Τον Φεβρουάριο του 2021, έκανα καθήκον κειμενικού έργου στην εκκλησία. Εκείνη την εποχή, η αποτελεσματικότητα του έργου της ομάδας μας έπεφτε και, όταν το έμαθε η επιβλέπουσα, ανακάλυψε ότι η ομάδα δεν συνεργαζόταν αρμονικά. Η αδελφή Σιαογουέ και η επικεφαλής της ομάδας Σου Λι ανταγωνίζονταν για τη φήμη και το κέρδος, και η Σιαογουέ την αψηφούσε επειδή δεν είχε επιλεγεί ως επικεφαλής ομάδας. Συχνά κοσκίνιζε τις εργασιακές ρυθμίσεις της Σου Λι, πράγμα το οποίο επηρέαζε σοβαρά το έργο, οπότε η επιβλέπουσα τη μετέθεσε. Η επιβλέπουσα εξέθεσε κι εμένα, λέγοντας: «Γνώριζες σαφώς ότι η Σιαογουέ και η επικεφαλής ομάδας ανταγωνίζονταν για τη φήμη και το κέρδος, αλλά δεν συναναστρεφόσουν για να βοηθήσεις, και συχνά έπαιρνες το μέρος της Σιαογουέ και συμφωνούσες μαζί της, γεγονός που έκανε την επικεφαλής ομάδας να αισθάνεται τόσο αρνητική που ήθελε να παραιτηθεί. Δεν προστάτεψες καθόλου το έργο της εκκλησίας. Γνωρίζεις την ουσία και τις συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς;» Εκείνη την εποχή, δεν είχα καθόλου επίγνωση, και μέσα μου αντέδρασα και σκέφτηκα: «Πώς μπορούν να κατηγορούν εμένα για την κακή αποτελεσματικότητα του έργου της ομάδας; Αν οι προτάσεις της Σιαογουέ ήταν πράγματι σωστές, θα τις αποδεχόμουν. Πώς μπορείς να λες ότι σχημάτιζα κλίκα μαζί της για να υπονομεύσω την επικεφαλής ομάδας;» Ήξερα, όμως, ότι ο Θεός είχε επιτρέψει αυτήν την κατάσταση και ότι θα έπρεπε αρχικά να υποταχθώ σε αυτήν. Εκείνο το βράδυ, προσήλθα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, δεν γνωρίζω τα προβλήματα που επισήμανε η επιβλέπουσα. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με και καθοδήγησέ με!» Μετά την προσευχή, άρχισα να κάνω αυτοκριτική.

Τον Σεπτέμβριο του 2020, παρακολουθούσα μαζί με τη Σου Λι το έργο των άρθρων του κηρύγματος σε διάφορες εκκλησίες. Αν και μερικές φορές είχαμε διαφορετικές απόψεις και υπήρχαν τριβές, μπορούσαμε να συνεργαστούμε αρμονικά μέσω ανοικτής συναναστροφής μεταξύ μας. Μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου, δύο ακόμη αδελφές προστέθηκαν στην ομάδα και έπρεπε να επιλέξουμε επικεφαλής ομάδας. Επιλέξαμε ομόφωνα τη Σου Λι. Η Σου Λι ήταν αρκετά ειλικρινής ως προσωπικότητα και, όταν μας έβλεπε να αποκαλύπτουμε διαφθορά ή να μην έχουμε κανένα αίσθημα φορτίου για τα καθήκοντά μας, το επισήμαινε στις συναθροίσεις, και μας οδηγούσε να φάμε και να πιούμε τα λόγια του Θεού για να κάνουμε αυτοκριτική και να αποκτήσουμε αυτογνωσία. Στην αρχή, πίστευα ότι αυτού του είδους η άσκηση ήταν πολύ καλή. Αλλά αργότερα, η Σου Λι επεσήμανε τα προβλήματά μου μπροστά στις δύο άλλες αδελφές, και ο τόνος της ήταν πολύ αυστηρός. Αυτό έπληξε την υπόληψή μου και δυσκολεύτηκα λίγο να το αποδεχτώ. Ανέπτυξα προκατάληψη εναντίον της, και η σχέση μας σταδιακά έγινε πιο απόμακρη. Θυμάμαι μια φορά κατά τη διάρκεια των κοινών μας πνευματικών ασκήσεων, τη Σου Λι, μετά την ανάγνωση των λόγων του Θεού, να συναναστρέφεται πρώτη, αλλά πριν τελειώσει, ξεκίνησα εγώ τη δική μου συναναστροφή. Η Σου Λι, με αυστηρό βλέμμα και σκληρό τόνο, μου είπε: «Αδελφή, βλέπω ότι έχεις την τάση να διακόπτεις, αλλά αυτό διαταράσσει τον ειρμό της σκέψης των άλλων». Ένιωσα πραγματικά αμήχανα, κατακοκκίνησα και σκέφτηκα: «Ξέρω ότι ήταν παράλογο και λάθος εκ μέρους μου να μιλήσω χωρίς να είναι η σειρά μου, αλλά δεν έπρεπε να επισημάνεις το πρόβλημά μου μπροστά σε όλους. Τι θα σκεφτούν τώρα για μένα οι νέες αδελφές; Δεν μπορούσες να επισημάνεις τα ελαττώματά μου κατ’ ιδίαν; Δεν προσπαθείς επίτηδες να με ντροπιάσεις;» Μια άλλη φορά, συζητούσα ένα άρθρο κηρύγματος με δύο αδελφές, κι εκείνες δεν συμφωνούσαν με την άποψή μου. Νόμιζα ότι κατανοούσα τις αρχές πιο ξεκάθαρα από ό,τι αυτές, οπότε επέμεινα στη δική μου άποψη και διαφώνησα μαζί τους. Η Σου Λι μάς παρακολουθούσε να μαλώνουμε για αρκετή ώρα, και είπε ότι είχα αλαζονική διάθεση και δεν έπρεπε να μαλώνω με τις αδελφές λόγω θερμοαιμίας. Είπε ότι έπρεπε να συναναστραφώ με τις αδελφές πάνω στις αρχές και ότι έπρεπε να διδαχθούμε η μια από τα προτερήματα της άλλης. Δεν μπορούσα να το αποδεχτώ αυτό και ένιωθα ότι αντιστεκόμουν πολύ, ενώ σκεφτόμουν: «Γιατί με κλαδεύεις συνεχώς; Πιστεύεις ότι είμαι εύκολος στόχος; Όταν συνεργαζόμασταν παλιότερα, δεν με πείραζε να με κλαδεύεις, αλλά τώρα με κλαδεύεις πάντα μπροστά στις αδελφές, με φέρνεις σκόπιμα σε δύσκολη θέση. Τι θα σκεφτούν τώρα για μένα οι αδελφές;» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο πιο πολύ θύμωνα και σκεφτόμουν: «Αν με κλαδεύεις έτσι, θα επισημάνω και τα δικά σου προβλήματα όταν μου δοθεί η ευκαιρία, για να νιώσεις πώς είναι να έρχεσαι σε δύσκολη θέση!»

Αργότερα, η Σιαογουέ δυσαρεστήθηκε επειδή δεν είχε επιλεγεί ως επικεφαλής ομάδας και άρχισε να μαλώνει με τη Σου Λι, τόσο ευθέως όσο και πλαγίως. Έβρισκε συνεχώς λάθη στις εργασιακές ρυθμίσεις της Σου Λι και, όταν το βραδινό έργο διαρκούσε περισσότερο από ό,τι συνήθως, μου έκανε παράπονα και διαμαρτυρόταν ότι η Σου Λι δεν ήξερε πώς να ρυθμίσει το έργο. Κατά τη διάρκεια μιας συνάθροισης, η Σιαογουέ στόχευε πλαγίως με την κριτική της τη Σου Λι με το πρόσχημα ότι μοιράζεται τη δική της διαφθορά. Κατηγορούσε τη Σου Λι για αναβλητικότητα, και επαινούσε την πρώην επικεφαλής ομάδας λέγοντας ότι ήταν ικανή, ότι ρύθμιζε καλά το έργο και ότι μπορούσε να χειριστεί όλο το έργο της την ίδια μέρα που της το ανέθεταν. Μόλις το άκουσα αυτό, ένιωσα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και σκέφτηκα: «Δεν προσπαθείς πραγματικά να φτάσεις στην αυτογνωσία, απλώς παραπονιέσαι ότι η Σου Λι δεν έχει εργασιακή ικανότητα. Έχουν μαζευτεί στην ομάδα δεκάδες άρθρα κηρύγματος και η Σου Λι απλώς μας ζήτησε να κάνουμε υπερωρίες για να τα δούμε γρήγορα για χάρη του έργου. Ακόμα κι αν δεν τα πάει καλά σε ορισμένες πτυχές, θα μπορούσες απλώς να της μιλήσεις γι’ αυτό με την πρώτη ευκαιρία. Αν της μιλάς έτσι, είναι πιθανό να την κάνεις να νιώθει περιορισμένη». Ήθελα να επισημάνω το πρόβλημα της Σιαογουέ, αλλά μετά σκέφτηκα ότι η Σου Λι με είχε κλαδέψει μερικές φορές πριν. Κάποιος επιτέλους μιλούσε για το συμφέρον μου, και εκείνη τη μέρα, ήταν η σειρά της να νιώσει πώς είναι να σε κλαδεύουν. Συμφώνησα, λοιπόν, και είπα: «Εφόσον ο τρόπος εργασίας της προηγούμενης επικεφαλής ομάδας ήταν καλός, ας αρχίσουμε να τον χρησιμοποιούμε ξανά. Έτσι θα μπορέσουμε να εργαστούμε πιο αποτελεσματικά». Απροσδόκητα, μόλις σταμάτησα να μιλάω, η Σου Λι, με δάκρυα ενοχής στα μάτια, είπε: «Πραγματικά δεν ξέρω πώς να ρυθμίσω το έργο. Σας παρακαλώ, βοηθήστε με περισσότερο αν δείτε τα ελαττώματά μου στο μέλλον». Ένιωθα άβολα που την έβλεπα τόσο στενοχωρημένη.

Λίγο καιρό αργότερα, επειδή το έργο της ομάδας μας ήταν σε πτωτική πορεία, η επικεφαλής ήρθε να συνοψίσει τις αποκλίσεις μαζί μας. Η Σιαογουέ και εγώ συνεχίσαμε να επισημαίνουμε τα σημεία όπου η Σου Λι ήταν ανεπαρκής. Η Σου Λι ντράπηκε πολύ και είπε: «Αν βρείτε προβλήματα, παρακαλώ βοηθήστε με να τα διορθώσω». Την επόμενη μέρα στη συνάθροιση, η Σου Λι μίλησε για την αλαζονεία και την έπαρσή της, την προθυμία της να φέρει αποτελέσματα στο καθήκον της γρήγορα, το γεγονός ότι εργαζόταν για να κάνει επίδειξη, και για το ότι, όταν είδε ότι η επικεφαλής την εκτιμούσε, ήθελε να κάνει το έργο καλά όσο το δυνατόν γρηγορότερα, για να αφήσει καλή εντύπωση στην επικεφαλής. Μετά τη συναναστροφή της, μας ζήτησε να επισημάνουμε τα προβλήματά της. Σκεφτόμουν μέσα μου: «Από τη στιγμή που το ανέφερες η ίδια, θα μπορούσα κάλλιστα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία για να σε ντροπιάσω μπροστά στις άλλες αδελφές». Έτσι αράδιασα όλα τα προβλήματά της. Είπα ότι ήταν αλαζονική και επηρμένη, της άρεσε να επιδεικνύεται, ενεργούσε αυθαίρετα και ανησυχούσε υπερβολικά για τη φήμη και το κύρος της. Η Σιαογιουέ συμφώνησε κι αυτή. Η Σου Λι χαμήλωσε το κεφάλι της όσο μας άκουγε να την επικρίνουμε. Όταν είδα ότι δεν έλεγε τίποτα, αναρωτήθηκα αν το είχα παρακάνει. Αλλά τότε σκέφτηκα ότι όσα είχα πει ήταν αλήθεια και ότι εφόσον επισήμανα τα προβλήματά της, θα τη βοηθούσα να κάνει αυτοκριτική. Αργότερα, η Σου Λι φοβόταν και δίσταζε πιο πολύ να ρυθμίσει το έργο, και κάποια πράγματα που μπορούσε αρχικά να χειριστεί μόνη της, τώρα τα συζητούσε μαζί μας. Η Σιαογουέ επαινούσε πού και πού το γεγονός ότι η πρώην επικεφαλής ομάδας ήταν καλή στις εργασιακές ρυθμίσεις, πράγμα που έκανε τη Σου Λι να νιώθει ότι δεν είχε εργασιακή ικανότητα, να βυθίζεται σε κατάσταση κατωτερότητας και να γίνεται αρνητική. Επειδή συχνά έπαιρνα το μέρος της, η Σιαογουέ γινόταν όλο και πιο αυθάδης, και μερικές φορές μάλιστα αναλάμβανε να ρυθμίσει το έργο της ομάδας και παραγκώνιζε τη Σου Λι. Μερικές φορές, η Σιαογουέ κλάδευε και απέκλειε ανοιχτά τη Σου Λι μπροστά μας και εγώ είτε συμφωνούσα μαζί της είτε παρέμενα σιωπηλή. Η Σου Λι περιοριζόταν πολύ από τη Σιαογουέ και βυθιζόταν όλο και πιο πολύ σε μια κατάσταση απόγνωσης. Ένιωθε ότι δεν μπορούσε να είναι επικεφαλής ομάδας και ήθελε να παραιτηθεί. Συνειδητοποίησα ότι ο ανταγωνισμός της Σιαογουέ με τη Σου Λι για τη φήμη και το κέρδος είχε επηρεάσει το έργο, και ότι έπρεπε να είχα επισημάνει τα προβλήματα της Σιαογουέ. Αλλά όταν σκέφτηκα ότι η Σου Λι με είχε κλαδέψει δύο φορές πριν, απλώς έκανα τα στραβά μάτια. Άλλωστε, αν το έργο ήταν αναποτελεσματικό, εκείνη θα κλαδευόταν από την επιβλέπουσα, και τότε θα γευόταν και την πίκρα του πώς είναι να χάνει την υπόληψή της. Επειδή δεν συνεργαζόμασταν αρμονικά, το έργο έπεσε σε μια περίοδο πλήρους σχεδόν παράλυσης. Όταν αναλογίστηκα τη συμπεριφορά μου, φοβήθηκα λίγο, γιατί είδα πως ήμουν ικανή να κάνω τέτοια κακόβουλα πράγματα μόνο και μόνο για να εκδικηθώ τη Σου Λι. Δεν προστάτευα καθόλου το έργο της εκκλησίας. Αν δεν το είχε επισημάνει η επιβλέπουσα, δεν θα είχα σκεφτεί να κάνω αυτοκριτική.

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Από τη φράση “ροπή προς την εκδίκηση”, καταλαβαίνει κανείς ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι τίποτε καλό· για να το πούμε λαϊκά, είναι σκάρτοι. Αν κρίνουμε από τις συνεχείς εκδηλώσεις και αποκαλύψεις της ανθρώπινης φύσης τους, καθώς και από τις αρχές των ενεργειών τους, δεν έχουν καλή καρδιά. Όπως λέει και η γνωστή έκφραση, είναι “παλιοτόμαρα”. Λέμε πως δεν είναι καλοσυνάτοι· πιο συγκεκριμένα, οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καλή καρδιά, μα αντίθετα είναι φαύλοι, κακόβουλοι και σκληροί. Άπαξ και κάποιος πει ή κάνει κάτι που θίγει τα συμφέροντα, την υπόληψη ή τη θέση αυτών των ανθρώπων ή κάτι που τους προσβάλλει, από τη μία, κρατάνε έχθρα στην καρδιά τους. Από την άλλη, με βάση αυτήν την έχθρα, ενεργούν· ενεργούν με στόχο και κατεύθυνση να εξωτερικεύσουν το μίσος τους και να ξεσπάσουν τον θυμό τους, μια συμπεριφορά σύμφωνα με την οποία ως γνωστό γυρεύουν εκδίκηση. Πάντα υπάρχει μια μερίδα τέτοιων ατόμων μεταξύ των ανθρώπων. Είτε πρόκειται για εκείνους που χαρακτηρίζονται ως μικροπρεπείς, δεσποτικοί είτε υπερευαίσθητοι, όποιοι κι αν είναι οι όροι που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν ή να συνοψίσουν την ανθρώπινη φύση τους, το κοινό χαρακτηριστικό που εκδηλώνεται στις αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους είναι ότι όποιος τους πληγώσει ή τους προσβάλει, είτε κατά λάθος είτε επίτηδες, πρέπει να υποφέρει και να υποστεί τις ανάλογες συνέπειες. Όπως λένε κάποιοι: “Αν τους προσβάλλεις, θα πάθεις περισσότερα απ’ όσα περίμενες. Αν τους προκαλέσεις ή τους πληγώσεις, μη νομίζεις ότι θα ξεφύγεις εύκολα”. Υπάρχουν τέτοια άτομα μεταξύ των ανθρώπων; (Ναι.) Σίγουρα υπάρχουν» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (25)]. «Πώς εκδηλώνουν οι αντίχριστοι το γεγονός ότι είναι ύπουλοι και αδυσώπητοι; (Μέσα από την ικανότητά τους να σκαρφίζονται ψέματα και να παγιδεύουν τους άλλους.) Όταν σκαρφίζονται ψέματα και παγιδεύουν τους άλλους, τότε ψεύδονται συστηματικά, και ταυτόχρονα είναι ύπουλοι και αδυσώπητοι· αυτά τα δύο χαρακτηριστικά είναι στενά συνδεδεμένα. Για παράδειγμα, αν διαπράξουν ένα παράπτωμα και δεν θέλουν ν’ αναλάβουν την ευθύνη, τότε δημιουργούν μια ψεύτικη εντύπωση, λένε ψέματα και κάνουν τους άλλους να πιστέψουν ότι το φταίξιμο δεν είναι δικό τους, αλλά κάποιου άλλου. Μεταθέτουν την ευθύνη σε κάποιον άλλον, με αποτέλεσμα να δέχεται εκείνος τις συνέπειες. Αυτό δεν είναι μόνο μοχθηρό και ελεεινό, αλλά είναι ακόμα περισσότερο ύπουλο και αδυσώπητο. Με ποιους άλλους τρόπους εκδηλώνεται το γεγονός ότι οι αντίχριστοι είναι ύπουλοι και αδυσώπητοι; (Μπορούν να βασανίζουν τους άλλους, να τους επιτίθενται και να τους εκδικούνται.) Είναι αδυσώπητο να μπορεί κάποιος να βασανίζει ανθρώπους. Θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να επιτεθούν ή ν’ ανταποδώσουν σε όποιον απειλεί τη θέση τους, τη φήμη τους ή το κύρος τους, ή σε όποιον δεν τους ωφελεί. Μερικές φορές, μπορεί ακόμα και να χρησιμοποιήσουν κάποιους ανθρώπους για να βλάψουν άλλους· αυτό δείχνει ότι είναι ύπουλοι και αδυσώπητοι» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος πρώτο)]. Ο Θεός εκθέτει ότι όσοι έχουν εκδικητικές τάσεις δεν είναι καλοί άνθρωποι και ότι η ανθρώπινη φύση τους είναι κακόβουλη. Έτσι δεν συμπεριφερόμουν κι εγώ; Όταν αναλογίστηκα τη συνεργασία μου με τη Σου Λι στο παρελθόν, μπορούσα να αποδεχτώ ότι η αδελφή επισήμαινε τα προβλήματά μου, γιατί αφορούσε μόνο τις δυο μας και δεν έθιγε όντως την περηφάνια μου. Αργότερα, όταν η Σου Λι έγινε επικεφαλής ομάδας, εξέθεσε τα προβλήματά μου μπροστά στις αδελφές δύο φορές, γεγονός που έπληξε την υπόληψή μου. Αυτό με έκανε να της κρατήσω κακία και να ψάχνω ευκαιρία να την εκδικηθώ. Έτυχε η Σιαογουέ να ανταγωνίζεται για τη φήμη και το κέρδος με τη Σου Λι, εκμεταλλευόμενη τα ελαττώματα της τελευταίας, οπότε βρήκα την ευκαιρία για να συμφωνήσω με τη Σιαογουέ, και να επαινώ τους άλλους και να υποτιμώ τη Σου Λι. Έτσι, έκανα τη Σου Λι να νιώθει ακόμη πιο κατώτερη και να ζει σε μια αρνητική κατάσταση. Όταν η Σου Λι μάς ζήτησε να επισημάνουμε τα προβλήματά της, βρήκα την ευκαιρία να επισημάνω τις διαφθορές που αποκάλυπτε και να τις μεγαλοποιήσω, με την πρόθεση να πλήξω την υπόληψή της, σε μια προσπάθεια να ανακτήσω λίγη από τη δική μου. Η συνεχής υποστήριξή μου προς τη Σιαογουέ την έκανε όλο και πιο αυταρχική. Συχνά τα έβαζε με τη Σου Λι και την απέκλειε. Έτσι, η Σου Λι έγινε τόσο αρνητική που ήθελε να παραιτηθεί. Σκόπευα να επισημάνω τα προβλήματα της Σιαογουέ, αλλά όταν θυμήθηκα ότι η Σου Λι με είχε κλαδέψει και είχε πλήξει την υπόληψή μου, έκανα τα στραβά μάτια, απλώς σταύρωνα τα χέρια και άφηνα τη Σιαογουέ να διαταράσσει και να αναστατώνει την ομάδα. Ήλπιζα μάλιστα και ότι η επιβλέπουσα θα κλάδευε τη Σου Λι ή θα την αντικαθιστούσε, ώστε να γευτεί και την πίκρα του πώς είναι να χάνει την υπόληψή της. Δεν έπαιρνα εκδίκηση και δεν επιτιθόμουν σε ανθρώπους; Επιφανειακά, παρέμεινα ήρεμη, αλλά στο παρασκήνιο, σχημάτιζα κλίκα με τη Σιαογουέ για να επιτεθώ στην επικεφαλής ομάδας και να την αποκλείσω. Σκόπευα να πάρω εκδίκηση χωρίς καν να το συνειδητοποιήσουν οι άλλοι. Οι μέθοδοί μου ήταν σαν αυτές ενός αντίχριστου. Χρησιμοποιούσα άλλους για να κάνουν τη βρόμικη δουλειά μου. Αυτό ήταν τόσο ύπουλο και κακόβουλο! Πίστευα ότι η ανθρώπινη φύση μου ήταν αποδεκτή και ότι δεν είχα εκδικητική καρδιά, αλλά αυτό ίσχυε μόνο και μόνο επειδή τα συμφέροντά μου δεν θίγονταν. Μόλις καταπατήθηκαν τα συμφέροντά μου, φανερώθηκε η κακόβουλη φύση μου. Μέσα από αυτήν την αποκάλυψη, είδα ότι η ανθρώπινη φύση μου δεν ήταν καλή, και ότι ήμουν ικανή να κάνω τέτοια κακόβουλα πράγματα μόνο και μόνο για να προστατεύσω την υπόληψή μου. Διατάρασσα και αναστάτωνα το έργο, και περιόριζα κι έβλαπτα τη Σου Λι, ενώ είχα επίσης κάνει σοβαρές παραβάσεις στην πορεία. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο πιο υπόχρεη ένιωθα στον Θεό, οπότε μετανόησα ενώπιόν Του.

Μετά από αυτό, άρχισα να αναρωτιέμαι τι ήταν αυτό που με έλεγχε και με έκανε να αποκαλύψω αυτήν την πτυχή της διάθεσής μου; Διάβασα άλλο ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Η επίθεση και η εκδίκηση είναι μια ενέργεια και μια αποκάλυψη που προέρχεται από μια κακόβουλη σατανική φύση. Είναι, επίσης, ένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης. Οι άνθρωποι σκέφτονται ως εξής: “Αν δεν είσαι ευγενικός απέναντί μου, τότε σου κάνω κακό! Αν δεν μου φέρεσαι με αξιοπρέπεια, γιατί να σου φερθώ εγώ με αξιοπρέπεια;” Τι τρόπος σκέψης είναι αυτός; Δεν είναι τρόπος σκέψης που βασίζεται στα αντίποινα; Κατά την άποψη ενός συνηθισμένου ανθρώπου, δεν είναι αυτή μια βάσιμη οπτική; Δεν στέκει λογικά; “Δεν θα επιτεθώ εκτός κι αν μου επιτεθούν· αν μου επιτεθούν, σίγουρα θα αντεπιτεθώ” και “Πληρώνω με το ίδιο νόμισμα”—οι άπιστοι λένε συχνά τέτοια πράγματα· μεταξύ τους, όλα αυτά τα σκεπτικά ευσταθούν και συμφωνούν απόλυτα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Ωστόσο, πώς θα πρέπει να βλέπουν αυτά τα λόγια όσοι πιστεύουν στον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια; Είναι σωστές αυτές οι ιδέες; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστές; Πώς θα πρέπει να διακρίνονται; Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; (Από τον Σατανά.) Προέρχονται από τον Σατανά, γι’ αυτό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Από ποια διάθεση του Σατανά προέρχονται; Προέρχονται από τη μοχθηρή φύση του Σατανά· εμπεριέχουν δηλητήριο και το πραγματικό πρόσωπο του Σατανά με όλη τη μοχθηρία και την ασχήμια του. Εμπεριέχουν μια τέτοια φύση-ουσία. Ποιος είναι ο χαρακτήρας αυτών των οπτικών, των σκέψεων, των αποκαλύψεων, των λόγων και ακόμη και των ενεργειών που εμπεριέχουν μια τέτοια φύση-ουσία; Αναμφίβολα, είναι η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου —είναι η διάθεση του Σατανά. Συνάδουν αυτά τα σατανικά πράγματα με τα λόγια του Θεού; Συνάδουν με την αλήθεια; Βασίζονται καθόλου στα λόγια του Θεού; (Όχι) Είναι αυτές οι ενέργειες που θα πρέπει να κάνουν οι οπαδοί του Θεού και οι σκέψεις και οι απόψεις που θα πρέπει να έχουν; Συμφωνούν με την αλήθεια αυτές οι σκέψεις και οι ενέργειες; (Όχι.)» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο η διάλυση της διεφθαρμένης διάθεσης μπορεί να επιφέρει αληθινή μεταμόρφωση). Όταν διάβασα αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού, κατάλαβα ότι ο λόγος για τον οποίο είχα νοοτροπία εκδίκησης, ήταν κυρίως ότι ζούσα σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά, όπως «Δεν πρόκειται να επιτεθώ παρά μόνο αν μου επιτεθούν. Αν μου επιτεθούν, σίγουρα θα αντεπιτεθώ», «Οφθαλμὸν αντὶ οφθαλμού και οδόντα αντὶ οδόντος», και «Ποτέ δεν είναι αργά για έναν τζέντλεμαν να πάρει την εκδίκησή του». Αυτά τα σατανικά δηλητήρια με έκαναν εγωίστρια, δόλια, ύπουλη και κακόβουλη. Μόλις οι άλλοι ποδοπατούσαν την περηφάνια ή τα συμφέροντά μου, κρατούσα κακία, και προσπαθούσα να σκεφτώ τρόπους και να αναζητήσω ευκαιρίες για να πάρω εκδίκηση, χάνοντας εντελώς την ανθρώπινη φύση και τη λογική μου. Η Σου Λι απλώς επισήμανε τα προβλήματά μου μπροστά σε δύο αδελφές, αλλά ένιωθα ότι είχα χάσει την υπόληψή μου και μου γεννήθηκε η επιθυμία να πάρω εκδίκηση, και σιγόνταρα τη Σιαογουέ για να της επιτεθούμε και να την αποκλείσουμε. Ήμουν πραγματικά κακόβουλη! Η αλήθεια ήταν ότι είχε δίκιο η Σου Λι που επισήμανε ότι διέκοπτα και χαλούσα τον ειρμό της σκέψης των άλλων κατά τη συναναστροφή στις συναθροίσεις, κι ότι έτσι τους αναστάτωνα. Κατά τη διάρκεια των συζητήσεων με τις αδελφές σχετικά με τα άρθρα των κηρυγμάτων, δεν τις οδηγούσα να αναζητήσουν τις αλήθεια-αρχές, αλλά διαφωνούσα μαζί τους βάσει της αλαζονικής μου διάθεσης, με στόχο να τις κάνω να με ακούσουν. Η Σου Λι με κλάδεψε εξαιτίας της αλαζονικής μου διάθεσης όχι για να μου κάνει τη ζωή δύσκολη, αλλά για να με βοηθήσει να γνωρίσω τον εαυτό μου και να κάνω καλά το καθήκον μου. Έτσι εκδήλωνε ότι είχε αίσθημα δικαιοσύνης. Αλλά δεν το αποδέχτηκα αυτό από τον Θεό. Αντίθετα, θεωρούσα εκείνη που με βοηθούσε ως εχθρό μου και ήθελα να πάρω εκδίκηση κρυφά, και σιγόνταρα μάλιστα τη Σιαογουέ για να επιτεθούμε στη Σου Λι και να την αποκλείσουμε. Έτσι αποκάλυπτα τη διάθεση ενός αντίχριστου. Είδα πόσο τρομακτικό είναι να ζει κανείς σύμφωνα με αυτά τα σατανικά δηλητήρια! Σκέφτηκα τους αντίχριστους που αποβλήθηκαν από την εκκλησία. Είχαν επικεντρωθεί στην προστασία της φήμης και της θέσης τους, και δεν επέτρεπαν σε κανέναν να εκθέσει ή να επισημάνει τα θέματά τους, και βασάνιζαν όποιον εξέθετε τα προβλήματά τους. Δεν στήριζαν καθόλου το έργο του οίκου του Θεού, και στο τέλος, αποβλήθηκαν επειδή έκαναν πολλές κακές πράξεις. Σε τι διέφερε η συμπεριφορά μου από εκείνη ενός αντίχριστου; Αν δεν άλλαζα, θα αποκαλυπτόμουν και θα αποκλειόμουν. Είδα ότι επειδή ζούσα σύμφωνα με σατανικά δηλητήρια, δεν είχα ανθρώπινη φύση, διατάρασσα και αναστάτωνα το εκκλησιαστικό έργο, και προκαλούσα το μίσος και την απέχθεια του Θεού. Δεν πρέπει να συνεχίσω να ζω σύμφωνα με σατανικά δηλητήρια.

Αργότερα, διάβασα άλλο ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Αν η ομιλία και η συμπεριφορά των πιστών είναι το ίδιο χαλαρή και ασυγκράτητη όσο και των άπιστων, τότε αυτοί είναι ακόμη πιο μοχθηροί από τους άπιστους· είναι κλασικοί δαίμονες. Όσοι εκφέρουν τα δηλητηριώδη, κακόβουλα λόγια τους εντός της εκκλησίας, διαδίδουν φήμες, υποδαυλίζουν διχόνοιες και σχηματίζουν κλίκες μεταξύ των αδελφών —αυτοί θα έπρεπε να έχουν αποβληθεί από την εκκλησία. Εντούτοις, επειδή τώρα είναι μια διαφορετική εποχή του έργου του Θεού, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν περιοριστεί, διότι πρόκειται σίγουρα να αποκλειστούν. Όλοι όσοι έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Μερικοί δεν έχουν τίποτα παραπάνω από διεφθαρμένες διαθέσεις, ενώ άλλοι διαφέρουν: Όχι μόνο έχουν διεφθαρμένες, σατανικές διαθέσεις, αλλά και η φύση τους είναι άκρως κακόβουλη. Τα λόγια και οι ενέργειές τους δεν αποκαλύπτουν μόνο τις διεφθαρμένες, σατανικές διαθέσεις τους· αυτοί οι άνθρωποι είναι, επίσης, οι αληθινοί διάβολοι και σατανάδες. […] Οι οικογένειες έχουν τους κανόνες τους και τα έθνη έχουν τους νόμους τους —δεν ισχύει αυτό, και με το παραπάνω, στον οίκο του Θεού; Δεν έχει ακόμη πιο αυστηρά πρότυπα; Δεν έχει ακόμη περισσότερα διοικητικά διατάγματα; Οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να κάνουν αυτό που θέλουν, αλλά τα διοικητικά διατάγματα του Θεού δεν μπορούν να τροποποιούνται κατά βούληση. Ο Θεός είναι ένας Θεός που δεν ανέχεται προσβολές από τους ανθρώπους· είναι ένας Θεός που θανατώνει τους ανθρώπους. Στ’ αλήθεια, δεν το ξέρουν ήδη αυτό οι άνθρωποι;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προειδοποίηση σε όσους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια). Όταν αναλογίστηκα τα λόγια του Θεού, είδα ότι η διάθεση του Θεού δεν ανέχεται καμία προσβολή. Όσον αφορά τους πιστούς στον Θεό που ενεργούν και μιλούν ακριβώς όπως οι άπιστοι, που διασπείρουν την αρνητικότητα στην εκκλησία, που σχηματίζουν κλίκες και υπονομεύουν τους ανθρώπους στο παρασκήνιο, ο Θεός λέει ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι αληθινοί διάβολοι και σατανάδες. Στο παρελθόν, όταν διάβαζα αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού, δεν το εφάρμοζα στον εαυτό μου, καθώς νόμιζα ότι πιστεύω στον Θεό κι ότι δεν θα έκανα τέτοια πράγματα. Αλλά όταν ο Θεός ενορχήστρωσε καταστάσεις για να με αποκαλύψει, έμεινα έκπληκτη βλέποντας ότι μπορούσα να κάνω τόσο κακά πράγματα! Για να εκδικηθώ τη Σου Λι, παρακολουθούσα καθώς η Σιαογουέ τής πήγαινε κόντρα με κάθε ευκαιρία καθώς ανταγωνίζονταν για τη φήμη και το κέρδος, αλλά δεν επεσήμανα τα προβλήματα της Σιαογουέ. Αντίθετα επέλεγα να την υποστηρίζω. Αυτό τροφοδότησε την αλαζονεία της, με αποτέλεσμα να μειώνει τη Σου Λ και να της επιτίθεται περισσότερο, και η Σου Λι να κατακλύζεται από αρνητικότητα και να χάνει το κίνητρο να παρακολουθήσει το έργο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το έργο της ομάδας να περιέλθει σε κατάσταση παράλυσης. Αν είχα βοηθήσει τη Σιαογουέ νωρίτερα, ίσως να μην είχε κάνει τόσο πολλά πράγματα για να βλάψει τη Σου Λι, και να διαταράξει και να αναστατώσει το έργο της εκκλησίας, και το έργο της ομάδας δεν θα είχε παραλύσει. Στην αναζήτησή μου για εκδίκηση, θυσίασα ακόμη και τα συμφέροντα της εκκλησίας. Αυτό στην ουσία διατάραξε και αναστάτωσε το έργο της εκκλησίας, και με έκανε να παίξω τον ρόλο του Σατανά. Η Σιαογουέ κι εγώ σχηματίσαμε κλίκα και υπονομεύσαμε την επικεφαλής ομάδας, βυθίσαμε την ομάδα στο χάος και καθυστερήσαμε το έργο. Αυτό δεν ήταν έργο διαβόλου; Ήμουν πραγματικά ανάξια να ζω ενώπιον του Θεού! Διάβασα περισσότερα από τα λόγια του Θεού: «Οι άνθρωποι που πιστεύουν αληθινά στον Θεό Τον έχουν πάντα στην καρδιά τους, και έχουν θεοφοβούμενη καρδιά και μια καρδιά που Τον αγαπά. Όσοι πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να ενεργούν με προσοχή και σύνεση, και όλα όσα κάνουν θα πρέπει να συνάδουν με τις απαιτήσεις του Θεού και να μπορούν να ικανοποιήσουν την καρδιά Του. Δεν θα πρέπει να είναι ισχυρογνώμονες, κάνοντας ό,τι θέλουν· τούτο δεν ταιριάζει στο ήθος των αγίων» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προειδοποίηση σε όσους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια). Τα λόγια του Θεού μάς λένε ότι οι πιστοί στον Θεό πρέπει να έχουν θεοφοβούμενη καρδιά στις πράξεις και τα λόγια τους, και ότι δεν πρέπει να είναι ξεροκέφαλοι, κάνοντας του κεφαλιού τους. Αντίθετα, θα πρέπει να προσεγγίζουν τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα γύρω τους σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Εκείνοι που μας προσφέρουν συμβουλές ή μας κλαδεύουν ειδικότερα θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σωστά, και να μη γίνονται αντικείμενο επίθεσης ή εκδίκησης. Αυτοί οι άνθρωποι λένε την αλήθεια και μας βοηθούν πραγματικά. Αν είχα λίγο θεοφοβούμενη καρδιά και αναζητούσα την πρόθεση του Θεού σε αυτές τις καταστάσεις, δεν θα είχα κάνει πράγματα που πρόσβαλαν τη διάθεση του Θεού. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο μεγαλύτερες ενοχές και στενοχώρια ένιωθα. Προσήλθα, λοιπόν, ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, μου αποκάλυψες ότι η ανθρώπινη φύση μου είναι πολύ κακόβουλη, και ότι είμαι ικανή να επιτεθώ σε ανθρώπους και να τους εκδικηθώ για προσωπικό όφελος, και να προκαλέσω σοβαρή ζημιά στο έργο της εκκλησίας. Θεέ μου, δεν με μεταχειρίστηκες ανάλογα με τις παραβάσεις μου, αλλά μου έδωσες την ευκαιρία να μετανοήσω. Είμαι πρόθυμη να μετανοήσω και να αλλάξω».

Αργότερα, διάβασα περισσότερα από τα λόγια του Θεού: «Η αγάπη και το μίσος συνιστούν πράγματα που θα πρέπει να διαθέτει η κανονική ανθρώπινη φύση· πρέπει, όμως, να κάνεις σαφή διάκριση μεταξύ των πραγμάτων που αγαπάς και μισείς. Στην καρδιά σου, θα πρέπει να αγαπάς τον Θεό, την αλήθεια, τα θετικά πράγματα και τους αδελφούς και τις αδελφές σου, ενώ θα πρέπει να μισείς τον Σατανά και τους διαβόλους, τα αρνητικά πράγματα, τους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους. Αν είσαι ικανός λόγω μίσους να καταπιέζεις και να εκδικείσαι τους αδελφούς και τις αδελφές σου, κάτι τέτοιο είναι πολύ τρομακτικό· είναι η διάθεση ενός κακού ανθρώπου. Κάποιοι άνθρωποι έχουν μόνο κάποιες σκέψεις και ιδέες που είναι γεμάτες μίσος· έχουν μεν κακές ιδέες, αλλά ποτέ δεν θα έκαναν τίποτα κακό. Αυτοί δεν είναι κακοί άνθρωποι, καθώς όταν συμβαίνει κάτι, μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια, και φέρονται και αντιμετωπίζουν τα πράγματα λαμβάνοντας υπόψη τις αρχές. Στην αλληλεπίδρασή τους με άλλους ανθρώπους, δεν τους ζητάνε περισσότερα από όσα πρέπει· αν τα πάνε καλά με κάποιον, θα συνεχίσουν να έχουν σχέσεις μαζί του, αλλά αν δεν τα πάνε καλά, τότε θα διακόψουν. Κάτι τέτοιο δεν επηρεάζει σχεδόν καθόλου το πώς εκτελούν το καθήκον τους ούτε και τη ζωή-είσοδό τους. Έχουν τον Θεό στην καρδιά τους και μια θεοφοβούμενη καρδιά. Δεν θέλουν να προσβάλουν τον Θεό, αλλά φοβούνται κιόλας να το κάνουν. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί μεν να έχουν μέσα τους κάποιες λανθασμένες σκέψεις και ιδέες, αλλά μπορούν να επαναστατήσουν απέναντι σ’ αυτές και να τις εγκαταλείψουν. Οι πράξεις τους δείχνουν αυτοσυγκράτηση, δεν ξεστομίζουν ούτε μια κουβέντα που να είναι ανάρμοστη ή να προσβάλλει τον Θεό. Όποιος μιλάει και ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο έχει αρχές και κάνει πράξη την αλήθεια. Μπορεί η προσωπικότητά σου να μην ταιριάζει με την προσωπικότητα κάποιου άλλου, μπορεί να μην τον συμπαθείς· όταν, όμως, συνεργάζεσαι μαζί του, παραμένεις αμερόληπτος και δεν εκτονώνεις τη δυσαρέσκειά σου όταν εκτελείς το καθήκον σου ούτε την ξεσπάς στα συμφέροντα της οικογένειας του Θεού· μπορείς να χειρίζεσαι τις υποθέσεις σύμφωνα με τις αρχές. Και τι είναι αυτό που εκδηλώνεται εδώ; Αυτό αποτελεί εκδήλωση μιας στοιχειωδώς θεοφοβούμενης καρδιάς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι πέντε προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για την είσοδο στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό). Ο Θεός μάς έχει πει τις αρχές με τις οποίες πρέπει να φερόμαστε στους άλλους: Αν οι αδελφοί και οι αδελφές λένε πράγματα που μας πληγώνουν, θα πρέπει να το αντιμετωπίζουμε σωστά. Δεν πρέπει ποτέ να επιτιθόμαστε σε ανθρώπους ή να τους εκδικούμαστε, ούτε να ξεσπούμε τα παράπονά μας στο καθήκον μας. Όταν εργαζόμαστε με αδελφούς και αδελφές στα καθήκοντά μας, θα πρέπει να παρατηρούμε τα δυνατά σημεία των άλλων και να έχουμε στόχο να αλληλοσυμπληρωνόμαστε. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να πετύχουμε μια αρμονική συνεργασία. Σκέφτηκα το κακό που προκάλεσα στη Σου Λι και ένιωσα λίγες ενοχές. Είχε ξανασυνεργαστεί μαζί μου και με είχε βοηθήσει πολύ, κι εγώ της φέρθηκα έτσι όταν απλώς μου επισήμανε ευθέως κάποια από τα ελαττώματά μου. Η ανθρώπινη φύση μου ήταν πραγματικά κακή! Αργότερα, κατά τη διάρκεια μιας συνάθροισης, πήρα την πρωτοβουλία να μιλήσω ανοιχτά στη Σου Λι για την κακόβουλη διάθεση που είχα αποκαλύψει εκείνη την περίοδο και της ζήτησα συγγνώμη. Η Σου Λι δεν μου κράτησε κακία για όλα αυτά, αλλά με παρότρυνε, λέγοντας: «Είναι καλό που μπορείς να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Στο εξής, όταν αποκαλύπτουμε τη διαφθορά μας, θα πρέπει να το επισημαίνουμε η μία στην άλλη και να βοηθάμε η μία την άλλη, ώστε να μη δώσουμε στον Σατανά την ευκαιρία να εργαστεί». Μια φορά, η Σου Λι είπε μπροστά στην επικεφαλής και την επιβλέπουσα ότι οι απαιτήσεις μου από τα μέλη της ομάδας ήταν πολύ υψηλές και ότι δεν βοηθούσα τους άλλους με αγάπη. Ένιωσα άβολα όταν το άκουσα αυτό και σκέφτηκα: «Πώς μπόρεσες να το πεις αυτό για μένα μπροστά στην επικεφαλής και την επιβλέπουσα; Τι θα σκεφτούν για μένα;» Αλλά παρόλο που θύμωσα, θεώρησα ότι ήταν ανάρμοστο να της απαντήσω μπροστά στην επιβλέπουσα, οπότε απλώς προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό μέσα μου. Εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποίησα ότι ανησυχούσα και πάλι για την περηφάνια μου, και σκέφτηκα ότι είχα εκδικηθεί την αδελφή μου για χάρη της περηφάνιας μου και ότι την είχα βλάψει πολύ. Αυτήν τη φορά, έπρεπε να μάθω να βάζω τον εαυτό μου στην άκρη και να αποδεχτώ τις συμβουλές της. Προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό μέσα μου. Ζήτησα από τον Θεό να προστατεύσει την καρδιά μου και να μου χαρίσει στάση αποδοχής της αλήθειας, ώστε να μπορέσω να υποταχθώ στο περιβάλλον που είχε διαμορφώσει. Όταν σκέφτηκα μ’ αυτόν τον τρόπο, η καρδιά μου ηρέμησε. Αργότερα, η επιβλέπουσα συναναστράφηκε πάνω στα λόγια του Θεού για να αντιμετωπίσει τα θέματά μου και να με βοηθήσει, και κατανόησα κάπως τα προβλήματά μου. Ενώ εργαζόμουν με τη Σου Λι, πήρα κάποια μαθήματα, και λίγο αργότερα, χώρισαν οι δρόμοι μας. Είμαι πολύ ευγνώμων στον Θεό που κανόνισε ένα τέτοιο περιβάλλον, το οποίο μου επέτρεψε να κατανοήσω την κακόβουλη φύση μου και να μάθω πώς να αλληλεπιδρώ με τους άλλους.