11. Αναζήτησε και θα βρεις
Η κόρη μου γεννήθηκε με επιληψία. Μαζί με τον άντρα μου ψάξαμε παντού να βρούμε θεραπεία και κάναμε ό,τι μπορούσαμε, αλλά εκείνη δεν καλυτέρευε. Ενώ πονούσα και βρισκόμουν σε αδιέξοδο, κάποιος μου κήρυξε το ευαγγέλιο, κι έτσι άρχισα να πιστεύω στον Κύριο Ιησού. Σύντομα η κατάσταση της κόρης μου βελτιώθηκε, και άρχισαν να πιστεύουν στον Κύριο κι ο άντρας μου με τη μητέρα του. Αργότερα, ο άντρας μου έγινε κήρυκας, ενώ εγώ φιλοξενούσα συναθροίσεις στο σπίτι για τους συνεργάτες της εκκλησίας.
Το 1997, ήρθαν στο σπίτι μου πιστοί της Αστραπής της Ανατολής και κατέθεσαν μαρτυρία στον άντρα μου και σ’ εμένα, ότι ο Κύριος Ιησούς έχει ήδη επιστρέψει, ότι είχε ενσαρκωθεί και έκανε νέο έργο, και ότι το όνομά Του ήταν Παντοδύναμος Θεός. Αναρωτήθηκα πώς ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο. Η Βίβλος λέει: «Και δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν» (Πράξεις Αποστόλων 4:12). «Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αυτός χθές και σήμερον και εις τους αιώνας» (Προς Εβραίους 13:8). Το όνομα του Κυρίου Ιησού είναι για πάντα αναλλοίωτο. Πώς γίνεται λοιπόν να ονομάζεται Παντοδύναμος Θεός; Πώς γίνεται να κάνει νέο έργο; Εκείνη τη στιγμή δεν μπόρεσα να το αποδεχτώ και δεν ήμουν διατεθειμένη να τους δώσω καμία σημασία. Λίγο καιρό αργότερα, ήρθαν για να μας κηρύξουν και πάλι το ευαγγέλιο, αλλά εγώ ήμουν ανένδοτη και δεν άκουγα. Σκέφτηκα: «Η Βίβλος λέει ξεκάθαρα ότι το όνομα του Κυρίου Ιησού είναι για πάντα αναλλοίωτο, αλλά εσείς λέτε ότι ο Κύριος έχει έρθει και ονομάζεται Παντοδύναμος Θεός. Αυτό δεν συνάδει με τη Βίβλο. Ό,τι κι αν λέτε, δεν θα το αποδεχτώ». Ούτε ο άντρας μου τους άκουσε και δεν αποδέχτηκε αυτά που έλεγαν.
Το 2002, ο άντρας μου πήγε για να κηρύξει. Όταν επέστρεψε, μου είπε ενθουσιασμένος: «Σου έχω καλά νέα. Ο Κύριος Ιησούς, τον οποίο περιμέναμε, επέστρεψε! Ο Παντοδύναμος Θεός για τον οποίο κατέθεσε μαρτυρία η Αστραπή της Ανατολής είναι ο Κύριος Ιησούς που επέστρεψε! Το έξι χιλιάδων ετών σχέδιο διαχείρισης του Θεού χωρίζεται σε τρία στάδια: Το πρώτο ήταν το έργο της Εποχής του Νόμου, που ο Ιεχωβά Θεός διακήρυξε τον νόμο για να καθοδηγήσει τον άνθρωπο στην επίγεια ζωή του. Το δεύτερο ήταν το έργο της Εποχής της Χάριτος, όταν ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε και λύτρωσε την ανθρωπότητα. Το τρίτο είναι το έργο της Εποχής της Βασιλείας, που ο Παντοδύναμος Θεός εκφράζει πολλές αλήθειες και κάνει το έργο της κρίσης και της παίδευσης, διορθώνοντας την αμαρτωλή φύση του ανθρώπου, καθαίροντάς τον ολοκληρωτικά και σώζοντάς τον, και οδηγώντας τον τελικά σε έναν όμορφο προορισμό. Αυτά τα τρία στάδια έργου είναι το πλήρες έργο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου, και κάθε ένα είναι βασικό». Ο άντρας μου μου είπε πολλά πράγματα. Εμένα όμως μου φάνηκαν ασύλληπτα. Αναρωτήθηκα: «Πώς μπόρεσες να αποδεχτείς την Αστραπή της Ανατολής; Κηρύττεις τόσο πολλά χρόνια. Πώς είναι δυνατόν να εξαπατηθείς από αυτούς; Διαβάσαμε τη Βίβλο όλη μέρα. Η Επιστολή προς Γαλάτας 1:6-7 λέει: “Θαυμάζω ότι τόσον ταχέως μεταφέρεσθε από εκείνου, όστις σας εκάλεσε διά της χάριτος του Χριστού, εις άλλο ευαγγέλιον, το οποίον δεν είναι άλλο, αλλ’ υπάρχουσί τινές, οι οποίοι σας ταράττουσι και θέλουσι να μετατρέψωσι το ευαγγέλιον του Χριστού”. Και υπάρχει και η Επιστολή προς Εβραίους 13:8: “Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αυτός χθές και σήμερον και εις τους αιώνας”. Αυτά τα εδάφια δηλώνουν σαφώς ότι το όνομα του Κυρίου Ιησού δεν θα αλλάξει ποτέ. Ωστόσο, οι πιστοί της Αστραπής της Ανατολής λένε ότι το όνομα του Θεού είναι Παντοδύναμος Θεός. Δεν αλλάζουν δηλαδή το όνομα του Θεού; Δεν διαστρεβλώνουν το ευαγγέλιο του Χριστού; Πώς μπορείς να πιστέψεις κάτι τέτοιο; Πρέπει πάντα να διατηρούμε το όνομα του Κυρίου στην πίστη μας προς Αυτόν. Το όνομα του Κυρίου δεν μπορεί να αλλάξει!» Ήξερα ότι, καθώς ο άντρας μου είχε βαθιά γνώση της Βίβλου και ήταν καλός στο κήρυγμα, δεν θα μπορούσα να τον πείσω, και ότι όταν αφοσιωνόταν σε κάτι, κανείς δεν μπορούσε να του αλλάξει γνώμη. Έτσι, δεν είπα τίποτα. Σκέφτηκα: «Δεν θα το αποδεχτώ, όσο καλά κι αν τα λες! Ο Κύριος Ιησούς μάς έδωσε τόσο πολλή χάρη. Δεν γίνεται με τίποτα να Τον προδώσω. Θα ακολουθήσω τον Κύριο μέχρι τέλους, ακόμα κι αν πρέπει να χωρίσουμε!» Έτσι, του είπα: «Αν συνεχίσεις να κηρύττεις για τον Κύριο Ιησού, τότε θα σε ακούσω. Είμαστε ακόμα οικογένεια. Αν, όμως, αρχίσεις να κηρύττεις για την Αστραπή της Ανατολής, τότε τράβα τον δρόμο σου κι εγώ τον δικό μου —θα βαδίζουμε χωριστά». Βλέποντάς με να αρνούμαι πεισματικά να ακούσω, ο άντρας μου κούνησε απελπισμένος το κεφάλι του και δεν είπε τίποτε άλλο.
Αργότερα, κήρυξε το ευαγγέλιο σε άτομα του δόγματός μας. Αναπάντεχα, ο Φενγκ, ο πιο στενός συνεργάτης του στην εκκλησία, τον πέταξε έξω με τις κλοτσιές. Μετά από αυτό, ο Φενγκ και οι άλλοι άρχισαν να κλειδώνουν τα μέρη συνάντησης και δεν επέτρεπαν στους πιστούς να ακούσουν τι είχε να πει ο άντρας μου. Μου είπαν: «Ο άντρας σου αποδέχτηκε την Αστραπή της Ανατολής. Μην τον ακούς. Λοξοδρόμησε στην πίστη του!» Είπα: «Δεν το έχω αποδεχτεί, αλλά κάποια πράγματα που λέει συμφωνούν με τη Βίβλο». Όταν το είπα αυτό, έγιναν επιφυλακτικοί απέναντί μου. Μίλαγαν για εμένα πίσω από την πλάτη μου και έλεγαν: «Ο άντρας της πιστεύει τώρα στον Παντοδύναμο Θεό, επομένως δεν πρέπει να έχουμε πάρε-δώσε μαζί της!» «Είναι πιθανό να επηρεαστεί με τον καιρό. Σίγουρα θα το αποδεχτεί!» Ένιωσα πολύ αδικημένη όταν το άκουσα. Όσο κι αν εξηγούσα και ορκιζόμουν μάλιστα ότι δεν είχα αποδεχτεί την Αστραπή της Ανατολής, εκείνοι δεν με πίστευαν. Όποτε πήγαινα σε ένα μέρος συνάντησης, η έκφρασή τους άλλαζε. Ήταν επιφυλακτικοί απέναντί μου και φοβόντουσαν ότι μπορεί να παραπλανούσα άλλους πιστούς. Μάλιστα, ευχόντουσαν να μην ξαναπατήσω στις συναθροίσεις. Συνήθως, δεν τολμούσαν να μου μιλήσουν, σαν να είχα κάποια μολυσματική ασθένεια. Ένιωσα πολύ πληγωμένη και τα έβαλα με τον άντρα μου. Ένιωσα ότι η απόρριψή τους προς το πρόσωπό μου οφειλόταν σ’ εκείνον. Λυπήθηκα και ένιωσα να με πνίγει το δίκιο, και γι’ αυτό προσευχήθηκα στον Κύριο: «Κύριε, οι αδελφοί και οι αδελφές με απέρριψαν. Νιώθω τόσο πληγωμένη. Δεν ξέρω ποια είναι η πρόθεσή Σου». Για να αποδείξω ότι δεν είχα αποδεχτεί την Αστραπή της Ανατολής, όταν μια αδελφή που φιλοξενούσε συναθροίσεις αρρώστησε και πήγε στο νοσοκομείο, της αγόρασα επίτηδες ένα δώρο και πήγα να τη δω, ώστε να καταλάβει πόσο ειλικρινής ήμουν. Όταν, όμως, βγήκε από το νοσοκομείο, άρχισε και πάλι να με αγνοεί. Έτσι, αργότερα, σταμάτησα να πηγαίνω στις συναθροίσεις, και απλώς προσευχόμουν και διάβαζα τη Βίβλο στο σπίτι. Ο άντρας μου είδε πόσο δυστυχισμένη ήμουν και μου κατέθεσε μαρτυρία σχετικά με το νέο έργο του Θεού. Τον κατσάδιασα θυμωμένη, λέγοντάς του: «Αν δεν είχες αποδεχτεί την Αστραπή της Ανατολής, θα με είχε κάνει πέρα η εκκλησία; Θα με είχαν απορρίψει όλοι; Ακόμα και αν δεν με αφήνουν να πηγαίνω στις συναθροίσεις, δεν πρόκειται να πιστέψω στην Αστραπή της Ανατολής όπως εσύ! Θα διατηρήσω το όνομα του Κυρίου και δεν θα αρνηθώ ποτέ ότι ο Χριστός είναι ο Κύριός μου!» Όταν είδε ότι είχα τα νεύρα μου, δεν θύμωσε, αλλά αγχώθηκε και ανησύχησε. Αργότερα, έφερε δύο αδελφούς για να συναναστραφούν μαζί μου. Ένας από τους αδελφούς είπε γεμάτος ειλικρίνεια: «Αδελφή, ο Κύριος Ιησούς πράγματι έχει επιστρέψει και εκφράσει εκατομμύρια λόγια. Όλα αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια. Η σύγχυσή σου μπορεί να λυθεί με τα λόγια του Θεού. Απλώς άκου και θα μάθεις». Εκείνη τη στιγμή, το μόνο που με ένοιαζε ήταν το τι έκανα και δεν ήμουν διατεθειμένη να τους δώσω την παραμικρή προσοχή. Οι αδελφοί είδαν ότι δεν άκουγα, επομένως δεν τους έμενε να κάνουν κάτι άλλο παρά να φύγουν. Είδα πόσο αξιοπρεπείς, ακέραιοι και στοργικοί ήταν οι άνθρωποι από την Αστραπή της Ανατολής. Δεν θύμωσαν, παρόλο που τους περιφρονούσα κατάμουτρα, και συναναστράφηκαν με πολλή υπομονή μαζί μου. Ήταν σαφώς αληθινοί πιστοί. Αλλά πώς ήταν δυνατόν να πιστεύουν στην Αστραπή της Ανατολής; Δεν μπορούσα να το καταλάβω. Αργότερα, ο άντρας μου έφυγε ταξίδι για να κηρύξει το ευαγγέλιο. Ενώ ήταν μακριά, άνθρωποι μου κατέθεταν συνέχεια μαρτυρία για το νέο έργο του Θεού, αλλά δεν ήμουν διατεθειμένη να ακούσω. Όποτε ερχόταν κάποιος, κλείδωνα την πόρτα και κρυβόμουν μέσα στο σπίτι. Έβλεπαν την πόρτα κλειδωμένη και έφευγαν. Εκείνες τις μέρες, όποτε σκεφτόμουν τους ανθρώπους στην εκκλησία που με είχαν παρεξηγήσει και απορρίψει, ένιωθα πολύ πληγωμένη. Έκλαψα και εκμυστηρεύτηκα τον πόνο μου στον Κύριο πάρα πολλές φορές. Μια φορά, σκέφτηκα ξαφνικά: «Η εκκλησία δεν μου επιτρέπει να παρευρίσκομαι σε συναθροίσεις. Αν επιστρέψω στην εκκλησία τα καλά ποίμνια που έκλεψε η Αστραπή της Ανατολής, τότε οι αδελφοί και οι αδελφές μου θα πιστέψουν ότι δεν έχω προδώσει τον Κύριο». Στη σκέψη αυτή, ένα φως πλημμύρισε την καρδιά μου και προσευχήθηκα αμέσως στον Κύριο. «Κύριε, εξετάζεις εξονυχιστικά τα μύχια της καρδιάς μας και γνωρίζεις ότι Σου είμαι πιστή. Δεν έχω αποδεχτεί την Αστραπή της Ανατολής. Κύριε, η εκκλησία δεν με θέλει πια και πονάω. Δεν είμαι διατεθειμένη να μείνω σπίτι, νιώθοντας αδικημένη και παραμελημένη με αυτόν τον τρόπο. Κύριε, δώσε μου τη σοφία και τη δύναμη για να επιστρέψω το καλό ποίμνιο που έκλεψε η Αστραπή της Ανατολής πίσω στο όνομά Σου. Κύριε, σε παρακαλώ, βοήθησέ με!» Μόλις προσευχήθηκα, αποφάσισα να επικοινωνήσω με τα άτομα από την Αστραπή της Ανατολής για να τα αντιμετωπίσω στα ίσια, χρησιμοποιώντας τη Βίβλο για να τους αντικρούσω, και να επιστρέψω το ποίμνιο του Θεού. Έτσι, διάβαζα τη Βίβλο για αρκετές ώρες κάθε μέρα.
Μια μέρα, ενώ διάβαζα με ενθουσιασμό τις γραφές, είδα ξαφνικά ότι στο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο 17:24-25 έλεγε το εξής: «Διότι ως η αστραπή η αστράπτουσα εκ της υπ’ ουρανόν λάμπει εις την υπ’ ουρανόν, ούτω θέλει είσθαι και ο Υιός του ανθρώπου εν τη ημέρα αυτού. Πρώτον όμως πρέπει αυτός να πάθη πολλά και να καταφρονηθή από της γενεάς ταύτης». Έμεινα άφωνη. Γιατί αυτό το εδάφιο ακουγόταν διαφορετικό όταν το διάβαζα τώρα σε σύγκριση με πριν; Στοχάστηκα τα λόγια: «Πρώτον όμως πρέπει αυτός να πάθη πολλά και να καταφρονηθή από της γενεάς ταύτης». Πάντα πίστευα ότι αυτό αναφερόταν στον Κύριο Ιησού, επειδή στην Εποχή της Χάριτος, ο Θεός ενσαρκώθηκε για να γίνει ο Κύριος Ιησούς Χριστός και καταφρονήθηκε από αυτήν τη γενεά, σταυρώθηκε και υπέμεινε τεράστιο πόνο. Πώς γίνεται ο Κύριος να είπε «και να καταφρονηθή από της γενεάς ταύτης», ενώ προφήτευε την επιστροφή του Υιού του ανθρώπου; Μήπως αυτό αφορά τον Κύριο Ιησού πριν από 2000 χρόνια; Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο ένιωθα ότι όσα έλεγαν οι πιστοί της Αστραπής της Ανατολής συμφωνούσαν με τη Βίβλο. Σκέφτηκα επίσης τους πιστούς της Αστραπής της Ανατολής που κατέθεταν μαρτυρία ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι η δεύτερη ενσάρκωση του Θεού, τους ανθρώπους από όλα τα δόγματα που κρίνουν, και καταδικάζουν το έργο του Παντοδύναμου Θεού, και αντιστέκονται σ’ αυτό, και το κυβερνόν ΚΚΚ που κυνηγάει και διώκει την Αστραπή της Ανατολής με μεγαλύτερο μένος —αυτό δεν δείχνει ότι ο Παντοδύναμος Θεός υπομένει πολλά βάσανα και καταφρονείται από τη γενιά του; Θα μπορούσε η φράση «Πρώτον όμως πρέπει αυτός να πάθη πολλά και να καταφρονηθή από της γενεάς ταύτης» να αναφέρεται στον Παντοδύναμο Θεό; Είναι ο Παντοδύναμος Θεός ο Κύριος Ιησούς που επέστρεψε; Στη σκέψη αυτή, τρόμαξα: «Όχι! Μα είναι δυνατόν να αντιστεκόμουν στον Κύριο;» Μετά, όμως, σκέφτηκα: «Ασφαλώς και όχι! Το όνομα του Κυρίου είναι αναλλοίωτο!» Αλλά μετά, σκέφτηκα πάλι: «Το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Δεν μπορώ να καταδικάσω έτσι στα τυφλά την Αστραπή της Ανατολής. Πραγματικά, δεν πρέπει να αντισταθώ στον Κύριο». Μετά σκέφτηκα τα λόγια του Κυρίου: «Διότι πας ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή» (Κατά Ματθαίον 7:8). Ένιωσα ότι μου άνοιξαν τα μάτια και σκέφτηκα: «Ναι, πρέπει να αναζητήσω».
Θυμήθηκα ότι ο άντρας μου είχε ένα ευαγγελικό φυλλάδιο. Μου είχε πει: «Αυτό το βιβλίο μπορεί να ξεδιαλύνει κάθε σου απορία». Έτρεξα να βρω το βιβλίο αλλά πριν το διαβάσω, είπα μια προσευχή: «Κύριε, διαφώτισέ με και βοήθησέ με να διακρίνω το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου. Έχω μικρό ανάστημα και φοβάμαι μήπως παραπλανηθώ, αλλά φοβάμαι επίσης και να Σου αντισταθώ. Κύριε, προστάτευσέ με καθώς θα διαβάζω αυτό το βιβλίο σήμερα». Όταν προσευχήθηκα, άνοιξα το βιβλίο και έριξα μια ματιά. Πράγματι, περιείχε ερωτήσεις που ήθελα να κάνω. Η πρώτη ήταν για το όνομα του Θεού. Το βιβλίο έλεγε: «Στη Βίβλο, γράφει το εξής: “Και δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν” (Πράξεις Αποστόλων 4:12). Αυτό είναι απολύτως αληθές. Αλλά δεν μπορούσε να αποδείξει ότι ο Θεός μπορεί να ονομάζεται μόνο Ιησούς και ότι το όνομά Του δεν μπορεί να αλλάξει ποτέ. Όλοι μας θυμόμαστε ότι στην Παλαιά Διαθήκη, ο Ιεχωβά είχε πει: “Εγώ, εγώ είμαι ο Ιεχωβά και εκτός εμού σωτήρ δεν υπάρχει” (Ησαΐας 43:11). “Ιεχωβά … θέλει είσθαι το όνομά μου εις τον αιώνα και τούτο το μνημόσυνόν μου εις γενεάς γενεών” (Έξοδος 3:15). Και στην Καινή Διαθήκη, στις Πράξεις Αποστόλων 4:12, λέει: “Και δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν”. Η φράση “δι’ ουδενός άλλου” αναφέρεται σε οποιονδήποτε άλλον πέραν του Ιησού. Ποιο είναι, λοιπόν, το μοναδικό όνομα του Θεού —Ιεχωβά ή Ιησούς; Αρχικά, το όνομα του Θεού ήταν Ιεχωβά, αλλά μετά ήταν Ιησούς. Επομένως, δεν άλλαξε το όνομα του Θεού; Όταν ο Κύριος Ιησούς επιστρέφει τις έσχατες ημέρες, το όνομά του υφίσταται μια παρόμοια αλλαγή. Ας διαβάσουμε αυτήν την προφητεία στην Αποκάλυψη και τότε θα καταλάβουμε. Η Αποκάλυψη 3:12 λέει: “Όστις νικά, θέλω κάμει αυτόν στύλον εν τω ναώ του Θεού μου, και δεν θέλει εξέλθει πλέον έξω, και θέλω γράψει επ’ αυτόν το όνομα του Θεού μου και το όνομα της πόλεως του Θεού μου, της νέας Ιερουσαλήμ, ήτις καταβαίνει εκ του ουρανού από του Θεού μου, και το όνομά μου το νέον”. Αυτό προφητεύει ξεκάθαρα ότι όταν επιστρέψει ο Θεός τις έσχατες ημέρες, θα έχει νέο όνομα. Θα μπορούσε, λοιπόν, αυτό το νέο όνομα να είναι και πάλι Ιησούς; Πώς μπορεί να είναι νέο όνομα, αν εξακολουθεί να ονομάζεται Ιησούς;» Ένιωσα ότι αυτά τα λόγια ήταν πολύ λογικά, ότι συμφωνούσαν με τη Βίβλο και ότι δεν παρέκκλιναν από αυτήν. Είχα διαβάσει αυτά τα εδάφια πολλές φορές. Πώς γινόταν να μην είχα καταλάβει; Το όνομα Ιεχωβά ήταν το όνομα του Θεού την Εποχή του Νόμου. Το όνομα Ιησούς ήταν το όνομα του Θεού την Εποχή της Χάριτος. Και το Ιεχωβά και το Ιησούς ήταν ονόματα του Θεού. Αποκαλούνταν με διαφορετικά ονόματα σε διαφορετικές εποχές. Τα ονόματά Του αυτές τις δύο εποχές ήταν διαφορετικά. Στο παρελθόν πίστευα ότι το όνομα του Θεού ήταν αναλλοίωτο, αλλά αυτό δεν συμβάδισε με τα γεγονότα. Η Αποκάλυψη αναφέρει ότι ο Κύριος θα έχει «νέο όνομα». Φαίνεται ότι αυτό το «νέο όνομα» δεν αναφέρεται στον Κύριο Ιησού.
Στην απάντηση σε αυτήν την ερώτηση, το ευαγγελικό φυλλάδιο παρέθετε επίσης τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Σε κάθε εποχή, ο Θεός επιτελεί νέο έργο και αποκαλείται με νέο όνομα· πώς θα μπορούσε να επιτελεί το ίδιο έργο σε διαφορετικές εποχές; Πώς θα μπορούσε να μένει προσκολλημένος στα παλιά; Το όνομα του Ιησού ελήφθη για χάρη του έργου της λύτρωσης, άρα θα εξακολουθεί να αποκαλείται με το ίδιο όνομα όταν επιστρέψει κατά τις έσχατες ημέρες; Θα συνεχίσει να επιτελεί το έργο της λύτρωσης; Πώς γίνεται ο Ιεχωβά και ο Ιησούς να είναι ένα, αλλά να αποκαλούνται με διαφορετικά ονόματα σε διαφορετικές εποχές; Δεν οφείλεται στο γεγονός ότι η εποχή του έργου Τους είναι διαφορετική; Θα μπορούσε ένα και μόνο όνομα να αντιπροσωπεύει τον Θεό στην ολότητά Του; Σύμφωνα με τα παραπάνω, ο Θεός πρέπει να αποκαλείται με διαφορετικό όνομα σε διαφορετική εποχή και πρέπει να χρησιμοποιεί το όνομα για να αλλάξει την εκάστοτε εποχή και να την αντιπροσωπεύσει. Διότι κανένα όνομα δεν μπορεί να εκπροσωπήσει πλήρως τον ίδιο τον Θεό και κάθε όνομα μπορεί να αντιπροσωπεύει μόνο τη χρονική διάσταση της διάθεσης του Θεού σε μια δεδομένη εποχή. Το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να αντιπροσωπεύει το έργο Του» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το όραμα του έργου του Θεού (3)]. «“Ιεχωβά” είναι το όνομα που πήρα κατά τη διάρκεια του έργου Μου στο Ισραήλ, και σημαίνει ο Θεός των Ισραηλιτών (ο εκλεκτός λαός του Θεού) ο οποίος μπορεί να λυπηθεί τον άνθρωπο, να καταραστεί τον άνθρωπο και να καθοδηγήσει τη ζωή του ανθρώπου· ο Θεός που κατέχει μεγάλη δύναμη και είναι γεμάτος σοφία. Ο “Ιησούς” είναι ο Εμμανουήλ, που σημαίνει η προσφορά περί αμαρτίας που είναι γεμάτη αγάπη, γεμάτη συμπόνια, και που λυτρώνει τον άνθρωπο. Εκείνος έκανε το έργο της Εποχής της Χάριτος κι αντιπροσωπεύει την Εποχή της Χάριτος, και μπορεί να αντιπροσωπεύει μόνο ένα μέρος του έργου του σχεδίου διαχείρισης. […] Το όνομα του Ιησού ήρθε από την Εποχή της Χάριτος και υπήρξε εξαιτίας του έργου της λύτρωσης στην Εποχή της Χάριτος. Το όνομα του Ιησού υπήρξε για να επιτρέψει στους ανθρώπους της Εποχής της Χάριτος να ξαναγεννηθούν και να σωθούν, κι είναι ένα συγκεκριμένο όνομα για τη λύτρωση ολόκληρης της ανθρωπότητας. Έτσι, το όνομα Ιησούς αντιπροσωπεύει το έργο της λύτρωσης και υποδηλώνει την Εποχή της Χάριτος. Το όνομα Ιεχωβά είναι ένα συγκεκριμένο όνομα για τον λαό του Ισραήλ που έζησε κάτω από τον νόμο. Σε κάθε εποχή και σε κάθε στάδιο του έργου, το όνομά Μου δεν είναι αβάσιμο, αλλά έχει αντιπροσωπευτική σημασία: Κάθε όνομα αντιπροσωπεύει μία εποχή. Το “Ιεχωβά” αντιπροσωπεύει την Εποχή του Νόμου και είναι η τιμητική προσφώνηση με την οποία ο λαός του Ισραήλ αποκαλούσε τον Θεό που λάτρευε. Το “Ιησούς” αντιπροσωπεύει την Εποχή της Χάριτος και είναι το όνομα του Θεού όλων εκείνων που λυτρώθηκαν κατά την Εποχή της Χάριτος. Εάν ο άνθρωπος εξακολουθεί να λαχταρά την άφιξη του Ιησού του Σωτήρα κατά τις έσχατες ημέρες, και πιστεύει ότι θα έρθει με την εμφάνιση που είχε στην Ιουδαία, τότε όλο το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων χρόνων θα είχε σταματήσει στην Εποχή της Λύτρωσης και δεν θα μπορούσε να προχωρήσει περαιτέρω. Επιπλέον, οι έσχατες ημέρες δεν θα έφταναν ποτέ κι η εποχή δεν θα τελείωνε ποτέ» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Σωτήρας έχει ήδη επιστρέψει πάνω σ’ ένα «λευκό σύννεφο»). Όταν διάβασα αυτά τα λόγια, κατανόησα κάποια πράγματα. Το έργο του Θεού πηγαίνει πάντα μπροστά και το όνομα του Θεού αλλάζει πάντα παράλληλα με το έργο Του. Ο Θεός κάνει διαφορετικό έργο σε κάθε εποχή και αποκαλείται με διαφορετικό όνομα. Με το όνομά Του αλλάζει την εποχή και το όνομά Του αντιπροσωπεύει την εποχή. Ο Θεός αποκαλείται με διαφορετικά ονόματα σε διαφορετικές εποχές για να αντιπροσωπεύσει τις διαφορετικές διαθέσεις που εκφράζει σε κάθε εποχή. Στην Εποχή του Νόμου, ο Θεός διακήρυξε τον νόμο για να καθοδηγήσει τους Ισραηλίτες στην επίγεια ζωή τους. Και το όνομα Ιεχωβά αντιπροσωπεύει τη διάθεση μεγαλοπρέπειας, οργής, ελέους, ακόμα και κατάρας του Θεού προς τους ανθρώπους. Την Εποχή της Χάριτος, ο Θεός ενσαρκώθηκε για να γίνει ο Κύριος Ιησούς. Σταυρώθηκε και έγινε η προσφορά περί αμαρτίας για τον άνθρωπο. Το όνομα Ιησούς αντιπροσωπεύει τη σπλαχνική και στοργική διάθεση του Θεού. Παρόλο που είδα ότι το όνομα που λαμβάνει ο Θεός σε κάθε εποχή έχει νόημα, έλεγα ότι το έργο του Θεού και το όνομά Του δεν μπορούσαν να αλλάξουν ποτέ —δεν είχα οριοθετήσει τον Θεό;
Μετά, διάβασα άλλο ένα χωρίο των λόγων του Παντοδύναμου Θεού και το φως πλημμύρισε την καρδιά μου ακόμα περισσότερο. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Κάποτε Με έλεγαν Ιεχωβά, κάποτε ήμουν γνωστός στους ανθρώπους ως ο Μεσσίας και κάποτε οι άνθρωποι Με έλεγαν Ιησού Σωτήρα με αγάπη και εκτίμηση. Σήμερα δεν είμαι πια ο Ιεχωβά ή ο Ιησούς που γνώριζαν οι άνθρωποι στο παρελθόν. Αντιθέτως, είμαι ο Θεός που επέστρεψε τις έσχατες ημέρες, ο Θεός που θα φέρει την εποχή στο τέλος της· είμαι ο ίδιος ο Θεός που ανέρχεται από τα πέρατα της γης, γεμάτος με όλη τη διάθεσή Μου, γεμάτος εξουσία, τιμή και δόξα. Οι άνθρωποι δεν έχουν έρθει ποτέ σε επαφή μαζί Μου, δεν Με έχουν γνωρίσει ποτέ και είχαν πάντα άγνοια της διάθεσής Μου. Από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι και σήμερα, ούτε ένας άνθρωπος δεν Με έχει δει. Αυτός είναι ο Θεός που εμφανίζεται στους ανθρώπους τις έσχατες ημέρες, αλλά και που κρύβεται ανάμεσά τους. Κατοικεί ανάμεσα στους ανθρώπους, αληθινός και πραγματικός, σαν τον διάπυρο ήλιο και την καυτή φλόγα, γεμάτος με δύναμη, ξεχειλίζοντας από εξουσία. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος ούτε ένα πράγμα που δεν θα κριθεί από τα λόγια Μου κι ούτε ένας άνθρωπος ούτε ένα πράγμα που δεν θα εξαγνιστεί μέσα από την καύση της φωτιάς. Στο τέλος, όλα τα έθνη θα ευλογηθούν χάρη στα λόγια Μου, αλλά και θα συντριβούν εξαιτίας των λόγων Μου. Με αυτόν τον τρόπο, όλοι οι άνθρωποι τις έσχατες ημέρες θα δουν ότι είμαι ο Σωτήρας που επέστρεψε και ότι είμαι ο Παντοδύναμος Θεός που κατακτά όλη την ανθρωπότητα. Και όλοι θα δουν πως ήμουν κάποτε η προσφορά περί αμαρτίας για τον άνθρωπο, αλλά ότι τις έσχατες ημέρες έχω γίνει οι φλόγες του διάπυρου ήλιου που καίνε τα πάντα, καθώς και ο Ήλιος της δικαιοσύνης που αποκαλύπτει τα πάντα. Αυτό είναι το έργο Μου τις έσχατες ημέρες. Ονομάστηκα έτσι και φέρω μαζί Μου αυτήν τη διάθεση ώστε όλοι οι άνθρωποι να δουν ότι είμαι ο δίκαιος Θεός, ο διάπυρος ήλιος, η καυτή φλόγα, και ώστε όλοι να λατρεύουν Εμένα, τον έναν αληθινό Θεό, και να δουν το αληθινό Μου πρόσωπο: Δεν είμαι μόνο ο Θεός των Ισραηλιτών και δεν είμαι μόνο ο Λυτρωτής· αντιθέτως, είμαι ο Θεός όλων των πλασμάτων απ’ άκρη σ’ άκρη στους ουρανούς και τη γη και τις θάλασσες» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Σωτήρας έχει ήδη επιστρέψει πάνω σ’ ένα «λευκό σύννεφο»). Ένιωσα ότι αυτά τα λόγια ήταν απόλυτα έγκυρα· ότι ήταν τα λόγια του Θεού. Κατανόησα επίσης ότι τα ονόματα Ιεχωβά, Μεσσίας, Ιησούς και Παντοδύναμος Θεός ήταν όλα ονόματα του Θεού, ότι όλοι Τους είναι ο ένας Θεός, και ότι το όνομα Παντοδύναμος Θεός είναι το όνομα του Θεού τις έσχατες ημέρες. Αυτό εκπληρώνει αυτό που λέει η Βίβλος: «Εγώ είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος, λέγει ο Κύριος, ο ων και ο ην και ο ερχόμενος, ο παντοκράτωρ» (Αποκάλυψη 1:8). Ταράχτηκα πολύ όταν το σκέφτηκα. Οι Φαρισαίοι του παλιού καιρού ήταν προσκολλημένοι στα λόγια της Βίβλου, θεωρώντας πως κάποιος που δεν ονομάζεται Μεσσίας δεν μπορεί να είναι ο Θεός. Έτσι, σταύρωσαν τον Κύριο Ιησού και τιμωρήθηκαν από τον Θεό. Σε τι διέφερα εγώ από τους Φαρισαίους; Είχα προσκολληθεί στα λόγια της Βίβλου και ζούσα μέσα στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες μου, θεωρώντας πως αν ο Θεός δεν ονομαζόταν Ιησούς, τότε δεν ήταν ο Θεός. Όταν έπρεπε να υποδεχτώ τον Κύριο, δεν αναζητούσα ούτε διερευνούσα, αλλά έμενα πεισματικά κολλημένη στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες μου, νομίζοντας πως υπερασπιζόμουν το όνομα του Κυρίου και πως υποστήριζα την οδό του Κυρίου, χωρίς να συνειδητοποιώ ότι αντιστεκόμουν στο νέο έργο του Θεού. Από τις ενοχές μου, έβαλα τα κλάματα.
Συνέχισα γρήγορα να διαβάζω και είδα ότι στο ευαγγελικό φυλλάδιο έλεγε το εξής: «Πολλοί άνθρωποι έχουν αυτήν την αντίληψη. Πιστεύουν πως η Βίβλος δηλώνει σαφώς ότι όλοι όσοι κηρύττουν οτιδήποτε διαφορετικό από τους ίδιους θα είναι καταραμένοι, ότι αυτά που κηρύττει η Αστραπή της Ανατολής διαφέρουν από αυτά που κηρύττουν οι ίδιοι και ότι πρόκειται για διαφορετικό ευαγγέλιο, και έτσι δεν τολμούν να το αποδεχτούν». Και εγώ είχα μπερδευτεί με αυτό, επομένως ένιωσα ότι έπρεπε να το διαβάσω προσεκτικά. Το βιβλίο έλεγε: «Η Επιστολή προς Γαλάτας είναι μια επιστολή που έγραψε ο Απόστολος Παύλος προς τη Γαλατική εκκλησία. Εκείνη την εποχή, το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού είχε ήδη διαδοθεί θεαματικά, και πολλοί άνθρωποι στη Γαλατία αποδέχτηκαν και αυτοί το νέο έργο του Κυρίου Ιησού και ιδρύθηκαν εκκλησίες. Ήταν η στιγμή της μετάβασης από την Εποχή του Νόμου στην Εποχή της Χάριτος, και εκείνη την περίοδο υπήρχαν δύο ομάδες κηρύκων μεταξύ των Εβραίων: Η μία ομάδα κήρυττε το παλαιό έργο της Εποχής του Νόμου, λέγοντας στους ανθρώπους να τηρούν τους νόμους του Ιεχωβά, δηλαδή να κάνουν περιτομή, να τηρούν το Σάββατο, να εισέρχονται στον ναό κ.λπ. Η άλλη ομάδα (με επικεφαλής τους 12 μαθητές του Ιησού) κήρυττε το νέο έργο της Εποχής της Χάριτος, λέγοντας στους ανθρώπους να πιστεύουν στον Κύριο Ιησού για να σωθούν, να κάνουν ό,τι ζητούσε ο Κύριος Ιησούς, δηλαδή να εξομολογούνται, να μετανοούν, να βαπτίζονται, να μεταλαμβάνουν, να αγαπούν αλλήλους, να είναι ανεκτικοί και υπομονετικοί κ.λπ. Οι Φαρισαίοι, που ήταν προσκολλημένοι στον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, έλεγαν πως το ευαγγέλιο που κήρυτταν οι μαθητές του Ιησού ήταν διαφορετικό από τα όσα κήρυτταν εκείνοι, πως η οδός του Ιησού ξεπερνούσε τη Βίβλο και πως Εκείνος είχε εγκαταλείψει τον νόμο. Καταδίκασαν το νέο έργο του Ιησού και αναστάτωσαν εκείνους που είχαν αποδεχτεί τη σωτηρία της σταύρωσής Του. Έλεγαν ότι οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να σωθούν μέσω της πίστης τους στον Ιησού, ότι αυτό ήταν αντίθετο στις διδασκαλίες του Ιεχωβά, ότι έπρεπε να συνεχίσουν να τηρούν το Σάββατο, να κάνουν περιτομή κ.λπ. Ωστόσο, εκείνη την εποχή, οι Γαλάτες δεν είχαν καθόλου διορατικότητα και απομακρύνθηκαν από το ευαγγέλιο του Κυρίου που κήρυττε ο Παύλος για να ακολουθήσουν τους Εβραίους που κήρυτταν τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης. Όταν ο Παύλος άκουσε ότι οι αδελφοί και οι αδελφές στη Γαλατική εκκλησία είχαν απορρίψει το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού και είχαν επιστρέψει στον ναό, έγραψε προς τη Γαλατική εκκλησία λέγοντας τα εξής: “Θαυμάζω ότι τόσον ταχέως μεταφέρεσθε από εκείνου, όστις σας εκάλεσε διά της χάριτος του Χριστού, εις άλλο ευαγγέλιον, το οποίον δεν είναι άλλο, αλλ’ υπάρχουσί τινές, οι οποίοι σας ταράττουσι και θέλουσι να μετατρέψωσι το ευαγγέλιον του Χριστού” (Προς Γαλάτας 1:6-7). Έγραψε αυτήν την επιστολή για να παροτρύνει τους Γαλάτες να επιστρέψουν στην αληθινή οδό. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι Φαρισαίοι προσκολλήθηκαν στον νόμο, καταδίκασαν τον Κύριο Ιησού και αποκλείστηκαν από το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος, και ότι στο τέλος ο Θεός τούς τιμώρησε και τους καταράστηκε. Πώς, λοιπόν, πρέπει να προσεγγίσουμε το νέο έργο του Θεού σήμερα;» Μόνο όταν διάβασα αυτήν τη συναναστροφή συνειδητοποίησα ότι δεν είχα κατανοήσει τη Βίβλο. Χωρίς να γνωρίζω για ποιον λόγο ο Παύλος είχε πει αυτά τα λόγια, τα ερμήνευα όπως μου άρεσαν, σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες μου. Η φράση «εις άλλο ευαγγέλιον» που λέει ο Παύλος αναφερόταν στο ευαγγέλιο του Ιεχωβά που κηρυσσόταν στο τέλος της Εποχής του Νόμου, για να διδάξει τους ανθρώπους να τηρούν τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης και δεν αναφερόταν στο ευαγγέλιο της Εποχής της Βασιλείας. Αυτό γινόταν επειδή, όταν ο Παύλος έγραψε την επιστολή, ο Θεός δεν είχε ακόμα κάνει το έργο Του τις έσχατες ημέρες, και επειδή κανείς δεν κήρυττε το ευαγγέλιο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Θεωρούσα πως αυτοί που κηρύττουν το ευαγγέλιο της βασιλείας στην ουσία κηρύττουν ένα άλλο ευαγγέλιο. Τα είχα μπερδέψει όλα και είχα κατανοήσει στρεβλά τις γραφές! Πόσο φτωχή, αξιοθρήνητη και τυφλή ήμουν! Πραγματικά ντράπηκα πολύ. Στο παρελθόν είχα δηλώσει ξεδιάντροπα ότι ήθελα να επιστρέψω στην εκκλησία το ποίμνιο που είχε κλέψει η Αστραπή της Ανατολής. Μόνο τώρα κατανόησα ότι εκείνοι δεν είχαν παραπλανηθεί. Αντιθέτως, είχαν δει ότι τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού ήταν η αλήθεια και είχαν επιβεβαιώσει ότι είναι η φωνή του Θεού, και γι’ αυτό είχαν αρχίσει να ακολουθούν τον Παντοδύναμο Θεό. Λογικό ήταν, αφού αποδέχτηκαν την Αστραπή της Ανατολής, η πίστη τους να είναι τόσο δυνατή που τίποτα δεν θα μπορούσε να την αλλάξει. Αποδείχτηκε ότι εκείνοι είχαν υποδεχτεί τον Κύριο. Είχα σκεφτεί ότι θα μπορούσα να διαβάσω περισσότερο τη Βίβλο και να επιστρέψω το ποίμνιο που είχε κλέψει η Αστραπή της Ανατολής. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι ο Θεός θα χρησιμοποιούσε αυτήν την ειδική περίσταση για να αναζωογονήσει τη μουδιασμένη και αδιάλλακτη καρδιά μου. Ενθουσιάστηκα πολύ!
Άρχισα να διαβάζω με θέρμη τα λόγια του Θεού και διάβασα το εξής: «Μετά το έργο του Ιεχωβά, ο Ιησούς ενσαρκώθηκε για να επιτελέσει το έργο Του ανάμεσα στους ανθρώπους. Το έργο Του δεν πραγματοποιήθηκε μεμονωμένα, αλλά βασίστηκε στο έργο του Ιεχωβά. Ήταν το έργο για μια νέα εποχή, το οποίο ο Θεός έκανε αφότου είχε ολοκληρώσει την Εποχή του Νόμου. Παρομοίως, αφότου έλαβε τέλος το έργο του Ιησού, ο Θεός συνέχισε με το έργο Του για την επόμενη εποχή, επειδή η συνολική διαχείριση του Θεού εξελίσσεται συνεχώς. Όταν περάσει η παλιά εποχή, θα αντικατασταθεί από μια νέα εποχή και, μόλις ολοκληρωθεί το παλιό έργο, θα υπάρξει ένα νέο έργο που θα συνεχίσει τη διαχείριση του Θεού. Αυτή η ενσάρκωση είναι η δεύτερη ενσάρκωση του Θεού, η οποία ακολουθεί το έργο του Ιησού. Φυσικά, αυτή η ενσάρκωση δεν προκύπτει αυτόνομα· είναι το τρίτο στάδιο του έργου μετά από την Εποχή του Νόμου και την Εποχή της Χάριτος. Κάθε φορά που ο Θεός ξεκινά ένα νέο στάδιο στο έργο Του, πρέπει πάντοτε να υπάρχει ένα νέο ξεκίνημα και πρέπει πάντοτε να φέρει μια νέα εποχή. Το ίδιο συμβαίνει με τις αντίστοιχες αλλαγές στη διάθεση του Θεού, στον τρόπο με τον οποίο εργάζεται, στην τοποθεσία του έργου Του και στο όνομά Του. Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι είναι δύσκολο για τον άνθρωπο να αποδεχτεί το έργο του Θεού στη νέα εποχή. Όμως, ανεξαρτήτως του πώς εναντιώνεται ο άνθρωπος, ο Θεός κάνει πάντοτε το έργο Του και οδηγεί πάντοτε ολόκληρη την ανθρωπότητα προς τα εμπρός. Όταν ο Ιησούς ήρθε στον κόσμο του ανθρώπου, ανήγγειλε την Εποχή της Χάριτος και έληξε την Εποχή του Νόμου. Κατά τις έσχατες ημέρες, ο Θεός ενσαρκώθηκε και πάλι, και με αυτήν την ενσάρκωσή Του έληξε την Εποχή της Χάριτος και ανήγγειλε την Εποχή της Βασιλείας. Όλοι όσοι μπορούν να αποδεχτούν τη δεύτερη ενσάρκωση του Θεού θα οδηγηθούν στην Εποχή της Βασιλείας και επιπλέον θα μπορέσουν να αποδεχθούν προσωπικά την καθοδήγηση του Θεού. Παρόλο που ο Ιησούς ήρθε ανάμεσα στους ανθρώπους κι έκανε πολύ έργο, ολοκλήρωσε μόνο το έργο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας και λειτούργησε ως προσφορά περί αμαρτίας του ανθρώπου· δεν απάλλαξε τον άνθρωπο από όλη τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Για να σωθεί ολοκληρωτικά ο άνθρωπος από την επιρροή του Σατανά, δεν αρκούσε μόνο να γίνει ο Ιησούς προσφορά περί αμαρτίας και να κουβαλήσει τις αμαρτίες του ανθρώπου, αλλά έπρεπε, επίσης, ο Θεός να επιτελέσει ακόμα μεγαλύτερο έργο για να απαλλάξει πλήρως τον άνθρωπο από τη σατανικά διεφθαρμένη διάθεσή του. Συνεπώς, αφότου ο άνθρωπος συγχωρέθηκε για τις αμαρτίες του, ο Θεός επέστρεψε ενσαρκωμένος για να οδηγήσει τον άνθρωπο στη νέα εποχή, και ξεκίνησε το έργο του παιδέματος και της κρίσης. Αυτό το έργο ανέβασε τον άνθρωπο σε ένα υψηλότερο βασίλειο. Όλοι όσοι υποτάσσονται στο κράτος Του θα απολαμβάνουν ανώτερη αλήθεια και θα λαμβάνουν μεγαλύτερες ευλογίες. Θα ζούνε πραγματικά στο φως και θα κερδίσουν την αλήθεια, την οδό και τη ζωή» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος). Όσο περισσότερο διάβαζα τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, τόσο πιο πολύ φωτιζόταν η καρδιά μου. Κατανόησα ότι το έργο του Θεού και το όνομά Του δεν είναι αναλλοίωτα. Το έργο του Θεού συνεχίζει να εξελίσσεται και το έργο κάθε εποχής βασίζεται στο έργο της προηγούμενης. Καθώς το έργο του Θεού είναι διαφορετικό σε κάθε εποχή, το όνομα του Θεού και η διάθεση που εκφράζει διαφέρουν και αυτά. Αν ήταν όπως πίστευα, ότι δηλαδή το όνομα και το έργο του Θεού δεν αλλάζουν ποτέ, τότε ο Θεός θα ονομαζόταν για πάντα Ιεχωβά και δεν θα μπορούσε να έχει αλλάξει σε Ιησούς. Ούτε το έργο του Θεού δεν θα μπορούσε να προοδεύσει, αλλά θα είχε σταματήσει στην Εποχή του Νόμου. Ο άνθρωπος δεν θα είχε καταφέρει να λυτρωθεί από τον Θεό αλλά θα είχε πεθάνει βάσει του νόμου. Αν κρατούσα μόνο το όνομα του Ιησού, και δεν αποδεχόμουν το νέο έργο και το νέο όνομα του Θεού τις έσχατες ημέρες, τότε δεν θα κατάφερνα ποτέ να υποδεχτώ την επιστροφή του Κυρίου και στο τέλος θα βυθιζόμουν μέσα στις συμφορές, κλαίγοντας και τρίζοντας τα δόντια μου, επειδή θα είχα χάσει το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες.
Διάβασα περισσότερα από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Μπορεί, έχοντας ακούσει την οδό της αλήθειας και έχοντας διαβάσει τα λόγια της ζωής να πιστεύεις πως μόνο μία λέξη στις 10.000 συμφωνεί με τις δικές σου απόψεις και τη Βίβλο, και τότε θα πρέπει να συνεχίσεις να ψάχνεις σε αυτή τη δεκαχιλιοστή από αυτές τις λέξεις. Εξακολουθώ να σε συμβουλεύω να είσαι ταπεινός, να μην έχεις υπερβολική αυτοπεποίθηση και να μην επαινείς τόσο τον εαυτό σου. Με την ελάχιστη θεοφοβούμενη καρδιά που έχεις, θα κερδίσεις περισσότερο φως. Εάν εξετάσεις προσεχτικά και μελετήσεις επανειλημμένα αυτά τα λόγια, θα καταλάβεις κατά πόσο πρόκειται για την αλήθεια και κατά πόσο πρόκειται για τη ζωή» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όταν πλέον δεις το πνευματικό σώμα του Ιησού, ο Θεός θα έχει φτιάξει εκ νέου ουρανό και γη). Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού μίλησαν κατευθείαν στην καρδιά μου: Αυτή ήταν η κατάσταση στην οποία βρισκόμουν. Στο παρελθόν, ο άντρας μου μου κατέθετε συχνά μαρτυρία σχετικά με το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, αλλά εγώ είχα μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου, ήμουν εντελώς αδαής και δεν είχα καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Βασιζόμουν στις ελάχιστες γνώσεις μου για τη Βίβλο για να οριοθετήσω το έργο του Θεού, και μάλιστα ήθελα να βρω περισσότερες αποδείξεις στη Βίβλο για να αρνηθώ το νέο όνομα και το νέο έργο του Θεού. Ήμουν πραγματικά πολύ πεισματάρα και το σκεπτικό μου ήταν εντελώς στρεβλό! Ήθελα να απαλλαχθώ από τις αντιλήψεις μου, να συνεχίσω να αναζητώ και να διερευνώ, και να εξομολογηθώ και να μετανοήσω ενώπιον του Θεού. Πάντοτε αρνιόμουν να ακούσω τον άντρα μου να συναναστρέφεται μαζί μου σχετικά με το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, αλλά τώρα ήθελα πολύ να τον ακούσω. Εκείνος, όμως, είχε φύγει για να κηρύξει το ευαγγέλιο και δεν ήξερα πότε θα επέστρεφε. Έτσι, κάθε μέρα άνοιγα την εξώπορτα και περίμενα τους αδελφούς και τις αδελφές από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού, ελπίζοντας ότι κάποιος θα ερχόταν κάποια μέρα για να συναναστραφεί μαζί μου.
Ένα πρωί, πάνω που τελείωνα το πρωινό μου, άκουσα κάποιον να με φωνάζει. Όταν είδα ότι ήταν δύο αδελφές από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού, ενθουσιάστηκα. Τις προσκάλεσα με χαρά μέσα. Συναναστράφηκαν λιγάκι μαζί μου και, μετά, η μία από τις δύο άνοιξε το «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται» πήγε στο κεφάλαιο «Η γνώση των τριών σταδίων του έργου του Θεού είναι το μονοπάτι για να γνωρίσεις τον Θεό» και άρχισε να μου το διαβάζει. Η αδελφή διάβαζε δυνατά ενώ εγώ άκουγα γεμάτη ενθουσιασμό. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Τα τρία στάδια του έργου βρίσκονται στην καρδιά ολόκληρης της διαχείρισης του Θεού, και σε αυτά εκφράζεται η διάθεση του Θεού και αυτό που είναι Εκείνος. Όσοι δεν γνωρίζουν τα τρία στάδια του έργου του Θεού, είναι ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν πώς εκφράζει ο Θεός τη διάθεσή Του, ούτε γνωρίζουν τη σοφία του έργου Του. Συνεχίζουν, επίσης, να έχουν άγνοια για τους πολλούς τρόπους με τους οποίους σώζει την ανθρωπότητα και για τις προθέσεις Του για το σύνολο της ανθρωπότητας. Τα τρία στάδια του έργου αποτελούν την πλήρη έκφραση του έργου της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Όσοι δεν γνωρίζουν τα τρία στάδια του έργου, θα αγνοούν τις διάφορες μεθόδους και αρχές του έργου του Αγίου Πνεύματος και όσοι επιμένουν άκαμπτα στο δόγμα που απομένει από ένα συγκεκριμένο στάδιο του έργου είναι άνθρωποι που περιορίζουν τον Θεό στο δόγμα και των οποίων η πίστη στον Θεό είναι ασαφής και αβέβαιη. Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα λάβουν ποτέ τη σωτηρία του Θεού. Μόνο τα τρία στάδια του έργου του Θεού μπορούν να εκφράσουν πλήρως το σύνολο της διάθεσης του Θεού και να εκφράσουν απόλυτα την πρόθεσή Του να σώσει ολόκληρη την ανθρωπότητα, καθώς και όλη τη διαδικασία της σωτηρίας της. Τούτο αποτελεί απόδειξη ότι έχει συντρίψει τον Σατανά και έχει κερδίσει την ανθρωπότητα· είναι απόδειξη της νίκης του Θεού και είναι η έκφραση ολόκληρης της διάθεσής Του. Όσοι κατανοούν μονάχα ένα από τα τρία στάδια του έργου του Θεού, γνωρίζουν μόνο μέρος της διάθεσής Του. Στο μυαλό του ανθρώπου είναι εύκολο το μεμονωμένο αυτό στάδιο του έργου να καταστεί δόγμα, και γίνεται πιθανό ο άνθρωπος να θεσπίσει σταθερούς κανόνες σχετικά με τον Θεό και να χρησιμοποιήσει τούτο το μεμονωμένο κομμάτι της διάθεσης του Θεού ως αναπαράσταση ολόκληρης της διάθεσής Του. Επιπλέον, αναμειγνύεται και μεγάλο μέρος της φαντασίας του ανθρώπου, τόσο που ο άνθρωπος περιορίζει αυστηρά τη διάθεση, το Είναι και τη σοφία του Θεού, καθώς και τις αρχές του έργου Του, μέσα σε περιορισμένες παραμέτρους, πιστεύοντας ότι, αφού ο Θεός υπήρξε έτσι μια φορά, τότε θα παραμείνει για πάντα ίδιος και δεν θα αλλάξει ποτέ. Μόνο όσοι γνωρίζουν και εκτιμούν τα τρία στάδια του έργου μπορούν να γνωρίζουν πλήρως και με ακρίβεια τον Θεό. Τουλάχιστον, δεν θα ορίζουν τον Θεό ως τον Θεό των Ισραηλιτών ή των Εβραίων και δεν θα τον βλέπουν ως έναν Θεό ο οποίος θα παραμένει για πάντα καρφωμένος πάνω στον σταυρό προς χάριν του ανθρώπου. Εάν γνωρίσει κανείς τον Θεό από ένα και μόνο στάδιο του έργου Του, τότε η γνώση του είναι ελάχιστη, δεν είναι παρά μόνο μια σταγόνα στον ωκεανό. Εάν δεν συμβαίνει αυτό, τότε γιατί πολλοί από τη θρησκευτική παλαιά φρουρά κάρφωσαν τον Θεό ζωντανό πάνω στον σταυρό; Μήπως επειδή ο άνθρωπος περιορίζει τον Θεό μέσα σε ορισμένες παραμέτρους; Δεν είναι πολλοί εκείνοι που αντιτίθενται στον Θεό και εμποδίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος επειδή δεν γνωρίζουν το ποικίλο και διαφορετικό έργο του Θεού και, επιπλέον, επειδή διαθέτουν μόνο ένα ψήγμα γνώσης και δόγματος, με το οποίο μετρούν το έργο του Αγίου Πνεύματος; Παρόλο που οι εμπειρίες τέτοιων ανθρώπων είναι επιφανειακές, αυτοί είναι αλαζόνες και επιεικείς από τη φύση τους και κοιτούν το έργο του Αγίου Πνεύματος με περιφρόνηση, αγνοούν τις πειθαρχίες του Αγίου Πνεύματος και, επιπλέον, χρησιμοποιούν τα τετριμμένα και παλιά επιχειρήματά τους για να “επιβεβαιώσουν” το έργο του Αγίου Πνεύματος. Επίσης προσποιούνται, όντες απόλυτα πεπεισμένοι για τη σοφία και πολυμάθειά τους και πεπεισμένοι για το ότι είναι ικανοί να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο. Δεν αποστρέφεται και δεν απορρίπτει τέτοιους ανθρώπους το Άγιο Πνεύμα, και δεν θα αποκλειστούν από τη νέα εποχή; Αυτοί που έρχονται ενώπιον του Θεού και Του αντιτάσσονται ανοιχτά, δεν είναι αδαή και ανενημέρωτα άθλια άτομα που απλώς προσπαθούν να δείξουν πόσο λαμπρά είναι; Με μια πενιχρή μόνο γνώση της Βίβλου, προσπαθούν να κάνουν ό,τι θέλουν στην “ακαδημαϊκή κοινότητα” του κόσμου· με μόνο ένα επιφανειακό δόγμα για να διδάξουν στους ανθρώπους, επιχειρούν να αναστρέψουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και προσπαθούν να το κάνουν να περιστρέφεται γύρω από τη δική τους διαδικασία σκέψης. Ως κοντόφθαλμοι που είναι, προσπαθούν να δουν με μια ματιά το 6.000 χρόνων έργο του Θεού. Αυτά τα άτομα δεν έχουν καμιά σύνεση άξια αναφοράς! Στην πραγματικότητα, όσο μεγαλύτερη γνώση του Θεού έχουν οι άνθρωποι, τόσο πιο αργοί γίνονται στην κρίση για το έργο Του. Επιπλέον, μιλούν ελάχιστα για τη γνώση τους για το έργο του Θεού σήμερα, αλλά δεν είναι βιαστικοί στις κρίσεις τους. Όσο λιγότερα ξέρουν οι άνθρωποι για τον Θεό, τόσο πιο αλαζόνες και υπερβολικά σίγουροι για τον εαυτό τους είναι και τόσο πιο ανήθικα διακηρύσσουν την ύπαρξη του Θεού —μιλούν, όμως, μόνο θεωρητικά, χωρίς να προσφέρουν πραγματικές αποδείξεις. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία απολύτως αξία» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού»). Όταν άκουσα αυτά τα λόγια του Θεού, ένιωσα ότι ο Θεός πράγματι είχε δει μέσα στην καρδιά μου και είχε εκθέσει ξεκάθαρα τις αντιλήψεις μου. Ήξερα μόνο ένα από τα τρία στάδια του έργου του Θεού και είχα προσκολληθεί στα λόγια της Βίβλου που είχαν απομείνει από το εν λόγω στάδιο του έργου. Περιόριζα τον Θεό σε κανονισμούς, και πίστευα ότι το όνομα του Θεού ήταν Ιησούς και ότι δεν θα άλλαζε ποτέ. Έλεγα επίσης ότι η αποδοχή του έργου του Παντοδύναμου Θεού ήταν προδοσία κατά του Κυρίου Ιησού και αποστασία. Είδα ότι δεν γνώριζα τίποτα για το έργο του Θεού και ότι η πίστη μου στον Θεό ήταν εντελώς ασαφής. Τα τρία στάδια του έργου είναι ολόκληρη η έκφραση του έργου του Θεού για να σώσει την ανθρωπότητα. Γνωρίζοντας για ένα από τα τρία στάδια του έργου, γνώριζα μόνο ένα μέρος της διάθεσης του Θεού, αλλά περιόριζα τόσο στενά τη διάθεση του Θεού, το είναι Του, τη σοφία Του και το έργο Του μέσα σε αυτό το περιορισμένο πεδίο, πιστεύοντας πως αν ο Θεός ήταν έτσι μία φορά, τότε θα έπρεπε να είναι έτσι για πάντα. Ήμουν κοντόφθαλμη και δεν γνώριζα τον Θεό, αλλά οριοθετούσα το όνομα και το έργο Του. Ήμουν πραγματικά πολύ αλαζονική!
Αργότερα, διάβασα πολλά περισσότερα από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού και πείστηκα ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο Κύριος Ιησούς που επέστρεψε, γι’ αυτό κι έγινα μέλος της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού, και άρχισα να παρακολουθώ τις συναθροίσεις τους και να διαβάζω τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές. Νιώθω ότι έχω λάβει τόση πρόνοια. Ευχαριστώ τον Θεό που μου έδειξε έλεος και καλοσύνη, ώστε να μπορέσω ως εκ θαύματος να αποδεχτώ τη σωτηρία του Θεού τις έσχατες ημέρες και να υποδεχτώ την εμφάνιση του Κυρίου!
