Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Πώς χαρακτηρίζει ο Θεός τους αντίχριστους; Ως ανθρώπους που μισούν την αλήθεια και εναντιώνονται στον Θεό. Είναι εχθροί του Θεού! Εναντιώνονται στην αλήθεια και μισούν τον Θεό και όλα τα θετικά πράγματα, αλλά αυτό δεν οφείλεται στη στιγμιαία αδυναμία ή ανοησία που συναντάμε στους συνηθισμένους ανθρώπους, ούτε αποκαλύπτει λανθασμένες σκέψεις και απόψεις που προκύπτουν από μια στρεβλή κατανόηση τη δεδομένη στιγμή. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι είναι αντίχριστοι, οι εχθροί του Θεού, που μισούν όλα τα θετικά πράγματα και όλη την αλήθεια. Είναι χαρακτήρες που μισούν τον Θεό και εναντιώνονται σε Αυτόν. Πώς βλέπει ο Θεός τέτοιους χαρακτήρες; Ο Θεός δεν τους σώζει! Αυτοί οι άνθρωποι απεχθάνονται και μισούν την αλήθεια, έχουν τη φύση-ουσία των αντίχριστων. Το καταλαβαίνετε αυτό; Αυτό που εκτίθεται εδώ είναι η μοχθηρία, η κακία και το μίσος για την αλήθεια. Είναι οι πιο σοβαρές σατανικές διαθέσεις μεταξύ των διεφθαρμένων διαθέσεων, αντιπροσωπεύουν τα πιο τυπικά και ουσιώδη χαρακτηριστικά του Σατανά, όχι τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτονται από το συνηθισμένο διεφθαρμένο ανθρώπινο είδος. Οι αντίχριστοι είναι εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Μπορούν να αναστατώνουν και να ελέγχουν την εκκλησία, κι έχουν την ικανότητα να αποδομούν και να διαταράσσουν το έργο διαχείρισης του Θεού. Αυτό δεν μπορούν να το κάνουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι με διεφθαρμένες διαθέσεις. Μόνο οι αντίχριστοι είναι ικανοί για τέτοιες πράξεις. Μην υποτιμάτε αυτό το ζήτημα.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έκτο

Την εποχή που ο Θεός δεν είχε ενσαρκωθεί ακόμα, το κριτήριο για το αν ο άνθρωπος αντιστεκόταν στον Θεό βασιζόταν στο κατά πόσο ο άνθρωπος λάτρευε και θαύμαζε τον αόρατο Θεό στον ουρανό. Ο ορισμός της αντίστασης προς στον Θεό την εποχή εκείνη δεν ήταν καθόλου πρακτικός, διότι ο άνθρωπος δεν μπορούσε ούτε να δει τον Θεό ούτε να γνωρίζει ακριβώς πώς ήταν η εικόνα του Θεού ή το πώς ακριβώς Εκείνος εργαζόταν και μιλούσε. Ο άνθρωπος δεν είχε καμία αντίληψη περί Θεού και πίστευε στον Θεό αόριστα, γιατί ο Θεός δεν είχε παρουσιαστεί ακόμα στον άνθρωπο. Έτσι λοιπόν, όσο και να πίστευε ο άνθρωπος στον Θεό με τη φαντασία του, ο Θεός δεν καταδίκασε τον άνθρωπο ούτε του έθεσε υπερβολικά υψηλές απαιτήσεις, γιατί ο άνθρωπος δεν ήταν επ’ ουδενί σε θέση να δει τον Θεό. Όταν ο Θεός ενσαρκωθεί και έρθει στη γη να εργαστεί ανάμεσα στους ανθρώπους, όλοι θα Τον αντικρίσουν και θα ακούσουν τα λόγια Του, και όλοι θα δουν τις πράξεις του Θεού στη σάρκα. Εκείνη τη στιγμή, όλες οι αντιλήψεις του ανθρώπου θα γίνουν καπνός. Όσο για εκείνους που έχουν δει την ενσάρκωση του Θεού, αυτοί δεν θα καταδικαστούν αν υποταχθούν πρόθυμα σ’ Αυτόν, ενώ όσοι Του αντιστέκονται σκόπιμα θα θεωρηθούν ότι αντιστέκονται στον Θεό. Τέτοιοι άνθρωποι είναι αντίχριστοι, εχθροί που συνειδητά αντιστέκονται στον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όλοι οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τον Θεό είναι άνθρωποι που αντιστέκονται στον Θεό

Αν πιστεύεις στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια και, παρόλα αυτά, ποτέ δεν έχεις υποταχθεί σ’ Αυτόν ούτε αποδέχεσαι τα λόγια Του καθ’ ολοκληρίαν, και αντ’ αυτού, ζητάς ο Θεός να υποταχθεί σε εσένα και να ενεργήσει σύμφωνα με τις δικές σου αντιλήψεις, τότε είσαι ο πλέον επαναστατικός απ’ όλους και είσαι δύσπιστος. Πώς θα μπορούσαν τέτοιοι άνθρωποι να υποταχθούν στο έργο και τα λόγια του Θεού που δεν συμμορφώνονται με τις αντιλήψεις του ανθρώπου; Οι πιο επαναστατικοί απ’ όλους είναι εκείνοι που σκοπίμως αψηφούν τον Θεό και Του αντιστέκονται. Είναι οι εχθροί του Θεού και οι αντίχριστοι. Διατηρούν μονίμως εχθρική στάση απέναντι στο νέο έργο του Θεού· δεν έχουν ποτέ την παραμικρή τάση να υποταχθούν, ούτε έχουν ποτέ υποταχθεί ούτε έχουν δείξει ταπεινότητα ευχαρίστως. Θεωρούν τον εαυτό τους ανώτατο ενώπιον των άλλων και ποτέ δεν υποτάσσονται σε κανέναν. Ενώπιον του Θεού, θεωρούν τους εαυτούς τους ως τους καλύτερους στην κήρυξη του λόγου, καθώς και τους πλέον επιδέξιους στο να εργάζονται πάνω σε άλλους. Ποτέ δεν απορρίπτουν τους «θησαυρούς» που έχουν στην κατοχή τους, αλλά τους αντιμετωπίζουν ως οικογενειακά κειμήλια για λατρεία και κήρυγμα προς άλλους, ενώ τους χρησιμοποιούν για να κατηχούν στους ανόητους εκείνους που τους θαυμάζουν. Πράγματι, υπάρχουν ορισμένοι τέτοιοι άνθρωποι στους κόλπους της εκκλησίας. Δύναται να λεχθεί ότι πρόκειται για «ακατάβλητους ήρωες» που, γενιά τη γενιά, παραμένουν στον οίκο του Θεού. Εκλαμβάνουν την κήρυξη του λόγου (δόγμα) ως το υψηλότερο καθήκον τους. Χρόνο με τον χρόνο, γενιά με τη γενιά, τριγυρνούν εδώ κι εκεί, υποστηρίζοντας σθεναρά το «ιερό και απαραβίαστο» καθήκον τους. Κανείς δεν τολμά να τους αγγίξει· ούτε ένας δεν τολμά να τους κατηγορήσει ανοιχτά. Με την πάροδο των ετών, γίνονται «βασιλείς» μέσα στον οίκο του Θεού, επιβάλλοντας ανεξέλεγκτα την τυραννία τους σε άλλους κάθε εποχή. Η συμμορία αυτή των δαιμόνων επιδιώκει να ενωθεί μαζί και να γκρεμίσει το έργο Μου· πώς μπορώ να επιτρέψω σε αυτούς τους ζωντανούς διαβόλους να υπάρχουν ενώπιόν Μου; Ακόμη και εκείνοι που υποτάσσονται κατά το ήμισυ αδυνατούν να συνεχίσουν μέχρι το τέλος, πόσο μάλλον αυτοί οι τύραννοι, που δεν έχουν την παραμικρή υποταγή στις καρδιές τους! Το έργο του Θεού δεν κερδίζεται εύκολα από τον άνθρωπο. Ακόμη κι αν χρησιμοποιήσουν όλη τη δύναμη που διαθέτουν, οι άνθρωποι μπορούν μόνο να κερδίσουν ένα απλό μερίδιο από αυτό, κάτι που τους επιτρέπει τελικά να τελειωθούν. Τι γίνεται, λοιπόν, με τα παιδιά του αρχαγγέλου, που επιδιώκουν να καταστρέψουν το έργο του Θεού; Δεν έχουν ακόμα λιγότερες ελπίδες να κερδηθούν από τον Θεό;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Εκείνοι που υποτάσσονται στον Θεό με ειλικρινή καρδιά θα κερδηθούν σίγουρα από τον Θεό

Υπάρχουν εκείνοι που διαβάζουν τη Βίβλο σε μεγαλόσχημες εκκλησίες και την απαγγέλλουν όλη μέρα, και εντούτοις κανένας τους δεν αντιλαμβάνεται τον σκοπό του έργου του Θεού. Κανένας τους δεν μπορεί να γνωρίσει τον Θεό και φυσικά κανένας τους δεν συμβαδίζει με τις προθέσεις του Θεού. Είναι όλοι άχρηστοι, ποταποί άνθρωποι, ο καθείς στεκούμενος ψηλά για να κάνει κήρυγμα στον «Θεό». Είναι άνθρωποι που κουβαλούν το λάβαρο του Θεού, αλλά σκόπιμα αντιστέκονται στον Θεό· που κουβαλούν την ταμπέλα της πίστης στον Θεό, αλλά τρώγουν τη σάρκα και πίνουν το αίμα του ανθρώπου. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι διάβολοι που καταβροχθίζουν την ψυχή του ανθρώπου, αρχιδαίμονες που αναστατώνουν σκόπιμα εκείνους που προσπαθούν να πάρουν το σωστό μονοπάτι και προσκόμματα που παρακωλύουν εκείνους που αναζητούν τον Θεό. Μπορεί να φαίνεται πως έχουν «γερή κράση», μα πώς μπορούν οι ακόλουθοί τους να καταλάβουν ότι αυτοί δεν είναι τίποτε άλλο παρά αντίχριστοι που οδηγούν τους ανθρώπους στο να αντισταθούν στον Θεό; Πώς να ξέρουν οι ακόλουθοί τους ότι είναι ζωντανοί διάβολοι που αφιερώνονται στο να καταβροχθίζουν ανθρώπινες ψυχές;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όλοι οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τον Θεό είναι άνθρωποι που αντιστέκονται στον Θεό

Για ρίξε μια ματιά στους επικεφαλής κάθε θρησκείας και δόγματος: είναι όλοι αλαζόνες και αυτάρεσκοι, και ερμηνεύουν τη Βίβλο χωρίς να δίνουν βάση στα συμφραζόμενα, ενώ καθοδηγούνται από τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοπληξίες. Για να κάνουν το έργο τους, στηρίζονται όλοι στα χαρίσματα και τις γνώσεις που διαθέτουν. Αν δεν μπορούσαν να κηρύξουν καθόλου, θα τους ακολουθούσαν οι άνθρωποι; Στο κάτω-κάτω, διαθέτουν πράγματι κάποιες γνώσεις και μπορούν να κηρύξουν κάποια δόγματα ή ξέρουν πώς να κερδίζουν τους άλλους και να κάνουν κάποια κόλπα. Χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα για να εξαπατήσουν τους ανθρώπους και να τους φέρουν ενώπιον των ίδιων. Οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν θεωρητικά στον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα ακολουθούν αυτούς τους επικεφαλής. Όταν συναντούν κάποιον που κηρύττει την αληθινή οδό, κάποιοι από αυτούς λένε: «Πρέπει να συμβουλευόμαστε τον επικεφαλής μας σχετικά με θέματα πίστης». Βλέπετε πως οι άνθρωποι χρειάζονται τη συμφωνία και την έγκριση των άλλων σε ό,τι αφορά την πίστη τους στον Θεό και την αποδοχή της αληθινής οδού; Αυτό δεν είναι πρόβλημα; Σε τι έχουν μετατραπεί, λοιπόν, εκείνοι οι επικεφαλής; Δεν έχουν γίνει Φαρισαίοι, ψευδοποιμένες, αντίχριστοι που βάζουν εμπόδια σε όσους θέλουν να αποδεχθούν την αληθινή οδό; Τέτοιοι άνθρωποι ανήκουν στο ίδιο σινάφι με τον Παύλο.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Οι αντίχριστοι είναι φανερά ανταγωνιστικοί απέναντι στην αλήθεια και στον Θεό. Ανταγωνίζονται τον Θεό για τον εκλεκτό λαό Του, για τη θέση Του και για την καρδιά των ανθρώπων, και μάλιστα κάνουν διάφορα πράγματα γύρω από τον εκλεκτό λαό του Θεού για να κερδίσουν την καρδιά των ανθρώπων, να τους παραπλανήσουν και να τους παραλύσουν. Με λίγα λόγια, η φύση των πράξεων και της συμπεριφοράς των αντίχριστων, είτε φανερές είτε κρυφές, είναι πάντοτε ανταγωνιστική απέναντι στον Θεό. Γιατί λέω ότι είναι ανταγωνιστική απέναντι στον Θεό; Επειδή αν και γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και ότι Εκείνος είναι ο Θεός, εξακολουθούν να εναντιώνονται σε Αυτόν και δεν αποδέχονται την αλήθεια, όσες συναναστροφές κι αν γίνουν πάνω σε αυτήν. Για παράδειγμα, κάποιοι αντίχριστοι «ψαρεύουν» κάποιους ανθρώπους, και τους παραπλανούν και τους ελέγχουν. Τους κάνουν να τους υπακούν και να τους ακολουθούν, κι έπειτα αποκτούν με απάτη κάθε λογής βιβλία και υλικό από την εκκλησία, και στήνουν τις δικές τους εκκλησίες και ιδρύουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια, ώστε να μπορούν να απολαμβάνουν το ότι έχουν ακόλουθους που τους ακολουθούν και τους λατρεύουν, κι έτσι αρχίζουν να έχουν κέρδος από την εκκλησία. Αυτή η συμπεριφορά δείχνει ξεκάθαρα ότι ανταγωνίζονται τον Θεό για τον εκλεκτό λαό Του. Δεν είναι χαρακτηριστικό των αντίχριστων αυτό; Είναι μήπως άδικο να ορίζουμε αυτούς τους ανθρώπους ως αντίχριστους με βάση αυτό το εμφανές χαρακτηριστικό; Δεν είναι καθόλου άδικο. Αυτός ο ορισμός είναι πολύ ακριβής! Υπάρχουν και κάποιοι αντίχριστοι που δημιουργούν κλίκες εντός της εκκλησίας κι αποδομούν την εκκλησία. Ευνοούν διαρκώς τις δικές τους δυνάμεις εντός της εκκλησίας κι αποκλείουν όσους διαφωνούν μαζί τους. Έπειτα, κρατούν στο πλευρό τους εκείνους που τους ακούν και τους ακολουθούν, για να σχηματίσουν τις δικές τους δυνάμεις και να πείσουν τους πάντες να κάνουν αυτά που λένε. Δεν δείχνει αυτό ότι ιδρύουν τα δικά τους βασίλεια; Όποιες κι αν είναι οι εργασιακές ρυθμίσεις ή οι απαιτήσεις που έχει ο Άνωθεν, αρνούνται να τις εκπληρώσουν· αντιθέτως, ενεργούν με τον δικό τους τρόπο κι οδηγούν τους ακολούθους τους σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον Άνωθεν. Για παράδειγμα, ο οίκος του Θεού απαιτεί να αντικαθίστανται αμέσως οι επικεφαλής και οι εργάτες που δεν είναι ικανοί να εκτελέσουν πραγματικό έργο. Ωστόσο, ένας αντίχριστος θα σκεφτεί το εξής: «Παρόλο που κάποιοι επικεφαλής και εργάτες δεν είναι ικανοί να εκτελέσουν πραγματικό έργο, με υποστηρίζουν και με εγκρίνουν, κι εγώ τους έχω ευνοήσει. Δεν υπάρχει περίπτωση να αντικαταστήσει ο άνωθεν αυτούς τους ανθρώπους, εκτός κι αν απομακρύνει πρώτα εμένα». Πείτε Μου, αυτή η εκκλησία δεν είναι υπό τον έλεγχο του συγκεκριμένου αντίχριστου; Ο αντίχριστος δεν αφήνει τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού να περάσουν, κι έτσι δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν. Όταν οι εργασιακές ρυθμίσεις έχουν εκδοθεί πριν από καιρό, και κάθε εκκλησία έχει αναφέρει πώς έχουν υλοποιηθεί, όπως για παράδειγμα ποιος μετατέθηκε σε άλλο καθήκον ή ποιος αντικαταστάθηκε λόγω ποιων συνθηκών, ο αντίχριστος δεν αναφέρει ποτέ τίποτε και δεν μεταθέτει ποτέ κανέναν σε άλλο καθήκον. Κάποιοι άνθρωποι είναι πάντα επιπόλαιοι στα καθήκοντά τους, κι αυτό έχει σοβαρό αντίκτυπο στο έργο της εκκλησίας, αλλά ο αντίχριστος δεν τους μεταθέτει σε άλλο καθήκον. Ακόμη κι όταν ο Άνωθεν λέει απευθείας στον αντίχριστο να αντικαταστήσει αυτούς τους ανθρώπους, το αφήνει χωρίς απάντηση για πολύ καιρό. Δεν υπάρχει πρόβλημα εδώ; Όταν ο Άνωθεν ζητά από τον αντίχριστο να υλοποιήσει τις εργασιακές ρυθμίσεις ή προσπαθεί να ρωτήσει κάτι, καταλήγει σε αδιέξοδο μαζί του. Οι αδελφοί και οι αδελφές στην εκκλησία δεν γνωρίζουν τίποτε γι’ αυτό, δεν λαμβάνουν μηνύματα και είναι αποσυνδεδεμένοι από τον Άνωθεν —η εκκλησία βρίσκεται εξολοκλήρου υπό τον έλεγχο αυτού του συγκεκριμένου ανθρώπου. Ποια είναι η φύση ενός αντίχριστου που συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο; Είναι ότι ο αντίχριστος παίρνει τον έλεγχο μιας εκκλησίας. Οι αντίχριστοι δημιουργούν κλίκες σε μια εκκλησία, ιδρύουν τα δικά τους βασίλεια, εναντιώνονται στον οίκο του Θεού και βλάπτουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Οι άνθρωποι χάνουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, δεν μπορούν να νιώσουν την παρουσία του Θεού, δεν έχουν ηρεμία και χαρά, χάνουν την πίστη στον Θεό και δεν εκτελούν πλέον τα καθήκοντά τους με ενέργεια. Φτάνουν ακόμη και στο σημείο να πέσουν στην αρνητικότητα και στην εξαθλίωση, ενώ η ζωή τους παραμένει στάσιμη. Όλα αυτά είναι αποτελέσματα του γεγονότος ότι οι αντίχριστοι παραπλανούν και ελέγχουν τους ανθρώπους.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος πρώτο)

Οι αντίχριστοι εκδηλώνουν και κάτι ακόμα όπως αντιμετωπίζουν τον ενσαρκωμένο Θεό. Λένε: «Μόλις είδα ότι ο χριστός ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος, γεννήθηκαν αντιλήψεις στο μυαλό μου. Το “Ο Λόγος Ενσαρκώνεται” είναι μια έκφραση του θεού· είναι η αλήθεια και το παραδέχομαι. Έχω ένα αντίτυπο του Ο Λόγος Ενσαρκώνεται κι αυτό αρκεί. Δεν μου χρειάζεται να έρθω σε επαφή με τον χριστό. Αν έχω αντιλήψεις, αρνητικότητα ή είμαι αδύναμος, μπορώ να απαλλαγώ απ’ αυτά διαβάζοντας τον λόγο του θεού. Είναι εύκολο να σχηματίσω αντιλήψεις αν έρθω σε επαφή με τον ενσαρκωμένο θεό, και κάτι τέτοιο θα αποδείξει ότι είμαι πολύ βαθιά διεφθαρμένος. Αν τυχόν με καταδικάσει ο θεός, δεν θα έχω καμία ελπίδα σωτηρίας. Καλύτερα, λοιπόν, απλώς να διαβάζω μόνος μου τον λόγο του θεού. Ο θεός ο εν τοις ουρανοίς είναι αυτός που σώζει τους ανθρώπους». Τα τωρινά λόγια και η τωρινή συναναστροφή του Θεού, ειδικά τα λόγια που εκθέτουν τη διάθεση και την ουσία των αντίχριστων, είναι εκείνα που πληγώνουν περισσότερο την καρδιά των αντίχριστων και τους πονάνε πιο πολύ. Αυτά τα λόγια δεν είναι καθόλου διατεθειμένοι να τα διαβάσουν οι αντίχριστοι. Γι’ αυτό και εύχονται μέσα τους ο Θεός να φύγει σύντομα απ’ τη γη, έτσι ώστε εκείνοι να χρησιμοποιήσουν την εξουσία τους για να κυβερνήσουν στη γη. Πιστεύουν πως αυτός ο συνηθισμένος άνθρωπος, δηλαδή η σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός, τους είναι εντελώς περιττή. Αναλογίζονται συνεχώς τα εξής: «Πριν ακούσω τα κηρύγματα του χριστού, θεωρούσα πως κατανοούσα τα πάντα, κι ήμουν καλά από κάθε άποψη· αφού άκουσα, όμως, τα κηρύγματα του χριστού, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τώρα νιώθω σαν να μην έχω τίποτα, νιώθω πως είμαι πάρα πολύ ασήμαντος κι αξιοθρήνητος». Έτσι, καταλήγουν στο ότι τα λόγια του Χριστού δεν εκθέτουν τους ίδιους, αλλά τους άλλους, και νομίζουν πως δεν χρειάζεται να ακούνε τα κηρύγματα του Χριστού, πως αρκεί να διαβάζουν το Ο Λόγος Ενσαρκώνεται. Η κύρια πρόθεση που έχουν στην καρδιά τους οι αντίχριστοι είναι να αρνηθούν το γεγονός της ενσάρκωσης του Θεού, να αρνηθούν το γεγονός ότι ο Χριστός εκφράζει την αλήθεια, γιατί θεωρούν πως μ’ αυτόν τον τρόπο έχουν ελπίδα να σωθούν μέσω της πίστης τους στον Θεό, και πως μπορούν να κυβερνήσουν στην εκκλησία ως βασιλιάδες, κι έτσι να ικανοποιήσουν την αρχική τους πρόθεση κατά την πίστη τους στον Θεό. Η εγγενής φύση των αντίχριστων είναι η αντίσταση στον Θεό· είναι τόσο ασύμβατοι με τον ενσαρκωμένο Θεό όσο και η φωτιά με το νερό, βρίσκονται σε αιώνια διαμάχη. Θεωρούν πως κάθε μέρα ύπαρξης του Χριστού είναι μια μέρα που εκείνοι δυσκολεύονται να διαπρέψουν, και κινδυνεύουν να καταδικαστούν, να αποκλειστούν, να καταστραφούν και να τιμωρηθούν. Όσο ο Χριστός δεν μιλάει και δεν εργάζεται, και όσο ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν θαυμάζει τον Χριστό, οι αντίχριστοι έχουν την ευκαιρία τους. Τους δίνεται η ευκαιρία να κάνουν επίδειξη των ικανοτήτων τους. Με μια κίνηση του χεριού τους, πλήθος κόσμου θα αυτομολήσει στις τάξεις τους, και οι αντίχριστοι θα κυβερνήσουν ως βασιλιάδες. Η φύση-ουσία των αντίχριστων είναι να αποστρέφονται την αλήθεια και να μισούν τον Χριστό. Ανταγωνίζονται τον Χριστό για να δουν ποιος έχει μεγαλύτερο ταλέντο και ποιος είναι πιο ικανός· ανταγωνίζονται τον Χριστό για να δουν ποιανού τα λόγια έχουν μεγαλύτερη ισχύ και ποιος έχει περισσότερες ικανότητες. Όσο κάνουν τα ίδια πράγματα με τον Χριστό, ο στόχος τους είναι να δείξουν στους άλλους ότι, παρότι και αυτοί και Εκείνος είναι άνθρωποι, οι ικανότητες και οι γνώσεις του Χριστού δεν ξεπερνούν αυτές ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Οι αντίχριστοι ανταγωνίζονται τον Χριστό με κάθε τρόπο, διεκδικούν τα πρωτεία και προσπαθούν να αρνηθούν από κάθε άποψη το γεγονός ότι ο Χριστός είναι ο Θεός, ότι Αυτός είναι η προσωποποίηση του Πνεύματος του Θεού, και ότι Αυτός είναι η προσωποποίηση της αλήθειας. Σκαρφίζονται, επίσης, διάφορα μέσα και τρόπους, σε κάθε τομέα, για να εμποδίσουν τον Χριστό να αποκτήσει εξουσία εντός του εκλεκτού λαού του Θεού, για να μην αφήσουν τα λόγια του Χριστού να διαδοθούν και να εφαρμοστούν στον εκλεκτό λαό του Θεού, ακόμα και για να εμποδίσουν την υλοποίηση, μέσα στον εκλεκτό λαό του Θεού, όσων κάνει ο Χριστός, των απαιτήσεών Του απ’ τους ανθρώπους και των ελπίδων που έχει γι’ αυτούς. Είναι λες και όταν είναι παρών ο Χριστός, εκείνοι υφίστανται την περιφρόνηση και η εκκλησία τούς καταδικάζει και τους απορρίπτει· μια ομάδα ανθρώπων που την παρατάνε σε μια σκοτεινή γωνιά. Βλέπουμε στις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων ότι όσον αφορά την ουσία και τη διάθεσή τους είναι ασυμβίβαστοι με τον Χριστό· δεν μπορούν να μοιραστούν τον κόσμο μαζί Του! Οι αντίχριστοι είναι εκ γενετής εχθρικοί απέναντι στον Θεό· έχουν βάλει συγκεκριμένα στόχο να αντισταθούν στον Χριστό, και θέλουν να νικήσουν και να κατατροπώσουν τον Χριστό. Θέλουν όλο το έργο που κάνει ο Χριστός να είναι μάταιο και ανώφελο, έτσι ώστε, στο τέλος, ο Χριστός να μην κερδίσει πολλούς ανθρώπους, κι έτσι ώστε, όπου κι αν εργαστεί, και πάλι να μην πετύχει κανένα αποτέλεσμα. Μόνο τότε θα χαρούν οι αντίχριστοι. Όταν ο Χριστός εκφράζει αλήθειες και οι άνθρωποι διψούν γι’ αυτές, τις αναζητούν, τις αποδέχονται με χαρά, είναι διατεθειμένοι να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Χριστό, να απαρνηθούν τα πάντα και να διαδώσουν το ευαγγέλιό Του, τότε οι αντίχριστοι αποκαρδιώνονται και νιώθουν ότι δεν υπάρχει ελπίδα για το αύριο, ότι δεν θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να διαπρέψουν, λες και τους έχουν ρίξει στην κόλαση. Κρίνοντας από αυτές τις εκδηλώσεις των αντίχριστων, άραγε αυτήν την ουσία που έχουν, δηλαδή να πολεμούν τον Θεό και να τον αντιμετωπίζουν εχθρικά, τους την έχει εμφυσήσει κάποιος άλλος; Σε καμία περίπτωση· έτσι γεννήθηκαν. Συνεπώς, οι αντίχριστοι είναι ένας τύπος ανθρώπου ο οποίος εκ γενετής είναι η μετενσάρκωση του διαβόλου, ο διάβολος επί της γης. Δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να αποδεχθούν την αλήθεια ούτε πρόκειται ποτέ να αποδεχθούν τον Χριστό, να εξυψώσουν τον Χριστό ή να καταθέσουν μαρτυρία για τον Χριστό. Εξωτερικά, μπορεί να μη δεις ποτέ τους αντίχριστους να κρίνουν ή να καταδικάζουν δημόσια τον Χριστό, και μπορεί να συμμορφώνονται και να καταβάλλουν κάποια προσπάθεια και να πληρώνουν κάποιο τίμημα· μόλις, όμως, τους δοθεί η ευκαιρία, την κατάλληλη στιγμή, η ασυμβατότητά τους με τον Θεό θα κάνει την εμφάνισή της. Το γεγονός ότι οι αντίχριστοι πολεμούν τον Θεό και εγκαθιδρύουν ένα ανεξάρτητο βασίλειο θα δημοσιοποιηθεί. Όλα αυτά έχουν ξανασυμβεί σε μέρη όπου υπάρχουν αντίχριστοι, και είναι πολύ συχνό φαινόμενο στα χρόνια που ο Θεός εκτελεί το έργο Του για την κρίση των έσχατων ημερών· πολλοί άνθρωποι τα έχουν βιώσει και τα έχουν παρατηρήσει.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο: Περιφρονούν την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και αψηφούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού (Μέρος τέταρτο)

Κάποιοι δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Πιστεύουν ότι οι ρυθμίσεις του έργου γίνονται και προέρχονται από ανθρώπους. Έτσι, όποτε διαφωνούν με τις εν λόγω ρυθμίσεις, τις αλλάζουν κατά βούληση. Γνωρίζετε ποιο διοικητικό διάταγμα του Θεού παραβιάζει αυτή η συμπεριφορά; [7. «Όσον αφορά το έργο και τα θέματα της εκκλησίας, πέραν της υποταγής στον Θεό, να ακολουθείς σε όλα τις οδηγίες του ανθρώπου που χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα. Ακόμη και η παραμικρή παράβαση θεωρείται απαράδεκτη. Να συμμορφώνεσαι απόλυτα και να μην αναλύεις τι είναι σωστό και τι λάθος. Το τι είναι σωστό και τι λάθος δεν σε αφορά. Η μόνη σου έγνοια πρέπει να είναι η πλήρης υποταγή» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι δέκα κανονιστικές διατάξεις που πρέπει να τηρεί ο εκλεκτός λαός του Θεού την Εποχή της Βασιλείας).] Οτιδήποτε παραβιάζει τα διοικητικά διατάγματα προσβάλλει τη διάθεση του Θεού. Δεν το βλέπετε ξεκάθαρα αυτό; Κάποιοι άνθρωποι έχουν υπερβολικά υπεροπτική συμπεριφορά απέναντι στις ρυθμίσεις του έργου από τον Άνωθεν. Έχουν την εξής πεποίθηση: «Ο άνωθεν κάνει τις ρυθμίσεις του έργου και εμείς εκτελούμε το έργο στην εκκλησία. Ορισμένα λόγια και ζητήματα μπορούν να εφαρμόζονται με ελαστικότητα. Το πώς ακριβώς πρέπει να διεκπεραιωθούν θα το αποφασίσουμε εμείς. Ο άνωθεν απλώς μιλάει και κάνει τις ρυθμίσεις του έργου, ενώ η πρακτική εφαρμογή εναπόκειται σε μας. Αφού, λοιπόν, ο άνωθεν μας αναθέσει το έργο, εμείς μπορούμε να το κάνουμε όπως μας αρέσει. Ο τρόπος δεν παίζει κανένα ρόλο. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παρέμβει». Ενεργούν με βάση τις ακόλουθες αρχές: Επιλέγουν να ακούν αυτό που θεωρούν εκείνοι σωστό και να αγνοούν αυτό που θεωρούν λάθος. Πιστεύουν ότι οι δικές τους πεποιθήσεις είναι η αλήθεια και οι αρχές, αντιτίθενται σε οτιδήποτε δεν συμφωνεί με τις επιθυμίες τους και γίνονται υπερβολικά ανταγωνιστικοί απέναντί σου όσον αφορά τέτοια θέματα. Όταν ο λόγος του Άνωθεν δεν συμφωνεί με τις επιθυμίες τους, απλώς τον αλλάζουν, και τον διαδίδουν μόνο όταν τους βρίσκει σύμφωνους. Με άλλα λόγια, δεν επιτρέπουν τη διάδοσή του χωρίς τη δική τους συγκατάθεση. Ενώ σε άλλους τομείς οι ρυθμίσεις του έργου από τον Άνωθεν διαδίδονται ως έχουν, αυτοί οι άνθρωποι διαδίδουν τις παραποιημένες εκδοχές των ρυθμίσεων του έργου στις εκκλησίες για τις οποίες είναι υπεύθυνοι. Τέτοιοι άνθρωποι θέλουν πάντα να παραμερίζουν τον Θεό. Έχουν τον διακαή πόθο οι πάντες να πιστεύουν σε αυτούς, να τους ακολουθούν και να υποτάσσονται σ’ αυτούς. Στο μυαλό τους, υπάρχουν τομείς όπου ξεπερνούν ακόμη και τον Θεό. Γι’ αυτό πρέπει να πάρουν οι ίδιοι τη θέση Του, ενώ οι άλλοι πρέπει να πιστεύουν σε αυτούς. Αυτή είναι η φύση του προβλήματος. Αν το κατανοούσατε αυτό, θα κλαίγατε και πάλι όταν τους έδιωχναν; Θα συνεχίζατε να τους λυπάστε; Θα κάνατε ακόμα σκέψεις όπως «Ο άνωθεν δεν έπραξε σωστά. Φέρεται άδικα στους ανθρώπους. Πώς μπόρεσε να διώξει κάποιον που εργάζεται τόσο σκληρά;» Όσοι σκέφτονται έτσι δεν είναι οξυδερκείς. Για ποιον εργάζονται σκληρά τα εν λόγω άτομα; Για τον Θεό; Για το έργο της εκκλησίας; Όχι. Εργάζονται σκληρά προκειμένου να εδραιώσουν τη θέση τους και να ιδρύσουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο. Υπηρετούν τον Θεό; Εκτελούν τα καθήκοντά τους; Είναι αφοσιωμένοι και υποτακτικοί στον Θεό; Όχι. Υπηρετούν ξεκάθαρα τον Σατανά, και την εργασία τους την εξουσιάζει ο διάβολος. Βλάπτουν το σχέδιο διαχείρισης του Θεού και προκαλούν αναστάτωση στο έργο Του. Είναι πραγματικοί αντίχριστοι!

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Η λατρεία των αντίχριστων για τη φήμη και τη θέση τους ξεπερνά αυτήν των κανονικών ανθρώπων και είναι κάτι που εμπεριέχεται στη διάθεση-ουσία τους· δεν είναι κάποιο προσωρινό ενδιαφέρον ούτε η παροδική συνέπεια του περιβάλλοντός τους —είναι κάτι που βρίσκεται μέσα στη ζωή τους, στα κόκαλά τους, άρα είναι η ουσία τους. Αυτό σημαίνει πως σε ό,τι κάνουν οι αντίχριστοι, το πρώτο πράγμα που τους ενδιαφέρει είναι η δική τους φήμη και θέση, τίποτε άλλο. Για τους αντίχριστους, η φήμη και η θέση είναι η ζωή τους και ο ισόβιος στόχος τους. Ό,τι κι αν κάνουν, το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι το εξής: «Τι θα συμβεί στη θέση μου; Στη φήμη μου; Αν το κάνω αυτό, θα αποκτήσω καλή φήμη; Θα εξυψώσει αυτό τη θέση μου στο μυαλό των ανθρώπων;» Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτονται, πράγμα που αποτελεί επαρκή απόδειξη ότι έχουν τη διάθεση και την ουσία των αντίχριστων· γι’ αυτό σκέφτονται τα πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο. Μπορεί να πει κανείς πως για τους αντίχριστους η φήμη και η θέση δεν αποτελούν κάποια επιπλέον απαίτηση ούτε, βέβαια, πράγματα εξωτερικά και όχι απαραίτητα γι’ αυτούς. Αποτελούν μέρος της φύσης των αντίχριστων, βρίσκονται στα κόκαλά τους, στο αίμα τους, τα έχουν έμφυτα. Οι αντίχριστοι δεν αδιαφορούν για το αν έχουν φήμη και θέση· δεν είναι αυτή η στάση τους. Τότε, ποια είναι η στάση τους; Η φήμη και η θέση είναι στενά συνδεδεμένες με την καθημερινότητά τους, με την καθημερινή κατάστασή τους, με όσα επιδιώκουν σε καθημερινή βάση. Και έτσι για τους αντίχριστους, η φήμη και η θέση είναι η ζωή τους. Όπως κι αν ζουν, σε όποιο περιβάλλον κι αν ζουν, ό,τι έργο κι αν κάνουν, ό,τι κι αν επιδιώκουν, όποιος κι αν είναι ο στόχος τους, όποια κι αν είναι η κατεύθυνση της ζωής τους, όλα περιστρέφονται γύρω από την απόκτηση καλής φήμης και υψηλής θέσης. Κι αυτός ο στόχος δεν αλλάζει· δεν μπορούν ποτέ να παραβλέψουν τέτοια πράγματα. Αυτό είναι το αληθινό πρόσωπο των αντίχριστων και η ουσία τους. Θα μπορούσες να τους τοποθετήσεις σ’ ένα αρχέγονο δάσος βαθιά μέσα στα βουνά, και πάλι δεν θα άφηναν στην άκρη την επιδίωξη της φήμης και της θέσης. Μπορείς να τους τοποθετήσεις μέσα σε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων και το μόνο που μπορούν να σκεφτούν εξακολουθεί να είναι η φήμη και η θέση. Μολονότι και οι αντίχριστοι πιστεύουν στον Θεό, βλέπουν την επιδίωξη της φήμης και της θέσης ως ισοδύναμα με την πίστη στον Θεό και εξισώσουν αυτά τα δύο πράγματα. Δηλαδή, καθώς βαδίζουν στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό, επιδιώκουν επίσης τη δική τους φήμη και θέση. Μπορεί να ειπωθεί πως στην καρδιά των αντίχριστων, η επιδίωξη της αλήθειας κατά την πίστη τους στον Θεό είναι η επιδίωξη της φήμης και της θέσης, και η επιδίωξη της φήμης και της θέσης είναι επίσης η επιδίωξη της αλήθειας· το να κερδίσει κανείς φήμη και θέση σημαίνει να κερδίσει την αλήθεια και ζωή. Αν νιώθουν ότι δεν έχουν φήμη, κέρδος ή θέση, ότι κανείς δεν τους θαυμάζει, δεν τους εκτιμά ούτε τους ακολουθεί, τότε απογοητεύονται πολύ, πιστεύουν ότι δεν υπάρχει λόγος ούτε αξία να πιστεύουν στον Θεό, και λένε στον εαυτό τους: «Μια τέτοια πίστη στον θεό είναι αποτυχία; Δεν έχω χάσει κάθε ελπίδα;» Συχνά υπολογίζουν τέτοια πράγματα μέσα τους. Υπολογίζουν πώς μπορούν να βρουν μια θέση στον οίκο του Θεού, πώς θα αποκτήσουν μια καλή φήμη στην εκκλησία, πώς μπορούν να κάνουν τους ανθρώπους να τους ακούνε όταν μιλάνε και να τους υποστηρίζουν όταν ενεργούν, πώς να τους κάνουν να τους ακολουθούν όπου κι αν είναι και πώς η δική τους φωνή μπορεί να ασκεί επιρροή στην εκκλησία και οι ίδιοι να έχουν φήμη, κέρδος και θέση· σε αυτά τα πράγματα εστιάζουν κατά βάθος. Αυτά επιδιώκουν τέτοιοι άνθρωποι. Γιατί σκέφτονται πάντοτε τέτοια πράγματα; Αφού διαβάσουν τα λόγια του Θεού, αφού ακούσουν κηρύγματα, όντως δεν τα καταλαβαίνουν όλα αυτά, όντως δεν μπορούν να τα διακρίνουν όλα αυτά; Όντως τα λόγια του Θεού και η αλήθεια δεν είναι σε θέση να αλλάξουν τις αντιλήψεις, τις ιδέες και τις γνώμες τους; Επ’ ουδενί δεν ισχύει αυτό. Το πρόβλημα βρίσκεται μέσα τους κι οφείλεται εξ ολοκλήρου στο ότι δεν αγαπούν την αλήθεια, επειδή, μέσα τους, αποστρέφονται την αλήθεια και, ως εκ τούτου, είναι παντελώς μη δεκτικοί στην αλήθεια —κάτι το οποίο καθορίζεται από τη φύση-ουσία τους.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)

Ένα από τα πιο εμφανή χαρακτηριστικά της ουσίας ενός αντίχριστου είναι ότι μονοπωλεί την εξουσία και ηγείται της δικής του δικτατορίας: Δεν ακούει κανέναν, δεν σέβεται κανέναν και δεν δίνει καμία βάση στους άλλους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τα προτερήματά τους, τις σωστές απόψεις και τις σοφές γνώμες που μπορεί να εκφράζουν ή τις κατάλληλες μεθόδους που μπορεί να προτείνουν. Είναι σαν κανένας να μην έχει τα προσόντα για να συνεργαστεί μαζί του ή για να συμμετάσχει σε οτιδήποτε κάνει. Αυτή τη διάθεση έχουν οι αντίχριστοι. Κάποιοι λένε ότι αυτό δείχνει πως έχουν κακή ανθρώπινη φύση. Πώς, όμως, είναι δυνατόν να πρόκειται για συνηθισμένη κακή ανθρώπινη φύση; Πρόκειται για μια εξολοκλήρου σατανική διάθεση, και μια τέτοια διάθεση είναι εξαιρετικά φαύλη. Γιατί λέω ότι η διάθεσή τους είναι εξαιρετικά φαύλη; Οι αντίχριστοι οικειοποιούνται τα πάντα από τον οίκο του Θεού και την περιουσία της εκκλησίας και τ’ αντιμετωπίζουν σαν δική τους προσωπική περιουσία, που πρέπει όλη να τη διαχειρίζονται εκείνοι, και δεν επιτρέπουν σε κανέναν άλλον να παρεμβαίνει σ’ αυτό. Το μόνο που σκέφτονται όταν κάνουν το έργο της εκκλησίας είναι τα δικά τους συμφέροντα, η θέση και η υπερηφάνεια τους. Δεν επιτρέπουν σε κανέναν να βλάψει τα συμφέροντά τους, πόσο μάλλον αφήνουν ν’ απειλήσει τη φήμη και τη θέση τους οποιοσδήποτε έχει επίπεδο ή είναι σε θέση να μιλήσει για τη βιωματική του μαρτυρία. Κι έτσι, προσπαθούν να καταστείλουν και ν’ αποκλείσουν ως ανταγωνιστές όσους είναι σε θέση να μιλήσουν για μια βιωματική μαρτυρία και μπορούν να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια και να εφοδιάσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού· προσπαθούν απεγνωσμένα ν’ απομονώσουν εντελώς αυτούς τους ανθρώπους από οποιονδήποτε άλλο, να διασύρουν εντελώς τ’ όνομά τους και να τους καταστρέψουν. Μόνο τότε νιώθουν γαλήνη οι αντίχριστοι. Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ αρνητικοί και μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν το καθήκον τους, να μιλούν για τη μαρτυρία τους και να στηρίζουν τους άλλους, τότε οι αντίχριστοι στρέφονται στην ύστατη λύση, που είναι να τους βρουν ελαττώματα και να τους καταδικάσουν ή να τους παγιδεύσουν και να επινοήσουν λόγους για να τους βασανίσουν και να τους τιμωρήσουν, έως ότου τους αποπέμψουν από την εκκλησία. Μόνο τότε χαλαρώνουν τελείως οι αντίχριστοι. Αυτό είναι το πιο ύπουλο και κακόβουλο χαρακτηριστικό των αντίχριστων. Αυτό που τους προκαλεί τον μεγαλύτερο φόβο και τη μεγαλύτερη ανησυχία είναι οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια και που διαθέτουν αληθινή βιωματική μαρτυρία, επειδή ο εκλεκτός λαός του Θεού εγκρίνει και στηρίζει περισσότερο τους ανθρώπους που έχουν τέτοια μαρτυρία, παρά εκείνους που φλυαρούν άσκοπα για λόγια και δόγματα. Οι αντίχριστοι δεν διαθέτουν αληθινή βιωματική μαρτυρία ούτε είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορούν να κάνουν κάποιες καλές πράξεις για να καλοπιάσουν τους άλλους. Όμως, όσες καλές πράξεις κι αν κάνουν ή όσα ευχάριστα πράγματα κι αν λένε, αυτά και πάλι δεν συγκρίνονται με τα οφέλη και τα πλεονεκτήματα που μπορεί ν’ αποφέρει στους ανθρώπους μια καλή βιωματική μαρτυρία. Τίποτε δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις επιδράσεις που έχει η παροχή και το πότισμα του εκλεκτού λαού του Θεού από εκείνους που μπορούν να μιλήσουν για τη βιωματική τους μαρτυρία. Κι έτσι, όταν οι αντίχριστοι βλέπουν κάποιον να μιλά για τη βιωματική του μαρτυρία, το βλέμμα τους τον διαπερνάει σαν βέλος. Η οργή φουντώνει μέσα τους, το μίσος τους μεγαλώνει, και ανυπομονούν να κλείσουν το στόμα του ανθρώπου που μιλάει ώστε να μην πει λέξη παραπάνω. Αν συνεχίσει να μιλάει, η φήμη των αντίχριστων θα καταστραφεί ολοσχερώς, το άσχημο πρόσωπό τους θα εκτεθεί εντελώς και θα το δουν όλοι, οπότε οι αντίχριστοι βρίσκουν ένα πρόσχημα για ν’ αναστατώσουν και να καταστείλουν το άτομο που μιλά για τη μαρτυρία του. Οι αντίχριστοι επιτρέπουν μόνο στον εαυτό τους να παραπλανά τους άλλους με λόγια και δόγματα. Δεν επιτρέπουν στους εκλεκτούς του Θεού να δοξάζουν τον Θεό μιλώντας για τις βιωματικές μαρτυρίες τους, και αυτό δείχνει ποιους ανθρώπους μισούν και φοβούνται περισσότερο. Όταν κάποιος διακρίνεται χάρη στο λίγο έργο που κάνει ή όταν κάποιος μπορεί να μιλήσει για αληθινή βιωματική μαρτυρία, με αποτέλεσμα ο εκλεκτός λαός του Θεού να λαμβάνει οφέλη, διαπαιδαγώγηση και υποστήριξη, κι έτσι να επαινούν όλοι αυτόν τον άνθρωπο, οι αντίχριστοι πλημμυρίζουν με φθόνο και μίσος στην καρδιά τους και προσπαθούν να τον αποκλείσουν και να τον καταστείλουν. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπουν σε τέτοιους ανθρώπους ν’ αναλάβουν οποιοδήποτε έργο, προκειμένου να μην αποτελέσουν απειλή για τη δική τους θέση. Οι άνθρωποι που κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα βοηθούν να τονιστεί και να επισημανθεί η ένδεια, η αθλιότητα, η ασχήμια και η μοχθηρία των αντίχριστων όταν είναι εκείνοι παρόντες, οπότε όταν οι αντίχριστοι επιλέγουν έναν συνάδελφο ή συνεργάτη, ποτέ δεν επιλέγουν ανθρώπους που κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, ποτέ δεν επιλέγουν ανθρώπους που μπορούν να μιλήσουν για τη βιωματική τους μαρτυρία και ποτέ δεν επιλέγουν ειλικρινείς ανθρώπους ή ανθρώπους που μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αυτούς τους ανθρώπους φθονούν και μισούν περισσότερο οι αντίχριστοι και είναι βραχνάς γι’ αυτούς. Όσα καλά ή ωφέλιμα πράγματα κι αν κάνουν για το έργο του οίκου του Θεού οι άνθρωποι που κάνουν πράξη την αλήθεια, οι αντίχριστοι θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να τα συγκαλύψουν. Θα φτάσουν ακόμα και στο σημείο να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα για να διεκδικήσουν εκείνοι τα εύσημα για τα καλά πράγματα και ταυτόχρονα θα ρίξουν το φταίξιμο για τα κακά στους άλλους, ώστε μ’ αυτόν τον τρόπο να εξυψώσουν τον εαυτό τους και ν’ απαξιώσουν τους άλλους. Οι αντίχριστοι τρέφουν μεγάλη ζήλια και μίσος για όσους επιδιώκουν την αλήθεια και είναι σε θέση να μιλήσουν για τη δική τους βιωματική μαρτυρία. Φοβούνται ότι αυτοί οι άνθρωποι θ’ απειλήσουν τη θέση τους, κι έτσι κάνουν ό,τι μπορούν για να τους επιτεθούν και να τους αποκλείσουν. Απαγορεύουν στους αδελφούς και στις αδελφές να έρχονται σ’ επαφή με τους ανθρώπους που είναι σε θέση να μιλήσουν για τη βιωματική τους μαρτυρία, να τους πλησιάζουν, να τους στηρίζουν ή να τους επαινούν. Αυτό είναι που αποκαλύπτει περισσότερο τη σατανική φύση των αντίχριστων, η οποία αποστρέφεται την αλήθεια και μισεί τον Θεό. Κι έτσι, αποδεικνύει επίσης ότι οι αντίχριστοι είναι ένα κακό ρεύμα που πάει κόντρα στην εκκλησία, ότι είναι εκείνοι που φταίνε για την αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας και την παρακώληση του θελήματος του Θεού. Επιπλέον, οι αντίχριστοι συχνά κατασκευάζουν ψέματα και διαστρεβλώνουν τα γεγονότα στους αδελφούς και στις αδελφές, απαξιώνοντας και καταδικάζοντας τους ανθρώπους που μπορούν να μιλήσουν για τη δική τους βιωματική μαρτυρία. Όποιο έργο κι αν κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, οι αντίχριστοι βρίσκουν δικαιολογίες για να τους αποκλείσουν και να τους καταστείλουν και είναι επικριτικοί απέναντί τους, λέγοντας ότι είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι, ότι τους αρέσει να επιδεικνύονται και ότι τρέφουν φιλοδοξίες. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάποια βιωματική μαρτυρία και κατέχουν κάποια από την αλήθεια-πραγματικότητα. Έχουν σχετικά καλή ανθρώπινη φύση, έχουν συνείδηση και λογική και μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Και παρόλο που μπορεί να έχουν κάποια ελαττώματα, κάποιες ελλείψεις και ν’ αποκαλύπτουν περιστασιακά μια διεφθαρμένη διάθεση, μπορούν να κάνουν αυτοκριτική και να μετανοήσουν. Αυτούς τους ανθρώπους θα σώσει ο Θεός. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ελπίδα να οδηγηθούν στην τελείωση από τον Θεό. Με λίγα λόγια, αυτοί οι άνθρωποι είναι κατάλληλοι να κάνουν ένα καθήκον. Ικανοποιούν τις απαιτήσεις και τις αρχές για την εκτέλεση ενός καθήκοντος. Όμως, οι αντίχριστοι σκέφτονται μέσα τους: «Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να το ανεχτώ αυτό. Θέλεις να έχεις ρόλο στον τομέα μου, να με ανταγωνιστείς. Αυτό είναι αδύνατον· μην το σκέφτεσαι καν. Είσαι πιο μορφωμένος από μένα, πιο εύγλωττος από μένα, πιο δημοφιλής από μένα και επιδιώκεις την αλήθεια με μεγαλύτερη επιμέλεια από ό,τι εγώ. Αν συνεργαζόμουν μαζί σου και μου έκλεβες τη δόξα, τι θα έκανα τότε;» Λαμβάνουν υπόψη τους τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Όχι. Τι σκέφτονται; Σκέφτονται μόνο πώς θα διατηρήσουν τη θέση τους. Παρόλο που οι αντίχριστοι ξέρουν ότι είναι ανίκανοι να κάνουν πραγματικό έργο, δεν καλλιεργούν ούτε προάγουν ανθρώπους καλού επιπέδου που επιδιώκουν την αλήθεια. Προάγουν μόνο εκείνους που τους κολακεύουν, εκείνους που έχουν την τάση να λατρεύουν τους άλλους, που τους εγκρίνουν και τους θαυμάζουν βαθιά μέσα τους, εκείνους που είναι καταφερτζήδες, που δεν κατανοούν καθόλου την αλήθεια και δεν έχουν ικανότητα διάκρισης. Οι αντίχριστοι παίρνουν με το μέρος τους αυτούς τους ανθρώπους για να τους υπηρετούν, να τρέχουν εδώ κι εκεί γι’ αυτούς και να περιστρέφονται γύρω από αυτούς όλη μέρα. Αυτό δίνει στους αντίχριστους δύναμη μέσα στην εκκλησία και έχει ως αποτέλεσμα να προσελκύονται πολλοί άνθρωποι κοντά τους και να τους ακολουθούν, και κανείς να μην τολμάει να τους προσβάλει. Όλοι οι άνθρωποι τους οποίους καλλιεργούν οι αντίχριστοι είναι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν πνευματική κατανόηση και δεν ξέρουν τίποτε άλλο πέρα από το ν’ ακολουθούν κανόνες. Τους αρέσει ν’ ακολουθούν τις τάσεις και τις κυρίαρχες δυνάμεις. Είναι το είδος των ανθρώπων που τους εμψυχώνει να έχουν έναν ισχυρό αφέντη· πρόκειται για ένα μάτσο μπερδεμένων ανθρώπων. Πώς το λέει το ρητό των άπιστων; Καλύτερα ιπποκόμος ενός καλού ανθρώπου παρά λατρεμένος πρόγονος ενός κακού ανθρώπου. Οι αντίχριστοι κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Ενεργούν σαν λατρεμένοι πρόγονοι τέτοιων ανθρώπων και προσπαθούν να τους καλλιεργήσουν ως σημαιοφόρους και ένθερμους υποστηρικτές τους. Όποτε ένας αντίχριστος έχει την εξουσία σε μια εκκλησία, θα στρατολογεί πάντα ως βοηθούς του ανθρώπους που είναι μπερδεμένοι και που χαζολογούν στα τυφλά, ενώ θα αποκλείει και θα καταστέλλει τους ανθρώπους με επίπεδο που μπορούν να κατανοήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, που μπορούν ν’ αναλάβουν έργο και, ιδίως, τους επικεφαλής και τους εργάτες που είναι ικανοί να κάνουν πραγματικό έργο. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δημιουργούνται δύο στρατόπεδα στην εκκλησία: Στο ένα στρατόπεδο βρίσκονται εκείνοι που έχουν σχετικά ειλικρινή ανθρώπινη φύση, που κάνουν το καθήκον τους με ειλικρίνεια και επιδιώκουν την αλήθεια. Στο άλλο στρατόπεδο βρίσκονται ένα μάτσο μπερδεμένοι άνθρωποι που χαζολογούν στα τυφλά και καθοδηγούνται από τους αντίχριστους. Αυτά τα δύο στρατόπεδα θα συνεχίσουν να μάχονται το ένα ενάντια στο άλλο έως ότου αποκαλυφθούν και αποκλειστούν οι αντίχριστοι. Οι αντίχριστοι πάντοτε πολεμούν και ενεργούν ενάντια σ’ εκείνους που κάνουν το καθήκον τους με ειλικρίνεια και που επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν αναστατώνει αυτό σοβαρά το έργο της εκκλησίας; Δεν διαταράσσει και αναστατώνει το έργο του Θεού; Δεν είναι αυτή η δύναμη των αντίχριστων τροχοπέδη και εμπόδιο που δεν αφήνει το θέλημα του Θεού να πραγματοποιηθεί στην εκκλησία; Δεν είναι μια μοχθηρή δύναμη που εναντιώνεται στον Θεό; Γιατί ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο οι αντίχριστοι; Επειδή, στο μυαλό τους, είναι ξεκάθαρο ότι αν αυτοί οι θετικοί χαρακτήρες ύψωναν το ανάστημά τους και γίνονταν επικεφαλής και εργάτες, θα ήταν ανταγωνιστές τους· θα ήταν η αντίπαλη δύναμη των αντίχριστων και δεν θ’ άκουγαν σε καμία περίπτωση τα λόγια τους ούτε θα τους υπάκουαν· δεν θα ακολουθούσαν σε καμία περίπτωση κάθε διαταγή των αντίχριστων. Αυτοί οι άνθρωποι θα ήταν αρκετοί για ν’ αποτελέσουν απειλή για τη θέση των αντίχριστων. Όταν οι αντίχριστοι βλέπουν αυτούς τους ανθρώπους, η καρδιά τους πλημμυρίζει μίσος, και δεν πρόκειται να βρει γαλήνη και να καθησυχαστεί αν δεν αποκλείσουν και δεν νικήσουν αυτούς τους ανθρώπους κι αν δεν καταστρέψουν τ’ όνομά τους. Επομένως, πρέπει να ενεργήσουν γρήγορα για να καλλιεργήσουν τη δική τους δύναμη και να ενισχύσουν τις τάξεις τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορούν να ελέγχουν περισσότερους εκλεκτούς του Θεού και δεν θα χρειαστεί ν’ ανησυχήσουν ποτέ ξανά μήπως μια χούφτα ανθρώπων που επιδιώκουν την αλήθεια απειλήσει τη θέση τους. Οι αντίχριστοι δημιουργούν τη δική τους δύναμη μέσα στην εκκλησία, παίρνοντας εκείνους που τους ακούνε, που τους υπακούν και που τους φέρονται με δουλοπρέπεια, και προάγοντάς τους ως υπεύθυνους για κάθε πτυχή του έργου. Είναι αυτό ωφέλιμο για το έργο του οίκου του Θεού; Όχι. Όχι μόνο δεν είναι ωφέλιμο, αλλά προκαλεί και διατάραξη και αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας. Αν αυτή η μοχθηρή δύναμη έχει με το μέρος της περισσότερους από τους μισούς ανθρώπους, υπάρχει περίπτωση ν’ ανατρέψει την εκκλησία. Ο λόγος είναι ότι οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια αποτελούν μειονότητα μέσα στην εκκλησία, ενώ οι απλοί δουλευτές και οι δύσπιστοι που βρίσκονται εκεί απλώς και μόνο για να τρώνε ψωμί μέχρι να χορτάσουν αποτελούν τουλάχιστον τους μισούς. Σ’ αυτήν την περίπτωση, αν οι αντίχριστοι εστιάσουν τις δυνάμεις τους στην παραπλάνηση και την προσέλκυση αυτών των ανθρώπων προς τη δική τους πλευρά, θα έχουν ασφαλώς το πάνω χέρι όταν η εκκλησία εκλέξει επικεφαλής. Επομένως, ο οίκος του Θεού πάντα τονίζει ότι στις εκλογές θα πρέπει να γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια μέχρι να είναι ξεκάθαρη. Αν δεν είσαι σε θέση να εκθέσεις και να νικήσεις τους αντίχριστους μέσα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, οι αντίχριστοι είναι πιθανό να παραπλανήσουν τους άλλους και να εκλεγούν επικεφαλής, καταλαμβάνοντας και ελέγχοντας την εκκλησία. Δεν θα ήταν αυτό επικίνδυνο; Δεν θα υπήρχε λόγος να φοβηθεί κανείς αν εμφανίζονταν στην εκκλησία ένας-δυο αντίχριστοι. Αν, όμως, οι αντίχριστοι σχημάτιζαν μια δύναμη και έφταναν σε σημείο να ασκούν μια ορισμένη επιρροή, δικαιολογημένα θα φοβόταν κανείς. Επομένως, οι αντίχριστοι πρέπει να ξεριζώνονται και ν’ αποβάλλονται από την εκκλησία προτού φτάσουν σε σημείο να ασκούν τόση επιρροή. Αυτό είναι ύψιστης προτεραιότητας και είναι απαραίτητο να γίνει.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)

Η ουσία της συμπεριφοράς των αντίχριστων είναι να χρησιμοποιούν διαρκώς διάφορα μέσα και μεθόδους ώστε να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους, να παραπλανήσουν και να παγιδεύουν τους ανθρώπους, καθώς και να αποκτήσουν υψηλή θέση, κι έτσι οι άλλοι να τους ακολουθούν και να τους λατρεύουν. Είναι πιθανό στα βάθη της καρδιάς τους να μην ανταγωνίζονται σκόπιμα με τον Θεό για την ανθρωπότητα, αλλά ένα πράγμα είναι βέβαιο: Ακόμη και όταν δεν ανταγωνίζονται με τον Θεό για τους ανθρώπους, επιθυμούν και πάλι να έχουν κύρος και δύναμη επάνω τους. Ακόμη και όταν έρχεται η ημέρα κατά την οποία αντιλαμβάνονται πως ανταγωνίζονται με τον Θεό για κύρος και χαλιναγωγούν λίγο τον εαυτό τους, εξακολουθούν να χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους, προκειμένου να επιδιώξουν το κύρος και το γόητρο· είναι ξεκάθαρο στην καρδιά τους ότι θα εξασφαλίσουν πραγματικό κύρος, κερδίζοντας την έγκριση και τον θαυμασμό των άλλων. Εν ολίγοις, μολονότι ό,τι κάνουν οι αντίχριστοι φαίνεται να περιλαμβάνει κάποια εκτέλεση των καθηκόντων τους, η συνέπεια αυτού είναι να εξαπατούν τους ανθρώπους, να τους κάνουν να τους λατρεύουν και να τους ακολουθούν —οπότε, η εκτέλεση του καθήκοντός τους με αυτόν τον τρόπο αποτελεί εξύψωση και μαρτυρία περί του εαυτού τους. Η φιλοδοξία τους να ελέγχουν τους ανθρώπους —και να κερδίσουν κύρος και δύναμη στην εκκλησία— δεν θα αλλάξει ποτέ. Πρόκειται για έναν ξεκάθαρο αντίχριστο. Ανεξάρτητα από το τι λέει ή κάνει ο Θεός, και ανεξάρτητα από το τι ζητά από τους ανθρώπους, οι αντίχριστοι δεν κάνουν αυτό που θα πρέπει να κάνουν, δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους με τρόπο που αρμόζει στα λόγια και τις απαιτήσεις Του, ούτε εγκαταλείπουν την επιδίωξή τους για δύναμη και θέση επειδή έχουν κατανοήσει στον παραμικρό βαθμό την αλήθεια. Ανά πάσα στιγμή, η φιλοδοξία τους και οι επιθυμίες τους εξακολουθούν να υπάρχουν, εξακολουθούν να κυριεύουν την καρδιά τους και να ελέγχουν όλο τους το είναι, κατευθύνοντας τη συμπεριφορά και τις σκέψεις τους και καθορίζοντας το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν. Πρόκειται για έναν πραγματικό αντίχριστο. Τι φαίνεται περισσότερο απ’ όλα σ’ έναν αντίχριστο; Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Οι αντίχριστοι ανταγωνίζονται με τον Θεό για να κερδίσουν ανθρώπους, δεν αναγνωρίζουν τον Θεό». Δεν είναι ότι δεν αναγνωρίζουν τον Θεό· Τον αναγνωρίζουν και πιστεύουν ειλικρινά στην ύπαρξή Του, καθώς και είναι πρόθυμοι να Τον ακολουθήσουν και θέλουν να επιδιώξουν την αλήθεια, αλλά δεν μπορούν να συγκρατήσουν τον εαυτό τους, κι έτσι μπορούν και κάνουν κακό. Παρότι λένε πολλά πράγματα που ακούγονται καλά, ένα πράγμα δεν θα αλλάξει ποτέ: Η φιλοδοξία και η επιθυμία τους για δύναμη και θέση δεν θα αλλάξει ποτέ. Ποτέ δεν θα εγκαταλείψουν την επιδίωξή τους για δύναμη και θέση λόγω κάποιας αποτυχίας ή αναποδιάς, ή επειδή ο Θεός τούς έχει παραμερίσει ή τους έχει εγκαταλείψει. Τέτοια είναι η φύση των αντίχριστων. Τι λες, λοιπόν; Έχει υπάρξει ποτέ αντίχριστος που άλλαξε στάση κι άρχισε να επιδιώκει την αλήθεια επειδή ταλαιπωρήθηκε ή κατανόησε λίγο την αλήθεια κι απέκτησε λίγη γνώση για τον Θεό; Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Δεν έχουμε δει ποτέ κάτι τέτοιο. Η φιλοδοξία και η επιδίωξη ενός αντίχριστου για θέση και δύναμη δεν αλλάζει ποτέ. Μόλις αποκτήσει δύναμη, δεν την αφήνει ποτέ. Αυτό καθορίζει ακριβώς τη φύση-ουσία του. Όταν ο Θεός ορίζει τέτοιου είδους ανθρώπους ως αντίχριστους, δεν υπάρχει σ’ αυτό η παραμικρή ανακρίβεια· έχει καθοριστεί από την ίδια τους τη φύση-ουσία. Ορισμένοι άνθρωποι ενδέχεται να πίστευαν ότι αντίχριστος είναι οποιοσδήποτε προσπαθεί να ανταγωνιστεί με τον Θεό για την ανθρωπότητα. Ωστόσο, μερικές φορές οι αντίχριστοι δεν χρειάζεται απαραίτητα να ανταγωνίζονται με Αυτόν. Χρειάζεται απλώς η γνώση, η κατανόηση και η ανάγκη τους για κύρος και δύναμη να μην ομοιάζουν με εκείνες των κανονικών ανθρώπων. Οι κανονικοί άνθρωποι μπορεί κάποιες φορές να είναι ματαιόδοξοι· μπορεί να προσπαθούν να κερδίσουν τον έπαινο των άλλων και να τους κάνουν καλή εντύπωση, καθώς και να ανταγωνίζονται για μια καλή θέση στην ιεραρχία. Αυτή είναι η φιλοδοξία των κανονικών ανθρώπων. Όταν αντικαθίστανται ως επικεφαλής, χάνοντας τη θέση τους, αυτό τους είναι πολύ δύσκολο. Με μια αλλαγή στο περιβάλλον τους, κάποια ανάπτυξη στο ανάστημά τους, κάποια επίτευξη εισόδου στην αλήθεια ή με την απόκτηση μιας βαθύτερης κατανόησης της αλήθειας, η φιλοδοξία τους σταδιακά υποχωρεί. Όταν πραγματοποιείται κάποια αλλαγή στο μονοπάτι το οποίο ακολουθούν και στην κατεύθυνση προς την οποία ταξιδεύουν, η επιδίωξή τους για κύρος και δύναμη εξασθενεί. Οι επιθυμίες τους, επίσης, μειώνονται σταδιακά. Οι αντίχριστοι, ωστόσο, διαφέρουν: Ποτέ δεν θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν την επιδίωξή τους για κύρος και δύναμη. Ανά πάσα στιγμή, σε οποιοδήποτε περιβάλλον και ανεξάρτητα από τους ανθρώπους που έχουν γύρω τους ή την ηλικία τους, η φιλοδοξία και η επιθυμία τους δεν θα αλλάξει ποτέ. Τι δείχνει ότι δεν θα αλλάξει ποτέ η φιλοδοξία τους; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι είναι επικεφαλής εκκλησίας. Βαθιά μέσα τους, σκέφτονται διαρκώς πώς θα μπορέσουν να ελέγξουν τους πάντες μέσα στην εκκλησία. Όταν μετατίθενται σε άλλη εκκλησία και δεν είναι πια επικεφαλής, είναι πρόθυμοι να γίνουν κανονικοί ακόλουθοι; Σε καμία περίπτωση. Εξακολουθούν να σκέφτονται πώς θα αποκτήσουν μια θέση και πώς θα ελέγχουν τους πάντες. Όπου κι αν πάνε, θέλουν να κυβερνούν σαν βασιλιάδες. Ακόμα κι αν βρεθούν σε ένα μέρος χωρίς ανθρώπους, μέσα σε ένα κοπάδι με πρόβατα, θέλουν να ηγηθούν του κοπαδιού. Αν βρεθούν με γάτες και σκύλους, θέλουν να γίνουν βασιλιάδες τους και να εξουσιάσουν τα ζώα. Τους τυφλώνει η φιλοδοξία. Έτσι δεν είναι; Δεν είναι δαιμονικές οι διαθέσεις αυτών των ανθρώπων; Δεν είναι οι διαθέσεις του Σατανά; Αυτό ακριβώς είναι ο Σατανάς. Στον ουρανό, ο Σατανάς θέλησε να γίνει ίσος με τον Θεό. Αφού εξοβελίστηκε στη γη, προσπαθούσε διαρκώς να ελέγξει τον άνθρωπο ώστε να τον λατρέψει και να τον αντιμετωπίσει ως Θεό. Οι αντίχριστοι θέλουν πάντα να ελέγχουν τους ανθρώπους επειδή έχουν σατανική φύση. Ζουν σύμφωνα με τη σατανική τους διάθεση, η οποία έχει ήδη ξεπεράσει τα όρια της λογικής των κανονικών ανθρώπων. Αυτό δεν είναι λίγο αφύσικο; Από ποια άποψη είναι αφύσικο; Η συμπεριφορά τους δεν είναι κάτι που απαντάται στην κανονική ανθρώπινη φύση. Τι είναι, λοιπόν, αυτή η συμπεριφορά; Τι τη διέπει; Τη διέπει η φύση τους. Έχουν την ουσία ενός κακού πνεύματος και δεν έχουν καμία σχέση με την κανονική διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Αυτή είναι η διαφορά. Τίποτα δεν σταματά τους αντίχριστους στην επιδίωξή τους για δύναμη και θέση. Αυτό όχι μόνο ξεσκεπάζει τη φύση-ουσία τους, αλλά δείχνει κιόλας στους ανθρώπους ότι το αποκρουστικό παρουσιαστικό τους είναι το πρόσωπο του Σατανά και των δαιμόνων. Δεν ανταγωνίζονται μόνο τους ανθρώπους για τη θέση, αλλά τολμάνε να ανταγωνιστούν γι’ αυτήν ακόμη και τον Θεό. Ικανοποιούνται μόνο όταν προσεταιριστούν τους εκλεκτούς του Θεού και τους έχουν υπό τον πλήρη έλεγχό τους. Σε όποια εκκλησία ή ομάδα κι αν ανήκουν, θέλουν να αποκτήσουν θέση και δύναμη και όλοι να τους ακούνε. Ανεξάρτητα απ’ το αν οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι ή αν συμφωνούν, οι αντίχριστοι θέλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο και όλοι να τους υπακούν και να τους αποδέχονται. Αυτή δεν είναι η φύση ενός αντίχριστου; Είναι πρόθυμοι να τους ακούσουν οι άνθρωποι; Τους εκλέγουν και τους προτείνουν; Όχι. Παρ’ όλα αυτά, οι αντίχριστοι θέλουν και πάλι να έχουν τον τελευταίο λόγο. Είτε οι άνθρωποι συμφωνούν είτε όχι, οι αντίχριστοι θέλουν να μιλάνε και να ενεργούν για λογαριασμό τους και να τραβάνε την προσοχή. Προσπαθούν μάλιστα να επιβάλουν τις ιδέες τους στους άλλους. Όταν οι άνθρωποι δεν τις αποδέχονται, οι αντίχριστοι στύβουν το μυαλό τους και προσπαθούν να τους κάνουν να τις αποδεχτούν. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Είναι ξεδιαντροπιά και θράσος. Αυτοί οι άνθρωποι είναι αληθινοί αντίχριστοι. Είτε είναι επικεφαλής είτε όχι, είναι αντίχριστοι. Έχουν τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο πέμπτο: Εξαπατούν, προσελκύουν, απειλούν και ελέγχουν τους ανθρώπους

Μόλις οι αντίχριστοι γίνουν επικεφαλής, το πρώτο που κάνουν είναι να προσπαθούν να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων, να τους κάνουν να τους πιστεύουν, να τους εμπιστεύονται και να τους υποστηρίζουν. Μόλις εξασφαλίσουν τη θέση τους, παύουν να φέρονται κανονικά. Για να προστατεύσουν τη θέση και τη δύναμή τους, αρχίζουν να επιτίθενται στους διαφωνούντες και να τους αποκλείουν. Θα έκαναν οτιδήποτε χρειαζόταν για να αντιμετωπίσουν τους διαφωνούντες, και ιδιαίτερα εκείνους που επιδιώκουν την αλήθεια, καταφεύγοντας σε σταθερές, ακριβείς και αδυσώπητες μεθόδους προκειμένου να τους καταστείλουν, να τους επιτεθούν και να τους βασανίσουν. Νιώθουν ήσυχοι μόνο όταν έχουν καταρρίψει και κακολογήσει όποιον απειλεί τη θέση τους. Όλοι οι αντίχριστοι είναι έτσι. Ποιος είναι ο στόχος τους, όταν χρησιμοποιούν αυτές τις εκατοντάδες τακτικές για να πάρουν με το μέρος τους τους ανθρώπους και να τους καταστείλουν; Ο στόχος τους είναι ν’ αποκτήσουν δύναμη, να παγιώσουν τη θέση τους, να παραπλανήσουν και να ελέγξουν τους ανθρώπους. Τι αντιπροσωπεύουν οι προθέσεις και τα κίνητρά τους; Θέλουν να εγκαθιδρύσουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο, θέλουν ν’ αντιταχθούν στον Θεό. Μια τέτοια ουσία είναι ακόμη πιο σοβαρή από μια διεφθαρμένη διάθεση: Οι φιλοδοξίες και οι πονηρές μηχανορραφίες του Σατανά έχουν εκτεθεί εντελώς. Αυτό δεν είναι αποκλειστικά πρόβλημα αποκάλυψης μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Για παράδειγμα, όταν κάποιος είναι λίγο αλαζόνας και αυτάρεσκος ή είναι κάποιες φορές λίγο δόλιος και ανειλικρινής, αυτές είναι απλώς οι αποκαλύψεις μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Στο μεταξύ, όλα όσα κάνουν οι αντίχριστοι τα κάνουν προκειμένου να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων, να επιτεθούν στους διαφωνούντες και να τους αποκλείσουν, να παγιώσουν τη θέση τους, ν’ αποκτήσουν δύναμη και να ελέγχουν τους ανθρώπους. Ποια είναι η φύση αυτών των πράξεων; Μήπως κάνουν πράξη την αλήθεια; Μήπως οδηγούν τον εκλεκτό λαό του Θεού να εισέλθει στα λόγια του Θεού και να προσέλθει ενώπιόν Του; (Όχι.) Άρα, τι κάνουν; Ανταγωνίζονται με τον Θεό για τον εκλεκτό λαό Του, ανταγωνίζονται για τις καρδιές των ανθρώπων και προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο. Ποιος θα πρέπει να έχει μια θέση στις καρδιές των ανθρώπων; Ο Θεός. Όλα όσα κάνουν οι αντίχριστοι, όμως, είναι το ακριβώς αντίθετο. Δεν επιτρέπουν στον Θεό και στην αλήθεια να έχουν μια θέση στις καρδιές των ανθρώπων· αντιθέτως, θέλουν ο άνθρωπος, ο επικεφαλής —δηλαδή εκείνοι— και ο Σατανάς να έχουν μια θέση στις καρδιές των ανθρώπων. Μόλις ανακαλύψουν ότι δεν έχουν θέση στην καρδιά ενός ανθρώπου, ότι αυτός ο άνθρωπος δεν τους φέρεται σαν να είναι επικεφαλής, δυσαρεστούνται πάρα πολύ και πιθανότατα θα προσπαθήσουν να τον καταστείλουν και να τον βασανίσουν. Όλα όσα κάνουν και λένε οι αντίχριστοι περιστρέφονται γύρω από τη θέση και τη φήμη τους και έχουν ως στόχο να τους εκτιμούν οι άλλοι, να τους ζηλεύουν, να τους λατρεύουν ή ακόμη και να τους φοβούνται. Θέλουν ο εκλεκτός λαός του Θεού να τους αντιμετωπίζει σαν Θεό, και σκέφτονται: «Σε όποια εκκλησία κι αν είμαι, οι άνθρωποι θα πρέπει να με ακούνε, να δίνουν προσοχή σε όσα λέω και να ενεργούν σύμφωνα με αυτά. Όποιος κι αν αναφέρει οποιοδήποτε πρόβλημα στον άνωθεν, θα πρέπει να περνάει από μένα. Μόνο σ’ εμένα επιτρέπεται να κάνει αναφορές και όχι απευθείας στον άνωθεν. Αν κάποιος μου πει “όχι”, θα τον τιμωρήσω, ώστε όλοι όσοι με βλέπουν να νιώθουν φόβο, ταραχή και ρίγος στην καρδιά τους. Επιπλέον, αν δώσω μια εντολή ή ισχυριστώ κάτι, κανείς δεν πρέπει να τολμήσει να διαφωνήσει· οι άνθρωποι πρέπει να συμμορφώνονται με ό,τι κι αν λέω. Πρέπει να με ακούνε απόλυτα, πρέπει να με υπακούν σε όλα κι εγώ πρέπει να είμαι εκείνος που κάνει κουμάντο». Αυτός ακριβώς είναι ο τόνος με τον οποίο μιλάνε οι αντίχριστοι, αυτή είναι η φωνή των αντίχριστων, έτσι προσπαθούν να διαφεντεύουν τις εκκλησίες. Αν οι εκλεκτοί του Θεού κάνουν ό,τι λένε και τους υπακούν, τότε δεν καταλήγουν αυτές οι εκκλησίες να γίνουν βασίλεια των αντίχριστων; Λένε: «Οι εργασιακές ρυθμίσεις που εκδίδει ο άνωθεν πρέπει να περνούν από τον έλεγχό μου, εγώ πρέπει να είμαι υπεύθυνος για εσάς, εγώ πρέπει να είμαι εκείνος που αναλύει το σωστό και το λάθος, εγώ πρέπει ν’ αποφασίζω για την κάθε έκβαση. Εσείς δεν έχετε αρκετό ανάστημα ούτε έχετε επαρκή προσόντα. Εγώ είμαι ο επικεφαλής της εκκλησίας και όλα εξαρτώνται από μένα». Δεν είναι εξαιρετικά πομπώδεις οι άνθρωποι που λένε τέτοια πράγματα; Είναι πραγματικά τόσο αλαζόνες που δεν έχουν καθόλου λογική! Δεν προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο; Τι σόι άνθρωποι θα προσπαθούσαν να δημιουργήσουν το δικό τους βασίλειο; Δεν είναι πραγματικοί αντίχριστοι; Όλα όσα λένε και κάνουν οι αντίχριστοι δεν έχουν ως στόχο να προστατεύσουν τη δική τους θέση; Δεν προσπαθούν να παραπλανήσουν και να ελέγξουν τους ανθρώπους; Γιατί αποκαλούνται αντίχριστοι; Ποια είναι η σημασία του «αντί»; Σημαίνει αντίθεση και μίσος. Σημαίνει εχθρικότητα απέναντι στον Χριστό, απέναντι στην αλήθεια και απέναντι στον Θεό. Τι σημαίνει «εχθρικότητα»; Σημαίνει να στέκεται κανείς στην απέναντι πλευρά, να σου φέρεται σαν να είσαι εχθρός, σαν να τον έχει κατακλύσει ένα μίσος μεγάλο και βαθύ· σημαίνει να είναι σε διαμετρικά αντίθετη θέση από εσένα. Αυτή είναι η νοοτροπία με την οποία προσεγγίζουν τον Θεό οι αντίχριστοι. Τι στάση έχουν απέναντι στην αλήθεια αυτοί οι άνθρωποι που μισούν τον Θεό; Είναι ικανοί ν’ αγαπούν την αλήθεια; Είναι ικανοί ν’ αποδεχθούν την αλήθεια; Σε καμία περίπτωση. Επομένως, οι άνθρωποι που αντιτίθενται στον Θεό είναι άνθρωποι που μισούν την αλήθεια. Το πρώτο πράγμα που εκδηλώνουν είναι αποστροφή απέναντι στην αλήθεια και μίσος για την αλήθεια. Μόλις ακούνε την αλήθεια ή τα λόγια του Θεού, η καρδιά τους πλημμυρίζει μίσος, και όταν κάποιος τους διαβάζει τα λόγια του Θεού, παίρνουν μια έκφραση θυμού και οργής, ακριβώς όπως όταν διαβάζει κανείς τα λόγια του Θεού σ’ έναν δαίμονα κατά τη διάδοση του ευαγγελίου. Βαθιά μέσα τους, οι άνθρωποι που αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια νιώθουν τη μεγαλύτερη αποστροφή για τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, έχουν μια στάση αντίστασης και φτάνουν μέχρι και σε σημείο να μισούν όποιον τους διαβάζει τα λόγια του Θεού ή όποιον συναναστρέφεται μαζί τους πάνω στην αλήθεια, ή να τον αντιμετωπίζουν μάλιστα σαν εχθρό. Νιώθουν ακραία αποστροφή απέναντι στις διάφορες αλήθειες και στα θετικά πράγματα. Έχουν, άραγε, έστω και ελάχιστη υποκειμενική λαχτάρα ή αγάπη για όλες τις αλήθειες, όπως το να υποτάσσεται κανείς στον Θεό, να κάνει με αφοσίωση το καθήκον του, να είναι ειλικρινής άνθρωπος, ν’ αναζητά την αλήθεια σε όλα τα πράγματα και ούτω καθεξής; Όχι, ούτε στο ελάχιστο. Επομένως, εφόσον έχουν τέτοια φύση-ουσία, αντιτίθενται ήδη στον Θεό και στην αλήθεια ευθέως. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν αγαπούν βαθιά μέσα τους ούτε την αλήθεια ούτε οποιοδήποτε θετικό πράγμα· μάλιστα, βαθιά μέσα τους, νιώθουν αποστροφή για την αλήθεια και τη μισούν. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι που είναι σε ηγετικές θέσεις πρέπει να είναι σε θέση ν’ αποδεχθούν τις διαφορετικές απόψεις των αδελφών τους, να μπορούν ν’ ανοιχτούν και να μοιραστούν με τους αδελφούς και τις αδελφές όλα όσα κρύβουν μέσα τους και να είναι σε θέση ν’ αποδεχθούν την επίπληξή τους, χωρίς να προασπίζονται τη θέση τους. Τι θα έλεγε ένας αντίχριστος για όλες αυτές τις σωστές οδούς άσκησης; Θα έλεγε: «Θα εξακολουθούσα να είμαι επικεφαλής, αν άκουγα τις απόψεις των αδελφών; Θα εξακολουθούσα να έχω θέση και κύρος; Αν δεν έχω κύρος, τότε τι έργο μπορώ να κάνω;» Αυτήν ακριβώς τη διάθεση έχουν οι αντίχριστοι· δεν αποδέχονται την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο και όσο πιο σωστή είναι μια οδός άσκησης, τόσο περισσότερο της αντιστέκονται. Δεν αποδέχονται ότι όταν κάποιος ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές, κάνει πράξη την αλήθεια. Τι πιστεύουν ότι σημαίνει να κάνει κάποιος πράξη την αλήθεια; Πιστεύουν ότι σημαίνει να αντιμετωπίζει τους πάντες χρησιμοποιώντας δολοπλοκίες, κόλπα και βία, και όχι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, την αλήθεια και την αγάπη. Κάθε μέσο και κάθε μονοπάτι τους είναι μοχθηρό. Όλα αυτά αντιπροσωπεύουν απόλυτα τη φύση-ουσία των αντίχριστων. Όλα τα κίνητρα, οι απόψεις, οι οπτικές και οι προθέσεις που συχνά αποκαλύπτουν είναι διαθέσεις αποστροφής προς την αλήθεια και μίσους για την αλήθεια, και αυτή είναι η φύση-ουσία των αντίχριστων. Τι σημαίνει, λοιπόν, να αντιτίθεται κάποιος στην αλήθεια και στον Θεό; Σημαίνει να μισεί την αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Έστω, για παράδειγμα, πως κάποιος λέει: «Ως δημιουργημένο ον, θα πρέπει κανείς να εκπληρώνει το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος. Ό,τι κι αν λέει ο Θεός, οι άνθρωποι θα πρέπει να υποτασσόμαστε, γιατί είμαστε δημιουργημένα όντα». Πώς σκέφτονται τότε οι αντίχριστοι; «Να υποταχθώ; Είναι αλήθεια ότι είμαι δημιουργημένο ον, αλλά το κατά πόσο θα υποταχθώ εξαρτάται από την περίπτωση. Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να έχω κάποιο όφελος, δεν γίνεται να βρεθώ σε μειονεκτική θέση και προτεραιότητα έχουν τα συμφέροντά μου. Αν είναι ν’ αποκομίσω ανταμοιβές ή μεγάλες ευλογίες, τότε μπορώ να υποταχθώ, αλλά αν δεν υπάρχουν ανταμοιβές και προορισμός, γιατί να υποταχθώ; Δεν μπορώ να υποταχθώ». Αυτή είναι η στάση κάποιου που δεν αποδέχεται την αλήθεια. Υποτάσσονται στον Θεό υπό προϋποθέσεις, κι αν δεν πληρούνται αυτές οι προϋποθέσεις, όχι μόνο δεν υποτάσσονται, αλλά είναι επίσης πιθανό ν’ αντιταχθούν στον Θεό και να Του αντισταθούν. Για παράδειγμα, ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς, αλλά αυτοί οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι μόνο οι ανόητοι προσπαθούν να είναι ειλικρινείς και ότι οι έξυπνοι άνθρωποι δεν το προσπαθούν. Ποια είναι η ουσία μιας τέτοιας στάσης; Είναι μίσος για την αλήθεια. Έτσι είναι η ουσία των αντίχριστων, και η ουσία τους καθορίζει το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν. Και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν καθορίζει όλα όσα κάνουν. Εφόσον η φύση-ουσία των αντίχριστων είναι το μίσος για την αλήθεια και για τον Θεό, τι είδους πράγματα είναι πιθανό να κάνουν; Είναι πιθανό να προσπαθήσουν να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων, να επιτεθούν στους διαφωνούντες και να τους αποκλείσουν και να βασανίσουν ανθρώπους. Ο στόχος που προσπαθούν να πετύχουν μ’ αυτά τα πράγματα είναι ν’ ασκούν εξουσία, να ελέγχουν τον εκλεκτό λαό του Θεού και να εγκαθιδρύσουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Αν κάποιος, μόλις αποκτήσει μια θέση, είναι ανίκανος να υποταχθεί απολύτως στον Θεό και δεν είναι σε θέση να Τον ακολουθήσει ή να επιδιώξει την αλήθεια, είναι τότε αντίχριστος.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο πρώτο: Προσπαθούν να πάρουν τους ανθρώπους με το μέρος τους

Η αρχέτυπη στάση των αντίχριστων απέναντι στο κλάδεμα είναι η σθεναρή άρνησή τους για αποδοχή και παραδοχή τους. Ανεξάρτητα από το πόσο κακό κάνουν ή πόση βλάβη προξενούν στο έργο του οίκου του Θεού και στην είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού στη ζωή, δεν αισθάνονται την παραμικρή μεταμέλεια ούτε ότι οφείλουν το οτιδήποτε. Από αυτή την άποψη, διαθέτουν οι αντίχριστοι ανθρώπινη φύση; Σίγουρα όχι. Προκαλούν κάθε είδους ζημιά στον εκλεκτό λαό του Θεού και φέρνουν τέτοιο κακό στο έργο της εκκλησίας —ο εκλεκτός λαός του Θεού μπορεί να το δει αυτό ξεκάθαρα και μπορεί να δει τη διαδοχή των πονηρών έργων των αντίχριστων. Και όμως οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται ούτε αναγνωρίζουν αυτό το γεγονός· αρνούνται πεισματικά να παραδεχτούν ότι σφάλλουν ή ότι είναι υπεύθυνοι. Δεν είναι αυτό μια ένδειξη ότι αποστρέφονται την αλήθεια; Σε τέτοιον βαθμό αποστρέφονται την αλήθεια οι αντίχριστοι· όσα κακά πράγματα κι αν κάνουν, αρνούνται πεισματικά να τα παραδεχτούν και παραμένουν ανυποχώρητοι μέχρι τέλους. Αυτό αποδεικνύει επαρκώς ότι οι αντίχριστοι δεν παίρνουν ποτέ στα σοβαρά το έργο του οίκου του Θεού ούτε αποδέχονται ποτέ την αλήθεια. Δεν έχουν φτάσει σε σημείο να πιστεύουν στον Θεό· είναι υπηρέτες του Σατανά που έχουν έρθει για να αναστατώσουν και να διαταράξουν το έργο του οίκου του Θεού. Στις καρδιές των αντίχριστων υπάρχει μόνο η φήμη και η κοινωνική θέση. Πιστεύουν ότι αν αναγνώριζαν το σφάλμα τους, τότε θα έπρεπε να αναλάβουν την ευθύνη και τότε η κοινωνική θέση και η φήμη τους θα υπονομεύονταν σοβαρά. Ως εκ τούτου, αντιστέκονται με τη στάση του τύπου «αρνήσου μέχρι να πεθάνεις». Όσο κι αν τους εκθέτουν ή τους αναλύουν οι άνθρωποι, εκείνοι καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να το αρνηθούν. Είτε η άρνησή τους είναι εσκεμμένη είτε όχι, εν ολίγοις, από μια άποψη, αυτές οι συμπεριφορές εκθέτουν τη φύση-ουσία των αντίχριστων που αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια. Από μια άλλη άποψη, δείχνει πόσο πολύ οι αντίχριστοι εκτιμούν τη δική τους κοινωνική θέση, τη φήμη και τα συμφέροντά τους. Εν τω μεταξύ, ποια είναι η στάση τους απέναντι στο έργο και τα συμφέροντα της εκκλησίας; Είναι μια στάση περιφρόνησης και ανευθυνότητας. Στερούνται κάθε συνείδησης και λογικής. Δεν καταδεικνύει αυτά τα ζητήματα η αποφυγή ευθυνών των αντίχριστων; Από τη μια πλευρά, η αποφυγή ευθυνών αποδεικνύει τη φύση-ουσία των αντίχριστων που αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια, ενώ από την άλλη πλευρά, δείχνει την έλλειψη συνείδησης, λογικής και ανθρώπινης φύσης. Όσο κι αν βλάπτεται η ζωή-είσοδος των αδελφών από την αναστάτωση και από το κακό που τους κάνουν, δεν κατηγορούν τον εαυτό τους και κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε ποτέ να τους στενοχωρήσει. Τι είδους πλάσμα είναι αυτό; Ακόμα και η παραδοχή ενός μέρους του λάθους τους θα μετρούσε σαν να έχουν λίγη συνείδηση και λογική, αλλά οι αντίχριστοι δεν διαθέτουν ούτε αυτήν την ελάχιστη ποσότητα ανθρώπινης φύσης. Συνεπώς, τι θα λέγατε ότι είναι αυτοί; Οι αντίχριστοι είναι στην ουσία τους διάβολοι. Ανεξάρτητα από το πόση ζημιά προκαλούν στα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν το βλέπουν. Δεν λυπούνται ούτε στο ελάχιστο στην καρδιά τους απ’ αυτό και ούτε επιπλήττουν τον εαυτό τους, και πολύ περισσότερο δεν αισθάνονται υπόχρεοι. Αυτό δεν συνιστά σε καμία περίπτωση αυτό που οφείλει να βλέπει κανείς σε κανονικούς ανθρώπους. Είναι διάβολοι, και οι διάβολοι δεν έχουν ίχνος συνείδησης ή λογικής. Όσα κακά πράγματα κι αν κάνουν και όσες μεγάλες ζημιές κι αν προκαλέσουν στο έργο της εκκλησίας, αρνούνται πεισματικά να το παραδεχτούν. Θεωρούν ότι αν το παραδέχονταν, αυτό θα σήμαινε ότι έκαναν κάτι λάθος. Σκέφτονται: «Είναι δυνατόν να έκανα κάτι λάθος; Ποτέ δεν θα έκανα κάποιο λάθος! Αν με υποχρεώσουν να παραδεχτώ το λάθος μου, κάτι τέτοιο δεν θα αποτελούσε προσβολή για τον χαρακτήρα μου; Ναι μεν είχα εμπλοκή σ’ αυτό το περιστατικό, αλλά ούτε εγώ το προκάλεσα ούτε εγώ ήμουν ο βασικός υπεύθυνος. Πήγαινε να ψάξεις όποιον θέλεις, εμένα, όμως, μην έρθεις να με βρεις. Εν πάση περιπτώσει, δεν μπορώ να παραδεχτώ αυτό το λάθος. Δεν μπορώ να επωμιστώ αυτήν την ευθύνη!» Νομίζουν ότι, αν αναγνωρίσουν το λάθος τους, θα τους αποδοκιμάσουν, θα τους καταδικάσουν σε θάνατο, και θα τους στείλουν στην κόλαση και στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού. Για πείτε Μου, είναι δυνατόν τέτοιοι άνθρωποι να αποδεχτούν την αλήθεια; Μπορεί να περιμένει κανείς ότι θα μετανοήσουν αληθινά; Οι αντίχριστοι, όπως κι αν οι άλλοι συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, συνεχίζουν να αντιστέκονται σ’ αυτή, να στρέφονται εναντίον της αλήθειας και να την αψηφούν μέσα στα βάθη της καρδιάς τους. Ακόμα και αφού απομακρυνθούν, συνεχίζουν να μην παραδέχονται τα λάθη τους και δεν δείχνουν καμία απολύτως εκδήλωση μετάνοιας. Όταν αναφερθεί το ζήτημα μετά από 10 χρόνια, ακόμα δεν έχουν αποκτήσει αυτογνωσία και δεν παραδέχονται ότι έκαναν λάθος. Όταν αναφερθεί το ζήτημα μετά από 20 χρόνια, ακόμα δεν έχουν αποκτήσει αυτογνωσία και ακόμα προσπαθούν να δικαιολογηθούν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Και ακόμα πιο απεχθές είναι ότι όταν αναφερθεί το ζήτημα μετά από 30 χρόνια, ακόμα δεν έχουν αποκτήσει αυτογνωσία και ακόμα προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν και να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους, λέγοντας: «Αφού δεν έκανα λάθος, δεν μπορώ να παραδεχτώ κάτι τέτοιο. Δεν ήταν δική μου ευθύνη, δεν θα πρέπει να την επωμιστώ». Και προς μεγάλη έκπληξη των πάντων, αυτοί οι αντίχριστοι, 30 χρόνια μετά την απομάκρυνσή τους, συνεχίζουν να διατηρούν μια στάση αντίστασης ως προς το πώς τους χειρίστηκε η εκκλησία. Ακόμα και μετά από 30 χρόνια, δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Άρα, πώς πέρασαν αυτά τα 30 χρόνια; Μήπως δεν διάβασαν τον λόγο του Θεού ούτε έκαναν αυτοκριτική; Μήπως δεν προσεύχονταν στον Θεό και δεν Του εκμυστηρεύονταν τίποτα; Μήπως δεν άκουγαν κηρύγματα και συναναστροφή; Μήπως είναι άμυαλοι και δεν διαθέτουν τον τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Είναι στ’ αλήθεια μυστήριο το πώς πέρασαν αυτά τα 30 χρόνια. Τριάντα χρόνια μετά το γεγονός, είναι ακόμα γεμάτοι πικρία, αφού νομίζουν ότι οι αδελφοί και οι αδελφές τούς αδίκησαν, ότι ο Θεός δεν τους καταλαβαίνει, ότι ο οίκος του Θεού τούς φέρθηκε άσχημα, τους δημιούργησε προβλήματα, τους έφερε δυσκολίες και τους κατηγόρησε άδικα. Πείτε Μου, μπορούν άραγε να αλλάξουν τέτοιοι άνθρωποι; Δεν μπορούν να αλλάξουν με τίποτα. Μέσα στην καρδιά τους είναι γεμάτοι εχθρικότητα απέναντι στα θετικά πράγματα, γεμάτοι αντίσταση και εναντίωση. Πιστεύουν ότι οι άλλοι, επειδή εξέθεσαν τις κακές τους πράξεις και τους κλάδεψαν, έβλαψαν τον χαρακτήρα τους, τους ατίμασαν και προκάλεσαν τρομερή ζημιά στη φήμη και στη θέση τους. Δεν πρόκειται ποτέ να προσέλθουν ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν, να αναζητήσουν και να αναγνωρίσουν τα δικά τους λάθη ως προς αυτό το ζήτημα, και δεν πρόκειται ποτέ να υιοθετήσουν μια στάση κατά την οποία μετανοούν ή παραδέχονται τα λάθη τους, πόσο μάλλον να αποδεχθούν την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού. Σήμερα, συνεχίζουν να έχουν μέσα τους ανυπακοή, δυσαρέσκεια και παράπονο, καθώς δικαιολογούν τον εαυτό τους στον Θεό και Του ζητούν να αποκαταστήσει αυτές τις αδικίες, να αποκαλύψει το συγκεκριμένο ζήτημα, και να κρίνει ποιος ακριβώς είχε δίκιο και ποιος άδικο, σε τέτοιον βαθμό, ώστε εξαιτίας αυτού του ζητήματος αμφιβάλλουν και αρνούνται ακόμα και τη δικαιοσύνη του Θεού, και αμφιβάλλουν και αρνούνται το γεγονός ότι στον οίκο του Θεού κυβερνάει η αλήθεια και ο Θεός. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα όταν κλαδεύονται οι αντίχριστοι. Μήπως αποδέχονται την αλήθεια; Δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια· είναι κάθετοι και δεν την αποδέχονται με τίποτα. Από αυτό, διαπιστώνουμε ότι η φύση-ουσία ενός αντίχριστου αποστρέφεται και μισεί την αλήθεια.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)

Οι αντίχριστοι ενδιαφέρονται πάνω απ’ όλα για τα υλικά πράγματα, τα χρήματα και τη θέση. Ασφαλώς δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που λένε επιφανειακά: «Πιστεύω στον θεό. Δεν επιδιώκω τα εγκόσμια, και δεν εποφθαλμιώ τα χρήματα». Σε καμία περίπτωση δεν είναι όπως λένε. Γιατί επιδιώκουν και διατηρούν τη θέση μ’ όλη τους τη δύναμη; Επειδή θέλουν να κατέχουν ή να ελέγχουν και ν’ αρπάζουν οτιδήποτε είναι στη δικαιοδοσία τους, ιδιαίτερα τα χρήματα και τα υλικά πράγματα. Απολαμβάνουν αυτά τα χρήματα και τα υλικά πράγματα λες και είναι τα οφέλη της θέσης τους. Είναι αυθεντικοί απόγονοι του αρχάγγελου, με τη φύση-ουσία του Σατανά και κατ’ όνομα και στην πράξη. Όλοι εκείνοι που επιδιώκουν τη θέση και δίνουν αξία στα χρήματα έχουν σίγουρα πρόβλημα με τη διάθεση-ουσία τους. Δεν είναι τόσο απλό όσο το να είχαν απλώς τη διάθεση ενός αντίχριστου: Είναι πολύ φιλόδοξοι. Θέλουν να ελέγχουν τα χρήματα του οίκου του Θεού. Αν τους ανατεθεί η ευθύνη για ένα αντικείμενο εργασίας, τότε, πρώτα απ’ όλα, δεν θα αφήνουν άλλους να παρεμβαίνουν, ούτε θ’ αποδέχονται ερωτήσεις ή επίβλεψη από τον Άνωθεν. Πέρα απ’ αυτό, όταν είναι εκείνοι οι επόπτες οποιουδήποτε αντικειμένου εργασίας, θα βρίσκουν τρόπους να επιδειχθούν, να προστατεύσουν και ν’ ανυψώσουν τον εαυτό τους. Θέλουν πάντα να είναι στην κορυφή, να γίνουν εκείνοι που θα κυβερνούν και θα ελέγχουν τους άλλους. Θέλουν επίσης να κατέχουν και να διεκδικούν υψηλότερη θέση, κι ακόμη και να ελέγχουν κάθε κομμάτι του οίκου του Θεού —ιδιαίτερα τα χρήματά του. Οι αντίχριστοι αγαπούν ιδιαίτερα τα χρήματα. Όταν τα βλέπουν, λάμπουν τα μάτια τους. Στο μυαλό τους έχουν πάντοτε τα χρήματα και κάνουν διαρκώς προσπάθειες για να τ’ αποκτήσουν. Όλα αυτά είναι ενδείξεις και σημάδια των αντίχριστων. Αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια ή προσπαθήσεις να μάθεις για τις καταστάσεις των αδελφών, κάνοντας ερωτήσεις όπως πόσοι απ’ αυτούς είναι αδύναμοι κι αρνητικοί, τι αποτελέσματα επιτυγχάνει ο καθένας απ’ αυτούς στο καθήκον του, και ποιοι απ’ αυτούς δεν είναι κατάλληλοι για το καθήκον τους, οι αντίχριστοι δεν θα ενδιαφερθούν. Όταν, όμως, γίνεται αναφορά στις προσφορές του Θεού —το χρηματικό ποσό, ποιος το φυλάει, πού φυλάσσεται, τους κωδικούς πρόσβασης και ούτω καθεξής— όλα αυτά είναι τα πράγματα που τους ενδιαφέρουν περισσότερο. Ένας αντίχριστος έχει εξαιρετική γνώση αυτών των πραγμάτων. Τα γνωρίζει σαν την παλάμη του χεριού του. Είναι και αυτό σημάδι ενός αντίχριστου. Οι αντίχριστοι είναι πολύ καλοί στο να λένε ευχάριστα λόγια, αλλά δεν κάνουν πραγματικό έργο. Αντιθέτως, είναι μονίμως απασχολημένοι με το να σκέφτονται πώς θ’ απολαύσουν τις προσφορές του Θεού. Πείτε Μου, δεν είναι ανήθικοι οι αντίχριστοι; Δεν έχουν καθόλου ανθρώπινη φύση· είναι διάβολοι ως το κόκκαλο.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος δεύτερο)

Σχετικά αποσπάσματα ταινιών

Ξεσκέπασμα της αλήθειας της αντίστασης των Φαρισαίων στον Θεό

Σχετικές βιωματικές εμπειρίες

Προσοχή! Οι αντίχριστοι είναι γύρω σας!

Σχετικοί ύμνοι

Τα κριτήρια με τα οποία ο Θεός καταδικάζει τους ανθρώπους

Εκείνοι που δεν γνωρίζουν τον Θεό, Τον αντιμάχονται