Από την Τσενγκ Σιάο, Κίνα

Τον Μάρτιο του 2023, ήμουν υπεύθυνη για το ευαγγελικό έργο μίας εκκλησίας. Τα αποτελέσματα του έργου σε αυτήν την εκκλησία ήταν πολύ άσχημα. Εργάστηκα σκληρά για ένα διάστημα, αλλά δεν υπήρξαν βελτιώσεις, και είχα πολύ άγχος. Μια μέρα, άκουσα ότι οι επικεφαλής θα έρχονταν σε μία συνάθροιση για να εξετάσουν το έργο και ένιωσα πολύ άβολα, ενώ σκέφτηκα: «Την τελευταία φορά που ήρθαν οι επικεφαλής, συναναστράφηκαν μαζί μας σχετικά με την καλλιέργεια ανθρώπων, αλλά εγώ ακόμα δεν έχω βρει κάποιον κατάλληλο υποψήφιο. Όταν δουν οι επικεφαλής ότι ασκούμαι τόσο καιρό αλλά ακόμα δεν μπορώ να κάνω καλά το έργο, δεν θα νομίσουν ότι δεν έχω εργασιακές ικανότητες; Αν συμβεί αυτό, θα χάσουν τελείως την καλή εντύπωση που είχαν για μένα!» Ενώ προσπαθούσα να κοιμηθώ εκείνο το βράδυ, όποτε σκεφτόμουν ότι οι επικεφαλής έρχονται για να εξετάσουν το έργο, δεν μπορούσε να ηρεμήσει η καρδιά μου και ανησυχούσα πολύ.

Την επόμενη μέρα, όταν ήρθαν οι επικεφαλής να εξετάσουν το έργο, φοβόμουν ότι θα έβλεπαν τα κακά αποτελέσματα και θα σκέφτονταν ότι δεν μπορούσα να κάνω αληθινό έργο, κι έτσι πριν καν μου κάνουν οποιαδήποτε ερώτηση, τους εξήγησα στα γρήγορα πώς είχα μεταθέσει τους εργάτες του ευαγγελίου, και πώς είχα παρακολουθήσει το ευαγγελικό έργο. Έκαναν μερικές ερωτήσεις στην αδελφή Σιάο Λιν, με την οποία συνεργαζόμουν, και όποτε εκείνη ξεχνούσε κάποια σημεία, πεταγόμουν αμέσως για να συμπληρώσω όσα δεν είχε πει, θέλοντας να δείξω στους επικεφαλής ότι είχα κάποιες εργασιακές ικανότητες και μπορούσα να κάνω αληθινό έργο. Μετά από αυτήν την συζήτηση, οι επικεφαλής δεν είπαν τίποτα, και μπόρεσα να ανασάνω με ανακούφιση. Λίγο καιρό αργότερα, μας ρώτησαν τι παρεκκλίσεις και δυσκολίες που είχαμε συναντήσει πρόσφατα στο κήρυγμα του ευαγγελίου. Σκέφτηκα: «Πρόσφατα, το έργο για το οποίο είμαι υπεύθυνη δεν έχει αποδώσει καρπούς. Μήπως, λοιπόν, θα ήταν καλό να τους ενημερώσω για την κατάσταση, ώστε να βοηθήσουν να βρούμε γιατί συμβαίνει αυτό;» Αλλά μετά σκέφτηκα: «Αν αναφέρω αυτά τα θέματα, και ανακαλύψουν και άλλα προβλήματα στα καθήκοντά μου, δεν θα είναι ακόμα πιο ξεκάθαρο ότι δεν έχω εργασιακές ικανότητες; Δεν θα κατέληγα απλά να εξευτελιστώ αν έλεγα κάτι τέτοιο;» Με αυτά στο μυαλό μου, κατάπια τα λόγια που ήμουν έτοιμη να ξεστομίσω. Το απόγευμα, οι επικεφαλής με διόρθωσαν και με κλάδεψαν, λέγοντας: «Λες ότι έχεις κάνει το ένα ή το άλλο καθήκον, δίνοντας την εντύπωση ότι δεν υπάρχουν προβλήματα κι ελλείψεις, αλλά το έργο και πάλι δεν έχει φέρει αποτελέσματα. Πρέπει να αναλογιστείς γιατί συμβαίνει αυτό». Μόλις έφυγαν οι επικεφαλής, αισθάνθηκα τεράστια αμηχανία, και ένιωσα πολλές ενοχές που δεν είχα αποκαλύψει πώς πήγαιναν στ’ αλήθεια τα πράγματα στο έργο. Σκέφτηκα αυτά τα λόγια του Θεού: «Πολλοί άνθρωποι θα προτιμούσαν να καταδικαστούν στην κόλαση από το να μιλήσουν και να πράξουν με ειλικρίνεια. Δεν προκαλεί απορία ότι έχω άλλη μεταχείριση φυλαγμένη για όσους είναι ανειλικρινείς» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι τρεις νουθεσίες). Ήταν ξεκάθαρο ότι αντιμετώπιζα δυσκολίες στο καθήκον μου, αλλά όταν ήρθαν οι επικεφαλής στη συνάθροιση, φοβόμουν να φανερώσω την έλλειψη των εργασιακών μου ικανοτήτων και να γίνω ρεζίλι, κι έτσι δεν μίλησα. Αυτό οδήγησε στο να μην επιλυθούν οι δυσκολίες και στο να επηρεαστεί το έργο. Ένιωσα ότι αυτή η φύση ήταν αρκετά σοβαρή. Εξαπατούσα τόσο τους άλλους ανθρώπους, όσο και τον Θεό. Η καρδιά μου έμοιαζε να φλέγεται από τη δυσφορία.

Μετά, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Οι αντίχριστοι είναι εκ φύσεως μοχθηροί· η καρδιά τους δεν είναι ειλικρινής, δεν αγαπάει την αλήθεια ούτε τα θετικά πράγματα. Συχνά ζουν σε σκοτεινές γωνιές· δεν ενεργούν με στάση ειλικρίνειας, δεν μιλάνε με ευθύτητα, ενώ είναι μοχθηροί και δόλιοι απέναντι στους άλλους ανθρώπους και στον Θεό. Θέλουν να εξαπατούν όχι μόνο τους άλλους, αλλά και τον Θεό. Δεν δέχονται να τους επιβλέπουν άλλοι, πόσο μάλλον να τους ελέγξει εξονυχιστικά ο Θεός. Όταν βρίσκονται ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους, δεν θέλουν να μάθει ποτέ κανείς τι σκέφτονται και τι σχεδιάζουν κατά βάθος, τι είδους άνθρωποι είναι, ποια είναι η στάση τους απέναντι στην αλήθεια και ούτω καθεξής· δεν θέλουν να μάθει κανένας τίποτε απ’ αυτά και θέλουν, επίσης, να καλοπιάνουν τον Θεό και να Τον κρατάνε στο σκοτάδι. Γι’ αυτόν τον λόγο, όταν ένας αντίχριστος δεν έχει θέση, όταν μέσα σε μια ομάδα ανθρώπων δεν έχει ευκαιρίες να χειραγωγήσει την κατάσταση, τότε κανείς δεν καταλαβαίνει πραγματικά τι είναι κρυμμένο πίσω από τα λόγια και τις πράξεις του. Οι άνθρωποι θα αναρωτιούνται: “Τι σκέφτεται κάθε μέρα; Έχει συγκεκριμένους σκοπούς όταν εκτελεί τα καθήκοντά του; Αποκαλύπτει διαφθορά; Νιώθει ζήλια ή μίσος απέναντι στους άλλους; Είναι προκατειλημμένος απέναντι στους άλλους ανθρώπους; Ποιες είναι οι απόψεις του για όσα λένε οι άλλοι; Τι σκέφτεται όταν έρχεται αντιμέτωπος με κάποια πράγματα;” Οι αντίχριστοι δεν δείχνουν ποτέ στους άλλους τι συμβαίνει στ’ αλήθεια μέσα τους. Ακόμα κι αν εκφράσουν λίγα λόγια σχετικά με τη γνώμη τους για ένα θέμα, θα είναι ασαφείς και αμφίσημοι, θα λένε τα ίδια και τα ίδια, ώστε οι άλλοι να μην μπορούν να αντιληφθούν το νόημα των λόγων τους και να μην ξέρουν τι θέλουν να πουν και τι προσπαθούν να εκφράσουν· όλοι θα ξύνουν το κεφάλι τους. Μόλις αποκτήσει θέση ένας τέτοιος άνθρωπος, αρχίζει να συμπεριφέρεται απέναντι στους άλλους ακόμα πιο ύπουλα. Θέλει να προστατέψει τις φιλοδοξίες του, την υπόληψή του, την εικόνα του και το όνομά του, τη θέση και την αξιοπρέπειά του και ούτω καθεξής. Γι’ αυτό δεν θέλει να είναι ξεκάθαρος σχετικά με το πώς ενεργεί ή με τι κίνητρα. Ακόμα κι όταν κάνει κάποιο λάθος, όταν αποκαλύπτει μια διεφθαρμένη διάθεση ή όταν πίσω από τις πράξεις του κρύβονται λάθος κίνητρα και σκοποί, δεν θέλει να εκφραστεί ανοιχτά και να τα μάθουν οι άλλοι, ενώ πολλές φορές δίνει την εντύπωση του αθώου και του τέλειου για να κοροϊδέψει τους αδελφούς και τις αδελφές. Και με τον Άνωθεν και με τον Θεό, μόνο ωραία λόγια λέει και πολλές φορές χρησιμοποιεί τακτικές παραπλάνησης και ψέματα για να διατηρήσει τη σχέση του με τον Άνωθεν. Όταν κάνει αναφορά στον Άνωθεν για το έργο του και όταν μιλάει στον Άνωθεν, δεν λέει ποτέ τίποτα δυσάρεστο, για να μην ανακαλύψει κανείς τα αδύνατα σημεία του. Ποτέ δεν αναφέρει τι έκανε κάτω ούτε κανένα από τα ζητήματα που έχουν παρουσιαστεί στην εκκλησία, τα προβλήματα ή τις ατέλειες στο έργο του ή ό,τι δεν καταλαβαίνει ή δεν μπορεί να διακρίνει. Ποτέ δεν ρωτάει ούτε αναζητά με τον Άνωθεν γι’ αυτά τα πράγματα, αλλά παρουσιάζει απλώς την εικόνα και την επίφαση ότι είναι ικανός στο έργο του, ότι είναι σε θέση να πάρει πάνω του όλο το έργο του. Δεν αναφέρει στον Άνωθεν κανένα από τα προβλήματα που υπάρχουν στην εκκλησία και, όσο χάος κι αν επικρατεί μέσα σ’ αυτήν, όσο μεγάλες ατέλειες κι αν έχουν παρουσιαστεί στο έργο του, ανεξάρτητα απ’ το τι ακριβώς έχει κάνει κάτω, όλα αυτά τα συγκαλύπτει κατ’ επανάληψη και προσπαθεί να μην επιτρέψει ποτέ στον Άνωθεν να πάρει μυρωδιά και να μάθει το οτιδήποτε γι’ αυτά τα πράγματα. Φτάνει, μάλιστα, στο σημείο να μεταθέσει σε μακρινά μέρη ανθρώπους που έχουν σχέση μ’ αυτά τα ζητήματα ή που ξέρουν την αλήθεια γι’ αυτά, με σκοπό να αποκρύψει τι ακριβώς γίνεται. Τι είδους τρόποι άσκησης είναι αυτοί; Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Τέτοιου είδους εκδήλωση οφείλει να έχει κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; Σαφέστατα όχι. Αυτή είναι συμπεριφορά δαίμονα. Οι αντίχριστοι κάνουν τα πάντα για να αποκρύψουν, να κουκουλώσουν οτιδήποτε θα μπορούσε να επηρεάσει τη θέση ή την υπόληψή τους, αποσιωπώντας αυτά τα πράγματα απ’ τους άλλους ανθρώπους και απ’ τον Θεό. Αυτό αποτελεί εξαπάτηση των άνωθεν και των κάτωθέν τους» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ενδέκατο). Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι οι αντίχριστοι είναι από τη φύση τους μοχθηροί και δόλιοι. Προκειμένου να περισώσουν την υπόληψή τους και τη θέση τους, όποτε αντιμετωπίζουν οποιαδήποτε προβλήματα ή δυσκολίες στα καθήκοντά τους, κι όση ζημιά κι αν προκαλούν στα καθήκοντά τους, εξαπατούν τους άλλους για να κρύψουν αυτά τα πράγματα και παριστάνουν ότι είναι ικανοί στο έργο τους. Αυτή η συμπεριφορά είναι μια δαιμονική πράξη, κατά την οποία προσπαθείς να εξαπατήσεις τόσο τους ανώτερους όσο και τους υφιστάμενούς σου. Στην αυτοκριτική είδα πως γνώριζα καλά ότι η αποτελεσματικότητα του έργου για το οποίο ήμουν υπεύθυνη ήταν ανεπαρκής, και ότι δυσκολευόμουν να καλλιεργήσω ανθρώπους, κι ότι όταν ήρθαν οι επικεφαλής στη συνάθροιση, έπρεπε να το είχα αναφέρει και να τους είχα αφήσει να βοηθήσουν να λυθεί. Αλλά, φοβόμουν μη νομίσουν ότι δεν έχω εργασιακές ικανότητες και ότι χαλάσω την καλή εικόνα που είχαν για μένα. Χωρίς να τους περιμένω να εξετάσουν το έργο, ανέφερα βιαστικά πως είχα καταβάλει προσπάθεια για να παρακολουθήσω το έργο, ώστε να δουν ότι έχω κάποιες εργασιακές ικανότητες και ότι μπορώ να λύσω πραγματικά προβλήματα, δίνοντας έτσι την εντύπωση ότι τα κακά αποτελέσματα δεν ήταν δική μου ευθύνη. Όταν ήρθαν οι επικεφαλής για να εξετάσουν την πρόοδο του ευαγγελικού έργου, ήξερα καλά πως έπρεπε να αναφέρω τις δυσκολίες και να ψάξω να βρω λύσεις το συντομότερο δυνατόν, αλλά φοβόμουν να μην φανερώσω τις παρεκκλίσεις και τα κενά στα καθήκοντά μου κι έτσι δεν είπα κουβέντα. Οι εργασιακές μου ικανότητες ήταν χαμηλές και υπήρχαν πολλά προβλήματα στα καθήκοντά μου, και το έργο της εκκλησίας είχε ήδη πληγεί σημαντικά, εγώ όμως, για να διατηρήσω την υπόληψή μου και τη θέση μου, προσπάθησα να δώσω στους άλλους την εντύπωση ότι ήμουν ικανή στο έργο μου. Οι αντίχριστοι, ανεξάρτητα από τα λάθη ή τα κακά που διαπράττουν, θα κάνουν τα πάντα για να αποκρύψουν και να εξαπατήσουν προκειμένου να προστατεύσουν τη φήμη και τη θέση τους, χωρίς να ενδιαφέρονται καθόλου για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Εφόσον έλεγα ψέματα και εξαπατούσα για να κρύψω την αλήθεια ότι δεν μπορούσα να κάνω αληθινό έργο, τι διαφορά είχα μ’ έναν αντίχριστο; Αυτές οι σκέψεις με έκαναν να μετανιώσω πικρά, κι έτσι έγραψα αμέσως στους επικεφαλής σχετικά με την πρόσφατη κατάστασή μου με για την έλλειψη αποτελεσμάτων στα καθήκοντά μου. Αφότου το κατάλαβαν αυτό οι επικεφαλής, παρόλο που με κλάδεψαν για την εξαπάτησή μου, με καθοδήγησαν επίσης να κάνω αυτοκριτική και με βοήθησαν να βρω γιατί δεν υπήρχε αποτελεσματικότητα στο έργο μου. Διαπίστωσαν ότι, στο έργο μου, απλώς φώναζα συνθήματα και ότι δεν συναναστρεφόμουν για να βρω λύσεις για τις πραγματικές δυσκολίες των αδελφών μου, κι ότι δεν είχα καταφέρει να προσφέρω ένα πρακτικό μονοπάτι προς τα εμπρός. Μόλις εντόπισα τα προβλήματά μου, η καρδιά μου ένιωσε πολύ πιο ανάλαφρη.

Μετά από αυτό, ασκήθηκα συνειδητά στο να είμαι ειλικρινής, αλλά κάποιες φορές πάλι κατέληγα δέσμια της διεφθαρμένης μου διάθεσης. Μια φορά, όταν οι επικεφαλής ήρθαν σε μία συνάθροιση, θυμήθηκα ότι υπήρχε ένας εργάτης του ευαγγελίου που είχε πολύ καλό επίπεδο, αλλά ότι εργαζόταν σύμφωνα με τις δικές του ιδέες και δεν έδινε σημασία στο να εισέλθει στις αρχές. Είχα συναναστραφεί μαζί του αρκετές φορές αλλά δεν είχα δει καμία βελτίωση, κι έτσι σκέφτηκα να αναφέρω αυτό το ζήτημα στους επικεφαλής και να αναζητήσω τον τρόπο επίλυσής του. Αλλά μετά σκέφτηκα: «Αν οι επικεφαλής ανακαλύψουν τις αδυναμίες μου, θα πουν ότι υστερώ σε εργασιακές ικανότητες; Αυτό θα ήταν εξευτελιστικό! Ίσως καλύτερα να παραμείνω σιωπηλή». Αλλά μετά θυμήθηκα το μάθημα που είχα πάρει από την προηγούμενη αποτυχία μου, και σκέφτηκα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Αν είστε επικεφαλής ή εργάτες, φοβάστε μήπως ο οίκος του Θεού κάνει ερωτήσεις σχετικά με το έργο σας και το επιβλέψει; Φοβάστε ότι ο οίκος του Θεού θα ανακαλύψει παραλείψεις και λάθη στο έργο σας και θα σας κλαδέψει; Φοβάστε ότι, αφού ο Άνωθεν μάθει ποιο είναι το πραγματικό σας επίπεδο και ανάστημα, θα σας δει υπό διαφορετικό πρίσμα και δεν θα σας εξετάσει για προαγωγή; Αν έχεις αυτούς τους φόβους, αυτό αποδεικνύει ότι τα κίνητρά σου δεν είναι προς όφελος του έργου της εκκλησίας, εργάζεσαι για τη φήμη και τη θέση, γεγονός που αποδεικνύει ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου. Αν έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου, τότε είναι πιθανό να βαδίσεις στο μονοπάτι των αντίχριστων και να διαπράξεις όλο το κακό που προκαλούν οι αντίχριστοι» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος δεύτερο)]. Σκεπτόμενη τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι έδινα υπερβολική σημασία στην διατήρηση της υπόληψης και της θέσης μου, και ότι αυτό με είχε οδηγήσει να ενεργήσω με δόλο και να κάνω πράγματα που έβλαπταν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Σε όλο αυτό, βάδιζα στο μονοπάτι των αντίχριστων. Έπειτα, μίλησα ανοιχτά για τα θέματα για τα οποία χρειαζόμουν βοήθεια. Οι επικεφαλής ανακάλυψαν ότι δεν συναναστρεφόμουν για την αλήθεια ώστε να επιλύσω τα θέματα, αλλά, αντιθέτως, εκμεταλλευόμουν τη θέση μου για να επιπλήξω τους άλλους. Αυτό περιόριζε τους ανθρώπους και τους άφηνε χωρίς μονοπάτι για τα καθήκοντά τους. Όταν οι επικεφαλής επισήμαναν αυτά τα θέματα, ένιωσα το πρόσωπό μου να φλέγεται και σκέφτηκα: «Τι θα σκεφτούν για μένα τώρα; Θα σκεφτούν ότι δεν έχω ανθρώπινη φύση; Αυτό είναι εντελώς εξευτελιστικό!» Άρχισα να μετανιώνω που είπα την αλήθεια. Αλλά μετά σκέφτηκα: «Το να μιλάς ανοιχτά δεν έχει ως στόχο να βρεθούν οι λόγοι και να λυθούν τα ζητήματα; Αν με περιορίζει η υπόληψή μου και δεν θέλω να αποδεχθώ αυτά τα πράγματα, πώς γίνεται να λυθούν τα προβλήματα;» Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό να με βοηθήσει να επαναστατήσω ενάντια στον εαυτό μου, να αποδεχθώ και να υποταχθώ. Θυμήθηκα επίσης ότι είχα επιδείξει τέτοια συμπεριφορά, όχι μόνο απέναντι σε αυτόν τον εργάτη του ευαγγελίου, αλλά και σε άλλους. Όταν έβλεπα ότι υστερούσαν στην αποτελεσματικότητα των καθηκόντων τους, δεν αναλογιζόμουν ποια από τα δικά μου καθήκοντα δεν γίνονταν καλά και δεν εξέτασα τις δυσκολίες τους, αλλά, αντιθέτως, ένιωθα ότι είχε πληγεί η δική μου υπόληψη και θέση, και τους επέπληττα. Αυτό όχι μόνο δεν τους βοήθησε, αλλά τους περιόρισε κιόλας. Αργότερα, ζήτησα αμέσως συγγνώμη από τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και άνοιξα την καρδιά μου στη συναναστροφή σχετικά με την κατάστασή μου. Η κατάσταση των εργατών του ευαγγελίου βελτιώθηκε λίγο, και κατέληξαν να αναγνωρίζουν τις αδυναμίες τους, ενώ ήταν πια πρόθυμοι να πασχίσουν για να βελτιωθούν. Αργότερα, όταν παρακολουθούσα το έργο, έδινα περισσότερη προσοχή στις αρχές της συναναστροφής και στο να δώσω περισσότερα καλά μονοπάτια άσκησης. Εκείνη την εποχή, αν και ήταν λίγο ντροπιαστική η άσκησή μου στο να είμαι ειλικρινής και να ανοίγομαι στους επικεφαλής, αυτό μου επέτρεψε να αναγνωρίσω τα προβλήματά μου και να κάνω έγκαιρες προσαρμογές, πράγμα που ωφέλησε τη ζωή-είσοδό μου και τα καθήκοντά μου.

Μετά, σκέφτηκα επίσης: «Εφόσον γνωρίζω καλά ότι ο Θεός απαιτεί να κάνω πράξη την ειλικρίνεια, τότε γιατί φοβάμαι πάντα ότι θα με κοιτάξουν αφ’ υψηλού και δεν είμαι πρόθυμη να ασκηθώ στο να είμαι ειλικρινής;» Προσευχήθηκα στον Θεό για καθοδήγηση και θυμήθηκα την συναναστροφή του Θεού να αναλύει μια ρήση, η οποία έχει περάσει βαθιά μέσα μας από την οικογένειά μας: «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του». Έτσι, την αναζήτησα για να τη διαβάσω. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Όταν οι πρεσβύτεροι της οικογένειάς σου σου λένε συχνά ότι “Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του”, το κάνουν για να δίνεις σημασία στην καλή φήμη, στο να ζεις μια περήφανη ζωή και να μην κάνεις πράγματα που σε ντροπιάζουν. Καθοδηγεί, λοιπόν, αυτό το ρητό τους ανθρώπους θετικά ή αρνητικά; Μπορεί να σε οδηγήσει στην αλήθεια; Μπορεί να σε οδηγήσει στην κατανόηση της αλήθειας; (Όχι, δεν μπορεί να το κάνει.) Μπορείς να πεις με απόλυτη βεβαιότητα: “Όχι, δεν μπορεί να το κάνει!” Σκέψου το, ο Θεός λέει ότι οι άνθρωποι πρέπει να συμπεριφέρονται με ειλικρίνεια. Αν έχεις διαπράξει κάποια παράβαση ή έχεις κάνει ένα λάθος, αν έχεις κάνει κάτι που αποτελεί επανάσταση απέναντι στον Θεό και πηγαίνει κόντρα στην αλήθεια, πρέπει να παραδεχτείς το λάθος σου, να κατανοήσεις τον εαυτό σου και να συνεχίσεις να τον αναλύεις, προκειμένου να μετανιώσεις αληθινά, και στη συνέχεια να ενεργήσεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αν, λοιπόν, οι άνθρωποι πρέπει να συμπεριφέρονται με ειλικρίνεια, μήπως αυτό έρχεται σε σύγκρουση με το ρητό “Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του”; (Ναι.) Πώς δηλαδή έρχεται σε σύγκρουση; Σκοπός του ρητού “Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του” είναι να δίνουν οι άνθρωποι σημασία στο να βιώνουν τη φωτεινή και χαρούμενη πλευρά τους, και να κάνουν περισσότερα πράγματα που θα τους κάνουν να φαίνονται καλοί, αντί να κάνουν πράγματα κακά ή ανέντιμα, ή που να εκθέτουν την άσχημη πλευρά τους. Σκοπός του είναι επίσης να μη να ζουν οι άνθρωποι χωρίς υπερηφάνεια ή αξιοπρέπεια. Για χάρη της φήμης, για χάρη της περηφάνιας και της τιμής, δεν μπορεί κανείς να ρίχνει λάσπη στον εαυτό του, πόσο μάλλον να μιλά για τη σκοτεινή πλευρά του και τις ντροπιαστικές πτυχές του· πρέπει να ζει με περηφάνια και αξιοπρέπεια. Για να έχει κανείς αξιοπρέπεια χρειάζεται καλή φήμη, και για να έχει καλή φήμη πρέπει να προσποιείται και να φοράει προσωπεία. Αυτό δεν έρχεται σε σύγκρουση με το να συμπεριφέρεται κανείς με ειλικρίνεια; (Ναι.) Όταν συμπεριφέρεσαι με ειλικρίνεια, αυτό που κάνεις έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το ρητό “Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του”. Αν θέλεις να συμπεριφέρεσαι ως ειλικρινής άνθρωπος, μη δίνεις σημασία στην περηφάνια· η περηφάνια ενός ανθρώπου δεν αξίζει δεκάρα. Απέναντι στην αλήθεια, θα πρέπει κανείς να εκτίθεται, όχι να προσποιείται ή να πλάθει μια ψεύτικη εικόνα. Πρέπει να αποκαλύπτει κανείς στον Θεό τις αληθινές σκέψεις του, τα λάθη του, τις πτυχές που παραβιάζουν τις αλήθεια-αρχές και κάθε τι παρόμοιο. Αυτά τα πράγματα πρέπει να τα αποκαλύπτει και στους αδελφούς και τις αδελφές του. Δεν είναι το θέμα να ζει κανείς για χάρη της φήμης του, αλλά αντίθετα, το θέμα είναι να ζει κανείς για να συμπεριφέρεται με ειλικρίνεια, να ζει για να επιδιώκει την αλήθεια, να ζει για να είναι ένα αληθινό δημιουργημένο ον και να ικανοποιεί τον Θεό, καθώς και για να σωθεί. Όταν όμως δεν καταλαβαίνεις αυτήν την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού, τότε κυριαρχούν συνήθως αυτά που έχει διαμορφώσει μέσα σου η οικογένειά σου. Έτσι, όταν κάνεις κάτι λάθος, το συγκαλύπτεις και προσποιείσαι, ενώ σκέφτεσαι το εξής: “Δεν μπορώ να πω τίποτα γι’ αυτό, και δεν θα επιτρέψω ούτε σε κανέναν άλλον που το γνωρίζει να πει κάτι. Αν κάποιος από σας πει το παραμικρό, δεν θα του τη χαρίσω έτσι εύκολα. Προτεραιότητα έχει η φήμη μου. Δεν έχει νόημα να ζει κανείς αν δεν έχει φήμη, γιατί η φήμη είναι πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο. Αν κάποιος χάσει τη φήμη του, χάνει όλη του την αξιοπρέπεια. Επομένως, δεν μπορείς να λες τα πράγματα με το όνομά τους, πρέπει να προσποιείσαι, να τα συγκαλύπτεις, αλλιώς θα χάσεις τη φήμη και την αξιοπρέπειά σου, και η ζωή σου δεν θα έχει καμία αξία. Αν δεν σε σέβεται κανείς, τότε είσαι άχρηστος, ένα τιποτένιο σκουπίδι”. Είναι δυνατόν, αν ασκείσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, να συμπεριφερθείς ως ειλικρινής άνθρωπος; Είναι δυνατόν να ανοιχτείς εντελώς και να αναλύσεις τον εαυτό σου; (Όχι, δεν είναι.) Προφανώς, μ’ αυτόν τον τρόπο τηρείς το ρητό “Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του”· ένα ρητό που έχει διαμορφώσει μέσα σου η οικογένειά σου. Ωστόσο, αν εγκαταλείψεις αυτό το ρητό για να επιδιώξεις την αλήθεια και να την κάνεις πράξη, θα πάψει να σε επηρεάζει και να είναι το σύνθημά σου ή η αρχή σου στο πώς ενεργείς, και αντ’ αυτού, θα κάνεις τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που λέει το ρητό “Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του”. Δεν θα ζεις για χάρη της φήμης σου ούτε για χάρη της αξιοπρέπειάς σου, αλλά αντίθετα, θα ζεις για χάρη της επιδίωξης της αλήθειας, θα συμπεριφέρεσαι ως ειλικρινής άνθρωπος, και θα προσπαθείς να ικανοποιήσεις τον Θεό και να ζήσεις ως αληθινό δημιουργημένο ον. Αν τηρήσεις αυτήν την αρχή, θα έχεις εγκαταλείψει τις διαμορφωτικές επιρροές που σου ασκεί η οικογένειά σου» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (12)]. Μέσα από τα λόγια του Θεού βρήκα γιατί ήμουν πάντα δέσμια των ανησυχιών μου για την υπόληψή μου και αδυνατούσα να είμαι ειλικρινής. Ήταν αποτέλεσμα της επιρροής που μου είχε ασκήσει από παιδί το σατανικό δηλητήριο «οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του». Είχα καταλήξει να βάζω πάνω απ’ όλα την υπόληψη και τη θέση μου, θεωρώντας ότι η υπόληψη και η θέση απέναντι στους άλλους ήταν αυτό που έφερνε μια ένδοξη ζωή με αξιοπρέπεια και ακεραιότητα. Αν φανέρωνα τις αδυναμίες μου, θα ένιωθα την υποτίμηση και την περιφρόνηση των άλλων, κι έτσι θα ένιωθα σαν να χάνω τη ζωή μου, πράγμα τρομερά επώδυνο. Αλλά, στην πραγματικότητα, το μίλησα ανοιχτά για τα ώστε να αναζητώντας καθοδήγηση θα μπορούσε να μου επιτρέψει να αναγνωρίσω τις αδυναμίες μου και να βρω τρόπους να τις βελτιώσω, κι έτσι να κάνω καλά τα καθήκοντά μου. Ωστόσο, όταν προέκυψαν θέματα στα καθήκοντά μου, δεν επιδίωξα να τα επιλύσω, αλλά, αντιθέτως, ενέργησα με δόλο για να διατηρήσω την υπόληψη και τη θέση μου. Ακόμα και όταν οι πράξεις μου έβλαπταν το έργο, συγκάλυπτα αυτά τα προβλήματα που είχα στα καθήκοντά μου και μιλούσα διαρκώς για το έργο που είχα ολοκληρώσει, οπότε οι επικεφαλής πίστευαν πως στα καθήκοντά μου δεν είχα δυσκολίες που να μην τα άφηναν να λυθούν εγκαίρως. Είπα ψέματα για να διατηρήσω την εικόνα μου, και προσπάθησα να εξαπατήσω τους επικεφαλής και τον Θεό, ακόμη και με κόστος να βλάψω τα συμφέροντα της εκκλησίας. Πού ήταν η αξιοπρέπεια και η ακεραιότητά μου σε όλο αυτό; Βίωνα την ομοιότητα ενός δαίμονα. Η αξιοπρέπεια και η ακεραιότητα δεν διατηρούνται με το να κλείνεσαι στον εαυτό σου και να προσπαθείς να διατηρήσεις την εικόνα σου. Μόνο όταν ένας άνθρωπος ασκείται στο να είναι ειλικρινής, κι έχει το θάρρος να παραδεχθεί τις αδυναμίες ή τα λάθη του, και αποδέχεται και κάνει πράξη την αλήθεια με προτεραιότητα στο μυαλό του τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, μπορεί να θεωρηθεί άνθρωπος με ακεραιότητα και αξιοπρέπεια. Ζώντας κανείς σύμφωνα με τα σατανικά δηλητήρια, γίνεται όλο και πιο μοχθηρός και δόλιος, και διαπράττει περισσότερες κακές πράξεις, με τελικό αποτέλεσμα να τον απεχθάνεται και να τον αποκλείει ο Θεός.

Στη συνέχεια, σκέφτηκα αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού: «Και ποια είναι η αιτία της επιδίωξης των συμφερόντων; Ότι οι άνθρωποι θεωρούν τα προσωπικά τους συμφέροντα πιο σημαντικά από οτιδήποτε άλλο. Εμπλέκονται σε απάτες για να επωφεληθούν οι ίδιοι, και έτσι αποκαλύπτεται η δόλια διάθεσή τους. Πώς θα πρέπει να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα; Πρώτα πρέπει να διακρίνεις και να μάθεις τι είναι τα συμφέροντα, τι ακριβώς προσφέρουν στους ανθρώπους και ποιες είναι οι συνέπειες της επιδίωξής τους. Αν δεν μπορείς να το καταλάβεις αυτό, τότε δεν θα είναι τόσο εύκολο να τα απαρνηθείς. Αν οι άνθρωποι δεν κατανοήσουν την αλήθεια, τότε δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο να εγκαταλείψουν από ό,τι τα συμφέροντά τους. Αυτό συμβαίνει επειδή οι φιλοσοφίες της ζωής τους είναι “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω” και “Ο άνθρωπος πεθαίνει για τον πλούτο όπως τα πουλιά πεθαίνουν για την τροφή”. Είναι σαφές ότι ζουν για τα δικά τους συμφέροντα. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι χωρίς τα συμφέροντά τους —ότι αν ήταν να χάσουν τα συμφέροντά τους— δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν. Είναι λες και η επιβίωσή τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα συμφέροντά τους, έτσι οι περισσότεροι δεν βλέπουν τίποτα, παρά μόνο τα συμφέροντά τους. Βλέπουν τα συμφέροντά τους ως ανώτερα από οτιδήποτε άλλο, ζουν για τα συμφέροντά τους, και το να τους πείσεις να εγκαταλείψουν τα συμφέροντά τους είναι σαν να τους ζητάς να εγκαταλείψουν την ίδια τους τη ζωή. Άρα, τι θα πρέπει να γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις; Οι άνθρωποι πρέπει να αποδεχτούν την αλήθεια. Μόνο όταν κατανοήσουν την αλήθεια μπορούν οι άνθρωποι να διακρίνουν την ουσία των δικών τους συμφερόντων· μόνο τότε μπορούν να αρχίσουν να παραιτούνται από αυτά και να επαναστατούν ενάντια σ’ αυτά, και να είναι σε θέση να υπομένουν τον πόνο του να αφήνουν πίσω τους αυτό που αγαπούν τόσο πολύ. Και όταν μπορέσεις να το κάνεις αυτό και να απαρνηθείς τα δικά σου συμφέροντα, θα νιώσεις πιο άνετα και πιο γαλήνια στην καρδιά σου, και με αυτόν τον τρόπο θα έχεις νικήσει τη σάρκα. Αν είσαι προσκολλημένος στα συμφέροντά σου και αρνείσαι να τα εγκαταλείψεις, και αν δεν αποδέχεσαι ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια, μέσα σου, μπορεί να πεις: “Πού είναι το κακό στο να προσπαθώ να ωφεληθώ και να αρνούμαι να υποστώ οποιεσδήποτε απώλειες; Ο Θεός δεν με έχει τιμωρήσει· τι μπορούν να μου κάνουν οι άνθρωποι;” Κανείς δεν μπορεί να σου κάνει τίποτα, αλλά αν με αυτήν την πίστη στον Θεό, τελικά δεν θα κερδίσεις την αλήθεια και ζωή. Αυτό θα είναι μια τεράστια απώλεια για σένα —δεν θα μπορέσεις να πετύχεις τη σωτηρία. Υπάρχει κάτι που θα σε κάνει να μετανιώσεις περισσότερο; Αυτό είναι που τελικά προκύπτει από την επιδίωξη των δικών σου συμφερόντων. Αν οι άνθρωποι επιδιώκουν μόνο τη φήμη, το κέρδος και τη θέση —αν επιδιώκουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα— τότε δεν θα κερδίσουν ποτέ την αλήθεια και ζωή, και τελικά, θα είναι αυτοί που θα υποστούν απώλεια» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η γνώση της διάθεσης κάποιου είναι το θεμέλιο της αλλαγής της). Τα λόγια του Θεού μού υπενθύμισαν ότι μόνο αν εγκατέλειπα τα συμφέροντά μου και ασκούμουν στο να είμαι ειλικρινής, θα μπορούσα να φτάσω στην αλήθεια και να λάβω τη σωτηρία του Θεού. Η διατήρηση της υπόληψης και της θέσης μου μπορεί μεν να ικανοποιεί την προσωρινή μου ματαιοδοξία, αλλά δεν μπορεί να οδηγήσει στη σωτηρία. Θυμήθηκα αυτές τις δύο περιπτώσεις όπου είπα την αλήθεια. Αν και αισθάνθηκα λίγο αμήχανα εκείνη τη στιγμή, μέσα από την καθοδήγηση και την βοήθεια των επικεφαλής, αναγνώρισα ότι είχα πάρει το λάθος μονοπάτι, καθώς εργαζόμουν για να σώσω την υπόληψη και τη θέση μου, είδα τι παρεκκλίσεις είχα στα καθήκοντά μου, και βρήκα μέσα από ποιες αρχές και μονοπάτια θα μπορούσα να επιλύσω αυτά τα θέματα. Τι σημασία είχε η όποια διατήρηση της υπόληψής μου, σε σχέση με όλα αυτά; Οι επικεφαλής γνώριζαν για τις χαμηλές εργασιακές μου ικανότητες, και αυτό όφειλα να το αντιμετωπίσω γενναία και σωστά, εκφράζοντας με ειλικρίνεια τυχόν θέματα ή δυσκολίες και αναζητώντας την αλήθεια για να βρεθούν λύσεις. Μόνο κάνοντας το καθήκον μου κατ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορούσα να σημειώσω πρόοδο. Αντιθέτως, αν προσπαθούσα να προστατεύσω τον εαυτό μου με το να είμαι δόλια, όχι μόνο δεν θα μπορούσα κατανοήσω τα δικά μου προβλήματα, αλλά θα επηρεαζόταν και η αποτελεσματικότητα των καθηκόντων μου, και θα διέπραττα και παραβάσεις. Αυτό δεν θα ήταν ανόητο εκ μέρους μου; Όταν το αναγνώρισα αυτό, αποφάσισα να ασκηθώ στο να είμαι ειλικρινής και να βαδίσω στο μονοπάτι της αλήθειας.

Έπειτα από αυτό, συνέχισα να αναζητώ, και συνειδητοποίησα πως πάντα φοβόμουν ότι οι επικεφαλής θα επέβλεπαν και θα εξέταζαν το έργο μου, κυρίως επειδή δεν κατανοούσα τη σημασία της επίβλεψης του έργου από τους επικεφαλής. Είχα διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά και μπορεί να ενεργούσα ανά πάσα στιγμή με βάση τη διεφθαρμένη μου διάθεση στα καθήκοντά μου. Συνεπώς, χρειαζόμουν τους επικεφαλής και τους εργάτες να επιβλέπουν συχνά το έργο και να ρωτούν για αυτό, έτσι ώστε, όταν εντοπίζονταν προβλήματα, να μπορούσαν να συναναστραφούν άμεσα και να βοηθήσουν στη διόρθωσή τους. Αυτό θα με βοηθούσε επίσης να μη διαπράξω καθόλου κακές πράξεις που μπορεί να διατάρασσαν και να αναστάτωναν το έργο της εκκλησίας. Αυτό ήταν μια δικλείδα ασφαλείας για μένα! Επιπλέον, έδινα υπερβολική σημασία στη διατήρηση της υπόληψης και της θέσης μου, συχνά επιδιώκοντας άμεσα αποτελέσματα και παραβιάζοντας τις αρχές στα καθήκοντά μου, ενώ παράλληλα νόμιζα ότι είχα έντονο αίσθημα φορτίου για τα καθήκοντά μου. Ακόμα και όταν τα αποτελέσματα του έργου ήταν άσχημα, δεν μπορούσα να κάνω αυτοκριτική και να γνωρίζω τον εαυτό μου, ώστε να καταλάβω γιατί γινόταν αυτό. Αφότου οι επικεφαλής το εξέτασαν όλο αυτό, παρόλο που με ξεσκέπασαν και με κλάδεψαν, μέσα από την καθοδήγηση και τη συναναστροφή τους, μπόρεσα να αναγνωρίσω τα προβλήματά μου και συνειδητοποίησα ότι ήταν απαραίτητο να αποδεχτώ την επίβλεψη από τους επικεφαλής. Μετά από αυτό, ασκήθηκα συνειδητά στο να είμαι ειλικρινής, και ανεξάρτητα από το αν αλληλοεπιδρούσα με τους επικεφαλής ή με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, έκανα πράξη το να μιλάω με ειλικρίνεια. Κάποιες φορές, όταν αντιμετώπιζα προβλήματα στα καθήκοντά μου και δεν ήξερα πώς να τα λύσω, παρ’ όλο που ήθελα να ανοιχτώ, συνέχιζα να φοβάμαι ότι θα με κοιτάξουν αφ’ υψηλού, κι έτσι επαναστατούσα αμέσως ενάντια στον εαυτό μου, και μιλώντας ανοιχτά και αναζητώντας συναναστροφή, έβρισκα άθελά μου τρόπο να επιλύσω τα ζητήματα που είχαν προκύψει. Τελικά, συνειδητοποίησα ότι η ειλικρίνεια βοηθάει πολύ στα καθήκοντά μου και στη ζωή-είσοδό μου. Μέσα από αυτήν την εμπειρία, κατάλαβα τελικά τη σημασία του να είσαι ειλικρινής, και έχω αποκτήσει κάποια γνώση της δόλιας διάθεσής μου. Μπορώ να αποδώσω αυτά τα κέρδη στην καθοδήγηση των λόγων του Θεού. Δόξα τω Θεώ!