Από της Νάνσι, Ινδία

Τον Σεπτέμβριο του 2021, ήμουν πρωτοετής. Παρακολουθούσαμε τα μαθήματα μόνο διαδικτυακά λόγω της πανδημίας. Ωστόσο, αυτές οι συνθήκες μού επέτρεψαν να γνωρίσω μια αδελφή στο διαδίκτυο, η οποία με προσκάλεσε να παρευρεθώ σε διαδικτυακές συναθροίσεις. Όταν η αδελφή αυτή μού κατέθεσε μαρτυρία ότι ο Κύριος Ιησούς είχε επιστρέψει, και ότι Αυτός ήταν ο Παντοδύναμος Θεός, ενθουσιάστηκα. Στη διάρκεια της έρευνάς μου, διάβασα πολλά από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού και επιβεβαίωσα το έργο του Θεού των έσχατων ημερών. Ανυπομονούσα να κηρύξω το ευαγγέλιο σε περισσότερους ανθρώπους και στον νου μου ήρθε η οικογένειά μου. Σκέφτηκα: «Σίγουρα θα χαρούν πολύ αν μάθουν ότι ο Κύριος έχει επιστρέψει». Προσκάλεσα τους γονείς και τη γιαγιά μου να παρευρεθούν σε μια συνάθροιση, αλλά είχαν πιστέψει τις αβάσιμες φήμες στο διαδίκτυο, επομένως κανένας τους δεν ήταν πρόθυμος να αναζητήσει και να ερευνήσει. Μου είπαν μάλιστα το εξής: «Μην παρακολουθείς συναθροίσεις της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού. Αρκεί που πηγαίνεις στη θρησκευτική εκκλησία», και μου ζήτησαν να επικεντρωθώ στις σπουδές μου. Καθώς εγώ επέμεινα να πιστεύω στον Παντοδύναμο Θεό, οι γονείς μου έγιναν έξαλλοι. Συχνά άρπαζαν το κινητό μου και δεν μου επέτρεπαν να παρακολουθώ συναθροίσεις στο διαδίκτυο. Πολλές φορές, ήθελα να πάρω πίσω το τηλέφωνό μου, αλλά ο πατέρας μου ήταν ευέξαπτος και συχνά μου φώναζε και μάλιστα με χτυπούσε. Μια φορά, με πέταξε έξω, σέρνοντάς με από τα μαλλιά. Η μητέρα μου το είδε αλλά δεν τον σταμάτησε. Μάλιστα, με έβρισε λέγοντας ότι το άξιζα και ότι με είχε εξαπατήσει ένας ψευδόχριστος. Ήξερα ότι δεν είχα παραπλανηθεί. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Τότε εάν τις είπη προς υμάς· Ιδού εδώ είναι ο Χριστός ή εδώ, μη πιστεύσητε· διότι θέλουσιν εγερθή ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και θέλουσι δείξει σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσωσιν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς» (Κατά Ματθαίον 24:23-24). Οι ψευδόχριστοι μπορούν μόνο να μιμηθούν το προηγούμενο έργο του Θεού και να δείξουν μεγάλα σημεία και τέρατα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Ωστόσο, ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλιός. Δεν επαναλαμβάνει το έργο που έκανε προηγουμένως. Ο Θεός εργάζεται σύμφωνα με τις ανάγκες της ανθρωπότητας. Τις έσχατες ημέρες, ο Παντοδύναμος Θεός εκφράζει την αλήθεια για να κάνει το έργο της κρίσης, καθάροντας την ανθρωπότητα από τη διαφθορά της. Ωστόσο, οι ψευδόχριστοι δεν μπορούν να εκφράσουν την αλήθεια, πόσο μάλλον να καθάρουν ή να σώσουν ανθρώπους. Αυτό συμβαίνει επειδή οι ψευδόχριστοι δεν κατέχουν την αλήθεια. Επιπλέον, διαβάζοντας τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού εκείνη την περίοδο, κατανόησα πολλές αλήθειες και μυστήρια που δεν κατανοούσα πριν: Έμαθα για τα μυστήρια του σχεδίου διαχείρισης του Θεού διάρκειας 6.000 ετών και για την ενσάρκωσή Του. Έμαθα, επίσης, πώς εργάζεται ο Θεός για να οδηγήσει τους ανθρώπους, πώς τους εξαγνίζει, πώς αλλάζει τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις, πώς τους ταξινομεί ανάλογα με το είδος τους, κ.λπ. Από τα λόγια που έχει εκφράσει ο Παντοδύναμος Θεός, πίστεψα ακλόνητα ότι ο Κύριος Ιησούς είχε επιστρέψει· Αυτός είναι ο Παντοδύναμος Θεός. Είπα στους γονείς μου: «Ό,τι και να γίνει, δεν θα σταματήσω να πιστεύω στον Παντοδύναμο Θεό». Η μητέρα μου με χαστούκισε όταν είδε ότι επέμενα να πιστεύω στον Παντοδύναμο Θεό. Πρώτη φορά με χτυπούσε η μητέρα μου, και καταρρακώθηκα. Έβαλα τα κλάματα.

Τις επόμενες τέσσερις μέρες, οι γονείς μου αρνούνταν να μου δώσουν πίσω το τηλέφωνό μου. Μου είπαν να μην πάω στο πανεπιστήμιο και να μείνω σπίτι για να κάνω δουλειές και να φροντίσω τον μικρότερο αδερφό και την αδερφή μου. Με προειδοποίησαν, επίσης, να μην τους αναφέρω τίποτα που να έχει να κάνει με την πίστη στον Θεό. Ήμουν κάπως αδύναμη μπροστά σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Ένιωσα ότι κανείς δεν με καταλάβαινε. Δεν κατανοούσα την πρόθεση του Θεού. Γιατί ο Θεός να κανονίσει ένα τέτοιο περιβάλλον για εμένα; Θέλησα μάλιστα να σταματήσω να παρακολουθώ συναθροίσεις και να κάνω το καθήκον μου. Θυμήθηκα δύο χωρία των λόγων του Θεού: «Σε κάθε βήμα του έργου που επιτελεί ο Θεός πάνω στους ανθρώπους, εξωτερικά φαίνεται να είναι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων, σαν να γεννιούνται από ανθρώπινες ρυθμίσεις ή από ανθρώπινη αναστάτωση. Αλλά στα παρασκήνια, κάθε στάδιο του έργου και ό,τι συμβαίνει είναι ένα στοίχημα του Σατανά ενώπιον του Θεού και απαιτεί από τους ανθρώπους να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους προς τον Θεό. Πάρε τη δοκιμασία του Ιώβ για παράδειγμα: Στα παρασκήνια, ο Σατανάς έβαζε ένα στοίχημα με τον Θεό. Aυτό που συνέβη στον Ιώβ ήταν οι πράξεις των ανθρώπων και η αναστάτωση των ανθρώπων. Πίσω από κάθε βήμα του έργου που κάνει ο Θεός σ’ εσάς είναι το στοίχημα του Σατανά με τον Θεό —πίσω από όλα αυτά υπάρχει μια μάχη. […] Όλα όσα κάνουν οι άνθρωποι απαιτούν από αυτούς να πληρώσουν κάποιο τίμημα στις προσπάθειές τους. Χωρίς πραγματικές δυσκολίες, δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τον Θεό, δεν πλησιάζουν καν στο να ικανοποιήσουν τον Θεό και τσαμπουνούν απλά κούφια συνθήματα!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). «Μην αποκαρδιώνεσαι, μην είσαι αδύναμος, κι Εγώ θα σου διασαφηνίσω τα πράγματα. Ο δρόμος για τη βασιλεία δεν είναι τόσο ομαλός· τίποτα δεν είναι τόσο απλό! Θέλεις οι ευλογίες να σου έρχονται εύκολα, έτσι δεν είναι; Σήμερα, όλοι θα έχουν να αντιμετωπίσουν πικρές δοκιμασίες. Χωρίς τέτοιες δοκιμασίες, η στοργική καρδιά που έχετε για Μένα δεν θα δυναμώσει κι εσείς δεν θα έχετε αληθινή αγάπη για Μένα. Ακόμη κι αν αυτές οι δοκιμασίες αποτελούνται απλώς από περιστάσεις ήσσονος σημασίας, όλοι πρέπει να τις περάσουν· απλώς η ένταση των δοκιμασιών θα ποικίλλει. Οι δοκιμασίες αποτελούν ευλογία από Εμένα, και πόσοι από εσάς έρχεστε συχνά ενώπιόν Μου και ικετεύετε γονυπετείς για τις ευλογίες Μου; Ανόητα παιδιά! Πάντα νομίζετε ότι μερικά ευοίωνα λόγια λογίζονται ως ευλογία Μου, όμως δεν αναγνωρίζετε ότι η πίκρα είναι μία από τις ευλογίες Μου. Όσοι μοιράζονται την πίκρα Μου, σίγουρα θα μοιραστούν τη γλυκύτητά Μου. Αυτή είναι η υπόσχεσή Μου και η ευλογία Μου σ’ εσάς» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 41). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν δύναμη και κατανόησα ότι, παρόλο που φαινομενικά οι γονείς μου με χτυπούσαν, με έβριζαν και μου έπαιρναν το τηλέφωνο για να σταματήσω να πιστεύω στον Θεό, στην ουσία πίσω από όλα αυτά κρύβονταν τα τεχνάσματα του Σατανά. Το ίδιο συνέβη και στον Ιώβ. Ο Σατανάς έβαλε με διάφορους τρόπους σε πειρασμό τον Ιώβ, κάνοντάς τον να χάσει τα παιδιά και την περιουσία του, και καλύπτοντας το σώμα του με πληγές. Ο στόχος του Σατανά ήταν να κάνει τον Ιώβ να απαρνηθεί τον Θεό, αλλά ο Ιώβ δεν απαρνήθηκε το όνομα του Θεού. Αντιθέτως, συνέχισε να υμνεί το όνομά Του και έμεινε σταθερός στη μαρτυρία του σ’ Εκείνον. Πίσω από όλα αυτά που με βρήκαν κρύβονταν τα σχέδια του Σατανά, και μάλιστα με την άδεια του Θεού. Παρόλο που ήμουν αδύναμη, ήθελα να μείνω σταθερή στη μαρτυρία μου στον Θεό. Όσο κι αν με χτυπούσαν οι γονείς μου και όποια μέτρα κι αν χρησιμοποιούσαν για να με εμποδίσουν, πρέπει να πιστεύω στον Θεό και να κάνω το καθήκον μου. Δεν θα άφηνα τα σχέδια του Σατανά να πετύχουν. Ένιωσα ότι ήταν πολύ δύσκολο να πιστεύω στον Θεό στο σπίτι και δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στο καθήκον μου. Έτσι, αποφάσισα να φύγω.

Αυτό που συνέβη στη συνέχεια δεν ήταν τόσο απλό όσο νόμιζα. Αφού έφυγα, οι γονείς μου ανέφεραν την υπόθεση στην αστυνομία, λέγοντας πως είμαι αγνοούμενη και πως, αν κάποιος με έβλεπε, να καλούσε την αστυνομία. Ανησυχούσα πως αν συνεχιζόταν αυτό, θα έβαζε σε μπελάδες τους αδελφούς, τις αδελφές μου και την εκκλησία. Έτσι, τους πήρα τηλέφωνο και τους είπα ότι κάποια μέρα θα επέστρεφα. Αρνήθηκαν να σταματήσουν. Πήγαν στο σπίτι μιας αδελφής και τη ρώτησαν πού ήμουν. Έφτασαν μάλιστα σε σημείο να την απειλήσουν. Προκειμένου να μην μπλέξω την αδελφή μου, δεν είχα άλλη επιλογή παρά να επιστρέψω σπίτι. Όταν έφτασα σπίτι, είδα ότι είχαν μαζευτεί πολλοί χωρικοί και συγγενείς. Οι γονείς μου είχαν φωνάξει τα κανάλια. Οι δημοσιογράφοι με ρώτησαν: «Πού ήσουν; Γιατί έφυγες από τους γονείς σου; Γιατί δεν επέστρεψες σπίτι;» Είπαν, επίσης, πολλά δυσάρεστα πράγματα, ισχυρίστηκαν ότι ήμουν ασεβής προς τους γονείς μου, ανυπάκουη κόρη, και ότι δεν με ένοιαζαν οι σπουδές. Εκείνη την εποχή, όλοι γύρω μου ήταν άπιστοι. Κανείς δεν με καταλάβαινε. Ένιωσα μόνη κι έρημη. Γι’ αυτό, προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό: «Θεέ μου, ό,τι κι αν συμβεί στη συνέχεια, δώσε μου κουράγιο για να αντιμετωπίσω όλα αυτά». Σκέφτηκα ένα χωρίο των λόγων του Θεού που είχα διαβάσει παλιότερα: «Πρέπει να υποφέρεις για την αλήθεια, πρέπει να θυσιαστείς για την αλήθεια, πρέπει να υπομείνεις με ταπείνωση για την αλήθεια και πρέπει να υποστείς περισσότερα βάσανα προκειμένου να κερδίσεις περισσότερη αλήθεια. Αυτό πρέπει να κάνεις. Δεν πρέπει να πετάξεις την αλήθεια για χάρη της απόλαυσης της οικογενειακής αρμονίας, και δεν πρέπει να χάσεις μια ζωή αξιοπρέπειας και ακεραιότητας για χάρη μιας προσωρινής απόλαυσης. Θα πρέπει να ακολουθήσεις όλα όσα είναι όμορφα και καλά και θα πρέπει να επιδιώξεις ένα πιο ουσιώδες μονοπάτι στη ζωή» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι πρέπει να υποφέρω και να υπομείνω τον εξευτελισμό για την αλήθεια, ότι πρέπει να έχω πίστη στον Θεό, και ότι δεν μπορώ ποτέ να εγκαταλείψω την πίστη μου στον Παντοδύναμο Θεό. Ο Θεός υπέφερε πολλά για να σώσει την ανθρωπότητα. Καταδικάστηκε και διώχθηκε από την κυβέρνηση του ΚΚΚ, και απορρίφθηκε από μια ολόκληρη γενιά. Ο Θεός θυσίασε πάρα πολλά για την ανθρωπότητα. Απολάμβανα το πότισμα και την παροχή τόσο πολλών από τα λόγια του Θεού· τι ψυχή έχει λίγη ταλαιπωρία; Επιπλέον, όσο υπέμενα αυτόν τον πόνο, ο Θεός ήταν δίπλα μου. Ο Θεός με οδηγούσε και με καθοδηγούσε. Όταν το κατανόησα αυτό, η καρδιά μου γέμισε πίστη και δύναμη, και δεν ένιωθα πλέον μόνη. Επίσης, δεν με ένοιαζε πλέον τι γνώμη είχαν αυτοί οι άνθρωποι για εμένα. Ο θείος και η οικογένειά μου με πίεσαν να δώσω συνέντευξη. Ό,τι κι αν έλεγα, δεν με πίστευαν. Αργότερα, η οικογένειά μου άρχισε να με παρακολουθεί. Κλείδωναν την πόρτα από έξω ακόμα και όταν κοιμόμουν. Ήμουν πολύ στενοχωρημένη. Δεν είχα κάνει κάτι κακό. Απλώς πίστευα στον Θεό και έκανα το καθήκον μου, κι εκείνοι μου φέρονταν έτσι.

Κάποια στιγμή που ένιωθα στενοχωρημένη και πονούσα, ο μικρότερος αδερφός μου ήρθε ξαφνικά στο δωμάτιό μου λέγοντας ότι ήθελε να μου κάνει παρέα. Μου έδωσε ένα παλιό κινητό και με βοήθησε να συνδεθώ στο διαδίκτυο. Είδα ένα βίντεο με τα λόγια του Θεού με τίτλο: «Την ομορφιά του Θεού μπορείς να τη γνωρίσεις μόνο βιώνοντας επίπονες δοκιμασίες». Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πόσο ακριβώς αγαπάς τον Θεό σήμερα; Και πόσα ακριβώς ξέρεις για όλα όσα έχει κάνει μέσα σου ο Θεός; Αυτά είναι τα πράγματα που θα πρέπει να μάθεις. Όταν έρθει ο Θεός στη γη, όλα όσα έχει κάνει στον άνθρωπο και όσα έχει επιτρέψει στον άνθρωπο να δει είναι ώστε ο άνθρωπος να Τον αγαπήσει και να Τον γνωρίσει πραγματικά. Το ότι ο άνθρωπος είναι ικανός να υποφέρει για τον Θεό και ότι κατάφερε να φθάσει μέχρι εδώ είναι, από μια άποψη, χάρη στην αγάπη του Θεού, και από την άλλη, είναι χάρη στη σωτηρία του Θεού· επίσης, είναι χάρη στην κρίση και στο έργο του παιδέματος που έχει επιτελέσει ο Θεός στον άνθρωπο. Εάν εσείς δεν έχετε κριθεί, παιδευτεί και δοκιμαστεί από τον Θεό, και αν ο Θεός δεν σας έχει κάνει να υποφέρετε, τότε, με κάθε ειλικρίνεια, δεν αγαπάτε στ’ αλήθεια τον Θεό. Όσο μεγαλύτερο είναι το έργο του Θεού μέσα στον άνθρωπο και όσο περισσότερο υποφέρει ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο αποδεικνύεται πόσο σημαντικό είναι το έργο του Θεού, και τόσο περισσότερο μπορεί η καρδιά του ανθρώπου να αγαπήσει αληθινά τον Θεό. Πώς φτάνει κανείς να μάθει ν’ αγαπά τον Θεό; Χωρίς ταλαιπωρίες και ραφινάρισμα, χωρίς επίπονες δοκιμασίες —και αν, επιπλέον, όλα όσα έδινε ο Θεός στον άνθρωπο ήταν χάρη, αγάπη και έλεος— θα ήσουν ικανός να φτάσεις σε σημείο να αγαπάς αληθινά τον Θεό; Από τη μία, κατά τις δοκιμασίες του Θεού, ο άνθρωπος μαθαίνει τις αδυναμίες του και βλέπει ότι είναι ασήμαντος, ποταπός τιποτένιος, ότι δεν έχει τίποτα, δεν είναι τίποτα. Από την άλλη, κατά τις δοκιμασίες ο Θεός διαμορφώνει για τον άνθρωπο ορισμένα περιβάλλοντα, μέσα στα οποία ο άνθρωπος μπορεί να βιώσει καλύτερα την ομορφιά του Θεού. Παρόλο που ο πόνος είναι μεγάλος, και πολλές φορές ανυπόφορος —φθάνοντας, μάλιστα, μέχρι το σημείο της συντριπτικής θλίψης— όταν τον βιώσει, ο άνθρωπος βλέπει πόσο όμορφο είναι το έργο του Θεού σ’ αυτόν, και μόνο πάνω σ’ αυτό το θεμέλιο γεννιέται στον άνθρωπο αληθινή αγάπη για τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού»). Παρόλο που ένιωθα αδύναμη σε αυτό το αδιέξοδο, τα λόγια του Θεού μού έδωσαν έμπνευση. Κατανόησα πως αν ό,τι μου συνέβαινε κυλούσε ομαλά και δεν αντιμετώπιζα καμία δυσκολία, και το μόνο που λάμβανα ήταν η χάρη, το έλεος και η αγάπη του Θεού, τότε δεν θα κατανοούσα σχεδόν καθόλου το έργο του Θεού. Τα βάσανα και οι δοκιμασίες είχαν ως στόχο να οδηγήσουν στην τελείωση την πίστη μου στον Θεό. Ένιωσα ότι δεν μπορούσα να αντέξω να με περιορίζει και να με διώκει η οικογένειά μου, ούτε να με υποτιμούν και να με μειώνουν οι άνθρωποι γύρω μου. Ήταν σαν να ζούσα σε μια φυλακή από όπου δεν μπορούσα να αποδράσω. Ωστόσο, μέσα από αυτό το περιβάλλον, συνειδητοποίησα τις ελλείψεις μου. Είδα ότι ήμουν υπερβολικά αδύναμη, με πολύ μικρό ανάστημα. Όταν ξεκίνησα να πιστεύω στον Παντοδύναμο Θεό, ένιωθα ότι είχα μεγάλη πίστη, και ότι μπορούσα να αντιμετωπίσω ό,τι κι αν μου συνέβαινε. Ωστόσο, όταν βρέθηκα πραγματικά αντιμέτωπη με βάσανα και δυσκολίες, ένιωσα ότι ήταν πολύ δύσκολο, και μάλιστα παραπονιόμουν μέσα μου που ο Θεός επέτρεψε να με βρει ένα τέτοιο περιβάλλον. Εκείνη τη στιγμή, κατανόησα πραγματικά τις ελλείψεις μου και κατάλαβα ότι μόνο αν βίωνα ένα βασανιστικό περιβάλλον θα μπορούσα να κατανοήσω αληθινά τον εαυτό μου και να αγαπήσω πραγματικά τον Θεό.

Αργότερα, οι γονείς μου με πήγαν με το ζόρι σε έναν πάστορα και του ζήτησαν να προσευχηθεί για εμένα. Με ανάγκασαν, επίσης, να μελετήσω τη Βίβλο μαζί τους, προσπαθώντας να με κάνουν να εγκαταλείψω την πίστη μου στον Παντοδύναμο Θεό. Είπαν: «Έχεις παραπλανηθεί. Είσαι ο άσωτος υιός. Αν μπορείς να γυρίσεις πίσω και να επιστρέψεις στο πλευρό των γονιών σου, ο Κύριος θα συνεχίσει να σε φυλάει. Αν συνεχίσεις να επαναστατείς, ο Κύριος δεν θα σε φυλάει. Πρέπει να είσαι ευσεβές και καλό παιδί, και να τιμάς και να αγαπάς τους γονείς σου. Τώρα βαδίζεις στο λάθος μονοπάτι!» Ήξερα ότι αυτό ήταν ο πειρασμός του Σατανά. Είπαν ότι είχα παραπλανηθεί και ότι πίστευα σε λάθος πράγματα, αλλά εγώ είχα κατανοήσει κάποιες αλήθειες μέσα από την ανάγνωση των λόγων του Παντοδύναμου Θεού και πίστευα ακλόνητα ότι ο Κύριος Ιησούς είχε επιστρέψει· Αυτός είναι ο Παντοδύναμος Θεός. Άκουσα τη φωνή του Θεού και επέστρεψα στον οίκο Του. Δεν είχα παραπλανηθεί. Ήξερα ότι δεν είναι εύκολο να πιστεύει κανείς στον αληθινό Θεό. Ήταν όπως τότε, την Εποχή της Χάριτος, που οι άνθρωποι πίστευαν στον Κύριο Ιησού. Εκείνο τον καιρό, πολλοί άνθρωποι έλεγαν ότι ήταν λάθος να πιστεύει κανείς στον Κύριο Ιησού, και κάποιοι ακολούθησαν τους Φαρισαίους και Τον απέρριψαν. Ωστόσο, στο τέλος, ο Κύριος Ιησούς ολοκλήρωσε το έργο της σταύρωσης και της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας. Οι μαθητές που Τον ακολούθησαν δεν νοιάζονταν για τη γνώμη των άλλων. Ήταν πρόθυμοι να υπομείνουν τα βάσανα και να θυσιάσουν τη ζωή τους προκειμένου να ακολουθήσουν τον Κύριο μέχρι τέλους. Τώρα που είχα ακούσει τη φωνή του Θεού και είχα κατανοήσει πολλές αλήθειες και μυστήρια, δεν ήθελα να επιστρέψω ξανά στη θρησκεία. Στη θρησκεία δεν υπάρχει νέο φως ούτε έργο του Αγίου Πνεύματος. Ποτέ δεν θα αποκτήσει κανείς την αλήθεια και τη ζωή από τη θρησκεία. Τα έλεγαν αυτά μόνο και μόνο για να με αποτρέψουν να ακολουθήσω τον Θεό, αλλά εμένα δεν με επηρέαζαν ούτε στο ελάχιστο.

Μια βδομάδα αργότερα, οι γονείς μου με πίεσαν να ξαναπάω στο πανεπιστήμιο. Η μητέρα μου διέδιδε συχνά αβάσιμες φήμες για να καταδικάσει τον Θεό και με έλεγε ανυπάκουη. Οι συμφοιτητές μου με είχαν παρεξηγήσει, είχαν σχηματίσει άσχημη άποψη για εμένα και με υποτιμούσαν. Ακόμα και ο πρύτανης είπε: «Είσαι επικεφαλής στην εκκλησία; Μη ζητάς από τους συμφοιτητές σου να παρακολουθήσουν τις συναθροίσεις σου. Η μητέρα σου νοιάζεται τόσο πολύ για εσένα. Θα πρέπει να επικεντρωθείς στις σπουδές σου και να υπακούς τους γονείς σου. Διαφορετικά, θα αποβληθείς από το πανεπιστήμιο. Αν θέλεις να πιστεύεις στον Θεό, μπορείς να πας στη θρησκευτική εκκλησία και να προσευχηθείς στον Ιησού εκεί. Αυτό φτάνει». Οι γονείς μου και ο πρύτανης δεν με άφηναν να παρακολουθήσω τις συναθροίσεις της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού. Βρήκαν κάποιον για να με παρακολουθεί κάθε μέρα. Με παρακολουθούσαν όλοι: οι καθηγητές, οι συμφοιτητές, οι φίλοι, η οικογένειά μου, ακόμα και οι φύλακες του πανεπιστημίου. Οι γονείς μου πάντα με άφηναν και με έπαιρναν από το πανεπιστήμιο στην ώρα μου. Αν η μητέρα μου αργούσε να τελειώσει τη δουλειά της, ζητούσε από τους φύλακες του πανεπιστημίου να με παρακολουθούν. Έπρεπε να περιμένω τη μητέρα μου κοντά στο γραφείο του πρύτανη. Η μητέρα μου φοβόταν ότι θα συνέχιζα να πιστεύω στον Θεό και με προειδοποίησε: «Αν σε ξαναδώ να πιστεύεις στον Θεό, θα το πω στην αστυνομία και θα συλλάβουν όποιον άλλον πιστεύει στον Παντοδύναμο Θεό μαζί σου»! Όταν το άκουσα αυτό, σκέφτηκα μέσα μου: «Είσαι εσύ μητέρα μου; Ελέγχεις τα πάντα γύρω μου και δεν νοιάζεσαι καθόλου για το πώς αισθάνομαι εγώ». Η θεία μου είπε επίσης: «Αν τολμήσεις να σκεφτείς να το σκάσεις, θα σου σπάσουμε τα πόδια. Να δούμε τότε πού θα πας!» Εκείνη την περίοδο, δεν μπορούσα να παρακολουθήσω συναθροίσεις ούτε να κάνω το καθήκον μου. Πονούσα πολύ κάθε μέρα. Κάποιες φορές, σκεφτόμουν μάλιστα: «Καλύτερα να πεθάνω παρά να ζω έτσι». Συνειδητοποίησα ότι αυτές οι σκέψεις προέρχονταν από τον Σατανά, γι’ αυτό είπα μέσα μου: Ό,τι κι αν συμβεί, πρέπει να βασιστώ στον Θεό για να το αντιμετωπίσω.

Αργότερα, συνάντησα τη φίλη μου στο πανεπιστήμιο. Και εκείνη πιστεύει στον Παντοδύναμο Θεό. Μου έδωσε το τηλέφωνό της και μου ζήτησε να επικοινωνήσω με την Αδελφή Κλόι. Η Αδελφή Κλόι μου αφηγήθηκε την υπόθεση της ταινίας «Η ιστορία μου, η ιστορία μας», όπου αδελφοί διέδιδαν τα λόγια του Θεού στη φυλακή. Είπε: «Κάποιοι από αυτούς τους αδελφούς ήταν φυλακισμένοι για δέκα χρόνια. Δεν είχαν ούτε καθήκον ούτε εκκλησιαστική ζωή, αλλά ποτέ δεν έχασαν την πίστη τους στον Θεό. Προσεύχονταν συνεχώς στον Θεό και βασίζονταν πάνω Του στη φυλακή, και είδαν τις πράξεις Του και ένιωσαν την αγάπη και την καθοδήγησή Του». Σκέφτηκα τους αδελφούς στη φυλακή. Κάποιοι βρίσκονταν εκεί μια δεκαετία, ενώ εγώ αντιμετώπιζα μονάχα εμπόδια και περιορισμούς από την οικογένειά μου. Συνειδητοποίησα ότι δεν έπρεπε να είμαι τόσο αδύναμη. Έπρεπε και εγώ να έχω πίστη στον Θεό. Διάβασα μερικές παραγράφους από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Όταν οι άνθρωποι υποβάλλονται σε δοκιμασίες, είναι φυσιολογικό να είναι αδύναμοι, ή να έχουν αρνητικότητα μέσα τους, ή να στερούνται διαύγειας όσον αφορά τις προθέσεις του Θεού ή το μονοπάτι άσκησης. Γενικά, όμως, πρέπει να έχεις πίστη στο έργο του Θεού και, όπως και ο Ιώβ, να μην αρνείσαι τον Θεό. Παρόλο που ο Ιώβ ήταν αδύναμος και αναθεμάτισε την ημέρα που γεννήθηκε, δεν αρνήθηκε πως όλα όσα έχουν οι άνθρωποι από τότε που γεννιούνται τα παρέχει ο Ιεχωβά και πως ο Ιεχωβά είναι, επίσης, Αυτός που μπορεί να τα πάρει πίσω. Σε όποιες δοκιμασίες κι αν υποβλήθηκε, διατήρησε αυτήν την πεποίθηση. Κατά τις εμπειρίες των ανθρώπων, όποιο κι αν είναι το είδος εξευγενισμού στο οποίο υποβάλλονται από τα λόγια του Θεού, αυτό που θέλει ο Θεός είναι, γενικά, η πίστη τους και η καρδιά τους που αγαπά τον Θεό. Αυτό που οδηγεί στην τελείωση όταν εργάζεται έτσι είναι η πίστη, η αγάπη και η αποφασιστικότητα των ανθρώπων. Ο Θεός επιτελεί το έργο της τελείωσης πάνω στους ανθρώπους και αυτοί δεν μπορούν να το δουν ή να το αγγίξουν· υπό αυτές τις συνθήκες, απαιτείται πίστη. Όταν κάτι δεν είναι ορατό δια του γυμνού οφθαλμού, απαιτείται πίστη. Όταν δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τις αντιλήψεις σου, απαιτείται πίστη. Όταν δεν έχεις διαύγεια σχετικά με το έργο του Θεού, αυτό που απαιτείται από σένα είναι να έχεις πίστη, και να τηρείς ακλόνητη στάση και να παραμένεις σταθερός στη μαρτυρία σου. Όταν ο Ιώβ έφτασε σ’ αυτό το σημείο, ο Θεός τού εμφανίστηκε και του μίλησε. Τουτέστιν, μόνο όταν έχεις πίστη, θα είσαι σε θέση να δεις τον Θεό. Όταν έχεις πίστη, θα σε οδηγήσει ο Θεός στην τελείωση, ενώ αν δεν έχεις πίστη, δεν θα μπορεί να το κάνει αυτό. […] Σε τι αναφέρεται η πίστη; Πίστη είναι η γνήσια πεποίθηση και η ειλικρινής καρδιά που θα πρέπει να κατέχουν οι άνθρωποι όταν δεν μπορούν να δουν ή να αγγίξουν κάτι, όταν το έργο του Θεού δεν συνάδει με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, όταν υπερβαίνει τα ανθρώπινα όρια. Γι’ αυτήν την πίστη μιλώ Εγώ» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όσοι πρόκειται να οδηγηθούν στην τελείωση πρέπει να υποβληθούν σε εξευγενισμό). «Όταν αντιμετωπίζεις αληθινά προβλήματα της ζωής, πώς πρέπει να γνωρίζεις και να κατανοείς την εξουσία και την κυριαρχία του Θεού; Όταν είσαι αντιμέτωπος με αυτά τα προβλήματα και δεν γνωρίζεις πώς να τα κατανοήσεις, να τα χειριστείς και να τα βιώσεις, ποια στάση πρέπει να υιοθετείς για να επιδείξεις ότι έχεις την πρόθεση και την επιθυμία να υποταχθείς στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, καθώς και την πραγματικότητα αυτής της υποταγής; Πρώτα, πρέπει να μάθεις να περιμένεις· έπειτα, πρέπει να μάθεις να αναζητάς· στη συνέχεια, πρέπει να μάθεις να υποτάσσεσαι. Το να “περιμένεις” σημαίνει να περιμένεις τον χρόνο του Θεού, να περιμένεις τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που Αυτός έχει διευθετήσει για σένα, όπως και να περιμένεις να σου αποκαλυφθούν σταδιακά οι προθέσεις Του. Το να “αναζητάς” σημαίνει να εξετάζεις και να κατανοείς τις φιλόπονες προθέσεις του Θεού μέσω των ανθρώπων, των γεγονότων και των πραγμάτων που Αυτός έχει ενορχηστρώσει, να κατανοείς τις αλήθειες που σχετίζονται με αυτά, να κατανοείς τι πρέπει να κατορθώσουν οι άνθρωποι και ποιες οδούς πρέπει να ακολουθούν, να κατανοείς ποια αποτελέσματα και ποια κατορθώματα έχει ο Θεός σκοπό να επιτύχει στους ανθρώπους. Το να “υποτάσσεσαι”, φυσικά, αναφέρεται στο να δέχεσαι τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που έχει ενορχηστρώσει ο Θεός, να δέχεσαι την κυριαρχία Του και, μέσα από αυτά, να βιώνεις πώς ο Δημιουργός κυριαρχεί στη μοίρα του ανθρώπου, πώς παρέχει στον άνθρωπο τη ζωή Του, πώς ενσωματώνει την αλήθεια μέσα στον άνθρωπο» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ΄). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα πως όταν βρέθηκα αντιμέτωπη με τις διώξεις και τα εμπόδια που μου έβαζαν η οικογένεια και οι καθηγητές μου, παρόλο που ήμουν αδύναμη, δεν έπρεπε να χάσω την πίστη μου στον Θεό, να Τον απαρνηθώ ή να κάνω παράπονα γι’ Αυτόν. Έπρεπε να μιμηθώ τον Ιώβ. Παρόλο που ο Ιώβ καταράστηκε τη μέρα που γεννήθηκε, όταν ήρθε αντιμέτωπος με δοκιμασίες, δεν απαρνήθηκε ποτέ τον Θεό ούτε παραπονέθηκε για Εκείνον. Εγώ, όμως, παραπονιόμουν συνεχώς για τον Θεό μπροστά σε αυτές τις διώξεις. Γιατί άφησε να πέσουν πάνω μου όλα αυτά; Ήμουν πρόθυμη να κάνω το καθήκον μου, επομένως γιατί έπεσαν πάνω μου όλα αυτά τα βάσανα και οι εξευτελισμοί; Δεν ήθελα να ζήσω μέσα σε αυτές τις συνθήκες και θέλησα να αποδράσω. Δεν μπορούσα να υποταχθώ στον Θεό υπό αυτές τις συνθήκες. Ωστόσο, τα λόγια του Θεού δηλώνουν ρητά ότι, όταν μας βρίσκουν κάποιες συνθήκες, πρέπει πρώτα να περιμένουμε και μετά να αναζητούμε και να υποτασσόμαστε. Πρέπει να μάθω να περιμένω, να αναζητώ την πρόθεση του Θεού, και τέλος να αποδεχτώ και να υποταχθώ σε όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που έχει ρυθμίσει ο Θεός. Ό,τι ρυθμίζει ο Θεός είναι καλό. Πρέπει να προσευχηθώ περισσότερο και να εμπιστευτώ τα πάντα στον Θεό. Προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό: «Θεέ μου, παρόλο που αυτά τα περιβάλλοντα μού φαίνονται δύσκολα και νιώθω αδύναμη μέσα μου, τα λόγια Σου μού έδωσαν δύναμη και έφεραν γαλήνη στην καρδιά μου. Είμαι πρόθυμη να εμπιστευτώ τα πάντα σ’ Εσένα».

Τις επόμενες μέρες, η μητέρα μου εξακολουθούσε να αντιστέκεται και να καταδικάζει τον Παντοδύναμο Θεό. Κάθε απόγευμα, τους έβαζε όλους να προσευχηθούν για εμένα, και μάλιστα βλασφημούσε τον Θεό στις προσευχές της. Τα λόγια της έπεφταν σαν μαχαιριά στην καρδιά μου. Δεν μπορούσα να αντέξω αυτά τα λόγια που καταδίκαζαν και αντιστέκονταν στον Θεό. Και ήταν και ο πατέρας μου. Με έβριζε και με έδερνε όποτε μεθούσε, επειδή πίστευα στον Θεό. Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Σήμερα, αυτοί που αναζητούν κι αυτοί που δεν αναζητούν είναι δύο εντελώς διαφορετικοί τύποι ανθρώπων, των οποίων οι προορισμοί είναι επίσης πολύ διαφορετικοί. Εκείνοι που επιδιώκουν τη γνώση της αλήθειας και κάνουν πράξη την αλήθεια είναι εκείνοι στους οποίους ο Θεός θα φέρει σωτηρία. Εκείνοι που δεν γνωρίζουν την αληθινή οδό είναι οι δαίμονες και οι εχθροί· είναι οι απόγονοι του αρχαγγέλου και θα αποτελέσουν αντικείμενα καταστροφής. Ακόμη και όσοι είναι ευσεβείς πιστοί ενός ασαφούς Θεού δεν είναι επίσης δαίμονες; […] Όποιος δεν πιστεύει στον ενσαρκωμένο Θεό είναι δαιμονικός και επιπλέον θα καταστραφεί. Εκείνοι που έχουν πίστη, αλλά δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, αυτοί που δεν πιστεύουν στον ενσαρκωμένο Θεό κι εκείνοι που δεν πιστεύουν καθόλου στην ύπαρξη του Θεού, θα γίνουν κι αυτοί αντικείμενα καταστροφής. Όλοι όσοι επιτραπεί να παραμείνουν, είναι άνθρωποι που έχουν υποστεί την οδύνη του ραφιναρίσματος και παρέμειναν σταθεροί· είναι άνθρωποι που έχουν πραγματικά υπομείνει δοκιμασίες. Όποιος δεν αναγνωρίζει τον Θεό είναι εχθρός· δηλαδή, οποιοσδήποτε δεν αναγνωρίζει τον ενσαρκωμένο Θεό —είτε είναι μέσα είτε έξω από αυτό το ρεύμα— είναι ένας αντίχριστος! Ποιος είναι ο Σατανάς, ποιοι είναι οι δαίμονες και ποιοι είναι οι εχθροί του Θεού, αν όχι οι ανθιστάμενοι που δεν πιστεύουν στον Θεό; Δεν είναι αυτοί που είναι επαναστατικοί απέναντι στον Θεό;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι οι γονείς μου κι εγώ βαδίζουμε σε εντελώς διαφορετικά μονοπάτια. Οι γονείς μου δεν αποδέχτηκαν τον ενσαρκωμένο Θεό, και μάλιστα Τού αντιστέκονταν και Τον καταδίκαζαν. Συγκεκριμένα, η μητέρα μου βλασφημούσε συνεχώς τον Θεό και Τον καταδίκαζε. Κατά βάθος, αντιστέκονται στον Θεό· είναι εχθροί του Θεού, διάβολοι και Σατανάδες. Στο τέλος, θα υποστούν την καταστροφή από τον Θεό. Δεν μπορούσα πλέον να είμαι δέσμιά τους.

Διάβασα άλλο ένα χωρίο των λόγων του Παντοδύναμου Θεού: «Ανεξάρτητα από το πόσο “δυνατός” είναι ο Σατανάς, ανεξάρτητα από το πόσο θρασύς και φιλόδοξος είναι, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη ικανότητα έχει να προξενεί ζημιές, ανεξάρτητα από το πόσο ευρείας κλίμακας είναι οι τεχνικές που χρησιμοποιεί για να διαφθείρει και να παρασύρει τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο έξυπνα είναι τα κόλπα και τα σχέδια με τα οποία τρομοκρατεί τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο ευμετάβλητη είναι η μορφή του, ποτέ δεν μπόρεσε να δημιουργήσει ούτε ένα έμψυχο ον, ποτέ δεν μπόρεσε να θέσει νόμους και κανόνες για την ύπαρξη όλων των πραγμάτων και ποτέ δεν μπόρεσε να κυβερνήσει ή να ελέγξει κανένα αντικείμενο, είτε έμψυχο ή άψυχο. Στο σύμπαν και στο στερέωμα, δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος ή αντικείμενο που να έχει γεννηθεί από τον Σατανά, ή που να υπάρχει εξαιτίας του. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος ή αντικείμενο που αυτός κυβερνά ή ελέγχει. Αντιθέτως, ο Σατανάς όχι μόνο είναι αναγκασμένος να ζει υπό την κυριαρχία του Θεού, αλλά και πρέπει να υποταχθεί σε όλες τις εντολές και τις προσταγές του Θεού. Χωρίς την άδεια του Θεού, είναι δύσκολο για τον Σατανά να ακουμπήσει ακόμα και μια σταγόνα νερό ή έναν κόκκο άμμου πάνω στη γη. Χωρίς την άδεια του Θεού, ο Σατανάς δεν μπορεί ούτε να κινήσει τα μυρμήγκια πάνω στη γη, πόσο μάλλον τους ανθρώπους, που δημιουργήθηκαν από τον Θεό. Στα μάτια του Θεού, ο Σατανάς είναι κατώτερος και από τα κρινάκια στο βουνό, τα πουλιά που πετούν στον αέρα, τα ψάρια στη θάλασσα και τις κάμπιες στη γη. Ο ρόλος του περιορίζεται στο να υπηρετεί όλα τα πράγματα, να υπηρετεί την ανθρωπότητα και να υπηρετεί το έργο του Θεού και το σχέδιο διαχείρισής Του. Ανεξάρτητα από τη μοχθηρότητα της φύσης του και τη διαβολικότητα της ουσίας του, το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει είναι να συμμορφώνεται υπάκουα με το καθήκον του: δηλαδή να υπηρετεί τον Θεό και να αποτελεί ένα αντιθετικό στοιχείο προς τον Θεό. Αυτή είναι η ουσία και η θέση του Σατανά. Η ουσία του δεν συνδέεται με τη ζωή, δεν συνδέεται με τη δύναμη και δεν συνδέεται με την εξουσία. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα παιχνίδι στα χέρια του Θεού, μια απλή μηχανή που υπηρετεί τον Θεό!» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν πίστη και δύναμη. Τώρα, περιβαλλόμουν από ανθρώπους που δεν πίστευαν στον Θεό, και οι γονείς μου εύρισκαν κάθε λογής τρόπο για να με εμποδίσουν να πιστεύω σε Αυτόν. Με παρακολουθούσαν κάθε μέρα, στο πανεπιστήμιο και στο σπίτι, και χρησιμοποιούσαν διάφορες πλεκτάνες και μεθόδους για να με εμποδίσουν να διαβάζω τα λόγια του Θεού ή να προσεύχομαι. Έλεγχαν απόλυτα τη ζωή μου. Ωστόσο, τα λόγια του Θεού μού έδωσαν ελπίδα. Κατανόησα ότι όσο δυνατοί κι αν έδειχναν φαινομενικά, ο Θεός είναι κυρίαρχος και υπεύθυνος για τα πάντα. Ό,τι έχει να κάνει μ’ εμένα, είναι στα χέρια του Θεού. Όπως κι αν χρησιμοποιεί ο Σατανάς την οικογένειά μου για να με αναστατώσει, απλώς παρέχει υπηρεσία στον Θεό. Αν δεν συνέβαιναν αυτά τα πράγματα, δεν θα είχα διακρίνει την ουσία της οικογένειάς μου που αντιστεκόταν στον Θεό. Οι διώξεις που βίωσα στα χέρια της οικογένειάς μου ενίσχυσαν ακόμα περισσότερο την απόφασή μου να ακολουθήσω τον Θεό. Όσο δύσκολο κι αν ήταν, θα βασιζόμουν στον Θεό και θα έμενα σταθερή στη μαρτυρία μου. Όταν το κατανόησα αυτό, δεν φοβόμουν πλέον μέσα μου.

Αργότερα, καθώς είχα πάρα πολλές σημειώσεις από τα μαθήματα, οι γονείς μου μου αγόρασαν έναν φορητό υπολογιστή. Επειδή η σχολή ήταν γεμάτη με κάμερες κλειστού κυκλώματος και οι φίλοι και οι συμφοιτητές μου με παρακολουθούσαν, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να παίρνω τον φορητό υπολογιστή στην τουαλέτα και να τον συνδέω στο Wi-Fi του κολεγίου για να βλέπω βίντεο με βιωματικές μαρτυρίες και ύμνους για τον Θεό. Η οικογένειά μου ζήτησε από τους φίλους μου να με παρακολουθούν, επομένως δεν μπορούσα να διαβάζω ελεύθερα τα λόγια του Θεού ούτε να ζω εκκλησιαστική ζωή, πόσο μάλλον να εκπληρώσω το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος. Ένιωθα ότι αυτού του είδους η ζωή δεν είχε κανένα νόημα. Έτσι, μια μέρα, ξημερώματα, το έσκασα από το σπίτι. Ξέφυγα πια από τα δεσμά της οικογένειάς μου, και μπορώ να ζω τη ζωή της εκκλησίας με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Μπορώ να διαβάζω ελεύθερα τα λόγια του Θεού και να κάνω το καθήκον μου, και η καρδιά μου είναι απόλυτα γαλήνια και απελευθερωμένη. Είμαι απέραντα ευγνώμων στον Θεό που με έσωσε!