Τον Φεβρουάριο του 2021, εκλέχθηκα επικεφαλής εκκλησίας μαζί με τη Γουάνγκ Χούα. Επειδή η Γουάνγκ Χούα είχε προγενέστερη εμπειρία ως επικεφαλής και ήταν επίσης έμπειρη στο κήρυγμα του ευαγγελίου, ήταν κυρίως υπεύθυνη για το ευαγγελικό έργο, ενώ εγώ ανέλαβα άλλες δουλειές. Όταν αντιμετώπιζα προβλήματα ή δυσκολίες στο έργο μου, αναζητούσα απ’ αυτήν. Ήταν πάντα πρόθυμη να συναναστραφεί μαζί μου και να με βοηθήσει. Είχαμε πολύ αρμονικές σχέσεις. Μετά από λίγο καιρό, όμως, παρατήρησα ότι η Γουάνγκ Χούα ήθελε πάντα να περνάει το δικό της, ιδίως σε ζητήματα επιλογής και χρησιμοποίησης ανθρώπων. Βασιζόταν πάντα στη δική της οπτική χωρίς να αναζητά τις αλήθεια-αρχές, και δεν έδειχνε καθόλου πρόθυμη να λάβει υπόψη της τις προτάσεις των άλλων. Μια μέρα, ο διάκονος ευαγγελίου ανέφερε ότι ο επικεφαλής ομάδας, Λι Ζι, ήταν σταθερά επιπόλαιος στα καθήκοντά του, δεν είχε αίσθημα φορτίου και, παρά τις πολλαπλές συναναστροφές, δεν είχε διορθώσει τη συμπεριφορά του. Είχε παραμελήσει μάλιστα τα καθήκοντά του για μια βδομάδα, αγνοώντας τα πλήρως λόγω προσωπικών ζητημάτων. Όταν το έμαθα, θύμωσα πολύ και ένιωσα ότι ο Λι Ζι ήταν ακατάλληλος για να συνεχίσει ως επικεφαλής ομάδας, και ότι, σύμφωνα με τις αρχές, έπρεπε να απομακρυνθεί και να μετατεθεί. Μοιράστηκα την άποψή μου με τη Γουάνγκ Χούα, αλλά προς έκπληξή μου, όχι μόνο αρνήθηκε να ακούσει, μα και με επέκρινε αυστηρά, λέγοντας ότι σκεφτόμουν ανώριμα κι ότι είχα υπερβολικές απαιτήσεις απ’ τους άλλους. Είπε μάλιστα πως όταν ο Λι Ζι ήταν σε καλή κατάσταση, πως μπορούσε να κερδίζει ανθρώπους κηρύττοντας το ευαγγέλιο, και πως χρειαζόταν περισσότερη συναναστροφή και βοήθεια. Είπα: «Για να είναι κάποιος επικεφαλής ομάδας, πρέπει να έχει αίσθημα φορτίου κι ευθύνης. Κρίνοντας απ’ τη συμπεριφορά που έχει συνέχεια ο Λι Ζι στα καθήκοντά του, είναι παντελώς ακατάλληλος για επικεφαλής ομάδας. Εσύ, όμως, επιμένεις ακόμη να τον κρατάς σε αυτόν τον ρόλο. Αυτό αντιβαίνει στις αρχές!» Η Γουάνγκ Χούα, όμως, συνέχισε να μην ακούει και είπε: «Αν απομακρύνουμε τον Λι Ζι και δεν βρούμε κατάλληλο αντικαταστάτη άμεσα, ίσως πληγούν τα αποτελέσματα του έργου και, αν ρωτήσουν γι’ αυτό οι επικεφαλής, δεν θα έχουμε ικανοποιητική εξήγηση. Καλύτερα να έχουμε κάποιον σε αυτό το πόστο παρά κανέναν». Όταν την άκουσα να το λέει αυτό, κατάλαβα ότι επικεντρωνόταν μόνο στη δική της φήμη και θέση, και ότι δεν λάμβανε καθόλου υπόψη της το έργο της εκκλησίας. Οπότε αποφάσισα να ξεσκεπάσω τη φύση και τις συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς της. Βλέποντας, όμως, τη θυμωμένη της έκφραση, ανησύχησα και σκέφτηκα: «Συνήθως, όταν αναφέρω στα γρήγορα τυχόν ζητήματα στο έργο της, χάνει την υπομονή της. Αν μιλήσω υπερβολικά ανοιχτά ή άμεσα, θα την εξοργίσω πιθανότατα, και θα με περιφρονήσει. Αν αυτό προκαλέσει ένταση στη σχέση μας, πώς θα συνεργαστούμε στο μέλλον; Τι θα γίνει αν αντιμετωπίσω δυσκολίες στο έργο και δεν με βοηθάει πια; Ίσως είναι καλύτερα να μην το αναφέρω. Κάνει πολλά χρόνια τα καθήκοντά της και κατανοεί τις αρχές της μετάθεσης ανθρώπων καλύτερα από μένα. Έχει μάλλον δικά της σχέδια. Καλύτερα να μην ανησυχώ τόσο πολύ». Έτσι, της υπενθύμισα απλώς να λαμβάνει υπόψη της τα υπέρ και τα κατά όσον αφορά τη χρησιμοποίηση ανθρώπων και δεν ανέφερα ξανά το ζήτημα.

Πριν περάσει πολύς καιρός, η Γουάνγκ Χούα μού είπε ότι η αδελφή Σουσίν είχε κοφτερό μυαλό και ήταν καλή συνομιλήτρια, και ότι σχεδίαζε να την καλλιεργήσει για να κηρύττει το ευαγγέλιο. Όταν το άκουσα αυτό, σκέφτηκα: «Ξέρω τη Σουσίν. Είναι πάντα ανεύθυνη στα καθήκοντά της, εγωίστρια και δόλια. Όταν την καλλιεργούσαν για να ποτίζει νεοφώτιστους, το θεωρούσε μπελά και φοβόταν να αναλάβει την ευθύνη αν έφευγαν οι νεοφώτιστοι. Μετά από μόλις είκοσι μέρες ποτίσματος, σταμάτησε να πηγαίνει και μάλιστα είπε ψέματα ότι ο άντρας της δεν την άφηνε να κάνει τα καθήκοντά της». Είπα, λοιπόν, όσα ήξερα στη Γουάνγκ Χούα και της υπενθύμισα ότι κάποια σαν τη Σουσίν ήταν ακατάλληλη για καλλιέργεια. Η Γουάνγκ Χούα δεν άκουσε καθόλου τη συμβουλή μου. Είπε ότι δεν γίνεται να κρίνει κάποιος την αληθινή φύση κάποιου αν τον έχει δει μόνο μια φορά και ότι πρέπει να τον βλέπουμε μέσα από μια αναπτυξιακή οπτική. Ένιωσα ότι αυτό ήταν ανάρμοστο και θέλησα να τη σταματήσω. Μετά, όμως, σκέφτηκα: «Έχει ήδη πει σε όλους ότι θα καλλιεργήσει τη Σουσίν. Αν διαφωνήσω, θα τη φέρω σίγουρα σε δύσκολη θέση. Θα σκεφτεί ότι είμαι αλαζόνας κι ενοχλητικός; Κι αν αυτό προκαλέσει ένταση στη σχέση μας; Θα είναι δύσκολο να τα πάμε καλά στο μέλλον». Με αυτήν τη σκέψη, έχασα το θάρρος να επιμείνω περισσότερο κι απλώς καθησύχασα τον εαυτό με την εξής σκέψη: «Πάλι καλά που της έχω κάνει όσες υπενθυμίσεις έπρεπε. Αν ανακύψουν ζητήματα στο μέλλον, δεν θα φέρω εγώ την ευθύνη».

Στη συνέχεια, έμαθα ότι ο Λι Ζι παρέμεινε αδιάφορος απέναντι στα καθήκοντά του, πράγμα που επηρέασε τις καταστάσεις των αδελφών, ενώ μειώθηκε σημαντικά η αποτελεσματικότητα του έργου. Επιπλέον, η Σουσίν δεν είχε αίσθημα φορτίου για το κήρυγμα του ευαγγελίου και εγκατέλειπε τα καθήκοντά της όποτε ήταν απασχολημένη στο σπίτι. Κατά συνέπεια, τα καθήκοντά της είχαν πενιχρά αποτελέσματα. Οι επικεφαλής έστειλαν μια επιστολή σχετικά με τις παρεκκλίσεις και τα ζητήματα στο ευαγγελικό έργο μας, συναναστράφηκαν και μας κλάδεψαν. Η Γουάνγκ Χούα, όμως, δεν έριξε καθόλου το φταίξιμο στον εαυτό της. Αντιθέτως, ανταπάντησε και προσπάθησε να δικαιολογηθεί, λέγοντας ότι οι αδελφοί και οι αδελφές δεν είχαν κανένα αίσθημα φορτίου για τα καθήκοντά τους. Ήθελα πραγματικά να ξεσκεπάσω και να αναλύσω τα ζητήματά της, αλλά φοβόμουν επίσης πως θα έλεγε ότι δεν είχα αυτογνωσία κι ότι απλώς την κλάδευα, οπότε της υπενθύμισα στα γρήγορα να κάνει αυτοκριτική και να μετανοήσει ενώπιον του Θεού. Στη συνέχεια, είδα ότι η Γουάνγκ Χούα δεν είχε καθόλου αυτογνωσία. Οι αδελφοί και οι αδελφές είχαν αναφέρει ότι στις συναθροίσεις μόνο της μέλημα ήταν να επικρίνει το έργο τους και να τους επιπλήττει, ότι δεν έλυνε πραγματικά ζητήματα και ότι όλοι ένιωθαν πως τους περιόριζε. Συνειδητοποίησα ότι η Γουάνγκ Χούα ήταν πιθανότατα ψευδοεπικεφαλής, οπότε αποφάσισα να το αναφέρω στους ανώτερους επικεφαλής. Μετά, όμως, σκέφτηκα: «Αν ανακαλύψει ότι ανέφερα τα προβλήματά της, δεν θα μου κρατήσει κακία; Στο κάτω κάτω, με έχει βοηθήσει στα καθήκοντά μου». Συνέχισα να το σκέφτομαι, αλλά στο τέλος, δεν βρήκα το θάρρος να γράψω κάτι γι’ αυτήν. Στη συνέχεια, οι ανώτεροι επικεφαλής ήρθαν να εξετάσουν το έργο. Ανακάλυψαν ότι η Γουάνγκ Χούα ήταν αλαζονική κι αυτάρεσκη, ότι ενεργούσε χωρίς αρχές, ότι δεν δεχόταν τις προτάσεις των άλλων, και ότι μιλούσε μόνο για λόγια και δόγματα χωρίς να κάνει καθόλου πραγματικό έργο, οπότε αναγνωρίστηκε ως ψευδοεπικεφαλής κι απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά της. Επίσης, επειδή είχα ενεργήσει ως ανθρωπάρεσκος και δεν είχα προασπιστεί το έργο της εκκλησίας, απαλλάχθηκα κι εγώ. Λίγο αργότερα, απαλλάχθηκαν κι ο Λι Ζι και η Σουσίν. Όταν αντιμετωπίστηκα έτσι, φοβήθηκα και κατάλαβα ότι είχα κάνει κακό, ιδίως όταν ξανασκέφτηκα τις ερωτήσεις των επικεφαλής: «Όταν είδες ότι η Γουάνγκ Χούα ενήργησε ενάντια στις αρχές και δεν μπόρεσες να τη σταματήσεις, γιατί δεν την ανέφερες; Γιατί συνέχισες να προσπαθείς να προστατεύσεις τη σχέση σας; Ήσουν πολύ ανεύθυνος στα καθήκοντά σου!» Ένιωσα πολύ έντονο πόνο στην καρδιά μου. Προκειμένου να διατηρήσω τη σχέση μου με τη Γουάνγκ Χούα, δεν έλαβα υπόψη μου το έργο της εκκλησίας. Αν και είδα ότι είχε διαταράξει κι αναστατώσει το έργο της εκκλησίας, δεν τη σταμάτησα. Ανεχόμουν τις κακές πράξεις αυτής της ψευδοεπικεφαλής κι ενεργούσα ως συνεργός της! Τους μήνες που ακολούθησαν την απαλλαγή μου, ένιωθα μεγάλη απελπισία. Ζούσα σε μια κατάσταση απόλυτης απόγνωσης και κατέληξα σε αρνητική ετυμηγορία για τον εαυτό μου.

Βλέποντάς με σε κακή κατάσταση, οι αδελφοί και οι αδελφές μοιράστηκαν μαζί μου λόγια του Θεού για να με βοηθήσουν. Υπήρχε ένα χωρίο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Ο Θεός λέει: «Καθώς αναπτύσσεται η ζωή τους και οδεύουν προς τη σωτηρία τους, οι άνθρωποι μπορεί καμιά φορά να βαδίσουν στο λάθος μονοπάτι, να παρεκκλίνουν ή να τύχουν στη ζωή τους στιγμές κατά τις οποίες επιδεικνύουν καταστάσεις και συμπεριφορές ανωριμότητας. Μπορεί να έχουν στιγμές αδυναμίας και αρνητικότητας, στιγμές κατά τις οποίες λένε τα λάθος πράγματα, σκοντάφτουν ή αποτυγχάνουν. Όλα αυτά ο Θεός τα θεωρεί φυσιολογικά. Δεν τα καταλογίζει σε βάρος τους. Κάποιοι πιστεύουν ότι έχουν εξαιρετικά βαθιά διαφθορά και ότι δεν μπορούν ποτέ να ικανοποιήσουν τον Θεό· αυτό τους κάνει να στενοχωριούνται και να σιχαίνονται τον εαυτό τους. Ο Θεός σώζει αυτούς ακριβώς που έχουν μια τέτοια μετανοημένη καρδιά. Από την άλλη πλευρά, εκείνοι που πιστεύουν ότι δεν χρειάζονται τη σωτηρία Του και θεωρούν ότι είναι καλοί άνθρωποι και ότι δεν έχουν τίποτα κακό, συνήθως δεν συγκαταλέγονται στους ανθρώπους που σώζει ο Θεός. Ποιο νόημα κρύβεται πίσω απ’ αυτά που σας λέω; Όποιος καταλαβαίνει, ας μιλήσει. (Για να αντιμετωπίσεις σωστά τη διαφθορά που αποκαλύπτεις, επικεντρώσου στην άσκηση της αλήθειας· έτσι, θα λάβεις τη σωτηρία του Θεού. Αν παρανοείς συστηματικά τον Θεό, τότε θα παραδοθείς εύκολα στην απόγνωση.) Πρέπει να έχεις πίστη και να πεις: “Τώρα είμαι αδύναμος, και έχω σκοντάψει και αποτύχει. Όμως, θα αναπτυχθώ και μια μέρα θα καταλάβω την αλήθεια, θα ικανοποιήσω τον Θεό και θα σωθώ”. Πρέπει να έχεις μια τέτοια αποφασιστικότητα. Όσες αναποδιές, δυσκολίες, αποτυχίες ή τρικλοποδιές κι αν σου τύχουν, δεν πρέπει να βυθιστείς στην αρνητικότητα. Πρέπει να γνωρίζεις τι ανθρώπους σώζει ο Θεός. Επίσης, αν νομίζεις ότι δεν πληροίς ακόμα τις προϋποθέσεις για να σε σώσει ο Θεός ή αν σε κάποιες περιπτώσεις βρίσκεσαι σε καταστάσεις που ο Θεός αποστρέφεται ή με τις οποίες δυσαρεστείται, ή αν κάποιες φορές συμπεριφέρεσαι άσχημα και ο Θεός δεν σε αποδέχεται, ή σε αποστρέφεται και σε απορρίπτει, όλα αυτά δεν έχουν σημασία. Τώρα πια ξέρεις, και δεν είναι πολύ αργά. Αν μετανοήσεις, ο Θεός θα σου δώσει μια ευκαιρία» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Στην πίστη στον Θεό, το πιο σημαντικό είναι να κάνει κανείς πράξη και να βιώνει τα λόγια Του). Αναλογιζόμενος τα λόγια του Θεού, ένιωσα την αγάπη Του και είδα ότι η καρδιά του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων δεν αλλάζει ποτέ. Ο Θεός δεν σταμάτησε να με σώζει μόνο και μόνο επειδή ήμουν ανθρωπάρεσκος και είχα βλάψει το έργο της εκκλησίας. Αντιθέτως, ήλπιζε ότι μέσα απ’ αυτήν την αποτυχία, θα αναλογιζόμουν και θα γνώριζα τα ζητήματά μου, θα έπαιρνα μαθήματα, θα μετανοούσα και θα άλλαζα. Έπρεπε να συνέλθω, να αναλογιστώ τους λόγους της αποτυχίας μου και να μετανοήσω ειλικρινά. Οπότε, προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου! Ξέρω ότι ήμουν αμελής στα καθήκοντά μου και ντρέπομαι να Σε αντικρίσω. Δεν θέλω, όμως, να μείνω σε αυτήν την κατάσταση απελπισίας. Μακάρι να με διαφωτίσεις και να με καθοδηγήσεις να γνωρίσω τα ζητήματά μου».

Μια μέρα, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Όταν πρέπει να κάνετε πράξη την αλήθεια και να προστατέψετε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, μπορείτε να ξεπεράσετε τον περιορισμό που σας ασκούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σας και να ταχθείτε στο πλευρό της αλήθειας; Έστω, για παράδειγμα, πως σου έχει ανατεθεί να επιτελέσεις το έργο της εκκαθάρισης της εκκλησίας μαζί με κάποιον άλλο. Εκείνος, όμως, συναναστρέφεται συνέχεια με τους αδελφούς και τις αδελφές σχετικά με το ότι ο Θεός σώζει τους ανθρώπους στον μέγιστο δυνατό βαθμό και ότι πρέπει να φερόμαστε στους ανθρώπους με αγάπη και να τους δίνουμε ευκαιρίες να μετανοήσουν. Συνειδητοποιείς ότι κάτι πάει στραβά με τη συναναστροφή του και, παρόλο που τα λόγια του φαίνονται πολύ σωστά, μετά από λεπτομερή ανάλυση ανακαλύπτεις ότι έχει κρυφές προθέσεις και κρυφούς στόχους, δεν είναι διατεθειμένος να προσβάλει κανέναν και δεν θέλει να φέρει εις πέρας τις εργασιακές ρυθμίσεις. Αν συναναστρέφεται έτσι θα αναστατώνει τους ανθρώπους που έχουν μικρό ανάστημα και δεν έχουν ικανότητα διάκρισης και εκείνοι θα δείχνουν αγάπη απερίσκεπτα χωρίς να βασίζονται σε αρχές, δεν θα φροντίζουν να ασκούν διάκριση απέναντι στους άλλους και δεν θα εκθέτουν ούτε θα αναφέρουν τους αντίχριστους, τους κακούς ανθρώπους και τους δύσπιστους. Αυτό εμποδίζει το έργο της εκκαθάρισης της εκκλησίας. Αν οι αντίχριστοι, οι κακοί άνθρωποι και οι δύσπιστοι δεν εκκαθαριστούν τη στιγμή που πρέπει, αυτό θα επηρεάσει τους εκλεκτούς του Θεού σε ό,τι αφορά το να τρώνε και να πίνουν κανονικά τον λόγο του Θεού και να εκτελούν κανονικά τα καθήκοντά τους. Πάνω από όλα, θα διαταραχθεί και θα αναστατωθεί το έργο της εκκλησίας και θα βλαφτούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Πώς θα πρέπει να ασκηθείς σε μια τέτοια περίπτωση; Όταν διαπιστώσεις το πρόβλημα, πρέπει να ορθώσεις το ανάστημά σου και να εκθέσεις τον συγκεκριμένο άνθρωπο· πρέπει να τον σταματήσεις και να προστατεύσεις το έργο της εκκλησίας. Ίσως σκεφτείς: “Είμαστε συνεργάτες. Αν τον εκθέσω ευθέως και δεν το δεχτεί, θα τσακωθούμε, έτσι δεν είναι; Όχι, δεν μπορώ να μιλήσω ανοιχτά, πρέπει να είμαι πιο διακριτικός”. Κι έτσι του κάνεις μια απλή υπενθύμιση και τον ενθαρρύνεις με τα λόγια σου. Αφού ακούσει αυτά που του λες, δεν τα δέχεται και αραδιάζει ένα σωρό λόγους για να τα αντικρούσει. Αν δεν τα δεχτεί, όμως, αυτό θα ζημιώσει το έργο του οίκου του Θεού. Τι θα κάνεις, λοιπόν; Προσεύχεσαι στον Θεό, λέγοντας: “Θεέ μου, Σε παρακαλώ, διευθέτησε και ενορχήστρωσέ το αυτό. Πειθάρχησέ τον, εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα”. Δεν πιστεύεις ότι μπορείς να τον σταματήσεις κι έτσι τον αφήνεις να συνεχίζει ανεξέλεγκτος. Είναι υπεύθυνη συμπεριφορά αυτή; Κάνεις πράξη την αλήθεια; Αν δεν μπορείς να τον σταματήσεις, γιατί δεν αναφέρεις το ζήτημα στους επικεφαλής και τους εργάτες; Γιατί δεν το θίγεις σε κάποια συνάθροιση, ώστε όλοι να συναναστραφούν σχετικά με αυτό και να το συζητήσουν; Αν δεν το κάνεις αυτό, στ’ αλήθεια δεν θα κατηγορείς μετά τον εαυτό σου; Αν πεις: “Δεν μπορώ να το διαχειριστώ, οπότε απλώς θα το αγνοήσω. Η συνείδησή μου είναι καθαρή”, τι καρδιά έχεις τότε; Έχεις μια καρδιά που αγαπάει αληθινά ή μια καρδιά που βλάπτει τους άλλους; Είναι μοχθηρή η καρδιά σου, επειδή, όταν σου συμβαίνει κάτι, φοβάσαι μήπως προσβάλεις τους άλλους και δεν τηρείς τις αρχές. Στην πραγματικότητα, γνωρίζεις πολύ καλά ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος ενεργεί έτσι επειδή έχει κάποιον στόχο και ότι δεν πρέπει να τον ακούσεις σε αυτό το ζήτημα. Κι όμως, δεν μπορείς να τηρήσεις τις αρχές και να τον εμποδίσεις να παραπλανά τους άλλους, πράγμα που βλάπτει τελικά τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Μετά από όλα αυτά, θα κατηγορούσες καθόλου τον εαυτό σου; (Ναι.) Κατηγορώντας τον εαυτό σου, αποκαθίσταται η ζημιά; Όχι, είναι ανεπανόρθωτη. Και αργότερα, σκέφτεσαι πάλι: “Εγώ, πάντως, τις ευθύνες μου τις εκπλήρωσα και ο Θεός το ξέρει. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα μύχια της καρδιάς των ανθρώπων”. Τι είδους λόγια είναι αυτά; Είναι λόγια παραπλανητικά, λόγια του διαβόλου, που εξαπατούν τόσο τον άνθρωπο όσο και τον Θεό. Δεν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου και συνεχίζεις να ψάχνεις για λόγους και δικαιολογίες για να τις αποφύγεις. Αυτό δείχνει δόλο και αδιαλλαξία. Είναι ένας τέτοιος άνθρωπος έστω και λίγο ειλικρινής απέναντι στον Θεό; Έχει αίσθημα δικαιοσύνης; (Όχι.) Ο άνθρωπος αυτός δεν αποδέχεται την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο· είναι άνθρωπος από τη στόφα του Σατανά. Όταν σου συμβαίνει κάτι, ζεις σύμφωνα με φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και δεν κάνεις πράξη την αλήθεια. Φοβάσαι διαρκώς μήπως προσβάλεις τους άλλους· τον Θεό, όμως, δεν φοβάσαι μήπως Τον προσβάλεις και θυσιάζεις ακόμη και τα συμφέροντα του οίκου Του για να προστατεύσεις τις διαπροσωπικές σου σχέσεις. Ποιες είναι οι συνέπειες μιας τέτοιας συμπεριφοράς; Θα έχεις προστατεύσει αρκετά καλά τις διαπροσωπικές σου σχέσεις, όμως θα έχεις προσβάλει τον Θεό, με αποτέλεσμα να σε αποστραφεί, να σε απορρίψει και να θυμώσει μαζί σου. Ποιο είναι συγκριτικά καλύτερο; Εάν δεν μπορείς να καταλάβεις, τότε είσαι τελείως μπερδεμένος. Αποδεικνύεται ότι δεν έχεις την παραμικρή κατανόηση της αλήθειας. Αν συνεχίσεις έτσι χωρίς ν’ αφυπνιστείς ποτέ, ο κίνδυνος είναι όντως μεγάλος· και αν στο τέλος δεν μπορείς να κατακτήσεις την αλήθεια, εσύ θα έχεις υποστεί απώλεια» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια του Θεού φανέρωσαν επακριβώς την κατάστασή μου. Είδα ότι ήμουν απλώς ένας εγωιστής και δόλιος ανθρωπάρεσκος χωρίς αίσθημα ευθύνης απέναντι στο έργο της εκκλησίας. Είδα ξεκάθαρα ότι η Γουάνγκ Χούα εργαζόταν σύμφωνα με τη δική της θέληση και δεν αναζητούσε αρχές, κι επίσης κατάλαβα ότι κακώς δεν στήριξα τις αρχές, δεν την ξεσκέπασα και δεν τη σταμάτησα για να προστατεύσω το έργο της εκκλησίας. Όταν, όμως, επεσήμανα τα ζητήματά της και δεν τα αποδέχθηκε, φοβήθηκα μην την προσβάλω και βλάψω τη συνεργασία μας στα καθήκοντά μας. Για να διατηρήσω τη σχέση μου μαζί της, υποβάθμιζα συνεχώς τα ζητήματά της και δεν ξεσκέπασα ποτέ την ουσία των προβλημάτων της. Επίσης, δεν ανέφερα τα ζητήματά της στους επικεφαλής μας. Αυτό έβλαψε εντέλει το ευαγγελικό έργο. Ακόμη κι όταν συνέβη αυτό, όμως, αντί να κάνω αυτοκριτική, βρήκα δικαιολογίες για να διευκολύνω τον εαυτό μου. Νόμιζα ότι απ’ τη στιγμή που της το είχα ήδη υπενθυμίσει και δεν το είχε αποδεχθεί, δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Βαθιά μέσα μου, όμως, ήξερα πολύ καλά ότι δεν είχα εκπληρώσει καθόλου τις ευθύνες μου. Απλώς ανέφερα πράγματα επιφανειακά, χωρίς να πετυχαίνω κανένα αληθινό αποτέλεσμα. Απλώς εξαπατούσα τον εαυτό μου και τους άλλους! Ακόμη κι όταν τη διέκρινα ως ψευδοεπικεφαλής, δεν την ξεσκέπασα ούτε την ανέφερα, και την ανέχθηκα μάλιστα καθώς διατάραζε και παρεμπόδιζε το έργο της εκκλησίας. Θυσίαζα τα συμφέροντα της εκκλησίας για να ικανοποιώ προσωπικές σχέσεις. Προστάτευσα κι ανέχθηκα την ψευδοεπικεφαλής την ώρα που έκανε κακό κι αναστάτωνε το έργο της εκκλησίας. Ήμουν στ’ αλήθεια εγωιστής και ποταπός!

Τότε, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Μέχρι να βιώσουν οι άνθρωποι το έργο του Θεού και να κατανοήσουν την αλήθεια, η φύση του Σατανά είναι αυτή που αναλαμβάνει τον έλεγχο και τους εξουσιάζει εκ των έσω. Τι περιλαμβάνει ακριβώς αυτή η φύση; Για παράδειγμα, γιατί είσαι εγωιστής; Γιατί προστατεύεις τη θέση σου; Γιατί έχεις τόσο ισχυρά συναισθήματα; Γιατί απολαμβάνεις εκείνα τα άδικα πράγματα; Γιατί σου αρέσουν εκείνα τα κακά πράγματα; Πού βασίζεται η αρέσκειά σου για αυτά τα πράγματα; Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Γιατί αποδέχεσαι αυτά τα πράγματα με τόση χαρά; Τώρα πια έχετε όλοι σας φτάσει στο σημείο να καταλάβετε ότι ο κύριος λόγος πίσω από όλα αυτά τα πράγματα είναι ότι βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο το δηλητήριο του Σατανά. Ποιο είναι λοιπόν το δηλητήριο του Σατανά; Πώς μπορεί να εκφραστεί; Για παράδειγμα, αν ρωτήσεις τους ανθρώπους: “Πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι; Για ποιον λόγο θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι;” Αυτοί θα απαντήσουν: “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Αυτή η μία φράση εκφράζει την ίδια τη ρίζα του προβλήματος. Η φιλοσοφία και η λογική του Σατανά έχουν γίνει η ζωή των ανθρώπων. Ό,τι και να επιδιώκουν οι άνθρωποι, το κάνουν για τον εαυτό τους —και έτσι ζουν μονάχα για τον εαυτό τους. “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω” —αυτή είναι η φιλοσοφία της ζωής του ανθρώπου, κι αυτό αντιπροσωπεύει και την ανθρώπινη φύση. Αυτά τα λόγια έχουν ήδη γίνει η φύση της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, είναι το αληθινό πορτρέτο της σατανικής φύσης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Αυτή η σατανική φύση έχει ήδη γίνει η βάση για την ύπαρξη της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Για αρκετές χιλιάδες χρόνια, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα ζει με αυτό το δηλητήριο του Σατανά, μέχρι σήμερα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου). Αναλογιζόμενος τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι για την τάση μου προς την ανθρωπαρέσκεια έφταιγε που είχα υιοθετήσει δηλητήρια του Σατανά, όπως τα «Η αρμονία είναι θησαυρός, η ανεκτικότητα είναι λάμψη», «Για να έχεις φίλους, μη μιλάς για τα ελαττώματά τους» και «Άλλος ένας φίλος σημαίνει άλλο ένα μονοπάτι», ως νόμους διαβίωσης. Πίστευα πως όσο κάποιος ζει σε αυτόν τον κόσμο κι αλληλεπιδρά με τους άλλους, πρέπει να χτίζει ευρείες κοινωνικές επαφές και καλές σχέσεις. Αλλιώς, δεν μπορεί να μείνει σταθερός στην κοινωνία, και όταν προσβάλλει άλλον έναν άνθρωπο, αποκτά άλλον έναν εχθρό. Ακόμη κι όταν έκανα τα καθήκοντά μου στην εκκλησία, συνέχισα να ζω σύμφωνα με αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες, δίνοντας μεγάλη σημασία στις σχέσεις με τους άλλους χωρίς να έχω καμία αρχή και καμία στάση στα καθήκοντά μου. Ο Θεός μού έδειξε χάρη όταν μου έδωσε την ευκαιρία να εκπαιδευτώ ως επικεφαλής. Κακώς δεν έβαλα πάνω απ’ όλα το έργο της εκκλησίας. Όταν είδα ότι η αδελφή συνεργάτιδά μου ενήργησε ενάντια στις αρχές, έπρεπε να το επισημάνω άμεσα και να τη βοηθήσω, και αν επέμενε, να την ξεσκεπάσω και να τη σταματήσω, ή να αναφέρω εγκαίρως το ζήτημα στους επικεφαλής μας για να αποτρέψω τυχόν ζημιές στο έργο της εκκλησίας. Εγώ, όμως, για να προστατεύσω την υπερηφάνεια και τη θέση μου, ενήργησα ως ανθρωπάρεσκος και δεν έκανα πράξη την αλήθεια. Απέτυχα να εποπτεύσω το έργο της και την ανέχθηκα όταν έκανε κακό. Δεν έλαβα καθόλου υπόψη μου το έργο της εκκλησίας και δεν είχα αίσθημα δικαιοσύνης. Η Γουάνγκ Χούα είχε απερίσκεπτα διαπράξει κακές πράξεις και ήταν απεχθής. Ήξερα καλά ότι έκανε κακό και προκαλούσε αναστάτωση, αλλά δεν την ξεσκέπασα ούτε τη σταμάτησα εγκαίρως, επιτρέποντάς της να βλάψει το έργο της εκκλησίας. Η φύση της συμπεριφοράς μου ήταν ακόμη πιο κατάφωρη κι επαίσχυντη! Αν είχα αναφέρει νωρίτερα τα ζητήματα της Γουάνγκ Χούα, οι επικεφαλής θα τα είχαν διαχειριστεί και θα τα είχαν λύσει συντομότερα, και τα πράγματα δεν θα είχαν χειροτερέψει σε αυτόν τον βαθμό. Ζώντας σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά, είχα γίνει στ’ αλήθεια εγωιστής και δόλιος. Δεν τολμούσα να επισημάνω τα ζητήματα που είχα προσέξει στους άλλους, και δεν είχα ειλικρίνεια κι αληθινή αγάπη γι’ αυτούς. Δεν είχα επίσης αίσθημα ευθύνης απέναντι στα καθήκοντά μου. Ό,τι έκανα έβλαπτε το έργο της εκκλησίας. Έτρωγα, έπινα κι απολάμβανα ό,τι μου έδινε ο Θεός, αλλά δεν λάμβανα καθόλου υπόψη μου τις προθέσεις Του. Πήρα επανειλημμένως το μέρος της ψευδοεπικεφαλής, βλάπτοντας το έργο της εκκλησίας. Δεν ήμουν παρά ένας αχάριστος προδότης, χωρίς αίσθημα ανθρώπινης φύσης ή λογικής! Κάποιος σαν εμένα ήταν παντελώς ανάξιος να είναι επικεφαλής, πόσο μάλλον να ζει ενώπιον του Θεού. Η απαλλαγή απ’ το πόστο μου εκ μέρους της εκκλησίας ήταν εκδήλωση της δικαιοσύνης του Θεού και συνέπεια των δικών μου ενεργειών. Όταν το αναγνώρισα αυτό, γέμισα τύψεις και αυτομεμψία.

Στη συνέχεια, προσευχήθηκα στον Θεό, αναζητώντας ένα μονοπάτι για να διορθώσω τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Μια μέρα, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Εάν θέλετε να εκπληρώνετε καλά τα καθήκοντά σας και να ικανοποιείτε τις προθέσεις του Θεού, τότε πρέπει κατ’ αρχάς να μάθετε να συνεργάζεστε αρμονικά με τους άλλους. Όταν συνεργάζεσαι με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, θα πρέπει να εξετάζεις τα εξής: “Τι είναι αρμονία; Είναι ο λόγος μου σε αρμονία με αυτούς; Είναι οι σκέψεις μου σε αρμονία με αυτούς; Είναι ο τρόπος που πράττω σε αρμονία με αυτούς;” Σκεφτείτε το πώς θα συνεργάζεστε αρμονικά. Μερικές φορές, αρμονία σημαίνει μακροθυμία και ανεκτικότητα, σημαίνει, όμως, και να εμμένετε στις θέσεις σας και να υποστηρίζετε τις αρχές. Αρμονία δεν σημαίνει να συμβιβάζεστε ως προς τις αρχές για να εξομαλύνετε τα πράγματα ούτε να προσπαθείτε να είστε ανθρωπάρεσκοι ή να ακολουθείτε το μονοπάτι της μετριοπάθειας —και σίγουρα δεν σημαίνει να προσπαθείτε να κερδίσετε την εύνοια κάποιου. Αυτές είναι οι αρχές. Μόλις κατανοήσεις τις εν λόγω αρχές, χωρίς να το καταλάβεις, θα μιλάς και θα ενεργείς σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού και θα βιώσεις την πραγματικότητα της αλήθειας. Έτσι, είναι εύκολο να επιτύχεις την ενότητα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Περί αρμονικής συνεργασίας). «Τι είναι συνεργασία; Πρέπει να μπορείς να συζητάς τα πράγματα με τον άλλο και να εκφράζει ο καθένας τις απόψεις του και τη γνώμη του· πρέπει ο ένας να συμπληρώνει και να επιβλέπει τον άλλο και ν’ αναζητά από τον άλλο, να θέτει ερωτήσεις στον άλλο και να του υπενθυμίζει πράγματα. Αυτό σημαίνει να συνεργάζεται κανείς αρμονικά. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι χειρίστηκες κάτι όπως ήθελες και κάποιος είπε: “Το έκανες λάθος, εντελώς ενάντια στις αρχές. Γιατί το χειρίστηκες όπως ήθελες, χωρίς ν’ αναζητήσεις την αλήθεια;” Σ’ αυτό, εσύ απαντάς: “Έχεις δίκιο· χαίρομαι που μου το επισήμανες! Αν δεν το είχες κάνει, οι συνέπειες θα ήταν καταστροφικές!” Αυτό σημαίνει να υπενθυμίζει ο ένας στον άλλο πράγματα. Τότε, τι σημαίνει να επιβλέπει ο ένας τον άλλο; Όλοι έχουν διεφθαρμένη διάθεση και μπορεί να κάνουν επιπόλαια το καθήκον τους, να διαφυλάσσουν μόνο τη θέση τους και την υπερηφάνεια τους και όχι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Τέτοιες καταστάσεις υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο. Αν μάθεις ότι κάποιος έχει ένα πρόβλημα, πρέπει να πάρεις την πρωτοβουλία να συναναστραφείς μαζί του, να του υπενθυμίσεις να κάνει το καθήκον του σύμφωνα με τις αρχές, και ταυτόχρονα να το θεωρήσεις αυτό προειδοποίηση για τον εαυτό σου. Έτσι είναι η αμοιβαία επίβλεψη. Σε τι εξυπηρετεί η αμοιβαία επίβλεψη; Στόχος της είναι να διαφυλάσσει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, καθώς και να εμποδίζει τους ανθρώπους να πάρουν τον λάθος δρόμο» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)]. Απ’ τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι όλοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, όπως επίσης αδυναμίες κι ελλείψεις. Είναι εποικοδομητικό για την εκκλησία να συνεργάζονται στα καθήκοντά τους επικεφαλής κι εργάτες. Πρέπει να εποπτεύουν, να υπενθυμίζουν και να συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον, παρέχοντας αμοιβαία συγκράτηση, αποφεύγοντας τη διατάραξη και την αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας λόγω ενεργειών που βασίζονται στις διεφθαρμένες τους διαθέσεις. Στα συνεργατικά καθήκοντα, πρέπει να υπάρχουν κι αρχές. Σε ζητήματα που δεν αφορούν τις αλήθεια-αρχές, μπορούμε να ασκούμε ανοχή κι ανεκτικότητα. Σε ζητήματα, όμως, που αφορούν τις αλήθεια-αρχές και τα συμφέροντα της εκκλησίας, δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε ούτε να διευκολύνουμε. Πρέπει να προασπιζόμαστε τις αρχές και να μένουμε ακλόνητοι. Έτσι διαφυλάσσουμε τα συμφέροντα της εκκλησίας και είμαστε υπεύθυνοι για το έργο. Όσοι μπορούν στ’ αλήθεια να αποδεχθούν την αλήθεια, όταν δέχονται επισημάνσεις και βοήθεια από άλλους, είναι ικανοί να αποδεχθούν αυτά τα πράγματα απ’ τον Θεό, να κάνουν αυτοκριτική και να φτάσουν στην αυτογνωσία, και να διορθώσουν άμεσα τα προβλήματα και τις παρεκκλίσεις. Όχι μόνο δεν κρατάνε κακία στους άλλους, αλλά είναι κι ευγνώμονες κατά βάθος. Εγώ, όμως, είχα την παράλογη πεποίθηση πως όταν επισημαίνεις τα προβλήματα κάποιου, βλάπτεις τη σχέση και τον προσβάλλεις. Οπότε χαριζόμουν στους άλλους και τους ανεχόμουν, χωρίς να ξεσκεπάζω ούτε να αναφέρω τα ζητήματά τους. Ως αποτέλεσμα, το έργο της εκκλησίας καθυστερούσε και εγώ έμενα με παραβάσεις. Συνειδητοποίησα ότι ως ανθρωπάρεσκος βλάπτω τόσο τους άλλους όσο και τον εαυτό μου!

Στη συνέχεια, διάβασα κι άλλα λόγια του Θεού: «Εάν έχεις την πρόθεση και την οπτική ενός ανθρωπάρεσκου, τότε, σε όλα τα θέματα, δεν θα κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε θα τηρείς τις αρχές, και πάντα θα αποτυγχάνεις και θα οδηγείσαι σε πτώση. Εάν δεν αφυπνιστείς και δεν αναζητήσεις ποτέ την αλήθεια, τότε είσαι δύσπιστος και δεν θα κερδίσεις ποτέ την αλήθεια και ζωή. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις; Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοια πράγματα, πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό και να Τον επικαλείσαι, να εκλιπαρείς για τη σωτηρία Του και να Του ζητάς να σου δώσει πίστη και δύναμη, καθώς και τη δυνατότητα να τηρείς τις αρχές, να κάνεις αυτό που πρέπει, να χειριστείς τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές, να μείνεις σταθερός στη θέση που οφείλεις να διατηρείς, να προστατεύσεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να εμποδίσεις να ζημιωθεί το έργο του οίκου του Θεού. Αν είσαι σε θέση να επαναστατήσεις ενάντια στα συμφέροντά σου, την υπερηφάνεια σου και την άποψη του ανθρωπάρεσκου που έχεις, και κάνεις αυτό που πρέπει ειλικρινά και με όλη σου την καρδιά, τότε θα έχεις νικήσει τον Σατανά και θα έχεις αποκτήσει τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας. Εάν ζεις διαρκώς σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, προστατεύεις τις σχέσεις σου με τους άλλους, δεν κάνεις ποτέ πράξη την αλήθεια και δεν τολμάς να τηρείς τις αρχές, θα είσαι τότε σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια σε άλλα θέματα; Δεν θα έχεις πίστη και δύναμη. Εάν δεν είσαι ποτέ σε θέση να αναζητήσεις ή να αποδεχτείς την αλήθεια, θα σου επιτρέψει μια τέτοια πίστη στον Θεό να αποκτήσεις την αλήθεια; (Όχι.) Κι αν δεν μπορείς ν’ αποκτήσεις την αλήθεια, μπορείς να σωθείς; Δεν μπορείς. Αν ζεις διαρκώς σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, χωρίς ψήγμα από την αλήθεια-πραγματικότητα, τότε δεν μπορείς ποτέ να σωθείς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν ένα μονοπάτι άσκησης. Όταν αντιμετωπίζω μια κατάσταση και θέλω να ξαναγίνω ανθρωπάρεσκος, πρέπει να προσεύχομαι στον Θεό αμέσως, και να Του ζητάω δύναμη έτσι ώστε να αφήσω στην άκρη τα δικά μου συμφέροντα και να ενεργήσω σύμφωνα με τις αρχές, διασφαλίζοντας ότι το έργο της εκκλησίας δεν θα πληγεί. Αυτή είναι η ευθύνη που πρέπει να εκπληρώνει κάποιος ως δημιούργημα. Όταν μένω συνεχώς προσκολλημένος στην ανθρωπάρεσκη νοοτροπία και προσπαθώ συνεχώς να προστατεύω τις σχέσεις μου, τότε η σατανική ανθρωπάρεσκη διάθεσή μου δεν θα αλλάξει ποτέ και τελικά, δεν θα κερδίσω ποτέ την αλήθεια, ούτε βέβαια θα λάβω τη σωτηρία του Θεού. Οπότε, πήρα μέσα μου την απόφαση: «Όποιους ανθρώπους, γεγονότα ή πράγματα κι αν αντιμετωπίσω στο μέλλον, δεν πρέπει πια να περιορίζομαι απ’ τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Πρέπει να προασπίζομαι τις αρχές για να προστατεύω το έργο της εκκλησίας και να είμαι υπεύθυνος άνθρωπος».

Λίγους μήνες αργότερα, εκλέχθηκα ξανά επικεφαλής της εκκλησίας. Παρατήρησα ότι η Ζανγκ Τζιε, η διάκονος γενικών υποθέσεων, είχε αρκετά αλαζονική διάθεση. Ήταν αυταρχική και δικτατορική στα καθήκοντά της, προσπαθούσε συνεχώς να αναλαμβάνει τα πάντα μόνη της και δεν συνεργαζόταν με τους άλλους. Οπότε αποφάσισα να συναναστραφώ μαζί της για να ξεσκεπάσω τη φύση και τις συνέπειες αυτής της προσέγγισης. Όταν, όμως, σκέφτηκα ότι μόλις είχα φτάσει σε αυτήν την εκκλησία κι ότι χρειαζόμουν τη βοήθεια και τη συνεργασία της σε πολλές δουλειές, ανησύχησα για το τι θα έκανα αν μιλούσα πολύ αυστηρά και δεν το αποδεχόταν. Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερα να μην την προσβάλω και να πω μόνο μερικά λόγια εν συντομία. Εκείνη τη στιγμή, θυμήθηκα που παλιότερα είχα αποτύχει επειδή είχα ενεργήσει ανθρωπάρεσκα. Ένιωσα ένα έντονο αίσθημα ενοχής και σκέφτηκα: «Αφού αναγνώρισα τα ζητήματα της Ζανγκ Τζιε, πρέπει να τη διορθώσω και να τη βοηθήσω. Είναι εργάτρια. Αν δεν μπορέσει να συνεργαστεί αρμονικά με τους άλλους, αυτό θα επηρεάσει σίγουρα το έργο». Οπότε προσευχήθηκα στον Θεό, ζητώντας Του να με καθοδηγήσει να κάνω πράξη την αλήθεια και να προστατεύσω το έργο της εκκλησίας. Αφού προσευχήθηκα, ένιωσα πιο δυνατός. Άντλησα απ’ τα λόγια του Θεού περιεχόμενο για να συναναστραφώ με τη Ζανγκ Τζιε και να αναλύσω τα ζητήματά της, και άντλησα επίσης απ’ τις δικές μου εμπειρίες για να τη βοηθήσω. Η Ζανγκ Τζιε αποδέχθηκε την καθοδήγηση και βοήθειά μου, έκανε αυτοκριτική κι έφτασε στην αυτογνωσία, και στη συνέχεια, κατάφερε να συνεργαστεί κανονικά με τους άλλους. Βλέποντας αυτό το αποτέλεσμα, χάρηκα πάρα πολύ. Όταν έκανα πράξη την αλήθεια και δεν ενήργησα ως ανθρωπάρεσκος, δεν προσέβαλα τους άλλους όπως φανταζόμουν. Η άσκηση με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο ωφέλησε τις ζωές των αδελφών, αλλά και διαφύλαξε το έργο της εκκλησίας. Είδα ότι μόνο όταν κάποιος κάνει πράξη τα λόγια του Θεού και διαχειρίζεται τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές, μπορεί να κάνει τα καθήκοντά του καλά. Δόξα τω Θεώ!