Οι άνθρωποι, όταν αρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό για πρώτη φορά, δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και έχουν πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά μ’ Αυτόν. Τώρα που πιστεύετε στον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια, έχετε διαβάσει τόσα λόγια Του και έχετε ακούσει τόσα κηρύγματα, πόσες από αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες έχουν εξαφανιστεί; Κάποιοι, ακόμη κι αφού πιστέψουν στον Θεό για αρκετά χρόνια, συνεχίζουν να έχουν αντιλήψεις σχετικά με την κρίση και την παίδευση του Θεού, το κλάδεμα και την αντιμετώπισή Του, ενώ άλλοι μπορούν να έχουν αντιλήψεις ενώ βλέπουν πόσο αυστηρά είναι τα λόγια Του. Λύνονται αυτά τα ζητήματα με την αναζήτηση της αλήθειας; Αν αναζητάτε την αλήθεια στο κάθε τι, και τη χρησιμοποιείτε για να λύσετε όποιο πρόβλημα σας παρουσιάζεται, τότε πράγματι επιδιώκετε την αλήθεια. Μπορείτε τώρα να αναζητήσετε την αλήθεια για να λύσετε προβλήματα; Όταν συναντάτε κάτι που γεννά αντιλήψεις ή όταν κάνετε παραβάσεις, πώς αναζητάτε την αλήθεια για να λύσετε αυτό το πρόβλημα; Ποιος μπορεί να μιλήσει για κάποια παρόμοια εμπειρία που είχε; (Όταν ήμουν επικεφαλής, δεν έκανα καθόλου πρακτικό έργο, παρά μόνο εργασίες που ευνοούσαν την εικόνα μου, ενώ συνέχεια αγωνιζόμουν για να αποκτήσω κύρος και θέση. Αυτό διατάρασσε και αναστάτωνε το έργο της εκκλησίας, κι έτσι, όταν ήρθε η ώρα να κλαδευτώ και να αντιμετωπιστώ, προσπαθούσα και πάλι να δικαιολογηθώ ενώ δεν είχα αληθινή σκέψη και γνώση ούτε μετανόησα και άλλαξα πραγματικά. Αργότερα, η εκκλησία με καθαίρεσε, αλλά η καρδιά μου παρέμενε ανυποχώρητη και ανικανοποίητη, ενώ συνεχώς παραπονιόμουν και απέπνεα αρνητισμό. Οι επικεφαλής με αντιμετώπισαν λόγω του ότι δεν αποδεχόμουν καθόλου την αλήθεια και αντιστεκόμουν στον Θεό, πράγμα που προσβάλλει τη διάθεσή Του, και μου είπαν πως, αν συνέχιζα να μην μετανοώ, θα με απέπεμπαν και θα με απέκλειαν. Τότε δεν καταλάβαινα την αλήθεια, ενώ παρανοούσα σοβαρά τον Θεό. Παρότι δεν είπα ποτέ ότι δεν πίστευα στον Θεό, νόμιζα ότι, εφόσον Τον είχα προσβάλει, δεν υπήρχε περίπτωση να με σώσει, κι έτσι απλώς παρείχα υπηρεσίες. Από τότε και στο εξής, δεν έδινα και μεγάλη σημασία στην επιδίωξη της αλήθειας. Μπόρεσα τελικά να αλλάξω μόνο όταν κάποια μέρα άκουσα τη συναναστροφή του Θεού.) Αφού άλλαξες, βρήκες σωστό μονοπάτι άσκησης; Τι θα έκανες αν σου συνέβαινε ξανά το ίδιο; (Αυτήν τη στιγμή, δεν έχω κάποιο μονοπάτι άσκησης γι’ αυτήν την πτυχή.) Βασικά, όλα αυτά τα προβλήματα μπορεί να τα λύσει η αλήθεια. Αν κάποιος θέλει να ξεδιαλύνει τις παρανοήσεις του σχετικά με τον Θεό, τότε, από τη μία, πρέπει να αναγνωρίσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του, να ερευνήσει και να κατανοήσει τα λάθη του παρελθόντος, τα λάθος μονοπάτια, τις παραβάσεις και την αμέλειά του. Έτσι, θα μπορέσει να κατανοήσει και να διακρίνει ξεκάθαρα τη φύση του. Ακόμα, πρέπει να διακρίνει ξεκάθαρα το γιατί οι άνθρωποι χάνουν τον δρόμο τους και κάνουν τόσες ενέργειες που παραβιάζουν τις αλήθεια-αρχές, αλλά και τη φύση αυτών των ενεργειών. Επιπλέον, πρέπει να κατανοήσει αφενός ποιο ακριβώς είναι το θέλημα και οι απαιτήσεις του Θεού για την ανθρωπότητα, αφετέρου γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να δράσουν σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, και γιατί πάντα εναντιώνονται στο θέλημά Του και κάνουν ό,τι θέλουν. Εκθέστε τα όλα αυτά ενώπιον του Θεού και προσευχηθείτε, κατανοήστε τα ξεκάθαρα, και τότε μπορείτε να μεταβάλετε την κατάστασή σας, να αλλάξετε τη νοοτροπία σας και να διορθώσετε τις παρανοήσεις σας σχετικά μ’ Αυτόν. Κάποιοι άνθρωποι έχουν πάντα τις λάθος προθέσεις σε ό,τι κι αν κάνουν, έχουν πάντα πονηρές ιδέες και δεν μπορούν να εξετάσουν αν η εσωτερική τους κατάσταση είναι ή δεν είναι σωστή ούτε και να τη διακρίνουν σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι είναι μπερδεμένοι. Ένα από τα πιο προφανή χαρακτηριστικά του μπερδεμένου ανθρώπου είναι η στάση του αφού κάνει κάτι κακό: παραμένει αρνητικός όταν έρχεται η ώρα να κλαδευτεί και να αντιμετωπιστεί· μπορεί ακόμα και να παραδοθεί στην απελπισία, θεωρώντας ότι όλα έχουν τελειώσει και δεν μπορεί πια να σωθεί. Δεν μιλάμε εδώ για μια εντελώς αξιολύπητη συμπεριφορά που φανερώνει μπερδεμένο άνθρωπο; Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει αυτοκριτική σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και δεν μπορεί, όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες, να αναζητήσει την αλήθεια για να λύσει το πρόβλημα. Αυτό δεν σημαίνει να είναι κανείς εντελώς μπερδεμένος; Μήπως λύνεται κανένα πρόβλημα αν παραδοθείς στην απελπισία; Αν μονίμως παλεύεις μέσα στον αρνητισμό; Ο άνθρωπος πρέπει να καταλάβει ότι, αν έχει κάνει ένα λάθος ή αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα, πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια για να το λύσει. Πρώτα-πρώτα, πρέπει να σκεφτεί και να κατανοήσει γιατί διέπραξε το κακό, ποια ήταν η πρόθεσή του και το εφαλτήριο αυτής της πράξης, γιατί θέλησε να ενεργήσει έτσι και ποιος ήταν ο στόχος του. Ακόμα, πρέπει να σκεφτεί αν έπραξε ενσυνείδητα ή κάποιος τον ενθάρρυνε, τον παρακίνησε ή τον παραπλάνησε για να το κάνει. Εφόσον σκεφτεί και να κατανοήσει ξεκάθαρα αυτά τα ζητήματα, θα καταλάβει πλέον τα λάθη του και θα γνωρίσει τον εαυτό του. Αν δεν μπορείς να αναγνωρίσεις την ουσία του παραπτώματός σου ή να πάρεις ένα μάθημα απ’ αυτό, τότε το πρόβλημα δεν λύνεται. Πολλοί κάνουν κακές πράξεις και δεν κάνουν ποτέ αυτοκριτική. Αυτοί μπορούν, άραγε, να μετανοήσουν ποτέ αληθινά; Υπάρχει καμία ελπίδα να σωθούν; Η ανθρωπότητα είναι τέκνο του Σατανά· είτε προσβάλλουν είτε δεν προσβάλλουν τη διάθεση του Θεού, συνεχίζουν να έχουν την ίδια φύση-ουσία. Θα πρέπει να κάνουν αυτοκριτική και να μάθουν να γνωρίζουν καλύτερα τον εαυτό τους, να διακρίνουν ξεκάθαρα σε ποιο βαθμό επαναστατούν ενάντια στον Θεό και Του αντιστέκονται, καθώς και αν εξακολουθούν να μπορούν να αποδεχτούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αν τα δουν ξεκάθαρα όλα αυτά, θα καταλάβουν πόσο μεγάλο κίνδυνο διατρέχουν. Βασικά όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι διατρέχουν κίνδυνο λόγω της φύσης-ουσίας τους· χρειάζεται να καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια για να αποδεχτούν την αλήθεια, κι αυτό δεν τους είναι εύκολο. Κάποιοι έχουν διαπράξει το κακό, αποκαλύπτοντας τη φύση-ουσία τους, όμως κι οι άλλοι που δεν το έχουν διαπράξει δεν είναι απαραίτητα καλύτεροι· απλώς δεν βρέθηκαν σε αντίστοιχη κατάσταση ή δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να το κάνουν. Αν έχεις διαπράξει αυτές τις παραβάσεις, πρέπει να καταλάβεις ξεκάθαρα μέσα σου τι στάση θα πρέπει να τηρήσεις τώρα, για ποια πράγματα είσαι υπόλογος ενώπιον του Θεού και τι θέλει Εκείνος να δει από σένα. Αυτά πρέπει να τα διευκρινίσεις με προσευχή και αναζήτηση· τότε θα μάθεις τι θα πρέπει να επιδιώξεις στο μέλλον, χωρίς να σε επηρεάζουν ή να σε ελέγχουν πια τα λάθη που έκανες στο παρελθόν. Πρέπει να βαδίσεις στο μονοπάτι που εκτείνεται εμπρός και να εκτελείς τα καθήκοντά σου όπως οφείλεις, και να μην παραδίνεσαι πια στην απελπισία. Πρέπει να βγεις εντελώς από τον αρνητισμό και τις παρανοήσεις. Κατά μία έννοια, είναι αρνητικό και δεν ενδείκνυται να εκτελείς το καθήκον σου στο παρόν ώστε να επανορθώσεις για παραβάσεις και λάθη που έκανες στο παρελθόν, αλλά αυτή η νοοτροπία είναι το ελάχιστο σημείο από το οποίο μπορείς να ξεκινήσεις. Από την άλλη, πρέπει να συνεργάζεσαι ενεργά και με θετικό πνεύμα, και να υπερβαίνεις εαυτόν για να εκτελείς σωστά τα καθήκοντά σου και να εκπληρώνεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου. Αυτό θα πρέπει να κάνει ένα δημιούργημα. Ό,τι αντιλήψεις κι αν έχεις σχετικά με τον Θεό, ακόμα κι αν έχεις αποκαλύψει τη διαφθορά σου ή έχεις προσβάλει τη διάθεσή Του, πρέπει να λύσεις όλα αυτά τα προβλήματα κάνοντας αυτοκριτική και αναζητώντας την αλήθεια. Μάθε από τις αποτυχίες σου και βγες εντελώς από τη σκιά του αρνητισμού. Μόλις κατανοήσεις την αλήθεια και απελευθερωθείς, χωρίς να σε ελέγχει πια κανένας άνθρωπος, ζήτημα ή πράγμα, τότε θα έχεις αρκετή αυτοπεποίθηση για να προχωρήσεις στο μονοπάτι. Αφού αποκομίσεις κάποια κέρδη και προοδεύσεις στη ζωή, και δεν έχεις πια αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό, θα εισέλθεις σιγά-σιγά στον σωστό δρόμο για να πιστέψεις στον Θεό.

Μπορεί κάποιος να έκανε παραβάσεις στο παρελθόν ή να έχασε τον δρόμο του, αλλά κατά βάθος να μην είναι πονηρός ή μοχθηρός· μπορεί να ήταν απλώς αλαζόνας, τόσο αλαζόνας που κατέληξε στον παραλογισμό, έχασε την αυτοσυγκράτησή του και δεν μπορούσε να ελέγξει τον εαυτό του, κι έτσι έκανε πράγματα που αποστρέφεται και σιχαίνεται ο Θεός, ενώ αηδιάζουν ακόμα και τον ίδιο. Αν όμως έχει ακολουθήσει ως τώρα, θα έχει σημειώσει κάποια πρόοδο. Όταν έρχεται η ώρα να αποφασιστεί αν μπορεί τελικά να παραμείνει, ο Θεός κρίνει αυτόν τον άνθρωπο βάσει της τωρινής του συμπεριφοράς, καθώς και βάσει της τωρινής του στάσης απέναντί σ’ Εκείνον και απέναντι στα καθήκοντά του. Μπορεί να πει κανείς: «Έχω διαπράξει σοβαρές παραβάσεις στο παρελθόν, μετά όμως κατανόησα την αλήθεια. Μετανοώ πραγματικά γι’ αυτές τις παραβάσεις, αλλά δεν μπορώ να τις πάρω πίσω, ακόμα κι αν τώρα κάνω πράξη την αλήθεια. Νιώθω συνέχεια ότι με σπιλώνουν και δεν ξέρω ξεκάθαρα μέσα μου αν με θέλει ή δε με θέλει ο Θεός». Με αυτόν τον τρόπο, επιβάλεις εσύ μια ετυμηγορία στον εαυτό σου, όχι ο Θεός· η ετυμηγορία σου δεν είναι η ετυμηγορία του Θεού ούτε και αντιπροσωπεύει η στάση σου τη δική Του στάση. Πρέπει να καταλάβεις ποια είναι η στάση του Θεού και ποια είναι η τελευταία Του λέξη απέναντι σε κάθε διεφθαρμένο άνθρωπο και σε εκείνους που μπορούν να σωθούν. Το έχεις κατανοήσει καλά αυτό; Τον Θεό Τον ενδιαφέρει η στάση, η αποφασιστικότητα και το σθένος που δείχνει ένας άνθρωπος για την επιδίωξη της αλήθειας. Δεν Τον ενδιαφέρει ποιος ήσουν στο παρελθόν, τι παραβάσεις έκανες ή πόσα ξόδεψες, πόσα πρόσφερες ή πόσα πέρασες. Δεν κοιτάζει τέτοια πράγματα ο Θεός. Κάποιος μπορεί να πει ότι πιστεύει στον Θεό και έχει μπει στη φυλακή οκτώ φορές· ο Θεός θα του πει: «Δεν με ενδιαφέρουν αυτά τα πράγματα για σένα. Κοιτάζω μόνο πώς συμπεριφέρεσαι τώρα, αν είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια, αν έδωσες μαρτυρία ενώ βρισκόσουν στη φυλακή, τι κέρδισες, αν γνωρίζεις τον Θεό και αν έχεις εισέλθει στις αλήθεια-πραγματικότητες». Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιθυμεί ο Θεός. Κάποιοι λένε: «Έκανα παραβάσεις και έχασα τον δρόμο μου, τώρα όμως το αναγνωρίζω και, μέσα από βαθιά σκέψη, είμαι πλέον πρόθυμος να μετανοήσω. Είμαι αποφασισμένος να εκτελώ σωστά το καθήκον μου και όχι να το κάνω όπως-όπως, αλλά και να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να ικανοποιήσω τον Θεό, να ανταποδώσω την αγάπη Του και να επανορθώσω για τα λάθη που έκανα στο παρελθόν. Θέλω όσο εκτελώ το καθήκον μου να επιδιώξω και να κάνω πράξη την αλήθεια. Δεν θα καταβάλλω απλώς προσπάθεια και δεν θα παρέχω απλώς υπηρεσίες, αλλά θα προσπαθώ να κάνω πράξη την αλήθεια, να βιώνω την ανθρώπινη ομοιότητα και να τιμώ τον Θεό εκτελώντας σωστά το καθήκον μου». Αν έχεις αυτήν τη στάση, θα ενδιαφερθεί ο Θεός για τις παραβάσεις σου; Όχι. Πρέπει, λοιπόν, να είσαι βέβαιος μέσα σου για όλα αυτά, κι έτσι να πάψουν να σε ελέγχουν οι παραβάσεις του παρελθόντος. Κάποιους τους ελέγχουν συνέχεια αυτές οι παραβάσεις· έτσι, αυτοί οι άνθρωποι σκέφτονται: «Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να συγχωρέσει ο Θεός κάτι που προσβάλλει τη διάθεσή Του. Εδώ και πολύ καιρό η καρδιά Του με σιχαίνεται και με απορρίπτει, άρα δεν έχει κανένα νόημα να επιδιώκω την αλήθεια». Μα τι στάση είναι αυτή; Είναι μια στάση καχυποψίας και παρανόησης απέναντι στον Θεό. Στην πραγματικότητα, πριν ακόμα κάνεις οτιδήποτε που προσέβαλε τη διάθεση του Θεού, είχες απέναντί Του μια ασεβή, ανευλαβή και επιπόλαιη στάση, και δεν Του συμπεριφερόσουν όπως αρμόζει στον Θεό. Οι άνθρωποι αποκαλύπτουν τις σατανικές τους διαθέσεις σε μια στιγμή άγνοιας ή παρορμητικότητας και, αν δεν είναι κανείς εκεί για να τους πειθαρχήσει και να τους σταματήσει, τότε διαπράττουν παραβάσεις. Κι όταν οι παραβάσεις τους έχουν συνέπειες, δεν ξέρουν πώς να μετανοήσουν και αισθάνονται άσχημα. Ανησυχούν για την μελλοντική έκβαση και τον προορισμό τους, και κουβαλούν όλο αυτό το βάρος μέσα τους, λέγοντας συνέχεια με το μυαλό τους «Ξόφλησα, καταστράφηκα, ας ξεγράψω καλύτερα τον εαυτό μου, γιατί δεν έχω καμία ελπίδα. Αν μια μέρα ο Θεός πάψει να με θέλει και αρχίσει να με αποστρέφεται, το χειρότερο που μπορεί να μου συμβεί είναι να πεθάνω. Παραδίνομαι στο έλεος του Θεού». Εξωτερικά, λένε ότι παραδίνονται στο έλεός Του και υποτάσσονται στις ρυθμίσεις και στην κυριαρχία Του· όμως, ποια στάση υιοθετούν στην πραγματικότητα; Μια στάση αντίστασης, αδιαλλαξίας και αμετανοησίας. Τι σημαίνει να είναι κανείς αμετανόητος; Σημαίνει να εμμένει στις ιδέες του και να μην πιστεύει ούτε να αποδέχεται τίποτα από αυτά που λέει ο Θεός. Σκέφτεται συνεχώς: «Τα ενθαρρυντικά και παρηγορητικά λόγια του Θεού δεν προορίζονται για μένα, αλλά για τους άλλους. Εγώ είμαι πια ξοφλημένος, ξεγραμμένος και ανάξιος· ο Θεός με έχει εγκαταλείψει προ πολλού και, όσο κι αν εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου, όσο κι αν προσευχηθώ ή κλάψω μετανιωμένος, δεν θα μου δώσει ποτέ δεύτερη ευκαιρία». Όταν κάποιος μέσα του αξιολογεί και αμφισβητεί τον Θεό, τι στάση υιοθετεί; Πρόκειται άραγε για μια στάση εξομολόγησης και μετάνοιας; Προφανώς και όχι. Μια τέτοια στάση είναι αντιπροσωπευτική μιας συγκεκριμένης διάθεσης, η οποία είναι απίστευτη αδιαλλαξία και τίποτε άλλο. Εξωτερικά, οι άνθρωποι που έχουν αυτήν τη διάθεση φαίνονται πολύ αυτάρεσκοι, δεν ακούν κανέναν, κατανοούν όλα τα δόγματα αλλά δεν κάνουν τίποτα πράξη. Μέσα τους, έχουν μια αδιάλλακτη διάθεση. Άραγε ο Θεός βλέπει την αδιαλλαξία ως υπακοή ή ως παρακοή; Φυσικά και τη βλέπει ως παρακοή. Αυτοί οι άνθρωποι, όμως, νιώθουν ότι έχουν αδικηθεί οικτρά, και λένε: «Αγαπούσα τόσο πολύ τον Θεό, Εκείνος όμως δεν μπορεί να μου συγχωρέσει ένα τόσο δα λάθος, και τώρα έχει χαθεί η κατάληξή μου. Ο Θεός έχει βγάλει την ετυμηγορία Του για ανθρώπους σαν κι εμένα. Είμαι σαν τον Παύλο». Μα είπε ο Θεός ότι είσαι σαν τον Παύλο; Όχι, δεν είπε κάτι τέτοιο. Εσύ λες ότι είσαι σαν τον Παύλο· πού το στηρίζεις; Λες ότι θα σε πατάξει ο Θεός, θα σε τιμωρήσει και θα σε στείλει στην κόλαση. Ποιος την αποφάσισε αυτήν την κατάληξη; Είναι ξεκάθαρα δική σου απόφαση, αφού ο Θεός δεν είπε ποτέ ότι θα πας στην κόλαση όταν ολοκληρωθεί το έργο Του, ούτε ότι δεν μπορείς να εισέλθεις στη βασιλεία των ουρανών. Όσο, λοιπόν, δεν λέει ο Θεός ότι σε σιχαίνεται και σε απορρίπτει, έχεις την ευκαιρία και το δικαίωμα να επιδιώξεις την αλήθεια, και θα πρέπει απλώς να αποδεχθείς την κρίση και την παίδευση των λόγων Του. Τέτοια στάση πρέπει να τηρείς, αφού με αυτήν αποδέχεσαι την αλήθεια και τη σωτηρία του Θεού και μετανοείς πραγματικά. Εσύ μένεις πάντα προσκολλημένος στις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τις παρανοήσεις σου, και όλα αυτά ήδη σε κατακλύζουν και σε καταλαμβάνουν. Αποφάσισες ακόμα και ότι ο Θεός δεν θα σε σώσει, κι έπειτα υιοθέτησες μια απερίσκεπτη και επιπόλαιη νοοτροπία καθώς εκτελούσες το καθήκον σου. Σύμφωνα με αυτήν την αρνητική, παθητική και οκνηρή νοοτροπία, έχεις ξεγράψει τον εαυτό σου, πιστεύεις ότι τάχα δεν έχεις ελπίδα, και κοιτάς μόνο να βγάλεις τη μέρα. Μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια; Με αυτήν τη νοοτροπία, όχι. Κι έτσι δεν θα σωθείς. Αυτός ο άνθρωπος που περιγράφουμε δεν είναι αξιολύπητος; (Πράγματι, είναι.) Τι του συνέβη κι έγινε τόσο αξιολύπητος; Φταίει η άγνοια. Όταν συμβαίνει κάτι, δεν αναζητά την αλήθεια· αντίθετα, μελετά και κάνει εικασίες, θέλει ακόμα και να βυθιστεί στα λόγια του Θεού για να βρει αυτά που αφορούν την κατάστασή του, να δει τι στάση έχει ο Θεός, πώς βγάζει την ετυμηγορία Του και ποια θα είναι η κατάληξη. Μέσα από όλα αυτά, προσπαθεί να προσδιορίσει το τελικό αποτέλεσμα. Αυτή η προσέγγιση μοιάζει καθόλου με την αναζήτηση της αλήθειας; Φυσικά και όχι. Αυτός ο άνθρωπος κρεμά πάνω από το κεφάλι του τα καταδικαστικά λόγια και τις κατάρες του Θεού, κι έτσι ζει μέσα στον αρνητισμό. Μπορεί να δίνει την εντύπωση ότι είναι ευάλωτος, αδύναμος και παθητικός, αλλά στην πραγματικότητα αντιστέκεται. Ποια είναι η διάθεση που κρύβεται πίσω από την αντίσταση; Η αδιαλλαξία. Στα μάτια του Θεού, η αδιαλλαξία είναι ένα είδος παρακοής, και αυτό ο Θεός το σιχαίνεται πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο. Αν ο Θεός δεν ήθελε να σε σώσει, γιατί να σου πει τόσες αλήθειες, να σου δώσει τόσα μονοπάτια άσκησης και να σε ενθαρρύνει με τέτοια ειλικρινή λόγια; Κι όμως, εσύ συνεχίζεις να λες ότι ο Θεός δεν θα σε σώσει. Πού το στηρίζεις αυτό; Μέσα Του, ο Θεός πάντα ελπίζει ότι οι άνθρωποι θα μετανοήσουν. Οι άνθρωποι είναι που δεν δίνουν την ευκαιρία στον εαυτό τους. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Ότι η ανθρώπινη φύση είναι υπερβολικά δόλια. Ο άνθρωπος δεν πιστεύει στον Θεό και στον λόγο Του. Αυτήν τη στάση υιοθετεί απέναντί Του. Μπορεί να πει κανείς: «Ο Θεός είναι πιστός, και ο λόγος Του είναι κρίση, αποκάλυψη, κατάρα, έλεος και συγχώρεση. Ξέρω ότι όλες αυτές οι λέξεις αντιπροσωπεύουν τη διάθεση του Θεού, αλλά δεν ξέρω ποιες από αυτές αφορούν τη δική μου κατάσταση. Νιώθω συνέχεια ότι τα καταδικαστικά λόγια και οι κατάρες του Θεού απευθύνονται σ’ εμένα, ενώ οι ευλογίες και οι έπαινοι απευθύνονται σ’ εκείνους που επιδιώκουν την αλήθεια. Σε κάθε περίπτωση, εγώ ξόφλησα». Αυτός ο άνθρωπος διατηρεί αυτήν την απρεπή στάση από την αρχή ως το τέλος, και τη χρησιμοποιεί ως δικαιολογία για να λέει ότι ο Θεός δεν θα τον σώσει. Σκέφτεται: «Αφού, Θεέ μου, δεν πρόκειται να με σώσεις, γιατί να μην εκτελέσω το καθήκον μου απερίσκεπτα και επιπόλαια; Αν δεν πρόκειται να με ανταμείψεις, γιατί να εργαστώ τόσο σκληρά;» Η νοοτροπία του αλλάζει, και γίνεται παράλογος. Δεν αποδέχεται την αλήθεια· αντίθετα, επιστρατεύει τις προθέσεις του, την αρνητική του κατάσταση και τις ανθρώπινες φαντασιοκοπίες, εικασίες και δικαιολογίες του για να εναντιωθεί στον Θεό και να τα βάλει μαζί Του. Ζει μέσα στον αρνητισμό, δεν ενδιαφέρεται να αναζητήσει την αλήθεια ή να συναναστραφεί πάνω σ’ αυτήν, και είναι αδιάφορος ως προς το να την κάνει πράξη και να ζήσει με ειλικρίνεια. Υιοθετεί μια στάση αποφυγής απέναντι στην αλήθεια, ενώ ακόμα και τώρα δεν έχει αφυπνιστεί· αντίθετα, συνεχίζουν να ζουν στην αρνητική τους κατάσταση. Ο Θεός λέει ότι αυτό το είδος ανθρώπου είναι το πιο αξιολύπητο. Από την αρχή ως το τέλος, τα βάζει με τον Θεό, κάνει εικασίες γι’ Αυτόν και Τον παρανοεί, και βασανίζεται μέσα στον αρνητισμό του με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες του. Αποξενώνεται από τον Θεό, όμως δεν αλλάζει καθόλου και εξακολουθεί να θέλει να Τον εκμεταλλευτεί και να κάνει συμφωνία μαζί Του. Αυτό δεν το προκαλεί ο ίδιος στον εαυτό του; Όπως λέει και το τραγούδι, «λιμοκτονεί κι ας είναι σε μεγάλο φαγοπότι». Πόσο αξιολύπητο είναι αυτό! Ο Θεός να χαρίζει στον άνθρωπο την αφθονία, κι εκείνος να ζητιανεύει με ένα σπασμένο πιάτο. Αυτός ο ζητιάνος δεν αξίζει να υποφέρει;

Από την αρχή, σας ενθαρρύνω συχνά να επιδιώκετε όλοι την αλήθεια. Όσο έχετε την ευκαιρία, μην τα παρατάτε· κάθε άνθρωπος έχει την υποχρέωση, την ευθύνη και το καθήκον να επιδιώκει την αλήθεια. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθεί ο καθένας, αλλά και το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσουν όλοι όσοι θα σωθούν. Κι όμως, κανείς δεν το προσέχει αυτό. Κανένας δεν το βρίσκει σημαντικό. Όλοι πιστεύουν ότι πρόκειται για αερολογίες και ο καθένας νομίζει τα δικά του. Από την αρχή μέχρι και σήμερα, πολλοί σφίγγουν στα χέρια τους και διαβάζουν βιβλία με τον λόγο του Θεού, ακούνε κηρύγματα και μοιάζουν όλοι να έχουν αποδεχθεί την κρίση και την παίδευσή Του, καθώς και την καθοδήγησή Του την ώρα που εκτελούν τα καθήκοντά τους. Παρ’ όλα αυτά, όμως, δεν έχει δημιουργηθεί μια πραγματική σχέση ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο· όλοι ζουν με τις φαντασιοκοπίες, τις αντιλήψεις, τις παρανοήσεις και τις εικασίες τους, κι έτσι κάθε μέρα είναι γι’ αυτούς γεμάτη αμφιβολία και αρνητισμό όσον αφορά τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τον λόγο, το έργο και την καθοδήγηση του Θεού. Αν ζεις σε μια τέτοια κατάσταση, πώς μπορείς να απαλλαγείς από τον αρνητισμό; Πώς μπορείς να απαλλαγείς από την παρακοή; Πώς μπορείς να απαλλαγείς από τη νοοτροπία και τη στάση της δολιότητας, της μοχθηρίας, της εικασίας και της παρανόησης με την οποία προσεγγίζεις την αποστολή και το καθήκον που σου έδωσε ο Θεός; Δεν μπορείς να απαλλαγείς από όλα αυτά. Αν λοιπόν θέλεις να μπεις σε ένα μονοπάτι όπου θα επιδιώκεις και θα κάνεις πράξη την αλήθεια, και θα εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, τότε πρέπει να εμφανιστείς αμέσως ενώπιον του Θεού, να προσευχηθείς σ’ Αυτόν και να αναζητήσεις το θέλημά Του· αυτό το τελευταίο είναι και το πιο σημαντικό. Δεν είναι καθόλου μα καθόλου πρακτικό να ζεις συνέχεια με αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες· πρέπει να μάθεις να κάνεις αυτοκριτική σε όλα τα ζητήματα και να αναγνωρίζεις ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις σου χρειάζονται ακόμα εκκαθάριση. Επίσης, πρέπει να μάθεις να αναγνωρίζεις τι σε εμποδίζει να κάνεις πράξη την αλήθεια, ποιες είναι οι παρανοήσεις και οι αντιλήψεις σου σχετικά με τον Θεό, καθώς και ποια έργα Του δεν συνάδουν με τις αντιλήψεις σου, κάνοντάς σε να αμφιβάλλεις και να παρανοείς. Αν κάνεις έτσι την αυτοκριτική σου, μπορείς να ανακαλύψεις τα προβλήματα που πρέπει ακόμα να λύσεις αναζητώντας την αλήθεια και, αν ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο, τότε η ζωή σου θα προοδεύσει γρήγορα. Αν δεν κάνεις αυτοκριτική αλλά, αντίθετα, τρέφεις πάντα μέσα σου αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό, επιμένεις συνέχεια στις ιδέες σου, νομίζεις πάντα ότι ο Θεός σε απογοητεύει ή σε αδικεί και προσκολλάσαι στη δική σου λογική, τότε το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι να γίνουν σοβαρότερες οι παρανοήσεις σου σχετικά μ’ Αυτόν, και η σχέση σου μαζί Του όλο και πιο απόμακρη, και ταυτόχρονα στην καρδιά σου να μεγαλώνει όλο και περισσότερο η παρακοή και η εναντίωση σ’ Αυτόν. Είναι πολύ επικίνδυνο να χειροτερέψει έτσι η κατάστασή σου, καθώς κάτι τέτοιο θα έχει ήδη επηρεάσει σοβαρά το πόσο αποτελεσματικά εκτελείς το καθήκον σου. Η στάση σου απέναντι στο καθήκον και τις ευθύνες σου θα είναι πρόχειρη, επιπόλαιη, ανευλαβής, επαναστατική και απρόθυμη· σε τι αποτέλεσμα θα οδηγήσει αυτό; Μια τέτοια στάση θα σε κάνει να εκτελείς το καθήκον σου πρόχειρα και επιπόλαια, να εξαπατάς τον Θεό και να Του αντιστέκεσαι. Δεν θα μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια, ούτε και να εισέλθεις στις αλήθεια-πραγματικότητες. Και ποια είναι η βαθύτερη αιτία που προκαλεί αυτό το αποτέλεσμα; Λοιπόν, αυτό συμβαίνει επειδή ο άνθρωπος έχει ακόμα μέσα του αντιλήψεις και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, και αυτά τα πρακτικά προβλήματα δεν έχουν λυθεί. Μια θάλασσα θα χωρίζει πάντα τον άνθρωπο από τον Θεό. Αν λοιπόν κάποιος θέλει να εμφανιστεί ενώπιον του Θεού, πρέπει πρώτα να αναλογιστεί ποιες είναι οι παρανοήσεις, οι αντιλήψεις, οι φαντασιοκοπίες, οι αμφιβολίες ή οι εικασίες που τρέφει σχετικά μ’ Αυτόν. Πρέπει όλα αυτά να τα εξετάσει. Το να έχει κανείς αντιλήψεις ή παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό είναι πραγματικά σοβαρό θέμα, αφού αφορά τη στάση του ανθρώπου απέναντι στον Θεό, καθώς και τη φύση-ουσία του. Αν δεν αναζητήσουν οι άνθρωποι την αλήθεια για να απαλλαγούν από αυτές τις αντιλήψεις και παρανοήσεις, μη νομίζεις ότι πρόκειται να εξαφανιστούν από μόνες τους. Ακόμα κι αν δεν σε επηρεάζουν καθώς εκτελείς το καθήκον σου ή επιδιώκεις την αλήθεια, θα έρθουν και πάλι να σε ενοχλήσουν και να προκαλέσουν αναστάτωση στο καθήκον σου μόλις συμβεί το οτιδήποτε ή προκύψουν ειδικές συνθήκες. Αν, λοιπόν, έχεις αντιλήψεις και παρανοήσεις, πρέπει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού και να κάνεις αυτοκριτική, να αναζητήσεις την αλήθεια και να κατανοήσεις καλά τη βαθύτερη αιτία και την ουσία λόγω των οποίων προκύπτουν αυτές οι αντιλήψεις και παρανοήσεις. Μόνο τότε θα εξαφανιστούν, θα γίνει κανονική η σχέση σου με τον Θεό και η ζωή σου θα μπορεί να προοδεύσει σταδιακά. Το ότι ο άνθρωπος έχει πάρα πολλές αντιλήψεις και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό δείχνει πόσο Του αντιστέκεται η ανθρωπότητα και πόσο ασύμβατη είναι μ’ Αυτόν. Μόνο αν προσπαθεί συνεχώς να απαλλαγεί από αυτές τις αντιλήψεις και παρανοήσεις θα μπορέσει να κλείσει σιγά-σιγά αυτήν τη θάλασσα που τον χωρίζει από τον Θεό. Θα μπορέσει να υπακούσει στον Θεό και να Του δείξει περισσότερη πίστη· και έχοντας περισσότερη πίστη, θα κάνει πράξη την αλήθεια πιο ανόθευτα, ενώ θα επιδιώκει την αλήθεια με πολύ λιγότερες νοθείες και εμπόδια.

Ποιοι εκτελούν τα καθήκοντά τους πιο ανόθευτα και δεν μηχανορραφούν τόσο πολύ για το δικό τους όφελος; (Οι πιο απλοί άνθρωποι, εκείνοι που δεν παρανοούν τον Θεό.) Αυτοί είναι μία κατηγορία, υπάρχουν όμως και οι ειλικρινείς και καλόψυχοι άνθρωποι, αυτοί που επιδιώκουν περισσότερο την αλήθεια· εκείνοι εκτελούν τα καθήκοντά τους πιο ανόθευτα. Την περισσότερη νοθεία στην εκτέλεση των καθηκόντων τους την εμφανίζουν όσοι τρέφουν παρανοήσεις ή φαντασιοκοπίες σχετικά με τον Θεό ή έχουν παράλογες επιθυμίες ή απαιτήσεις απ’ Αυτόν. Αυτοί θέλουν κύρος, θέση και ανταμοιβές· αν μάλιστα κάποια σημαντική ανταμοιβή συνεχίζει να φαντάζει πολύ μακρινή, σκέφτονται: «Αφού δεν μπορώ να την έχω τώρα αμέσως, θα πρέπει να περιμένω και να κάνω υπομονή. Πρώτα όμως θα πρέπει να λάβω κάποιο όφελος τώρα, ή το λιγότερο να αποκτήσω κάποια θέση. Αρχικά, θα προσπαθήσω να γίνω επικεφαλής στην εκκλησία και να είμαι υπεύθυνος για δεκάδες ανθρώπους. Είναι εντυπωσιακό να περιστοιχίζεσαι συνέχεια από κόσμο». Έτσι, λοιπόν, νοθεύεται η πίστη τους προς τον Θεό. Αν δεν έχεις εκτελέσει κάποιο καθήκον και δεν έχεις κάνει πρακτικό έργο για τον οίκο του Θεού, νιώθεις ότι δεν έχεις προσόντα, κι έτσι δεν κάνεις τέτοιες σκέψεις. Όταν όμως έχεις μια ικανότητα και νιώθεις ότι είσαι λίγο ανώτερος από τους άλλους και μπορείς να κηρύσσεις μερικά δόγματα, τότε είναι που προκύπτουν αυτά τα πράγματα. Ας πάρουμε για παράδειγμα την εκλογή ενός επικεφαλής. Αν εσύ πιστεύεις στον Θεό εδώ και ένα-δυο χρόνια μόνο, νιώθεις ότι έχεις μικρό ανάστημα, ότι δεν μπορείς να κάνεις κηρύγματα και δεν πληροίς τα κριτήρια, κι έτσι δεν βάζεις υποψηφιότητα στις εκλογές. Μετά από τρία ή πέντε χρόνια, θα μπορείς να κηρύσσεις μερικά πνευματικά δόγματα, κι έτσι, όταν έρθει ξανά η ώρα να εκλεγεί επικεφαλής, θα βάλεις αμέσως υποψηφιότητα και θα προσευχηθείς λέγοντας: «Θεέ μου! Σηκώνω φορτίο, είμαι πρόθυμος να γίνω επικεφαλής στην εκκλησία και να σκεφτώ το θέλημά Σου. Όμως, είτε εκλεγώ είτε δεν εκλεγώ, είμαι πάντα πρόθυμος να υποταχθώ στις ρυθμίσεις Σου». Αν και θα λες ότι είσαι πρόθυμος να υποταχθείς, μέσα σου θα σκέφτεσαι: «Τι καλά που θα ήταν, όμως, να μου έδινες την ευκαιρία να δοκιμάσω να γίνω επικεφαλής!» Αν έχεις μια τέτοια απαίτηση, θα την ικανοποιήσει ο Θεός; Φυσικά και όχι, γιατί αυτή σου η απαίτηση δεν είναι ένα λογικό αίτημα, αλλά μια υπερβολική επιθυμία. Ακόμα κι αν λες ότι θέλεις να γίνεις επικεφαλής για να σκεφτείς το φορτίο του Θεού, και χρησιμοποιείς αυτήν τη δικαιολογία ως πραγματική αιτιολόγηση και νομίζεις ότι συμφωνεί με την αλήθεια, τι θα πεις όταν ο Θεός δεν ικανοποιήσει την απαίτησή σου; Ποιες θα είναι οι εκδηλώσεις σου; (Θα παρανοήσω τον Θεό και θα αναρωτηθώ γιατί δεν με ικανοποίησε, ενώ το μόνο που ήθελα ήταν να σκεφτώ το φορτίο Του. Θα δείξω αρνητισμό και αντίσταση, και θα παραπονεθώ.) Θα δείξεις αρνητισμό και θα σκεφτείς: «Το άτομο που εκλέχθηκε πιστεύει στον Θεό λιγότερο καιρό από μένα, δεν έχει τη μόρφωσή μου και είναι, γενικά, χαμηλότερου επιπέδου σε σύγκριση μ’ εμένα. Κι εγώ μπορώ να κάνω κηρύγματα· άρα, σε τι με ξεπερνάει;» Θα το σκέφτεσαι συνεχώς, αλλά δεν θα βρίσκεις άκρη, κι έτσι θα αποκτήσεις αντιλήψεις και θα κρίνεις τον Θεό λέγοντας ότι είναι άδικος. Δεν είναι διεφθαρμένη αυτή η διάθεση; Θα μπορείς ακόμα να υποταχθείς αν το κάνεις αυτό; Όχι. Αν δεν είχες την επιθυμία να γίνεις επικεφαλής, αν μπορούσες να επιδιώξεις την αλήθεια και αν είχες αυτογνωσία, θα έλεγες: «Είμαι ένας συνηθισμένος ακόλουθος και δεν έχω πρόβλημα μ’ αυτό. Δεν κατέχω την αλήθεια-πραγματικότητα, έχω μέτρια ανθρώπινη φύση και δεν έχω ιδιαίτερη ευφράδεια λόγου. Διαθέτω κάποια εμπειρία, αλλά δεν μπορώ ουσιαστικά να μιλήσω γι’ αυτήν. Θέλω να μιλήσω περισσότερο, αλλά δεν μπορώ να εξηγήσω αυτά που λέω με σαφήνεια. Αν μιλήσω παραπάνω, το πιο πιθανό είναι να βαρεθούν να με ακούνε. Είμαι εντελώς ανεπαρκής γι’ αυτήν τη θέση. Δεν είμαι κατάλληλος για επικεφαλής, οπότε καλό θα ήταν να συνεχίσω να μαθαίνω από τους άλλους, να εκτελώ το καθήκον μου όσο καλύτερα μπορώ και να επιδιώκω την αλήθεια προσγειωμένος. Μια μέρα, όταν αποκτήσω ανάστημα και γίνω κατάλληλος για επικεφαλής, δεν θα αρνηθώ τη θέση αν με εκλέξουν οι αδελφοί και οι αδελφές μου». Αυτή η νοοτροπία είναι η σωστή. Αν κάποτε θεωρήσουν οι αδελφοί και οι αδελφές σου ότι είσαι κατάλληλος για επικεφαλής και σε εκλέξουν, αυτό σίγουρα θα συμβεί επειδή το επέτρεψε ο Θεός. Θα δεχόσουν, λοιπόν, ή δεν θα δεχόσουν την ηγετική θέση; (Ναι, θα τη δεχόμουν και θα έδειχνα υποταγή.) Πώς θα έδειχνες την υποταγή σου; Ας πούμε ότι σκεφτόσουν ως εξής: «Νομίζω ότι μπορώ να τα καταφέρω. Κανείς δεν είναι καλύτερος από μένα, οπότε σίγουρα θα τα καταφέρω. Ο Θεός παρακίνησε τους αδελφούς και τις αδελφές μου να με εκλέξουν. Από όλους αυτούς, εγώ πιστεύω στον Θεό τον περισσότερο καιρό, είμαι στη σωστή ηλικία, ξέρω ορισμένα πράγματα για την κοινωνία και είμαι ικανός εργάτης, διαθέτω ευφράδεια λόγου και μόρφωση, έχω εκτελέσει κάθε είδους καθήκον και διαθέτω κάποια εμπειρία. Από όλες τις απόψεις, είμαι κατάλληλος. Αν ηγηθώ των αδελφών μου, τότε η ζωή της εκκλησίας θα ανθίσει σίγουρα και δεν θα σταματήσει να βελτιώνεται». Τότε γεννιέται μέσα σου η αλαζονεία. Υπάρχει καθόλου σύνεση σ’ αυτό; Ξέρεις τι πρόκειται να κάνεις μετά; Κακές και μοχθηρές πράξεις, κι έπειτα θα χρειαστεί να αντιμετωπιστείς, και να υποβληθείς σε κρίση και παίδευση. Είναι σημαντική η νοοτροπία; (Είναι, ναι.) Ό,τι κι αν κάνεις, πρέπει να εξετάσεις προσεκτικά και να κατανοήσεις τα κίνητρά σου, την προέλευσή σου, τις προθέσεις σου, τους σκοπούς σου και όλες σου τις σκέψεις σύμφωνα με την αλήθεια, και να αποφανθείς αν είναι σωστά ή λανθασμένα. Θεμέλιο και βάση όλων αυτών πρέπει να είναι ο λόγος του Θεού, ώστε να μην πάρεις το λάθος μονοπάτι. Ό,τι κι αν θέλεις να κάνεις, ό,τι κι αν αναζητάς, για ό,τι κι αν προσεύχεσαι, ό,τι κι αν ζητάς ενώπιον του Θεού, πρέπει να είναι λογικό και αποδεκτό, πρέπει να είναι κάτι που θα μπορείς να προτείνεις και να εγκριθεί από όλους. Δεν έχει νόημα να αναζητάς και να προσεύχεσαι για πράγματα που δεν μπορούν να συζητηθούν ανοιχτά. Δεν ωφελεί όσο και να προσευχηθείς γι’ αυτά.

Ο άνθρωπος εκτελεί πάντα τα καθήκοντά του με κάποια νοθεία· νοθεία που προκαλείται από τις προθέσεις και τις προτιμήσεις του. Άραγε, αφήνει εν γνώσει του τον εαυτό του να υποκύψει στη νοθεία; Όχι, το κάνει χωρίς να το καταλαβαίνει. Το πόση νοθεία έχει κάποιος στη ζωή του εξαρτάται από τις διαθέσεις και τις επιδιώξεις του. Αν επιδιώκει την αλήθεια, θα έχει λιγότερες προθέσεις, εγωιστικά κίνητρα, επιθυμίες και αρνητικές καταστάσεις ενώ εκτελεί το καθήκον του. Αν δεν επιδιώκει την αλήθεια, θα έχει περισσότερες νοθείες και πιθανόν να δείξει αρνητισμό όταν αντιμετωπίσει αποτυχίες ή αναποδιές· κάποιες φορές, μία και μόνο πρόταση μπορεί να του δημιουργήσει σύγχυση. Λέτε συνεχώς ότι σας «βασανίζει η υπερηφάνεια, η θέση και η στοργή». Σας βασανίζουν τα πάντα, όλη την ώρα. Αυτό είναι παράλογο. Στον άνθρωπο κυριαρχεί συχνά ή σατανική του φύση· ζει υπό τον έλεγχο των σατανικών του διαθέσεων και έχει κάθε λογής υπερβολικές επιθυμίες, όμως δεν αναζητά την αλήθεια για να απαλλαγεί από αυτές. Ό,τι διαφθορά και αν αποκαλύψει, νιώθει συνεχώς αρνητισμό και νομίζει ότι βασανίζεται. Αν νομίζετε ότι βασανίζεστε, τότε υπάρχει πρόβλημα. Κάθε φορά που κάποιος αναφέρει ότι βασανίζεται, δεν είναι ποτέ καλό. Γιατί; Επειδή δεν δικαιολογείται ούτε καν η χρήση της λέξης «βασανίζομαι». Ο άνθρωπος βασανίζεται μόνο σε συγκεκριμένες συνθήκες, και αυτή η εκδήλωση δεν εμφανίζεται συχνά σε όσους επιδιώκουν την αλήθεια. Κάτι δεν πάει καλά όταν κάποιος νιώθει συνεχώς ότι βασανίζεται, και όσοι είναι έτσι έχουν πρόβλημα· βρίσκονται σε μια κατάσταση αρνητισμού και αντίστασης. Επίσης, είναι λάθος να χρησιμοποιεί κανείς τη λέξη «βασανίζομαι» με αυτήν την έννοια. Γιατί όσοι νιώθουν συνεχώς ότι βασανίζονται δεν αποκομίζουν τελικά κανένα αποτέλεσμα από αυτήν την κατάσταση; Επειδή δεν αναζητούν την αλήθεια· αντίθετα, εκφράζουν συνεχώς αρνητισμό και αντίσταση, και εναντιώνονται στον Θεό. Το αποτέλεσμα όλων αυτών; Μεγάλη ταλαιπωρία, αλλά κανένα κέρδος. Εκείνοι που αγαπούν την αλήθεια υποτάσσονται πάντα στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, ό,τι δυσκολίες και προβλήματα κι αν αντιμετωπίσουν. Αποδέχονται τις ενορχηστρώσεις Του, προσέρχονται ενώπιόν Του αναζητώντας την αλήθεια και προχωρούν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αν δεν έχεις πραγματικό λόγο, μη λες ότι βασανίζεσαι, γιατί δεν θα σε βγάλει πουθενά. Για παράδειγμα, νιώθεις ότι σε βασανίζει η στοργή, αλλά μπορείς ποτέ να απαλλαγείς απ’ αυτήν; Νιώθεις ότι σε βασανίζει η θέση, έχεις όμως σωστή εικόνα του τι είναι η θέση; Νιώθεις ότι σε βασανίζει το μέλλον και η μοίρα, μπορείς όμως να απελευθερωθείς από τα δεσμά που σου επιβάλλουν το μέλλον και η μοίρα; Μπορείς να εγκαταλείψεις την επιθυμία για χάρη των ευλογιών; (Όχι, δεν μπορώ.) Πώς λοιπόν μπορείς να λύσεις αυτά τα προβλήματα; Πρέπει να τα λύσεις όλα επιδιώκοντας την αλήθεια. Επιδιώκοντας την αλήθεια, ο άνθρωπος μπορεί να απαλλαγεί από τις παράλογες απαιτήσεις και τις υπερβολικές επιθυμίες του, καθώς και από τις παρανοήσεις του σχετικά με τον Θεό, τις φαντασιοκοπίες, τις εικασίες, τις αμφιβολίες και τις αποφάσεις που έχει σχετικά μ’ Αυτόν. Όταν απαλλαγούν οι άνθρωποι από όλες αυτές τις καταστάσεις, θα νιώθουν και πάλι ότι βασανίζονται; Δεν θα εξαφανιστούν μεμιάς όλες οι καταστάσεις που το προκαλούν αυτό; Όταν έρθει εκείνη η ώρα, ποιες θα είναι οι σκέψεις, οι απόψεις, η στάση και η κατάστασή σου; Θα μπορείς να υποταχθείς και να περιμένεις, χωρίς να εναντιώνεσαι στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, και χωρίς να επαναστατείς εναντίον Του ή να Τον κρίνεις. Επιπλέον, όταν σε αγγίξει το χέρι του Θεού ή όταν Εκείνος ενορχηστρώσει ένα περιβάλλον για σένα, θα μπορέσεις να συνεργαστείς ενεργά και να υποταχθείς ενώπιόν Του αντί να αντισταθείς ή να ξεφύγεις, ενώ δεν θα έχεις καμία όρεξη να δραπετεύσεις από αυτό το περιβάλλον. Θα βιώνεις όλο και περισσότερες θετικές καταστάσεις, και αυτό θα αποδεικνύει ότι επιδιώκεις την αλήθεια. Αν όμως οι αρνητικές καταστάσεις καταλαμβάνουν συνεχώς το μυαλό σου και επηρεάζουν τις καθημερινές σου ενέργειες, σκέψεις και ιδέες, και επιδρούν στην κατάστασή σου, αυτό αποδεικνύει ότι δεν επιδιώκεις καθόλου την αλήθεια, και στο τέλος θα αποκλειστείς.

Πολλοί άνθρωποι, όταν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους παρουσιάζουν νοθείες λόγω των προθέσεών τους, προσπαθούν συνεχώς να διακριθούν, τους αρέσει πάντα να τους επαινούν και να τους ενθαρρύνουν, και αν κάνουν κάτι καλά, θέλουν πάντα κάποιο όφελος ή ανταμοιβή. Εάν δεν υπάρχει ανταμοιβή, αδιαφορούν για την εκτέλεση των καθηκόντων τους, ενώ αν δεν υπάρχει κανείς να τους προσέξει ή να τους ενθαρρύνει, γίνονται αρνητικοί. Είναι ασταθείς σαν τα παιδιά. Τι συμβαίνει εδώ —γιατί οι άνθρωποι του είδους αυτού είναι πάντα νοθευμένοι από τις προθέσεις τους και δεν μπορούν ποτέ να τις παραμερίσουν; Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια. Συνεπεία αυτού, ανεξάρτητα από το πώς συναναστρέφεσαι την αλήθεια μαζί τους, δεν είναι σε θέση να παραμερίσουν αυτά τα πράγματα. Εάν τα ζητήματα αυτά δεν επιλυθούν ποτέ, τότε, όσο περνάει ο καιρός, γίνονται εύκολα αρνητικοί και αδιαφορούν ολοένα και περισσότερο ως προς την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Βλέποντας λόγια από τον Θεό σχετικά με τον έπαινο ή την ευλογία, αποκτούν κάποια κίνητρα και γίνονται λίγο ενθουσιώδεις· εάν όμως κανείς δεν συναναστρέφεται την αλήθεια μαζί τους, αν κανείς δεν τους παρακινεί ή δεν τους επαινεί, γίνονται αδιάφοροι. Αν οι άνθρωποι τους επιδοκιμάζουν, τους κάνουν φιλοφρονήσεις και τους επαινούν συχνά, θεωρούν τον εαυτό τους καταπληκτικό κι είναι βέβαιοι μέσα τους ότι ο Θεός τούς προστατεύει και τους ευλογεί. Σε τέτοιες στιγμές επιτυγχάνεται και εκπληρώνεται η επιθυμία τους να ξεχωρίζουν από τις μάζες, η πρόθεσή τους για ευλογία μετριάζεται προσωρινά, έχουν δε αξιοποιηθεί οι δεξιότητες και τα ταλέντα τους, γεγονός το οποίο τους δίνει γόητρο. Είναι τόσο χαρούμενοι που χοροπηδούν στον δρόμο με πρόσωπα που λάμπουν. Είναι αυτό αποτέλεσμα της αναζήτησης της αλήθειας; (Όχι.) Είναι απλώς η εκπλήρωση των επιθυμιών τους. Τι διάθεση είναι αυτή; Αλαζονική διάθεση. Δεν έχουν την παραμικρή αυτογνωσία, έχουν όμως υπερβολικές επιθυμίες. Αντιμέτωποι με κάποια αντιξοότητα ή δυσκολία, ή αν δεν ικανοποιούνται η υπερηφάνεια κι η ματαιοδοξία τους, ή αν διακυβεύονται έστω και στο ελάχιστο τα συμφέροντά τους, γίνονται αρνητικοί και καταπίπτουν. Προηγουμένως, στέκονταν ψηλοί σαν γίγαντες, όμως μέσα σε λίγες μόνο μέρες καταρρέουν και μετατρέπονται σε σωρό σκόνης —η διαφορά είναι πραγματικά τεράστια. Αν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, πώς μπορεί να γκρεμίζονται τόσο γρήγορα; Σαφώς, οι άνθρωποι που εκτελούν τα καθήκοντά τους βασισμένοι στον ζήλο, τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες είναι πολύ αδύναμοι· όταν αντιμετωπίζουν κάποιο κώλυμα ή αποτυχία, καταπίπτουν. Βλέποντας τις φαντασιοκοπίες τους να πέφτουν στο κενό, τις επιθυμίες τους να μην εκπληρώνονται και να μην έχουν καμία ελπίδα να ευλογηθούν, αμέσως πέφτουν. Αυτό δείχνει ότι, ανεξάρτητα από το πόσο ενθουσιώδεις ήταν με τα καθήκοντά τους εκείνη τη στιγμή, αυτό δεν οφείλετο στο ότι κατανοούσαν την αλήθεια. Εκτελούσαν τα καθήκοντά τους με την επιθυμία να ευλογηθούν, αλλά και λόγω ζήλου. Όσο ζήλο κι αν επιδεικνύουν οι άνθρωποι, ή όσα λόγια και δόγματα κι αν είναι σε θέση να κηρύξουν, αν είναι ανίκανοι να ασκήσουν την αλήθεια, αν δεν μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τις αρχές, εάν βασίζονται μόνο στον ζήλο, δεν θα μπορέσουν να διαρκέσουν για πολύ και, όταν βρεθούν αντιμέτωποι με θλίψεις ή καταστροφές, δεν θα μπορέσουν να μείνουν σταθεροί και θα πέσουν. Κάποιοι απλώς καταρρέουν όταν αντιμετωπίζουν αποτυχίες ή αναποδιές, άλλοι όταν κλαδεύονται ή αντιμετωπίζονται και άλλοι όταν έρχεται η ώρα να πειθαρχηθούν. Όσοι δεν κατέχουν την αλήθεια σκοντάφτουν πάντα μ’ αυτόν τον τρόπο στο πρώτο εμπόδιο. Ποιες όμως είναι οι εκδηλώσεις που εμφανίζουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια; (Όσο κι αν εξευγενιστούν, ακόμα κι αν πονάνε πολύ, δεν πρόκειται να γίνουν αρνητικοί. Θα αναζητήσουν την αλήθεια, και θα υποταχθούν στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού.) Το να μη γίνετε αρνητικοί είναι μία από τις εκδηλώσεις, αλλά δεν έχετε προχωρήσει στην κύρια εκδήλωση που εμφανίζουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια, δηλαδή ότι όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, δεν εμποδίζονται και δεν επηρεάζονται, όσες δυσκολίες, πόνο ή αδυναμία κι αν βιώνουν. Εκείνοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια, όταν είναι χαρούμενοι, εκτελούν τα καθήκοντά τους με ενθουσιασμό· όσο κι αν υποφέρουν, δεν νιώθουν εξάντληση, και μπορούν να παραμερίσουν όλα τα προσωπικά τους προβλήματα προκειμένου να μην εγκαταλείψουν τα καθήκοντά τους. Όλα όμως αλλάζουν όταν είναι λυπημένοι. Τότε, νιώθουν υπερβολική κούραση ακόμη και μετά από λίγη δουλειά, παραπονιούνται ακόμα κι όταν υποφέρουν ελάχιστα, και σκέφτονται όλη την ώρα πώς θα πάνε σπίτι για να περάσουν τις μέρες τους και να πλουτίσουν, αλλά και πώς θα βρουν μια διέξοδο. Εκείνοι όμως που επιδιώκουν την αλήθεια σκέφτονται: «Όσο κι αν υποφέρω, πρέπει να εκτελέσω σωστά το καθήκον μου και να ανταποδώσω στον Θεό την αγάπη που μου δίνει. Μόνο εκτελώντας σωστά το καθήκον μου θα αποκτήσω συνείδηση και λογική, και θα είμαι άξιος να αποκαλούμαι άνθρωπος». Εκτός του ότι επικεντρώνονται στη σωστή εκτέλεση των καθηκόντων τους, μπορούν, όσα προβλήματα κι αν αντιμετωπίζουν, να τρώνε και να πίνουν τον λόγο του Θεού, και να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια με τους αδελφούς και τις αδελφές τους, ενώ αναζητούν την αλήθεια για να ξεπεράσουν τις δυσκολίες. Ξανά και ξανά, αναλογίζονται: «Πώς να απαλλαγώ από αυτήν την κατάσταση; Πού βρίσκεται το πρόβλημα; Γιατί νιώθω αρνητισμό; Για ποιον λόγο αντιμετωπίζομαι; Πώς κατέληξα να κάνω αυτό το λάθος; Πού έσφαλα; Άραγε το πρόβλημα αφορά τη διάθεσή μου; Μήπως δεν είμαι επαρκής σε αυτόν τον τομέα ή μήπως τρέφω προσωπικές προθέσεις;» Αφού τα εξετάσουν όλα αυτά για μερικές μέρες, βλέπουν αποτελέσματα και συνειδητοποιούν ότι το έργο της εκκλησίας ζημιώθηκε επειδή εκείνοι είχαν τις δικές τους προθέσεις, φοβούνταν μήπως προσβάλουν τους άλλους, και δεν υπολόγιζαν το συμφέρον του οίκου του Θεού. Αφού φτάσεις σε αυτό το συμπέρασμα, ποια στάση θα πρέπει να υιοθετήσεις; Πώς θα πρέπει να λύσεις αυτό το πρόβλημα; Πρέπει να αποδεχθείς την κρίση, την παίδευση, το κλάδεμα και την αντιμετώπιση που έρχονται από τον λόγο του Θεού, να κάνεις αυτοκριτική βάσει του λόγου Του, να συγκρίνεις την κατάστασή σου με τον λόγο Του, κι έτσι να μπορέσεις να κατανοήσεις τις δικές σου διεφθαρμένες διαθέσεις. Με τον τρόπο αυτόν, θα μάθεις αν είσαι ή δεν είσαι κάποιος που αγαπά την αλήθεια και υπακούει τον Θεό. Άραγε αρκεί αυτό το συμπέρασμα; Μένει ακόμα να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις ενώπιον του Θεού, λέγοντας: «Αυτό που έκανα δεν συμφωνούσε με την αλήθεια. Η σατανική μου διάθεση καθόρισε τις πράξεις μου. Πρόθυμα θα μετανοήσω, και δεν θα επαναστατήσω ξανά εναντίον του Θεού. Ό,τι κι αν γίνει, θα αναζητώ πάντα την αλήθεια και θα ενεργώ σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του. Αν δεν μπορέσω να το κάνω, ας με πειθαρχήσει και ας με τιμωρήσει.» Αυτό θα έλεγε κάποιος που έχει μετανοήσει πραγματικά μέσα του. Αν μπορείς να προσευχηθείς με αυτόν τον τρόπο και να πάρεις μια αμετάκλητη απόφαση, και αν μπορείς να ασκηθείς έτσι, τότε έχεις νοοτροπία υπακοής. Αν έχεις αυτό το βίωμα, θα καταφέρεις σιγά-σιγά να υπακούσεις στο έργο του Θεού, να Τον κατανοήσεις αληθινά, να καταλάβεις ότι η διάθεσή Του είναι στ’ αλήθεια δίκαιη και άγια, και να αποκτήσεις μια θεοφοβούμενη καρδιά. Θα εκτελείς το καθήκον σου με υπευθυνότητα και αφοσίωση, κι έτσι θα αποκτήσεις κάποια πρακτική εμπειρία και θα εισέλθεις στις αλήθεια-πραγματικότητες.

Κάποιοι άνθρωποι ακολουθούν τη δική τους βούληση όταν ενεργούν. Παραβιάζουν τις αρχές και αφού κλαδευτούν και αντιμετωπιστούν, παραδέχονται μόνο στα λόγια ότι είναι αλαζόνες και ότι έκαναν λάθος μόνο και μόνο επειδή δεν κατέχουν την αλήθεια. Μα στην καρδιά τους, παραπονιούνται: «Κανείς άλλος δεν ρισκάρει, μόνο εγώ —και στο τέλος, όταν κάτι πάει στραβά, μου φορτώνουν όλες τις ευθύνες. Δεν είναι αυτό ανόητο εκ μέρους μου; Την επόμενη φορά δεν γίνεται να κάνω το ίδιο πράγμα, να ρισκάρω έτσι. Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται!» Τι γνώμη έχεις γι’ αυτήν τη στάση; Είναι στάση μετάνοιας; (Όχι.) Τι στάση είναι; Δεν έχουν γίνει ύπουλοι και δόλιοι; Σκέφτονται μέσα τους: «Είμαι τυχερός που αυτή τη φορά δεν κατέληξε σε καταστροφή. Το πάθημα θα μου γίνει μάθημα, κατά κάποιον τρόπο. Θα πρέπει να είμαι πιο προσεκτικός στο μέλλον». Δεν αναζητούν την αλήθεια, ενώ χρησιμοποιούν τα τιποτένια κόλπα τους και τις πονηρές μηχανορραφίες τους για να φροντίσουν και να χειριστούν το ζήτημα. Μπορούν μ’ αυτόν τον τρόπο να κερδίσουν την αλήθεια; Δεν μπορούν, επειδή δεν έχουν μετανοήσει. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνεται κατά τη μετάνοια είναι να αναγνωρίζεις τι έκανες λάθος: να αντιλαμβάνεσαι πού ήταν το λάθος σου, την ουσία του προβλήματος και τη διεφθαρμένη διάθεση που αποκάλυψες· πρέπει να αναλογίζεσαι αυτά τα πράγματα και να αποδέχεσαι την αλήθεια, κι έπειτα να ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια. Μόνο αυτή είναι στάση μετάνοιας. Αν, από την άλλη πλευρά, σκέφτεσαι διεξοδικά πονηρούς τρόπους, γίνεσαι πιο ύπουλος από πριν, οι τεχνικές σου είναι πιο έξυπνες και πιο συγκαλυμμένες και έχεις πιο πολλές μεθόδους αντιμετώπισης των πραγμάτων, τότε το πρόβλημα δεν είναι τόσο απλό όσο το να ήσουν απλώς δόλιος. Χρησιμοποιείς ύπουλα μέσα και έχεις μυστικά τα οποία δεν μπορείς να φανερώσεις. Αυτό είναι κακό. Όχι μόνο δεν έχεις μετανοήσει, μα έχεις γίνει πιο ύπουλος και δόλιος. Ο Θεός βλέπει πως είσαι υπερβολικά ισχυρογνώμων και κακός, ότι επιφανειακά παραδέχεσαι πως έσφαλες και αποδέχεσαι την αντιμετώπιση και το κλάδεμα, μα στην πραγματικότητα, δεν έχεις την παραμικρή στάση μετάνοιας. Γιατί το λέω αυτό; Διότι κατά τη διάρκεια αυτού του γεγονότος ή στον απόηχο αυτού, δεν αναζήτησες καθόλου την αλήθεια, δεν έκανες αυτοκριτική ούτε προσπάθησες να γνωρίσεις τον εαυτό σου και δεν ασκήθηκες σύμφωνα με την αλήθεια. Η στάση σου είναι στάση χρησιμοποίησης των φιλοσοφιών, της λογικής και των μεθόδων του Σατανά για την επίλυση του προβλήματος. Στην πραγματικότητα, αποφεύγεις το πρόβλημα και το τυλίγεις με ένα ωραίο περιτύλιγμα για να μην δουν οι άλλοι κανένα ίχνος αυτού, χωρίς να σου ξεφεύγει τίποτα. Στο τέλος, αισθάνεσαι ιδιαίτερα έξυπνος. Αυτά είναι τα πράγματα που βλέπει ο Θεός, αντί να βλέπει να έχεις αναλογιστεί, εξομολογηθεί και μετανοήσει πραγματικά για την αμαρτία σου εν όψει του ζητήματος που σου έχει συμβεί, κι έπειτα να αναζητάς την αλήθεια και να ασκείσαι σύμφωνα μ’ αυτήν. Η στάση σου δεν είναι στάση αναζήτησης της αλήθειας ή άσκησης της αλήθειας, ούτε είναι στάση υποταγής στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις του Θεού, μα είναι στάση χρησιμοποίησης των τεχνικών και των μεθόδων του Σατανά για την επίλυση του προβλήματός σου. Δίνεις στους άλλους μια ψευδή εντύπωση και αντιστέκεσαι στο να εκτεθείς από τον Θεό, ενώ είσαι αμυντικός και εριστικός αναφορικά με τις περιστάσεις που έχει ενορχηστρώσει ο Θεός για σένα. Η καρδιά σου είναι πιο κλειστή από πριν και αποκομμένη από τον Θεό. Ως εκ τούτου, μπορεί να προκύψει κανένα καλό αποτέλεσμα απ’ αυτό; Μπορείς ακόμα να ζεις στο φως, απολαμβάνοντας γαλήνη και χαρά; Δεν μπορείς. Αν αποφεύγεις την αλήθεια και αποφεύγεις τον Θεό, σίγουρα θα βυθιστείς στο σκοτάδι και θα κλαις και θα τρίζεις τα δόντια σου. Κυριαρχεί μια τέτοια κατάσταση στους ανθρώπους; (Ναι.) Ορισμένοι άνθρωποι νουθετούν συχνά τον εαυτό τους, λέγοντας: «Αυτήν τη φορά, αντιμετωπίστηκα. Την επόμενη φορά, θα πρέπει να είμαι πιο μεθοδικός και πιο προσεκτικός. Πρέπει σε όλα τα ζητήματα να είμαι σε εγρήγορση για να μη χάσω τίποτα· όσοι δεν είναι μεθοδικοί είναι κορόιδα». Αν καθοδηγείς και νουθετείς συνεχώς τον εαυτό σου κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσεις να επιτύχεις καλά αποτελέσματα; Θα είσαι σε θέση να κερδίσεις την αλήθεια; Αν σου συμβεί ένα ζήτημα, πρέπει να αναζητήσεις και να κατανοήσεις μια πτυχή της αλήθειας, και να κερδίσεις αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Τι μπορεί να επιτευχθεί από την κατανόηση της αλήθειας; Όταν κατανοείς μια πτυχή της αλήθειας, κατανοείς μια πτυχή του θελήματος του Θεού· κατανοείς γιατί σου έκανε ο Θεός αυτό το πράγμα, ποιος είναι ο λόγος για να έχει μια τέτοια απαίτηση από σένα, ποιος είναι ο λόγος για να ενορχηστρώσει περιστάσεις με σκοπό να σε συμμορφώσει και να σε πειθαρχήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο, ποιος είναι ο λόγος να χρησιμοποιήσει αυτό το ζήτημα για να σε κλαδέψει και να σε αντιμετωπίσει, καθώς και γιατί έχεις εκπέσει, αποτύχει και εκτεθεί σ’ αυτό το ζήτημα. Αν κατανοήσεις αυτά τα πράγματα, θα είσαι σε θέση να επιδιώκεις την αλήθεια και θα επιτύχεις είσοδο στη ζωή. Αν δεν κατανοήσεις αυτά τα πράγματα και δεν αποδεχτείς αυτά τα γεγονότα, μα επιμένεις να εναντιώνεσαι και να αντιστέκεσαι σ’ αυτά, να χρησιμοποιείς τις δικές σου τεχνικές για να μεταμφιέζεσαι, και να αντικρύζεις όλους τους άλλους και τον Θεό με ψεύτικη έκφραση, τότε θα είσαι για πάντα ανίκανος να κερδίσεις την αλήθεια. Αν τηρείς ειλικρινή στάση, στάση αποδοχής της αλήθειας και υπακοής σ’ αυτήν, και μπορείς να το κάνεις αυτό ό,τι κι αν συμβεί, όσο κι αν πονάς μέσα σου και όσο ταπεινωμένος κι αν είσαι, αν μπορείς ακόμα να προσεύχεσαι στον Θεό λέγοντας: «Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά και πρέπει να τα αποδεχθώ», τότε υιοθετείς μια στάση υπακοής. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αποδοχής, όμως, πρέπει να κάνεις συνεχώς αυτοκριτική, με το να αναλογίζεσαι αφενός ποιο είναι το σφάλμα στις πράξεις και τη συμπεριφορά σου, αφετέρου ποιες πτυχές της αλήθειας έχεις παραβιάσει. Πρέπει, ακόμα, να ερευνάς σε βάθος τις προθέσεις σου, ώστε να δεις καθαρά την αληθινή κατάσταση και το αληθινό ανάστημά σου. Αν αναζητάς στη συνέχεια την αλήθεια, τότε θα ξέρεις πώς να την κάνεις πράξη σύμφωνα με τις αρχές. Αν ασκείσαι και βιώνεις τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο, τότε ούτε που θα καταλάβεις πόσο γρήγορα θα προοδεύσεις. Η αλήθεια θα ριζώσει μέσα σου, θα ανθίσει, θα καρποφορήσει και θα γίνει η ζωή σου. Σιγά-σιγά, θα λυθούν όλα τα προβλήματα που προέκυψαν από τις αποκαλύψεις της διαφθοράς σου. Όταν θα σου συμβαίνει κάτι, η στάση, οι απόψεις και οι καταστάσεις σου θα γίνονται όλο και θετικότερες. Θα συνεχίσεις και τότε να είσαι αποξενωμένος από τον Θεό; Ίσως, αλλά αυτή η αποξένωση θα μειώνεται όλο και περισσότερο, όπως θα μειωθούν και οι αμφιβολίες, οι εικασίες, οι παρανοήσεις, τα παράπονα, η παρακοή και η αντίσταση που τρέφεις απέναντί Του. Όταν γίνει αυτό, θα σου είναι ευκολότερο όταν σου συμβαίνει κάτι να σιωπάς ενώπιον του Θεού, να προσεύχεσαι σ’ Αυτόν, να αναζητάς την αλήθεια και, μαζί μ’ αυτήν, ένα μονοπάτι άσκησης. Αν δεν μπορείς να διακρίνεις όσα σου συμβαίνουν και, αντίθετα, παραμένεις εντελώς μπερδεμένος και συνεχίζεις να μην αναζητάς την αλήθεια, τότε θα έχεις πρόβλημα. Είναι σίγουρο ότι θα χειριστείς τα ζητήματα με ανθρώπινα μέσα, και θα φανερωθούν όλες οι φιλοσοφίες με τις οποίες αντιμετωπίζεις τον κόσμο, οι ύπουλες μέθοδοι και οι έξυπνες τεχνικές σου. Στην αρχή, έτσι αντιδρά μέσα του ο άνθρωπος όταν συμβαίνει κάτι. Κάποιοι δεν προσπαθούν ποτέ ουσιαστικά να βρουν την αλήθεια όταν συμβαίνει κάτι· αντίθετα, σκέφτονται πάντα πώς να αντιμετωπίσουν αυτά που τους συμβαίνουν με ανθρώπινα μέσα, κάτι που τους οδηγεί να ταλαιπωρούνται για πολύ καιρό και να βασανίζονται μέχρι το πρόσωπό τους να γίνει κατάχλωμο απ’ την εξάντληση, και ακόμα και τότε δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Τόσο αξιολύπητοι είναι όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Αν και τώρα μπορεί να εκτελείς το καθήκον σου με προθυμία, και μπορεί να κάνεις θυσίες και να δαπανάς τον εαυτό σου με προθυμία, αν εξακολουθείς να έχεις παρανοήσεις, εικασίες, αμφιβολίες ή παράπονα σχετικά με τον Θεό, ή ακόμα και επαναστατικότητα και αντίσταση εναντίον Του, ή αν χρησιμοποιείς διάφορες μεθόδους και τεχνικές για να Του αντιταχθείς και να απορρίψεις την κυριαρχία Του πάνω σου —αν δεν επιλύσεις αυτά τα πράγματα— τότε θα είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει η αλήθεια κύριος του ατόμου σου, και η ζωή σου θα είναι εξαντλητική. Οι άνθρωποι συχνά πασχίζουν και βασανίζονται σε αυτές τις αρνητικές καταστάσεις, σαν να έχουν βυθιστεί σε ένα τέλμα, και τους απασχολεί όλη την ώρα η ιδέα του σωστού και του λάθους. Πώς μπορούν να ανακαλύψουν και να κατανοήσουν την αλήθεια; Για να αναζητήσει κανείς την αλήθεια, πρέπει πρώτα να υποταχθεί. Στη συνέχεια, μετά από μια περίοδο εμπειρίας, θα είναι σε θέση να αποκτήσει κάποια διαφώτιση, οπότε θα είναι εύκολο να κατανοήσει την αλήθεια. Αν κάποιος προσπαθεί πάντα να βρει τι είναι σωστό και τι λάθος, και παγιδεύεται στο τι είναι αληθινό και τι ψευδές, δεν έχει τρόπο να ανακαλύψει ή να κατανοήσει την αλήθεια. Και τι θα βγει αν κανείς δεν μπορεί ποτέ να κατανοήσει την αλήθεια; Η μη κατανόηση της αλήθειας γεννά αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό· όταν κάποιος έχει παρανοήσεις για τον Θεό, είναι πολύ πιθανό να αναπτύξει παράπονα γι’ Αυτόν. Όταν προκύψουν αυτά τα παράπονα, γίνονται εναντίωση· η εναντίωση στον Θεό είναι αντίσταση εναντίον Του και σοβαρή παράβαση. Αν κάποιος έχει προβεί σε πολλές παραβάσεις, τότε έχει διαπράξει πολλαπλά κακά, και θα πρέπει να τιμωρηθεί. Αυτό το πράγμα προκύπτει από την αιώνια ανικανότητα να κατανοήσει κανείς την αλήθεια. Η επιδίωξη της αλήθειας, λοιπόν, δεν αποσκοπεί μόνο στο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου, να υπακούς, να συμμορφώνεσαι με τους κανόνες, να φαίνεσαι ευσεβής ή να είσαι ευπρεπής σαν άγιος. Δεν είναι όλα αυτά ο κύριος σκοπός της· ο κύριος σκοπός της είναι να εξαλείψει τις διάφορες λανθασμένες απόψεις που έχεις σχετικά με τον Θεό. Η κατανόηση της αλήθειας αποσκοπεί στη διόρθωση των διεφθαρμένων διαθέσεων· όταν γίνει αυτό, ο άνθρωπος δεν έχει πλέον παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, καθώς αυτά τα δύο προβλήματα σχετίζονται μεταξύ τους. Καθώς οι άνθρωποι διορθώνουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, σιγά-σιγά βελτιώνεται η σχέση τους με τον Θεό και γίνεται όλο και πιο κανονική. Έτσι, μόλις διορθωθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις, τότε όλες οι αμφιβολίες, οι υποψίες, οι δοκιμασίες, οι παρανοήσεις, οι απορίες και τα παράπονα που έχουν για τον Θεό, ακόμα κι η αντίσταση απέναντί Του, αρχίζουν λίγο-λίγο να εξαλείφονται. Ποια εκδήλωση εμφανίζει κανείς αμέσως όταν εξαλείφονται οι διεφθαρμένες διαθέσεις του; Αλλάζει η στάση του απέναντι στον Θεό. Μπορεί να αντιμετωπίσει τα πάντα με καρδιά που υπακούει τον Θεό, και η σχέση που έχει μαζί Του βελτιώνεται. Αν κατανοήσει την αλήθεια, τότε μπορεί να την κάνει και πράξη. Εφόσον έχει καρδιά που υπακούει τον Θεό, δεν εκτελεί επιπόλαια το καθήκον του και, φυσικά, δεν εξαπατά τον Θεό. Έτσι, έχει όλο και λιγότερες αντιλήψεις και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, η σχέση που έχει μαζί Του γίνεται όλο και πιο κανονική, και μπορεί να Τον υπακούει πλήρως όταν εκτελεί το καθήκον του. Αν όμως κάποιος δεν λύσει το πρόβλημα των διεφθαρμένων διαθέσεών του, δεν θα μπορέσει ποτέ να αποκτήσει μια κανονική σχέση με τον Θεό, και δεν θα έχει ποτέ μια καρδιά που υπακούει σ’ Αυτόν. Ακριβώς σαν τους άπιστους, θα είναι υπερβολικά επαναστατικός, θα απορρίπτει πάντα μέσα του τον Θεό και θα Του αντιστέκεται, ενώ θα του είναι αδύνατο να εκτελέσει σωστά το καθήκον του. Γι’ αυτό έχει τόσο ζωτική σημασία η επιδίωξη και η άσκηση της αλήθειας! Μπορείς από τη μια να μην επιδιώκεις την αλήθεια κι από την άλλη να θέλεις να απαλλαγείς από τις αντιλήψεις, τις παρανοήσεις και τα παράπονά σου σχετικά με τον Θεό; Όχι βέβαια! Κάποιοι λένε: «Εγώ είμαι απλός άνθρωπος και δεν έχω αντιλήψεις, παρανοήσεις και παράπονα. Δεν σκέφτομαι καν τέτοια πράγματα». Μπορείς να εγγυηθείς ότι δεν έχεις αντιλήψεις αν δεν αναλογιστείς το θέμα; Μπορείς να αποφύγεις την αποκάλυψη των διεφθαρμένων διαθέσεών σου απλώς και μόνο αν δεν τις σκέφτεσαι; Όποια διαφθορά κι αν αποκαλύψει κανείς, αυτή είναι πάντα προκαθορισμένη από τη φύση του. Όλοι οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με τη σατανική τους φύση· οι σατανικές διαθέσεις τους είναι τόσο βαθιά ριζωμένες μέσα τους, που έχουν γίνει η φύση-ουσία τους. Δεν διαθέτουν τα μέσα να τις ξεριζώσουν, και μόνο μέσα από την αλήθεια και τον λόγο του Θεού μπορούν σιγά-σιγά να λύσουν όλα τα προβλήματα που τους προκαλούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους.

Πού εκδηλώνεται η βελτίωση στη σχέση που έχει κάποιος με τον Θεό ή και η απουσία μιας τέτοιας βελτίωσης; Εκδηλώνεται στη στάση και τις απόψεις που έχεις όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Αν η στάση και οι απόψεις σου προέρχονται από σατανικές φιλοσοφίες για την αντιμετώπιση του κόσμου ή από γνώσεις και θεωρίες, και τα θεωρείς αυτά φιλοσοφία και στάση ζωής σου, τότε είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; Έχεις κερδίσει την αλήθεια; (Όχι.) Δεν μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα ότι δεν είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια· ίσως βρίσκεσαι στον δρόμο για να την επιδιώξεις, όμως κάτι τέτοιο δείχνει στην καλύτερη περίπτωση ότι δεν έχεις εισέλθει στις αλήθεια-πραγματικότητες. Αν αμέσως μόλις αντιμετωπίζεις κάτι που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις σου, θυμώνεις και χτυπάς το χέρι στο τραπέζι, αρνείσαι να το αποδεχθείς και δεν υποτάσσεσαι, τότε ποιο πρόβλημα υπάρχει εδώ; Θα το έκανε αυτό κάποιος που ζει ενώπιον του Θεού; Γιατί δεν μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια; Από αυτό φαίνεται ότι η αλήθεια δεν έχει αρχίσει ακόμα να ελέγχει την καρδιά σου! Αν δεν μπορείς να παραμείνεις ήρεμος σε ένα τόσο ασήμαντο ζήτημα και κάτι τέτοιο εκθέτει την άσχημη κατάστασή σου, αυτό αποδεικνύει ότι δεν είσαι καλός στο να λύνεις προβλήματα χρησιμοποιώντας την αλήθεια, καθώς και ότι, όταν χάνεις την υπομονή σου, παραμερίζεις την αναζήτηση της αλήθειας. Αν ισχύει αυτό, πώς μπορείς να επιτύχεις την είσοδο στη ζωή; Κάποιοι πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια, όμως, ό,τι κι αν συμβεί, συμπεριφέρονται σαν άπιστοι, ζουν σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια και δεν αλλάζουν την οπτική τους όσον αφορά το πώς αλληλεπιδρούν με τους άλλους και χειρίζονται τα διάφορα ζητήματα. Μπορεί να μην έχουν διαπράξει προφανείς κακές πράξεις και να μην έχουν κάνει εξωφρενικά λάθη, μπορεί να φαίνονται καλοί άνθρωποι, όμως, παρότι πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, δεν έχουν επιτύχει την είσοδο στη ζωή ούτε έχουν κάνει ποτέ πράξη την αλήθεια. Μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να κερδίσει τη σωτηρία του Θεού; Φοβάμαι πως δύσκολα θα την αποκτήσει. Κάποιοι πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια και, ό,τι κι αν συμβεί, λένε πάντα: «Κατά τη γνώμη μου, αυτό κι αυτό…», «Σχεδιάζω να…» και «Νομίζω ότι…» ή «Όπως λέει κι η παροιμία…» και «Όπως είπε ο διάσημος τάδε…». Όσοι μιλούν συνέχεια έτσι έχουν πρόβλημα· αυτά τα λόγια δείχνουν ότι κάποιος συντάσσεται με τον Σατανά και δεν έχει το παραμικρό ψήγμα αλήθειας μέσα στην καρδιά του. Αν, κάθε φορά που συμβαίνει κάτι, λες πάντα «Θυμάμαι τι λέει ο λόγος του Θεού…», «Ο Θεός είπε κάποτε…» ή «Σε ένα κήρυγμα στον οίκο του Θεού, άκουσα ότι…», «Ένας ύμνος με τον λόγο του Θεού λέει σ’ έναν στίχο…», αν πάντα σκέφτεσαι τα προβλήματα και μιλάς μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε αυτό αποδεικνύει ότι είσαι κάποιος που αγαπάει την αλήθεια και κατέχει ένα μέρος της αλήθεια-πραγματικότητας. Ό,τι κι αν συμβεί σε κάποιον που πιστεύει στον Θεό, η προτεραιότητά του πρέπει να είναι να βρει τι λέει ο λόγος του Θεού, να συγκρίνει τα πάντα μ’ αυτόν και να τον κάνει θεμέλιο, βάση και εφαλτήριό του. Τέτοια στάση δεν θα πρέπει να έχουν όσοι επιδιώκουν και κάνουν πράξη την αλήθεια; Αυτό είναι το ελάχιστο που μπορούν να κάνουν. Σήμερα, μπορεί οι άνθρωποι να ακούνε κηρύγματα και να διαβάζουν τον λόγο του Θεού κάθε μέρα. Όταν όμως συμβεί κάτι, και πάλι λένε: «Η μητέρα μου είπε ότι…», «Ένα παλιό ρητό λέει ότι…», «Όπως είπε ο τάδε διάσημος…», «Μια παροιμία έλεγε…» «Δεν έχεις ακούσει που λένε ότι…» κ.λπ. Πού πήγαν άραγε τα λόγια του Θεού που έφαγαν και ήπιαν; Από τη στάση και τις αντιδράσεις τους, βλέπεις ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν κερδίσει ακόμα την αλήθεια και δεν έχουν εισέλθει ακόμα στις αλήθεια-πραγματικότητες, δεν έχουν θεοφοβούμενες καρδιές και πάντα μιλούν με το ύφος που μιλούν οι άπιστοι. Η όψη τέτοιων ανθρώπων είναι απαθής και ανόητη. Πότε συμβαίνει αυτό; (Όταν κάποιος δεν επιδιώκει την αλήθεια.) Μπορεί κανείς να φαίνεται απαθής και ανόητος εξωτερικά· πώς όμως είναι εσωτερικά; Είναι μαραμένος μέσα του, δηλαδή δεν τον έχει ποτίσει και ταΐσει ακόμα η αλήθεια. Είναι ακόμα πεινασμένος, και δεν έχει κερδίσει ακόμα την αλήθεια. Ζει λοιπόν μια ζωή μέσα στην απάθεια και την εξάντληση, αντιδρά με καθυστέρηση και, όταν συμβεί κάτι, είναι τόσο αβοήθητος, που λέει κάθε τόσο: «Θεέ μου, δεν ξέρω τι να κάνω!» «Είμαι μπερδεμένος!» ή «Δεν ξέρω πού βαδίζω!» Αυτές τις λέξεις έχει συνεχώς στο στόμα του. Είναι καλές αυτές οι λέξεις; (Όχι, δεν είναι καλές.) Και γιατί λοιπόν τις μαθαίνει συνέχεια ο κόσμος; Γιατί έχουν γίνει της μόδας. Γιατί, όμως, Εμένα Μου ακούγονται τόσο περίεργες; Δεν είναι καλές λέξεις, οπότε δεν υπάρχει λόγος να τις μάθεις. Μη δίνεις σημασία σε πράγματα της μόδας· αντί γι’ αυτά, δίνε σημασία στην αλήθεια και στο να λύνεις τα πρακτικά σου προβλήματα. Πρέπει να αναλογιστείς αν οι απόψεις, η στάση, οι προθέσεις και το εφαλτήριό σου αποκαλύπτουν κάποια διεφθαρμένη διάθεση όταν σου συμβαίνει κάτι. Πρέπει να τα αναλογιστείς όλα αυτά. Μήπως, όταν συμβαίνει το οτιδήποτε, βασίζεσαι σε σατανικές φιλοσοφίες και χρησιμοποιείς ανθρώπινες μεθόδους για να λύσεις το πρόβλημα; Ή μήπως αναζητάς την αλήθεια και το λύνεις σύμφωνα με τον λόγο του Θεού; Μήπως συμβιβάζεσαι και ακολουθείς μια μέση οδό; Η επιλογή σου αποκαλύπτει με τον καλύτερο τρόπο αν είσαι κάποιος που αγαπάει και επιδιώκει την αλήθεια. Αν επιλέγεις πάντα να λύνεις τα προβλήματά σου με σατανικές φιλοσοφίες και ανθρώπινες μεθόδους, η συνέπεια θα είναι να μην μπορείς να κερδίσεις ούτε την αλήθεια ούτε και τη διαφώτιση, τη φώτιση και την καθοδήγηση που δίνει το Άγιο Πνεύμα. Επιπλέον, θα γεννηθούν μέσα σου αντιλήψεις και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, και στο τέλος Εκείνος θα σε αποστραφεί, θα σε απορρίψει και θα σε αποκλείσει. Αν όμως αναζητάς την αλήθεια σε κάθε περίπτωση και λύνεις τα προβλήματά σου σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, τότε θα μπορέσεις να κερδίσεις τη διαφώτιση, τη φώτιση και την καθοδήγηση που δίνει το Άγιο Πνεύμα. Θα κατανοείς την αλήθεια όλο και πιο καθαρά, και θα γνωρίζεις όλο και περισσότερο τον Θεό· έτσι, θα μπορείς να Τον υπακούς και να Τον αγαπάς αληθινά. Αφού ασκηθείς και βιώσεις με αυτόν τον τρόπο για ένα διάστημα, θα συνεχίσουν να καθαίρονται όλο και περισσότερο οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Επίσης, θα λιγοστεύουν συνεχώς οι περιπτώσεις που επαναστατείς εναντίον του Θεού και, στο τέλος, θα καταφέρεις να έρθεις σε πλήρη αρμονία μαζί Του. Αν επιλέγεις πάντα να συμβιβάζεσαι και να ακολουθείς τη μέση οδό, αυτό σημαίνει ότι συνεχίζεις να βασίζεσαι στις σατανικές φιλοσοφίες για να χειριστείς τα προβλήματά σου. Αν ζεις έτσι, δεν θα κερδίσεις ποτέ την έγκριση του Θεού, παρά μόνο θα εκτεθείς και θα αποκλειστείς. Αν έχεις επιλέξει τη λανθασμένη οδό για να πιστεύεις στον Θεό, δηλαδή την οδό της θρησκείας, τότε πρέπει να αλλάξεις γρήγορα πορεία πριν φτάσεις στο χείλος του γκρεμού, και να υιοθετήσεις τη σωστή οδό. Μπορεί να υπάρχει ακόμα ελπίδα να κερδίσεις τη σωτηρία. Αν θέλεις να κερδίσεις τη σωστή οδό για να πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να την αναζητήσεις και να την ψάξεις μόνος σου. Κάποιος που κατανοεί τα πνευματικά ζητήματα θα βρει το σωστό μονοπάτι μετά από ένα διάστημα εμπειριών.

Λοιπόν, πάνω σε τι συναναστραφήκαμε μόλις τώρα; (Συναναστραφήκαμε πάνω στο ποια προβλήματα λύνει η επιδίωξη της αλήθειας, δηλαδή τις διάφορες λανθασμένες απόψεις που έχουν οι άνθρωποι για τον Θεό, αλλά και τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Επίσης, συναναστραφήκαμε πάνω στις απόψεις, τις στάσεις και τις προθέσεις που έχουν όταν τους συμβαίνει κάτι, καθώς και πάνω στο αν προσεγγίζουν τα προβλήματά τους με σατανικές φιλοσοφίες και ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες ή αν τα λύνουν αναζητώντας την αλήθεια.) Είναι εύκολο να θυμάται κανείς αυτά τα λόγια, αλλά το σημαντικό ζήτημα είναι αν μπορείς να συγκρίνεις τον εαυτό σουμε τον λόγο του Θεού όταν συμβαίνει κάτι, και αν μπορείς να βρεις τις αρχές της άσκησης. Αν μπορείς να εφαρμόσεις τις αρχές, τότε θα μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και, αν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια, τότε θα κατακτήσεις τις αλήθεια-πραγματικότητες. Το να κατανοείς την αλήθεια δεν σημαίνει ότι έχεις κερδίσει την αλήθεια. Μόνο όταν την κάνεις πράξη θα μπορέσεις να την καταλάβεις αληθινά. Αν κάνεις συχνά πράξη την αλήθεια και μάλιστα σε απόλυτη συμφωνία με τις αρχές, τότε θα την έχεις κερδίσει. Δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχεις καλό επίπεδο όταν μπορείς ίσα-ίσα να μιλάς για λόγια και δόγματα. Έχεις την ικανότητα κατανόησης μόνο αν, όταν σου συμβαίνει κάτι, μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια για να λύσεις τα προβλήματα. Το πιο κρίσιμο ζήτημα είναι να μπορείς να λύσεις πρακτικά προβλήματα. Αν, για παράδειγμα έχεις καλή σχέση με έναν αδελφό ή μια αδελφή και το άτομο αυτό σου ζητήσει να του επισημάνεις το πρόβλημά του, πώς πρέπει να το επισημάνεις; Αυτό έχει να κάνει με την προσέγγιση που θα ακολουθήσεις στο ζήτημα. Βασίζεται η προσέγγισή σου στις αλήθεια-αρχές ή αντιμετωπίζεις τον κόσμο χρησιμοποιώντας φιλοσοφίες για τη ζωή; Αν βλέπεις καθαρά ότι ο αδελφός ή η αδελφή που αναφέραμε έχει πρόβλημα, αλλά δεν το λες ευθέως για να μη χαλάσεις τη σχέση σας, και μάλιστα δικαιολογείσαι, λέγοντας: «Τώρα έχω μικρό ανάστημα και δεν καταλαβαίνω σε βάθος τα προβλήματά σου. Όταν τα καταλάβω, θα σου τα πω», τότε ποιο είναι το πρόβλημα; Έχει σχέση με μια φιλοσοφία για την αντιμετώπιση του κόσμου. Δεν προσπαθείς να ξεγελάσεις τους άλλους; Θα πρέπει να μιλάς για όσα μπορείς να διακρίνεις καθαρά· και αν κάτι δεν σου είναι ξεκάθαρο, πες το. Αυτό σημαίνει να λες αυτά που έχεις μέσα σου. Αν έχεις κάποιες σκέψεις και ορισμένα πράγματα σου είναι προφανή, αλλά φοβάσαι να προσβάλεις το άτομο αυτό, φοβάσαι να μην πληγώσεις τα συναισθήματά του, κι έτσι επιλέγεις να μην πεις τίποτα, τότε ζεις με μια φιλοσοφία αντιμετώπισης του κόσμου. Αν διαπιστώσεις ότι κάποιος έχει ένα πρόβλημα ή έχει παραστρατήσει, τότε ακόμη κι αν δεν μπορείς να τον βοηθήσεις με αγάπη, τουλάχιστον πρέπει να του επισημάνεις το πρόβλημα ώστε να μπορέσει να το σκεφτεί. Αν το αγνοήσεις, αυτό δεν τον βλάπτεις; Αν βοηθήσεις το άτομο αυτό μία φορά και ανακαλύψεις ότι δεν αποδέχεται την αλήθεια, ότι είναι παράλογο, ότι έχει μοχθηρή διάθεση και ότι ουσιαστικά δεν αγαπάει την αλήθεια, τότε θα ήταν πιο συνετό να μην του υποδείξεις ποια είναι τα προβλήματά του. Αν όμως δεν υποδείξεις τα προβλήματα σε κάποιον που μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια, τότε δεν έχεις αγάπη. Αν είσαι έτσι στις επαφές σου με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, τότε απλώς παίζεις παιχνίδια, εξαπατάς τους άλλους με έξυπνα λόγια και σου αρέσει πάντα να γελάς μαζί τους. Όσοι ενεργούν έτσι δεν είναι καλοί άνθρωποι, και πίσω από μια τέτοια συμπεριφορά κρύβεται μια συγκεκριμένη διάθεση. Τέτοιοι άνθρωποι ζουν αποκλειστικά σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, δεν μιλούν και δεν ενεργούν με τη σύνεση της κανονικής ανθρώπινης φύσης ούτε και συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να προσεγγίσεις αυτό το θέμα Σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Ποια ενέργεια είναι σύμφωνη με την αλήθεια; Πόσες σχετικές αρχές υπάρχουν; Πρώτον, το ελάχιστο είναι να μη βάζεις τρικλοποδιά στους άλλους. Πρέπει πρώτα να εξετάσεις τις αδυναμίες του άλλου και να σκεφτείς με ποιον τρόπο να μιλήσεις μαζί του ώστε να μην του βάλεις τρικλοποδιά. Αυτό είναι το ελάχιστο που πρέπει να ληφθεί υπόψη. Έπειτα, αν ξέρεις ότι είναι κάποιος που πιστεύει πραγματικά στον Θεό και μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια, τότε, όταν παρατηρείς ότι έχει κάποιο πρόβλημα, θα πρέπει να παίρνεις την πρωτοβουλία να τον βοηθήσεις. Αν δεν κάνεις τίποτα και γελάς μαζί του, τότε τον πληγώνεις και τον βλάπτεις. Κάποιος που το κάνει αυτό δεν έχει συνείδηση ή σύνεση ούτε αγάπη για τους άλλους. Εκείνοι που έχουν λίγη συνείδηση και σύνεση δεν μπορούν να παίρνουν στην πλάκα τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Θα πρέπει να σκεφτούν διαφορετικούς τρόπους για να τους βοηθήσουν να επιλύσουν το πρόβλημά τους. Θα πρέπει να δώσουν στο άτομο να καταλάβει τι συνέβη και ποιο ήταν το λάθος του. Το αν θα μπορέσει να μετανοήσει είναι δικό του θέμα· εμείς θα έχουμε εκπληρώσει τις ευθύνες μας. Ακόμη και αν δεν μετανοήσει τώρα, αργά ή γρήγορα θα έρθει μια μέρα που θα έρθει στα συγκαλά του και ούτε θα σε κατηγορήσει ούτε θα σου επιρρίψει ευθύνες. Πρέπει, τουλάχιστον, να συμπεριφέρεσαι στους αδελφούς και τις αδελφές σου με βάση τα πρότυπα της συνείδησης και της σύνεσης. Μην υποχρεώνεσαι στους άλλους· βοήθησέ τους στον βαθμό που μπορείς. Αυτό θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι. Το καλύτερο είδος ανθρώπων είναι εκείνοι που μπορούν να συμπεριφέρονται στους αδελφούς και τις αδελφές τους με αγάπη και σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Είναι, επίσης, οι πιο καλόκαρδοι. Φυσικά, οι αληθινοί αδελφοί και αδελφές είναι εκείνοι οι άνθρωποι που μπορούν να αποδεχτούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αν κάποιος πιστεύει στον Θεό μόνο για να φάει το ψωμί του ή για να λάβει ευλογίες, αλλά δεν αποδέχεται την αλήθεια, τότε δεν είναι αδελφός ή αδελφή. Πρέπει να συμπεριφέρεσαι στους αληθινούς αδελφούς και αδελφές σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Όπως και να πιστεύουν εκείνοι στον Θεό ή σε όποιο μονοπάτι κι αν βρίσκονται, θα πρέπει να τους βοηθάς με το πνεύμα της αγάπης. Ποιο είναι το ελάχιστο αποτέλεσμα που θα πρέπει να επιτύχει κανείς; Πρώτον, να μην τους βάλει τρικλοποδιά και να μην τους αφήσει να γίνουν αρνητικοί· δεύτερον, να τους βοηθήσει και να τους κάνει να αποφύγουν το λάθος μονοπάτι· και τρίτον, να τους κάνει να κατανοήσουν την αλήθεια και να επιλέξουν το ορθό μονοπάτι. Αυτά τα τρία αποτελέσματα μπορείς να τα πετύχεις μόνο αν τους βοηθάς με το πνεύμα της αγάπης. Αν δεν διαθέτεις αληθινή αγάπη, δεν μπορείς να επιτύχεις αυτά τα τρία αποτελέσματα· στην καλύτερη περίπτωση, θα μπορούσες να επιτύχεις μόνο ένα ή δύο. Επίσης, αυτά τα τρία αποτελέσματα είναι και οι τρεις αρχές για το πώς να βοηθά κανείς τους άλλους. Γνωρίζεις καταλαβαίνεις καλά αυτές τις τρεις αρχές, αλλά πώς υλοποιούνται στην πραγματικότητα; Κατανοείς πραγματικά τη δυσκολία του άλλου; Δεν είναι αυτό ένα ακόμη πρόβλημα; Πρέπει επίσης να σκεφτείς: «Από πού πηγάζει η δυσκολία του; Μπορώ να τον βοηθήσω; Αν έχω πολύ μικρό ανάστημα και δεν μπορώ να λύσω το πρόβλημά του, και μιλήσω απρόσεκτα, μπορεί να τον κατευθύνω στο λάθος μονοπάτι. Πέρα από αυτό, τι ικανότητα κατανόησης και τι επίπεδο έχει αυτό το άτομο; Είναι ισχυρογνώμων; Κατανοεί τα πνευματικά ζητήματα; Μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια; Επιδιώκει την αλήθεια; Μήπως, αν δει ότι είμαι πιο ικανός από αυτόν και συναναστραφώ μαζί του, θα ζηλέψει ή θα βυθιστεί στην αρνητικότητα;» Πρέπει να ληφθούν υπόψη όλα αυτά τα ερωτήματα. Αφού εξετάσεις και αποκτήσεις ξεκάθαρη εικόνα γι’ αυτά τα ερωτήματα, πήγαινε να συναναστραφείς με αυτό το άτομο, διάβασε διάφορα αποσπάσματα των λόγων του Θεού που αφορούν το πρόβλημά του και δώσε του τη δυνατότητα να κατανοήσει την αλήθεια στα λόγια του Θεού και να βρει το μονοπάτι άσκησης. Τότε, το πρόβλημα θα λυθεί και το άτομο θα βγει από τη δύσκολη θέση. Είναι απλό το θέμα αυτό; Δεν είναι απλό. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια, τότε, όσα κι αν πεις, θα είναι μάταια. Αν κατανοήσεις την αλήθεια, τότε μπορείς να διαφωτίσεις και να ωφελήσεις το άτομο αυτό με λίγες μόνο φράσεις. Η πιο αποτελεσματική μέθοδος για να βοηθήσεις κάποιον με αγάπη είναι να συναναστραφείς πάνω σε μερικά χωρία του λόγου του Θεού που αφορούν το πρόβλημα. Αυτό είναι το βασικό. Αν δεν συναναστραφείς πάνω στον λόγο του Θεού και προσπαθήσεις να χρησιμοποιήσεις μόνο ανθρώπινα λόγια, δεν πρόκειται να λύσεις ποτέ κανένα πρακτικό πρόβλημα, όσα λόγια κι αν πεις. Κάποιοι μόνο ενθαρρύνουν τους άλλους, λέγοντας, ό,τι πρόβλημα κι αν αντιμετωπίζει ο άλλος: «Διάβασε περισσότερα λόγια του Θεού και αναζήτησε την αλήθεια σ’ αυτά· τότε, θα λύσεις εύκολα το πρόβλημα» ή «Αρκεί να αγαπάς τον Θεό. Δεν θα δείξεις ποτέ αρνητισμό, αφού η αγάπη σου για τον Θεό θα λύσει όλα σου τα προβλήματα». Ούτε κατά διάνοια δεν είναι τόσο απλό. Άραγε, το να αγαπάς τον Θεό είναι κάτι που μπορείς να κάνεις πράξη αμέσως μόλις το ξεστομίσεις; Πώς αγαπάει κανείς τον Θεό αν δεν κατανοεί την αλήθεια; Πώς μπορεί να Τον αγαπήσει κανείς αν δεν γνωρίζει το έργο Του; Αν κάποιος αγαπάει πραγματικά τον Θεό, δεν θα δείχνει ποτέ αρνητισμό και δεν θα αντιμετωπίζει ποτέ δυσκολίες. Όμως, το να αγαπάς τον Θεό δεν είναι απλό ζήτημα. Επιτυγχάνεται, άραγε, μόνο και μόνο μιλώντας για μερικά δόγματα ή φωνάζοντας μερικά συνθήματα; Το να υπακούς τον Θεό είναι ακόμα πιο περίπλοκο και σε καμία περίπτωση δεν αρκούν λίγα ενθαρρυντικά λόγια για να κάνεις κάποιον να Τον υπακούσει. Ακόμα κι αν η συναναστροφή πάνω στον λόγο του Θεού μπορεί να ωφελήσει λίγο τον άνθρωπο την ώρα που γίνεται, αυτό δεν σημαίνει ότι με μία συναναστροφή πάνω στην αλήθεια μπορείς να λύσεις το πρόβλημα της παρακοής του και να τον κάνεις να υποταχθεί στον Θεό, ούτε ότι η ξεκάθαρη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια θα τον κάνει μεμιάς να υπακούσει στον Θεό. Για να δει αποτελέσματα, πρέπει να βιώσει κρίση και παίδευση, κλάδεμα και αντιμετώπιση. Όσοι μιλάνε συνέχεια για λόγια και δόγματα προκειμένου να ενθαρρύνουν τους άλλους είναι οι πιο ρηχοί. Δεν κατέχουν αλήθεια-πραγματικότητες, όταν είναι να βοηθήσουν τους άλλους, βασίζονται πάντα στη συζήτηση για λόγια και δόγματα, και δεν φέρνουν ποτέ αποτελέσματα. Είναι επιπόλαιοι και δεν φέρονται στους ανθρώπους ειλικρινά, αλλά υποκριτικά και χωρίς καλοσύνη. Με δυο λόγια, είναι αυτό που θα λέγαμε υποκριτές. Πώς μπορείς να βοηθήσεις τους άλλους αν δεν έχεις μέσα σου συμπόνοια και αγάπη γι’ αυτούς; Δεν είναι εύκολο να λύσεις στ’ αλήθεια ένα πρόβλημα. Πρέπει να κατανοήσεις την αλήθεια, να φτάσεις στην ουσία του προβλήματος κι έπειτα να συναναστραφείς ξεκάθαρα με τους άλλους σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, και παράλληλα να μπορείς να συναναστραφείς στο μονοπάτι της άσκησης με τρόπο που να τον καταλαβαίνουν κι αυτοί. Αν το κάνεις αυτό, όχι μόνο θα κατανοήσουν την αλήθεια, αλλά θα έχουν κι ένα μονοπάτι για να την κάνουν πράξη, και μόνο τότε θα μπορεί να θεωρηθεί ότι λύθηκε το πρόβλημα. Πρέπει να περάσεις απ’ όλα αυτά τα στάδια· θα αποκτήσεις την κατανόηση μόλις τα βιώσεις ο ίδιος πρακτικά. Όσο περισσότερο συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια, τόσο πιο ξεκάθαρη θα γίνεται για σένα, τόσο πιο σίγουρη θα αισθάνεται η καρδιά σου και θα ξεδιπλώνεται το μονοπάτι σου. Όταν κατανοήσεις πραγματικά την αλήθεια, τότε θα ξέρεις πώς να την κάνεις πράξη. Όσοι πιστεύουν στον Θεό πρέπει να βιώνουν με αυτόν τον τρόπο, να λύνουν τα προβλήματά τους ένα προς ένα και, κάθε φορά που απαλλάσσονται από ένα πρόβλημα, να απαλλάσσονται και από ένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης. Έτσι, αφού λύσουν πολλά προβλήματα, θα έχουν απαλλαγεί λίγο-πολύ και από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Άρα όσο περισσότερα προβλήματα λύσουν, τόσο λιγότερες διεφθαρμένες διαθέσεις θα έχουν, και τόσο περισσότερες πραγματικότητεςθα κατέχουν σχετικά με την υπακοή στον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, θα εισέλθουν στις αλήθεια-πραγματικότητες χωρίς καν να το καταλάβουν. Όσο περισσότερα προβλήματα λύσουν και όσο περισσότερες αλήθειες κατανοήσουν, τόσο περισσότερα μονοπάτια άσκησης θα έχουν στη διάθεσή τους· όσο περισσότερα είναι τα προβλήματα που θα λύσουν και οι διεφθαρμένες διαθέσεις που θα καθάρουν, τόσο περισσότερες είναι και οι αλήθεια-πραγματικότητες στις οποίες θα εισέλθουν. Αυτή είναι η διαδικασία της πίστης στον Θεό: Συνεχώς ανακαλύπτεις και λύνεις προβλήματα· μόλις λύσεις ένα, ανακαλύπτεις άλλο, το λύνεις κι αυτό, κι έτσι στο τέλος έχεις λύσει πια πολλά προβλήματα και έχεις κατανοήσει την αλήθεια. Αν, λοιπόν, εμφανιστεί κι άλλο πρόβλημα, μπορείς εύκολα να το λύσεις μόνος σου. Έτσι μεγαλώνει σιγά-σιγά το ανάστημά σου. Όσο λιγοστεύουν τα προβλήματα και οι δυσκολίες, θα αποκαλύπτεις λιγότερη διαφθορά, θα υπακούς ακόμα περισσότερο τον Θεό και θα έχεις περισσότερη βιωματική μαρτυρία. Με αυτόν τον τρόπο και χωρίς καν να το συνειδητοποιήσεις, θα αλλάξει η ζωή-διάθεσή σου και τελικά θα πετύχεις την αρμονία με τον Θεό. Δεν θα έχεις καμία παρακοή, ενώ θα μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να Τον υπακούς στα πάντα. Κάτι τέτοιο θα σημαίνει ότι το ανάστημά σου έχει μεγαλώσει και έχεις πετύχει πλήρως τη σωτηρία.

Είναι πολύ απλό να κάνεις πράξη την αλήθεια, όμως δεν πρόκειται να την κερδίσεις ποτέ αν δεν έχεις αρκετή ικανότητα κατανόησης ή αν δεν το κάνεις με την καρδιά σου και παραμένεις απρόσεκτος, ανεύθυνος και επιπόλαιος. Πώς, λοιπόν, μπορεί να κερδίσει κανείς την αλήθεια; Χρησιμοποιώντας αμφίβολα τεχνάσματα ή δύναμη; Όχι. Αποκτάς την αλήθεια σταδιακά, λίγο-λίγο, συσσωρεύοντας, αναζητώντας, αποκτώντας προσωπική εμπειρία και ψάχνοντας καθώς προχωράς στην πραγματική ζωή. Με τον ίδιο τρόπο σε καθοδηγεί και το Άγιο Πνεύμα, μερικές φορές με λίγα μόνο λόγια, που δεν τα καταλαβαίνεις εκείνη τη στιγμή, αλλά αφού αναζητήσεις την αλήθεια για κάποιες μέρες· τότε η καρδιά σου φωτίζεται και αποκτάς μονοπάτι. Εσύ κερδίζεις ενώ οι άλλοι δεν κερδίζουν, και προοδεύεις σε αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Αυτό σημαίνει να σου δίνεται χάρη. Ορισμένες λεπτομέρειες της αλήθειας πρέπει να τις νιώσεις και να τις βιώσεις· καθώς το βίωμά σου γίνεται πιο βαθύ και σύνθετο, θα νιώσεις και πιο καλά το μονοπάτι σου. Χωρίς καν να το καταλάβεις, θα ακολουθήσεις αυτό το μονοπάτι ενώ αναζητάς και κάνεις πράξη την αλήθεια. Θα κερδίσεις ακόμα μεγαλύτερη διαφώτιση στα θεμέλια του πώς κατανοείς την αλήθεια, και θα κατανοήσεις περισσότερες λεπτομέρειες γι’ αυτήν, αλλά και περισσότερες αλήθεια-πραγματικότητες. Αυτό είναι το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αν μπορέσεις να το βιώσεις και να το κάνεις πράξη, θα καταλάβεις ότι δεν είναι δύσκολο να κάνεις πράξη την αλήθεια, αν όμως δεν ασκηθείς με αυτόν τον τρόπο, θα σου φαίνεται πάντα αφηρημένο και δύσκολο, πιο δύσκολο από τις σπουδές στο πανεπιστήμιο ή τη μελέτη κάποιας προηγμένης τεχνολογίας. Στην πραγματικότητα, όμως, χρειάζεται μόνο να το κάνεις με την καρδιά σου. Για να μάθεις ένα επάγγελμα ή να πάρεις θεωρητικές γνώσεις, βασίζεσαι στη μνήμη, τη νοητική ανάλυση και την έρευνα· μόνο για να κερδίσεις την αλήθεια, όμως, χρειάζεσαι την καρδιά σου. Με την καρδιά σου πρέπει να βιώσεις και να γευτείς την αλήθεια, και χρειάζεται προσπάθεια για να σκεφτείς πώς θα το κάνεις αυτό. Σιγά-σιγά, θα βρεις και θα κερδίσεις το σωστό μονοπάτι για να κάνεις πράξη την αλήθεια. Όταν γίνει αυτό, θα έχεις κερδίσει έναν θησαυρό. Ποιο είναι, λοιπόν, το μυστικό για να κερδίσεις την αλήθεια; Πρώτον, μη διαχειρίζεσαι όσα συμβαίνουν γύρω σου χρησιμοποιώντας τη σατανική σκέψη, τηλογική, φιλοσοφίες αντιμετώπισης τους κόσμου ή τεχνικές. Θα οδηγηθείς σε αδιέξοδο, αφού, αν ζεις σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, δεν θα μπορέσεις ποτέ να κερδίσεις την αλήθεια. Αν η πρώτη σου αντίδραση όταν συμβαίνει κάτι είναι να διαχειριστείς και να λύσεις το πρόβλημα με ανθρώπινες μεθόδους και τεχνικές, και πασχίζεις πάντα να προστατεύσεις τα ανθρώπινα συμφέροντα και την εικόνα σου, τότε θα οδηγηθείς σε αδιέξοδο. Αν, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα πρόβλημα, μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια, να προσευχηθείς στον Θεό και να αναζητήσεις το θέλημά Του, αν γνωρίζεις ποια μαθήματα πρέπει να πάρεις και ποιες αλήθειες πρέπει να κατανοήσεις μέσα στις ρυθμίσεις του Θεού, τότε ενεργείς σωστά. Από αυτό προκύπτει ότι όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια παραμένουν πάντα απαθείς, αδέξιοι, διστακτικοί, αβοήθητοι και χωρίς σχέδιο, ό,τι κι αν τους συμβεί. Στην πραγματικότητα, ο Θεός δίνει στους ανθρώπους πολλές ευκαιρίες να κερδίσουν την αλήθεια. Εκείνοι, όμως, επειδή δεν την αγαπούν, επιλέγουν το λάθος μονοπάτι και δεν καταφέρνουν να την κερδίσουν.

Όσοι ζουν με διεφθαρμένες διαθέσεις κυνηγούν τη θέση, τη ματαιοδοξία, το κέρδος και την επιθυμία. Ολόκληρη η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι έτσι· ελάχιστες διαφορές υπάρχουν ανάμεσα στα μέλη της. Ωστόσο, όσες διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν έχει κάποιος, όταν τελικά πιστέψει στον Θεό και αν αγαπάει την αλήθεια, μπορεί να καταφέρει να κατανοήσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του τρώγοντας, πίνοντας και βιώνοντας τον λόγο του Θεού, κι έτσι θα απαλλαγεί σιγά-σιγά από τις περισσότερες απ’ αυτές, ενώ θα αποκαλύπτει όλο και λιγότερη διαφθορά. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει καμία σχέση με τους άπιστους. Ανήκει σε μια εντελώς διαφορετική κατηγορία· άραγε δεν είναι αυτό μια αλλαγή που έχει πετύχει επιδιώκοντας την αλήθεια; Αφότου άρχισε να πιστεύει στον Θεό. από άπιστος διάβολος, έχει γίνει πραγματικός άνθρωπος, έχει κερδίσει την αλήθεια και βιώνει την ανθρώπινη ομοιότητα. Αυτό είναι το κέρδος και ο καρπός της πίστης σ’ Εκείνον. Όσοι όμως δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια αφότου αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό παραμένουν ίδιοι ακόμα και μετά από πολλά χρόνια πίστης. Δεν ξεχωρίζουν από τους άπιστους, και θα αποκλειστούν. Γιατί όμως υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά, όταν και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε για ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό και εκτελούν καθήκοντα; Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι έχουν διαφορετική στάση απέναντι στην αλήθεια. Όσοι αγαπούν την αλήθεια γεμίζουν λάμψη μέσα στην καρδιά τους όσο περισσότερο διαβάζουν τον λόγο του Θεού, και όσο περισσότερο ακούνε τα κηρύγματα, τόσο περισσότερα καταλαβαίνουν· προοδεύουν συνεχώς. Αντίθετα, όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια δεν θέλουν να διαβάζουν τον λόγο του Θεού ούτε καταβάλλουν προσπάθεια για να κάνουν πράξη την αλήθεια, κι έτσι δεν μπορούν να απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους ούτε να τις διορθώσουν. Δεν μπορούν ούτε και να τις μεταμφιέσουν, όσο κι αν προσπαθήσουν. Όσο κι αν το θέλουν, δεν μπορούν να τις συγκαλύψουν. Αυτό συμβαίνει επειδή όλους τους διεφθαρμένους ανθρώπους τους έχει διαφθείρει ο Σατανάς, και τους άπιστους και εκείνους που πιστεύουν στον Θεό, οπότε οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους έχουν την ίδια ουσία, και όλοι ζουν για τη θέση, την εικόνα, το κέρδος και την επιθυμία. Ποιο πράγμα κάνει τους ανθρώπους να μαλώνουν; Τι τους κάνει να σπάνε ο ένας τον άλλον στο ξύλο; Όλα αυτά τα παραπάνω το προκαλούν και, ανεξαρτήτως μεθόδου, τεχνικής ή μορφής, στην πραγματικότητα ο σκοπός είναι ο ίδιος. Γιατί εκδιώχθηκε ο Σατανάς από τους ουρανούς; (Γιατί αγωνίστηκε με τον Θεό για τη θέση.) Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο του Σατανά. Σήμερα, τα «γονίδια» του Σατανά έχουν περάσει στην ανθρωπότητα, διαφθείροντάς την, κι έτσι οι άνθρωποι έχουν γίνει όμοιοι με τον Σατανά, έχουν πάρει την εμφάνισή του, και βιώνουν με τον ίδιο τρόπο όπως κι αυτός. Αν αναγνωρίζεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις που κρύβει η φύση-ουσία του Σατανά και απαλλαγείς απ’ αυτές μία προς μία, θα σωθείς και θα εξαλείψεις την επιρροή του. Είναι δύσκολο να λύσει κανείς το πρόβλημα των διεφθαρμένων διαθέσεων; (Δεν είναι δύσκολο για όσους επιδιώκουν την αλήθεια, όμως τις περισσότερες φορές δεν είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε πράξη την αλήθεια, κι έτσι απλώς κάνουμε ό,τι θέλουμε. Όταν κλαδευόμαστε και αντιμετωπιζόμαστε, δείχνουμε αρνητισμό και αναστατωνόμαστε για λίγο, κι έπειτα ασκούμαστε απρόθυμα σύμφωνα με την αλήθεια.) Όλοι όσοι δεν αγαπάνε την αλήθεια είναι έτσι, κι οι άλλοι πρέπει να τους παροτρύνουν, να τους τραβούν και να τους ωθούν στο να κάνουν έστω και λίγο πράξη την αλήθεια. Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία στο να κάνεις πράξη την αλήθεια; Κάποιοι το βλέπουν καθαρά ότι η μεγαλύτερη δυσκολία είναι κυρίως τα εμπόδια που βάζουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις. Φταίει ότι οι άνθρωποι αγαπάνε τη δόξα, το κέρδος, τη θέση, τη ματαιοδοξία και την εικόνα τους. Οι συζητήσεις, οι αντιπαραθέσεις και οι διαπληκτισμοί είναι όλα διαγωνισμοί για να φανεί ποιος υπερέχει· όποιος καταφέρει να πείσει τον άλλον κλέβει τις εντυπώσεις. Όλα αυτά για να φανεί ποιος έχει τη γνώση, την ικανότητα ή την εξουσία, ποιος θα πει την τελευταία λέξη. Δεν υπάρχει τέλος σ’ αυτόν τον ανταγωνισμό, που πίσω του κρύβεται η διάθεση του Σατανά· αυτός ζει για τη δόξα, τον πλούτο και τη θέση. Αν το διακρίνεις καθαρά αυτό, το πρόβλημα λύνεται εύκολα. Τουλάχιστον λύσε πρώτα αυτά τα επιφανειακά ζητήματα που λύνονται εύκολα, και μετά λύσε σιγά σιγά τις παρανοήσεις, τις εικασίες, τις αμφιβολίες και τα παράπονα σχετικά με τον Θεό που βρίσκονται βαθιά μέσα σου, καθώς και την εναντίωση, τη διερεύνηση και τον ανταγωνισμό που φωλιάζουν εκεί. Μόλις απαλλαγείς πλήρως από αυτά, θα γίνεις σαν τον Ιώβ: ένας τέλειος άνθρωπος στα μάτια του Θεού. Γιατί είπε ο Θεός ότι ο Ιώβ ήταν τέλειος; Μέσα από τις δοκιμασίες που του επέβαλε, βλέπουμε ότι ο Ιώβ δεν εναντιώθηκε ποτέ απέναντί Του ούτε Τον διερεύνησε. Κατά τη διάρκεια της ζωής του αλλά και στο διάστημα που βίωσε την κυριαρχία του Θεού στα πάντα, αντιμετώπισε και έλυσε ζητήματα όπως η παρακοή και η αντίσταση. Μόλις απαλλάχθηκε από αυτά τα αρνητικά πράγματα, η συμπεριφορά του απέναντι στις δοκιμασίες που του επέβαλε ο Θεός έγινε εντελώς διαφορετική από εκείνη όλης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Είναι δόγμα αυτό που είπε ενώ δοκιμαζόταν, δηλαδή το: «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον»; Φυσικά και όχι. Αυτά είναι σημαντικά λόγια που δεν είχε πει κανείς πιο πριν· τα είπε πρώτος ο Ιώβ και προήλθαν από τα προσωπικά του βιώματα.

Ανησυχείτε όταν βλέπετε τον εαυτό σας να αποκαλύπτει τόση διαφθορά σε καθημερινή βάση, και να ζει πάντα σε ένα περιβάλλον σατανικής διάθεσης, χωρίς ιδιαίτερες αλλαγές; (Ναι, ανησυχώ, και ορισμένες φορές νιώθω ότι βασανίζομαι.) Είναι φυσιολογικό να ανησυχείς, όπως και να νιώθεις ότι βασανίζεσαι. Όμως όσο κι αν ανησυχείς ή βασανίζεσαι, πρέπει να ηρεμήσεις και να αναζητήσεις τρόπους για να απαλλαγείς από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Αυτή η νοοτροπία είναι η σωστή. Αν βασανίζεσαι για χρόνια και δεν έχεις απαλλαγεί από τις διεφθαρμένες σου διαθέσεις, το πράγμα δεν πηγαίνει πουθενά και βασανίζεσαι χωρίς αποτέλεσμα. Πρέπει να αναλογιστείς: «Ποια προβλήματα έχω λύσει; Από ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις μου έχω απαλλαγεί; Σε ποια ζητήματα έχω πάψει να παραπονιέμαι για τον Θεό;» Πρέπει συνεχώς να τα ρωτάς αυτά στον εαυτό σου. Αν πεις: «Πάντα παραπονιόμουν και γκρίνιαζα όταν αντιμετώπιζα κάτι τέτοιο, και έτρεφα παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, τώρα όμως δεν παραπονιέμαι όταν συμβαίνει κάτι παρόμοιο, και δεν τρέφω πια αυτές τις παρανοήσεις», αυτό δείχνει ότι δεν σπατάλησες τον χρόνο σου. Μόλις κατανοήσεις και κερδίσεις την αλήθεια, θα έχεις άλλη στάση απέναντι στον Θεό, κι έτσι θα αποκτήσεις φυσικά μια θεοφοβούμενη καρδιά και μια νοοτροπία υπακοής. Δεν πρόκειται απλώς για συνηθισμένη ευλάβεια ή σεβασμό από απόσταση, είτε ακόμα για λαχτάρα, αγάπη, προσκόλληση ή εξάρτηση. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι· πρόκειται για πραγματικό φόβο Θεού. Για τη σημερινή διεφθαρμένη ανθρωπότητα, είναι ακόμα νωρίς για να μιλάει κανείς για φόβο Θεού. Απέχει πολύ από κάτι τέτοιο. Τι πρέπει, λοιπόν, να επιδιώκετε για την ώρα; Να μην είστε καχύποπτοι με τον Θεό, ό,τι κι αν συμβεί. Πώς γίνεται όμως να μην είστε καχύποπτοι; Πρώτον, πρέπει να γνωρίζετε ποιο είναι το θέλημα του Θεού και ποια είναι η αλήθεια. Δεύτερον, όταν συμβαίνει κάτι που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις σας, μην κάνετε παράπονα και μην παρανοείτε τον Θεό. Πώς γίνεται όμως να μην έχετε παρανοήσεις; Πρέπει να κατανοήσετε την αλήθεια, κι έπειτα σιγά-σιγά να διαλύσετε τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις σας, και να απαλλαγείτε από αυτές μία προς μία. Θα έρθει μια μέρα που, όσο μεγάλη δοκιμασία ή όσο μεγάλα δεινά κι αν αντιμετωπίσεις, δεν θα αντισταθείς· αντίθετα, θα έχεις θεοφοβούμενη καρδιά και θα μπορείς να υπακούσεις με όποιον τρόπο κι αν σε δοκιμάσει ο Θεός. Τότε, θα έχεις πετύχει. Σε ποιο στάδιο βρίσκεστε αυτήν τη στιγμή; Όταν συμβαίνει κάτι, σκέφτεστε: «Είναι έργο του Θεού αυτό; Είναι σωστό που το κάνει;» Ή κάποιες φορές σκέφτεστε: «Πού είναι ο Θεός; Υπάρχει καν Θεός; Πώς είναι δυνατόν να μην Τον νιώθω;» Υπάρχουν πολλές τέτοιες σκέψεις και καταστάσεις, κι αυτό δεν είναι καλό, αφού σημαίνει ότι απέχετε πολύ ακόμα από το να εισέλθετε στο μονοπάτι που οδηγεί στην τελείωση. Πρέπει να εργαστείτε σκληρά για αυτήν την επιδίωξη, γιατί το τωρινό σας ανάστημα είναι πολύ μικρό και δεν πλησιάζει το πρότυπο με το οποίο θα μπορέσετε να κατακτήσετε της αλήθεια-πραγματικότητες. Μην πιστεύεις ότι είσαι μια χαρά και κατέχεις ορισμένες πραγματικότητες, οπότε θα πας στον παράδεισο και θα γίνεις άγγελος. Οι λίγες πραγματικότητες που έχεις δεν επαρκούν καθόλου· ακόμα κι αν είχες φτερά, πάλι δεν θα ήσουν άγγελος. Μην έχεις υπερβολικά καλή εικόνα ή εκτίμηση για τον εαυτό σου· αντίθετα, θα πρέπει να έχεις λιγάκι αυτογνωσία. Μπορείς να μαρτυρήσεις περί του Θεού; Είσαι κατάλληλος για χρήση από τον Θεό; Όταν αναμετριέσαι με αυτό το πρότυπο, απέχεις ακόμα κατά πολύ από τις απαιτήσεις Του και χρειάζεσαι αρκετά χρόνια εμπειρίας ακόμα.

11 Μαρτίου 2018