Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Ποια είναι η κύρια εκδήλωση της μοχθηρίας ενός αντίχριστου; Είναι ότι γνωρίζει σαφώς τι είναι σωστό και τι συνάδει με την αλήθεια, αλλά όταν πρόκειται να κάνει κάτι, θα επιλέξει πάντα μόνο αυτό που παραβιάζει τις αρχές κι αντιτίθεται στην αλήθεια, κι αυτό που ικανοποιεί τα δικά του συμφέροντα και τη θέση του. Αυτή είναι η κύρια εκδήλωση της μοχθηρής διάθεσης ενός αντίχριστου. Όσα λόγια και δόγματα κι αν κατανοεί, όσο ευχάριστη γλώσσα κι αν χρησιμοποιεί στα κηρύγματα, ή όσο κι αν φαίνεται στους άλλους ανθρώπους ότι έχει πνευματική κατανόηση, όταν ενεργεί, επιλέγει μόνο μία αρχή και μία μέθοδο: να αντιτεθεί στην αλήθεια, να προστατεύσει τα δικά του συμφέροντα και να αντισταθεί στην αλήθεια ως το τέλος, εκατό τοις εκατό. Αυτή είναι η αρχή και η μέθοδος με την οποία επιλέγει να ενεργεί. Εκτός αυτού, ποιος ακριβώς είναι ο θεός και ποια η αλήθεια που φαντάζεται βαθιά μέσα του; Η στάση του απέναντι στην αλήθεια είναι απλώς η στάση εκείνου που θέλει να μπορεί να μιλάει και να κηρύττει για την αλήθεια, κι όχι να την κάνει πράξη. Απλώς μιλάει γι’ αυτήν, θέλοντας να τον έχει σε μεγάλη εκτίμηση ο εκλεκτός λαός του Θεού κι έπειτα να το χρησιμοποιήσει αυτό για να αρπάξει τη θέση του επικεφαλής της εκκλησίας και να πετύχει τον στόχο του, δηλαδή να αποκτήσει έλεγχο πάνω στον εκλεκτό λαό του Θεού. Κηρύττει δόγματα για να πετύχει τους στόχους του. Δεν δείχνει αυτό ότι περιφρονεί την αλήθεια, παίζει με την αλήθεια και την ποδοπατά; Δεν προσβάλλει τη διάθεση του Θεού όταν αντιμετωπίζει την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο; Απλώς χρησιμοποιεί την αλήθεια. Βαθιά μέσα του, η αλήθεια είναι ένα σλόγκαν, μερικά μεγαλόπνοα λόγια· μεγαλόπνοα λόγια που μπορεί να χρησιμοποιεί για να παραπλανά τους ανθρώπους και να τους παίρνει με το μέρος του, που μπορούν να ικανοποιήσουν τη δίψα των ανθρώπων για υπέροχα πράγματα. Πιστεύει ότι δεν υπάρχει κανείς σε αυτόν τον κόσμο που μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια ή να βιώνει την αλήθεια, ότι αυτό απλώς δεν γίνεται, ότι είναι αδύνατον, κι ότι η αλήθεια είναι μόνο αυτό που αναγνωρίζουν όλοι και είναι εφικτό. Παρ’ όλο που μιλάει για την αλήθεια, βαθιά μέσα του δεν αναγνωρίζει ότι είναι η αλήθεια. Πώς το επαληθεύουμε αυτό; (Δεν κάνει πράξη την αλήθεια.) Ποτέ δεν κάνει πράξη την αλήθεια. Αυτή είναι μία πτυχή. Και ποια είναι μια άλλη σημαντική πτυχή; Όταν αντιμετωπίζει πράγματα στην πραγματική ζωή, το δόγμα που κατανοεί δεν είναι ποτέ εφικτό. Φαίνεται σαν να έχει πραγματικά πνευματική κατανόηση, κηρύττει το ένα δόγμα μετά το άλλο, αλλά όταν αντιμετωπίζει ζητήματα, οι μέθοδοί του είναι στρεβλές. Αν και δεν είναι σε θέση να κάνει πράξη την αλήθεια, αυτό που κάνει πρέπει τουλάχιστον να συμφωνεί με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, να εναρμονίζεται με τα ανθρώπινα κριτήρια και γούστα, και πρέπει τουλάχιστον να θεωρείται ικανοποιητικό από τους άλλους. Με αυτόν τον τρόπο, η θέση του θα διατηρείται σταθερή. Ωστόσο, στην πραγματική ζωή, αυτά που κάνει είναι απίστευτα στρεβλά, κι αρκεί μία ματιά για να διαπιστώσει κανείς ότι δεν κατανοεί την αλήθεια. Γιατί δεν κατανοεί την αλήθεια; Βαθιά μέσα του, αποστρέφεται την αλήθεια, δεν την αναγνωρίζει, του αρέσει να ενεργεί σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, θέλει πάντοτε να χειρίζεται τα ζητήματα με ανθρώπινους τρόπους, κι αν μπορεί να πείσει τους άλλους και να αποκτήσει κύρος με τον τρόπο που χειρίζεται αυτά τα ζητήματα, τότε του είναι αρκετό. Αν ένας αντίχριστος ακούσει κάποιον να κηρύττει κενές θεωρίες όταν πηγαίνει σε έναν χώρο, ενθουσιάζεται πολύ. Αν, όμως, είναι κάποιος εκεί που κηρύττει την αλήθεια-πραγματικότητα κι εμβαθύνει σε λεπτομέρειες όπως οι διάφορες καταστάσεις των ανθρώπων, νιώθει πάντα ότι ο ομιλητής τον επικρίνει και τρυπάει την καρδιά του, κι έτσι νιώθει απέχθεια και δεν θέλει να την ακούσει. Αν του ζητηθεί να συναναστραφεί για το πώς ήταν η κατάστασή του πρόσφατα, κατά πόσο έκανε κάποια πρόοδο, και κατά πόσο αντιμετώπισε δυσκολίες στην εκτέλεση του καθήκοντός του, δεν έχει τίποτε να πει. Αν συνεχίσεις να συναναστρέφεσαι πάνω σε αυτήν την πτυχή της αλήθειας, τον παίρνει ο ύπνος. Δεν του αρέσει να ακούει γι’ αυτό. Υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που σκύβουν μπροστά όταν πιάνεις κουβεντούλα μαζί τους, αλλά τη στιγμή που ακούν κάποιον να συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, πηγαίνουν να κρυφτούν στη γωνία και να πάρουν έναν υπνάκο. Δεν αγαπούν σε καμία περίπτωση την αλήθεια. Σε ποιον βαθμό δεν αγαπούν την αλήθεια; Σε ήπιο βαθμό· δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια και τους αρκεί να είναι απλοί δουλευτές. Σε μεγάλο βαθμό, αποστρέφονται την αλήθεια, νιώθουν μεγάλη απέχθεια γι’ αυτήν, και δεν μπορούν να την αποδεχθούν. Αν ένας τέτοιος άνθρωπος είναι επικεφαλής, τότε είναι αντίχριστος. Αν είναι ένας κοινός πιστός, τότε και πάλι βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων και είναι ο διάδοχος του αντίχριστου. Εξωτερικά, φαίνεται έξυπνος και χαρισματικός, με κάποια καλή προοπτική, αλλά η φύση-ουσία του είναι εκείνη ενός αντίχριστου. Έτσι έχουν τα πράγματα.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος πρώτο)

Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της μοχθηρίας των αντίχριστων; Το πρώτο είναι ότι δεν παραδέχονται τα θετικά πράγματα, δεν παραδέχονται ότι υπάρχει αλήθεια, και πιστεύουν ότι οι αιρετικές πλάνες τους και τα μοχθηρά αρνητικά τους πράγματα είναι η αλήθεια. Αυτή είναι μία εκδήλωση της μοχθηρίας των αντίχριστων. Για παράδειγμα, κάποιοι λένε: «Η ευτυχία καθενός βρίσκεται στα δικά του χέρια» και «Μόνο με τη δύναμη μπορεί να έχει κανείς τα πάντα». Αυτή είναι η λογική των αντίχριστων. Πιστεύουν ότι με τη δύναμη αποκτούν ανθρώπους που τους καλοπιάνουν και τους κολακεύουν, ανθρώπους που τους κάνουν δώρα και τους γλείφουν, καθώς και κάθε λογής οφέλη λόγω θέσης και κάθε λογής απολαύσεις. Πιστεύουν ότι δεν είναι πλέον αναγκασμένοι να δέχονται εκφοβισμό ή καθοδήγηση από κανέναν, κι ότι μπορούν εκείνοι να καθοδηγούν τους άλλους. Αυτή είναι η κορυφαία προτεραιότητά τους. Τι πιστεύετε για αυτές τις υστερόβουλες σκέψεις τους; Δεν είναι μοχθηρές; (Ναι, είναι.) Οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν τη σατανική λογική τους και τις αιρετικές τους πλάνες αντί για την αλήθεια. Αυτή είναι μία πτυχή της μοχθηρίας τους. Κατ’ αρχάς, δεν παραδέχονται την αλήθεια, δεν παραδέχονται ότι υπάρχουν θετικά πράγματα, ούτε παραδέχονται την ορθότητα των θετικών πραγμάτων. Επιπλέον, παρ’ όλο που κάποιοι άνθρωποι όντως παραδέχονται ότι υπάρχουν θετικά κι αρνητικά πράγματα σε αυτόν τον κόσμο, πώς προσεγγίζουν τα θετικά πράγματα και την ύπαρξη της αλήθειας; Εξακολουθούν να μην τα αγαπούν, η ζωή που επιλέγουν και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν όσο πιστεύουν στον Θεό παραμένουν αρνητικά κι έρχονται σε αντίθεση με την αλήθεια. Προστατεύουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα. Είτε κάτι είναι θετικό είτε αρνητικό, εφόσον μπορεί να προστατεύσει τα δικά τους συμφέροντα, τότε είναι εντάξει, είναι υπέρτατο. Δεν είναι αυτή μοχθηρή διάθεση; Υπάρχει και μια άλλη πτυχή. Τέτοιοι άνθρωποι που κατέχουν μοχθηρή ουσία περιφρονούν εκ φύσεως την ταπεινότητα και την απόκρυψη του Θεού, την αφοσίωση και την καλοσύνη Του. Περιφρονούν εκ φύσεως αυτά τα θετικά πράγματα. Για παράδειγμα, δείτε Εμένα: Δεν είμαι πολύ συνηθισμένος άνθρωπος; Είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Γιατί δεν τολμάτε να το πείτε; Εγώ ο ίδιος αναγνωρίζω ότι είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι είμαι αξιοθαύμαστος ή σπουδαίος. Είμαι απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Πάντοτε αναγνώριζα αυτό το γεγονός και τολμώ να το αντιμετωπίσω. Δεν θέλω να είμαι υπεράνθρωπος ή σπουδαίος άνθρωπος. Πόσο εξαντλητικό θα ήταν αυτό! Κάποιοι άνθρωποι απαξιώνουν το γεγονός ότι είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος και τρέφουν πάντοτε αντιλήψεις για Μένα. Όταν εκείνοι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό προσέρχονται ενώπιόν Μου, προσέρχονται με κάποια ευλάβεια, ανεξάρτητα από την εξωτερική μου εμφάνιση. Υπάρχουν, όμως, κι εκείνοι που, αν και Μου μιλάνε πολύ ευγενικά, βαθιά μέσα τους τρέφουν περιφρονητική στάση απέναντί Μου, και μπορώ να το αντιληφθώ αυτό από τον τόνο της φωνής τους κι από τη γλώσσα του σώματός τους. Παρ’ όλο που μερικές φορές φαίνονται γεμάτοι σεβασμό, ό,τι κι αν τους πω απαντούν πάντα αρνητικά, αρνούνται πάντα αυτό που λέω. Για παράδειγμα, λέω ότι κάνει πολλή ζέστη σήμερα, κι εκείνοι λένε: «Όχι, δεν κάνει. Χτες έκανε πάρα πολλή ζέστη». Αρνούνται αυτό που λέω, έτσι δεν είναι; Ό,τι κι αν τους πεις, απαντούν πάντα αρνητικά. Δεν υπάρχουν γύρω μας τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι, υπάρχουν.) Λέω Εγώ: «Το φαγητό σήμερα είναι αλμυρό. Έχει πολύ αλάτι ή πολλή σάλτσα σόγιας;» Κι εκείνοι λένε: «Κανένα από τα δύο. Έχει πολλή ζάχαρη». Ό,τι κι αν πω, εκείνοι το αρνούνται. Οπότε, δεν λέω τίποτε άλλο, δεν συνεννοούμαστε, και μιλάμε διαφορετικές γλώσσες. Υπάρχουν και κάποιοι που, όταν Με ακούνε να μιλάω για την πίστη στον Θεό, λένε: «Είσαι ειδικός σε αυτό το θέμα, οπότε θα ακούσω». Αν μιλήσω λίγο για οτιδήποτε εξωτερικό, δεν θέλουν πλέον να ακούσουν, λες και δεν ξέρω τίποτε για εξωτερικά πράγματα. Δεν πειράζει που δεν Μου δίνουν καμία προσοχή, θέλω να είμαι αθόρυβος. Δεν χρειάζομαι κανέναν να Μου δίνει προσοχή, κάνω απλώς αυτό που οφείλω να κάνω. Έχω τις αρμοδιότητές Μου κι έχω τον δικό Μου τρόπο ζωής. Πείτε Μου, τι δείχνουν αυτές οι στάσεις που έχουν οι άνθρωποι; Βλέπουν ότι δεν φαίνομαι σπουδαίος ή ικανός, κι ότι μιλάω και συμπεριφέρομαι σαν ένας συνηθισμένος άνθρωπος, κι έτσι σκέφτονται: «Πώς και δεν είσαι όπως ο θεός; Κοίτα εμένα. Αν ήμουν θεός, θα ήμουν σαν αυτόν». Δεν έχει σημασία αν είναι κανείς σαν τον Θεό ή όχι. Εσύ απαιτείς να είμαι σαν τον Θεό. Ποτέ δεν είπα ότι είμαι σαν Εκείνον, και ποτέ δεν θέλησα να είμαι σαν Εκείνον. Απλώς κάνω αυτό που οφείλω να κάνω. Αν πάω κάπου και κάποιοι άνθρωποι δεν Με αναγνωρίζουν, τότε αυτό είναι υπέροχο, καθώς Με γλιτώνει από φασαρίες. Βλέπεις, ο Κύριος Ιησούς μιλούσε κι εργαζόταν πολύ τότε στην Ιουδαία, κι όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν είχαν οι μαθητές που Τον ακολουθούσαν, η στάση τους απέναντί Του ήταν όπως η στάση του ανθρώπου απέναντι στον Θεό. Ήταν μια κανονική σχέση. Ωστόσο, υπήρχαν κάποιοι που είπαν για τον Κύριο Ιησού: «Δεν είναι γιος ξυλουργού;» κι ακόμη και κάποιοι που Τον ακολουθούσαν για πολύ καιρό έτρεφαν συνεχώς αυτήν τη στάση. Αυτό είναι κάτι που αντιμετωπίζει συχνά ο ενσαρκωμένος Θεός όταν γίνεται ένα συνηθισμένο, κανονικό ανθρώπινο ον, και είναι κοινό φαινόμενο. Κάποιοι είναι πολύ ενθουσιώδεις όταν Με γνωρίζουν για πρώτη φορά, κι όταν φεύγω πέφτουν κάτω και κλαίνε γοερά, αλλά αυτό δεν βοηθάει κατά τη διάρκεια μιας πραγματικής αλληλεπίδρασης, και πολλές φορές πρέπει να το υπομείνω. Γιατί πρέπει να το υπομείνω; Επειδή κάποιοι άνθρωποι είναι ανόητοι, κάποιοι δεν μπορούν να καλλιεργηθούν, κάποιοι χρειάζονται ως πάροχοι υπηρεσιών, και κάποιοι δεν ακούν καμία λογική. Γι’ αυτό πρέπει να το υπομείνω κάποιες φορές, και μερικές φορές δεν μπορώ να επιτρέψω σε κάποιους ανθρώπους να Με πλησιάσουν. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ αποκρουστικοί κι έχουν ανταγωνιστική διάθεση. […] Κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια θα πρέπει να έχουν κάποια ιδέα για το έργο του Θεού, τον ενσαρκωμένο Θεό και τη σωτηρία των ανθρώπων από τον Θεό. Ωστόσο, δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Είναι ακριβώς ίδιοι με τους άπιστους και δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Πείτε Μου, τι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Είναι γεννημένοι διάβολοι, οι εχθροί του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος πρώτο)

Οι αντίχριστοι αντιπαθούν τα θετικά πράγματα, κι αυτό υποδηλώνει ότι είναι εχθρικοί απέναντί τους κι ότι τους αρέσουν τα αρνητικά πράγματα. Ποια είναι μερικά παραδείγματα αρνητικών πραγμάτων; Τα ψέματα και η εξαπάτηση. Δεν είναι αυτά αρνητικά πράγματα; Ναι, τα ψέματα και η εξαπάτηση είναι αρνητικά πράγματα. Ποιο είναι, λοιπόν, το θετικό αντίστοιχο των ψεμάτων και της εξαπάτησης; (Η ειλικρίνεια.) Σωστά. Είναι η ειλικρίνεια. Αρέσει η ειλικρίνεια στον Σατανά; (Όχι.) Του αρέσει η εξαπάτηση. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους; Ο Θεός λέει: «Αν θέλεις να πιστεύεις σ’ Εμένα και να Με ακολουθείς, τι είδους άνθρωπος θα πρέπει να είσαι πάνω απ’ όλα;» (Ειλικρινής άνθρωπος.) Ποιο είναι, λοιπόν, το πρώτο πράγμα που διδάσκει ο Σατανάς στους ανθρώπους; Να λένε ψέματα. Ποια είναι η πρώτη απόδειξη της μοχθηρής φύσης των αντίχριστων; (Η εξαπάτηση.) Ναι, στους αντίχριστους αρέσουν η εξαπάτηση και τα ψέματα, ενώ αποστρέφονται και μισούν την ειλικρίνεια. Παρόλο που η ειλικρίνεια είναι θετικό πράγμα, δεν τους αρέσει, και νιώθουν αποστροφή και μίσος γι’ αυτήν. Αντιθέτως, τους αρέσουν η εξαπάτηση και τα ψέματα. Έστω πως κάποιος λέει συχνά την αλήθεια μπροστά στους αντίχριστους, και πει, για παράδειγμα, το εξής: «Σου αρέσει να κάνεις έργο από μια υψηλή θέση και μερικές φορές είσαι τεμπέλης». Πώς αντιδρούν οι αντίχριστοι; (Δεν το αποδέχονται.) Το να μην το αποδεχθούν είναι μία από τις στάσεις τους. Είναι, όμως, η μοναδική; Ποια είναι η στάση τους απέναντι σε αυτόν τον άνθρωπο που λέει την αλήθεια; Τον αποστρέφονται και τον αντιπαθούν. Κάποιοι αντίχριστοι λένε στους αδελφούς και στις αδελφές: «Είμαι επικεφαλής σας εδώ κι αρκετό καιρό. Πείτε μου, σας παρακαλώ, όλοι σας τη γνώμη σας για μένα». Όλοι σκέφτονται: «Αφού είσαι τόσο ειλικρινής, θα σου κάνουμε κάποια σχόλια». Κάποιοι λένε: «Είσαι αρκετά σοβαρός κι επιμελής σε ό,τι κάνεις, κι έχεις υπομείνει πολλά βάσανα. Δεν αντέχουμε εύκολα να το βλέπουμε αυτό το πράγμα και στενοχωριόμαστε για σένα. Ο οίκος του Θεού χρειάζεται κι άλλους επικεφαλής σαν κι εσένα! Αν έπρεπε να επισημάνουμε ένα μειονέκτημα, θα ήταν ότι είσαι υπερβολικά σοβαρός κι επιμελής. Αν εργάζεσαι υπερβολικά και πάθεις υπερκόπωση, δεν θα μπορείς να συνεχίσεις το έργο σου. Αυτό δεν θα είναι το τέλος μας; Ποιος θα είναι επικεφαλής μας τότε;» Όταν τα ακούνε αυτά οι αντίχριστοι, νιώθουν ικανοποίηση. Ξέρουν ότι είναι ψέματα, ότι αυτοί οι άνθρωποι τους καλοπιάνουν, αλλά τα ακούνε με προθυμία. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι που τους τα λένε αυτά τούς κοροϊδεύουν, αλλά οι αντίχριστοι προτιμούν να κάνουν το κορόιδο παρά να αποκαλύψουν την πραγματική φύση που κρύβουν αυτά τα λόγια. Οι αντίχριστοι αγαπούν τους ανθρώπους που τους κολακεύουν με αυτόν τον τρόπο. Αυτά τα άτομα δεν αναφέρουν τα ελαττώματα, τις διεφθαρμένες διαθέσεις ή τις αδυναμίες των αντίχριστων. Αντιθέτως, τους επαινούν και τους εξαίρουν με συγκαλυμμένο τρόπο. Παρόλο που είναι ξεκάθαρο ότι τα λόγια τους είναι ψέματα και κολακείες, οι αντίχριστοι τα αποδέχονται μετά χαράς, και τα βρίσκουν παρήγορα κι ευχάριστα. Οι αντίχριστοι απολαμβάνουν αυτά τα λόγια περισσότερο κι απ’ το πιο εκλεκτό έδεσμα. Αφού ακούσουν αυτά τα λόγια, κορδώνονται. Τι δείχνει αυτό; Δείχνει ότι στους αντίχριστους υπάρχει μια συγκεκριμένη διάθεση που αγαπά τα ψέματα. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος τούς λέει: «Είσαι πολύ αλαζόνας και φέρεσαι άδικα στους ανθρώπους. Με όσους σε στηρίζουν είσαι καλός· αν, όμως, κάποιος κρατάει αποστάσεις από σένα και δεν σε γλείφει, τον μειώνεις και τον αγνοείς». Δεν είναι ειλικρινή αυτά τα λόγια; (Είναι.) Πώς νιώθουν οι αντίχριστοι όταν τα ακούνε; Δυσαρεστούνται. Δεν θέλουν να τα ακούσουν ούτε μπορούν να τα αποδεχθούν. Προσπαθούν να βρουν δικαιολογίες κι επιχειρήματα για να εξηγήσουν και να εξομαλύνουν τα πράγματα. Όσο για εκείνους που διαρκώς κολακεύουν τους αντίχριστους κατά πρόσωπο, που χρησιμοποιούν πάντα ευχάριστα λόγια για να τους επαινέσουν με συγκαλυμμένο τρόπο ή που φτάνουν ακόμη και στο σημείο να τους εξαπατήσουν ξεκάθαρα με τα λόγια τους, οι αντίχριστοι δεν τους ερευνάνε ποτέ. Αντιθέτως, τους αξιοποιούν ως σημαντικές προσωπικότητες. Μάλιστα τοποθετούν άτομα που λένε μονίμως ψέματα σε σημαντικές θέσεις, τους αναθέτουν να κάνουν κάποια σημαντικά κι αξιοσέβαστα καθήκοντα, ενώ για εκείνους που μιλούν πάντα ειλικρινά και αναφέρουν συχνά ζητήματα, οι αντίχριστοι κανονίζουν να κάνουν τα καθήκοντά τους σε λιγότερο προβεβλημένες θέσεις, τους εμποδίζουν την πρόσβαση στην ανώτερη ηγεσία, δεν τους αφήνουν να γίνουν γνωστοί στους περισσότερους ανθρώπους ή να έρθουν πιο κοντά τους. Δεν έχει σημασία πόσο ταλαντούχοι είναι αυτοί οι άνθρωποι ή τι καθήκοντα μπορούν να κάνουν στον οίκο του Θεού. Οι αντίχριστοι τα αγνοούν όλα αυτά. Τους ενδιαφέρει μόνο ποιος ξέρει από εξαπάτηση και ποιος μπορεί να ωφελήσει τους ίδιους. Τέτοια άτομα τοποθετούν σε σημαντικές θέσεις, χωρίς να λαμβάνουν καθόλου υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος δεύτερο)

Οι αντίχριστοι αγαπούν τα ψέματα και την εξαπάτηση. Τι άλλο τους αρέσει; Τους αρέσουν οι στρατηγικές, οι μηχανορραφίες και οι συνωμοσίες. Λειτουργούν σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια, βασίζονται αποκλειστικά στα ψέματα και την εξαπάτηση και χρησιμοποιούν μηχανορραφίες και συνωμοσίες. Όσο ξεκάθαρα κι αν συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια, ακόμη κι αν κουνάνε συγκαταβατικά το κεφάλι, δεν πρόκειται να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αντιθέτως, θα στύψουν το μυαλό τους και θα ενεργήσουν χρησιμοποιώντας μηχανορραφίες και συνωμοσίες. Όσο ξεκάθαρα κι αν συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια, δείχνουν ανίκανοι να την κατανοήσουν. Κάνουν τα πάντα απλώς όπως είναι διατεθειμένοι να τα κάνουν, όπως θέλουν να τα κάνουν και με οποιονδήποτε τρόπο εξυπηρετεί το δικό τους συμφέρον. Μιλάνε γλυκά, κρύβουν το αληθινό τους πρόσωπο και τον πραγματικό τους χαρακτήρα, κοροϊδεύουν κι εξαπατούν τους ανθρώπους, κι όταν οι άλλοι πέφτουν στην παγίδα, νιώθουν ικανοποιημένοι, κι εκπληρώνονται έτσι οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους. Αυτή είναι η πάγια μέθοδος και προσέγγιση των αντίχριστων. Κατά βάθος οι αντίχριστοι αποστρέφονται τους ειλικρινείς ανθρώπους που μιλάνε ευθέως, που μιλάνε ειλικρινά και συναναστρέφονται ανοιχτά για τη δική τους αρνητικότητα, αδυναμία κι επαναστατική κατάσταση και μιλάνε μέσα από την καρδιά τους, ενώ κάνουν και διακρίσεις εις βάρος τους. Συμπαθούν τους ανθρώπους που, όπως κι εκείνοι, μιλάνε με ανέντιμο και δόλιο τρόπο και δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Όταν συναντούν τέτοιους ανθρώπους, νιώθουν μια ευχαρίστηση μέσα τους, σαν να βρήκαν κάποιον δικό τους. Δεν ανησυχούν πλέον μην τυχόν κι οι άλλοι είναι καλύτεροι από αυτούς ή μήπως μπορέσουν να τους διακρίνουν. Αυτή δεν είναι μια εκδήλωση της μοχθηρής φύσης των αντίχριστων; Δεν δείχνει ότι είναι μοχθηροί; (Ναι.) Γιατί μέσα απ’ αυτά τα ζητήματα φαίνεται ότι οι αντίχριστοι είναι μοχθηροί; Οποιοδήποτε δημιουργημένο ον με ορθολογισμό και συνείδηση είναι αναμενόμενο να αγαπά τα θετικά πράγματα και την αλήθεια. Οι αντίχριστοι, από την άλλη, θεωρούν αυτά τα θετικά πράγματα βραχνά και κακό μπελά. Βλέπουν σαν εχθρό τους και αντιμετωπίζουν εχθρικά όποιον τα τηρεί ή τα κάνει πράξη. Δεν μοιάζει αυτό με τη φύση της εχθρικότητας του Σατανά απέναντι στον Ιώβ; (Ναι.) Είναι η ίδια φύση, η ίδια διάθεση με αυτήν του Σατανά, και η ίδια ουσία. Η φύση των αντίχριστων προέρχεται από τον Σατανά κι εκείνοι ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τον Σατανά. Οι αντίχριστοι, άρα, είναι σύμμαχοι του Σατανά. Είναι υπερβολική αυτή η δήλωση; Καθόλου. Είναι απολύτως σωστή. Γιατί; Επειδή οι αντίχριστοι δεν αγαπούν τα θετικά πράγματα. Τους αρέσει να εξαπατούν, τους αρέσουν τα ψέματα, να δίνουν ψεύτικες εντυπώσεις και να προσποιούνται. Αν κάποιος ξεσκεπάσει το πραγματικό τους πρόσωπο, μπορούν να υποταχθούν και να το αποδεχθούν με χαρά; Όχι μόνο δεν θα μπορέσουν να το αποδεχθούν, αλλά θα αντιδράσουν και μ’ έναν καταιγισμό προσβολών. Οι άνθρωποι που λένε την αλήθεια ή που ξεσκεπάζουν το πραγματικό τους πρόσωπο τους εξοργίζουν και τους κάνουν να γίνουν πυρ και μανία. Για παράδειγμα, μπορεί να υπάρχει ένας αντίχριστος που είναι πολύ καλός στην προσποίηση. Όλοι τον θεωρούν καλό άνθρωπο: τρυφερό, ικανό να συμπάσχει με τους ανθρώπους, ικανό να καταλαβαίνει τις δυσκολίες των άλλων, και συχνά υποστηρικτικό και πρόθυμο να προσφέρει βοήθεια σε όσους είναι αδύναμοι κι αρνητικοί. Όποτε οι άλλοι έχουν δυσκολίες, μπορεί να δείξει κατανόηση και να τους δικαιολογήσει. Στις καρδιές των ανθρώπων, αυτός ο αντίχριστος είναι σπουδαιότερος από τον Θεό. Αν ξεσκεπάσεις την προσποίηση και την απάτη του, αν του πεις την αλήθεια, μπορεί αυτός ο άνθρωπος που παριστάνει τον ενάρετο να το αποδεχθεί αυτό; Όχι μόνο δεν θα το αποδεχθεί, αλλά θα αρχίσει να προσποιείται και να εξαπατά ακόμα περισσότερο. […] Γιατί λέμε ότι οι αντίχριστοι είναι μοχθηροί; Η μοχθηρία των αντίχριστων έγκειται στο γεγονός ότι όταν ακούν κάτι που είναι σωστό, όχι μόνο δεν είναι σε θέση να το αποδεχθούν, αλλά αντιθέτως, το μισούν. Επιπλέον, καταφεύγουν στα δικά τους μέσα, ψάχνουν να βρουν δικαιολογίες, λόγους και διάφορους αντικειμενικούς παράγοντες για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και να δώσουν εξηγήσεις. Ποιον σκοπό θέλουν να πετύχουν; Ο στόχος τους είναι να μετατρέψουν τα αρνητικά πράγματα σε θετικά και τα θετικά πράγματα σε αρνητικά. Θέλουν να αντιστρέψουν την κατάσταση. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; Σκέφτονται: «Όσο δίκιο κι αν έχεις και όσο κι αν συμφωνούν τα λόγια σου με την αλήθεια, μπορείς να αντισταθείς στην ευφράδειά μου; Παρόλο που όλα μου τα λόγια είναι ξεκάθαρα ψεύτικα, απατηλά και παραπλανητικά, θα εξακολουθώ να αρνούμαι και να καταδικάζω όσα λες». Δεν είναι μοχθηρό αυτό; Είναι όντως μοχθηρό. Πιστεύεις ότι οι αντίχριστοι, όταν βλέπουν καλούς ανθρώπους, δεν τους θεωρούν ειλικρινείς βαθιά μέσα τους; Τους θεωρούν ειλικρινείς και πιστεύουν ότι επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά ποιος είναι ο ορισμός τους για την ειλικρίνεια και την επιδίωξη της αλήθειας; Πιστεύουν ότι οι ειλικρινείς άνθρωποι είναι ανόητοι. Αποστρέφονται, απεχθάνονται και βλέπουν εχθρικά την επιδίωξη της αλήθειας. Πιστεύουν ότι είναι ψεύτικη, ότι κανείς δεν θα μπορούσε να είναι τόσο ανόητος ώστε να απαρνηθεί τα πάντα για να επιδιώξει την αλήθεια, να λέει τα πάντα σε όλους και να εμπιστεύεται τα πάντα στον Θεό. Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος. Θεωρούν ότι όλες αυτές οι πράξεις είναι ψεύτικες, και δεν πιστεύουν σε καμία από αυτές. Πιστεύουν οι αντίχριστοι ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος και δίκαιος; (Όχι.) Επομένως, γεννιούνται ερωτηματικά στο μυαλό τους για όλα αυτά τα πράγματα. Τι υπονοείται εδώ; Πώς ερμηνεύουμε αυτόν τον σωρό από ερωτηματικά; Δεν είναι ότι απλώς τα αμφισβητούν ή αμφιβάλουν γι’ αυτά. Στο τέλος, τα αρνούνται κι έχουν ως στόχο να αντιστρέψουν την κατάσταση. Τι εννοώ «να αντιστρέψουν την κατάσταση»; Σκέφτονται: «Τι όφελος έχει να είναι κανείς τόσο δίκαιος; Ένα χιλιοειπωμένο ψέμα μετατρέπεται σε αλήθεια. Αν κανείς δεν λέει την αλήθεια, τότε αυτή παύει να είναι η αλήθεια και δεν έχει καμία χρησιμότητα. Είναι απλώς ένα ψέμα!» Δεν αντιστρέφουν έτσι το σωστό και το λάθος; Αυτή είναι η μοχθηρία του Σατανά: διαστρεβλώνει τα γεγονότα και αντιστρέφει το σωστό και το λάθος. Αυτό τους αρέσει. Οι αντίχριστοι είναι άριστοι στην προσποίηση και την εξαπάτηση. Ασφαλώς, αυτό στο οποίο αριστεύουν είναι σύμφυτο με τον πυρήνα τους, και αυτό που είναι σύμφυτο με τον πυρήνα τους είναι ακριβώς αυτό που έχουν στη φύση-ουσία τους. Ακόμη περισσότερο, είναι αυτό που ποθούν κι αγαπούν, και είναι επίσης ο κανόνας που ακολουθεί για να επιβιώσει στον κόσμο. Πιστεύουν σε ρητά όπως: «Οι καλοί πεθαίνουν νωρίς, ενώ οι κακοί ζουν ως τα βαθιά γεράματα», «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Καθενός η μοίρα είναι στα δικά του χέρια», «Ο άνθρωπος θα υπερισχύσει της φύσης», και ούτω καθεξής. Εναρμονίζεται καμία από αυτές τις δηλώσεις με την ανθρώπινη φύση ή με τους φυσικούς νόμους που μπορούν να κατανοήσουν οι κανονικοί άνθρωποι; Ούτε μία. Πώς, λοιπόν, μπορούν οι αντίχριστοι να είναι λάτρεις αυτών των διαβολικών ρητών του Σατανά και μάλιστα να τα έχουν ως φιλοσοφία ζωής τους; Το μόνο που θα μπορούσε να πει κάποιος είναι ότι αυτό συμβαίνει επειδή η φύση τους είναι πολύ μοχθηρή.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος δεύτερο)

Οι αντίχριστοι, λόγω της έμφυτης μοχθηρής τους διάθεσης, ποτέ δεν μιλάνε ούτε ενεργούν με ευθύτητα. Δεν χειρίζονται τα πράγματα με τίμια και ειλικρινή στάση, δεν μιλάνε με ειλικρινή λόγια ούτε ενεργούν με εγκάρδιο τρόπο. Τίποτε από όσα λένε ή κάνουν δεν είναι ξεκάθαρο· είναι όλα δυσνόητα και υπόγεια και δεν εκφράζουν ποτέ ευθέως τις σκέψεις ή τα κίνητρά τους. Επειδή πιστεύουν ότι, αν τα εκφράσουν, θα τους καταλάβουν και θα τους διακρίνουν πλήρως, ότι οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους θα βγουν στο φως και ότι οι άλλοι δεν θα τους θεωρούν ανώτερους ή ευγενείς ούτε θα τους σέβονται και θα τους λατρεύουν, προσπαθούν πάντα να συγκαλύπτουν και να κρύβουν τα επαίσχυντα κίνητρα και τις επιθυμίες τους. Πώς μιλάνε και πώς ενεργούν, λοιπόν; Χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους. Οι άπιστοι έχουν την εξής έκφραση: «βολιδοσκόπηση μιας κατάστασης». Οι αντίχριστοι υιοθετούν μια παρόμοια προσέγγιση. Όταν θέλουν να κάνουν κάτι και έχουν μια συγκεκριμένη άποψη ή στάση, ποτέ δεν την εκφράζουν ευθέως· αντιθέτως, χρησιμοποιούν ορισμένες συγκαλυμμένες ή διερευνητικές μεθόδους, για παράδειγμα εκμαιεύουν πράγματα από τους ανθρώπους για να συγκεντρώσουν τις πληροφορίες που αναζητούν. Λόγω της μοχθηρής τους διάθεσης, οι αντίχριστοι δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια ούτε θέλουν να την κατανοήσουν. Η μοναδική τους ανησυχία είναι η φήμη, το κέρδος και η θέση τους. Επιδίδονται σε δραστηριότητες που μπορούν να τους φέρουν φήμη, κέρδος και θέση και αποφεύγουν όσες δεν προσφέρουν τέτοια πράγματα. Αναλαμβάνουν με προθυμία δραστηριότητες που σχετίζονται με την υπόληψη, τη θέση, τη διάκριση και τη δόξα, ενώ αποφεύγουν πράγματα που διαφυλάττουν το έργο της εκκλησίας ή που μπορεί να προσβάλλουν άλλους. Επομένως, οι αντίχριστοι δεν προσεγγίζουν τίποτε με στάση αναζήτησης, αλλά χρησιμοποιούν τη μέθοδο της δοκιμής για να βολιδοσκοπήσουν τα πράγματα κι έπειτα ν’ αποφασίσουν κατά πόσο θα προχωρήσουν. Οι αντίχριστοι είναι πολύ απλά τόσο πονηροί και μοχθηροί. Για παράδειγμα, όταν θέλουν να μάθουν τι είδους άνθρωποι είναι στα μάτια του Θεού, δεν αξιολογούν τον εαυτό τους μέσα από τα λόγια του Θεού για ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία, αλλά ρωτάνε εδώ κι εκεί και ακούνε για να πιάσουν τυχόν υπονοούμενα, παρατηρούν τον τόνο και τη στάση των επικεφαλής και του Άνωθεν και ψάχνουν στα λόγια του Θεού για να δουν πώς καθορίζει τις εκβάσεις ανθρώπων όπως αυτοί. Χρησιμοποιούν αυτά τα μονοπάτια και αυτές τις μεθόδους για να καταλάβουν πού ανήκουν μέσα στον οίκο του Θεού και να μάθουν ποια θα είναι η μελλοντική τους έκβαση. Δεν εμπεριέχει αυτό κάποιας φύσεως δοκιμή; Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι, αφού κλαδευτούν, αντί να εξετάσουν γιατί κλαδεύτηκαν, να εξετάσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις και τα λάθη που αποκάλυψαν στη διάρκεια των πράξεών τους και ποιες πτυχές της αλήθειας θα πρέπει ν’ αναζητήσουν για ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία και να διορθώσουν τα προηγούμενα σφάλματά τους, δίνουν στους άλλους μια ψεύτικη εντύπωση, χρησιμοποιώντας έμμεσους τρόπους για να μάθουν ποια είναι η πραγματική στάση του Άνωθεν απέναντί τους. Λόγου χάρη, αφού κλαδευτούν, σπεύδουν ν’ αναφέρουν ένα ασήμαντο ζήτημα για ν’ αναζητήσουν τον Άνωθεν, προκειμένου να δουν τι ύφος έχει ο Άνωθεν, αν είναι υπομονετικός, αν θ’ απαντήσει με σοβαρότητα στις ερωτήσεις τους, αν θα υιοθετήσει μια πιο ήπια στάση απέναντί τους, αν θα τους εμπιστευτεί κάποιες εργασίες, αν θα εξακολουθεί να τους έχει σε εκτίμηση και τι πραγματικά πιστεύει ο Άνωθεν για τα λάθη που διέπραξαν στο παρελθόν. Όλες αυτές οι προσεγγίσεις είναι ένα είδος δοκιμής. Με λίγα λόγια, όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις και εμφανίζουν τέτοιες εκδηλώσεις, το γνωρίζουν βαθιά μέσα τους; (Ναι.) Όταν, λοιπόν, το γνωρίζετε και θέλετε να κάνετε τέτοια πράγματα, πώς το χειρίζεστε; Κατ’ αρχάς, στο απλούστερο επίπεδο, μπορείτε να επαναστατήσετε ενάντια στον εαυτό σας; Κάποιοι άνθρωποι δυσκολεύονται να επαναστατήσουν ενάντια στον εαυτό τους όταν έρχεται η στιγμή. Σκέφτονται: «Ξέχασέ το· αυτήν τη φορά έχει να κάνει με τις ευλογίες μου και την έκβασή μου. Δεν μπορώ να επαναστατήσω ενάντια στον εαυτό μου. Την επόμενη φορά». Όταν έρχεται η επόμενη φορά και έρχονται ξανά αντιμέτωποι μ’ ένα ζήτημα που έχει να κάνει με τις ευλογίες τους και την έκβασή τους, και πάλι δεν είναι σε θέση να επαναστατήσουν ενάντια στον εαυτό τους. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν αίσθημα συνείδησης και, παρόλο που δεν έχουν διάθεση-ουσία αντίχριστου, εξακολουθούν να έχουν μεγάλο πρόβλημα και να διατρέχουν κίνδυνο. Από την άλλη πλευρά, οι αντίχριστοι έχουν συχνά αυτές τις σκέψεις και ζουν σε τέτοια κατάσταση, αλλά δεν επαναστατούν ποτέ ενάντια στον εαυτό τους, επειδή δεν έχουν αίσθημα συνείδησης. Ακόμη κι αν κάποιος τους εκθέσει και τους κλαδέψει, επισημαίνοντας την κατάστασή τους, εκείνοι επιμένουν και δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να επαναστατήσουν ενάντια στον εαυτό τους ούτε πρόκειται να μισήσουν τον εαυτό τους λόγω αυτού ή να εγκαταλείψουν και να διορθώσουν αυτήν την κατάσταση. Αφού απαλλαγούν κάποιοι αντίχριστοι από τα καθήκοντά τους, εκείνοι σκέφτονται: «Φαίνεται φυσιολογικό ν’ απαλλαγεί κάποιος από τα καθήκοντά του, αλλά νιώθω πως είναι κάπως ατιμωτικό. Παρόλο που δεν είναι σημαντικό ζήτημα, υπάρχει ένα καίριο σημείο που δεν μπορώ να αγνοήσω. Αν απαλλαγώ από τα καθήκοντά μου, μήπως αυτό θα σημαίνει ότι ο οίκος του θεού δεν θα με καλλιεργήσει πλέον; Τότε τι είδους άνθρωπος θα είμαι στα μάτια του θεού; Άραγε θα εξακολουθώ να έχω ελπίδα; Θα εξακολουθώ να είμαι έστω και ελάχιστα χρήσιμος στον οίκο του θεού;» Το συλλογίζονται αυτό και επινοούν ένα σχέδιο: «Έχω στη διάθεσή μου δέκα χιλιάδες γουάν και τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να τα χρησιμοποιήσω. Θα δώσω αυτά τα δέκα χιλιάδες γουάν ως προσφορά και θα δω αν μπορεί ν’ αλλάξει λίγο η στάση του άνωθεν απέναντί μου και αν μπορεί να μου δείξει κάποια εύνοια. Αν ο οίκος του θεού δεχτεί τα χρήματα, αυτό θα σημαίνει ότι εξακολουθώ να έχω ελπίδα. Αν αρνηθεί τα χρήματα, αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχω ελπίδα και θα κάνω άλλα σχέδια». Τι είδους προσέγγιση είναι αυτή; Είναι μια δοκιμή. Με λίγα λόγια, η δοκιμή είναι μια σχετικά εμφανής εκδήλωση της μοχθηρής διάθεση-ουσίας. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν διάφορα μέσα για ν’ αποκτήσουν τις πληροφορίες που επιθυμούν, για ν’ αποκτήσουν βεβαιότητα κι έπειτα να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους. Υπάρχουν πολλοί τρόποι δοκιμής, όπως να χρησιμοποιήσει κανείς λόγια για να εκμαιεύσει πράγματα από τον Θεό, να χρησιμοποιήσει πράγματα για να Τον δοκιμάσει, να σκέφτεται και να κλωθογυρίζει πράγματα στο μυαλό του. Ποιος είναι ο συνηθέστερος τρόπος με τον οποίο δοκιμάζετε τον Θεό; (Μερικές φορές, όταν προσεύχομαι στον Θεό, ελέγχω τη στάση του Θεού απέναντί μου και βλέπω αν έχω γαλήνη στην καρδιά μου. Χρησιμοποιώ αυτήν τη μέθοδο για να δοκιμάσω τον Θεό.) Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται αρκετά συχνά. Άλλη μια μέθοδος είναι όταν κάποιος έχει κάτι να πει κατά τη συναναστροφή στη συνάθροιση, να δει αν ο Θεός παρέχει διαφώτιση ή φώτιση και να το χρησιμοποιήσει για να ελέγξει κατά πόσο ο Θεός εξακολουθεί να είναι στο πλευρό του, κατά πόσο εξακολουθεί να τον αγαπά. Επίσης, όταν κάποιος κάνει το καθήκον του, να δει αν ο Θεός τον διαφωτίζει ή τον καθοδηγεί, αν έχει ιδιαίτερες σκέψεις, ιδέες ή ενοράσεις, και να τα χρησιμοποιήσει αυτά για να ελέγξει τι στάση έχει ο Θεός απέναντί του. Όλες αυτές οι μέθοδοι είναι πολύ κοινές. Κάτι άλλο; (Αν έχω αναλάβει μια δέσμευση απέναντι στον Θεό όταν προσεύχομαι, αλλά δεν καταφέρνω να την εκπληρώσω, παρατηρώ κατά πόσο ο Θεός θα με αντιμετωπίσει με βάση τον όρκο που έκανα.) Είναι κι αυτό ένα είδος. Όποια μέθοδο κι αν χρησιμοποιούν οι άνθρωποι απέναντι στον Θεό, αν έχουν ένοχη συνείδηση γι’ αυτό κι έπειτα αποκτήσουν γνώση γι’ αυτές τις πράξεις και τις διαθέσεις και μπορέσουν να τις μεταστρέψουν αμέσως, τότε το πρόβλημα δεν είναι τόσο σοβαρό· πρόκειται για κανονική διεφθαρμένη διάθεση. Ωστόσο, αν κάποιος είναι σε θέση να το κάνει αυτό αδιάκοπα και πεισματικά, ακόμη κι αν ξέρει ότι είναι λάθος και ότι το απεχθάνεται ο Θεός, και αν επιμένει σ’ αυτό και δεν επαναστατεί ποτέ εναντίον του ούτε το εγκαταλείπει, τότε αυτή είναι ουσία αντίχριστου. Η διάθεση-ουσία ενός αντίχριστου είναι διαφορετική από των συνηθισμένων ανθρώπων, επειδή οι αντίχριστοι δεν κάνουν ποτέ αυτοκριτική ούτε αναζητούν την αλήθεια, αλλά χρησιμοποιούν αδιάκοπα και πεισματικά διάφορες μεθόδους για να δοκιμάσουν τον Θεό, τη στάση Του απέναντι στους ανθρώπους, το συμπέρασμά Του για έναν άνθρωπο και τις σκέψεις και τις ιδέες Του για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ενός ανθρώπου. Δεν αναζητούν ποτέ τις προθέσεις του Θεού και την αλήθεια και, ιδίως, πώς να υποταχθούν στην αλήθεια για να αλλάξουν τη διάθεσή τους. Ο σκοπός πίσω από όλες τις πράξεις τους είναι να βολιδοσκοπήσουν τις σκέψεις και τις ιδέες του Θεού· έτσι είναι οι αντίχριστοι. Αυτή η διάθεση των αντίχριστων είναι ξεκάθαρα μοχθηρή. Όταν επιδίδονται σ’ αυτές τις ενέργειες και εμφανίζουν αυτές τις εκδηλώσεις, δεν έχουν ίχνος τύψεων ή μεταμέλειας. Ακόμη κι αν συνδέουν τον εαυτό τους μ’ αυτά τα πράγματα, δεν δείχνουν καμία μεταμέλεια ή πρόθεση να σταματήσουν, αλλά εξακολουθούν να επιμένουν στους δικούς τους τρόπους. Από τον τρόπο με τον οποίο φέρονται στον Θεό, από τη στάση και την προσέγγισή τους, είναι εμφανές ότι θεωρούν τον Θεό αντίπαλο. Στις σκέψεις και τις απόψεις τους δεν υπάρχει καμία ιδέα ή στάση που να δείχνει ότι γνωρίζουν και αγαπούν τον Θεό, ότι υποτάσσονται σ’ Αυτόν και έχουν φόβο Θεού· απλώς επιθυμούν να πάρουν από τον Θεό τις πληροφορίες που θέλουν και να χρησιμοποιήσουν τις δικές τους μεθόδους και τα δικά τους μέσα για να εξακριβώσουν συγκεκριμένα τι στάση έχει ο Θεός απέναντί τους και πώς τους χαρακτηρίζει. Το ακόμα πιο σοβαρό είναι ότι, παρόλο που εναρμονίζουν τις προσεγγίσεις τους με τα λόγια έκθεσης του Θεού, ακόμα κι αν έχουν την παραμικρή επίγνωση ότι ο Θεός απεχθάνεται αυτήν τη συμπεριφορά και ότι ένας άνθρωπος δεν πρέπει να κάνει τέτοια πράγματα, δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσουν.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα έκτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος τρίτο)

Η πιο κοινή εκδήλωση της μοχθηρής ουσίας των αντίχριστων είναι το γεγονός ότι είναι πολύ καλοί στην προσποίηση και στην υποκρισία. Παρά την ιδιαίτερα φαύλη, ύπουλη, αδυσώπητη και αλαζονική διάθεσή τους, παρουσιάζονται εξωτερικά ως εξαιρετικά ταπεινοί και καλοκάγαθοι. Δεν είναι προσποίηση αυτό; Αυτοί οι άνθρωποι συλλογίζονται καθημερινά μέσα τους και σκέφτονται: «Τι ρούχα πρέπει να φοράω για να φαίνομαι πιο Χριστιανός, πιο έντιμος, πιο πνευματικός, πιο φορτωμένος με βάρη και να μοιάζω περισσότερο με επικεφαλής; Πώς πρέπει να τρώω για να δείξω στους άλλους ότι είμαι αρκετά εξευγενισμένος, κομψός, αξιοπρεπής και ευγενής; Τι στάση πρέπει να έχω όταν βαδίζω για να έχω τον αέρα του ηγέτη και του χαρισματικού ανθρώπου, να φαίνομαι ιδιαίτερος και όχι συνηθισμένος; Στις συζητήσεις μου με τους άλλους, ποιο ύφος, ποιο λεξιλόγιο, ποιο βλέμμα και ποιες εκφράσεις του προσώπου μου μπορούν να κάνουν τους άλλους να πιστεύουν ότι ανήκω σε ανώτερη τάξη, όπως η κοινωνική ελίτ ή οι διανοούμενοι υψηλού επιπέδου; Πώς μπορούν η αμφίεσή μου, το στυλ μου, η ομιλία μου και η συμπεριφορά μου να κάνουν τους άλλους να μ’ έχουν σε εκτίμηση, να τους αφήσουν ανεξίτηλη εντύπωση και να διασφαλίσουν ότι θα παραμείνω για πάντα στην καρδιά τους; Τι πρέπει να λέω για να πάρω με το μέρος μου τους ανθρώπους, να ζεστάνω την καρδιά τους και να τους μείνω αξέχαστος; Πρέπει να κάνω περισσότερα για να βοηθάω τους άλλους και να τους επαινώ, ν’ αναφέρομαι τακτικά στα λόγια του θεού και να χρησιμοποιώ κάποιους πνευματικούς όρους μπροστά στους άλλους, να τους διαβάζω περισσότερα λόγια του θεού, να προσεύχομαι περισσότερο για εκείνους, να μιλάω χαμηλόφωνα για να τους κάνω ν’ ανοίγουν τ’ αυτιά τους και να με ακούνε, καθώς και να τους κάνω να πιστεύουν ότι είμαι πράος, τρυφερός και μεγαλόκαρδος, ότι νοιάζομαι και ξέρω να συγχωρώ». Δεν είναι προσποίηση αυτό; Αυτές είναι οι σκέψεις που καταλαμβάνουν την καρδιά των αντίχριστων. Οι σκέψεις τους είναι γεμάτες με τάσεις των άπιστων και τίποτε άλλο, πράγμα που δείχνει σαφώς ότι οι σκέψεις και οι απόψεις τους ανήκουν στον έξω κόσμο και στον Σατανά. Κάποιες γυναίκες μπορεί να ντύνονται στα κρυφά σαν γυναίκες ελευθέρων ηθών και πόρνες· τα ρούχα τους ακολουθούν πιστά τις πονηρές τάσεις και είναι ιδιαιτέρως μοντέρνα. Ωστόσο, όταν έρχονται στην εκκλησία, ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές ντύνονται και φέρονται εντελώς διαφορετικά. Δεν είναι πολύ επιδέξιες στην προσποίηση; (Ναι.) Όλα αυτά που συλλογίζονται μέσα τους οι αντίχριστοι, αυτά που κάνουν, οι διάφορες εκδηλώσεις τους και οι διαθέσεις που αποκαλύπτουν αποδεικνύουν ότι η διάθεση-ουσία τους είναι μοχθηρή. Οι αντίχριστοι δεν συλλογίζονται την αλήθεια, τα θετικά πράγματα, το σωστό μονοπάτι ή τις απαιτήσεις του Θεού. Οι σκέψεις τους, καθώς και οι προσεγγίσεις, οι μέθοδοι και οι στόχοι που επιλέγουν, είναι όλα μοχθηρά· όλα αποκλίνουν από το σωστό μονοπάτι και είναι ασύμβατα με την αλήθεια. Μάλιστα, αντιτίθενται στην αλήθεια και γενικά μπορούν να συνοψιστούν ως κακά. Κι επειδή η φύση αυτού του κακού είναι μοχθηρή, αναφέρονται συνολικά ως μοχθηρία. Δεν συλλογίζονται πώς θα είναι τίμιοι, αγνοί και ξεκάθαροι, ειλικρινείς και αφοσιωμένοι. Αντιθέτως, σκέφτονται μοχθηρές μεθόδους. Πάρτε, για παράδειγμα, έναν άνθρωπο που μπορεί να μιλήσει για τον εαυτό του αγνά και ανοιχτά, πράγμα που είναι θετικό και είναι άσκηση της αλήθειας. Το κάνουν αυτό οι αντίχριστοι; (Όχι.) Τι κάνουν; Προσποιούνται διαρκώς, και, μόλις κάνουν κάτι κακό και αρχίσουν να προδίδονται, σπεύδουν να το κρύψουν, να δικαιολογηθούν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, να συγκαλύψουν τα γεγονότα και, στο τέλος, αναφέρουν τους λόγους τους. Συγκρίνεται κανένας από αυτούς τους τρόπους άσκησης με την άσκηση της αλήθειας; (Όχι.) Συνάδει κανένας τους με τις αλήθεια-αρχές; Ακόμα λιγότερο.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα πέμπτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος δεύτερο)

Η μοχθηρία των αντίχριστων έχει ένα προφανές χαρακτηριστικό, και θα μοιραστώ μαζί σας το μυστικό του πώς να το διακρίνετε: τόσο στον λόγο όσο και στις πράξεις τους, δεν μπορείς να κατανοήσεις το βάθος τους ή να δεις μέσα στην καρδιά τους. Όταν σου μιλούν, τα μάτια τους πηγαίνουν πέρα-δώθε και δεν μπορείς να καταλάβεις τι είδους πλεκτάνη μηχανεύονται. Μερικές φορές, σε κάνουν να νιώθεις ότι είναι πιστοί ή αρκετά ειλικρινείς, όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο —δεν μπορείς ποτέ να τους αποκωδικοποιήσεις. Έχεις ένα συγκεκριμένο αίσθημα στην καρδιά σου, μια αίσθηση ότι υπάρχει μια βαθιά επιτηδειότητα στις σκέψεις τους, ένα ασύλληπτο βάθος, ότι είναι πανούργοι. Αυτό είναι το πρώτο χαρακτηριστικό της μοχθηρίας των αντίχριστων, και δείχνει ότι οι αντίχριστοι έχουν το γνώρισμα της μοχθηρίας. Ποιο είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό της μοχθηρίας των αντίχριστων; Είναι πως ό,τι λένε και κάνουν είναι άκρως παραπλανητικό. Από πού φαίνεται αυτό; Από το γεγονός ότι καταφέρνουν με μεγάλη επιδεξιότητα να βολιδοσκοπούν την ψυχολογία των ανθρώπων, να λένε πράγματα που ταιριάζουν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων και που γίνονται εύκολα αποδεκτά. Ωστόσο, υπάρχει ένα πράγμα που θα πρέπει να διακρίνεις: ποτέ δεν κάνουν πράξη τα ευχάριστα πράγματα που λένε. Για παράδειγμα, κηρύττουν το δόγμα στους άλλους και τους λένε πώς να είναι ειλικρινείς, πώς να προσεύχονται και ν’ αφήνουν τον Θεό να είναι ο κύριός τους όταν τους συμβαίνει κάτι, αλλά όταν συμβαίνει κάτι στους ίδιους τους αντίχριστους, δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Το μόνο που κάνουν είναι να ενεργούν με βάση τη δική τους βούληση, και σκέφτονται μύριους τρόπους να επωφεληθούν, να κάνουν όλους τους άλλους να τους υπηρετούν και να χειρίζονται εκείνοι τις υποθέσεις τους. Δεν προσεύχονται ποτέ στον Θεό ούτε Τον αφήνουν να είναι ο κύριός τους. Λένε πράγματα που ακούγονται ευχάριστα, αλλά οι πράξεις τους δεν συμβαδίζουν με τα λόγια τους. Το πρώτο πράγμα που σκέφτονται όταν ενεργούν είναι το προσωπικό τους όφελος. Δεν αποδέχονται τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Οι άνθρωποι βλέπουν ότι δεν είναι υπάκουοι όταν ενεργούν, ότι ψάχνουν πάντα έναν τρόπο να επωφεληθούν και να προχωρήσουν μπροστά. Αυτή είναι η δόλια και μοχθηρή πλευρά των αντίχριστων που μπορούν να δουν οι άνθρωποι. Μερικές φορές, όταν εργάζονται οι αντίχριστοι, μπορούν ν’ αντέξουν τις κακουχίες και να πληρώσουν ένα τίμημα, μένοντας ενίοτε ακόμη και άγρυπνοι ή νηστικοί, αλλά το κάνουν αυτό μόνο για να κερδίσουν μια θέση ή ν’ αποκτήσουν φήμη. Υποφέρουν κακουχίες για να εξυπηρετήσουν τις φιλοδοξίες και τους στόχους τους, αλλά είναι επιπόλαιοι στο σημαντικό έργο που τους έχει αναθέσει ο οίκος του Θεού, το οποίο διεκπεραιώνουν μόλις και μετά βίας. Είναι, λοιπόν, υποτακτικοί στις ρυθμίσεις του Θεού σε ό,τι κάνουν; Κάνουν το καθήκον τους; Υπάρχει ένα πρόβλημα εδώ. Είναι και μια άλλη συμπεριφορά: όταν οι αδελφοί και οι αδελφές εκφράζουν διαφορετικές γνώμες, οι αντίχριστοι τις απορρίπτουν με περιστροφές, λένε τα ίδια και τα ίδια χωρίς να καταλήγουν κάπου, κι έτσι πείθουν τους άλλους ότι έχουν συναναστραφεί και συζητήσει τα πράγματα μαζί τους. Σε τελική ανάλυση, όμως, όλοι πρέπει να κάνουν αυτό που λένε εκείνοι. Ψάχνουν πάντα τρόπους να καταρρίπτουν τις προτάσεις των άλλων, ώστε ν’ ακολουθούν όλοι τις δικές τους ιδέες και να κάνουν αυτό που λένε εκείνοι. Δείχνει αυτό ότι αναζητούν τις αλήθεια-αρχές; Σε καμία περίπτωση. Τότε, λοιπόν, ποια είναι η αρχή σύμφωνα με την οποία εργάζονται; Ότι όλοι θα πρέπει να τους ακούν και να τους υπακούν, ότι δεν υπάρχει κανένας καλύτερος για ν’ ακολουθήσουν κι ότι οι δικές τους ιδέες είναι οι καλύτερες και οι πιο μεγαλόπνοες. Οι αντίχριστοι κάνουν τους άλλους να πιστεύουν ότι αυτό που λένε εκείνοι είναι το σωστό, ότι εκείνοι είναι η αλήθεια. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; Αυτό είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό της μοχθηρίας των αντίχριστων. Το τρίτο χαρακτηριστικό της μοχθηρίας των αντίχριστων είναι ότι όταν δίνουν μαρτυρία για τον εαυτό τους, συχνά δίνουν μαρτυρία για τη συμβολή τους, τις κακουχίες που έχουν υποφέρει και τα επωφελή πράγματα που έχουν κάνει για όλους, και τα χαράσσουν στο μυαλό των ανθρώπων, για να θυμούνται όλοι ότι απολαμβάνουν τη θαλπωρή από το φως των αντίχριστων. Αν ένας αντίχριστος δεχθεί κομπλιμέντα ή ευχαριστίες, μπορεί ακόμη και να πει κάποια πολύ πνευματικά λόγια, όπως: «Δόξα τω θεώ. Όλο αυτό είναι έργο του θεού. Η χάρη του θεού μάς αρκεί», για να δουν όλοι ότι είναι πολύ πνευματικός κι ότι είναι καλός υπηρέτης του Θεού. Στην πραγματικότητα, εξυψώνει τον εαυτό του και δίνει μαρτυρία γι’ αυτόν, κι ο Θεός δεν έχει καμία απολύτως θέση στην καρδιά του. Στο μυαλό όλων των άλλων, η θέση του αντίχριστου έχει ήδη υπερβεί κατά πολύ τη θέση του Θεού. Δεν αποδεικνύει αυτό στην πράξη ότι οι αντίχριστοι δίνουν μαρτυρία για τον εαυτό τους; Σε εκκλησίες όπου κατέχει εξουσία κι έχει τον έλεγχο ένας αντίχριστος, εκείνος έχει και την υψηλότερη θέση στις καρδιές των ανθρώπων. Ο Θεός έρχεται αναγκαστικά δεύτερος ή τρίτος. Άραγε, αν ο Θεός πάει σε μια εκκλησία όπου κατέχει εξουσία ένας αντίχριστος, και πει κάτι, αυτό που θα πει θα έχει απήχηση στους ανθρώπους εκεί; Θα το αποδεχθούν από καρδιάς; Είναι δύσκολο να το απαντήσει κανείς αυτό. Αυτό και μόνο αποδεικνύει πόση προσπάθεια καταβάλλουν οι αντίχριστοι όταν δίνουν μαρτυρία για τον εαυτό τους. Δεν δίνουν καθόλου μαρτυρία για τον Θεό, αλλά αξιοποιούν κάθε ευκαιρία μαρτυρίας για τον Θεό, προκειμένου να δώσουν τελικά μαρτυρία για τον εαυτό τους. Δεν είναι ύπουλη αυτή η τακτική που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι; Δεν είναι απίστευτα μοχθηρή; Μέσα από αυτά τα τρία χαρακτηριστικά για τα οποία συναναστραφήκαμε εδώ, είναι εύκολο να διακρίνει κανείς τους αντίχριστους.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος δεύτερο)

Πιστεύουν στον Θεό αποκλειστικά και μόνο με σκοπό ν’ αποκομίσουν κέρδος και να λάβουν ευλογίες. Ακόμη κι αν αντέχουν κάποια βάσανα ή πληρώνουν κάποιο τίμημα, τα κάνουν όλα αυτά για να συνάψουν συμφωνία με τον Θεό. Η πρόθεση και η επιθυμία τους να λάβουν ευλογίες κι ανταμοιβές είναι τεράστια, και είναι γερά γαντζωμένοι σε αυτήν. Δεν αποδέχονται καμία από τις πολλές αλήθειες που έχει εκφράσει ο Θεός, βαθιά μέσα τους σκέφτονται πάντα ότι ο μόνος λόγος να πιστεύουν στον Θεό είναι να λάβουν ευλογίες και να διασφαλίσουν έναν καλό προορισμό, ότι αυτό είναι η ύψιστη αρχή κι ότι τίποτε δεν μπορεί να την υπερβεί. Θεωρούν ότι οι άνθρωποι πρέπει να πιστεύουν στον Θεό μόνο για να λάβουν ευλογίες, κι ότι αν δεν ήταν οι ευλογίες, η πίστη στον Θεό δεν θα είχε κανένα νόημα ή αξία κι ότι θα έχανε το νόημα και την αξία της. Μήπως εμφύσησε κάποιος άλλος αυτές τις ιδέες στους αντίχριστους; Προέρχονται άραγε από την εκπαίδευση ή την επιρροή κάποιου άλλου; Όχι, καθορίζονται από την έμφυτη φύση-ουσία των αντίχριστων, την οποία δεν μπορεί κανείς να αλλάξει. Παρόλο που ο ενσαρκωμένος Θεός λέει τόσα λόγια σήμερα, οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται κανένα από αυτά, αλλά αντιθέτως αντιστέκονται σε αυτά και τα καταδικάζουν. Δεν θα μπορέσει ν’ αλλάξει ποτέ η φύση τους που αποστρέφεται και μισεί την αλήθεια. Τι υποδηλώνει το γεγονός ότι δεν μπορούν ν’ αλλάξουν; Υποδηλώνει ότι η φύση τους είναι μοχθηρή. Το θέμα δεν είναι αν επιδιώκουν ή δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Πρόκειται για μοχθηρή διάθεση που διαμαρτύρεται με θρασύτητα ενάντια στον Θεό και Τον ανταγωνίζεται. Αυτή είναι η φύση-ουσία των αντίχριστων· αυτό είναι το αληθινό τους πρόσωπο. Αφού οι αντίχριστοι μπορούν να διαμαρτύρονται με θρασύτητα ενάντια στον Θεό και να Του εναντιώνονται, τι είναι η διάθεσή τους; Είναι μοχθηρή. Γιατί λέω ότι είναι μοχθηρή; Οι αντίχριστοι τολμούν ν’ αντιστέκονται στον Θεό και να διαμαρτύρονται εναντίον Του για να λάβουν ευλογίες, καθώς και για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση. Γιατί τολμούν να το κάνουν αυτό; Βαθιά μέσα στην καρδιά τους, υπάρχει μια δύναμη, μια μοχθηρή διάθεση που τους κυβερνά, κι έτσι μπορούν να ενεργούν αδίστακτα, να έρχονται σε αντιπαράθεση με τον Θεό και να διαμαρτύρονται εναντίον Του. Πριν καν πει ο Θεός ότι δεν θα τους δώσει στέφανο, πριν τους στερήσει τον προορισμό τους, ξεσπά η μοχθηρή τους διάθεση από τα βάθη της καρδιάς τους και λένε: «Αν δεν μου δώσεις έναν στέφανο κι έναν προορισμό, θα πάω στον τρίτο ουρανό και θα έρθω σε αντιπαράθεση μαζί σου!» Αν δεν είχαν μοχθηρή διάθεση, πού θα έβρισκαν τόση ενέργεια; Μπορούν οι περισσότεροι άνθρωποι να συγκεντρώσουν τόση ενέργεια; Γιατί δεν πιστεύουν οι αντίχριστοι ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια; Γιατί εμμένουν πεισματικά στην επιθυμία τους για ευλογίες; Δεν οφείλεται αυτό για άλλη μια φορά στη μοχθηρία τους; (Ναι.) Οι ίδιες οι ευλογίες που υπόσχεται ο Θεός να δώσει στους ανθρώπους έχουν γίνει η φιλοδοξία και η επιθυμία των αντίχριστων. Είναι αποφασισμένοι να τις λάβουν, αλλά δεν θέλουν ν’ ακολουθήσουν την οδό του Θεού και δεν αγαπούν την αλήθεια. Αντιθέτως, επιδιώκουν ευλογίες, ανταμοιβές και στεφάνους. Πριν καν πει ο Θεός ότι δεν θα τους παραχωρήσει αυτά τα πράγματα, εκείνοι θέλουν ν’ αναμετρηθούν με τον Θεό. Ποια είναι η λογική τους; «Αν δεν μπορώ να λάβω ευλογίες κι ανταμοιβές, θα έρθω σε αντιπαράθεση μαζί σου, θα σου εναντιωθώ και θα πω ότι δεν είσαι θεός!» Δεν απειλούν τον Θεό όταν λένε τέτοια πράγματα; Δεν προσπαθούν να Τον ανατρέψουν; Τολμούν ακόμη και ν’ αρνηθούν την κυριαρχία του Θεού στα πάντα. Εφόσον οι ενέργειες του Θεού δεν εναρμονίζονται με τη δική τους βούληση, τολμούν ν’ αρνηθούν ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός, ο ένας αληθινός Θεός. Δεν είναι αυτή η διάθεση του Σατανά; Δεν είναι αυτή η μοχθηρία του Σατανά; Υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στο πώς ενεργούν οι αντίχριστοι και στη στάση που έχει ο Σατανάς απέναντι στον Θεό; Αυτές οι δύο προσεγγίσεις είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Οι αντίχριστοι αρνούνται ν’ αναγνωρίσουν την κυριαρχία του Θεού στα πάντα και θέλουν ν’ αποσπάσουν ευλογίες, ανταμοιβές και στεφάνους από τα χέρια του Θεού. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Πού βασίζονται και θέλουν να ενεργούν και ν’ αρπάζουν πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο; Πώς μπορούν και βρίσκουν τέτοια ενέργεια; Μπορούμε τώρα να συνοψίσουμε τον λόγο: Είναι η μοχθηρία των αντίχριστων. Οι αντίχριστοι δεν αγαπούν την αλήθεια, κι ωστόσο θέλουν να λάβουν ευλογίες και στεφάνους και ν’ αρπάξουν αυτές τις ανταμοιβές από τα χέρια του Θεού. Δεν φλερτάρουν με τον θάνατο; Συνειδητοποιούν, άραγε, ότι φλερτάρουν με τον θάνατο; (Δεν το συνειδητοποιούν.) Μπορεί και να έχουν μια αμυδρή αίσθηση ότι είναι αδύνατον να λάβουν ανταμοιβές, οπότε πρώτα κάνουν μια δήλωση του τύπου: «Αν δεν μπορώ να λάβω ευλογίες, θα πάω στον τρίτο ουρανό και θα έρθω σε αντιπαράθεση με τον θεό!» Προβλέπουν ήδη ότι θα είναι αδύνατον να λάβουν ευλογίες. Άλλωστε, ο Σατανάς διαμαρτύρεται στον αέρα ενάντια στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια, και τι του έχει δώσει ο Θεός; Το μόνο πράγμα που έχει δηλώσει ο Θεός σ’ αυτόν είναι το εξής: «Μόλις ολοκληρωθεί το έργο, θα σε ρίξω στο πηγάδι της αβύσσου. Ανήκεις στο πηγάδι της αβύσσου!» Αυτή είναι η μοναδική «υπόσχεση» που δίνει ο Θεός στον Σατανά. Δεν είναι εξωφρενικό το γεγονός ότι εξακολουθεί να επιθυμεί ανταμοιβές; Αυτό είναι μοχθηρία. Η έμφυτη ουσία των αντίχριστων είναι ανταγωνιστική απέναντι στον Θεό, κι ούτε οι ίδιοι οι αντίχριστοι δεν ξέρουν γιατί συμβαίνει αυτό. Η καρδιά τους εστιάζει αποκλειστικά στο πώς θα κερδίσουν ευλογίες και στεφάνους. Όποτε κάτι έχει σχέση με την αλήθεια ή με τον Θεό, γεννιούνται μέσα τους η αντίσταση κι ο θυμός. Αυτό είναι μοχθηρία. Οι κανονικοί άνθρωποι πιθανώς να μην μπορούν να κατανοήσουν τα ενδόμυχα αισθήματα των αντίχριστων. Οι αντίχριστοι περνάνε αρκετά δύσκολα· έχουν τεράστιες φιλοδοξίες, τρέφουν απέραντη μοχθηρή ενέργεια μέσα τους και μεγάλη επιθυμία για ευλογίες. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι φλέγονται από επιθυμία. Ο οίκος του Θεού, όμως, συναναστρέφεται συνεχώς πάνω στην αλήθεια· θα πρέπει να είναι πολύ επίπονο και δύσκολο γι’ αυτούς να την ακούν. Καταπιέζονται και προσποιούνται τόσο πολύ για να το αντέξουν. Δεν είναι αυτό ένα είδος μοχθηρής ενέργειας; Οι συνηθισμένοι άνθρωποι, αν δεν αγαπούσαν την αλήθεια, θα έβρισκαν αδιάφορη την εκκλησιαστική ζωή και θα ένιωθαν ακόμη κι αποστροφή γι’ αυτήν. Η ανάγνωση των λόγων του Θεού και η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια θα ήταν γι’ αυτούς περισσότερο μαρτύριο παρά ευχαρίστηση. Πώς, λοιπόν, μπορούν να το αντέξουν οι αντίχριστοι; Η επιθυμία τους για ευλογίες είναι τόσο μεγάλη που τους αναγκάζει να καταπιέζονται και να το αντέχουν απρόθυμα. Επιπλέον, τρυπώνουν στον οίκο του Θεού για να ενεργήσουν σαν λακέδες του Σατανά κι αφοσιώνονται στη διατάραξη και την αναστάτωση του έργου της εκκλησίας. Πιστεύουν ότι αυτή είναι η αποστολή τους, και μέχρι να ολοκληρώσουν το έργο τους, που είναι η αντίσταση στον Θεό, αισθάνονται άβολα και νιώθουν ότι έχουν απογοητεύσει τον Σατανά. Αυτό καθορίζεται από τη φύση των αντίχριστων.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος δεύτερο)

Στις έσχατες ημέρες, ο Θεός έρχεται ενσαρκωμένος για να εργαστεί, εκφράζει πολλές αλήθειες, παρουσιάζει ανοιχτά στην ανθρωπότητα όλα τα μυστήρια του σχεδίου διαχείρισής Του και την εφοδιάζει με όλες τις αλήθειες που πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι και στις οποίες πρέπει να εισέλθουν για να σωθούν. Αυτές οι αλήθειες και αυτά τα λόγια του Θεού αποτελούν θησαυρούς για όλους εκείνους που αγαπούν τα θετικά πράγματα. Οι αλήθειες αποτελούν τις ανάγκες της διεφθαρμένης ανθρωπότητας και ταυτόχρονα αποτελούν ανεκτίμητους θησαυρούς για την ανθρωπότητα. Κάθε ένα από τα λόγια, τις απαιτήσεις και τις προθέσεις του Θεού είναι πράγματα που οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν και να αντιληφθούν, όλα αυτά είναι πράγματα που οι άνθρωποι πρέπει να τηρούν για να φτάσουν στη σωτηρία και είναι αλήθειες που οι άνθρωποι πρέπει να αποκτήσουν. Οι αντίχριστοι, όμως, βλέπουν αυτά τα λόγια ως θεωρίες και συνθήματα, κλείνουν μάλιστα και τα αυτιά τους και, ακόμα χειρότερα, τα περιφρονούν και τα αρνούνται. Οι αντίχριστοι θεωρούν πως τα πιο πολύτιμα πράγματα μέσα στην ανθρωπότητα είναι τα ψέματα των τσαρλατάνων. Οι αντίχριστοι πιστεύουν κατά βάθος ότι στον κόσμο δεν υπάρχει Σωτήρας, πόσο μάλλον αλήθεια ή θετικά πράγματα. Πιστεύουν πως καθετί όμορφο ή κάθε όφελος πρέπει να το κερδίσουν ανθρώπινα χέρια και να το πάρει κανείς με τη βία μέσα από ανθρώπινο αγώνα. Οι αντίχριστοι πιστεύουν πως οι άνθρωποι που δεν έχουν φιλοδοξίες και όνειρα δεν πρόκειται να πετύχουν ποτέ, αλλά η καρδιά τους είναι γεμάτη αποστροφή και μίσος για την αλήθεια που εκφράζει ο Θεός. Θεωρούν τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός θεωρίες και συνθήματα, αλλά την εξουσία, τα συμφέροντα, τη φιλοδοξία και την επιθυμία τα θεωρούν δίκαιους σκοπούς τους οποίους πρέπει να διαχειριστούν και να επιδιώξουν. Επίσης, χρησιμοποιούν την υπηρεσία που επιτελούν με τα χαρίσματά τους ως μέσο συναλλαγής με τον Θεό σε μια προσπάθεια να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών, να αποκτήσουν στέφανους και να απολαύσουν περισσότερες ευλογίες. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; Πώς ερμηνεύουν τις προθέσεις του Θεού; Λένε: «Ο θεός καθορίζει ποιος είναι το αφεντικό παρατηρώντας ποιος δαπανά και υποφέρει περισσότερο γι’ αυτόν και ποιος πληρώνει το μεγαλύτερο τίμημα. Αυτός καθορίζει ποιος μπορεί να εισέλθει στη βασιλεία και ποιος θα λάβει στέφανους παρατηρώντας ποιος μπορεί να τρέξει, να μιλήσει με ευφράδεια, αλλά και ποιος έχει πνεύμα κακοποιού και μπορεί να αρπάξει πράγματα με τη βία. Όπως είπε ο Παύλος: “Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος” (Προς Τιμόθεον Β΄4:7-8)». Ακολουθούν αυτά τα λόγια του Παύλου και θεωρούν τα λόγια του αληθινά, αλλά τις απαιτήσεις του Θεού και τις δηλώσεις Του για την ανθρωπότητα τις αγνοούν όλες και σκέφτονται: «Αυτά τα πράγματα είναι ασήμαντα. Σημασία έχει μόνο ότι, μόλις δώσω τον αγώνα μου και τελειώσω τη διαδρομή μου, στο τέλος θα πάρω έναν στέφανο. Αυτό ισχύει. Αυτό δεν εννοεί ο θεός; Ο θεός έχει πει χιλιάδες επί χιλιάδων λόγων και έχει κάνει αμέτρητα κηρύγματα. Αυτό που τελικά θέλει να πει στους ανθρώπους είναι ότι αν θέλεις στέφανους και ανταμοιβές, είναι στο χέρι σου να παλέψεις και να αγωνιστείς γι’ αυτά, να τα αρπάξεις και να τα πάρεις». Αυτήν τη λογική δεν ακολουθούν οι αντίχριστοι; Στα βάθη της καρδιάς τους, έτσι βλέπουν πάντα οι αντίχριστοι το έργο του Θεού κι έτσι ερμηνεύουν τον λόγο και το σχέδιο διαχείρισής Του. Η διάθεσή τους είναι μοχθηρή, έτσι δεν είναι; Διαστρεβλώνουν τις προθέσεις του Θεού, την αλήθεια και όλα τα θετικά πράγματα. Θεωρούν πως το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας είναι μια ψυχρή συναλλαγή, και θεωρούν το καθήκον που ο Δημιουργός απαιτεί να εκτελέσει η ανθρωπότητα ως απροκάλυπτη απαλλοτρίωση, επιθετική ενέργεια, απάτη και συναλλαγή. Αυτό δεν είναι η μοχθηρή διάθεση των αντίχριστων; Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι για να αποκτήσουν ευλογίες και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών πρέπει να τις αποκτήσουν μέσα από μια συναλλαγή, κι αυτό το θεωρούν δίκαιο, λογικό και απολύτως θεμιτό. Αυτό δεν αποτελεί μοχθηρή λογική; Δεν πρόκειται για σατανική λογική; Οι αντίχριστοι έχουν πάντα τέτοιες απόψεις και στάσεις βαθιά μέσα τους, πράγμα που αποδεικνύει πως η διάθεσή τους είναι υπερβολικά μοχθηρή.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος έβδομο)

Η διάθεση των αντίχριστων είναι μοχθηρή. Όχι μόνο δεν αποδέχονται την αλήθεια, αλλά μπορούν και να αντιστέκονται στον Θεό, να εδραιώνουν τα δικά τους βασίλεια, κι εναντιώνονται ανυποχώρητα στον Θεό. Αυτή είναι μοχθηρή διάθεση. Κατανοείτε καθόλου τις μοχθηρές διαθέσεις; Οι περισσότεροι άνθρωποι ίσως να μην ξέρουν πώς να τις διακρίνουν, οπότε ας δούμε ένα παράδειγμα. Κάποιοι άνθρωποι, συνήθως συμπεριφέρονται πολύ κανονικά υπό κανονικές συνθήκες: Μιλάνε στους άλλους κι αλληλεπιδρούν μαζί τους πολύ κανονικά, φαίνονται σαν κανονικοί άνθρωποι και δεν κάνουν τίποτε κακό. Ωστόσο, όταν έρχονται σε συναθροίσεις και διαβάζουν τα λόγια του Θεού και συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, ορισμένοι από αυτούς δεν είναι πρόθυμοι να ακούσουν, ορισμένοι νυστάζουν, ορισμένοι νιώθουν αποστροφή και δυσκολεύονται να το αντέξουν, δεν θέλουν να το ακούσουν, και κάποιοι αποκοιμιούνται άθελά τους και δεν παίρνουν χαμπάρι τίποτα. Τι συμβαίνει εδώ; Γιατί εκδηλώνονται τόσα μη κανονικά φαινόμενα όταν κάποιος αρχίζει να συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια; Κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους είναι σε μη κανονική κατάσταση, αλλά κάποιοι είναι μοχθηροί. Δεν μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα να έχουν κυριευτεί από κακά πνεύματα, και μερικές φορές οι άνθρωποι δεν μπορούν να το κατανοήσουν πλήρως ή να το διακρίνουν ξεκάθαρα. Οι αντίχριστοι έχουν κακά πνεύματα μέσα τους. Αν τους ρωτήσεις γιατί είναι εχθρικοί απέναντι στην αλήθεια, λένε ότι δεν είναι εχθρικοί απέναντι στην αλήθεια κι αρνούνται πεισματικά να το παραδεχτούν, όταν στην πραγματικότητα ξέρουν βαθιά μέσα τους ότι δεν αγαπούν την αλήθεια. Όταν δεν διαβάζει κανείς τα λόγια του Θεού, τα πηγαίνουν καλά με τους άλλους σαν να είναι κανονικοί άνθρωποι και δεν ξέρεις τι κρύβουν μέσα τους. Ωστόσο, όταν κάποιος διαβάζει τα λόγια του Θεού, δεν θέλουν να ακούσουν και νιώθουν απέχθεια μέσα τους. Αυτή είναι η φύση τους όταν απογυμνώνεται. Είναι κακά πνεύματα, είναι τέτοιου είδους πράγμα. Ξεσκέπασαν τα λόγια του Θεού την ουσία αυτών των ανθρώπων ή πέτυχαν κάποιο ευαίσθητο σημείο; Τίποτα από τα δύο. Όταν παραβρίσκονται σε συναθροίσεις, δεν θέλουν να ακούνε κανέναν να διαβάζει τα λόγια του Θεού. Δεν δείχνει αυτό ότι είναι μοχθηροί; Τι σημαίνει «είναι μοχθηροί»; Σημαίνει ότι είναι εχθρικοί απέναντι στην αλήθεια, απέναντι στα θετικά πράγματα, κι απέναντι στους θετικούς ανθρώπους χωρίς λόγο. Ούτε και οι ίδιοι δεν ξέρουν ποιος είναι ο λόγος, απλώς πρέπει να ενεργούν με αυτόν τον τρόπο. Αυτό σημαίνει «είναι μοχθηροί» και, με απλά λόγια, σημαίνει ότι είναι κακοί. Κάποιοι αντίχριστοι λένε: «Αρκεί κάποιος να αρχίσει να διαβάζει τα λόγια του θεού για να μη θέλω να ακούσω. Αρκεί να ακούσω κάποιον να καταθέτει μαρτυρία για τον θεό για να νιώσω απέχθεια, κι ούτε κι εγώ ξέρω το γιατί. Όταν βλέπω κάποιον να αγαπά και να επιδιώκει την αλήθεια, δεν μπορώ να τα πάω καλά μαζί του, θέλω να του εναντιωθώ, θέλω πάντα να τον καταριέμαι, να τον βλάψω πίσω από την πλάτη του και να τον βασανίσω μέχρι θανάτου». Ούτε καν εκείνοι ξέρουν γιατί νιώθουν έτσι. Αυτό δείχνει ότι είναι μοχθηροί. Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος; Οι αντίχριστοι απλώς δεν έχουν το πνεύμα ενός κανονικού ανθρώπου μέσα τους. Απλώς δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Σε τελική ανάλυση, έτσι έχουν τα πράγματα. Αν ένας κανονικός άνθρωπος ακούσει τον Θεό να μιλάει τόσο καθαρά και ξάστερα για διάφορες πτυχές της αλήθειας, σκέφτεται: «Σε μια τόσο μοχθηρή κι έκφυλη εποχή, όπου το σωστό και το λάθος είναι δυσδιάκριτα και το καλό συγχέεται με το κακό, είναι τόσο πολύτιμο και σπάνιο να μπορεί κανείς να ακούσει τόση αλήθεια και τόσο έξοχα λόγια!» Γιατί είναι πολύτιμο; Τα λόγια του Θεού αφυπνίζουν τις επιθυμίες και την έμπνευση εκείνων που έχουν και καρδιά και πνεύμα. Ποια έμπνευση; Λαχταρούν τη δικαιοσύνη και τα θετικά πράγματα, λαχταρούν να ζήσουν ενώπιον του Θεού, να υπάρχει αμεροληψία και δικαιοσύνη στον κόσμο, και να έρθει ο Θεός και να εξουσιάσει τον κόσμο. Αυτή είναι η κραυγή όλων εκείνων που αγαπούν την αλήθεια. Οι αντίχριστοι, όμως, λαχταρούν αυτά τα πράγματα; (Όχι.) Τι λαχταρούν οι αντίχριστοι; «Αν ήμουν στην εξουσία, θα κατέστρεφα όλους εκείνους που αντιπαθώ! Όταν κάποιος καταθέτει μαρτυρία ότι ο χριστός είναι ο θεός που εμφανίζεται και εργάζεται, ότι ο θεός είναι ο κυρίαρχος της ανθρωπότητας, και μαρτυράει ότι τα λόγια του θεού είναι η αλήθεια, ότι είναι το υψηλότερο αξίωμα της ζωής της ανθρωπότητας, κι ότι είναι το θεμέλιο της ανθρώπινης επιβίωσης, νιώθω απέχθεια, μίσος και δεν θέλω να το ακούσω!» Αυτό είναι κάτι που κρύβεται βαθιά μέσα στους αντίχριστους. Δεν έχουν οι αντίχριστοι αυτήν τη διάθεση; Εφόσον κάποιος τους λατρεύει, τους θαυμάζει και τους ακολουθεί, τότε είναι φιλαράκια, είναι στην ίδια ομάδα. Αν κάποιος συναναστρέφεται συνεχώς πάνω στην αλήθεια και καταθέτει μαρτυρία για τον Θεό, τότε οι αντίχριστοι τον αποφεύγουν και νιώθουν απέχθεια γι’ αυτόν, και φτάνουν ακόμη και στο σημείο να του επιτεθούν, να τον αποκλείσουν και να τον βασανίσουν. Αυτό είναι μοχθηρία. Όταν μιλάμε για μοχθηρία, αναφερόμαστε πάντα στις πονηρές μηχανορραφίες του Σατανά. Τα πράγματα που κάνει ο Σατανάς είναι μοχθηρά, τα πράγματα που κάνει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας είναι μοχθηρά, τα πράγματα που κάνουν οι αντίχριστοι είναι μοχθηρά, κι όταν λέμε ότι είναι μοχθηρά, εννοούμε κυρίως ότι είναι εχθρικά απέναντι σε όλα τα θετικά πράγματα και ιδιαίτερα ότι εναντιώνονται στην αλήθεια και στον Θεό. Αυτή είναι μοχθηρία, κι αυτή είναι η διάθεση των αντίχριστων.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος πρώτο)

Αν ένας αντίχριστος δει κάποιους ανθρώπους που αγαπούν κι επιδιώκουν την αλήθεια, νιώθει δυσφορία. Από πού προέρχεται αυτή η δυσφορία; Προέρχεται από τη μοχθηρή του διάθεση· στη φύση του, δηλαδή, υπάρχει μια μοχθηρή διάθεση που μισεί τη δικαιοσύνη, μισεί τα θετικά πράγματα, μισεί την αλήθεια κι εναντιώνεται στον Θεό. Γι’ αυτό όταν δει κάποιον που επιδιώκει την αλήθεια, λέει: «Δεν είσαι πολύ μορφωμένος κι ούτε πολύ εμφανίσιμος, αλλά εξακολουθείς να επιδιώκεις πραγματικά την αλήθεια». Τι στάση δείχνει αυτό; Αυτό είναι περιφρόνηση. Για παράδειγμα, κάποιοι αδελφοί και κάποιες αδελφές έχουν ένα χάρισμα ή μια ιδιαίτερη δεξιότητα και θέλουν να εκτελούν ένα σχετικό καθήκον. Στην πραγματικότητα, αν ληφθούν υπόψη οι διάφορες συνθήκες τους αυτό είναι το κατάλληλο, αλλά πώς συμπεριφέρονται οι αντίχριστοι σε τέτοιους αδελφούς και τέτοιες αδελφές; Βαθιά μέσα τους, σκέφτονται: «Αν θέλεις να εκτελείς αυτό το καθήκον, πρώτα πρέπει να κερδίσεις την εύνοιά μου και να γίνεις μέλος της συμμορίας μου, και μόνο τότε θα σου επιτρέψω να εκτελείς αυτό το καθήκον. Διαφορετικά, κάνε όνειρα!» Έτσι δεν συμπεριφέρονται οι αντίχριστοι; Γιατί οι αντίχριστοι απεχθάνονται τόσο εκείνους που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, έχουν κάποιο αίσθημα δικαιοσύνης και κάποια ανθρώπινη φύση, και κάνουν κάποια προσπάθεια να επιδιώκουν την αλήθεια; Γιατί έρχονται πάντα σε αντιπαράθεση με τέτοιους ανθρώπους; Όταν βλέπουν ανθρώπους που επιδιώκουν την αλήθεια και συμπεριφέρονται καλά, ανθρώπους που δεν είναι ποτέ αρνητικοί και έχουν ευγενικές προθέσεις, νιώθουν δυσφορία. Όταν οι αντίχριστοι βλέπουν ανθρώπους που συμπεριφέρονται αμερόληπτα, ανθρώπους που μπορούν να εκτελούν το καθήκον τους σύμφωνα με τις αρχές, και να κάνουν πράξη την αλήθεια μόλις την κατανοήσουν, θυμώνουν πραγματικά, στύβουν το μυαλό τους προσπαθώντας να σκεφτούν έναν τρόπο να βασανίσουν αυτούς τους ανθρώπους, και προσπαθούν να τους κάνουν τη ζωή δύσκολη. Αν κάποιος διακρίνει τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου, διακρίνει την υπουλότητα και τη μοχθηρία του αντίχριστου κι επιθυμεί να τον ξεσκεπάσει και να τον καταγγείλει, τι θα κάνει ο αντίχριστος; Ο αντίχριστος θα σκεφτεί όποιον τρόπο μπορεί για να απαλλαγεί από αυτό το κακό σπυρί και να βγάλει αυτό το αγκάθι από τη σάρκα του και θα υποκινήσει τους αδελφούς και τις αδελφές να απορρίψουν αυτόν τον άνθρωπο. Ένας συνηθισμένος αδελφός ή μια συνηθισμένη αδελφή δεν έχει κανένα κύρος και καμία θέση στην εκκλησία. Απλώς διακρίνουν κάπως αυτόν τον αντίχριστο και δεν αποτελούν απειλή για εκείνον. Τότε, γιατί ο αντίχριστος τους αντιπαθεί πάντα και τους φέρεται σαν να είναι κακό σπυρί κι αγκάθι στη σάρκα του; Πώς είναι εμπόδιο στον δρόμο του αντίχριστου αυτοί οι άνθρωποι; Γιατί ο αντίχριστος δεν μπορεί να δεχθεί τέτοιους ανθρώπους; Επειδή ο αντίχριστος έχει μοχθηρή διάθεση μέσα του. Δεν μπορεί να ανεχτεί ανθρώπους που επιδιώκουν την αλήθεια ή ακολουθούν το σωστό μονοπάτι. Εναντιώνεται σε οποιονδήποτε θέλει να ακολουθήσει το σωστό μονοπάτι, και σου δυσκολεύει σκοπίμως τη ζωή, και στύβει το μυαλό του προσπαθώντας να σκεφτεί έναν τρόπο να σε ξεφορτωθεί· αλλιώς, σε καταπιέζει για να γίνεις αρνητικός κι αδύναμος ή βρίσκει κάτι εναντίον σου και το διαδίδει για να σε απορρίψουν οι άλλοι. Τότε είναι χαρούμενος. Αν δεν τον ακούσεις ή δεν ακολουθήσεις αυτό που λέει, και συνεχίσεις να επιδιώκεις την αλήθεια, να ακολουθείς το σωστό μονοπάτι, και να είσαι καλός άνθρωπος, νιώθει άβολα μέσα του, κι αισθάνεται ταραχή και δυσφορία όταν σε βλέπει να εκτελείς το καθήκον σου. Τι έχει συμβεί; Τον έχεις δυσαρεστήσει; Όχι. Γιατί σου φέρεται έτσι όταν δεν του έχεις κάνει τίποτε ούτε έχεις βλάψει τα συμφέροντά του με οποιονδήποτε τρόπο; Αυτό δείχνει μόνο ότι η φύση αυτού του πράγματος —των αντίχριστων —είναι μοχθηρή, κι ότι εναντιώνονται έμφυτα στη δικαιοσύνη, στα θετικά πράγματα και στην αλήθεια. Αν τους ρωτήσεις τι ακριβώς συμβαίνει, δεν ξέρουν καν. Απλώς σου δυσκολεύουν σκοπίμως τη ζωή. Αν πεις να γίνει κάτι με έναν τρόπο, εκείνοι πρέπει να το κάνουν με άλλο τρόπο. Αν πεις ότι ο τάδε δεν είναι και πολύ ικανός, εκείνοι λένε ότι είναι καταπληκτικός. Αν πεις ότι αυτός είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να διαδοθεί το ευαγγέλιο, εκείνοι λένε ότι είναι κακός τρόπος. Αν πεις ότι μια αδελφή που πιστεύει στον Θεό μόνο εδώ κι ένα ή δύο χρόνια έχει γίνει αρνητική κι αδύναμη και χρειάζεται υποστήριξη, εκείνοι λένε: «Δεν είναι απαραίτητο. Είναι πιο δυνατή από σένα». Με λίγα λόγια, έρχονται πάντα σε αντιπαράθεση μαζί σου κι ενεργούν σκοπίμως αντίθετα με εσένα. Με βάση ποια αρχή έρχονται σε αντιπαράθεση μαζί σου; Με την αρχή πως ό,τι λες πως είναι σωστό, εκείνοι λένε πως είναι λάθος, κι ό,τι λες πως είναι λάθος, εκείνοι λένε πως είναι σωστό. Υπάρχουν αλήθεια-αρχές στις πράξεις τους; Καμία απολύτως. Απλώς θέλουν να γελοιοποιηθείς, να σε φέρουν σε δύσκολη θέση, να σε λυγίσουν, να σε τσακίσουν, ώστε να μην μπορείς να κρατάς ψηλά το κεφάλι, να μην επιδιώκεις πλέον την αλήθεια, να γίνεις αδύναμος, και να μην πιστεύεις πια· τότε έχουν πετύχει τον σκοπό τους, και νιώθουν χαρά βαθιά μέσα τους. Τι συμβαίνει εδώ; Αυτή είναι η μοχθηρή ουσία των ανθρώπων που είναι αντίχριστοι.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος πρώτο)

Στη μοχθηρή φύση των αντίχριστων υπάρχει κάτι που δεν το γνωρίζουν οι άνθρωποι: Μπορούν να χρησιμοποιούν διάφορα μέσα, λόγια, μεθόδους, στρατηγικές, τρόπους και πλάνες για να σε πείσουν να τους ακούσεις, για να σε κάνουν να πιστέψεις ότι έχουν δίκιο, ότι είναι σωστοί και θετικοί, και ακόμη κι αν κάνουν κακό, ακόμα κι αν παραβιάσουν τις αλήθεια-αρχές και αποκαλύψουν διεφθαρμένες διαθέσεις, στο τέλος θα αντιστρέψουν τα πράγματα και θα κάνουν τους άλλους να νομίζουν ότι εκείνοι έχουν δίκιο. Έχουν αυτήν την ικανότητα. Τι είναι αυτή η ικανότητα; Είναι η ικανότητα να είναι άκρως παραπλανητικοί. Αυτή είναι η μοχθηρία τους, ότι μπορούν να είναι άκρως παραπλανητικοί. Μέσα τους, τα πράγματα που τους αρέσουν, που δεν τους αρέσουν, που αποστρέφονται, που εκτιμούν και λατρεύουν διαμορφώνονται με βάση κάποιες στρεβλές απόψεις. Αυτές οι απόψεις εμπεριέχουν κάποιες θεωρίες, όλες αληθοφανείς πλάνες που είναι δύσκολο να τις αντικρούσουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι, επειδή δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια και μπορούν να προβάλουν εκλεπτυσμένα επιχειρήματα για τα δικά τους λάθη. Χωρίς την αλήθεια-πραγματικότητα, δεν μπορείς να τους πείσεις αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι χρησιμοποιούν τις κενές τους θεωρίες για να σε αντικρούσουν, σε αφήνουν άναυδο και σταδιακά ενδίδεις σ’ αυτούς. Η μοχθηρία αυτών των ανθρώπων έγκειται στο γεγονός ότι είναι άκρως παραπλανητικοί. Είναι ξεκάθαρο ότι είναι ένα τίποτα και τα κάνουν θάλασσα σε κάθε καθήκον που αναλαμβάνουν, κι ωστόσο, στο τέλος, μπορούν και πάλι να παραπλανούν τους άλλους και να τους κάνουν να τους λατρεύουν, να «γονατίζουν» μπροστά στα πόδια τους και να τους υπακούν. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν το λάθος σωστό, το μαύρο άσπρο. Μπορούν ν’ αντιστρέφουν την αλήθεια και το ψέμα, να αποδίδουν τα δικά τους λάθη σε άλλους και να παίρνουν τα εύσημα για τις καλές πράξεις των άλλων σαν να ήταν δικές τους. Με τον καιρό, μπερδεύεσαι, δεν ξέρεις ποιοι πραγματικά είναι. Κρίνοντας από τα λόγια, τις πράξεις και την εμφάνισή τους, ίσως σκεφτείς: «Αυτός ο άνθρωπος είναι καταπληκτικός· δεν μπορούμε να συγκριθούμε μαζί του!» Δεν δείχνει αυτό ότι έχεις παραπλανηθεί; Τη μέρα που θα παραπλανηθείς, θα βρεθείς σε κίνδυνο. Δεν είναι απλώς πολύ μοχθηροί οι άνθρωποι που παραπλανούν τους άλλους; Μπορούν να παραπλανήσουν και να προκαλέσουν αναστάτωση σε όποιον ακούει τα λόγια τους, και όσοι το παθαίνουν αυτό δυσκολεύονται να συνέλθουν για ένα διάστημα. Κάποιοι αδελφοί και κάποιες αδελφές μπορούν να τους διακρίνουν και να καταλάβουν ότι είναι πλανευτές, μπορούν να τους εκθέσουν και να τους απορρίψουν, αλλά κάποιοι άλλοι που έχουν παραπλανηθεί ίσως ακόμα και να τους υπερασπιστούν, λέγοντας: «Όχι, ο οίκος του θεού είναι άδικος μαζί του· πρέπει να τον υπερασπιστώ». Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Είναι ξεκάθαρο ότι έχουν παραπλανηθεί, κι ωστόσο υπερασπίζονται και δικαιολογούν τον άνθρωπο που τους παραπλάνησε. Δεν είναι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό αλλά ακολουθούν έναν άνθρωπο; Ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό. Γιατί, λοιπόν, λατρεύουν έτσι αυτόν τον άνθρωπο και τον υπερασπίζονται τόσο; Αν δεν μπορούν να εντοπίσουν ένα τόσο εμφανές ζήτημα, τότε δεν έχουν παραπλανηθεί ως έναν βαθμό; Ο αντίχριστος έχει παραπλανήσει τους ανθρώπους σε σημείο που δεν μοιάζουν πια με ανθρώπους ούτε έχουν στο μυαλό τους ν’ ακολουθήσουν τον Θεό· αντιθέτως, λατρεύουν και ακολουθούν τον αντίχριστο. Δεν προδίδουν τον Θεό αυτοί οι άνθρωποι; Αν πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν σε έχει κερδίσει, και έχει κερδίσει την καρδιά σου ο αντίχριστος και τον ακολουθείς ολόψυχα, αυτό αποδεικνύει ότι σε έχει απομακρύνει από τον οίκο του Θεού. Μόλις φύγεις από τη φροντίδα και την προστασία του Θεού, από τον οίκο του Θεού, ο αντίχριστος θα μπορεί να σε χειραγωγεί και να παίζει μαζί σου όπως θέλει. Όταν πάψει να παίζει μαζί σου, δεν θα σε θέλει πια και θα προχωρήσει για να παραπλανήσει άλλους. Αν συνεχίσεις ν’ ακούς τα λόγια του και θεωρεί ότι αξίζει τον κόπο να σ’ εκμεταλλευτεί, ίσως σε αφήσει να τον ακολουθήσεις για λίγο περισσότερο. Ωστόσο, αν δεν θεωρεί πλέον ότι αξίζει τον κόπο να σ’ εκμεταλλευτεί, αν δεν σε έχει πλέον σε εκτίμηση, τότε θα σε πετάξει. Μπορείς να επιστρέψεις και πάλι στην πίστη στον Θεό; (Όχι.) Γιατί δεν μπορείς να πιστεύεις πια; Επειδή η αρχική σου πίστη χάθηκε· έχει εξανεμιστεί. Έτσι παραπλανούν και βλάπτουν τους ανθρώπους οι αντίχριστοι. Χρησιμοποιούν τις γνώσεις και τη μόρφωση που λατρεύουν οι άνθρωποι, σε συνδυασμό με τα χαρίσματά τους, για να παραπλανήσουν και να ελέγξουν τους ανθρώπους, ακριβώς όπως ο Σατανάς παραπλάνησε τον Αδάμ και την Εύα. Ανεξάρτητα από τη φύση-ουσία των αντίχριστων, από το τι τους αρέσει, τι απεχθάνονται και τι εκτιμούν στη φύση-ουσία τους, ένα πράγμα είναι σίγουρο: Ό,τι τους αρέσει και ό,τι χρησιμοποιούν για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους αντιτίθεται στην αλήθεια, δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια και είναι ανταγωνιστικό απέναντι στον Θεό· αυτό τουλάχιστον είναι βέβαιο. Να θυμάστε αυτό: Οι αντίχριστοι δεν μπορούν να είναι ποτέ συμβατοί με τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος τρίτο)