Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Το κύριο χαρακτηριστικό της διάθεσης των αντίχριστων ως προς τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν την αλήθεια είναι η αποστροφή και όχι απλώς η έλλειψη ενδιαφέροντος. Η έλλειψη ενδιαφέροντος είναι μόνο μια σχετικά ήπια στάση απέναντι στην αλήθεια που δεν έχει κλιμακωθεί στο επίπεδο της εχθρικότητας, της καταδίκης ή της εναντίωσης. Είναι απλώς και μόνο να μην ενδιαφέρεται κάποιος για την αλήθεια, να μη θέλει να της δώσει σημασία και να λέει: «Ποια θετικά πράγματα; Ποια αλήθεια; Ακόμα κι αν αποκτήσω αυτά τα πράγματα, τι θα γίνει; Μήπως θα βελτιώσουν τη ζωή μου ή θα ενισχύσουν τις ικανότητές μου;» Δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτά τα πράγματα, οπότε δεν ασχολείται μαζί τους, αλλά αυτό απέχει από την αποστροφή. Η αποστροφή υποδηλώνει μια συγκεκριμένη στάση. Τι είδους στάση; Μόλις ακούσουν για οποιοδήποτε θετικό πράγμα και οτιδήποτε σχετικό με την αλήθεια, νιώθουν μίσος, απέχθεια, αντίσταση και απροθυμία ν’ ακούσουν. Μάλιστα, μπορεί και να προσπαθήσουν να βρουν αποδείξεις για να καταδικάσουν και να σπιλώσουν την αλήθεια. Αυτή είναι η διάθεση-ουσία τους που αποστρέφεται την αλήθεια.

Ακριβώς όπως και οι άλλοι άνθρωποι, οι αντίχριστοι μπορούν να διαβάζουν τα λόγια του Θεού, ν’ ακούνε αυτά που λέει ο Θεός και να βιώνουν το έργο του Θεού. Επιφανειακά, φαίνεται ότι και εκείνοι μπορούν να κατανοήσουν την κυριολεκτική σημασία των λόγων του Θεού, να ξέρουν τι έχει πει ο Θεός και να γνωρίζουν ότι αυτά τα λόγια δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους ν’ ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι και να είναι καλοί άνθρωποι. Ωστόσο, αυτά τα πράγματα παραμένουν γι’ αυτούς απλώς και μόνο θεωρητικά. Τι σημαίνει ότι παραμένουν θεωρητικά; Είναι όπως κάποιοι άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν ότι μια θεωρία σ’ ένα βιβλίο είναι καλή, αλλά όταν τη συγκρίνουν με την πραγματική ζωή και σκέφτονται τις πονηρές τάσεις, την ανθρώπινη διαφθορά και τις διάφορες ανάγκες όλης της ανθρωπότητας, βρίσκουν αυτήν τη θεωρία ανέφικτη και αποκομμένη από την πραγματική ζωή και συνειδητοποιούν ότι δεν μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να προσαρμοστούν σ’ αυτές τις πονηρές τάσεις και σ’ αυτήν την πονηρή κοινωνία και να συμβαδίσουν μ’ αυτά. Επομένως, πιστεύουν ότι αυτή η θεωρία είναι καλή, αλλά ότι είναι μόνο κάτι που μένει στα λόγια, για να ικανοποιεί τις επιθυμίες και τις φαντασιώσεις της ανθρωπότητας για όμορφα πράγματα. Για παράδειγμα, αν σε κάποιον αρέσει η θέση και επιθυμεί να γίνει αξιωματούχος και να τον εξυψώνουν και να τον λατρεύουν οι άλλοι, πρέπει να βασιστεί σε μη κανονικές μεθόδους, όπως τα ψέματα, η αυτοπροβολή, η ποδοπάτηση των άλλων και ούτω καθεξής, προκειμένου να πετύχει αυτόν τον στόχο. Ωστόσο, αυτά ακριβώς είναι τα πράγματα που καταδικάζει η αλήθεια. Καταδικάζει και αρνείται αυτές τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες των ανθρώπων. Στην πραγματική ζωή, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι θεμιτό να προσπαθούν να διακριθούν, αλλά αυτές οι απαιτήσεις είναι καταδικαστέες από τον Θεό και την αλήθεια. Επομένως, αυτές οι απαιτήσεις δεν γίνονται αποδεκτές στον οίκο του Θεού, δεν υπάρχει χώρος για να τεθούν σ’ εφαρμογή και δεν υπάρχει περιθώριο να πραγματοποιηθούν. Θα τις εγκαταλείψουν, όμως, οι αντίχριστοι; (Δεν θα τις εγκαταλείψουν.) Σωστά· δεν θα τις εγκαταλείψουν. Μόλις το βλέπουν αυτό οι αντίχριστοι, σκέφτονται: «Τώρα κατάλαβα: Άρα, η αλήθεια απαιτεί από τους ανθρώπους να είναι ανιδιοτελείς, να θυσιάζονται, να είναι ανεκτικοί και γενναιόδωροι, να παραμερίσουν το εγώ τους και να ζουν για τους άλλους. Αυτή είναι η αλήθεια». Μόλις ορίσουν την αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο, αποκτούν ενδιαφέρον γι’ αυτήν ή μήπως νιώθουν απέχθεια γι’ αυτήν; Νιώθουν απέχθεια γι’ αυτήν και απέχθεια για τον Θεό και λένε: «Ο θεός λέει πάντα την αλήθεια, εκθέτει πάντα ακάθαρτα πράγματα όπως οι ανθρώπινες επιθυμίες και φιλοδοξίες και εκθέτει πάντα αυτό που βρίσκεται στο βάθος της ψυχής των ανθρώπων. Φαίνεται ότι ο θεός συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια με στόχο να στερήσει από τους ανθρώπους την επιδίωξη της θέσης, των επιθυμιών και των φιλοδοξιών τους. Αρχικά, νόμιζα ότι ο θεός μπορούσε να ικανοποιήσει τις επιθυμίες των ανθρώπων, να εκπληρώσει τις ελπίδες και τα όνειρά τους και να τους δώσει αυτό που θέλουν. Δεν περίμενα ότι ο θεός ήταν τέτοιου είδους θεός. Δεν φαίνεται και τόσο σπουδαίος. Εγώ ξεχειλίζω από φιλοδοξίες και επιθυμίες —άραγε μπορεί να συμπαθεί ο θεός έναν άνθρωπο σαν εμένα; Κρίνοντας από αυτά που έλεγε ανέκαθεν ο θεός και από όσα κρύβονται ανάμεσα στα λόγια του, φαίνεται ότι ο θεός δεν συμπαθεί ανθρώπους σαν εμένα ούτε μπορεί να τα πηγαίνει καλά με κάποιον σαν εμένα. Φαίνεται ότι δεν μπορώ να τα πηγαίνω καλά μ’ έναν τέτοιο πρακτικό θεό. Γιατί βρίσκω τόσο δυσάρεστα τα λόγια που λέει, το έργο που κάνει, τις αρχές των πράξεών του και τη διάθεσή του; Ο θεός ζητά από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς, να έχουν συνείδηση, να τον αναζητούν, να τον υπακούν και να έχουν φόβο θεού όταν τους συμβαίνει κάτι, καθώς και να εγκαταλείψουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους —δεν μπορώ να τα κάνω αυτά τα πράγματα! Αυτό που απαιτεί ο θεός όχι μόνο είναι ασύμβατο με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, αλλά και δείχνει αναισθησία για τα ανθρώπινα αισθήματα. Πώς μπορώ να πιστέψω σ’ αυτόν;» Αφού, κλωθογυρίσουν τα πράγματα στο μυαλό τους μ’ αυτόν τον τρόπο, αναπτύσσουν καλά αισθήματα απέναντι στον Θεό ή μήπως απομακρύνονται από Αυτόν; (Απομακρύνονται.) Μετά από μια περίοδο βίωσης, οι αντίχριστοι νιώθουν ολοένα και περισσότερο ότι οι άνθρωποι σαν εκείνους, που έχουν φιλοδοξίες, επιθυμίες και πολλές βλέψεις, δεν θα είναι καλοδεχούμενοι στον οίκο του Θεού, ότι δεν υπάρχει εδώ περιθώριο να χρησιμοποιήσουν τις δεξιότητές τους και ότι δεν μπορούν εδώ να πετύχουν ελεύθερα τις βλέψεις τους. Σκέφτονται: «Στον οίκο του θεού δεν μπορώ να φανερώσω το εξαιρετικό ταλέντο μου. Ποτέ δεν θα έχω την ευκαιρία να διακριθώ. Λένε ότι δεν έχω πνευματική κατανόηση, ότι δεν κατανοώ την αλήθεια και ότι έχω τη διάθεση ενός αντίχριστου. Όχι μόνο δεν έχω προαχθεί ούτε έχω τοποθετηθεί σε σημαντικό πόστο, αλλά καταδικάστηκα κιόλας. Γιατί είναι λάθος να εγκαθιδρύσω το δικό μου ανεξάρτητο βασίλειο; Γιατί είναι λάθος να τιμωρώ τους άλλους; Εφόσον έχω δύναμη, έτσι πρέπει να φέρομαι! Ποιος δεν θα φερόταν έτσι αν είχε δύναμη; Γιατί είναι λάθος, λοιπόν, να εμπλακώ σε βρόμικα παιχνίδια και να νοθεύσω τις εκλογές; Όλοι οι άπιστοι το ίδιο δεν κάνουν; Γιατί δεν επιτρέπεται στον οίκο του θεού; Μάλιστα λένε κι ότι είναι ξεδιάντροπο. Πώς γίνεται να θεωρείται ξεδιάντροπο; Ο άνθρωπος αγωνίζεται να ανέβει προς τα πάνω· το νερό κυλάει προς τα κάτω. Αυτό είναι το σωστό! Ο οίκος του θεού δεν έχει πλάκα. Όμως, οι άνθρωποι στον έξω κόσμο είναι πολύ φαύλοι και δεν είναι εύκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά μαζί τους. Συγκριτικά, οι άνθρωποι στον οίκο του θεού συμπεριφέρονται λίγο καλύτερα. Αν δεν υπήρχε θεός, θα ήταν υπέροχο ν’ αράξω εδώ· αν ο θεός και η αλήθεια δεν κυβερνούσαν τους ανθρώπους, θα ήμουν εγώ το αφεντικό στον οίκο του θεού, κύριος και βασιλιάς». Όσο κάνουν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού, βιώνουν συνεχώς διάφορα πράγματα, κλαδεύονται διαρκώς και αλλάζουν πολλά διαφορετικά καθήκοντα· στο τέλος, συνειδητοποιούν το εξής και λένε: «Στον οίκο του θεού, ό,τι συμβαίνει αξιολογείται και λύνεται χρησιμοποιώντας την αλήθεια. Δίνεται πάντα έμφαση στην αλήθεια και ο θεός μιλάει συνεχώς γι’ αυτήν. Δεν μπορώ εδώ να πετύχω ελεύθερα τις βλέψεις μου!» Έχοντας φτάσει σ’ αυτό το σημείο στα βιώματά τους, νιώθουν ολοένα και μεγαλύτερη αποστροφή για την αλήθεια, για το γεγονός ότι βασιλεύει η αλήθεια, για το γεγονός ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι η αλήθεια και για την αναζήτηση της αλήθειας. Σε ποιον βαθμό νιώθουν αποστροφή γι’ αυτά τα πράγματα; Δεν θέλουν καν ν’ αναγνωρίσουν ή ν’ αποδεχθούν τα δόγματα των αληθειών που είχαν αναγνωρίσει στην αρχή και νιώθουν ακραία απέχθεια μέσα τους. Έτσι, μόλις έρχεται η στιγμή για μια συνάθροιση, τους πιάνει νύστα και ανησυχία. Γιατί είναι ανήσυχοι; Σκέφτονται: «Αυτές οι συναθροίσεις κρατάνε κάθε φορά τρεις τέσσερις ώρες· πότε θα τελειώσει αυτό; Δεν θέλω ν’ ακούω πλέον!» Κάθονται στα καρφιά —αυτή είναι η φράση που περιγράφει την ψυχολογική τους διάθεση. Συνειδητοποιούν ότι, εφόσον η αλήθεια βασιλεύει στον οίκο του Θεού, δεν θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να διακριθούν, αλλά πάντα θα τους περιορίζουν, θα τους καταδικάζουν και θα τους απορρίπτουν όλοι και ότι, όσο ικανοί κι αν είναι, δεν θα τους δοθούν σημαντικοί ρόλοι. Κατά συνέπεια, εντείνεται η απέχθειά τους για την αλήθεια και τον Θεό. Κάποιος μπορεί να ρωτήσει: «Γιατί δεν ένιωθαν απέχθεια ευθύς εξαρχής;» Είναι γεγονός ότι ένιωθαν απέχθεια ευθύς εξαρχής, αλλά εκείνη την περίοδο τα πάντα στον οίκο του Θεού ήταν άγνωστα γι’ αυτούς. Δεν είχαν ιδέα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ένιωθαν απέχθεια ή αποστροφή. Στην πραγματικότητα, ένιωθαν αποστροφή για την αλήθεια μέσα στη φύση-ουσία τους, απλώς δεν το είχαν συνειδητοποιήσει. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η φύση-ουσία αυτών των ανθρώπων αποστρέφεται την αλήθεια. Γιατί το λέω αυτό; Είναι έμφυτη η αγάπη τους για την αδικία, τη μοχθηρία, τη δύναμη, τις πονηρές τάσεις, τις θέσεις εξουσίας, τον έλεγχο των άλλων ανθρώπων και για όλα τα παρόμοια αρνητικά πράγματα. Κρίνοντας από τα πράγματα που αγαπούν, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αντίχριστοι νιώθουν αποστροφή για την αλήθεια. Επιπλέον, όσον αφορά τα πράγματα για τα οποία αγωνίζονται, αγωνίζονται για τη θέση, αγωνίζονται να διακριθούν, αγωνίζονται ν’ αποκτήσουν φωτοστέφανο, αγωνίζονται να είναι ηγέτες μεταξύ των ανθρώπων, να είναι επιβλητικοί και ισχυροί, να έχουν κύρος και δύναμη όπου μιλάνε και ενεργούν, καθώς και τη δυνατότητα να ελέγχουν τους άλλους· γι’ αυτά τα πράγματα αγωνίζονται. Είναι και αυτό μια εκδήλωση της αποστροφής που νιώθουν για την αλήθεια.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα έκτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος τρίτο)

Η κύρια εκδήλωση της αποστροφής των αντίχριστων για την αλήθεια φαίνεται από τη στάση τους απέναντί της και, ασφαλώς, εμφανίζεται και στην καθημερινή τους ζωή και στις συνήθεις δραστηριότητές τους, ιδίως στον τρόπο με τον οποίο κάνουν τα καθήκοντά τους. Εμφανίζουν διάφορες εκδηλώσεις: Πρώτον, δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια, ακόμα και όταν ξέρουν ξεκάθαρα ότι θα έπρεπε. Δεύτερον, δεν κάνουν ποτέ πράξη την αλήθεια. Εφόσον δεν αναζητούν την αλήθεια, πώς είναι δυνατόν να την κάνουν πράξη; Μόνο μέσα από την αναζήτηση μπορεί να υπάρξει κατανόηση και μόνο η κατανόηση μπορεί να οδηγήσει στην πράξη. Δεν αναζητούν ούτε παίρνουν καθόλου στα σοβαρά τις αλήθεια-αρχές, ενώ μάλιστα τις περιφρονούν, νιώθουν αποστροφή γι’ αυτές και τις αντιμετωπίζουν με εχθρικότητα. Συνεπώς, ποτέ δεν κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο, ακόμα κι όταν κατά καιρούς την κατανοούν. Για παράδειγμα, όταν τους συμβαίνει κάτι και οι άλλοι προτείνουν μια καλή πορεία δράσης, μπορεί ν’ απαντήσουν: «Τι το καλό έχει αυτό; Αν το κάνω, δεν θα χαραμιστούν οι ιδέες μου;» Κάποιοι μπορεί να πουν: «Ο οίκος του Θεού θα υποστεί απώλειες αν ενεργήσουμε με τον δικό σου τρόπο. Πρέπει να ενεργούμε σύμφωνα με τις αρχές». Εκείνοι απαντούν: «Ποιες αρχές! Ο δικός μου τρόπος είναι η αρχή. Αυτό που σκέφτομαι εγώ είναι η αρχή!» Δεν δείχνει αυτό ότι δεν κάνουν πράξη την αλήθεια; (Ναι.) Άλλη μία από τις κύριες εκδηλώσεις τους είναι ότι ποτέ δεν διαβάζουν τα λόγια του Θεού ούτε επιδίδονται σε πνευματικές ασκήσεις. Κάποιοι άνθρωποι, όταν είναι απασχολημένοι με το έργο τους και δεν μπορούν να βρουν χρόνο για να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, συλλογίζονται σιωπηλά ή τραγουδούν μερικούς ύμνους και, αν περάσουν πολλές μέρες χωρίς να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, νιώθουν ένα κενό. Όσο απασχολημένοι κι αν είναι, ξεκλέβουν μια στιγμή για να διαβάσουν ένα απόσπασμα και ν’ αναπληρώσουν το κενό, ενώ στοχάζονται μέχρι να μπορέσουν να αισθανθούν την παρουσία του Θεού και ν’ αποκτήσουν σταθερότητα μέσα τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πολύ μακριά από τον Θεό. Από την άλλη πλευρά, οι αντίχριστοι δεν στενοχωριούνται αν περάσει μια μέρα χωρίς να διαβάσουν τα λόγια του Θεού. Ακόμα κι αν δεν διαβάσουν τα λόγια του Θεού για 10 μέρες, δεν νιώθουν τίποτα. Μπορούν να συνεχίσουν να ζουν πολύ καλά χωρίς να διαβάσουν τα λόγια του Θεού για έναν χρόνο, ενώ μπορούν να περάσουν ακόμα και τρία χρόνια χωρίς να διαβάσουν τα λόγια του Θεού και να μη νιώθουν τίποτα· δεν νιώθουν φόβο ή κενό στην καρδιά τους και συνεχίζουν να ζουν άνετα. Πρέπει να νιώθουν έντονη αποστροφή για τα λόγια του Θεού! Ένας άνθρωπος μπορεί να περάσει μια μέρα χωρίς να διαβάσει τα λόγια του Θεού επειδή είναι απασχολημένος ή ίσως και 10 μέρες για τον ίδιο λόγο. Ωστόσο, αν κάποιος μπορεί να περάσει έναν ολόκληρο μήνα χωρίς να διαβάσει τα λόγια του Θεού και να μη νιώθει τίποτα, τότε υπάρχει πρόβλημα. Αν περάσει ένας χρόνος χωρίς να διαβάσει τα λόγια του Θεού, όχι μόνο δεν λαχταρά τα λόγια του Θεού, αλλά νιώθει και αποστροφή για την αλήθεια.

Άλλη μια εκδήλωση της αποστροφής που νιώθουν οι αντίχριστοι για την αλήθεια είναι η περιφρόνησή τους για τον Χριστό. Έχουμε συναναστραφεί στο παρελθόν πάνω στην περιφρόνησή τους για τον Χριστό. Τι έχει κάνει, λοιπόν, ο Χριστός για να Τον περιφρονούν; Μήπως τους πλήγωσε ή τους έβλαψε ή έκανε κάτι ενάντια στις επιθυμίες τους; Μήπως έπληξε τα συμφέροντά τους; Όχι. Ο Χριστός δεν τους κρατάει κακία και δεν Τον έχουν καν συναντήσει. Πώς γίνεται, λοιπόν, να Τον περιφρονούν; Η βαθύτερη αιτία έγκειται στην ουσία των αντίχριστων που αποστρέφεται την αλήθεια. Άλλη μια εκδήλωση της αποστροφής των αντίχριστων για την αλήθεια είναι η περιφρόνησή τους για την πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων. Η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων περικλείει ένα ευρύ φάσμα πραγμάτων, όπως όλα εκείνα που δημιούργησε ο Θεός και τους νόμους τους, τα διάφορα έμβια όντα και τους νόμους που διέπουν τη ζωή τους και, πρωτίστως, τους διάφορους νόμους που διέπουν τη ζωή των έμβιων όντων που αποκαλούνται άνθρωποι. Για παράδειγμα, τα ζητήματα της γέννησης, της γήρανσης, της ασθένειας και του θανάτου που είναι τα κοντινότερα στην ανθρώπινη ζωή· όσο γερνάνε οι άνθρωποι, δεν τους βαστάνε πια τα πόδια τους, η υγεία τους εξασθενεί, η όρασή τους ατονεί, αποκτούν προβλήματα ακοής, τους πέφτουν τα δόντια και σκέφτονται ότι πρέπει να συμφιλιωθούν με τα γηρατειά. Ο Θεός είναι κυρίαρχος σε όλα αυτά και κανείς δεν μπορεί να πάει κόντρα σ’ αυτόν τον φυσικό νόμο· οι κανονικοί άνθρωποι μπορούν ν’ αναγνωρίσουν και ν’ αποδεχθούν όλα αυτά τα πράγματα. Ωστόσο, όσα χρόνια κι αν ζήσει ένας άνθρωπος ή όποια κι αν είναι η κατάσταση της σωματικής του υγείας, κάποια πράγματα δεν αλλάζουν, όπως ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να κάνει το καθήκον του, η θέση που πρέπει να υιοθετεί και η στάση με την οποία πρέπει να κάνει το καθήκον του. Από την άλλη πλευρά, οι αντίχριστοι αρνούνται να υποκύψουν. Λένε: «Ποιος είμαι; Δεν γίνεται να γεράσω. Πρέπει να είμαι πάντα διαφορετικός από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Σου φαίνομαι γέρος; Υπάρχουν κάποια πράγματα που εσείς δεν μπορείτε να τα κάνετε σ’ αυτήν την ηλικία, αλλά εγώ μπορώ. Μπορεί εσάς να μη σας βαστάνε τα πόδια σας στα πενήντα σας, αλλά τα δικά μου πόδια παραμένουν ευκίνητα. Μάλιστα, εξασκούμαι στα άλματα από ταράτσα σε ταράτσα!» Πάντα θέλουν ν’ αμφισβητούν αυτούς τους κανονικούς νόμους που όρισε ο Θεός, προσπαθούν διαρκώς να τους παραβιάσουν και να δείξουν στους άλλους ότι είναι διαφορετικοί, ιδιαίτεροι και ανώτεροι από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Γιατί το κάνουν αυτό; Θέλουν ν’ αμφισβητήσουν τα λόγια του Θεού και ν’ αρνηθούν ότι τα λόγια Του είναι η αλήθεια. Δεν είναι αυτό μια εκδήλωση της ουσίας των αντίχριστων που αποστρέφεται την αλήθεια; (Ναι.) Υπάρχει και μια άλλη πτυχή, που είναι το γεγονός ότι οι αντίχριστοι λατρεύουν τις πονηρές τάσεις και τις σκοτεινές επιρροές· αυτό επιβεβαιώνει περαιτέρω ότι είναι εχθροί της αλήθειας. Οι αντίχριστοι θαυμάζουν απεριόριστα και λατρεύουν το καθεστώς του Σατανά, τις διάφορες ικανότητες, δεξιότητες και πράξεις των πονηρών πνευμάτων που αναφέρονται στους θρύλους, καθώς και τις πονηρές τάσεις και τις σκοτεινές επιρροές. Η πίστη τους σ’ αυτά τα πράγματα είναι ακλόνητη και δεν αμφιβάλλουν ποτέ γι’ αυτά. Όχι μόνο δεν νιώθουν μέσα τους καμία αποστροφή γι’ αυτά, αλλά και πλημμυρίζουν από σεβασμό, λατρεία και ζήλια γι’ αυτά. Μάλιστα, βαθιά μέσα τους, ακολουθούν στενά αυτά τα πράγματα. Οι αντίχριστοι έχουν μια τέτοια στάση βαθιά μέσα τους απέναντι σε αυτά τα πονηρά και σκοτεινά πράγματα. Δεν σημαίνει αυτό ότι αποστρέφονται την αλήθεια; Απολύτως! Πώς θα μπορούσε ν’ αγαπά την αλήθεια κάποιος που αγαπά αυτά τα μοχθηρά και σκοτεινά πράγματα; Αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν στις πονηρές δυνάμεις και στη συμμορία του Σατανά. Ασφαλώς, πιστεύουν ακράδαντα στα πράγματα του Σατανά, ενώ η καρδιά τους ξεχειλίζει από απέχθεια και απαξίωση για την αλήθεια και τα θετικά πράγματα.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα έκτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος τρίτο)

Γιατί αποκαλούνται αντίχριστοι; Ποια είναι η σημασία του «αντί»; Σημαίνει αντίθεση και μίσος. Σημαίνει εχθρικότητα απέναντι στον Χριστό, απέναντι στην αλήθεια και απέναντι στον Θεό. Τι σημαίνει «εχθρικότητα»; Σημαίνει να στέκεται κανείς στην απέναντι πλευρά, να σου φέρεται σαν να είσαι εχθρός, σαν να τον έχει κατακλύσει ένα μίσος μεγάλο και βαθύ· σημαίνει να είναι σε διαμετρικά αντίθετη θέση από εσένα. Αυτή είναι η νοοτροπία με την οποία προσεγγίζουν τον Θεό οι αντίχριστοι. Τι στάση έχουν απέναντι στην αλήθεια αυτοί οι άνθρωποι που μισούν τον Θεό; Είναι ικανοί ν’ αγαπούν την αλήθεια; Είναι ικανοί ν’ αποδεχθούν την αλήθεια; Σε καμία περίπτωση. Επομένως, οι άνθρωποι που αντιτίθενται στον Θεό είναι άνθρωποι που μισούν την αλήθεια. Το πρώτο πράγμα που εκδηλώνουν είναι αποστροφή απέναντι στην αλήθεια και μίσος για την αλήθεια. Μόλις ακούνε την αλήθεια ή τα λόγια του Θεού, η καρδιά τους πλημμυρίζει μίσος, και όταν κάποιος τους διαβάζει τα λόγια του Θεού, παίρνουν μια έκφραση θυμού και οργής, ακριβώς όπως όταν διαβάζει κανείς τα λόγια του Θεού σ’ έναν δαίμονα κατά τη διάδοση του ευαγγελίου. Βαθιά μέσα τους, οι άνθρωποι που αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια νιώθουν τη μεγαλύτερη αποστροφή για τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, έχουν μια στάση αντίστασης και φτάνουν μέχρι και σε σημείο να μισούν όποιον τους διαβάζει τα λόγια του Θεού ή όποιον συναναστρέφεται μαζί τους πάνω στην αλήθεια, ή να τον αντιμετωπίζουν μάλιστα σαν εχθρό. Νιώθουν ακραία αποστροφή απέναντι στις διάφορες αλήθειες και στα θετικά πράγματα. Έχουν, άραγε, έστω και ελάχιστη υποκειμενική λαχτάρα ή αγάπη για όλες τις αλήθειες, όπως το να υποτάσσεται κανείς στον Θεό, να κάνει με αφοσίωση το καθήκον του, να είναι ειλικρινής άνθρωπος, ν’ αναζητά την αλήθεια σε όλα τα πράγματα και ούτω καθεξής; Όχι, ούτε στο ελάχιστο. Επομένως, εφόσον έχουν τέτοια φύση-ουσία, αντιτίθενται ήδη στον Θεό και στην αλήθεια ευθέως. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν αγαπούν βαθιά μέσα τους ούτε την αλήθεια ούτε οποιοδήποτε θετικό πράγμα· μάλιστα, βαθιά μέσα τους, νιώθουν αποστροφή για την αλήθεια και τη μισούν. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι που είναι σε ηγετικές θέσεις πρέπει να είναι σε θέση ν’ αποδεχθούν τις διαφορετικές απόψεις των αδελφών τους, να μπορούν ν’ ανοιχτούν και να μοιραστούν με τους αδελφούς και τις αδελφές όλα όσα κρύβουν μέσα τους και να είναι σε θέση ν’ αποδεχθούν την επίπληξή τους, χωρίς να προασπίζονται τη θέση τους. Τι θα έλεγε ένας αντίχριστος για όλες αυτές τις σωστές οδούς άσκησης; Θα έλεγε: «Θα εξακολουθούσα να είμαι επικεφαλής, αν άκουγα τις απόψεις των αδελφών; Θα εξακολουθούσα να έχω θέση και κύρος; Αν δεν έχω κύρος, τότε τι έργο μπορώ να κάνω;» Αυτήν ακριβώς τη διάθεση έχουν οι αντίχριστοι· δεν αποδέχονται την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο και όσο πιο σωστή είναι μια οδός άσκησης, τόσο περισσότερο της αντιστέκονται. Δεν αποδέχονται ότι όταν κάποιος ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές, κάνει πράξη την αλήθεια. Τι πιστεύουν ότι σημαίνει να κάνει κάποιος πράξη την αλήθεια; Πιστεύουν ότι σημαίνει να αντιμετωπίζει τους πάντες χρησιμοποιώντας δολοπλοκίες, κόλπα και βία, και όχι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, την αλήθεια και την αγάπη. Κάθε μέσο και κάθε μονοπάτι τους είναι μοχθηρό. Όλα αυτά αντιπροσωπεύουν απόλυτα τη φύση-ουσία των αντίχριστων. Όλα τα κίνητρα, οι απόψεις, οι οπτικές και οι προθέσεις που συχνά αποκαλύπτουν είναι διαθέσεις αποστροφής προς την αλήθεια και μίσους για την αλήθεια, και αυτή είναι η φύση-ουσία των αντίχριστων. Τι σημαίνει, λοιπόν, να αντιτίθεται κάποιος στην αλήθεια και στον Θεό; Σημαίνει να μισεί την αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Έστω, για παράδειγμα, πως κάποιος λέει: «Ως δημιουργημένο ον, θα πρέπει κανείς να εκπληρώνει το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος. Ό,τι κι αν λέει ο Θεός, οι άνθρωποι θα πρέπει να υποτασσόμαστε, γιατί είμαστε δημιουργημένα όντα». Πώς σκέφτονται τότε οι αντίχριστοι; «Να υποταχθώ; Είναι αλήθεια ότι είμαι δημιουργημένο ον, αλλά το κατά πόσο θα υποταχθώ εξαρτάται από την περίπτωση. Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να έχω κάποιο όφελος, δεν γίνεται να βρεθώ σε μειονεκτική θέση και προτεραιότητα έχουν τα συμφέροντά μου. Αν είναι ν’ αποκομίσω ανταμοιβές ή μεγάλες ευλογίες, τότε μπορώ να υποταχθώ, αλλά αν δεν υπάρχουν ανταμοιβές και προορισμός, γιατί να υποταχθώ; Δεν μπορώ να υποταχθώ». Αυτή είναι η στάση κάποιου που δεν αποδέχεται την αλήθεια. Υποτάσσονται στον Θεό υπό προϋποθέσεις, κι αν δεν πληρούνται αυτές οι προϋποθέσεις, όχι μόνο δεν υποτάσσονται, αλλά είναι επίσης πιθανό ν’ αντιταχθούν στον Θεό και να Του αντισταθούν. Για παράδειγμα, ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς, αλλά αυτοί οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι μόνο οι ανόητοι προσπαθούν να είναι ειλικρινείς και ότι οι έξυπνοι άνθρωποι δεν το προσπαθούν. Ποια είναι η ουσία μιας τέτοιας στάσης; Είναι μίσος για την αλήθεια. Έτσι είναι η ουσία των αντίχριστων, και η ουσία τους καθορίζει το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν. Και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν καθορίζει όλα όσα κάνουν.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο πρώτο: Προσπαθούν να πάρουν τους ανθρώπους με το μέρος τους

Απ’ την οπτική της φύση-ουσίας ενός αντίχριστου, είναι εχθρικοί απέναντι στην αλήθεια. Πώς αποκαλύπτεται αυτή η φύση-ουσία της εχθρότητας απέναντι στην αλήθεια; Με το ότι, μόλις φτάσουν στ’ αυτιά τους τα λόγια του Θεού, νιώθουν αποστροφή και υπνηλία, και αποκαλύπτουν διάφορες εκφράσεις απαξίωσης, ανυπομονησίας και απροθυμίας να ακούσουν. Έτσι αποκαλύπτεται η δαιμονική τους συμπεριφορά. Εξωτερικά, φαίνεται να κάνουν το καθήκον τους και να αυτοπροσδιορίζονται ως ακόλουθοι του Θεού. Γιατί, λοιπόν, δείχνουν απειθαρχία όταν γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, όταν γίνεται συναναστροφή πάνω στα λόγια του Θεού; Γιατί δεν μπορούν να κάτσουν ακίνητοι σ’ αυτήν την περίπτωση; Μοιάζει λες και τα λόγια του Θεού κρατούν ξίφος. Μήπως τους διαπέρασαν τα λόγια του Θεού; Μήπως τους καταδίκασαν τα λόγια του Θεού; Όχι. Τα περισσότερα από αυτά τα λόγια προορίζονται να θρέψουν τους ανθρώπους· οι άνθρωποι, μόλις τα ακούσουν, ξυπνάνε, βρίσκουν τρόπο να ζήσουν και ανακτούν δυνάμεις για να ζήσουν με ανθρώπινη ομοιότητα. Γιατί, λοιπόν, κάποιοι αντιδρούν αφύσικα μόλις ακούνε αυτά τα λόγια; Έτσι αποκαλύπτει ο διάβολος την αληθινή του συμπεριφορά. Δεν νιώθουν αποστροφή όταν μιλάς για θεολογία, για αιρέσεις, για πλάνες ή για το Βιβλίο της Αποκάλυψης. Ακόμα κι αν μιλήσεις για το να είναι κανείς άδολος ή για το να είναι κανείς ανθρωπάρεσκος, ή αν διηγηθείς ηρωικές ιστορίες, και πάλι δεν νιώθουν αποστροφή. Τη στιγμή, όμως, που θ’ ακούσουν να διαβάζονται τα λόγια του Θεού, νιώθουν αποστροφή, σηκώνονται και θέλουν να φύγουν. Αν τους παροτρύνεις ν’ ακούσουν όπως πρέπει, τότε γίνονται επιθετικοί και σου ρίχνουν άγριες, θυμωμένες ματιές. Γιατί δεν μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να χωνέψουν τα λόγια του Θεού; Δεν μπορούν να κάτσουν ήσυχοι όταν ακούνε τα λόγια του Θεού. Τι συμβαίνει εδώ; Αυτό αποδεικνύει ότι το πνεύμα που έχουν μέσα τους είναι αφύσικο, είναι ένα πνεύμα που αποστρέφεται την αλήθεια και ανταγωνίζεται τον Θεό. Μόλις ακούσουν τα λόγια του Θεού, νιώθουν εσωτερική ταραχή· ο δαίμονας που έχουν μέσα τους κουνιέται, κι έτσι τους είναι αδύνατο να κάτσουν ήσυχοι. Αυτή είναι η ουσία ενός αντίχριστου. Απ’ έξω, λοιπόν, οι αντίχριστοι σιχαίνονται τα λόγια του Θεού που δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους. Σε τι αναφέρεται, όμως, πραγματικά η φράση «δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους»; Δείχνει ξεκάθαρα ότι καταδικάζουν αυτά τα λόγια, δεν τα αναγνωρίζουν ως κάτι που προέρχεται απ’ τον Θεό ούτε τα αναγνωρίζουν ως την αλήθεια ή ως την οδό της ζωής που σώζει τους ανθρώπους. Το ότι δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους είναι απλώς δικαιολογία, ένα επιφανειακό φαινόμενο. Τι σημαίνει ότι κάτι δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις τους; Ο κάθε άνθρωπος, δηλαδή, δεν έχει καθόλου αντιλήψεις σχετικά με όλα αυτά τα λόγια που λέει ο Θεός; Μπορούν όλοι να τα αποδεχθούν ως λόγια του Θεού, ως την αλήθεια; Όχι —κάθε άνθρωπος έχει, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, σε κάποιο επίπεδο, σκέψεις, αντιλήψεις ή οπτικές που έρχονται σε σύγκρουση ή που είναι αντίθετες με τα λόγια του Θεού. Οι περισσότεροι άνθρωποι, όμως, έχουν κανονικό ορθολογισμό, κι αυτός ο ορθολογισμός τούς βοηθάει να υπερνικήσουν τη στάση που κάνει την εμφάνισή της όταν έρχονται αντιμέτωποι με όσα λόγια του Θεού δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους. Ο ορθολογισμός τους τους λέει: «Μπορεί να μην συμφωνούν με τις αντιλήψεις μου, όμως δεν παύουν να είναι λόγια του Θεού· ακόμα κι αν δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις μου, ακόμα κι αν είμαι απρόθυμος να τ’ ακούσω, και νιώθω πως δεν είναι σωστά και έρχονται σε σύγκρουση με τις σκέψεις μου, αυτά τα λόγια παραμένουν η αλήθεια. Σιγά σιγά θα τα αποδεχθώ και, μια μέρα, όταν τα αναγνωρίσω όλα αυτά, τότε θα εγκαταλείψω τις αντιλήψεις μου». Ο ορθολογισμός τους τους υπαγορεύει να αφήσουν πρώτα κατά μέρος τις αντιλήψεις τους· οι αντιλήψεις τους δεν είναι η αλήθεια και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τα λόγια του Θεού. Ο ορθολογισμός τους τους υπαγορεύει να αποδεχθούν τα λόγια του Θεού με μια στάση υποταγής και ειλικρίνειας, αντί να αντιπαραθέτουν στα λόγια του Θεού τις δικές τους αντιλήψεις και οπτικές. Έτσι, λοιπόν, όταν ακούνε τα λόγια του Θεού, αποδέχονται όσα συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους και κάθονται ήσυχα ν’ ακούσουν. Όσο γι’ αυτά που δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους, ψάχνουν και γι’ αυτά λύσεις, παλεύουν ν’ αφήσουν κατά μέρος τις αντιλήψεις τους και να συμβαδίσουν με τον Θεό. Αυτή είναι η κανονική συμπεριφορά των περισσότερων λογικών ανθρώπων. Ωστόσο, όταν οι αντίχριστοι λένε πως κάτι «δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις τους», δεν εννοούν το ίδιο με τους συνηθισμένους ανθρώπους. Στην περίπτωση των αντίχριστων, η φράση έχει σοβαρά προβλήματα· είναι κάτι εντελώς αντίθετο με τις ενέργειες, τα λόγια, την ουσία και τη διάθεση του Θεού, κάτι που ανήκει σε μια σατανική διάθεση-ουσία. Στην περίπτωσή τους, πρόκειται για καταδίκη, βλασφημία και γελοιοποίηση των λόγων του Θεού. Πιστεύουν πως αυτή η κοινή και ευκολονόητη ανθρώπινη γλώσσα που μιλάει ο Θεός δεν είναι η αλήθεια και δεν μπορεί να σώσει τους ανθρώπους. Αυτό ακριβώς εννοούν οι αντίχριστοι όταν λένε πως κάτι «δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις τους». Ποια είναι, λοιπόν, η ουσία του πράγματος; Στην πραγματικότητα, πρόκειται για καταδίκη, άρνηση και βλασφημία κατά του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο: Περιφρονούν την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και αψηφούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού (Μέρος πέμπτο)

Οι αντίχριστοι έχουν έμφυτη αποστροφή προς την αλήθεια, και όλα τα λόγια που εκφράζει ο Θεός είναι η αλήθεια, κι αυτά τα λόγια τα βρίσκουν μέσα τους εντελώς αποκρουστικά, και δεν είναι διατεθειμένοι ούτε να τα ακούσουν ούτε να τα αποδεχθούν. Τα λόγια του Θεού που εκθέτουν και κρίνουν την ανθρωπότητα καταδικάζουν αυτούς τους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους, και γι’ αυτούς τα συγκεκριμένα λόγια είναι μορφές καταδίκης και κρίσης ή κατάρες, που τους κάνουν να νιώθουν άβολα και αμήχανα όταν τα ακούνε. Τι σκέφτονται μέσα τους; «Όλα αυτά τα λόγια που λέει ο θεός με κρίνουν και με καταδικάζουν. Απ’ ό,τι φαίνεται, κάποιος σαν εμένα δεν μπορεί να σωθεί· είμαι ο τύπος ανθρώπου που αποκλείεται και απορρίπτεται. Αφού δεν έχω καμία ελπίδα σωτηρίας, σε τι ωφελεί να πιστεύω στον θεό; Η αλήθεια, όμως, είναι ότι παραμένει θεός, είναι η σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο θεός, αυτός που έχει πει τόσα λόγια και έχει τόσους ακόλουθους. Τι να κάνω γι’ αυτό;» Αυτό το ζήτημα τους προκαλεί ανησυχία· αν εκείνοι δεν μπορούν να κερδίσουν κάτι, δεν θέλουν να το έχει κανένας άλλος. Αν οι άλλοι μπορούν να το κερδίσουν κι εκείνοι όχι, τότε νιώθουν έντονο μίσος και δυστυχία. Ελπίζουν ο ενσαρκωμένος Θεός να μην ήταν ο Θεός, και το έργο που κάνει να ήταν ψευδές και να μην το έκανε ο Θεός. Αν ήταν όντως έτσι, θα ένιωθαν ισορροπημένοι μέσα τους, και το πρόβλημα θα λυνόταν από τη ρίζα. Σκέφτονται μέσα τους: «Αν αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν ο ενσαρκωμένος θεός, αυτό δεν θα σήμαινε πως αυτοί που τον ακολουθούν θα πιάνονταν κορόιδα; Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε, αργά ή γρήγορα, όλοι αυτοί θα διαλύονταν. Αν διασκορπίζονταν και κανείς τους δεν κέρδιζε τίποτα, τότε θα μπορούσα κι εγώ να ησυχάσω και να νιώσω ισορροπημένος γνωρίζοντας ότι δεν κέρδισα τίποτα, έτσι δεν είναι;» Αυτή είναι η νοοτροπία τους· δεν μπορούν να κερδίσουν τίποτα, κι έτσι δεν θέλουν να κερδίσει τίποτα και κανένας άλλος. Ο καλύτερος τρόπος να εμποδίσουν τους άλλους να κερδίσουν οτιδήποτε είναι να απαρνηθούν τον Χριστό, να απαρνηθούν την ουσία του Χριστού, να απαρνηθούν το έργο που έχει κάνει ο Χριστός και όλα τα λόγια που έχει πει. Έτσι, δεν θα είναι καταδικασμένοι, θα το πάρουν απόφαση ότι δεν θα κερδίσουν τίποτα και θα είναι εντάξει μ’ αυτό, και δεν θα χρειάζεται πια να τους απασχολεί αυτό το ζήτημα. Αυτή είναι η φύση-ουσία ανθρώπων σαν τους αντίχριστους. Έχουν, λοιπόν, αντιλήψεις σχετικά με τον Χριστό; Και όταν έχουν αντιλήψεις, απαλλάσσονται απ’ αυτές; Μπορούν να τις εγκαταλείψουν; Όχι, δεν μπορούν. Πώς γεννιούνται οι αντιλήψεις τους; Τους είναι εύκολο να γεννηθούν μέσα τους αντιλήψεις: «Όταν εσύ μιλάς, εγώ σε εξετάζω εξονυχιστικά, προσπαθώντας να κατανοήσω από πού προέρχονται τα λόγια σου και ποιο κίνητρο βρίσκεται πίσω απ’ αυτά. Είναι κάτι που άκουσες ή έμαθες, ή μήπως κάποιος σου έδωσε εντολή να τα πεις; Σου υπέβαλε κανείς κάποια αναφορά ή κάποιο παράπονο; Ποιον εκθέτεις;» Μ’ αυτόν τον τρόπο εξετάζουν εξονυχιστικά. Μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια; Δεν πρόκειται ποτέ να κατανοήσουν την αλήθεια· της αντιστέκονται μέσα τους. Αποστρέφονται την αλήθεια, της αντιστέκονται και τη μισούν, και με μια τέτοια φύση-ουσία ακούνε τα κηρύγματα. Εκτός από τις θεωρίες και τα δόγματα, το μόνο που πιάνουν τελικά είναι αντιλήψεις. Τι είδους αντιλήψεις; «Ο χριστός μιλάει μ’ αυτόν τον τρόπο, κάποιες φορές κάνει και αστεία· αυτό δεν δείχνει ευσέβεια! Καμιά φορά χρησιμοποιεί αλληγορίες· αυτό δεν δείχνει σοβαρότητα! Δεν έχει ευγλωττία στον λόγο του· δεν είναι ιδιαίτερα μορφωμένος! Κάποιες φορές χρειάζεται να αναλογιστεί και να σκεφτεί τις λέξεις που επιλέγει· δεν πήγε στο πανεπιστήμιο, έτσι δεν είναι; Κάποιες φορές με τον λόγο του στοχεύει κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο· ποιον; Έκανε κανείς παράπονα; Ποιος; Γιατί ο χριστός μού ασκεί συνεχώς κριτική όταν μιλάει; Μήπως με παρακολουθεί και με παρατηρεί όλη μέρα; Αναλογίζεται όλη μέρα τους ανθρώπους; Τι σκέφτεται μέσα του ο χριστός; Όταν μιλάει ο ενσαρκωμένος θεός, δεν ακούγεται σαν τη βροντερή φωνή του θεού του εν τοις ουρανοίς, με την αδιαμφισβήτητη εξουσία της· γιατί άραγε όσα εκδηλώνει μοιάζουν τόσο ανθρώπινα; Είναι απλώς ένας άνθρωπος, όπως κι αν τον κοιτάξω. Έχει καμία αδυναμία ο ενσαρκωμένος Θεός; Μισεί μέσα του τους ανθρώπους; Έχει καμία φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις όταν έρχεται σε επαφή με τους ανθρώπους;» Δεν υπάρχουν ένα σωρό τέτοιες αντιλήψεις; (Ναι.) Οι σκέψεις των αντίχριστων είναι γεμάτες από πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, που όλα τους προέρχονται από το σκεπτικό και τη λογική του Σατανά, από τη φιλοσοφία του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Βαθιά μέσα τους, ξεχειλίζουν από μοχθηρία, είναι γεμάτοι από μια κατάσταση και μια διάθεση αποστροφής απέναντι στην αλήθεια. Δεν έρχονται για να αναζητήσουν ούτε να κερδίσουν την αλήθεια, αλλά για να εξετάσουν εξονυχιστικά τον Θεό. Οι αντιλήψεις τους μπορεί να προκύψουν οπουδήποτε, ανά πάσα στιγμή, και γεννιούνται μέσα τους αντιλήψεις την ώρα που παρατηρούν, την ώρα που εξετάζουν εξονυχιστικά. Οι αντιλήψεις τους σχηματίζονται την ώρα που κρίνουν και καταδικάζουν, και μέσα τους παραμένουν απόλυτα προσκολλημένοι σ’ αυτές τις αντιλήψεις. Όταν παρατηρούν την ανθρώπινη πλευρά του ενσαρκωμένου Θεού, γεννιούνται μέσα τους αντιλήψεις. Όταν βλέπουν τη θεϊκή πλευρά, εξάπτεται η περιέργειά τους και εκπλήσσονται, πράγμα που επίσης οδηγεί στο να γεννηθούν αντιλήψεις. Η στάση τους απέναντι στον Χριστό και στη σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός δεν είναι στάση υποταγής ή ειλικρινούς αποδοχής από τα βάθη της καρδιάς τους. Αντίθετα, στέκονται απέναντι από τον Χριστό, παρατηρούν και εξετάζουν εξονυχιστικά το βλέμμα, τις σκέψεις και το φέρσιμό Του· φτάνουν μέχρι και στο σημείο να παρατηρούν και να εξετάζουν εξονυχιστικά κάθε έκφραση του Χριστού, ν’ ακούνε τον τόνο της φωνής Του, τον επιτονισμό της ομιλίας Του, τις λέξεις που επιλέγει, τις αναφορές που κάνει στον λόγο Του και ούτω καθεξής. Όταν οι αντίχριστοι παρατηρούν και εξετάζουν εξονυχιστικά τον Χριστό μ’ αυτόν τον τρόπο, η στάση τους δεν δείχνει ότι έχουν πρόθεση να αναζητήσουν την αλήθεια και να την κατανοήσουν ώστε να αποδεχθούν τον Χριστό ως Θεό τους ούτε να αποδεχθούν να γίνει ο Χριστός η αλήθεια και η ζωή τους. Απεναντίας, θέλουν να εξετάσουν εξονυχιστικά αυτόν τον άνθρωπο με τον πλέον σχολαστικό τρόπο και να Τον κατανοήσουν. Τι προσπαθούν να κατανοήσουν; Εξετάζουν εξονυχιστικά σε τι μοιάζει αυτός ο άνθρωπος με τον Θεό και, αν μοιάζει στ’ αλήθεια με τον Θεό, τότε Τον αποδέχονται. Σε περίπτωση που, όσο εξονυχιστικά κι αν Τον εξετάζουν, Αυτός δεν μοιάζει με τον Θεό, τότε ξεχνάνε εντελώς το θέμα και συνεχίζουν να προσκολλώνται σε αντιλήψεις σχετικά με τον ενσαρκωμένο Θεό ή ψάχνουν ευκαιρία να φύγουν γρήγορα, καθώς θεωρούν ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα να λάβουν ευλογίες.

Είναι πολύ φυσιολογικό να γεννιούνται μέσα σ’ έναν αντίχριστο αντιλήψεις σχετικά με τη σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός. Λόγω της ουσίας που έχουν ως αντίχριστοι, της ουσίας τους που αποστρέφεται την αλήθεια, είναι αδύνατο αυτοί οι άνθρωποι να εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις τους. Όταν δεν συμβαίνει τίποτα, διαβάζουν από το βιβλίο με τα λόγια του Θεού και θεωρούν ότι αυτά τα λόγια είναι ο Θεός· όταν, όμως, έρθουν σε επαφή με τον ενσαρκωμένο Θεό και ανακαλύψουν ότι δεν μοιάζει με τον Θεό, αμέσως γεννιούνται μέσα τους αντιλήψεις, και η στάση τους αλλάζει. Όταν δεν βρίσκονται σε επαφή με τον ενσαρκωμένο Θεό, απλώς κρατούν στα χέρια τους το βιβλίο με τα λόγια του Θεού και θεωρούν ότι τα λόγια Του είναι ο Θεός, ενώ μπορεί ακόμα να τρέφουν μια ασαφή φαντασίωση και μια πρόθεση να λάβουν ευλογίες, με αποτέλεσμα να καταβάλλουν απρόθυμα κάποια προσπάθεια, να κάνουν ορισμένα καθήκοντα και να παίζουν έναν ρόλο στον οίκο του Θεού. Μόλις, όμως, έρθουν σε επαφή με τη σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός, το μυαλό τους γεμίζει με αντιλήψεις. Ακόμα κι αν δεν κλαδευτούν, ο ενθουσιασμός με τον οποίο κάνουν τα καθήκοντά τους μπορεί να μειωθεί σημαντικά. Έτσι αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι τα λόγια του Θεού και τη σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός. Συχνά διαχωρίζουν τα λόγια του Θεού από τη σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός, και αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού σαν να ήταν Θεός, ενώ φέρονται στη σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός σαν να ήταν άνθρωπος. Όταν η σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός δεν συνάδει με τις αντιλήψεις τους ή τις παραβιάζει, στρέφονται γρήγορα στα λόγια του Θεού και προσεύχονται διαβάζοντάς τα, προσπαθώντας να καταπνίξουν βίαια τις αντιλήψεις τους και να τις κλειδαμπαρώσουν. Στη συνέχεια, λατρεύουν τα λόγια του Θεού σαν να λάτρευαν τον Θεό τον ίδιο, και δείχνουν να έχουν απαλλαγεί απ’ τις αντιλήψεις τους. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν έχουν απαλλαγεί καθόλου από την εσωτερική τους απείθεια και περιφρόνηση απέναντι στον Χριστό. Όταν οι αντίχριστοι αντιμετωπίζουν τον Χριστό, γεννιούνται διαρκώς μέσα τους αντιλήψεις, στις οποίες προσκολλώνται πεισματικά μέχρι θανάτου. Όταν δεν έχουν αντιλήψεις, εξετάζουν εξονυχιστικά και αναλύουν· όταν έχουν αντιλήψεις, τότε όχι μόνο εξετάζουν εξονυχιστικά και αναλύουν, αλλά επίσης προσκολλώνται πεισματικά στις αντιλήψεις αυτές. Ούτε απαλλάσσονται απ’ τις αντιλήψεις τους ούτε αναζητούν την αλήθεια· είναι πεπεισμένοι ότι έχουν δίκιο. Δεν ανήκουν στον Σατανά; (Ναι.) Αυτές είναι οι εκδηλώσεις των αντίχριστων όταν έχουν αντιλήψεις σχετικά με τον ενσαρκωμένο Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο: Περιφρονούν την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και αψηφούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού (Μέρος τρίτο)

Ο Θεός έχει πει πολλά λόγια κι έχει κάνει πολύ έργο, κι όμως, όσο πρακτικά κι αν είναι τα λόγια Του, όσο κι αν διαπλάθουν οι αλήθειες που λέει τους ανθρώπους, όσο επείγον κι αν είναι να τις καταλάβουν, οι αντίχριστοι δεν ενδιαφέρονται και δεν τα παίρνουν στα σοβαρά όλα αυτά. Πραγματικά, όσο περισσότερο μιλάει ο Θεός, όσο πιο συγκεκριμένο έργο κάνει, τόσο μεγαλύτερη αποστροφή, ενόχληση και αντίσταση νιώθουν εκείνοι. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μέσα τους τους έρχεται να καταδικάσουν τον Θεό, να Τον βλασφημήσουν και να Του φωνάξουν: «Βρίσκεται η παντοδυναμία σου σ’ αυτά τα λόγια; Μόνο αυτό μπορείς να κάνεις, να εκφράζεις λόγια; Αν δεν μιλούσες, δεν θα ήσουν παντοδύναμος; Αν είσαι παντοδύναμος, τότε μη μιλάς. Μη χρησιμοποιείς τον λόγο ή τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια και μη δίνεις στον άνθρωπο την αλήθεια προκειμένου να αποκτήσουμε τη ζωή και να πετύχουμε αλλαγή διάθεσης. Αν μας έκανες όλους αγγέλους, αγγελιοφόρους σου, εν μία νυκτί, αυτό μάλιστα! Αυτό θα ήταν παντοδυναμία!» Ενώ ο Θεός λέει τα λόγια Του και κάνει το έργο Του, η φύση των αντίχριστων αποκαλύπτεται και εκτίθεται λίγο λίγο, χωρίς καμία συγκάλυψη, και αντίστοιχα ξεγυμνώνεται κι η ουσία τους που τους κάνει να αποστρέφονται την αλήθεια και να αντιστέκονται σ’ αυτήν. Με το πέρασμα του χρόνου και με την ασταμάτητη πρόοδο που σημειώνει ο Θεός στο έργο Του, εκτίθενται και αποκαλύπτονται επίσης λίγο λίγο η διάθεση και η ουσία των αντίχριστων που τους κάνουν να σιχαίνονται την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Οι αντίχριστοι επιδιώκουν ασαφή πράγματα· επιδιώκουν να δουν σημεία και τέρατα και, ενώ τους κυβερνά αυτή η φιλοδοξία και επιθυμία, που δεν συνάδει με την πραγματικότητα, βγαίνει στο φως η φύση τους σύμφωνα με την οποία αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια. Εν αντιθέσει μ’ αυτούς, όσοι επιδιώκουν αληθινά την πραγματικότητα και την αλήθεια, όσοι αγαπούν τα θετικά πράγματα και πιστεύουν σ’ αυτά βλέπουν την παντοδυναμία του Θεού στη διαδικασία του έργου και των λόγων Του· και όσα βλέπουν αυτοί οι άνθρωποι, όσα μπορούν να κερδίσουν και να μάθουν είναι αυτά ακριβώς που οι αντίχριστοι δεν θα μπορέσουν ποτέ να μάθουν και να κερδίσουν. Οι αντίχριστοι πιστεύουν πως αν οι άνθρωποι ήταν να κερδίσουν τη ζωή από τον Θεό, θα έπρεπε να υπάρχουν σημεία και τέρατα· πιστεύουν ότι χωρίς σημεία και τέρατα, είναι απίθανο να κερδίσει κανείς τη ζωή και την αλήθεια από τα λόγια του Θεού και μόνο, και άρα να πετύχει αλλαγή διάθεσης ή να φτάσει στη σωτηρία. Για έναν αντίχριστο, κάτι τέτοιο δεν θα είναι ποτέ πιθανό και δεν ευσταθεί. Γι’ αυτό και οι αντίχριστοι περιμένουν και προσεύχονται ακούραστα, με την ελπίδα ότι ο Θεός θα αποκαλύψει σημεία και τέρατα και θα εκτελέσει θαύματα γι’ αυτούς· κι αν δεν το κάνει, τότε η παντοδυναμία Του δεν υπάρχει. Και αυτό που υπονοείται εδώ είναι ότι, αν δεν υπάρχει η παντοδυναμία του Θεού, τότε σίγουρα δεν υπάρχει κι ο Θεός. Αυτή είναι η λογική των αντίχριστων. Καταδικάζουν τη δικαιοσύνη του Θεού, καταδικάζουν και την παντοδυναμία Του.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο: Περιφρονούν την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και αψηφούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού (Μέρος πρώτο)

Οι αντίχριστοι δεν αναγνωρίζουν καθόλου τη δικαιοσύνη και την παντοδυναμία της διάθεσης-ουσίας του Θεού, δεν πιστεύουν καθόλου σ’ αυτά ούτε βέβαια γνωρίζουν το παραμικρό για εκείνα. Φυσικά, δυσκολεύονται ακόμα περισσότερο να πιστέψουν, να αναγνωρίσουν και να μάθουν την αγιοσύνη και τη μοναδικότητα του Θεού. Έτσι, όταν ο Θεός αναφέρει ότι θα ήθελε οι άνθρωποι να είναι έντιμοι, ότι θα ήθελε να είναι προσγειωμένα δημιουργήματα που μπορούν να παραμείνουν στη θέση τους, οι αντίχριστοι αναπτύσσουν τότε κάποιες ιδέες, καθώς και μια στάση κι ένα αίσθημα. Λένε: «Δεν είναι ύψιστος ο θεός; Δεν είναι υπέρτατος; Αν ισχύουν αυτά, οι απαιτήσεις που έχει για τον άνθρωπο πρέπει να είναι μεγάλες και υψηλές. Νόμιζα πως ο θεός ήταν πολύ μυστηριώδης· ούτε που θα μου περνούσε από το μυαλό ότι οι απαιτήσεις του απ’ τον άνθρωπο θα ήταν τόσο ασήμαντες. Μπορεί να τις θεωρήσει κανείς αλήθεια; Είναι υπερβολικά απλές! Το σωστό θα ήταν ο θεός να έχει υψηλές απαιτήσεις: Θα έπρεπε κανείς να είναι υπεράνθρωπος, σπουδαίος, ικανός· αυτά θα έπρεπε να απαιτεί ο θεός από τον άνθρωπο. Εκείνος, όμως, τον θέλει έντιμο· μα στ’ αλήθεια είναι αυτό το έργο του θεού; Μήπως πρόκειται για απομίμηση;» Οι αντίχριστοι, βαθιά μέσα τους, δεν αντιστέκονται απλώς στην αλήθεια· παράλληλα με αυτό, γίνονται κιόλας βλάσφημοι. Αυτό δεν σημαίνει ότι σιχαίνονται την αλήθεια; Είναι γεμάτοι περιφρόνηση και απαξίωση για τις απαιτήσεις του Θεού· τις ορίζουν και τις αντιμετωπίζουν με μια στάση περιφρόνησης, αδιαφορίας, ειρωνείας και χλευασμού. Προφανώς, η διάθεση-ουσία των αντίχριστων είναι απεχθής, κι εκείνοι ανίκανοι να αποδεχθούν πράγματα και λόγια που είναι αληθινά, όμορφα και πρακτικά. Η ουσία του Θεού είναι αληθινή και πρακτική, και οι απαιτήσεις που έχει απ’ τους ανθρώπους συνάδουν με τις ανάγκες τους. Τι είναι αυτό το «μεγάλες και υψηλές» που αναφέρουν οι αντίχριστοι; Είναι κάτι ψευδές, κενό και κούφιο, που διαφθείρει και παραπλανά τους ανθρώπους· τους οδηγεί στην πτώση και τους απομακρύνει απ’ τον Θεό. Αντίθετα, οι αλήθειες που εκφράζει ο Θεός και η ζωή του Θεού είναι απολύτως αξιόπιστες, αξιαγάπητες και πρακτικές. Μόλις βιώσει και ζήσει κανείς τα λόγια του Θεού για ένα διάστημα, θα ανακαλύψει ότι μόνο η ζωή του Θεού είναι το πιο αξιαγάπητο πράγμα, ότι μόνο τα λόγια Του μπορούν να αλλάξουν τους ανθρώπους και να γίνουν η ζωή τους, και ότι αυτά είναι το μόνο που χρειάζονται οι άνθρωποι. Από την άλλη, εκείνες οι μεγάλες και υψηλές απόψεις και φράσεις που διατυπώνουν ο Σατανάς και οι αντίχριστοι είναι διαμετρικά αντίθετες προς την ακρίβεια και την πρακτικότητα των απαιτήσεων που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο. Οι αντίχριστοι, λοιπόν, με βάση αυτήν τους την ουσία, είναι εντελώς ανίκανοι να αποδεχθούν την αγιοσύνη και τη μοναδικότητα του Θεού. Δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να τα αναγνωρίσουν όλα αυτά. Όσο για τις διάφορες όψεις της διεφθαρμένης διάθεσης και της διεφθαρμένης ουσίας των ανθρώπων τις οποίες εκθέτει ο Θεός, δηλαδή την αδιαλλαξία και την αλαζονεία τους, καθώς και τις διαθέσεις δολιότητας, μοχθηρίας, αποστροφής προς την αλήθεια και φαυλότητας που έχουν, οι αντίχριστοι δεν τις αποδέχονται καθόλου. Και όσο για την κρίση και την αυστηρή επίπληξη του Θεού απέναντι στους ανθρώπους, οι αντίχριστοι είναι εντελώς ανίκανοι να αναγνωρίσουν σ’ αυτά την αγιοσύνη και το κάλλος του Θεού· απεναντίας, κατά βάθος αποστρέφονται τα λόγια που λέει ο Θεός και αντιστέκονται σ’ αυτά. Κάθε φορά που διαβάζουν τα λόγια του Θεού που παιδεύουν, κρίνουν και εκθέτουν τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου, νιώθουν μίσος και τους έρχεται να βρίσουν. Αν κάποιος πει ότι είναι αλαζόνες, αδιάλλακτοι και μοχθηροί άνθρωποι που αποστρέφονται την αλήθεια, θα λογομαχήσουν μαζί του και θα βρίσουν τους προγόνους του. Αν, πάλι, κάποιος εκθέσει τη διεφθαρμένη ουσία τους και τους καταδικάσει, είναι σαν να προσπάθησε να τους σκοτώσει· δεν υπάρχει καμία περίπτωση να το αποδεχθούν. Αυτή η ουσία τους και τα όσα αποκαλύπτουν ευθύνονται για το γεγονός ότι, στον οίκο του Θεού και στην εκκλησία, τους εντοπίζει κανείς χωρίς οι ίδιοι να το αντιλαμβάνονται, με αποτέλεσμα να απομονώνονται και να αποκαλύπτονται εν αγνοία τους. Συχνά δεν εκπληρώνονται οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους, κι έτσι αυξάνεται το μίσος τους απέναντι στα λόγια που λέει ο Θεός, απέναντι στην ύπαρξή Του και στη φράση «η αλήθεια βασιλεύει στον οίκο του Θεού». Αν τους πεις αυτήν τη φράση, θα θελήσουν να παλέψουν μαζί σου μέχρι τελικής πτώσης, να σε βασανίσουν και να σε τιμωρήσουν μέχρι θανάτου. Αυτό δεν δείχνει άραγε από μόνο του ότι οι αντίχριστοι είναι εχθρικοί απέναντι στον Θεό; Σαφώς και το δείχνει!

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο: Περιφρονούν την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και αψηφούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού (Μέρος πρώτο)

Η αρχέτυπη στάση των αντίχριστων απέναντι στο κλάδεμα είναι η σθεναρή άρνησή τους για αποδοχή και παραδοχή τους. Ανεξάρτητα από το πόσο κακό κάνουν ή πόση βλάβη προξενούν στο έργο του οίκου του Θεού και στην είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού στη ζωή, δεν αισθάνονται την παραμικρή μεταμέλεια ούτε ότι οφείλουν το οτιδήποτε. Από αυτή την άποψη, διαθέτουν οι αντίχριστοι ανθρώπινη φύση; Σίγουρα όχι. Προκαλούν κάθε είδους ζημιά στον εκλεκτό λαό του Θεού και φέρνουν τέτοιο κακό στο έργο της εκκλησίας —ο εκλεκτός λαός του Θεού μπορεί να το δει αυτό ξεκάθαρα και μπορεί να δει τη διαδοχή των πονηρών έργων των αντίχριστων. Και όμως οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται ούτε αναγνωρίζουν αυτό το γεγονός· αρνούνται πεισματικά να παραδεχτούν ότι σφάλλουν ή ότι είναι υπεύθυνοι. Δεν είναι αυτό μια ένδειξη ότι αποστρέφονται την αλήθεια; Σε τέτοιον βαθμό αποστρέφονται την αλήθεια οι αντίχριστοι· όσα κακά πράγματα κι αν κάνουν, αρνούνται πεισματικά να τα παραδεχτούν και παραμένουν ανυποχώρητοι μέχρι τέλους. Αυτό αποδεικνύει επαρκώς ότι οι αντίχριστοι δεν παίρνουν ποτέ στα σοβαρά το έργο του οίκου του Θεού ούτε αποδέχονται ποτέ την αλήθεια. Δεν έχουν φτάσει σε σημείο να πιστεύουν στον Θεό· είναι υπηρέτες του Σατανά που έχουν έρθει για να αναστατώσουν και να διαταράξουν το έργο του οίκου του Θεού. Στις καρδιές των αντίχριστων υπάρχει μόνο η φήμη και η κοινωνική θέση. Πιστεύουν ότι αν αναγνώριζαν το σφάλμα τους, τότε θα έπρεπε να αναλάβουν την ευθύνη και τότε η κοινωνική θέση και η φήμη τους θα υπονομεύονταν σοβαρά. Ως εκ τούτου, αντιστέκονται με τη στάση του τύπου «αρνήσου μέχρι να πεθάνεις». Όσο κι αν τους εκθέτουν ή τους αναλύουν οι άνθρωποι, εκείνοι καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να το αρνηθούν. Είτε η άρνησή τους είναι εσκεμμένη είτε όχι, εν ολίγοις, από μια άποψη, αυτές οι συμπεριφορές εκθέτουν τη φύση-ουσία των αντίχριστων που αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια. Από μια άλλη άποψη, δείχνει πόσο πολύ οι αντίχριστοι εκτιμούν τη δική τους κοινωνική θέση, τη φήμη και τα συμφέροντά τους. Εν τω μεταξύ, ποια είναι η στάση τους απέναντι στο έργο και τα συμφέροντα της εκκλησίας; Είναι μια στάση περιφρόνησης και ανευθυνότητας. Στερούνται κάθε συνείδησης και λογικής. Δεν καταδεικνύει αυτά τα ζητήματα η αποφυγή ευθυνών των αντίχριστων; Από τη μια πλευρά, η αποφυγή ευθυνών αποδεικνύει τη φύση-ουσία των αντίχριστων που αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια, ενώ από την άλλη πλευρά, δείχνει την έλλειψη συνείδησης, λογικής και ανθρώπινης φύσης. Όσο κι αν βλάπτεται η ζωή-είσοδος των αδελφών από την αναστάτωση και από το κακό που τους κάνουν, δεν κατηγορούν τον εαυτό τους και κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε ποτέ να τους στενοχωρήσει. Τι είδους πλάσμα είναι αυτό; Ακόμα και η παραδοχή ενός μέρους του λάθους τους θα μετρούσε σαν να έχουν λίγη συνείδηση και λογική, αλλά οι αντίχριστοι δεν διαθέτουν ούτε αυτήν την ελάχιστη ποσότητα ανθρώπινης φύσης. Συνεπώς, τι θα λέγατε ότι είναι αυτοί; Οι αντίχριστοι είναι στην ουσία τους διάβολοι. Ανεξάρτητα από το πόση ζημιά προκαλούν στα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν το βλέπουν. Δεν λυπούνται ούτε στο ελάχιστο στην καρδιά τους απ’ αυτό και ούτε επιπλήττουν τον εαυτό τους, και πολύ περισσότερο δεν αισθάνονται υπόχρεοι. Αυτό δεν συνιστά σε καμία περίπτωση αυτό που οφείλει να βλέπει κανείς σε κανονικούς ανθρώπους. Είναι διάβολοι, και οι διάβολοι δεν έχουν ίχνος συνείδησης ή λογικής. Όσα κακά πράγματα κι αν κάνουν και όσες μεγάλες ζημιές κι αν προκαλέσουν στο έργο της εκκλησίας, αρνούνται πεισματικά να το παραδεχτούν. Θεωρούν ότι αν το παραδέχονταν, αυτό θα σήμαινε ότι έκαναν κάτι λάθος. Σκέφτονται: «Είναι δυνατόν να έκανα κάτι λάθος; Ποτέ δεν θα έκανα κάποιο λάθος! Αν με υποχρεώσουν να παραδεχτώ το λάθος μου, κάτι τέτοιο δεν θα αποτελούσε προσβολή για τον χαρακτήρα μου; Ναι μεν είχα εμπλοκή σ’ αυτό το περιστατικό, αλλά ούτε εγώ το προκάλεσα ούτε εγώ ήμουν ο βασικός υπεύθυνος. Πήγαινε να ψάξεις όποιον θέλεις, εμένα, όμως, μην έρθεις να με βρεις. Εν πάση περιπτώσει, δεν μπορώ να παραδεχτώ αυτό το λάθος. Δεν μπορώ να επωμιστώ αυτήν την ευθύνη!» Νομίζουν ότι, αν αναγνωρίσουν το λάθος τους, θα τους αποδοκιμάσουν, θα τους καταδικάσουν σε θάνατο, και θα τους στείλουν στην κόλαση και στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού. Για πείτε Μου, είναι δυνατόν τέτοιοι άνθρωποι να αποδεχτούν την αλήθεια; Μπορεί να περιμένει κανείς ότι θα μετανοήσουν αληθινά; Οι αντίχριστοι, όπως κι αν οι άλλοι συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, συνεχίζουν να αντιστέκονται σ’ αυτή, να στρέφονται εναντίον της αλήθειας και να την αψηφούν μέσα στα βάθη της καρδιάς τους. Ακόμα και αφού απομακρυνθούν, συνεχίζουν να μην παραδέχονται τα λάθη τους και δεν δείχνουν καμία απολύτως εκδήλωση μετάνοιας. Όταν αναφερθεί το ζήτημα μετά από 10 χρόνια, ακόμα δεν έχουν αποκτήσει αυτογνωσία και δεν παραδέχονται ότι έκαναν λάθος. Όταν αναφερθεί το ζήτημα μετά από 20 χρόνια, ακόμα δεν έχουν αποκτήσει αυτογνωσία και ακόμα προσπαθούν να δικαιολογηθούν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Και ακόμα πιο απεχθές είναι ότι όταν αναφερθεί το ζήτημα μετά από 30 χρόνια, ακόμα δεν έχουν αποκτήσει αυτογνωσία και ακόμα προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν και να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους, λέγοντας: «Αφού δεν έκανα λάθος, δεν μπορώ να παραδεχτώ κάτι τέτοιο. Δεν ήταν δική μου ευθύνη, δεν θα πρέπει να την επωμιστώ». Και προς μεγάλη έκπληξη των πάντων, αυτοί οι αντίχριστοι, 30 χρόνια μετά την απομάκρυνσή τους, συνεχίζουν να διατηρούν μια στάση αντίστασης ως προς το πώς τους χειρίστηκε η εκκλησία. Ακόμα και μετά από 30 χρόνια, δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Άρα, πώς πέρασαν αυτά τα 30 χρόνια; Μήπως δεν διάβασαν τον λόγο του Θεού ούτε έκαναν αυτοκριτική; Μήπως δεν προσεύχονταν στον Θεό και δεν Του εκμυστηρεύονταν τίποτα; Μήπως δεν άκουγαν κηρύγματα και συναναστροφή; Μήπως είναι άμυαλοι και δεν διαθέτουν τον τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Είναι στ’ αλήθεια μυστήριο το πώς πέρασαν αυτά τα 30 χρόνια. Τριάντα χρόνια μετά το γεγονός, είναι ακόμα γεμάτοι πικρία, αφού νομίζουν ότι οι αδελφοί και οι αδελφές τούς αδίκησαν, ότι ο Θεός δεν τους καταλαβαίνει, ότι ο οίκος του Θεού τούς φέρθηκε άσχημα, τους δημιούργησε προβλήματα, τους έφερε δυσκολίες και τους κατηγόρησε άδικα. Πείτε Μου, μπορούν άραγε να αλλάξουν τέτοιοι άνθρωποι; Δεν μπορούν να αλλάξουν με τίποτα. Μέσα στην καρδιά τους είναι γεμάτοι εχθρικότητα απέναντι στα θετικά πράγματα, γεμάτοι αντίσταση και εναντίωση. Πιστεύουν ότι οι άλλοι, επειδή εξέθεσαν τις κακές τους πράξεις και τους κλάδεψαν, έβλαψαν τον χαρακτήρα τους, τους ατίμασαν και προκάλεσαν τρομερή ζημιά στη φήμη και στη θέση τους. Δεν πρόκειται ποτέ να προσέλθουν ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν, να αναζητήσουν και να αναγνωρίσουν τα δικά τους λάθη ως προς αυτό το ζήτημα, και δεν πρόκειται ποτέ να υιοθετήσουν μια στάση κατά την οποία μετανοούν ή παραδέχονται τα λάθη τους, πόσο μάλλον να αποδεχθούν την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού. Σήμερα, συνεχίζουν να έχουν μέσα τους ανυπακοή, δυσαρέσκεια και παράπονο, καθώς δικαιολογούν τον εαυτό τους στον Θεό και Του ζητούν να αποκαταστήσει αυτές τις αδικίες, να αποκαλύψει το συγκεκριμένο ζήτημα, και να κρίνει ποιος ακριβώς είχε δίκιο και ποιος άδικο, σε τέτοιον βαθμό, ώστε εξαιτίας αυτού του ζητήματος αμφιβάλλουν και αρνούνται ακόμα και τη δικαιοσύνη του Θεού, και αμφιβάλλουν και αρνούνται το γεγονός ότι στον οίκο του Θεού κυβερνάει η αλήθεια και ο Θεός. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα όταν κλαδεύονται οι αντίχριστοι. Μήπως αποδέχονται την αλήθεια; Δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια· είναι κάθετοι και δεν την αποδέχονται με τίποτα. Από αυτό, διαπιστώνουμε ότι η φύση-ουσία ενός αντίχριστου αποστρέφεται και μισεί την αλήθεια.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)

Οι αντίχριστοι αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια. Είναι δυνατόν να κάνεις κάποιον που αποστρέφεται την αλήθεια να την αποδεχθεί και να την κάνει πράξη; (Όχι.) Είναι σαν να κάνεις μια αγελάδα να σκαρφαλώσει σ’ ένα δέντρο ή έναν λύκο να φάει σανό· δεν θα τους ζητούσες έτσι κάτι το αδύνατο; Μερικές φορές βλέπεις έναν λύκο να εισχωρεί σ’ ένα κοπάδι για να είναι εκεί μαζί με τα πρόβατα. Πρόκειται για τέχνασμα, περιμένει να βρει την ευκαιρία να φάει τα πρόβατα. Η φύση του δεν θ’ αλλάξει ποτέ. Ομοίως, το να καταφέρει κάποιος έναν αντίχριστο να κάνει πράξη την αλήθεια είναι σαν να καταφέρνει έναν λύκο να φάει σανό και να εγκαταλείψει το ένστικτό του να φάει τα πρόβατα: Είναι αδύνατον. Οι λύκοι είναι σαρκοφάγα ζώα. Τρώνε πρόβατα, τρώνε κάθε είδους ζώα. Αυτή είναι η φύση τους και δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Αν κάποιος πει: «Δεν ξέρω αν είμαι αντίχριστος, αλλά όταν ακούω συναναστροφές πάνω στην αλήθεια, η καρδιά μου φλέγεται από οργή και το μισώ —και μισώ ακόμη περισσότερο όποιον θα με κλάδευε», είναι αυτός ο άνθρωπος αντίχριστος; (Ναι.) Κάποιος λέει: «Όταν σου συμβαίνουν πράγματα, πρέπει να υποτάσσεσαι και ν’ αναζητάς την αλήθεια», και ο προηγούμενος άνθρωπος λέει: «Να υποταχθώ; Ναι καλά! Σταμάτα να μιλάς!» Τι είδους πράγμα είναι αυτό; Είναι οξυθυμία; (Όχι.) Τι διάθεση είναι; (Μίσος για την αλήθεια.) Δεν ανέχεται ούτε καν να μιλάει κάποιος γι’ αυτήν, και μόλις συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια, εκδηλώνεται η φύση του και δείχνει την πραγματική του μορφή. Δεν του αρέσει ν’ ακούει καμία αναφορά στην αναζήτηση της αλήθειας ή στην υποταγή στον Θεό. Σε ποιον βαθμό δεν του αρέσει αυτό; Όταν ακούει τέτοιες αναφορές, ξεσπάει. Η κοσμιότητά του εξαφανίζεται. Δεν φοβάται να βγάλει τ’ άπλυτα στη φόρα. Τόσο μακριά φτάνει το μίσος του. Μπορεί, λοιπόν, να κάνει πράξη την αλήθεια; (Όχι.) Η αλήθεια δεν προορίζεται για τους κακούς. Προορίζεται για τους ανθρώπους που έχουν συνείδηση και λογική, που αγαπούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Απαιτεί απ’ αυτούς τους ανθρώπους να την αποδέχονται και να την κάνουν πράξη. Κι όσο για εκείνους τους μοχθηρούς ανθρώπους που έχουν την ουσία ενός αντίχριστου, που είναι εξαιρετικά εχθρικοί απέναντι στην αλήθεια και στα θετικά πράγματα, αυτοί δεν θ’ αποδεχθούν ποτέ την αλήθεια. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, όσα κηρύγματα κι αν ακούν, δεν θα αποδεχθούν ούτε θα κάνουν πράξη την αλήθεια. Μην υποθέτεις ότι δεν κάνουν πράξη την αλήθεια επειδή δεν την κατανοούν, κι ότι θα την κατανοήσουν όταν ακούσουν περισσότερα γι’ αυτήν. Είναι αδύνατον, επειδή όλοι όσοι αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια ανήκουν στο σινάφι του Σατανά. Δεν θ’ αλλάξουν ποτέ, και κανείς άλλος δεν μπορεί να τους αλλάξει. Είναι ακριβώς όπως ο αρχάγγελος, αφού πρόδωσε τον Θεό: Έχετε ακούσει ποτέ τον Θεό να λέει ότι θα έσωζε τον αρχάγγελο; Ο Θεός δεν το είπε ποτέ αυτό. Τι έκανε, λοιπόν, ο Θεός στον Σατανά; Τον εξόρισε στον αέρα και τον έβαλε να Του παρέχει υπηρεσία στη γη, κάνοντας αυτό που έπρεπε. Κι όταν τελειώσει την παροχή υπηρεσίας, και το σχέδιο διαχείρισης του Θεού ολοκληρωθεί, τότε θα τον καταστρέψει, κι αυτό θα είναι όλο. Του λέει ο Θεός έστω κι ένα ακόμη πράγμα; (Όχι.) Γιατί όχι; Επειδή, με μια λέξη, θα ήταν άσκοπο. Θα ήταν περιττό να του πει έστω και το παραμικρό πράγμα. Ο Θεός τον έχει διακρίνει: Η φύση-ουσία ενός αντίχριστου δεν μπορεί ν’ αλλάξει ποτέ. Έτσι έχουν τα πράγματα.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος δεύτερο)