από τη Λιόου Σινγκ, Κίνα

Το 2016, με εξέλεξαν επικεφαλής εκκλησίας. Απέκτησα μεγάλο κίνητρο, και πήρα την απόφαση να κάνω αυτό το καθήκον σωστά και να βάλω τα δυνατά μου να χειριστώ καλά όλο το εκκλησιαστικό έργο, ώστε οι αδελφοί και οι αδελφές να δουν ότι είχαν διαλέξει το κατάλληλο άτομο. Σύντομα, όμως, διαπίστωσα ότι η αδελφή Λι Σιν, που συνεργαζόταν μαζί μου, έκανε το καθήκον της περισσότερο καιρό από μένα, είχε καλύτερο επίπεδο και μπορούσε να συναναστραφεί πιο ξεκάθαρα σχετικά με την αλήθεια. Όταν συμμετείχαμε μαζί στις συναθροίσεις, μπορούσε να απαντήσει στα πιο πολλά ερωτήματα των αδελφών, οι οποίοι χαίρονταν ν’ ακούν τη συναναστροφή της. Βλέποντας όλα αυτά, ανησυχούσα λίγο και σκεφτόμουν: «Η συναναστροφή της Λι Σιν για την αλήθεια είναι πραγματικά πολύ ξεκάθαρη, όμως, αν συνεχιστεί αυτό, οι άλλοι θ’ αρχίσουν να τη θαυμάζουν. Και τότε ποιος θα μου δίνει σημασία εμένα; Δεν γίνεται αυτό —πρέπει να βρω έναν τρόπο να αποδείξω την αξία μου». Μετά απ’ αυτό, συχνά ξενυχτούσα για να φάω και να πιω περισσότερα από τα λόγια του Θεού και να εφοδιαστώ με την αλήθεια. Στις συναθροίσεις, όποτε η συναναστροφή κάποιου για τα λόγια του Θεού έδινε φώτιση, έσπευδα να κρατήσω σημειώσεις ώστε να συναναστραφώ γι’ αυτό στις συναθροίσεις με άλλες ομάδες, δείχνοντας στους αδελφούς και τις αδελφές ότι κι εγώ κατανοούσα πολλά. Αργότερα, επειδή η Λι Σιν ζούσε σε μια σχετικά απομακρυσμένη περιοχή, δεν βόλευε τους αδελφούς και τις αδελφές ν’ απευθύνονται σ’ εκείνη για τις απορίες τους, οπότε βρήκα την ευκαιρία να πάρω στα χέρια μου όλο το έργο της εκκλησίας και, κάποιες φορές, έκανα διευθετήσεις χωρίς να τις συζητώ με τη Λι Σιν. Περνώντας ο καιρός, η Λι Σιν άρχισε να νιώθει ότι δεν έπαιζε σημαντικό ρόλο και ο ενθουσιασμός της για τα καθήκοντά της άρχισε να φθίνει. Επιπλέον, τα μεγάλα οικογενειακά βάρη της έκαναν την κατάστασή της όλο και πιο αρνητική. Αρκετές φορές, όταν με έβλεπε, αναστέναζε βαθιά και έλεγε ότι δεν ήταν ικανή να κάνει αυτό το καθήκον. Αν και, επιφανειακά, έδειχνα να συναναστρέφομαι μαζί της, μέσα μου ήλπιζα να συνεχίσει να είναι αρνητική, πιστεύοντας ότι έτσι θα μπορούσα να ξεχωρίσω ακόμη περισσότερο. Αργότερα, καθώς η Λι Σιν συνέχιζε να είναι σε κακή κατάσταση, απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά της και η εκκλησία εξέλεξε μια νέα επικεφαλής, την αδελφή Γουάνγκ Λινγκ. Βλέποντας ότι η Γουάνγκ Λινγκ είχε καλό επίπεδο, ένιωσα ότι αντιμετώπιζα μια κρίση και είχα την αίσθηση ότι, αν εκπαιδευόταν λίγο, μπορεί να με ξεπερνούσε, κι έτσι δεν ήθελα να ξεχωρίσει. Όπως είχαν τα πράγματα, η Γουάνγκ Λινγκ, μια που μόλις είχε εκλεγεί, δεν ήταν εξοικειωμένη με το έργο, οπότε το χρησιμοποίησα αυτό ως δικαιολογία για να αναλάβω πλήρως τον έλεγχο του έργου της εκκλησίας, στερώντας της τυχόν ευκαιρίες να αξιοποιήσει τα ταλέντα της. Μια φορά, μια εκκλησιαστική εργασία απαιτούσε επείγουσα συναναστροφή και υλοποίηση, αλλά επειδή η Γουάνγκ Λινγκ δεν ήταν ντόπια, δεν γνώριζε κάποια από τα μέρη των συναθροίσεων. Δεν την πήρα μαζί μου για να εξοικειωθεί με την περιοχή ή να υλοποιήσουμε το έργο μαζί, αλλά επέλεξα να την παραγκωνίσω και να υλοποιήσω το έργο στις περιοχές που κανονικά είχε υπό την ευθύνη της. Αργότερα, έφτασα στο σημείο να πω στους αδελφούς και τις αδελφές ότι η Γουάνγκ Λινγκ δεν είχε αίσθημα φορτίου για το έργο και τους είπα ότι μόνη μου έτρεχα για να υλοποιήσω το έργο. Μετά απ’ αυτό, κάποιοι αδελφοί και αδελφές ήταν προκατειλημμένοι απέναντί της και δεν ήθελαν να ακούνε τη συναναστροφή της. Το αποτέλεσμα ήταν ότι η Γουάνγκ Λινγκ έγινε αρνητική. Ένιωθα κάποιες ενοχές, αλλά δεν έκανα αυτοκριτική. Αντ’ αυτού, συνέχισα να επιδεικνύω στους αδελφούς και τις αδελφές πόσα είχα θυσιάσει και υπομείνει στο καθήκον μου. Οι αδελφοί και οι αδελφές με επαινούσαν συχνά για το αίσθημα φορτίου και ευθύνης που είχα απέναντι στο έργο, λέγοντας ότι η εκκλησία δεν θα μπορούσε να κάνει χωρίς εμένα. Ένιωθα πολύ ικανοποιημένη με τον εαυτό μου όταν το άκουγα αυτό. Αργότερα, διαπίστωσα ότι πλέον δεν λάμβανα καθόλου διαφώτιση και φώτιση από τα λόγια του Θεού κι ότι δεν είχα τίποτα να πω στις προσευχές μου. Περνούσα τις μέρες μου σε μια μπερδεμένη και ανερμάτιστη κατάσταση, ενώ και τα αποτελέσματα του έργου της εκκλησίας πήραν την κάτω βόλτα. Και τότε πια συνειδητοποίησα ότι η κατάστασή μου δεν ήταν σωστή, οπότε προσήλθα ενώπιον του Θεού για προσευχή και αναζήτηση, ζητώντας Του να με διαφωτίσει και να με καθοδηγήσει ώστε να αποκτήσω αυτογνωσία.

Διάβασα τον λόγο του Θεού: «Όποιο καθήκον κι αν κάνουν οι αντίχριστοι, θα προσπαθήσουν να τοποθετηθούν σε υψηλή θέση, σε θέση πρωτοκαθεδρίας. Δεν θα μπορούσαν ποτέ να είναι ικανοποιημένοι ως συνηθισμένοι ακόλουθοι. […] Την ώρα που εκτελούν το καθήκον τους, έχουν πάντοτε προσωπικές προθέσεις και θέλουν πάντα να διακριθούν, προκειμένου να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους να νικήσουν τους άλλους, αλλά και να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους. Καθώς κάνουν το καθήκον τους, πέρα απ’ το ότι είναι πολύ ανταγωνιστικοί —ανταγωνίζονται με κάθε τρόπο για να ξεχωρίσουν, να βρεθούν στην κορυφή και να ξεπεράσουν τους άλλους— σκέφτονται και το πώς θα διατηρήσουν τη θέση, τη φήμη και το κύρος που έχουν εκείνη τη στιγμή. Αν υπάρχει κάποιος που απειλεί τη θέση τους ή το κύρος τους, τότε δεν τους σταματάει τίποτα και είναι αμείλικτοι, προκειμένου να τον καταστρέψουν και να τον ξεφορτωθούν. Χρησιμοποιούν μέχρι και ποταπά μέσα για να καταπιέσουν εκείνους που μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια, που κάνουν το καθήκον τους με αφοσίωση και αίσθημα ευθύνης. Επίσης, είναι γεμάτοι φθόνο και μίσος απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές που εκτελούν άριστα το καθήκον τους. Μισούν πάρα πολύ εκείνους τους οποίους επικροτούν και εγκρίνουν οι άλλοι αδελφοί και αδελφές· αυτούς τους ανθρώπους τούς θεωρούν σοβαρή απειλή γι’ αυτά για τα οποία πασχίζουν, δηλαδή για τη φήμη και τη θέση τους, και μέσα τους ορκίζονται: “Ή εσύ ή εγώ, ή εγώ ή εσύ, δεν χωράμε και οι δύο εδώ, κι αν δεν σε καταστρέψω και δεν σε ξεφορτωθώ, δεν θα ησυχάσω!” Απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές που εκφράζουν διαφορετική γνώμη, που τους εκθέτουν ή απειλούν τη θέση τους, είναι αμείλικτοι: Σκέφτονται το παραμικρό που θα μπορούσαν να βρουν εναντίον τους ώστε να τους κρίνουν και να τους καταδικάσουν, να τους διαβάλουν και να τους καταστρέψουν, και δεν ησυχάζουν μέχρι να τα καταφέρουν» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος έβδομο)]. «Εάν κάποιος λέει ότι αγαπά την αλήθεια και επιδιώκει την αλήθεια, αλλά στην ουσία ο στόχος που επιδιώκει είναι το να διακριθεί, να κάνει επίδειξη, να κάνει τους άλλους να τον εκτιμούν και να πετύχει τα δικά του συμφέροντα, η δε εκπλήρωση του καθήκοντός του δεν αφορά το να υποταχθεί στον Θεό ή να Τον ικανοποιήσει, αλλά, αντιθέτως, το να αποκτήσει φήμη, κέρδος και θέση, τότε η επιδίωξή του δεν είναι σωστή. Αφού έτσι είναι τα πράγματα, όσον αφορά το έργο της εκκλησίας, άραγε οι ενέργειές του αποτελούν εμπόδιο ή το βοηθούν να προχωρήσει; Σαφώς αποτελούν εμπόδιο, δεν το προχωράνε. Κάποιοι άνθρωποι ισχυρίζονται κομπάζοντας ότι κάνουν το έργο της εκκλησίας, αλλά επιδιώκουν την προσωπική τους φήμη, το δικό τους κέρδος και τη δική τους θέση, διοικούν τη δική τους επιχείρηση, δημιουργούν τη δική τους ομαδούλα, το δικό τους μικρό βασίλειο —τέτοιου είδους άνθρωποι κάνουν άραγε το καθήκον τους; Όλο το έργο που κάνουν ουσιαστικά διαταράσσει, αναστατώνει και βλάπτει το έργο της εκκλησίας» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος πρώτο)]. Αυτό που εξέθετε ο λόγος του Θεού ήταν η κατάστασή μου ακριβώς. Απ’ όταν έγινα επικεφαλής, πάντα επικεντρωνόμουν στο πώς με έβλεπαν οι άλλοι. Όταν διαπίστωσα ότι η αδελφή με την οποία συνεργαζόμουν ήταν καλύτερη από μένα, δεν μπορούσα να το αποδεχθώ και ήθελα να την ανταγωνιστώ και να συγκριθώ μαζί της. Έπρεπε οπωσδήποτε να ξεπερνάω τους άλλους και να κάνω τους πάντες να με έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Όταν συνεργαζόμουν με τη Λι Σιν, έβλεπα ότι είχε καλό επίπεδο και καλή εργασιακή ικανότητα, ότι συναναστρεφόταν με διαύγεια για την αλήθεια και ότι μπορούσε να λύνει τα προβλήματα των αδελφών. Ζήλευα και δεν μπορούσα να το αποδεχτώ, ενώ φοβόμουν και ότι όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές θα τη θαύμαζαν κι εμένα θα με περιφρονούσαν. Έτσι, γύριζα εδώ κι εκεί και μελετούσα το φως των συναναστροφών των άλλων για να στολιστώ, ελπίζοντας ότι έτσι οι άλλοι θα αρχίσουν να με θαυμάζουν. Για να δείξω ότι ήμουν καλύτερη από τη Λι Σιν, έφτασα μέχρι και στο σημείο να αναλάβω εγώ όλο το εκκλησιαστικό έργο και δεν άφηνα τη Λι Σιν να παρέμβει, παραγκωνίζοντάς την υπογείως. Επιπλέον, αδιαφορούσα όταν έβλεπα ότι η κατάσταση της Λι Σιν δεν ήταν καλή, γιατί φοβόμουν ότι, αν βελτιωνόταν η κατάστασή της, τα αποτελέσματα του έργου της θα ήταν καλύτερα από τα δικά μου. Αλλά και όταν συνεργαζόμουν με τη Γουάνγκ Λινγκ ήμουν πολύ ανταγωνιστική. Ήξερα πάρα πολύ καλά ότι η Γουάνγκ Λινγκ μόλις είχε αρχίσει να εκπαιδεύεται ως επικεφαλής κι ότι έπρεπε να τη βοηθάω και να τη στηρίζω, αλλά όταν είδα ότι είχε καλό επίπεδο, φοβήθηκα πως, μόλις εξοικειωνόταν με το έργο, θα με ξεπερνούσε, επηρεάζοντας τη θέση μου. Έτσι, εργαζόμουν μόνη για να μοστράρω τη δική μου εργασιακή ικανότητα και δεν της έδινα καμία ευκαιρία να αξιοποιήσει πλήρως τα ταλέντα της. Έφτασα μέχρι και να την κακολογώ πίσω απ’ την πλάτη της ενώ εκθείαζα τον εαυτό μου, με αποτέλεσμα οι αδελφοί και οι αδελφές να γίνουν προκατειλημμένοι απέναντί της και να την παραγκωνίσουν, μέχρι που, στο τέλος, εκείνη υπέκυψε στην αρνητικότητα. Όταν σκεφτόμουν αυτά τα πράγματα που είχα κάνει, ένιωθα πραγματικά ότι δεν είχα καθόλου ανθρώπινη φύση κι ότι ήμουν τελείως ποταπή. Οι αδελφοί και οι αδελφές με είχαν επιλέξει ως επικεφαλής και θα έπρεπε να είχα εκτιμήσει αυτήν την ευκαιρία. Θα έπρεπε να είχα συνεργαστεί με τους αδελφούς και τις αδελφές για να κάνουμε καλά το έργο της εκκλησίας. Όμως δεν σκεφτόμουν πώς να συνεργαστώ αρμονικά με τους άλλους στα καθήκοντά μου και να είμαι αφοσιωμένη. Αντ’ αυτού, διαρκώς ανταγωνιζόμουν τους άλλους για τη φήμη και το κέρδος, ώστε να κερδίσω την εκτίμηση των άλλων. Η συμπεριφορά μου όχι μόνο περιόρισε τις δύο αδελφές, αλλά και επηρέασε το έργο της εκκλησίας. Είχα βυθιστεί στο σκοτάδι πια, και με αυτόν τον τρόπο ο Θεός με συμμόρφωνε και με πειθαρχούσε. Συνειδητοποίησα ότι, αν δεν έκανα αυτοκριτική και δεν μετανοούσα, ο Θεός θα με αποστρεφόταν και θα με απέρριπτε. Αυτή η σκέψη με τρόμαξε πολύ, κι έτσι προσευχήθηκα αμέσως στον Θεό: «Θεέ μου! Θέλω να μετανοήσω ενώπιόν Σου. Δεν θα ανταγωνιστώ ποτέ ξανά τους αδελφούς και τις αδελφές μου». Μετά απ’ αυτό, όποτε έκανα τα καθήκοντά μου, άρχισα συνειδητά να παραμερίζω τον εαυτό μου και σταμάτησα να ανταγωνίζομαι τη Γουάνγκ Λινγκ. Αντ’ αυτού, έμαθα να συνεργάζομαι μαζί της για να κάνουμε το έργο της εκκλησίας και άρχισα να τη βοηθάω να εξοικειωθεί με τα καθήκοντά της το γρηγορότερο. Η κατάσταση της Γουάνγκ Λινγκ βελτιώθηκε, άρχισε να κάνει ενεργά τα καθήκοντά της και μπόρεσε να λύσει κάποια πραγματικά προβλήματα. Ένιωσα ντροπή όταν το είδα αυτό. Ήξερα ότι για την απόγνωση στην οποία είχε φτάσει η Γουάνγκ Λινγκ έφταιγε το ότι διαρκώς την ανταγωνιζόμουν και δεν της είχα δώσει ποτέ την ευκαιρία να εκπαιδευτεί. Τώρα που συνεργαζόμασταν, η Γουάνγκ Λινγκ μπορούσε να αξιοποιήσει πλήρως τα ταλέντα της, αλλά βελτιώθηκαν και τα αποτελέσματα που παράγονταν στην εκκλησιαστική ζωή. Χαιρόμουν πολύ γι’ αυτό και ένιωθα ότι είχα πραγματοποιήσει κάποια είσοδο σ’ αυτόν τον τομέα, αλλά επειδή η διεφθαρμένη διάθεσή μου ήταν βαθιά ριζωμένη μέσα μου, πολύ σύντομα βρέθηκα πάλι στην κατάσταση να ανταγωνίζομαι τους άλλους για τη φήμη και το κέρδος.

Τον Σεπτέμβριο του 2018, η εκκλησία μας συγχωνεύτηκε με μια γειτονική εκκλησία, και επέλεξαν εμένα ξανά για επικεφαλής. Χάρηκα πολύ, γιατί θεώρησα πως το ότι παρέμεινα επικεφαλής μετά τη συγχώνευση των εκκλησιών αποδείκνυε την ικανότητά μου. Ύστερα, όμως, σκέφτηκα τις δύο αδελφές με τις οποίες επρόκειτο να συνεργαστώ. Η μία ήταν η αδελφή Πανγκ Τζινγκ, η οποία υπηρετούσε πολλά χρόνια ως επικεφαλής. Κατανοούσε πολλές αρχές, είχε πλούσια εμπειρία, και συχνά μπορούσε να συναναστρέφεται για την αλήθεια και να λύνει τα προβλήματα των αδελφών. Η άλλη ήταν η αδελφή Τσεν Μιν, που είχε και καλό επίπεδο και καλή εργασιακή ικανότητα. Ένιωθα, λοιπόν, πολλή πίεση, και ανησυχούσα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές θα άρχιζαν να με περιφρονούν, μια που και οι δυο τους ήταν καλύτερες από μένα κι εγώ θα ήμουν η πιο αδύναμη από τις τρεις. Ως αποτέλεσμα, άρχισα κρυφά να καταβάλλω ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια και κάθε μέρα άρχισα να αφιερώνω ακόμα περισσότερο χρόνο για να πηγαίνω στις συναθροίσεις των ομάδων, πιστεύοντας ότι, αν έκανα περισσότερο έργο, υπέφερα περισσότερο και πλήρωνα μεγαλύτερο τίμημα από εκείνες, θα τις ξεπερνούσα. Κατέβαλλα μεγάλη προσπάθεια ιδίως για να βρίσκω χρόνο να περνάω με τους αδελφούς και τις αδελφές που είχε υπό την ευθύνη της η Πανγκ Τζινγκ. Πήγαινα σε όλες ανεξαιρέτως τις συναθροίσεις των ομάδων, ελπίζοντας να κερδίσω την έγκριση των αδελφών που είχαν υπό την ευθύνη τους. Μια φορά, άκουσα την Πανγκ Τζινγκ να λέει ότι στην περιοχή της υπήρχε μια ομάδα όπου οι αδελφοί και οι αδελφές δεν μπορούσαν ποτέ να εργαστούν αρμονικά και, παρόλο που είχε συναναστραφεί μαζί τους αρκετές φορές, δεν είχε καταφέρει να επιλύσει το ζήτημα. Σκέφτηκα τότε: «Πρέπει να αρπάξω την ευκαιρία για να συναναστραφώ και να λύσω αυτό το πρόβλημα. Έτσι θα δείξω ότι είμαι καλύτερη από κείνη». Αμέσως, λοιπόν, βρήκα τον χρόνο να επισκεφθώ τη συγκεκριμένη ομάδα. Μέσα από την υπομονετική συναναστροφή μου, κατάφερα να διορθώσω τις καταστάσεις των αδελφών. Μάλιστα η αδελφή από το σπίτι της φιλοξενίας παίνεψε μπροστά στην Πανγκ Τζινγκ την ικανότητά μου να λύνω προβλήματα. Ένιωσα πολύ ικανοποιημένη με τον εαυτό μου όταν το άκουσα αυτό και πίστεψα ότι είμαι πολύ ικανή. Αργότερα, για να εδραιώσω μια καλή εικόνα για τον εαυτό μου, συχνά περνούσα τις μέρες μου συμμετέχοντας στις συναθροίσεις διαφόρων ομάδων και ξαγρυπνούσα μέχρι τη 1 το πρωί, διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και κάνοντας έρευνα σε διάφορες πηγές, ώστε να μπορώ να αντιμετωπίζω άμεσα τα προβλήματα. Πριν από κάθε συνάθροιση, προετοιμαζόμουν σαν δασκάλα πριν το μάθημα, ελπίζοντας ότι οι αδελφοί και οι αδελφές θα έβλεπαν ότι ήμουν καλή στη συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια. Μια φορά, επειδή είχα πάει σε μια συνάθροιση σε μια άλλη περιοχή, έχασα τη συνάθροιση μιας ομάδας. Για να δείξω στους αδελφούς και τις αδελφές ότι δεν ήμουν ανεύθυνη, αφού επέστρεψα την επόμενη μέρα, έσπευσα να βρω χρόνο για να αναπληρώσω τη συνάθροιση που είχα χάσει. Δεν περίμενα, όμως, ότι, καθώς πήγαινα στη συνάθροιση, θα έσκαγε ξαφνικά το πίσω λάστιχο του ηλεκτρικού ποδηλάτου μου. Βρέθηκα αβοήθητη στη μέση του πουθενά, μέσα στη βροχή και το χιόνι, και για λίγη ώρα δεν ήξερα τι να κάνω. Κόντευα να τρελαθώ, όταν ξαφνικά θυμήθηκα ότι τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που μας συμβαίνουν κάθε μέρα τα επιτρέπει ο Θεός και ότι ίσως έπρεπε να αντλήσω κάποιο δίδαγμα από τη συγκεκριμένη κατάσταση. Όταν το αναλογίστηκα, συνειδητοποίησα ότι η πρόθεσή μου για τη συμμετοχή μου στη συνάθροιση δεν ήταν σωστή. Δεν πήγαινα για να συναναστραφώ σχετικά με τα λόγια του Θεού και να κατανοήσω την αλήθεια με τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά για να εκμεταλλευτώ τη συνάθροιση σαν μια ευκαιρία να τους κάνω να δουν ότι είχα αίσθημα φορτίου και ευθύνης, να τους κάνω να με θαυμάσουν. Ακόμα ενεργούσα για χάρη της φήμης, του κέρδους και της θέσης.

Αργότερα, διάβασα το εξής χωρίο των λόγων του Θεού: «Το πρώτο που κάνουν οι αντίχριστοι στην εκκλησία για να αποκτήσουν εξουσία και θέση είναι να προσπαθούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση των υπολοίπων, ώστε να πείσουν και να αναγκάσουν περισσότερους ανθρώπους να τους θαυμάζουν και να τους λατρεύουν, κι έτσι να φτάσουν στον στόχο τους, που είναι να έχουν τον τελευταίο λόγο στην εκκλησία και να ασκούν την εξουσία. Όσον αφορά την απόκτηση εξουσίας, έχουν τεράστιες δεξιότητες στο να ανταγωνίζονται και να μάχονται τους άλλους ανθρώπους. Αυτοί που επιδιώκουν την αλήθεια, που έχουν κύρος στην εκκλησία και τους αγαπάνε οι αδελφοί και οι αδελφές, αποτελούν τον κύριο ανταγωνισμό τους. Βλέπουν ανταγωνιστικά κάθε άνθρωπο που αποτελεί απειλή για τη θέση τους. Ανταγωνίζονται εκείνους που είναι πιο δυνατοί απ’ τους ίδιους χωρίς δισταγμό· κι εκείνους που είναι πιο αδύναμοι απ’ τους ίδιους τους ανταγωνίζονται χωρίς κανέναν οίκτο. Η καρδιά τους είναι γεμάτη με φιλοπολεμικές φιλοσοφίες. Θεωρούν ότι αν οι άνθρωποι δεν ανταγωνίζονται και δεν μάχονται, τότε δεν θα μπορέσουν να κερδίσουν κανένα όφελος, και ότι μόνο μέσα από τον ανταγωνισμό και τον πόλεμο μπορούν να αποκτήσουν αυτά που θέλουν. Για να αποκτήσουν θέση και να τοποθετηθούν σε περίοπτο σημείο μέσα σε μια ομάδα ανθρώπων, κάνουν τα πάντα για να ανταγωνιστούν τους άλλους και δεν χαρίζονται σε κανέναν άνθρωπο που απειλεί τη θέση τους. Με όποιον κι αν αλληλεπιδρούν, διακατέχονται από έντονη επιθυμία να πολεμήσουν, και συνεχίζουν να μάχονται ακόμα κι όταν γερνούν. Πολλές φορές λένε: “Θα μπορούσα, άραγε, να νικήσω τον τάδε αν τον ανταγωνιζόμουν;” Όποιον είναι ευφραδής και μπορεί να μιλήσει λογικά, συγκροτημένα και μεθοδικά, αυτοί τον φθονούν και τον μιμούνται. Πολύ περισσότερο, αυτός μετατρέπεται σε ανταγωνιστή τους. Όποιος επιδιώκει την αλήθεια και έχει πίστη, και μπορεί να βοηθάει και να στηρίζει συχνά τους αδελφούς και τις αδελφές, και τους δίνει τη δυνατότητα να βγουν από την αρνητικότητα και την αδυναμία, μετατρέπεται κι αυτός σε ανταγωνιστή τους, το ίδιο και όποιος είναι ειδικός σε ένα συγκεκριμένο επάγγελμα, και τον εκτιμούν οι αδελφοί και οι αδελφές. Όποιος φέρνει αποτελέσματα στο έργο του και κερδίζει την αναγνώριση του Άνωθεν είναι φυσικό να αποτελεί ακόμα μεγαλύτερη πηγή ανταγωνισμού γι’ αυτούς. Ποια είναι τα συνθήματα των αντίχριστων, σε όποια ομάδα κι αν ανήκουν; Εκφράστε τις σκέψεις σας. (Το να πολεμούν με τους άλλους ανθρώπους και με τον Ουρανό αποτελεί πηγή ατελείωτης διασκέδασης.) Δεν είναι τρελό αυτό; Είναι τρελό. Έχετε άλλες σκέψεις; (Θεέ μου, μήπως δεν πιστεύουν το εξής: “Σε όλο το σύμπαν, μόνο εγώ είμαι ο υπέρτατος κυρίαρχος”; Δηλαδή, θέλουν να είναι οι ανώτεροι, και άσχετα από το με ποιον είναι μαζί, θέλουν πάντοτε να τον ξεπεράσουν.) Αυτή είναι μία από τις ιδέες τους. Άλλες; (Θεέ μου, σκέφτηκα τέσσερις λέξεις: “Ο νικητής είναι βασιλιάς”. Πιστεύω πως θέλουν πάντοτε να είναι ανώτεροι απ’ τους άλλους και να ξεχωρίζουν, όπου κι αν βρίσκονται, και πασχίζουν να γίνουν οι ανώτεροι.) Τα περισσότερα από όσα αναφέρατε αποτελούν ιδέες· προσπαθήστε να τις περιγράψετε με κάποιο είδος συμπεριφοράς. Οι αντίχριστοι δεν θέλουν απαραίτητα να καταλάβουν την ανώτερη θέση, άσχετα με το πού βρίσκονται. Όποτε πηγαίνουν κάπου, έχουν μια διάθεση και μια νοοτροπία που τους υποχρεώνει να δράσουν. Ποια είναι αυτή η νοοτροπία; Είναι: “Πρέπει να ανταγωνιστώ! Να ανταγωνιστώ! Να ανταγωνιστώ!” Γιατί τρία “να ανταγωνιστώ”, γιατί όχι ένα μόνο “να ανταγωνιστώ”; (Ο ανταγωνισμός έχει γίνει η ζωή τους, χάρη σε αυτόν ζουν.) Αυτή είναι η διάθεσή τους. Γεννήθηκαν με υπερβολικά αλαζονική διάθεση που είναι δύσκολο να συγκρατηθεί, δηλαδή το να βλέπουν τους εαυτούς τους καλύτερους σε όλα, και το να είναι εξαιρετικά εγωιστές. Κανείς δεν μπορεί να περιορίσει αυτήν την απίστευτα αλαζονική διάθεσή τους, ούτε και οι ίδιοι μπορούν να την ελέγξουν. Έτσι, η ζωή τους έχει να κάνει μόνο με πάλες και ανταγωνισμούς. Για ποιο πράγμα παλεύουν και ανταγωνίζονται; Μα, φυσικά, ανταγωνίζονται για τη φήμη, το κέρδος τη θέση και την υπόληψή τους, και για τα συμφέροντά τους. Ανεξάρτητα από τις μεθόδους που πρέπει να χρησιμοποιήσουν, εφόσον όλοι υποτάσσονται σ’ αυτούς κι αποκομίζουν οφέλη και κύρος για τον εαυτό τους, έχουν επιτύχει τον στόχο τους. Η βούλησή τους να ανταγωνίζονται δεν είναι μια προσωρινή διασκέδαση, είναι ένα είδος διάθεσης που προέρχεται από μια σατανική φύση. Είναι σαν τη διάθεση του μεγάλου κόκκινου δράκοντα που μάχεται με τον Ουρανό, μάχεται με τη γη, μάχεται με τους ανθρώπους. Συνεπώς, όταν οι αντίχριστοι πολεμούν και ανταγωνίζονται με άλλους στην εκκλησία, τι θέλουν; Χωρίς αμφιβολία, ανταγωνίζονται για τη φήμη και τη θέση. Εάν όμως αποκτήσουν κύρος, σε τι τους χρησιμεύει; Τι τους ωφελεί αν οι άλλοι τούς ακούν, τους θαυμάζουν και τους λατρεύουν; Ούτε καν οι ίδιοι οι αντίχριστοι δεν μπορούν να το εξηγήσουν αυτό. Στην πραγματικότητα, τους αρέσει ν’ απολαμβάνουν τη φήμη και τη θέση, να τους χαμογελούν όλοι και να τους υποδέχονται με κολακείες και δουλοπρέπεια» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. Τα λόγια του Θεού εκθέτουν το γεγονός ότι οι αντίχριστοι αγαπούν πάρα πολύ τη φήμη, το κέρδος και τη θέση. Με όποιον κι αν βρίσκονται, θέλουν να ανταγωνίζονται και να συγκρίνονται με τους άλλους. Θέλουν πάντα να ξεπερνούν τους άλλους, ώστε οι άνθρωποι να τους θαυμάζουν και να τους λατρεύουν, κι είναι διατεθειμένοι να καταφύγουν ακόμη και σε ανέντιμα μέσα για να ανταγωνιστούν και να πολεμήσουν τους άλλους για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση. Θα κάνουν το οποιοδήποτε ποταπό πράγμα. Κάνοντας αυτοκριτική υπό το πρίσμα των λόγων του Θεού, είδα ότι η διάθεση που αποκάλυπτα ήταν ίδια με ενός αντίχριστου. Από τα παιδικά μου χρόνια και μέχρι που ενηλικιώθηκα, ζούσα με βάση σατανικά δηλητήρια όπως «Ο άνθρωπος αγωνίζεται κόντρα στο ρεύμα» και «Μπορεί να υπάρξει μόνο ένα κυρίαρχο αρσενικό». Ό,τι κι αν έκανα, πάντα ήθελα να είμαι καλύτερη από τους άλλους και, όπου κι αν πήγαινα, ήθελα να κερδίζω τον θαυμασμό και τους επαίνους των άλλων. Ακόμη κι αφότου είχα βρει τον Θεό, συνέχιζα να θέλω πάντα να επιδεικνύομαι και να είμαι καλύτερη από τους άλλους σε ό,τι κι αν έκανα, ενώ διαρκώς αγωνιζόμουν και ανταγωνιζόμουν για τη φήμη και τη θέση. Δεν μπορούσα να συνεργαστώ αρμονικά με τους άλλους, και μάλιστα παραγκώνιζα και μείωνα τις συνεργάτιδες αδελφές μου για να εξυψώσω τον εαυτό μου. Ακόμη και στις συναθροίσεις όπου συναναστρεφόμουν για να λύσω προβλήματα, στόχος μου ήταν πάντα μόνο να ξεπεράσω τις συνεργάτιδες αδελφές μου. Συνειδητοποίησα ότι, ζώντας σύμφωνα με αυτά τα σατανικά δηλητήρια, γινόμουν όλο και περισσότερο αλαζονική και κακόβουλη. Μ’ ένοιαζε μόνο η φήμη και η θέση μου, και δεν σκεφτόμουν ούτε τις προθέσεις του Θεού ούτε τα συμφέροντα της εκκλησίας. Το αποτέλεσμα ήταν ότι έβλαπτα τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και διατάρασσα και αναστάτωνα το έργο της εκκλησίας. Σκέφτηκα εκείνους τους αντίχριστους που είχαν αποβληθεί, οι οποίοι είχαν φτάσει στο σημείο να παραγκωνίζουν και να καταπιέζουν τους διαφωνούντες για να εδραιώσουν τη θέση τους. Διατάρασσαν και αναστάτωναν το έργο της εκκλησίας, και, τελικά, αποκλείστηκαν επειδή πρόσβαλαν τη διάθεση του Θεού με τις πολλές κακές πράξεις τους. Συνειδητοποίησα ότι βάδιζα στο ίδιο μονοπάτι μ’ εκείνους τους αντίχριστους. Διαρκώς επιδίωκα τη φήμη και τη θέση, και, αν δεν μετανοούσα, σίγουρα θα κατέληγα να προσβάλω τη διάθεση του Θεού και να τιμωρηθώ από Εκείνον. Φοβόμουν πάρα πολύ και διαπίστωσα ότι με είχαν πλημμυρίσει οι ενοχές και οι τύψεις. Πήρα τότε την εξής απόφαση: «Πρέπει να επαναστατήσω ενάντια στη σάρκα, να κάνω πράξη την αλήθεια και να συνεργάζομαι αρμονικά με τις αδελφές μου για να κάνω καλά το καθήκον μου».

Αργότερα, διάβασα το εξής χωρίο του λόγου του Θεού: «Πρέπει να μάθεις να εγκαταλείπεις και να παραμερίζεις αυτά τα πράγματα, να προτείνεις άλλους ανθρώπους και να τους επιτρέπεις να ξεχωρίσουν. Μην παλεύεις και μη σπεύδεις να εκμεταλλευτείς κάθε ευκαιρία να ξεχωρίσεις και να λάμψεις. Πρέπει να μπορείς να παραμερίζεις αυτά τα πράγματα, αλλά δεν πρέπει και να καθυστερείς την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Να εργάζεσαι ήσυχα και στην αφάνεια, να μην κορδώνεσαι στους άλλους και να εκτελείς με αφοσίωση το καθήκον σου. Όσο περισσότερο εγκαταλείπεις την υπερηφάνεια και τη θέση σου, όσο περισσότερο αποχωρίζεσαι τα συμφέροντά σου, τόσο πιο γαλήνιος θα νιώθεις, τόσο περισσότερο φως θα υπάρχει στην καρδιά σου και τόσο περισσότερο θα βελτιώνεται η κατάστασή σου. Όσο περισσότερο παλεύεις και ανταγωνίζεσαι, τόσο πιο σκοτεινή θα γίνεται η κατάστασή σου. Αν δεν Με πιστεύεις, δοκίμασε και θα δεις! Αν θέλεις να αντιστρέψεις αυτήν τη διεφθαρμένη κατάσταση και να μη σε εξουσιάζουν αυτά τα πράγματα, πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια και να κατανοήσεις με σαφήνεια την ουσία όλων αυτών και, στη συνέχεια, να τα παραμερίσεις και να τα εγκαταλείψεις» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). «Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, τη δική σου φήμη και τη δική σου θέση. Πρέπει πρωτίστως να νοιάζεσαι για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για τις προθέσεις του Θεού και το πρώτο πράγμα που να κάνεις είναι να σκέφτεσαι αν υπήρξαν ή δεν υπήρξαν νοθείες όσο έκανες το καθήκον σου, αν υπήρξες αφοσιωμένος, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν σκέφτεσαι ή δεν σκέφτεσαι ολόψυχα το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν ένα μονοπάτι άσκησης. Όταν χειρίζομαι διάφορα ζητήματα, πρέπει να μάθω να παραμερίζω τα προσωπικά μου συμφέροντα, τη φήμη και τη θέση μου, και να βάζω σε άμεση προτεραιότητα τα συμφέροντα της εκκλησίας. Μόνο έτσι μπορώ να κάνω καλά το καθήκον μου. Καθώς στοχαζόμουν ότι το επίπεδο των συνεργάτιδων αδελφών μου ήταν καλύτερο από το δικό μου και ότι μπορούσαν να λύνουν πραγματικά προβλήματα, είδα ότι αυτό ωφελεί το έργο της εκκλησίας και τη ζωή-είσοδο των αδελφών, αλλά και ότι πρέπει να συνεργάζομαι περισσότερο μαζί τους, μαθαίνοντας από τα δικά τους προτερήματα καθώς αλληλοσυμπληρωνόμαστε. Με αυτόν τον τρόπο, το έργο της εκκλησίας μπορεί να φέρει καλύτερα αποτελέσματα, τα δικά μου ελαττώματα μπορούν να συμπληρωθούν κι εγώ μπορώ να κάνω το καθήκον μου σύμφωνα με την πρόθεση του Θεού. Μετά από αυτό, άρχισα να ασκούμαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, χωρίς πια να νοιάζομαι αν οι αδελφοί και οι αδελφές με τους οποίους συνεργαζόμουν ήταν καλύτεροι από εμένα, και επικεντρωνόμουν μόνο στο να παίζω τον ρόλο μου στο καθήκον μου. Επιπλέον, συναναστράφηκα ανοιχτά με τις συνεργάτιδες αδελφές μου σχετικά με τη διαφθορά που είχα αποκαλύψει εκείνο το διάστημα, καθώς και σχετικά με τα αποτελέσματα της αυτοκριτικής μου και τα όσα είχα κατανοήσει. Αφού με άκουσαν, οι αδελφές δεν με περιφρόνησαν, αλλά συναναστράφηκαν μαζί μου και με βοήθησαν. Στο εξής, συζητούσαμε μαζί τα του έργου και συνεργαζόμασταν αρμονικά. Μετά από ένα διάστημα, το έργο της εκκλησίας σημείωσε πρόοδο.

Μια μέρα, οι ανώτεροι επικεφαλής είπαν σε μια επιστολή ότι θα εξέλεγαν έναν ιεροκήρυκα από τους κόλπους της εκκλησιαστικής ηγεσίας. Ένιωσα ένα σκίρτημα στην καρδιά μου, καθώς ήθελα να με διαλέξουν, αλλά μετά σκέφτηκα: «Η Τσεν Μιν κατανοεί καλύτερα από μένα την αλήθεια, έχει καλό επίπεδο και εργασιακή ικανότητα, επομένως, με βάση τις αρχές, εκείνη θα ήταν πιο κατάλληλη». Συνέχιζα, όμως, να νιώθω κάπως ανήσυχη και σκεφτόμουν: «Αν όντως γίνει ιεροκήρυκας τελικά η Τσεν Μιν, τι θα σκεφτούν για μένα οι αδελφοί και οι αδελφές; Μήπως πουν ότι δεν είμαι τόσο καλή όσο εκείνη;» Είχα τεράστια εσωτερική πάλη. Εκείνη τη στιγμή, ήρθε στο μυαλό μου πολύ καθαρά ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Πρέπει να μάθεις να εγκαταλείπεις και να παραμερίζεις αυτά τα πράγματα, να προτείνεις άλλους ανθρώπους και να τους επιτρέπεις να ξεχωρίσουν. Μην παλεύεις και μη σπεύδεις να εκμεταλλευτείς κάθε ευκαιρία να ξεχωρίσεις και να λάμψεις. Πρέπει να μπορείς να παραμερίζεις αυτά τα πράγματα, αλλά δεν πρέπει και να καθυστερείς την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Να εργάζεσαι ήσυχα και στην αφάνεια, να μην κορδώνεσαι στους άλλους και να εκτελείς με αφοσίωση το καθήκον σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Η διαφώτιση και η καθοδήγηση των λόγων του Θεού φώτισαν την καρδιά μου. Σκέφτηκα ότι, στο παρελθόν, συχνά παραδιδόμουν σε μια διεφθαρμένη διάθεση, ήμουν εξαιρετικά ανταγωνιστική και προσπαθούσα να ξεπεράσω τους άλλους, ενώ όποτε προέκυπτε κάτι που θα μπορούσε να μου δώσει τη δυνατότητα να κάνω όνομα, άρχιζα να ανταγωνίζομαι και να προσπαθώ να ξεπεράσω τους άλλους. Αυτό όχι μόνο περιόριζε τους ανθρώπους, αλλά και επηρέαζε το έργο της εκκλησίας. Όταν σκέφτηκα αυτά τα πράγματα, γέμισα τύψεις. Έπρεπε πια να επαναστατήσω ενάντια στη σατανική διάθεσή μου, να κάνω στην άκρη τη φήμη και τη θέση, και να βάλω σε πρώτη προτεραιότητα το έργο της εκκλησίας. Η Τσεν Μιν έκανε καθήκοντα περισσότερο καιρό από μένα και συναναστρεφόταν πιο πρακτικά για την αλήθεια, οπότε θα ήταν πιο ωφέλιμο για το έργο της εκκλησίας να γίνει εκείνη ιεροκήρυκας. Με αυτήν τη σκέψη, ψήφισα την Τσεν Μιν. Αφότου είχα ασκηθεί έτσι, ένιωσα ένα αίσθημα γαλήνης και ηρεμίας στην καρδιά μου. Ήταν τα λόγια του Θεού που είχαν φέρει αυτήν την αλλαγή μέσα μου. Δόξα τω Θεώ!