Έκανα το καθήκον να σχεδιάζω εικόνες στην εκκλησία, και αργότερα με επέλεξαν ως επικεφαλής ομάδας. Έπειτα από μια περίοδο συνεργασίας, η πρόοδος του έργου στην ομάδα βελτιώθηκε κάπως, και η ποιότητα των σχεδίων αυξήθηκε επίσης. Η επικεφαλής με εκτιμούσε πολύ, και τις περισσότερες φορές με συμβουλευόταν πάνω στα ζητήματα της ομάδας. Αν μια αδελφή ήταν σε κακή κατάσταση ή αν δεν είχε τεχνικές δεξιότητες, μου ζητούσαν και να προσφέρω περισσότερη συναναστροφή και βοήθεια. Επίσης, πολλές φορές άκουσα ότι η επικεφαλής είχε επαινέσει τις εργασιακές μου ικανότητες σε άλλες ομάδες, και ένιωσα μεγάλη ικανοποίηση στη σκέψη ότι ήμουν καλύτερη από άλλους και ότι το επίπεδό μου ήταν αξιοπρεπές.

Τον Αύγουστο του 2019, η αδελφή Λι Γουεν μεταφέρθηκε στην ομάδα μας για να κάνει το καθήκον της. Η επικεφαλής είπε ότι το επίπεδό της ήταν αρκετά καλό και μου ζήτησε να εστιάσω στην καλλιέργειά της. Σε επόμενες συναντήσεις μας, διαπίστωσα ότι το επίπεδο της Λι Γουεν ήταν όντως αρκετά καλό. Κάποιες φορές, εντόπιζε προβλήματα στις εικόνες που εμένα μου είχαν ξεφύγει, και οι προτάσεις της για τροποποιήσεις ήταν αρκετά καινοτόμες και μοναδικές. Τη θαύμαζε κι άλλη μια αδελφή στην ομάδα, η Ζάο Λινγκ. Σε εκείνο το σημείο, ένιωσα μέσα μου ένα αίσθημα κρίσης και σκέφτηκα: «Αν δεν είμαι τόσο καλή όσο η Λι Γουεν, ποιος θα συνεχίσει να με θαυμάζει; Αυτό δεν είναι καλό. Πρέπει να δουλέψω σκληρά στο τεχνικό κομμάτι του καθήκοντός μου». Αλλά όσο σκληρά και αν προσπαθούσα, πάλι δεν ήμουν τόσο καλή όσο η Λι Γουεν σε τεχνικά θέματα ούτε έβλεπα τα προβλήματα τόσο ολοκληρωμένα όσο η Λι Γουεν. Ένιωθα πολύ απογοητευμένη. Αργότερα, είδα ότι η Ζάο Λινγκ ερχόταν πολύ κοντά με τη Λι Γουεν, ότι αναζητούσε τη βοήθεια της Λι Γουεν για τυχόν προβλήματα, και όταν η επικεφαλής συζητούσε τα προβλήματα με εμάς, οι απόψεις και οι προτάσεις της Λι Γουεν συχνά γίνονταν αποδεκτές από όλους. Ένιωσα παραμερισμένη. Ειδικά όταν η επικεφαλής παρότρυνε τη Λι Γουεν να ασκηθεί περισσότερο καθώς έφευγε, ένιωσα πολύ άβολα στο άκουσμα αυτό και σκέφτηκα: «Δεν αρνούμαι ότι το επίπεδο της Λι Γουεν είναι καλό, αλλά και εγώ δεν πάω πίσω! Πολλές από τις εικόνες που έχω δημιουργήσει έχουν επιλεχθεί στο παρελθόν, και είμαι και εγώ ικανή να λύνω προβλήματα. Πώς είναι δυνατόν να μην μπορείς να τα δεις όλα αυτά;» Με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου, άρχισα να ζηλεύω τη Λι Γουεν και να σκέφτομαι: «Πριν έρθεις εσύ, η επικεφαλής με εκτιμούσε περισσότερο και με συμβουλευόταν για τα πάντα. Αλλά από τότε που ήρθες εδώ, με έχουν κάνει στο πλάι. Μου έκλεψες το “φωτοστέφανό” μου!» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο μεγάλωνε αυτό το αίσθημα ανισορροπίας, και άρχισα να μισώ τη Λι Γουεν.

Αργότερα, είδα ότι υπήρχε κάποια προστριβή μεταξύ της Λι Γουεν και μιας από τις αδελφές που μας φιλοξενούσε, αλλά δεν προσέφερα καμία συναναστροφή ή βοήθεια. Αντιθέτως, χάρηκα με την κατάστασή της και σκέφτηκα: «Εσύ δεν υποτίθεται ότι είσαι καλή σε όλα; Δεν σε θαυμάζουν όλοι; Πώς γίνεται να μην μπορείς καν να διαχειριστείς τη σχέση σου με αυτήν την αδελφή που μας φιλοξενεί;» Κάποιες φορές, η αδελφή που μας φιλοξενούσε ανέφερε τις εκνευριστικές προσωπικές συνήθειες της Λι Γουεν μπροστά μας, και παρόλο που εγώ της έλεγα να φέρεται σωστά στη Λι Γουεν, βαθιά μέσα μου, ήλπιζα να διαμορφώσει προκατάληψη απέναντί της, με αποτέλεσμα ο κόσμος να μην πιστεύει ότι η Λι Γουεν ήταν τόσο σπουδαία ούτε να την είχαν πλέον σε τόσο μεγάλη υπόληψη. Μια μέρα, έπρεπε να γράψουμε μια επίσημη επιστολή για τις τεχνικές μας, και έπρεπε επίσης να ελέγξουμε μερικές εικόνες. Ήμουν πολύ καλή στο να γράφω επίσημες επιστολές, αλλά η σκέψη της επικεφαλής να επαινεί τη Λι Γουεν, με έκανε να μη θέλω να τη γράψω. Σκέφτηκα ότι το γράψιμο επιστολών ήταν το αδύναμο σημείο της Λι Γουεν, επομένως την άφησα να τη γράψει εκείνη. Σκέφτηκα ότι, αν δεν την έγραφε καλά, οι άλλοι δεν θα την είχαν πλέον σε μεγάλη υπόληψη. Μέσα από το προσωπείο της ειλικρίνειας, είπα στη Λι Γουεν: «Η Ζάο Λινγκ κι εγώ θα εργαστούμε πάνω στα σχέδια και εσύ θα γράψεις την επιστολή. Όλοι πρέπει να ασκηθούμε ώστε να γίνουμε καλοί σε όλα, επομένως βάλε τα δυνατά σου να τη γράψεις και μη νιώθεις τόσο πιεσμένη». Η Λι Γουεν είπε ότι δεν είχε γράψει ποτέ άλλοτε τέτοιου είδους επιστολή και ότι φοβόταν ότι, αν δεν την έγραφε σωστά, θα ήταν χαμένος χρόνος, αλλά εγώ επέμενα να τη γράψει. Η επιστολή που έγραψε φαινόταν εντάξει σε γενικές γραμμές, αλλά έλειπαν ορισμένες λεπτομέρειες. Σκέφτηκα: «Πώς γίνεται να μην είναι μια πρόκληση αυτό για εσένα; Έτσι που το πας, στο τέλος θα μου κλέψεις όλη τη δόξα! Αφού η επιστολή που έγραψες έχει αστοχίες, πρέπει να σε παρουσιάσω με άσχημη εικόνα!» Επεσήμανα αρκετά προβλήματα, λέγοντας ότι ορισμένα σημεία ήταν ασαφή και ότι άλλα ήταν πολύ γενικά. Η Λι Γουεν έγινε κάπως αρνητική όταν με είδε να επισημαίνω τόσο πολλά προβλήματα. Αργότερα, ανέθεσα στη Λι Γουεν ορισμένες από τις πιο δύσκολες εργασίες της ομάδας, προσπαθώντας εσκεμμένα να τη δυσκολέψω. Κάποιες φορές, πιανόμουν από κάποια μικρή διαφορά που αποκάλυπτε η Λι Γουεν και την κατέκρινα στη Ζάο Λινγκ, λέγοντας πόσο αλαζονική ήταν, και ότι δεν μπορούσε να συγκρατήσει τις εκνευριστικές προσωπικές της συνήθειες, με αποτέλεσμα να την αντιπαθήσει η αδελφή που μας φιλοξενούσε. Έτσι, η Ζάο Λινγκ απέκτησε προκατάληψη απέναντι στη Λι Γουεν. Η Λι Γουεν περιορίστηκε πολύ και έγινε πολύ αρνητική, και ήθελε να μεταφερθεί σε άλλη ομάδα για να κάνει το καθήκον της. Βλέποντας τη Λι Γουεν τόσο αρνητική, ένιωσα να με πνίγουν οι ενοχές και σκέφτηκα: «Μήπως είμαι υπερβολικά σκληρή μαζί της;» Αλλά μετά σκέφτηκα: «Αν δεν το κάνω αυτό, πώς θα καταξιωθώ στην ομάδα; Ποιος θα μου δίνει σημασία; Μπορεί ακόμα και να κινδυνεύσει η θέση μου ως επικεφαλής». Με αυτές τις σκέψεις, οι ενοχές εξαφανίστηκαν. Αργότερα, με τη συναναστροφή και τη βοήθεια της επικεφαλής, η κατάσταση της Λι Γουεν βελτιώθηκε. Στο μεταξύ, συνέχισε να με τρώει η ζήλια και δεν μπορούσα να συνεργαστώ με τη Λι Γουεν. Αργότερα, με πονούσε το δόντι μου για πάνω από δύο μήνες, και κανένα φάρμακο δεν με βοηθούσε. Οι αδελφές μού υπενθύμισαν να κάνω την αυτοκριτική μου, αλλά εγώ εξακολουθούσα να αναζητώ εξωτερικές αιτίες. Τότε, η επικεφαλής με εξέθεσε, επειδή με απασχολούσε υπερβολικά η φήμη και η θέση, επειδή εξαιρούσα τους άλλους, επειδή δεν συνεργαζόμουν αρμονικά με τους άλλους, επειδή βύθιζα την ομάδα στο χάος και επειδή το έργο δεν απέφερε αποτελέσματα για αρκετούς μήνες. Είπε ότι ακολουθούσα το μονοπάτι ενός αντίχριστου και απομακρύνθηκα. Τα λόγια της μάτωσαν την καρδιά μου και ένιωσα απόγνωση. Συνειδητοποίησα ότι είχα κάνει κακό και δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Ένιωσα ότι η έντονη ανησυχία μου για φήμη και θέση σήμαιναν ότι ο Θεός δεν θα με έσωζε, και έτσι αποκαρδιώθηκα. Αργότερα, η Ζάο Λινγκ μοιράστηκε τις εμπειρίες της και με βοήθησε, παροτρύνοντάς με να μην το βάζω κάτω και λέγοντάς μου ότι θα πρέπει να αναζητήσω την αλήθεια για να λύσω τα προβλήματά μου.

Ένα βράδυ, ενώ έκανα τις πνευματικές ασκήσεις μου, άκουσα έναν ύμνο από τα λόγια του Θεού, που τον έλεγαν «Η αποφασιστικότητα που χρειάζεται για την επιδίωξη της αλήθειας» και ο οποίος με άγγιξε πραγματικά. Ο Θεός λέει: «Πρέπει να κατανοείς το εξής: “Ό,τι κι αν συναντήσω, είναι όλα διδάγματα που πρέπει να αντλήσω κατά την επιδίωξη της αλήθειας —τα έχει διευθετήσει ο Θεός. Μπορεί να είμαι αδύναμος, όμως δεν είμαι αρνητικός, και είμαι ευγνώμων στον Θεό που μου δίνει την ευκαιρία να αντλήσω αυτά τα διδάγματα. Είμαι ευγνώμων στον Θεό που όρισε αυτήν την κατάσταση για μένα. Δεν μπορώ να απαρνηθώ την αποφασιστικότητά μου να ακολουθήσω τον Θεό και να κερδίσω την αλήθεια. Εάν τα παρατούσα, θα ήταν σαν να ενέδιδα στον Σατανά, να κατέστρεφα τον εαυτό μου και να πρόδιδα τον Θεό”. Τέτοια αποφασιστικότητα πρέπει να έχεις» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αν ζει κανείς συχνά ενώπιον του Θεού μπορεί να έχει μια κανονική σχέση μαζί Του). Επαναλάμβανα ξανά και ξανά αυτό το τραγούδι μέσα στο κεφάλι μου, και δάκρυα γέμιζαν τα μάτια μου. Ένιωσα ότι η απομάκρυνσή μου και η σοβαρή έκθεσή μου από την επικεφαλής προέρχονταν από τον Θεό, και ότι έτσι ο Θεός έδειχνε την αγάπη Του και τη σωτηρία Του για μένα. Ήμουν εντελώς αναίσθητη και αδιάλλακτη, κι επιδίωκα πεισματικά τη φήμη και τη θέση, και ακολουθούσα το μονοπάτι των αντίχριστων. Είχα πονόδοντο για τόσον καιρό, και οι αδελφές μού είχαν δώσει επίσης υπενθυμίσεις και βοήθεια, αλλά εγώ δεν σκέφτηκα να μετανοήσω. Το μυαλό μου κατακλυζόταν από σκέψεις ότι, αν θαύμαζαν τη Λι Γουεν, θα παραμελούσαν εμένα, και είχα τυφλωθεί από την επιθυμία μου για φήμη και θέση, κάτι που με έκανε να μισήσω τη Λι Γουεν και να διαμορφώσω προκατάληψη εναντίον της, να κάνω πράγματα που την πλήγωναν και να βυθίσω την ομάδα στο χάος. Αλλά δεν αναλογίστηκα. Αντιθέτως, αποκαρδιώθηκα, θεωρώντας εσφαλμένα ότι ο Θεός δεν θα με έσωζε πλέον. Αυτό δεν σήμαινε ότι διαστρέβλωνα την πρόθεση του Θεού; Πραγματικά δεν κατανοούσα την καρδιά του Θεού. Δεν είχα καθόλου αυτογνωσία! Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, ένιωσα πραγματικά υπόχρεη στον Θεό, και ότι, αν ο Θεός δεν είχε ρυθμίσει αυτές τις καταστάσεις για να με παιδεύσει και να με πειθαρχήσει, δεν θα είχα κάνει αυτοκριτική και θα είχα συνεχίσει στο λάθος μονοπάτι. Δεν μπορούσα να συνεχίσω να παρανοώ τον Θεό, και ήθελα να φάω και να πιω σωστά τα λόγια Του για να διορθώσω την κατάστασή μου.

Μετά από αυτό, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού που σχετιζόταν άμεσα με την κατάστασή μου. Ο Θεός λέει: «Κάποιοι άνθρωποι φοβούνται μονίμως ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι απ’ αυτούς ή ανώτεροί τους, ότι τους άλλους οι υπόλοιποι θα τους αναγνωρίσουν, ενώ τους ίδιους θα τους παραμελήσουν, και αυτό τους οδηγεί να επιτεθούν στους άλλους και να τους αποκλείσουν. Τούτο δεν σημαίνει ότι ζηλεύουν όσους έχουν ταλέντο; Δεν είναι αυτό εγωιστικό και ποταπό; Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι κακοβουλία! Όσοι σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα, όσοι ικανοποιούν μόνο τις δικές τους εγωιστικές επιθυμίες, χωρίς να σκέφτονται τους άλλους και χωρίς να τους νοιάζουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, έχουν κακή διάθεση και ο Θεός δεν τους αγαπάει. Αν πραγματικά μπορείτε να δείξετε ενδιαφέρον για τις προθέσεις του Θεού, τότε θα μπορέσετε να αντιμετωπίζετε δίκαια τους άλλους. Αν προτείνεις έναν καλό άνθρωπο και τον αφήσεις να εκπαιδευτεί και να εκτελέσει ένα καθήκον, προσθέτοντας έτσι ένα ταλαντούχο άτομο στον οίκο του Θεού, τότε δεν θα γίνει ευκολότερο το έργο σου; Δεν θα σημαίνει αυτό ότι επιδεικνύεις αφοσίωση στο καθήκον σου; Αυτή είναι μια καλή πράξη ενώπιον του Θεού· είναι η ελάχιστη συνείδηση και λογική που οφείλουν να έχουν όσοι υπηρετούν ως επικεφαλής» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Καθώς σκεφτόμουν τα λόγια του Θεού, είδα ότι ο Θεός είχε εκθέσει ακριβώς την κατάστασή μου. Φθονούσα τις δυνατότητες των άλλων και είχα κακή διάθεση. Το έργο της δημιουργίας σχεδίων είναι πολύ σημαντικό και απαιτεί τη συνεργασία καινοτόμων και διορατικών ανθρώπων. Αυτό επιτρέπει τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των σχεδίων. Αλλά η Ζάο Λινγκ κι εγώ δεν ήμασταν ιδιαίτερα καινοτόμες, ενώ η Λι Γουεν αρίστευε σε αυτόν τον τομέα, με αποτέλεσμα να συμπληρώνει τις αδυναμίες μας. Αυτό ήταν ευεργετικό για το έργο και θα έπρεπε να ήμουν χαρούμενη που η εκκλησία είχε κάποια σαν κι αυτήν. Αλλά εγώ δεν σκεφτόμουν έτσι. Επειδή επιδίωκα τη φήμης και τη θέση, ζήλευα τη Λι Γουεν σε ό,τι κι αν έκανε. Όταν διαπίστωσα ότι το επίπεδό της ήταν καλύτερο από το δικό μου και ότι η επικεφαλής την εκτιμούσε, φοβήθηκα ότι θα με επισκίαζε και αποφάσισα να την ξεπεράσω, αλλά, προς έκπληξή μου, όσο σκληρά κι αν προσπαθούσα, δεν μπορούσα με τίποτα να τη φτάσω. Ωστόσο, δεν ήμουν πρόθυμη να παραδεχτώ την ήττα μου, γι’ αυτό και άρχισα να δυσκολεύω τη ζωή της, ψειρίζοντας τα πάντα και κάνοντάς την επίτηδες να νιώθει άβολα. Μάλιστα, εκμεταλλεύτηκα τη διαφθορά που είχε φανερώσει η Λι Γουεν για να την κρίνω και να τη μειώσω πίσω από την πλάτη της, με αποτέλεσμα οι άλλοι να μην την έχουν πλέον σε μεγάλη υπόληψη. Είδα ότι ήμουν πραγματικά κακόβουλη και ότι δεν είχα τη λογική που διαθέτουν οι κανονικοί άνθρωποι! Ένας άνθρωπος με κανονική ανθρώπινη φύση και λογική δεν θα έκανε πράγματα για να βλάψει τους άλλους. Ένας τέτοιος άνθρωπος θα ήταν ειλικρινής, θα λάμβανε υπόψη τις προθέσεις του Θεού και η καρδιά του θα έκλινε προς Εκείνον, και θα χαιρόταν να βλέπει κάποιον να συνεργάζεται στο έργο του οίκου του Θεού. Εγώ, όμως, δεν είχα απλώς αποτύχει να προωθήσω το έργο, αλλά το είχα αναστατώσει και καταστρέψει. Ο Θεός ένιωθε τεράστια αποστροφή για τις πράξεις και τη συμπεριφορά μου, και εγώ ήμουν πραγματικά ανάξια να αποκαλούμαι άνθρωπος!

Μετά, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Ένα από τα πιο εμφανή χαρακτηριστικά της ουσίας ενός αντίχριστου είναι ότι μονοπωλεί την εξουσία και ηγείται της δικής του δικτατορίας: Δεν ακούει κανέναν, δεν σέβεται κανέναν και δεν δίνει καμία βάση στους άλλους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τα προτερήματά τους, τις σωστές απόψεις και τις σοφές γνώμες που μπορεί να εκφράζουν ή τις κατάλληλες μεθόδους που μπορεί να προτείνουν. Είναι σαν κανένας να μην έχει τα προσόντα για να συνεργαστεί μαζί του ή για να συμμετάσχει σε οτιδήποτε κάνει. Αυτή τη διάθεση έχουν οι αντίχριστοι. Κάποιοι λένε ότι αυτό δείχνει πως έχουν κακή ανθρώπινη φύση. Πώς, όμως, είναι δυνατόν να πρόκειται για συνηθισμένη κακή ανθρώπινη φύση; Πρόκειται για μια εξολοκλήρου σατανική διάθεση, και μια τέτοια διάθεση είναι εξαιρετικά φαύλη. Γιατί λέω ότι η διάθεσή τους είναι εξαιρετικά φαύλη; Οι αντίχριστοι οικειοποιούνται τα πάντα από τον οίκο του Θεού και την περιουσία της εκκλησίας και τ’ αντιμετωπίζουν σαν δική τους προσωπική περιουσία, που πρέπει όλη να τη διαχειρίζονται εκείνοι, και δεν επιτρέπουν σε κανέναν άλλον να παρεμβαίνει σ’ αυτό. Το μόνο που σκέφτονται όταν κάνουν το έργο της εκκλησίας είναι τα δικά τους συμφέροντα, η θέση και η υπερηφάνεια τους. Δεν επιτρέπουν σε κανέναν να βλάψει τα συμφέροντά τους, πόσο μάλλον αφήνουν ν’ απειλήσει τη φήμη και τη θέση τους οποιοσδήποτε έχει επίπεδο ή είναι σε θέση να μιλήσει για τη βιωματική του μαρτυρία. […] Επιπλέον, οι αντίχριστοι συχνά κατασκευάζουν ψέματα και διαστρεβλώνουν τα γεγονότα στους αδελφούς και στις αδελφές, απαξιώνοντας και καταδικάζοντας τους ανθρώπους που μπορούν να μιλήσουν για τη δική τους βιωματική μαρτυρία. Όποιο έργο κι αν κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, οι αντίχριστοι βρίσκουν δικαιολογίες για να τους αποκλείσουν και να τους καταστείλουν και είναι επικριτικοί απέναντί τους, λέγοντας ότι είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι, ότι τους αρέσει να επιδεικνύονται και ότι τρέφουν φιλοδοξίες. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάποια βιωματική μαρτυρία και κατέχουν κάποια από την αλήθεια-πραγματικότητα. Έχουν σχετικά καλή ανθρώπινη φύση, έχουν συνείδηση και λογική και μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Και παρόλο που μπορεί να έχουν κάποια ελαττώματα, κάποιες ελλείψεις και ν’ αποκαλύπτουν περιστασιακά μια διεφθαρμένη διάθεση, μπορούν να κάνουν αυτοκριτική και να μετανοήσουν. Αυτούς τους ανθρώπους θα σώσει ο Θεός. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ελπίδα να οδηγηθούν στην τελείωση από τον Θεό. Με λίγα λόγια, αυτοί οι άνθρωποι είναι κατάλληλοι να κάνουν ένα καθήκον. Ικανοποιούν τις απαιτήσεις και τις αρχές για την εκτέλεση ενός καθήκοντος. Όμως, οι αντίχριστοι σκέφτονται μέσα τους: “Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να το ανεχτώ αυτό. Θέλεις να έχεις ρόλο στον τομέα μου, να με ανταγωνιστείς. Αυτό είναι αδύνατον· μην το σκέφτεσαι καν. Είσαι πιο μορφωμένος από μένα, πιο εύγλωττος από μένα, πιο δημοφιλής από μένα και επιδιώκεις την αλήθεια με μεγαλύτερη επιμέλεια από ό,τι εγώ. Αν συνεργαζόμουν μαζί σου και μου έκλεβες τη δόξα, τι θα έκανα τότε;” Λαμβάνουν υπόψη τους τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Όχι. Τι σκέφτονται; Σκέφτονται μόνο πώς θα διατηρήσουν τη θέση τους» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)]. Τα λόγια έκθεσης του Θεού είναι πολύ σαφή. Οι αντίχριστοι δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στη θέση και δεν επιτρέπουν στους άλλους να τους ξεπερνάνε. Όταν κάποιος τους ξεπεράσει και απειλήσει τη θέση τους, κάνουν ό,τι μπορούν για να του επιτεθούν και να τον αποκλείσουν, και δεν τα παρατάνε παρά μόνον όταν καταφέρουν να τον εξοντώσουν ολοκληρωτικά. Αυτό είναι πραγματικά κακόβουλο! Οι αντίχριστοι σκέφτονται μόνο το πώς θα προστατεύσουν τη θέση τους και δεν λαμβάνουν υπόψη ποτέ τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Ακόμα κι αν θιχθούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή πληγωθούν οι αδελφοί και οι αδελφές, εκείνοι παραμένουν αδιάφοροι. Η απόδοσή μου ταίριαζε και σε αυτήν την περιγραφή. Είδα ότι η Λι Γουεν είχε καλή κατανόηση, έκανε γρήγορα πρόοδο, μπορούσε να προσφέρει μοναδικές ιδέες, αλλά και ότι η επικεφαλής και η αδελφή με την οποία συνεργαζόταν την ενέκριναν, και γι’ αυτό ανησυχούσα μήπως χάσω τη θέση μου και άρχισα να φέρομαι εχθρικά στη Λι Γουεν. Πίστευα ότι μου είχε κλέψει το «φωτοστέφανό» μου, γι’ αυτό και άρχισα να την αποκλείω. Της έκανα επίτηδες τη ζωή δύσκολη, ώστε να της χαλάσω την εικόνα, ενώ επίσης την έκρινα πίσω από την πλάτη της, προσελκύοντας την αδελφή που μας φιλοξενούσε και τη Ζάο Λινγκ ώστε να μου συμπαρασταθούν, και να αποκλείσουν και να στοχοποιήσουν τη Λι Γουεν. Ήθελα να την ωθήσω στην αρνητικότητα και μετά να τη διώξω από την «περιοχή» μου. Είδα ότι ήμουν πραγματικά ανήθικη και δόλια! Βρισκόμουν υπό τον έλεγχο των σατανικών δηλητηρίων της νοοτροπίας «Είμαι κύριος του εαυτού μου τόσο στον ουρανό όσο και στη γη» και «Μπορεί να υπάρξει μόνο ένα κυρίαρχο αρσενικό». Δεν μπορούσα να ανεχτώ κανέναν άλλον και, είτε μισούσα είτε ζήλευα όποιον ανακάλυπτα να είναι καλύτερος από εμένα, χρησιμοποιώντας ακόμα και σκευωρίες για να τον βασανίσω, ενώ δεν τα παρατούσα μέχρι να γίνει αρνητικός και να πέσει χάμω ηττημένος. Αναπολώντας εκείνη την περίοδο, διαπιστώνω ότι ζούσα σύμφωνα με τα σατανικά δηλητήρια και ότι είχα μια ιδιαίτερα αλαζονική και κακόβουλη διάθεση. Δεν λάμβανα ποτέ καθόλου υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού στα λόγια και τις πράξεις μου. Σε τι διέφερε αυτή μου η διάθεση από εκείνη ενός αντίχριστου;

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού και κατανόησα κάπως τη φύση και τις συνέπειες των πράξεών μου που είχαν σκοπό να προστατεύσω τα συμφέροντά μου και να αναστατώσω το έργο της εκκλησίας. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αν εσύ όλη την ώρα αναστατώνεις, διαταράσσεις και υπονομεύεις εκείνα που θέλει να προασπιστεί ο Θεός, αν τα περιφρονείς συνέχεια όλα αυτά και έχεις πάντοτε αντιλήψεις και γνώμες γι’ αυτά, τότε επικρίνεις τον Θεό και Του εναντιώνεσαι. Αν δεν θεωρείς σημαντικό το έργο του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και θέλεις συνέχεια να τα υπονομεύεις και να προκαλείς πάντοτε την καταστροφή, ή αν θέλεις διαρκώς να κερδίσεις, να κλέψεις ή να καταχραστείς κάτι από αυτά, τότε άραγε θα θυμώσει μαζί σου ο Θεός; (Ναι.) Και τι συνέπειες θα επιφέρει ο θυμός του Θεού; (Θα τιμωρηθούμε.) Αυτό είναι βέβαιο. Ο Θεός δεν πρόκειται να σε συγχωρήσει, σε καμία περίπτωση! Διότι αυτό που κάνεις είναι να διαλύεις και να καταστρέφεις το έργο της εκκλησίας, πράγμα που πάει κόντρα στο έργο και στα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αυτό είναι μεγάλο κακό, είναι έναρξη κόντρας με τον Θεό και είναι κάτι που προσβάλλει άμεσα τη διάθεσή Του. Πώς είναι δυνατόν να μη θυμώσει μαζί σου; Αν κάποιοι άνθρωποι, επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν είναι ικανοί στη δουλειά τους και κάνουν χωρίς να το θέλουν πράγματα που προκαλούν αναστάτωση και διατάραξη, κάτι τέτοιο συγχωρείται. Αν, όμως, για χάρη των δικών σου προσωπικών συμφερόντων ζηλεύεις και τσακώνεσαι, και κάνεις επίτηδες πράγματα που διαταράσσουν, αναστατώνουν και καταστρέφουν το έργο του οίκου του Θεού, αυτό λογίζεται ως εσκεμμένη παραβίαση και είναι προσβολή της διάθεσης του Θεού. Θα σε συγχωρήσει άραγε ο Θεός; Ο Θεός κάνει το έργο του σχεδίου διαχείρισής Του που διαρκεί 6 χιλιάδες χρόνια, και όλη η κοπιώδης προσπάθειά Του εντάσσεται σ’ αυτό. Εάν κάποιος πηγαίνει κόντρα στον Θεό, αν βλάπτει επίτηδες τα συμφέροντα του οίκου Του και επιδιώκει σκόπιμα τα προσωπικά του συμφέροντα, το προσωπικό του γόητρο και την προσωπική του θέση σε βάρος των συμφερόντων του οίκου του Θεού, και δεν διστάζει να διαλύσει το έργο της εκκλησίας, να παρεμποδίσει και να καταστρέψει το έργο του οίκου του Θεού, και ακόμα και να προκαλέσει τεράστιες υλικές και οικονομικές ζημιές στον οίκο του Θεού, τότε θεωρείς ότι τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να συγχωρούνται; (Όχι, δεν πρέπει.) […] Όταν επιδιώκει κανείς τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, αλλά και τα δικά του συμφέροντα, τότε συνεργάζεται με τον Σατανά για να κάνει το κακό, και πηγαίνει κόντρα στον Θεό. Ο Σατανάς, για να παρεμποδίσει το έργο του Θεού, δημιουργεί διάφορα περιβάλλοντα για να δελεάσει, να αναστατώσει και να παραπλανήσει τους ανθρώπους, να τους εμποδίσει να ακολουθήσουν τον Θεό και να υποταχθούν σ’ Αυτόν. Εκείνοι, αντίθετα, συνεργάζονται με τον Σατανά και τον ακολουθούν, ενώ ξεσηκώνονται σκόπιμα για να αναστατώσουν και να καταστρέψουν το έργο του Θεού. Όση συναναστροφή κι αν κάνει ο Θεός πάνω στην αλήθεια, εκείνοι και πάλι δεν έρχονται στα συγκαλά τους. Όσο κι αν τους κλαδέψει ο οίκος του Θεού, και πάλι δεν αποδέχονται την αλήθεια. Δεν υποτάσσονται καθόλου στον Θεό· κάθε άλλο, επιμένουν να περάσει το δικό τους και να κάνουν ό,τι θέλουν, με αποτέλεσμα να αναστατώνουν και να καταστρέφουν το έργο της εκκλησίας, να επηρεάζουν σοβαρά την πρόοδο του έργου της εκκλησίας στις διάφορες πτυχές του και να ζημιώνουν απίστευτα τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Αυτή η αμαρτία είναι πολύ μεγάλη, και ο Θεός σίγουρα θα τιμωρήσει τέτοιους ανθρώπους» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος πρώτο)]. Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, ένιωσα σαν ο Θεός να με εξέθετε πρόσωπο με πρόσωπο. Τα λόγια Του μάτωσαν την καρδιά μου και ένιωσα πραγματικά φοβισμένη. Δεδομένου ότι η Λι Γουεν μπορούσε να παράγει περισσότερα και καλύτερα σχέδια, κάτι το οποίο θα ωφελούσε το έργο της εκκλησίας, όχι μόνον απέτυχα να την υποστηρίξω και να στηρίξω αυτό το έργο, αλλά και συνέχιζα να την αποκλείω και να εκμεταλλεύομαι τις αδυναμίες της, ώστε να δυσκολεύω τη ζωή της και να την απομονώνω. Με αυτόν τον τρόπο, η Λι Γουεν έπεσε σε μια αρνητική κατάσταση και δεν μπορούσε να κάνει το καθήκον της κανονικά. Το έργο της ομάδας επηρεάστηκε τόσο πολύ, που δεν απέφερε αποτελέσματα για μήνες. Αυτό που έκανα ήταν να υπονομεύω, να αναστατώνω και να καταστρέφω το έργο της εκκλησίας. Αυτό ήταν εναντίωση στον Θεό και θύμωνε τη διάθεσή Του. Σκέφτηκα τον Σαούλ, που ζήλευε τον Δαυίδ. Ο Θεός έχρισε τον Δαυίδ, και ο Δαυίδ βασίστηκε στον Ιεχωβά Θεό για να κερδίσει νίκες και να αποκτήσει την υποστήριξη των Ισραηλιτών. Ο Σαούλ δεν μπορούσε να τον ανεχτεί και ένιωθε ότι, με τον Δαυίδ μέσα στα πόδια του, δεν θα μπορούσε να κρατήσει τον θρόνο του, γι’ αυτό κυνήγησε αμείλικτα τον Δαυίδ, προσπαθώντας να τον σκοτώσει, αλλά με την προστασία του Θεού, δεν μπορούσε να βλάψει τον Δαυίδ και τελικά πέθανε στο πεδίο της μάχης. Οι πράξεις μου ήταν κατά βάση ίδιες με του Σαούλ. Χρησιμοποιούσα κόλπα για να προστατεύσω τη φήμη και τη θέση μου, και απέκλεια και βασάνιζα τη Λι Γουεν, με αποτέλεσμα να ζει μέσα σε μια αρνητική κατάσταση και να χάσει το κίνητρο να κάνει το καθήκον της, σε βαθμό μάλιστα που ήθελε ακόμη και να εγκαταλείψει την ομάδα. Τώρα που το σκέφτομαι, παρόλο που μπορεί να φαινόταν ότι προσπαθούσα απλώς να κάνω τη ζωή της Λι Γουεν δύσκολη, στην πραγματικότητα κατέστρεφα το έργο της εκκλησίας και εναντιωνόμουν στον Θεό! Η Λι Γουεν ήταν αποτελεσματική στο καθήκον της, αλλά εγώ χρησιμοποίησα κάθε κόλπο που μπορούσα να σκεφτώ για να την αποκλείσω, και χαιρόμουν όταν κατάφερνα να την απομονώσω. Αυτό διατάρασσε και αναστάτωνε το έργο της εκκλησίας. Αυτές οι πράξεις δεν ήταν έργο του διαβόλου και του σατανά; Αυτή η σκέψη με τρομοκράτησε. Δεν περίμενα ότι η διάθεσή μου θα ήταν τόσο κακόβουλη. Τώρα που το σκέφτομαι, η απομάκρυνσή μου ήταν πράγματι η δικαιοσύνη του Θεού! Εκείνη τη στιγμή, έκλαψα μετανιωμένη, και μίσησα τον εαυτό μου για την τόση έλλειψη ανθρώπινης φύσης! Προσευχήθηκα μετανιωμένη στον Θεό, πρόθυμη να διορθώσω πλήρως τα προηγούμενα λάθη μου.

Το επόμενο πρωί, στη διάρκεια των πνευματικών μου ασκήσεων, διάβασα άρθρα βιωματικής εμπειρίας που είχαν γράψει οι αδελφοί και οι αδελφές μου σχετικά με τις εμπειρίες αντιμετώπισης της ζήλιας, και βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης. Ο Θεός λέει: «Οι ρόλοι δεν είναι ίδιοι. Υπάρχει ένα σώμα. Ο καθένας κάνει το καθήκον του, ο καθένας είναι στη θέση του κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορεί —για κάθε σπίθα υπάρχει μία λάμψη φωτός— και επιζητώντας την ωριμότητα στη ζωή. Έτσι θα είμαι ικανοποιημένος» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 21). «Πρέπει να μάθεις να εγκαταλείπεις και να παραμερίζεις αυτά τα πράγματα, να προτείνεις άλλους ανθρώπους και να τους επιτρέπεις να ξεχωρίσουν. Μην παλεύεις και μη σπεύδεις να εκμεταλλευτείς κάθε ευκαιρία να ξεχωρίσεις και να λάμψεις. Πρέπει να μπορείς να παραμερίζεις αυτά τα πράγματα, αλλά δεν πρέπει και να καθυστερείς την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Να εργάζεσαι ήσυχα και στην αφάνεια, να μην κορδώνεσαι στους άλλους και να εκτελείς με αφοσίωση το καθήκον σου. Όσο περισσότερο εγκαταλείπεις την υπερηφάνεια και τη θέση σου, όσο περισσότερο αποχωρίζεσαι τα συμφέροντά σου, τόσο πιο γαλήνιος θα νιώθεις, τόσο περισσότερο φως θα υπάρχει στην καρδιά σου και τόσο περισσότερο θα βελτιώνεται η κατάστασή σου. Όσο περισσότερο παλεύεις και ανταγωνίζεσαι, τόσο πιο σκοτεινή θα γίνεται η κατάστασή σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Αναλογιζόμενη τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι η συνεργασία μου με τη Λι Γουεν πάνω στα καθήκοντά μας περιλάμβανε μια αλήθεια που έπρεπε να κάνω πράξη. Έπρεπε να σταθώ αντάξια της θέσης μου και να αφήσω κατά μέρος τις σκέψεις μου για κέρδη ή ζημίες στα συμφέροντά μου, και έπρεπε να μάθω να σέβομαι το έργο της εκκλησίας και να κάνω καλά το καθήκον μου. Το επίπεδο ενός ατόμου καθορίζεται από τον Θεό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει από μόνος του. Το ίδιο ακριβώς ίσχυε και για τη Λι Γουεν, που είχε καλή κατανόηση και διορατικότητα, και οι απόψεις και τα σχέδιά της ήταν καινοτόμα και δημιουργικά, και ήταν ο τύπος ανθρώπου με καλό επίπεδο. Απ’ την άλλη, το δικό μου επίπεδο ήταν μέτριο και δεν ήμουν τόσο καινοτόμα όσο η Λι Γουεν. Επομένως, όσο και να την ανταγωνιζόμουν, δεν μπορούσα να την ξεπεράσω. Η αποτελεσματικότητα του έργου μου μέχρι τώρα οφειλόταν εξολοκλήρου στην καθοδήγηση του Θεού και στα αποτελέσματα που επιτυγχάνονταν μέσα από τη συνεργασία με τους αδελφούς και τις αδελφές, και όχι στην ισχυρή εργασιακή μου ικανότητα ή το επίπεδό μου. Εγώ, όμως, δεν ευχαρίστησα τον Θεό για την καθοδήγησή Του. Αντιθέτως, απέδωσα αυτά τα αποτελέσματα στον εαυτό μου και περηφανευόμουν ότι είχα καλό επίπεδο και ότι ήμουν ταλαντούχα. Ήμουν πραγματικά ξεδιάντροπη! Αν δεν ήταν αυτή η απομάκρυνση, και το σοβαρό κλάδεμα από την επικεφαλής, θα εξακολουθούσα να ανταγωνίζομαι τη Λι Γουεν για φήμη και θέση, και στο τέλος δεν θα ήξερα καν για ποιον λόγο με είχαν αποκλείσει! Τώρα συνειδητοποίησα ότι η επιδίωξη φήμης και θέσης δεν είχαν καμία απολύτως αξία. Στη σκέψη αυτή, σε τι ωφελούσε να με έχουν οι άλλοι σε μεγάλη υπόληψη; Κάποτε δεχόμουν τον θαυμασμό και την υποστήριξη των άλλων, αλλά αυτά ήταν μόνο προσωρινή δόξα και περηφάνια. Η διεφθαρμένη διάθεσή μου δεν είχε αλλάξει καθόλου και εξακολουθούσα να ανταγωνίζομαι για φήμη και κέρδος. Στο τέλος, έγινα τόσο αναίσθητη, που ακόμα και όταν οι αδελφές μου μου έδειξαν τα λάθη μου κάτω ακριβώς από τη μύτη μου, δεν συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να κάνω την αυτοκριτική μου. Είδα ότι είχα τυφλωθεί από τη φήμη και τη θέση. Ήμουν πραγματικά ανόητη! Είχα παλέψει για την ασήμαντη φήμη και θέση, και είχα αφήσει πίσω μου σοβαρές παραβάσεις ενώπιον του Θεού. Είχα χάσει τόσο πολλές ευκαιρίες να κερδίσω την αλήθεια. Ήμουν πραγματικά άχρηστη! Η εκκλησία είχε κανονίσει να κάνουμε μαζί τα καθήκοντά μας με τη Λι Γουεν, ώστε να συνεργαστούμε αρμονικά και να αναδείξουμε τα προτερήματά μας. Ήταν όπως ακριβώς λέει και ο Θεός: «Ο καθένας κάνει το καθήκον του» και «για κάθε σπίθα υπάρχει μία λάμψη φωτός» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 21). Όταν εργαζόμαστε σκληρά μαζί για να κάνουμε τα καθήκοντά μας καλά και να ικανοποιήσουμε τον Θεό, η καρδιά του Θεού γεμίζει ικανοποίηση. Στη σκέψη αυτή, ένιωσα τεράστια ανακούφιση. Παραμερίζοντας τη ζήλια μου ένιωσα απέραντη γαλήνη και ανακούφιση μέσα μου.

Έπειτα από πάνω από έναν μήνα πνευματικών ασκήσεων και αυτοκριτικής, κατανόησα κάπως τον εαυτό μου, και η επικεφαλής κανόνισε να κάνω το καθήκον μου ξανά με τη Λι Γουαν και τους άλλους. Ήξερα ότι αυτό ήταν το έλεος του Θεού και ότι ο Θεός μού έδινε μια ευκαιρία να μετανοήσω, γι’ αυτό και Του ήμουν πραγματικά ευγνώμων! Εκείνη την εποχή, η Λι Γουεν ήταν η επικεφαλής της ομάδας και η επικεφαλής τη συμβουλευόταν για κάθε είδους θέμα. Ένιωθα κάπως άβολα. Συνειδητοποίησα ότι η ζήλια μου φούντωνε πάλι, επομένως προσευχήθηκα γρήγορα στον Θεό, ζητώντας Του να με προσέχει, και να με βοηθήσει να κάνω πράξη την αλήθεια και να διώξω τη ζήλια μου απέναντι στην αδελφή μου. Αργότερα, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Ποιες είναι οι αρχές της συμπεριφοράς σας; Πρέπει να συμπεριφέρεστε σύμφωνα με τη θέση σας, να βρείτε την κατάλληλη θέση για εσάς και να εκτελείτε το καθήκον που οφείλετε να εκτελέσετε. Μόνον έτσι είναι κάποιος άτομο με λογική. Για παράδειγμα, υπάρχουν άνθρωποι που είναι ικανοί σε ορισμένες επαγγελματικές δεξιότητες και κατανοούν τις αρχές, κι αυτοί θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη και να κάνουν τους τελικούς ελέγχους ως προς αυτόν τον τομέα. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να προσφέρουν ιδέες και γνώσεις, με το να εμπνεύσουν τους άλλους και να τους βοηθήσουν τους να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους καλύτερα· αυτοί, λοιπόν, θα πρέπει να δώσουν τις ιδέες τους. Εάν μπορέσεις να βρεις την κατάλληλη θέση για σένα και να εργάζεσαι αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, τότε αυτό θα είναι εκπλήρωση του καθήκοντός σου και θα συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με τη θέση σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). Δεδομένου ότι η Λι Γουεν είχε καλύτερες τεχνικές ικανότητες και ότι οι συνθέσεις της ήταν καινοτόμες και δημιουργικές, και ότι, ως επικεφαλής ομάδας, μπορούσε να προωθήσει το έργο της ομάδας, έπρεπε να συνεργαστώ αρμονικά μαζί της και να κάνουμε καλά τα καθήκοντά μας. Ήταν γεγονός, δεν είχα εξίσου καλές τεχνικές ικανότητες με τη Λι Γουεν, επομένως έπρεπε να δω σωστά τις ελλείψεις μου και να μην τη ζηλεύω. Το επίπεδό μου το έχει καθορίσει ο Θεός και πρέπει να το αποδεχτώ από τον Θεό, να μάθω να υποτάσσομαι και να συνεισφέρω αυτά που μπορώ. Αυτό είναι το καθήκον και η ευθύνη μου. Η αλλοτινή κακή συνεργασία μου με τη Λι Γουεν ζημίωσε το έργο της εκκλησίας, αλλά ο Θεός μού έδωσε άλλη μία ευκαιρία, την οποία πρέπει να αξιοποιήσω σωστά, και δεν πρέπει να κάνω τίποτε που να προκαλεί άλλη διατάραξη ή υπονόμευση. Στη σκέψη αυτή, κατάφερα να αποδιώξω ένα μέρος από τη ζήλια μου απέναντι στη Λι Γουεν. Στη διάρκεια της συνεργασίας μας, μοιραζόμουν όσα κατανοούσα και δεχόμουν τις καλές προτάσεις που εξέφραζε η Λι Γουεν. Με αυτόν τον τρόπο, ήμασταν σε σύμπνοια, συνεργαζόμασταν αρμονικά και η αποτελεσματικότητα των καθηκόντων μας βελτιώθηκε. Έκανα επίσης κάποια πρόοδο στη ζωή-είσοδό μου και στις τεχνικές μου ικανότητες. Κατάφερα να σπάσω τα δεσμά της ζήλιας μου και να συνεργαστώ αρμονικά με την αδελφή μου. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα των λόγων του Θεού που εργάστηκαν μέσα μου. Δόξα τω Θεώ!