Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Άλλο ένα στοιχείο της διάθεση-ουσίας των αντίχριστων είναι η φαυλότητα. Οι αντίχριστοι μπορούν να συνοψιστούν με μία φράση: Είναι κακοί άνθρωποι. Όταν έχουν θέση, είναι εμφανές ότι είναι αντίχριστοι. Όταν δεν έχουν θέση, πώς μπορείτε να κρίνετε κατά πόσο είναι αντίχριστοι; Πρέπει να εξετάσετε την ανθρώπινη φύση τους. Αν η ανθρώπινη φύση τους είναι κακόβουλη, ύπουλη και δηλητηριώδης, τότε είναι εκατό τοις εκατό αντίχριστοι. […] Η φαυλότητα των αντίχριστων είναι μια διάθεση, μια ουσία· είναι μια γνήσια σατανική ουσία. Δεν είναι ένα ένστικτο ούτε μια ανάγκη της σάρκας, αλλά μια εκδήλωση και ένα χαρακτηριστικό της διάθεσης των αντίχριστων. Ποιες είναι, λοιπόν, οι εκδηλώσεις, οι αποκαλύψεις και οι προσεγγίσεις της φαύλης διάθεσης των αντίχριστων; Ποιες από τις πράξεις τους δείχνουν ότι η διάθεσή τους είναι φαύλη, ότι έχουν την ουσία των κακών ανθρώπων; Πείτε τις σκέψεις σας. (Τιμωρούν τους άλλους.) (Καταπιέζουν και αποκλείουν όσους είναι διαφορετικοί από αυτούς.) (Παγιδεύουν τους άλλους και τους σκάβουν τον λάκκο.) (Ελέγχουν και χειραγωγούν τους ανθρώπους.) (Δημιουργούν κλίκες και σπέρνουν τη διχόνοια.) Το γεγονός ότι δημιουργούν κλίκες και σπέρνουν τη διχόνοια δείχνει λίγο ότι είναι ύπουλοι· αυτές είναι εκδηλώσεις μια μοχθηρής διάθεσης, αλλά δεν εμπίπτουν στη φαυλότητα. Διαδίδουν αντιλήψεις, εγκαθιδρύουν ανεξάρτητα βασίλεια —είναι φαυλότητα αυτά; (Ναι.) Εναντιώνονται στις εργασιακές ρυθμίσεις, αναστατώνουν το έργο του οίκου του Θεού, αρπάζουν τις προσφορές του Θεού και εναντιώνονται ευθέως στον Θεό —είναι φαυλότητα αυτά; (Ναι.) Το γεγονός ότι αρπάζουν τις προσφορές δεν δείχνει μόνο απληστία, είναι και εκδήλωση μιας φαύλης διάθεσης. Το γεγονός ότι οι αντίχριστοι μπορούν ν’ αρπάζουν τις προσφορές υποδηλώνει μια εξαιρετικά φαύλη διάθεση, ίδια με εκείνη των ληστών. Επαναλάβετε τα στοιχεία που μόλις συνοψίσαμε. (Τιμωρούν τους άλλους, καταπιέζουν και αποκλείουν όσους είναι διαφορετικοί από αυτούς, τους παγιδεύουν και τους σκάβουν τον λάκκο, ελέγχουν και χειραγωγούν τους ανθρώπους, διαδίδουν αντιλήψεις, εγκαθιδρύουν ανεξάρτητα βασίλεια, εναντιώνονται στις εργασιακές ρυθμίσεις, επιτίθενται στον Θεό και αρπάζουν τις προσφορές.) Συνολικά, εννέα στοιχεία. Πάνω κάτω αυτές είναι οι εκδηλώσεις της φαύλης διάθεσης των αντίχριστων. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν και κάποιες ακόμα συγκεκριμένες εκδηλώσεις, αλλά είναι σχεδόν ταυτόσημες μ’ αυτές, οπότε δεν θα τις παραθέσω λεπτομερώς. Με λίγα λόγια, αυτοί που χρησιμοποιούν αυτές τις προσεγγίσεις και στρατηγικές είναι κακοί άνθρωποι. Από τη μία πλευρά, οι προσεγγίσεις τους είναι ύπουλες: Για παράδειγμα, το ότι παγιδεύουν τους άλλους, τους σκάβουν τον λάκκο και διαδίδουν αντιλήψεις είναι όλα σχετικά ύπουλα. Από την άλλη πλευρά, οι στρατηγικές τους είναι πολύ δηλητηριώδεις και άγριες, κι αυτό σημαίνει ότι έχουν φαύλη διάθεση.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα έκτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος τρίτο)

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της φύσης των αντίχριστων είναι η φαυλότητα. Τι σημαίνει «φαυλότητα»; Σημαίνει ότι έχουν μια ιδιαίτερα ελεεινή στάση απέναντι στην αλήθεια —όχι μόνο δεν καταφέρνουν να υποταχθούν σ’ αυτήν και όχι μόνο αρνούνται να την αποδεχτούν, αλλά καταδικάζουν μάλιστα και εκείνους που τους κλαδεύουν. Αυτή είναι η φαύλη διάθεση των αντίχριστων. Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι όποιος αποδέχεται το κλάδεμα είναι ευάλωτος στον εκφοβισμό, και ότι οι άνθρωποι που κλαδεύουν συνεχώς τους άλλους είναι εκείνοι που επιθυμούν πάντα να πειράζουν και να εκφοβίζουν τους ανθρώπους. Έτσι, ένας αντίχριστος αντιστέκεται σε όποιον τον κλαδεύει, και κάνει τη ζωή του ανθρώπου αυτού δύσκολη. Και όποιος αναφέρει τις ελλείψεις ή τη διαφθορά ενός αντίχριστου ή συναναστραφεί μαζί του σχετικά με την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού, ή τον οδηγήσει να γνωρίσει τον εαυτό του, εκείνος νομίζει ότι το άτομο αυτό τον ζορίζει και του προκαλεί δυσαρέσκεια. Μισεί αυτό το άτομο από τα βάθη της καρδιάς του, και το εκδικείται και του προκαλεί δυσκολίες. Αυτή είναι ακόμα μια εκδήλωση του πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το κλάδεμα, πάνω στην οποία θα συναναστραφούμε. Μισούν οποιονδήποτε τους κλαδεύει και τους εκθέτει. Αυτό είναι μια εξαιρετικά εμφανής εκδήλωση που παρατηρείται στους αντίχριστους. Τι είδους άνθρωποι διακατέχονται από μια τέτοια φαύλη διάθεση; Οι κακοί άνθρωποι. Είναι γεγονός ότι οι αντίχριστοι είναι κακοί άνθρωποι. Επομένως, μόνο οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι διακατέχονται από μια τέτοια φαύλη διάθεση. Όταν ένας φαύλος άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με οποιαδήποτε καλοπροαίρετη προτροπή, κατηγορία, διδασκαλία ή βοήθεια, η στάση του δεν είναι να νιώσει ευγνωμοσύνη ή να την αποδεχτεί ταπεινά, αλλά αντίθετα εξοργίζεται απ’ τη ντροπή του και νιώθει ακραία εχθρότητα, μίσος, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να ανταποδώσει. Κάποιοι κλαδεύουν και εκθέτουν έναν αντίχριστο με τα λόγια: «Τελευταία, είσαι λίγο ανεξέλεγκτος, δεν ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές και κάνεις συνέχεια επίδειξη την ώρα που κάνεις το καθήκον σου. Εργάζεσαι προς όφελος της θέσης και τα κάνεις τελείως μαντάρα στο καθήκον σου. Έχεις φερθεί σωστά απέναντι στον Θεό; Γιατί δεν αναζητάς την αλήθεια ενώ κάνεις το καθήκον σου; Γιατί δεν ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές; Γιατί, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές συναναστρέφονται μαζί σου σχετικά με την αλήθεια, εσύ δεν το αποδέχεσαι; Γιατί τους αγνοείς; Γιατί συνεχίζεις να κάνεις ό,τι θέλεις;» Αυτά τα διάφορα «γιατί», αυτά τα λόγια που εκθέτουν την αποκάλυψη της διαφθοράς τους, τους τσιγκλάνε: «Γιατί; Δεν υπάρχει “γιατί”· ό,τι θέλω κάνω! Εσύ με ποιο δικαίωμα με κλαδεύεις; Ποιος είσαι εσύ για να με κλαδέψεις; Είμαι ισχυρογνώμων· τι μπορείς να κάνεις εσύ γι’ αυτό; Τώρα που έφτασα σ’ αυτήν την ηλικία, κανένας δεν τολμάει να μου μιλάει μ’ αυτόν τον τρόπο. Μόνο εγώ μπορώ να μιλάω έτσι στους άλλους· κανένας άλλος δεν μπορεί να μου μιλήσει έτσι. Ποιος τολμάει να μου κάνει διάλεξη εμένα; Δεν έχει γεννηθεί ακόμα αυτός που θα μου κάνει εμένα διάλεξη! Νομίζεις στ’ αλήθεια ότι μπορείς να μου κάνεις διάλεξη;» Βαθιά μέσα του γεννιέται μίσος και ψάχνει να βρει ευκαιρία για εκδίκηση. Στο μυαλό του κάνει υπολογισμούς: «Αυτός που με κλαδεύει έχει εξουσία στην εκκλησία; Αν προβώ σε αντίποινα εναντίον του, άραγε θα τον υπερασπιστεί κανείς; Αν τον κάνω να υποφέρει, θα με αντιμετωπίσει η εκκλησία; Βρήκα μια λύση. Δεν θα προβώ σε αντίποινα προσωπικά εναντίον του· θα κάνω κάτι εντελώς στα κρυφά. Θα κάνω κάτι στην οικογένειά του για να τον πονέσω και να τον ντροπιάσω, κι έτσι θα απαλλαγώ απ’ αυτήν την πικρία. Πρέπει να πάρω την εκδίκησή μου. Δεν γίνεται να αφήσω το θέμα να περάσει τώρα. Δεν άρχισα να πιστεύω στον θεό για να με κάνουν οι άλλοι ό,τι θέλουν ούτε ήρθα εδώ για να τους αφήνω να με εκφοβίζουν όπως θέλουν· ήρθα για να κερδίσω ευλογίες και να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών! Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν το σθένος να αγωνιστούν για την αξιοπρέπειά τους. Πώς τολμάς να με εκθέτεις; Αυτό είναι εκφοβισμός! Εφόσον δεν μου συμπεριφέρεσαι σαν να είμαι σημαντική προσωπικότητα, θα σου κάνω τη ζωή κόλαση και θα σε αναγκάσω να υποστείς τις συνέπειες. Ας αναμετρηθούμε για να δούμε ποιος είναι πιο άγριος!» Αρκούν λίγα απλά λόγια έκθεσης για να εξαγριώσουν τους αντίχριστους, να γεννήσουν μέσα τους πολύ μεγάλο μίσος και να τους κάνουν να φτάσουν στα άκρα για να πάρουν εκδίκηση. Η φαύλη διάθεσή τους ξεσκεπάζεται ολοκληρωτικά. Φυσικά, όταν προβαίνουν σε αντίποινα εναντίον κάποιου άλλου λόγω μίσους, δεν το κάνουν επειδή νιώθουν μίσος γι’ αυτόν τον άνθρωπο ή επειδή του κρατάνε κακία από παλιά, αλλά επειδή εκείνος εξέθεσε τα λάθη τους. Αυτό δείχνει ότι όποιος κι αν εκθέσει έναν αντίχριστο και όποια σχέση κι αν έχει με τον αντίχριστο, το γεγονός και μόνο πως τον εξέθεσε μπορεί να πυροδοτήσει το μίσος του και να τον ωθήσει να πάρει εκδίκηση. Όποιος κι αν είναι εκείνος που εκθέτει και κλαδεύει τον αντίχριστο, ασχέτως αν καταλαβαίνει την αλήθεια και είτε είναι επικεφαλής, εργάτης ή συνηθισμένο μέλος του εκλεκτού λαού του Θεού, ο αντίχριστος θα τον αντιμετωπίσει ως εχθρό. Θα φτάσει μέχρι και στο σημείο να πει ανοιχτά: «Θα φερθώ σκληρά σε όποιον με κλαδέψει. Όποιον με κλαδέψει, βγάλει τα μυστικά μου στη φόρα, γίνει η αιτία να αποβληθώ από τον οίκο του θεού ή μου στερήσει το μερίδιο ευλογιών που μου αναλογεί, δεν πρόκειται να τον αφήσω ποτέ στην ησυχία του. Έτσι είμαι στην κοσμική κοινωνία: Κανένας δεν τολμάει να μου δημιουργήσει προβλήματα. Δεν έχει γεννηθεί ακόμα εκείνος που θα τολμήσει να με ενοχλήσει!» Τέτοια αδίστακτα λόγια ξεστομίζουν οι αντίχριστοι μόλις αντιμετωπίσουν το κλάδεμα. Όταν ξεστομίζουν αυτά τα αδίστακτα λόγια, δεν το κάνουν για να φοβερίσουν τους άλλους ούτε ξεσπάνε για να προστατέψουν τον εαυτό τους. Είναι στ’ αλήθεια ικανοί να κάνουν κακό και θα προσφύγουν σε κάθε μέσο που έχουν στη διάθεσή τους. Αυτή είναι η φαύλη διάθεση των αντίχριστων.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος όγδοο)

Οι αντίχριστοι, όταν κλαδεύονται, δεν έχουν μια στάση αποδοχής και υπακοής, αλλά αντιστέκονται σ’ αυτό και το αποστρέφονται, πράγμα που γεννά μέσα τους μίσος. Βαθιά μέσα τους μισούν όποιον τους κλαδεύει, όποιον βγάζει τα άπλυτά τους στη φόρα και όποιον εκθέτει τις πραγματικές τους συνθήκες. Και σε τι βαθμό σε μισούν; Τρίζουν τα δόντια απ’ το μίσος τους, εύχονται να εξαφανιζόσουν από μπροστά τους και θεωρούν αδύνατη τη συνύπαρξη μαζί σου. Εφόσον οι αντίχριστοι είναι έτσι απέναντι στους ανθρώπους, μπορούν να αποδεχτούν τα λόγια του Θεού που τους εκθέτουν και τους καταδικάζουν; Όχι, δεν μπορούν. Όποιον τους εκθέσει θα τον μισήσουν απλώς και μόνο επειδή τους εξέθεσε και δεν τους ευνόησε, και θα προβούν σε αντίποινα εναντίον του. Εύχονται να μπορούσαν να κάνουν τον άνθρωπο που τους κλάδεψε να εξαφανιστεί από μπροστά τους. Δεν αντέχουν να τον βλέπουν να τα πηγαίνει καλά. Αν πέθαινε ή τον έβρισκε κάποια συμφορά, θα χαίρονταν· όσο αυτός ο άνθρωπος είναι ζωντανός, όσο συνεχίζει να κάνει το καθήκον του στον οίκο του Θεού και όλα εξελίσσονται κανονικά, εκείνοι βασανίζονται, δυσφορούν και νιώθουν εκνευρισμό μέσα τους. Όταν δεν έχουν τον τρόπο να προβούν σε αντίποινα εναντίον κάποιου, τον καταριούνται στα κρυφά ή προσεύχονται ακόμη και στον Θεό να τον τιμωρήσει και να του το ανταποδώσει, και να αποκαταστήσει τις αδικίες που υπέστησαν. Μόλις γεννηθεί μέσα στους αντίχριστους αυτό το μίσος, οδηγεί σε μια σειρά από ενέργειες. Οι ενέργειες αυτές περιλαμβάνουν αντίποινα και κατάρες, και κάποιες άλλες ενέργειες, φυσικά, όπως η ενοχοποίηση, η συκοφαντία και η καταδίκη των άλλων, οι οποίες πηγάζουν από το μίσος. Αν κάποιος τους κλαδέψει, θα τον υπονομεύσουν πίσω απ’ την πλάτη του. Όταν εκείνος λέει πως κάτι είναι σωστό, αυτοί θα πουν πως είναι λάθος. Θα διαστρεβλώσουν καθετί θετικό που κάνει εκείνος ο άνθρωπος και θα τα μετατρέψουν όλα σε αρνητικά, διαδίδοντας αυτά τα ψέματα και προκαλώντας αναστάτωση πίσω από την πλάτη του. Θα παρακινούν και θα παρασύρουν άλλους ανθρώπους που είναι αδαείς και δεν μπορούν να καταλάβουν πώς έχουν τα πράγματα ή να τα διακρίνουν από μόνοι τους, έτσι ώστε να ταχθούν με το μέρος τους και να τους υποστηρίξουν. Είναι ξεκάθαρο πως εκείνος που τους κλαδεύει δεν έχει κάνει τίποτα κακό, παρ’ όλα αυτά, όμως, θέλουν να του χρεώσουν κάποια παραπτώματα, έτσι ώστε όλοι να πιστέψουν εσφαλμένα ότι κάνει τέτοια πράγματα, κι έπειτα να κάνουν τους πάντες να ενώσουν τις δυνάμεις τους ώστε να τον απορρίψουν. Οι αντίχριστοι αναστατώνουν μ’ αυτόν τον τρόπο την εκκλησιαστική ζωή, όπως και αναστατώνουν τους ανθρώπους καθώς εκτελούν το καθήκον τους. Και τι στόχο έχουν; Να ταλαιπωρήσουν εκείνον που τους κλαδεύει και να κάνουν τους πάντες να τον εγκαταλείψουν. Είναι, επίσης, κάποιοι αντίχριστοι που λένε: «Εσύ με κλάδεψες και με ταλαιπώρησες, γι’ αυτό κι εγώ δεν πρόκειται να σου κάνω τη ζωή εύκολη. Θα σου δείξω πώς είναι να σε κλαδεύουν και να σε εγκαταλείπουν. Όπως μου φερθείς εσύ, έτσι θα σου φερθώ κι εγώ. Αν δεν μου κάνεις τη ζωή εύκολη, τότε μη νομίζεις πως κι εσύ θα περάσεις εύκολα!» Όταν οι αντίχριστοι κάνουν κακό, κάποιοι επικεφαλής και εργάτες τούς καλούν για να συζητήσουν μαζί τους, τους λένε ότι πρέπει να μετανοήσουν και τους διαβάζουν τα λόγια του Θεού για να τους βοηθήσουν και να τους στηρίξουν. Εκείνοι όχι μόνο δεν το αποδέχονται αυτό, αλλά αρχίζουν και να διαδίδουν φήμες ότι ο επικεφαλής δεν κάνει αληθινό έργο και ότι δεν χρησιμοποιεί ποτέ τον λόγο του Θεού για να λύσει τα προβλήματα. Στην πραγματικότητα, ο επικεφαλής μόλις έκανε τέτοιο έργο, αλλά εκείνοι αντιστρέφουν και διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και συκοφαντούν τον άνθρωπο που τους βοηθάει. Δεν είναι φαυλότητα αυτό; Με τα μάτια τους ορθάνοιχτα, αυτοί οι κακοί άνθρωποι και αντίχριστοι υποστηρίζουν ότι τα θετικά πράγματα είναι αρνητικά, ότι τα παραπτώματα, τα λάθη, οι μοχθηρές πράξεις και οι κακόβουλες πράξεις τους αποτελούν θετικά πράγματα που εναρμονίζονται με την αλήθεια. Όσο μεγάλο λάθος κι αν κάνουν ενώ εκτελούν το καθήκον τους και όσο μεγάλη ζημιά κι αν προκαλέσουν στο έργο της εκκλησίας, ούτε το αναγνωρίζουν ούτε το παίρνουν καθόλου στα σοβαρά. Όταν μιλάνε γι’ αυτό, το υποβαθμίζουν και το ξεπετάνε. Εκείνος που τους κλαδεύει γι’ αυτό το ζήτημα γίνεται στα μάτια τους αμαρτωλός και στόχος κριτικής. Αυτό δεν είναι σαν να κάνεις το άσπρο μαύρο; Κάποιοι αντίχριστοι διατυπώνουν μέχρι και ψευδείς αντικατηγορίες όταν τους κλαδεύει κάποιος επικεφαλής ή εργάτης, λέγοντας: «Όποια λάθη κι αν κάνουμε εμείς οι αδελφοί και οι αδελφές, όλα οφείλονται σε άγνοια και στο γεγονός ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν κάνουν καλή δουλειά. Αν ήξεραν οι επικεφαλής και οι εργάτες πώς να εκτελέσουν το έργο τους, αν μας έδιναν έγκαιρες υπενθυμίσεις και διαχειρίζονταν καλά τα πράγματα, δεν θα μειώνονταν οι απώλειες για τον οίκο του θεού; Γι’ αυτό, όποια λάθη κι αν κάνουμε, το φταίξιμο είναι αποκλειστικά των επικεφαλής και των εργατών και εκείνοι πρέπει να επωμιστούν τη μεγαλύτερη ευθύνη». Δεν κάνουν έτσι σε ψευδείς ανταγωγές; Μ’ αυτές τις ψευδείς ανταγωγές κάνουν το άσπρο μαύρο· πρόκειται για μια μορφή αντιποίνων.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος όγδοο)

Οι αντίχριστοι, τη στιγμή που αντικαθίστανται ή αποκλείονται, πετάνε το γάντι και διαμαρτύρονται ελεύθερα, κι έτσι εκτίθεται η δαιμονική τους πλευρά. Και ποια δαιμονική τους πλευρά εκτίθεται; Παλιότερα, δεν εκτελούσαν σε καμία περίπτωση τα καθήκοντά τους με στόχο την επιδίωξη της αλήθειας και την επίτευξη της σωτηρίας, αλλά με στόχο να κερδίσουν ευλογίες· τώρα λένε την αλήθεια γι’ αυτό και αποκαλύπτουν την αληθινή κατάσταση. Λένε: «Αν δεν προσπαθούσα να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών ή να αποκτήσω αργότερα ευλογίες και μεγάλη δόξα, θα είχα επαφές μ’ εσάς που είστε κατώτεροι κι απ’ την κοπριά; Είστε άξιοι της παρουσίας μου; Ούτε με εκπαιδεύετε ούτε με προάγετε και θέλετε να με αποκλείσετε. Μια μέρα, θα σου δείξω ότι θα πληρώσεις κάποιο τίμημα που με αποκλείεις, αλλά και τις συνέπειες που θα υποστείς γι’ αυτό!» Οι αντίχριστοι διαδίδουν αυτές τις ιδέες και τους ξεφεύγουν αυτά τα λόγια του διαβόλου. Μόλις δείξουν τα δόντια τους, φανερώνεται η κακόβουλη φύση τους και η φαύλη διάθεσή τους, κι αρχίζουν να διασπείρουν αντιλήψεις. Επίσης, αρχίζουν να παρασύρουν τους νέους πιστούς, αυτούς που έχουν σχετικά μικρό ανάστημα και έλλειψη διάκρισης, αυτούς που δεν επιδιώκουν την αλήθεια και που πολλές φορές δείχνουν αρνητικότητα και αδυναμία, καθώς επίσης και να παρασύρουν όσους είναι συνεχώς επιπόλαιοι στα καθήκοντά τους και δεν πιστεύουν αληθινά στον Θεό. Όπως είπαν και οι ίδιοι: «Αν με αποκλείσεις, θα πρέπει να πάρω στον λαιμό μου αρκετούς ακόμα!» Δεν έχει ξεσκεπαστεί η σατανική τους φύση; Θα έκαναν κάτι τέτοιο οι κανονικοί άνθρωποι; Κατά κανόνα, όταν απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους οι άνθρωποι που έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, απλώς στενοχωριούνται και πληγώνονται, αφού πιστεύουν ότι δεν έχουν πια ελπίδα· η συνείδησή τους, όμως, τους κάνει να σκεφτούν το εξής: «Εμείς φταίμε, δεν εκπληρώσαμε τα καθήκοντά μας. Στο εξής, θα πασχίζω να τα πηγαίνω καλύτερα. Όσο για το πώς μου φέρεται ο Θεός και τι αποφάσεις παίρνει για μένα, αυτό είναι δική Του δουλειά. Οι άνθρωποι δεν έχουν το δικαίωμα να προβάλλουν απαιτήσεις από τον Θεό. Δεν βασίζονται οι πράξεις του Θεού στις εκδηλώσεις των ανθρώπων; Αν κάποιος βαδίζει σε λάθος μονοπάτι, τότε πρέπει να πειθαρχηθεί και να συμμορφωθεί· αυτό είναι αυτονόητο. Αυτήν τη στιγμή, το στενάχωρο είναι ότι έχω χαμηλό επίπεδο και δεν μπορώ να ικανοποιήσω τις προθέσεις του Θεού, καθώς και ότι δεν καταλαβαίνω τις αλήθεια-αρχές και λειτουργώ αυθαίρετα και πεισματικά με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου. Μου αξίζει να αποκλειστώ, αλλά ελπίζω στο μέλλον να έχω την ευκαιρία να επανορθώσω!» Όσοι έχουν λίγη συνείδηση θα βαδίσουν σε ένα τέτοιο μονοπάτι. Επιλέγουν να εξετάσουν με τον τρόπο αυτόν το ζήτημα και, στο τέλος, επιλέγουν και να το λύσουν μ’ αυτόν τον τρόπο. Κάτι τέτοιο, φυσικά, δεν εμπεριέχει πολλά στοιχεία της άσκησης της αλήθειας, αλλά, οι άνθρωποι αυτοί, επειδή έχουν συνείδηση, δεν πρόκειται να φτάσουν στο σημείο να αντισταθούν στον Θεό, να βλασφημήσουν τον Θεό ή να εναντιωθούν στον Θεό. Οι αντίχριστοι, όμως, είναι άλλη περίπτωση. Λόγω της φαύλης φύσης τους, έχουν την έμφυτη τάση να πηγαίνουν κόντρα στον Θεό. Όταν απειλούνται ή χάνονται οι προοπτικές και το πεπρωμένο τους, όταν θεωρούν πως δεν έχουν καμία πιθανότητα να ζήσουν, επιλέγουν να διασπείρουν αντιλήψεις, να κρίνουν το έργο του Θεού και να κάνουν τους δύσπιστους που έχουν συμπράξει με τους ίδιους να αναστατώσουν μαζί τους το έργο του οίκου του Θεού. Αρνούνται ακόμα και να αναλάβουν την ευθύνη για οποιοδήποτε από τα παραπτώματα και τις παραβάσεις που έκαναν στο παρελθόν, καθώς και για τυχόν απώλειες που έχουν προκαλέσει στο έργο ή την ιδιοκτησία του οίκου του Θεού. Όταν ο οίκος του Θεού τούς χειρίζεται και τους αποκλείει, λένε μια φράση που τη λένε συχνά οι αντίχριστοι. Ποια είναι αυτή; (Αν δεν με θέλουν σ’ αυτό το μέρος, τότε υπάρχει θέση για μένα εκεί έξω.) Δεν είναι κι αυτή άλλη μια φράση του διαβόλου; Είναι κάτι που δεν θα μπορούσε να πει κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση, αίσθημα ντροπής και συνείδηση. Αυτά τα ονομάζουμε λόγια του διαβόλου. Αποτελούν διάφορες εκδηλώσεις των φαύλων διαθέσεων που αποκαλύπτουν οι αντίχριστοι όταν κλαδεύονται και όταν θεωρούν ότι κινδυνεύει η θέση και η φήμη τους, ότι απειλείται η θέση και το κύρος τους, και κυρίως όταν θεωρούν ότι θα χάσουν τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους· ταυτόχρονα, φανερώνεται η δύσπιστη ουσία τους.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος όγδοο)

Οι αντίχριστοι θεωρούν τη θέση και τη φήμη τους πιο σημαντικά από οτιδήποτε άλλο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μόνο δόλιοι, ύπουλοι και μοχθηροί, αλλά και πάρα πολύ κακόβουλοι. Τι κάνουν όταν διαπιστώνουν ότι κινδυνεύει η θέση τους ή όταν δεν βρίσκονται πια στην καρδιά των ανθρώπων, όταν οι άνθρωποι εκείνοι παύουν να τους επιδοκιμάζουν και να τους φέρονται στοργικά, όταν οι άλλοι δεν τους σέβονται και δεν τους θαυμάζουν πια και οι ίδιοι έχουν βυθιστεί στην ατίμωση; Ξαφνικά αλλάζουν. Μόλις χάσουν τη θέση τους, χάνουν την προθυμία τους να εκτελέσουν οποιοδήποτε καθήκον, τα κάνουν όλα πρόχειρα και δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον να κάνουν το παραμικρό. Αυτή, όμως, δεν είναι η χειρότερη εκδήλωση. Και ποια είναι η χειρότερη εκδήλωση; Από τη στιγμή που αυτοί οι άνθρωποι χάνουν το κύρος τους και κανείς δεν τους θαυμάζει ούτε παραπλανιέται απ’ αυτούς, εκδηλώνεται το μίσος, η ζήλια και η εκδίκηση. Όχι μόνο δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, αλλά δεν έχουν ούτε ίχνος υποταγής. Μέσα τους, επιπλέον, είναι πιθανό να μισήσουν τον οίκο του Θεού, την εκκλησία, καθώς και τους επικεφαλής και τους εργάτες· λαχταρούν να προκύψουν προβλήματα στο έργο της εκκλησίας ή να βρεθεί σε αδιέξοδο· θέλουν να γελάσουν εις βάρος της εκκλησίας, καθώς και των αδελφών. Μισούν, επίσης, όποιον επιδιώκει την αλήθεια και έχει φόβο Θεού. Επιτίθενται και χλευάζουν οποιονδήποτε είναι αφοσιωμένος στο καθήκον του και πρόθυμος να πληρώσει τίμημα. Αυτή είναι η διάθεση των αντίχριστων· και δεν είναι κακόβουλη; Πρόκειται σαφώς για κακούς ανθρώπους· οι αντίχριστοι είναι στην ουσία τους κακοί άνθρωποι. Ακόμα κι όταν οι συναθροίσεις γίνονται διαδικτυακά, εάν δουν ότι το σήμα είναι καλό, το καταριούνται χαμηλόφωνα και λένε μέσα τους: «Ελπίζω να πέσει το σήμα! Ελπίζω να πέσει το σήμα! Καλύτερα να μην ακούσει κανείς τα κηρύγματα!» Τι είναι οι άνθρωποι αυτοί; (Διάβολοι.) Είναι διάβολοι! Σίγουρα δεν είναι οι άνθρωποι του οίκου του Θεού. Αυτοί οι διάβολοι και οι κακοί άνθρωποι, σε όποια εκκλησία κι αν ανήκουν, προκαλούν μ’ αυτόν τον τρόπο τέτοια ανακατωσούρα. Ακόμα κι αν τους ξεσκεπάσουν και τους περιορίσουν οι άνθρωποι που έχουν ικανότητα διάκρισης, αυτοί δεν πρόκειται να κάνουν αυτοκριτική ούτε να παραδεχτούν τα λάθη τους. Θα θεωρήσουν ότι έκαναν απλώς ένα λάθος της στιγμής και ότι θα πρέπει να πάρουν το μάθημά τους. Ένας τέτοιος άνθρωπος, που δεν δέχεται να μετανοήσει με τίποτα, δεν πρόκειται να υποταχθεί, όποιος κι αν τον διακρίνει και τον ξεσκεπάσει. Θα ψάξει να πάρει εκδίκηση εναντίον εκείνου του ανθρώπου. Όταν δεν νιώθει εκείνος άνετα, δεν θέλει να είναι άνετοι ούτε οι αδελφοί και οι αδελφές. Μέσα του, μάλιστα, καταριέται κρυφά τους αδελφούς και τις αδελφές, κι εύχεται να πάθουν κακά πράγματα· επίσης, καταριέται το έργο του οίκου του Θεού, κι εύχεται να προκύψουν προβλήματα και σ’ αυτό. Όταν πάει κάτι στραβά στον οίκο του Θεού, τότε αυτός χαίρεται κρυφά και πανηγυρίζει· σκέφτεται: «Χμ! Επιτέλους, κάτι πήγε στραβά. Η αιτία για όλα αυτά είναι ότι με αντικατέστησες. Είναι καλό που όλα γκρεμίζονται!» Χαίρεται κι ευχαριστιέται όταν βλέπει τους άλλους να γίνονται αδύναμοι κι αρνητικοί, λέει κοροϊδευτικά και χλευαστικά λόγια για να κακολογήσει τους ανθρώπους, και φτάνει μέχρι και στο σημείο να διαδώσει λόγια αρνητικότητας και θανάτου· λέει: «Εμείς οι πιστοί εγκαταλείπουμε την οικογένειά μας και την καριέρα μας για να κάνουμε τα καθήκοντά μας και να υπομείνουμε βάσανα. Πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι ο οίκος του θεού μπορεί να πάρει την ευθύνη για το μέλλον μας; Το έχεις σκεφτεί ποτέ αυτό; Άραγε, αξίζει το τίμημα που πληρώνουμε; Αυτήν τη στιγμή δεν είμαι και πολύ καλά στην υγεία μου· αν εξαντληθώ, τότε στα γεράματά μου ποιος θα με φροντίζει;» Τέτοια πράγματα λένε για να νιώσουν όλοι αρνητικοί· μόνο τότε θα ευχαριστηθούν. Δεν είναι άτιμοι; Δεν είναι ύπουλοι και κακόβουλοι; Δεν θα έπρεπε να δεχτούν αντίποινα οι άνθρωποι αυτοί; (Ναι, θα έπρεπε.) Θεωρείτε ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν αληθινά τον Θεό στην καρδιά τους; Δεν μοιάζουν με αληθινούς πιστούς στον Θεό, βασικά δεν πιστεύουν ότι ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Δεν είναι δύσπιστοι; Αν πίστευαν πραγματικά στον Θεό, πώς θα μπορούσαν να λένε τέτοια πράγματα; Κάποιοι μπορεί να πουν πως φταίει το ότι δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά· είναι σωστό αυτό; (Όχι, δεν είναι σωστό.) Γιατί δεν είναι σωστό; (Πολύ απλά, δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους· αντιστέκονται στον Θεό.) Στην πραγματικότητα, όλα αυτά τολμάνε και τα λένε επειδή δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός. Ακόμα λιγότερο πιστεύουν ότι ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τους πάντες, ενώ δεν πιστεύουν ότι παρακολουθεί κάθε τους λέξη και πράξη, κάθε τους σκέψη και ιδέα. Δεν τα πιστεύουν όλα αυτά, γι’ αυτό και δεν φοβούνται και μπορούν να λένε ελεύθερα και χωρίς ενδοιασμούς τέτοια διαβολικά λόγια. Ακόμα κι οι άπιστοι λένε πολλές φορές: «Ο Ουρανός έχει μάτια» και «Όταν ο άνθρωπος ενεργεί, ο Ουρανός παρακολουθεί». Οποιοσδήποτε είχε έστω και λίγη αληθινή πίστη δεν θα πετούσε έτσι αδιάφορα αυτά τα διαβολικά λόγια των δύσπιστων. Αν κάποιος πιστός σκέφτεται και μιλάει έτσι, δεν θα έχει σοβαρές συνέπειες; Δεν είναι σοβαρή η φύση αυτής της κατάστασης; Είναι πολύ σοβαρή! Το γεγονός ότι μπορούν να αρνηθούν με τέτοιον τρόπο τον Θεό δείχνει ότι είναι αυθεντικοί διάβολοι, ότι είναι κακοί άνθρωποι που έχουν διεισδύσει στον οίκο του Θεού. Μόνο οι διάβολοι και οι αντίχριστοι τολμάνε να διαμαρτυρηθούν ανοιχτά εναντίον του Θεού. Τα συμφέροντα του οίκου του Θεού αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα του Θεού, και ό,τι κάνει ο οίκος του Θεού βρίσκεται υπό την ηγεσία του Θεού, υπό την άδειά Του και την καθοδήγησή Του· σχετίζεται άρρηκτα με το έργο διαχείρισης του Θεού και δεν γίνεται να απομονωθεί από αυτό. Τι σόι άνθρωποι είναι όσοι καταριούνται ανοιχτά μ’ αυτόν τον τρόπο το έργο του οίκου του Θεού, το συκοφαντούν μέσα τους και θέλουν να γελοιοποιήσουν τον οίκο του Θεού, εύχονται να δουν όλους τους εκλεκτούς του Θεού να συλλαμβάνονται, το έργο της εκκλησίας να παραλύει τελείως και τους πιστούς να απομακρύνονται από την πίστη τους, και μόλις συμβεί αυτό, χαίρονται; (Διάβολοι.) Είναι διάβολοι, είναι κακοί δαίμονες που έχουν μετενσαρκωθεί! Οι συνηθισμένοι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, πού και πού είναι επαναστατικοί, και έχουν κάποιες μικρές ιδέες όταν αισθάνονται αρνητικότητα και αδυναμία· μέχρι εκεί. Δεν θα μπορούσαν να είναι, όμως, τόσο κακοί ή να διατυπώσουν τέτοιες μοχθηρές και κακόβουλες σκέψεις. Μόνο οι αντίχριστοι και οι διάβολοι έχουν τέτοιου είδους ουσία. Οι αντίχριστοι, όταν έχουν αυτές τις ιδέες, υποψιάζονται άραγε ότι μπορεί να κάνουν λάθος; (Όχι, δεν το υποψιάζονται.) Γιατί όχι; (Γιατί πιστεύουν πως αυτά που σκέφτονται και λένε είναι η αλήθεια. Δεν πιστεύουν στον Θεό, δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά και η φύση τους είναι αυτή της αντίστασης στον Θεό.) Ακριβώς, τέτοια είναι η φύση τους. Πότε αντιμετώπισε ο Σατανάς τον Θεό ως Θεό; Πότε πίστεψε ότι ο Θεός είναι η αλήθεια; Ποτέ δεν τα έκανε αυτά και ποτέ δεν πρόκειται να τα κάνει. Το ίδιο είναι και οι αντίχριστοι, αυτοί οι διάβολοι· δεν αντιμετωπίζουν τον Θεό ως Θεό ούτε πιστεύουν ότι Αυτός είναι η αλήθεια. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι Εκείνος που δημιούργησε τα πάντα και κυριαρχεί πάνω στα πάντα. Γι’ αυτόν τον λόγο θεωρούν πως οτιδήποτε λένε είναι σωστό. Σκέφτονται και πράττουν με αυτόν τον τρόπο χωρίς ενδοιασμούς· αυτή είναι η φύση τους. Οι διεφθαρμένοι άνθρωποι, όταν κάνουν το ίδιο, βιώνουν εσωτερική σύγκρουση. Αυτοί έχουν συνείδηση και ανθρώπινη συναίσθηση. Η συνείδησή τους, η συναίσθησή τους και οι αλήθειες που κατανοούν έχουν αντίκτυπο σ’ αυτούς εσωτερικά, πράγμα που προκαλεί σύγκρουση. Όταν δημιουργείται αυτή η σύγκρουση, πραγματοποιείται μια μάχη ανάμεσα στο ορθό και το εσφαλμένο, το σωστό και το λάθος, τη δικαιοσύνη και τη μοχθηρία, και προκύπτει η εξής έκβαση: Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια τάσσονται στο πλευρό του Θεού, ενώ όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια τάσσονται στο πλευρό των μοχθηρών δυνάμεων του Σατανά. Οι αντίχριστοι όλα όσα κάνουν τα κάνουν σε συνεργασία με τον Σατανά. Διαδίδουν αρνητικότητα, διασπείρουν φήμες και γελοιοποιούν τον οίκο του Θεού. Καταριούνται και συκοφαντούν το έργο του οίκου του Θεού, και καταριούνται τους αδελφούς και τις αδελφές. Μάλιστα, νιώθουν άνετα όταν τα κάνουν όλα αυτά, δεν νιώθουν να τους κατηγορεί καθόλου η συνείδησή τους, δεν έχουν καθόλου τύψεις και θεωρούν ότι αυτά που κάνουν είναι απόλυτα σωστά. Όλα αυτά αποκαλύπτουν ολοκληρωτικά τη σατανική φύση των αντίχριστων και το άσχημο πρόσωπό τους που αντιστέκεται στον Θεό. Δεν είναι, λοιπόν, υπερβολή να πει κανείς ότι οι αντίχριστοι είναι πραγματικοί διάβολοι και σατανάδες. Οι αντίχριστοι είναι διάβολοι από γεννησιμιού τους και δεν είναι σε καμία περίπτωση αποδέκτες της σωτηρίας του Θεού. Δεν ανήκουν σε καμία περίπτωση στη συνηθισμένη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Οι αντίχριστοι είναι μετενσαρκωμένοι διάβολοι, είναι από γεννησιμιού τους κακοί δαίμονες. Έτσι είναι τα πράγματα.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)

Ένα από τα πιο εμφανή χαρακτηριστικά της ουσίας ενός αντίχριστου είναι ότι μονοπωλεί την εξουσία και ηγείται της δικής του δικτατορίας: Δεν ακούει κανέναν, δεν σέβεται κανέναν και δεν δίνει καμία βάση στους άλλους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τα προτερήματά τους, τις σωστές απόψεις και τις σοφές γνώμες που μπορεί να εκφράζουν ή τις κατάλληλες μεθόδους που μπορεί να προτείνουν. Είναι σαν κανένας να μην έχει τα προσόντα για να συνεργαστεί μαζί του ή για να συμμετάσχει σε οτιδήποτε κάνει. Αυτή τη διάθεση έχουν οι αντίχριστοι. Κάποιοι λένε ότι αυτό δείχνει πως έχουν κακή ανθρώπινη φύση. Πώς, όμως, είναι δυνατόν να πρόκειται για συνηθισμένη κακή ανθρώπινη φύση; Πρόκειται για μια εξολοκλήρου σατανική διάθεση, και μια τέτοια διάθεση είναι εξαιρετικά φαύλη. Γιατί λέω ότι η διάθεσή τους είναι εξαιρετικά φαύλη; Οι αντίχριστοι οικειοποιούνται τα πάντα από τον οίκο του Θεού και την περιουσία της εκκλησίας και τ’ αντιμετωπίζουν σαν δική τους προσωπική περιουσία, που πρέπει όλη να τη διαχειρίζονται εκείνοι, και δεν επιτρέπουν σε κανέναν άλλον να παρεμβαίνει σ’ αυτό. Το μόνο που σκέφτονται όταν κάνουν το έργο της εκκλησίας είναι τα δικά τους συμφέροντα, η θέση και η υπερηφάνεια τους. Δεν επιτρέπουν σε κανέναν να βλάψει τα συμφέροντά τους, πόσο μάλλον αφήνουν ν’ απειλήσει τη φήμη και τη θέση τους οποιοσδήποτε έχει επίπεδο ή είναι σε θέση να μιλήσει για τη βιωματική του μαρτυρία. Κι έτσι, προσπαθούν να καταστείλουν και ν’ αποκλείσουν ως ανταγωνιστές όσους είναι σε θέση να μιλήσουν για μια βιωματική μαρτυρία και μπορούν να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια και να εφοδιάσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού· προσπαθούν απεγνωσμένα ν’ απομονώσουν εντελώς αυτούς τους ανθρώπους από οποιονδήποτε άλλο, να διασύρουν εντελώς τ’ όνομά τους και να τους καταστρέψουν. Μόνο τότε νιώθουν γαλήνη οι αντίχριστοι. Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ αρνητικοί και μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν το καθήκον τους, να μιλούν για τη μαρτυρία τους και να στηρίζουν τους άλλους, τότε οι αντίχριστοι στρέφονται στην ύστατη λύση, που είναι να τους βρουν ελαττώματα και να τους καταδικάσουν ή να τους παγιδεύσουν και να επινοήσουν λόγους για να τους βασανίσουν και να τους τιμωρήσουν, έως ότου τους αποπέμψουν από την εκκλησία. Μόνο τότε χαλαρώνουν τελείως οι αντίχριστοι. Αυτό είναι το πιο ύπουλο και κακόβουλο χαρακτηριστικό των αντίχριστων. Αυτό που τους προκαλεί τον μεγαλύτερο φόβο και τη μεγαλύτερη ανησυχία είναι οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια και που διαθέτουν αληθινή βιωματική μαρτυρία, επειδή ο εκλεκτός λαός του Θεού εγκρίνει και στηρίζει περισσότερο τους ανθρώπους που έχουν τέτοια μαρτυρία, παρά εκείνους που φλυαρούν άσκοπα για λόγια και δόγματα. Οι αντίχριστοι δεν διαθέτουν αληθινή βιωματική μαρτυρία ούτε είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορούν να κάνουν κάποιες καλές πράξεις για να καλοπιάσουν τους άλλους. Όμως, όσες καλές πράξεις κι αν κάνουν ή όσα ευχάριστα πράγματα κι αν λένε, αυτά και πάλι δεν συγκρίνονται με τα οφέλη και τα πλεονεκτήματα που μπορεί ν’ αποφέρει στους ανθρώπους μια καλή βιωματική μαρτυρία. Τίποτε δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις επιδράσεις που έχει η παροχή και το πότισμα του εκλεκτού λαού του Θεού από εκείνους που μπορούν να μιλήσουν για τη βιωματική τους μαρτυρία. Κι έτσι, όταν οι αντίχριστοι βλέπουν κάποιον να μιλά για τη βιωματική του μαρτυρία, το βλέμμα τους τον διαπερνάει σαν βέλος. Η οργή φουντώνει μέσα τους, το μίσος τους μεγαλώνει, και ανυπομονούν να κλείσουν το στόμα του ανθρώπου που μιλάει ώστε να μην πει λέξη παραπάνω. Αν συνεχίσει να μιλάει, η φήμη των αντίχριστων θα καταστραφεί ολοσχερώς, το άσχημο πρόσωπό τους θα εκτεθεί εντελώς και θα το δουν όλοι, οπότε οι αντίχριστοι βρίσκουν ένα πρόσχημα για ν’ αναστατώσουν και να καταστείλουν το άτομο που μιλά για τη μαρτυρία του. Οι αντίχριστοι επιτρέπουν μόνο στον εαυτό τους να παραπλανά τους άλλους με λόγια και δόγματα. Δεν επιτρέπουν στους εκλεκτούς του Θεού να δοξάζουν τον Θεό μιλώντας για τις βιωματικές μαρτυρίες τους, και αυτό δείχνει ποιους ανθρώπους μισούν και φοβούνται περισσότερο. Όταν κάποιος διακρίνεται χάρη στο λίγο έργο που κάνει ή όταν κάποιος μπορεί να μιλήσει για αληθινή βιωματική μαρτυρία, με αποτέλεσμα ο εκλεκτός λαός του Θεού να λαμβάνει οφέλη, διαπαιδαγώγηση και υποστήριξη, κι έτσι να επαινούν όλοι αυτόν τον άνθρωπο, οι αντίχριστοι πλημμυρίζουν με φθόνο και μίσος στην καρδιά τους και προσπαθούν να τον αποκλείσουν και να τον καταστείλουν. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπουν σε τέτοιους ανθρώπους ν’ αναλάβουν οποιοδήποτε έργο, προκειμένου να μην αποτελέσουν απειλή για τη δική τους θέση. Οι άνθρωποι που κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα βοηθούν να τονιστεί και να επισημανθεί η ένδεια, η αθλιότητα, η ασχήμια και η μοχθηρία των αντίχριστων όταν είναι εκείνοι παρόντες, οπότε όταν οι αντίχριστοι επιλέγουν έναν συνάδελφο ή συνεργάτη, ποτέ δεν επιλέγουν ανθρώπους που κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, ποτέ δεν επιλέγουν ανθρώπους που μπορούν να μιλήσουν για τη βιωματική τους μαρτυρία και ποτέ δεν επιλέγουν ειλικρινείς ανθρώπους ή ανθρώπους που μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αυτούς τους ανθρώπους φθονούν και μισούν περισσότερο οι αντίχριστοι και είναι βραχνάς γι’ αυτούς. Όσα καλά ή ωφέλιμα πράγματα κι αν κάνουν για το έργο του οίκου του Θεού οι άνθρωποι που κάνουν πράξη την αλήθεια, οι αντίχριστοι θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να τα συγκαλύψουν. Θα φτάσουν ακόμα και στο σημείο να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα για να διεκδικήσουν εκείνοι τα εύσημα για τα καλά πράγματα και ταυτόχρονα θα ρίξουν το φταίξιμο για τα κακά στους άλλους, ώστε μ’ αυτόν τον τρόπο να εξυψώσουν τον εαυτό τους και ν’ απαξιώσουν τους άλλους. Οι αντίχριστοι τρέφουν μεγάλη ζήλια και μίσος για όσους επιδιώκουν την αλήθεια και είναι σε θέση να μιλήσουν για τη δική τους βιωματική μαρτυρία. Φοβούνται ότι αυτοί οι άνθρωποι θ’ απειλήσουν τη θέση τους, κι έτσι κάνουν ό,τι μπορούν για να τους επιτεθούν και να τους αποκλείσουν. Απαγορεύουν στους αδελφούς και στις αδελφές να έρχονται σ’ επαφή με τους ανθρώπους που είναι σε θέση να μιλήσουν για τη βιωματική τους μαρτυρία, να τους πλησιάζουν, να τους στηρίζουν ή να τους επαινούν. Αυτό είναι που αποκαλύπτει περισσότερο τη σατανική φύση των αντίχριστων, η οποία αποστρέφεται την αλήθεια και μισεί τον Θεό. Κι έτσι, αποδεικνύει επίσης ότι οι αντίχριστοι είναι ένα κακό ρεύμα που πάει κόντρα στην εκκλησία, ότι είναι εκείνοι που φταίνε για την αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας και την παρακώληση του θελήματος του Θεού. Επιπλέον, οι αντίχριστοι συχνά κατασκευάζουν ψέματα και διαστρεβλώνουν τα γεγονότα στους αδελφούς και στις αδελφές, απαξιώνοντας και καταδικάζοντας τους ανθρώπους που μπορούν να μιλήσουν για τη δική τους βιωματική μαρτυρία. Όποιο έργο κι αν κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, οι αντίχριστοι βρίσκουν δικαιολογίες για να τους αποκλείσουν και να τους καταστείλουν και είναι επικριτικοί απέναντί τους, λέγοντας ότι είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι, ότι τους αρέσει να επιδεικνύονται και ότι τρέφουν φιλοδοξίες. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάποια βιωματική μαρτυρία και κατέχουν κάποια από την αλήθεια-πραγματικότητα. Έχουν σχετικά καλή ανθρώπινη φύση, έχουν συνείδηση και λογική και μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Και παρόλο που μπορεί να έχουν κάποια ελαττώματα, κάποιες ελλείψεις και ν’ αποκαλύπτουν περιστασιακά μια διεφθαρμένη διάθεση, μπορούν να κάνουν αυτοκριτική και να μετανοήσουν. Αυτούς τους ανθρώπους θα σώσει ο Θεός. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ελπίδα να οδηγηθούν στην τελείωση από τον Θεό. Με λίγα λόγια, αυτοί οι άνθρωποι είναι κατάλληλοι να κάνουν ένα καθήκον. Ικανοποιούν τις απαιτήσεις και τις αρχές για την εκτέλεση ενός καθήκοντος. Όμως, οι αντίχριστοι σκέφτονται μέσα τους: «Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να το ανεχτώ αυτό. Θέλεις να έχεις ρόλο στον τομέα μου, να με ανταγωνιστείς. Αυτό είναι αδύνατον· μην το σκέφτεσαι καν. Είσαι πιο μορφωμένος από μένα, πιο εύγλωττος από μένα, πιο δημοφιλής από μένα και επιδιώκεις την αλήθεια με μεγαλύτερη επιμέλεια από ό,τι εγώ. Αν συνεργαζόμουν μαζί σου και μου έκλεβες τη δόξα, τι θα έκανα τότε;» Λαμβάνουν υπόψη τους τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Όχι. Τι σκέφτονται; Σκέφτονται μόνο πώς θα διατηρήσουν τη θέση τους. Παρόλο που οι αντίχριστοι ξέρουν ότι είναι ανίκανοι να κάνουν πραγματικό έργο, δεν καλλιεργούν ούτε προάγουν ανθρώπους καλού επιπέδου που επιδιώκουν την αλήθεια. Προάγουν μόνο εκείνους που τους κολακεύουν, εκείνους που έχουν την τάση να λατρεύουν τους άλλους, που τους εγκρίνουν και τους θαυμάζουν βαθιά μέσα τους, εκείνους που είναι καταφερτζήδες, που δεν κατανοούν καθόλου την αλήθεια και δεν έχουν ικανότητα διάκρισης. Οι αντίχριστοι παίρνουν με το μέρος τους αυτούς τους ανθρώπους για να τους υπηρετούν, να τρέχουν εδώ κι εκεί γι’ αυτούς και να περιστρέφονται γύρω από αυτούς όλη μέρα. Αυτό δίνει στους αντίχριστους δύναμη μέσα στην εκκλησία και έχει ως αποτέλεσμα να προσελκύονται πολλοί άνθρωποι κοντά τους και να τους ακολουθούν, και κανείς να μην τολμάει να τους προσβάλει. Όλοι οι άνθρωποι τους οποίους καλλιεργούν οι αντίχριστοι είναι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν πνευματική κατανόηση και δεν ξέρουν τίποτε άλλο πέρα από το ν’ ακολουθούν κανόνες. Τους αρέσει ν’ ακολουθούν τις τάσεις και τις κυρίαρχες δυνάμεις. Είναι το είδος των ανθρώπων που τους εμψυχώνει να έχουν έναν ισχυρό αφέντη· πρόκειται για ένα μάτσο μπερδεμένων ανθρώπων. Πώς το λέει το ρητό των άπιστων; Καλύτερα ιπποκόμος ενός καλού ανθρώπου παρά λατρεμένος πρόγονος ενός κακού ανθρώπου. Οι αντίχριστοι κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Ενεργούν σαν λατρεμένοι πρόγονοι τέτοιων ανθρώπων και προσπαθούν να τους καλλιεργήσουν ως σημαιοφόρους και ένθερμους υποστηρικτές τους. Όποτε ένας αντίχριστος έχει την εξουσία σε μια εκκλησία, θα στρατολογεί πάντα ως βοηθούς του ανθρώπους που είναι μπερδεμένοι και που χαζολογούν στα τυφλά, ενώ θα αποκλείει και θα καταστέλλει τους ανθρώπους με επίπεδο που μπορούν να κατανοήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, που μπορούν ν’ αναλάβουν έργο και, ιδίως, τους επικεφαλής και τους εργάτες που είναι ικανοί να κάνουν πραγματικό έργο. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δημιουργούνται δύο στρατόπεδα στην εκκλησία: Στο ένα στρατόπεδο βρίσκονται εκείνοι που έχουν σχετικά ειλικρινή ανθρώπινη φύση, που κάνουν το καθήκον τους με ειλικρίνεια και επιδιώκουν την αλήθεια. Στο άλλο στρατόπεδο βρίσκονται ένα μάτσο μπερδεμένοι άνθρωποι που χαζολογούν στα τυφλά και καθοδηγούνται από τους αντίχριστους. Αυτά τα δύο στρατόπεδα θα συνεχίσουν να μάχονται το ένα ενάντια στο άλλο έως ότου αποκαλυφθούν και αποκλειστούν οι αντίχριστοι. Οι αντίχριστοι πάντοτε πολεμούν και ενεργούν ενάντια σ’ εκείνους που κάνουν το καθήκον τους με ειλικρίνεια και που επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν αναστατώνει αυτό σοβαρά το έργο της εκκλησίας; Δεν διαταράσσει και αναστατώνει το έργο του Θεού; Δεν είναι αυτή η δύναμη των αντίχριστων τροχοπέδη και εμπόδιο που δεν αφήνει το θέλημα του Θεού να πραγματοποιηθεί στην εκκλησία; Δεν είναι μια μοχθηρή δύναμη που εναντιώνεται στον Θεό;

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)

Αν κρίνουμε από την προσέγγιση που ακολουθούν οι αντίχριστοι στο να ελέγχουν τις καρδιές των ανθρώπων, η ανθρώπινη φύση τους είναι ποταπή και εγωιστική, ενώ η διάθεσή τους αποστρέφεται την αλήθεια, είναι μοχθηρή και φαύλη. Οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν κάθε λογής ποταπά και υποχθόνια κόλπα για να πετύχουν τους στόχους τους, χωρίς να ντρέπονται καθόλου· αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό της μοχθηρής φύσης τους. Επίσης, χωρίς να υπολογίζουν καθόλου το αν οι άνθρωποι είναι ή δεν είναι πρόθυμοι, χωρίς να τους ενημερώνουν και χωρίς να πάρουν τη συγκατάθεσή τους, θέλουν πάντα να έχουν τον έλεγχό τους, να τους χειραγωγούν και να κυριαρχούν πάνω τους. Θέλουν να χειραγωγούν καθετί που σκέφτονται και επιθυμούν μέσα τους οι άνθρωποι, θέλουν να έχουν οι άλλοι μια θέση για τους ίδιους στις καρδιές τους, να τους λατρεύουν και να τους θαυμάζουν σε κάθε τι. Θέλουν να περιορίζουν και να επηρεάζουν τους άλλους με τα λόγια και με τις οπτικές τους, να τους χειραγωγούν και να τους ελέγχουν με βάση τις δικές τους επιθυμίες. Τι διάθεση είναι αυτή; Δεν είναι φαυλότητα; Είναι ακριβώς σαν να σε αρπάζει από τον σβέρκο μια τίγρη και να σε δαγκώνει: —όσο κι αν παλεύεις να πάρεις ανάσα και πασχίζεις να κουνηθείς, δεν μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, αλλά αντίθετα, είσαι παγιδευμένος μέσα στα θανατηφόρα σαγόνια της, που δεν ανοίγουν με τίποτα. Όσο κι αν προσπαθείς να απελευθερωθείς, δεν μπορείς, και όσο κι αν ικετεύεις την τίγρη να ανοίξει το στόμα της, αυτό είναι αδύνατο, δεν χωράει συζήτηση. Τέτοια ακριβώς διάθεση έχουν και οι αντίχριστοι. Ας πούμε ότι συζητάς μαζί τους και λες: «Δεν μπορείς, σε παρακαλώ να πάψεις να ψάχνεις τρόπους για να ελέγχεις τους ανθρώπους; Δεν μπορείς να φερθείς σωστά και να γίνεις ακόλουθος; Δεν μπορείς να φέρεσαι σωστά, να εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου και να μένεις στη θέση σου;» Θα μπορούσαν, άραγε, να συμφωνήσουν σ’ αυτό; Θα μπορούσες, αν χρησιμοποιούσες την καλή συμπεριφορά ή όση αλήθεια καταλαβαίνεις, να τους αποτρέψεις από το να συνεχίσουν στην ίδια πορεία; Υπάρχει κανένας που θα μπορούσε να αλλάξει την οπτική τους; Αν κρίνουμε από τη φαύλη διάθεση που έχουν οι αντίχριστοι, κανείς δεν θα μπορούσε να αλλάξει τις σκέψεις και τις οπτικές τους, ούτε θα μπορούσε κανείς να αλλάξει την επιθυμία τους να ελέγξουν τις καρδιές των ανθρώπων. Κανένας δεν μπορεί να τους αλλάξει ούτε να διαπραγματευτεί μαζί τους· αυτό θα πει «φαυλότητα».

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο τρίτο: Ελέγχουν τα οικονομικά της εκκλησίας, καθώς και τις καρδιές των ανθρώπων

Η έμφυτη φύση-ουσία των αντίχριστων, αυτών των διαβόλων και των σατανάδων, είναι να ανταγωνίζονται τον Θεό για τα πάντα. Μέσα στην εκκλησία, εκτός από το να πολεμούν με τον Θεό για τον εκλεκτό λαό Του, οι αντίχριστοι προσπαθούν επιπλέον να οικειοποιηθούν τις προσφορές που έχουν κάνει οι άνθρωποι σ’ Αυτόν. Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται πως οι αντίχριστοι είναι άπληστοι, αλλά στην πραγματικότητα, ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι έχουν τη διάθεση και την ουσία των αντίχριστων. Το ότι θέλουν να αρπάξουν και να κατασπαράξουν τα χρήματα και τα αντικείμενα που προσφέρουν οι άνθρωποι στον Θεό, στην ουσία του, αποτελεί φαυλότητα. Είναι το ίδιο με το εξής παράδειγμα: αγόρασες ένα καινούργιο χοντρό μπουφάν, το οποίο είναι στιλάτο και καλής ποιότητας, και τότε κάποιος το βλέπει και λέει: «Αυτό το χοντρό μπουφάν που φοράς είναι πιο καλό από το δικό μου. Το δικό μου το κουρελιασμένο έχει τρύπες και είναι παλιομοδίτικο. Πώς είναι δυνατόν το δικό σου να είναι τόσο ωραίο;» Όταν τελειώσει αυτό που λέει, σου αρπάζει με τη βία το μπουφάν και μετά σου δίνει το δικό του το φθαρμένο. Δεν μπορείς να αρνηθείς να κάνεις ανταλλαγή μαζί του —θα σε κάνει να υποφέρεις, θα σου κάνει τη ζωή δύσκολη, θα σε χτυπήσει και μπορεί ακόμα και να σε σκοτώσει. Θα τολμούσες να του αντισταθείς; Δεν θα τολμούσες να του αντισταθείς και θα σου έπαιρνε τα πράγματά σου ενάντια στη θέλησή σου. Τι διάθεση έχει, λοιπόν, αυτός ο άνθρωπος; Μια φαύλη διάθεση. Έχει καμία διαφορά αυτό με τη διάθεση που έχουν οι αντίχριστοι να πάρουν στην κατοχή τους και να χρησιμοποιήσουν την περιουσία της εκκλησίας; (Όχι, δεν έχει.) Σύμφωνα με την άποψη των αντίχριστων για την περιουσία, από τη στιγμή που γίνονται επικεφαλής και «αξιωματούχοι» και έχουν υπό τον έλεγχό τους την περιουσία της εκκλησίας, η περιουσία της εκκλησίας είναι δική τους. Όποιος κι αν έκανε την προσφορά, ό,τι κι αν προσέφερε, οι αντίχριστοι θα το αρπάξουν για τον εαυτό τους. Τι σημαίνει να αρπάξει κανείς κάτι; Σημαίνει ότι από τη στιγμή που η περιουσία της εκκλησίας —η οποία θα έπρεπε να χρησιμοποιείται και να κατανέμεται σωστά σύμφωνα με τους κανονισμούς της εκκλησίας— περνάει στον έλεγχο των αντίχριστων, μόνο εκείνοι έχουν αποκλειστικά την εξουσία για να τη χρησιμοποιούν. Ακόμα κι όταν αυτήν την περιουσία την έχει ανάγκη το έργο της εκκλησίας ή οι εργάτες της εκκλησίας, οι αντίχριστοι δεν αφήνουν να χρησιμοποιηθεί. Μόνον οι ίδιοι επιτρέπεται να τη χρησιμοποιήσουν. Ως προς το πώς θα χρησιμοποιηθεί και θα κατανεμηθεί η περιουσία της εκκλησίας, οι αντίχριστοι θα πουν την τελευταία κουβέντα· αν θέλουν να σου επιτρέψουν να τη χρησιμοποιήσεις, τότε μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις, κι αν όχι, τότε δεν μπορείς. Αν τα χρήματα από τις προσφορές της εκκλησίας δεν είναι πολλά και οι αντίχριστοι, μόλις τα πάρουν στην κατοχή τους, τα εξαντλήσουν πλήρως για τα προσωπικά τους έξοδα, δεν τους ενδιαφέρει που δεν έχουν μείνει χρήματα για το έργο της εκκλησίας. Δεν υπολογίζουν ούτε το έργο της εκκλησίας ούτε τις συνηθισμένες δαπάνες της εκκλησίας. Το μόνο που θέλουν είναι να πάρουν αυτά τα κονδύλια και να τα ξοδέψουν οι ίδιοι, θεωρώντας τα σαν δικά τους έσοδα. Δεν είναι ντροπιαστική αυτή η πρακτική; (Ναι, είναι.) Σε μερικές εκκλησίες που βρίσκονται σε σχετικά πλούσιες περιοχές, οι αντίχριστοι σκέφτονται: «Ωραίο είναι αυτό το μέρος. Σχετικά με τις δαπάνες, μπορώ να σπαταλάω και να κάνω ό,τι θέλω, δεν υπάρχει λόγος να τηρώ τους κανονισμούς και τις αρχές της εκκλησίας. Μπορώ να ξοδεύω τα χρήματα όπως θέλω. Από τη στιγμή που έγινα επικεφαλής, μπορώ επιτέλους να απολαύσω τη ζωή μου, ξοδεύοντας χρήματα χωρίς να χρειάζεται να τα υπολογίζω. Αν θέλω να χαλάσω χρήματα για κάτι, αρκεί να πω μια κουβέντα, δεν υπάρχει λόγος να ανησυχώ γι’ αυτό, και φυσικά δεν είναι ανάγκη να το συζητήσω με κανέναν». Όταν είναι να ξοδέψουν τον πλούτο της εκκλησίας, οι αντίχριστοι έχουν όλη την εξουσία οι ίδιοι, ενεργούν απερίσκεπτα και ξοδεύουν τα χρήματα αλόγιστα. Εκτός του ότι δεν κάνουν καθόλου έργο σύμφωνα με τις αρχές της εκκλησίας ή με τις εργασιακές ρυθμίσεις, οι αντίχριστοι μεταχειρίζονται την περιουσία της εκκλησίας με τον ίδιο τρόπο, χωρίς καθόλου αρχές. Μήπως δεν καταλαβαίνουν τις αρχές; Όχι, ξέρουν πολύ καλά τις αρχές που ρυθμίζουν το πώς να κατανεμηθεί και να δαπανηθεί η περιουσία της εκκλησίας, αλλά δεν μπορούν να ελέγξουν την απληστία και τις επιθυμίες τους. Όταν είναι συνηθισμένοι άνθρωποι που δεν έχουν καθόλου θέση, είναι ταπεινοί και ζουν μια απλή καθημερινότητα, μόλις όμως γίνουν επικεφαλής, καβαλάνε το καλάμι. Αποκτάνε ιδιοτροπίες στο ντύσιμο και το φαγητό τους· δεν τρώνε πια συνηθισμένα γεύματα και στο ντύσιμο μαθαίνουν να ψάχνουν να βρουν ποιότητα και διάσημες μάρκες. Όλα πρέπει να είναι υψηλής ποιότητας· μόνο τότε θεωρούν ότι είναι συμβατά με την ταυτότητα και τη θέση τους. Μόλις γίνουν επικεφαλής οι αντίχριστοι, είναι λες και όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές τούς οφείλουν ένα χρέος και πρέπει να τους προσφέρουν δώρα. Αν εμφανιστεί κάτι καλό, πρέπει να έχουν οι ίδιοι προτεραιότητα, κι οι αδελφοί και οι αδελφές θα πρέπει να ξοδέψουν τα χρήματά τους γι’ αυτούς. Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι το να γίνει κάποιος επικεφαλής σημαίνει πως πρέπει να έχει τη δύναμη για να δώσει προτεραιότητα στο να πάρει στην κατοχή του και να χρησιμοποιήσει την περιουσία της εκκλησίας. Όχι μόνο σκέφτονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά και συμπεριφέρονται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Και μάλιστα, το παρατραβάνε, με αποτέλεσμα να αηδιάζουν τους άλλους ανθρώπους. Αν το δούμε από αυτήν την οπτική, τι χαρακτήρα έχουν οι αντίχριστοι; Μόλις γίνουν επικεφαλής, και χωρίς να έχουν κάνει ούτε ίχνος έργου, θέλουν να πάρουν στην κατοχή τους τις προσφορές και δίνουν προτεραιότητα στο να τις χρησιμοποιήσουν οι ίδιοι. Τι είδους άνθρωπος είναι ικανός να κάνει τέτοια πράγματα; Μόνο ένας ληστής, ένας τύραννος ή ένας τραμπούκος της γειτονιάς θα μπορούσε να κάνει τέτοια πράγματα.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο τρίτο: Ελέγχουν τα οικονομικά της εκκλησίας, καθώς και τις καρδιές των ανθρώπων

Σχετικές βιωματικές εμπειρίες

Αντιμέτωπη με την καταπίεση λόγω μιας ειλικρινούς αναφοράς

Σχετικοί ύμνοι

Ποιος νοιάζεται για την καρδιά του Θεού;