67. Τι συνεπάγεται η επιδίωξη του πλούτου, της φήμης και του κέρδους;
Όταν ήμουν μικρή, ο κόσμος συχνά περιφρονούσε την οικογένειά μου επειδή δεν είχα πολλά αδέλφια. Εκείνη την εποχή, οι γονείς μου μου έλεγαν συχνά: «Η καλύτερη και πιο σταθερή δουλειά είναι αυτή του γιατρού. Οι γιατροί έχουν υψηλό μισθό και είναι αξιοσέβαστοι». Όποτε ερχόταν κάποιος γιατρός στο χωριό μας, ο κόσμος πάντα τον υποδεχόταν θερμά και του έδειχνε απόλυτο σεβασμό. Θαύμαζα βαθιά και ζήλευα αυτούς τους γιατρούς, και έλεγα μέσα μου ότι έπρεπε να δουλέψω σκληρά για να μπορέσω και εγώ κάποια μέρα να γίνω γιατρός, να περιφέρομαι περήφανη μέσα στο χωριό μας και να με σέβονται όλοι. Έπειτα από αυτό, χώθηκα μέσα στα βιβλία και αφοσιώθηκα στις σπουδές μου. Οι σκληρές προσπάθειές μου ανταμείφθηκαν όταν, αργότερα, έδωσα εξετάσεις στην επαρχιακή ακαδημία Ιατρικής της Κίνας. Αφότου αποφοίτησα, έπιασα δουλειά ως γιατρός στο επαρχιακό νοσοκομείο, όπως ακριβώς επιθυμούσα. Από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα, ήταν σαν να είχα αναβαθμίσει τη ζωή μου. Όχι μόνο είχα έναν καλό μισθό, αλλά και όλοι οι συνάδελφοί μου με ζήλευαν και με θαύμαζαν. Επίσης, οι φίλοι, οι συγγενείς και οι γνωστοί μου με καλούσαν όποτε αρρώσταιναν, κι όποτε επέστρεφα στο χωριό μου, με υποδέχονταν θερμά και με σεβασμό. Οι γονείς μου επίσης ένιωθαν περήφανοι. Απολάμβανα πραγματικά τον σεβασμό που δεχόμουν, ο οποίος τόνωνε τη ματαιοδοξία μου. Ένιωθα σαν να είχαν επιτέλους αποδώσει καρπούς όλες οι θυσίες μου. Καθώς αποκτούσα περισσότερη εμπειρία, γνώριζα πολλούς πλούσιους και σημαντικούς ανθρώπους που είχαν αρρωστήσει από κάθε λογής ασθένεια, η οποία τους προκαλούσε απίστευτη ταλαιπωρία. Κάποιοι από αυτούς πέθαναν, παρά τις προσπάθειες να σωθούν, με τους γιατρούς να μην μπορούν παρά να παρακολουθούν ανήμποροι. Δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ ότι η ζωή μας είναι αρκετά ευάλωτη και ανήμπορη ενόψει του θανάτου. Αυτό μου δημιούργησε ένα αλλόκοτο αίσθημα πνευματικού κενού. Άρχισα να αναρωτιέμαι ποιο ήταν το νόημα της ζωής και για ποιον λόγο ζούσα. Στα τέλη του 1998, πολλοί άνθρωποι έφυγαν από τα κρατικά νοσοκομεία και άνοιξαν ιδιωτικά ιατρεία. Σκέφτηκα ότι αν συνέχιζα να εργάζομαι στο νοσοκομείο, θα έμενα για πάντα με τον ίδιο μισθό που είχα τότε, επομένως, αν ήθελα να αναβαθμιστώ και να βγάλω περισσότερα χρήματα, θα έπρεπε να γίνω αφεντικό του εαυτού μου. Έτσι, παραιτήθηκα από τη δουλειά μου στο νοσοκομείο και άνοιξα τη δικιά μου κλινική.
Έπειτα, το 2000, άκουσα το ευαγγέλιο του Παντοδύναμου Θεού για τις έσχατες ημέρες. Είδα ότι ο Θεός είχε πει τα εξής: «Η μοίρα του ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Είσαι ανίκανος να ελέγξεις τον εαυτό σου: Παρά το γεγονός ότι ο άνθρωπος μονίμως τρέχει και μένει απασχολημένος για δικό του λογαριασμό, παραμένει ανίκανος να ελέγξει τον εαυτό του. Εάν μπορούσες να γνωρίζεις τις προσωπικές προοπτικές σου, αν μπορούσες να ελέγχεις τη μοίρα σου, θα εξακολουθούσες να αποτελείς δημιουργημένο ον;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Αποκαθιστώντας την κανονική ζωή του ανθρώπου και οδηγώντας τον σε έναν θαυμαστό προορισμό). Μέσα από τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι η ζωή και ο θάνατος του ανθρώπου βρίσκονται στα χέρια του Θεού, και κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τη δική του μοίρα. Όταν τελειώσουν τα χρόνια που σου έχει παραχωρήσει ο Θεός, δεν έχει σημασία πόσα χρήματα, δύναμη ή επιρροή έχεις. Τρώγοντας και πίνοντας τα λόγια του Θεού, και ζώντας τη ζωή της εκκλησίας, συνειδητοποίησα επίσης ότι δεν μπορούσα απλώς να επιδιώκω υλικά αγαθά, υψηλή θέση και σαρκικές απολαύσεις. Το σημαντικότερο πράγμα ήταν να εκπληρώσω το καθήκον μου ως δημιουργημένο ον, και να επιδιώξω την αλήθεια, τη συσσώρευση καλών πράξεων και την επίτευξη της σωτηρίας. Αυτά τα πράγματα πρέπει να επιδιώκει ένας άνθρωπος. Έτσι, ανέλαβα το καθήκον που μπορούσα να κάνω στην εκκλησία. Διεξήγαγα συναθροίσεις και συναναστρεφόμουν πάνω στα λόγια του Θεού με τους αδελφούς και τις αδελφές, και ένιωθα ολοκληρωμένη και χαρούμενη. Στην αρχή, ήμουν απλώς επικεφαλής μιας μικρής ομάδας συνάθροισης και δεν είχα πολλή δουλειά. Αργότερα, με επέλεξαν ως επικεφαλής της εκκλησίας. Ήξερα ότι αυτό ήταν η εξύψωση του Θεού και ότι Εκείνος μου είχε δώσει αυτήν την ευκαιρία να εκπαιδευτώ και να αποκτήσω την αλήθεια. Είχα απολαύσει τόσο πολλά από τα εφόδια των λόγων του Θεού, ώστε να έχω συνείδηση και να ανταποδώσω την αγάπη Του. Ήξερα, όμως, επίσης, ότι το έργο του επικεφαλής απαιτεί πολλή δουλειά και μεγάλη ευθύνη, και ότι θα έπρεπε να δαπανήσω όλον τον χρόνο μου. Αυτό σήμαινε ότι δεν θα μπορούσα να εργάζομαι στην κλινική μου. Είχα κοπιάσει τη μισή μου ζωή για αυτήν τη δουλειά, γι’ αυτό και δίσταζα στην προοπτική να την παρατήσω έτσι απλά. Δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι αυτό το πρόβλημα, και ένιωθα εντελώς διχασμένη και αγχωμένη. Μέσα στην αγωνία μου, προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου! Αυτή η κατάσταση μου έχει δημιουργήσει τρομερό πρόβλημα. Δεν θέλω να χάσω αυτό το καθήκον, αλλά το ανάστημά μου είναι μικρό και δεν μπορώ να ξεπεράσω την αδυναμία της σάρκας μου. Καθοδήγησέ με και δώσε μου πίστη και δύναμη».
Κατά την αναζήτησή μου, σκέφτηκα αυτό που λέει ο Θεός: «Αν αφήσεις αυτήν την ευκαιρία να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια σου, θα το μετανιώνεις για όλη σου τη ζωή». Έψαξα γρήγορα το ακόλουθο χωρίο για να το διαβάσω. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Κάποιοι είναι απρόθυμοι να συνεργαστούν με τους άλλους κατά την υπηρεσία τους στον Θεό, ακόμα και όταν έχουν κληθεί· πρόκειται για ανθρώπους οκνηρούς που επιθυμούν μόνο να απολαμβάνουν ανέσεις. Όσο περισσότερο σου ζητείται να υπηρετήσεις τον Θεό σε συνεργασία με άλλους, τόσο περισσότερη εμπειρία θα αποκτήσεις. Λόγω του ότι έχεις περισσότερα φορτία και εμπειρίες, θα αποκτήσεις περισσότερες ευκαιρίες να τελειωθείς. Ως εκ τούτου, αν μπορείς να υπηρετείς τον Θεό με ειλικρίνεια, τότε θα λαμβάνεις υπόψη το φορτίο του Θεού· κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχεις περισσότερες ευκαιρίες να τελειωθείς από τον Θεό. Τέτοιου είδους άνθρωποι τελειώνονται αυτήν τη στιγμή. Όσο περισσότερο σε συγκινεί το Άγιο Πνεύμα, τόσο πιο πολύ χρόνο θα αφιερώνεις στο να λαμβάνεις υπόψη το φορτίο του Θεού, τόσο περισσότερο θα τελειώνεσαι από τον Θεό και τόσο πιο πολύ θα σε κερδίζει Αυτός —ώσπου, στο τέλος, θα γίνεις ένα άτομο, το οποίο χρησιμοποιεί ο Θεός. Επί του παρόντος, υπάρχουν κάποιοι που δεν κουβαλούν κανένα φορτίο για την εκκλησία. Αυτοί οι άνθρωποι είναι τεμπέληδες και τσαπατσούληδες και νοιάζονται μόνο για τη δική τους σάρκα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι υπερβολικά εγωιστές και είναι, επίσης, τυφλοί. Αν δεν μπορείς να δεις αυτό το ζήτημα καθαρά, δεν θα κουβαλήσεις κανένα φορτίο. Όσο περισσότερο νοιάζεσαι για τις προθέσεις του Θεού, τόσο μεγαλύτερο φορτίο θα σου εμπιστευθεί Αυτός. Οι εγωιστές δεν είναι πρόθυμοι να υποστούν τέτοια πράγματα· είναι απρόθυμοι να πληρώσουν το τίμημα και, ως αποτέλεσμα, θα χάσουν τις ευκαιρίες να τελειωθούν από τον Θεό. Δεν βλάπτουν έτσι τον εαυτό τους; […] Ως εκ τούτου, θα πρέπει να λάβετε υπόψη σας το φορτίο του Θεού εδώ και τώρα· δεν θα πρέπει να περιμένεις να αποκαλύψει ο Θεός τη δίκαιη διάθεσή Του σε όλους τους ανθρώπους πριν αρχίσεις να λαμβάνεις υπόψη σου το φορτίο του Θεού. Δεν θα ήταν πολύ αργά τότε; Τώρα είναι μια καλή ευκαιρία να τελειωθείς από τον Θεό. Αν αφήσεις αυτήν την ευκαιρία να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια σου, θα το μετανιώνεις για όλη σου τη ζωή, όπως ακριβώς ο Μωυσής δεν μπόρεσε να εισέλθει στην εύφορη γη της Χαναάν και το μετάνιωνε για όλη του τη ζωή, πεθαίνοντας με τύψεις» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Να νοιάζεσαι για τις προθέσεις του Θεού προκειμένου να επιτύχεις την τελείωση). Μέσα από τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι μόνο όσοι νοιάζονται για τις προθέσεις του Θεού και δέχονται την ανάθεση του Θεού θα έχουν περισσότερες ευκαιρίες για να οδηγηθούν στην τελείωση από Αυτόν. Όσοι δεν είναι πρόθυμοι να νοιαστούν για τις προθέσεις του Θεού είναι εγωιστές και δεν θα οδηγηθούν στην τελείωση από Αυτόν. Το ευαγγελικό έργο έχει εισέλθει σε μια βασική περίοδο σημαντικής επέκτασης, και το γεγονός ότι η εκκλησία μού έδωσε ένα τόσο σημαντικό καθήκον ήταν εξαιρετική εύνοια και εξύψωση από τον Θεό. Όμως εγώ δεν νοιαζόμουν για τις προθέσεις του Θεού, αλλά αντιθέτως, με απασχολούσε μονάχα η σάρκα μου και το να βγάζω χρήματα για να κερδίσω τον σεβασμό των άλλων. Πόσο ασυνείδητη ήμουν! Άραγε, το ότι πίστευα και ακολουθούσα τον Θεό, ότι έτρωγα και έπινα τα λόγια Του, κι έκανα το καθήκον μου, δεν ήταν για να αποκτήσω την αλήθεια και τη σωτηρία; Ο Θεός μού είχε δώσει μια σπουδαία ευκαιρία να εκπαιδευτώ και να αποκτήσω την αλήθεια μέσα από αυτό το καθήκον. Δεν θα ήμουν χαζή να μην την εκμεταλλευτώ; Αν, μέχρι να συμφωνήσω να την εκμεταλλευτώ, είχε ολοκληρωθεί το έργο του Θεού, θα είχα χάσει την ευκαιρία μου. Τότε θα το μετάνιωνα πικρά. Θα ήμουν σαν τον Μωυσή, που μπορούσε να βλέπει τη Χαναάν από μακριά αλλά δεν μπορούσε να εισέλθει σε αυτήν και το μετάνιωνε για όλη του τη ζωή. Έπρεπε να υποταχτώ στον Θεό και πρώτα να αποδεχτώ το καθήκον. Θα μπορούσα να βρω κάποιον να με αντικαταστήσει προσωρινά στην κλινική. Αφού αποφάσισα τι θα έκανα, αποδέχτηκα το καθήκον της ηγεσίας.
Έπειτα από αυτό, αφιέρωσα τον περισσότερο χρόνο μου στο καθήκον μου και αν μου έμενε ελεύθερος χρόνος, έτρεχα στην κλινική. Στην αρχή, μπορούσαμε να διατηρήσουμε ασθενείς, αλλά όσο περνούσε ο καιρός και έλειπα συχνά από την κλινική, οι άνθρωποι ξεκίνησαν να πηγαίνουν αλλού επειδή δεν μπορούσαν να με δουν. Ολοένα και λιγότεροι ασθενείς επισκέπτονταν την κλινική μας και με το ζόρι τα βγάζαμε πέρα. Μέχρι τότε, το επίπεδο ζωής μου ήταν υψηλό, οι άλλοι με εκτιμούσαν και με θαύμαζαν, και οι φίλοι και συγγενείς μου έρχονταν σ’ εμένα όποτε είχαν προβλήματα. Πλέον όμως, όλοι τους με επέκριναν, και έλεγαν ότι παραμελούσα τη διαχείριση της κλινικής και ότι δεν ήξεραν τι έκανα όλη μέρα. Μετά από αυτό, η συμπεριφορά τους απέναντί μου άλλαξε αρκετά. Όταν άρχισα να σκέφτομαι ότι κάποτε με σέβονταν και με θαύμαζαν, και ότι τώρα είχα γίνει περίγελος όλων, ένιωσα ανάμικτα συναισθήματα, που δύσκολα μπορώ να περιγράψω. Σκέφτηκα: «Δεν είναι ότι δεν έχω τη δυνατότητα να βγάλω χρήματα. Έχω τις ικανότητες, επομένως αν διαχειριζόμουν καλά τα πράγματα, σίγουρα θα είχα πολλούς ασθενείς. Θα μπορούσα και πάλι να ζω μια ζωή γεμάτη υλικές ανέσεις, να ξανακερδίσω τον σεβασμό και τον θαυμασμό των άλλων, και να ζήσω μια ευυπόληπτη ζωή». Σκέφτηκα επίσης ότι όλον αυτόν τον καιρό δεν πίστευα στον Θεό, το ανάστημά μου ήταν μικρό και δεν κατανοούσα ένα μεγάλο μέρος της αλήθειας, επομένως ίσως να έπρεπε απλώς να κάνω ένα καθήκον αντάξιο των ικανοτήτων μου. Ήθελα να αλλάξω καθήκον και να κάνω ένα λιγότερο απαιτητικό. Τότε θα είχα περισσότερο χρόνο για τη δουλειά μου και δεν θα επηρεαζόταν ούτε το καθήκον μου ούτε η κλινική. Ωστόσο, μετά από αυτό, σταμάτησα να αφιερώνω πολλή προσπάθεια στο καθήκον μου. Έγινα επιπόλαιη στο καθήκον μου και παρακολουθούσα μηχανικά τις συναθροίσεις. Θυμάμαι ότι, στη διάρκεια μιας συνάθροισης, το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν η κλινική μου. Πόσους ασθενείς είχαμε δει εκείνη την ημέρα; Εμφανίστηκαν όσοι είχαν κλείσει ραντεβού; Προκειμένου να αποκτήσω περισσότερο χρόνο για να πηγαίνω στην κλινική μου, έγραψα την αναφορά μου χωρίς να κατανοώ σε βάθος την κατάσταση, δίνοντας απλώς μια σύντομη αναφορά στην ανώτερη επικεφαλής μου. Καθώς έλειπαν λεπτομέρειες, κατέληξα να την ξαναγράφω. Επίσης, δεν είχα αναλάβει την ευθύνη του έργου ποτίσματος. Μάλιστα, κάποιοι νεοφώτιστοι έφυγαν, επειδή δεν τους πότιζε κανείς. Η ανώτερη επικεφαλής συναναστράφηκε μαζί μου και προσπάθησε αρκετές φορές να με βοηθήσει με αυτό το πρόβλημα, και εγώ ένιωσα αρκετές ενοχές, και προσευχήθηκα πολλές φορές στον Θεό, αποφασίζοντας να επαναστατήσω ενάντια στη σάρκα μου και να κάνω σωστά το καθήκον μου. Αναπόφευκτα, όμως, πάντα αποσπούσε την προσοχή μου η κλινική μου. Συνέχισα να δίνω και να αθετώ τις υποσχέσεις μου απέναντι στον Θεό, και να απομακρύνομαι ολοένα και περισσότερο από κοντά Του. Συχνά ένιωθα ανεξήγητα κενή και φοβισμένη. Αρκετές φορές θέλησα να εγκαταλείψω την κλινική, αλλά μετά σκέφτηκα ότι ο κόσμος πάλι θα με περιφρονούσε και δεν μπόρεσα τελικά να το κάνω. Βλέποντας ότι δεν μπορούσα να διορθώσω την κατάστασή μου και ότι αυτό καθυστερούσε το έργο, η ανώτερη επικεφαλής με απομάκρυνε.
Στεναχωρήθηκα πολύ μετά την απομάκρυνσή μου. Είχα φάει και πιεί τόσο πολλά από τα λόγια του Θεού, και γνώριζα πολύ καλά ότι η επιδίωξη της αλήθειας και η σωστή εκτέλεση του καθήκοντός μου ήταν το σωστό μονοπάτι στη ζωή, αλλά δεν μπορούσα να αφήσω την κλινική μου ούτε να κάνω καλά το καθήκον μου. Ένιωσα πολλές ενοχές και πίστεψα ότι χρωστούσα πάρα πολλά στον Θεό. Προσευχήθηκα στον Θεό λέγοντας: «Θεέ μου, είμαι τόσο επαναστατική και τόσο υπόχρεη απέναντί Σου. Θεέ μου, Σου ζητώ να με απελευθερώσεις από τα δεσμά του πλούτου, ώστε να μπορέσω να εκπληρώσω το καθήκον μου και να ξεπληρώσω την αγάπη Σου». Μετά την προσευχή, θυμήθηκα τον τίτλο ενός κεφαλαίου από τα λόγια του Θεού «Σε ποιον είσαι αφοσιωμένος;» Αναρωτήθηκα το εξής: «Σε ποιον είμαι αφοσιωμένη; Είμαι αφοσιωμένη στον Θεό;» Έπειτα διάβασα ένα χωρίο από αυτό το κεφάλαιο: «Αν τοποθετούσα κάποια χρήματα μπροστά σας αυτήν τη στιγμή και σας έδινα την ελευθερία να διαλέξετε —και αν δεν σας καταδίκαζα για την επιλογή σας— τότε οι περισσότεροι από εσάς θα διάλεγαν τα χρήματα και θα απαρνούνταν την αλήθεια. Οι καλύτεροι από εσάς θα παρατούσαν τα χρήματα και θα διάλεγαν διστακτικά την αλήθεια, ενώ εκείνοι που βρίσκονται στο μεταίχμιο θα άρπαζαν τα χρήματα στο ένα χέρι και την αλήθεια στο άλλο. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν θα φαινόταν ο πραγματικός σας εαυτός; Αν είχατε να επιλέξετε μεταξύ της αλήθειας και οτιδήποτε στο οποίο είστε αφοσιωμένοι, θα επιλέγατε όλοι μ’ αυτόν τον τρόπο και η στάση σας θα παρέμενε ίδια. Δεν είναι έτσι; Δεν υπάρχουν πολλοί ανάμεσά σας που έχουν ταλαντευτεί μεταξύ σωστού και λάθους; Σε όλες τις μάχες μεταξύ θετικού και αρνητικού, μαύρου και άσπρου —μεταξύ της οικογένειας και του Θεού, των παιδιών και του Θεού, της εναρμόνισης και της ρήξης, του πλούτου και της φτώχειας, της θέσης και μιας συνηθισμένης κατάστασης, της υποστήριξης και της απόρριψης και ούτω καθεξής— σίγουρα γνωρίζετε τις επιλογές που έχετε κάνει! Μεταξύ μιας αρμονικής οικογένειας και μιας διασπασμένης, διαλέξατε την πρώτη και το κάνατε χωρίς κανέναν δισταγμό. Μεταξύ του πλούτου και του καθήκοντος, διαλέξατε επίσης το πρώτο, μην έχοντας καν τη θέληση να επιστρέψετε στην ακτή. Μεταξύ πολυτέλειας και φτώχειας, διαλέξατε το πρώτο. Όταν ήταν να επιλέξετε μεταξύ των γιων, των κορών, των συζύγων κι Εμένα, διαλέξατε τα πρώτα. Και μεταξύ της αντίληψης και της αλήθειας, διαλέξατε και πάλι το πρώτο. Ερχόμενος αντιμέτωπος με κάθε είδους μοχθηρές πράξεις σας, έχω απλώς χάσει την πίστη Μου σ’ εσάς, απλώς μένω έκπληκτος. Οι καρδιές σας, αναπάντεχα, είναι ανίκανες να μαλακώσουν. Το αίμα της καρδιάς που δαπανώ τόσα χρόνια, αναπάντεχα, δεν Μου έχει φέρει τίποτα άλλο, παρά την εγκατάλειψη και την παραίτησή σας, αλλά οι ελπίδες Μου για εσάς αυξάνονται κάθε μέρα που περνάει, διότι η μέρα Μου έχει ήδη αποκαλυφθεί πλήρως ενώπιον όλων. Παρ’ όλα αυτά, τώρα επιδιώκετε ακόμα σκοτεινά και μοχθηρά πράγματα, και αρνείστε να αποκοπείτε από αυτά. Ποιο θα είναι, λοιπόν, το αποτέλεσμά σας; Το σκεφτήκατε ποτέ αυτό προσεκτικά; Αν σας ζητούνταν να διαλέξετε ξανά, ποια θα ήταν τότε η θέση σας; Θα ήταν ακόμη όπως η προηγούμενη; Θα Μου φέρνατε και πάλι απογοήτευση και άθλια θλίψη; Οι καρδιές σας θα εξακολουθούσαν να κατέχουν μόνο ελάχιστη ζεστασιά; Ακόμη δεν θα γνωρίζατε τι να κάνετε για να καθησυχάσετε την καρδιά Μου; Τη στιγμή αυτή, τι επιλέγετε; […] Ελπίζω, επίσης, να ξεχάσω τα πάντα από το παρελθόν σας, παρόλο που αυτό είναι πολύ δύσκολο να γίνει. Έχω, όμως, έναν πολύ καλό τρόπο για να το κάνω: Το μέλλον ας αντικαταστήσει το παρελθόν και ας επιτρέψει στις σκιές του παρελθόντος σας να διαλυθούν σε αντάλλαγμα του πραγματικού εαυτού σας σήμερα. Επομένως, πρέπει να σας βάλω στον κόπο να κάνετε ξανά την επιλογή: Σε ποιον ακριβώς είστε αφοσιωμένοι;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σε ποιον είσαι αφοσιωμένος;). Τα λόγια του Θεού με συγκίνησαν βαθιά. Αυτά τα λόγια δεν εξέθεταν την κατάσταση και τη θέση που είχα τότε; Ήξερα πολύ καλά ότι, ως πιστή, όφειλα να επιδιώκω την αλήθεια και να εκπληρώνω το καθήκον μου για να ικανοποιήσω τον Θεό. Αλλά όποτε είχα να επιλέξω ανάμεσα στο καθήκον μου και την κλινική, την καλή ζωή, τον σεβασμό και άλλες σαρκικές ανησυχίες, αναπόφευκτα πάντα επέλεγα το δεύτερο. Φοβόμουν ότι οι άνθρωποι θα με περιφρονούσαν αν δεν μπορούσα να διατηρήσω την κλινική μου. Αυτά τα χρόνια, εξωτερικά, έδειχνα πάντα ότι κάνω το καθήκον μου, αλλά δεν είχα εγκαταλείψει ποτέ την επιθυμία μου για φήμη και κέρδος, και σκεφτόμουν συνεχώς πώς θα μπορούσα να βγάλω πολλά χρήματα. Έτσι, είχα πάρει το καθήκον μου ελαφρά και το έκανα μηχανικά. Δεν τα πήγαινα καλά σε κανένα από τα δύο, με αποτέλεσμα να είμαι αρκετά κουρασμένη και συναισθηματικά εξουθενωμένη. Αυτό είχε πολύ αρνητική επίπτωση στο έργο της εκκλησίας κι έφερε επίσης απώλειες στη ζωή μου. Είδα ότι δεν ήμουν αφοσιωμένη στον Θεό, αλλά σε σατανικά πράγματα, όπως η σάρκα και η φιλοδοξία μου. Εκείνη την εποχή, προσευχόμουν συχνά στον Θεό: «Θεέ μου! Είμαι πλέον πρόθυμη να εγκαταλείψω την κλινική μου για να επιδιώξω σωστά την αλήθεια και να κάνω καλά το καθήκον μου. Δώσε μου πίστη για να πουλήσω σύντομα την κλινική μου!» Πέρα από την προσευχή, άρχισα επίσης να εξηγώ τα πάντα στον άντρα μου για να τον προετοιμάσω για την πώληση της κλινικής.
Το 2011, χάρη στην ανάταση του Θεού, επιλέχθηκα ξανά για επικεφαλής της εκκλησίας. Ήξερα ότι ο Θεός μού έδινε μέσα απ’ αυτό άλλη μία ευκαιρία. Σκέφτηκα ότι είχα μετανιώσει και ότι ένιωθα υπόχρεη στον Θεό που επεδίωκα το έργο της κλινικής στο παρελθόν, και αποφάσισα να γίνω πιο συνεργάσιμη αυτήν τη φορά. Ρίχτηκα με τα μούτρα στο καθήκον μου χωρίς να με αποσπά καθόλου το πώς τα πήγαινε η κλινική μου, και προσπάθησα να βρω κάποιον να την αναλάβει. Αλλά όταν συνέταξαν το συμβόλαιο που επρόκειτο να υπογράψουμε, είχα κάποιες επιφυλάξεις. Είχα αφιερώσει τη μισή μου ζωή σε αυτήν την κλινική. Σκέφτηκα πόσο σκληρά είχα εργαστεί από νεαρή ηλικία, κάθε δυσκολία που είχα ξεπεράσει για να πραγματοποιήσω το όνειρό μου και να γίνω γιατρός. Αν πουλούσα την κλινική, θα εγκατέλειπα τη ζωή που άλλοτε επεδίωκα. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν αυτό, τόσο λιγότερο διατεθειμένη ήμουν να το εγκαταλείψω. Ένιωθα ένα τεράστιο κενό μέσα μου. Έπειτα, βρήκα τυχαία τα ακόλουθα χωρία από τα λόγια του Θεού: «Θα πρέπει να ξεκαθαρίσετε τις σκέψεις σας! Τι θα πρέπει να απαρνηθείς, ποιοι είναι οι θησαυροί σου, ποιες είναι οι θανάσιμες αδυναμίες σου, ποια είναι τα εμπόδιά σου; Αναλογίσου περισσότερο αυτά τα ερωτήματα στο πνεύμα σου και συναναστρέψου Εμένα. Αυτό που θέλω είναι να Με εκτιμά σιωπηλά η καρδιά σας· δεν θέλω να Με υπηρετείτε με τα λόγια σας» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 8). «Ως κάποιος που είναι κανονικός και που επιδιώκει την αγάπη προς τον Θεό, η είσοδος στη βασιλεία για να καταστείτε μέλη του λαού του Θεού είναι το αληθινό μέλλον σας, καθώς και μια ζωή που έχει ύψιστη αξία και σημασία· κανείς δεν είναι πιο ευλογημένος από εσάς. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή όσοι δεν πιστεύουν στον Θεό, ζουν για τη σάρκα και για τον Σατανά, αλλά σήμερα, εσείς ζείτε για τον Θεό, και ζείτε για να ακολουθήσετε το θέλημά Του. Γι’ αυτό λέω ότι η ζωή σας είναι αυτό που έχει το μεγαλύτερο νόημα. Μόνο η ομάδα των ανθρώπων που έχει επιλεγεί από τον Θεό, είναι σε θέση να βιώσει μια ζωή με το μεγαλύτερο νόημα: Κανείς άλλος στη γη δεν γίνεται να βιώσει μια ζωή τέτοιας αξίας και νοήματος» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Γνώρισε το νεότερο έργο του Θεού και ακολούθησε τα βήματά Του). «Πρέπει να έχεις την ίδια αποφασιστικότητα και την ίδια συνείδηση με τον Πέτρο. Η ζωή σου πρέπει να έχει νόημα και δεν πρέπει να παίζεις παιχνίδια με τον εαυτό σου. Ως άνθρωπος και ως άτομο που ακολουθεί τον Θεό, πρέπει να είσαι σε θέση να εξετάσεις και να προσεγγίζεις τη ζωή σου προσεκτικά: να σκέφτεσαι πώς πρέπει να προσφέρεις τον εαυτό σου στον Θεό, πώς πρέπει να έχεις μια πιο ουσιαστική πίστη στον Θεό και πώς, εφόσον αγαπάς τον Θεό, θα πρέπει να Τον αγαπάς με έναν τρόπο που είναι πιο καθαρός, πιο όμορφος και πιο καλός» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση). Στη σκέψη των λόγων του Θεού συνειδητοποίησα ότι η κοσμική θέση, τα πλούτη και οι σαρκικές απολαύσεις που επιδιώκει ο άνθρωπος είναι ανάξιοι στόχοι. Μόνο αν προσέλθουμε ενώπιον του Θεού, εκπληρώσουμε τα καθήκοντά μας ως δημιουργημένα όντα, επιδιώξουμε την αλήθεια, απορρίψουμε τις σατανικές διεφθαρμένες διαθέσεις και, τελικά, αποκτήσουμε τη σωτηρία του Θεού και γίνουμε ο λαός της βασιλείας Του θα έχουμε το αληθινό μέλλον, και την πιο ουσιαστική και πολύτιμη ζωή. Ακόμα και αν η κλινική μου αποκτούσε πολλούς ασθενείς και έβγαζα πολλά χρήματα, κέρδιζα περισσότερο σεβασμό και ικανοποιούσα τελικά τη σάρκα μου, σε περίπτωση που έχανα την αλήθεια, τη ζωή και τη σωτηρία του Θεού, και δεν μπορούσα να αποκτήσω την έγκριση και την αναγνώρισή Του, τότε όλα αυτά θα ήταν μάταια. Όταν έρχονται καταστροφές, ούτε τα χρήματα ούτε ο σεβασμός δεν πρόκειται να μας σώσουν. Αυτή η επιδίωξη δεν έχει ούτε νόημα ούτε ουσία. Όπως ακριβώς είπε και ο Κύριος Ιησούς: «Τι ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι θέλει δώσει άνθρωπος εις ανταλλαγήν της ψυχής αυτού;» (Κατά Ματθαίον 16:26). Εγώ, όμως, έβαλα τα δυνατά μου για να επιδιώξω τα πλούτη, τη φήμη και το κέρδος, και τα αναζητούσα με εμμονή. Σκεφτόμουν ότι μόνο αν έχω αυτά τα πράγματα θα μπορώ να ζω μια σημαντική ζωή. Όσα κι αν έπρεπε να θυσιάσω και όση ενέργεια κι αν έπρεπε να ξοδέψω, δεν παραπονέθηκα ποτέ. Ήμουν τόσο τυφλή, ανόητη και κοντόφθαλμη! Σκέφτηκα τον Πέτρο. Οι γονείς του ήθελαν να ασχοληθεί με την πολιτική, αλλά ο Πέτρος αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του στο να ακολουθεί τον Θεό. Αναζήτησε τη γνώση και την αγάπη του Θεού, και τελικά οδηγήθηκε στην τελείωση από τον Θεό και έλαβε τον έπαινο του Δημιουργού. Ο Πέτρος έζησε την πιο πολύτιμη και ουσιαστική ζωή. Ήξερα ότι έπρεπε να μιμηθώ τον Πέτρο, να εγκαταλείψω αυτές τις κοσμικές επιδιώξεις, να επιδιώξω την αλήθεια και να εκπληρώσω το καθήκον μου. Έπειτα από αυτό, δεν είχα πλέον κανέναν δισταγμό. Όταν υπέγραψα το συμβόλαιο, ένιωσα σαν να είχε φύγει ένα απίστευτο βάρος από τους ώμους μου, και αισθάνθηκα ανάλαφρη και χαλαρή. Στη συνέχεια, έδωσα τα πάντα στο καθήκον μου.
Μια μέρα, το 2015, με κάλεσε ένας συνάδελφος από το νοσοκομείο όπου δούλευα παλιά. Είπε ότι ο διευθυντής ενός ιδιωτικού νοσοκομείου θα άνοιγε ένα γηροκομείο με την υψηλότερη βαθμολογία στην κομητεία και ρωτούσε αν θα ήθελα να εργαστώ εκεί. Στην αρχή, απέρριψα αμέσως την πρόταση. Έπειτα, όμως, μερικές μέρες αργότερα, ο διευθυντής με κάλεσε προσωπικά και μου είπε ότι αν επέλεγα να εργαστώ για εκείνον, θα μου έδινε το δικό μου δωμάτιο για να μένω, μισθό 3.000 γουάν τον μήνα και ο άντρας μου θα μπορούσε να κάνει εκεί την αποκατάσταση από το εγκεφαλικό δωρεάν. Στην ουσία, δεν θα είχαμε έξοδα διαβίωσης και επιπλέον θα μπορούσα να βγάζω 3.000 γουάν χωρίς καμία δέσμευση. Είχα αρχίσει να αμφιταλαντεύομαι για την προηγούμενη απάντηση και είπα ότι θα το σκεφτόμουν. Εκείνη τη νύχτα, στριφογύριζα και πεταγόμουν στο κρεβάτι μου μην μπορώντας να κοιμηθώ. Αν απέρριπτα την προσφορά, θα έχανα μια συναρπαστική ευκαιρία. Αν, όμως, τη δεχόμουν, δεν θα μπορούσα να κάνω το καθήκον μου. Θυμήθηκα πόσο δύσκολο ήταν τότε που έπρεπε να μοιράζω τον χρόνο μου ανάμεσα στην κλινική και το καθήκον μου. Ο Θεός είχε θυσιάσει τόσο πολλά για εμένα, έπρεπε να σταματήσω να διστάζω και να αναπολώ το παρελθόν. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού, που λένε το εξής: «Σε κάθε βήμα του έργου που επιτελεί ο Θεός πάνω στους ανθρώπους, εξωτερικά φαίνεται να είναι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων, σαν να γεννιούνται από ανθρώπινες ρυθμίσεις ή από ανθρώπινη αναστάτωση. Αλλά στα παρασκήνια, κάθε στάδιο του έργου και ό,τι συμβαίνει είναι ένα στοίχημα του Σατανά ενώπιον του Θεού και απαιτεί από τους ανθρώπους να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους προς τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). Μόλις αναλογίστηκα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα καλά ότι αυτό που εξωτερικά ήταν ένα απλό τηλεφώνημα μεταξύ δύο πρώην συναδέλφων, στην ουσία ήταν μια πνευματική μάχη. Ο Σατανάς προσπαθούσε να με δελεάσει και ο Θεός με δοκίμαζε για να δει τι θα αποφάσιζα. Σκέφτηκα τη γυναίκα του Λωτ, που οι άγγελοι την απομάκρυναν από τα Σόδομα, αλλά επειδή σκεφτόταν συνεχώς τα υπάρχοντά της και κοίταξε πίσω, μετατράπηκε σε στήλη άλατος. Ήταν πολύ δύσκολο για εμένα να απελευθερωθώ από τα δεσμά του Σατανά και δεν μπορούσα να εξευτελιστώ όπως η γυναίκα του Λωτ. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, απέρριψα σθεναρά την προσφορά.
Αργότερα, άρχισα να αναλογίζομαι για ποιον λόγο με είχαν αποσπάσει αυτοί οι πειρασμοί. Γνώριζα καλά ότι η επιδίωξη αυτών των πραγμάτων ήταν ανούσια και ανάξια, αλλά και πάλι δίσταζα τρομερά και δεν μπορούσα να τα εγκαταλείψω. Ποια ήταν η ρίζα αυτού του προβλήματος; Κατά την αναζήτησή μου, βρήκα τυχαία ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Στην πραγματικότητα, όσο ανώτερα κι αν είναι τα ιδανικά του ανθρώπου, όσο ρεαλιστικές ή σωστές κι αν είναι οι επιθυμίες του, το μόνο που θέλει να επιτύχει ο άνθρωπος, το μόνο που επιζητά, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με δύο λέξεις. Αυτές οι δύο λέξεις είναι ζωτικής σημασίας για τη ζωή κάθε ανθρώπου και αυτές είναι που σκοπεύει να ενσταλάξει ο Σατανάς στον άνθρωπο. Ποιες είναι αυτές οι δύο λέξεις; Είναι η “φήμη” και το “κέρδος”. Ο Σατανάς χρησιμοποιεί μια πολύ ήπια μέθοδο, μια μέθοδο που συμβαδίζει πολύ με τις αντιλήψεις των ανθρώπων και δεν είναι πολύ επιθετική, για να κάνει τους ανθρώπους να αποδέχονται εν αγνοία τους τα μέσα και τους νόμους της επιβίωσης του Σατανά, να θέτουν στόχους και κατεύθυνση στη ζωή, και να αποκτούν και βλέψεις στη ζωή τους. Όσο βαρύγδουπα κι αν ακούγονται τα λόγια με τα οποία οι άνθρωποι μιλούν για τις βλέψεις της ζωής τους, αυτές οι βλέψεις είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τη “φήμη” και το “κέρδος”. Ό,τι κι αν κυνηγούν ολόκληρη τη ζωή τους οι σπουδαίοι ή διάσημοι άνθρωποι —στην πραγματικότητα, όλοι οι άνθρωποι—έχει σχέση μόνο με αυτές τις δύο λέξεις: “φήμη” και “κέρδος”. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι, μόλις αποκτήσουν φήμη και κέρδος, θα έχουν κεφάλαιο που θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να απολαμβάνουν υψηλή θέση και μεγάλο πλούτο, και να απολαμβάνουν τη ζωή. Πιστεύουν ότι, μόλις αποκτήσουν φήμη και κέρδος, θα έχουν κεφάλαιο το οποίο θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να αναζητούν ευχαρίστηση και να ενδίδουν ασυλλόγιστα στις απολαύσεις της σάρκας. Για χάρη της φήμης και του κέρδους που επιθυμούν, οι άνθρωποι πρόθυμα, αλλά και ταυτόχρονα εν αγνοία τους, παραδίδουν το σώμα τους, την καρδιά τους και ό,τι άλλο έχουν, μαζί με τις προοπτικές και τη μοίρα τους, στον Σατανά. Το κάνουν ανεπιφύλακτα, χωρίς ν’ αμφιβάλλουν ούτε στιγμή, και χωρίς ποτέ να ζητούν να πάρουν πίσω όσα είχαν κάποτε. Μπορούν οι άνθρωποι να διατηρήσουν οποιονδήποτε έλεγχο του εαυτού τους από τη στιγμή που θα παραδοθούν στον Σατανά και θα του είναι αφοσιωμένοι με αυτόν τον τρόπο; Και βέβαια όχι. Βρίσκονται πλήρως και απολύτως υπό τον έλεγχο του Σατανά. Έχουν βυθιστεί πλήρως και ολότελα σ’ έναν βούρκο και είναι ανίκανοι να ξεφύγουν» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄). «Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη φήμη και το κέρδος για να ελέγχει τις σκέψεις των ανθρώπων, κάνοντάς τους να μη σκέφτονται τίποτε άλλο εκτός από αυτά τα δύο πράγματα. Πασχίζουν για φήμη και κέρδος, ταλαιπωρούνται για τη φήμη και το κέρδος, υπομένουν εξευτελισμούς και κουβαλούν βαρύ φορτίο για χάρη της φήμης και του κέρδους, θυσιάζουν ό,τι έχουν και δεν έχουν, και προβαίνουν σε κάθε είδους κρίσεις και αποφάσεις για τη φήμη και το κέρδος. Με αυτόν τον τρόπο, ο Σατανάς βάζει στους ανθρώπους αόρατες αλυσίδες και, δεμένοι μ’ αυτές τις αλυσίδες, αυτοί δεν έχουν ούτε τη δύναμη ούτε το κουράγιο να απελευθερωθούν. Χωρίς να το καταλάβουν, κουβαλάνε αυτές τις αλυσίδες και σέρνονται συνεχώς με μεγάλη δυσκολία. Χάριν της φήμης και του κέρδους, η ανθρωπότητα απομακρύνεται από τον Θεό και Τον προδίδει, και καθίσταται ολοένα πιο μοχθηρή. Με αυτόν τον τρόπο, η μία γενιά μετά την άλλη καταστρέφεται μέσα στη φήμη και το κέρδος του Σατανά» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄). Τα λόγια του Θεού με βοήθησαν να δω το φως και μου επέτρεψαν να συνειδητοποιήσω ότι ο λόγος που δίσταζα τόσο πολύ να εγκαταλείψω την κλινική μου ήταν ότι είχα γίνει έρμαιο της φήμης και του κέρδους, και βρισκόμουν υπό τον έλεγχό τους. Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη φήμη και το κέρδος για να διαφθείρει τους ανθρώπους και τους βάζει να τα επιδιώκουν όλη τους τη ζωή, οδηγώντας τους τελικά να θυσιάσουν τη ζωή τους για αυτά τα πράγματα. Αναλογίστηκα ότι από όταν ήμουν μικρή, οι γονείς μου με είχαν μάθει ότι ο μόνος τρόπος για να ξεχωρίσω ήταν να βρω μια καλή δουλειά. Όταν είδα ότι οι γιατροί έχουν ένα καλό και σταθερό εισόδημα, και ότι είναι αξιοσέβαστοι, έβαλα στόχο να γίνω γιατρός και εργάστηκα ακούραστα για να τον επιτύχω. Αφότου εισήλθα στην πίστη και έφαγα και ήπια τα λόγια του Θεού, κατανόησα ότι θα πρέπει να επιδιώκω την αλήθεια στην πίστη μου, και ότι η επιδίωξη του πλούτου και της θέσης είναι μια κενή επιδίωξη. Αλλά επειδή ήμουν αιχμάλωτη της φήμης και του κέρδους, ήθελα και πάλι να πραγματοποιήσω το όνειρό μου και να ξεχωρίσω, ακόμα και ενώ έκανα το καθήκον μου. Όταν αναγκάστηκα να επιλέξω ανάμεσα στο καθήκον μου και την κλινική, θέλησα να αναλάβω ένα πιο εύκολο καθήκον και άρχισα να κάνω το καθήκον μου μηχανικά, κάτι το οποίο έβλαπτε το έργο της εκκλησίας. Ο Σατανάς ήθελε να με κάνει να ζω σύμφωνα με αυτές τις σκέψεις και απόψεις, να βάζω όλη μου την ενέργεια στην επιδίωξη του πλούτου, της φήμης και του κέρδους, με αποτέλεσμα να μην έχω χρόνο ή ενέργεια για να επιδιώξω την αλήθεια και να κάνω το καθήκον μου, και μάλιστα ακόμα και να προδώσω τον Θεό στο όνομα της φήμης και του κέρδους, χάνοντας εντελώς την ευκαιρία να σωθώ. Έτσι διαφθείρει την ανθρωπότητα ο Σατανάς. Οι διάσημοι περνούν ολόκληρη τη ζωή τους πασχίζοντας για φήμη και κέρδος, αλλά όταν τελικά αποκτήσουν αυτά τα πράγματα, δεν μπορούν να γεμίσουν το πνευματικό κενό στην καρδιά τους και διαφθείρονται ολοένα και περισσότερο. Μάλιστα, κάποιοι από αυτούς στρέφονται στα ναρκωτικά για να κυνηγήσουν αυτά τα μεγαλεία ενώ άλλοι αυτοκτονούν. Θυμήθηκα έναν πρώην συνάδελφό μου ο οποίος, παρότι ήταν σχετικά διάσημος στο νοσοκομείο του, αυτό δεν του έφτανε και άνοιξε το δικό του ιδιωτικό νοσοκομείο. Αργότερα, όμως, δεν έχασε απλώς όλες τις οικονομίες που είχε αποκτήσει με τόσο κόπο επειδή προκάλεσε τον θάνατο ενός ασθενούς, αλλά και η οικογένεια του ασθενούς όρισε ότι έπρεπε να φοράει πένθιμα ρούχα και να μείνει γονατιστός εις μνήμην του πρώην ασθενούς για περισσότερες από 10 ώρες. Στο τέλος, η φήμη του καταστράφηκε, και η γυναίκα και τα παιδιά του τον εγκατέλειψαν. Παρόλο που οι άνθρωποι περνάνε ολόκληρη τη ζωή τους επιδιώκοντας φήμη, κέρδος και σεβασμό, τι τους προσφέρουν στην ουσία αυτά τα πράγματα; Απλώς τρέφουν την πρόσκαιρη ματαιοδοξία τους, και τους κάνουν να εθιστούν και να αποκτήσουν εμμονή με αυτό το συναίσθημα. Έτσι, δεν έχουν καιρό ούτε ενέργεια για να αναζητήσουν τον Θεό και χάνουν εντελώς τη σωτηρία Του. Αυτή δεν είναι η ποταπή μέθοδος με την οποία ο Σατανάς βασανίζει και ρημάζει την ανθρωπότητα; Το έργο του Θεού βρίσκεται ήδη στο τελικό του στάδιο, το ευαγγέλιο της βασιλείας έχει διαδοθεί σε όλο τον κόσμο, και μόλις το έργο του Θεού ολοκληρωθεί, δεν θα υπάρχουν άλλες ευκαιρίες για να πιστέψουμε σωστά στον Θεό και να επιδιώξουμε την αλήθεια! Δεν έχει απομείνει πολύς χρόνος για να επιδιώξουμε την αλήθεια και να βιώσουμε το έργο του Θεού, και ακόμα και αν αφιερώσουμε όλον τον χρόνο μας σε αυτό, και πάλι δεν είναι εύκολο να αποκτήσουμε την αλήθεια. Πώς περίμενα να αποκτήσω την αλήθεια όταν αφιέρωνα τον μισό χρόνο μου στην κλινική μου και τον άλλο μισό στην επιδίωξη της αλήθειας; Χωρίς τη σωτηρία και την καθοδήγηση του Θεού, δεν θα τα είχα πραγματοποιήσει ποτέ όλα αυτά. Θα είχα συνεχίσει να βασανίζομαι από τον Σατανά και θα είχα χάσει την ευκαιρία μου για τη σωτηρία του Θεού.
Σκέφτηκα τα χρόνια πίστης μου, τότε που παρόλο που η σάρκα μου υπέφερε σε κάποιον βαθμό όταν έκανα το καθήκον μου και που μπορεί να μην είχα το ίδιο κύρος με άλλοτε, είχα καταφέρει να κατανοήσω ορισμένες αλήθειες, και να μάθω πώς ο Σατανάς διαφθείρει την ανθρωπότητα, και ποιο είδος ζωής είναι πιο πολύτιμο και ουσιαστικό. Νιώθω πολύ πιο γαλήνια, ήρεμη και απελευθερωμένη. Αυτό είναι ένα συναίσθημα που κανένα εγκόσμιο πράγμα δεν μπορεί να μου δώσει. Αργότερα, όσο κι αν οι άνθρωποι προσπάθησαν να με δελεάσουν να αναλάβω νέες δουλειές με εξαιρετικά προνόμια, δεν αμφιταλαντεύτηκα ποτέ ξανά. Εκείνες τις μέρες, είδα τι κακό μου έκανε η επιδίωξη της φήμης και του κέρδους, και εγκατέλειψα την κλινική μου για να κάνω το καθήκον μου. Όλα αυτά οφείλονται στη σωτηρία του Θεού και είναι η καλύτερη επιλογή για εμένα. Δόξα τω Θεώ!
