Μια μέρα, έλαβα μια επιστολή αναφοράς, στην οποία αδελφοί και αδελφές ισχυρίζονταν ότι μια επικεφαλής της εκκλησίας ονόματι αδελφή Τσεν Μο αδυνατούσε να φέρει φορτίο στο καθήκον της, ήταν ανίκανη να επιλύσει τα ζητήματα των ανθρώπων, δεν έκανε πρακτικό έργο και ήταν ψευδής επικεφαλής. Αφού διάβασα την επιστολή, έσπευσα να κανονίσω μια συνάντηση με τους αδελφούς και τις αδελφές αυτής της εκκλησίας για να κατανοήσω καλύτερα την αξιολόγησή τους για την Τσεν Μο. Αλλά η πραγματικότητα της κατάστασης δεν ταυτιζόταν με το περιεχόμενο της επιστολής. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές της εν λόγω εκκλησίας είπαν ότι η Τσεν Μο αναλάμβανε τις ευθύνες της κάνοντας το καθήκον της, εκτελούσε ενεργά όλα τα έργα της εκκλησίας, ήταν σε θέση να επιλύει άμεσα τα ζητήματα των ανθρώπων και θα μπορούσε να πει κανείς ότι έκανε πρακτικό έργο. Σκέφτηκα μέσα μου: «Η επιστολή αναφοράς διαστρεβλώνει την κατάσταση σ’ αυτήν την εκκλησία. Τι συμβαίνει εδώ;»

Αργότερα, όταν διερεύνησα περαιτέρω το θέμα, έμαθα ότι η επιστολή αναφοράς είχε γραφτεί από δύο μέλη της εκκλησίας που ονομάζονταν Ζάο Χούι και Λιου Γινγκ. Ο λόγος για τον οποίο έγραψαν την αναφορά ήταν ότι μια φορά είχαν δει έναν διάκονο ποτίσματος να φτάνει αργοπορημένος για το πότισμα των νεοφώτιστων, και όταν το ανέφεραν αυτό στην Τσεν Μο, εκείνη δεν επέπληξε τον διάκονο —αφού είχε μάθει ότι εκείνος είχε αργήσει λόγω της ενασχόλησής του με άλλα έργα εκείνη τη στιγμή, αλλά δεν είχε αργήσει ποτέ ξανά. Οι Ζάο και Λιου δεν εξέτασαν τις περιστάσεις και απλώς άρπαξαν την ευκαιρία για να καταγγείλουν την Τσεν Μο για μη επίλυση ζητημάτων, προστασία άλλων μελών της ιεραρχίας και αποτυχία να κάνει πρακτικό έργο. Όταν άλλοι διάκονοι προσπάθησαν να συναναστραφούν με τον Ζάο και τον Λιου, εκείνοι κατηγόρησαν τους διακόνους ότι προστατεύουν την Τσεν Μο. Έπειτα απ’ αυτό, ο Ζάο και ο Λιου δεν άφησαν το θέμα να περάσει έτσι. Επέκριναν συχνά την Τσεν Μο και άλλους διακόνους στις συναθροίσεις, λέγοντας ότι απλώς προστάτευαν ο ένας τον άλλον, ότι δεν έκαναν πρακτικό έργο και ότι ήταν ψευδείς επικεφαλής και εργάτες. Αυτή η αναστάτωση επηρέασε σοβαρά την εκκλησιαστική ζωή και η ίδια η Τσεν Μο βυθίστηκε στην αρνητικότητα, γεγονός που εμπόδισε περαιτέρω το έργο της εκκλησίας. Όταν άκουσα για τη συμπεριφορά του Ζάο και του Λιου, θυμήθηκα πως, όταν πριν από μερικά χρόνια ήμουν επικεφαλής σ’ αυτήν την εκκλησία, οι δύο τους είχαν συνεργαστεί για να επιτεθούν σε επικεφαλής και εργάτες, και μάλιστα αποκάλεσαν «άδικη» την αποπομπή ενός αντίχριστου. Εκείνη την εποχή, όταν προσπάθησα να τους στηρίξω και να συναναστραφώ μαζί τους, δεν με άκουσαν και μάλιστα ανέτρεψαν αυτά που τους έλεγα, και άρχισαν να με επικρίνουν και να μου επιτίθενται. Ο τρόπος με τον οποίο ανακάτευαν τα πράγματα προκαλούσε μεγάλη διατάραξη στην εκκλησιαστική ζωή. Τότε, μόλις είχα γίνει επικεφαλής. Ήταν η πρώτη φορά που χειριζόμουν μια τέτοια κατάσταση και ήμουν ακόμη σχετικά νέα στην πίστη, οπότε ένιωθα αρκετά περιορισμένη και δεν τολμούσα να τους εκθέσω ή να τους επιβάλω περιορισμούς. Η αναταραχή που προέκυψε συνεχίστηκε για περισσότερο από έξι μήνες. Μόνο όταν ήρθε και πραγματοποίησε συναναστροφή ένας ανώτερος επικεφαλής, εκθέτοντας τη φύση και τις συνέπειες της κακής συμπεριφοράς τους, σταμάτησαν να προκαλούν φασαρίες από φόβο μήπως αποβληθούν. Επειδή σταμάτησαν να διαταράσσουν τη ζωή της εκκλησίας και ισχυρίστηκαν ότι ήταν έτοιμοι να μετανοήσουν, τους επετράπη να παραμείνουν στην εκκλησία υπό εποπτεία. Αλλά όπως αποδείχθηκε, δεν είχαν μετανοήσει και δημιουργούσαν και πάλι προβλήματα, διαταράσσοντας την εκκλησία και πραγματοποιώντας επιθέσεις και επικρίσεις στους επικεφαλής και στους εργάτες. Ο Ζάο και ο Λιου συχνά κατηγορούσαν και καταδίκαζαν τους επικεφαλής και τους εργάτες, δημιουργώντας χάος μέσα στην εκκλησία. Οι αδελφοί και οι αδελφές προσπάθησαν πολλές φορές να τους βοηθήσουν και να συναναστραφούν μαζί τους, αλλά εκείνοι δεν το δέχονταν και παρέμεναν απρόθυμοι να μετανοήσουν. Λαμβάνοντας υπόψη τη συνολική συμπεριφορά τους, ήταν σαφές ότι είχαν τη φύση και ουσία των κακούργων. Συνειδητοποιώντας αυτό, σκέφτηκα: «Αυτήν τη φορά, πρέπει να τους εκθέσω και να τους περιορίσω σε απόλυτο βαθμό. Δεν μπορώ να τους αφήσω να συνεχίσουν να πράττουν το κακό και να διαταράσσουν την εκκλησία». Αλλά στη συνέχεια σκέφτηκα επίσης: «Τους αρέσει να κατηγορούν τους επικεφαλής και να δημιουργούν προβλήματα. Τι θα γίνει αν με πιάσουν να λέω το λάθος πράγμα ή να κάνω κάποιο λάθος;» Σκέφτηκα ότι στο παρελθόν, όταν εξέταζα την υπόθεση ενός αντίχριστου, ο αντίχριστος με κατήγγειλε δύο φορές. Τι θα σκέφτονταν οι αδελφοί και οι αδελφές για μένα αν με ανέφεραν και διαστρέβλωναν τα γεγονότα της κατάστασης ο Ζάο και ο Λιου; Θα υποψιάζονταν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά μαζί μου ή ότι ήμουν ψευδής επικεφαλής, δεδομένου ότι είχαν γίνει επανειλημμένα αναφορές προς το πρόσωπό μου; Κι αν με απέλυαν εξαιτίας αυτού; Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο φοβόμουν και δεν έβρισκα το κουράγιο να τους αντιμετωπίσω. Έτυχε να έχω πολλή δουλειά εκείνη την περίοδο, οπότε ανέβαλλα διαρκώς την εξέταση της επιστολής αναφοράς.

Περίπου δέκα μέρες αργότερα, οι ανώτεροι επικεφαλής μού έγραψαν για να με ρωτήσουν σχετικά με την πρόοδό μου με την επιστολή αναφοράς. Όταν τους είπα ότι δεν είχα ακόμη συναναστραφεί με τον Ζάο Χούι και τον Λιου Γινγκ, οι επικεφαλής με παρότρυναν να χειριστώ το θέμα όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Συνειδητοποίησα ότι θα ήταν απίστευτα ανεύθυνο εκ μέρους μου αν δεν έλυνα την κατάσταση αμέσως, οπότε αποφάσισα να γράψω στον Ζάο και στον Λιου για να κανονίσω μια ώρα να τους συναντήσω και να εκθέσω την κακή τους συμπεριφορά. Προς έκπληξή μου, την επόμενη κιόλας μέρα έλαβα άλλη μια επιστολή από εκείνους, στην οποία ανέφεραν την Τσεν Μο για αποτυχία να κάνει πρακτικό έργο και για μη επίλυση πρακτικών ζητημάτων. Η επιστολή διαστρέβλωνε τα γεγονότα και δημιουργούσε μεγάλο θέμα από το τίποτα. Βλέποντας πόσο μοχθηροί ήταν και πως ανέφεραν και ενοχοποιούσαν την Τσεν Μο με τόσο ασυμβίβαστη στάση, φοβήθηκα λίγο και σκέφτηκα: «Τι θα κάνω αν συνεργαστούν για να μου επιτεθούν όταν τους εκθέσω κατά πρόσωπο; Τι θα συμβεί αν επικρίνουν το έργο μου ή υποβάλουν καμιά επιστολή αναφοράς που παραποιεί εντελώς τα γεγονότα;» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο φοβόμουν. Νιώθοντας αβοήθητη, προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, απέναντι στους κακούργους που διαταράσσουν τη ζωή της εκκλησίας, ξέρω ότι πρέπει να πάρω θέση και να τους εκθέσω για να προστατεύσω το έργο της εκκλησίας, αλλά νιώθω άτολμη και φοβισμένη. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με να κάνω πράξη την αλήθεια και να μην περιορίζομαι από αυτούς τους κακοποιούς». Στη συνέχεια, είδα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού που λέει: «Οι αντίχριστοι έχουν ιδιαίτερα φαύλες διαθέσεις. Αν προσπαθήσεις να τους κλαδέψεις ή να τους εκθέσεις, θα σε μισήσουν και θα μπήξουν τα δόντια τους μέσα σου σαν να είναι δηλητηριώδη φίδια. Όσο κι αν προσπαθήσεις, δεν θα μπορέσεις να τους ξεφύγεις ή να τους ξεφορτωθείς. Φοβάστε όταν έρχεστε αντιμέτωποι με τέτοιους αντίχριστους; Κάποιοι άνθρωποι όντως φοβούνται και λένε: “Δεν τολμάω να τους κλαδέψω. Είναι πολύ άγριοι, σαν δηλητηριώδη φίδια, κι αν με τυλίξουν, είμαι τελειωμένος”. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι με πολύ μικρό ανάστημα, δεν κάνουν για τίποτα, δεν είναι οι καλοί στρατιώτες του Χριστού και δεν μπορούν να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό. Τι θα πρέπει να κάνετε, λοιπόν, όταν έρχεστε αντιμέτωποι με τέτοιους αντίχριστους; Αν σε απειλήσουν ή προσπαθήσουν να σε σκοτώσουν, θα φοβηθείς; […] Οι άνθρωποι φοβούνται διαρκώς μήπως οι αντίχριστοι βρουν κάποιον μοχλό πίεσης για να προβούν σε αντίποινα εναντίον τους. Τον Θεό, όμως, δεν φοβάσαι μην Τον προσβάλεις και Τον κάνεις να σε αποστραφεί και να σε απορρίψει; Αν φοβάσαι μήπως ένας αντίχριστος βρει κάποιον μοχλό πίεσης για να προβεί σε αντίποινα εναντίον σου, τότε γιατί δεν συγκεντρώνεις αποδείξεις των κακών πράξεών του για να τον αναφέρεις και να τον εκθέσεις; Αν το κάνεις αυτό, θα κερδίσεις την έγκριση και την υποστήριξη του εκλεκτού λαού του Θεού και, το κυριότερο, ο Θεός θα θυμάται τις καλές πράξεις και τις δίκαιες ενέργειές σου. Γιατί, λοιπόν, δεν το κάνεις αυτό; Ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει να έχει πάντα στο μυαλό του την ανάθεση από τον Θεό. Η εκκαθάριση κακών ανθρώπων και αντίχριστων αποτελεί την πιο κρίσιμη μάχη στον αγώνα κατά του Σατανά. Αν κερδηθεί αυτή η μάχη, τότε θα γίνει μια μαρτυρία νικητή. Ο αγώνας εναντίον σατανάδων και διαβόλων αποτελεί μια βιωματική μαρτυρία που θα πρέπει να έχει ο εκλεκτός λαός του Θεού. Πρόκειται για μια αλήθεια-πραγματικότητα την οποία πρέπει να διαθέτουν οι νικητές. Ο Θεός έχει χαρίσει τόση αλήθεια στους ανθρώπους, σε έχει καθοδηγήσει για τόσο καιρό και σου έχει προσφέρει τόσο πολλά, έτσι ώστε να καταθέσεις μαρτυρία και να διαφυλάξεις το έργο της εκκλησίας. Όπως αποδεικνύεται, μόλις οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι κάνουν κακές πράξεις και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, εσύ δειλιάζεις, υποχωρείς, το βάζεις στα πόδια· είσαι άχρηστος. Δεν μπορείς να νικήσεις τους σατανάδες, δεν έχεις δώσει μαρτυρία και ο Θεός σε απεχθάνεται. Σ’ αυτήν την κρίσιμη στιγμή, πρέπει να ορθώσεις το ανάστημά σου και να κηρύξεις πόλεμο στους σατανάδες, να εκθέσεις τις κακές πράξεις των αντίχριστων, να τους καταδικάσεις και να τους καταραστείς, να τους κάνεις να μην έχουν πού να κρυφτούν και να τους εκκαθαρίσεις από την εκκλησία. Μόνο τότε μπορεί να θεωρηθεί πως νίκησες τους σατανάδες και έβαλες τέλος στη μοίρα τους. Είσαι ένας από τους εκλεκτούς του Θεού, ένας ακόλουθος του Θεού. Δεν γίνεται να φοβάσαι τις προκλήσεις· πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς νικητής. Αν φοβάσαι τις προκλήσεις και κάνεις συμβιβασμούς επειδή φοβάσαι μήπως οι κακοί άνθρωποι ή οι αντίχριστοι προβούν σε αντίποινα εναντίον σου, τότε δεν είσαι ακόλουθος του Θεού και δεν ανήκεις στον εκλεκτό λαό του Θεού. Είσαι άχρηστος, κατώτερος κι απ’ τους παρόχους υπηρεσιών» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος όγδοο)]. Τα λόγια του Θεού έπεσαν διάνα —δεν ήμουν ακριβώς σαν τους άχρηστους άθλιους για τους οποίους μίλησε ο Θεός; Δεδομένου ότι υπήρχαν κακούργοι στην εκκλησία που διατάρασσαν την εκκλησιαστική ζωή, ήταν καθήκον μου ως επικεφαλής να πάρω θέση για να τους εκθέσω και να τους περιορίσω, ώστε να διαφυλάξω το έργο της εκκλησίας. Όμως, την κρίσιμη στιγμή δείλιασα και δίστασα. Γνωρίζοντας ότι ο Ζάο και ο Λιου διαστρέβλωναν συχνά τα γεγονότα, μιλούσαν επιλεκτικά για τα ελαττώματα των ανθρώπων και μου είχαν επιτεθεί στο παρελθόν, φοβήθηκα ότι αν τους προσέβαλλα, θα δημιουργούσαν πάλι προβλήματα και θα με εκδικούνταν. Έτσι, για να προστατεύσω τον εαυτό μου, ανέβαλα την αντιμετώπιση του θέματος και τους επέτρεψα να συνεχίσουν να επικρίνουν και να επιτίθενται στους επικεφαλής και τους εργάτες, διαταράσσοντας την εκκλησιαστική ζωή. Πού ήταν η μαρτυρία μου; Δεν προστάτευα τους κακούργους και δεν έβλαπτα τα συμφέροντα της εκκλησίας; Ο Θεός απεχθάνεται μια τέτοια συμπεριφορά! Συνειδητοποιώντας αυτό, αηδίασα με τον εαυτό μου και τον απίστευτο εγωισμό μου. Δεν μπορούσα να συνεχίσω να είμαι μια άχρηστη άθλια, αποφεύγοντας το καθήκον μου και τις συγκρούσεις. Έπρεπε να πάρω θέση και να διαφυλάξω το έργο της εκκλησίας.

Την επόμενη ημέρα, επισκέφθηκα τον Ζάο και τον Λιου. Μόλις με είδαν, άρχισαν να με υποβάλλουν σε ερωτήσεις: «Πάνω σε τι δουλεύεις; Επεξεργάζεσαι υπόθεση ψευδούς επικεφαλής; Ή μήπως σε έστειλαν εδώ οι επικεφαλής και οι εργάτες για να συναναστραφείς μαζί μας;» Όταν τους είπα ότι ήμουν εκεί για να επαληθεύσω το περιεχόμενο της επιστολής αναφοράς, άρχισαν να διαστρεβλώνουν τα γεγονότα για να επιτεθούν στην Τσεν Μο και να την επικρίνουν ξανά, ισχυριζόμενοι ότι συχνά δεν συμμετείχε στις συναθροίσεις της ομάδας, δεν έλυνε τα ζητήματα των αδελφών και δεν φρόντιζε τους νεοφώτιστους. Ακόμα παραπονούνταν για το γεγονός ότι ο διάκονος ποτίσματος δεν ήταν στην ώρα του στη συνάθροιση με τους νεοφώτιστους και έλεγαν ότι η Τσεν Μο δεν έκανε πρακτικό έργο. Τη συκοφαντούσαν ακόμη και με την κατηγορία ότι όταν ανέφεραν κάποιες ανεπάρκειές της, τους είχε καταδικάσει και τους είχε καταπιέσει. Ήταν τόσο αυταρχικοί, που άρχισα και πάλι να διστάζω: «Δεν διαθέτουν ανθρώπινη φύση και ξεκινούν συνεχώς προβλήματα. Οι επικεφαλής και οι διάκονοι συνομίλησαν μαζί τους πολλές φορές για την Τσεν Μο, αλλά εξακολουθούν να μην το αφήνουν να περάσει. Αν τους εκθέσω κατάμουτρα τώρα, μπορεί να θυμώσουν και τότε ποιος ξέρει τι θα κάνουν;» Ένιωσα αρκετά αναστατωμένη, μέχρι και που μετάνιωσα που είχα έρθει να ασχοληθώ με αυτήν την επιστολή αναφοράς. Σκέφτηκα: «Μπορώ απλώς να γράψω μια επιστολή στους ανώτερους επικεφαλής για να τους ενημερώσω για την κατάσταση και να αφήσω αυτούς να το αντιμετωπίσουν. Με αυτόν τον τρόπο, δεν χρειάζεται να έρθω σε αντιπαράθεση με τον Ζάο και τον Λιου, και δεν χρειάζεται να αισθάνομαι τόση αναστάτωση γι’ αυτό». Έτσι, απάντησα με τρόπο επιδερμικό στις ερωτήσεις τους και έφυγα βιαστικά. Στη συνέχεια, έγραψα μια επιστολή προς τους ανώτερους επικεφαλής σχετικά με την επαλήθευση της επιστολής αναφοράς και σχετικά με τη συμπεριφορά του Ζάο και του Λιου. Δύο μέρες αργότερα, οι επικεφαλής απάντησαν: «Μας ενημέρωσες για το τρέχον ζήτημα με τον Ζάο Χούι και τον Λιου Γινγκ, αλλά δεν είπες πώς σκοπεύεις να το αντιμετωπίσεις. Απλώς μας φόρτωσες το θέμα. Ποιες είναι οι σκέψεις σου σχετικά με την κατάσταση;» Μόλις το διάβασα, ένιωσα άσχημα. Είχα ήδη διαπιστώσει ότι ο Ζάο και ο Λιου ήταν στην ουσία τους κακούργοι, δεδομένου ότι συνεχώς κατηγορούσαν, επέκριναν και επιτίθονταν στους άλλους, διατάρασσαν την εκκλησιαστική ζωή και αρνούνταν να μετανοήσουν. Αν τους επιτρεπόταν να παραμείνουν, η διατάραξη του έργου της εκκλησίας θα ήταν ακόμη πιο σοβαρή. Σύμφωνα με τις αρχές, θα έπρεπε να είχαν καθαρθεί αμέσως από την εκκλησία, αλλά εγώ για να προστατέψω τον εαυτό μου, είχα μεταβιβάσει την ευθύνη στην ανώτερη ηγεσία. Πόσο δόλια ήμουν!

Αργότερα, αφού διάβασα τα ακόλουθα δύο αποσπάσματα των λόγων του Θεού, κατανόησα καλύτερα τη φύση και τις συνέπειες των πράξεών μου. Τα λόγια του Θεού λένε: «Πολλές φορές συναναστρεφόμαστε σχετικά με τους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους, τους αναλύουμε και συζητάμε πώς να τους διακρίνει και να τους αναγνωρίζει κανείς, με σκοπό να κάνουμε μια ξεκάθαρη συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια και να αποκτήσουν οι άνθρωποι διάκριση απέναντι στους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους, έτσι ώστε να μπορούν να τους εκθέσουν. Έτσι, οι εκλεκτοί του Θεού θα πάψουν να παραπλανιούνται και να αναστατώνονται από τους αντίχριστους και θα απελευθερωθούν από την επιρροή και τα δεσμά του Σατανά. Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι άνθρωποι εξακολουθούν να διατηρούν στην καρδιά τους φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Δεν κάνουν προσπάθεια να διακρίνουν τους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους και, αντ’ αυτού, παίζουν το ρόλο των ανθρωπάρεσκων. Δεν μάχονται εναντίον των αντίχριστων, δεν θέτουν ξεκάθαρα όρια απέναντί τους και επιλέγουν μια λιγότερο ουσιαστική προσέγγιση, μια μέση οδό, για να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους. Αφήνουν αυτούς τους διαβόλους —αυτούς τους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους— να παραμένουν στον οίκο του Θεού και, φροντίζοντας τους διαβόλους, προσκαλούν τον κίνδυνο. Επιτρέπουν σ’ αυτούς τους διαβόλους να αναστατώνουν ανεξέλεγκτα το έργο της εκκλησίας, όπως και να αναστατώνουν τους αδελφούς και τις αδελφές στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Τι ρόλο παίζουν αυτοί οι άνθρωποι; Μετατρέπονται σε ασπίδα για τους αντίχριστους και σε συνεργούς τους. Μπορεί να μην κάνεις τα ίδια πράγματα με τους αντίχριστους ούτε να διαπράττεις τις ίδιες κακές πράξεις, αλλά έχεις κι εσύ μερίδιο στις κακές πράξεις τους· είσαι καταδικασμένος. Ανέχεσαι τους αντίχριστους και τους δίνεις καταφύγιο, αφήνοντάς τους να προκαλούν χάος γύρω σου, δίχως να αναλαμβάνεις δράση ή να κάνεις το παραμικρό. Δεν έχεις μερίδιο στο κακό που κάνουν οι αντίχριστοι; Γι’ αυτόν τον λόγο κάποιοι ψευδοεπικεφαλής και ανθρωπάρεσκοι γίνονται συνεργοί των αντίχριστων. Όποιος βλέπει τους αντίχριστους να αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, χωρίς, όμως, να τους εκθέτει ή να θέτει σαφή όρια απέναντί τους, γίνεται υπηρέτης και συνεργός τους. Δεν έχει υποταγή και αφοσίωση στον Θεό. Στις κρίσιμες στιγμές του αγώνα ανάμεσα στον Θεό και τον Σατανά, στέκεται στο πλευρό του Σατανά, προστατεύει τους αντίχριστους και προδίδει τον Θεό. Ανθρώπους σαν κι αυτούς ο Θεός τούς απεχθάνεται» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος όγδοο)]. «Σε κάθε εκκλησία υπάρχουν κάποιοι ανθρωπάρεσκοι. Αυτοί οι ανθρωπάρεσκοι δεν διακρίνουν πως οι κακοί άνθρωποι χειραγωγούν και διαταράσσουν τις εκλογές. Ακόμη κι αν έχουν λίγη διάκριση, την αγνοούν. Απέναντι σε κάθε ζήτημα που προκύπτει κατά τις εκλογές της εκκλησίας έχουν την εξής στάση: “Άσε τα πράγματα να κυλήσουν αν δεν σε επηρεάζουν προσωπικά”. Πιστεύουν πως δεν έχει σημασία ποιος θα γίνει επικεφαλής, πως αυτό δεν έχει καμία σχέση μαζί τους. Εφόσον μπορούν να συνεχίσουν ευτυχισμένοι την καθημερινή καθημερινότητά τους, είναι μια χαρά. Τι γνώμη έχετε για τέτοιους ανθρώπους; Είναι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια; (Όχι.) Τι είδους άνθρωποι είναι; Είναι ανθρωπάρεσκοι, ενώ μπορεί, μάλιστα, να τους αποκαλέσει κανείς και δύσπιστους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια· το μόνο που επιζητούν είναι να ζήσουν μια εύκολη ζωή και λαχταρούν τις σαρκικές ανέσεις. Είναι πολύ εγωιστές και επιτήδειοι. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι στην κοινωνία; Όποιο πολιτικό κόμμα κι αν βρίσκεται στην εξουσία και όποιος κι αν βρίσκεται στην αρχηγία, εκείνοι είναι πολύ συμπαθείς, μπορούν να χειρίζονται με μεγάλη επιτυχία τις κοινωνικές τους σχέσεις, ενώ ζουν μια άνετη ζωή. Όποιο πολιτικό κίνημα κι αν εμφανιστεί, δεν παρασύρονται απ’ αυτό. Τι είδους άνθρωποι είναι; Είναι οι πιο δόλιοι και επιτήδειοι άνθρωποι, γνωστοί ως “φίδια κολοβά” και “πονηρές αλεπούδες”. Ζουν σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά και δεν έχουν καθόλου αρχές. Όποιον βρίσκεται στην εξουσία, τον εξυπηρετούν, τον κολακεύουν και του πλέκουν το εγκώμιο. Δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να υπερασπίζονται τους ανωτέρους τους, ενώ δεν τους προσβάλλουν ποτέ. Όσο κακό κι αν κάνουν οι ανώτεροί τους, εκείνοι ούτε εναντιώνονται σ’ αυτό ούτε το υποστηρίζουν, αλλά κρατούν τις σκέψεις τους κρυμμένες βαθιά μέσα τους. Είναι πολύ συμπαθείς, ανεξάρτητα από το ποιος βρίσκεται στην εξουσία. Ο Σατανάς και οι διάβολοι βασιλιάδες συμπαθούν τέτοιους ανθρώπους. Γιατί συμπαθούν τέτοιους ανθρώπους οι διάβολοι βασιλιάδες; Επειδή εκείνοι δεν βλάπτουν τις υποθέσεις των διαβόλων βασιλιάδων και δεν αποτελούν απειλή γι’ αυτούς. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει αρχές, δεν ακολουθεί κάποιο βασικό πρότυπο στη διαγωγή του, και δεν έχει ακεραιότητα και αξιοπρέπεια· ακολουθεί απλώς τις τάσεις της κοινωνίας, υποκλίνεται μπροστά στους διαβόλους βασιλιάδες και προσαρμόζεται στα γούστα τους. Δεν υπάρχουν και στην εκκλησία τέτοιοι άνθρωποι; Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να γίνουν νικητές; Είναι καλοί στρατιώτες του Χριστού; Είναι μάρτυρες του Θεού; Όταν ξεπροβάλλουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας κακοί άνθρωποι και αντίχριστοι, άραγε μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να ορθώσουν το ανάστημά τους, να τους κηρύξουν πόλεμο, να τους εκθέσουν, να τους διακρίνουν, να τους αποκηρύξουν, να βάλουν τέλος στις κακές τους πράξεις και να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό; Σε καμία περίπτωση. Είναι φίδια κολοβά και ο Θεός δεν θα τους οδηγήσει στην τελείωση ούτε θα τους σώσει. Δεν καταθέτουν ποτέ μαρτυρία για τον Θεό ούτε υπερασπίζονται τα συμφέροντα του οίκου Του. Κατά την άποψη του Θεού, δεν είναι άνθρωποι που Τον ακολουθούν ούτε που υποτάσσονται σ’ Αυτόν, αλλά άνθρωποι που προκαλούν μπελάδες στα τυφλά, είναι μέλη της συμμορίας του Σατανά και αυτούς θα αποκλείσει όταν ολοκληρώσει το έργο Του. Ο Θεός δεν εκτιμά τέτοιους αχρείους. Δεν κατέχουν ούτε την αλήθεια ούτε τη ζωή· είναι θηρία και διάβολοι, δεν είναι άξιοι της σωτηρίας του Θεού ούτε τους αξίζει να απολαμβάνουν την αγάπη Του. Ο Θεός, λοιπόν, απορρίπτει και αποκλείει με ευκολία αυτούς τους ανθρώπους, και η εκκλησία θα πρέπει να τους εκκαθαρίσει γρήγορα ως δύσπιστους» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Από τα λόγια του Θεού, έμαθα ότι όταν οι αντίχριστοι και οι κακούργοι διαταράσσουν την εκκλησιαστική ζωή και το έργο της εκκλησίας, ο Θεός κοιτάζει να δει αν οι άνθρωποι επιλέγουν να διαφυλάξουν τα συμφέροντα της εκκλησίας ή τα δικά τους. Αν επιλέξουν να προστατεύσουν τον εαυτό τους και να επιτρέψουν στους κακοποιούς και τους αντίχριστους να διαταράξουν και να διακόψουν το έργο της εκκλησίας, τότε στα μάτια του Θεού είναι ύπουλοι, δόλιοι, εγωιστές και ποταποί. Ο Θεός δεν οδηγεί τέτοιους ανθρώπους στην τελείωση και μάλιστα τους καταδικάζει και τους αποκλείει. Καθώς συλλογιζόμουν τα λόγια του Θεού, ένιωσα βαθιά προβληματισμένη. Ήξερα πολύ καλά ότι ο Ζάο Χούι και ο Λιου Γινγκ διατάρασσαν συνεχώς την εκκλησιαστική ζωή και επιτίθονταν και επέκριναν τους επικεφαλής, με αποτέλεσμα οι επικεφαλής να μη μπορούν να κάνουν σωστά τα καθήκοντά τους και να παρεμποδίζεται το έργο της εκκλησίας. Ωστόσο, ζούσα σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες όπως, «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Μείνε σιωπηλός για αυτοπροστασία και επιδίωξε μόνο να ξεφύγεις από τη μομφή», και «Όσο λιγότερες φασαρίες, τόσο καλύτερα», με αποτέλεσμα να μην παίρνω θέση για να τους εκθέσω και να τους περιορίσω, παρά το γεγονός ότι ήμουν ξεκάθαρα μάρτυρας των παραπτωμάτων και της αναστάτωσής τους. Ανησυχούσα ότι αν τους προσέβαλλα, θα εστίαζαν στα λάθη μου και θα με ανέφεραν, οπότε απέφευγα συνεχώς να τους εκθέσω και απέφευγα το καθήκον μου, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να μεταβιβάσω τα καθήκοντά μου στην ανώτερη ηγεσία. Με αυτόν τον τρόπο, θεώρησα ότι μπορούσα να μην τους προσβάλω και να προστατεύσω τον εαυτό μου —πόσο εγωιστικό και προδοτικό εκ μέρους μου! Ως επικεφαλής, όφειλα να πάρω θέση και να εκθέσω τους κακούργους όταν υπήρχε διατάραξη της εκκλησιαστικής ζωής, ώστε να προστατεύσω τους αδελφούς και τις αδελφές μου, αλλά εγώ δεν εκπλήρωνα το καθήκον μου, πόσο μάλλον δε έδειχνα την αφοσίωσή μου. Συνειδητοποιώντας όλα αυτά, είδα τελικά ότι, αφήνοντας τα δηλητήρια του Σατανά να υπαγορεύουν τον τρόπο που ζούσα, δεν είχα ούτε το ελάχιστο ίχνος ανθρώπινης φύσης και δεν είχα καθόλου λογική ή συνείδηση. Σκέφτηκα αυτό που είπε ο Κύριος Ιησούς: «Όστις δεν είναι μετ’ εμού είναι κατ’ εμού, και όστις δεν συνάγει μετ’ εμού σκορπίζει» (Κατά Ματθαίον 12:30). Στον πόλεμο μεταξύ του Θεού και του Σατανά, όσοι δεν τάσσονται υπέρ του Θεού τάσσονται υπέρ του Σατανά —δεν υπάρχει μέση λύση. Παρ’ όλα αυτά, εγώ είχα προσπαθήσει να το παίξω έξυπνη στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζα τους κακούργους, επιλέγοντας να μεταβιβάσω τη δουλειά στην ανώτερη ηγεσία. Προσπάθησα να κρατήσω αποστάσεις, βάζοντας την αυτοσυντήρηση πάνω από τα θέματα αρχής. Δεν ήταν αυτό ξεκάθαρα συμπόρευση με τον Σατανά στην προδοσία του Θεού; Πίστευα μάλιστα ήταν έξυπνο το να μην εμπλακώ στην αντιμετώπιση των κακοποιών, αλλά είχα γίνει θύμα της δικής μου εξυπνάδας. Μπορεί να μην είχα κάνει κακό και να μην είχα αναστατώσει την εκκλησία όπως εκείνοι οι κακούργοι, αλλά όταν είδα ξεκάθαρα το κακό και τη διατάραξή τους, δεν τους αντιμετώπισα αμέσως. Είχα επιδοκιμάσει τα παραπτώματά τους, και μάλιστα τους προστάτευα. Είχα παίξει ρόλο στην παραβατικότητά τους! Πού ήταν η συνείδησή μου, η ανθρώπινη φύση μου; Δεν ήμουν άξια να αποκαλούμαι άνθρωπος! Έχοντας συνειδητοποιήσει όλα αυτά, αισθάνθηκα τύψεις για όσα είχα κάνει. Δεν είχα κάνει το καθήκον μου και δεν είχα προετοιμάσει καλές πράξεις. Αντιθέτως, δημιουργούσα ιστορικό κακών πράξεων και αν συνέχιζα έτσι, ο Θεός θα με αποστρεφόταν και θα με εγκατέλειπε, και τελικά θα με απέκλειε.

Στη συνέχεια, αναλογίστηκα γιατί φοβόμουν τόσο πολύ τους κακούργους και βρήκα δύο χωρία από τα λόγια του Θεού που αποκαλύπτουν την αλήθεια για τους αντίχριστους: «Θεωρούν πως ο οίκος του Θεού είναι ίδιος με την κοινωνία, πως όποιος είναι ανυποχώρητος και αυταρχικός θα μπορέσει να παραμείνει σταθερός, πως κανείς δεν θα τολμήσει να αγγίξει όσους είναι αδίστακτοι, άγριοι και κακοί, ενώ πιστεύουν πως όλοι όσοι αποδέχονται το κλάδεμα είναι ανίκανοι και άχρηστοι. Πιστεύουν πως κανείς δεν θα τολμήσει να αγγίξει όσους έχουν κάποιες ικανότητες, πως, ακόμα κι αν κάνουν λάθη, κανείς δεν θα τολμήσει να τους εκθέσει και πως είναι ζόρικοι τύποι με τη βούλα!» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος όγδοο)]. «Ο Θεός έχει πει: “Χωρίς την άδεια του Θεού, είναι δύσκολο για τον Σατανά να ακουμπήσει ακόμα και μια σταγόνα νερό ή έναν κόκκο άμμου πάνω στη γη. Χωρίς την άδεια του Θεού, ο Σατανάς δεν μπορεί ούτε να κινήσει τα μυρμήγκια πάνω στη γη, πόσο μάλλον τους ανθρώπους, που δημιουργήθηκαν από τον Θεό”. Σε τι βαθμό μπορείς να πιστέψεις σ’ αυτά τα λόγια; Το αν πολεμάς τους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους αποκαλύπτει πόσο μεγάλη είναι η πίστη σου. Αν πιστεύεις ειλικρινά στον Θεό, τότε έχεις αληθινή πίστη. Αν πιστεύεις μόνο λίγο στον Θεό και η πίστη σου είναι, μάλιστα, ασαφής και κενή, τότε δεν είναι αληθινή. Αν δεν πιστεύεις ότι ο Θεός μπορεί να είναι κυρίαρχος των πάντων και ότι ο Σατανάς βρίσκεται κάτω από το κράτος του Θεού, αν συνεχίζεις να φοβάσαι τους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους, μπορείς να τους ανέχεσαι να κάνουν κακό στην εκκλησία, να προκαλούν αναστάτωση στο έργο της και να το καταστρέφουν, και μπορείς να κάνεις συμβιβασμούς με τον Σατανά ή να τον ικετεύεις να σου δείξει έλεος προκειμένου να προστατεύσεις τον εαυτό σου, χωρίς να τολμάς να ορθώσεις το ανάστημά σου και να τους πολεμήσεις, κι έχεις γίνει λιποτάκτης, ανθρωπάρεσκος και απλός θεατής, τότε δεν πιστεύεις αληθινά στον Θεό. Η πίστη σου στον Θεό είναι υπό αμφισβήτηση, με αποτέλεσμα να είναι τελείως αξιοθρήνητη!» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος όγδοο)]. Αφότου διάβασα τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος επί των πάντων και ελέγχει τα πάντα. Στον οίκο του Θεού, ο Χριστός και η αλήθεια είναι αυτοί που ασκούν εξουσία. Όσο κι αν δρουν ανεξέλεγκτα οι αντίχριστοι και οι κακούργοι μέσα στην εκκλησία, διαπράττοντας παραπτώματα και διαταράσσοντας την εκκλησιαστική ζωή, δεν παύουν να είναι εργαλεία που χρησιμοποιεί ο Θεός για να οδηγήσει την ικανότητα διάκρισης του εκλεκτού λαού Του στην τελείωση. Αφού παίξουν τον ρόλο τους, ο Θεός τούς εκθέτει και τους αποκλείει έναν προς έναν. Αλλά εγώ δεν αναγνώριζα την κυριαρχία και τη δικαιοσύνη του Θεού και πάντα φοβόμουν μήπως προσβάλω τους κακούργους. Πίστευα ότι όσο πιο αυταρχικός και αρνητικός ήταν κάποιος, στην κοινωνία γενικότερα, τόσο λιγότερο θα αμφισβητούνταν και τόσο πιο επιτυχημένος θα ήταν. Πίστευα ότι το ίδιο ίσχυε και στον οίκο του Θεού και ότι αν πρόσβαλλα έναν κακοποιό, θα υπήρχαν σίγουρα αρνητικές συνέπειες. Ο οίκος του Θεού, για μένα, ήταν σαν την υπόλοιπη κοινωνία, στην οποία «καλύτερα οι εχθροί να συμφιλιώνονται μεταξύ τους παρά να τσακώνονται» και «καλύτερα να προσβάλεις έναν κύριο παρά έναν αχρείο». Υπό την επιρροή αυτών των ιδεών, δεν τολμούσα να παρέμβω και να βάλω ένα τέλος στη διατάραξη της εκκλησιαστικής ζωής από τους κακοποιούς, επειδή φοβόμουν ότι θα με εκδικούνταν, θα διέδιδαν φήμες για μένα και θα με ανέφεραν ως ψευδή επικεφαλής. Αν αυτό οδηγούσε στην απόλυσή μου και στο να μη μπορώ να εκπληρώσω το καθήκον μου, τότε δεν θα λάμβανα ποτέ έναν καλό προορισμό. Υπερεκτίμησα τη δύναμη αυτών των κακούργων, και αρνήθηκα εντελώς τη δικαιοσύνη του Θεού και το γεγονός ότι ο Θεός βασιλεύει επί των πάντων. Σκέφτηκα κάποια που είχα γνωρίσει κάποτε και ονομαζόταν αδελφή Τσεν Ζενγκσίν. Όταν της ανατέθηκε να αντιμετωπίσει ένα ξέσπασμα αναταραχής σε μια από τις εκκλησίες, οι κακοποιοί που διατάρασσαν εκείνη την εκκλησία την εκδίωξαν, της επιτέθηκαν και δεν την άφηναν να συμμετέχει στις συναθροίσεις. Αλλά μπροστά σ’ αυτούς τους κακοποιούς, η Ζενγκσίν δεν έδειξε τον παραμικρό φόβο —βασίστηκε στον Θεό για να εκθέσει τα παραπτώματά τους και τελικά όλοι οι κακούργοι αποβλήθηκαν από την εκκλησία. Όσο για τη Ζενγκσίν, δεν είχε υποχωρήσει από τις επιθέσεις των κακοποιών και συνέχισε να κάνει το καθήκον της στην εκκλησία. Η ιστορία της μου έδωσε μια πρακτική αίσθηση του ότι στον οίκο του Θεού κυριαρχεί η αλήθεια, ότι Εκείνος κυριαρχεί επί των πάντων και ότι, όταν κάνουμε δίκαια πράγματα, ο Θεός μάς επαινεί, μας προστατεύει και μας καθοδηγεί. Η εμπειρία μου με αυτήν την επιστολή αναφοράς μού είχε δείξει επίσης πόσο σοβαρά παίρνει η εκκλησία το έργο της εξέτασης και της επαλήθευσης τέτοιων επιστολών και το ότι τις επεξεργάζεται με δίκαιο και έντιμο τρόπο σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας. Όταν ο Ζάο Χούι και ο Λιου Γινγκ διαστρέβλωσαν την αλήθεια στην επιστολή αναφοράς τους και μίλησαν επιλεκτικά για τα ελαττώματα της Τσεν Μο, η εκκλησία δεν την απέρριψε με βάση την επιστολή, αλλά συμβουλεύτηκε πρώτα τις εκτιμήσεις των περισσότερων αδελφών και πήρε μια σαφή αίσθηση της κατάστασης τόσο των συντακτών της αναφοράς όσο και του ατόμου που αναφερόταν. Εάν η αναφορά ήταν ψευδής, η εκκλησία θα αποκαθιστούσε την αδικία. Αν ήταν αληθινή, τότε θα αντιμετωπιζόταν σύμφωνα με τις αρχές. Στο παρελθόν, είχα αναφερθεί δύο φορές από έναν αντίχριστο, αλλά στις έρευνες που ακολούθησαν διαπιστώθηκε ότι και οι δύο αναφορές ήταν ψευδείς, με αποτέλεσμα η εκκλησία να μη με απαλλάξει από τα καθήκοντά μου. Είδα ότι η εκκλησία κάνει τα πάντα σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας και δεν θα επεξεργαζόταν ποτέ την υπόθεση κάποιου ελαφρά τη καρδία ακούγοντας μόνο τη μία πλευρά της ιστορίας. Ποτέ δεν θα αδικούσε έναν καλό άνθρωπο και δεν θα άφηνε τους κακούργους να τη γλιτώσουν. Σκεπτόμενη αυτό, ένιωσα ότι οι προηγούμενες απόψεις μου ήταν εξωφρενικές —ήταν απόψεις μη πιστών. Ταυτόχρονα, συνειδητοποίησα ότι αυτή η κατάσταση ήταν μια δοκιμασία για να δω αν μπορούσα να πολεμήσω τις δυνάμεις του κακού και να παραμείνω σταθερή στη μαρτυρία μου για τον Θεό.

Αργότερα, θυμήθηκα ένα χωρίο των λόγων του Θεού, το οποίο λέει: «Στην εκκλησία, να παραμένετε ακλόνητοι στη μαρτυρία σας για Μένα, να υποστηρίζετε την αλήθεια· το σωστό είναι σωστό και το λάθος είναι λάθος. Μη συγχέετε το μαύρο με το άσπρο. Θα βρεθείτε σε πόλεμο με τον Σατανά και πρέπει να τον συντρίψετε ολοσχερώς, ώστε να μην εγερθεί ποτέ ξανά. Πρέπει να δώσετε όλα όσα έχετε προκειμένου να προστατέψετε τη μαρτυρία Μου. Αυτός θα είναι ο στόχος των ενεργειών σας —μην το ξεχνάτε αυτό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 41). Μέσα από τα λόγια του Θεού, έμαθα ότι ο Θεός αγαπά όσους είναι ειλικρινείς και έχουν αίσθημα δικαίου. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ικανοί να κάνουν πράξη την αλήθεια, να τηρούν τις αρχές και να προστατεύουν τα συμφέροντα της εκκλησίας, και δεν φοβούνται να προσβάλουν τους ανθρώπους. Μόνο τέτοιους ανθρώπους επαινεί ο Θεός. Αφού το συνειδητοποίησα αυτό, ένιωσα μια ανανεωμένη αίσθηση πίστης και ήμουν έτοιμη να πάρω θέση για να διαφυλάξω τα συμφέροντα της εκκλησίας. Σκέφτηκα ότι στο παρελθόν, νιώθοντας να περιορίζομαι από τους κακούργους, δεν είχα τολμήσει να τους εκθέσω και να τους περιορίσω, και ότι αυτό οδήγησε σε ένα εξάμηνο σύγχυσης μέσα στην εκκλησία, επηρεάζοντας σοβαρά την εκκλησιαστική ζωή και την είσοδο των αδελφών μου στη ζωή. Ήταν κάτι που μετανιώνω για πάντα. Ήξερα ότι αυτήν τη φορά έπρεπε να κάνω πράξη την αλήθεια και να σταματήσω να προσπαθώ να προστατεύσω τον εαυτό μου σαν δειλή. Έπρεπε να καθάρω γρήγορα τους κακοποιούς από την εκκλησία και να καλλιεργήσω την ικανότητα διάκρισης μεταξύ των αδελφών, ώστε να μην τους εξαπατήσουν και να μην τους διαταράξουν ξανά κακούργοι. Μετά απ’ αυτό, συναντήθηκα με τον Ζάο Χούι και τον Λιου Γινγκ και αναφέρθηκα στη συμπεριφορά τους μαζί με τα λόγια του Θεού για να εκθέσω και να αναλύσω τις κακές πράξεις τους. Ένιωσα πολλή γαλήνη και ηρεμία μετά απ’ αυτό. Σύντομα, και μετά από ψηφοφορία των αδελφών, οι δύο κακούργοι απομακρύνθηκαν από την εκκλησία. Αυτό έβαλε τέλος σε μια περίοδο σύγχυσης στην εκκλησία, και μεταξύ των αδελφών καλλιεργήθηκε μεγαλύτερη ικανότητα διάκρισης των κακούργων. Ευχαρίστησα τον Θεό για τη δικαιοσύνη Του, με όλη μου την καρδιά.

Μέσω αυτής της εμπειρίας, απέκτησα κάποια επίγνωση της εγωιστικής και προδοτικής μου φύσης, και έγινα μάρτυρας της αγιοσύνης και της δικαιοσύνης του Θεού. Απέκτησα μια αίσθηση του ότι στον οίκο του Θεού βασιλεύει η αλήθεια και η δικαιοσύνη, και ότι καμία κακή επιρροή δεν μπορεί να βρει πάτημα μέσα σ’ αυτόν. Συνειδητοποίησα επίσης ότι μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια και διαφυλάσσοντας τα συμφέροντα της εκκλησίας ανταποκρινόμαστε στο θέλημα του Θεού και αισθανόμαστε γαλήνη. Δόξα τω Θεώ!