Η αδελφή Λι Λε ήταν κήρυκας και έλεγχε επίσης το έργο της εκκλησίας μας. Συνήθως τα πηγαίναμε πολύ καλά, και όποτε ήμουν σε κακή κατάσταση, συναναστρεφόταν μαζί μου και με βοηθούσε με βάση την εμπειρία της. Πρόσφατα, ανακάλυψα ότι δεν είχε αίσθηση του φορτίου απέναντι στο καθήκον της, και κάθε εβδομάδα, συναναστρεφόταν μόνο μία φορά μ’ εμάς τους διακόνους και κατανοούσε στο περίπου το έργο της εκκλησίας, αλλά όσον αφορά τα προβλήματα στο έργο, σπάνια αναζητούσε την αλήθεια για να τα επιλύσει μαζί μας. Σκέφτηκα ότι η Λι Λε ήταν υπεύθυνη για το έργο πολλών εκκλησιών κι ότι αν ήταν συνέχεια σ’ αυτήν την κατάσταση, θα επηρέαζε το έργο των εκκλησιών αυτών. Όφειλα να της μιλήσω γι’ αυτό, ή να αναφέρω την κατάστασή της στους ανώτερους επικεφαλής, ώστε να κατανοήσουν αμέσως την κατάστασή της και να συναναστραφούν μαζί της για να την κάνουν να αλλάξει πορεία. Ωστόσο, εγώ δεν ανέφερα τίποτε. Είχα ακούσει πρόσφατα τη συναναστροφή της Λι Λε, κι είχε πει ότι πίστευε πως δεν κατείχε καθόλου το έργο του κηρύγματος του ευαγγελίου, και πως δεν καταλάβαινε μεγάλο μέρος του έργου, ούτε αντιλαμβανόταν καλά τις αρχές του κηρύγματος του ευαγγελίου. Της φαινόταν σχετικά κουραστικό να κάνει αυτό το καθήκον. Στην πραγματικότητα, το επίπεδό της δεν ήταν κακό και δεν ήταν εντελώς ανίκανη να κάνει το καθήκον της. Απλώς δεν είχε αίσθηση του φορτίου όταν έκανε το καθήκον της. Αν έδειχνε επιμέλεια και κατανοούσε μερικές από τις αρχές, θα μπορούσε να κάνει καλά το καθήκον της. Αλλά, αν ανέφερα την κατάστασή της στους επικεφαλής εκείνη τη στιγμή, και απαιτούσα να ελέγξει και να επιβλέψει το έργο της εκκλησίας, δεν θα σκεφτόταν ότι έχω υπερβολικές απαιτήσεις από εκείνη; Εξαιτίας αυτού, δεν θα έπεφτε σε απόγνωση και δεν θα ήταν απρόθυμη να κάνει το καθήκον της; Άσ’ το, σκέφτηκα. Η κατανόηση της κατάστασης της Λι Λε ήταν έργο των ανώτερων επικεφαλής. Ακόμα κι αν εγώ δεν έλεγα κάτι, εκείνοι όφειλαν να το ξέρουν. Έτσι σκέφτηκα και αποφάσισα να μην αναφέρω την κατάσταση της Λι Λε. Αργότερα, όταν η Λι Λε ήρθε σε μια συνάθροιση μαζί μας, υπήρξαν αρκετές φορές που θέλησα να επισημάνω το πρόβλημα στο καθήκον της, αλλά φοβήθηκα ότι η Λι Λε θα έλεγε ότι έχω υπερβολικές απαιτήσεις από εκείνη. Αν δεν το αποδεχόταν, θα χαλούσε η σχέση μας και θα άλλαζε η συμπεριφορά της απέναντί μου. Κάπως έτσι, αν κι οι λέξεις έφτασαν στην άκρη των χειλιών μου αρκετές φορές, τις κατάπια.

Λίγο καιρό μετά, είδα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Δεν είναι τόσο δύσκολο να λυθεί το πρόβλημα των ψευδο-επικεφαλής και των αντίχριστων. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν εκτελούν πραγματικό έργο και είναι εύκολο να τους ανακαλύψει κανείς και να τους δει καθαρά. Οι αντίχριστοι διαταράσσουν κι αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας και είναι επίσης εύκολο να τους ανακαλύψει κανείς και να τους δει καθαρά. Όλα αυτά σχετίζονται με το πρόβλημα της αναστάτωσης του εκλεκτού λαού του Θεού όσο εκτελεί τα καθήκοντά του, και τέτοιους ανθρώπους θα πρέπει να τους καταγγέλλετε και να τους ξεσκεπάζετε. Μόνο αν το κάνετε αυτό θα μπορείτε να αποτρέψετε την καθυστέρηση του έργου της εκκλησίας. Η καταγγελία και η έκθεση των ψευδο-επικεφαλής και των αντίχριστων είναι έργο ζωτικής σημασίας που εγγυάται ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού μπορεί να εκτελέσει καλά τα καθήκοντά του, κι όλοι όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού έχουν αυτήν την ευθύνη. Όποιος κι αν είναι, εφόσον είναι ψευδο-επικεφαλής ή αντίχριστος, ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει να τον ξεσκεπάσει και να τον αποκαλύψει, και με αυτόν τον τρόπο θα εκπληρώσετε την ευθύνη σας. […] Ακούτε κηρύγματα εδώ και χρόνια, κι ακόμη και τώρα εξακολουθείτε να μην μπορείτε να διακρίνετε τους ψευδο-επικεφαλής και τους αντίχριστους, αλλά αντιθέτως είστε πρόθυμοι να ανακατεύεστε με αντίχριστους και να τρώτε όλη μέρα χωρίς να σκέφτεστε σοβαρά τίποτε απολύτως. Αυτή η συμπεριφορά αρκεί για να δείξετε ότι δεν είστε πραγματικοί πιστοί στον Θεό. Πρώτον, δεν αγαπάτε την αλήθεια ούτε αποδέχεστε την αλήθεια. Δεύτερον, δεν έχετε αίσθημα ευθύνης για το καθήκον σας, πόσο μάλλον θα μπορούσε να πει κανείς ότι το εκτελείτε με αφοσίωση· απλώς αγνοείτε το έργο της εκκλησίας. Εκτελείτε φαινομενικά το καθήκον σας, αλλά δεν φέρνετε αποτελέσματα. Απλώς ακολουθείτε τις τυπικές διαδικασίες. Όπως κι αν αναστατώνουν και βλάπτουν το έργο της εκκλησίας οι ψευδο-επικεφαλής και οι αντίχριστοι, εσείς είστε εντελώς ανίδεοι και δεν σας απασχολεί καθόλου. […] Ο οίκος του Θεού σάς πότιζε όλο αυτό το διάστημα κι ακούσατε πολλά κηρύγματα, αλλά ποιο είναι το αποτέλεσμα; Προκύπτει αυτό το σοβαρό πρόβλημα, εμφανίζεται ένας αντίχριστος στην εκκλησία, αλλά εσείς δεν έχετε ιδέα. Αυτό δείχνει ότι δεν έχετε κάνει καμία πρόοδο, ότι είστε ναρκωμένοι κι αποβλακωμένοι, και ότι ενδίδετε στη σάρκα σας. Είστε ένα μάτσο πεθαμένοι, ούτε ένας από εσάς δεν είναι ζωντανός, ούτε ένας δεν επιδιώκει την αλήθεια· στην καλύτερη περίπτωση είστε απλοί δουλευτές. Όταν πιστεύετε στον Θεό κι έχετε ακούσει κηρύγματα όλο αυτό το διάστημα κι έπειτα ανακατεύεστε μ’ έναν αντίχριστο, ενώ δεν τον ξεσκεπάζετε ούτε τον καταγγέλλετε, τι διαφορά έχετε από κάποιον που δεν πιστεύει στον Θεό; Είστε με τους αντίχριστους, δεν είστε ο λαός του Θεού. Ακολουθείτε τους αντίχριστους, ακολουθείτε τον Σατανά και σε καμία περίπτωση δεν είστε ακόλουθοι του Θεού. Παρόλο που δεν κάνατε τα κακά πράγματα που έκανε ο αντίχριστος, τον ακολουθήσατε και τον προστατεύσατε, αφού δεν τον ξεσκεπάσατε ούτε τον καταγγείλατε, και φλυαρούσατε για το γεγονός ότι δεν είχατε ιδιαίτερη σχέση μαζί του και δεν γνωρίζατε τι έκανε. Όταν το κάνατε αυτό, άραγε δεν προστατεύατε τον αντίχριστο με τα μάτια σας ορθάνοιχτα; Ο αντίχριστος έκανε τόσο μεγάλο κακό και παρέλυσε το έργο της εκκλησίας, διατάραξε τη ζωή της εκκλησίας και προκάλεσε το απόλυτο χάος, κι ωστόσο εσείς λέτε ότι δεν γνωρίζατε τι έκανε. Ποιος θα το πίστευε αυτό; Είδατε με τα ίδια σας τα μάτια ότι ο αντίχριστος διατάραξε κι έβλαψε το έργο της εκκλησίας, κι ωστόσο αδιαφορήσατε εντελώς και δεν αντιδράσατε καθόλου. Κανείς δεν τον ξεσκέπασε ούτε τον κατήγγειλε. Όλοι σας αποτύχατε να αναλάβετε ακόμη κι αυτήν την ελάχιστη ευθύνη, και έχετε τεράστια έλλειψη συνείδησης και λογικής!» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος πρώτο)]. Μέσα από τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι ο Θεός έχει εκφράσει όλες αυτές τις αλήθειες για το δικό μας καλό. Οι συναναστροφές Του πάνω σε αλήθειες σχετικές με τη διάκριση αντίχριστων και ψευδοεπικεφαλής είναι ακριβείς και ολοκληρωμένες. Ο Θεός ελπίζει ότι όταν οι άνθρωποι αναστατώνουν το έργο του οίκου του Θεού, θα μπορέσουμε εμείς να εκπληρώσουμε την ευθύνη μας και να ορθώσουμε το ανάστημά μας για να διαφυλάξουμε το έργο της εκκλησίας. Αν κάποιος βλέπει το έργο του οίκου του Θεού να επηρεάζεται και δεν το γνωρίζει συνειδητά, ούτε έχει αίσθημα δικαιοσύνης και δεν ορθώνει το ανάστημά του για να δώσει ένα τέλος ή να το αναφέρει στους ανωτέρους, τότε αυτό το άτομο είναι νεκρό, δεν έχει συνείδηση και δεν έχει ίχνος μαρτυρίας. Αυτό που αποκάλυψε ο Θεός ήταν ακριβώς η δική μου κατάσταση. Όταν είδα ότι η Λι Λε έλεγχε σπάνια το έργο της εκκλησίας τον τελευταίο καιρό κι ότι το έργο είχε ήδη επηρεαστεί, εγώ αγχώθηκα και φοβήθηκα ότι θα χαλάσω τη σχέση μας και δεν τόλμησα να της μιλήσω ή να αναφέρω κάτι στους ανωτέρους. Δεν διαφύλαξα ούτε στο ελάχιστο το έργο της εκκλησίας, και ο Θεός με απεχθανόταν πραγματικά. Όταν το σκέφτηκα αυτό, κατηγόρησα τον εαυτό μου κι άνοιξα τον φορητό μου υπολογιστή για να αναφέρω την κατάσταση της Λι Λε στους ανώτερους επικεφαλής. Εξακολουθούσα, όμως, να έχω άγχος και σκέφτηκα: «Αν αναφέρω το πρόβλημα της Λι Λε, οι ανώτεροι επικεφαλής θα συναναστραφούν σίγουρα μαζί της και θα μάθει ότι εγώ μίλησα στους επικεφαλής. Τι θα σκεφτεί για μένα τότε; Δεν θα σκεφτεί ότι πήγα κι επισήμανα τα ελαττώματά της πίσω από την πλάτη της; Αν μου κρατήσει κακία, πώς θα συνεργαστούμε για να εκτελέσουμε τα καθήκοντά μας στο μέλλον;» Μόλις τα σκέφτηκα όλα αυτά, διέγραψα το μήνυμα. Σκέφτηκα: «Όλοι βρίσκονται σε κακή κατάσταση πού και πού, και όλοι έχουν ελλείψεις σε ορισμένους τομείς. Καλύτερα να μην πιανόμαστε από τα μικρά προβλήματα των άλλων και να μην τους αναφέρουμε. Ίσως, μετά από λίγο καιρό, η Λι Λε να αντιληφθεί το πρόβλημά της και να αλλάξει πορεία. Καλύτερα να μην αναφέρω κάτι».

Αρκετές ημέρες αργότερα, η Λι Λε και εγώ πήγαμε σε μια συνάθροιση για να υλοποιήσουμε το έργο, και διάβασα και πάλι εκείνο το χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Ο οίκος του Θεού σάς πότιζε όλο αυτό το διάστημα κι ακούσατε πολλά κηρύγματα, αλλά ποιο είναι το αποτέλεσμα; Προκύπτει αυτό το σοβαρό πρόβλημα, εμφανίζεται ένας αντίχριστος στην εκκλησία, αλλά εσείς δεν έχετε ιδέα. Αυτό δείχνει ότι δεν έχετε κάνει καμία πρόοδο, ότι είστε ναρκωμένοι κι αποβλακωμένοι, και ότι ενδίδετε στη σάρκα σας. Είστε ένα μάτσο πεθαμένοι, ούτε ένας από εσάς δεν είναι ζωντανός, ούτε ένας δεν επιδιώκει την αλήθεια· στην καλύτερη περίπτωση είστε απλοί δουλευτές» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος πρώτο)]. Όταν είδα τη φράση «νεκροί άνθρωποι», ένιωσα σαν να μου τρυπούν την καρδιά με βελόνα. Σκέφτηκα ότι δεν μπορούσα ποτέ να κάνω πράξη την αλήθεια κι ένιωσα μέσα μου αυτομεμψία. Είπα από μέσα μου μια προσευχή: «Θεέ μου, Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με για να μπορέσω να διαφυλάξω τα συμφέροντα της εκκλησίας και να επισημάνω στη Λι Λε το πρόβλημά της». Αφού προσευχήθηκα, η Λι Λε έτυχε να συναναστραφεί σχετικά με το ότι δεν έκανε πραγματικό έργο με βάση τα λόγια του Θεού. Είπε ότι ειδικά όταν έβλεπε επικεφαλής εκκλησιών που είχαν αρκετά καλό επίπεδο και που διαχειρίζονταν το έργο καλύτερα από εκείνη, φοβόταν ότι θα την περιφρονούσαν. Είπε ότι ως κήρυκας, οι εργασιακές της ικανότητες δεν μπορούσαν να συγκριθούν με εκείνες των επικεφαλής των εκκλησιών αυτών, οπότε δεν έλεγχε ιδιαίτερα το έργο τους. Η Λι Λε είχε συνειδητοποιήσει ότι η έλλειψη επίβλεψης και παρακολούθησης του έργου από μέρους της ήταν εκδήλωση ενός ψευδοεπικεφαλής. Δεν θα έριχνα αλάτι στις πληγές της αν της υποδείκνυα το πρόβλημά της μετά από αυτό που μόλις είπε; Δεν θα σκεφτόταν άραγε ότι δεν είχα αγάπη μέσα μου και ότι δεν λάμβανα υπόψη τα συναισθήματά της; Έτσι, το μόνο που έκανα ήταν να της δώσω μια σύντομη και απλή υπενθύμιση. Στη συνέχεια, σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερο για μένα να αναφέρω την κατάσταση της Λι Λε στους επικεφαλής. Με αυτόν τον τρόπο, οι επικεφαλής θα μπορούσαν αμέσως να συναναστραφούν μαζί της και να τη βοηθήσουν. Έτσι, ανέφερα τις λίγες καταστάσεις που είχα δει στους επικεφαλής. Αφού οι επικεφαλής συναναστράφηκαν μαζί της και της επεσήμαναν το πρόβλημά της, η Λι Λε ανοίχτηκε κατά τη διάρκεια μιας συνάθροισης και είπε ότι έφαγε και ήπιε τα λόγια του Θεού που αφορούν την έκθεση των ψευδοεπικεφαλής και αναγνώρισε ότι δεν είχε ελέγξει ούτε επιβλέψει το έργο και δεν είχε κάνει καλά τη δουλειά της. Αργότερα, η Λι Λε άρχισε να ελέγχει το έργο της εκκλησίας κάπως πιο συχνά, ανέλυσε μαζί μας τους λόγους που το ευαγγελικό έργο δεν παρήγαγε αποτελέσματα, και προσπάθησε να επιλύσει πραγματικά τα προβλήματα αυτά. Όταν είδα ότι η Λι Λε μπορούσε να κάνει κάποιο πραγματικό έργο, χάρηκα πολύ.

Στη συνέχεια, έκανα αυτοκριτική και σκέφτηκα: «Γιατί δεν τόλμησα ποτέ να επισημάνω το πρόβλημα της Λι Λε ή να το αναφέρω στους επικεφαλής; Τι ακριβώς με έλεγχε σε αυτό το θέμα;» Κατά την αναζήτησή μου, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Ένα από τα αξιώματα των φιλοσοφιών για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις λέει το εξής: “Το να σιωπάς για τα ελαττώματα των καλών σου φίλων οδηγεί σε μια μακρά και καλή φιλία”. Με άλλα λόγια, για να καταφέρει κανείς να διατηρήσει αυτήν την καλή φιλία, ακόμη κι αν βλέπει ξεκάθαρα τα προβλήματα του φίλου του, δεν πρέπει να μιλά γι’ αυτά. Τηρεί τις αρχές που του υπαγορεύουν να μη χτυπά τους άλλους στο πρόσωπο και να μην εκθέτει τα ελαττώματά τους. Εξαπατά ο ένας τον άλλον, κρύβεται ο ένας απ’ τον άλλον και μηχανορραφεί ο ένας ενάντια του άλλου. Παρόλο που και οι δύο γνωρίζουν ξεκάθαρα τι είδους άνθρωπος είναι ο άλλος, δεν το λένε ευθέως. Αντίθετα, προσπαθούν να διατηρήσουν τη σχέση τους, χρησιμοποιώντας πονηρές μεθόδους. Γιατί να θέλει κανείς να διατηρήσει μια τέτοια σχέση; Επειδή δεν θέλει να κάνει εχθρούς σ’ αυτήν την κοινωνία και μέσα στην ομάδα του, καθώς έτσι θα εκτίθεται συχνά σε επικίνδυνες καταστάσεις. Επειδή ξέρεις πως, αν εκθέσεις τα ελαττώματα ενός ανθρώπου ή τον πληγώσεις, αυτός θα γίνει εχθρός σου και θα σε βλάψει, κι επειδή δεν θες να βρεθείς σε μια τέτοια κατάσταση, επιστρατεύεις το εξής αξίωμα των φιλοσοφιών για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις: “Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους”. Με βάση αυτό, αν δύο άνθρωποι έχουν μια τέτοια σχέση μεταξύ τους, λογίζονται αληθινοί φίλοι; (Όχι.) Δεν είναι αληθινοί φίλοι ούτε, βέβαια, έχουν εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον. Τι ακριβώς σχέση είναι, λοιπόν, αυτή; Δεν είναι μια στοιχειώδης κοινωνική σχέση; (Ναι.) Όταν οι άνθρωποι συνδέονται με μια τέτοια κοινωνική σχέση, δεν μπορούν να κάνουν εγκάρδιες συζητήσεις ούτε να έχουν μια βαθιά σύνδεση και να μιλήσουν για ό,τι θέλουν. Δεν μπορούν να εξωτερικεύσουν όσα κρύβουν στην καρδιά τους ή να μιλήσουν για τα προβλήματα που διαπιστώνουν στους άλλους ούτε να πουν πράγματα που θα ωφελούσαν τους άλλους. Αντίθετα, προκειμένου να μη χάσουν την εύνοια των άλλων, επιλέγουν να πουν ωραία λόγια. Δεν τολμούν να πουν την αλήθεια και να τηρήσουν τις αρχές, αποτρέποντας έτσι τους άλλους να αναπτύξουν εχθρικές σκέψεις για εκείνους. Αν κανείς δεν αποτελεί απειλή για εκείνους, δεν ζουν σχετικά ήρεμα και γαλήνια; Αυτόν τον στόχο δεν θέλουν να πετύχουν όσοι υποστηρίζουν το ρητό “Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους”; (Ναι.) Είναι σαφές πως πρόκειται για έναν διεστραμμένο και δόλιο τρόπο επιβίωσης, με στοιχεία επιφυλακτικότητας και στόχο την αυτοσυντήρηση. Όταν ζουν έτσι, οι άνθρωποι δεν έχουν κάποιον που να μπορούν να εμπιστευτούν, δεν έχουν στενούς φίλους με τους οποίους να μπορούν να μιλήσουν για ό,τι θέλουν. Οι άνθρωποι είναι επιφυλακτικοί ο ένας απέναντι στον άλλον, εκμεταλλεύονται ο ένας τον άλλον και μηχανορραφούν ο ένας εναντίον του άλλου, και καθένας παίρνει ό,τι χρειάζεται από τη μεταξύ τους σχέση. Έτσι δεν έχουν τα πράγματα; Κατά βάση, το ρητό “Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους” αποσκοπεί στο να μην προσβάλλεις τους άλλους και να μην κάνεις εχθρούς, καθώς και να μη βλάπτεις κανέναν με σκοπό να προστατέψεις τον εαυτό σου. Είναι μια τεχνική και μια μέθοδος που υιοθετεί κανείς για να μην πληγωθεί ο ίδιος» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (8)]. Στο παρελθόν, ενέκρινα το ρητό: «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους». Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αυτό το ρητό με δίδαξε ότι όταν κάποιος αλληλεπιδρά με άλλους, πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα αισθήματά τους. Δεν πρέπει κανείς να είναι πολύ σκληρός με τους άλλους ή να επισημαίνει τα ελαττώματά τους. Πίστευα ότι οι άνθρωποι που ενεργούσαν έτσι ήταν καλοί άνθρωποι, με λογική και ήθος. Αφού είδα τι εξέθετε ο Θεός, κατάλαβα επιτέλους ότι το ρητό «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» ήταν μια φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και ότι όσοι ζούσαν σύμφωνα με αυτή θα γίνονταν εξαιρετικά ύπουλοι, δόλιοι, εγωιστές και ποταποί. Φαινομενικά, οι άνθρωποι αυτοί φαίνονταν ότι σκέφτονταν τους άλλους, αλλά, στην πραγματικότητα, το κίνητρό τους ήταν να μην προσβάλουν τους ανθρώπους. Ακόμα κι αν κάποιος παρατηρούσε τα προβλήματα κάποιου άλλου, δεν ανέφερε κάτι κι ενεργούσε ως ανθρωπάρεσκος που διαφύλαττε τις σαρκικές του σχέσεις. Στην αλληλεπίδραση με τέτοιους ανθρώπους, παρόλο που φαινομενικά οι σχέσεις τους με άλλους μοιάζουν καλοδιατηρημένες, δεν υπάρχει καθόλου ειλικρίνεια. Δεν βοηθούν τους άλλους, είναι επιφυλακτικοί και χρησιμοποιούν τους γύρω τους. Ζούσα σύμφωνα με τη φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις που είναι γνωστή ως: «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους». Όταν είδα ότι τελευταία η Λι Λε έλεγχε και επέβλεπε σπάνια το έργο της εκκλησίας, θέλησα αρχικά να της το επισημάνω αυτό ή να το αναφέρω στους επικεφαλής. Ωστόσο, σκέφτηκα ότι δεν πρέπει κανείς να επισημαίνει τα ελαττώματα των άλλων, και ότι η ίδια η Λι Λε είχε πει ότι έβρισκε το έργο της κάπως κουραστικό. Οπότε, αν ανέφερα ότι δεν ελέγχει ή ότι δεν επιβλέπει το έργο, δεν θα απαιτούσα, άραγε, υπερβολικά πολλά από εκείνη; Σκέφτηκα ως δικαιολογία ότι όλοι βρισκόμαστε κάποιες φορές σε κακή κατάσταση κι ότι όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας και επέλεξα να παραμείνω σιωπηλή. Όταν άκουσα τη Λι Λε να ανοίγεται και να αναγνωρίζει ότι δεν είχε ελέγξει το έργο, φοβήθηκα ότι αν επισημάνω το πρόβλημά της μετά από όσα είπε θα ήταν σαν να εκθέτω τις πληγές της, κι έτσι είπα μόνο μερικά ανούσια λόγια. Επιφανειακά, έδειχνα ότι σκεφτόμουν τη Λι Λε, αλλά το ποταπό κίνητρό μου ήταν κρυμμένο στο βάθος. Φοβόμουν μην πει ότι απαιτούσα υπερβολικά πολλά από αυτήν ή ότι πήγα και κάρφωσα τα ελαττώματά της. Αν την πρόσβαλλα πάνω σ’ αυτό το θέμα, θα μου κρατούσε κακία και θα μου φερόταν άσχημα στο μέλλον, και δεν θα δουλεύαμε μαζί ήρεμα και ευχάριστα όπως τώρα. Για να διαφυλάξω τη σχέση μας, δεν έκανα επανειλημμένως πράξη την αλήθεια. Επιφανειακά, φαινόταν ότι η Λι Λε και εγώ είχαμε εξαιρετικές σχέσεις και ότι ήμασταν καλές φίλες που δεν είχαν μυστικά μεταξύ τους, αλλά εγώ δεν ήμουν καθόλου ειλικρινής ή στοργική απέναντί της. Σκέφτηκα πως όταν ήμουν σε κακή κατάσταση, η Λι Λε συναναστρεφόταν συχνά μαζί μου και με βοηθούσε, και όταν έβλεπε ότι είχα κάποιο πρόβλημα, μου το επισήμαινε για να μπορέσω να το αναγνωρίσω και να αλλάξω πορεία. Για να μη δημιουργήσω, όμως, μία εχθρό, παρακολουθούσα άκαρδα τη Λι Λε να ζει μέσα στη διεφθαρμένη της διάθεση και δεν της έδινα καμία σημασία με το πρόσχημα ότι τη σκέφτομαι. Η Λι Λε δεν μπορούσε να αναγνωρίσει το πρόβλημά της και δεν ήταν σε θέση να αντιστρέψει άμεσα την πορεία της κατάστασής της. Υπέστη απώλειες στη ζωή-είσοδό της και επηρεάστηκε το έργο της εκκλησίας. Ήμουν πραγματικά πολύ εγωίστρια και ποταπή! Σε καμία περίπτωση δεν τη σκεφτόμουν. Ήταν ξεκάθαρο ότι την έβλεπα να πέφτει στον λάκκο και δεν έκανα τίποτα για να την τραβήξω έξω. Δεν ήμουν ένας ανθρωπάρεσκος και κακόψυχος άνθρωπος; Έκανα αυτοκριτική κι επιτέλους μπόρεσα να διακρίνω τη σατανική φιλοσοφία «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους». Ο Σατανάς χρησιμοποιούσε αυτές τις φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις για να διαφθείρει τον άνθρωπο και να μας κάνει να γίνουμε επιφυλακτικοί και να χρησιμοποιούμε ο ένας τον άλλον. Μας κάνει να γινόμαστε όλο και πιο εγωιστές, πιο ψυχροί, χωρίς ανθρώπινη φύση. Αν συνέχιζα να ζω σύμφωνα με αυτόν τον ηθικό κώδικα, θα γινόμουν όλο και πιο δόλια.

Αργότερα, είδα ένα άλλο χωρίο από τα λόγια του Θεού, και κατάλαβα τι σημαίνει να επισημαίνεις τα ελαττώματα των ανθρώπων και να τους βοηθάς. Ο Θεός λέει: «Είναι καλή ή κακή η λέξη “εκθέτω” που αναφέρεται στο ρητό “αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους”; Μήπως η συγκεκριμένη λέξη αναφέρεται κατά μία έννοια στην αποκάλυψη και την έκθεση των ανθρώπων μέσα από τα λόγια του Θεού; (Όχι.) Όπως κατανοώ τη λέξη “εκθέτω” στα πλαίσια της ανθρώπινης γλώσσας, δεν σημαίνει αυτό. Στην ουσία της, πρόκειται για μια σχετικά κακόβουλη μορφή έκθεσης· σημαίνει ν’ αποκαλύπτετε τα προβλήματα και τις ελλείψεις των ανθρώπων ή ορισμένα πράγματα και συμπεριφορές που δεν γνωρίζουν οι άλλοι ή κάποιες ραδιουργίες, ιδέες ή απόψεις που δρουν παρασκηνιακά. Αυτή τη σημασία έχει η λέξη “εκθέτω” στο ρητό “αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους”. Αν δύο άνθρωποι τα πάνε καλά μεταξύ τους, εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον και δεν έχουν κάτι να τους χωρίζει, ενώ ελπίζουν ότι μπορούν να ωφελήσουν και να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον, το καλύτερο σε αυτήν την περίπτωση θα ήταν να καθίσουν μαζί και να αναλύσουν ο ένας τα προβλήματα του άλλου ανοιχτά και με ειλικρίνεια. Κάτι τέτοιο είναι σωστό και σ’ αυτήν την περίπτωση δεν εκτίθενται τα ελαττώματα των άλλων» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (8)]. Τα λόγια του Θεού αντέστρεψαν την εσφαλμένη άποψή μου γι’ αυτά τα πράγματα. Το σημείο που λέει «εκθέτεις τα ελαττώματά τους» από το ρητό «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» είναι μια κακόβουλη έκθεση των προβλημάτων και των ελλείψεων των άλλων ανθρώπων. Το κίνητρο δεν είναι να βοηθήσει κανείς τους ανθρώπους, αντίθετα, κρύβει κάποιες ύπουλες προθέσεις. Το κάνει κανείς για να πετύχει τους ανομολόγητους στόχους του, και το να ενεργεί με αυτόν τον τρόπο θα σήμαινε μόνο ότι επιτίθεται στους ανθρώπους και τους προκαλεί πόνο. Δεν υπάρχει κάτι εποικοδομητικό ή επωφελές για τους ανθρώπους. Εν τω μεταξύ, η «έκθεση» για την οποία μιλάει ο Θεός είναι κάτι το θετικό. Σημαίνει να παρατηρείς το πρόβλημα κάποιου και να θέλεις ειλικρινά να τον βοηθήσεις, και να τον κάνεις να αναγνωρίσει τη φύση του προβλήματος ώστε να μπορέσει να αλλάξει άμεσα την πορεία του. Το να εκθέτει κανείς ανθρώπους έτσι είναι επωφελές γι’ αυτούς και δεν είναι το ίδιο με το να επισημαίνει τα ελαττώματά τους. Όταν παρατήρησα ότι το πρόβλημα της Λι Λε επηρέαζε ήδη το έργο, έπρεπε να επισημάνω το πρόβλημα ώστε να το αναγνωρίσει και να αλλάξει πορεία. Έτσι, θα μπορούσε να κάνει καλά το καθήκον της. Αν το ανέφερα στους επικεφαλής θα μπορούσαν κι εκείνοι να κατανοήσουν την κατάσταση της Λι Λε και θα τη βοηθούσαν άμεσα να αλλάξει πορεία, για να μην επηρεαστεί το έργο της εκκλησίας. Έτσι θα έκανα πράξη την αλήθεια και θα βοηθούσα τους αδελφούς και τις αδελφές. Ούτε θα είχα επισημάνει τα ελαττώματά της ούτε θα την είχα καρφώσει πίσω από την πλάτη της. Αυτό ήταν κάτι το θετικό. Κάποιος που αποδέχεται την αλήθεια, όταν οι άλλοι του επισημαίνουν και του εκθέτουν τα προβλήματά του, μπορεί να κάνει αυτοκριτική, να τα αναγνωρίσει και να αλλάξει γρήγορα πορεία. Αυτό είναι επωφελές για τη ζωή-είσοδό του και για το έργο της εκκλησίας. Το ίδιο έκανε και η Λι Λε, που, αφού οι επικεφαλής τής επισήμαναν τα προβλήματά της και τη βοήθησαν, μπόρεσε να κάνει αυτοκριτική, προσπάθησε να αποκτήσει αυτογνωσία και άλλαξε άμεσα τη στάση της απέναντι στο καθήκον της. Όταν αντιμετώπιζε προβλήματα με το ευαγγελικό έργο, συζητούσε και αναζητούσε λύσεις μαζί μας, και μετά τη συναναστροφή είχε κάποιο μονοπάτι άσκησης. Είδα ότι το να επισημαίνω και να εκθέτω τα προβλήματα κάποιου δεν σημαίνει ότι είμαι σκληρή απέναντί του. Το να έχει κανείς μεγάλες απαιτήσεις από κάποιον δεν σημαίνει ότι δεν λαμβάνει υπόψη το ανάστημα ή το επίπεδό του, και ότι δεν εξετάζει αν κάνει ό,τι μπορεί για να εκτελέσει καλά το καθήκον του. Αντίθετα, σημαίνει ότι έχει συνεχώς απαιτήσεις μόλις δει ότι παρουσιάζει κανείς αποκλίσεις ή ελλείψεις. Όταν είναι κανείς τόσο λεπτολόγος και βρίσκει λάθη στους άλλους, είναι εύκολο οι άνθρωποι γύρω του να νιώσουν περιορισμένοι και αρνητικοί. Εν τω μεταξύ, ως επικεφαλής και εργάτρια, η επίβλεψη και ο έλεγχος του έργου της εκκλησίας ήταν δουλειά της Λι Λε. Επιπλέον, η Λι Λε είχε και κάποιο επίπεδο. Και παρόλο που δεν ήταν εξοικειωμένη με το έργο του κηρύγματος του ευαγγελίου, εφόσον μελετούσε επιμελώς, θα μπορούσε να κατακτήσει ορισμένες αρχές ή θα μπορούσε να συνεργαστεί σε μια ομάδα με αδελφούς και αδελφές για να επιλύσει κάποια προβλήματα. Ζούσε στη διεφθαρμένη της διάθεση και δεν έκανε πραγματικό έργο, οπότε με το να επισημάνω και να αναφέρω το πρόβλημά της θα είχα επιβλέψει κανονικά το έργο όπως πρέπει να κάνει κάθε επικεφαλής και κάθε εργάτης. Αντίθετα, εγώ πίστευα παράλογα ότι θα ήμουν πολύ σκληρή απέναντί της. Αυτού του είδους η άποψη ήταν πραγματικά πολύ παράλογη!

Μια μέρα, διάβασα δύο χωρία από τα λόγια του Θεού και κατανόησα κάπως τη βασική αιτία για την οποία δεν έκανα πράξη την αλήθεια. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι περισσότεροι άνθρωποι επιθυμούν να επιδιώξουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά τις περισσότερες φορές έχουν απλώς την αποφασιστικότητα και την επιθυμία να το πράξουν· η αλήθεια δεν έχει γίνει η ζωή τους. Ως εκ τούτου, όταν συναντούν κακές δυνάμεις ή αντιμετωπίζουν πονηρούς και κακούς ανθρώπους που διαπράττουν κακές πράξεις, ή ψευδείς επικεφαλής και αντίχριστους που ενεργούν με τρόπο που παραβιάζει τις αρχές —διαταράσσοντας έτσι το έργο της εκκλησίας και βλάπτοντας τους εκλεκτούς του Θεού— χάνουν το θάρρος να ορθώσουν το ανάστημά τους και να εκφέρουν τη γνώμη τους. Τι σημαίνει όταν δεν έχεις θάρρος; Σημαίνει ότι είσαι δειλός ή ότι έχεις έλλειψη ευφράδειας; Ή μήπως σημαίνει ότι δεν έχεις βαθιά κατανόηση και, συνεπώς, δεν έχεις την αυτοπεποίθηση να εκφέρεις τη γνώμη σου; Τίποτε από αυτά: είναι κυρίως συνέπεια του περιορισμού από τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Μία από τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτεις είναι η δόλια διάθεση: όταν σου συμβαίνει κάτι, το πρώτο που σκέφτεσαι είναι τα δικά σου συμφέροντα, το πρώτο που εξετάζεις είναι οι συνέπειες, κατά πόσο θα είναι ωφέλιμο για σένα. Αυτή είναι μια δόλια διάθεση, έτσι δεν είναι; Μια άλλη είναι η εγωιστική και ευτελής διάθεση. Σκέφτεσαι: “Τι σχέση έχει μ’ εμένα εάν ζημιωθούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Δεν είμαι επικεφαλής, οπότε γιατί να με νοιάζει; Δεν έχει σχέση με εμένα. Δεν είναι δική μου ευθύνη”. Αυτές τις σκέψεις, αυτά τα λόγια, δεν τα σκέφτεσαι συνειδητά, τα παράγει όμως το υποσυνείδητό σου —το οποίο είναι η διεφθαρμένη διάθεση που αποκαλύπτεται όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). «Μόλις η αλήθεια γίνει ζωή μέσα σου, όταν παρατηρείς κάποιον που είναι βλάσφημος προς τον Θεό, χωρίς φόβο Θεού και επιπόλαιος κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του, ή που διαταράσσει και αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, θα ανταποκρίνεσαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και θα είσαι σε θέση να τον αναγνωρίζεις και να τον εκθέτεις όπως χρειάζεται. Αν η αλήθεια δεν έχει γίνει η ζωή σου και εξακολουθείς να ζεις μέσα στη σατανική σου διάθεση, τότε, όταν ανακαλύπτεις κακούς ανθρώπους και διαβόλους που προκαλούν διαταράξεις και αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας, θα κάνεις τα στραβά μάτια και θα κλείσεις τ’ αυτιά σου· θα τους αγνοήσεις, χωρίς να σε κατηγορεί η συνείδησή σου. Θα σκεφτείς ακόμα και ότι οποιοσδήποτε προκαλεί αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας δεν έχει καμία σχέση μ’ εσένα. Ανεξάρτητα από το πόσο υποφέρουν το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν νοιάζεσαι, ούτε παρεμβαίνεις, ούτε αισθάνεσαι ένοχος —γεγονός το οποίο σε καθιστά άνθρωπο που δεν έχει συνείδηση ή λογική, δύσπιστο, απλό δουλευτή. Τρως ό,τι προέρχεται από τον Θεό, πίνεις ό,τι προέρχεται από τον Θεό και απολαμβάνεις ό,τι προέρχεται από τον Θεό, όμως και πάλι νιώθεις ότι η όποια βλάβη στα συμφέροντα του οίκου του Θεού δεν σχετίζεται μ’ εσένα —γεγονός το οποίο σε καθιστά προδότη που δαγκώνει το χέρι που τον ταΐζει. Εάν δεν προστατεύεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, μήπως δεν είσαι καν άνθρωπος; Πρόκειται για δαίμονα που έχει παρεισφρήσει στην εκκλησία. Υποκρίνεσαι πίστη στον Θεό, προσποιείσαι ότι είσαι εκλεκτός και θέλεις να ζεις παρασιτικά στον οίκο Του. Δεν ζεις τη ζωή ενός ανθρώπινου όντος, μοιάζεις περισσότερο με κτήνος παρά με άνθρωπο και ανήκεις ξεκάθαρα στους δύσπιστους» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια του Θεού φανέρωσαν την πραγματική μου κατάσταση. Είδα ότι δεν είχα κατανοήσει την αλήθεια, ότι ζούσα με μια δόλια και εγωιστική σατανική διάθεση. Όταν αντιμετώπιζα κάποιο πρόβλημα, σκεφτόμουν μόνο τα δικά μου συμφέροντα και δεν φρόντιζα να διασφαλίσω το έργο της εκκλησίας. Είδα ξεκάθαρα ότι η Λι Λε δεν είχε αίσθηση του φορτίου όταν έκανε το καθήκον της, ότι σπάνια έλεγχε και επέβλεπε το έργο, και ότι είχε ήδη επηρεάσει την κανονική πρόοδο του έργου της εκκλησίας. Αν ήμουν κάποια που είχε ανθρώπινη φύση και συνείδηση, θα το επεσήμανα αυτό άμεσα στη Λι Λε και θα το ανέφερα στους ανώτερους επικεφαλής. Εγώ, όμως, για να διαφυλάξω τη σχέση μου μαζί της, τις λίγες φορές που οι λέξεις αυτές έφτασαν στην άκρη των χειλιών μου, σκέφτηκα ως δικαιολογία ότι οι επικεφαλής συναντούσαν συχνά τη Λι Λε, οπότε θα καταλάβαιναν την κατάστασή της ακόμα κι αν εγώ δεν έλεγα τίποτα. Έτσι επέλεξα να σιωπήσω. Όταν θέλησα να μιλήσω στους ανώτερους επικεφαλής για το πρόβλημα της Λι Λε, φοβήθηκα μην την προσβάλω και βρήκα άλλη μια ευφάνταστη δικαιολογία. Είπα: «Όλοι βρίσκονται κατά καιρούς σε κακή κατάσταση, και κανείς δεν πρέπει να έχει υπερβολικές απαιτήσεις από τους άλλους». Έβγαζα απ’ το μυαλό μου πράγματα για να μην κάνω πράξη την αλήθεια. Ήμουν πραγματικά δόλια και πανούργα! Απολάμβανα την παροχή και την ποίμανση τόσο πολλών λόγων του Θεού· αν είχα ακόμα λίγη ανθρώπινη φύση και συνείδηση, όταν είδα το έργο της εκκλησίας να υφίσταται απώλειες, όφειλα να ορθώσω ανάστημα και να κάνω ό,τι μπορώ για να το διαφυλάξω. Αν είχα αναφέρει στη Λι Λε άμεσα το πρόβλημά της, θα μπορούσε να αναγνωρίσει και να αναστρέψει την πορεία της λίγο νωρίτερα και το έργο δεν θα καθυστερούσε τόσο πολύ. Εγώ, όμως, ήμουν εγωίστρια και ποταπή και δεν έκανα πράξη την αλήθεια κι αυτές ήταν οι συνέπειες. Επιπλέον, πριν πίστευα ότι το να επισημάνω το πρόβλημα της Λι Λε ήταν θέμα που έπρεπε να χειριστούν οι ανώτεροι επικεφαλής. Αυτή η άποψή μου ήταν επίσης λάθος. Η διαφύλαξη του έργου της εκκλησίας είναι ευθύνη όλων όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού. Ως μέλος του οίκου του Θεού, είμαι υπεύθυνη για την επίβλεψη του έργου των επικεφαλής και των εργατών. Όταν βλέπω επικεφαλής ή εργάτες να κάνουν κάτι ενάντια στις αρχές ή κάτι που δεν είναι επωφελές για το έργο της εκκλησίας, πρέπει να το επισημαίνω και να εκπληρώνω την ευθύνη μου. Όταν το αναγνώρισα αυτό, δεν ήθελα να ζω πια σύμφωνα με τη διεφθαρμένη μου διάθεση, και προσευχήθηκα στον Θεό, και Του ζήτησα να με καθοδηγήσει ώστε να βρω ένα μονοπάτι άσκησης.

Διάβασα τα λόγια του Θεού που έλεγαν: «Αν κάνεις κάτι σύμφωνα με τις αρχές, τότε ακόμα κι αν προσβάλεις τους ανθρώπους ή τους κάνεις να σε κατηγορήσουν πίσω από την πλάτη σου, αυτό δεν θα έχει μεγάλες συνέπειες· αν, όμως, κάνεις κάτι που δεν συμφωνεί με τις αρχές, τότε, ακόμα κι αν κερδίσεις την έγκριση και την υποστήριξη των πάντων και τα πας καλά με όλους, αλλά και πάλι δεν μπορείς να δικαιολογηθείς γι’ αυτό ενώπιον του Θεού, τότε έχεις υποστεί απώλεια. Αν έχεις σχέσεις με την πλειοψηφία, αν τους έχεις κάνει χαρούμενους και ικανοποιημένους και κερδίζεις τον έπαινό τους, αλλά προσβάλλεις τον Θεό, τον Δημιουργό, τότε είσαι μέγιστος βλάκας. Ό,τι κι αν κάνεις, λοιπόν, πρέπει να καταλαβαίνεις ξεκάθαρα αν αυτό συνάδει με τις αρχές, αν ευχαριστεί τον Θεό, τι στάση τηρεί ο Θεός απέναντι σ’ αυτό, τι στάση πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι, ποιες αρχές πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι, τι οδηγίες έχει δώσει ο Θεός και πώς πρέπει να το κάνεις. Πρέπει πρώτα να τα ξεκαθαρίσεις όλα αυτά» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (24)]. «Εάν έχεις την πρόθεση και την οπτική ενός ανθρωπάρεσκου, τότε, σε όλα τα θέματα, δεν θα κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε θα τηρείς τις αρχές, και πάντα θα αποτυγχάνεις και θα οδηγείσαι σε πτώση. Εάν δεν αφυπνιστείς και δεν αναζητήσεις ποτέ την αλήθεια, τότε είσαι δύσπιστος και δεν θα κερδίσεις ποτέ την αλήθεια και ζωή. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις; Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοια πράγματα, πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό και να Τον επικαλείσαι, να εκλιπαρείς για τη σωτηρία Του και να Του ζητάς να σου δώσει πίστη και δύναμη, καθώς και τη δυνατότητα να τηρείς τις αρχές, να κάνεις αυτό που πρέπει, να χειριστείς τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές, να μείνεις σταθερός στη θέση που οφείλεις να διατηρείς, να προστατεύσεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να εμποδίσεις να ζημιωθεί το έργο του οίκου του Θεού. Αν είσαι σε θέση να επαναστατήσεις ενάντια στα συμφέροντά σου, την υπερηφάνεια σου και την άποψη του ανθρωπάρεσκου που έχεις, και κάνεις αυτό που πρέπει ειλικρινά και με όλη σου την καρδιά, τότε θα έχεις νικήσει τον Σατανά και θα έχεις αποκτήσει τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν ένα μονοπάτι άσκησης. Μπροστά σε κάποιο πρόβλημα, πρέπει να αναζητώ πώς να ενεργήσω σύμφωνα με τις αρχές. Δεν μπορούσα να μην κάνω πράξη την αλήθεια ή να μην εκθέσω τα προβλήματα κάποιου από φόβο μήπως τον προσβάλω. Αν το έκανα αυτό, μπορεί να διατηρούσα μια καλή σχέση μαζί του, αλλά θα είχα παραβιάσει τις αλήθεια-αρχές και θα είχα προκαλέσει απώλειες στα συμφέροντα του οίκου του Θεού κι αυτό ήταν προσβολή προς τον Θεό. Ο Θεός αγαπά τους αγνούς και ειλικρινείς ανθρώπους οι οποίοι, βλέποντας ότι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού υφίστανται απώλειες, είναι σε θέση να διαφυλάξουν το έργο της εκκλησίας χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τα δικά τους συμφέροντα. Όταν το αναγνώρισα αυτό, αποφάσισα κρυφά πως όταν παρατηρούσα στο μέλλον κάτι που ζημίωνε τα συμφέροντα της εκκλησίας, δεν θα δείλιαζα πια για να προστατεύσω τον εαυτό μου. Ακόμα κι αν ο άλλος δεν αποδεχόταν αυτό που θα του επισήμανα, μου κρατούσε μούτρα ή γινόταν προκατειλημμένος απέναντί μου, εγώ δεν θα έπρεπε να νιώσω περιορισμένη. Το κίνητρό μου θα ήταν να βοηθήσω τους άλλους και να διαφυλάξω τα συμφέροντα της εκκλησίας. Αυτό ήταν κάτι το θετικό και δεν θα έπρεπε να με περιορίζει η διεφθαρμένη μου διάθεση. Όταν λαμβάνουμε συνέχεια υπόψη τα δικά μας συμφέροντα, δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τη διεφθαρμένη διάθεσή μας· έτσι, πρέπει να προσευχόμαστε και να βασιζόμαστε στον Θεό, και να Του ζητάμε να μας δώσει περισσότερη πίστη και δύναμη, ώστε να μπορέσουμε να αφήσουμε πίσω τα προσωπικά μας συμφέροντα, να είμαστε ειλικρινείς άνθρωποι και να εκπληρώσουμε την ευθύνη μας. Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα σωθούμε.

Αργότερα, έκανα συνειδητά πράξη το να είμαι ειλικρινής. Υπήρξε μια χρονική περίοδος κατά την οποία η Σεν Τσινγκ, μια αδελφή με την οποία συνεργαζόμουν, έλεγχε σπάνια το έργο του ποτίσματος. Υπήρχε ένας ποτιστής ο οποίος, για προσωπικούς λόγους, δεν είχε ποτίσει τους νέους πιστούς για δύο βδομάδες κι η Σεν Τσινγκ δεν το ήξερε. Νόμιζα ότι η Σεν Τσινγκ επέβλεπε το έργο του ποτίσματος και ότι έπρεπε να κατανοεί την τρέχουσα κατάσταση του έργου των ποτιστών και να επιλύει αμέσως τυχόν προβλήματα στο έργο του ποτίσματος. Έπρεπε να μιλήσω στη Σεν Τσινγκ για τα προβλήματά της ώστε να τα αναγνωρίσει και να αντιστρέψει την πορεία της όσο το δυνατόν γρηγορότερα, για να μην καθυστερήσει το πότισμα των νέων πιστών. Τότε, όμως, σκέφτηκα ότι αν της επισήμαινα όλα της τα προβλήματα, ίσως και να μην μπορούσε να τα αποδεχτεί. Έκανε συνήθως κάποιο έργο, κι ίσως μόνο εκείνη την περίοδο να μην έκανε εγκαίρως ελέγχους. Μπορεί στη συνέχεια να άλλαζε την πορεία της. Συνειδητοποίησα ότι για άλλη μια φορά, ήθελα να διαφυλάξω τις σχέσεις μου με τους άλλους. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού που είχα διαβάσει στο παρελθόν: «Αν είσαι σε θέση να επαναστατήσεις ενάντια στα συμφέροντά σου, την υπερηφάνεια σου και την άποψη του ανθρωπάρεσκου που έχεις, και κάνεις αυτό που πρέπει ειλικρινά και με όλη σου την καρδιά, τότε θα έχεις νικήσει τον Σατανά και θα έχεις αποκτήσει τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Ο Θεός αγαπά τους ειλικρινείς ανθρώπους. Τώρα που είχα παρατηρήσει το πρόβλημα της Σεν Τσινγκ, όφειλα να της το αναφέρω. Έτσι θα διαφύλαττα το έργο της εκκλησίας και δεν υπήρχε τίποτα το κακόβουλο σ’ αυτό. Ακόμα κι αν δεν το αποδεχόταν και μου κρατούσε μούτρα, εγώ θα είχα εκπληρώσει την ευθύνη μου και δεν θα μετάνιωνα. Προσευχήθηκα στον Θεό και Του ζήτησα να μου δώσει περισσότερη δύναμη για να κάνω πράξη την αλήθεια. Αφού προσευχήθηκα, επισήμανα όλα τα προβλήματα που είχα παρατηρήσει στη Σεν Τσινγκ, και στην αρχή δεν τα αποδέχτηκε. Προσπάθησε να δικαιολογηθεί και να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Της επεσήμανα, λοιπόν, όλες τις πράξεις της που εκδήλωναν ότι δεν είχε κάνει πραγματικό έργο με βάση τα λόγια του Θεού και συναναστράφηκα μαζί της σχετικά με το μονοπάτι του ελέγχου του έργου. Την επόμενη μέρα, η Σεν Τσινγκ ανοίχτηκε και είπε ότι όταν επισήμανα το πρόβλημά της, συνειδητοποίησε τελικά ότι εκτελούσε επιπόλαια το καθήκον της και ήταν πρόθυμη να αντιστρέψει την πορεία της. Στη συνέχεια, ήταν αρκετά δραστήρια όταν έκανε το καθήκον της, και άρχισε να ελέγχει λεπτομερώς το έργο των ποτιστών. Όταν είδα ότι η Σεν Τσινγκ μπόρεσε να αντιστρέψει την πορεία της, χάρηκα πολύ. Είχα κάνει επιτέλους πράξη την αλήθεια. Στο εξής, είμαι πρόθυμη να βασιστώ στον Θεό και να ασκηθώ για να γίνω ένα αληθινά καλό άτομο.