Από τον Λόγκαν, Νότια Κορέα

Εγώ φτιάχνω βίντεο στην εκκλησία. Επειδή αυξήθηκε ο φόρτος εργασίας, προστέθηκαν στην ομάδα μερικοί νέοι αδελφοί και αδελφές. Ο επιβλέπων μού ζήτησε να τους εκπαιδεύσω για να μάθουν τις εξειδικευμένες δεξιότητες, και να συντονίσω και να οργανώσω σωστά το έργο τους. Όταν έμαθα γι’ αυτήν τη ρύθμιση, αντέδρασα λίγο, γιατί σκέφτηκα: «Τα δικά μου καθήκοντα και μόνο χρειάζονται πολύ χρόνο και προσπάθεια και τώρα πρέπει να εκπαιδεύσω κι άλλους; Δεν θα χρειαστεί ακόμα περισσότερος χρόνος και ενέργεια γι’ αυτό; Αν αυτό καθυστερήσει το δικό μου έργο και δεν μπορώ να ολοκληρώσω τις προγραμματισμένες εργασίες μου, τι θα σκεφτεί ο επιβλέπων για μένα; Θα πει ότι τεμπελιάζω στα καθήκοντά μου και ότι η αποδοτικότητά μου στην εργασία είναι χειρότερη από εκείνη των αδελφών που ήρθαν πρόσφατα; Αυτό θα ήταν πολύ εξευτελιστικό! Όσο περνούσε ο καιρός, θα σκεφτόταν ο επιβλέπων να με απαλλάξει απ’ τα καθήκοντά μου λόγω των συνεχώς κακών αποτελεσμάτων; Ο επιβλέπων δεν μπορεί να δει πόση δουλειά κάνω για να φτιάξω τα βίντεο. Το ορατό αποτέλεσμα της δουλειάς μου είναι πόσα βίντεο μπορώ να κάνω κάθε μήνα, αλλά αν ξοδεύω πάρα πολύ χρόνο και ενέργεια εκπαιδεύοντας τους άλλους, και καθυστερώ να κάνω τα δικά μου βίντεο, απλώς δεν θα αξίζει τον κόπο». Από όποια πλευρά κι αν το σκεφτόμουν, ένιωθα ότι θα κατέληγα σε μειονεκτική θέση. Αλλά στη συνέχεια σκέφτηκα ότι ασκούσα αυτό το καθήκον περισσότερο καιρό και κατανοούσα περισσότερες αρχές, και ότι αν αρνιόμουν να αναλάβω αυτό το έργο, θα μου έλειπε πραγματικά η συνείδηση. Έτσι, το δέχτηκα με απροθυμία.

Έκτοτε, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές είχαν προβλήματα στο έργο τους και απευθύνονταν σ’ εμένα για λύσεις, έκανα ό,τι μπορούσα για να τους βοηθήσω. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, μια αδελφή μετατέθηκε σε άλλο καθήκον. Στους τελικούς ελέγχους, βρέθηκαν κάποια προβλήματα σε ένα βίντεο που είχε φτιάξει και έπρεπε να βοηθήσω για να λυθούν. Στην αρχή μπόρεσα να το χειριστώ σωστά, αλλά επειδή τα προβλήματα ήταν πολλά, ήθελε πολύ χρόνο για να τα διορθώσω. Παρατήρησα ότι εκείνη την περίοδο, άλλοι αδελφοί και αδελφές είχαν ήδη φτιάξει αρκετά βίντεο, ενώ εγώ δεν είχα τελειώσει ούτε ένα. Αυτό με άγχωσε. Σκέφτηκα: «Αυτοί οι αδελφοί και οι αδελφές μόλις άρχισαν την εκπαίδευση. Η καλλιέργειά τους ήδη μου παίρνει πάρα πολύ χρόνο. Τώρα πρέπει να αντιμετωπίσω τα προβλήματα που κάποια άλλη δεν έλυσε. Με αυτόν τον ρυθμό, σίγουρα δεν θα καταφέρω να φτάσω τον μηνιαίο στόχο μου. Πώς θα με κοιτάζουν όλοι τότε; Πρέπει να επικεντρωθώ περισσότερο στα δικά μου βίντεο». Έτσι, δεν έκανα ιδιαίτερη προσπάθεια για να επιμεληθώ το βίντεο που έφτιαξε εκείνη η αδελφή. Αργότερα, ο επιβλέπων έλεγξε το βίντεο, βρήκε πολλά προβλήματα και μου ζήτησε να κάνω ξανά την επιμέλεια. Ενοχλήθηκα πολύ και ένιωσα μάλιστα λίγο αδικημένος. Σκέφτηκα: «Αυτό δεν είναι δικό μου βίντεο. Γιατί μου ζητάς να ξοδέψω τόσο πολύ χρόνο για να το επιμεληθώ; Όχι μόνο χρειάζεται να καταβάλω αρκετή επιπλέον προσπάθεια, αλλά επίσης θα καθυστερήσω στο δικό μου έργο!» Με τέτοια αντιδραστική στάση, επιμελήθηκα το βίντεο αρκετές φορές χωρίς να επιτύχω το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τελικά, ο επιβλέπων μού είπε να σταματήσω να το δουλεύω. Εκείνη τη στιγμή, στενοχωρήθηκα λίγο, αλλά δεν το πήρα κατάκαρδα. Αντ’ αυτού, σκέφτηκα: «Δεν πειράζει που δεν χρειάζεται να το επιμεληθώ. Με αυτόν τον τρόπο, θα έχω περισσότερο χρόνο για να επικεντρωθώ στο δικό μου έργο». Μετά από αυτό, έπεσα με τα μούτρα στο δικό μου έργο. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές έρχονταν για να συζητήσουν τα προβλήματά τους μαζί μου, τους έδινα μόνο μια σύντομη, απλή απάντηση, χωρίς να νοιάζομαι αν κατάλαβαν ή αν είχαν ξεκάθαρο μονοπάτι προς τα εμπρός. Εκείνη την περίοδο, είχα παθητική στάση στα καθήκοντά μου, δεν είχα κανένα φορτίο και τα βίντεο που έφτιαχνα ήταν πάντα προβληματικά. Ένιωθα πολύ απογοητευμένος, αλλά δεν έκανα αυτοκριτική. Μια μέρα, μια αδελφή μού επεσήμανε: «Παρατήρησα ότι δεν κάνεις το έργο με όλη σου την καρδιά τελευταία, και δεν έχεις συντονίσει και οργανώσει σωστά το έργο για τους αδελφούς και τις αδελφές που έφτασαν πρόσφατα». Όταν την άκουσα να λέει αυτό, δεν μπόρεσα να μη διαφωνήσω: «Έχω κι εγώ πολλά στο κεφάλι μου. Πώς θα φροντίσω όλες τις πτυχές του έργου;» Όταν είδε την αντίστασή μου, η αδελφή μού έκανε μια υπενθύμιση: «Δεν μπορείς να σκέφτεσαι μόνο τα δικά σου συμφέροντα και να καθυστερείς το συνολικό έργο». Ήθελα να συνεχίσω να διαφωνώ και να παραπονιέμαι. Αλλά ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι η υπενθύμιση αυτής της αδελφής προερχόταν από τον Θεό, και ότι έπρεπε να την αποδεχτώ και να κάνω αυτοκριτική. Επομένως, δεν είπα τίποτα άλλο. Στη συνέχεια, όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούσα ότι η αδελφή είχε δίκιο. Εφόσον είχα αποδεχτεί αυτό το έργο, έπρεπε να εκπληρώσω την ευθύνη μου και να μην επικεντρώνομαι μόνο στα δικά μου συμφέροντα. Αναρωτήθηκα επίσης αν για το ότι δεν αισθανόμουν την καθοδήγηση του Θεού και ότι προέκυπταν περισσότερα προβλήματα στο έργο μου έφταιγε η αποστροφή και η απέχθεια του Θεού λόγω της στάσης μου απέναντι στα καθήκοντά μου. Ένιωσα ότι ήταν επικίνδυνο να συνεχίσω έτσι, και γι ’αυτό προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, πίσω από την υπενθύμιση της αδελφής σήμερα βρίσκονταν οι καλές Σου προθέσεις. Είμαι πρόθυμος να επανορθώσω και να κάνω αυτοκριτική σωστά. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με για να μπορέσω να γνωρίσω τον εαυτό μου».

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Η συνείδηση και η λογική θα πρέπει να αποτελούν τα συστατικά της ανθρώπινης φύσης του καθενός. Αυτά τα δύο είναι τα πιο θεμελιώδη και σημαντικά στοιχεία. Πώς είναι ο άνθρωπος που δεν έχει συνείδηση ούτε τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Σε γενικές γραμμές, δεν έχει ανθρώπινη φύση ή έχει υπερβολικά κακή ανθρώπινη φύση. Για να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες, τι εκδηλώνει η χαμένη ανθρώπινη φύση αυτού του ατόμου; Δοκιμάστε να αναλύσετε ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτών των ανθρώπων και πώς ακριβώς εκδηλώνονται. (Είναι εγωιστές και ευτελείς.) Οι εγωιστές και οι ευτελείς ενεργούν επιπόλαια και μένουν αμέτοχοι σε οτιδήποτε δεν τους αφορά προσωπικά. Ούτε αναλογίζονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε ενδιαφέρονται καθόλου για τις προθέσεις Του. Δεν αναλαμβάνουν κανένα φορτίο για να εκτελέσουν το καθήκον τους ή να μαρτυρήσουν για τον Θεό και δεν έχουν κανένα αίσθημα ευθύνης. Τι σκέφτονται, λοιπόν, όποτε κάνουν κάτι; Το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι: “Αν το κάνω αυτό, θα το μάθει ο Θεός; Το βλέπουν οι άλλοι; Αν δεν βλέπουν πως καταβάλλω όλη αυτήν την προσπάθεια και εργάζομαι φιλότιμα, και αν δεν το βλέπει ούτε ο Θεός, τότε δεν έχει νόημα τόσος κόπος και τόση ταλαιπωρία”. Αυτό δεν είναι καθαρός εγωισμός; Φανερώνει, επίσης, μια ποταπή πρόθεση. Όταν σκέφτονται και ενεργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο, παίζει κάποιον ρόλο η συνείδησή τους; Φταίει η συνείδησή τους γι’ αυτό; Όχι, η συνείδησή τους ούτε παίζει κανέναν ρόλο ούτε φταίει» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Προσφέροντας κανείς την καρδιά του στον Θεό, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια). Από τα λόγια του Θεού είδα ότι μερικοί άνθρωποι, όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες, σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα, τους νοιάζει αν θα καταφέρουν να διακριθούν, να αποκτήσουν κύρος ή να επωφεληθούν. Είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν δράση μόνο αν κάτι είναι προς όφελός τους. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν το θεωρούν πρόβλημά τους, δείχνουν αδιαφορία και το κάνουν επιπόλαια. Δεν έχουν καθόλου το αίσθημα του φορτίου ή της ευθύνης στα καθήκοντά τους και δεν υπολογίζουν καθόλου το έργο της εκκλησίας. Αυτοί οι άνθρωποι είναι εγωιστές και ποταποί, και δεν έχουν συνείδηση και λογική. Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, στενοχωρήθηκα πολύ. Ήμουν ακριβώς το είδος του ανθρώπου που εκθέτει ο Θεός —εξαιρετικά εγωιστής. Σε ό,τι έκανα, σκεφτόμουν μόνο τον εαυτό μου και δεν υπολόγιζα καθόλου τις προθέσεις του Θεού. Οι αδελφοί και οι αδελφές μόλις είχαν αρχίσει να εκπαιδεύονται στη δημιουργία βίντεο, δεν είχαν κατακτήσει τις αρχές και τις δεξιότητες ακόμη, και τους έπαιρνε περισσότερο χρόνο για να συνηθίσουν τα πράγματα. Αν βασίζονταν στη δική τους έρευνα, ήταν πιθανό να απομακρυνθούν από τον στόχο και να χρησιμοποιήσουν αναποτελεσματικά μέσα, και αφού εγώ έκανα αυτό το καθήκον για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και κατανοούσα κάποιες αρχές, ήταν ευθύνη και καθήκον μου να τους βοηθήσω να εξοικειωθούν με το έργο και να κατανοήσουν τις αρχές το συντομότερο δυνατό. Εγώ, όμως, νοιαζόμουν μόνο για τα δικά μου κέρδη και ζημίες, και φοβόμουν ότι ξοδεύοντας χρόνο και ενέργεια στην καλλιέργεια των άλλων, θα καθυστερούσα το δικό μου έργο. Αν οι άλλοι έκαναν περισσότερα βίντεο από ό,τι εγώ, όχι μόνο πληγωνόταν η περηφάνια μου, αλλά θα μπορούσα επίσης να κλαδευτώ. Έτσι, αφού το ξανασκέφτηκα, ένιωσα ότι αυτό το έργο ήταν κουραστικό και άκαρπο, και κατά βάθος, δεν ήθελα να το κάνω. Όταν είδα ότι η επιμέλεια του βίντεο κάποιας άλλης καταλάμβανε πολύ από τον χρόνο μου, ένιωσα αντίσταση και ενοχλήθηκα, κι ένιωσα ότι ήταν έξω από τα καθήκοντά μου. Ακόμα κι αν το έκανα καλά, δεν θα επηρέαζε τα αποτελέσματα της δουλειάς μου, οπότε επικεντρώθηκα μόνο στα δικά μου καθήκοντα και στο να φτιάξω περισσότερα ποιοτικά βίντεο για να εξασφαλίσω τη θέση μου στην ομάδα, καθώς αυτό φαινόταν πιο ρεαλιστικό. Επομένως, έκανα τις διορθώσεις επιπόλαια και βιαστικά, με αποτέλεσμα να μη λυθούν τα προβλήματα του βίντεο. Στο τέλος, ο επιβλέπων μού είπε να σταματήσω να κάνω την επιμέλεια. Εκείνη τη στιγμή, δεν κατηγόρησα καθόλου τον εαυτό μου ούτε στενοχωρήθηκα. Αντίθετα, ένιωσα ότι είχα ξεφορτωθεί ένα βάρος και σκέφτηκα ότι δεν χρειαζόταν πλέον να ανησυχώ ότι θα καθυστερούσε το έργο μου. Αναλογιζόμενος τις αποκαλύψεις μου, συνειδητοποίησα πόσο εγωιστής ήμουν, χωρίς ίχνος συνείδησης ή λογικής!

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο του λόγου του Θεού και κατανόησα κάπως τον εαυτό μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Κάποιοι άνθρωποι επιδιώκουν πάντα τη φήμη, το κέρδος και το προσωπικό συμφέρον. Όποιο έργο κι αν τους αναθέσει η εκκλησία, πάντα το σκέφτονται και αναλογίζονται: “Θα με ωφελήσει αυτό; Αν ναι, θα το κάνω· αλλιώς, τότε δεν θα το κάνω”. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν κάνει πράξη την αλήθεια —μπορεί λοιπόν να εκτελέσει καλά το καθήκον του; Σίγουρα δεν μπορεί. Ακόμα κι αν δεν έχεις πράξει το κακό, και πάλι δεν είσαι κάποιος που κάνει πράξη την αλήθεια. Αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, αν δεν αγαπάς τα θετικά πράγματα, και αν, ό,τι κι αν σου συμβεί, νοιάζεσαι μόνο για τη φήμη και τη θέση σου, για το προσωπικό σου συμφέρον και για το καλό σου, τότε σε κατευθύνει μόνο το προσωπικό συμφέρον, και είσαι εγωιστής και ευτελής. Ένας τέτοιος άνθρωπος πιστεύει στον Θεό προκειμένου να κερδίσει κάτι καλό ή ωφέλιμο για τον εαυτό του, όχι για να αποκτήσει την αλήθεια ή τη σωτηρία του Θεού. Επομένως, τέτοιοι άνθρωποι είναι δύσπιστοι. Αυτοί που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό είναι εκείνοι που μπορούν να αναζητούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, καθώς αναγνωρίζουν μέσα τους ότι ο Χριστός είναι η αλήθεια, και ότι θα πρέπει να ακούνε τα λόγια του Θεού και να πιστεύουν σ’ Αυτόν όπως απαιτεί Εκείνος. Αν όταν σου συμβαίνει κάτι, επιθυμείς να κάνεις πράξη την αλήθεια, αλλά σκέφτεσαι τη φήμη σου, τη θέση σου και σκέφτεσαι και την υπόληψή σου, τότε θα δυσκολεύεσαι να το κάνεις. Σε μια τέτοια κατάσταση, μέσω της προσευχής, της αναζήτησης, καθώς και της αυτοκριτικής και της αυτογνωσίας, όσοι αγαπούν την αλήθεια θα μπορέσουν να εγκαταλείψουν ό,τι γίνεται για το προσωπικό τους συμφέρον ή για το καλό τους, θα μπορέσουν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποταχθούν στον Θεό. Τέτοιοι άνθρωποι είναι εκείνοι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό και αγαπούν την αλήθεια. Και ποια είναι η συνέπεια όταν οι άνθρωποι σκέφτονται πάντα το προσωπικό τους συμφέρον, όταν προσπαθούν πάντα να προστατεύσουν την υπερηφάνεια και τη ματαιοδοξία τους, όταν αποκαλύπτουν μια διεφθαρμένη διάθεση, αλλά δεν αναζητούν την αλήθεια για να τη διορθώσουν; Δεν έχουν ζωή-είσοδο, δεν έχουν αληθινές βιωματικές μαρτυρίες. Και αυτό είναι επικίνδυνο, έτσι δεν είναι; Αν δεν κάνεις ποτέ πράξη την αλήθεια, εάν δεν έχεις καμία βιωματική μαρτυρία, τότε όταν έρθει η ώρα, θα αποκαλυφθείς και θα αποκλειστείς. Τι χρησιμότητα έχουν στον οίκο του Θεού οι άνθρωποι που δεν έχουν βιωματική μαρτυρία; Είναι βέβαιο ότι θα κάνουν ανεπαρκώς το οποιοδήποτε καθήκον και ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα σωστά. Δεν είναι απλώς σκουπίδια;» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Ήμουν ακριβώς σε αυτήν την κατάσταση. Όταν έκανα τα καθήκοντά μου, σκεφτόμουν μόνο τα δικά μου συμφέροντα. Όταν έβλεπα ότι η καλλιέργεια των άλλων και η βοήθεια να λύνουν τα προβλήματά τους στο έργο τους απαιτεί προσεκτική σκέψη και πολύ χρόνο, νόμιζα ότι αυτό θα καθυστερούσε την πρόοδο του δικού μου έργου, και θα έβλαπτε την περηφάνια και τη θέση μου, κι έτσι δεν ήμουν πρόθυμος να πληρώσω ένα τίμημα για να βοηθήσω τους άλλους. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές αντιμετώπιζαν προβλήματα στο έργο τους και ζητούσαν τη βοήθειά μου, δεν ήθελα να ασχοληθώ μαζί τους και τους έδινα μια επιπόλαια απάντηση για να τους ξεφορτωθώ. Όταν σε ένα βίντεο κάποιας άλλης, το οποίο είχα επιμεληθεί, παρουσίαζε συνεχώς προβλήματα, δεν αναζήτησα τις αρχές για να βρω λύσεις, παρά απλώς να διώξω το βίντεο όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Αυτό που είχα φανερώσει και η συμπεριφορά μου ήταν τα ίδια με των άπιστων. Οι άπιστοι σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα και δεν κουνάνε ούτε το δαχτυλάκι τους, εκτός αν έχουν κάτι να κερδίσουν. Αρπάζουν ό,τι τους συμφέρει, και φτάνουν στα άκρα για να το εκμεταλλευτούν, ακόμη κι όταν αυτό βλάπτει τα συμφέροντα των άλλων. Αλλά αν κάτι δεν είναι ωφέλιμο γι’ αυτούς, δεν θα ασχοληθούν με αυτό και θα το απορρίψουν αν μπορούν. Επιδιώκουν μόνο το κέρδος. Παρόλο που πίστευα στον Θεό, και διάβαζα τα λόγια του Θεού κάθε μέρα κι έκανα τα καθήκοντά μου, ο Θεός δεν είχε θέση στην καρδιά μου. Όταν αντιμετώπιζα δυσκολίες, δεν αναζητούσα την αλήθεια ούτε την έκανα πράξη. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να μην πληγωθεί η περηφάνια μου, αλλά και να προστατεύσω τα προσωπικά μου συμφέροντα. Όλες οι σκέψεις και ενέργειές μου γίνονταν με στόχο να μεγιστοποιήσω τα οφέλη μου, λες και δεν έχει καμιά σχέση μ’ εμένα αν το έργο της εκκλησίας υποστεί απώλειες. Δεν μου άξιζε καν να με αποκαλούν μέλος του οίκου του Θεού. Με τέτοια στάση απέναντι στα καθήκοντά μου, ακόμη και αν ολοκλήρωνα τα καθήκοντά μου εγκαίρως κάθε μήνα, θα ήταν αδύνατο να λάβω την έγκριση του Θεού. Θα προκαλούσα μόνο την απέχθεια και το μίσος του Θεού. Άρχισα να φοβάμαι καθώς το σκεφτόμουν αυτό και συνειδητοποίησα ότι θα ήταν πολύ επικίνδυνο να συνεχίσω έτσι.

Μετά διάβασα δύο ακόμη χωρία των λόγων του Θεού που με συγκίνησαν βαθιά. Ο Θεός λέει: «Με βάση ποιο πρότυπο κρίνονται ως καλές ή κακές οι πράξεις και η συμπεριφορά ενός ανθρώπου; Αυτό εξαρτάται απ’ το αν μέσα στις σκέψεις, τις αποκαλύψεις και τις ενέργειές του διαθέτει τη μαρτυρία του πώς να κάνει πράξη την αλήθεια και πώς να βιώνει την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν δεν έχεις αυτήν την πραγματικότητα ή δεν το βιώνεις αυτό, τότε είσαι αδιαμφισβήτητα κακοποιός. Ποια είναι η άποψη του Θεού για τους κακοποιούς; Ο Θεός δεν βλέπει τις σκέψεις και τις εξωτερικές πράξεις σου ως μάρτυρες για Εκείνον, ούτε θεωρεί ότι ταπεινώνουν και νικούν τον Σατανά· αντιθέτως, ντροπιάζουν τον ίδιο και είναι γεμάτες με τα σημάδια της ατίμωσης που Του προκαλέσατε. Δεν καταθέτεις μαρτυρία για τον Θεό, δεν δαπανάς τον εαυτό σου γι’ Αυτόν ούτε εκπληρώνεις τις ευθύνες σου και τις υποχρεώσεις σου απέναντί Του· αντιθέτως, ενεργείς για χάρη του εαυτού σου. Τι υπονοεί η φράση “για χάρη του εαυτού σου”; Για την ακρίβεια, σημαίνει για χάρη του Σατανά. Άρα, στο τέλος ο Θεός θα πει: “φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν”. Στα μάτια του Θεού, οι ενέργειές σου δεν θα θεωρηθούν καλές πράξεις, αλλά κακές. Όχι μόνο δεν θα τις εγκρίνει ο Θεός, αλλά θα τις καταδικάσει. Τι ελπίζει να κερδίσει κάποιος από μια τέτοια πίστη στον Θεό; Δεν θα καταλήξει, τελικά, στο κενό μια τέτοια πίστη;» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). «Αν δεν εκτελείς σωστά το καθήκον σου, αλλά διαρκώς προσπαθείς να διακρίνεσαι, και προσπαθείς συνέχεια να ανταγωνίζεσαι για τη θέση, να ξεχωρίζεις και να λάμπεις, αν παλεύεις για την υπόληψη και για τα συμφέροντά σου, δεν είσαι ένας απλός δουλευτής όταν ζεις σε αυτήν την κατάσταση; Αν θέλεις, μπορείς απλώς να δουλεύεις, αλλά είναι πιθανό να αποκαλυφθείς πριν ολοκληρωθεί η δουλειά σου. Κι όταν αποκαλυφθούν οι άνθρωποι, έρχεται η μέρα της καταδίκης και του αποκλεισμού τους. Είναι δυνατόν να αντιστρέψει κανείς αυτό το αποτέλεσμα; Δεν είναι εύκολο· ίσως ο Θεός έχει ήδη καθορίσει το αποτέλεσμά τους, και στην περίπτωση αυτή έχουν πρόβλημα. Είναι σύνηθες οι άνθρωποι να διαπράττουν παραβάσεις, να αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις και να κάνουν κάποια μικρά λάθη ή να ικανοποιούν τις εγωιστικές τους επιθυμίες, να μιλούν έχοντας απώτερα κίνητρα και να εξαπατούν τους άλλους. Αν όμως δεν διαταράσσουν ούτε αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας ούτε δεν τα κάνουν θάλασσα, ούτε προσβάλλουν τη διάθεση του Θεού ούτε προκαλούν κάποια αποτελέσματα που είναι ξεκάθαρα κακά, τότε θα έχουν παρ’ όλα αυτά την ευκαιρία να μετανοήσουν. Εάν όμως διαπράξουν κάποιο μεγάλο κακό ή προκαλέσουν μια μεγάλη καταστροφή, μπορούν και πάλι να λυτρωθούν; Είναι πολύ επικίνδυνο να φτάσει σ’ αυτό το σημείο κάποιος που πιστεύει στον Θεό και εκτελεί ένα καθήκον» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Μόλις διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα καλύτερα τα προβλήματά μου. Εξωτερικά, έκανα τα καθήκοντά μου και πλήρωνα ένα τίμημα, και ήθελα επίσης να φτιάξω γρήγορα περισσότερα βίντεο. Όμως, οι προθέσεις και τα κίνητρά μου δεν εστίαζαν στο να κάνω πράξη την αλήθεια και να ικανοποιήσω τον Θεό, αλλά στο να διατηρήσω τη δική μου περηφάνια και θέση, να κερδίσω τον θαυμασμό των άλλων και την έγκριση του επιβλέποντα. Ως εκ τούτου, κατέβαλλα πολλή προσπάθεια για τις εργασίες που θα απέφεραν αποτελέσματα που θα μπορούσε να δει ο επιβλέπων. Ωστόσο, όταν επρόκειτο για εργασίες όπου δεν μπορούσα να ξεχωρίσω, ακόμα κι αν ήταν κρίσιμες και σημαντικές για την εκκλησία, δεν ήμουν πρόθυμος να τις κάνω. Ακόμη κι αν τις έκανα στο τέλος, αυτό γινόταν επιπόλαια. Όταν έκανα τα καθήκοντά μου, σκεφτόμουν μόνο πώς με έβλεπαν οι άλλοι, και προσπαθούσα μόνο να ικανοποιήσω τους ανθρώπους και να δικαιολογήσω τον εαυτό μου σ’ αυτούς. Δεν με ένοιαζε αν καθυστερούσε το έργο της εκκλησίας. Δεν εκπλήρωνα το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος, φερόμουν σαν να είχα το δικό μου εγχείρημα. Στην ουσία, έτσι όπως εκτελούσα το καθήκον μου, έκανα κακό! Στο σημείο αυτό κατάλαβα ακόμα καλύτερα ότι τα τόσα λάθη στα καθήκοντά μου πρόσφατα τα έκανα επειδή η στάση μου απέναντι στο καθήκον μου ήταν απεχθής στον Θεό και το Άγιο Πνεύμα δεν ενεργούσε μέσα μου. Αυτό μπέρδευε το μυαλό μου και δεν μπορούσα να καταλάβω τα προβλήματα. Δεν μπορούσα καν να κατανοήσω πλήρως τις προτάσεις που έκαναν οι αδελφοί και οι αδελφές. Φέρθηκα σαν ηλίθιος —αναίσθητος και χαζός, μοχθηρός και απεγνωσμένος. Με έτρεφε μόνο ο ενθουσιασμός και η θέληση για να συνεχίσω να εργάζομαι. Επειδή έπρεπε να ξανακάνω συνεχώς τα βίντεο που έφτιαχνα, οι αδελφοί και οι αδελφές αναγκάζονταν να αφήσουν το δικό τους έργο και να ξοδέψουν πολύ χρόνο για να με βοηθήσουν. Όχι μόνο δεν κατόρθωσα να εκπληρώσω το καθήκον μου, αλλά σπατάλησα και τον χρόνο τους. Ως αποτέλεσμα, καθυστέρησα την πρόοδο του έργου χωρίς να το καταλάβω. Επιπλέον, κατά την επιμέλεια του βίντεο για το οποίο η αδελφή είχε εργαστεί τόσο σκληρά, λόγω της ανευθυνότητάς μου, όχι μόνο δεν κατάφερα να κάνω σωστές διορθώσεις, αλλά δημιούργησα μάλιστα ακόμη περισσότερα προβλήματα. Το έργο μου ήταν αντιπαραγωγικό! Πάντα πίστευα ότι μόνο οι αντίχριστοι και οι κακοί άνθρωποι κάνουν κακές πράξεις, διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, και ότι εγώ δεν θα συμπεριφερόμουν ποτέ σαν αυτούς. Αλλά τώρα αποδείχθηκε ότι αυτές ήταν μόνο οι δικές μου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Αφού επιδίωκα φήμη, θέση και προσωπικά συμφέροντα στα καθήκοντά μου, άθελά μου διατάρασσα το έργο της εκκλησίας και τελικά, έκανα κακό. Μόνο αν επιδιώκω την αλήθεια και αντιμετωπίζω τις διεφθαρμένες διαθέσεις μπορώ να επιτύχω αποτελέσματα στα καθήκοντά μου. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό και Του ζήτησα να με καθοδηγήσει να απαλλαγώ απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου.

Αργότερα, διάβασα άλλο ένα χωρίο των λόγων του Θεού και βρήκα μονοπάτι άσκησης. Ο Θεός λέει: «Όσοι μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια δέχονται την εξονυχιστική εξέταση του Θεού σε όλα όσα πράττουν. Όταν αποδεχτείς την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, η καρδιά σου θα μπει στον ίσιο δρόμο. Αν συνεχώς κάνεις πράγματα μόνο για να το δουν οι άλλοι και θέλεις πάντα να κερδίζεις τον έπαινο και τον θαυμασμό των άλλων, και από την άλλη δεν δέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, τότε έχεις ακόμα τον Θεό στην καρδιά σου; Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, τη δική σου φήμη και τη δική σου θέση. Πρέπει πρωτίστως να νοιάζεσαι για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για τις προθέσεις του Θεού και το πρώτο πράγμα που να κάνεις είναι να σκέφτεσαι αν υπήρξαν ή δεν υπήρξαν νοθείες όσο έκανες το καθήκον σου, αν υπήρξες αφοσιωμένος, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν σκέφτεσαι ή δεν σκέφτεσαι ολόψυχα το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά και τα κατανοήσεις, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Από αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού συνειδητοποίησα ότι είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε πράξη την αλήθεια και να αποδεχτούμε τη σχολαστική εξέταση του Θεού όταν κάνουμε τα καθήκοντά μας. Σε καταστάσεις που αφορούν προσωπικά συμφέροντα, θα πρέπει να επαναστατούμε συνειδητά ενάντια στις ίδιες μας τις σκέψεις και να μη σκεφτόμαστε την περηφάνια και τη θέση μας. Αντ’ αυτού, πρέπει να προσευχόμαστε στον Θεό και να σκεφτόμαστε έναν τρόπο να ενεργήσουμε που να ικανοποιεί τον Θεό και να ωφελεί το έργο της εκκλησίας. Στη συνέχεια, πρέπει να αναζητάμε τις αρχές της αλήθειας, να τις κάνουμε πράξη και να εισερχόμαστε σε αυτές. Θυμάμαι ότι όταν άρχισα να κάνω τα καθήκοντά μου, δεν μπορούσα να κατανοήσω τις αρχές, αλλά μέσω της διαφώτισης και της καθοδήγησης του Θεού, καθώς και της πρακτικής βοήθειας και καθοδήγησης των αδελφών μου, κατάφερα σταδιακά να κατανοήσω μερικές από τις αρχές και τις δεξιότητες που σχετίζονται με τη δημιουργία βίντεο. Όλα αυτά ήταν χάρη στην αγάπη του Θεού. Τώρα, κάποιοι αδελφοί και αδελφές μόλις είχαν αρχίσει να ασκούνται στην εκτέλεση των καθηκόντων τους και δεν είχαν κατανοήσει ακόμη τις αρχές. Έπρεπε να είχα σκεφτεί τις προθέσεις του Θεού και να τους είχα μάθει όλα όσα κατανοούσα. Αυτή ήταν η βασική ευθύνη που έπρεπε να είχα εκπληρώσει. Επιπλέον, όταν θα κατάφερναν να κατανοούν τις αρχές και θα άρχιζαν να έχουν αποτελέσματα στα καθήκοντά τους, θα βελτιωνόταν συνολικά η αποτελεσματικότητα του έργου της εκκλησίας και αυτό ήταν πολύ πιο πολύτιμο και αποτελεσματικό από το να κάνω απλώς το δικό μου έργο. Όταν ο επιβλέπων μού ανέθεσε να εκπαιδεύσω τους αδελφούς και τις αδελφές στις εξειδικευμένες δεξιότητες, βασίστηκε και σε μια αξιολόγηση των καθηκόντων μου. Είχα κάνει αυτό το καθήκον για περισσότερο καιρό και ήμουν σχετικά εξοικειωμένος με τη διαδικασία και τις δεξιότητες που απαιτούνταν. Έτσι, ενώ έκανα καλά το δικό μου έργο, δεν θα πάθαινα και τίποτα να συντονίσω τους αδελφούς και τις αδελφές και να αφιερώσω λίγο χρόνο βοηθώντας τους να λύσουν τα προβλήματα στο έργο τους. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της συνεργασίας μας, αν διαπίστωνα ότι πραγματικά δεν μπορούσα να αναλάβω το έργο λόγω ανεπαρκούς εργασιακής ικανότητας ή επιπέδου, πράγμα που θα καθυστερούσε ή θα επηρέαζε το έργο μου, μπορούσα να το αναφέρω με ειλικρίνεια στον επιβλέποντα, έτσι ώστε να κάνει εύλογες ρυθμίσεις με βάση τις ανάγκες του έργου. Αλλά εγώ ήμουν πολύ εγωιστής και ποταπός, και δεν ήθελα να αφιερώσω χρόνο στο έργο των άλλων. Έτσι, αντιστεκόμουν πάντα, δεν ήμουν πρόθυμος να συνεργαστώ σωστά, οπότε καθυστερούσα το έργο. Όταν τα συνειδητοποίησα όλα αυτά, διόρθωσα τη νοοτροπία μου, εξέταζα ενεργά τα προβλήματα στο έργο όλων και, όταν αντιμετωπίζαμε δυσκολίες, αναζητούσαμε λύσεις μαζί.

Κάποτε, ένας αδελφός αντιμετώπιζε κάποιες δυσκολίες όταν έφτιαχνε ένα βίντεο και ζήτησε τη βοήθειά μου. Εγώ, όμως, ήμουν απασχολημένος και άρχισα να ταλαντεύομαι, γιατί σκεφτόμουν: «Το βίντεο του αδελφού είναι επείγον και ξέρω ότι πρώτα πρέπει να τον βοηθήσω να το τελειώσει, αλλά η παραγωγή που απαιτεί το βίντεό του είναι πραγματικά περίπλοκη, και θα χρειαστεί πολύ χρόνο και προσπάθεια. Ακόμα κι αν το βίντεό του βγει πολύ καλό, κανείς δεν θα ξέρει ότι τον βοήθησα να το φτιάξει και θα καθυστερήσει και το δικό μου έργο». Τότε συνειδητοποίησα ότι σκεφτόμουν και πάλι τα δικά μου συμφέροντα. Γι’ αυτό, προσευχήθηκα στον Θεό και επαναστάτησα εναντίον του εαυτού μου. Εφόσον το βίντεο του αδελφού ήταν επείγον, έπρεπε να δώσω σ’ αυτό προτεραιότητα και πρώτα απ’ όλα, να τον βοηθήσω να το ολοκληρώσει. Έχοντας αυτό κατά νου, έβαλα στην άκρη το δικό μου έργο και βοήθησα τον αδελφό με το βίντεό του. Όταν ασκήθηκα με αυτόν τον τρόπο, ένιωσα γαλήνη. Η αλήθεια είναι ότι κέρδισα και εγώ πολλά από την καλλιέργεια των άλλων. Παρόλο που έκανα αυτό το καθήκον για περισσότερο καιρό, πολλές αλήθεια-αρχές τις κατανοούσα μόνο επιφανειακά, συχνά τηρούσα τους κανονισμούς χωρίς ευελιξία και όταν οι άλλοι αντιμετώπιζαν προβλήματα στο έργο τους και ζητούσαν τη βοήθειά μου, συχνά δεν μπορούσα να τα κατανοήσω για να δώσω μια λύση. Μέσω της προσευχής στον Θεό, της συναναστροφής και της διερεύνησης αυτών των ζητημάτων με τους αδελφούς και τις αδελφές, χωρίς να το καταλάβω απέκτησα ολοένα πιο σαφή και βαθιά κατανόηση ορισμένων αρχών, και οι ικανότητές μου στη δημιουργία βίντεο βελτιώθηκαν επίσης. Προηγουμένως, πάντα χρονοτριβούσα όταν έκανα τα καθήκοντά μου και δεν επιθυμούσα να κάνω πρόοδο. Δεν έδινα αρκετή σημασία στο να συνοψίζω τις αποκλίσεις στο έργο και να αναζητήσω τις αρχές για να τις αντιμετωπίσω. Χάρη στη ρύθμιση του επιβλέποντα να εκπαιδεύσω τους αδελφούς και τις αδελφές για να βελτιώσουν τις δεξιότητές τους, άρχισα να αναζητώ συνεχώς και να σκέφτομαι τρόπους για να τους βοηθήσω να λύσουν τα προβλήματά τους. Ανέπτυξα επίσης και το αίσθημα του φορτίου όταν έκανα τα καθήκοντά μου, και άλλαξα τη στάση του να βολεύομαι με τα πράγματα ως έχουν και να μην επιδιώκω τη βελτίωση. Μέσω της εκτέλεσης αυτού του καθήκοντος μπόρεσα να τα συνειδητοποιήσω αυτά και να αποκτήσω κάποια οφέλη. Δόξα τω Θεώ!