Ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να Τον αντιμετωπίζουν ως Θεό επειδή η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί σε τόσο μεγάλο βαθμό που δεν Τον αντιμετωπίζει ως Θεό, αλλά ως άνθρωπο. Τι πρόβλημα υπάρχει που οι άνθρωποι έχουν συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό; Και τι πρόβλημα υπάρχει που έχουν συνεχώς αντιλήψεις για Εκείνον; Τι περικλείει η φύση του ανθρώπου; Έχω διαπιστώσει πως, ό,τι κι αν τους συμβαίνει κι ό,τι κι αν αντιμετωπίζουν, οι άνθρωποι μονίμως προστατεύουν τα συμφέροντά τους και ανησυχούν για τη σάρκα τους, ενώ πάντα ψάχνουν λόγους και δικαιολογίες που τους βολεύουν. Δεν αναζητούν ούτε αποδέχονται την παραμικρή αλήθεια. Όλα όσα κάνουν τα κάνουν για να υπερασπιστούν τη σάρκα τους και επειδή συνωμοτούν για το δικό τους αύριο. Όλοι ζητούν χάρη από τον Θεό και θέλουν να κερδίσουν όσα πλεονεκτήματα μπορούν. Γιατί οι άνθρωποι έχουν τόσες απαιτήσεις από τον Θεό; Αυτό αποδεικνύει ότι είναι άπληστοι από τη φύση τους και ότι ενώπιον του Θεού δεν έχουν καμία απολύτως σύνεση. Ό,τι κι αν κάνουν οι άνθρωποι —είτε προσεύχονται είτε συναναστρέφονται ή κηρύττουν— οι επιδιώξεις, οι σκέψεις και οι φιλοδοξίες τους είναι πράγματα που απαιτούν και προσπαθούν να ζητήσουν από τον Θεό. Όλα αυτά τα κάνουν με την ελπίδα να κερδίσουν κάτι από τον Θεό. Κάποιοι λένε ότι «έτσι είναι η ανθρώπινη φύση», κι έχουν δίκιο! Επιπλέον, το γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές απαιτήσεις από τον Θεό και πάρα πολλές εξωφρενικές επιθυμίες αποδεικνύει ότι όντως δεν έχουν συνείδηση και σύνεση. Όλοι τους απαιτούν και ζητούν πράγματα για το δικό τους καλό ή προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν και να δικαιολογηθούν —όλα αυτά τα κάνουν για την πάρτη τους. Σε πολλά από όσα κάνουν οι άνθρωποι βλέπουμε ότι δεν υπάρχει καμία σύνεση, γεγονός που αποδεικνύει πλήρως ότι η σατανική λογική του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» έχει ήδη γίνει δεύτερη φύση του ανθρώπου. Ποιο είναι το πρόβλημα όταν οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές απαιτήσεις από τον Θεό; Έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά σε τέτοιο βαθμό που κατά την πίστη τους στον Θεό, δεν Τον αντιμετωπίζουν διόλου ως Θεό. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αν δεν αντιμετωπίζουμε τον Θεό ως Θεό, τότε γιατί εξακολουθούμε να πιστεύουμε σ’ Αυτόν; Αν δεν Τον αντιμετωπίζαμε ως Θεό, θα μπορούσαμε να Τον ακολουθούμε μέχρι τώρα; Θα μπορούσαμε να υπομείνουμε όλα αυτά τα βάσανα;» Μπορεί επιφανειακά να πιστεύεις στον Θεό και να είσαι σε θέση να Τον ακολουθήσεις, όμως όσον αφορά τη στάση σου απέναντί Του και τις απόψεις που έχεις για πολλά πράγματα, δεν Τον αντιμετωπίζεις καθόλου ως τον Δημιουργό. Αν αντιμετωπίζεις τον Θεό ως Θεό, αν Τον αντιμετωπίζεις ως τον Δημιουργό, τότε θα πρέπει να δεχτείς τη θέση σου ως δημιουργημένο ον, και σ’ αυτήν την περίπτωση αποκλείεται να έχεις κι άλλες απαιτήσεις από τον Θεό, κι άλλες εξωφρενικές επιθυμίες. Απεναντίας, μέσα σου, θα είσαι ικανός να υποταχθείς πραγματικά και να πιστεύεις στον Θεό σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του,καθώς και να υπακούς σε όλο το έργο Του.

Όταν ξεκίνησαν οι μαρτυρίες της ενσάρκωσης, όλοι οι άνθρωποι παραπονιούνταν: «Θεέ μου, δεν μας διαφώτισες προτού ενσαρκωθείς, για να μπορέσουμε να προετοιμαστούμε πνευματικά. Αν είχαμε προετοιμαστεί πνευματικά, θα ήμασταν σε θέση να Σε αποδεχτούμε αντί να επαναστατούμε και να αντιστεκόμαστε. Δεν είσαι παντοδύναμος; Επαναστατούμε εναντίον Σου και Σου αντιστεκόμαστε επειδή έχουμε διαφθαρεί από τον Σατανά και δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να μην αντιστεκόμαστε και να Σε αποδεχτούμε χωρίς προβλήματα;» Αυτό δεν σκέφτονταν οι άνθρωποι; Άσε που πολλοί έβαζαν και όρους, όπως οι εξής: «Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για την παρακοή και την αντίστασή μας. Η ενσάρκωση του Θεού δεν συμβαδίζει καθόλου με τις αντιλήψεις μας. Εάν η ενσάρκωσή Του ήταν λίγο ψηλότερη, αν η όψη Του ήταν εξαιρετική, αν ήταν πολυμαθής και μιλούσε με ευφράδεια, αν μπορούσε να εμφανιστεί κατά βούληση και να εκτελέσει σημεία και τέρατα, ή εάν ο Θεός εμφανιζόταν και εργαζόταν ενσαρκωμένος σύμφωνα με τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, τότε δεν θα Του αντιστεκόμασταν». Παρόλο που πολλοί ήταν αυτοί που είχαν τέτοιες απαιτήσεις εκείνη την εποχή, ο Θεός δεν έδρασε σύμφωνα με τις φαντασιοκοπίες ή τις αντιλήψεις του ανθρώπου. Αντίθετα, αντέδρασε ενάντια στις ανθρώπινες αντιλήψεις και έκανε το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτές. Τι απέδειξε έτσι; Ότι οι ανθρώπινες αντιλήψεις και απαιτήσεις είναι παράλογες και προβληματικές. Κάποιοι άνθρωποι, ενώ έγιναν επικεφαλής εκκλησίας, δεν έκαναν πραγματικό έργο και ασχολήθηκαν μόνο με εξωτερικές υποθέσεις. Όταν τους αντιμετώπισα και τους κλάδεψα με λίγα μόνο επικριτικά λόγια, στενοχωρήθηκαν, έκλαψαν πικρά και έγιναν αρνητικοί. Είπαν από μέσα τους: «Δεν είναι ο Θεός ελεήμων και στοργικός; Υποφέρω τόσο πολύ, γιατί δεν λέει λίγα ωραία λόγια για να με παρηγορήσει; Γιατί δεν μου δίνει ούτε μια τόση δα ευλογία;» Αυτά απαιτούσαν οι άνθρωποι από τον Θεό και πρόβαλλαν διαρκώς τις δικές τους δικαιολογίες. Κάποιοι ένιωθαν ότι υπερείχαν επειδή είχαν διαδώσει με επιτυχία το ευαγγέλιο σε πολύ κόσμο. Όποτε, λοιπόν, έκαναν κάτι λάθος και αντιμετωπίζονταν, υποστήριζαν το εξής: «Διέδωσα με επιτυχία το ευαγγέλιο σε τόσο κόσμο χωρίς να λάβω καμία ανταμοιβή, και να που κλαδεύτηκα και αντιμετωπίστηκα έτσι. Δεν φτάνει που υπέφερα τόσο, αντιμετωπίστηκα κιόλας στο τέλος. Γιατί τον Θεό δεν Τον νοιάζει τι νιώθω;» Είναι ειλικρινείς όσοι σκέφτονται έτσι; Είναι λογικές αυτές οι απαιτήσεις; Αν αντιμετώπιζα κάποιον και μετά τον παρηγορούσα, θα σκεφτόταν το εξής: «Ο Θεός είναι πολύ καλός, ποτέ δεν πίστευα ότι θα με παρηγορούσε». Αν, όμως, μετά αντιμετώπιζα κάποιον άλλον, κι ενώ στενοχωριόταν πολύ, δεν τον παρηγορούσα, εκείνος θα σκεφτόταν: «Γιατί ο Θεός παρηγορεί τους άλλους που αντιμετώπισε, κι εμένα όχι; Ο Θεός δεν μου φέρεται δίκαια». Θα είχε τότε αντιλήψεις στην καρδιά του. Οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους πολλές παράλογες απαιτήσεις, φαντασιοκοπίες και επιθυμίες, οι οποίες θα ξεσπάσουν σε δεδομένο χρόνο και στο κατάλληλο περιβάλλον. Αυτό συμβαίνει επειδή καμία από τις σκέψεις, τις ιδέες ή τις απαιτήσεις που αποκαλύπτει ο άνθρωπος δεν είναι συμβατή με τον Θεό, και η φύση του ανθρώπου είναι γεμάτη σατανικά πράγματα: Ό,τι κάνει το κάνει για την πάρτη του, είναι εγωιστής και άπληστος, έχει πάρα πολλές εξωφρενικές επιθυμίες και είναι υπερβολικά ακάθαρτος και βαθιά διεφθαρμένος.

Οι άνθρωποι έχουν μονίμως απαιτήσεις από τον Θεό, όποιες κι αν είναι οι περιστάσεις. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Κάποιοι προσεύχονται στον Θεό όταν καλοπερνάνε, και λένε: «Θεέ μου, προστάτεψέ με, άσε με να ζω σε αυτήν την κατάσταση για πάντα». Οι άνθρωποι έχουν απαιτήσεις κι όταν είναι δυστυχισμένοι ή κακόκεφοι: «Θεέ μου, γιατί δεν μου δείχνεις καλοσύνη; Γιατί δεν με διαφωτίζεις; Γιατί οι άλλοι περνούν τόσο καλά, κι εγώ τόσο άσχημα;» Όταν έρχονται αντιμέτωποι με αντιξοότητες, απαιτούν επιτακτικά να αλλάξει ο Θεός το περιβάλλον τους· όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά, έχουν ακόμη πιο υπερβολικές απαιτήσεις. Όταν αποκτούν κάτι, λαχταρούν περισσότερα, και όταν δεν τα αποκτούν, θέλουν απεγνωσμένα να τα αποκτήσουν. Τι θέλουν να αποκτήσουν οι άνθρωποι; Θέλουν να αποκτήσουν τα πράγματα που τους αρέσουν και ικανοποιούν τα σαρκικά τους συμφέροντα. Επομένως, καμία από τις απαιτήσεις του ανθρώπου δεν δικαιολογείται ούτε αξίζει. Όταν χάρισα κάποια ρούχα καιπράγματα σε μερικές φτωχές οικογένειες, κάποιοι δυσαρεστήθηκαν. Σκέφτηκαν: «Γιατί ο Θεός φροντίζει πάντα αυτούς κι όχι εμένα; Ο Θεός δεν είναι δίκαιος!» Άλλοι δεν το πήραν κατάκαρδα εκείνη τη στιγμή, και σκέφτηκαν: «Ήδη με τη χάρη του Θεού μπορώ και περπατάω στο μονοπάτι της πίστης σε Αυτόν και το ακολουθώ μέχρι σήμερα. Δεν θα πρέπει να επιδιώκω αυτά τα υλικά πράγματα». Αλλά μετά που το συλλογίστηκαν, στενοχωρήθηκαν. Όταν ένιωσαν ότι δεν ήταν σε θέση να ξεπεράσουν αυτό το συναίσθημα, προσευχήθηκαν ξανά και ξανά και σταμάτησαν για λίγο να το σκέφτονται. Αυτά τα πράγματα, όμως, παρέμεναν στην καρδιά τους. Όσο κι αν τα ζύγιζαν, εξακολουθούσαν να είναι κακόκεφοι και σκέφτονταν μέσα τους: «Πού είναι η δικαιοσύνη του Θεού; Γιατί δεν τη βλέπω; Ο Θεός δεν χειρίζεται καμία από αυτές τις εξωτερικές υποθέσεις δίκαια ή λογικά. Πού εκδηλώνεται άρα η δικαιοσύνη Του;» Στη συνέχεια, άλλαζαν γνώμη και σκέφτονταν: «Δικαιοσύνη δεν σημαίνει αμεροληψία ή λογική. Δεν πρέπει να τα συγχέουμε». Παρ’ όλ’ αυτά, εξακολουθούσαν να στενοχωριούνται και δεν μπορούσαν να το ξεχάσουν. Οι άνθρωποι νοιάζονται υπερβολικά και για το παραμικρό υλικό συμφέρον. Δεν θα ήταν υπέροχο αν νοιάζονταν εξίσου και για την αλήθεια; Σε κάθε περίπτωση, το να έχουν συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό είναι στη φύση τους, και όλοι όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια αγαπούν τα υλικά οφέλη. Με δυο λόγια, όλες οι απαιτήσεις και οι σκευωρίες των ανθρώπων που απαιτούν το ένα και το άλλο από τον Θεό και συνωμοτούν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια και αντιβαίνουν στις απαιτήσεις και στο θέλημα του Θεού. Ο Θεός δεν αγαπά κανέναν τους, τους αποστρέφεται και τους σιχαίνεται όλους. Οι απαιτήσεις των ανθρώπων από τον Θεό, όλα όσα επιδιώκουν και τα μονοπάτια στα οποία βαδίζουν δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Κάποιοι σκέφτονται το εξής: «Εργάζομαι για την εκκλησία τόσα χρόνια. Αν αρρωστήσω, ο Θεός πρέπει να με θεραπεύσει και να με ευλογήσει». Ειδικά όσοι πιστεύουν στον Θεό για μεγάλο χρονικό διάστημα απαιτούν ακόμη περισσότερα από Αυτόν. Όσοι πιστεύουν για μικρό χρονικό διάστημα αισθάνονται ανάξιοι, αλλά μετά από λίγο, αρχίζουν να νιώθουν πως δικαιούνται πράγματα. Έτσι ακριβώς είναι οι άνθρωποι. Αυτή είναι η φύση τους, και κανείς δεν αποτελεί εξαίρεση. Κάποιοι λένε το εξής: «Ποτέ μου δεν είχα υπερβολικές απαιτήσεις από τον Θεό εφόσον είμαι δημιουργημένο ον. Δεν είμαι άξιος να Του ζητήσω τίποτα». Μη βιάζεσαι να πεις έτσι· θα φανεί εν καιρώ. Η φύση και οι προθέσεις των ανθρώπων θα εκτεθούν τελικά και θα ξεσπάσουν μια μέρα. Οι άνθρωποι δεν έχουν απαιτήσεις από τον Θεό όταν δεν χρειάζονται κάτι, όταν δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, ή αν έχουν ήδη απαιτήσει πάρα πολλά από Εκείνον. Δεν συνειδητοποιούν, όμως, ότι κι αυτό απαίτηση είναι. Με λίγα λόγια, έτσι είναι η φύση των ανθρώπων, και είναι αδύνατον να μην αποκαλυφθεί. Αν παρουσιαστούν οι κατάλληλες συνθήκες ή η κατάλληλη ευκαιρία, θα αποκαλυφθεί από μόνη της με τρόπο φυσικό. Γιατί συναναστρέφομαι πάνω σε αυτό σήμερα; Για να δώσω στους ανθρώπους να καταλάβουν τι περιλαμβάνει η φύση τους. Αν πιστεύεις στον Θεό εδώ και μερικά χρόνια ή έχεις εργαστεί μερικές ημέρες για την εκκλησία, μη νομίζεις ότι έχεις δαπανήσει, αφιερώσει ή υποφέρει πολλά γι’ Αυτόν κι ότι αξίζεις κιόλας κάποια πράγματα, όπως για παράδειγμα να απολαμβάνεις υλικά αγαθά, φαγητό ή να σε σέβονται και να σε εκτιμούν περισσότερο οι άλλοι. Μη νομίζεις ότι αξίζεις να σου μιλάει ευγενικά ο Θεός ή να νοιάζεται για σένα περισσότερο και να σε ρωτάει συχνά αν τρως και ντύνεσαι καλά, πώς είναι η υγεία σου και ούτω καθεξής. Οι άνθρωποι κάνουν ασυνείδητα τέτοιες σκέψεις όταν έχουν δαπανήσει πολύ χρόνο για τον Θεό, και τελικά πιστεύουν ότι δικαίως έχουν οποιεσδήποτε απαιτήσεις από Αυτόν. Όταν δαπανούν για τον Θεό για ένα μικρό μόνο χρονικό διάστημα, νομίζουν ότι δεν έχουν το δικαίωμα και δεν τολμούν να απαιτήσουν κάτι από Εκείνον. Αλλά όσο περνάει ο καιρός, θεωρούν ότι έχουν κάποιο πλεονέκτημα. Τότε, αρχίζουν να εκδηλώνονται οι απαιτήσεις τους και εκτίθενται οι συγκεκριμένες πτυχές της φύσης τους. Έτσι δεν είναι οι άνθρωποι; Γιατί δεν σκέφτονται αν είναι σωστό να έχουν απαιτήσεις από τον Θεό; Αξίζεις αυτά τα πράγματα; Σου τα υποσχέθηκε ο Θεός; Εάν κάτι δεν σου ανήκει, κι όμως το απαιτείς πεισματικά, αυτό αντιβαίνει στην αλήθεια και προέρχεται εξ ολοκλήρου από τη σατανική σου φύση. Πώς συμπεριφέρθηκε ο αρχάγγελος στην αρχή; Του δόθηκε υψηλότατη θέση, του δόθηκαν πάρα πολλά, γι’ αυτό θεώρησε ότι άξιζε ό,τι επιθυμούσε και όσα απέκτησε. Έφτασε τελικά στο σημείο να πει το εξής: «Θέλω να είμαι ίσος με τον Θεό!» Γι’ αυτόν τον λόγο πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό ενώ έχουν υπερβολικές απαιτήσεις κι εξωφρενικές επιθυμίες. Αν δεν εξετάσουν τον εαυτό τους και δεν συνειδητοποιήσουν τη σοβαρότητα του προβλήματος, τότε μια μέρα θα πουν το εξής: «Σήκω φύγε, Θεέ μου. Μπορώ λίγο-πολύ να γίνω εγώ Θεός στη θέση Σου», ή « Θεέ μου, θα φοράω ό,τι φοράς, θα τρώω ό,τι τρως». Οι άνθρωποι που έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο αντιμετωπίζουν ήδη τον Θεό ως άνθρωπο. Αν και οι άνθρωποι λένε πως αναγνωρίζουν ότι ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ο ίδιος ο Θεός, όλα αυτά είναι απλώς λόγια του αέρα. Στην πραγματικότητα, δεν δείχνουν την παραμικρή υποταγή ή φόβο Θεού. Κάποιοι θέλουν μάλιστα και να γίνουν Θεός. Αν οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους διογκωθούν σε τέτοιον βαθμό, τότε θα προκύψουν προβλήματα. Θα τους βρει συμφορά. Όχι μόνο θα αποβληθούν από την εκκλησία, αλλά θα τιμωρηθούν και από τον Θεό.

Όσοι πιστεύουν στον Θεό πρέπει να Τον αντιμετωπίζουν ως Θεό, και μόνο έτσι θα πιστέψουν πραγματικά σ’ Εκείνον. Δεν θα πρέπει απλώς να αναγνωρίζουν τη θέση του Θεού, αλλά να κατανοούν και να έχουν πράγματι φόβο για την ουσία και τη διάθεση του Θεού. Πρέπει να είναι απολύτως υπάκουοι. Να ένας-δυο τρόποι για να το κάνετε αυτό πράξη: Πρώτον, να διατηρείτε ευσεβή και ειλικρινή στάση όταν έρχεστε σε επαφή με τον Θεό. Μην έχετε αντιλήψεις ή φαντασιοκοπίες, παρά μόνο υπακοή στην καρδιά σας. Δεύτερον, να φέρνετε ενώπιον του Θεού τις προθέσεις που κρύβονται πίσω από όλα όσα λέτε, πίσω από τις απορίες και τις πράξεις σας για να τις εξετάσετε και να προσευχηθείτε. Μόνο αν ξέρετε πώς να ασκείστε σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και με βάση τον λόγο του Θεού, θα είστε σε θέση να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αν δεν αναζητήσεις την αλήθεια, όχι μόνο δεν θα είσαι σε θέση να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, αλλά θα συσσωρεύεις όλο και περισσότερες αντιλήψεις. Αυτό μεταφράζεται σε προβλήματα. Όταν θεωρείς τον Θεό άνθρωπο, τότε ο Θεός στον οποίον πιστεύεις είναι ένας ασαφής Θεός στους ουρανούς. Θα έχεις απαρνηθεί πλήρως την ενσάρκωση, και δεν θα αναγνωρίζεις πια τον πρακτικό Θεό. Τότε θα γίνεις αντίχριστος και θα βυθιστείς στο σκοτάδι. Όσο πιο πολλές δικαιολογίες λες, τόσο πιο πολλές απαιτήσεις θα έχεις από τον Θεό, και τόσο περισσότερες αντιλήψεις θα έχεις για Αυτόν. Έτσι θα αντιμετωπίζεις όλο και μεγαλύτερο κίνδυνο. Όσο περισσότερες απαιτήσεις έχεις από τον Θεό, τόσο περισσότερο αποδεικνύεις ότι δεν αντιμετωπίζεις τον Θεό ως Θεό. Αν έχεις μονίμως απαιτήσεις από τον Θεό, τότε, με το πέρασμα του χρόνου, πιθανότατα θα αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου ως Θεό και όταν εργάζεσαι στην εκκλησία, θα καταθέτεις μαρτυρία για σένα. Μάλιστα θα φτάσεις στο σημείο να πεις: «Ο Θεός δεν καταθέτει μαρτυρία για τον εαυτό Του; Γιατί να μην το κάνω κι εγώ;» Δεν κατανοείς το έργο του Θεού, γι’ αυτό θα έχεις αντιλήψεις για Εκείνον και δεν θα έχεις μια θεοφοβούμενη καρδιά. Ο τόνος της φωνής σου θα αλλάξει, η διάθεσή σου θα γίνει αλαζονική και σιγά σιγά θα καταλήξεις να εξυμνείς τον εαυτό σου και να καταθέτεις μαρτυρία για σένα. Έτσι τελικά παρακμάζει ο άνθρωπος, και η παρακμή αυτή οφείλεται αποκλειστικά στο ότι δεν επιδιώκει την αλήθεια. Όποιος βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων εξυμνεί τον εαυτό του και καταθέτει μαρτυρία για αυτόν, αυτοπροβάλλεται, επιδεικνύεται με κάθε ευκαιρία και δεν νοιάζεται καθόλου για τον Θεό. Έχετε βιώσει αυτά που σας λέω; Πολλοί άνθρωποι καταθέτουν μονίμως μαρτυρία για τον εαυτό τους. Λένε ότι τους ταλαιπωρεί μία το ένα μία το άλλο, μιλούν για το πόσο εργάζονται, πόσο τους εκτιμά ο Θεός και για το ότι τους εμπιστεύεται ένα μέρος αυτού του έργου. Μιλούν για το ποιόν τους, χρησιμοποιούν σκόπιμα συγκεκριμένο τόνο καθώς μιλούν και υιοθετούν συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς. Τελικά κάποιοι άλλοι θα αρχίσουν πιθανότατα να πιστεύουν ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι Θεός. Το Άγιο Πνεύμα έχει εγκαταλείψει εδώ και καιρό όσους φτάνουν σ’ αυτό το επίπεδο. Μπορεί να μην έχουν ακόμα αποπεμφθεί ούτε αποβληθεί, αλλά να παραμένουν για να παράσχουν υπηρεσία. Ωστόσο, η μοίρα τους έχει ήδη καθοριστεί και απλώς περιμένουν την τιμωρία τους. Αυτό έχει ήδη συμβεί σε ορισμένα μέρη. Ένας νέος πιστός είδε κάποια αδελφή που μιλούσε και φαινόταν αρκετά αξιοπρεπής, και την πέρασε για Θεό. Όταν ήρθε η ώρα να φύγει, αυτός ο νέος πιστός γαντζώθηκε πάνω της και φώναξε: «Αχ, Θεέ μου! Μη φεύγεις! Αχ, Θεέ μου! Θα μου λείψεις!» Ενώ εκείνη ήξερε ξεκάθαρα ότι δεν ήταν Θεός, δεν το αρνήθηκε ούτε έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Έχει άραγε λογική ένα τέτοιο άτομο; (Δεν έχει.) Δεν έχει καμία απολύτως λογική και σίγουρα δεν αξίζει! Κάποιοι άνθρωποι είναι μπερδεμένοι και αδαείς, γι’ αυτό αντιμετωπίζουν έναν τέτοιον άνθρωπο ως Θεό. Αυτό είναι πραγματικά τραγικό! Όταν γαντζώνεται πάνω της και κλαίει, αυτό δείχνει ασυγχώρητη άγνοια! Εάν αντιμετωπίζεις ως Θεό έναν διεφθαρμένο άνθρωπο που προέρχεται από τον Σατανά, τότε πώς γίνεται να πιστεύεις στον Θεό; Δεν πιστεύεις έτσι στον Σατανά; Πόσο μπερδεμένος πρέπει να είναι κάποιος για να αντιμετωπίζει έναν άνθρωπο ως Θεό; Αν πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν είσαι σε θέση να αποδεχτείς ή να επιδιώξεις την αλήθεια, οι άλλοι πιθανότατα θα σε εξαπατήσουν, θα κάνεις ανοησίες και θα παραστρατήσεις. Οι ανόητοι και αδαείς κινδυνεύουν πραγματικά. Είναι ικανοί να κάνουν κάθε λογής ανοησία.

Οι άνθρωποι έχουν συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό, και Του ζητούν να κάνει πράγματα σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις. Ζητάς από τον Θεό να σε σώσει, να σε λυπηθεί, να σε αγαπήσει, να σου δείξει χάρη, κι όλα αυτά σύμφωνα με τις δικές σου ιδέες. Άρα, χρησιμοποιείς τις ιδέες και τις μεθόδους σου για να προβάλεις απαιτήσεις στον Θεό και να Τον κάνεις να σε υπακούσει. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Είναι αυτό πίστη στον Θεό; Πιστεύεις αποκλειστικά και μόνο στον εαυτό σου. Δεν έχεις τον Θεό στην καρδιά σου ούτε υπάρχει η παραμικρή αλήθεια μέσα σου. Κάποιος είχε την καλοσύνη να Μου αγοράσει ένα ζευγάρι παπούτσια, αλλά δεν Μου έκαναν, οπότε ήθελα να τα επιστρέψω. Μετά, όμως, σκέφτηκα ότι αν τα επέστρεφα, μπορεί να το παρεξηγούσε, οπότε τα χάρισα σε μια άλλη αδελφή. Όταν το έμαθε εκείνος, δεν μπορούσε να το δεχτεί και είπε το εξής: «Ξέρεις πόσο κόπο έκανα, πόσα λεφτά ξόδεψα και πόσο μακριά έφτασα για να τα αγοράσω; Κι εσύ τα χάρισες έτσι εύκολα; Νομίζεις ότι ήταν εύκολο να βγάλω αυτά τα λεφτά; Δώσ’ τα μου πίσω αν δεν τα θες. Πώς μπόρεσες να τα χαρίσεις;» Του απάντησα ως εξής: «Δεν σου είπα να Μου αγοράσεις παπούτσια. Τα αγόρασες και Μου τα έδωσες. Αφού δεν Μου έκαναν, τα έδωσα αλλού για να μην πάνε χαμένα. Τι πρόβλημα έχεις; Αν σου τα έδινα πίσω, δεν θα γινόσουν αρνητικός κι αδύναμος; Δεν θα Με παρεξηγούσες; Δεν μπορώ να το χειριστώ λογικά ο ίδιος;» Είναι σωστό να Μου συμπεριφέρονται έτσι οι άνθρωποι; Φαίνεται ότι εξακολουθούν να έχουν προθέσεις και απαιτήσεις ακόμη και όταν προσφέρουν κάτι στον Θεό. Καταλαβαίνει ένας τέτοιος άνθρωπος την αλήθεια; Όταν προσφέρεις κάτι στον Θεό, δεν είναι πλέον δικό σου· ανήκει σ’ Εκείνον. Ο Θεός μπορεί να το κάνει ό,τι θέλει, και το τι κάνει μ’ αυτό είναι δική Του υπόθεση. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν λίγη σύνεση, να μάθουν να υποτάσσονται και να μην ανακατεύονται συνεχώς στις υποθέσεις του Θεού. Είναι συνετό να διαφωνούν συνεχώς με τον Θεό; Όταν οι άνθρωποι Μου αγοράζουν πράγματα, φαίνεται πως είναι πολύ καλοσυνάτοι και πως αγαπούν πολύ τον Θεό. Ύστερα, όμως, απαιτούν να μου αρέσουν τα πράγματα αυτά και παραπονιούνται σε αντίθετη περίπτωση. Επιπλέον, τους πειράζει αν δεν τα χρησιμοποιήσω, με περιορίζουν για το πού μπορώ να τα δώσω και δεν Μου επιτρέπουν να κάνω ό,τι θέλω. Οι άνθρωποι εξετάζουν εξονυχιστικά και συλλογίζονται τον Θεό όλη την ημέρα κατ’ αυτόν τον τρόπο, και σκέφτονται το εξής: «Γιατί ο Θεός δεν ικανοποιεί τις επιθυμίες του ανθρώπου;» Οι άνθρωποι δεν έχουν την παραμικρή σύνεση, είναι τόσο παράλογοι! Έχω διαπιστώσει ότι όλοι λένε: «Πρέπει να αγαπώ τον Θεό πολύ και να ανταποδίδω την αγάπη Του». Όμως, δεν κατανοούν καθόλου τι σημαίνει να αγαπούν τον Θεό. Οι καρδιές τους είναι γεμάτες από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Πού να χωρέσει η αγάπη; Όταν μιλούν για αγάπη και υπακοή στον Θεό, αυτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά λόγια του αέρα. Κι αυτό γιατί είναι όλοι τους τόσο διεφθαρμένοι που δεν έχουν καν τη σύνεση ενός κανονικού ανθρώπου. Μέσα τους έχουν μόνο αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες, μνησικακία, εξωφρενικές επιθυμίες και παράλογες απαιτήσεις. Δεν έχουν ίχνος αγάπης ή υπακοής. Για τους ανθρώπους, η αγάπη είναι μόνο ένας στόχος που πρέπει να επιδιώξουν, μια απαίτηση του Θεού. Πόσοι από αυτούς το καταφέρνουν; Πόσοι έχουν αληθινή βιωματική μαρτυρία;

Τώρα είστε όλοι πρόθυμοι να επιδιώξετε την αλήθεια και να κοπιάσετε για να αλλάξετε τη διάθεσή σας. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις αυτοκριτική όταν έχεις απαιτήσεις από τον Θεό; Συνάδουν οι απαιτήσεις σου με την αλήθεια; Ποια θα πρέπει να είναι η στάση σου απέναντι στον Θεό; Τα έχεις αναλογιστεί ποτέ αυτά; Κάποιοι γίνονται αλαζόνες με το που γίνουν επικεφαλής εκκλησιών. Θεωρούν ότι ο οίκος του Θεού δεν μπορεί να κάνει χωρίς αυτούς και ότι αξίζουν ειδική μεταχείριση. Η φύση των ανθρώπων είναι σατανική, και όσο υψηλότερη είναι η θέση τους, τόσο μεγαλύτερες απαιτήσεις έχουν από τον Θεό· όσο περισσότερο κατανοούν τα δόγματα, τόσο πιο κρυφές και ύπουλες είναι οι απαιτήσεις τους. Μπορεί να μην τις λένε φωναχτά, αλλά τις κρύβουν στην καρδιά τους. Δεν τις ανακαλύπτουν εύκολα οι άλλοι, αλλά ποιος ξέρει πότε θα ξεσπάσουν τα παράπονα και η αντίσταση που κρύβουν μέσα τους; Έτσι προμηνύονται ακόμη περισσότερα προβλήματα, ενώ είναι πιθανό να προσβάλουν και τη διάθεση του Θεού. Γιατί οι θρησκευτικοί ηγέτες και οι διασημότητες που είναι αντίχριστοι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο; Όσο υψηλότερη θέση κατέχουν οι άνθρωποι, τόσο μεγαλύτερες είναι οι φιλοδοξίες τους· όσο περισσότερο κατανοούν τα δόγματα, τόσο πιο αλαζονική γίνεται η διάθεσή τους. Είναι επικίνδυνο, επομένως, να πιστεύεις στον Θεό και να επιδιώκεις το κύρος κι όχι την αλήθεια. Ο Θεός έχει εκφράσει πάρα πολλές αλήθειες και έχει εκθέσει και αποκλείσει από τον οίκο Του όσους δεν αγαπούν την αλήθεια, πόσο μάλλον όσους ανήκουν σε θρησκευτικούς κύκλους. Βλέπετε γιατί είναι αναγκαίο ο Θεός να κρίνει και να παιδεύει τους ανθρώπους; Όταν οι άνθρωποι κατανοήσουν πραγματικά την αλήθεια και αποκτήσουν ζωή-είσοδο, θα δουν την πραγματικότητα της διαφθοράς τους και θα καταλάβουν ότι είναι επικίνδυνο να μην επιδιώκουν την αλήθεια. Αυτήν τη στιγμή, δεν κατανοούν καθόλου τη φύση τους. Μπορεί να κατανοούν σε μικρό βαθμό και επιφανειακά ορισμένα δόγματα, αλλά δεν έχουν αποκτήσει την αλήθεια. Συνεπώς, δεν θεωρούν ότι κινδυνεύουν, και δεν φοβούνται ούτε ανησυχούν για τον εαυτό τους. Κάποιοι νέοι πιστοί τολμούν να πουν και να κάνουν το οτιδήποτε, αλλά όσοι έχουν βιώσει κρίση και παίδευση είναι αλλιώς. Έχουν κατά κάποιον τρόπο θεοφοβούμενη καρδιά. Ακόμα κι αν διατηρούν κάποιες αντιλήψεις, δεν τολμούν να τις εκφράσουν. Σπεύδουν, όμως, να προσευχηθούν λέγοντας: «Αχ, Θεέ μου, Σε έχω προσβάλει…». Άλλοι νέοι πιστοί τολμούν να ξεστομίσουν τις εξής βλασφημίες χωρίς καν να το σκεφτούν: «Υποφέρει ο Θεός; Πώς ακριβώς; Τρώει και ντύνεται καλά, φιλοξενείται από ανθρώπους παντού —σιγά μην υποφέρει! Εμένα, όμως, δεν με νοιάζουν αυτά. Πιστεύω στο Πνεύμα του Θεού, όχι σε έναν άνθρωπο». Τολμούν να αρνηθούν την ενσάρκωση. Έχουν μεγάλο θράσος. Δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, δεν φοβούνται τίποτα, τολμούν να λένε το οτιδήποτε, και όλοι τους έχουν δαιμονική και κτηνώδη φύση. Εάν ο Άνωθεν έχει μια κάπως καλή εντύπωση ή γνώμη για κάποιον, λένε το εξής: «Αυτός είναι δημοφιλής και ευνοούμενος στην εκκλησία· είναι ευπρόσδεκτος στον οίκο του Θεού». Κατανοεί ένας τέτοιος άνθρωπος την αλήθεια; Σε καμία περίπτωση. Ο τρόπος με τον οποίο βλέπει τα πράγματα φανερώνει ξεκάθαρα ότι όλα όσα έχει στην καρδιά του αφορούν ακόμη τα εγκόσμια. Έχει εντελώς κοσμική κοσμοθεωρία και άποψη. Μπορεί η πίστη στον Θεό και η ανάγνωση του λόγου Του να επηρεάσουν αυτούς τους ανθρώπους; Δεν αποδέχονται καν την αλήθεια και βλέπουν τα πράγματα όπως οι άπιστοι. Είναι βασικά μη πιστοί.

Έχετε συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό εξαιτίας της ανθρώπινης φύσης. Πρέπει, άρα, να αναλύσετε αυτήν τη φύση σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Πώς θα το κάνετε αυτό; Πρώτα πρέπει να ξεκαθαρίσεις ποιες παράλογες απαιτήσεις και ποιες εξωφρενικές επιθυμίες έχουν οι άνθρωποι σχετικά με τον Θεό και να τις αναλύσεις μία μία: Γιατί έχουν αυτήν την απαίτηση; Ποιο είναι το κίνητρό τους; Ποιος είναι ο στόχος τους; Όσο πιο προσεκτικά την αναλύεις κατ’ αυτόν τον τρόπο, τόσο περισσότερο θα κατανοείς τη φύση σου τώρα, αλλά και ακόμα πιο λεπτομερώς στο μέλλον. Εάν δεν την αναλύσεις διεξοδικά, αλλά απλώς ξέρεις ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν απαιτήσεις από τον Θεό, κι απλώς κατανοείς ότι αυτό είναι παράλογο και τέλος, τότε τελικά δεν πρόκειται να προοδεύσεις ούτε να αλλάξεις. Κάποιοι λένε το εξής: «Έχουμε τόσες απαιτήσεις από τον Θεό επειδή είμαστε υπερβολικά εγωιστές. Τι να κάνουμε;» Αυτό που φυσικά πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι είναι να κατανοήσουν την αλήθεια και να γνωρίσουν την ουσία του εγωισμού. Όταν κατανοήσεις πραγματικά την ουσία του ανθρώπινου εγωισμού, θα ξέρεις τι σου λείπει· είναι τρομακτικό όταν οι άνθρωποι αδυνατούν να το κατανοήσουν αυτό. Όταν αναλύεις κάποιες ολοφάνερες εξωφρενικές ή παράλογες απαιτήσεις, είναι εύκολο να τις αναγνωρίσεις. Πιθανόν μάλιστα να μισήσεις τον εαυτό σου. Μερικές φορές μπορεί να πιστεύεις ότι οι απαιτήσεις σου είναι λογικές και δίκαιες. Επειδή το πιστεύεις αυτό και θεωρείς ότι έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα, κι επιπλέον, επειδή και οι άλλοι έχουν παρόμοιες απαιτήσεις, μπορεί να σου φαίνεται ότι οι απαιτήσεις σου δεν είναι υπερβολικές, αλλά δικαιολογημένες και φυσιολογικές. Αυτό δείχνει ότι ακόμα δεν κατέχεις την αλήθεια, και γι’ αυτό δεν μπορείς να τις κατανοήσεις ξεκάθαρα. Παραδείγματος χάριν, ας υποθέσουμε ότι ήταν κάποτε ένας άνθρωπος που ακολουθούσε τον Θεό για πολλά χρόνια και υπέφερε πολύ αφού πέρασε από μπόρες και προκλήσεις. Πάντα έδειχνε ότι είχε καλή συμπεριφορά και σωστή ανθρώπινη φύση, ότι υπέφερε όσο έπρεπε και ότι είχε αρκετή αφοσίωση στον Θεό. Είχε μάλιστα συνείδηση, ήταν πρόθυμος να ανταποδώσει την αγάπη του Θεού και συνήθως εκτελούσε προσεκτικά το έργο του. Αργότερα, ανακάλυψα ότι αυτός ο άνθρωπος μιλούσε ξεκάθαρα και όμορφα, αλλά δεν ήταν ούτε κατά διάνοια υπάκουος. Γι’ αυτό τον αντικατέστησα και διέταξα να μη χρησιμοποιηθεί ξανά στο μέλλον. Παρόλο που είχε εργαστεί για την εκκλησία αρκετά χρόνια και υπέφερε πολύ, τελικά αντικαταστάθηκε. Να πω επίσης πως δεν είχα επιλύσει κάποιες από τις πρακτικές του δυσκολίες. Τι θα σκέφτονταν οι άνθρωποι σε αυτήν την περίπτωση; Πρώτον, πολλοί θα τον υπερασπίζονταν και θα έλεγαν το εξής: «Αυτό δεν είναι σωστό. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Θεός πρέπει να του δείξει μεγάλο έλεος και χάρη, αφού Τον αγαπά και δαπανά γι’ Αυτόν. Αν κάποιος σαν κι αυτόν, που πιστεύει στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια, μπορεί να αποκλειστεί, τι ελπίδες έχουν οι νέοι πιστοί όπως εμείς;» Εδώ βλέπουμε και πάλι τις απαιτήσεις των ανθρώπων, οι οποίοι μονίμως ελπίζουν ότι ο Θεός θα ευλογήσει αυτό το άτομο και θα το αφήσει να παραμείνει. Παράλληλα, σκέφτονται τα εξής: «Εφόσον αυτός έχει φερθεί σωστά στον Θεό, ο Θεός δεν πρέπει να τον απογοητεύσει!» Πολλές από τις απαιτήσεις που έχουν οι άνθρωποι από τον Θεό προέρχονται από ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Ζυγίζουν τι πρέπει να τους δώσει ο Θεός και πώς πρέπει να τους μεταχειρίζεται σύμφωνα με τα πρότυπα της συνείδησης για το τι είναι δίκαιο και λογικό για εκείνους. Πώς, όμως, μπορεί αυτό να συνάδει με την αλήθεια; Γιατί λέω ότι οι όλες απαιτήσεις της ανθρωπότητας είναι παράλογες; Επειδή αποτελούν τα πρότυπα των απαιτήσεων που έχουν οι άνθρωποι ο ένας από τον άλλο. Κατέχουν οι άνθρωποι την αλήθεια; Είναι σε θέση να διακρίνουν την ουσία του ανθρώπου; Κάποιοι απαιτούν από τον Θεό να τους μεταχειρίζεται σύμφωνα με τα πρότυπα της συνείδησης. Ζυγίζουν τον Θεό σύμφωνα με τα ανθρώπινα πρότυπα. Αυτό είναι παράλογο και δεν συνάδει με την αλήθεια. Οι άνθρωποι μπορούν και υπομένουν όταν αντιμετωπίζουν κάποια μικρά θέματα, αλλά όταν καθοριστεί τελικά η έκβασή τους, μπορεί να μην είναι σε θέση να το αντέξουν. Θα φανερώσουν τότε τις απαιτήσεις τους και θα ξεστομίσουν χωρίς δισταγμό λόγια διαμαρτυρίας και καταδίκης. Θα αρχίσουν να δείχνουν το αληθινό τους πρόσωπο. Τότε θα γνωρίσουν τη φύση τους. Οι άνθρωποι έχουν συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και τις επιθυμίες τους. Προβάλλουν πολλές τέτοιες απαιτήσεις. Μπορεί κανονικά να μην το παρατηρείτε και να θεωρείτε ότι όταν προσεύχεστε περιστασιακά στον Θεό για κάτι, αυτό δεν μετράει ως απαίτηση. Στην πραγματικότητα, όμως, μετά από προσεκτική ανάλυση, θα δείτε πως πολλές ανθρώπινες απαιτήσεις είναι παράλογες, δεν έχουν λογική, και μάλιστα είναι γελοίες. Δεν αναγνώριζες τη σοβαρότητα αυτού του θέματος παλιότερα, αλλά θα το κάνεις σταδιακά στο μέλλον. Τότε θα κατανοήσεις πραγματικά τη φύση σου. Σιγά-σιγά, μέσω εμπειρίας θα γνωρίσεις και θα διακρίνεις τη φύση σου. Αν μάλιστα συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια, θα καταφέρεις να γνωρίσεις τη φύση σου ξεκάθαρα. Τότε θα έχεις εισέλθει σε αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Όταν πράγματι κατανοήσεις ξεκάθαρα τη φύση-ουσία του ανθρώπου, η διάθεσή σου θα αλλάξει και τότε θα κατέχεις την αλήθεια.

Το πιο δύσκολο που πρέπει να χειριστεί κανείς είναι οι απαιτήσεις που έχουν συνεχώς οι άνθρωποι από τον Θεό. Με το που οι πράξεις του Θεού δεν συνάδουν με αυτό που έχεις στο μυαλό σου ή δεν έχουν γίνει σύμφωνα μ’ αυτό, τότε είναι πιθανό να προβάλλεις αντίσταση. Αυτό αρκεί για να αποδείξει πως αντιστέκεσαι στον Θεό από τη φύση σου. Θα μπορέσεις να αναγνωρίσεις το πρόβλημα αυτό μόνο αν κάνεις συχνά αυτοκριτική και καταφέρεις να κατανοήσεις την αλήθεια, και ο μόνος τρόπος να το λύσεις πλήρως είναι να επιδιώξεις την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, έχουν πολλές απαιτήσεις από τον Θεό, ενώ όταν την κατανοούν πραγματικά, δεν έχουν ούτε μία. Το μόνο που νιώθουν είναι πως δεν έχουν ικανοποιήσει αρκετά τον Θεό, πως δεν είναι αρκετά υπάκουοι σ’ Αυτόν. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν μονίμως απαιτήσεις από τον Θεό αντικατοπτρίζει τη διεφθαρμένη φύση τους. Αν δεν αποκτήσεις αυτογνωσία ούτε μετανοήσεις αληθινά όσον αφορά αυτό το θέμα, τότε καθώς βαδίζεις στο μονοπάτι της πίστης σου στον Θεό, θα έρθεις αντιμέτωπος με κρυμμένες απειλές και κινδύνους. Ενώ τα συνηθισμένα πράγματα μπορείς να τα ξεπεράσεις, ίσως να αδυνατείς να ξεπεράσεις τα σημαντικά ζητήματα, όπως για παράδειγμα τη μοίρα σου, τις προοπτικές και τον προορισμό σου. Εκείνη τη στιγμή, αν εξακολουθείς να μην κατέχεις την αλήθεια, μπορεί κάλλιστα να καταφύγεις σε παλιές πρακτικές, και έτσι θα γίνεις κι εσύ ένας από αυτούς που θα καταστραφούν. Πολλοί άνθρωποι ακολουθούσαν και πίστευαν ανέκαθεν στον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο. Συμπεριφέρονταν καλά την περίοδο που ακολουθούσαν τον Θεό, χωρίς αυτό να καθορίζει το μέλλον. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν γνωρίζεις την αχίλλεια πτέρνα του ανθρώπου ή τι απ’ όσα περιλαμβάνει η φύση του μπορεί να έρθει τελικά σε αντίθεση με τον Θεό. Έτσι, αγνοείς αυτά τα πράγματα που σε οδηγούν τελικά στην καταστροφή. Η φύση σου αντιτίθεται στον Θεό, κι αυτό το πρόβλημα παραμένει άλυτο. Γι’ αυτό οδεύεις προς την καταστροφή. Πιθανόν, όταν τελειώσει το ταξίδι σου και ολοκληρωθεί το έργο του Θεού, να κάνεις αυτό που αντιτίθεται περισσότερο στον Θεό και να Τον βλασφημήσεις. Τότε θα καταδικαστείς και θα αποκλειστείς. Την τελευταία στιγμή, όταν διέτρεχε τον μεγαλύτερο κίνδυνο, ο Πέτρος προσπάθησε να ξεφύγει. Τότε δεν καταλάβαινε το θέλημα του Θεού και σχεδίαζε να επιβιώσει και να κάνει το έργο των εκκλησιών. Αργότερα, ο Ιησούς εμφανίστηκε σ’ αυτόν και τον ρώτησε: «Θέλεις να ξανασταυρωθώ για σένα;» Τότε, ο Πέτρος κατάλαβε το θέλημα του Θεού και έσπευσε να υπακούσει. Ας υποθέσουμε ότι, εκείνη τη στιγμή, πρόβαλε τις δικές του απαιτήσεις και έλεγε το εξής: «Δεν θέλω να πεθάνω τώρα, φοβάμαι μην πονέσω. Δεν σταυρώθηκες Εσύ για χάρη μας; Γιατί ζητάς να σταυρωθώ εγώ; Μπορώ να γλιτώσω τη σταύρωση;» Αν πρόβαλε τέτοιες απαιτήσεις, τότε θα είχε περπατήσει μάταια στο μονοπάτι του. Αλλά ο Πέτρος ήταν ανέκαθεν υπάκουος στον Θεό και αναζητούσε το θέλημά Του. Στο τέλος, κατανόησε το θέλημα του Θεού και υποτάχθηκε πλήρως. Αν ο Πέτρος δεν είχε αναζητήσει το θέλημα του Θεού και είχε κάνει το δικό του, θα είχε ακολουθήσει το λάθος μονοπάτι. Οι άνθρωποι δεν έχουν την ικανότητα να κατανοήσουν άμεσα το θέλημα του Θεού. Ωστόσο, αν δεν υπακούσουν αφού κατανοήσουν την αλήθεια, τότε προδίδουν τον Θεό. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι έχουν συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό εξαιτίας της φύσης τους. Όσο περισσότερες απαιτήσεις έχουν, τόσο πιο πολύ επαναστατούν και αντιστέκονται, και τόσο περισσότερες αντιλήψεις έχουν. Όσο περισσότερες απαιτήσεις έχουν από τον Θεό, τόσο πιο πιθανό είναι να επαναστατήσουν εναντίον Του, να Του αντισταθούν, ακόμη και να Του αντιταχθούν. Ίσως μια μέρα Τον προδώσουν και Τον εγκαταλείψουν. Για να λύσετε αυτό το πρόβλημα, πρέπει να κατανοήσετε διάφορες πτυχές της αλήθειας. Επίσης, για να το κατανοήσετε και να το επιλύσετε πλήρως, πρέπει να έχετε και κάποια πρακτική εμπειρία.

Το βασικότερο για να μετρήσουμε κατά πόσο οι άνθρωποι μπορούν να υπακούν τον Θεό είναι το αν έχουν ή όχι εξωφρενικές επιθυμίες ή απώτερα κίνητρα απέναντί Του. Αν έχουν συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό, αυτό αποδεικνύει ότι δεν Τον υπακούν. Ό,τι κι αν σου συμβεί, αν δεν το αποδεχθείς από τον Θεό και δεν αναζητήσεις την αλήθεια, κι αν πάντα υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου και θεωρείς πως μόνο εσύ έχεις δίκιο, και είσαι ικανός μέχρι και να αμφισβητείς το ότι ο Θεός είναι η αλήθεια και η δικαιοσύνη, τότε θα έχεις μπελάδες. Οι άνθρωποι που είναι έτσι είναι οι πιο αλαζόνες και επαναστατικοί απέναντι στον Θεό. Όσοι έχουν συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό δεν μπορούν να Τον υπακούσουν αληθινά. Οι απαιτήσεις σου από τον Θεό αποδεικνύουν ότι προσπαθείς να κάνεις συμφωνία μαζί Του, ότι επιλέγεις τα δικά σου θέλω και ενεργείς σύμφωνα με αυτά. Έτσι, προδίδεις τον Θεό και δεν έχεις ίχνος υπακοής. Το να έχεις απαιτήσεις από τον Θεό είναι από μόνο του παράλογο. Αν πιστεύεις στ’ αλήθεια πως Αυτός είναι Θεός, τότε δεν θα τολμάς να απαιτείς πράγματα απ’ Αυτόν ούτε θα θεωρείς πως έχεις τα προσόντα να το κάνεις, είτε θεωρείς τις απαιτήσεις σου λογικές είτε όχι. Αν έχεις αληθινή πίστη στον Θεό και πιστεύεις πως είναι Θεός, τότε δεν έχεις άλλη επιλογή από το να Τον λατρεύεις και να Τον υπακούς. Οι άνθρωποι, σήμερα, όχι μόνο κάνουν τις δικές τους επιλογές, αλλά ζητούν κι από τον Θεό να ενεργεί σύμφωνα με τα δικά τους θέλω. Όχι μόνο δεν επιλέγουν να υπακούσουν τον Θεό, αλλά Του ζητούν μέχρι και να τους υπακούσει Εκείνος. Δεν είναι εντελώς παράλογο αυτό; Επομένως, αν κάποιος δεν έχει αληθινή πίστη ούτε πιστεύει ουσιαστικά, δεν θα μπορέσει ποτέ να λάβει τον έπαινο του Θεού. Αν οι άνθρωποι καταφέρουν να μειώσουν τις απαιτήσεις που έχουν από τον Θεό, τότε θα έχουν περισσότερη αληθινή πίστη και υπακοή, ενώ η λογική τους θα είναι σχετικά κανονική. Πολύ συχνά, όσο μεγαλύτερη είναι η τάση των ανθρώπων να επιχειρηματολογούν και όσο περισσότερες δικαιολογίες προβάλλουν, τόσο πιο δύσκολο είναι να αντιμετωπιστούν. Δεν είναι μόνο ότι έχουν πολλές απαιτήσεις. Αν τους δώσεις θάρρος, θα το εκμεταλλευτούν ζητώντας περισσότερα. Με το που ικανοποιηθούν σε μια πτυχή, θα προβάλλουν απαιτήσεις σε κάποια άλλη. Πρέπει να ικανοποιηθούν στα πάντα. Αν αυτό δεν γίνει, αρχίζουν να παραπονιούνται, απελπίζονται για το καθετί και ενεργούν επιπόλαια. Και στη συνέχεια, αισθάνονται ότι χρωστάνε και νιώθουν τύψεις, κλαίνε με μαύρο δάκρυ και θέλουν να πεθάνουν. Τι νόημα έχει αυτό; Δεν είναι παράλογοι και άκρως εκνευριστικοί; Όλα αυτά τα προβλήματα πρέπει να λυθούν από τη ρίζα τους. Αν έχεις διεφθαρμένη διάθεση και δεν λύνεις το πρόβλημα αυτό, αλλά περιμένεις πρώτα να μπλέξεις σε μπελάδες ή να προκαλέσεις μια καταστροφή και μετά να το λύσεις, πώς θα μπορέσεις να αναπληρώσεις γι’ αυτήν την απώλεια; Δεν σου θυμίζει το ρητό «κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε»; Επομένως, για να επιλύσεις πλήρως το πρόβλημα της διεφθαρμένης σου διάθεσης, πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια για να το λύσεις με το που εμφανιστεί. Πρέπει να λύσεις το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσης με το που προκύψει, για να βεβαιωθείς ότι δεν θα κάνεις τίποτα λάθος και να αποτρέψεις μελλοντικά προβλήματα. Εάν μια διεφθαρμένη διάθεση ριζώσει και γίνει η σκέψη και η άποψη ενός ανθρώπου, θα μπορεί τότε να τον κατευθύνει να κάνει κακό. Επομένως, όταν κάποιος κάνει αυτοκριτική και αποκτά αυτογνωσία πρέπει κυρίως να ανακαλύψει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του και να αναζητήσει γρήγορα την αλήθεια για να τις διορθώσει. Πρέπει να γνωρίζεις ποια πράγματα είναι στη φύση σου, τι σου αρέσει, τι επιδιώκεις και τι θέλεις να αποκτήσεις. Πρέπει να αναλύσεις αυτά τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού για να δεις αν συμφωνούν με το θέλημά Του, και από ποια άποψη είναι λανθασμένα. Μόλις τα κατανοήσεις όλα αυτά, πρέπει να επιλύσεις το πρόβλημα της μη κανονικής λογικής σου, δηλαδή το πρόβλημα της παράλογης και άκρως εκνευριστικής συμπεριφοράς σου. Δεν είναι καθαρά πρόβλημα της διεφθαρμένης σου διάθεσης, αλλά έχει να κάνει και με το ότι δεν έχεις λογική. Ειδικά σε ό,τι αφορά τα συμφέροντά τους, οι άνθρωποι που παρασύρονται από την ιδιοτέλειά τους δεν έχουν κανονική λογική. Εδώ μιλάμε για ένα ψυχολογικό πρόβλημα, καθώς και για την αχίλλεια πτέρνα των ανθρώπων. Είναι κάποιοι που θεωρούν ότι έχουν ένα ορισμένο επίπεδο και κάποια χαρίσματα, και θέλουν πάντα να είναι επικεφαλής και να ξεχωρίζουν. Ζητούν έτσι από τον Θεό να τους χρησιμοποιήσει. Αν δεν τους χρησιμοποιήσει όμως, λένε το εξής: «Πώς γίνεται να μη με ευνοεί ο Θεός; Θεέ μου, χρησιμοποίησέ με για κάτι σημαντικό, κι εγώ υπόσχομαι ότι θα δαπανήσω για Σένα!» Είναι σωστή μια τέτοια πρόθεση; Ναι μεν είναι καλό να δαπανούν για τον Θεό, αλλά υπάρχουν κίνητρα πίσω από την προθυμία τους να το κάνουν. Αυτό που αγαπούν είναι το κύρος και σε αυτό εστιάζουν. Μόνο αν κάποιος είναι ικανός να υπακούσει στ’ αλήθεια, να ακολουθήσει τον Θεό με όλη του την καρδιά, είτε Εκείνος τον χρησιμοποιεί είτε όχι, και να δαπανήσει για τον Θεό, είτε έχει κύρος είτε όχι, μπορεί να θεωρηθεί λογικός και υπάκουος στον Θεό. Ναι μεν είναι καλό οι άνθρωποι να είναι πρόθυμοι να δαπανήσουν για τον Θεό, και ο Θεός είναι πρόθυμος να χρησιμοποιήσει τέτοιους ανθρώπους, αλλά αν δεν έχουν εφοδιαστεί με την αλήθεια, ο Θεός δεν πρόκειται να τους χρησιμοποιήσει. Εάν οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να πασχίσουν για την αλήθεια και να συνεργαστούν, πρέπει να υπάρχει ένα προπαρασκευαστικό στάδιο. Μόνο αφότου κατανοήσουν την αλήθεια και μπορούν να υπακούσουν πραγματικά τον Θεό, θα μπορεί κι Εκείνος να τους χρησιμοποιήσει επίσημα. Αυτό το στάδιο εκπαίδευσης είναι βασικό. Σήμερα, όλοι οι επικεφαλής και οι εργάτες βρίσκονται σε αυτό το στάδιο εκπαίδευσης. Μόλις αποκτήσουν ζωή-εμπειρία και μπορούν να χειριστούν τα διάφορα θέματα σύμφωνα με τις αρχές, θα είναι κατάλληλοι να χρησιμοποιηθούν από τον Θεό.

Η φύση του ανθρώπου δεν περιλαμβάνει πράγματα όπως κάποιες εξωτερικές συμπεριφορές, πρακτικές ή σκέψεις και ιδέες που μπορούν απλώς να αντιμετωπιστούν και τέλος· αυτά που περιλαμβάνει πρέπει να ξεσκεπάζονται σιγά-σιγά. Επιπλέον, δεν μπορούν να τα εντοπίσουν εύκολα οι άνθρωποι. Ακόμη και αν το κάνουν, δεν είναι εύκολο να τα αλλάξουν αν δεν τα κατανοήσουν σε βάθος. Γιατί αναλύουμε συνεχώς τη φύση του ανθρώπου; Δεν καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Από πού προέρχονται οι διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτει ο άνθρωπος; Από τη φύση του, και όλες διέπονται από τη φύση του. Κάθε διεφθαρμένη διάθεση, κάθε σκέψη και ιδέα, κάθε πρόθεσή του σχετίζεται με τη φύση του. Επομένως, με το που αποκαλυφθεί άμεσα η φύση του, μπορούν εύκολα να διορθωθούν οι διεφθαρμένες του διαθέσεις. Δεν είναι εύκολο να αλλάξει η φύση των ανθρώπων. Αν, όμως, διακρίνουν και ξεχωρίσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν, και αν αναζητήσουν την αλήθεια για να τις διορθώσουν, τότε μπορούν σταδιακά να αλλάξουν τις διαθέσεις τους. Μόλις αλλάξει κανείς τη ζωή-διάθεσή του, θα μειώνονται όλο και περισσότερο μέσα του τα πράγματα που αντιστέκονται στον Θεό. Αναλύουμε τη φύση του ανθρώπου για να αλλάξει τη διάθεσή του. Δεν έχετε αντιληφθεί αυτόν τον στόχο. Νομίζετε ότι μόνο και μόνο επειδή αναλύσατε και κατανοήσατε τη φύση σας, θα υπακούσετε τον Θεό και θα ξαναβρείτε τη λογική σας. Το μόνο που κάνετε είναι να εφαρμόζετε τυφλά τους κανόνες! Για ποιον λόγο δεν εκθέτω απλώς την αλαζονεία και την αυταρέσκεια των ανθρώπων; Γιατί πρέπει και να αναλύω τη διεφθαρμένη φύση τους; Δεν θα λυθεί το πρόβλημα αν εκθέσω απλώς την αυταρέσκεια και την αλαζονεία τους. Αλλά αν αναλύσω τη φύση τους, οι πτυχές της είναι ευρύτατες και περιλαμβάνουν όλες τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Υπερβαίνουν κατά πολύ το στενό φάσμα της αυταρέσκειας, της υπεροψίας και της αλαζονείας. Η φύση περιλαμβάνει πολύ περισσότερα. Άρα, καλό θα ήταν οι άνθρωποι να μπορούσαν να αναγνωρίσουν πόσες ακριβώς διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτουν οι διάφορες απαιτήσεις τους από τον Θεό, δηλαδή οι εξωφρενικές τους επιθυμίες. Μόλις οι άνθρωποι κατανοήσουν τη φύση-ουσία τους, θα μπορέσουν στη συνέχεια να σιχαθούν και να αρνηθούν τον εαυτό τους. Θα τους είναι εύκολο να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, και θα αποκτήσουν ένα μονοπάτι. Διαφορετικά, δεν θα ανακαλύψετε ποτέ τη βασική αιτία και θα πείτε μόνο ότι πρόκειται για αυταρέσκεια, αλαζονεία, υπερηφάνεια ή παντελή έλλειψη αφοσίωσης. Μπορεί να λυθεί το πρόβλημά σας αν μονάχα μιλάτε για τέτοια επιφανειακά πράγματα; Είναι απαραίτητο να συζητήσουμε για τη φύση του ανθρώπου; Στην αρχή, ποια ήταν η φύση του Αδάμ και της Εύας; Δεν είχαν πρόθεση να αντισταθούν, πόσο μάλλον επαναστατούσαν ανοιχτά. Δεν ήξεραν τι σήμαινε να αντιστέκονται στον Θεό, πόσο μάλλον τι σήμαινε να Τον υπακούν. Ό,τι κι αν διέδιδε ο Σατανάς, το δέχονταν μέσα τους. Τώρα, ο Σατανάς έχει διαφθείρει τους ανθρώπους σε τέτοιον βαθμό που μπορούν να επαναστατήσουν κατά του Θεού και να Του αντισταθούν για το οτιδήποτε, καθώς και να σκαρφιστούν κάθε λογής τρόπο για να Του αντιταχθούν. Είναι προφανές ότι η φύση του ανθρώπου είναι ίδια με αυτή του Σατανά. Γιατί το λέω αυτό; Ο Σατανάς αντιστέκεται στον Θεό, και αφού οι άνθρωποι έχουν σατανική φύση, προέρχονται από τον Σατανά. Μπορεί να μην κάνουν πράγματα σκόπιμα για να αντισταθούν στον Θεό, αλλά λόγω της σατανικής τους φύσης, όλες οι σκέψεις τους Του αντιστέκονται. Ακόμα κι αν δεν κάνουν απολύτως τίποτα, εξακολουθούν να αντιστέκονται σ’ Αυτόν, επειδή η εσωτερική ουσία τους έχει αλλάξει κι έχει γίνει κάτι που αντιστέκεται στον Θεό. Ο σημερινός άνθρωπος, επομένως, διαφέρει από τους πρωτόπλαστους. Στο παρελθόν, οι άνθρωποι δεν είχαν αντίσταση ή προδοσία μέσα τους, ήταν γεμάτοι ζωή και δεν διέπονταν από καμία σατανική φύση. Εάν η σατανική φύση δεν εξουσιάζει ούτε αναστατώνει τους ανθρώπους, τότε ό,τι κι αν κάνουν δεν μπορεί να θεωρηθεί αντίσταση στον Θεό.

Τι είναι η φύση; Είναι η ουσία του ανθρώπου. Η διάθεση είναι κάτι που αποκαλύπτεται μέσω της φύσης ενός ανθρώπου, και η αλλαγή διάθεσης σημαίνει ότι η διεφθαρμένη διάθεσή του έχει εξαγνιστεί και αντικατασταθεί από την αλήθεια. Επομένως, αυτό που αποκαλύπτεται δεν είναι διεφθαρμένη διάθεση, αλλά εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αφότου ο Σατανάς διέφθειρε τον άνθρωπο, ο άνθρωπος έγινε η ενσάρκωση του Σατανά και ένα σατανικό πράγμα που αντιστέκεται στον Θεό και είναι απόλυτα ικανό να Τον προδώσει. Γιατί ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να αλλάξουν τη διάθεσή τους; Επειδή θέλει να τους οδηγήσει στην τελείωση, να τους κερδίσει και να δημιουργήσει τελικά ανθρώπους που κατέχουν πολλές παραπάνω πραγματικότητες της γνώσης για τον Θεό, καθώς και τις πραγματικότητες κάθε πτυχής της αλήθειας. Τέτοιοι άνθρωποι συμφωνούν απολύτως με το θέλημά Του. Στο παρελθόν, οι άνθρωποι είχαν διεφθαρμένη διάθεση και όποτε έκαναν κάτι, είτε έκαναν λάθη είτε αντιστέκονταν. Τώρα, όμως, κατανοούν κάποιες αλήθειες και μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα που συνάδουν με το θέλημα του Θεού. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι δεν Τον προδίδουν ή ότι δεν είναι ικανοί να το κάνουν. Ένα μέρος της φύσης που εκδηλώνουν μπορεί να αλλάξει: αυτό στο οποίο μπορούν να ασκηθούν σύμφωνα με την αλήθεια. Το ότι τώρα μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια δεν σημαίνει ότι έχει αλλάξει η φύση σου. Είναι όπως στο παρελθόν που οι άνθρωποι είχαν ανέκαθεν αντιλήψεις και απαιτήσεις από τον Θεό, αλλά τώρα, ενώ σε πολλά θέματα δεν έχουν, μπορεί σε ορισμένα άλλα να έχουν ακόμα αντιλήψεις ή απαιτήσεις και να εξακολουθούν να είναι σε θέση να προδώσουν τον Θεό. Ίσως πεις το εξής: «Μπορώ να υποταχθώ σε ό,τι κάνει ο Θεός και να υπακούω σε πολλά θέματα χωρίς διαμαρτυρίες και απαιτήσεις». Ωστόσο, σε ορισμένα θέματα, μπορείς ακόμη να προδώσεις τον Θεό. Παρόλο που δεν Του αντιστέκεσαι επίτηδες, όταν δεν κατανοείς το θέλημά Του, εξακολουθείς να αντιβαίνεις σε αυτό. Τι εννοώ, λοιπόν, όταν λέω πως ένα μέρος μπορεί να αλλάξει; Είναι απλό. Όταν κατανοείς το θέλημα του Θεού, μπορείς να υπακούς, και όταν κατανοείς την αλήθεια, μπορείς να την κάνεις πράξη. Εάν δεν κατανοείς την αλήθεια ή το θέλημά Του σε ορισμένα θέματα, τότε υπάρχει πιθανότητα να αποκαλύψεις διαφθορά. Εάν κατανοείς την αλήθεια, αλλά δεν την κάνεις πράξη επειδή περιορίζεσαι από ορισμένα πράγματα, τότε αυτό συνιστά προδοσία και είναι στη φύση σου. Φυσικά, δεν υπάρχει όριο στο πόσο μπορεί να αλλάξει η διάθεσή σου. Όσο περισσότερες αλήθειες αποκτάς, δηλαδή, όσο βαθύτερα γνωρίζεις τον Θεό, τόσο λιγότερο θα Του αντιστέκεσαι και θα Τον προδίδεις. Όταν επιδιώκει κανείς να αλλάξει τη διάθεσή του, το καταφέρνει κυρίως με το να επιδιώκει την αλήθεια. Επιπλέον, αν κατανοεί την αλήθεια, κατανοεί και τη φύση-ουσία του. Όταν όντως αποκτήσει την αλήθεια, όλα τα προβλήματά του θα επιλυθούν.

Χειμώνας 1999