Από τη Μίμπου, Ισπανία

«Στη ζωή του, εάν ο άνθρωπος επιθυμεί να εξαγνιστεί και να επιτύχει αλλαγές στη διάθεσή του, αν θέλει να βιώσει μια ζωή με νόημα και να εκπληρώσει το καθήκον του ως πλάσμα, τότε πρέπει να δεχτεί την παίδευση και την κρίση του Θεού και δεν πρέπει να επιτρέψει στην πειθαρχία και στα πλήγματα του Θεού να απομακρυνθούν απ’ αυτόν, ώστε να μπορεί να απελευθερωθεί από τη χειραγώγηση και την επιρροή του Σατανά και να ζήσει υπό το φως του Θεού. Να γνωρίζεις ότι η παίδευση και η κρίση του Θεού είναι το φως και το φως της σωτηρίας του ανθρώπου, και ότι δεν υπάρχει καλύτερη ευλογία, χάρη ή προστασία για τον άνθρωπο» («Η παίδευση και κρίση του Θεού είναι το φως της σωτηρίας του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»). Αυτός ο ύμνος των λόγων του Θεού μού θυμίζουν μια παλιά μου εμπειρία.

Τον Οκτώβριο του 2016, είχα συμβάλει στη χορογραφία ενός μουσικού βίντεο. Άρεσε πολύ στους αδελφούς και τις αδελφές, και πρότειναν να αναλάβω τη χορευτική ομάδα της εκκλησίας. Χάρηκα τόσο που προσευχήθηκα στον Θεό λέγοντας πως θα δώσω μαρτυρία σ’ Αυτόν κάνοντας καλά το καθήκον μου. Η χορευτική ομάδα έμαθε τη δουλειά εκπληκτικά γρήγορα. Αδελφοί και αδελφές μού ζητούσαν να τους βοηθήσω με τις δυσκολίες τους στον χορό. Και αυτό φυσικά έτρεφε τη ματαιοδοξία μου, και ένιωθα ότι είχα ένα ταλέντο ζωτικό για την εκκλησία. Σύντομα, η επικεφαλής έστειλε την αδελφή Γιε να δουλέψει μαζί μου. Αυτό με έκανε πολύ χαρούμενη. Σκέφτηκα: «Η αδελφή Γιε έχει επαγγελματική εμπειρία και είναι εξαιρετική σε διαφορετικά είδη από ό,τι εγώ. Θα αλληλοσυμπληρωνόμαστε και θα κάνουμε καλύτερα το καθήκον μας». Λίγο αργότερα, ετοιμαζόμασταν να γυρίσουμε ένα μουσικό βίντεο, και οι ιδέες της αδελφής Γιε για τη χορογραφία ήταν πιο οξυδερκείς απ’ τις δικές μου. Άρεσαν σε όλους. Εμένα δε μου άρεσε πολύ αυτό, και σκέφτηκα: «Τι θα σκεφτούν τώρα όλοι για μένα; Μήπως σκεφτούν ότι δεν είμαι τόσο καλή όσο η αδελφή Γιε; Αν με ξεπεράσει, θα είναι ο ρόλος μου απαραίτητος στην ομάδα;» Οι άλλοι άρχισαν να πηγαίνουν στην αδελφή Γιε όταν είχαν ένα πρόβλημα, και αυτό με ενόχλησε πολύ. Εγώ ήμουν υπεύθυνη, αλλά οι άλλοι πήγαιναν σε εκείνη, αντί για εμένα. Την προτιμούσαν από εμένα, δηλαδή; Αυτό δε μου φαινόταν σωστό, και αποφάσισα να ετοιμάσω ένα εξαιρετικό σόου για να αποδείξω ότι ήμουν εξίσου καλή.

Αργότερα, χωρίσαμε τα καθήκοντά μας για να γίνεται καλύτερα η δουλειά. Εγώ ανέλαβα ένα μουσικό βίντεο, κι εκείνη μια ζωντανή παράσταση. Αυτό με ευχαρίστησε πολύ. Όταν δουλεύαμε μαζί, ένιωθα ότι με επισκίαζε. Ήθελα να αξιοποιήσω αυτή την ευκαιρία για να δείξω σε όλους ότι ήμουν καλύτερη. Μελέτησα πολύ νέα βήματα και στιλ, για να κάνω το καλύτερο βίντεο, αλλά όταν είδα ότι η αδελφή Γιε είχε σχεδόν έτοιμη τη δική της παραγωγή, ενώ εγώ δεν είχα καν τελειώσει τη χορογραφία μου, ένιωσα ανήσυχη και νευρική. Άρχισα, λοιπόν, να δουλεύω πιο γρήγορα. Ήμουν αυστηρή με τους αδελφούς και τις αδελφές στις πρόβες. Μια φορά επέπληξα με οξύ ύφος έναν αδελφό που έκανε κάποια βήματα λάθος. Φοβόμουν ότι αν δεν χόρευε καλά, η δουλειά μου δεν θα ήταν το ίδιο καλή με της αδελφής Γιε. Πριν από το γύρισμα, ένας αδελφός επισήμανε ότι η εισαγωγή δεν είχε αρκετό χορό. Και είχε απόλυτο δίκιο, αλλά εγώ τα ’χασα, κι εκείνος πρότεινε να απευθυνθώ στην αδελφή Γιε. Δεν μου άρεσε καθόλου αυτό. Αν πήγαινα και της ζητούσα βοήθεια, δεν θα φαινόμουν ανίκανη; Αν ανακατευόταν η αδελφή Γιε, δεν θα έπαιρνε εκείνη τα εύσημα; Είχα δαπανήσει χρόνο, ενέργεια, για να βγει ένα καλό αποτέλεσμα. Λοιπόν, όχι, δεν θα τη ρωτούσα. Είπα: «Ας μην κολλάμε σε λεπτομέρειες. Όταν ολοκληρωθεί, θα δούμε το συνολικό αποτέλεσμα». Αργότερα, είδε το βίντεο η επικεφαλής μας και είπε ότι δεν κατέθετε μαρτυρία για τον Θεό και έπρεπε να το ξανακάνουμε. Με πείραξε τόσο πολύ αυτό, ήταν σαν μαχαιριά στην καρδιά. Σκέφτηκα: «Τώρα θα με καταλάβουν όλοι. Θα δουν ότι δεν είμαι τόσο καλή όσο η αδελφή Γιε, ότι δεν έχω τα προσόντα. Πώς θα κρατήσω τη θέση μου στην ομάδα;» Από τότε, δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτε άλλο, παρά μόνο τη φήμη μου. Δεν κοιμόμουν καλά. Με έπαιρνε ο ύπνος στις συναθροίσεις, ήμουν αμελής στα καθήκοντά μου.

Κι έτσι, με έπιασε να μου μιλήσει η επικεφαλής μου. Είχε δει την έλλειψη αυτογνωσίας μου και με εξέθεσε, λέγοντας ότι ζήλευα την αδελφή Γιε, φοβούμενη για τη φήμη μου, και ότι δεν σκεφτόμουν το έργο της εκκλησίας, ότι ήμουν ιδιοτελής. Μου είπε να σκεφτώ και μου διάβασε τα λόγια του Θεού: «Από τη στιγμή που αυτό άπτεται θέσης, κύρους ή ονόματος, οι καρδιές όλων πάνε να σπάσουν από την προσδοκία, και ο καθένας από εσάς θέλει να ξεχωρίσει, να γίνει διάσημος και αναγνωρισμένος. Κανείς δεν είναι πρόθυμος να υποχωρήσει, αντιθέτως, πάντα όλοι θέλουν να παλέψουν —παρ’ όλο που η πάλη είναι κάτι το εξευτελιστικό και δεν είναι αποδεκτή στον οίκο του Θεού. Ωστόσο, χωρίς διαμάχη, εσείς πάλι δεν είστε ικανοποιημένοι. Όταν βλέπετε κάποιον να ξεχωρίζει, νοιώθετε ζήλια, μίσος, και ότι αυτό που γίνεται είναι άδικο. “Γιατί να μην μπορώ να ξεχωρίσω εγώ; Γιατί κατορθώνει να ξεχωρίζει πάντα ο τάδε, και δεν είναι ποτέ η δική μου σειρά;” Τότε αισθάνεστε κάποια πικρία. Προσπαθείτε να την καταπνίξετε, αλλά δεν μπορείτε. Προσεύχεστε στον Θεό και αισθάνεστε καλύτερα για λίγο, αλλά μόλις ξαναβρεθείτε σε τέτοιες συνθήκες, αδυνατείτε να τις ξεπεράσετε. Αυτό δεν δείχνει ότι έχετε ανώριμο ανάστημα; Δεν είναι παγίδα το να πέφτει ένας άνθρωπος σε τέτοιες καταστάσεις; Τούτα είναι τα δεσμά της διεφθαρμένης φύσης του Σατανά, που δένουν τα ανθρώπινα όντα. […] Όσο περισσότερο αγωνίζεσαι, τόσο περισσότερο σκοτάδι θα σε περιβάλλει και τόσο περισσότερη ζήλια και μίσος θα νοιώθεις, και η επιθυμία σου για αποκτήματα θα γίνεται μονάχα ισχυρότερη. Όσο ισχυρότερη η επιθυμία σου για αποκτήματα, τόσο πιο ανίκανος θα είσαι για να το καταφέρεις, και καθώς θα αποκτάς λιγότερα, το μίσος σου θα αυξάνεται. Καθώς το μίσος σου θα αυξάνεται, εσύ θα γίνεσαι όλο και πιο σκοτεινός μέσα σου. Όσο πιο σκοτεινός είσαι μέσα σου, τόσο πιο ανεπαρκώς θα εκτελείς το καθήκον σου· όσο πιο ανεπαρκώς εκτελείς το καθήκον σου, τόσο πιο άχρηστος θα γίνεσαι. Είναι ένας αλληλένδετος φαύλος κύκλος. Αν δεν μπορείς ποτέ να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, τότε σταδιακά θα εξαλειφθείς» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Αυτά τα λόγια του Θεού ήταν σαν δυνατό χαστούκι. Ο Θεός αποκάλυπτε ακριβώς την κατάστασή μου. Ζήλευα τα ταλέντα της αδελφής Γιε και σκεφτόμουν μόνο τη φήμη μου. Ήμουν απεχθής. Αναλογίστηκα όλη αυτή τη ζήλια που ένιωθα από τότε που ήρθε στην ομάδα η αδελφή Γιε και έδειξε το ταλέντο της. Φοβόμουν ότι οι άλλοι θα άρχιζαν να τη θαυμάζουν και ότι θα κινδύνευε η θέση μου. Ήθελα να αποδείξω την αξία μου, ένιωθα ότι έπρεπε να την ανταγωνιστώ. Όταν είδα ότι η δική της δουλειά προχωρούσε πιο γρήγορα από τη δική μου, έγινα αυστηρή και απαιτητική, ώστε να μη μείνω πίσω. Ήταν σαφές ότι έπρεπε να είχα πάει και να είχα μιλήσει στην αδελφή Γιε. Αλλά έβρισκα δικαιολογίες για να μην το κάνω, φοβούμενη ότι θα μου έκλεβε όλη τη δόξα. Έτσι, κάποια ζητήματα δεν αντιμετωπίζονταν εγκαίρως, και, ακόμη κι αφού οι αδελφοί και οι αδελφές είχαν κάνει πολλή δουλειά, το αποτέλεσμα δεν ήταν καλή μαρτυρία για τον Θεό. Όταν η επικεφαλής κανόνισε να δουλεύει μαζί μου η αδελφή Γιε, το έκανε για να συνδυάσουμε τις ικανότητές μας και να καταθέτουμε μαρτυρία για τον Θεό, αλλά εγώ δεν σκεφτόμουν καθόλου το θέλημα του Θεού. Διατάραξα το έργο της εκκλησίας, πασχίζοντας να προβάλω το όνομά μου. Είχα αντισταθεί στον Θεό, και έκανα μόνο κακές πράξεις. Αυτή η σκέψη με έκανε να μετανιώσω. Προσευχήθηκα στον Θεό, και δεν ήθελα να ζηλεύω πια την επιτυχία των άλλων. Ήθελα να μετανοήσω, να συνεργάζομαι καλά με την αδελφή Γιε, να κάνουμε το καθήκον μας.

Από τότε, δουλεύαμε μαζί στις χορογραφίες, και η στάση μου βελτιώθηκε κάπως. Κατά καιρούς, εξακολουθούσα να ζηλεύω, αλλά ήξερα ότι έπρεπε να υποστηρίζω το έργο της εκκλησίας, όχι το προσωπικό μου συμφέρον. Απαρνήθηκα συνειδητά τη σάρκα και το εγώ μου, και σκεφτόμουν πώς θα κάναμε καλύτερα το έργο μας μαζί. Όταν αντιμετωπίζαμε προβλήματα, συχνά συνεργαζόμασταν, μιλούσαμε για τη διαφθορά μας και την αντιμετωπίζαμε αναζητώντας την αλήθεια. Τότε ο Θεός αμέσως έστειλε τις ευλογίες του και οι χορογραφίες βγήκαν πολύ καλές. Όταν έκανα πράξη την αλήθεια, ένιωσα γαλήνη μέσα μου.

Λίγους μήνες αργότερα, δουλεύαμε με την αδελφή Γιε για μια παράσταση. Τα πράγματα προχωρούσαν γρήγορα στην αρχή, και οι χορογραφίες μας άρεσαν πολύ. Ήμουν πολύ ευχαριστημένη με τον εαυτό μου. Μια μέρα, η επικεφαλής ρώτησε πώς πήγαιναν τα πράγματα, κι εγώ απάντησα: «Προχωράμε καλά». Μια αδελφή πετάχτηκε και είπε: «Η αδελφή Γιε έχει ωραίες ιδέες, βγαίνει πολύ ωραίο». Αυτό με ενόχλησε πολύ, και σκέφτηκα: «Γιατί το είπες αυτό; Τώρα όλοι ξέρουν ότι οι ιδέες για τη χορογραφία ήταν της αδελφής Γιε, και σε μένα δε θα πει κανείς ένα μπράβο. Πρέπει να σκεφτώ πώς θα πετύχω κι εγώ κάτι, αλλιώς, τι θα λένε οι άλλοι για εμένα;» Σε κάποια πρόβα, σκέφτηκα μια καινούργια και ακροβατική φιγούρα. Ενθουσιασμένη, σκέφτηκα: «Είμαι πολύ καλή στα ακροβατικά. Αν τη δουλέψουμε καλά, όχι μόνο θα ενισχύσει τη χορογραφία, αλλά όλοι θα εκτιμήσουν και τις ικανότητές μου. Και τότε, όλοι, επιτέλους, θα θαυμάσουν τη δουλειά μου». Αλλά την επόμενη μέρα, καθώς έδειχνα τη φιγούρα στους άλλους, εκείνοι είπαν ότι ο ρυθμός ήταν πολύ γρήγορος, ότι ήταν δύσκολη. Εκείνο το βράδυ, μια αδελφή με προειδοποίησε: «Μπορεί εύκολα να τραυματιστεί κανείς μ’ αυτή τη φιγούρα. Είναι επικίνδυνο». Φοβήθηκα μήπως αντικαταστήσουν την καινούργια μου φιγούρα, και τότε πώς θα φαινόμουν δίπλα στην αδελφή Γιε; Έτσι, τους ενθάρρυνα να προσπαθήσουν ξανά. Σταμάτησα μόνο όταν μερικές αδελφές έπεσαν και χτύπησαν. Στενοχωρήθηκα, ένιωσα άσχημα. Ζήτησα συγγνώμη απ’ την ομάδα και άλλαξα τη φιγούρα, αλλά δεν έκανα αυτοκριτική. Τα γυρίσματα ήταν προγραμματισμένα να αρχίσουν σύντομα. Κι εγώ και η αδελφή Γιε θα χορεύαμε. Σε μια σκηνή, θεώρησα ότι δεν είχα χορέψει καλά και είπα στον σκηνοθέτη να το ξανακάνουμε. Αλλά τότε είδα ότι η αδελφή Γιε είχε πολλές λήψεις ανφάς, ενώ το μόνο δικό μου κοντινό ήταν από το πλάι. Ένιωσα αποκαρδιωμένη. Στο επόμενο γύρισμα, δεν μπορούσα καν να χαμογελάσω, και ο χορός μου ήταν άψυχος. Μου είχε γίνει εμμονή πώς θα χορέψω καλύτερα από την αδελφή Γιε. Δεν είχα διάθεση ούτε να δω τις σκηνές που γυρίζαμε, όπως έπρεπε να κάνω. Δεν με ένοιαζε αν το βίντεο ήταν μαρτυρία για τον Θεό ή όχι. Κι έτσι, όταν ολοκληρώθηκε το βίντεο, όλοι είπαν ότι ο χορός ήταν πολύ συγκρατημένος, πολύ σφιγμένος. Αργότερα, η επικεφαλής είπε ότι αγωνιζόμουν για φήμη και κέρδος, και ότι δεν είχα κάνει το καθήκον μου, και αποφάσισε να με αποδεσμεύσει. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ. Στην αρχή, ήθελα απλώς να ευχαριστήσω τον Θεό, αλλά μετά αγωνιζόμουν για φήμη. Όλα τα προγράμματα που είχα φτιάξει ντρόπιαζαν τον Θεό. Ήταν προσβολή. Είχα χάσει την ευκαιρία να κάνω το καθήκον μου μέσω του χορού. Έκλαψα πολύ.

Σκεφτόμουν συνέχεια: «Ξέρω ότι το να παλεύω για φήμη και κέρδος είναι λάθος, γιατί λοιπόν δεν μπορώ να σταματήσω να κυνηγάω αυτά τα πράγματα; Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος;» Στην πνευματική μου άσκηση, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη φήμη και το κέρδος για να ελέγχει τις σκέψεις των ανθρώπων, σε σημείο που να μη σκέφτονται τίποτε άλλο από τη φήμη και το κέρδος. Πασχίζουν για φήμη και κέρδος, ταλαιπωρούνται για τη φήμη και το κέρδος, υπόκεινται σε εξευτελισμό για τη φήμη και το κέρδος, θυσιάζουν ό,τι έχουν και δεν έχουν και προβαίνουν σε κάθε είδους κρίσεις και αποφάσεις για τη φήμη και το κέρδος. Με αυτόν τον τρόπο, ο Σατανάς κρατά τους ανθρώπους δέσμιους με αόρατες αλυσίδες. Αυτές οι αλυσίδες είναι τυλιγμένες επάνω στους ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν ούτε τη δύναμη ούτε το κουράγιο να τις αποτινάξουν. Έτσι, χωρίς να το καταλάβουν, οι άνθρωποι κουβαλάνε αυτές τις αλυσίδες και σέρνονται συνεχώς με μεγάλη δυσκολία. Χάριν της φήμης και του κέρδους, η ανθρωπότητα αποφεύγει τον Θεό και Τον προδίδει, καθίσταται ολοένα πιο φαύλη. Επομένως, η μία γενιά μετά την άλλη καταστρέφεται μέσα στη φήμη και το κέρδος του Σατανά. Αν εξετάσουμε, τώρα, τις ενέργειες του Σατανά, δεν είναι τα μοχθηρά κίνητρά του απεχθή; Ίσως να μην μπορείτε σήμερα να διακρίνετε ακόμα τα μοχθηρά κίνητρα του Σατανά, επειδή πιστεύετε ότι δεν υπάρχει ζωή χωρίς φήμη και κέρδος. Πιστεύετε ότι, αν οι άνθρωποι εγκαταλείψουν τη φήμη και το κέρδος, δεν θα μπορούν πλέον να δουν τον δρόμο μπροστά τους, δεν θα μπορούν να διακρίνουν τους στόχους τους, το μέλλον τους θα προδιαγράφεται σκοτεινό, θολό και ζοφερό. Όμως, σιγά-σιγά, μια μέρα, θα αναγνωρίσετε όλοι σας ότι η φήμη και το κέρδος είναι αποκρουστικές αλυσίδες, τις οποίες χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να κρατάει δέσμιους τους ανθρώπους. Μέχρι να το αναγνωρίσετε αυτό, θα αντιστέκεστε σθεναρά στον έλεγχο του Σατανά και θα αντιστέκεστε σθεναρά στις αλυσίδες που θέλει να σας φορέσει ο Σατανάς. Όταν θα έρθει η στιγμή που θα επιθυμήσετε να αποτινάξετε όλα όσα σας έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, θα αποχωριστείτε πλήρως όλα όσα σας συνδέουν με τον Σατανά κι επίσης, θα σιχαθείτε πραγματικά όλα εκείνα που σας έχει επιφέρει. Μόνο τότε θα έχετε πραγματική αγάπη και λαχτάρα για τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄). Τα λόγια του Θεού αποκάλυψαν τις τακτικές και τις κακές προθέσεις του Σατανά για τη διαφθορά του ανθρώπου. Μέσω της φήμης και του κέρδους ελέγχει και διαφθείρει τους ανθρώπους, ώστε να γίνονται αχρείοι, διεφθαρμένοι, να εναντιώνονται στον Θεό και να κάνουν κακό. Είχα εκπαιδευτεί και επηρεαστεί από τον Σατανά από μικρό παιδί. «Γίνε κάποιος και τίμα τους προγόνους σου» και «Σημασία έχει η υστεροφημία του ανθρώπου» —αυτή ήταν η σατανική αρχή ήταν ριζωμένη μέσα μου. Σε όποια ομάδα κι αν ανήκα, ήθελα να ξεχωρίζω, να με θαυμάζουν, να με επαινούν. Όταν έβλεπα κάποιον να διακρίνεται, ζήλευα, και έκανα τα πάντα για να του βγω μπροστά, παλεύοντας για φήμη και κέρδος. Είχα εξαθλιωθεί με τα κόλπα του Σατανά. Γινόμουν επίσης πιο αλαζονική και μοχθηρή. Ήθελα να ξεπεράσω την αδελφή Γιε με την τεχνική μου, να δείξω τα ταλέντα μου, και δε μ’ ένοιαζε αν οι χορευτές μπορούσαν να ανταποκριθούν, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να τραυματιστούν αρκετές αδελφές. Στα γυρίσματα, ήθελα με το ένα κοντινό μου να δείξω ότι είμαι καλύτερη από την αδελφή Γιε, κι επειδή θεωρούσα ότι οι φιγούρες μου δεν ήταν τέλειες, έβαζα τον σκηνοθέτη να το ξαναγυρίζει, καθυστερούσα το έργο. Και όταν είδα ότι εγώ ήμουν μόνο προφίλ, ενώ η αδελφή Γιε ανφάς, αγανάκτησα και κατακλύστηκα από αρνητικά συναισθήματα, δεν ήμουν συγκεντρωμένη ώστε να κάνω σωστά το καθήκον μου. Γι’ αυτό και ο χορός μου ντρόπιαζε τον Θεό. Η χορογραφία μου δεν ήταν μαρτυρία για τον Θεό, αλλά επίδειξη δική μου. Η πάλη μου για φήμη έγινε σοβαρό εμπόδιο στο έργο της εκκλησίας και πλήγωσε πολύ όσους ήταν γύρω μου. Η συμπεριφορά μου ήταν απεχθής και αποκρουστική στον Θεό! Τότε ήρθαν στο νου μου αυτά τα λόγια του Θεού: «Η έκφραση “κακός δρόμος” δεν αναφέρεται σε κάποια χούφτα κακών πράξεων, αλλά στην κακή πηγή πίσω από τη συμπεριφορά των ανθρώπων» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν ότι δεν είχα χάσει τη θέση μου επειδή είχα κάνει μερικά λάθη, αλλά επειδή η οδός που ακολουθούσα ήταν κακή, όπως και η αιτία των πράξεών μου. Από όταν άρχισα να δουλεύω με την αδελφή Γιε, πάσχιζα συνεχώς για τα δικά μου συμφέροντα και για τις προσωπικές μου επιδιώξεις. Δηλαδή, εναντιωνόμουν στον Θεό. Ένιωσα να γεμίζω μέσα μου με τρόμο. Έβλεπα ότι εναντιωνόμουν στον Θεό, επιδιώκοντας φήμη και αναγνώριση, κι ότι αν δεν μετανοούσα, θα τιμωρούμουν και θα εξαλειφόμουν. Είχα τρομερές τύψεις. Έκλαψα και προσευχήθηκα στον Θεό. «Θεέ μου! Στερήθηκα το καθήκον μου. Η δικαιοσύνη Σου μου αποκαλύπτεται και ξέρω ότι με προστατεύεις. Σε ευχαριστώ πολύ που σταμάτησες την κακή πορεία μου πριν να είναι πολύ αργά. Μετανοώ ενώπιόν Σου».

Τις επόμενες ημέρες, κήρυττα το ευαγγέλιο στην εκκλησία και έκανα ενδοσκόπηση. Όποτε σκεφτόμουν όσα είχα κάνει για φήμη και κέρδος, ένιωθα απαίσια. Μίσησα τον εαυτό μου, γιατί δεν εκτίμησα την ευκαιρία που μου είχε δώσει ο Θεός. Όταν ξαναείδα εκείνα τα βίντεο, ήθελα πολύ να γυρίσω πίσω και να τα κάνω όλα από την αρχή. Αλλά, φυσικά, ο χρόνος δε γυρίζει πίσω. Το μόνο που μπορούσα τώρα ήταν να μάθω από τα λάθη μου και να κάνω το νέο μου καθήκον σωστά. Αλλά, προς έκπληξή μου, έναν μήνα αργότερα, η επικεφαλής με ξανακάλεσε στην ομάδα. Συγκινήθηκα τόσο, που δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Αποφάσισα να εκτιμήσω την ευκαιρία που μου δόθηκε, να μην κυνηγάω πια φήμη και κέρδος, να ανταποδώσω την αγάπη του Θεού και να συνεργάζομαι με όλους, να κάνω το καθήκον μου σωστά.

Μια μέρα, αφού επέστρεψα στην ομάδα, η αδελφή Γιε είπε ότι μία φιγούρα που είχα δείξει στους άλλους δεν ήταν σωστή. Εκείνη τη στιγμή ντράπηκα, αλλά μετά σκέφτηκα: «Πώς μου κάνεις κριτική έτσι, μπροστά σε όλους; Τώρα όλοι θα θεωρούν ότι είσαι καλύτερη από εμένα. Δεν αντέχω να με καταφρονούν. Είμαι επαγγελματίας. Άλλωστε, ούτε κι οι δικές σου φιγούρες είναι τέλειες». Ήθελα να χαλάσω τις χορογραφίες της, αλλά τότε κατάλαβα ότι σκεφτόμουν τον εαυτό μου πάλι, και προσευχήθηκα στον Θεό μέσα μου. Μετά την προσευχή μου, σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Ο Θεός θα θυμηθεί τους ανθρώπους μόνο αν ισχύει ότι όσο πιο κρίσιμη είναι η στιγμή, τόσο πιο ικανοί είναι εκείνοι να υποταχθούν και να εγκαταλείψουν ταπροσωπικά τους συμφέροντα, τη ματαιοδοξία και την υπερηφάνειά τους και να εκτελέσουν σωστά το καθήκον τους. Όλα αυτά αποτελούν καλές πράξεις! Ανεξαρτήτως του τι κάνουν οι άνθρωποι, ποιο είναι πιο σημαντικό; Η ματαιοδοξία και η υπερηφάνειά τους ή η δόξα του Θεού; (Η δόξα του Θεού.) Ποια είναι πιο σημαντικά; Οι υποχρεώσεις σας ή τα προσωπικά σας συμφέροντα; Το πιο σημαντικό είναι η εκπλήρωση των υποχρεώσεών σας, οι οποίες αποτελούν καθήκον σας. […] Θα δίνεις άμεση προτεραιότητα στο καθήκον σου, στο θέλημα του Θεού, στην κατάθεση μαρτυρίας για Εκείνον και στις υποχρεώσεις σου. Αυτός είναι ένας υπέροχος τρόπος κατάθεσης μαρτυρίας και ντροπιάζει τον Σατανά!» (Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού). Ήταν σαν να άναψε ένα φως μέσα μου. Τι ήταν αυτή η κατάσταση αν όχι δοκιμασία απ’ τον Θεό; Όποτε τα δικά μου συμφέροντα και της εκκλησίας συγκρούονται, εγώ πρέπει να κάνω το θέλημα του Θεού, να κάνω πράξη την αλήθεια και να ντροπιάζω τον Σατανά. Όταν ηρέμησα, είδα ότι δεν τους είχα μάθει σωστά τη φιγούρα. Η αδελφή Γιε μού μίλησε με ευθύτητα και με έκανε να νιώσω άβολα, αλλά δέχτηκα τη γνώμη της, γιατί ήξερα πως είχε δίκιο. Όταν λοιπόν έβαλα στην άκρη τον εαυτό μου, δουλέψαμε μαζί γρήγορα και τελειώσαμε τη χορογραφία. Και ένιωσα ότι όντως επιτελούσα το καθήκον μου έτσι.

Αυτή η εμπειρία μου έδειξε πραγματικά ότι η κρίση του Θεού είναι η σωτηρία Του και η αγάπη Του για εμένα. Η κρίση του Θεού με αφύπνισε πραγματικά και με έκανε να δω τους κινδύνους της επιδίωξης φήμης και κέρδους. Αυτό διόρθωσε την εσφαλμένη οπτική μου, και άρχισα να κάνω το καθήκον μου και να επιζητώ την αλήθεια με τρόπο προσγειωμένο. Αμήν. Δόξα τω Θεώ!