Τον Ιανουάριο του 2021, είχα επιλεχθεί μαζί με τη Ζανγκ Φανγκ ως επικεφαλής της εκκλησίας. Δουλεύαμε στην εκκλησία από το πρωί έως αργά τη νύχτα. Ωστόσο, καθώς δεν είχα συνεργαστεί πάνω σε κειμενικό έργο ούτε σε έργο κάθαρσης στο παρελθόν και καθώς ήμουν νέα στην εκκλησία και δεν ήμουν εξοικειωμένη με αρκετές πτυχές, το έργο δεν ήταν πολύ αποτελεσματικό. Λίγο καιρό μετά, η Λι Γιαν επέστρεψε από μια άλλη περιοχή όπου έκανε το καθήκον της και επιλέχθηκε κι αυτή για επικεφαλής της εκκλησίας. Χάρηκα πολύ. Γνώριζα τη Λι Γιαν. Στο παρελθόν είχε κάνει το καθήκον της σε αυτήν την εκκλησία και κατανοούσε καλά όλες τις πτυχές. Επιπλέον, το επίπεδό της ήταν πολύ υψηλό και είχε εργασιακές ικανότητες. Επίσης, είχε κάνει πολλά καθήκοντα. Σκέφτηκα: «Τώρα που θα συνεργαζόμαστε με τη Λι Γιαν στο έργο της εκκλησίας, θα είμαστε σε θέση να βρίσκουμε λύσεις στα προβλήματα και τις δυσκολίες των αδελφών, και όταν βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα του έργου, θα φαίνομαι και εγώ καλή». Έτσι, είπα στη Λι Γιαν στα γρήγορα τα πάντα για την κατάσταση στην εκκλησία. Η Λι Γιαν πολύ γρήγορα εξοικειώθηκε με το έργο και αρχίσαμε να συνεργαζόμαστε μοιράζοντας τις εργασίες μας. Η Ζανγκ Φανγκ κι εγώ ήμασταν κυρίως υπεύθυνες για το έργο του ευαγγελίου και το έργο του ποτίσματος. Η Λι Γιαν ήταν υπεύθυνη για το έργο της κάθαρσης και τη ζωή στην εκκλησία. Όταν η Ζανγκ Φανγκ κι εγώ αντιμετωπίζαμε προβλήματα που δεν ξέραμε πώς να τα λύσουμε, η Λι Γιαν πάντα ήταν αυτή που συναναστρεφόταν. Με τη βοήθειά της, καταφέραμε να βρούμε λύσεις σε πολλά προβλήματα. Η Λι Γιαν έγινε επίσης το στήριγμα της εκκλησίας μας. Οι επικεφαλής ανώτερου επιπέδου συναντήθηκαν μαζί μας για να ελέγξουν το έργο της εκκλησίας μας και, βλέποντας ότι συνεργαζόμασταν ενεργά και ότι εκτελούσαμε τις διάφορες εργασίες μας με συνέπεια, έγνεψαν επιδοκιμαστικά. Θυμήθηκα ότι, την προηγούμενη φορά που οι επικεφαλής είχαν έρθει για να μάθουν για το έργο μας, μας είχαν κλαδέψει επειδή δεν είχαμε εκτελέσει σωστά κάποιες βασικές εργασίες, με αποτέλεσμα να υπάρξουν καθυστερήσεις. Ντράπηκα και δεν μπορούσα να σηκώσω το κεφάλι μου. Τώρα που συνεργαζόμασταν με τη Λι Γιαν για την εκτέλεση των καθηκόντων μας, η αποτελεσματικότητα του έργου ήταν ξεκάθαρα διαφορετική. Οι επικεφαλής ανώτερου επιπέδου σπάνια μας κλάδευαν πλέον και εγώ έδειχνα καλή στις συναντήσεις των συνεργατών. Σκέφτηκα: «Στο μέλλον, πρέπει να συνεργάζομαι καλά με τη Λι Γιαν και να πασχίζω να κάνω όλες τις εργασίες της εκκλησίας ακόμα καλύτερα».

Ένα βράδυ του Ιουλίου, οι επικεφαλής ανώτερου επιπέδου έστειλαν μια επιστολή ζητώντας μας να προτείνουμε κάποιον αρκετά καλό που θα μπορούσε να αναλάβει το έργο της εκκλησίας. Σκέφτηκα μέσα μου: «Η Λι Γιαν είναι η καλύτερη όσον αφορά το επίπεδο και την εργασιακή ικανότητα, και θα αποκτήσει επίσης περισσότερη εμπειρία άσκησης αν πάρει προαγωγή. Όμως, αν την προτείνω, η εκκλησία μας θα χάσει ένα από τα στηρίγματά της. Η Ζανγκ Φανγκ κι εγώ δεν ήμαστε ακόμη αρκετά καλές στο έργο μας. Αν το έργο της εκκλησίας γίνει λιγότερο αποτελεσματικό, οι επικεφαλής ανώτερου επιπέδου σίγουρα θα πουν ότι δεν έχουμε αρκετές εργασιακές ικανότητες και δεν μπορούμε να εργαστούμε αποτελεσματικά. Μπορεί ακόμη και να μας απολύσουν. Τι θα σκεφτούν τότε για εμάς οι αδελφοί και οι αδελφές μας; Δεν μπορώ να προτείνω τη Λι Γιαν για αυτήν τη θέση. Αν, όμως, δεν την προτείνω, τότε δεν προστατεύω το έργο της εκκλησίας ούτε βλέπω την ευρύτερη εικόνα». Καμία επιλογή δεν φαινόταν σωστή και αυτό με προβλημάτισε αρκετά. Τελικά, είπα απρόθυμα στη Λι Γιαν: «Θα σε προτείνω για τη θέση». Η Λι Γιαν δίστασε και δεν είπε τίποτα, αλλά ένιωσα ότι δεν ήθελε να φύγει. Στην αρχή, ήθελα να τη ρωτήσω τι σκεφτόταν και να συναναστραφώ μαζί της, αλλά μετά σκέφτηκα: «Κι αν μετά τη συναναστροφή μας συμφωνήσει να φύγει; Τότε τα αποτελέσματα του έργου της εκκλησίας μας θα πέσουν και εγώ θα φαίνομαι κακή. Καλύτερα να το ξεχάσω. Δεν θα τη ρωτήσω ούτε θα συναναστραφώ μαζί της. Θα προσποιηθώ απλώς ότι δεν είδα τίποτα. Δεν είναι καλύτερα για μένα αν δεν θέλει να πάει;» Έτσι, δεν απάντησα στους επικεφαλής ανώτερου επιπέδου. Όταν γύρισα σπίτι, ξάπλωσα στο κρεβάτι μου στριφογυρνώντας διαρκώς, μην μπορώντας να κοιμηθώ. Σκέφτηκα ότι οι επικεφαλής μάς ζήτησαν να τους απαντήσουμε σύντομα, αλλά εγώ άργησα και δεν απάντησα. Αυτό θα καθυστερούσε το έργο; Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο αναστατωνόμουν. Μέσα μου, όμως, εξακολουθούσα να μην θέλω να προτείνω τη Λι Γιαν. Υπήρχαν πάρα πολλές δουλειές στην εκκλησία και με ένα λιγότερο άτομο για να συνεργαστούμε, η αποτελεσματικότητα του έργου σίγουρα δεν θα ήταν τόσο καλή. Μ’ αυτήν τη σκέψη, δεν την πρότεινα.

Το πρωί της δεύτερης ημέρας, όταν σηκώθηκα, ένιωσα αδύναμη και άτονη, και δεν μπορούσα να φάω τίποτα. Ένιωθα ένα βάρος μέσα μου. Προσευχήθηκα στον Θεό και, ψάχνοντας, βρήκα αυτά τα λόγια του Θεού: «Ό,τι κι αν κάνουν, οι αντίχριστοι πρώτα λαμβάνουν υπόψη τα δικά τους συμφέροντα και μετά ενεργούν μόνο αφού σκεφτούν τα πάντα· δεν υποτάσσονται αληθινά, ειλικρινά και απόλυτα στην αλήθεια χωρίς συμβιβασμούς, αλλά το κάνουν επιλεκτικά και υπό όρους. Υπό ποιον όρο; Να διαφυλαχθούν η θέση και η φήμη τους, και να μην υποστούν καμία απώλεια. Μόνο αφότου ικανοποιηθεί αυτός ο όρος θα αποφασίσουν και θα επιλέξουν τι θα κάνουν. Δηλαδή, οι αντίχριστοι σκέφτονται σοβαρά πώς να αντιμετωπίσουν τις αλήθεια-αρχές, τις αποστολές από τον Θεό και το έργο του οίκου του Θεού ή πώς να αντιμετωπίσουν τα πράγματα που βρίσκονται απέναντί τους. Δεν σκέφτονται πώς να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού, πώς να μη βλάψουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, πώς να ικανοποιήσουν τον Θεό ή πώς να ωφελήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές· αυτά δεν είναι τα πράγματα που λαμβάνουν υπόψη τους. Τι λαμβάνουν υπόψη τους οι αντίχριστοι; Αν θα επηρεαστεί η θέση και η φήμη τους, και αν θα μειωθεί το κύρος τους. Αν το να κάνουν κάτι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές είναι επωφελές για το έργο της εκκλησίας και για τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά θα προκαλούσε πλήγμα στη δική τους φήμη και θα έκανε πολλούς ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν το πραγματικό τους ανάστημα και να μάθουν τι είδους φύση-ουσία έχουν, τότε σίγουρα δεν θα ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Εάν το να κάνουν λίγο αληθινό πρόκειται να κάνει περισσότερους ανθρώπους να τους εκτιμούν, να τους σέβονται και να τους θαυμάζουν, αν τους επιτρέπει να κερδίσουν ακόμα περισσότερο κύρος, ή να δώσει στα λόγια τους κύρος και κάνει περισσότερους ανθρώπους να τους υποταχθούν, τότε θα επιλέξουν να ενεργήσουν με αυτόν τον τρόπο· διαφορετικά, δεν θα επιλέξουν ποτέ να αγνοήσουν τα δικά τους συμφέροντα από ενδιαφέρον για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή των αδελφών. Αυτή είναι η φύση-ουσία των αντίχριστων. Δεν είναι αυτό εγωιστικό και ποταπό;» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. Τα λόγια του Θεού πέτυχαν διάνα όσον αφορά την έκθεση της κατάστασής μου. Η διάθεση που είχα φανερώσει ήταν εγωιστική και ποταπή, όπως εκείνη ενός αντίχριστου. Για να προστατεύσω την εικόνα και τη θέση μου, δεν σκέφτηκα καθόλου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Οι επικεφαλής ανώτερου επιπέδου μάς είχαν ζητήσει να προτείνουμε κάποιον για να αναλάβει το έργο της εκκλησίας σε μεγαλύτερη κλίμακα. Ήξερα ξεκάθαρα ότι το επίπεδο της Λι Γιαν ήταν καλό, ότι είχε εργασιακή ικανότητα και ότι ήταν κατάλληλη υποψήφια. Σύμφωνα με τις αρχές, θα έπρεπε να την είχα προτείνει, αλλά φοβόμουν ότι, όταν θα έφευγε η Λι Γιαν, δεν θα μπορούσα να κάνω καλά κάποιες δουλειές, τα αποτελέσματα του έργου θα έπεφταν, οι επικεφαλής θα με κλάδευαν και θα φαινόμουν κακή. Επομένως, δεν ήθελα να προτείνω τη Λι Γιαν. Όταν είδα ότι η Λι Γιαν δεν ήθελε να πάει, δεν τη ρώτησα για τις δυσκολίες της ούτε συναναστράφηκα μαζί της για να τη βοηθήσω. Χαιρόμουν κρυφά μέσα μου και ευχόμουν βαθιά να μην πάει. Στη σκέψη ότι το έργο της εκκλησίας χρειαζόταν εκείνη την ώρα επειγόντως άτομα για συνεργασία, ως επικεφαλής της εκκλησίας, θα έπρεπε να αναλογιστώ την πρόθεση του Θεού, και να συναναστραφώ με τη Λι Γιαν και να τη βοηθήσω, ώστε να συνεργαστεί ενεργά. Αλλά δεν σκέφτηκα καθόλου το έργο της εκκλησίας. Ήμουν πραγματικά εγωίστρια και ποταπή! Δεν είχα ίχνος ανθρώπινης φύσης μέσα μου! Ένιωσα ενοχές και έγραψα γρήγορα στους επικεφαλής, προτείνοντας τη Λι Γιαν.

Λίγο καιρό μετά, οι επικεφαλής ανώτερου επιπέδου δεν είχαν απαντήσει, επομένως θεώρησα ότι είχαν βρει κάποιον άλλον από άλλη εκκλησία και δεν ήθελαν να πάει η Λι Γιαν. Μέσα μου, χάρηκα ελαφρώς. Δίχως να το περιμένω, μια μέρα οι επικεφαλής έστειλαν μια επιστολή ζητώντας από τους αδελφούς και τις αδελφές να γράψουν μια αξιολόγηση για τη Λι Γιαν. Βλέποντας αυτήν την επιστολή λυπήθηκα και σκέφτηκα: «Θέλουν μια αξιολόγηση για τη Λι Γιαν, που σημαίνει ότι οι επικεφαλής θέλουν να της δώσουν προαγωγή». Ένιωσα κάπως απογοητευμένη. «Ο διάκονος του ευαγγελίου έχει αρρωστήσει σοβαρά και δεν μπορεί να κάνει τα καθήκοντά του. Πέρα από όλα τα άλλα καθήκοντά μου, έχω αναλάβει και το έργο του ευαγγελίου. Επιπλέον, δεν έχει γίνει τελευταία κάποιοα πρόοδος στο έργο του ευαγγελίου και αυτό με αγχώνει πολύ. Ίσως να αργήσω λίγο να βρω το κατάλληλο άτομο. Αρχικά, η Λι Γιαν θα τελείωνε το δικό της έργο και μετά θα με βοηθούσε με το έργο του ευαγγελίου. Αν μεταφερθεί, ποιος θα με βοηθήσει με το έργο του ευαγγελίου; Επίσης, θα πρέπει να αναλάβουμε όλο το έργο της Λι Γιαν. Πώς μπορούμε, η Ζανγκ Φανγκ κι εγώ, να επωμιστούμε όλο το βάρος αυτών των εργασιών; Αν τα αποτελέσματα του έργου δεν βελτιωθούν, τι θα σκεφτούν για εμάς οι αδελφοί και οι αδελφές;» Καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά, ήθελα να κρατήσω τη Λι Γιαν εδώ. Ήταν ξεκάθαρο ότι αν έγραφα μια ειλικρινή αξιολόγηση της Λι Γιαν, οι πιθανότητες να πάρει προαγωγή θα ήταν πολύ μεγάλες. Επομένως, έγραψα πόσο αρνητική και υποτονική είχε γίνει κάποτε που απομακρύνθηκε από το καθήκον της, νομίζοντας ότι αν οι επικεφαλής έβλεπαν πώς έχει η κατάσταση, δεν θα της έδιναν προαγωγή. Αφού έγραψα την επιστολή, δεν σκέφτηκα άλλο το θέμα, το θεώρησα λήξαν.

Μια μέρα, έπεσα πάνω σε ένα απόσπασμα από τα λόγια του Θεού και κατανόησα τη φύση και τις συνέπειες των πράξεών μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ο εκλεκτός λαός του Θεού θα πρέπει να κατανέμεται κεντρικά από τον οίκο Του. Αυτό δεν έχει να κάνει με κανέναν επικεφαλής, υπεύθυνο ομάδας ή άτομο. Όλοι πρέπει να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές· αυτός είναι ο κανόνας του οίκου του Θεού. Οι αντίχριστοι δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές του οίκου του Θεού, μηχανορραφούν συνεχώς για χάρη της θέσης τους και των συμφερόντων τους, και κάνουν αδελφούς και αδελφές καλού επιπέδου να τους υπηρετούν για να εδραιώσουν τη δύναμη και την θέση τους. Δεν είναι εγωιστικό και ελεεινό αυτό; Εξωτερικά, με το να κρατούν δίπλα τους ανθρώπους καλού επιπέδου και να μην τους αφήνουν να μετατεθούν από τον οίκο του Θεού, φαίνεται σαν να σκέφτονται το εκκλησιαστικό έργο, όμως στην πραγματικότητα σκέφτονται μόνο τη δική τους δύναμη και θέση, και καθόλου το έργο της εκκλησίας. Φοβούνται ότι θα κάνουν άσχημα το έργο της εκκλησίας, θα αντικατασταθούν και θα χάσουν την θέση τους. Οι αντίχριστοι δεν νοιάζονται για το ευρύτερο έργο του οίκου του Θεού, σκέφτονται μόνο τη δική τους θέση και την προστατεύουν χωρίς καθόλου τύψεις όσον αφορά το κόστος για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και υπερασπίζονται την θέση και τα συμφέροντά τους εις βάρος του έργου της εκκλησίας. Αυτό είναι εγωιστικό και ελεεινό. Όταν κάποιος αντιμετωπίζει μια τέτοια κατάσταση, πρέπει με τη συνείδησή του να σκεφτεί τουλάχιστον τα εξής: “Αυτοί οι άνθρωποι είναι όλοι του οίκου του Θεού, δεν είναι προσωπική μου ιδιοκτησία. Κι εγώ είμαι μέλος του οίκου του Θεού. Με ποιο δικαίωμα παρεμποδίζω τον οίκο του Θεού να μεταθέτει ανθρώπους; Οφείλω να λαμβάνω υπόψη τα γενικά συμφέροντα του οίκου του Θεού, αντί να επικεντρώνομαι απλώς στις εργασίες στο πλαίσιο των δικών μου ευθυνών”. Τέτοιες θα έπρεπε να είναι οι σκέψεις των ανθρώπων που έχουν συνείδηση και λογική, αλλά και η λογική που θα έπρεπε να έχουν όσοι πιστεύουν στον Θεό. Ο οίκος του Θεού ασχολείται με το συνολικό έργο και οι εκκλησίες ασχολούνται με τα επί μέρους έργα. Επομένως, όταν ο οίκος του Θεού έχει μια ιδιαίτερη ανάγκη από την εκκλησία, το σημαντικότερο για τους επικεφαλής και τους εργάτες είναι να υπακούνε στις ρυθμίσεις του οίκου Του. Οι ψευδείς επικεφαλής και οι αντίχριστοι δεν έχουν αυτήν τη συνείδηση και λογική. Είναι όλοι πολύ εγωιστές, σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους, και όχι το έργο της εκκλησίας. Λαμβάνουν υπόψη μόνο τα προφανή οφέλη, δεν εξετάζουν το ευρύτερο έργο του οίκου του Θεού, κι έτσι είναι απολύτως ανίκανοι να υπακούσουν στις ρυθμίσεις του οίκου Του. Είναι εξαιρετικά εγωιστές και ελεεινοί. Στον οίκο του Θεού, μάλιστα, έχουν το θράσος να στέκονται εμπόδιο, ακόμη και να τολμούν να στυλώνουν τα πόδια τους· σε αυτούς τους ανθρώπους λείπει περισσότερο η ανθρώπινη φύση, είναι κακοί άνθρωποι. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι οι αντίχριστοι. Αντιμετωπίζουν διαρκώς το έργο της εκκλησίας και τους αδελφούς και τις αδελφές, ακόμη και όλα τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού που εμπίπτουν στο πεδίο των ευθυνών τους σαν δική τους ιδιοκτησία. Πιστεύουν πως είναι στο χέρι τους το πώς θα κατανεμηθούν, θα μεταβιβασθούν και θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα πράγματα, και ότι ο οίκος του Θεού δεν επιτρέπεται να επέμβει. Μόλις βρεθούν στα χέρια τους, είναι σαν να βρίσκονται στην κατοχή του Σατανά, κανείς δεν επιτρέπεται να τα αγγίξει. Είναι τα μεγάλα μυαλά, οι κορυφαίοι, και όποιος εισέρχεται στην επικράτειά τους πρέπει να υπακούει στις εντολές και τις διευθετήσεις τους με τρόπο ενδοτικό και που να χαρακτηρίζεται από καλή συμπεριφορά, και να παίρνει παράδειγμα από τις εκφράσεις τους. Αυτή είναι η εκδήλωση μέσα στον χαρακτήρα των αντίχριστων τού ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί. Δεν νοιάζονται καθόλου για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν ακολουθούν τις αρχές στο ελάχιστο, και σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα και το κύρος τους —όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ότι οι αντίχριστοι είναι εγωιστές και ελεεινοί» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και την ουσία της διάθεσής τους (Μέρος πρώτο)]. Ο Θεός φανερώνει ότι οι αντίχριστοι είναι εξαιρετικά εγωιστές και ποταποί, και ότι εκμεταλλεύονται τους αδελφούς και τις αδελφές για να τους υπηρετούν προς όφελος της δικής τους φήμης και θέσης, χωρίς να αναλογίζονται το έργο του οίκου του Θεού. Συγκρίνοντας τον εαυτό μου με τους αντίχριστους, είχα την ίδια συμπεριφορά. Ήξερα πολύ καλά ότι η Λι Γιαν, μετά την απομάκρυνσή της, είχε αποκτήσει κάποια αυτογνωσία και είχε αλλάξει, και τώρα έκανε τα καθήκοντά της αποτελεσματικά. Αλλά φοβόμουν ότι αν την πρότεινα, τα αποτελέσματα του έργου της εκκλησίας μας δεν θα βελτιωνόντουσαν και εγώ θα ντροπιαζόμουν, γι’ αυτό και ανέφερα πώς φέρθηκε η Λι Γιαν όταν βρέθηκε σε κακή κατάσταση ώστε να εξαπατήσω τους επικεφαλής, με την ελπίδα να κρατήσω τη Λι Γιαν εδώ και να συνεχίσω να την εκμεταλλεύομαι. Η Λι Γιαν δεν ήταν ιδιαίτερα πρόθυμη να φύγει αλλά δεν είχα συναναστραφεί μαζί της ούτε την είχα βοηθήσει. Μάλιστα, χαιρόμουν κρυφά, ελπίζοντας ότι θα συνέχιζε να ζει σε μια εσφαλμένη κατάσταση και δεν θα μεταφερόταν. Γνώριζα πολύ καλά ότι το έργο της εκκλησίας χρειαζόταν άτομα, αλλά το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να προστατεύσω τα δικά μου συμφέροντα και δεν είχα αναλογιστεί καθόλου το συνολικό έργο της εκκλησίας. Πώς ήταν δυνατόν να κάνω έτσι το καθήκον μου; Προκειμένου να αναγκάσω κάποιον να μείνει για να με υπηρετεί και να διατηρήσω τη δική μου φήμη και θέση, αγνόησα εντελώς της ανάγκες του έργου της εκκλησίας. Αυτό δεν σήμαινε ότι διατάρασσα το έργο της εκκλησίας; Το μονοπάτι όπου βάδιζα ήταν το μονοπάτι των αντίχριστων, αυτό της αντίστασης στον Θεό. Αν δεν απέρριπτα τους κακούς τρόπους μου και δεν έδειχνα μεταμέλεια απέναντι στον Θεό, στο τέλος Εκείνος θα με απέκλειε. Όσο περισσότερο το σκεπτόμουν, τόσο πιο πολύ φοβόμουν, και άρχιζα να μισώ την εγωιστική και ποταπή σατανική φύση μου. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό λέγοντάς Του ότι ήμουν πρόθυμη να μετανοήσω.

Διάβασα ένα απόσπασμα από τα λόγια του Θεού: «Όσοι μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια δέχονται την εξονυχιστική εξέταση του Θεού σε όλα όσα πράττουν. Όταν αποδεχτείς την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, η καρδιά σου θα μπει στον ίσιο δρόμο. Αν συνεχώς κάνεις πράγματα μόνο για να το δουν οι άλλοι και θέλεις πάντα να κερδίζεις τον έπαινο και τον θαυμασμό των άλλων, και από την άλλη δεν δέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, τότε έχεις ακόμα τον Θεό στην καρδιά σου; Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, τη δική σου φήμη και τη δική σου θέση. Πρέπει πρωτίστως να νοιάζεσαι για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για τις προθέσεις του Θεού και το πρώτο πράγμα που να κάνεις είναι να σκέφτεσαι αν υπήρξαν ή δεν υπήρξαν νοθείες όσο έκανες το καθήκον σου, αν υπήρξες αφοσιωμένος, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν σκέφτεσαι ή δεν σκέφτεσαι ολόψυχα το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά και τα κατανοήσεις, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου. Αν το επίπεδό σου είναι χαμηλό, αν η εμπειρία σου είναι επιφανειακή ή αν δεν είσαι ικανός στο επαγγελματικό σου έργο, τότε μπορεί να κάνεις λάθη ή να υπάρχουν ελλείψεις στο έργο σου και να μην έχεις πολύ καλά αποτελέσματα —αλλά θα έχεις κάνει ό,τι μπορείς. Δεν ικανοποιείς τις δικές σου εγωιστικές επιθυμίες και τις προτιμήσεις σου. Αντιθέτως, λαμβάνεις διαρκώς υπόψη σου το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Παρόλο που μπορεί να μην πετυχαίνεις καλά αποτελέσματα στο καθήκον σου, η καρδιά σου θα έχει μπει στον ίσιο δρόμο· αν, εκτός από αυτό, μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια για να λύσεις όσα προβλήματα υπάρχουν στο καθήκον σου, τότε θα το εκτελείς σύμφωνα με τα πρότυπα και, ταυτόχρονα, θα μπορείς να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει να κατέχεις τη μαρτυρία» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Τα λόγια του Θεού έδειξαν ένα μονοπάτι άσκησης. Όταν κάποιος κάνει το καθήκον του, θα πρέπει να αφήσει πίσω τις προσωπικές φιλοδοξίες και επιθυμίες του, και να βάζει πάντα σε προτεραιότητα το έργο του οίκου του Θεού. Πάρτε για παράδειγμα το θέμα της πρότασης της Λι Γιαν. Εφόσον η αδελφή πληρούσε τις προϋποθέσεις του οίκου του Θεού για προαγωγή και καλλιέργεια, θα έπρεπε να την είχα προτείνει και να την είχα αφήσει να λάβει καλύτερη άσκηση σε μια κατάλληλη θέση, κάτι το οποίο θα ωφελούσε και το έργο της εκκλησίας. Όταν το αναγνώρισα αυτό, ήμουν πρόθυμη να προτείνω τη Λι Γιαν και δεν ξανασκέφτηκα μήπως έχανα την υπόληψή μου εξαιτίας των κακών αποτελεσμάτων του δικού μου έργου. Ήθελα μόνον να προσευχηθώ και να βασιστώ περισσότερο στον Θεό, και να κάνω το έργο της εκκλησίας όσο καλύτερα μπορούσα.

Λίγο καιρό μετά, η Λι Γιαν μεταφέρθηκε και εγώ ανέλαβα το έργο για το οποίο ήταν υπεύθυνη εκείνη. Στο παρελθόν σπάνια συμμετείχα στο έργο για το οποίο ήταν υπεύθυνη εκείνη. Όταν είδα ότι το έργο της κάθαρσης σχετιζόταν με πολλές αρχές και ότι αν δεν μάθαινα άριστα αυτές τις αρχές, το έργο θα καθυστερούσε, άρχισα να αγχώνομαι. Τότε θυμήθηκα τον Θεό να λέει ότι πρέπει να κάνουμε το καθήκον μας με όλη μας την καρδιά, τη δύναμη και το μυαλό μας. Πρέπει να βάλω όλα μου τα δυνατά και να κάνω όλα όσα μπορώ. Αργότερα, ενώ οι αδελφοί και οι αδελφές ξεδιάλεγαν τα υλικά για την αποπομπή κάποιων ατόμων, προέκυψαν πολλές παρεκκλίσεις και προβλήματα. Έτσι, συναναστράφηκα και μελέτησα τις αρχές μαζί με όλους, αναζητώντας καθοδήγηση για ό,τι δεν κατανοούσα, και σταδιακά κατάφερα να κατανοήσω κάπως τις αρχές. Όταν υιοθέτησα τη σωστή νοοτροπία απέναντι στη συνεργασία, διαπίστωσα ότι τα πράγματα δεν ήταν τόσο δύσκολα όσο είχα φανταστεί. Θυμήθηκα ότι στο παρελθόν, όταν ήταν εδώ η Λι Γιαν, είχε λύσει πολλά από τα προβλήματα και τις δυσκολίες των αδελφών μέσω της συναναστροφής μαζί τους, ώστε να μην βαρύνουν εμένα. Αφού έφυγε η Λι Γιαν, βασιζόμουν ολοένα και περισσότερο στον Θεό και είχα αναλάβει μεγαλύτερο φορτίο από πριν.

Ευχαρίστησα τον Θεό που ρύθμισε πρακτικά τα περιβάλλοντα, πράγμα που μου επέτρεψε να κατανοήσω κάπως την εγωιστική και ποταπή φύση-ουσία μου. Ταυτόχρονα, συνειδητοποίησα ότι όποτε η εκκλησία χρειάζεται άτομα για να συνεργαστούν σε ένα έργο, πρέπει να τα προσφέρουμε ενεργά και να τα προτείνουμε ενεργά, και όχι να σκεφτόμαστε τα δικά μας συμφέροντα, αλλά να σκεφτόμαστε το συνολικό έργο της εκκλησίας. Αυτό προστατεύει το έργο της εκκλησίας και είναι σύμφωνο με τις προθέσεις του Θεού. Όταν άφησα πίσω τα δικά μου συμφέροντα και ανέλαβα το βάρος του καθήκοντός μου, κατάφερα επίσης να λύσω ορισμένες από τις δυσκολίες του καθήκοντός μου και είδα την ηγεσία του Θεού. Η άσκηση με αυτόν τον τρόπο με βοήθησε να νιώσω ανακούφιση και έφερε γαλήνη στην καρδιά μου.