Από την Σιάο Τε, Κίνα

Με τον σύζυγό μου γνωριζόμασταν και αγαπιόμασταν οχτώ χρόνια, κι ήμασταν έτοιμοι να αρραβωνιαστούμε, όταν μια ξαφνική αρρώστια με κατέστησε ανίκανη να μείνω έγκυος. Την περίοδο εκείνη, ένιωθα εντελώς αποκαρδιωμένη και δεν είχα καν το κουράγιο να ζήσω. Η οικογένεια του συζύγου μου έμαθε ότι δεν θα μπορούσα να κάνω παιδί και τον πίεσαν να με χωρίσει. Εκείνος, όμως, τους αγνόησε και αποφάσισε να με παντρευτεί. Η αφοσίωση του άντρα μου μου έδωσε ξανά ελπίδα για ζωή και του ήμουν ευγνώμων. Ταυτόχρονα, όμως, είχα τύψεις που δεν μπορούσα να κάνω παιδί κι ένιωθα συνέχεια υπόχρεη στον άντρα μου. Έλεγα κρυφά στον εαυτό μου από μέσα μου ότι έπρεπε να κάνω τα πάντα γι’ αυτήν τη σχέση που χτίσαμε τόσο δύσκολα. Μετά τον γάμο μας, κρατούσα το σπίτι σε απόλυτη τάξη ώστε να μην έχει καμία έγνοια ο σύζυγός μου όσο έλειπε στη δουλειά του. Τον είχα πάντα προτεραιότητα σε κάθε τι σημαντικό και ασήμαντο, και τον επαινούσα στους συγγενείς και τους φίλους. Περίπου δύο χρόνια μετά τον γάμο μας, ο άντρας μου, που δεν ήθελε να κατηγορώ τον εαυτό μου που δεν μπορούσα να μείνω έγκυος, υιοθέτησε ένα παιδί. Μετά την υιοθεσία του παιδιού, το σπίτι μας γέμισε με ακόμα περισσότερη χαρά και γέλια, κι ένιωθα ότι στο σπίτι μας υπήρχε περισσότερη ζεστασιά από ποτέ.

Τον Ιανουάριο του 2009, ο ξάδερφός μου μου κήρυξε το ευαγγέλιο της βασιλείας του Παντοδύναμου Θεού. Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού είχαν μεγάλη εξουσία και δύναμη, και με συνάρπασαν. Στη συνέχεια, διάβαζα συχνά τα λόγια του Θεού και συναναστρεφόμουν με αδελφούς και αδελφές για το τι κατανοούμε από τα λόγια Του. Κατάλαβα ότι το έργο των εσχάτων ημερών του Θεού ήταν να σώσει την ανθρωπότητα, ότι ο Σατανάς είχε κάνει κακό σε πολλούς ανθρώπους που δεν είχαν έρθει ακόμα ενώπιον του Θεού, και ότι ήταν ευθύνη και υποχρέωσή μας να φέρουμε αυτούς τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού για να αποδεχτούν τη σωτηρία Του. Ήθελα, επίσης, να συμβάλλω κι εγώ στο ευαγγελικό έργο. Πριν περάσει πολύς καιρός, ο Θεός μού έδειξε τη χάρη Του κι ανέλαβα καθήκοντα στην εκκλησία. Σκέφτηκα μέσα μου: «Πόσο υπέροχο θα ήταν να δώσω μαρτυρία για το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού στον σύζυγό μου και να τον κάνω να πιστέψει κι αυτός στον Θεό». Ο σύζυγός μου, όμως, με άκουσε και είπε απαξιωτικά: «Δεν υπάρχει απολύτως κανένας Θεός σε αυτόν τον κόσμο». Πρόσθεσε, επίσης, ότι είναι υλιστής. Ο σύζυγός μου είδε ότι είχα κατενθουσιαστεί με την πίστη μου στον Θεό και από περιέργεια, μπήκε στο διαδίκτυο για να κάνει έρευνα. Είδε την αρνητική προπαγάνδα που κατασκεύαζε το ΚΚΚ για να κηλιδώσει την εκκλησία και να βλασφημήσει τον Θεό, και με ρώτησε νευρικά: «Πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό; Θα σε συλλάβουν. Επίσης, στο διαδίκτυο γράφουν ότι αυτοί που πιστεύουν στον Θεό παρατούν τις οικογένειες και τις δουλειές τους. Μη σε πιάσουν κορόιδο». Είπε, επίσης, ότι πήγε στο Γραφείο Εσωτερικής Ασφάλειας για να ρωτήσει, και του είπαν ότι αν σε μια οικογένεια υπάρχει κάποιος που πιστεύει στον Παντοδύναμο Θεό, τα άλλα μέλη της οικογένειας πρέπει να τον αναφέρουν, ενώ τα παιδιά τους δεν μπορούν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι ούτε να υπηρετήσουν στον στρατό. Εμπλέκονται όλα τα μέλη της οικογένειας. Είπε ότι θα με συλλάβουν αργά ή γρήγορα, αν επιμείνω στην πίστη μου. Όταν άκουσα τον σύζυγό μου, ξαφνιάστηκα πολύ. Το ΚΚΚ πίεζε συγγενείς να αναφέρουν αυτούς που πίστευαν στον Θεό· ήταν πολύ μοχθηρό! Είπα αμέσως στον σύζυγό μου: «Μην πιστεύεις τις φήμες που διαβάζεις στο διαδίκτυο· είναι όλες κατασκευασμένες από το ΚΚΚ. Εγώ πιστεύω στον Θεό, αλλά δεν έχω εγκαταλείψει ούτε την οικογένεια ούτε τη δουλειά μου». Εκείνος δεν με πίστεψε και πήρε το μέρος του ΚΚΚ. Αφού ο σύζυγός μου ήταν αντίθετος στην πίστη μου, δεν είχα άλλη επιλογή από το να συνεχίσω να πιστεύω κρυφά πίσω από την πλάτη του.

Έναν χρόνο αργότερα, ο σύζυγός μου ανακάλυψε ότι εξακολουθούσα να πιστεύω στον Θεό, και ανησύχησε ότι θα με συλλάμβαναν και ότι θα έμπλεκε όλη η οικογένειά μας, κάτι που θα επηρέαζε και τη δική του φήμη. Μια φορά, γονάτισε ξαφνικά και με ικέτευσε να σταματήσω να πιστεύω στον Θεό. Όταν είδα τον άντρα μου να γονατίζει και να με ικετεύει, ξαφνιάστηκα πολύ. Ήταν συνήθως σοβινιστής, και δεν περίμενα ποτέ να γονατίσει και να με ικετεύσει. Θυμήθηκα ότι πάντα νοιαζόταν πολύ για την οικογένειά μας και μου φερόταν πολύ καλά και σκέφτηκα: «Αν δεν τον ακούσω, θα συνεχίσει, άραγε, να μου φέρεται όπως πριν; Θα μαλώνουμε, άραγε, συχνά γι’ αυτό το θέμα; Θα φτάσουμε, άραγε, στο σημείο όπου δεν θα τα πάμε καλά; Αν τον ακούσω, όμως, και πάψω να πιστεύω στον Θεό, θα χάσω την ευκαιρία να σωθώ». Όταν το συλλογίστηκα αυτό, έχασα λίγο απ’ το κουράγιο μου και σκέφτηκα: «Ίσως να βγαίνω λιγότερο στο εξής. Θα περνώ τα σαββατοκύριακα στο σπίτι με τον σύζυγό μου ώστε να μην ανησυχεί τόσο πολύ. Ίσως να τον έχει παραπλανήσει απλώς προσωρινά το ΚΚΚ. Οι αλήθειες που καταλαβαίνω τώρα δεν έχουν βάθος· στο μέλλον, αν πάρω τον χρόνο μου και του μιλήσω, πιστεύω ότι θα με καταλάβει». Αργότερα, για να με κάνει να εγκαταλείψω την πίστη μου στον Θεό, ο άντρας μου εκτύπωσε από το διαδίκτυο την αρνητική προπαγάνδα του ΚΚΚ και μου την έφερε σπίτι να τη διαβάσω. Εγώ αρνήθηκα, μα εκείνος με τράβηξε και με ανάγκασε να τη διαβάσω. Υποσυνείδητα, του γύρισα την πλάτη, και προς έκπληξή μου, αυτό εξόργισε τον σύζυγό μου. Με άρπαξε από τον γιακά και με πέταξε στη γωνία. Με απίστευτη οργή, έβαλε βίαια τα χέρια του γύρω από τον λαιμό μου. Το βλέμμα του ήταν άγριο. Μου είπε με κακία: «Σήμερα, θα δεις την αλήθεια! Πρέπει να ξυπνήσεις!» Με έσφιγγε τόσο δυνατά που δυσκολευόμουν να πάρω ανάσα, και με άφησε επιτέλους μετά από πολλή ώρα. Όταν συνειδητοποίησα τι είχε κάνει ο άντρας μου, έμεινα άναυδη. Όσο καιρό γνώριζα τον άντρα μου, δεν είχε απλώσει ποτέ χέρι πάνω μου. Έγινε βίαιος τώρα που πίστεψα στον Θεό! Ένιωσα πολύ αδικημένη, και άρχισαν να τρέχουν δάκρυα στο πρόσωπό μου. Σκέφτηκα μέσα μου: «Τι θα κάνω στο μέλλον; Αν συνεχίσω να πιστεύω στον Θεό και να κάνω το καθήκον μου, ο σύζυγός μου θα σταματήσει να μου φέρεται όπως μου φερόταν πρώτα. Πόσο καιρό θα αντέξει έτσι η οικογένειά μας; Αν, όμως, εγκαταλείψω την πίστη μου στον Θεό, θα χάσω την ευκαιρία μου να σωθώ. Ο Θεός ενσαρκώθηκε για να εκφράσει αλήθειες και να σώσει την ανθρωπότητα και δεν μπορώ να χάσω αυτήν τη σπάνια ευκαιρία». Ένιωσα έντονα διχασμένη και πονούσα. Δεν ήξερα τι να κάνω. Ήρθα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, το ανάστημά μου είναι πολύ μικρό. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με και καθοδήγησέ με, ώστε να παραμείνω σταθερή μέσα από όλες αυτές τις περιστάσεις». Μετά, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Από τη δημιουργία του κόσμου, έχω αρχίσει να προκαθορίζω και να επιλέγω αυτήν την ομάδα ανθρώπων —δηλαδή εσάς σήμερα. Η ιδιοσυγκρασία σας, το επίπεδο, η εμφάνιση, το ανάστημα, η οικογένεια στην οποία γεννηθήκατε, η δουλειά και ο γάμος σου —όλη σου η οντότητα, ακόμα και το χρώμα των μαλλιών και του δέρματός σου, καθώς και η ώρα της γέννησής σου— όλα έχουν διευθετηθεί από τα χέρια Μου. Ακόμα και όσα κάνεις και οι άνθρωποι που συναντάς καθημερινά διευθετούνται από τα χέρια Μου, για να μην αναφέρω πως το γεγονός ότι σε φέρνω υπό την παρουσία Μου σήμερα είναι, ουσιαστικά, από τη δική Μου διευθέτηση. Μην τα χάνεις· θα πρέπει να προχωράς με ψυχραιμία» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 74). Τα λόγια του Θεού με έκαναν να συνειδητοποιήσω ότι η μοίρα των ανθρώπων είναι στα χέρια του Θεού. Ο Θεός έχει ορίσει εδώ και πολύ καιρό τη δουλειά, τον γάμο και την οικογένειά μας. Το αν θα διαλυόταν η οικογένειά μας ή όχι ήταν στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, και δεν ήταν στον δικό μου έλεγχο αν θα με χώριζε ή όχι ο άντρας μου. Όφειλα να υποταχθώ στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού και να κάνω καλά το καθήκον μου ως δημιουργημένο ον. Αφού κατανόησα την πρόθεση του Θεού, η καρδιά μου ηρέμησε λίγο.

Μετά, διάβασα περισσότερα από τα λόγια του Θεού: «Πρέπει να έχεις μέσα σου το θάρρος Μου και πρέπει να έχεις αρχές όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με συγγενείς που δεν πιστεύουν. Ωστόσο, για χάρη Μου, δεν πρέπει να υποχωρείς σε καμία από τις σκοτεινές δυνάμεις. Να βασίζεσαι στη σοφία Μου για να βαδίζεις στην τέλεια οδό. Μην επιτρέπεις να επικρατήσουν οι σκευωρίες του Σατανά. Κάνε ό,τι μπορείς για να εναποθέσεις την καρδιά σου ενώπιόν Μου και Εγώ θα σε παρηγορήσω και θα σου προσφέρω γαλήνη και χαρά» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 10). Αφού συλλογίστηκα τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι, λόγω των αισθημάτων στοργής που έτρεφα, πήγα να πέσω θύμα της ύπουλης πλεκτάνης του Σατανά. Το ΚΚΚ διέδιδε αβάσιμες φήμες στο διαδίκτυο για να συκοφαντήσει την εκκλησία, παραπλανούσε τους άπιστους συγγενείς μας και τους χρησιμοποιούσε για να μας βάλει εμπόδια και να μας καταδιώξει. Στόχος του ήταν να μας κάνει να αποφύγουμε τον Θεό και να Τον προδώσουμε. Στην αρχή, ο σύζυγός μου δεν με ενοχλούσε λόγω της πίστης μου, αλλά αφότου διάβασε τις αβάσιμες φήμες στο διαδίκτυο, έκανε ό,τι μπορούσε για να δείξει την αντίθεσή του, και με παίδευε. Χρησιμοποίησε κάθε είδους τακτική για να με εμποδίσει να πιστεύω στον Θεό. Ενεργούσε ως όργανο του Σατανά! Αν σταματούσα να πιστεύω στον Θεό και να κάνω το καθήκον μου επειδή με παίδευε ο άντρας μου, δεν θα είχα πέσει στην ύπουλη παγίδα του Σατανά; Τα λόγια του Θεού λένε: «Πρέπει να έχεις αρχές όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με συγγενείς που δεν πιστεύουν». Άκουγα τον άντρα για τα θέματα της καθημερινότητας, αλλά στο θέμα της πίστης μου στον Θεό, έπρεπε να έχω δική μου άποψη και να τηρώ τις αρχές. Δεν έπρεπε να παρατήσω την πίστη μου στον Θεό επειδή με παίδευε εκείνος· έπρεπε να πολεμήσω με σοφία. Στη συνέχεια, άρχισα να κάνω το καθήκον μου τα βράδια, κι έλεγα στον σύζυγό μου ότι δίδασκα κάποια μαθήματα για να βγάλω κάποια επιπλέον χρήματα. Την ημέρα πήγαινα κανονικά στη δουλειά. Η κατάσταση ηρέμησε για λίγο, κι ο σύζυγός μου δεν τσακωνόταν μαζί μου που πίστευα στον Θεό. Αφού πέρασε λίγος καιρός, ο σύζυγός μου έγινε καχύποπτος. Άρχισε να με παρακολουθεί κρυφά, και έψαχνε συχνά την τσάντα μου. Βρήκε τα βιβλία με τα λόγια του Θεού και τις σημειώσεις από τις πνευματικές ασκήσεις που είχα κρύψει στην ντουλάπα, και με έδειξε οργισμένος με το δάχτυλό του και μου είπε: «Είσαι πολύ πεισματάρα! Θα σου κάψω όλα τα βιβλία· να δούμε πώς θα συνεχίσεις να πιστεύεις!» Φοβήθηκα ότι θα τα κάψει στ’ αλήθεια, και κάποια στιγμή που έλειπε από το σπίτι, τα πήγα κρυφά στο σπίτι μιας αδελφής για να τα φυλάξει. Ο άντρας μου με παίδευε τόσο, που δεν μπορούσα να κάνω την πνευματική μου άσκηση και να διαβάσω τα λόγια του Θεού στο σπίτι. Αναγκάστηκα, λοιπόν, να νοικιάσω δικό μου διαμέρισμα. Διάβαζα εκεί κάθε μέρα τα λόγια του Θεού και μετά πήγαινα σπίτι.

Τον Μάιο του 2012, επειδή ο σύζυγός μου είχε πάει στο Γραφείο Ασφάλειας για να ρωτήσει για την πίστη στον Θεό, κάποιος από το Γραφείο άρχισε να τον παρακολουθεί. Με το πρόσχημα ότι ανησυχούσαν γι’ αυτόν, επικοινωνούσαν μαζί του μέσω του WeChat, και τον ρωτούσαν πού δούλευα. Το ΚΚΚ με παρακολουθούσε πάνω από δύο μήνες, και με συνέλαβαν σε μία συνάθροιση. Όταν αφέθηκα ελεύθερη, φοβόμουν ότι αν με παρακολουθούσαν αστυνομικοί, θα έμπλεκαν οι αδελφοί και οι αδελφές, και σταμάτησα για λίγο να πηγαίνω σε συναθροίσεις και διάβαζα συνήθως τα λόγια του Θεού κρυφά όταν ο άντρας μου δεν ήταν στο σπίτι. Μια μέρα, ο σύζυγός μου ανακάλυψε ότι εξακολουθούσα να πιστεύω στον Θεό, και με ρώτησε με ύφος σοβαρό: «Μπορείς να σταματήσεις να πιστεύεις; Αν συνεχίσεις να πιστεύεις στον Θεό και σε συλλάβουν ξανά, ξέρεις τι θα απογίνει η υπόληψή μου; Σκέφτηκες καθόλου πώς νιώθω εγώ; Έλαβες καθόλου υπόψη σου το μέλλον του παιδιού μας; Δεν ζούμε οι τρεις μας μια χαρά; Αν δεν είσαι ευτυχισμένη, μπορούμε να κάνουμε ταξίδια. Μπορώ να σου αγοράσω κι ένα μικρό αμάξι. Ό,τι κι αν θες, μπορώ να σ’ το δώσω. Γιατί επιμένεις να βαδίζεις στο μονοπάτι της πίστης;» Ήμουν αδύναμη τότε και μπήκα στον πειρασμό. Η ιδέα να είμαι ευτυχισμένη μαζί με την οικογένειά μου μου φάνηκε πολύ καλή, και ήθελα να δεχτώ την πρόταση του συζύγου μου. Όταν, όμως, σκέφτηκα να παρατήσω την πίστη μου στον Θεό, στενοχωρήθηκα πάρα πολύ. Προσευχήθηκα λοιπόν αμέσως στον Θεό: «Θεέ μου, θέλω να πιστεύω σ’ Εσένα και να κάνω το καθήκον μου, αλλά δεν θέλω να διαλυθεί η οικογένειά μου. Σε παρακαλώ, δώσε μου πίστη και κουράγιο να υπομείνω τα βάσανα, ώστε να μπορέσω να ξεπεράσω αυτόν τον πειρασμό του Σατανά». Μετά την προσευχή, σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Εάν, στον δρόμο της αγάπης για τον Θεό, είσαι σε θέση να σταθείς στο πλευρό του Θεού όταν δίνει τη μάχη Του με τον Σατανά και δεν επιστρέψεις στον Σατανά, τότε θα έχεις επιτύχει την αγάπη για τον Θεό και θα έχεις σταθεί σταθερός στη μαρτυρία σου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν πίστη και δύναμη. Μπροστά σ’ αυτές τις περιστάσεις, έπρεπε να σταθώ στο πλευρό του Θεού και να ταπεινώσω τον Σατανά. Ο σύζυγός μου φοβόταν ότι αν με συλλάμβαναν ξανά, θα επηρεαζόταν η υπόληψή του και θα ντρεπόταν να εμφανιστεί μπροστά στους συγγενείς και τους φίλους, κι έτσι χρησιμοποίησε τις υλικές απολαύσεις για να με δελεάσει, ώστε να προδώσω τον Θεό. Εγώ δεν είχα διάκριση και μπήκα στον πειρασμό. Θέλησα μάλιστα να ικανοποιήσω τον σύζυγό μου και να επιδιώξω τις σαρκικές απολαύσεις μαζί με την οικογένειά μου. Το ανάστημά μου ήταν αλήθεια πολύ μικρό. Σκέφτηκα ότι πριν με συλλάβουν, για να με κάνει να εγκαταλείψω την πίστη μου στον Θεό, ο σύζυγός μου είχε προσπαθήσει να με παρακολουθήσει με κάθε τρόπο, και θέλησε να κάψει τα βιβλία μου με τα λόγια του Θεού. Είδα, λοιπόν, ότι ο σύζυγός μου δεν ήταν πραγματικά καλός μαζί μου· μου πρόσφερε αυτά τα υλικά οφέλη μόνο για να με κάνει να εγκαταλείψω την πίστη μου. Δεν έπρεπε να πέσω θύμα της ύπουλης πλεκτάνης του Σατανά. Είπα, λοιπόν, στον σύζυγό μου: «Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο και είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο να Τον λατρεύουμε». Ο σύζυγός μου απάντησε με περιφρόνηση: «Η ιδέα ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό προέρχεται από τη Βίβλο, η οποία γράφτηκε από ανθρώπους, κι εσύ την πιστεύεις. Είσαι αλήθεια αφελής!» Όταν άκουσα τα λόγια του, συνειδητοποίησα ότι οι απόψεις μας περί πίστης στον Θεό ήταν αντίθετες και ασυμβίβαστες. Βαδίζαμε σε δύο διαφορετικά μονοπάτια, και αργά ή γρήγορα, ο γάμος μας θα έφτανε στο τέλος του. Όταν το σκέφτηκα αυτό, πόνεσα μέσα μου και σκέφτηκα: «Περάσαμε πολλά όλον αυτόν τον καιρό που είμαστε παντρεμένοι. Στην αρχή, ο σύζυγός μου μου ήταν αφοσιωμένος και με βοήθησε να ξεπεράσω την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής μου. Αν χάσω τον γάμο μου, πώς θα ζήσω στο μέλλον;» Εξακολουθούσα να αισθάνομαι ότι χρωστούσα στον σύζυγό μου και το παιδί μου. Τότε, όμως, σκέφτηκα: «Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής των ανθρώπων, και το να μην έχεις τον Θεό ισοδυναμεί με το να μην έχεις ζωή. Αν ακούσω τον σύζυγό μου και πάψω να πιστεύω στον Θεό, αν δεν τρώω και δεν πίνω τα λόγια Του, θα έχω εγκαταλείψει τη σωτηρία Του και θα συνεχίσω να ζω υπό την εξουσία του Σατανά. Δεν θα είμαι μια ζωντανή νεκρή; Δεν μπορώ να εγκαταλείψω την πίστη μου στον Θεό!» Προσευχήθηκα, λοιπόν, στον Θεό και Του ζήτησα να με καθοδηγήσει, ώστε να βαδίσω στο μονοπάτι που είχα μπροστά μου.

Μετά, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Η ολέθρια επιρροή που έχει ασκήσει “το μεγαλόπνοο πνεύμα του εθνικισμού” επί χιλιάδες χρόνια κι έχει ριζώσει για τα καλά στις καρδιές των ανθρώπων, καθώς και ο φεουδαρχικός τρόπος σκέψης, ο οποίος δεσμεύει και αλυσοδένει τους ανθρώπους, αφήνοντάς τους χωρίς την παραμικρή ελευθερία, χωρίς θέληση για αγώνα ή επιμονή, χωρίς επιθυμία για πρόοδο, και κάνοντάς τους, αντιθέτως, να παραμένουν αρνητικοί και οπισθοδρομικοί, με μια παγιωμένη νοοτροπία δούλου, και ούτω καθεξής —αυτοί οι αντικειμενικοί παράγοντες έχουν μεταδώσει μια ανεξίτηλα βρωμερή και αποκρουστική χροιά στην ιδεολογική στάση, τα ιδανικά, το ήθος και τη διάθεση των ανθρώπων. Θα έλεγε κανείς ότι οι άνθρωποι είναι σαν να ζουν σε έναν σκοτεινό κόσμο της τρομοκρατίας, τον οποίον κανένας τους δεν επιζητά να υπερβεί, και κανένας τους δεν σκέφτεται να μεταβεί σε έναν ιδανικό κόσμο. Αντιθέτως, είναι ευχαριστημένοι με το ριζικό τους να περνάνε τις ημέρες τους γεννώντας και μεγαλώνοντας παιδιά, πασχίζοντας, ιδρώνοντας, τρέχοντας για τις δουλειές τους, ονειρευόμενοι μια άνετη και ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή και ονειρευόμενοι τη συζυγική στοργή, την ευσέβεια από τα παιδιά και την ευδαιμονία στη δύση της ζωής τους, καθώς θα τη βιώνουν ειρηνικά… Επί δεκάδες, χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες χρόνια μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι κατασπαταλούν τον χρόνο τους με αυτόν τον τρόπο, χωρίς κανένας να δημιουργεί μια τέλεια ζωή, με μοναδικό σκοπό τους την αλληλοσφαγή σ’ αυτόν τον σκοτεινό κόσμο, τον αγώνα για φήμη και πλούτη και τις δολοπλοκίες του ενός για τον άλλο. Ποιος έχει αναζητήσει τις προθέσεις του Θεού; Έχει δώσει ποτέ κανείς βάση στο έργο του Θεού; Όλα τα στοιχεία των ανθρώπων που έχουν καταληφθεί από την επιρροή του σκότους έχουν από καιρό γίνει ανθρώπινη φύση, οπότε είναι αρκετά δύσκολο να εκτελεστεί το έργο του Θεού, και οι άνθρωποι έχουν ακόμα λιγότερα αποθέματα καρδιάς για να δίνουν προσοχή σ’ αυτά που τους έχει εμπιστευτεί σήμερα ο Θεός» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (3)]. Μέσα σε όσα φανέρωναν τα λόγια του Θεού, βρήκα τον κύριο λόγο που πονούσα. Με δέσμευαν και με περιόριζαν παραδοσιακές αντιλήψεις όπως «Μόλις ένας άντρας και μια γυναίκα παντρευτούν, ο στοργικός δεσμός τους ριζώνει βαθιά», «να γεράσουμε μαζί χέρι χέρι», και «να είσαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα». Πίστευα ότι θα είχα ήμουν ευτυχισμένη αν ο άντρας μου με αγαπούσε και με σεβόταν το παιδί μου. Όταν είδα ότι ο σύζυγός μου αρνιόταν να πιστέψει στον Θεό, μου πήγαινε κόντρα και με παίδευε, κι όλο τσακωνόταν μαζί μου γι’ αυτό το θέμα, φοβήθηκα ότι θα χαθεί η αγάπη μας κι ότι θα χάσουμε τον όμορφο γάμο μας. Θέλησα, λοιπόν, να κάνω ό,τι μπορούσα για να κρατήσω τον γάμο μας ζωντανό. Πριν πιστέψω, όμως, στον Θεό, παρόλο που ο σύζυγός μου ήταν καλός μαζί μου, και παρόλο που η οικογένειά μας ήταν πολύ δεμένη και είχαμε επιφανειακά έναν αρμονικό γάμο, το μόνο που έκανα κάθε μέρα ήταν οι ασήμαντες δουλειές του σπιτιού, που με έκαναν να νιώθω συχνά ένα κενό μέσα μου. Στην πραγματικότητα, δεν ήμουν στ’ αλήθεια ευτυχισμένη. Τώρα, ακόμα κι αν διατηρούσα την οικογένειά μας και ικανοποιούσα τη σάρκα μου, αφού ο άντρας μου δεν πίστευε στον Θεό κι ακολουθούσε το μονοπάτι ενός κοσμικού ανθρώπου, μπορεί να φαινόμασταν ενωμένοι, αλλά μέσα μας ήμασταν χώρια· δεν είχαμε τίποτα το κοινό, ούτε ήμασταν ευτυχισμένοι. Σε άλλες οικογένειες που ήξερα έβλεπα ότι πολλοί απ’ τους ανθρώπους αυτούς φαίνονταν επιφανειακά χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι, αλλά δεν μπορούσαν να απαλλαγούν από το κενό από μέσα τους. Για παράδειγμα, είχα μια συνάδελφο η οποία ενώ είχε αυτοκίνητο, σπίτι, όμορφη κόρη, μια φαινομενικά άνετη υλική ζωή και έναν καλό γάμο, δεν ήταν καθόλου ευτυχισμένη και συχνά ανησυχούσε ότι ο σύζυγός της την απατούσε όταν έλειπε από το σπίτι για υποχρεώσεις του. Αφιέρωνε πολύ χρόνο για να παραμείνει υγιής και όμορφη, για να φαίνεται νέα, κι ακολουθούσε παντού τον σύζυγό της. Συχνά μου παραπονιόταν ότι η ζωή της ήταν εξαντλητική. Συνειδητοποίησα έτσι ότι όσο κι αν απολαμβάνουν τις υλικές τους ζωές οι άνθρωποι, δεν μπορούν να απαλλαγούν από το κενό στις καρδιές τους. Όσο αρμονικές κι αν μοιάζουν οι οικογένειές τους, δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις πνευματικές τους ανάγκες. Όταν κάποιος δεν πιστεύει στον Θεό, όλες οι σαρκικές απολαύσεις είναι παροδικές. Όταν έρθουν οι μεγάλες καταστροφές, ο Θεός δεν θα προστατεύσει αυτούς τους ανθρώπους και θα καταστραφούν. Αν ακολουθούσα κι εγώ το μονοπάτι των απίστων, αν εγκατέλειπα την πίστη μου στον Θεό για να επιδιώξω τη γαμήλια αγάπη και ευτυχία και για να ικανοποιήσω τις απολαύσεις της σάρκας μου, θα καταστρεφόμουν τελικά και θα τιμωρούμουν. Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, και η ζωή κάποιου έχει νόημα και αξία μόνο όταν επιστρέφει στον Δημιουργό και αναλαμβάνει το καθήκον του. Πάρτε για παράδειγμα τον Πέτρο, ο οποίος άκουσε το κάλεσμα του Κυρίου Ιησού και εγκατέλειψε τα πάντα για να Τον ακολουθήσει. Τελικά, μπόρεσε να κατανοήσει πραγματικά τον Θεό και οδηγήθηκε στην τελείωση και έλαβε τις ευλογίες του Θεού. Είχε την πιο πολύτιμη και ουσιαστική ζωή από όλους. Στο εξής, οφείλω να επιδιώξω την αλήθεια και να βιώσω μια ζωή γεμάτη νόημα. Αργότερα, έγιναν περικοπές θέσεων εργασίας στην εταιρεία μου και εμένα με έκαναν πωλήτρια. Αυτό σήμαινε ότι δεν θα περνούσα πια όλη τη μέρα στο γραφείο, και θα μπορούσα να κάνω το καθήκον μου τη μέρα. Συνειδητοποίησα ότι έτσι μου έδειχνε ο Θεός τον δρόμο.

Τον Δεκέμβριο του 2012, με συνέλαβαν ξανά ενώ κήρυττα το ευαγγέλιο και πέρασα δεκαπέντε ημέρες στη φυλακή. Όταν γύρισα σπίτι, ο σύζυγός μου μου είπε αποκαρδιωμένος: «Ξέρεις, έχεις πια ποινικό μητρώο. Προσπάθησα να χρησιμοποιήσω τις διασυνδέσεις μου και είπα στον αστυνόμο του Γραφείου Ασφάλειας να μη σε φακελώσει. Εκείνος, όμως, μου είπε: Οι υποθέσεις όσων πιστεύουν στον Παντοδύναμο Θεό είναι σοβαρές! Έχουμε εντολή από τα κεντρικά· όσο και να μεσολαβήσεις δεν θα γίνει τίποτα!’ Το παιδί μας δεν θα μπορέσει ποτέ να εργαστεί στο δημόσιο ούτε να υπηρετήσει στον στρατό στο μέλλον. Έμπλεξες όλη την οικογένεια· σκέψου τι έχεις κάνει στην υπόληψή μου!» Όταν άκουσα τα λόγια του, αγανάκτησα και σκέφτηκα: «Η πίστη στον Θεό δεν είναι έγκλημα. Γιατί να μπλέξει όλη μου η οικογένεια; Το ΚΚΚ είναι πραγματικά πολύ μισητό!» Ο σύζυγός μου μου είπε μετά: «Δεν θέλω να κάθομαι συνέχεια σε αναμμένα κάρβουνα. Έχεις μπροστά σου δύο μονοπάτια να επιλέξεις: Το ένα είναι να εγκαταλείψεις την πίστη σου στον Θεό και να συνεχίσεις να ζεις μαζί μου. Το άλλο είναι το διαζύγιο· ας χωρίσουν οι δρόμοι μας και ας μην ανακατευτεί ποτέ ξανά κανείς στις υποθέσεις του άλλου. Σου δίνω λίγες μέρες να το σκεφτείς. Εσύ αποφασίζεις!» Όταν άκουσα τον σύζυγό μου να μιλάει για διαζύγιο, ένιωσα την καρδιά μου να ραγίζει. Σκέφτηκα: «Το παιδί μας είναι ακόμα πολύ μικρό. Τι θα απογίνει μετά το διαζύγιό μας;» Το χειρότερο ήταν ότι δεν μπορούσα να αλληλεπιδράσω με τους αδελφούς και τις αδελφές, επειδή είχα μόλις αφεθεί ελεύθερη και θα ήταν μεγάλο το ρίσκο. Ένιωσα πολύ μόνη και αβοήθητη, και μου έλειπαν οι μέρες που περνούσα με τους αδελφούς και τις αδελφές. Εκείνη την περίοδο, ο σύζυγός μου επέστρεφε στο σπίτι αργά κάθε βράδυ, συχνά σκνίπα. Μπορεί να ζούσαμε κάτω από την ίδια στέγη, αλλά είχαμε αποξενωθεί, κι είχε χαθεί πια η θαλπωρή μέσα από το σπίτι μας. Ήμουν δυστυχισμένη, κι όλο μεγάλωνε το μίσος μου για το ΚΚΚ. Οι φήμες που είχε κατασκευάσει έφεραν ως εδώ την οικογένειά μου. Σκέφτηκα δύο χωρία από τα λόγια του Θεού: «Προπάτορες των αρχαίων; Πολυαγαπημένοι ηγέτες; Όλοι τους αντιτίθενται στον Θεό! Η ανάμειξή τους έχει αφήσει τα πάντα κάτω από τους ουρανούς σε μια κατάσταση σκότους και χάους! Θρησκευτική ελευθερία; Τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα των πολιτών; Όλα είναι κόλπα συγκάλυψης του κακού!» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (8)]. «Μισείτε πραγματικά τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα; Ειλικρινά τον μισείτε; Γιατί σας έχω ρωτήσει τόσες φορές; Γιατί εξακολουθώ να σας κάνω αυτήν την ερώτηση ξανά και ξανά; Ποια είναι η εικόνα που έχετε για τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα στην καρδιά σας; Τον έχετε πραγματικά διαγράψει; Πραγματικά δεν τον θεωρείτε πατέρα σας; Όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει να αντιλαμβάνονται την πρόθεσή Μου στις ερωτήσεις που κάνω. Δεν αποσκοπούν στο να προκαλέσουν την οργή των ανθρώπων ή να ξεσηκώσουν επανάσταση ανάμεσα στους ανθρώπους, ούτε στο να βοηθήσουν τον άνθρωπο να βρει τη δική του διέξοδο, παρά αποσκοπούν στο να δώσουν τη δυνατότητα σε όλους τους ανθρώπους να απελευθερωθούν από τα δεσμά του μεγάλου κόκκινου δράκοντα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 28). Υπό το φως των λόγων του Θεού, είδα ξεκάθαρα ότι το ΚΚΚ είναι ένας διάβολος που μισεί τον Θεό και Του αντιστέκεται. Κυματίζει το λάβαρο της «θρησκευτικής ελευθερίας», ενώ συλλαμβάνει και καταδιώκει παντού όσους πιστεύουν στον Θεό. Χρησιμοποιεί κάθε είδους αβάσιμες φήμες για να παραπλανήσει τους ανθρώπους, και τους κάνει να πιστεύουν στα διαβολικά του λόγια και να αντιστέκονται στον Θεό. Σκέφτηκα τους αδελφούς και τις αδελφές που είχαν συλληφθεί και διωχθεί από το ΚΚΚ και αναγκάστηκαν να φύγουν από τα σπίτια τους. Τόσες αρμονικές οικογένειες είχαν διαλυθεί από τις αβάσιμες φήμες και τις απάτες του. Ωστόσο, το ΚΚΚ κατηγορεί τα θύματα, και λέει ότι οι πιστοί στον Θεό δεν θέλουν τις οικογένειές τους. Σαν να φωνάζει ο κλέφτης: “Σταμάτα, κλέφτη!” Είδα καθαρά τη μοχθηρή και άσχημη ουσία του ΚΚΚ και έγινε ακόμα πιο έντονη η αποφασιστικότητά μου να επιδιώξω την αλήθεια και να ακολουθήσω τον Θεό ως το τέλος. Αποφάσισα να ακολουθήσω τον Θεό, όσο και αν με καταδίωκε το ΚΚΚ!

Τις νύχτες, στεκόμουν μόνη στο μπαλκόνι και συλλογιζόμουν τον καιρό που ήμουν πιστή στον Θεό. Είχα απολαύσει πολύ τη χάρη του Θεού, καθώς και το πότισμα και τη θρέψη των λόγων Του, κατάλαβα κάποιες αλήθειες και βρήκα ένα στήριγμα. Ήξερα ότι η ζωή μου θα είχε αξία μόνο αν πίστευα και ακολουθούσα τον Θεό. Όταν, όμως, σκέφτηκα ότι θα διαλυόταν ο γάμος για τον οποίο είχα δουλέψει τόσο σκληρά, ένιωσα να διστάζω μέσα μου. Προσευχήθηκα λοιπόν στον Θεό: «Θεέ μου, θέλω να Σε ακολουθήσω, αλλά δεν μπορώ να αφήσω την οικογένειά μου. Σε παρακαλώ, δώσε μου πίστη και δύναμη να αγωνιστώ και να ελευθερωθώ από τους περιορισμούς της σάρκας». Μετά, σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Η ζωή της ανθρωπότητας έχει δοθεί από τον Θεό· […] όλα όσα έχει τα έχει προσφέρει ο Θεός και ο Θεός είναι Αυτός τον οποίο πρέπει να ευχαριστεί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναγνωρίζοντας τις πλανεμένες απόψεις του μπορεί κανείς να αλλάξει πραγματικά). Έβλεπα πάντα τον σύζυγό μου ως ευεργέτη μου. Πίστευα ότι ήταν αυτός που μου έδινε κουράγιο να ζήσω και μου παρείχε έναν όμορφο γάμο. Το πίστευα αυτό τόσο που δεν τον μίσησα ακόμα κι όταν με παίδευε και μου αντιστεκόταν όταν άρχισα να πιστεύω στον Θεό. Όταν δεν έκανα το καθήκον μου, προσπαθούσα να βρω χρόνο να του μαγειρέψω κάτι καλό, κι ήθελα να του ξεπληρώσω το χρέος μου. Τα λόγια του Θεού με έκαναν να κατανοήσω ότι ο Θεός μού είχε δώσει όλα όσα είχα, κι ότι αυτός ο γάμος ήταν επίσης αποτέλεσμα της κυριαρχίας και όσων είχε καθορίσει ο Θεός. Τον Θεό έπρεπε να ευχαριστήσω! Όταν το σκέφτηκα αυτό, χαλάρωσα, κι έφυγε επιτέλους το βάρος που είχα μέσα μου τόσα χρόνια. Ευχαρίστησα τον Θεό μέσα από την καρδιά μου!

Μετά από αυτό, διάβασα άλλο ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού και άρχισα να διακρίνω κάπως την ουσία του συζύγου μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Όποιος δεν αναγνωρίζει τον Θεό είναι εχθρός· δηλαδή, οποιοσδήποτε δεν αναγνωρίζει τον ενσαρκωμένο Θεό —είτε είναι μέσα είτε έξω από αυτό το ρεύμα— είναι ένας αντίχριστος! Ποιος είναι ο Σατανάς, ποιοι είναι οι δαίμονες και ποιοι είναι οι εχθροί του Θεού, αν όχι οι ανθιστάμενοι που δεν πιστεύουν στον Θεό; Δεν είναι αυτοί που είναι επαναστατικοί απέναντι στον Θεό; Δεν είναι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι πιστεύουν, κι όμως στερούνται αλήθειας; Δεν είναι εκείνοι που αναζητούν απλώς να αποκτήσουν ευλογίες, ενώ δεν είναι σε θέση να καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό; Εξακολουθείς να συναναστρέφεσαι με αυτούς τους δαίμονες σήμερα και να τους φέρεσαι με συνείδηση και αγάπη, μα, σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν έχεις καλές προθέσεις προς τον Σατανά; Δεν έχεις γίνει ένα με τους δαίμονες; Αν οι άνθρωποι έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο και εξακολουθούν να αδυνατούν να διακρίνουν το καλό από το κακό, και συνεχίζουν να είναι στοργικοί και ελεήμονες στα τυφλά, χωρίς να επιθυμούν καθόλου να αναζητήσουν τις προθέσεις του Θεού ή να είναι σε θέση να εκλαμβάνουν, με οποιοδήποτε τρόπο, τις προθέσεις του Θεού ως δικές τους, τότε η κατάληξή τους θα είναι ακόμα πιο καταστροφική. Όποιος δεν πιστεύει στον ενσαρκωμένο Θεό είναι εχθρός του Θεού. Αν τρέφεις συνείδηση και αγάπη προς έναν εχθρό, δεν στερείσαι του αισθήματος της δικαιοσύνης; Εάν είσαι σε σύμπνοια με εκείνους τους οποίους απεχθάνομαι και με τους οποίους διαφωνώ, και όμως τρέφεις αγάπη ή προσωπικά συναισθήματα προς αυτούς, τότε δεν είσαι επαναστατικός; Δεν αντιστέκεσαι σκόπιμα στον Θεό; Μήπως ένα τέτοιο άτομο κατέχει την αλήθεια; Εάν οι άνθρωποι τρέφουν συνείδηση προς τους εχθρούς, αγάπη για τους δαίμονες και έλεος για τον Σατανά, τότε δεν διαταράσσουν σκόπιμα το έργο του Θεού; […] Το πρότυπο με το οποίο οι άνθρωποι κρίνουν τους άλλους ανθρώπους βασίζεται στη συμπεριφορά τους. Όσοι έχουν καλή συμπεριφορά είναι δίκαιοι, ενώ όσοι έχουν αποτρόπαια συμπεριφορά είναι κακοί. Το πρότυπο, με το οποίο ο Θεός κρίνει τους ανθρώπους βασίζεται στο κατά πόσο η ουσία τους υποτάσσεται σε Αυτόν ή όχι· όποιος υποτάσσεται στον Θεό είναι δίκαιος άνθρωπος, ενώ κάποιος που δεν υποτάσσεται είναι εχθρός και κακός, ανεξάρτητα από το αν η συμπεριφορά αυτού του ατόμου είναι καλή ή κακή, κι ανεξάρτητα από το αν όσα λέει είναι ορθά ή εσφαλμένα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). Ο Θεός φανέρωνε ότι όλοι όσοι δεν Τον αναγνωρίζουν είναι διάβολοι και Σατανάδες· είναι εχθροί του Θεού. Ο Θεός κοιτάζει την ουσία των ανθρώπων, ενώ εγώ κοίταζα μόνο την εξωτερική εμφάνιση. Είδα ότι ο σύζυγός μου χειριζόταν τα πάντα καλά τόσο μέσα όσο και έξω από το σπίτι, ότι ήταν ευγενικός με τους συγγενείς και τους φίλους, ότι βοηθούσε όσους χρειάζονταν τη βοήθειά του, και ότι δεν μου γύρισε την πλάτη παρά το ότι δεν μπορούσα να μείνω έγκυος, και νόμιζα ότι ήταν καλός άνθρωπος απ’ αυτούς που σπανίζουν σε αυτόν τον κόσμο. Ωστόσο, αφότου ανακάλυψε ότι πίστευα στον Θεό, φανέρωσε τη βίαιη πλευρά του· λες κι έγινε άλλος άνθρωπος. Για να με κάνει να εγκαταλείψω την πίστη μου, υιοθέτησε κάθε είδους μέσο για να με εκφοβίσει και να με δελεάσει. Έφτασε στο σημείο να με εκβιάσει και με διαζύγιο. Είδα ότι ο σύζυγός μου είχε την ουσία ενός διαβόλου που μισούσε την αλήθεια και τον Θεό. Συνειδητοποίησα, επίσης, ότι ο σύζυγός μου ήταν καλός μαζί μου στο παρελθόν μόνο επειδή ήμουν πρόθυμη να δαπανήσω τον εαυτό μου για την οικογένειά μας χωρίς να παραπονιέμαι και επειδή άκουγα ό,τι έλεγε, πράγμα που ικανοποιούσε τη ματαιοδοξία του ως σοβινιστής που ήταν. Αφότου βρήκα τον Θεό, κατάλαβα κάποιες αλήθειες και ανέπτυξα τις δικές μου ιδέες. Όταν αρνήθηκα να τον ακούσω και να παρατήσω την πίστη μου, ξεκίνησε να με παιδεύει και να μου πηγαίνει κόντρα. Όταν η σύλληψή μου επηρέασε την υπόληψη και τα συμφέροντά του, με απείλησε με διαζύγιο. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν καθόλου καλός μαζί μου, κι αυτό με δίδαξε ότι δεν υπάρχει αληθινή αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. Όλα έχουν να κάνουν με συμφέροντα και συναλλαγές. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Οι πιστοί και οι άπιστοι δεν είναι συμβατοί· αντίθετα, αντιτίθενται ο ένας στον άλλο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). Συνειδητοποίησα ότι, σε αυτό το μονοπάτι της πίστης μου στον Θεό, ήταν γραφτό να χωρίσω από τον σύζυγό μου. Και να προσπαθούσαμε να μείνουμε μαζί, δεν θα ήμασταν ευτυχισμένοι, και θα επηρεαζόταν η πίστη μου στον Θεό και η απόδοσή μου στο καθήκον μου. Η πίστη μου στον Θεό δεν χωρούσε συμβιβασμούς. Κάποια στιγμή ο σύζυγός μου με ρώτησε αν είχα πάρει την απόφασή μου, και εγώ είπα: «Επιλέγω να πιστεύω στον Θεό». Όταν το άκουσε αυτό, ο σύζυγός μου κούνησε το κεφάλι του και είπε με απόγνωση: «Έχω πραγματικά εξαντλήσει όλα τα περιθώρια· δεν μπορώ να συγκριθώ με τον Θεό σου. Σου εύχομαι τα καλύτερα». Μέσα από την καρδιά μου, ευχαρίστησα σιωπηλά τον Θεό. Μετά από αυτό, καταπιαστήκαμε γρήγορα με τις διαδικασίες του διαζυγίου. Τη στιγμή που βγήκα από το Γραφείο Πολιτικών Υποθέσεων, έβγαλα έναν βαθύ αναστεναγμό ανακούφισης. Από εκείνη την ημέρα, μπορούσα επιτέλους να πιστεύω στον Θεό ελεύθερα.

Αυτή η εμπειρία με βοήθησε να δω το πραγματικό μου ανάστημα και με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι μόνο τα λόγια του Θεού μπορούν να αλλάξουν και να σώσουν τους ανθρώπους. Ευχαριστώ τον Θεό που με πήρε μακριά από την οικογένειά μου και με απελευθέρωσε, ώστε να μπορώ να δαπανώ ολημερίς τον εαυτό μου για Εκείνον, να επιδιώκω την αλήθεια και να κάνω το καθήκον μου ως δημιουργημένο ον.