθενται και να τους εκδικούνται.) Είναι αδυσώπητο να μπορεί κάποιος να βασανίζει ανθρώπους. Θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να επιτεθούν ή ν’ ανταποδώσουν σε όποιον απειλεί τη θέση τους, τη φήμη τους ή το κύρος τους, ή σε όποιον δεν τους ωφελεί. Μερικές φορές, μπορεί ακόμα και να χρησιμοποιήσουν κάποιους ανθρώπους για να βλάψουν άλλους· αυτό δείχνει ότι είναι ύπουλοι και αδυσώπητοι. Με λίγα λόγια, η φράση «ύπουλοι και αδυσώπητοι» υποδηλώνει ότι οι αντίχριστοι είναι πολύ κακόβουλοι. Δεν φέρονται στους άλλους ανθρώπους ούτε αλληλεπιδρούν μ’ αυτούς με βάση τη συνείδηση, και δεν ζουν αρμονικά και ισότιμα μαζί τους. Αντιθέτως, σε κάθε ευκαιρία επιζητούν να εκμεταλλευτούν, να ελέγξουν και να χειραγωγήσουν τους άλλους για τον δικό τους σκοπό. Όταν αλληλεπιδρούν με άλλους ανθρώπους, η προσέγγισή τους δεν είναι κανονική ούτε ξεκάθαρη· χρησιμοποιούν διάφορα μέσα και μεθόδους για να τους παραπλανήσουν, να τους εκμεταλλευτούν και να τους μετατρέψουν διακριτικά σε εργαλείο τους, χωρίς εκείνοι να το αντιληφθούν. Ανεξάρτητα απ’ το αν φαινομενικά δείχνει καλός ή κακός ο τρόπος με τον οποίο μεταχειρίζονται τους άλλους, δεν έχει κανένα ίχνος ειλικρίνειας. Προσεγγίζουν εκείνους που θεωρούν χρήσιμους και από εκείνους που θεωρούν άχρηστους κρατούν αποστάσεις, δεν τους δίνουν καμία σημασία. Ακόμα και όταν πρόκειται για σχετικά άδολους ή ευάλωτους ανθρώπους, σκέφτονται πώς μπορούν να χρησιμοποιήσουν διάφορα μέσα και μεθόδους για να τους παραπλανήσουν και να τους παγιδεύσουν, ώστε να γίνουν χρήσιμοι για τους ίδιους. Όμως, όταν οι άλλοι είναι αδύναμοι, όταν περνούν δυσκολίες ή όταν χρειάζονται βοήθεια, οι αντίχριστοι απλώς κλείνουν τα μάτια και τους αντιμετωπίζουν μ’ αδιαφορία. Δεν δείχνουν ποτέ αγάπη ούτε προσφέρουν βοήθεια σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Αντιθέτως, συνήθως τους εκφοβίζουν, τους παραπλανούν και μάλιστα σκέφτονται και τρόπους να τους εκμεταλλευτούν ακόμα περισσότερο. Αν δεν μπορούν να τους εκμεταλλευτούν, τους κάνουν στην άκρη και δεν τους δείχνουν καθόλου αγάπη ή συμπόνια. Υπάρχει ίχνος καλοσύνης σ’ αυτό; Δεν είναι αυτό μια εκδήλωση εμπάθειας; Η μέθοδος και η φιλοσοφία που ακολουθούν οι αντίχριστοι όταν αλληλεπιδρούν με άλλους ανθρώπους είναι να χρησιμοποιούν μεθοδεύσεις και στρατηγικές για να τους εκμεταλλευτούν και να τους ξεγελάσουν, με αποτέλεσμα εκείνοι να μην μπορούν να τους διακρίνουν, κι ωστόσο να είναι πρόθυμοι να δουλεύουν σαν σκλάβοι και να είναι πάντα στις διαταγές τους. Οι αντίχριστοι μπορούν να εκφοβίζουν και να βασανίζουν όσους τους διακρίνουν και όσους οι ίδιοι δεν μπορούν πλέον να εκμεταλλευτούν. Μάλιστα, μπορούν χαλαρά να ρίχνουν το φταίξιμο σ’ αυτούς τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να τους εγκαταλείπουν οι αδελφοί και οι αδελφές κι έπειτα να τους αποβάλλουν ή να τους αποπέμπουν. Με λίγα λόγια, οι αντίχριστοι είναι ύπουλοι και αδυσώπητοι, δεν έχουν καθόλου καλοσύνη και ειλικρίνεια. Δεν βοηθάνε ποτέ πραγματικά τους άλλους, δεν τους δείχνουν πραγματική συμπόνια ή αγάπη όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Στις αλληλεπιδράσεις τους, στήνουν πλεκτάνες για το δικό τους όφελος και συμφέρον. Όποιος κι αν τους προσεγγίσει ή τους ζητήσει βοήθεια όταν περνά μια δυσκολία, εκείνοι κάνουν πάντα υστερόβουλα σχέδια γι’ αυτόν και σκέφτονται μέσα τους: «Αν βοηθήσω αυτόν τον άνθρωπο, τι όφελος μπορώ ν’ αντλήσω από αυτόν στο μέλλον; Άραγε, μπορεί να με βοηθήσει; Μήπως μπορεί να μου φανεί χρήσιμος; Τι μπορώ να κερδίσω από αυτόν;» Δεν είναι εγωιστικό και ελεεινό από την πλευρά τους να σκέφτονται συνεχώς αυτά τα ζητήματα; (Ναι.) Στις εκλογές που γίνονται στην εκκλησία, ποιες μεθόδους θα χρησιμοποιήσουν οι αντίχριστοι; (Θα κακολογήσουν τους άλλους και θα εξυψώσουν τον εαυτό τους, μειώνοντας όσους είναι καλύτεροι από αυτούς.) Το να κακολογεί κανείς τους άλλους και να εξυψώνει τον εαυτό του είναι κι αυτό ύπουλο και αδυσώπητο.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος πρώτο)

Το αίσθημα τιμής είναι κάτι που θα πρέπει να υπάρχει στην κανονική ανθρώπινη φύση· σημαίνει ότι κάποιος έχει λογική. Ποιο είναι το αντίθετο του να έχει κανείς αίσθημα τιμής; (Να είναι ξεδιάντροπος.) Όταν κάποιος είναι ξεδιάντροπος, σημαίνει ότι δεν νιώθει ντροπή. Με άλλα λόγια, αυτό μπορεί να συνοψιστεί ως έλλειψη αισθήματος τιμής. Σε ποιες πράξεις προβαίνουν οι αντίχριστοι και ποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις ή τρόπους άσκησης δείχνουν ότι δεν έχουν αίσθημα τιμής και ότι είναι ξεδιάντροποι; Οι αντίχριστοι ανταγωνίζονται ανοιχτά τον Θεό για τη θέση, και αυτό δείχνει ότι δεν έχουν αίσθημα τιμής και ότι είναι ξεδιάντροποι. Μόνο οι αντίχριστοι είναι ικανοί ν’ ανταγωνίζονται ανοιχτά τον Θεό για τη θέση και για τον εκλεκτό λαό Του. Οι αντίχριστοι θέλουν να ελέγχουν τους άλλους, είτε εκείνοι το θέλουν είτε όχι. Οι αντίχριστοι πασχίζουν για τη θέση, ανεξάρτητα αν έχουν την ικανότητα. Κι αφού την αποκτήσουν, ζουν από την εκκλησία, και τρώνε και πίνουν από τον εκλεκτό λαό του Θεού, αφήνοντάς τον να τους συντηρεί χωρίς να κάνουν τίποτα οι ίδιοι. Δεν παρέχουν καθόλου ζωή στον εκλεκτό λαό του Θεού, κι ωστόσο θέλουν να φέρουν υπό την εξουσία τους τους εκλεκτούς του Θεού, να τους κάνουν ν’ ακούνε εκείνους, να τους υπηρετούν και να γίνουν σκλάβοι τους, και θέλουν να εδραιώσουν τη δική τους θέση στις καρδιές των ανθρώπων. Αν μιλάς με καλά λόγια για άλλους, αν δοξάζεις τη μεγάλη καλοσύνη, τη χάρη, τις ευλογίες και την παντοδυναμία του Θεού, εκείνοι νιώθουν δυστυχισμένοι και δυσαρεστούνται. Θέλουν να μιλάς πάντα με τα καλύτερα λόγια για εκείνους, να έχεις μια θέση στην καρδιά σου για εκείνους, να τους σέβεσαι και να τους εκτιμάς, και να το κάνεις αυτό ανόθευτα. Ό,τι κάνεις πρέπει να είναι γι’ αυτούς και με γνώμονα αυτούς. Πρέπει να τους τοποθετείς στο προσκήνιο σε κάθε ευκαιρία, σε οτιδήποτε λες και κάνεις, λαμβάνοντας υπόψη σου τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους. Δεν δείχνει αυτό ότι δεν έχουν αίσθημα τιμής και ότι είναι ξεδιάντροποι; Έτσι δεν ενεργούν οι αντίχριστοι; (Ναι.) Τι άλλες εκδηλώσεις υπάρχουν; Κλέβουν και κατασπαταλούν τις προσφορές, οικειοποιούνται τις προσφορές του Θεού. Δείχνει και αυτό ότι δεν έχουν αίσθημα τιμής και ότι είναι ξεδιάντροποι· είναι πολύ προφανές!

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος πρώτο)

Οι αντίχριστοι δεν έχουν συνείδηση και λογική· πώς αλλιώς εκδηλώνουν ότι δεν έχουν αίσθημα τιμής και ότι είναι ξεδιάντροποι; Όταν κάνουν κάτι λάθος, δεν ξέρουν τι θα πει μεταμέλεια και δεν έχουν καθόλου ενοχές μέσα τους. Δεν αναλογίζονται πώς να επανορθώσουν ή να μετανοήσουν, και μάλιστα πιστεύουν ότι οι πράξεις τους είναι δικαιολογημένες. Όταν αντιμετωπίζουν το κλάδεμα ή την αντικατάσταση, νιώθουν ότι αδικούνται. Επιχειρηματολογούν ακατάπαυστα και αρχίζουν τις σοφιστείες· αυτό δείχνει ότι δεν έχουν αίσθημα τιμής. Δεν κάνουν καθόλου αληθινό έργο· σε κάθε ευκαιρία, κάνουν διάλεξη στους άλλους και τους παραπλανούν με κενές θεωρίες, για να τους κάνουν να νομίζουν ότι είναι πνευματικοί και ότι κατανοούν την αλήθεια. Επίσης, κομπάζουν συχνά για το πόσο έχουν εργαστεί και υποφέρει, λέγοντας ότι τους αξίζει ν’ απολαμβάνουν τη χάρη του Θεού, καθώς και τη φιλοξενία και τη φροντίδα των αδελφών, με αποτέλεσμα να ζουν από την εκκλησία και να το θεωρούν αυτονόητο, και μάλιστα να θέλουν να τρώνε και να πίνουν εκλεκτά εδέσματα και ν’ απολαμβάνουν ειδική μεταχείριση. Αυτό δείχνει ότι δεν έχουν αίσθημα τιμής και ότι είναι ξεδιάντροποι. Επιπλέον, παρόλο που είναι σαφές ότι έχουν χαμηλό επίπεδο, ότι δεν κατανοούν την αλήθεια και ότι δεν είναι σε θέση να βρουν τις αρχές άσκησης, καθώς και ότι δεν είναι ικανοί να κάνουν οποιοδήποτε έργο, καυχιούνται ότι είναι ικανοί και καλοί σε όλα. Δεν δείχνει αυτό ότι είναι ξεδιάντροποι; Παρόλο που είναι ξεκάθαρο ότι είναι ένα τίποτα, παριστάνουν ότι ξέρουν τα πάντα, για να τους εκτιμούν και να τους σέβονται οι άλλοι. Αν οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει προβλήματα και αντί να ζητήσει τη δική τους συμβουλή, ζητά τη συμβουλή άλλων, τότε εκείνοι θυμώνουν, ζηλεύουν και δυσανασχετούν, και ψάχνουν κάθε πιθανό τρόπο για να βασανίσουν αυτόν τον άνθρωπο. Δεν δείχνει αυτό ότι είναι ξεδιάντροποι; Είναι εμφανές ότι ψεύδονται συχνά, ότι έχουν διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις, αλλά παριστάνουν ότι δεν έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και ότι ο Θεός τούς βλέπει ευνοϊκά και τους αγαπά. Σε κάθε ευκαιρία, παριστάνουν ότι είναι πολύ ικανοί να υπομένουν τις κακουχίες, ότι μπορούν να υποταχθούν, ότι μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και το κλάδεμα, ότι δεν φοβούνται τη σκληρή δουλειά ούτε την κριτική και ότι δεν παραπονιούνται ποτέ· όμως, στην πραγματικότητα, είναι γεμάτοι πικρία. Παρά την εμφανή τους ανικανότητα να συναναστραφούν πάνω σε οποιαδήποτε κατανόηση ή να μιλήσουν ξεκάθαρα για οποιεσδήποτε αλήθειες, και παρά την έλλειψη βιωματικής μαρτυρίας, προσποιούνται και εξαπατούν μιλώντας με κενά λόγια για την αυτογνωσία τους, προκειμένου να κάνουν τους άλλους να τους θεωρούν πολύ πνευματικούς και να πιστεύουν ότι έχουν μεγάλη κατανόηση. Δεν δείχνει αυτό ότι είναι ξεδιάντροποι; Είναι ξεκάθαρο ότι έχουν πολλά προβλήματα και κακή ανθρώπινη φύση, ότι κάνουν το καθήκον τους χωρίς αφοσίωση και ότι σε όποιο έργο κάνουν βασίζονται αποκλειστικά στην ευφυΐα και την εξυπνάδα τους, χωρίς ν’ αναζητούν καθόλου την αλήθεια· κι ωστόσο πιστεύουν ότι κουβαλάνε φορτίο, ότι είναι πολύ πνευματικοί και έχουν επίπεδο, κι ότι είναι ανώτεροι από τους περισσότερους ανθρώπους. Δεν δείχνει αυτό ότι είναι ξεδιάντροποι; Όλα αυτά δεν είναι εκδηλώσεις του ότι οι αντίχριστοι δεν έχουν ανθρώπινη φύση; Δεν αποκαλύπτουν συχνά τέτοια πράγματα οι αντίχριστοι; Είναι ξεκάθαρο ότι δεν κατανοούν τις αλήθεια-αρχές και ότι, όποιο έργο κι αν κάνουν, δεν μπορούν να βρουν αρχές άσκησης, αλλά αρνούνται ν’ αναζητήσουν ή να συναναστραφούν· βασίζονται στην εξυπνάδα, στην εμπειρία και στην ευφυΐα τους για να κάνουν κάποιο έργο. Μάλιστα, επιθυμούν να γίνουν επικεφαλής, να καθοδηγούν τους άλλους και να κάνουν τους πάντες να τους ακούνε, ενώ θυμώνουν και εξοργίζονται όταν κάποιος δεν τους ακούει. Δεν δείχνει αυτό ότι είναι ξεδιάντροποι; Επειδή έχουν φιλοδοξίες, χαρίσματα και λίγη εξυπνάδα, θέλουν πάντα να ξεχωρίζουν στον οίκο του Θεού, και να πείσουν τον οίκο του Θεού να τους τοποθετήσει σε σημαντικές θέσεις και να τους καλλιεργήσει. Αν δεν καλλιεργηθούν, νιώθουν αναστάτωση και πικρία, παραπονιούνται ότι ο οίκος του Θεού είναι άδικος, ότι δεν μπορεί ν’ αναγνωρίσει τους ταλαντούχους ανθρώπους και ότι κανείς δεν μπορεί να κρίνει σωστά το ταλέντο στον οίκο του Θεού, για ν’ ανακαλύψει τις εξαιρετικές τους ικανότητες. Αν δεν καλλιεργούνται, δεν θέλουν να εργαστούν σκληρά για να κάνουν το καθήκον τους, να υπομείνουν κακουχίες ή να πληρώσουν το τίμημα· αντιθέτως, θέλουν απλώς ν’ αξιοποιούν την πονηριά τους για ν’ αποφύγουν να εργαστούν. Βαθιά μέσα τους, ελπίζουν ότι κάποιος στον οίκο του Θεού θα τους εκτιμήσει και θα τους εξυψώσει, ώστε να μπορέσουν να ξεπεράσουν τους άλλους και να πραγματοποιήσουν τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους εδώ. Δεν είναι φιλοδοξίες και επιθυμίες όλα αυτά; Δεν δείχνει αυτό ότι είναι ξεδιάντροποι; Δεν είναι αυτή η συνηθέστερη εκδήλωση των αντίχριστων; Αν έχεις πραγματικά ικανότητες, θα πρέπει να επιδιώκεις την αλήθεια, να εστιάζεις στο να κάνεις καλά το καθήκον σου, και τότε είναι φυσικό να σε εκτιμήσει ο εκλεκτός λαός του Θεού. Αν θέλεις μονίμως να ξεχωρίζεις παρόλο που δεν κατέχεις καμία αλήθεια, αυτό είναι μεγάλη έλλειψη λογικής! Αν ταυτόχρονα έχεις και φιλοδοξίες και επιθυμίες, και θέλεις συνέχεια τα πάντα, η πτώση σου είναι σίγουρη. Κάποιοι άνθρωποι, επειδή κατείχαν κάποτε θέση και κύρος στην κοινωνία, θέλουν όταν αρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό και εισέρχονται στον οίκο Του να κάνουν επίδειξη της δύναμής τους, να έχουν τον τελευταίο λόγο και να κάνουν τους πάντες ν’ ακολουθούν τις εντολές τους. Θέλουν να παραθέτουν τα προσόντα και τις περγαμηνές τους, θεωρούν ότι όλοι είναι κατώτεροί τους και πιστεύουν ότι όλοι θα πρέπει να υποταχθούν στη δύναμή τους. Δεν δείχνει αυτό ότι είναι ξεδιάντροποι; Αυτό δείχνει. Κάποιοι άνθρωποι, όταν πετυχαίνουν κάποια αποτελέσματα και έχουν κάποια συνεισφορά όσο εκτελούν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού, θέλουν οι αδελφοί και οι αδελφές να τους φέρονται πάντα με μεγάλο σεβασμό, σαν να είναι πρεσβύτεροι, υψηλόβαθμοι και ιδιαίτερες προσωπικότητες. Μάλιστα, θέλουν οι άλλοι να τους θαυμάζουν, να τους ακολουθούν και να τους ακούνε. Φιλοδοξούν να γίνουν το νούμερο ένα πρόσωπο στην εκκλησία· θέλουν ν’ αποφασίζουν για τα πάντα, να κρίνουν και να έχουν τον τελευταίο λόγο σε όλα τα ζητήματα. Αν κανείς δεν ακούει ή δεν υιοθετεί αυτό που λένε, θέλουν να εγκαταλείψουν το πόστο τους, και υπονομεύουν και περιγελούν όλους τους άλλους. Δεν δείχνει αυτό ότι είναι ξεδιάντροποι; Εκτός του ότι είναι ξεδιάντροποι, είναι εξαιρετικά κακόβουλοι· έτσι είναι οι αντίχριστοι.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος πρώτο)

Οι αντίχριστοι δεν έχουν συνείδηση, λογική ή ανθρώπινη φύση. Όχι μόνο αγνοούν τη ντροπή, αλλά έχουν κι ένα ακόμη χαρακτηριστικό: είναι ασυνήθιστα εγωιστές και ελεεινοί. Η κυριολεκτική έννοια του «να είναι κανείς εγωιστής και ελεεινός» τους δεν είναι δύσκολο να κατανοηθεί: Είναι τυφλοί σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τα δικά τους συμφέροντα. Οτιδήποτε αφορά τα δικά τους συμφέροντα ελκύει πλήρως την προσοχή τους και θα υποφέρουν γι’ αυτό, θα πληρώσουν τίμημα, θ’ απορροφηθούν από αυτό και θ’ αφοσιωθούν σ’ αυτό. Για οτιδήποτε δεν σχετίζεται με τα δικά τους συμφέροντα θα κάνουν τα στραβά μάτια και δεν θα το προσέξουν. Οι άλλοι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν —τους αντίχριστους δεν τους νοιάζει αν κάποιος διαταράσσει ή αναστατώνει, κάτι τέτοιο δεν έχει καμία σχέση μαζί τους. Για να το θέσω με λεπτότητα, νοιάζονται μόνο για τις δικές τους υποθέσεις. Πιο ακριβές όμως είναι να πούμε ότι αυτό το είδος ανθρώπου είναι ελεεινό, ευτελές και ποταπό. Τους ορίζουμε ως «εγωιστές και ελεεινούς». Πώς εκδηλώνεται ο εγωισμός των αντίχριστων και το ότι είναι ελεεινοί; Σε οτιδήποτε ωφελεί τη θέση ή τη φήμη τους, καταβάλλουν προσπάθειες να κάνουν ή να πουν ό,τι είναι απαραίτητο και υπομένουν πρόθυμα κάθε ταλαιπωρία. Αλλά όταν πρόκειται για έργο που οργανώνεται από τον οίκο του Θεού ή για έργο που ωφελεί την ανάπτυξη της ζωής του εκλεκτού λαού του Θεού, το αγνοούν εντελώς. Ακόμα κι όταν οι κακοί άνθρωποι διαταράσσουν, αναστατώνουν και διαπράττουν κάθε είδους κακό, επηρεάζοντας έτσι σοβαρά το έργο της εκκλησίας, παραμένουν απαθείς και αδιάφοροι, λες και δεν τους αφορά. Και αν κάποιος ανακαλύψει και αναφέρει τις κακές πράξεις ενός κακού ανθρώπου, λένε ότι δεν είδαν τίποτα και προσποιούνται άγνοια. Εάν κάποιος, όμως, τους αναφέρει και φανερώσει ότι δεν κάνουν αληθινό έργο και επιδιώκουν μόνο τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, εξαγριώνονται. Συγκαλούνται εσπευσμένα συνεδριάσεις για να συζητηθεί πώς να απαντήσουν, γίνονται έρευνες για να ανακαλυφθεί το ποιος δρα πίσω από την πλάτη τους, ποιος ήταν ο αρχηγός της συμμορίας και ποιος εμπλέκεται. Δεν θα φάνε ούτε θα κοιμηθούν έως ότου διερευνήσουν τα πάντα και το θέμα κλείσει οριστικά. Μερικές φορές, θα φτάσουν στο σημείο να χαρούν μόνο αφού έχουν βάλει στη θέση τους όλους όσοι εμπλέκονταν στην αναφορά τους. Αυτή είναι εκδήλωση του ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί, έτσι δεν είναι; Κάνουν εκκλησιαστικό έργο; Ενεργούν για χάρη της δύναμης και του κύρους τους, απλά και καθαρά. Διαχειρίζονται τη δική τους επιχείρηση. Ανεξάρτητα από το τι έργο αναλαμβάνουν, οι αντίχριστοι δεν σκέφτονται ποτέ τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Εξετάζουν μόνο αν θα επηρεαστούν τα δικά τους συμφέροντα, σκέφτονται μόνο τη λίγη δουλειά που έχουν μπροστά τους και η οποία τους ωφελεί. Γι’ αυτόν, το πρωταρχικό έργο της εκκλησίας είναι απλώς κάτι που κάνουν στον ελεύθερό τους χρόνο. Δεν το παίρνουν καθόλου στα σοβαρά. Κουνιούνται μόνο όταν τους τσιγκλήσει κάποιος να ενεργήσουν, κάνουν μόνο αυτό που τους αρέσει και κάνουν έργο μόνο για χάρη της διατήρησης της δικής τους θέσης και δύναμης. Στα μάτια τους, οποιοδήποτε έργο οργανώνεται από τον οίκο του Θεού, το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου και η είσοδος στη ζωή του εκλεκτού λαού του Θεού δεν είναι σημαντικά. Όσες δυσκολίες κι αν έχουν οι άλλοι στο έργο τους, ό,τι θέματα κι αν έχουν εντοπίσει και τους τα αναφέρουν, όσο ειλικρινή κι αν είναι τα λόγια τους, οι αντίχριστοι δεν δίνουν σημασία, δεν συμμετέχουν, είναι σαν να μην έχει αυτό καμία σχέση μαζί τους. Όσο μεγάλα προβλήματα κι αν παρουσιάζονται στο έργο της εκκλησίας, είναι παντελώς αδιάφοροι. Ακόμη και όταν ένα πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς μπροστά τους, το αντιμετωπίζουν μόνο επιφανειακά. Μόνον όταν κλαδευτούν απευθείας από τον Άνωθεν και τους δοθεί εντολή να ξεκαθαρίσουν κάποιο πρόβλημα, κάνουν απρόθυμα λίγο πραγματικό έργο και δίνουν στον Άνωθεν κάτι να δει. Αμέσως μετά, συνεχίζουν τη δική τους δουλειά. Όσον αφορά το έργο της εκκλησίας, τα σημαντικά πράγματα του ευρύτερου πλαισίου, γι’ αυτά τα πράγματα είναι αδιάφοροι και τα αγνοούν. Παραμελούν ακόμη και τα προβλήματα που ανακαλύπτουν και δίνουν επιπόλαιες απαντήσεις ή τα μασάνε όταν τους ρωτάς για προβλήματα, αντιμετωπίζοντάς τα μόνο με μεγάλη απροθυμία. Αυτή είναι εκδήλωση του ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί, έτσι δεν είναι; Επιπλέον, ανεξάρτητα από το καθήκον που κάνουν οι αντίχριστοι, το μόνο που σκέφτονται είναι εάν θα τους δώσει τη δυνατότητα να βρεθούν στο επίκεντρο. Εφόσον ενισχύει τη φήμη τους, στύβουν το μυαλό τους να βρουν έναν τρόπο να μάθουν πώς να το κάνουν, να το πραγματοποιήσουν. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι αν θα τους κάνει να ξεχωρίσουν. Ανεξάρτητα από το τι κάνουν ή τι σκέφτονται, ενδιαφέρονται μόνο για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση τους. Όποιο καθήκον κι αν εκτελούν, ανταγωνίζονται μόνο για το ποιος είναι σε υψηλότερη ή χαμηλότερη θέση, ποιος κερδίζει και ποιος χάνει, ποιος έχει τη μεγαλύτερη φήμη. Τους ενδιαφέρει μόνο πόσοι τους λατρεύουν και τους θαυμάζουν, πόσοι τους υπακούν και πόσους ακόλουθους έχουν. Ποτέ δεν συναναστρέφονται την αλήθεια ούτε επιλύουν πραγματικά προβλήματα. Ποτέ δεν εξετάζουν πώς να πράττουν σύμφωνα με τις αρχές όταν κάνουν το καθήκον τους, ούτε αναλογίζονται εάν είναι αφοσιωμένοι, εάν έχουν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους, εάν υπάρξουν αποκλίσεις στο έργο τους, ή εάν υπάρχουν προβλήματα, πόσο μάλλον αναλογίζονται τι ζητά ο Θεός και ποιες είναι οι προθέσεις Του. Δεν δίνουν την παραμικρή σημασία σε όλα αυτά τα πράγματα. Βάζουν μόνο κάτω το κεφάλι και πράττουν για χάρη της φήμης, της θέσης και του κέρδους, για να ικανοποιήσουν τις δικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες. Αυτή είναι εκδήλωση του ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί, έτσι δεν είναι; Εκθέτει πλήρως το πώς η καρδιά τους βρίθει με τις δικές τους φιλοδοξίες, επιθυμίες και παράλογες απαιτήσεις. Οτιδήποτε κάνουν διέπεται από τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους. Ό,τι κι αν κάνουν, κίνητρο και πηγή είναι οι δικές τους φιλοδοξίες, επιθυμίες και παράλογες απαιτήσεις. Αυτή είναι η αρχετυπική εκδήλωση του ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος πρώτο)

Η ουσία του ότι οι αντίχριστοι είναι εγωιστές και ελεεινοί είναι προφανής· οι εκδηλώσεις τους αυτού του είδους είναι ιδιαίτερα εμφανείς. Η εκκλησία τούς εμπιστεύεται ένα έργο, κι αν αποφέρει φήμη και οφέλη, και τους αφήνει να προβληθούν, ενδιαφέρονται πολύ και είναι πρόθυμοι να το δεχτούν. Εάν πρόκειται για έργο που δεν αναγνωρίζεται ή αφορά το να προσβάλλεις ανθρώπους, ή που δεν θα τους επιτρέψει να κάνουν επίδειξη ή αν δεν προσφέρει κανένα όφελος στη φήμη, στο κέρδος ή στη θέση τους, δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον και δεν το δέχονται, λες και το έργο αυτό δεν έχει καμία σχέση μαζί τους, δεν είναι το έργο που οφείλουν να κάνουν. Όταν συναντούν δυσκολίες, δεν υπάρχει περίπτωση να αναζητήσουν την αλήθεια για να τις επιλύσουν, πόσο μάλλον να προσπαθήσουν να δουν τη συνολική εικόνα και να δώσουν την παραμικρή προσοχή στο έργο της εκκλησίας. Για παράδειγμα, στο πλαίσιο του έργου του οίκου του Θεού, με βάση τις συνολικές ανάγκες του έργου, ενδέχεται να υπάρξουν ορισμένες μεταθέσεις προσωπικού. Αν μεταφερθούν μερικοί άνθρωποι από μια εκκλησία, ποιος θα ήταν ο λογικός τρόπος να αντιμετωπίσουν το ζήτημα οι επικεφαλής της εκκλησίας αυτής; Ποιο πρόβλημα υπάρχει, αν ενδιαφέρονται μόνο για το συμφέρον της δικής τους εκκλησίας και όχι για τα συνολικά συμφέροντα, και αν δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να μεταθέσουν αυτούς τους ανθρώπους; Γιατί, ως επικεφαλής μιας εκκλησίας, δεν είναι σε θέση να υποταχθούν στις κεντρικές διευθετήσεις του οίκου του Θεού; Λαμβάνει ένα τέτοιο άτομο υπόψη του τις προθέσεις του Θεού; Φροντίζει για τη συνολική εικόνα του έργου; Αν δεν σκέφτεται το έργο του οίκου του Θεού στο σύνολό του, αλλά μόνο τα συμφέροντα της δικής του εκκλησίας, δεν είναι πολύ εγωιστής και ελεεινός; Οι επικεφαλής της εκκλησίας θα πρέπει να υποτάσσονται άνευ όρων στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού και στις κεντρικές διευθετήσεις και τον συντονισμό του οίκου Του. Αυτό συμφωνεί με τις αλήθεια-αρχές. Όταν απαιτείται από το έργο του οίκου του Θεού, θα πρέπει ο καθένας, όποιος κι αν είναι, να υποτάσσεται στον συντονισμό και τις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, και δεν θα πρέπει επ’ ουδενί να ελέγχεται από κανέναν επικεφαλής ή εργάτη, λες και ανήκει σε αυτόν ή υπόκειται στις αποφάσεις του. Η υπακοή του εκλεκτού λαού του Θεού στις κεντρικές διευθετήσεις του οίκου Του είναι κάτι απόλυτα φυσικό και δικαιολογημένο, κι αυτές οι ρυθμίσεις δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανέναν, εκτός της περίπτωσης κατά την οποία ένας μεμονωμένος επικεφαλής ή εργάτης προβαίνει σε μια αυθαίρετη μετάθεση που δεν συνάδει με τις αρχές, οπότε μπορούν να μην υπακούσουν σ’ αυτήν τη ρύθμιση. Αν γίνει μια κανονική μετάθεση σύμφωνα με τις αρχές, τότε όλος ο εκλεκτός λαός του Θεού θα πρέπει να υπακούει και κανένας επικεφαλής ή εργάτης δεν έχει το δικαίωμα ή κανέναν λόγο να προσπαθεί να ελέγξει κανέναν. Θα λέγατε ότι υπάρχει κάποιο έργο που δεν είναι έργο του οίκου του Θεού; Υπάρχει κάποιο έργο που δεν αφορά την επέκταση του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού; Είναι όλα έργο του οίκου του Θεού, κάθε έργο είναι ίσο και δεν υπάρχει «δικό σου» και «δικό μου». Εάν η μετάθεση είναι σύμφωνη με τις αρχές και βασίζεται στις απαιτήσεις του εκκλησιαστικού έργου, τότε οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να πάνε εκεί όπου τους χρειάζονται περισσότερο. Και όμως, ποια είναι η αντίδραση των αντίχριστων όταν αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους καταστάσεις; Βρίσκουν διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες για να κρατήσουν αυτούς τους κατάλληλους ανθρώπους στο πλευρό τους, και προσφέρουν μόνο δύο συνηθισμένους ανθρώπους, και στη συνέχεια βρίσκουν κάποια πρόφαση για να σε πιέσουν, είτε λέγοντας πως υπάρχει πολλή δουλειά, είτε πως έχουν έλλειψη προσωπικού, πως δύσκολα βρίσκουν κόσμο, και πως αν μετατεθούν αυτοί οι δύο, τότε το έργο θα δεχτεί πλήγμα. Και σε ρωτούν τι πρέπει να κάνουν και σε κάνουν να νιώθεις ότι το να μεταθέσεις τους ανθρώπους θα σήμαινε ότι τους χρωστάς. Αυτός δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν οι διάβολοι; Έτσι ενεργούν οι άπιστοι. Είναι καλοί άνθρωποι εκείνοι που προσπαθούν πάντα να προστατεύουν τα δικά τους συμφέροντα στην εκκλησία; Είναι άνθρωποι που ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές; Με τίποτα. Είναι άπιστοι και δύσπιστοι. Και αυτό δεν είναι εγωιστικό και ελεεινό; Αν κάποιος με καλό επίπεδο μετατεθεί από την ομάδα ενός αντίχριστου για να κάνει ένα άλλο καθήκον, μέσα του ο αντίχριστος αντιστέκεται πεισματικά και το απορρίπτει —θέλει να τα παρατήσει και δεν έχει κανένα ενθουσιασμό να είναι επικεφαλής ή επικεφαλής ομάδας. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Γιατί δεν δείχνει καμία υπακοή απέναντι στις ρυθμίσεις της εκκλησίας; Νομίζει ότι η μετάθεση του «δεξιού του χεριού» θα επηρεάσει τα αποτελέσματα και την πρόοδο του έργου του, και ότι συνεπώς θα επηρεαστούν η θέση και η φήμη του, γεγονός που θα τον αναγκάσει να εργαστεί σκληρότερα και να υποφέρει περισσότερο για να εγγυηθεί την παραγωγικότητα —το τελευταίο πράγμα που θέλει να κάνει. Έχει συνηθίσει στην άνεση και δεν θέλει να εργαστεί σκληρότερα ή να υποφέρει περισσότερο, οπότε δεν θέλει να αφήσει το άτομο να φύγει. Αν ο οίκος του Θεού επιμείνει στη μετάθεση, τότε παραπονιέται πολύ και μάλιστα θέλει και να κάνει και το δικό του έργο. Δεν είναι αυτό εγωιστικό και ελεεινό; Ο εκλεκτός λαός του Θεού θα πρέπει να κατανέμεται κεντρικά από τον οίκο Του. Αυτό δεν έχει να κάνει με κανέναν επικεφαλής, υπεύθυνο ομάδας ή άτομο. Όλοι πρέπει να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές· αυτός είναι ο κανόνας του οίκου του Θεού. Οι αντίχριστοι δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές του οίκου του Θεού, μηχανορραφούν συνεχώς για χάρη της θέσης τους και των συμφερόντων τους, και κάνουν αδελφούς και αδελφές καλού επιπέδου να τους υπηρετούν για να εδραιώσουν τη δύναμη και την θέση τους. Δεν είναι εγωιστικό και ελεεινό αυτό; Εξωτερικά, με το να κρατούν δίπλα τους ανθρώπους καλού επιπέδου και να μην τους αφήνουν να μετατεθούν από τον οίκο του Θεού, φαίνεται σαν να σκέφτονται το εκκλησιαστικό έργο, όμως στην πραγματικότητα σκέφτονται μόνο τη δική τους δύναμη και θέση, και καθόλου το έργο της εκκλησίας. Φοβούνται ότι θα κάνουν άσχημα το έργο της εκκλησίας, θα αντικατασταθούν και θα χάσουν την θέση τους. Οι αντίχριστοι δεν νοιάζονται για το ευρύτερο έργο του οίκου του Θεού, σκέφτονται μόνο τη δική τους θέση και την προστατεύουν χωρίς καθόλου τύψεις όσον αφορά το κόστος για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και υπερασπίζονται την θέση και τα συμφέροντά τους εις βάρος του έργου της εκκλησίας. Αυτό είναι εγωιστικό και ελεεινό. Όταν κάποιος αντιμετωπίζει μια τέτοια κατάσταση, πρέπει με τη συνείδησή του να σκεφτεί τουλάχιστον τα εξής: «Αυτοί οι άνθρωποι είναι όλοι του οίκου του Θεού, δεν είναι προσωπική μου ιδιοκτησία. Κι εγώ είμαι μέλος του οίκου του Θεού. Με ποιο δικαίωμα παρεμποδίζω τον οίκο του Θεού να μεταθέτει ανθρώπους; Οφείλω να λαμβάνω υπόψη τα γενικά συμφέροντα του οίκου του Θεού, αντί να επικεντρώνομαι απλώς στις εργασίες στο πλαίσιο των δικών μου ευθυνών». Τέτοιες θα έπρεπε να είναι οι σκέψεις των ανθρώπων που έχουν συνείδηση και λογική, αλλά και η λογική που θα έπρεπε να έχουν όσοι πιστεύουν στον Θεό. Ο οίκος του Θεού ασχολείται με το συνολικό έργο και οι εκκλησίες ασχολούνται με τα επί μέρους έργα. Επομένως, όταν ο οίκος του Θεού έχει μια ιδιαίτερη ανάγκη από την εκκλησία, το σημαντικότερο για τους επικεφαλής και τους εργάτες είναι να υπακούνε στις ρυθμίσεις του οίκου Του. Οι ψευδείς επικεφαλής και οι αντίχριστοι δεν έχουν αυτήν τη συνείδηση και λογική. Είναι όλοι πολύ εγωιστές, σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους, και όχι το έργο της εκκλησίας. Λαμβάνουν υπόψη μόνο τα προφανή οφέλη, δεν εξετάζουν το ευρύτερο έργο του οίκου του Θεού, κι έτσι είναι απολύτως ανίκανοι να υπακούσουν στις ρυθμίσεις του οίκου Του. Είναι εξαιρετικά εγωιστές και ελεεινοί. Στον οίκο του Θεού, μάλιστα, έχουν το θράσος να στέκονται εμπόδιο, ακόμη και να τολμούν να στυλώνουν τα πόδια τους· σε αυτούς τους ανθρώπους λείπει περισσότερο η ανθρώπινη φύση, είναι κακοί άνθρωποι. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι οι αντίχριστοι. Αντιμετωπίζουν διαρκώς το έργο της εκκλησίας και τους αδελφούς και τις αδελφές, ακόμη και όλα τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού που εμπίπτουν στο πεδίο των ευθυνών τους σαν δική τους ιδιοκτησία. Πιστεύουν πως είναι στο χέρι τους το πώς θα κατανεμηθούν, θα μεταβιβασθούν και θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα πράγματα, και ότι ο οίκος του Θεού δεν επιτρέπεται να επέμβει. Μόλις βρεθούν στα χέρια τους, είναι σαν να βρίσκονται στην κατοχή του Σατανά, κανείς δεν επιτρέπεται να τα αγγίξει. Είναι τα μεγάλα μυαλά, οι κορυφαίοι, και όποιος εισέρχεται στην επικράτειά τους πρέπει να υπακούει στις εντολές και τις διευθετήσεις τους με τρόπο ενδοτικό και που να χαρακτηρίζεται από καλή συμπεριφορά, και να παίρνει παράδειγμα από τις εκφράσεις τους. Αυτή είναι η εκδήλωση μέσα στον χαρακτήρα των αντίχριστων τού ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί. Δεν νοιάζονται καθόλου για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν ακολουθούν τις αρχές στο ελάχιστο, και σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα και το κύρος τους —όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ότι οι αντίχριστοι είναι εγωιστές και ελεεινοί.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος πρώτο)

Η ανθρώπινη φύση των αντίχριστων διαθέτει και κάτι που είναι ταυτόχρονα αηδιαστικό και αποκρουστικό· το γεγονός ότι προσκολλώνται στους ισχυρούς και καταπιέζουν τους αδύναμους. Αν υπάρχουν κάποιες διασημότητες ή κάποιοι άνθρωποι που έχουν δύναμη ή θέση στην εκκλησία ή στον έξω κόσμο, όποιοι κι αν είναι, οι αντίχριστοι τρέφουν βαθιά μέσα τους απεριόριστο φθόνο και θαυμασμό γι’ αυτούς, και μάλιστα τους καλοπιάνουν. Όταν πιστεύουν στον Χριστιανισμό, ισχυρίζονται ότι κάποιοι πολιτικοί ηγέτες τον έχουν επίσης ασπαστεί, και όταν αποδέχονται αυτό το στάδιο του έργου του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, διακηρύττουν ότι κάποιοι πάστορες από εξέχοντα δόγματα το έχουν επίσης αποδεχθεί. Ό,τι κι αν είναι αυτό που κάνουν, του δίνουν πάντα έναν εντυπωσιακό τίτλο, μονίμως θαυμάζουν και μιμούνται τις διασημότητες, και νιώθουν ικανοποιημένοι μόνο όταν έχουν τουλάχιστον καταφέρει να προσκολληθούν σε μια διασημότητα ή σε κάποιον που έχει θέση. Οι αντίχριστοι καλοπιάνουν, κολακεύουν και κανακεύουν ακούραστα όσους έχουν θέση, είτε είναι καλοί είτε κακοί. Μάλιστα, είναι πρόθυμοι ακόμα και να τους σερβίρουν τσάι και να τους αδειάζουν το δοχείο νυκτός. Από την άλλη πλευρά, εκφοβίζουν και ποδοπατούν όποτε μπορούν αυτούς που δεν έχουν θέση, όσο ακέραιοι, έντιμοι και καλόκαρδοι κι αν είναι εκείνοι. Συχνά, κομπάζουν για το ότι ο τάδε είναι επιχειρηματικό στέλεχος στην κοινωνία, για το πόσο πλούσιος είναι ο πατέρας του τάδε, για το πόσα χρήματα έχει ο τάδε και για το πόσο μεγάλη είναι η οικογένεια ή η εταιρεία του τάδε, δίνοντας έμφαση στην εξέχουσα θέση τους στην κοινωνία. Και όσο για τους ψευδο-επικεφαλής και τους αντίχριστους στην εκκλησία, όποιες κακές πράξεις κι αν διαπράξουν, οι αντίχριστοι δεν τους αναφέρουν, δεν τους εκθέτουν ούτε τους διακρίνουν ποτέ. Αντιθέτως, τους ακολουθούν στενά και κάνουν ό,τι τους λένε εκείνοι. Γίνονται ακόλουθοι, στρατιωτάκια και σκλάβοι του επικεφαλής που ακολουθούν, ανεξάρτητα από τη βαθμίδα του. Απέναντι σ’ αυτούς που έχουν δύναμη, επιρροή, πλούτο και θέση, φαίνονται εξαιρετικά δουλοπρεπείς, ταπεινοί και ανίκανοι. Είναι απίστευτα υπάκουοι και υποτακτικοί, κουνάνε συγκαταβατικά το κεφάλι και συμμορφώνονται με όλα όσα λένε αυτοί οι άνθρωποι. Ωστόσο, απέναντι σε συνηθισμένους ανθρώπους που δεν έχουν θέση, αποκτούν άλλο ύφος· επειδή θέλουν να είναι ανώτεροι, όταν μιλάνε, χρησιμοποιούν έναν επιβλητικό τρόπο για να υπερισχύσουν των ανθρώπων, σαν να είναι ανίκητοι, πιο δυνατοί και ανώτεροι από οποιονδήποτε άλλον, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς οποιαδήποτε προβλήματα, ελαττώματα ή αδυναμίες σ’ αυτούς. Τι σόι χαρακτήρας είναι αυτός; Υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα σ’ αυτό και στο ότι είναι ύπουλοι, αδυσώπητοι και ξεδιάντροποι; (Ναι, υπάρχει.) Προσκολλώνται στους ισχυρούς και καταπιέζουν τους αδύναμους· δεν είναι αυτή η άσχημη και πονηρή πλευρά της ανθρώπινης φύσης των αντίχριστων; Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι που έχουν τέτοια ανθρώπινη φύση έχουν ευθύτητα; (Όχι.) Μήπως είναι αληθινά αυτά που λένε σε όσους έχουν θέση και δύναμη; Μήπως είναι αληθινά αυτά που λένε σε όσους είναι αδύναμοι; (Τίποτε από αυτά δεν είναι αληθινό.) Επομένως, αυτό το σημείο έχει κάποια σύνδεση με το γεγονός ότι ψεύδονται συστηματικά. Κρίνοντας από αυτό το σημείο, ο χαρακτήρας των αντίχριστων είναι αποτρόπαιος σε ακραίο βαθμό, κι έχουν δύο εντελώς διαφορετικά πρόσωπα. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ένα παρατσούκλι· αποκαλούνται «χαμαιλέοντες». Δεν φέρονται ποτέ στους ανθρώπους με βάση τις αλήθεια-αρχές, την ανθρώπινη φύση ή το κατά πόσο αυτοί οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια εντός του οίκου του Θεού. Αντιθέτως, αντιμετωπίζουν διαφορετικά τους ανθρώπους αποκλειστικά και μόνο με βάση τη θέση και την επιρροή τους. Απέναντι σ’ εκείνους που έχουν θέση και ικανότητες, κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να κερδίσουν την εύνοιά τους, να τους κολακεύσουν και να τους πλησιάσουν. Ακόμη κι αν αυτοί οι άνθρωποι τους χτυπήσουν ή τους κατσαδιάσουν, το υπομένουν πρόθυμα χωρίς κανένα παράπονο. Μάλιστα, παραδέχονται διαρκώς ότι είναι άχρηστοι και γίνονται δουλοπρεπείς, παρόλο που στην πραγματικότητα όσα σκέφτονται μέσα τους είναι εντελώς διαφορετικά από την εξωτερική συμπεριφορά τους. Αν μιλήσει κάποιος που έχει θέση και κύρος, ακόμη κι αν όσα πει είναι μια πλάνη και μια αίρεση του Σατανά που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την αλήθεια, θα τ’ ακούσουν, θα κουνήσουν συγκαταβατικά το κεφάλι και επιφανειακά θα τ’ αποδεχθούν. Από την άλλη πλευρά, αν κάποιος δεν έχει τα μέσα ή δεν έχει θέση, όσο σωστά κι αν είναι τα λόγια του, οι αντίχριστοι θα τον αγνοήσουν και θα τον περιφρονήσουν. Ακόμη κι αν ό,τι λέει εκείνος συμφωνεί με τις αρχές και με την αλήθεια, δεν θα το ακούσουν, αλλά αντιθέτως θα τον αντικρούσουν, θα τον περιγελάσουν και θα τον γελοιοποιήσουν. Αυτό είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό που απαντάται στον χαρακτήρα των αντίχριστων. Κρίνοντας από τους τρόπους τους και από τις αρχές με τις οποίες συμπεριφέρονται και αντιμετωπίζουν τον κόσμο, αυτοί οι άνθρωποι μπορούν οπωσδήποτε να χαρακτηριστούν αδιαμφισβήτητοι δύσπιστοι. Οι εκδηλώσεις του χαρακτήρα τους είναι ευτελείς, αχρείες και ποταπές.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος πρώτο)

Υπάρχει άλλη μία εκδήλωση στην ανθρώπινη φύση των αντίχριστων: Επιθυμούν τα υλικά πράγματα περισσότερο από ό,τι οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Με άλλα λόγια, έχουν ιδιαίτερα μεγάλη, απεριόριστη επιθυμία και απαιτήσεις για υλικά πράγματα. Κατακλύζονται από φιλοδοξίες για έναν πολυδάπανο τρόπο ζωής και η απληστία τους είναι ακόρεστη. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Οι περισσότεροι αντίχριστοι δεν διαθέτουν αυτήν την εκδήλωση». Το γεγονός ότι δεν τη διαθέτουν δεν σημαίνει ότι απουσιάζει από την ανθρώπινη φύση τους. Μόλις αυτοί οι άνθρωποι αποκτήσουν θέση, άραγε ποιες είναι οι αρχές τους για το φαγητό τους, το ντύσιμό τους και την εμφάνισή τους; Μόλις αποκτήσουν θέση, πρέπει να περνάει το δικό τους, βρίσκουν ευκαιρίες, έχουν κάποια προαπαιτούμενα και η ζωή τους είναι διαφορετική. Γίνονται ιδιότροποι σε σχέση με το φαγητό, δίνοντας έμφαση στην επίδειξη και στην πολυτέλεια. Επιμένουν να φοράνε και να χρησιμοποιούν επώνυμα αντικείμενα, ενώ το σπίτι στο οποίο μένουν και το αυτοκίνητο που οδηγούν πρέπει να είναι ακριβά και πολυτελή. Ακόμη κι όταν αγοράζουν ένα επαγγελματικό όχημα, πρέπει να είναι εξοπλισμένο με πολυτελή αξεσουάρ. Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Αν δεν έχουν χρήματα, γιατί δίνουν τόση έμφαση σ’ αυτά τα πράγματα;» Το ότι δεν έχουν χρήματα δεν σημαίνει ότι δεν επιδιώκουν τέτοια πράγματα ή ότι δεν υπάρχει αυτή η επιθυμία στην ανθρώπινη φύση τους. Επομένως, μόλις οι αντίχριστοι αποκτήσουν πρόσβαση στις προσφορές στον οίκο του Θεού, τις κατασπαταλούν απερίσκεπτα. Θέλουν ν’ αγοράσουν και ν’ απολαύσουν τα πάντα, σε σημείο ξεδιαντροπιάς και σε βαθμό που είναι δύσκολο να τους ελέγξει κανείς. Πρέπει να πίνουν τσάι υψηλής ποιότητας σερβιρισμένο σε επίχρυσα φλιτζάνια· τα γεύματά τους πρέπει να είναι λουκούλλεια· επιμένουν να καταναλώνουν τζίνσενγκ ειδικής ποιότητας και χρησιμοποιούν μόνο υπολογιστές και τηλέφωνα από μάρκες παγκόσμιας κλάσης, και πάντα τα πιο πρόσφατα μοντέλα. Φοράνε γυαλιά ηλίου που κοστίζουν χιλιάδες γουάν, ξοδεύουν εκατοντάδες για τα μαλλιά τους και πληρώνουν χίλια ή και περισσότερα γουάν για θεραπείες μασάζ και σάουνα. Με λίγα λόγια, απαιτούν να είναι τα πάντα κορυφαίας ποιότητας και επώνυμα, και θέλουν ν’ απολαμβάνουν ό,τι απολαμβάνουν οι διασημότητες και οι ισχυροί άνθρωποι. Μόλις οι αντίχριστοι αποκτήσουν θέση, γίνονται εμφανή όλα αυτά τα άσχημα πράγματα. Κατά τις συναθροίσεις, αν ακούνε το κήρυγμά τους μόνο τρεις με πέντε άνθρωποι, το θεωρούν ανεπαρκές και επιμένουν να έχουν τριακόσιους με πεντακόσιους ανθρώπους. Όταν οι άλλοι λένε ότι οι εξωτερικές περιστάσεις είναι δυσμενείς, οπότε ακόμα και μια συνάθροιση τριών με πέντε ανθρώπων είναι ήδη μια χαρά, εκείνοι απαντούν: «Δεν γίνεται αυτό. Γιατί ακούνε το κήρυγμά μου τόσο λίγοι άνθρωποι; Δεν αξίζει να δαπανώ τον χρόνο μου. Πρέπει ν’ αγοράσουμε ένα μεγάλο κτίριο εκκλησίας που θα μπορεί να χωρέσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, για να έχουμε ένα πιο αξιοπρεπές κήρυγμα». Δεν φλερτάρουν με τον θάνατο; Τέτοια πράγματα κάνουν οι αντίχριστοι. Δεν είναι επίσης ξεδιάντροποι μ’ αυτή τους τη συμπεριφορά; Η επιθυμία τους και το ενδιαφέρον τους για την πολυτελή ζωή και τα υλικά πράγματα είναι ανεξέλεγκτα· κι αυτό είναι ένα ακόμα στοιχείο του χαρακτήρα των αντίχριστων. Μόλις κάποιος αναφέρει γαστρονομικά πιάτα, πολυτελή αυτοκίνητα, επώνυμα ενδύματα και πολυτελή κι ακριβά αντικείμενα, τα μάτια τους φωτίζονται και πρασινίζουν από απληστία, και βγαίνει στην επιφάνεια η επιθυμία τους. Από πού προέρχεται αυτή η επιθυμία; Χωρίς καμία αμφιβολία, είναι μια αποκάλυψη της δαιμονικής τους φύσης. Κάποιοι αντίχριστοι μπορεί να μην έχουν χρήματα, και όταν βλέπουν κάποιον να φοράει ακριβά κοσμήματα ή ένα δαχτυλίδι με διαμάντι δύο ή τριών καρατίων, τα μάτια τους φωτίζονται, και σκέφτονται: «Αν δεν πίστευα στον θεό, θα μπορούσα να φοράω δαχτυλίδι με διαμάντι πέντε καρατίων». Σκέφτονται ότι ούτε ένα δαχτυλίδι με διαμάντι ενός καρατιού δεν έχουν και αναστατώνονται κι αρχίζουν να σκέφτονται ότι δεν αξίζει τον κόπο να πιστεύουν στον Θεό. Κι ωστόσο, αφού εξετάσουν περαιτέρω το ζήτημα, σκέφτονται: «Θα λάβω μεγάλες ευλογίες στο μέλλον επειδή πιστεύω στον θεό. Θα μπορούσα ν’ αποκτήσω ένα διαμάντι πεντακοσίων καρατίων και να το φορέσω στο κεφάλι μου». Δεν έχουν επιθυμίες; Όταν βλέπουν στην τηλεόραση πλούσιους που φοράνε ρούχα διάσημων σχεδιαστών και ταξιδεύουν με πολυτελή κρουαζιερόπλοια, το βρίσκουν απίστευτα μακάριο, ρομαντικό, ευγενές και αξιοζήλευτο. Τους τρέχουν τα σάλια και λένε: «Πότε θα μπορέσω να γίνω ένας τέτοιος άνθρωπος, ένας τιτάνας; Πότε θα μπορέσω ν’ απολαύσω μια τέτοια ζωή;» Το βλέπουν ξανά και ξανά, μέχρι που σκέφτονται ότι η πίστη στον Θεό δεν έχει στην πραγματικότητα κανένα ενδιαφέρον. Όμως τότε, το αναλογίζονται ξανά, και σκέφτονται: «Δεν κάνει να σκέφτομαι έτσι. Γιατί πιστεύω στον θεό; “Πρέπει να υπομείνεις μεγάλα βάσανα για να βγεις νικητής”. Στο μέλλον, η ζωή μου θα είναι πολύ καλύτερη από τη δική τους. Εκείνοι πηγαίνουν πολυτελή κρουαζιέρα, αλλά εγώ θα ταξιδεύω με πολυτελές αεροπλάνο ή με πολυτελή ιπτάμενο δίσκο· θα πάω στο φεγγάρι!» Είναι έστω και λίγο λογικές αυτές οι σκέψεις; Συμφωνούν με την κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Αυτό είναι άλλο ένα στοιχείο που εμπεριέχεται στην ανθρώπινη φύση των αντίχριστων· η ανεξέλεγκτη επιθυμία για τα υλικά πράγματα και για έναν πολυτελή τρόπο ζωής. Μόλις τ’ αποκτήσουν, η απληστία τους γίνεται ακόρεστη, αποκτούν κορακίσιο βλέμμα και αδηφάγα φύση, και θέλουν να κατέχουν αυτά τα πράγματα για πάντα. Στην ανθρώπινη φύση των αντίχριστων, δεν υπάρχει μόνο φθόνος για τους ισχυρούς· υπάρχει και επιθυμία για τα υλικά πράγματα και τον πολυτελή τρόπο ζωής. Οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση έχουν ένα εύλογο εύρος αναγκών ως προς τον τρόπο ζωής και τα υλικά πράγματα: Έχουν τις καθημερινές τους ανάγκες, τις ανάγκες σε σχέση με την εργασία και το περιβάλλον διαβίωσής τους, καθώς και τις φυσικές τους ανάγκες. Τους αρκεί να ικανοποιούνται αυτές οι ανάγκες, και θεωρείται σχετικά φυσιολογικό να τις μετριάζουν ανάλογα με τις δυνατότητές τους και τις οικονομικές συνθήκες. Ωστόσο, η ανάγκη και η ασυδοσία των αντίχριστων για τα υλικά πράγματα είναι μη κανονική και ακόρεστη.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος πρώτο)

Ψεύδονται συστηματικά, είναι ύπουλοι και αδυσώπητοι, δεν έχουν αίσθημα τιμής και είναι ξεδιάντροποι, είναι εγωιστές και ελεεινοί, προσκολλώνται στους ισχυρούς και καταπιέζουν τους αδύναμους, κι επιθυμούν τα υλικά πράγματα περισσότερο από ό,τι οι συνηθισμένοι άνθρωποι· αυτά είναι τα τυπικά, εντελώς αντιπροσωπευτικά και εμφανή χαρακτηριστικά στον χαρακτήρα των αντίχριστων. Ενώ κάποιες από αυτές τις εκδηλώσεις μπορεί να εμφανίζονται ως έναν βαθμό σε συνηθισμένους ανθρώπους, σ’ αυτήν την περίπτωση πρόκειται απλώς για εκδηλώσεις μιας διεφθαρμένης διάθεσης, ή για εκδηλώσεις μη κανονικής ανθρώπινης φύσης ή έλλειψης ανθρώπινης φύσης, οι οποίες απορρέουν από τη διαφθορά του Σατανά. Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, αυτοί οι άνθρωποι αναπτύσσουν την επίγνωση της συνείδησης και την ικανότητα να εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα, να επαναστατήσουν εναντίον τους και να μετανοήσουν. Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν παίζουν κυρίαρχο ρόλο σ’ αυτούς, και δεν πρόκειται να τους επηρεάσουν στην επιδίωξη της αλήθειας ή στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Μόνο οι αντίχριστοι είναι εκείνοι που, όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, αρνούνται ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Τα γνωρίσματα και τα χαρακτηριστικά που είναι έμφυτα στην ανθρώπινη φύση τους δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν, και γι’ αυτό αυτοί οι άνθρωποι καταδικάζονται στον οίκο του Θεού και δεν θα μπορέσουν ποτέ να σωθούν. Γιατί δεν θα μπορέσουν να σωθούν; Οι άνθρωποι που έχουν τέτοιο χαρακτήρα δεν θα μπορέσουν να σωθούν επειδή αρνούνται ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και επειδή είναι εχθρικοί απέναντι στην αλήθεια, στον Θεό και σε όλα τα θετικά πράγματα. Δεν έχουν τις προϋποθέσεις και την ανθρώπινη φύση για να σωθούν και, επομένως, προορίζονται ν’ αποκλειστούν και να ριχτούν στην κόλαση.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος πρώτο)